|
نگاهی به فیلم سینمایی زنانه «خانوم» به بهانه اکران در سینماها
هیچ نور امیدی نیست؟!
زهرا قزیلی: تینا پاکروان از معدود زنان سینمای ایران است که در رشتههای مختلف فعالیت کرده و شاید بتوان گفت در سینما همه فن حریف است. تجربه بازیگری، کارگردانی فیلم کوتاه، طراحی صحنه و لباس، دستیار کارگردانان مطرح و... در کارنامه او دیده میشود و به تازگی تهیهکنندگی فیلم «یحیی سکوت نکرد» را تجربه کرده است. او قبل از تجربه تهیهکنندگی فیلم سینمایی «خانوم» را جلوی دوربین برد. فیلمی که در 3 اپیزود تعریف شده است و شاید یکی از دلایل اپیزودیک بودن آن این باشد که قصد داشته است شخصیتهای مختلف از دهه 50 را به نمایش بگذارد و فارغ از دغدغههای جنوب و شمال تهران به ساخت فیلم بپردازد. او تلاش داشته است جنبههای هنری کار را رعایت کرده و از المانهای دمدستی و گیشهپسند پرهیز کند. هر 3 اپیزود خانوادهمحور است که شخصیتهای آن از طبقههای متفاوت اجتماعی انتخاب شده و به کلیشههای طبقاتی شمال و جنوب تعلق ندارد و در هر اپیزود داستان را تعریف میکند که نقش زن در آن پررنگ است و هر 3 زن داستان با شرایط متفاوت اجتماعی دارای دردی مشترک هستند. فیلم دنیای زنانهای را روایت میکند که سنگینی داستان روی دوش زنان است. حفظ کیان خانواده یکی از پیامهای اصلی فیلم به شمار میآید اما در روایت داستان باید با حفظ اعتدال و نگرشی از زاویه منطقیتر و فارغ از هرگونه جانبداری به سراغ فیلم میرفتیم اما قاعدهای که در فیلم «خانوم» حاکم است جنبه زنانگی آن است. اگر اپیزودها را مرور کنیم به نکات جالبی دست مییابیم، در اپیزود اول زنی جوان (شقایق فراهانی) تلاش میکند همسرش (سیامک انصاری) در ایران بماند. انصاری در داستان بهگونهای تعریف شده که بدهکار است و چارهای ندارد جز اینکه خانوادهاش را رها کند و مخفیانه از کشور خارج شود یا اینکه بماند و به زندان برود. شخصیت «ناهید» (شقایق فراهانی) به عنوان یک زن قهرمان متولد 50 است که ایثارگرانه ایستاده و با چشم پوشیدن از خطای همسرش کورسویی را در خانه خالی و تاریک روشن نگه داشته است که در صحنه تولد حمید و روشن کردن شمعها به عینه میتوان دید. در روز سالگرد ازدواجشان گویی زندگی دوبارهای آغاز میکنند که باز هم زن با ایثار و فداکاری آغازگر مسیری تازه است و حتی در ادامه داستان ناهید مقابل پدرش میایستد و بر وفاداری خود پافشاری میکند. در اپیزود دوم آهنگسازی جوان (اشکان خطیبی) به دلیل اعتیاد به الکل اعتبار حرفهایاش را از دست داده و مشکلات مالی دارد و همسر فیلمنامهنویسش (اندیشه فولادوند) را آزار میدهد. موقعیت داستان بهگونهای تعریف شده که تماشاگر بیشتر طرف زن را میگیرد و حق را به او میدهد، در حالی که جا داشت آهنگساز الکلی خیلی بهتر روایت شود و اگر کارگردان بازی بهتری از اشکان خطیبی میگرفت شاید مشکلات مرد هم به خوبی دیده میشد و در اپیزود دوم تعادل بهتری برقرار بود. مرد تنها داد میزند و زن، داد و بیداد مرد را تحمل میکند و به تمام کردن فیلمنامهاش میاندیشد. با این اوضاع میبینیم که از لحاظ فیلمنامه، قرار نبوده حس تماشاگر به سمت مشکلات و بیماری مرد باشد و باید تنها زن دیده میشد. اپیزود سوم فیلم هم مردی را میبینیم که دستهایش را از دست داده و همسر او همه کارها را انجام میدهد. هم از مرد و بچهها نگهداری میکند و هم نانآور خانه است. بنابر آنچه در فیلم میبینیم، زن از این وضعیت راضی است، تنها مشکلش این است که شوهرش خوشحال نیست و به او لبخند نمیزند. ارسال به دوستان
شمقدری: «روزگاری عشق و خیانت» فیلمی ملی است
فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» در سالن جابربن حیان دانشگاه صنعتی شریف اکران شد که مورد استقبال حاضرین واقع شد. در ابتدای نشست رسانهای نقد و بررسی فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت»، داوود بیدل، کارگردان این فیلم سینمایی گفت: صهیونیستها متخصص این موضوع هستند که کسی از کار آنها اطلاعی پیدا نکند و با شیوههای خاصی تمام اسناد و مدارک را حذف میکنند. در ذات رژیم صهیونیستی از بین بردن مدارک وجود دارد و اصولاً چیزی باقی نمیگذارند. باید در اینجا عنوان کنم مشخصاً آن افرادی که نشان میدهند با فیلم یا سیاسی بودن آن مشکل دارند در حقیقت اینگونه نیست و آنها مشکلشان فردی است و با شخص آقای «شمقدری» مشکل دارند. در ادامه تهیهکننده فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» گفت: متاسفانه خیلیها بعد از نمایش فیلممان در جشنواره فیلم فجر در ارتباط با فیلم سکوت کردند، چه در زمینه مثبت و چه در زمینه منفی هیچگونه صحبتی در رسانهها اتفاق نیفتاد. یکی از راههای دیده نشدن یک فیلم، نمایش آن در شرایطی است که در رسانهها از آن حرفی به میان نیاید. روحالله شمقدری در پاسخ به این سؤال که پیش از این اعلام کردید فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» بایکوت شده است؛ آیا این موضوع صحت دارد، اظهار داشت: من جمله «فیلم را رسانهها بایکوت کردند» را نگفتم بلکه از صحبتهای بنده این برداشت شد که فیلم از سوی آنها بایکوت شده است البته استنباط درستی هم هست. اگر دقت میکردید در جشنواره فیلم مقاومت هم خیلی سر و صدایی در ارتباط با فیلم ما صورت نگرفت. با اینکه پر سر و صداترین نشست را به دلیل حمایتهایی که عوامل و بازیگران از فیلم داشتند و همچنین ابراز ناراحتیشان از برخورد رسانهها، برگزار کردیم باز هم در شکل گستردهای شاهد سکوت رسانههای خبری بودیم. او در پاسخ به این سؤال که چقدر از موضوعاتی که در فیلم به آن اشاره شده؛ واقعیت دارد، گفت: به قدری اتفاقاتی که در دشت مغان افتاده واضح و روشن است که خیلی به تحقیقات گسترده نیاز ندارد. گرچه ما این روند را انجام دادیم اما این اتفاق جزو اطلاعات و خاطرات بدیهی و روزمره افرادی است که در دشت مغان زندگی میکنند. ساختار آنجا و مهندسی که در دشت مغان صورت گرفته گویای این مساله نیز هست. با بررسی بیشتر متوجه میشویم بر اساس داستان زمان حال فیلم برخی از برنامههایی که علیه جمهوری اسلامی ایران صورت میپذیرد به آن مناطق و شمال ارس بر میگردد. وی در ادامه در ارتباط با اینکه آیا این فیلم سینمایی را یک فیلم سیاسی میداند، بیان کرد: بله، فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» یک فیلم سیاسی است اما نه سیاسی حزبی یا گروهی؛ این فیلم از هیچ گروهی دفاع نمیکند بلکه سیاستی که به آن پرداخته در سطح کلان کشوری و ملی است و نباید آن را به بخشهای کوچکی تقسیم کرد. در بخش دیگری از نشست شهرزاد کمالزاده یکی از بازیگران این فیلم نیز گفت: خیلی خوشحالم که در این فیلم بازی کردم. این را با تمام وجودم میگویم با گروهی کار کردم که مومن واقعی بودند و در کمال آرامش در کنارشان فیلم را به پایان رساندیم، امیدوارم باز هم کاری انجام دهند و من بتوانم در کنارشان حضور داشته باشم. او تصریح کرد: نسبت به این فیلم و افرادی که در آن فعالیت داشتند به واقع ظلم شد و حتی در جشنواره مقاومت هم برخورد خوبی با ما و این فیلم نشد. جشنوارهای که از آن انتظار میرفت حمایت بیشتری از ما داشته باشد. برای هر انسانی نام و نامخانوادگیاش بسیار مهم است اما همانطور که شاهد بودید در جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت در بین بازیگران زن نقش اول، جزو کاندیداها بودم که متاسفانه از میان آن تعداد هم، نامخانوادگی بنده را اشتباه نوشتند و تصویرم را هم پخش نکردند و این ناراحتکننده است. ولی فکر میکنم از آن روز به بعد پوست انداختهام و محکمتر شدهام. هر کاری که میخواهند انجام دهند ولی من با توکل به خدا به راه خودم ادامه خواهم داد. ارسال به دوستان
استانهای کشور صاحب خانه هنرمندان میشوند
تفاهمنامه همکاری مشترک برای بهرهبرداری از اماکن تاریخی کشور با هدف ایجاد خانههای هنرمندان استانی، بین خانه هنرمندان ایران، صندوق احیا و بهرهبرداری از اماکن تاریخی و فرهنگی و شرکت عمران و بهسازی شهری ایران امضا شد. در ابتدای مراسم که در تالار استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد، مجید سرسنگی با تشکر از تلاشهای احسان ایروانی، مدیرعامل صندوق احیا و بهرهبرداری از اماکن تاریخی و فرهنگی و محمدسعید ایزدی مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری ایران در راستای به سرانجام رساندن امضای این تفاهمنامه، به توضیح دلایل شکلگیری این تفاهمنامه پرداخت. وی با بیان اینکه هنر و فرهنگ در استانها و شهرستانها قوامبخش هنر ملی و دینی ما و نیازمند توجه ویژه است، افزود: اقوام گوناگون ایران در عین اتحاد و همبستگی تحت لوای جمهوری اسلامی ایران، هر کدام فرهنگ و آداب و رسوب خاص خود را دارند و تشکیل خانه هنرمندان در شهرستانها میتواند در حفظ و تقویت این آداب و رسوم در جهت نزدیک شدن فرهنگهای مختلف و تقویت وحدت ملی و دینی بسیار موثر باشد. متاسفانه فرهنگ غربی در سطح جهانی به دنبال یکسانسازی فرهنگی و غالب کردن فرهنگ خود و از بین بردن آداب و رسوم خاص دیگر کشورهاست بهگونهای که میتوان این جنگ فرهنگی را پس از جنگهای اول و دوم جهانی، جنگ سوم جهانی نامید. مشاور شهردار تهران در امور هنری با ابراز تاسف از عدم وجود عدالت فرهنگی در سطح کشور گفت: این امر منجر به مهاجرت هنرمندان شهرستانی به تهران یا تعطیل شدن و کمرنگ شدن فعالیتهای فرهنگی در شهرستانها میشود و در نهایت کل فرهنگ و هنر کشور است که لطمه میخورد. وی وجود خانه هنرمندان در شهرستانها را موجب پیگیری راحتتر و فعالانهتر مسائل صنفی هنرمندان شهرستانی دانست. سرسنگی، چهارمین عامل موثر در شکلگیری این فرآیند را توجه به بخش خصوصی از جمله واگذاری برخی فعالیتهای حوزه فرهنگ به اصحاب فرهنگ به عنوان شعار جدی دولت حجتالاسلام و المسلمین روحانی دانست و گفت: امیدواریم در تعامل این خانههای هنرمندان با ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در هر استان، بخشی از وظایف اجرایی دستگاههای دولتی به خانههای هنرمندان سپرده شود و این رویکرد منجر به دخالت بیشتر خود هنرمندان در سیاستگذاریها و امور اجرایی هنری شود. این استاد دانشگاه با بیان اینکه گردهمایی هنرمندان در این مراکز و تمرکز و شکلگیری هرچه بیشتر این فعالیتها، سطح فرهنگ عمومی هر یک از این شهرستانها را ارتقا میبخشد، ادامه داد: تشکیل چنین مراکزی موجب نقشآفرینی هرچه بیشتر هنرمندان شهرستانی در سیاستگذاریهای کلان فرهنگی و هنری شده و فعالیتهای چنین مراکزی نهتنها در تداخل با وظایف سایر نهادها نخواهد بود بلکه به سیستم فرهنگی و هنری کشور کمک خواهد کرد. سرسنگی این امر را یکی از مهمترین اتفاقات فرهنگی و هنری دهههای اخیر کشور و نقطه عطفی در عرصه توسعه فرهنگ و هنر دانست که شاید هنوز اهمیت آن برای همگان روشن نباشد. وی با بیان اینکه چنین فعالیتی به هیچ وجه نافی وظایف و اختیارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگر نهادهای مرتبط نیست، گفت: تمام خانههای هنرمندان شهرستانها همچون خانه هنرمندان ایران در چارچوب نظام فرهنگی کشور فعالیت کرده و یاریرسان بخشهای فرهنگی دولتی خواهند بود. مشاور شهردار تهران در امور هنری با بیان اینکه ایجاد چنین مراکزی به هیچوجه به صورت فرمایشی نخواهد بود، افزود: در صورت وجود پتانسیل در هر شهرستان و ابراز تمایل هنرمندان، خانه هنرمندان ایران نیز در فرآیند راهاندازی به آنها یاری میرساند و در ادامه کار نیز راهبری این مراکز برعهده هنرمندان هر شهرستان خواهد بود. سرسنگی ابراز امیدواری کرد تا انتهای سال جاری 2 تا 3 خانه هنرمندان به صورت آزمایشی به بهرهبرداری برسد. وی با تشکر از احسان ایروانی و محمدسعید ایزدی، جدیت و دلگرمی آنها را موجب به سرانجام رسیدن امضای تفاهمنامه و پیش بردن امور مربوط دانست. ارسال به دوستان
اخبار
افخمی «روباه» را جلوی دوربین میبرد ارسال به دوستان
تازه ها
میرشکاک در پی کشف راز زیر زبان شاعران ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|