علی بخشایش: روابط بین بازیگران عرصه بین‌المللی پیچیدگی‌های فراوانی دارد. بسیاری تلاش کرده‌اند با ارائه نظریه‌های مختلف رفتار بازیگران بین‌المللی و چگونگی تعامل آنها با یکدیگر را توضیح دهند اما هنوز هیچ نظریه‌ای در میان نیست که بتواند رفتار بازیگران را در همه شرایط و مواضع شرح دهد. چنین است که روابط بین‌الملل بیش از آنکه علم باشد، هنر است. چه بسیار هنرمندان زبردست سیاستمدار که در مدیریت منافع کشور خود در عرصه بین‌الملل، از روشنفکران کرور کرور کتاب خوانده بهتر عمل می‌کنند. باقی ماندن در انتزاعیات نظری در هنگامه مدیریت واقعیات بین‌المللی و منطقه‌ای، سمی کشنده و زهری مهلک است. شاید در کرسی درس دانشگاه، یکسره رد کردن رئالیسم منجر به سوت و کف دانشجویان شود اما در عرصه سیاست بین‌الملل نفی اهداف و انگاره‌های رئالیستی همان‌قدر اشتباه است که تمکین بی‌چون و چرا از نظریات رئالیستی و ضداخلاقی.
سیاست‌گذاران سیاست خارجی در عرصه قدرت‌محور و نه حقوق‌محور بین‌المللی، باید متغیرهای متعدد را مورد بازبینی و کنکاش قرار دهند و از میان راه‌های به‌دست آمده، کم‌هزینه‌ترین اهداف را برای نیل به منافع ملی (اعم از منافع مادی و منافع ایدئولوژیک) انتخاب کنند. این مداقه اگر صورت نگیرد، هر اقدامی که برای بهبود اوضاع انجام می‌شود، می‌تواند خود به بدتر شدن اوضاع منجر شود.
بویژه کسانی که خود را در این عرصه اهل علم می‌دانند و گهگاه دیگران را به‌ ندانستن و کمی معلومات متهم می‌کنند، لازم است در مواجهات بین‌المللی شناخت مناسبی از حریف داشته باشند. این شناخت دست‌کم باید دو مقوله را دربرگیرد: «نیات حریف» و «ابزارهای حریف».  از دیگر هنرها در این امر خطیر آن است که تمام توجهات سوی یک حریف متمرکز نشود و حریفان متعدد در صحنه محاسبات مورد مداقه قرار گیرند. این کاری است که به‌نظر می‌رسد در سیاست خارجی یک‌ سال‌ونیم اخیر ایران کمتر به آن توجه شده است. فراموشی حریفی به‌نام عربستان در حین تمرکز بر ایالات متحده در مذاکرات هسته‌ای شاید یکی از مهم‌ترین اشتباهاتی است که سیاست خارجی ایران در این دوره مرتکب شده است. در حالی که این کشور ابزاری به‌نام نفت را در اختیار دارد و نیات خود را در منطقه با دخالت‌هایش در سوریه و عراق و تقویت انواع و اقسام گروه‌های تکفیری به‌خوبی نشان داده است، فراموشی این حریف از یک ‌سو و حتی اعلام
- شگفت‌انگیز - تمایل به بهبود روابط با آن از سوی دیگر، از جمله خبط‌هایی است که باید برشمرد.
خبط کوچکی نیست اگر فراموش شود مشکل اصلی سعودی با ایران، مشکلی هویتی و دیرینه است که از نگاه به دو مقوله شیعه – سنی و عرب – عجم حادث شده است. دیدگاه‌های فرقه‌ای حاکم بر ریاض که در تعارض مطلق با دیدگاه‌های وحدت‌محور تهران خود را تعریف می‌کنند، هرگز برنمی‌تابد ایران با این همه قابلیت مدنی، ژئوپلیتیک و هویتی، از عنصر محدودکننده‌ای به‌نام «مناقشه هسته‌ای» خلاصی یابد و با قدرت بیشتر به اهداف خود در منطقه دست یازد.
تفاوت دشمنی‌های رئالیستی با دشمنی‌های هویتی امری است که نباید از قلم انداخت. خصومت‌های رئالیستی با تغییر در شرایط و نظم بین‌المللی و منطقه‌ای تعدیل یا تشدید می‌شود اما خصومت‌های هویتی – گفتمانی تا زمان وجود هویت یا گفتمان، پابرجایند. خصومت آل‌سعود با ایران از جنس دوم است.
در مذاکرات هسته‌ای، دستگاه دیپلماسی ایران چنان با آمریکایی‌ها وارد تعامل شده که این امر در حال و آینده نمی‌تواند دیگر رقبا را بی‌تفاوت بگذارد. نه تنها روس‌ها و در آینده چینی‌ها نمی‌توانند نسبت به چنین امری بی‌اعتنا باشند؛ که سعودی‌ها هم نمی‌توانند. در این میان، سعودی‌ فرصت را غنیمت شمرده و با استفاده از ابزار قدرتی به‌نام نفت، کاری با ایران کرد که تمام توافقاتش با ایالات متحده را به زیر هیچ بدل کرد؛ دست‌کم از بعد مالی - اقتصادی!
سعودی‌ها که وزیر خارجه‌شان را در آخرین دور مذاکرات ایران و 1+5 پیش از تمدید به وین گسیل داشتند، با افزایش سرسام‌آور حجم تولید، ۳ کار را با هم انجام دادند.
1- از یک‌سو، تهدیدی به نام «نفت شیل آمریکا» را خنثی کردند که برای به صرفه بودن، به قیمت حدود ۷۰ دلاری نفت نیازمند است.
2- از سوی دیگر، درآمدهای نفتی ایران را بشدت کاهش دادند تا کشور ظرف ۳ ماه، ۸ میلیارد دلار ضرر کند.
3- روس‌ها را هم تحت فشار گذاشتند؛ چراکه بخش زیادی از درآمدهای ملی روسیه نیز نفتی است. به این ترتیب مسکو هم در حمایت از دولت اسد در دمشق از این پس محدودیت خواهد داشت.
در همین حال، بازیگران طراح سعودی به خوبی شرایط اقتصادی آمریکا را در تدوین این راهبرد در نظر گرفتند. در شرایط فعلی، اگرچه نفت شیل آمریکا از صرفه افتاده اما اقتصاد آمریکا با توجه به کاهش شدید قیمت سوخت، نفع می‌برد؛ بنابراین، واشنگتن هرگز انگیزه‌ای برای فشار بر ریاض نخواهد داشت.
تیم دیپلماسی ایران اگر می‌خواست تا این حد با آمریکایی‌ها وارد تعامل شود که سعودی‌ها احساس خطر کنند – که کردند – باید یکی از این 2 راهبرد را در پیش می‌گرفت: یا عملا با ریاض هم وارد فاز تنش‌زدایی می‌شد که البته با توجه به حملات ریاض به محور مقاومت طی سال‌های اخیر و ادامه آن، ممکن نبود یا «موازنه تهدید» ایجاد می‌کرد؛ به‌گونه‌ای که ریاض بداند اگر منافع نفتی ایران را تهدید کند، با تهدید دیگری در منطقه مواجه خواهد شد. از قضا، سرکنگبین تعامل هسته‌ای با آمریکا صفرای سعودی فزوده است! این است که سیاست خارجی هنر است و در کتاب‌ها و اندیشکده‌ها یافت نمی‌شود.
 

محمدحامد دانایی‌فر : 1- خبرگزاری آسوشیتدپرس چند روز پیش خبری را درباره توافق ایران و غرب برای انتقال اورانیوم به یک کشور دیگر منتشر کرد؛ خبری که به سرعت از سوی مقامات وزارت امور خارجه کشورمان تکذیب شد.
2ـ آمریکا نام ۵ شرکت و فرد ایرانی را به لیست تحریم‌های خود اضافه می‌کند. مقامات ایرانی از جمله محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت در برابر آن واکنش نشان داده و تاکید می‌کنند این اقدام دولت آمریکا به هیچ وجه قابل پذیرش نیست.
3- روزنامه‌های اصلاح‌طلب طی 2 روز گذشته به صورت جدی تاکید دارند توافق هسته‌ای نزدیک است و به احتمال زیاد به‌زودی شاهد نهایی شدن متن توافق بزرگ خواهیم بود.
4- دو هفته پیش در دانشگاه تهران میزگردی  با عنوان «درباره یک توافق» برای نقد و بررسی۱۰ سال مذاکرات هسته‌ای ایران و کشورهای عضو 1+5 برگزار شد و احمد شیرزاد، نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم، صادق زیباکلام استاد دانشگاه تهران و داوود هرمیداس باوند به عنوان کارشناس در آن حضور پیدا کردند که در اینجا تنها به چند جمله شاخص برگرفته از میزگرد مذکور بسنده می‌کنیم. «از چاه هسته‌ای آبی برای ملت ما در نمی‌آید»، «برخی مساله هسته‌ای را ناموسی کرده‌اند، روی ناموس هم نمی‌شود مذاکره کرد»، «چه فرقی می‌کند که ما یک سانتریفیوژ داشته باشیم یا ۱۰ هزار عدد؟»، «وقتی یک چیزی ارزش شد، جایگاه ایدئولوژی پیدا می‌کند و در این صورت دیگر مهم نیست چه چیزی به خیر و صلاح ملت است»، «خیلی از اصولگرایان فرق بین نیروگاه آب سنگین و سبک و اورانیوم ۲۰ درصد را نمی‌دانند»، «ضرر انرژی هسته‌ای برای کشور ما از جنگ ۸ ساله بیشتر بود».
اینها تنها بخشی از اظهارات مطرح شده در آن همایش جنجالی بود که سعی داشت ارزش دستیابی ایران به فناوری هسته‌ای کشورمان را کاهش دهد.
اما گزاره‌های ابتدایی این یادداشت هنوز تمام نشده؛ روز گذشته سالن اجلاس میزبان همایش اقتصاد ایران بود که میهمانی ویژه داشت. حسن روحانی در سخنرانی طولانی‌اش در این همایش از موضوعات اقتصادی به مساله مذاکرات هسته‌ای رسید. روحانی موضوع پای میز مذاکره را منافع دو طرف عنوان و تاکید کرد: «مگر کسی در میز مذاکره بحث آرمان و اصول می‌کند؟ گویا برخی در توهم زندگی می‌کنند» رئیس‌جمهور با طرح این سوال که مگر ما در توافق ژنو آرمان‌ها را بردیم و معامله کردیم؟ گفت: «اینکه ما در برابر برداشته‌ شدن بخشی از تحریم‌ها مقداری شفافیت بیشتری نشان دهیم و بگوییم فلان نوع غنی‌سازی را که فعلا نیازی به آن نداریم یک مدتی تعطیل کنیم یعنی آرمان ما رفت؟ آرمان ما به این چیزها بستگی دارد؟ آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست. آرمان ما به مغز ما وصل است».
به راحتی می‌توان فهمید اظهارات بیان‌شده شبیه کدام یک از گزاره‌های ارائه‌شده در ابتدای این مطلب است. پس از میزگرد جنجالی دانشگاه تهران اولین سوال جدی مطرح شده نگرانی از نفوذ این تفکر به تیم مذاکره‌کننده بود؛ موضوعی که اظهارات اینگونه بر شبهه درست بودن این نگرانی می‌افزاید.
درست در زمانی که یک خبرگزاری رسمی خارجی خبر از توافق پنهان ایران و غرب بر روی یکی از بخش‌های توافق جامع می‌دهد، آمریکا با تحریم ۵ شرکت و فرد ایرانی سعی دارد پیام‌های هشدارآمیزی را به ایران بفرستد، تریبون‌های داخلی حامی دولت از یک توافق بزرگ خبر می‌دهند و چهره‌های اصلاح‌طلب نظیر شیرزاد از «بی‌فایده» و «مضر» بودن انرژی هسته‌ای برای کشورمان حرف می‌زنند، بیان چنین اظهاراتی از سوی رئیس‌جمهور قطعا می‌تواند تفسیرهای متفاوتی داشته باشد.
نکته قابل سوال این است که منظور رئیس‌جمهور از «فلان نوع غنی‌سازی» دقیقا کدام نوع غنی‌سازی است؟ آیا منظور همان غنی‌سازی ۲۰ درصد است که در توافق ژنو تعلیق و اورانیوم‌های آن به اکسید تبدیل شد یا بحث بر سر نوع‌های دیگری از غنی‌سازی است؟!
بخش بعدی سخنان رئیس‌جمهور سوال‌برانگیز‌تر است: «مگر آرمان ما به سانتریفیوژ وصل است». قطعا نمی‌توان ادعا کرد ربط دادن این جمله آقای روحانی به جمله شیرزاد مبنی بر «چه فرقی می‌کند که ما یک سانتریفیوژ داشته باشیم یا ۱۰هزار عدد؟» ساخته و پرداخته ذهن بیمار منتقدان است. بدون شک اگر غنی‌سازی ۲۰ درصد و آبشارهای سانتریفیوژ به ثمر نرسیده بود امروز باید برای گرفتن امتیاز پای میز مذاکره از غنی‌سازی 5/3درصد و مجتمع سوخت اصفهان شروع می‌کردیم و همین مساله نشان‌دهنده ارزش بالای دستاوردهای اینچنینی برای حفظ آرمان‌هاست، مگر آنکه کسانی در دولت اعتقادی مانند شیرزاد‌ها و زیباکلام‌ها دارند که دستاوردهای هسته‌ای کشورمان را ارزش و آرمان ندانند.

مهدی محمدی: نگاهی ولو از سر اجمال به گفتمان اقتصاد سیاسی دولت و جریان‌های نزدیک به آن در 2سال گذشته، آشکارا به ما می‌گوید این گفتمان «تحریم‌پایه» بوده است. در واقع دولت – و به دنبال آن جریان اصلاح‌طلب - تقریبا تمام مبارزات سیاسی و پروژه‌های رسانه‌ای خود را بر پایه مفهوم تحریم بنا کرده است و هنوز هم، هر زمان که کار به رویارویی با رقبا می‌رسد، نخستین مفهومی که به میان بحث می‌دوانند مفهوم تحریم است. به یک معنا اگر کسی در جست‌‌وجوی دال مرکزی گفتمان اعتدال باشد، تحریم مناسب‌ترین مفهومی است که به آن خواهد رسید. این مفهوم، تاکنون به مثابه کلیدی عمل کرده است که دولت تصور می‌کند با آن می‌توان هر در بسته‌ای را گشود یا اگر نشد، تخریب کرد. بقیه مفاهیم اصلی هم که دولت در حوزه عمومی از آن تغذیه می‌کند، به یک معنا خروجی‌های این اصطلاح است. به عنوان نمونه تلاش برای یکسره فسادآلود نشان دادن کارنامه دولت‌های نهم و دهم بر دروغگویی سیستماتیک درباره نحوه مدیریت تحریم در این دو دولت استوار شده است. حتی وقتی کار به مواجهه با برخی نهادهای انقلابی می‌رسد دولت ابایی ندارد با بی‌انصافی تمام به گونه‌ای سخن بگوید که گویی این نهادها سر و سری با کسب و کار ناشی از دور زدن تحریم دارند. منتقدان دولت کاسبان تحریم خوانده می‌شوند. گفته می‌شود هدف مذاکرات هسته‌ای هم در اصل لغو تحریم‌هاست نه حفظ فناوری هسته‌ای، چرا که آنگونه که رئیس‌جمهور دیروز گفت «آرمان‌های ما به سانتریفیوژها متصل نشده است». مفاهیم بنیادینی مانند اقتصاد مقاومتی و استقلال هم به تحریم گره‌زده شده است. به ما می‌گویند اقتصاد ما زمانی مقاومتی است یا زمانی واقعا مستقل هستیم که تحریم نباشیم. رئیس‌جمهور دیروز حتی به ما آموخت معنی جدید واژه انزوا هم تحریم شدن به سبب مقاومت در موضوع هسته‌ای است. و آخر از همه، مفاهیم روزمره اقتصادی مانند رشد، تورم و توسعه هم به عنوان خروجی‌های وضعیتی در نظر گرفته می‌شود که تحریم‌ها برچیده شده باشد.
ملاحظه می‌کنید که در نظام فکری و ادبیات سیاسی دولت، واژه تحریم و مشتقات آن جایگاهی بسیار ویژه دارد. دولت حسن روحانی نه فقط می‌خواهد از طریق مقدم داشتن لغو تحریم بر حفظ هر نوع سرمایه استراتژیکی مانند برنامه غنی‌سازی و مانند آن، مذاکرات خود با کشورهای غربی را به سرانجام برساند بلکه تصور می‌کند اینجا نقطه‌ای است که می‌تواند حریفان سیاسی خود را هم‌ گیر بیندازد، دچار تنگنا کند و هر مبارزه سیاسی یا رسانه‌ای را از آنها ببرد.
پیش‌فرض همه این بحث‌ها هم این است که جریان انقلابی و رویکردها و روش‌های آن در مذاکرات هسته‌ای و اساسا نوع نگاه آن به مفاهیمی مانند استقلال، آرمان‌های انقلابی، قدرت ملی و ارتباط با جهان خارج است که کشور را در گرداب تحریم‌ها فرو برده است. برنامه سیاسی آقای روحانی آشکارا این است که با مقصر‌سازی تفکر انقلابی و مقاومتی در موضوع اعمال تحریم‌ها، اولا آنها را مقابل افکار عمومی قرار بدهد و همان جا نگه دارد و ثانیا با گره زدن راه‌حل مشکلات اقتصادی کشور به مفهوم «خروج از انزوا» و «لغو تحریم» نتیجه بگیرد مخالفت با امتیازدهی در موضوع هسته‌ای به معنای مخالفت با بهبود معیشت مردم است.
 سخنان مکرر آقای رئیس‌جمهور در این زمینه هیچ تردیدی باقی نگذاشته که قصد دارند این راه را تا انتها بروند، چرا که هم زمین زیر پای خود را محکم می‌بینند و هم آینده مسیر را تضمین شده. سوال این است که آیا واقعا این بازی همانقدر ثمربخش است که دولتی‌ها تصور می‌کنند؟
راقم این سطور هفته گذشته در پژوهشی بلند به طور اساسی استدلال کرد علت اصلی اعمال تحریم‌های به ظاهر فلج‌کننده علیه ایران از خرداد 89 به بعد نه سیاست‌های هسته‌ای ایران بلکه تلاش غرب برای پاسخ دادن به تقاضای جریان فتنه، احیای این جریان، قدرتمند کردن آن و به هم ریختن محیط داخلی ایران با هدف ایجاد زمین بازی وسیع‌تر برای آن بوده است. آن نوشته استدلال می‌کند که پس از آشکار شدن قابلیت‌های فتنه، هدف‌گذاری‌های خلع سلاحی تحریم‌ها تا حدود زیادی تعدیل شد و هدف‌های مرتبط با دستکاری در محیط سیاست داخلی و افکار عمومی ایران، در صورتبندی تحریم‌ها جای آن را گرفت. تا امروز هیچ‌کس، نه درون دولت و نه از میان خیل حامیان فتنه علاقه – و البته توان- پاسخ دادن به آن نوشته و ارائه یک صورتبندی نظری و کدیک رقیب را نداشته است. اگر نتیجه‌گیری آن پژوهش درست باشد – که یقینا هست - کل نظام گفتمانی تحریم‌پایه بر باد خواهد رفت.

 اساسا بانیان تحریم‌های اقتصادی از قطعنامه 1929 به بعد، انقلابیون مدیریت‌کننده پرونده هسته‌ای نبوده‌اند بلکه مقصر اصلی در این میان کسانی هستند که روند راهبردی تغییر محاسبات غرب را –که در حال نتیجه دادن بود- مختل کرده و آمریکا را متقاعد کردند اگر تحریم‌ها را با دیگر گزینه‌های فشار تلفیق کند در زمانی کوتاه قادر خواهد بود محاسبات مردم و حاکمان در ایران را یکسره تغییر داده و به نفع خود دگرگون کند. از این منظر، تمرکز بر موضوع تحریم و تبعات آن، اتفاقا سست‌ترین تکیه‌گاهی است که دولت می‌تواند بر آن تکیه کند. امروز زمان طلبکاری نیست. آقای دکتر روحانی اگر به دنبال مقصران واقعی وضعیت فعلی و علاج بنیادین مساله است، بهتر است «سرچشمه‌های طمع غرب در ایران» را کور کند نه اینکه نیمی از وزارتخانه‌های خود را و بیش از نیم بدنه اجرایی دولت خود را به حامیان کسانی بسپارد که انتهای سال 88 به واشنگتن رفتند و التماس کردند خواهش می‌کنیم ملت ما را تحریم کنید! اگر امروز آقای روحانی اندک سرمایه‌ای در اختیار دارد که آن را روی میز بگذارد و در ازای آن امتیاز بخواهد، محصول مقاومت آنهایی است که اجازه ندادند پروژه شکنجه اقتصادی ملت ایران به نتیجه برسد نه آنها که خود مسبب تحریم‌ها شدند، بعد با سر دست گرفتن آن تحریم‌ها به محیط گفتمانی انتخابات 92 شکل دادند، پس از آن به بهانه لغو تحریم به جان سرمایه‌های راهبردی کشور در حوزه هسته‌ای  افتادند و حالا هم نقشه ریخته‌اند از طریق بالا و پایین کردن تحریم‌ها انتخابات آینده را ببرند.
اگر کسی حقیقتا در پی کاسبان تحریم می‌گردد که همان متقاضیان و بانیان و مدافعان تحریم هستند، آدرسی بهتر از این نخواهد یافت.  
 

گروه سیاسی: حجت‌الاسلام حسن روحانی، رئیس‌جمهور صبح دیروز (یکشنبه) در نخستین همایش اقتصاد ایران به موضوعات مختلفی در حوزه اقتصاد، سیاست خارجی و سیاست داخلی پرداخت. به گزارش «وطن امروز»، روحانی بخش مهمی از صحبت‌های خود را به موضوع مذاکرات هسته‌ای اختصاص داد و تاکید کرد سر میز مذاکره نه آنها و نه ما راجع به آرمان و اصول بحث نمی‌کنیم. رئیس‌جمهور همچنین گفت: آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست، بلکه به قلب و مغز ما وصل است. اساس سیاست خارجی از دیگر موضوعات مورد اشاره روحانی بود. رئیس‌جمهور اساس این بحث را منافع دانست نه اصول و آرمان‌ها. رئیس‌جمهور دست برداشتن از فلان(!) غنی‌سازی غیرلازم را در برابر برداشتن تحریم‌ها در تضاد با دست برداشتن از آرمان‌ها ندانست. به گزارش تسنیم، رئیس‌جمهور با بیان اینکه مگر در میز مذاکره بحث آرمان و اصول مطرح است؟ اینها توهمات است و عده‌ای در توهمات زندگی می‌کنند، افزود: سر میز مذاکره نه آنها و نه ما راجع به آرمان و اصول بحث نمی‌کنیم، در دنیای امروز بحث منافع است و هر کشوری دنبال منافع و خواست خود است، اساس بحث سیاست خارجی منافع است و نه اصول و آرمان‌ها. وی با طرح این پرسش که مگر در مرحله اول توافق ژنو در زمینه بحث هسته‌ای آرمان‌ و اصول‌مان را معامله کردیم؟ تصریح کرد: ما با هم حرف زدیم و باهم توافق کردیم. یک خواستی ما داشتیم و یک خواستی آنها و این خواست‌ها با هم فاصله داشتند و تمام مذاکرات برای این است که پلی بین خواست طرف مقابل و ما وصل شود و این پل چگونه ترسیم شود، از کجا شروع شود و کجا به هم متصل شود معنای مذاکرات است. رئیس‌جمهور خاطرنشان کرد: در ژنو بخشی از تحریم‌ها برداشته شد و تحریم‌های مهم سرجایش است مثل تحریم نفت و بانک و از بخش کوچکی از تحریم‌ها در زمینه خودرو، بیمه پتروشیمی و کشتیرانی عبور کردیم و بخشی از اموال بلوکه شده ما آزاد شد که در مقابل ما شفافیت بیشتری نشان دهیم و بگوییم فلان نوع غنی‌سازی که در حال حاضر به آن نیاز نداریم برای مدتی آن نوع غنی‌سازی متوقف می‌شود؛ آیا این کار به معنای زیر سوال رفتن آرمان‌ها و اصول ما است؟ آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست، آرمان به مغز و قلب و اراده ما وصل است.
یک‌بار هم از سیاست به اقتصاد یارانه بدهیم
 روحانی در بخش دیگری از سخنان خود به تاثیرات متقابل سیاست و اقتصاد اشاره و تاکید کرد: یک‌بار هم که شده برعکس عمل کنیم و از سیاست داخلی و خارجی به اقتصاد یارانه بدهیم. رئیس‌جمهور با بیان اینکه در کشور ما سال‌ها و دهه‌هاست که اقتصاد به سیاست یارانه می‌دهد، تصریح کرد: اقتصاد ما هم به سیاست خارجی و هم به سیاست داخلی یارانه می‌دهد و خوب است که یک بار هم شده برعکس عمل کنیم و از سیاست داخلی و خارجی به اقتصاد یارانه بدهیم تا ببینیم زندگی و معیشت مردم و اشتغال جوانان چه خواهد شد. وی افزود: یکی از اصول قانون اساسی که از روز اول تاکنون اجرا نشده و من به عنوان مسؤول اجرای قانون اساسی خیلی دلم می‌خواهد شرایطی فراهم شود تا یک بار هم که شده به این اصل قانون اساسی عمل شود، این است که قانون اساسی به ما می‌گوید در مسائل مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به جای اینکه قانون در مجلس تصویب شود، ماده قانونی یا برنامه مستقیم به آرای عمومی مردم و همه‌پرسی گذاشته شود. روحانی افزود: یک بار هم که شده یک مساله بسیار مهم که ممکن است اختلافی هم باشد؛ البته اختلافی بودن اشکالی ندارد و نظرات همیشه یکسان نیست؛ یک‌بار آن مورد مهم را که برای همه ما اهمیت دارد و در زندگی ما تاثیرگذار است از مردم مستقیم بپرسیم. مجلس شورای اسلامی اهلا و سهلا، سر جای خودش محفوظ، ما هم احترام می‌کنیم، رای دهند، قانون بگذرانند. یک بار، سالی یک بار، 10 سال یک بار، الان که 36 سال شده است. یک بار این قانون اساسی و این اصل قانون اساسی اجرا و عمل نشده است. ما بیاییم یک مدتی بیشتر به اقتصاد توجه کنیم، حالا یارانه هم به اقتصاد ندهیم اشکال ندارد، از اقتصاد یارانه نگیریم. چیزی هم نمی‌خواهد به اقتصاد بدهیم، شرایط را آماده کنیم. کشور ما چه بخواهیم چه نخواهیم، البته بقیه کشورها هم اینگونه هستند، اما در کشور ما پررنگ‌تر است، اقتصاد ما بیشتر سیاسی است تا اقتصادی محض؛ حالا یا با سیاست خارجی یا سیاست داخلی تلفیق دارد. شما می‌گویید از همه مالیات بگیریم، کاملا درست است، نمی‌شود یک نهاد کار اقتصادی کند و مالیات ندهد، اما تا می‌گویی فلان نهاد هم باید مالیات دهد، ببینید چه بساطی به پا می‌شود.
به گفته رئیس‌جمهور، اگر این دولت چیزی که بفهمد و بداند مصالح مردم است بدون واهمه از هیچ‌کس و هیچ نهاد، اعلام خواهد کرد و به مردم خواهد گفت و اگر لازم باشد لایحه لازم را تقدیم مجلس شورای اسلامی خواهد کرد، اما برخی امور سیاست داخلی‌اش بسیار بسیار قوی است. روحانی ادامه داد: نمی‌شود؛ اقتصاد در کشور با انحصار پیشرفت نمی‌کند، نمی‌شود. اگر تولیدکننده فقط من هستم و شما هم مجبور هستید فقط از من خرید کنید، برای چه تولید را من ارزان و کیفیت آن را بالا ببرم، خیلی خیلی باید مسلمان بود از سلمان و ابوذر هم بالاتر.
اینجا پسرعمه، پسرخاله نداریم
پرهیز از انحصار و رانت از دیگر موضوعات مورد اشاره حسن روحانی در نخستین همایش اقتصاد ایران بود. رئیس‌جمهور با بیان اینکه اقتصاد باید از انحصار نجات یابد و در صحنه رقابت حضور یابد، اظهار داشت: اقتصاد باید از رانت نجات پیدا کند و همه دستگاه‌های دولتی فعالیت اقتصادی خود را به صورت شفاف بیان کنند و روی سایت قرار دهند. همه مردم با هم باید از آمار، ارقام و طرح‌های اقتصادی در یک لحظه باخبر شوند، اینجا پسرعمه، پسرخاله نداریم؛ اگر شفافیت در کار بود و رانت نبود و ان‌شاءالله توانستیم با فساد هم مقابله کنیم که همه‌جا ریشه دوانده است، مگر می‌شود با فساد حرکت اقتصادی ما سرعت پیدا کند. روحانی با بیان اینکه با این شرایط توانستیم تورم را مهار کنیم، خاطرنشان کرد: باید اقتصاددانان به مردم توضیح بدهند که وقتی به عامه مردم می‌گوییم تورم از 20 درصد کاهش داشته و 17 درصد شده با مقوله ارزان شدن متفاوت است؛ کاهش تورم با ارزان شدن کالاها 2 مقوله متفاوت است و اینها توضیح داده شود. در بخش اقتصاد اگر مردم با ما همراه نباشند ما شکست می‌خوریم. رئیس‌جمهور با اشاره به موضوع کاهش قیمت جهانی نفت، گفت: البته این اتفاق را در سال‌های 66 و 77 هم تجربه‌ کرده‌ایم، ذات نفت طوری است که به تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان مرتبط می‌شود، ما هرچه در دنیای صادرات و ارتباط با دنیا قوی‌تر باشیم دیرتر صدمه می‌بینیم و اگر در اقتصاد قوی باشیم امنیت ملی‌مان تقویت می‌شود. روحانی گفت: آن زمان گذشت که می‌گفتند اگر سرمایه‌دار خارجی به ایران می‌آمد استقلال به خطر می‌افتاد بلکه امروز برعکس است اما چارچوب‌هایی دارد که باید در مقررات خود عمل شود. به گفته روحانی، کشور از مرحله کاهش قیمت نفت عبور خواهد کرد و در حال حاضر کاهش قیمت نفت به مرز 50 درصد رسیده است که این موضوع می‌تواند در کنفرانس امروز (دیروز) مورد بررسی قرار بگیرد.
این دولت به مردم دروغ نمی‌گوید
چگونگی برخورد رسانه‌ها با مسائل روز هم بخش دیگری از سخنان رئیس‌جمهور را در همایش دیروز تشکیل می‌داد. روحانی با بیان اینکه رسانه‌ها نباید به اعتماد مردم صدمه بزنند تاکید کرد دولتش به مردم دروغ نمی‌گوید. رئیس‌جمهور تصریح کرد: از رسانه‌های عمومی خواهش می‌کنیم در کنار نقد و انتقاد که لازم و مفید است حواس‌مان جمع باشد به اعتماد مردم صدمه نزنیم؛ خیلی مهم است،‌ اگر می‌بینیم حرکتی از پارسال آغاز شده، این حرکت به خاطر سرمایه اجتماعی، رابطه دولت با مردم، اعتماد مردم به دولت و این مطلب است که مردم قبول کردند که این دولت به مردم دروغ نمی‌گوید و اگر اینها را از دست بدهیم چیزی نداریم و سرمایه اصلی ما همین است. رئیس‌جمهور اضافه کرد: دولت کار خود را با حمایت و کمک مردم آغاز کرده و یقین داشته باشید در هرکجایی اگر دولت مشکل عمده‌ای پیدا کند به صراحت برای مردم بیان می‌شود و من به عنوان رئیس‌جمهور هیچ تردید و واهمه‌ای از کسی ندارم و مشکل را با مردم در میان خواهم گذاشت اما بدانید در بسیاری از امور حرکت جامعه باید با همکاری و هماهنگی باشد و این طور نیست که همه‌چیز در دست دستگاه اجرایی باشد. حتی اقتصاد، مگر همه اقتصاد دست دولت است؟ دیگران هم هستند که در بخش اقتصاد فعالیت می‌کنند، مگر هر تصمیم اقتصادی می‌شود گرفت باید برای قانون به مجلس برد. روحانی با بیان اینکه برای انجام کارها و پیشبرد اهداف باید هر 3 نهاد مجلس، دولت و شورای نگهبان کنار هم باشند، گفت: در کنار این 3 دستگاه، دستگاه قضا هم باید باشد و همه ما باید در سیاست‌های کلی از چارچوب‌های ابلاغی مقام معظم رهبری پیروی کنیم و نمی‌شود در کشور جداجدا کار کرد، بعضی‌ها برای من می‌نویسند یا تلفنی به ریاست‌جمهوری اعلام می‌کنند که به رئیس‌جمهور بگویید چرا فلان کار را نکردید و فلان کار شد، هیچ کاری نبوده که ما به مردم بگوییم و شروع نکنیم اما اینکه به پایان برسیم خیلی جاها نیاز داریم باهم همکاری کنیم.

گروه سیاسی: بیژن زنگنه دیروز در مجلس شورای اسلامی حاضر شد تا درباره آخرین اخبار و اطلاعات پیرامون تبعات و آسیب‌های نفت 57 دلاری با نمایندگان گفت‌وگو کند. به گزارش «وطن امروز»، برخی نمایندگان از موافقت وزیر نفت با قطع وابستگی بودجه به نفت می‌گویند. همزمان زنگنه با عقب‌نشینی از مواضع ابتدایی خود در بحبوحه کاهش قیمت نفت، این اقدام عربستان را توطئه آل‌سعود علیه ثروت مسلمانان دانست و خبر داد که با برخی کشورها از جمله روسیه برای مقابله با این توطئه رایزنی‌هایی صورت گرفته است. روسیه در کنار ایران بزرگ‌ترین قربانیان توطئه نفتی آمریکا و عربستان هستند. توطئه‌ای که حالا فاش شده 2 آذر امسال در وین و در هواپیمای وزیر خارجه سعودی‌ها میان سعودالفیصل و جان کری توافق شده بود. اقدامی که بدون تردید برای اثرگذاری بر مذاکرات هسته‌ای و فشار بیشتر به ایران صورت گرفت تا به عنوان یک نمونه ملموس و غیرقابل انکار از سیاست نسنجیده گره زدن اقتصاد به سیاست خارجی مطرح باشد. همزمان با این اخبار، سفیر روسیه نیز به دیدار حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی رفت که هاشمی خواستار همکاری‌های ایران و روسیه برای مقابله با تحریم شد. هاشمی در حالی خواستار همکاری‌های ایران و روسیه علیه تحریم‌ها شد که اقدام عربستان‌سعودی به اذعان کارشناسان داخلی از جمله محسن رضایی به مراتب بدتر و اثرگذار‌تر از تحریم‌ها است و در واقع مکمل تحریم‌های غرب علیه ایران است. توطئه نفتی در واقع ضربه ناجوانمردانه‌ای برای اثرگذاری بیشتر تحریم بر اقتصاد ایران است. ضربه‌ای که خاندان سعودی به ایران وارد کرد؛ همان خاندانی که گویا بهترین مناسبات را با رفسنجانی دارد و برخی ساده‌لوحانه تصور می‌کردند مشکلات و اختلافات عقیدتی میان ایرانی‌ها و سعودی‌ها متاثر از روابط خاندانی است!  به هر حال نفت ایران همچنان مفت است. و جماعتی که مسبب این دسته‌گل نفتی هستند؛ همچنان بر طبل وابسته کردن اقتصاد به سیاست خارجی می‌کوبند.

گروه اجتماعی: ‌پیشنهاد لغو تعهد خدمت در آموزش و پرورش یعنی حذف دانشگاه فرهنگیان و پاک کردن مساله تربیت معلم، ریشه چنین تفکراتی نگاه اقتصادی به
آموزش و پرورش است. محمود فرشیدی، وزیر اسبق آموزش‌وپرورش با بیان این مطلب و درباره حذف قانون تعهد خدمت در
آموزش و پرورش و تضعیف دانشگاه فرهنگیان اظهار داشت:‌ تعجب می‌کنم که چرا این پیشنهاد از سوی نوبخت، معاون نظارت راهبردی ریاست جمهوری مطرح شده است در حالی که با توجه به حساسیت آموزش و پرورش انتظار می‌رود این موضوع کارشناسی شود و آموزش و پرورش نیز در این رابطه پیشنهادات خود را مطرح کند. وی افزود:‌ گلایه جامعه فرهنگیان در این زمینه است که نوبخت پیش از این سابقه حضور در آموزش و پرورش به عنوان دبیر و مدیرکل آموزش و پرورش را داشته است و این انتظار وجود دارد تا شناخت عمیق‌تری نسبت به مسائل تعلیم و تربیت و پیچیدگی آن داشته باشد. وزیر اسبق آموزش و پرورش با اشاره به اینکه در کشورهای پیشرفته دنیا بحث معلم و تربیت معلم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، در گفت‌وگو با تسنیم بیان داشت:‌ در کشور ما متاسفانه در برخی موارد به دلیل نگاه سطحی به جایگاه معلم و مساله تربیت معلم پیشنهاداتی مطرح می‌شود که به عواقب آن توجهی نمی‌شود.
تحقیر معلمان با حذف قانون تعهد خدمت
فرشیدی همچنین عنوان کرد: پیشنهاد لغو تعهد خدمت در آموزش و پرورش یعنی حذف دانشگاه فرهنگیان و پاک کردن مساله تربیت معلم. یعنی هر فردی که مدرک کارشناسی دارد می‌تواند به مقام بالای معلمی دست یافته و به کرسی معلمی تکیه بزند و این برداشت عمیقی از معلمی نیست و به نوعی تحقیر معلمان است. وی خاطرنشان کرد:‌ اگر بخواهیم مشاغل را براساس پیچیدگی‌ها دسته‌بندی کنیم، معلمی پیچیده‌ترین و تخصصی‌ترین شغل است چون مخاطب آن انسان و موضوع تعلیم و تربیت است. هر چه به این پیچیدگی توجه بیشتری شود تلاش می‌شود تا جایگاه معلمان ارتقا یابد و هر مقدار که نسبت به آن بی‌توجهی صورت بگیرد و نگاه نازل به معلم وجود داشته باشد، شأن معلمی را پایین آورده‌اند بنابراین نظراتی مطرح خواهد شد که همه می‌توانند معلم شوند و نیازی به تخصص خاص نیست.
 تربیت معلم به صورت فشرده!
وزیر اسبق آموزش و پرورش یادآور شد: شغل معلمی به دلیل تخصصی بودن و پیچیدگی‌های خاصی که دارد به دوره‌های علمی و عملی طولانی مدت از جمله روانشناسی، فن بیان و روش تدریس نیاز دارد. در برخی موارد آقایان پیشنهاد می‌دهند که از طریق برگزاری دوره فشرده یکساله می‌توان آمادگی معلمی را به افراد انتقال داد در حالی که این دوره‌ها باید در سنی باشد که سن فراگیری فرد است.
به گفته فرشیدی، آموزش دانشجومعلمان باید زیرنظر اساتیدی که سابقه طولانی‌مدت معلمی دارند، انجام شود از سوی دیگر دانشجویان باید در قالب کارورزی به کلاس درس بروند و از معلمان گوناگون کار یاد بگیرند در حالی که از طریق برگزاری دوره‌های فشرده نمی‌‌توان علوم متفاوت و دوره‌های کارورزی را به دانشجومعلمان منتقل کرد. وی بیان کرد: معلمی استعدادهای خاصی را نیاز دارد، عشق به تربیت کودکان از خصوصیات ضروری معلمی است. ممکن است یک فرد ویژگی‌های لازم را داشته باشد اما به کار معلمی عشق نداشته باشد. در دانشگاه فرهنگیان طی دوران تحصیل، عشق به تعلیم و تربیت در دانشجویان تقویت می‌شود و آنها با دیدن معلمان پیشکسوت، الگوهای اخلاقی را فراگرفته و به لحاظ اخلاقی و اعتقادی طی چندین سال تربیت می‌شوند.
 زمینه‌سازی برای ورود وزارت علوم
وزیر اسبق آموزش‌وپرورش اظهار داشت:‌ دانشگاه فرهنگیان نهادی نوپاست و بزرگ‌ترین دلیل کارآیی نداشتن آن این است که رؤسای این دانشگاه افرادی هستند که عشق به این کار را ندارند و رویکرد آنها این است که وزارت علوم در این زمینه وارد شود در حالی که رسالت دانشگاه‌های زیرمجموعه وزارت علوم فقط انتقال علم است و دانشگاه فرهنگیان در کنار انتقال علوم به موضوع تربیت دانشجویان توجه می‌کند.
فرشیدی یادآور شد: دانشجو وقتی وارد دانشگاه‌های زیرمجموعه وزارت علوم می‌شود، اساتید رسالتی را در برابر تربیت آنها ندارند در حالی که رسالت دانشگاه فرهنگیان تربیت اخلاقی و علمی است. یک لیسانس ریاضی با دبیر ریاضی تفاوت‌های بسیاری دارد. فردی که لیسانس ریاضی دارد دوره‌های آموزشی معلمی را ندیده است به همین دلیل است که گاه یک فرد با مدرک فوق لیسانس ریاضی نمی‌تواند به فرزند دبستانی خود ریاضی بیاموزد در حالی که علم آن را دارد اما شیوه انتقال این علم به فرزندش را نمی‌داند.
 نگاه اقتصادی به تعلیم و تربیت
وی با اشاره به اینکه ریشه تفکرات درباره حذف قانون تعهد خدمت در آموزش و پرورش، اقتصادی است، تصریح کرد: ‌آقایان اعلام می‌کنند که تعهد خدمت، بار مالی برای آموزش و پرورش دارد اگر اینگونه است آموزش و پرورش مساله تعلیم و تربیت را کنار بگذارد چون بار مالی دارد. نمی‌توان با رویکرد اقتصادی به مسائل فرهنگی و تربیتی نگاه کرد. وزیر اسبق آموزش و پرورش ادامه داد:‌ تربیت معلم موضوع بومی و موفق در کشور و میراث شهیدان رجایی و باهنر است که توانسته با موفقیت نیازهای آموزش و پرورش کشور را تامین کند، ‌بهترین نیروهای آموزش و پرورش فارغ‌التحصیلان تربیت معلم هستند. چرا باید تجربه موفق و بومی خود را کنار بگذاریم؟ فرشیدی عنوان کرد: تعدادی از وزارتخانه‌ها همانند وزارت دفاع و نیرو برای تربیت نیروی متخصص مورد نیاز خود که بیشتر نیروهای فنی نیز هستند، دانشگاه دارند، چرا آموزش و پرورش که در زمینه تربیت نیرو سابقه‌دار‌تر است باید محروم بماند؟ وزارت علوم به هیچ وجه صلاحیت تربیت معلم را ندارد همانطور که صلاحیت تربیت پزشک را ندارد چون امکانات آن را ندارد و وزارت بهداشت متولی تربیت پزشک است اما آموزش و پرورش در این زمینه مظلوم است و برخی نگاه‌های سطحی به دنبال حذف دانشگاه فرهنگیان هستند.
 تکرار دوباره یک  اشتباه
وی با اشاره به تجربه دانشگاه تربیت معلم اظهار داشت:‌ این تجربه به شکست انجامید و هم‌اکنون این دانشگاه‌ها به دانشگاه خوارزمی تبدیل شده‌اند چرا که مدت‌ها زیرنظر وزارت علوم اقدام به تربیت نیرو می‌کردند اما از آنجایی که تخمین دقیقی از نیازهای آموزش و پرورش نداشتند، نیروهای تربیت شده توسط آموزش و پرورش جذب نمی‌شدند. حالا که این تجربه شکست خورده را داریم چرا باید دوباره آن را تکرار کنیم و تربیت معلم را به وزارت علوم بسپاریم؟
 پشت پرده فعالیت علیه تربیت معلم
وزیر اسبق آموزش و پرورش تصریح کرد: پشت پرده این ماجرا جریاناتی فعالیت می‌کنند که در گذشته اقدام به حذف معاونت‌های پرورشی و به حداقل رساندن و تضعیف مراکز تربیت معلم کردند و رویکرد اقتصادی و مالی به مساله تعلیم و تربیت داشتند هم‌اکنون نیز این جریان فعال شده و می‌خواهد با موضوع تربیت معلم مقابله کند و اینگونه است که شاهد هستیم دانشگاه فرهنگیان در زمینه پذیرش دانشجو سال به سال ضعیف‌تر عمل می‌کند، در حقیقت تلاش‌هایی برای تعطیلی تربیت معلم و تضعیف دانشگاه فرهنگیان آغاز شده است.

گروه سیاسی: انتقال ذخایر اورانیوم ایران به کشور سوم موضوع جدیدی نبود. آنچه آسوشیتدپرس طی روزهای گذشته منتشر کرد در واقع ادامه همان اخباری بود که نیویورک‌تایمز و رویترز آبان‌ماه امسال منتشر کردند. ماجرا از این قرار است که طرف آمریکایی در مذاکرات هسته‌ای یکی از پیش‌شرط‌های توافق جامع هسته‌ای را انتقال ذخایر اورانیوم ایران به یک کشور سوم دانسته است. اگرچه عباس عراقچی پیش‌تر صراحتا اعلام کرده بود انتقال ذخایر اورانیوم ایران به خارج از کشور یکی از «خطوط قرمز» مذاکرات است اما به مرور آنچه درباره محتوای مذاکرات منتشر شد، نشان می‌داد موضوع جدی است و طرف مقابل به دنبال تحقق این ماجرا است. به گزارش «وطن امروز»، اما انتشار گزارش اخیر آسوشیتدپرس فضا را برای بررسی بیشتر این ماجرا در ایران فراهم کرد. اگرچه مرضیه افخم، سخنگوی وزارت امور خارجه روز شنبه به گزارش آسوشیتدپرس واکنش نشان داد و گفت هنوز بر سر هیچ موضوعی توافق نشده است اما موضوع انتقال ذخایر اورانیوم به دلیل اهمیت ماجرا، در محافل سیاسی و عمومی مطرح شده است. «وطن امروز» در گزارش روز گذشته خود با عنوان «افخم تکذیب کرد یا تأیید؟» توضیح داد که موضوع انتقال ذخایر اورانیوم به روسیه یکی از موضوعاتی است که در مذاکرات هسته‌ای به آن پرداخته شده است. آمریکایی‌ها انتقال ذخایر اورانیوم 5/3 تا 5 درصد ایران را براساس گام نهایی توافق ژنو مطرح می‌کنند چراکه براساس آن توافق، یکی از پیش‌شرط‌های توافق جامع هسته‌ای، محدود شدن ذخایر اورانیوم ایران است. ایران در حال حاضر حدود 5/8 تن ذخایر اورانیوم 5/3 تا 5 درصد در اختیار دارد که براساس اخبار دریافتی «وطن‌امروز»، آمریکایی‌ها به دنبال انتقال یا از بین رفتن 8 تن از این ذخایر هستند چراکه محدودیت ذخایر اورانیوم ایران یکی از محورهای break out است. اما با مطرح شدن این موضوعات و جدی شدن انتقال ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران به روسیه، روز گذشته اطلاعات جدیدی از موضوع منتشر شد. اطلاعاتی که با توجه به زمان مطرح شدن موضوع انتقال ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران در رسانه‌های خارجی، می‌تواند موثق و قابل استناد باشد. همزمان با انتشار گزارش «وطن امروز»، یکی از روزنامه‌های حامی دولت نیز در گزارشی رسما واکنش خانم افخم را رد کرد و به نقل از یک منبع آگاه نوشت که طرح انتقال ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران روی میز مذاکرات قرار دارد و تاکنون درباره آن گفت‌وگو نیز شده است. از سوی دیگر روز گذشته برخی نمایندگان مجلس نیز نه تنها این طرح را تایید کردند بلکه جزئیاتی درباره این موضوع نیز ارائه کردند. جزئیاتی که یک اتفاق تکان‌دهنده را فاش می‌کند و آن این است که ایده انتقال ذخایر ایران به روسیه را بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس مطرح کرده و در این‌باره آمریکایی‌ها براساس طرح نتانیاهو این موضوع را دنبال می‌کنند! یک عضو کمیسیون امنیت‌ملی مجلس شورای اسلامی با اشاره به موضوع انتقال ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران به روسیه اظهارداشت: این موضوع از مذاکرات مسقط به بعد، بیشتر شدت یافته است. کریمی‌قدوسی به رجانیوز گفت: در مذاکرات مسقط آمریکایی‌ها یک طرح 8صفحه‌ای ارائه دادند که می‌توان از آن به‌عنوان بدترین طرح از ابتدا تا به حال نام برد. در یکی از بندهای این طرح موسوم به طرح نتانیاهو آمده است که مواد غنی‌شده 3 تا 5 درصد به یک کشور ثالث انتقال داده شود که خودشان پیشنهاد دادند این کشور روسیه باشد و بعدها نیز در هیچ زمانی نباید بیش از 130 کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده در جمهوری اسلامی موجود باشد. وی افزود: تردیدی نیست آمریکایی‌ها در رفتارشان زیاده‌خواه هستند، حتی بیش از این موضوع درخواست کرده‌اند که تست‌‌های موشکی جمهوری اسلامی زیرنظر خودشان انجام بگیرد و از آمریکا برای بازرسی به جمهوری اسلامی بیایند تا در تست‌های موشکی ایران نظارت کنند. این نماینده در ادامه البته تاکید کرد که تیم مذاکره‌کننده ایرانی این پیشنهاد را نپذیرفته است. او در این‌باره گفت: درباره تعطیلی فردو و  R&D و پیشرفت مطالبی مطرح شده است اما با پاسخ محکم تیم مذاکره‌کننده برخورد کرده‌اند و واقعیت همان است که خانم افخم گفته و توافقی مبنی بر موضوعات ذکرشده صورت نگرفته است و طرف غربی نیز می‌داند این موضوعات از خطوط قرمز ما است که به‌هیچ وجه نمی‌شود از آن عدول کنند، البته همه این سوالات را روز سه‌شنبه در صحن علنی مجلس از آقای ظریف خواهیم پرسید. کریمی‌قدوسی درباره واکنش مجلس درصورت تحقق طرح نتانیاهو نیز گفت: اگر این توافق یک در هزار صورت بگیرد، مردم و مجلس زیر بار این توافق نمی‌روند چراکه خطوط قرمز و قطعی جمهوری اسلامی را نقض می‌کند. این خطوط قرمز توسط مقامات عالی نظام و کارشناسان خبره تهیه شده است و عدول از آنها خیانت به منافع ملی است، البته در صورت ایجاد هر توافقی کلام آخر را مجلس شورای اسلامی می‌زند.
 

گروه اقتصادی: در حالی که سخنگوی دولت بارها اعلام کرده بود دولت با افزایش قیمت کالاها مخالف است و حتی وعده عدم گرانی را داده بود، دیروز گفت افزایش قیمت‌ها ادامه خواهد داشت. رئیس سازمان مدیریت با اشاره به اینکه اجرای مرحله اول یارانه‌ها و بدترشدن محیط سیاسی کشور باعث تشدید تورم و رکود در کشور شد، گفت: کاهش نرخ تورم به‌معنای کاهش قیمت‌ها نیست و افزایش قیمت‌ها همچنان ادامه دارد. به گزارش تسنیم، محمدباقر نوبخت در همایش اقتصاد ایران اظهار کرد: از سال 1327 نخستین برنامه توسعه کشور با عنوان برنامه عمرانی 7ساله و 3 برنامه 5 ساله پیش از انقلاب به‌قصد توسعه کشور اجرا شد. وی تصریح کرد: اجرای برنامه‌های 5ساله با یک وقفه 10ساله پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سال 1368 آغاز شد. سخنگوی دولت با یادآوری «به‌جز سال‌های 82 تا 86 که رشد اقتصادی پیوسته 2/6 درصدی را سپری کردیم در سال‌های دیگر رشد کم و منفی را داشتیم» گفت: سرمایه‌گذاری‌ها تا سال 1392 پرنوسان بود و از سال 90 تشکیل سرمایه خالص شروع به تقلیل کرد و رشدهای منفی در مسیرهای جدی سال‌های 91 و 92 را تجربه کردیم. نوبخت با ابراز اینکه «در سال 1374 به‌جهت اجرای سیاست‌های یکسان‌سازی نرخ ارز و ایجاد حساب تهاتر ارزی تورم 4/49 درصدی را تجربه کردیم» افزود: مجدداً در سال 92 و حوالی زمانی که دولت تدبیر و امید می‌آمد تورم 8/32 درصدی را داشتیم، از‌ آن زمان درگیر کاهش تورم بودیم چرا که اقتصاد با وابستگی به نفت مواجه بوده است. رئیس سازمان مدیریت با اظهار اینکه اجرای مرحله اول یارانه‌ها و بدترشدن محیط سیاسی کشور باعث تشدید تورم و رکود در کشور شد، به سیاست‌های اقتصاد مقاومتی با هدف دستیابی به اهداف چشم‌انداز 20ساله اشاره کرد و گفت: 18 شهریور سال 92 اولین اصلاح برنامه بودجه توسط دولت تدبیر و امید انجام شد. پس از آن بودجه 93 و مصوبات رفع موانع تولید و سرمایه‌گذاری و بهبود فضای کسب‌وکار در 35 بند، لایحه خروج غیرتورمی از رکود و لایحه بودجه سال 94 از جمله سیاست‌ها و اقداماتی بود که مجموعاً توانست روند نزولی رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری را متوقف و سپس مثبت کند. سخنگوی دولت بیان کرد: کاهش نرخ تورم به‌معنای کاهش قیمت‌ها نیست و افزایش قیمت‌ها همچنان ادامه دارد. اما در تورم نقطه به نقطه به حدود 14 درصد رسیده‌ایم. نوبخت با اشاره به اینکه در سال 92، 23 هزار میلیارد تومان اعتبارات عمرانی را پرداخت کردیم، گفت: امسال تاکنون نیز 24 هزار میلیارد تومان اعتبارات عمرانی پرداخت شده تا بتوانیم چرخ تولید را بچرخانیم. این در حالی است که در لایحه بودجه سال 94 رقم اعتبارات عمرانی با رشد 16درصدی به 47 هزار و 700 میلیارد تومان افزایش یافته است. وی ادامه داد: اگر 7 هزار میلیارد تومان اعتبار برای طرح‌های عمرانی را به این عدد (47 هزار و 700 میلیارد تومان) اضافه کنیم، بودجه عمرانی به حدود 53 هزار میلیارد تومان افزایش می‌یابد البته با احتساب 103 هزار میلیارد تومانی که شرکت‌های دولتی باید در طرح‌های عمرانی سرمایه‌گذاری کنند، سال آینده در مجموع 158 هزار میلیارد تومان در پروژه‌های عمرانی جهت خروج از رکود سرمایه‌گذاری می‌شود. سخنگوی دولت با اشاره به اینکه «در دو فصل اول و دوم امسال رشد اقتصادی 6/4 و 4 درصدی نسبت به سال گذشته را داشته‌ایم» این رشد را نمادی از خروج از رکود اعلام کرد و گفت: در لایحه بودجه سال 94 از بودجه 838 میلیارد تومانی کل کشور و 267 هزار میلیاردی بودجه عمومی فقط 77 هزار میلیارد تومان مربوط به درآمدهای نفتی است. نوبخت با اشاره به اینکه بودجه عمرانی استان‌ها 100 درصد افزایش یافته است، گفت: تا اسفندماه امسال 296 طرح نیمه‌تمام عمرانی به بهره برداری می‌رسد.
نظام مالی به معضل اقتصاد ایران تبدیل شد
همچنین وزیر اقتصاد در نخستین همایش اقتصاد ایران ضمن بیان اینکه استفاده بهینه از منابع، تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی است، افزود: نظام مالی همواره با مشکل مواجه بوده و هم اکنون این مشکلات افزایش یافته و به معضل اساسی برای رشد اقتصادی تبدیل شده است. علی طیب‌نیا گفت: بهبود زندگی مردم، مقابله با فقر و ارتقای موقعیت ایران در صحنه جهانی از جمله اهداف انقلاب بوده لذا بدون دستیابی به رشد اقتصادی مطلوب بهبود این شاخص‌ها امکان‌ناپذیر نیست. وی با بیان اینکه هدف اصلی دولت دستیابی به نرخ رشد پایدار است، تصریح کرد: نرخ رشدی که در 30 سال گذشته باعث افزایش رفاه و بهبود و اشتغال جوانان شده باید مبتنی بر بهره‌وری می‌بود تا رشد نوسانات قیمت نفت نتواند بر این شاخص‌ها تاثیر نامطلوب بگذارد. وزیر امور اقتصادی و دارایی با اشاره به اینکه یکی از راهکارهای رشد اقتصادی داشتن نظام تامین مالی است، گفت: این نظام باید بتواند پس‌اندازهای مردم را به همراه منابع داخلی و خارجی جمع‌آوری کند و آن را در مسیر رشد قرار دهد.

دولت هنوز برنامه ندارد
رئیس دفتر رئیس‌جمهور با اعلام اینکه دولت برای اجرای فاز سوم هدفمندی یارانه‌ها در سال ۹۴ هنوز به تصمیم نهایی نرسیده است، گفت: صحبت از راه‌های تأمین کسری بودجه در سال آینده هنوز زود است. محمد نهاوندیان در پاسخ به سوال تسنیم که از برنامه دولت برای جبران کسری‌های احتمالی بودجه 94 پرسید، گفت: برای تعیین محل‌های جبران کسری بودجه سال آینده هنوز نمی‌توان قضاوت کرد و باید منتظر بمانیم و ببینیم که تا پایان سال وضعیت رشد اقتصادی کشور چه می‌شود. نهاوندیان با اشاره به اینکه بودجه پیشنهادی دولت برای سال 94 به‌نوعی بودجه متوازنی است، گفت: در بررسی‌هایی که در مجلس شورای اسلامی انجام خواهد شد با توجه به واقعیت‌های جدید حتماً یک تطبیق با شرایط صورت خواهد گرفت اما در مجموع باید بگویم بنای دولت بر این است که بودجه کسری نداشته باشد. نهاوندیان در ادامه صحبت‌های خود در رابطه با برنامه دولت با اشتغال و رونق اقتصادی نیز توضیح داد: رکودی که به اقتصاد کشور تحمیل شد خودتعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی یا کار کردن کمتر از ظرفیت واقعی انواع واحدها را به وجود آورد. زمانی که رونق اقتصادی آغاز می‌شود تولید افزایش پیدا می‌کند و نخست قسمت خالی اقتصاد که همان استفاده از ظرفیت‌های موجود است مورد استفاده قرار خواهد گرفت. نهاوندیان تصریح کرد: نکته قابل توجه اینکه نباید به بزرگنمایی اثر نفت در اقتصاد کشور بپردازیم. در حال حاضر حجم اقتصاد ایران در حدی قرار گرفته که سهم درآمد نفتی در مجموع تولید ناخالص ملی کشور زیاد بالا نیست.

گروه بین‌الملل: نظام عربستان‌سعودی در زمان حاضر یکی از سخت‌‌ترین مراحل تاریخ خود را می‌گذراند و نظر به حساسیت این نظام به هر تغییر از یک سو و تمرکز امتیازات در دست خانواده حاکم از سوی دیگر، سران آل‌سعود هر اصلاح حقیقی را خطری بزرگ برای نظام کنونی می‌دانند که به زحمت امتحان آن نمی‌ارزد. پایگاه اینترنتی موسسه «فریدم هاوس» که مقر آن در واشنگتن است و میزان دموکراسی در کشورهای مختلف را اعلام می‌کند، در مطلبی نوشت عربستان‌سعودی با پیامدهای بحران‌های بی‌حد و حصر در خاورمیانه روبه‌رو است و این بحران‌ها تأثیرهایی بر همسایگان آن خواهد گذاشت که در نهایت ممکن است به خسارت‌های امنیتی و ملی در کشورهای غنی از نفت منجر شود. پژوهشگاه ملی فرانسه ویژه آمار و پژوهش‌های اقتصادی اخیرا گزارشی از وضعیت مالی عربستان منتشر کرده و درباره رکود مالی پیش‌بینی نشده برای اولین بار در تاریخ سعودی هشدار داده است. براساس این گزارش، عربستان از رشد اقتصادی منفی و کمبود بودجه در رنج است و این موضوع مقامات را وادار می‌کند به تولید بیشتر نفت و تکیه بر ذخیره ارزی خارجی روی بیاورند. عربستان تصمیم دارد بودجه نظامی خود را در خلال سال‌های آینده 7 برابر کند و این کشور امسال 95 میلیارد دلار به طرح‌های مشترک نظامی با آمریکا و انگلیس اختصاص داده است. جدیدترین گزارش‌های اطلاعاتی غربی وقوع اعتراض‌های گسترده در سال 2015 در عربستان و نیز حمله‌های مسلحانه علیه کاخ پادشاهی را که مقدمه فروپاشی آل‌سعود است، پیش‌بینی می‌کند. نتایج پژوهش‌های آمریکایی و انگلیسی حاکی از آن است که 2015 آخرین سال حکومت آل‌‌سعود است. طبق ادعای این گزارش، به عنوان مثال گروه‌های مسلح در مرز یمن آماده آغاز اولین کودتا در داخل عربستان هستند. براساس منابع غربی، کمیته‌های ویژه آمریکایی از نزدیک تمام تحولات داخلی عربستان را دنبال می‌کنند. واشنگتن اعتقاد دارد جبهه افراط‌گرا در داخل خانواده پادشاهی عربستان به ریاست بندر بن سلطان و سعودالفیصل به دنبال تخریب دولت‌های عربی و تجزیه ارتش آنها هستند. در همین راستا گزارش شماره 28 موسسه فریدم هاوس از خاورمیانه حاکی از آن است که عربستان‌سعودی با فشارهای داخلی و خارجی بسیاری روبه‌رو است که در این میان مشکلات اقتصادی و اجتماعی خطرناک‌تر هستند و آمار بیکاری و فقر با افزایش ساکنان این کشور در حال رشد است. از دیگر مشکلات عربستان ظهور گروه‌های مسلح در داخل این کشور است، گروه‌هایی که سلب اعتماد به نظام حاکم، متشنج کردن اوضاع و شکست اقتصادی نظام را دنبال می‌کنند. در این شرایط هر نظامی در آستانه فروپاشی یا وقوع یک جنگ داخلی است. این گزارش در زمانی منتشر می‌شود که عبدالله بن‌عبدالعزیز پادشاه عربستان، به دلیل مشکل تنفسی، کهولت سن و مشکلات ناشی از سالخوردگی از 31 دسامبر به بیمارستان شهرک پزشکی «ملک عبدالله» منتقل شده و هنوز مرخص نشده است و همزمان گزارش‌هایی درباره احتمالات جنگ قدرت و جانشینی وی افزایش پیدا کرده است.
 

1- «علمدار» مازندران
پس از انتخابات دوم خرداد 76 و روی کار آمدن «محمد خاتمی»، روزنامه‌های جناح حامی کاندیدای فاتح، یکی پس از دیگری متولد می‌شدند و همچون توپخانه‌های هماهنگ و فعال، زیروروی نظام و نهادهای انقلاب را زیر آتش قبضه‌هایشان گرفته بودند. فضا سنگین بود! و هنوز پروژه‌های به کلی سری ـ امنیتی طراحی شده در محفل‌های تاریکشان، همچون «قتل‌های زنجیره‌ای»، «کوی دانشگاه»، «ترور حجاریان»، «پرونده نوارسازان» و... کلید نخورده بود.
در همان آب و هوای غبارآلود و در میان هلهله‌های فاتحانه و پایکوبی‌های از سر مستی پیروزی، نسل بچه‌های نجیب انقلاب هم، صبورانه به بازسازی توان فرهنگی خود برای تحمل آلام 8 سال رنج ناشی از بحران‌آفرینی‌های زنجیره‌ای و وادادگی‌های دیپلماتیک(!) می‌پرداختند و این یعنی سرآغاز انتشار مجله‌ها و نشریات متنوع و خط‌نگهدار در جبهه فرهنگی انقلاب و شروع دوره‌های آموزش کارگاهی فیلمسازی و رونق گرفتن اردوهای راهیان نور، دعای ندبه در مهدیه‌ها و تشییع باشکوه شهیدان و هزار و یک فعالیت ریز و درشت دیگر.
آن ایام با مشورت برادر خوبم «مهدی نصیری» که در آن روزگار، مجله «صبح» او هر هفته غوغایی به پا می‌کرد، چندین شماره ماهنامه «عاشورا» به سردبیری حقیر چاپ ‌خورد.
11 دی‌ماه همان سال یعنی 76، مصادف بود با اولین سالگرد شهادت رزمنده بی‌ریا، جانباز سینه‌سوخته جبهه‌ها، مداح مخلص لشکر 25 کربلا، «سیدمجتبی علمدار»! دلم نیامد گفت‌وگو با خانواده سید و گزارش از همرزمان و بچه‌های لشکر کربلا را به کسی واگذار کنم، لذا خودم شال و کلاه کردم و زدم به جاده! کجا؟ ساری، مرکز خطه سرسبز مازندران...
غروب بود و هوای ابری و مه‌آلود و نم‌نم باران که با صدای قژ قژ اعصاب خردکن برف پاک‌کن، از روی شیشه بخار گرفته ماشین کنار می‌رفت و جاده‌های جنگلی و پر پیچ و خم شمال را دیدنی‌تر می‌کرد. این هوای ابری و بوی خاک خیس‌خورده و قطرات ریز باران که بر صورت می‌نشیند، حالم را دگرگون می‌کند. حرکت کردم و شب از بدو رسیدنم به منزل شهید تا دمدمای سحر، با بروبچه‌های رزمنده استان، دوستان نزدیک سید، خانواده بویژه همسر سیدمجتبی، گفت‌وگوها پشت به پشت و پی‌درپی به سرانجام رسید و شد مجموعه‌‌ای خواندنی که در اولین شماره پس از سفر، با اندکی جرح و تعدیل به اقتضای برخی توصیه‌ها، منتشر شد.
همزمان با ماهنامه عاشورا، گروه تلویزیونی «روایت فتح» هم دو قسمت برنامه مستند دلنشین و دیدنی به کارگردانی حسن برزیده– که آنوقت‌ها حالش بهتر از این روزها بود– تولید و پخش کرد که عجیب در افکار عمومی تأثیر گذاشت و گرد و غبار غربت و گمنامی در اقصی نقاط کشور از چهره سید زدوده شد.
از آن سال‌های ماضی که آغاز زد و خوردهای عصر موسوم به اصلاحات بود الی یومنا هذا، به دی‌ماه که می‌رسیم، از یادآوری نام پهلوان پرآوازه مازندران، سیدمجتبی علمدار، کربلای پنج، شلمچه، کانال پرورش ماهی، چراغ‌های روشن شهر بصره و مسافتش با کربلا، رمز «یا زهرا»ی شب حمله که عجیب با سید و مجالس روضه‌اش درآمیخته بود، خس‌خس سینه بچه‌های شیمیایی، صدای نواختن نی و ناله‌های سید که این شعر را با آهنگی خوش زمزمه می‌کرد: «ای کاش در دل ذره‌ای شور و نوا بود/ احوال ما با حالت نی همصدا بود/‌ ای کاش رنگ شهر بازی‌ام نمی‌داد/ در جبهه «یازهرا» مرا بر باد می‌داد» نفس و جانی دوباره می‌گیرم.
سیدمجتبی علمدار که 11 دی‌ماه 1345 پا به عرصه وجود گذاشت، در شامگاه یازدهم دی‌ماه 1375 پیمانه کمالش پُر شد و پرکشید و یارانش را در غم غربت خود، تنها گذاشت. بله! رازی است در این تولد یازدهم دی‌ماه و شهادت که تولدی دیگر است، باز هم در یازدهم دی‌ماه! و اما آخرین جمله از سید که در وصیتنامه‌اش نوشت و جاودانه شد: «دشمنان اسلام کمر همت بسته‌اند تا ولایت را از ما بگیرند، همت کنید و متحد و یکدل باشید تا کمر دشمنان بشکند و ولایت باقی بماند». روحش شاد و راهش پررهرو باد... .

2- «همپای صاعقه»
در این کره خاکی پدیده شگفت‌آوری را می‌شناسم. مهربان است و دلسوز و در رفاقت و وفاداری، بی‌نظیر! خیلی‌ها او را عبوس و عصبی و عزلت‌نشین می‌دانند، اما باطن حقیقت او چیز دیگری است. انسانی است جوانمرد و شخصیتی بی‌مثال. خلق و خو و قدرت حافظه و ذخیره معلومات و تجربیات و قلم توانا، از او چهره‌ای منحصر به فرد در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی ساخته است. کمتر کسی است که «حسین بهزاد» عزیز را نشناسد. چهره‌ای که در آغاز دهه هفتاد، با تیترهای خاص، یادداشت‌های تند و تیز، گزارش‌ها و قلم صریح و صادقانه خود یکی از معدود ستارگان محبوب و حرفه‌ای روزنامه‌نگاری ایران قلمداد می‌شد.
او از اواسط همان دهه 70 تغییر ریل داد و با روزنامه‌نگاری برای همیشه خداحافظی کرد و به پژوهش و نگارش کتاب‌های ماندگار و کم‌نظیر بویژه در حوزه بکر و دست‌نخورده‌ای همچون «تاریخ شفاهی» و «یگان‌نگاری» پرداخت.
«آذرخش مهاجر»، «پرچمداران خورشید»، «در انتهای افق»، «به روایت همت»، «مهتاب خین» و... و بالاخره کتاب بی‌نظیر، روان و دوست‌داشتنی «همپای صاعقه» که بارها و بارها با جان و دل نیوشیده‌ام.
با خواندن همپای صاعقه، خود را در میان فرماندهان و رزم‌آوران «تیپ 27 محمد رسول‌الله(ص)» و در وسط میدان و معرکه نبردهای بزرگی همچون «فتح‌المبین» و «الی بیت‌المقدس» احساس خواهید کرد.
شرح تقریظ مقام معظم رهبری بر پیشانی بلند این اثر گرانقدر بماند تا مجالی دیگر. درود بر حسین خوبم. بر فتوحات و توان پاینده او... .

3- رایحه
در کوچه‌های مدینه، مردی شراب خورده و مست بود. می‌گویند وجود نازنین امام جعفر صادق(ع) از آن کوچه می‌گذشتند، مرد که دهانش بوی بد می‌داد و حالت عادی هم نداشت، خجالت کشید، حیا کرد و رو به دیوار و پشت به امام ایستاد و با لکنت سلام کرد. امام مهربان ما، دست بر شانه مرد مست گذاشتند و بعد از جواب سلام فرمودند: «در هیچ حالتی، از ما اهل بیت روی خود را برنگردانید...» همین!

4 - ... قصه ماهی‌ها
سال 87 یعنی درست یک‌سال قبل از شهادت سردار سرلشکر شهید «نورعلی شوشتری» جلسه جالبی داشتیم. موضوع مورد بحث در آن دیدار، هماهنگی جهت تولید مجموعه مستند تلویزیونی با موضوع ریشه‌های وهابیت و سلفی‌گری در ایران و بویژه شاخه‌های تروریستی آن نظیر گروهک «جندالشیطان» به سرکردگی جنایتکار وحشی و عقده‌ای «عبدالمالک ریگی» و عقبه‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی آن خبیث در اروپا و آمریکا بود. در آن زمان سردار شوشتری جانشین فرمانده نیروی زمینی سپاه بود و با حفظ سمت فرماندهی قرارگاه رسول اکرم(ص) جنوب‌شرق ایران را برعهده داشت.
درخواست ما مشخص و روشن بود: ارائه مجوزهای لازم برای تصویربرداری در پهنه وسیع و گسترده استان سیستان و بلوچستان و ترجیحاً دریافت راهبردها، سوژه‌ها و ایده‌های احتمالی ایشان. هنوز جلسه به نیمه نرسیده، داغ نشده و توضیحاتم تکمیل نشده بود که دیدم سردار کلافه است! به خود می‌پیچید! پرید وسط کلامم که: «برادر حسنی! اگر برای نشان دادن گروه‌های تروریستی، وهابیت، قاچاق مواد مخدر، آدم‌ربایی و... می‌خواهید به استان بیایید، از همین الان صریح می‌گویم، به استان راهتان نخواهم داد!! اما اگر برای به تصویر کشیدن تنگناها و محرومیت‌های استان، و در کنار آن، کشف استعدادها و پتانسیل‌های سرشار مردم مظلوم و رنج‌دیده استان می‌آیید، با همه وجود و تمام‌قد، در خدمتم!» همین شد مبنای آغاز و سکوی پرتاب مجموعه 20 قسمتی «نگین شرق» به کارگردانی هنرمندان بومی استان و با راهبری و نظارت کارگردان نام‌آشنا و کاربلد سینمای مستند کشورمان «محمدعلی فارسی» که بعد از 5 سال از شبکه «افق» در حال پخش است.
آن روز نمی‌دانستم پیرمرد بلندقامت، رشید و باصفایی که روبه‌رویم به‌عنوان فرمانده قرارگاه رسول اکرم(ص) جنوب شرق نشسته و شباهت عجیبی هم به پدربزرگم دارد، در حال انجام چه اقدامات ماندگار و متنوعی است! او کسی نبود که حرفی بزند و نسخه‌ای بپیچد و قبل‌تر خودش عامل به آن نباشد! اقداماتی نظیر: استقرار و راه‌اندازی درمانگاه‌های صحرایی، احداث مدارس روستایی، تقویت زیرساخت‌های نقاط محروم‌تر استان مثل راه‌ها و جاده‌ها و آبرسانی و...، حفر چاه‌های آب کشاورزی و تأمین پمپ آب و در کنار همه این اقدامات، تسلیح و آموزش عشایر منطقه جهت دفاع از خود و مقابله با اشرار مسلح؛ که این یعنی «امنیت»! افسوس که دشمن به او مهلت نداد و جسم خسته او را خیلی زود با پیکری قطعه قطعه و خونین از ما و مردم مستضعف آن دیار گرفت!
دو ماه پیش که مستند تکان‌دهنده و تأثیرگذار «ماهی‌ها در سکوت می‌میرند» به کارگردانی برادر خوبم «یاسر عرب» را در کنداکتور شبکه افق دیدم، حیران ماندم و رفتم در بحر عوالم جلسه‌ای که با آن پیرمرد بلندنظر داشتم و در دلم درود فرستادم بر آن شهید عزیز و اندیشه حکیمانه او.
 ماهی‌ها در سکوت می‌میرند، مستندی حیرت‌انگیز و روایتی است از اضطراب، درماندگی، تنگنا، صبر و صبر و صبر ملتی مظلوم و نجیب! سندی گویا از مرگ و خاموشی یک استان! مستندی که واکنش «اباذری» استاد جامعه‌شناسی دانشگاه را برانگیخت و او را به مقایسه بی‌اعتنایی عمومی به پخش این مستند و روایت سرخوردگی و درافتادن به ورطه پرشتاب نابودی یک استان با هجوم جمعیت در تشییع جنازه خواننده‌ای همچون «مرتضی پاشایی» واداشت و سیل ملامت‌ها، سرزنش‌ها و توهین‌ها را بر خود بارید.
به یاسر عرب، کارگردان جوان، مؤمن، بانشاط و آینده‌دار ماهی‌ها در سکوت می‌میرند، خداقوت و دست‌مریزاد می‌گویم و به امید روزی خواهم بود که با کمک یاسر عرب‌های این آب و خاک، فقر، بیماری، تبعیض، تنگدستی و محرومیت از سیمای روستاها و شهرهای این کهن بوم و بر، شسته شود... و چنین باد.

5- ... خون دل‌ها خورده‌ایم!
یکی از آثار هنری که تصویر آن برای همیشه در قاب ذهنم ثبت و ماندگار شد، پوستری است که طراح و گرافیست خلاق و خوش‌ذوق و خوش بر و رو و دوست‌داشتنی‌ام «مجید زارع» در وانفسای توفان فتنه سال 88 طراحی کرد. آن سال برای پاسداشت هفته دفاع مقدس، ماتم گرفته بودم که چه طرح جدیدی دراندازیم که هم خلوت و آرامش‌بخش باشد و هم نوستالژی خاطرات جبهه!
بازهم مجید بود که با روی خوش، خودش را رساند و با گرفتن محورها و سرفصل‌ محتوایی، با ایده‌‌ای خلاقانه، طرحی ساده، به‌یادماندنی و الهام‌بخش را درانداخت! و شد آنچه ملاحظه می‌فرمایید. شعار نقش‌بسته در این پوستر مصرعی است خاطره‌انگیز: «خون دل‌ها خورده‌ایم»! این اثر در ابعاد اصلی‌اش دیدنی‌تر است، اثری که مدت‌ها در بیلبوردهای سطح شهر تهران و تابلوهای مجامع فرهنگی و دانشگاهی کشور جا خوش کرده بود... .

6-  آتشفشان همیشه گداخته
هر چه جلوتر می‌رویم، سال به سال حماسه قدرت شیعیان در اربعین، از پوسته یک مناسک خشک و بی‌جان و صرفاً عزاداری، خارج شده و ابعاد عمیق‌تری می‌یابد. آنچه دشمن در این مقطع تصورش را هم نمی‌کرد، این بود که در دوره اعمال «تدبیر»های دیپلماتیک(!) که منجر به توقف بخشی از چرخه تولید سوخت هسته‌ای تا 20 درصد شده است، آتشفشان همیشه گداخته «حسین» فوران کند. آنها حساب اینجای کار را نکرده بودند که اورانیوم صددرصد غنی شده شیعیان عالم، «ثارالله» است! و ما را از هر راهی ببرند، مقصدمان کربلاست.
راهپیمایی عظیم اربعین امسال ویژگی‌های دیگری هم داشت که به خواست الهی، در هر یادداشت یکی ـ دو نمونه از آنها را برمی‌شمارم. برخلاف اربعین سال‌های گذشته که مسیرهای حرکت بغداد و نجف تا کربلا، مملو از تابلوهای ریز و درشت و متعدد پرچمداران جریان «مرجعیت انگلیسی» بود، امسال اما اوضاع به گونه دیگری رقم خورد. از آنجا که مقلدین «قمه‌زن» و پهلوان‌پنبه‌های کفن‌پوش حضرات حاضر نشدند به جای تیغ کشیدن و لعن و عربده‌کشی و خونریزی! در اماکن مقدسه، سینه سپر کنند و از حرم‌های آل‌الله در برابر لشکر هار و ده‌هاملیتی داعش و وارثان محمدبن عبدالوهاب، دفاع کنند و احیاناً جانشان را به خطر اندازند، باز هم این فرزندان معنوی حضرت «روح‌الله» و عاشقان راستین «سیدالشهدا(ع)» بودند که خودشان را به جبهه‌های نبرد و مبارزه با تکفیریون رساندند. همین امر برای چشمان تیزبین شیعیان مظلوم عراق و سایر ملت‌ها کافی بود تا به‌عنوان مشت نمونه خروار، عکس‌ها و تصاویر سیدنا القائد و سکاندار جانباز سفینه عاشورایی انقلاب، امام خامنه‌ای عزیز را به‌عنوان پرچمدار محبوب و راستین اسلام ناب محمدی(ص) و حامی و مدافع حقیقی حرم‌های مقدس اهل بیت(ع) بر سر دست گرفته و زینت‌بخش پیشانی‌بند‌ها و کوله‌ها و تابلوهای مسیر پیاده‌روی زائران کنند.
هر چند اقدامات مشکوکی هم نظیر پاره کردن عکس‌ها و تابلوهای متحدالشکل «شیرازی» رخ داد که آن هم اگر عصبانیت، حماقت و بی‌سلیقگی مخالفان راه و رسم بیت شیرازی نباشد، حتماً بهترین حربه روانی پروژه خودساخته تبلیغاتی برای «مظلوم‌نمایی» می‌تواند باشد.
علی‌ایحال، دشمن در کمین است. شکوه و عظمت و قدرت این حرکت بزرگ، دشمن را عصبانی و مستأصل کرده است. باید مراقب بود و نگذاشت حلاوت و شیرینی این فتح عظیم در چشم‌انداز آتیه این عملیات غرورآفرین با دامن زدن به تعصبات و اختلافات انگلیسی، در کام شیعیان مظلوم عالم، تلخ شود.

گروه اقتصادی: شاخص کل بورس اوراق بهادار تهران در پایان معاملات دیروز با ادامه روند کاهشی به ۶۸ هزار و ۶۵۰ واحد رسید. بدین‌ترتیب شاخص بورس به کمترین مقدار در 15 ماه گذشته رسید.  
بورس اوراق بهادار تهران که این روزها گرفتار رکود شده و زیان همراهان خود را تشدید کرده است، به وعده‌های مسؤولان واکنشی نشان نداده و منتظر اقدام عملی در این حوزه است به طوری که جلسه روز شنبه کمیته ثبات بازار سرمایه نیز تاثیری در بهبود اوضاع دیروز بورس نداشت و دماسنج بازار سرمایه به دلیل روند کاهشی قیمت‌ها با افت 179 واحدی مواجه شد و به کانال 68 هزار و 650 واحد رسید. حتی سخن وزیر درباره به کف رسیدن قیمت‌های بورسی نیز نتوانست بورس را از روند منفی خود خارج کند. ارزش روز بازار با حدود هزار میلیارد تومان کاهش در یک روز به 310هزار میلیارد تومان رسید. تعداد معاملات انجام شده، 39هزار و 325 فقره و ارزش معاملات دیروز 73میلیارد تومان ثبت شده است.
همچنین شاخص بخش صنعت با 161 واحد کاهش به 57 هزار و 586 واحد رسید. شاخص 50شرکت فعال‌تر با 9 واحد کاهش به 2793 واحد رسید، شاخص آزاد شناور با 95 واحد کاهش به 78 هزار و 779 واحد کاهش یافت و شاخص 30شرکت بزرگ با 5 واحد کاهش به 3086 واحد رسید.
شاخص بازار اول بورس با 171 واحد کاهش به 50 هزار و 665 واحد و شاخص بازار دوم نیز با 93 واحد کاهش به 134 هزار و 406 واحد رسید.
نمادهای فخاس، تپیکو، وغدیر، کچاد، وپارس، رمپنا بیشترین اثر منفی را در شاخص کل بورس داشته و نماد خودرو بیشترین اثر مثبت را در شاخص داشته است. همچنین نمادهای پربیننده بورسی دیروز شامل ایران‌خودرو، ایران ترانسفو، بانک ملت، صنایع پتروشیمی خلیج‌فارس، بانک صادرات ایران، صنایع آذرآب و سایپا دیزل بود. در بازار نقدی فرابورس ایران نیز شاخص کل با 4/0 درصد افزایش به 774 واحد رسید. ارزش بازار اول و دوم فرابورس 63 هزار میلیارد تومان، تعداد معاملات 17 هزار و 693 واحد و ارزش معاملات دیروز 237 میلیارد تومان بود. نمادهای پربیننده در فرابورس شامل قاسم ایران، توسعه و عمران استان کرمان، سرمایه‌گذاری مسکن تهران، بانک گردشگری، گروه سرمایه‌گذاری میراث فرهنگی، گروه پتروشیمی ایرانیان و توکاریل بوده‌اند. همچنین نمادهای مارون، ذوب و سمگا بیشترین اثر منفی را در شاخص و نمادهای جام، وزمین، قاسم و توریل بیشترین اثر مثبت را بر شاخص فرابورس داشته‌اند. روند کاهشی شاخص بورس از هفته گذشته آغاز شده و تاکنون ادامه دارد.