نادیا زکالوند: 15 سال از زمانی که سریال زنان و دختران (کارگردان: نیکلاس رنتون) در شبکه بی‌بی‌سی ساخته و پخش شد، می‌گذرد. این سریال برگرفته از رمان الیزابت گاسکل در سال 1865 است و با وجود گذر زمان همچنان عنوان یکی از بهترین فیلم‌های اقتباسی را دارد.
فیلمنامه توسط اندرو دیویس نوشته شده و نیکلاس رنتون آن را کارگردانی کرده است. سریال «زنان و دختران» از مولی گیبسون، دختر جوان یک پزشک محلی در اواخر دهه دوران پادشاهی جورج می‌گوید. مولی و پدر بیوه‌اش زندگی آرامی دارند تا اینکه دو اتفاق مهم در زندگی‌شان رخ می‌دهد. یکی اینکه پدر با زنی که مولی او را دوست ندارد ازدواج می‌کند، دیگر اینکه مولی عاشق راجر پسر جوان‌تر یک ملاک محلی می‌شود، پسری که سرش پر از ایده‌های علمی است.  اگر دکتر گیبسون به همین روند زندگی‌شان ادامه می‌داد، مولی هرگز بلوغ را تجربه نمی‌کرد. اما بعد از اینکه یکی از شاگردان دکتر به مولی ابراز علاقه کرد، دکتر که نمی‌خواست دوران نوجوانی مولی تمام شود دست به اقداماتی زد که البته شکستش را تضمین کرد. او ابتدا مولی را به خانه خانم «هاملی» همسر بیمار همان ملاک فرستاد و این کار به مولی فرصت آشنایی با خانم هاملی و ایجاد علاقه‌ای بین آنها را داد و پس از مدتی مولی عاشق راجر پسر کوچک‌تر خانم هاملی شد. اشتباه دیگر دکتر گیبسون ازدواجش با خانم کرک پاتریک بود که دختری به نام سینتیا داشت. مولی اگرچه از کرک پاتریک خوشش نمی‌آمد اما با دخترش دوست شد و از او خیلی چیزها درباره روابط بین زن و مرد و به طور کلی زندگی، چه خوب و چه بد یاد گرفت. نه‌تنها رمان زنان و دختران از نظر منتقدان شاهکاری محسوب شد بلکه اقتباس سال 1999 از این داستان نیز به بهترین و خوش‌ساخت‌ترین سریال تلویزیونی سال تبدیل شد. برخی از منتقدان آن را بهترین اقتباس از رمان‌های خانم گاسکل دانستند. این سریال نگاهی عمقی و پیچیده به یک جامعه روستایی انگلیس در دهه 1820 یا 1830 دارد و بین تمام فیلم و سریال‌هایی که چنین مضامینی داشته‌اند بهترین است. فیلمنامه‌نویس و کارگردان در کشاندن تماشاچی به درون دنیای مولی به بهترین شکل ممکن عمل کرده‌اند. صحنه‌های موجود یا حداقل اکثر صحنه‌های این سریال مرحله بی‌ثباتی بریتانیا که در حال گذر از دوران پادشاهی جورج به دوران آغاز تحولات علمی و اجتماعی ویکتوریاست را به طور کامل نشان می‌دهد. دیویس و رنتون این گذر را از طریق بلوغ مولی و همچنین عدم تمایل پدر در به بلوغ رسیدن مولی و ورود به دنیای بزرگسالی و همچنین ارتباط او با سینتیا نشان می‌دهند. البته این وضعیت بین هاملی و پسرانش آزبورن و راجر نیز وجود دارد. بسیاری بر این باورند که گاسکل شخصیت راجر را از شخصیت یکی از اقوام دورش، یعنی چارلز داروین، طبیعت‌گرایی که بعدها به چهره‌ای شاخص در جامعه علمی عصر ویکتوریا تبدیل شد، برداشته است. این سریال عواطف میان اعضای خانواده و عشق‌های رومانتیک را به زیبایی نشان می‌دهد. ارتباط صمیمی مولی با پدرش که در بخش اول به طور کامل به تصویر کشیده می‌شود سرانجام به‌خاطر تلاش‌های گیبسون برای نگه داشتن دایمی مولی در دوران نوجوانی‌اش ضعیف می‌شود. از طرفی هاملی، مولی را بسیار تحسین می‌کند اما در عین حال به دکتر می‌فهماند که او هرگز دختر یک پزشک محلی را همسری مناسب برای هیچ یک از پسرانش نمی‌داند. با این‌حال آزبورن در آخر با یک زن جوان فرانسوی که از نظر موقعیت اجتماعی در سطحی پایین‌تر قرار داشت ازدواج می‌کند و راجر نیز ابتدا با دخترخوانده دکتر گیبسون (سینتیا) نامزد می‌شود ولی در پایان سریال با مولی ازدواج می‌کند.زندگی عشقی سینتیا که بهترین پلات داستان است زندگی مولی را دگرگون کرده و او را به اجبار در مسیر بزرگسالی قرار می‌دهد.  بهترین ویژگی این سریال داشتن مجموعه‌ای از شخصیت‌های پشتیبان است که به داستان انرژی و حرکت می‌دهند. شخصیت‌هایی مانند کرک پاتریک گیبسون (فرانسسکا آنیس)، اسکوایر هاملی (مایکل گمبون)، آزبورن هاملی (تام هالندر)، آقای پریستون (لین گلن) و سینتیا کرک پاتریک (کیلی هاوس) بسیار جذاب هستند. وقتی سریال روی این شخصیت‌ها متمرکز می‌شود تماشاچی کاملا جذب داستان می‌شود. این شخصیت‌ها چنان عالی هستند که احساس می‌کنید از شخصیت‌های اصلی سریال واقعا چیزی کم ندارند. مایکل گمبون هر دو جایزه تلویزیونی بفتا و جایزه انجمن تلویزیونی رویال را برد. او به زیبایی نقش دوست‌داشتنی اما بسیار سختگیر و خودخواه هاملی را بازی کرد. کسی که تصمیم داشت خانواده‌اش را به وسیله یک یا هردو پسرش به شکوه گذشته‌شان بازگرداند. شخصیت او بسیار جذاب و پیچیده است. فرانسیسکا آنیس نیز به خاطر بازی زیبایش در نقش مادرخوانده مولی، کسی که ابتدا به نظر بدجنس می‌آید اما بعدها جنبه خوب شخصیتش آشکار می‌شود، نامزد دریافت جایزه شد.  جاستین وادل در نقش مولی توانست به خوبی این نقش را ایفا کند، به نظر می‌رسد مولی گیبسون نقص شخصیتی دارد. البته اگر بتوان سادگی را نقص دانست. او بسیار ساده اما روی‌هم‌رفته دختر بسیار خوبی بود. واکنش او به ازدواج پدرش و درگیری‌اش با مشکل خواهرخوانده‌اش تنها زمان‌هایی است که شخصیت او را بسیار جالب نشان می‌دهد. البته این را نمی‌توان درباره راجر گفت، در واقع تنها شخصیت کسل‌کننده داستان راجر بود. البته این هرگز تقصیر آنتونی هاول که نقش او را ایفا کرد نیست. او باید شخصیت را همانطور که گاسکل یا دیویس به تصویر کشیده بودند نشان می‌داد اما بهتر بود شخصیت راجر کمی جذاب‌تر و پیچیده‌تر به تصویر کشیده می‌شد.  خوشبختانه «زنان و دختران» چیزی بیشتر از به تصویر کشیدن داستانی جذاب و اجراهای عالی دارد. جری اسکات، طراح تولید، توانست یک روستای کوچک انگلیسی را در دوران پادشاهی جورج به‌خوبی به تصویر بکشد. زنان و دختران گذر از این دوره به عصر ویکتوریایی را به‌خوبی نشان می‌دهد.

الیزابت استیونسون گاسکل، رمان‌نویس و نویسنده داستان‌های کوتاه بریتانیایی دوران ویکتوریاست. داستان‌های او تصاویری واقعی از جزئیات لایه‌های زندگی افراد جامعه آن دوران بویژه فقرا به دست می‌دهد. گاسکل همچنین اولین فردی بود که زندگینامه شارلوت برونته را نوشت.  الیزابت استیونسون 29 سپتامبر 1810در چلسی لندن متولد شد. مادرش 13 ماه بعد از دنیا رفت و پدرش که نمی‌توانست به‌تنهایی از او مراقبت کند، او را نزد خاله‌اش فرستاد. کسی که الیزابت همیشه او را بهتر از مادر می‌خواند. الیزابت در خانه زیر نظر خاله و و هرازگاهی معلم‌های خصوصی تحصیل کرد و سپس درسال 1821 به مدرسه ساندی و سال بعد به مدرسه بارفورد وارویک شایر فرستاده شد. برادر الیزابت جان استیونسون که سال 1820 به نیروی دریایی تجاری پیوسته بود همیشه برای خواهرش نامه می‌فرستاد و با داستان‌هایش قوه تخیل او را تحریک می‌کرد، هم او بود که بعدها الیزابت را به داستان‌نویسی تشویق کرد. اما سال 1828 برادر الیزابت در سفری که به هند داشت ناپدید شد و این موضوع پدر الیزابت را به افسردگی عمیقی کشاند. الیزابت برای مراقبت از او به لندن رفت و تا سال 1829 که پدرش فوت کرد آنجا ماند. او سال 1832 با ویلیام گاسکل سیاستمدار آشنا شد و ازدواج کرد. هر دوی آنها عاشق ادبیات و موسیقی بودند. اگرچه در ظاهر با هم بسیار فرق داشتند؛ الیزابت قدی متوسط داشت و کمی فربه، خوش‌صحبت و خوشرو بود اما ویلیام قدبلند، لاغر و تند و تیز بود، با هم بسیار صمیمی بودند و طی چند سال پیاپی صاحب چند فرزند شدند. در سال 1837 اشعار گاسکل در مجله بلکوود به چاپ رسید. دوستانش با خواندن آن اشعار او را بسیار تشویق کردند که بیشتر بنویسد اما او چون مجبور بود از فرزندانش مراقبت کند نمی‌توانست. الیزابت بعدها عضو انجمن طرح‌های منفعتی منطقه شد و به توزیع بلیت‌های سوپ، غذا و لباس برای فقرا پرداخت و از دیدن آن همه فقر در منچستر واقعا شوکه شده بود. او همانند شوهرش در خیریه‌های متفاوت مشغول فعالیت بود و در این زمان احساس کرد که دیگر می‌تواند شروع به داستان‌نویسی کند و اولین رمان خود، مری بارتون، داستانی از زندگی در منچستر را نوشت که در سال 1848 به چاپ رسید. او در این رمان زندگی سخت مردم شهرهای صنعتی را به تصویر کشید. مدتی بعد روزنامه گاردین منچستر، گاسکل را متهم به انتقاد غیرمنصفانه از کارفرمایان کرد اما داستان از سوی چارلزدیکنز، جان راسکین و ویلیام تاکری تحسین شد و چارلز کیگزلی در مجله فریز، خواندن کتاب را به طبقه تحصیلکرده توصیه کرد.  کلر تومالین، نویسنده و روزنامه‌نگار انگلیسی که امروز در لندن زندگی می‌کند و 81 سال دارد درباره الیزابت چنین می‌نویسد: «او با تحصیلاتی نه بیشتر از دختران دوران خودش، و ازدواجی در سن 21 سالگی و 7 بار بارداری و به دوش کشیدن وظایف خانه‌داری و اجتماعی به عنوان همسر یک سیاستمدار و مراقبت از فرزندانش و البته سفرهایش برای دیدن زندانیان و انجام کارهای بشردوستانه و به نفع فقرا، با تمام این کارها، او در سن 36 سالگی به نویسنده‌ای بسیار موفق و محترم تبدیل شد و در این حرفه خوش درخشید.  سال 1850 چارلز دیکنز دست به نشر مجله‌ای زد و از الیزابت گاسکل دعوت به همکاری کرد. الیزابت چند داستان کوتاه از جمله لیزی لی– درباره بدکاره‌ای در منچستر– نوشت که به چاپ رسید و بزودی داستان‌های کوتاه زیادی در مجله دیکنز به چاپ رساند. در همان سال او با شارلوت برونته آشنا شد و به دوستان بسیار صمیمی تبدیل شدند. همچنین با فلورانس نایتینگل آشنا شد و همیشه او را به خاطر وظیفه‌شناسی و مهربانی‌هایش می‌ستود. سپس بین سال‌های 1851 تا 1853داستان کرنفورد را به رشته تحریر درآورد. سال 1853 داستان روت– که ماجرای خیاطی 15 ساله بود و اغفال شده و صاحب پسری نامشروع شد- را نوشت. او در این رمان تزویر و ریاکاری موجود در جامعه را به تصویر کشاند.  سپس در سال 1855 «شمال و جنوب» را نوشت که چهره دلسوزانه‌تری از یک صاحب کارخانه نشان می‌داد.  سال 1855 شارلوت برونته فوت کرد و پدرش از الیزابت خواست که زندگینامه دخترش را بنویسد و طی دوسال با جمع‌آوری نامه‌های شارلوت و اطلاعات دیگر از زندگی شارلوت «زندگی شارلوت برونته» را به چاپ رساند. این کتاب وقتی چاپ شد بحث و گفت‌وگوی بسیاری به همراه داشت و اعضای خانواده از تصویری که از برانول برونته، برادر شارلوت، ارائه شده بود ناراحت شدند و نسخه‌های فروخته‌نشده را از بازار بیرون کشیدند و یک نامه عذرخواهی رسمی نیز در مجله تایمز چاپ شد. با این حال الیزابت همیشه معتقد بود او تمام حقایق را نوشته است. الیزابت گاسکل به کار خود در مجله چارلزدیکنز با نوشتن داستان‌های کوتاه دیگر ادامه داد. سپس با مجله کورن هیل به سردبیری ویلیام تاکری شروع به همکاری کرد. او در این زمان دیگر بسیار مشهور شده بود اما همیشه خودش می‌گفت هیچگاه به دنبال شهرت نبوده است و اینکه برایش اهمیتی ندارد و شهرت هیچ‌گاه ماندگار نیست. فوریه 1863 رمان «عشاق سیلویا» را نوشت که خودش معتقد بود غمگین‌ترین داستانی است که تاکنون نوشته است. سپس از سال 1864 شروع به نوشتن رمان «زنان و دختران» کرد و داستان در سال 1866 به بخش‌هایی پایانی رسید اما قبل از اینکه کاملا تمام شود الیزابت گاسکل دچار حمله قلبی شد و فوت کرد. در واقع بخش پایانی داستان- که شخصیت مرد «راجر» قبل از اینکه به آفریقا بازگردد تلاش می‌کند با مولی (شخصیت زن) که عاشق یکدیگر بودند صحبت کند- به دنبال فوت الیزابت ناتمام می‌ماند اما یکی از دوستان الیزابت گفته بود که او می‌خواست این دو شخصیت داستانش را به هم برساند. بعدها در فیلم تلویزیونی اقتباسی شبکه بی‌بی‌سی نشان داده شد که راجر نمی‌تواند بدون صحبت کردن با مولی برود، به او پیشنهاد ازدواج می‌دهد، مولی می‌پذیرد و پس از ازدواج هر دو به آفریقا می‌روند.
 

رئیس سابق سازمان سینمایی چهارشنبه‌شب طی گفت‌وگوی تلفنی در یکی از برنامه‌های پرمخاطب و شبانگاهی رادیو نمایش با حضور مهرداد حجتی، منتقد و روزنامه‌نگار، پیرامون دلیل دعوت اخیر خود از علی جنتی به مناظره درباره فیلم‌های مورد مناقشه مجلس و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سخن گفت و به ارائه توضیحاتی پرداخت. وی ابتدا با توجه به برخی اظهارات ضبط‌شده مهرداد فرید، نویسنده و کارگردان سینما درباره به تاریخ پیوستن مدیران دولت دهم در این برنامه توضیح داد: در جامعه امروزی امکان حذف افراد چندان وجود ندارد و اگر هم کسی دارای چنین نگاهی است این نگاه آزادمنشانه نیست و منشأ دیکتاتوری دارد. شمقدری در ادامه با اشاره به سلب مسؤولیت اخیر وزیر ارشاد در دیدار با آیت‌الله جوادی‌آملی در قبال برخی فیلم‌های حاشیه‌ساز گفت: مسؤولان سینمایی در هر دوره‌ای متناسب با نیاز جامعه باید از طریق برخی آثار سینمایی به مطالبات عمومی پاسخ دهند ولی اینکه رفتاری دوگانه در قبال مردم، هنرمندان یا حتی علما و مسؤولان ارشد نظام از خود ارائه کنند قابل قبول نیست. وی تأکید کرد: اگر مدیری خواسته یا ناخواسته اشتباهی را مرتکب می‌شود به نظرم به‌رغم همه تبعات باید شجاعانه پای تصمیماتش بایستد نه اینکه با انواع فرافکنی‌ها مسؤولیت مربوطه را بر گردن کس دیگری بیندازد. رئیس سابق سازمان سینمایی با ذکر نام فیلم «قصه‌ها» ساخته رخشان بنی‌اعتماد تشریح کرد: وقتی یک فیلم ساختار سینمایی ندارد و در یک شرایط کاملا حساس در دولت قبل مجوز ویدئویی می‌گیرد چه ضرورتی دارد که دولت جدید به آن مجوز سینمایی بدهد و شرایط حضورش در مجامع سینمایی داخلی و خارجی را فراهم کند. اگر چنین تصمیم اشتباهی هم اتخاذ شد معنی ندارد که در صورت مواخذه یا فشار‌ها از خود رفع مسؤولیت کند و با دستپاچگی بخواهد مدیران قبل از خود را مقصر جلوه دهد. وی در ادمه این گفت‌وگو با اشاره به فیلم «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان یادآور شد: ما همه طرفدار قانون هستیم و به‌خوبی می‌دانیم که قانونگذار فرآیند تولید یک فیلم را در دو مرحله مجوز ساخت و نمایش تعریف کرده و ممکن است بین این دو حالت اتفاقات زیادی بیفتد و به دلیل وجود احتمالات بسیار چه‌بسا فیلمی مجوز ساخت بگیرد ولی اجازه نمایش دریافت نکند. وی ادامه داد: درباره «فیلم عصبانی نیستم» جناب وزیر خود بهتر می‌دانند که فیلمنامه مصوب با چیزی که نمایش داده شده تفاوت اساسی دارد. شمقدری به نقل از جمال شورجه، یکی از اعضای شورای پروانه ساخت در دولت دهم اظهار داشت: داستان مصوب این فیلم در یک بستر کاملا اجتماعی و نه سیاسی، حکایت جوان دانشجویی از قشر متوسط و ضعیف جامعه بود که به دختر دانشجویی از قشر مرفه علاقه‌مند می‌شود و پدر دختر برای پسر شرایطی را تعیین می‌کند تا وی را بسنجد که چقدر حاضر است برای رسیدن به خواسته‌های خود دست به اقدامات غیراخلاقی چون رشوه، مال حرام و... بزند که در نهایت نیز پسر از این آزمایش سربلند خارج می‌شود و پدر به ازدواج این دو جوان رضایت می‌دهد، حال آیا فیلمی که در جشنواره فیلم فجر پارسال به آن مجوز نمایش عمومی داده شد این بود؟ این تهیه‌کننده و کارگردان سینما در پاسخ به سوال کارشناس برنامه که چطور در زمان مدیریت قبلی کمتر فیلمی دچار این مشکلات در اکران می‌شد، گفت: من خود فیلمسازم و درک می‌کنم که یک سینماگر با همه روح و جانش برای ساخت یک اثر هنری مایه می‌گذارد؛ به همین خاطر بنده اگرچه با برخی آثار از نظر فکری و عقیدتی سنخیتی نداشتم ولی سعی می‌کردم در یک فضای تعاملی مشکل را حل کنم اما دیگر نه اینکه فیلمی به این صورت وارونه تولید و در معرض دید مخاطب قرار گیرد و پس از یک تصمیم عجولانه، به فرافکنی رو بیاورم. وی یادآوری کرد: به‌رغم تبعات و برخی فشارها در دوره مدیریت من کمترین فیلمی در مرحله توقیف و عدم اکران باقی ماند و تلاش کردم تا آنجا که خطوط قرمز نظام در فیلمی زیر سوال نرفته است آثار را به نمایش درآورم چرا که همچنان معتقدم اگر جو اعتماد میان عموم سینماگران و جهت‌گیری‌های نظام مخدوش شود برخی تصمیمات به‌راحتی برای نظام هزینه‌بردار خواهد بود در حالی‌که می‌شود به‌راحتی از این فضاها عبور کرد. شمقدری در ادامه در پاسخ به سوال مهرداد حجتی که بیان داشت چرا کمک نمی‌کنید این فضای دوستی فراهم شود و شما خیلی خوب می‌توانستید اشکالات پیش‌آمده در اکران این فیلم‌ها را برطرف کنید، توضیح داد: من در همان ابتدای جدا شدن از مسؤولیتم از سازمان سینمایی نظراتم را بارها مکتوب برای وزیر محترم ارشاد ارسال کردم به‌عنوان مثال درباره فیلم «لاله» حدود 9 ماه پیش به ایشان عرض کردم که ساخت این فیلم باید ادامه پیدا کند و حتی یادآور شدم که ایشان به جهت اتلاف هزینه‌های صورت گرفته باید پاسخگو باشند که این فیلم را چرا متوقف کردند ولی اتفاقی نیفتاد و بنده هم احساس کردم آقایان مایل نیستند نظرات را بشنوند.

یادداشت یک کارگردان به مدیران سیما
باز هم امیدی دوباره در دل ما شعله گرفت
با آمدن دکتر محمد سرافراز، رئیس محترم سازمان صدا و سیما و دکتر اصغر پورمحمدی معاونت سیما امید است بار دیگر خون تازه‌ای در رگ‌های رسانه ملی جریان گیرد. رسانه‌ای که رسالت دارد با جذب میلیون‌ها ایرانی در سراسر ایران و جهان، بتواند رقبای خود را از میدان به در کند. این عزم فرهنگی می‌طلبد همگان دست در دست هم دهند و طبق فرمایشات حجت‌الاسلام موسوی‌مقدم، قائم‌مقام سازمان صدا و سیما، این رسانه را در جهت اهداف عالیه پیش ببرند و همچنین اظهار داشتند که همه نخبگان جامعه در همه سطوح باید با صدا و سیما همراهی کنند و رسانه ملی را محل مراجعه خود بدانند چرا که نخبگان پشتوانه‌های اصلی رسانه ملی‌اند. بی‌شک رسانه‌ای با این عظمت مساعدت و یاری همگان را می‌طلبد همه نهادها، وزارتخانه‌ها، تهیه‌کنندگان و کارگردانان بویژه صنعتگران، تا به یاری یکدیگر بتوانند برنامه‌هایی تولید کنند که تمام سلیقه‌ها را پوشش دهد تا خانواده‌های مسلمان ایرانی جذب شبکه‌های بیگانه و مبتذل نشوند. نویسندگان با قصه‌های خوب و جذاب می‌توانند نقش موثری در تولید برنامه‌ها داشته باشند از جمله برنامه‌های آموزشی برای کودکان و نوجوانان، فرهنگسازی اسلامی را برای این قشر انجام دهند. ترغیب ازدواج، رفع معضل اشتغال، جذب سرمایه‌های داخلی و رفع مشکلات اقتصادی که حضور همه کارگردانان، بازیگران و مجریان در هر گروه‌های سنی را می‌طلبد تاثیری عمیق بر روند جذب مخاطب خواهند داشت. تا زمانی که کشور ما مملو از هنرمند، فکر، خلاقیت و ایده‌های خوب است صدا و سیما نباید اجازه دهد شبکه‌های بیگانه با فراخوان هنرمندان و تولیدکنندگان فیلم و سریال و برنامه‌های ترکیبی را جذب کنند. این سازمان با این عظمت، ظرفیت جذب همه نیروهای خلاق را دارد و با دعوت از همه تهیه‌کنندگان مستقل به همکاری در جذب منابع مالی آن تلاش کنند و مطمئنا هستند تهیه‌کنندگانی که بتوانند بخشی از هزینه‌ها را تامین کنند که این خود کمک بزرگی به رسانه ملی در جهت تحقق رسالت آن است. امید است بتوانیم به اهداف عالی دست پیدا کنیم و بار دیگر در جهان، ایران اسلامی را در این عرصه سربلند کنیم.
منوچهر صفرخانی
7/9/93

زندگی نخبه‌های ایرانی در «سرزمین نخبگان» شبکه افق
«سرزمین نخبگان» این هفته به سراغ یکی از نوابغ علم دندانپزشکی ایران و جهان، دکتر بهنام شکیبایی‌مقدم رفته است. به گزارش تسنیم، مجموعه «سرزمین نخبگان» به زندگی و فعالیت تعدادی از نخبگان ایرانی که بسیاری از آنها موفق به کسب افتخارات در سطح بین‌المللی شده‌اند می‌پردازد. در این قسمت دکتر بهنام شکیبایی‌مقدم، متخصص جراحی فک و ایمپلنت از آلمان از مسیر بسیار مشکلی که از کودکی تا به امروز پشت سر گذاشته می‌گوید. شکیبایی‌مقدم یکی از پرافتخار‌ترین دندانپزشکان ایرانی است که از آلمان به ایران بازگشته است. وی نخستین دندانپزشک ایرانی است که دو بار موفق به دریافت جایزه اول علمی جراحان لثه آلمان در سال‌‌های 2007 و 2010 شده است. این نابغه ایرانی یکی از 4 فوق‌تخصص جراحی‌های میکروسکوپی و کم‌تهاجمی بازسازی استخوان فک، لثه و ایمپلنت در جهان به شمار می‌رود و به دلیل اختراعات و تحقیقاتش از او به عنوان ابداع‌کننده کاربرد بزرگنمایی و ابزارهای میکروسرجری در زمینه ایمپلنتولوژی در دنیا نام برده می‌شود. وی همچنین اولین پژوهشگر ایرانی محسوب می‌شود که تکنیک جراحی‌اش در زمینه بازسازی میکروسکوپی استخوان فک به صورت سه‌بعدی و زنده در 3 قاره جهان همزمان از طریق ماهواره پخش شد. این قسمت از سرزمین نخبگان ساعت 19 روز جمعه هفتم آذرماه از شبکه افق پخش خواهد شد. محمدعلی فارسی، تهیه‌کننده و مهدی شاه‌محمدی کارگردان این مجموعه
 مستند هستند.

حدادعادل «من زنده‌ام» را به نمایندگان زن مجلس اهدا کرد
غلامعلی حدادعادل سه‌شنبه به هر یک از نمایندگان زن مجلس شورای اسلامی یک نسخه از کتاب «من زنده‌ام» اثر معصومه آباد را هدیه داد. به گزارش فارس، دکتر غلامعلی حداد عادل روز سه‌شنبه به هر یک از نمایندگان زن مجلس شورای اسلامی یک نسخه از کتاب «من زنده‌ام» اثر معصومه آباد را هدیه داد. مشاور عالی رهبر فرزانه انقلاب، ضمن تحسین این کتاب، به نمایندگان خانم مجلس شورای اسلامی توصیه کرد بعد از مطالعه این کتاب در مسابقه‌ای که با محوریت آن برگزار می‌شود شرکت کنند. کتاب «من زنده‌ام» شرحی از اسارت 40 ماهه معصومه‌آباد است که به قلم وی به رشته تحریر درآمده است. این بانوی آزاده به همراه 3 دختر ایرانی تنها اسرای دختر ایرانی هستند که در دوران جنگ تحمیلی توسط نیروهای متجاوز بعثی به اسارت درآمده و سندی بر متجاوز بودن رژیم عراق هستند. این کتاب با بیانی جذاب مخاطب را پابه‌پای سختی‌ها و رنج‌های دوره اسارت همراه می‌کند و خواننده را با واقعیت‌های موجود در دوران جنگ 8 ساله روبه‌رو می‌کند.

علیرضا پورصباغ: پس از سریال‌های پرمخاطب و جذاب «لینلی»، «دوران کهن» و «تایتانیک خون و فولاد» در هفته اخیر شبکه چهارم سیما اقدام به پخش سریال زنان و دختران (Wives and Daughters) کرد. با اینکه سریال در زمان سوخته‌ای پخش می‌شد اما مخاطبان جدی خودش را داشت و جمعه پیش قبل از آغاز پخش سریال زمان آن در روز شنبه توسط مخاطبان پیامک می‌شد. طبیعی است در شرایطی که از مجاری مختلف، سریال‌های روز دنیا در اختیار مخاطبان علاقه‌مند به سینما و تلویزیون قرار می‌گیرد مشخص نیست چرا تلویزیون با وجود نداشتن بودجه کافی و با بده‌بستان‌های غیرمتعارف همچنان خط سیر مدیریت قبلی را دنبال می‌کند تا باکس پخش شبکه‌های مختلف را صرفا با تولیدات داخلی پر کند. در صورتی که سریال‌های خارجی قدیمی که چندین بار از رسانه ملی و شبکه تماشا پخش شده‌اند، همچنان مخاطب خود را دارند. واقعا از معاونت‌های محترم سیما و مدیران شبکه‌ها باید پرسید وقتی ضعف فیلمنامه‌نویسی در تولیدات سینمایی ما مشهود است و سازندگان یک قصه معمولی را به صورت منطقی و علمی از نقطه a‌ نمی‌توانند به نقطه b برسانند، سریال‌سازی توسط همین فیلمنامه‌نویسان چه محلی از اعراب دارد؟! و تهیه‌کنندگان در شرایطی که تلویزیون پول ندارد، چرتکه انداخته‌اند مثلا اگر سال دیگر پول خود را از رسانه ملی بابت فلان سریال دریافت کنند چند درصد سود باید روی آن بکشند. رسانه‌ای که حدود 500 میلیارد تومان علی‌الحساب به تهیه‌کنندگان بدهکار است باید تولید داخلی را صرفا روی نیروهای آزمون‌پس‌داده صرف کند. مگر رسانه ملی در طول سال چند سریال مثل پرده‌نشین یا مجموعه ماندگار پایتخت تولید می‌کند؟! با وجود کاستی‌های مالی و به بن‌بست خوردن تولیدات نمایشی اخیر که آنرا باید ناشی از ماجراجویی معاونت سابق دانست و با وجود افتتاح شبکه‌های فرعی، خوراکی که باید به مخاطب اهدا شود لزوما نباید تولید داخلی باشد. در دوره‌ای که این‌همه سینمای ما از ضعف فیلمنامه رنج می‌برد، رسانه ملی چند هندی‌ساز متوسط را به واسطه چند سریال متوسط‌تر مامور می‌کند سریال ایرانی 100 قسمتی بسازند. این رویه قطعا به سازمان صدا و سیما لطمات بیشتری خواهد زد و امید داریم بذل و بخشش‌های معاونتی در دوره جدید پایان یابد و شبکه چهار و سایر شبکه‌ها در پخش سریال‌های فرنگی برای جذب مخاطب جدی‌تر عمل کنند. ضمن اینکه با لحاظ کردن همه ممیزی‌های استاندارد سیما پخش سریال خون و فولاد که برای دومین مرتبه از این شبکه پخش می‌شد با اقبال خوب مخاطبان مواجه شد و برای اثبات این موضوع می‌توان به تعداد دانلودهای روزانه سریال از سایت اراده ملی اشاره کرد و پخش سریال زنان و دختران (Wives and Daughters) در واقع ادامه همان رویه موفق شبکه چهار سیماست.
 

مجموعه‌ داستان‌های کوتاه هوشنگ مرادی‌کرمانی با عنوان «تهِ خیار» که به گفته نویسنده «زهرخند»های او به موضوعات غم‌انگیزی همچون مرگ، بیماری و پیری است از سوی انتشارات معین منتشر شد. به گزارش مهر، «تهِ خیار» مجموعه‌ بیش از 30 داستان کوتاه است که مرادی کرمانی، آنها را «زهرخند» می‌خواند چرا که به موضوعات غم‌انگیز همچون مرگ، بیماری و پیری می‌پردازند ولی از آنجایی که «پشت هر فاجعه‌، کمدی‌ای نهفته است» او در این مجموعه به جنبه‌های طنزآمیز این واقعیت‌های به ظاهر تلخ پرداخته است. «ته خیار» به گروه سنی خاصی تعلق ندارد. مرادی‌کرمانی، در گفت‌وگوی پیشین خود با مهر گفته بود: من موقع نوشتن، مخاطب خود را تعیین نمی‌کنم. درست مثل سبزی‌فروشی که مشخص نمی‌کند خیار را در اختیار چه کسی و با چه ویژگی‌هایی قرار دهد. همه می‌توانند از آن استفاده کنند. «ته خیار» عنوان یکی از داستان‌های این مجموعه است که پیش‌تر در مراسم بزرگداشت سلیم نیساری، استاد ادبیات فارسی و نسخه‌پژوه، خوانده و بعدها در مجله «همشهری داستان» منتشر شده؛ هوشنگ مرادی‌کرمانی در ابتدای این داستان آورده: «این هدیه من است برای کسی که سهم مهمی در تدوین کتاب‌های درسی داشت. کتاب‌هایی که من در روستا با آنها باسواد شدم البته یک ذره باسواد شدم. «دارا و سارا» یادگار اوست در ذهن ما بچه‌های آن روز. همان‌ها که عروسک‌هایی شدند، در دست بچه‌های امروز». مجموعه داستان «تهِ خیار» از هوشنگ مرادی کرمانی را انتشارات معین منتشر کرده و با قیمت 12 هزار تومان روانه بازار نشر کرده است.