گروه سیاسی: آنتونی بلینکن، معاون وزیر خارجه آمریکا در سخنانی در واشنگتن گفت از دید وی توافق نهایی با ایران «هرگز منقضی نخواهد شد». او گفت توافق احتمالی با ایران دارای دستاوردهایی است که حتی جنگ هم نمی‌توانست چنین دستاوردهایی برای ایالات متحده آمریکا به ارمغان بیاورد. به گزارش «وطن امروز» به نقل از ایران هسته‌ای، در حالی که عباس عراقچی روز گذشته گفته است توافق هسته‌ای دائمی نخواهد بود؛ آنتونی بلینکن، معاون وزیر خارجه آمریکا در سخنانی در واشنگتن گفت از دید وی توافق نهایی با ایران «هرگز منقضی نخواهد شد». وی روز 18 خرداد 94 /8 ژوئن 2015، در نشست جهانی کمیته یهودیان آمریکا در واشنگتن گفت: «اجازه بدهید از فرصت امروز برای رفع برخی نگرانی‌ها درباره توافقی که ما روی آن کار می‌کنیم، استفاده کنم. من باید بگویم بسیاری از این نگرانی‌ها به طور ساده بی‌مورد و دور از حقیقت هستند. اول از همه توافقی که ما روی رسیدن به آن کار می‌کنیم منقضی نخواهد شد. الزامات هر توافق باید دوره‌های زمانی متفاوت داشته باشد. از جمله این الزامات ملزم بودن ایران به همه تعهداتش براساس معاهده ان‌پی‌تی از جمله تولید نکردن سلاح اتمی و همچنین قوانین سختگیرانه دسترسی و نظارت براساس پروتکل الحاقی است که این موارد باید تا ابد ادامه پیدا کند.  این اظهارات درحالی است که روز گذشته عباس عراقچی، معاون وزیر امور خارجه گفت: اگر توافق نهایی حاصل شود، دارای دوره زمانی مشخصی خواهد بود و هیچ‌یک از تمهیدات پیش‌بینی شده در آن دائمی نخواهد بود. وی افزود: در مقابل باید به این موضوع توجه داشته باشیم که در صورت نبود یک توافق، تعهدات ایران تحت طرح اقدام مشترک که ما به آن رسیدیم به فوریت از بین می‌رود و آنگاه ایران برنامه غنی‌سازی در سطح صنعتی را با ده‌ها هزار سانتریفیوژ سرعت خواهد بخشید.  بلینکن ادامه داد: در وهله دوم این توافق باید آنچنان سطح گسترده‌ای از شفافیت ایجاد کند که اگر ایران در عمل به تعهداتش براساس تعهدات بین‌المللی کوتاهی کرد و ما به این موضوع پی بردیم، آنگاه ما باید زمان لازم برای برخورد دیپلماتیک و در صورت ضرورت دیگر راه‌ها را در اختیار داشته باشیم. بسیاری از
تحریم‌ها باید به حالت تعلیق درآیند و نباید برای یک مدت طولانی رفع شوند به طوری که اگر ایران در عمل به تعهداتش کوتاهی کرد، بتوانیم به طور اتوماتیک آنها را دوباره وضع کنیم. در وهله سوم ما نباید با این توافق مادامی که تضمین دسترسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به سایت‌های اتمی ایران و راستی‌آزمایی برنامه اتمی این کشور فراهم نشود، موافقت کنیم. در وهله چهارم هم به طور ساده برای جلوگیری از دستیابی ایران به مواد لازم برای تولید سلاح اتمی، هیچ گزینه‌ای بهتر از توافقی جامع که همه سازوکارهای اعلانی آن در توافق لوزان از طرف ما تنظیم شد، وجود ندارد. معاون کری در ادامه تصریح کرد: به آنهایی که حالا اقدام نظامی علیه ایران را بدون پیمودن آخرین کیلومتر دیپلماتیک ترجیح می‌دهند باید بگویم شما لازم است به این موضوع توجه کنید که این اقدام در وهله نخست سبب از بین رفتن ائتلاف تحریم‌های بین‌المللی می‌شود و در وهله دوم برنامه اتمی ایران را در بهترین حالت خود تنها به چند سال پیش بازخواهد گرداند. در آن حالت ایران یک برنامه اتمی جدید را در زیر زمین ایجاد خواهد کرد و به طرف سلاح اتمی حقیقی با سرعت حرکت خواهد کرد. با یک توافق جامع که ما در تلاشیم به آن برسیم، شانس بیشتری در اختیار خواهیم داشت.
گزارش هسته‌ای رئیس سیا به نتانیاهو
یک منبع صهیونیستی می‌گوید جان برنن، رئیس سازمان سیا در سفری به سرزمین‌های اشغالی، با بنیامین نتانیاهو ملاقات و گزارشی از روند مذاکرات هسته‌ای به وی ارائه کرده است. روزنامه تایمز آو اسرائیل در گزارشی به قلم آوی لوئیس که روز سه‌شنبه 19 خرداد 94 / 9 ژوئن 2015 منتشر شده، می‌گوید اصلی‌ترین نکته‌ای که برنن به نتانیاهو گفته این است که ایران امتیازهای بسیار زیادی واگذار کرده و آمریکا از این امتیازات شگفت‌زده است. به گزارش ایران هسته‌ای، متن کامل گزارش این روزنامه اسرائیلی در ادامه می‌آید.
 رئیس سازمان سیای آمریکا در ملاقاتی مخفیانه، بنیامین نتانیاهو، رئیس کابینه اسرائیل را در جریان مذاکرات هسته‌ای ایران قرار داده است. 2 مقام اسرائیلی که خواستند نامشان فاش نشود افشا کردند هفته گذشته، جان برنن، رئیس آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در سفری مخفیانه به اسرائیل با تنی چند از مقامات ارشد اسرائیل دیدار و گفت‌وگو کرد. بنابر گزارشی که بخشی از آن در روزنامه هاآرتص نیز منتشر شده است، برنن در سفر به اسرائیل، علاوه بر ملاقات با نتانیاهو، با تامیر پاردو رئیس موساد، یوسی کوهن مشاور امنیت ملی، هرزل هالِوی رئیس اطلاعات ارتش و برخی اعضای ارشد جامعه اطلاعاتی اسرائیل دیدار و گفت‌وگو کرده است. در این ملاقات‌ها، علاوه بر موضوع برنامه هسته‌ای ایران و توافقی که میان تهران و 6 قدرت بزرگ جهانی در حال شکل‌گیری است و سررسید آن 30 ژوئن اعلام شده است، به مساله فعالیت‌ها و حرکات ایران در منطقه نیز پرداخته شده است. از یک سو، مقامات اسرائیلی بشدت با توافق جامع هسته‌ای میان 1+5 و ایران مخالفند و آن را مانع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای یا حمایت آن از تروریسم نمی‌دانند و از سوی دیگر، جان برنن با توافق جامع هسته‌ای ایران موافق است. مثلاً برنن در ماه آوریل درپی توافق ایران و گروه 1+5 برسر چارچوب توافق هسته‌ای گفته بود: من باید به شما بگویم آن اشخاصی که می‌گویند توافق با ایران راه این کشور به سوی بمب اتم را هموار خواهد ساخت، کاملاً غیرصادقانه و فریبکارانه برخورد می‌کنند. وی افزود: به عقیده من، اگر آنان (منتقدان) حقایق را می‌دانستند و درک می‌کردند که برای داشتن برنامه (هسته‌ای نظامی) به چه چیزهایی نیاز است، چنین انتقاداتی را مطرح نمی‌کردند. برنن تأکید کرد: من از آنچه ایرانیان با آن (در خلال مذاکرات هسته‌ای) توافق کرده‌اند، بسیار خشنود و شگفت‌زده شدم. رئیس سازمان سیا اضافه کرد: توافق‌های ایران در رابطه با نظام بازرسی‌ها، کاهش تعداد سانتریفیوژها، کاهش ذخایر اورانیوم غنی شده و تغییراتی بوده که قرار است در طراحی رآکتور اراک انجام دهند. وی در خاتمه افزود: به نظر من، تمام این (توافقاتی که ایران کرده است) کاملاً مایه شگفتی و بسیار خوب است.
 

گری سیمور: بعد از عراق، شدیدترین بازرسی‌ها از ایران به عمل خواهد آمد
مشاور سابق رئیس‌جمهور آمریکا روز سه‌شنبه در مصاحبه‌ با روزنامه «لس‌آنجلس‌تایمز» تاکید کرد: بعد از عراق، شدیدترین بازرسی‌ها از ایران به عمل خواهد آمد. به گزارش نسیم، «گری سیمور»، مشاور سابق رئیس‌جمهور آمریکا در امور منع اشاعه سلاح‌های اتمی در مصاحبه‌ای با روزنامه «لس‌آنجلس‌تایمز» گفت:  نظام بازرسی‌‌های سازمان ملل از تأسیسات ایران از همه بازرسی‌های انجام شده تاکنون، به استثنای بازرسی‌های بعد از سال ۱۹۹۱ از عراق شدیدتر خواهد بود.
 

حسین قدیانی: آهای قاسم سلیمانی! می‌بخشید که دارم با این لحن، شما را خطاب می‌کنم. سخنی دارم با شما. صریح و رک! 8 سال جنگ تحمیلی، جان شیرین خود را به بازی گرفتید بس نبود که باز هم مشغول جنگ هستید؟! آن هم با لعین داعشی که در قساوت، الگو از شمر و حرمله برده‌اند؟! آن هم کیلومترها جلوتر از شلمچه و طلائیه و مجنون؟! آن هم در خاک کشور همسایه؟! من البته خوب می‌دانم از جمله نیات شما این است که به عشق خدای هور و علاقه به همین جمهور، دشمن را در همان بیرون مرزها نگه دارید تا هرگز قدم اجنبی، خاک میهن را آلوده نکند و دقیقا بدین دلیل بدل به مرد محبوب این روزها شده‌اید، لیکن با این همه «جنگ» آن هم با لباس ضد گلوله، سهم شما ایضا زن و بچه‌تان از «زندگی» چه می‌شود؟! شما هم یک کلام دل را خوش کن به خوشی‌های دنیا و گور پدر وجدان، ملیت و امنیت، بیا و بگو؛ «تا تحریم برقرار است، من با داعش نمی‌جنگم!» چطور بعضی‌ها همه امور حتی نوشیدن آب ملت را واگذار به مساله تحریم کرده‌اند اما تو باید با وجود همین تحریم، با شقی‌ترین شیاطین آخرالزمانی بجنگی؟! و نه فقط بجنگی، بلکه جورکش قصور بعضی‌ها باشی! دجله و فرات، به مدد تو و نیروهای مردمی عراق، از گزند عمرسعدهای واپسین، برقرار بماند و در نهایت آرامش، دست به اروند و کارون دهند، آنوقت حضرات به جای یک تشکر خشک و خالی از تو، متذکر جمهور شوند که حتی آب هور فاطمیون هم «مهریه تحریم» است! راستی! که تا حسین علیه‌السلام همچون تو «شهید زنده» فدایی دارد، دیگر نمی‌توان فرات را بر فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیها بست. بعضی‌ها لطف کنند و گرای بیخود به دشمن ندهند! آب بسته‌اند به تدبیرشان، خیال می‌کنند برای آب خوردن هم باید اجازه از اجنبی بگیریم! فی‌الحال، لغو بی‌تدبیری، از لغو تحریم هم واجب‌تر است، چرا که با این بساط، بر فرض محال لغو تحریم هم، بنا به اعتراف خود حامیان دولت، هیچ معجزه خاصی رخ نخواهد داد! اگر فشار تحریم برای دولت، آزاردهنده است، توی قاسم سلیمانی که از جنس توده‌های ملتی، لابد بیشتر باید این فشار را احساس کنی، آن هم کیلومترها جلوتر از خاک کشور، آن هم در حال نبرد سخت و تن به تن با دشمنان وطن!  فلذا یک کلام بیا و بگو؛ «تا اصحاب مذاکره، موفق نشوند تحریم‌ها را لغوکنند، من چرا با داعش بجنگم؟!» اگر با وجود تحریم، آنطور که آقایان ادعا می‌کنند آب هم در داخل نمی‌توان خورد، چطور تو فرزند برومند همین ملت، با کمک نیروهایت، شبانه‌روز بجنگی و قید زندگی را بزنی و سرچشمه اروند و کارون را محافظ باشی؟! کار تو که هزارپله سخت‌تر است؟! بهانه برای تو که فراهم‌تر است؟! جمهور البته قدر تو را می‌داند، لیکن تو هم ظاهرا باید تحریم را بهانه کنی تا بلکه حساب کار دست دست‌اندرکاران امور اجرا بیاید! اصلش با جماعتی طرفیم که دارند از حجب و حیای شما و امثال شما سوءاستفاده می‌کنند و در نهایت بی‌تدبیری، بلکه چیزهای دیگر، همه هستی این مرز و بوم دیرین را حتی مایه حیات را گره به تحریم ‌می‌زنند! مشکل از تدبیر خودشان است اما همه چیز را انداخته‌اند گردن تحریم دشمن! حتی خوردن قرصی نان را! و نوشیدن جرعه‌ای آب را! و شگفتا! در عین آنکه سیر تا پیاز تقصیر را گردن تحریم دشمن انداخته‌اند، معتقدند جلاد وحشی تحریم، مودب است و باهوش! لابد این تناقض آشکار، این بی‌صداقتی، همانی بود که بهش می‌گفتند «راستگویی»! از سویی همه مشکلات را که اغلب ناشی از کم‌کاری خودشان است، حواله به تحریم دشمن می‌دهند، از دیگر سو، همین دشمن را بزک می‌کنند که کدخدای عالم است و در محضر او، «رمی بشکه سعودی» معصیت! عاقبت ما نفهمیدیم آمریکا همانقدر بد است که حتی برای نوشیدن لیوانی آب هم باید به جای «سلام بر خون خدا» درود بر روح و روان کدخدا بفرستیم یا همانقدر خوب است که در دیدارهای معین شده به تاریخ میلادی، غش و ریسه می‌روند با او؟!
آهای قاسم سلیمانی! با تو هستم... با تو و با شیربچه‌های تو در سپاه قدس که مدافع حرم عقیله بنی‌هاشم شده‌اند. با تو هستم ای شهید مدافع حرم! دفاع از حضرت زینب سلام‌الله‌علیها آن هم در برابر جماعت تکفیری، هیهات که به راحتی خوردن یک لیوان آب باشد! پس مستند به جمله بعضی‌ها، چرا تحریم را بهانه نکردی تا گرد یتیمی بر چهره دختر خردسالت ننشیند؟! او که تازه داشت «بابا» به زبانش می‌چرخید! او که تازه داشت روی دوش تو، لذت می‌برد از روزگار خوب کودکی! چطور تحریم برای دولت هست اما برای تو شهید مدافع حرم نیست؟! آهای قاسم سلیمانی! چطور فشار تحریم برای دولت هست اما برای تو شهید حی و حاضر نیست؟! واقعا این چطور تحریمی است که جگرگوشه‌های ملت، از دل آن سرافراز بیرون آمده و خواهند آمد ان‌شاءالله اما بعضی‌ها با این همه اختیار و امکان، هر چه از او سوال می‌کنی، با انگشت، تحریم‌های عموسام را نشان ملت می‌دهد؟! دمی دعوت می‌کنم که آقایان بنشینند جلوی آینه! محاسنی دارد این کار! شرط است که با سنگ «بند 8 ماده 6 قانون مطبوعات» متذکر آینه نشوند! امام بزرگوار ما خود سراسر آینه بود؛ زلال و بی‌زنگار. بس است این همه با دشمن نشستن! نتیجه‌اش را داریم می‌بینیم! دمی باید پای مکتب امام نشست اما به «تعریف»، نه «تحریف»! چه گفت امام راحل؟! چه می‌گفت امام راحل؟! آن خمینی که ما می‌شناسیم، همواره می‌گفت؛ «هر چه فریاد دارید بر سر آمریکا بکشید» نه اینکه همه مشکلات حتی آب خوردن بدون مشکل را هم بیندازید گردن کاخ سفید! اتفاقا اینگونه مواقع، سخن دیگر خمینی بت‌شکن این بود که «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند»! شگفتا از دست‌فرمان بعضی‌ها که به ضرب و زور، می‌خواهند طوری وانمود کنند که گویی آمریکا هر غلطی بخواهد می‌تواند بکند! آمریکای میز مذاکره، همان آمریکای حامی داعش است. چطور با وجود تحریم، با داعش می‌توان در بیرون مرزها، در عراق و سوریه جنگید اما در داخل، نمی‌توان حتی آبی هم به مردم خود خوراند؟! دیروز نوشتم آقایان مشکل با «نقد» دارند، امروز بنا دارم از مشکل دیگر آقایان پرده بردارم؛ «خدمت». اینکه همه چیز را بیندازی گردن تحریم، یعنی که بی‌تعارف، حال و حوصله کار و خدمت نداری! وانگهی! اگر همه مشکلات زیر سر تحریم است، پس چرا در مذاکره، سخن از بازجویی اندیشمند وطن بیشتر می‌رود تا لغو تحریم؟! پس چرا در مذاکره، سخن از رصد تاسیسات نظامی وطن بیشتر می‌رود تا لغو تحریم؟! پس چرا در مذاکره، سخن از دادن هسته‌ای وطن بیشتر می‌رود تا لغو تحریم؟! اساسا و اصولا مذاکره راهی بود که به شما اجازه پیمودنش داده شد بلکه به مقصد لغو تحریم برسید، نه اینکه آب را هم به فهرست تحریم‌های دشمن اضافه کنید! آن هم به دست خودتان! با زبان خودتان! آهای قاسم سلیمانی! ما اما برای دفاع از تو، زبان‌مان سرخ است، چرا که تحریم، برای تو هم هست، لیکن تو اهل بهانه آوردن نیستی! و آن مرد نیستی که عرصه را خالی کنی، چون که احیانا طرف مذاکره حضرات، عجیب دارد حمایت می‌کند از داعش لعنتی! تو نماینده جمهور، با کلی زحمت و مرارت، داعش را به جهنم می‌فرستی، اینجا بعضی‌ها جمهور را به جهنم حواله می‌دهند! و دفاع از جمهور را برنمی‌تابند! راستی حاج قاسم! تحریم برای ما هم هست! «بند 8 ماده 6 قانون مطبوعات» روی سر ما جا دارد اما با تحریف این بند، می‌خواهند دستبند دست قلم ما بزنند!
بر من ببخش اگر ابتدای این یادداشت، حرمت شرعی شما را نگه نداشتم! من خود جواب همه آن سوالات را می‌دانم! من، جانباز ویلچرنشینی را می‌شناسم که زخم بستر گرفته، آنقدرها فاصله‌ای تا آسمان ندارد. فشار تحریم، داروی این جانباز عزیز را قطع کرده، عجبا که ناله‌اش را کس دیگری سرمی‌دهد!  
بعدالتحریر
دیروز در خبرها آمده بود؛ «رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور، سرکار خانم ابتکار به همراه چند تن از معاونان وزرا و مسؤولان استانی در جریان بازدید از تالاب هورالعظیم به علت افزایش ظرفیت قایق و واژگونی آن به درون آب افتادند»... و دیروز، راقم همین سطور در همین «وطن‌امروز» نوشته بود؛ «واقعا چه کسی از جمهور به ایشان رای داد تا فرجامش عصبانی شدن مردم خوزستان، بلکه همه جای ایران از دست سرکار خانم ابتکار باشد؟! برای ما جمهور با «هور» تمام نمی‌شود، بلکه تازه با «هورالعظیم» آغاز می‌شود! آری! ما در هوای هور به سر می‌بریم که سنگ جمهور را به سینه می‌زنیم!»
 

مجتبی اصغری: پس از پیشروی ناگهانی داعش در عراق و سقوط موصل، زمانی که  ایران به منظور دفع خطر قریب‌الوقوع سقوط بغداد به کمک برادران کشور همسایه خود شتافت، کم نبودند سیاستمداران غربگرایی که مژده آغاز همکاری‌های نظامی ایران و آمریکا در جنگ با داعش را بر زبان راندند و بر گمانه مضحک و صهیونیستی «اتحاد و ائتلاف استراتژیک» 2 دشمن ساختاری، اصرار ورزیدند.
اکنون پس از رشد روزافزون دامنه فعالیت‌های داعش در عراق و نزدیک بودن دست دادن تروریست‌های شمال آفریقا و آسیای میانه با گروه‌های فعال در غرب و جنوب غرب آسیا، کماکان آمریکا و اروپا دست روی دست گذاشته و به تماشای رشد و قد کشیدن فرزندان نامشروع رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی نشسته‌اند. تقسیم کار حیرت‌آور آمریکا و عربستان در این میان حقیقتا جالب توجه است! از طرفی سعودی‌ها با شست‌وشوی مغزی جوانان مسلمان سنی مذهب کشورهای مختلف، ماشین جنگی وهابیت را به قربانیان انسانی مجهز می‌کنند و از سوی دیگر اوباما در بحبوحه عملیات آزادسازی استان «انبار»، از ضرورت تشکیل یک نیروی جنگی سنی در عراق برای مبارزه با داعش در حاشیه نشست سران گروه 7 سخن می‌راند، موضعی که بشدت از جانب انگلیس حمایت می‌شود. بریتانیای صغیر سال‌هاست در مجموعه اندیشکده‌های اسلام‌شناسی دانشگاه‌های وابسته به MI6 همچون سوآس، با بودجه مشترک خاندان سلطنتی و ولید بن طلال سعودی نظریه «خاورمیانه جدید» متشکل از مجموعه‌ای از کشورهای بحران‌زده و تقسیم‌شده به خودمختاری‌های کوچک و بی‌صاحب را تهیه و تنظیم می‌کند.
اکنون سوال این است که اگر آمریکا و به عبارتی ناظمان مدعی قدرت جهانی، ائتلاف علیه داعش را رهبری می‌کنند، چطور شیعه یا سنی بودن جنگاوران مبارز با این گروه تروریستی خطرناک تا این اندازه برای آنها اهمیت یافته است؟! هزاران زن و مرد و کودک سنی تاکنون در عراق، سوریه، نیجریه و سودان قتل‌عام شده‌اند. حتی مسیحیان و یزیدی‌ها در حکومت خبائث داعشی امان نیافتند. اینها نشانه‌هایی کوچک از آتش‌بازی حماقت‌آمیز آمریکا و اروپا در جهان با هدف ایجاد تغییرات نه‌چندان روشن در آسیا و آفریقاست. استراتژی فاحشی که در بحبوحه شکست داعش در موصل و رمادی، سیاسیون غربزده عراقی را مامور به توقف عملیات به منظور بررسی رفتار نظامی حشد شعبی و بسیجیان قهرمان عراقی می‌کند و بزرگ‌ترین دغدغه اوباما، کابوی مدعی کلانتری جهان را در حد و اندازه تغییر رمز عملیات آزادسازی استان انبار از «لبیک یا حسین» به «لبیک یا عراق» تنزل می‌دهد.
کدام سیاستمدار یا استراتژیست باور می‌کند آمریکا در آستانه ائتلاف استراتژیک با ایران با هدف «شکست داعش» قرار دارد؟!
جنگ‌های نیابتی قرار بود خیلی زودتر به مرزهای ایران برسد؛ دقیقا همان زمانی که در شبکه‌های موبایلی ایران تصاویر چند سرباز وظیفه به شهادت رسیده در درگیری با اشرار شرق کشور در سال 87 به عنوان قربانیان حمله داعش به مرزهای غربی، دست به دست می‌چرخید و هر روز شایعه‌ای جدید از حضور داعشی‌ها در چند کیلومتری کرمانشاه، کردستان و خوزستان منتشر می‌شد.
واقعیت این است که برآورد آمریکا و اسرائیل از قدرت دفاعی ایران و همپیمانانش همیشه با واقعیت فاصله‌ای محسوس داشته است. شاید اولین غافلگیری جدی صهیونیست‌ها را بتوان جنگ 33 روزه حزب‌الله لبنان با اسرائیل محسوب کرد. همان زمان که موشک‌های دوربرد حزب‌الله عمق خاک سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار داد و صهیونیست‌ها را وادار به پذیرش شکست و عقب‌نشینی کرد. دومین رودست رسمی را آمریکا و سعودی‌ها در عراق دریافت کردند. سقوط بغداد می‌توانست پتانسیلی عالی از قدرت را در مذاکرات هسته‌ای آزاد کرده و زبان غربگرایان داخلی را در مقابل حامیان استقلال و عزت ملی تیز کند.

به نظر می‌رسد علت کم‌طاقتی آمریکا و انگلیس در موضع‌گیری‌های حماقت‌آمیز درباره جریان داعش در منطقه و «فریز مذاکرات هسته‌ای» و تعویق مکرر توافق با ایران یا به قول دیپلمات‌های ایرانی «دبه در مذاکرات» نیز همین مسائل باشد. آمریکا بیش از هر زمان دیگری تشنه پیروزی داعش بر ایران است. تعویق موفقیت داعش موجب شد جنگ‌افروزی علیه یمن با قساوت سعودی‌ها، به عنوان  اهرم فشار کمکی برای یکسره کردن کار و وادار کردن ایران به عقب‌نشینی جهانی از مواضع ملی و فراملی خود در منطقه به راه بیفتد. پس برخلاف آنچه بعضا در ایران تبلیغ می‌شود، پیروزی مجاهدان فراملی و مستشاران نظامی ایرانی در عراق، سوریه، مرزهای لبنان یا یمن از پتانسیل ذاتی خروج مذاکرات هسته‌ای از موقعیت انفعالی کنونی و فشار بر آمریکا برای رفع اجباری تحریم‌ها و به رسمیت شناختن قدرت فرامنطقه‌ای ایران در جهان برخوردار است. در چنین شرایطی، تن دادن ایران به اجرای فراپروتکل الحاقی در شرایط ویژه امنیتی جهان و در فضایی که ایران رسما در حال جنگ با عمال منطقه‌ای داعشی- سعودی آمریکا و اسرائیل است نوعی «انتحار نظامی» در موقعیت جنگی تعبیر می‌شود. انتشار داوطلبانه لیست پایگاه‌های نظامی، توانمندی‌ها و تجهیزات جنگی همراه با لیستی از نام دانشمندان و متخصصان ارتشی و سپاهی کشور، بهترین دوپینگ برای دشمنان امنیت ایران به شمار می‌رود. چنین برگ برنده‌ای می‌تواند جنگ افروزان منطقه‌ای و نواب آمریکا در خط‌مقدم را به آسانی پیروز کرده و تومار مذاکرات را در موقعیت تضعیف روحیه و قدرت نظامی و درونی ایران به سادگی در هم بپیچد؛ موضوعی که با توجه به حوادث 2 سال پایانی جنگ تحمیلی با رژیم بعثی می‌تواند از نگاه عبرت‌آموز تاریخی جالب توجه باشد. هر چند قدرت و نفوذ ایران نسبت به سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی، بسیار بیشتر است اما با توجه به قدرت روزافزون داعش و گستردگی جبهه جنگی، هر گونه سهل‌انگاری سیاسی- امنیتی می‌تواند به بروز فاجعه‌ای بزرگ در ابعاد فرامنطقه‌ای بینجامد.
این مهم است که بپذیریم «داعش» مهره‌ای مهم و استراتژیک در دست آمریکاست و به کارگیری ظرفیت‌های ویژه این مهره در فضای مذاکرات هسته‌ای با ایران، سیاست رسمی آنهاست. وادادن بر سر میز مذاکره و پذیرش شروط نظامی ویژه‌ای همچون اجرای داوطلبانه فراپروتکل الحاقی و تن دادن به بازرسی‌های سرزده و مصاحبه با دانشمندان و نخبگان نظامی کشور نوعی کمک رسمی به داعش برای پیروزی در جنگ‌های نیابتی با ایران و خیانتی نابخشودنی محسوب می‌شود. در مقابل شکست گروه‌های مردمی درگیر با داعش در عراق و سوریه  نیز از توان تاثیرگذاری بر مذاکرات برخوردار است چرا که در فضای فعلی ایران تنها وزنه امنیت‌ساز منطقه محسوب می‌شود.
علاوه بر آن خروج از موقعیت انفعالی در حوزه دیپلماسی خارجی در برابر حوادث منطقه‌ای از توان بازدارندگی زیادی در برابر شیطنت‌های احتمالی برخی کشورهای کم‌بنیه اما جویای نام منطقه برخوردار است که تاکنون به علت یکجانبه‌گرایی وزارت امور خارجه کشورمان، شاهد بروز ضعف‌های محسوسی بوده‌ایم که هزینه آن با گسترش جبهه جنگ نیابتی به کشور تحمیل شده است.
مرور رویدادها و تحلیل صف‌آرایی‌های منطقه‌ای و جهانی حکایت از آن دارد که جبهه جنگ‌های نیابتی مساله‌ای نیست که با کوشش و خطای تحلیل‌سازان خودکم‌بین غربزده و مدعی شعارهای ضد امنیت ملی همچون «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»، قابل اداره باشد. این مهم است که بدانیم برقراری امنیت در منطقه و شکست داعش، ایران را تبدیل به ابرقدرتی جهانی و شکست ناپذیر می‌کند و مسیر رفع تحریم‌ها و پذیرش جهانی را با سوزاندن برگ برنده آمریکا و اسرائیل آزاد خواهد کرد.
 

عزت‌الله ضرغامی در مطلبی با عنوان «چه باید کرد؟» در صفحه اینستاگرام خود نوشت: بعد از سال‌ها انتظار، پروژه حرم مطهر امام خمینی(ره) به پایان رسید و چشم مردم و زائران آن عزیز سفر کرده به بنای باعظمت، زیبا و خیره‌کننده آن روشن شد. از مهندسان، پیمانکاران و عوامل فنی و اجرایی تشکر می‌کنم. خسته نباشند. اینکه معماری حرم و هزینه‌های انجام گرفته تا چه اندازه با ساده‌زیستی حضرت امام و توصیه‌های مکرر ایشان به آیندگان همخوانی دارد، مساله‌ای است که فعلاً فضای رسانه‌ای کشور به آن می‌پردازد؛ شبکه‌های معاند ماهواره‌ای هم مثل همیشه! پیشنهاد می‌شود حال که این بنا با این اوصاف ساخته شده، تولیت محترم حرم تمام همت خود را صرف ارائه خدمات درخور شأن به مردم نماید. از مسیرهای دسترسی و پارکینگ‌ها و سرویس‌های بهداشتی گرفته تا مدیریت انواع سرویس‌های ضروری داخل حرم، با جامعیت تدوین شده و با حساسیت بالا نظارت و کنترل شود. پیشنهاد بعدی این است که بناهای جنبی مثل پاویون و فضاهای تشریفاتی را تا جایی که امکان دارد به رواق‌ها اضافه کنند تا همه مردم از آن استفاده کنند. پیشنهاد سوم آنکه میهمانان خارجی و حتی علاقه‌مندان فراوان داخل کشور بویژه نسل‌های جدید، در اولویت به جماران برده شوند تا به‌درستی با سیره امام(ره) و نحوه زندگی آن یگانه دوران، آشنا شوند. مدیریت این پروژه، به مراتب از پروژه بنای حرم مطهر، مهم‌تر و حساس‌تر است.
 

گروه اجتماعی: روز گذشته هیات رئیسه مجلس طرح استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش را اعلام وصول کرد و براساس زمانبندی در نظر گرفته شده علی‌اصغر فانی باید چهارشنبه هفته آینده برای پاسخگویی به نمایندگان در صحن بهارستان حاضر شود. این در حالی است که در پرونده عملکرد وزیر آموزش‌وپرورش 2 کارت زرد هم وجود دارد که حاصل رفت و آمد مکرر وزیر به بهارستان طی سال گذشته و ناتوانی وی در اقناع نمایندگان است اما تلنبار شدن مشکلات در آموزش‌وپرورش و نبود راهکارهای مدیریتی کارآمد برای نجات این وزارتخانه میلیونی از زنجیره مشکلات باعث شد 64 تن از وکلای ملت پای طرح استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش را امضا کرده و با اصرار آن را تقدیم هیات رئیسه مجلس کنند تا شاید پایانی بر انتصابات سیاسی، نارضایتی معلمان از وضعیت معیشت یا خصوصی‌سازی مدارس و ده‌ها نقصان و کمبودی باشد که دامن جامعه تعلیم و تعلم کشور را فراگرفته است.
آموزش‌وپرورش سوار بر موج مشکلات
شیوه مدیریتی و نوع انتخاب مدیران میانی در وزارت آموزش‌وپرورش در همان روزهای ابتدایی سکانداری علی‌اصغر فانی در آموزش‌وپرورش موج انتقادات و گلایه‌های نمایندگان مجلس را به‌دنبال داشت و اواخر فروردین ۹۳ در بررسی سوال امیرحسین قاضی‌زاده، نماینده مشهد و مهرداد بذرپاش، نماینده تهران درباره علت سیاسی بودن انتصابات مدیران آموزش‌وپرورش بدون منطق کارشناسی و شایسته‌سالاری و به کارگیری افرادی که در سنین بازنشستگی قرار دارند، اولین کارت زرد نمایندگان به وزیر آموزش‌وپرورش نشان داده شد. همچنین ادامه مشکلات در آموزش‌وپرورش و بهبود نیافتن روند کنترل اوضاع باعث شد 7بهمن ماه دوباره وزیر آموزش‌وپرورش که این بار درباره تعیین تکلیف معلمان پیش‌دبستانی و شرکتی، برگزاری آزمون استخدامی و مطالبات فرهنگیان نتوانسته بود پاسخ قانع‌کننده‌ای ارائه کند با کارت زرد دوم، بهارستان را به سمت وزارت آموزش‌وپرورش ترک کند.
 طرح استیضاح با 64 امضا
افزون بر این، مسائل معیشتی و  ایجاد تبعیض بین معلمان و سایر کارکنان دولت، مدیریت ناصحیح منابع مالی و نیروی انسانی و تصمیماتی مانند واگذاری 970مدرسه دولتی به بخش خصوصی که به آموزش‌وپرورش خسارت وارد می‌کند از دیگر مشکلاتی است که سیاهه کاستی‌ها در وزارت آموزش‌وپرورش را بلند بالا‌تر از گذشته کرده است. بر این اساس انباشت مشکلات در این وزارتخانه استراتژیک که به طور مستقیم با سرنوشت و آینده دانش‌آموزان در ارتباط است باعث شکل‌گیری زمزمه استیضاح فانی شد تا جایی که 64 نماینده حاضر به امضای درخواست استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش شده و تعیین تکلیف مدیریت این وزارتخانه را از هیات رئیسه مجلس خواستار شدند.
9دلیل محکم نمایندگان
جالب اینجاست که هیات رئیسه مجلس نیز ضمن اعلام وصول طرح استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش 9مشکل عمده در این وزارتخانه را به‌عنوان دلایل استیضاح مطرح کرده است. در متن استیضاح که از سوی هیات رئیسه مجلس قرائت شد، آمده است: ناتوانی وزیر در جلب رضایت نیروها و کارکنان آموزش‌وپرورش، ناتوانی در جلب توجه دولت به اهمیت آموزش‌وپرورش و جایگاه آن، بی‌توجهی به وضع مدارس کشور و تبدیل مدارس به مدارس خودگردان برخلاف اصل 30 قانون اساسی، ناتوانی وزیر در جلب توجه و عنایت عملی دولت در افزایش فضای آموزشی در مناطق محروم کشور که سرانه فضای آموزشی آنها به مراتب از متوسط کشور کمتر است، ناکارآمدی وزیر در جلب نظر دولت جهت تامین معیشت فرهنگیان شاغل و بازنشسته و اعطای امتیازاتی مشابه سایر ارگان‌ها به فرهنگیان، ناتوانی وزیر در حذف تفاوت‌ها در حقوق و مزایای فرهنگیان نسبت به سایر دستگاه‌ها، انجام ندادن اقدام جدی و موثر در تهیه و تدوین نقشه راه و راهکار و برنامه‌ریزی عملیاتی برای اجرایی شدن سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش، نبود رویکرد جدی و برنامه‌محور به دانشگاه فرهنگیان با عنایت به اهداف بلند این دانشگاه، نداشتن برنامه مدون و عملیاتی برای غنی‌سازی و ارتقای بهره‌وری برنامه‌های آموزشی‌وپرورشی و کیفیت‌بخشی در محتوای برنامه‌های آموزشی و استقرار و توسعه عدالت آموزشی بویژه در مدارس شبانه‌روزی چندپایه‌ای در مناطق محروم روستایی و مرزی، نداشتن برنامه و نظام مشخص و موثر در استقرار نظام پویا و جامع و رصد، نظارت، ارزیابی و پایش مستمر برنامه‌ها و نتایج آنها در ابعاد آموزشی، پژوهشی و ارتقای کیفی نیروی انسانی از دلایل استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش است.
 باندبازی برای فانی دردسرساز شد
این در حالی است که در میان فهرست دلایل استیضاح فانی آنچه از همه مهم‌تر به نظر می‌رسد و می‌تواند دلیل اصلی طرح استیضاح باشد، انجام فعالیت‌های باندی و جناحی در آموزش‌وپرورش است. آنطور که محمدمهدی زاهدی، رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس گفته است موضوعات مدیریتی، انتصابات باندی و جناحی و استفاده از افرادی که شایستگی لازم را ندارند، بخشی از موضوعات استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش است.
 کار سخت فانی در روز استیضاح
البته این نکته را هم نباید از یاد برد که تاکنون  فرصت‌های متعددی در اختیار وزیر آموزش‌وپرورش قرار گرفته تا برنامه‌های خود را اجرایی کرده و وعده‌های داده شده در جلسه کسب رای اعتماد را جامه عمل بپوشاند اما به موازات این فرصت و با وجود کمک‌های مادی و غیرمادی مجلس، همچنان گریبان آموزش‌وپرورش در چنگ معضلات و مشکلات است. موضوعی که به نظر می‌رسد کار فانی در روز استیضاح را برای گرفتن رای اعتماد دوباره، سخت‌تر خواهد کرد. حجت‌الاسلام علیرضا سلیمی، عضو دیگر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نیز در این باره به فارس گفته است: کار فانی برای گرفتن رأی اعتماد دوباره از مجلس سخت است، دلیل این موضوع این است که معلمان از آموزش‌وپرورش راضی نیستند و وزیر نتوانست خواسته‌ها را برآورده کند.
تعیین تکلیف آموزش‌وپرورش در 27خرداد
آنچه براساس قانون در نظر گرفته شده حق نمایندگان خانه ملت برای توضیح خواستن از وزراست که در راستای نقش نظارتی وکلای ملت انجام می‌گیرد و این بار هم حساسیت ویژه وزارتخانه آموزش‌وپرورش باعث شد فانی برای دفاع از عملکرد خود و کسب رای اعتماد دوباره در صحن مجلس مقابل نمایندگان حاضر شود اما حضور وزیر آموزش‌وپرورش در روز 27خرداد در شرایطی است که پیش از این بهارستان‌نشینان 2بار به وزیر فراخوانده شده کارت زرد نشان داده‌اند با این حال باید منتظر ماند و دید آیا فانی در آموزش‌وپرورش باقی می‌ماند؟

گروه بین‌الملل: انتشار خبر استعفای نخست‌وزیر ترکیه آن هم تنها 2 روز پس از انتخابات سراسری این کشور، ابعاد شکست حزب حاکم عدالت و توسعه را بزرگ‌تر کرده است. روز گذشته برخی روزنامه‌های ترکیه‌ای خبر دادند احمد داووداوغلو، نخست‌وزیر عصر سه‌شنبه همزمان با دیدار با رجب طیب اردوغان در کاخ ریاست‌جمهوری «آق‌سرای» استعفای دولتش را به او تقدیم می‌کند. با توجه به نتایج بیست و پنجمین انتخابات پارلمانی ترکیه که روز یکشنبه برگزار شد و حاکی از شکست حزب حاکم به ریاست داووداوغلو در کسب مجدد اکثر کرسی‌های مجلس به روال 13 سال اخیر بود، استعفای دولت او محتمل به نظر نمی‌رسید بویژه که او پیش از انتخابات وعده چنین کاری را داده بود. اما آنچه کنار رفتن دولت تمامیت‌خواه عدالت و توسعه پس از 13 سال را در ترکیه غیرمنتظره جلوه می‌دهد، احتمال سربرآوردن شکاف‌هایی در راس این حزب است به طوری که اردوغان و داووداوغلو بر سر ادامه اداره آک‌پارتی به بن‌بست رسیده باشند. داووداوغلو فردای انتخابات (دوشنبه) ریاست نشست حزب حاکم عدالت و توسعه را که درباره نتایج اولیه و دلایل ناکامی این حزب در انتخابات پارلمانی بود، برعهده داشت اما در همان حال و با وجود مسؤولیتی که او به‌عنوان رئیس حزب و رئیس دولت برآمده از آن برعهده دارد، اردوغان از جایگاه قانونا بی‌طرفانه ریاست‌جمهوری مستقیما در امور دولت و حزبش دخالت می‌کند و حتی جلسات دولت را اداره می‌کند. بنابر این استعفای داووداوغلو بیش از آنکه به تعیین تکلیف دولت آینده آنکارا مربوط باشد به نوعی در جهت روشن کردن تکلیف هیات حاکمه آک پارتی با خودکامگی‌های بی‌حد و حصر اردوغان است، چنانکه نخست‌وزیر در یکی از آخرین جلسات انتخاباتی خود در این باره پیش‌آگهی داده بود. استعفای داووداوغلو می‌تواند نشانه‌ای بیرونی از چالش درونی حزب عدالت و توسعه باشد که در آن نخست‌وزیر سابق و رئیس‌جمهور یکدیگر را مقصر رای نیاوردن کافی حزب می‌دانند.
چرخش به سمت ائتلاف
اما دیروز چند اظهارنظر و شایعه مهم دیگر نیز همزمان با استعفای دولت مطرح شد. پس از آنکه زمزمه‌هایی در حزب شگفتی‌ساز کردها یعنی دموکراتیک خلق‌ها مبنی بر احتمال ائتلاف احزاب پیشتاز یعنی عدالت و توسعه با خلق جمهوری‌خواه به بیرون درز کرد، سخنان کمال قلیچداراوغلو این مساله را تایید کرد.  رئیس بزرگ‌ترین حزب رقیب در پارلمان در اظهاراتی که اشاراتی ضمنی به آمادگی این حزب برای ائتلاف با حزب عدالت و توسعه است، خواهان اجتناب از انتخابات زودهنگام و تشکیل دولتی ائتلافی شد. رهبرحزب خلق جمهوری‌خواه که ۲۵ درصد از آرا (۱۳۲ کرسی پارلمان) را به خود اختصاص داد و دومین اکثریت مجلس ترکیه شناخته می‌شود در گفت‌وگویی با روزنامه حریت، پارلمان را مکان مناسبی برای حل و فصل مسائل کشور دانست و از احزاب خواست اختلافات خود را کنار گذارده و ترکیه را بدون دولت رها نکنند. این اظهارات به‌عنوان آمادگی حزب سوسیال- دموکرات برای بحث درباره ائتلاف احتمالی با حزب عدالت و توسعه قلمداد می‌شود که ۴۱ درصد آرا را به خود اختصاص داده است. در همین حال دولت باغچه‌لی، رئیس حزب حرکت ملی نیز از قافله ائتلاف جا نماند. در حالی که تحلیلگران این حزب را به خاطر مشترکات عثمانی و ملی‌گرایانه‌اش با عدالت و توسعه و همین طور سابقه ائتلاف هرچند ناموفق با آنها، محتمل‌ترین گزینه ائتلاف با حزب حاکم می‌دانند، روزنامه حریت به نقل از باغچه‌لی می‌نویسد: «اگر احمد داووداوغلو، رهبر حزب عدالت و توسعه، درخواست ملاقاتی با رئیس حزب حرکت ملی، برای مذاکره درباره تشکیل دولت ائتلافی را داشته باشد، وی رد نخواهد کرد». آمادگی 2 حزب یادشده برای ائتلاف، موضع پیش از انتخابات آنان را نقض می‌کند. اگرچه براساس قوانین این احمد داووداوغلو، به‌عنوان رهبر بزرگ‌ترین حزب پارلمان بود که فرصت تشکیل کابینه را می‌یافت اما حالا با استعفای او از نخست‌وزیری، باید منتظر تحولاتی در حزب عدالت و توسعه باشیم، چرا که این استعفا به معنی تهدید داووداوغلو علیه اردوغان مبنی بر کنار کشیدن حزب از فرآیند ۴۵ روزه تشکیل دولت است که در این صورت فرصت ائتلاف به احزاب دیگر می‌رسد.
 

گروه سیاسی: روز گذشته علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای پاسخ به سوال تعدادی از نمایندگان مجلس در صحن علنی پارلمان حضور یافت. به گزارش «وطن امروز»، محور اصلی سوال نمایندگان مجلس، در رابطه با آزادی مطبوعات و برخورد دوگانه معاونت مطبوعاتی با رسانه‌های منتقد و حامی دولت بود اما در خلال پاسخ‌های جنتی که نهایتا هم برای نمایندگان قانع‌کننده نبود و منجر به دریافت کارت زرد از مجلس شد، وی به همه اخبار غیررسمی درباره میزان محکومیت ایران در پرونده کرسنت رسمیت بخشید. جنتی در بخشی از پاسخ‌هایش به سوالات نمایندگان از محکومیت 13 میلیارد و 850 میلیون دلاری ایران از سوی دادگاه بین‌المللی لاهه در پرونده فساد کرسنت رونمایی کرد. جنتی همچنین تاکید کرد این میزان تنها در یک مرحله بوده است و  دولت امارات و شرکای کرسنت بازهم می‌تواتند ایران را نقره‌داغ کنند. این همان محکومیتی است که به خاطر حضور مجدد بیژن زنگنه در وزارت نفت و برخی مصاحبه‌های مسؤولان دولت روحانی مبنی بر عدم وقوع فساد در کرسنت حاصل شد و حامد ضیاء جعفر، رئیس اماراتی کرسنت را برای شکایت از ایران به دادگاه لاهه حریص کرد. اگرچه زنگنه به نمایندگان قول داده بود ظرف 2 هفته و به صورت دیپلماتیک ماجرا را حل کند اما اکنون 2 سال از دولت می‌گذرد و نهایتا ایران در دادگاه لاهه محکوم شد. کرسنت همان پرونده‌ای است که در دولت یازدهم مسؤولان و رسانه‌ها از سخن گفتن درباره آن نهی شده‌اند. جنتی البته در خلال سخنان خود تاکید کرد ممنوعیت ورود اشخاص و رسانه‌ها به پرونده فساد کرسنت با مصوبه شورایعالی امنیت ملی بوده است؛ مصوبه‌ای که براساس آن تاکنون با برخی رسانه‌ها و اشخاص از جمله نمایندگان مجلس شورای اسلامی برخورد شده و برخی نیز دادگاهی شده‌اند اما  اعلام میزان محکومیت ایران در کرسنت از زبان وزیر ارشاد دولت تدبیر آنقدر مهم بود که عملا موضوع اصلی که آقای وزیر به خاطر آن به مجلس فراخوانده شده بود را به حاشیه برد. به گزارش تسنیم، علی جنتی در بخشی از پاسخ‌های خود به سوالات نمایندگان  به موضوع کرسنت و عدم پرداخت آن در مطبوعات اشاره کرد و گفت: احساس می‌کنم موضوعی که مدنظر نمایندگان مجلس است، موضوع کرسنت است؛ کرسنت قراردادی بوده که در گذشته بین وزارت نفت و شرکت کرسنت  درباره صدور گاز به امارات عربی متحده بوده است و مسائل و مشکلات زیادی دارد و وزرای بعدی که آمده‌اند به تعهدات این قرارداد عمل نکردند و حالا هم طرف به دادگاه لاهه شکایت کرده و موضوع اکنون در دادگاه مطرح است. جنتی تصریح کرد: این پرونده بسیار حساسی است و بنابر ادعای خارجی‌ها در یک مرحله ایران را محکوم به پرداخت 13میلیارد و 850 میلیون دلار کرده است و به همین جا هم ختم نمی‌شود و اگر بعد از این به پرداخت این مبلغ محکوم کند باز دولت امارات و شرکای کرسنت کسانی هستند که می‌گویند چون گاز را به ما تحویل ندادید، باید خسارت‌هایی بدهید.
بایکوت کرسنت، مصوبه شورایعالی امنیت ملی
وزیر ارشاد در ادامه به دلیل محدودیت اشخاص و رسانه‌ها در دولت یازدهم برای اظهارنظر درباره فساد کرسنت اشاره کرد. وی گفت: براین اساس از 2 سال قبل شورایعالی امنیت ملی مصوب کرد مقامات، نمایندگان، وزرا و مسؤولان کشور حق ندارند راجع به این موضوع اظهارنظر کنند و مطبوعات هم حق ندارند در این‌باره مطلبی بنویسند. جنتی با بیان اینکه مصوبه شورایعالی امنیت ملی رسماً این است که مطبوعات حق ندارند مطلبی منتشر کنند، گفت: باید اجازه دهند این موضوع روال طبیعی حقوقی خود را طی کند و کاری که از نظر حقوقی باید انجام شود تا منافع کشور استیفا شود، انجام شود. لذا این موضوع از مصوبات شورای امنیت ملی است و مصوبات این شورا براساس قانون اساسی برای همه الزام‌آور است. وی برهمین اساس تأکید کرد: بنابراین تنها همین موضوع مطرح است و هیچ مورد دیگری نبوده که براساس آن مطبوعات بخواهند معترض شوند و ما بگوییم به دلیل مصوبه شورایعالی امنیت ملی وارد آن موضوع نشوید.
منتقدان دولت، آزادی بعد از بیان ندارند
اما پیش از اظهارات وزیر ارشاد، مسعود میرکاظمی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و یکی از سوال‌کنندگان از وزیر ارشاد، محورهای اصلی سوالات مطرح را تشریح کرد. میرکاظمی گفت: سوال اصلی بنده مربوط به برخورد دوگانه این وزارتخانه با رسانه‌هاست که لازم است آقای وزیر به آن دقت کنند. وی افزود: بنده این سوال را در اسفند 92 پرسیده‌ام. مدت زیادی از عمر دولت نگذشته بود که شاهد ایجاد فشار و محدودیت بر رسانه‌های اصولگرا و منتقد به دولت شدم و امروز نیز با گذشت 16 ماه نه تنها این وضعیت بهتر نشده بلکه بدتر نیز شده است. نماینده مردم تهران در مجلس همچنین تصریح کرد: امروز شاهد رفتار دوگانه و تخریب منتقدان و حمایت از جریان خاص از سوی وزارت ارشاد هستیم. اصل 24 قانون اساسی نشریات و مطبوعات را در بیان مطالب آزاد اعلام کرده است اما آنچه در دولت می‌بینیم، عکس این موضوع عمل می‌شود. هیچ جای قانون اساسی و قانون مطبوعات جرمی به‌عنوان نقد دولت وجود ندارد اما آنچه وزارت ارشاد انجام می‌دهد حکایت از رفتار دوگانه و حمایت از کسانی است که به منتقدان دولت، علما و نمایندگان مجلس و مقدسات و نیز نظام بی‌حرمتی می‌کنند و آن را در پرونده خود دارند. وی همچنین ادامه داد: در دولت یازدهم شرایط به‌گونه‌ای است که آزادی بیان آری اما آزادی بعد از بیان برای برخی خیر است، یا به آنها تذکر می‌دهید یا دادگاهی می‌کنید یا به‌شکلی آنها را در تنگنا قرار می‌دهید.
فساد کرسنت تا 50 سال دیگر جبران نمی‌شود
نماینده مجلس در ادامه به تاثیر بلندمدت فساد کرسنت در کشور اشاره کرد. میرکاظمی با طرح این سوال که آیا حذف خبرنگاران منتقد از جلسات مصاحبه مدل جدید تحقق آزادی بیان در دولت راستگویان است، گفت: آیا همه باید تملق دولت را بکنند؟ متأسفانه بیشترین نیروهای امنیتی در مقایسه با دولت‌های گذشته در این دولت جمع هستند. کسانی که تخصص جنگ روانی دارند و آنهایی که روزانه بولتن‌هایی را تهیه و به‌عنوان تخریب دولت و نه منتقدان به آقای رئیس‌جمهور تقدیم می‌کنند و مرتب روی اعصاب ایشان می‌روند و این باعث شده که ایشان در همین مدت کوتاه با عصبانیت بدترین بی‌حرمتی‌ها را نسبت به منتقدان داشته باشند و از الفاظی چون ترسوها، بی‌سواد، بزدل سیاسی، با شناسنامه حرف زدن و بروید به جهنم، را علیه آنها استفاده کنند. نماینده مردم تهران با بیان اینکه وقتی علما از روی دلسوزی نقدی به دولت دارند، در جواب آنها را به بی‌دینی و نداشتن آخرت متهم می‌کنند، گفت: کار به جایی رسیده است که مقام معظم رهبری اعلام کردند دولت به منتقدان اهانت نکند. وی تصریح کرد: کرسنت یک قرارداد ننگین و پر از فساد است و تا 50 سال دیگر زیان‌های غیرقابل جبرانی دارد اما اشکال این است که افرادی که متهم هستند بر سر این پرونده قرار گرفته‌اند و این اشکال اساسی است، اما سوال این است: چرا نباید راجع به این موضوع مطلب نوشته شود؟ چرا «وطن‌امروز» را برای آل‌سعود دادگاهی کردید؟  نماینده تهران در مجلس، همچنین خطاب به وزیر ارشاد تصریح کرد: شما می‌گویید موضوع کرسنت مصوبه شورای امنیت است اما آیا شما همه مصوبات شورای امنیت را اجرا می‌کنید؟ آل‌سعود به‌عنوان یک رژیم کودک‌کش علاوه بر کشتن مردان، زنان و کودکان بی‌گناه هر روز نسبت به جمهوری اسلامی ایران هتاکی می‌کند، چرا باید روزنامه «وطن امروز» به‌دلیل نوشتن مطالبی علیه این رژیم مؤاخذه شود و 2 بار به همین دلیل دادگاهی شود اما کسانی که به مقدسات اهانت می‌کنند حداکثر یک تذکر دریافت می‌کنند؟ میرکاظمی ادامه داد: سعودی، رژیمی است که اخیراً پابه‌پای شیطان بزرگ نسبت به تهدید ایران اقدام می‌کند و سابقه نیز نداشته است. دست مریزاد! عجب عزت و اقتداری به ملت ایران کنار ارتقای گذرنامه داده‌اید. وی خطاب به وزیر ارشاد با پرسشی مبنی بر اینکه «چرا نقد توافق ژنو را محدود کرده‌اید؟» گفت: البته ممکن است بگویید مصوبه شورای امنیت است، واقعاً به سر این مردم چه می‌خواهید بیاورید که نقد آن را بسته‌اید؟بیشترین فشارها به صداوسیما در دولت یازدهم
نماینده مردم تهران در مجلس در بخش دیگری از سخنان خود به فشار بی‌سابقه دولت روحانی به صداوسیما اشاره کرد. میرکاظمی گفت: ما می‌گوییم ایرادی ندارد، اما چرا مصوبه شورای امنیت را کامل اجرا نمی‌کنید؟ طبق اصل 176 قانون اساسی مصوبه شورای امنیت بعد از تایید مقام معظم رهبری برای مجلس و سازمان صداوسیما قابل اجراست، آیا این مسیر طی شده است؟ میرکاظمی با بیان اینکه بیشترین فشارها و بی‌سابقه‌ترین اعمال محدودیت‌ها بر صداوسیما در دولت یازدهم صورت می‌گیرد، تصریح کرد: آنها نمی‌توانند نقد درست و حسابی کنند، حتی نمی‌توانند یک گزارش از گرانی که امان مردم را روزانه بریده است، پخش کنند. وی ادامه داد: حدود یک ماه پیش برنامه پایش برنامه‌ای تحت عنوان اقتصاد ایران بعد از تحریم را تدارک دیده بود که حتی درباره آن اطلاع‌رسانی نیز شده بود، اما در هنگام گریم میهمانان اقتصادی، از نهاد ریاست‌جمهوری دستور داده می‌شود «پخش نشود و جلوگیری کنید!» واقعاً اسم این زورگویی را چه می‌گذارید؟ نماینده تهران در مجلس، اظهار داشت: آنقدر فشار آوردید که برنامه 20:30 هم محدود شد. بنزین را افزایش قیمت دادید اما چرا بحث صداوسیما در این باره را ممنوع و ابلاغ کرده‌اید که کسی در این باره صحبت نکند، اما از طرفی می‌گویید باید با مردم صادق باشیم؟ چه‌کسی این برخورد دوگانه را اجازه داده است؟ نماینده مردم تهران در مجلس در ادامه گفت: شما حتی در انتخاب نمایندگانی که به برنامه‌های سیاسی و اقتصادی هم دعوت می‌شوند، دخالت می‌کنید، به‌طور نمونه چند روز گذشته شبکه خبر از 2 نماینده برای یک برنامه دعوت کرده که با فشار دولت یکی از این نمایندگان که در راه صداوسیما بود، به‌رغم اینکه اطلاع‌رسانی شده بود، بازمی‌گردد و نماینده دیگری جایگزین او می‌شود، کجای این موارد در گذشته سابقه داشته است؟ میرکاظمی اضافه کرد: اخیراً با تغییر ساعت پخش برنامه ثریا که تقارن با اذان مغرب دارد و کاهش یک‌ساعته از زمان آن، اجازه پخش یافته و لازم است بگویم پس از پخش مستند هسته‌ای، دولت فشار آورد که محل ضبط برنامه باید تخلیه شود و در حال حاضر آنها را آواره کرده‌اید، آن هم گروهی جوان را که به سرنوشت انقلاب علاقه‌مندند. کدام قانون به شما اجازه دخالت در صداوسیما را داده است؟ وی با تأکید بر اینکه دولت در توزیع سبد کالا، عملکرد ضعیفی داشت، اظهار داشت: این موضوع در صداوسیما نقش هولوکاست را پیدا کرده است، شما حتی نمی‌گذارید تصاویری که خود مردم ارسال کرده‌اند، پخش شود.
توقف مستند موشکی با فشار دولت
میرکاظمی در ادامه مصادیق فشار دولت به صداوسیما، یکی از این نمونه‌ها را توقف مستند موشکی در سالگرد شهید طهرانی‌مقدم عنوان کرد. نماینده مردم تهران در مجلس با طرح این سوال که چرا دولت در سالگرد شهادت شهید طهرانی‌مقدم اجازه پخش برنامه مربوط به دستاوردهای موشکی کشور را نداده است، افزود: شما با فشار به صداوسیما از پخش آن جلوگیری کردید، باید سوال شود آیا دیگر چیزی از صداوسیما باقی می‌ماند؟ میرکاظمی همچنین از تحت فشار قراردادن صداوسیما با استفاده از ابزار بودجه انتقاد و تصریح کرد: آیا درست است که با به راه انداختن جنگ روانی، موجی از فشار به مدیران صداوسیما وارد شود تا این موج به رده‌های پایین نیز انتقال یابد؟
شما یک مجلس بی‌خاصیت می‌خواهید
نماینده مردم تهران در مجلس، بی‌هنری، بی‌منطقی و انحصار‌طلبی را ناشی از تخریبی دانست که عده‌ای ضعیف که توان حل مشکلات مردم را ندارند، انجام می‌دهند. وی با اشاره به همین موضوع خطاب به وزیر ارشاد گفت: شما یک مجلس بی‌خاصیت می‌خواهید که فقط تملق‌گویی دولت را بکند که این با روح مجلس و قانون اساسی منافات دارد. نماینده مردم تهران در مجلس، تصریح کرد: کجای قانون به معاون اول رئیس‌جمهور اجازه دخالت در مجلس را داده است؟‌ به‌جای سیاهنمایی گذشته، مشخص بفرمایید چه گلی به سر مردم زده‌اید که حالا می‌خواهید مجلس را هم بگیرید؟  یک نکته را که به عملکرد مثبت ذکر می‌کردید کنترل نقدینگی بود که آن هم با گزارش اخیر مشخص شد در 19 ماه 300هزار میلیارد تومان به نقدینگی کشور اضافه شده است در صورتی که در 8 سال دولت سابق جمعاً 400هزار میلیارد تومان به نقدینگی کشور اضافه شده بود که متأسفانه آن را صرف هزینه‌های جاری کرده‌اید. میرکاظمی در پایان خاطرنشان کرد: مجلس و دولت آینده پیشکشتان،‌ انصافاً اگر در دولت سابق این اتفاق می‌افتاد روزنامه‌های زنجیره‌ای خود را به زمین و زمان نمی‌کوبیدند که آزادی از بین رفت؟ مگر یک فرهیخته میان اصحاب رسانه وجود نداشت که شما وابسته خودتان را به صندلی مسؤول انتخاب نماینده در هیأت نظارت گماشته‌اید و ترکیب را 4 به 3 کرده‌اید؟
 

گروه اقتصادی: آن‌طور که از شواهد پیداست یارانه نقدی خرداد ماه نیز مانند یارانه نقدی اردیبهشت‌ماه  با تاخیر واریز خواهد شد. به گزارش «وطن‌امروز» سیاست‌های گنگ و مبهم مسؤولان در قبال یارانه نقدی ادامه دارد و هنوز معلوم نیست مسؤولان چه تصمیمی برای آینده یارانه نقدی خواهند گرفت. حذف پردرآمدها یکی از چالش‌های دولت محسوب می‌شود و طبق شنیده‌ها همین چالش موجب تاخیر در واریز ماهانه یارانه نقدی شده است. در حالی که دولت از انتشار همان سیاست‌ها و تصمیماتی که درباره یارانه نقدی گرفته خودداری کرده اما رسانه‌ها و مسؤولان آمارها و شاخص‌های عجیب و غریبی از حذف‌شدگان ارائه می‌دهند. قطعا چنین وضعیتی فضای اطلاع‌رسانی را غبارآلود‌تر می‌کند. اما جالب‌تر از موضوع آینده یارانه نقدی، باز شدن پرونده گذشته یارانه نقدی است. حدود 14 ماه پیش مسؤولان، مردم را ترغیب می‌کردند از دریافت یارانه انصراف دهند و برای این انصراف ملت را تطمیع و تهدید می‌کردند! مسؤولان، مردم را تهدید می‌کردند که اگر از یارانه نقدی انصراف ندهند در ارائه تسهیلات سخت‌گیری خواهد شد و در مقابل برای آنهایی که انصراف دهند تسهیلات ویژه‌ای در نظر گرفته می‌شود اما بعد از یک سال مشخص شده است که وعده‌های دولت به انصراف‌دهندگان از یارانه نقدی فقط در حد حرف بوده است! از جمله این سیاست‌های تشویقی، امتیازاتی بود که توسط سخنگوی دولت که سکاندار سازمان مدیریت نیز است، اعلام شد. محمدباقر نوبخت در آن مقطع در گفت‌وگوهایی که از طریق رسانه ملی و جراید عمومی انجام می‌داد به‌دفعات اعلام می‌کرد: «انصراف از دریافت یارانه به‌معنای محروم شدن از سایر خدماتی که دولت پس از اجرای گام دوم انجام می‌دهد، نیست، ما حتماً برای انصراف‌دهندگان خدمات ویژه‌ای در نظر خواهیم گرفت که در زمان‌های بعدی اعلام می‌شود». رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی همچنین گفته بود: «به‌عنوان مثال وقتی که فردی برای دریافت تسهیلات مراجعه می‌کند از او پرسیده می‌شود که آیا یارانه‌بگیر است یا خیر؛ چرا که افراد یارانه‌بگیر که نمی‌توانند آنقدر از نظر مالی برخوردار باشند که تسهیلات سنگین را بازپرداخت کنند». وی ادامه داده بود: «وقتی افراد تقاضای تسهیلات می‌دهند، اگر یارانه‌بگیر باشند، این امر نشان می‌دهد درآمد خوبی ندارند و نمی‌توانند وام‌های بانکی بزرگ را بازپرداخت کنند، البته انصراف از یارانه ضرورتاً به‌معنی ثروتمند بودن نیست ولی آنها به‌گونه‌ای زندگی خود را تنظیم می‌کنند که می‌توانند از این مبلغ صرف‌نظر کنند».
نوبخت همچنین گفته بود: «دولت موظف است از افرادی که از گرفتن یارانه انصراف می‌دهند به‌شکل شایسته‌ای تقدیر و تشکر کند و امتیازات ویژه‌ای برای آنها در نظر می‌گیرد که بعداً اعلام می‌کنیم». به گزارش تسنیم، در همان زمان ثبت‌نام و انصراف از دریافت یارانه نقدی خبرهایی هم آمد که در دولت طرحی وجود دارد برای ارائه کارت همیاری ملی که بناست به انصراف‌دهندگان از یارانه نقدی بدهند، البته همان موقع هم اعلام شد این طرح نیازمند مصوبه مجلس است. هرچند رقم یارانه نقدی در فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها تغییر نکرد و دولت طبق قانون همان 45500 تومان را به مردم (کسانی که در فاز جدید خود را نیازمند دانسته و در سایت رفاهی ثبت‌نام کرده‌اند) پرداخت کرده و خواهد کرد ولی نکته اینجاست که با وجود هشدار قانونگذار مبنی بر اینکه افرادی که نیازمند نباشند ولی در فاز دوم ثبت‌نام و یارانه دریافت کرده باشند 3 برابر یارانه دریافتی جریمه خواهند شد، بیش از 73 میلیون ایرانی در این مرحله ثبت‌نام کرده‌اند.
در این میان با وعده‌های تشویقی دولت برای انصراف از دریافت یارانه نقدی 2میلیون و 400هزار نفر در فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها و زمان ثبت‌نام جدید دریافت یارانه نقدی انصراف داده و در سایت ثبت‌نام نکرده بودند. ولی با گذشت چندین ماه از اعلام وعده‌های تشویقی دولت به انصراف‌دهندگان از دریافت یارانه نقدی هنوز خبری از عملی شدن این وعده‌ها نشده و به نظر می‌رسد اعلام این امتیازها در سال قبل و زمان ثبت‌نام از دریافت یارانه نقدی از همان دست سیاست‌های پوپولیستی بوده است که معمولاً در دولت‌ها به کار می‌رود.
اما نکته قابل تأملی که وجود دارد این است که در حالی که امتیازهای تشویقی برای انصراف از دریافت یارانه نقدی به بایگانی دولت ارجاع شده است در تازه‌ترین اظهارات خبرهایی می‌رسد که بیانگر ارائه طرح‌های تشویقی برای انصراف از دریافت یارانه نقدی است. در تازه‌ترین اظهارات، مدیرعامل سازمان بهره‌وری انرژی ایران گفته است: به دولت پیشنهاد داده‌ایم کسانی که از گرفتن یارانه انصراف دهند به‌میزان مبلغ یارانه دریافتی در طول یک سال، لوازم خانگی با راندمان بالا و مصرف کم دریافت کنند. سجادی همچنین گفته است: با در اختیار گذاشتن لوازم کم‌مصرف برقی مانند یخچال، به افرادی که از یارانه انصراف می‌دهند، از سویی صنعت تولید این لوازم رونق می‌گیرد و از سوی دیگر افرادی که از گرفتن یارانه انصراف داده‌اند منتفع خواهند شد.
اما این طرح‌ها درحالی کماکان به دولت ارائه می‌شود که هنوز خبری از سیاست‌های تشویقی دولت برای انصراف‌دهندگان از یارانه نقدی نیست و شاید عدم اعلام پشتوانه و برنامه قطعی برای اجرایی شدن همین امتیازها موجب شد که در زمان ثبت‌نام جدید یارانه‌ها تنها 4/2 میلیون نفر از جمعیت 75 میلیون نفری ایران از ادامه دریافت یارانه نقدی انصراف دهند.
درآمد ۴ هزار میلیاری از حذف یارانه ثروتمندان
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس گفت: دولت تا پایان سال از محل حذف یارانه نقدی ثروتمندان ۴ هزار میلیارد تومان هزینه‌های خود را کاهش می‌دهد. هادی قوامی در گفت‌وگو با فارس، درباره حذف یارانه ثروتمندان طبق قانون اظهار داشت: دولت در این زمینه اقداماتی کرده و تاکنون درآمدی از این محل کسب کرده است و اگر بیشتر شود رقم قابل توجه خواهد بود. عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با بیان اینکه پیش‌بینی می‌شود با این اقدام حدود 4 تا 5 هزار میلیارد تومان هزینه دولت در بخش هدفمندی کاهش یابد، تصریح کرد: به نظر می‌رسد با تدبیر این کار انجام می‌شود تا در پایان سال حدود 6 میلیون نفر حذف شوند و حداقل 4 هزار میلیارد تومان از این محل کسب شود.
این نماینده مجلس با اشاره به اینکه برای اقشار ثروتمند رقم یارانه ناچیز است، بیان داشت: برای طبقات بالای درآمدی مطلوبیت این رقم کم بوده و راحت‌تر از آن می‌گذرند و در مراحل بعدی و طبقات پایین‌تر این چسبندگی بیشتر می‌شود.
قوامی درباره اینکه رئیس سازمان مدیریت از پرداخت 200 میلیارد تومان یارانه تولید در 3 ماه امسال خبر داده است، یادآور شد: این رقم کمی بوده و تاکنون گزارشی به مجلس ارائه نشده است.
وی درباره تک‌نرخی شدن بنزین گفت: نرخ بنزین هزار تومانی در جایگاه‌ها به صورت آزاد وجود داشت و اقتصاد غیررسمی جمع خواهد شد و پولی که جیب برخی افراد با داشتن کارت سوخت می‌رفت، اکنون برای دولت خواهد بود، البته ابتدا انتظار این بود قیمت بنزین به 1500 تومان برسد.
 

سرپرستان خانوار برای جدا‌سازی یارانه به پلیس+۱۰ مراجعه کنند
معاون برنامه‌ریزی سازمان هدفمندی یارانه گفت:‌ سرپرستان خانوار که در حال حاضر یارانه نقدی دریافت می‌کنند می‌توانند برای جدا‌سازی یارانه خود به پلیس+۱۰ مراجعه کنند. یکی از سوالات افراد یارانه‌بگیر موضوع جدا‌سازی یارانه خود از سرپرستان قبلی است که در این رابطه آرش دل‌فراز، معاون برنامه‌ریزی و پشتیبانی سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها به فارس گفت: بر این اساس افرادی که قصد جداسازی دارند می‌توانند با همراه داشتن مدارک مربوط اعم از طلاق‌‌نامه، گواهی فوت سرپرست و سند ازدواج به مراکز پلیس +10 مراجعه کرده و پس از انجام مراحل جداسازی به یکی از بانک‌های عامل جهت اعلام شماره حساب مراجعه کنند. براساس این گزارش در حال حاضر صرفاً افرادی که در لیست یارانه‌بگیران دولت هستند می‌توانند جهت انجام مراحل جداسازی اقدام کنند.

گروه بین‌الملل: یک هفته بیشتر به برگزاری کنفرانس ژنو برای حل بحران یمن باقی نمانده است که خالد بحاح و عبد ربه منصور هادی، معاون و رئیس‌جمهور مستعفی یمن اصرار دارند این کنفرانس بیشتر مشورتی است تا مذاکرات سرنوشت‌ساز. این در حالی است که با توجه به تحولات میدانی در مرزهای یمن و عربستان باید انتظار هرگونه تغییر استثنایی را داشت. پایگاه خبری العربی الجدید با اشاره به این تحولات گزارش داد، همه این حوادث درست زمانی رخ می‌دهد که این سوال مطرح می‌شود که آیا پرتاب موشک‌های اسکاد توسط نیروهای انصارالله یمن به سوی پایگاه نظامی الخالد واقع در خمیس مشیط عربستان سرآغازی برای موشک‌های دیگر خواهد بود؟ تحولات چند روز اخیر نشان می‌دهد این جنگ، مرزها را در نوردیده است و بخشی از آن در خاک عربستان صورت می‌گیرد، چرا که خبرگزاری رسمی سعودی‌ها به کشته شدن
2 نظامی سعودی در منطقه عسیر واقع در جنوب این کشور اذعان کرد. روزهای گذشته شاهد انتقال نیروهای انصارالله به استان‌های شمالی و غربی بودیم که هیچ درگیری در آن دایر نیست. هدف انصارالله اعزام این نیروها به سوی مرزهای عربستان بویژه مناطق وابسته به «جازان» است. همچنین این نیروها اعلام کردند ده‌ها موشک را به سوی پایگاه‌های نظامی عربستان شلیک کرده‌اند. بنا بر این گزارش، بسیاری از ناظران بر این باورند که شلیک موشک‌ اسکاد به خاک عربستان تحولی قابل توجه است؛ زمانی بر اهمیت این تحول افزوده می‌شود که ائتلاف عربستان چندین بار اعلام کرده بود توانایی موشک‌های بالستیک را که تحت اختیار ارتش یمن بود نابود کرده‌ ولی مشخص است که این مساله کاملا رخ نداده است و پرتاب موشک‌های اسکاد بر این گمانه‌زنی‌ها صحه می‌نهد. ژنرال احمد العسیری، سخنگوی ائتلاف نظامی علیه یمن مدعی شد نیروهای انصارالله حدود 300 موشک بالستیک در اختیار دارند ولی بخش اعظم آن نابود شده است. این در حالی است که برخی اطلاعات، چیزی خلاف این مساله را نشان می‌دهد. در واقع پرتاب موشک‌های اسکاد نشان داد اظهارات ائتلاف درباره نابودی سامانه موشکی یمن از روی دقت نبوده است. پرتاب موشک به منزله تحریک و افزایش تنش انصارالله است، ولی از نظر سیاسی کاملا مشخص است که هدف از این مساله تحقق پیروزی معنوی پیش از کنفرانس ژنو است. خالد بحاح، روز دوشنبه با متهم کردن جنبش انصارالله به مصادره کمک‌های بشردوستانه و هدف قرار دادن بیمارستان‌ها از جامعه جهانی خواست بر این گروه فشار وارد کند. وی افزود تنها راه پیروزی نشست ژنو اجرای قطعانامه 2216 شورای امنیت است. وی گفت عزم اصلی ما برای حضور در این نشست مذاکره نیست بلکه اجرای این قطعنامه و بازپس‌گیری قدرت در یمن است.
عملیات زمینی ناموفق نظامیان سعودی
در همین حال جنبش انصارالله مانع نخستین تلاش برای پیشروی نیروهای زمینی عربستان به منطقه حرض در داخل خاک یمن شد. این منطقه در مقابل گذرگاه الطوال عربستان قرار دارد. خبرگزاری سبأ یمن نیز این اقدام را تلاش عربستان برای مداخله زمینی در یمن دانست. همچنین در حملات هوایی حوثی‌ها و نیروهای علی عبدالله صالح به ظهران در جنوب عربستان 2 سرباز عربستانی کشته شدند. جنبش انصارالله اعلام کرد ارتش و کمیته‌های مردمی طرفدار انصارالله به برج مراقبت در پایگاه نظامی الشرفه عربستان در مرزهای استان صعده بعد از فرار سربازان عربستانی از آنجا حمله کردند. این نیروها توانستند 2 خودروی نظامی وابسته به نیروهای عربستانی را در این پایگاه نظامی منهدم کنند. این جنبش ادامه داد که چندین مقر عربستانی را در منطقه جیزان با ده‌ها موشک کاتیوشا هدف قرار داده است که می‌توان به پایگاه الحفیره، مثعن و در منطقه جیزان اشاره کرد. همچنین در تحولی دیگر، در پی پیشروی‌های نیروهای ارتش و کمیته‌های انقلابی به سوی مرزهای عربستان در استان نجران بسیاری از نظامیان ارتش سعودی از بلندی‌های نجران به دیگر مناطق گریختند. منابع یمنی هم اعلام کردند نظامیان رژیم سعودی 20کیلومتر از منطقه مرزی نجران
عقب‌نشینی کرده‌اند.
انتقاد سازمان ملل از ریاض
از سوی دیگر، سخنگوی رسمی بان‌کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل اعلام کرد عربستان تاکنون به تعهدات خود درباره تسهیل اوضاع انسانی در یمن عمل نکرده است. 50 نهاد امدادرسان نیز استان تعز در مرکز یمن را به دلیل درگیری‌ها «شهر مصیبت‌زده» اعلام کردند. عربستان که همچنان به تجاوز خود به یمن ادامه می‌دهد از فرود آمدن یک هواپیمای امدادرسانی وابسته به پزشکان بدون مرز در فرودگاه صنعا ممانعت به عمل آورده و این هواپیما را مجبور کرد به جیبوتی بازگردد.

تشکیل تیم‌های ترور توسط شاهزادگان مخالف سعودی
گزارش‌های اطلاعاتی غربی حاکی است که شاهزادگان سعودی از بیم شعله‌ور شدن آتش اختلاف در میان خاندان آل‌سعود در حال ترک عربستان هستند. شبکه خبری المنار با اعلام این مطلب به نقل از گزارش‌های یاد شده، می‌نویسد: محافل غربی نسبت به دشمنی و خصومت حاکم بر جناح‌های رقیب در درون خاندان آل‌سعود حاکم بر عربستان بیمناک و نگرانند. المنار خاطرنشان کرده که شاهزادگان سعودی از ترس شعله‌ور شدن درگیری‌های خونبار میان افراد خاندان حاکم اخیرا به‌طور چشمگیری در حال کوچ کردن از عربستان به کشور مغرب و کشورهای غربی بویژه فرانسه و انگلیس هستند.  خاندان آل‌سعود از ساختار حکومت جدید شکل گرفته توسط سلمان بن‌عبدالعزیز، شاه بیمار عربستان که زمام امور این کشور را به فرزندش سلمان و برادرزاده‌اش محمد بن‌نایف سپرده ناراضی هستند. به گفته محافل غربی، رهبران جناح‌های مخالف در درون خاندان آل‌سعود تحت مراقبت، پیگرد و اقامت اجباری قرار دارند. محافل یادشده احتمال دادند که برخی شاهزادگان سعودی بویژه آن دسته از کسانی که هنوز پست‌های رسمی در اختیار دارند و در میان محافل امنیتی و اطلاعاتی عربستان دست دارند، با تشکیل گروه‌های مسلح و انجام عملیات انفجار و ترور در این کشور آشوب ایجاد کرده و پس از آن سلمان بن‌عبدالعزیز و سران حکومت او را به ضعف و ناتوانی و عدم توانایی در حفظ امنیت عربستان متهم کنند.
 

حسین قرایی:  جناب میرشکاک، بد نیست مقداری راجع به شعر آقاسی و تلاش او در حیطه شعر صحبت کنیم. مرحوم «محمدرضا آقاسی» چه مقدار شعر فارسی را رشد داد؟
از این نظر که توده‌های مردم را از جایگاهی که داشتند،
یکی، دو قدم بالاتر برد و در توده‌های مردم اثر گذاشت، می‌توان برای ایشان جایگاه قائل بود.
 یعنی می‌توانیم بگوییم «آقاسی» مردم را با شعر آشتی داد؟
بله! تعبیر خوبی است.
 شخص دیگری که می‌خواهم راجع به ایشان مبسوط صحبت بفرمایید، «محمدرضا رحمانی» متخلص به «مهرداد اوستا» است. تا آنجا که در آثار شما خواندم، می‌دانم ایشان را به عنوان «معلم» و «استاد» خود قبول دارید. از ایشان برای‌مان روایت کنید.
من اولین بار مرحوم «اوستا» را در حوزه هنری دیدم، «استاد حمید سبزواری» ایشان را به همراه خودش آورده بود و این سرآغاز آشنایی ما بود. این بزرگوار از شعر من خوشش آمد و باب آشنایی گشوده شد. آن زمان من عضو شورای شعر و موسیقی رادیو بودم (آن وقت‌ها یک رادیو بیشتر نداشتیم). یکی از مواردی که شاید سبب شد «مرحوم اوستا» مرا بیش از اندازه تحویل بگیرد، قصیده:
«هرگه که یاد آن قد و بالا کنم
جاری ز دیده اشک چو دریا کنم»
است که به استقبال از ایشان است و از ناصر خسرو  است و به قول ناصر خسرو «نادره بحر عروض»، «مفعولُ، فاعلاتُ، مفاعیلُ، فَع» آنجا من می‌گویم:
«شرم آیدم ز عاشقی خویشتن
چون یاد مهرداد اوستا کنم
چون مهرداد پیر شوم یک شبه
تا عاشقی آن چنانت مهیا کنم»
و فکر کنم چند بیت دیگر در این قصیده کوتاه راجع به استاد هست. ویژگی عمده استاد اوستا این بود که «قصیده» را از فیلتر «غزل» گذراند. به نحوی که اگر دقیق شوید، می‌بینید «قصیده» را به لطافت «غزل» می‌گفت.
قصیده را دارد اما چون مضمون و غایات، غایات عاشقانه هستند، کل قصیده شکل غزل به خودش گرفته، الا اینکه از حیث طول ابیات و الفاظ و تناسبات لفظی و معنوی همان ویژگی‌های قصیده است اما به زبان و عاطفه و خیال که رجوع می‌کنید، می‌بینید حالت غزل دارد. از این بابت واقعا یک پدیده استثنایی است، غزل‌هایش هم غزل‌های استثنایی است اما آنچه در شعر ایشان بود و البته تاثیرش را نیز بر بنده گذاشت، دقت فراوان بر زبان و الفاظ، مفردات و ترکیبات یعنی رو به عوام نکردن است.
در نثرشان هم اینگونه است. مثلا در «تیرانا» این ویژگی را شاهد هستیم.
 «تیرانا» حیرت‌انگیز است، غالب اوقات می‌شود قطعاتی از آن را از «تیرانا» جدا کرد و به شکل شعر سپید منتشر کرد و هیچ کس نمی‌تواند بگوید شعر سپید است یا نثر؟!
و در همان «تیرانا» برخی از اندیشه‌ها را نقد می‌کند.
با آنکه آنجا بحث‌های عرفانی، سیاسی، فلسفی، عاطفی، اجتماعی، نقد شعر و پرداختن به مسائل عمده جهانی مطرح می‌شود، با این وجود، سختگی این نثر به هیچ وجه از دست نمی‌رود! من گرایش به اشرافیت زبانی یا به تعبیر مرحوم دکتر فردید «تنزیه زبانی» را از او یاد گرفتم به همین جهت گاهی اوقات برای نوشتن یک مقاله وقتی را صرف می‌کنم که بعضی‌ها برای چند داستان کوتاه صرف می‌کنند که فکر نمی‌کنم اینقدر هم وقت صرف کنند (خنده) چون اغلب اوقات کتاب‌های داستانی که دوستان عنایت می‌کنند و برای من می‌آورند، چند صفحه ورق می‌زنم و به نثر طرف نگاه می‌کنم، وقتی دیدم نثرش شلخته است، می‌گذارمش گوشه‌ای و بعد آن را در کیسه زباله می‌اندازم! چون خیلی از جماعت نویسنده، فارسی بلد نیستند، خیلی از شاعران هم بلد نیستند. نویسنده‌های‌مان که دیگر واویلا! (2 دستش را به هم می‌زند و صدایش رنگ فریاد می‌گیرد). به زحمت می‌شود نویسنده‌ای را پیدا کرد که زبان فارسی بلد باشد. در بر و بچه‌های خودمان شاید یکی، دو نفر باشند که بتوان گفت فارسی نوشتن‌شان قابل تامل است. یکی آقای محسن مؤمنی و دیگری آقای رضا امیرخانی و یکی، دو تای دیگر هستند که می‌شود فارسی‌شان را تحمل کرد و خواند. خیلی از جماعت که اخیرا سر و صدا می‌کنند و جایزه می‌گیرند، اصلا  فارسی بلد نیستند بنویسند؛ مبتدا غلط، خبر غلط، افعال غلط، علائم مفعولی غلط، یعنی اینها یک جمله درست هم نمی‌توانند سرهم کنند!
 با توجه به شوق شما نسبت به شیوه نثر مرحوم اوستا احساس می‌کنم باید کتابی راجع به ایشان قلمی کرده باشید ولی منتشر نشده باشد چون خیلی اوقات دیدم از شاعر «راما» سخن رانده‌اید.
بله! جلد اول «اوستا، پژوهش دردناک هستی» را نوشتم، شاید جلد دومش را هم نوشتم.
 به جوان‌ها هم خواندن آثار «اوستا» را پیشنهاد می‌کنید؟
به نظر من اگر کسی با شعر اوستا و هنرهای زبانی او آشنا نباشد و بخواهد شاعری کند، یک وجه عظیمی از شعر معاصر را درنیافته و این خلأ همواره در شعرش احساس خواهد شد.
 چرا به «اوستا» بی‌توجه شدیم؟ منشأ این بی‌توجهی کجاست؟ زبان ایشان است یا اندیشه ایشان یا نه پای چیز دیگری در کار است؟
خیر! این به جهت غلبه سیاست بر فرهنگ است، ما نسبت به همه همین گونه هستیم.
 کلی می‌فرمایید؟
بله! چون سیاست جای فرهنگ نشسته است و سیاست است که الان دارد برای فرهنگ تصمیم می‌گیرد و جالب است «سیاست» سایه است و «فرهنگ» شخص است. «سایه» الان دارد برای «شخص» تصمیم می‌گیرد! در تمام کشورها مثل «تاجیکستان» و حتی «ترکیه» شعرا و نویسندگان یک مستمری ویژه از طرف دولت دارند؛ براساس کاری که ارائه می‌دهند به آنها امتیازاتی تعلق می‌گیرد، خانه دارند، ماشین دارند و زندگی‌شان تامین است، چرا که قرار نیست دنبال نان درآوردن باشند و فقط کار فکری و فرهنگی انجام می‌دهند. جالب است که ما در این سرزمین برای اهل سیاست امتیازاتی قائل شده‌ایم. طرف وقتی مدیر جایی می‌شود، برایش امکانات در نظر می‌گیرند، بعد، از اهل ادبیات و شعر توقع دارند آقا! شما کارهای حیرت‌انگیز بکنید. به قول سعدی:
«شب چو عقد نماز می‌بندم
چه خورد با مداد فرزندم!»
مشکلی که ما داریم این است که اغلب اهل سیاست، هیچ ادراکی از فرهنگ ندارند چون براساس یکسری مناسبات موفق می‌شوند و از نردبام بالا می‌آیند و جالب است که بعد از 4 سال یا 8 سال خیلی‌هایشان گم و گور می‌شوند جز یکسری‌هایشان که باندبازی‌ها را بلدند و از این جناح به آن جناح، از این گروه به آن گروه و از این شخصیت به آن شخصیت غش می‌کنند.
به هرحال اگر «اوستا» یا خیلی‌های دیگر فراموش شده‌اند، به این خاطر است که ما به این مسائل نمی‌پردازیم، الان شعر  و ادبیات خرج سیاست می‌شود! نوک دماغش هم «فوتبال» و «سینما» است. چون سینما به چشم می‌آید و اهل سینما فراموش می‌کنند که وقتی اکران فیلم تمام شد، حتی اگر صد میلیارد هم خرجش کرده باشید به خاطره‌ها می‌پیوندد و مانایی ندارد!  چند سال پیش که تیم فوتبال ما گل خورده بود،  خیلی از اکابر گریه کرده بودند، کسی می‌گفت این حادثه بزرگی است، گفتم این علامت است؛ به سر فروافتادن تمام شؤون مملکت ما به سوی «نیست‌انگاری»! اینکه یک فقیه به خاطر اینکه فوتبال یک مملکت باخته است، گریه کند.  چیزی که الان تا حدودی دایره شعر و ادبیات ما را سر پا نگه داشته است، همین حمایت‌های نیم‌بند حوزه هنری است و الا جای دیگری نیست که اصلا بخواهد از این کارها کند، حال آنکه اگر جماعت اهل ادبیات، فراغت ذهنی و روحی داشته باشند، احتمالا هنوز می‌توانند کارهایی کنند؛ خواجه می‌گوید: «کی شعر ترانگیزد خاطر که حزین باشد؟»
 حزن خاطر از کجا می‌آید؟
باید یک فکری برای این می‌کردند تا کار به این جا نرسد. مقام معظم رهبری از شاعران حمایت می‌کنند و می‌فرمایند: «شعر سرمایه ملی است». بقیه برای اینکه به «آقا» تقرب پیدا کنند، فکر می‌کنند که مثلا شعرا را دعوت کنیم و مثلا یک کیف به آنها بدهیم! و چند بن کتاب هم می‌دهند! تا بیایی خانه زیپ کیف در رفته، این کل حمایتی است که حضرات می‌کنند! ما خیلی مردمان بی‌عاری بودیم که توانستیم با این وضعیت سر کنیم!
متاسفانه مدیران فرهنگی تمام توجه‌شان ظاهری است. ظاهری‌اش هم بستگی دارد که می‌خواهد خودش را به چه کسی نزدیک‌تر کند.
 دوای این بی‌عدالتی چیست؟
دوای بی‌عدالتی، عدالت است! عدالت که بیاید، بی‌عدالتی می‌رود.
منظورم در حوزه فرهنگ است. در حوزه فرهنگ باید کار را به کسانی سپرد که درد دین و فرهنگ و زبان و انقلاب را دارند نه درد سیاست!
 این بحث‌هایی که می‌فرمایید راجع به دولت‌های خاصی است یا نه همه دولت‌ها!
کلا! ما بعد از انقلاب گرفتار این مصیبت شدیم، دولت خاتمی چون رسما دنبال ولایت‌زدایی و دین‌زدایی بود، از روشنفکران قبل از انقلاب حمایت کرد. فیلم‌هایش هست و بعضی از رسانه‌های غربی هم هنوز نشان می‌دهند. اینکه آمدند از خانم‌ها و آقایان آن طرفی تجلیل کردند و سکه دادند و برای کمک به حضرات کلی انتشاراتی راه انداختند و سرمایه دادند، کاغذ دادند و از این طرف هم طوری بود که نشریه «سوره» و «سیدمرتضی آوینی» را برنمی‌تافتند!
 همین آقای رئیس دولت اصلاحات دنبال آن بود که یک جوری «سوره» را تعطیل کند چون این مقدار مخالفت را برنمی‌تافت، حال آنکه مخالفت، مخالفت سیاسی هم نبود بلکه تفاوت چشم‌اندازهای فکری- فرهنگی بود ولی همین را هم نمی‌توانست تحمل کند. شما به هر حال می‌توانید فعالیت وزارت ارشاد در عرض این سی و چند سال را کنار فعالیت‌های یک سال حوزه هنری بگذارید، میزان تفاوت معلوم خواهد شد که ارشاد چه قدر کار کرده و حوزه هنری چه قدر؟
ما نظام اداری روزگار پهلوی را عینا حفظ کردیم و فکر کردیم مثلا اگر مدیر عوض شود، این بروکراسی ویژه تبدیل به دین خواهد شد که نشد! مثلا اگر سپاه ایجاد نمی‌شد جنگ به 8 سال نمی‌کشید و در همان سال اول کار تمام بود و انقلاب از ریشه درآمده بود.
 هرچند این تعهد باعث شده سر ما بی‌کلاه بماند اما الزام به این عهد، «عهد با اسلام»، «عهد با انقلاب»، «عهد با حضرت امام»، «عهد با ولایت فقیه» باعث شده تا الان این نیمه‌جان را بکشانیم ولی نسل بعد از ما که می‌خواهد بیاید، وقتی می‌بیند به شخصیتی مثل «مهرداد اوستا» بی‌اعتنایی می‌شود، این به خودش نگاه می‌کند و می‌بیند من در برابر اوستا چیزی نیستم و اوستا که قدر و قیمتی ندارد من چه قیمتی پیدا خواهم کرد؟
به قول شفیعی کدکنی :«باید بچشد عذاب تنهایی را/ مردی که ز عصر خود فراتر باشد»؛ این قانون است!
 اگر الان «سیدمرتضی آوینی» بود، چه عکس‌العملی راجع به این کارها داشت؟ الان فرض کنید سیدمرتضی هست و دارد نشریه «سوره» را با همکاری یوسفعلی میرشکاک و تیمش منتشر می‌کند. در این شرایط او چه می‌کرد؟
بی‌شک همان کارهایی که داشت انجام می‌داد. هم از حیث عرصه و هم از حیث عمق گسترش می‌داد. مرتضی پدیده‌ای نبود که این دگردیسی‌های سیاسی حالش را خراب و منفعلش کند. او آنقدر توانمندی و تصرف عقلانی و نفسانی داشت که ما را به ماندن و مقاومت مجاب کرد. هرچند سرمان را کلاه گذاشت و خودش رفت و شهید شد و دیدیم ‌ای دادبیداد باز ماندیم و جماعت اشقیا! اگر مرتضی نبود هرکدام‌مان یک طرفی درمی‌رفتیم؛ من از ایتالیا دعوتنامه داشتم، دکتر مددپور از چند جای ویژه دعوتنامه داشت و ... ولی وجود سیدمرتضی همه ما را به ماندن و مقاومت کردن و کارکردن ملزم کرد.
 در وجود سیدمرتضی آوینی چه بود که شما را اینگونه متعهد می‌کرد؟ چه ویژگی‌ای در او شما را ملزم می‌کرد؟
نمی‌دانم! ولی بود. جزو اولیای خدا بود و اولیای خدا صاحب تصرفند. این قابل درک است اما قابل وصف نیست یعنی چشیدنی است.
 برویم سراغ آثار شما! اولین کتابی که از شما منتشر شد، «قلندران خلیج» بود، فکر می‌کنم شما جزو اولین کسانی باشید که شعر نیمایی سرودید و در این کتاب نیز «اشعار نیمایی»، چشمنوازی می‌کند. ورود به عرصه نیمایی در سال‌های انقلاب تقریبا خط‌شکنی است.
نه این جوری نیست. بنده، سیدحسن، قیصر، عبدالملکیان و دیگران در کنار شعر کلاسیک، شعر نیمایی هم می‌گفتیم، اندک‌اندک فضا به نفع شعر کلاسیک دگرگون شد و شعر کلاسیک اساس شد و شعر نیمایی حاشیه.
 توجه خود شما به «شعر نیمایی» چه طور بود؟
برای من فرقی نمی‌کند، هر طور که شعر بیاید ادامه می‌دهم، سپید بیاید سپید، نیمایی بیاید نیمایی و... شعر کلاسیک هم بیاید همان شکل کلاسیک کار را ادامه می‌دهم.
 بعد از قلندران خلیج، «از چشم اژدها» چاپ می‌شود، در این کتاب به برخی اشخاص توجه نشان داده‌اید مثل «شهید شاهچراغی».
من 2 مرثیه برای مرحوم شهید شاهچراغی گفتم که یکی از آنها مثنوی است و دیگری شعر سپید. مثنوی در «از چشم اژدها» هست، در «ماه و کتان» هم هست. شعر سپیدش هم در «از زبان یک یاغی» بعدا منتشر شد، چون «از زبان یک یاغی» به شعر نیمایی و سپید و آزاد پرداخته و «ماه و کتان» هم به شعر کلاسیک اختصاص یافته است.
 رابطه‌تان با شهید شاهچراغی چگونه بود که برای ایشان شعر سرودید؟
ایشان را به واسطه «علی معلم» می‌شناختم. سرپرست موسسه کیهان و نماینده مجلس بود و ما هم به ایشان علاقه‌مند بودیم. هنگامی که شهید شدند باید یک حقی را ادا می‌کردیم و سخنی باید می‌گفتیم. برای خیلی از دوستان شعر آمده است یعنی برای مرحوم «حسن منتظرقائم» یک ترکیب دوبندی و غزل دارم. اشعاری که برای مرحوم «سلمان هراتی» گفتم فکر نکنم جایی چاپ شده باشد. چون دوستان خیال می‌کردند سلمان برای آنهاست و خیال می‌کردند کسی نباید حتی برای او سوگواری کند.
 چه کسانی می‌گفتند «سلمان هراتی» برای ماست؟
بعد از انتزاعی که در حوزه هنری پیش آمد، حضرات از آنجا بیرون زدند و یک خط‌کشی‌هایی کردند که یک عده این طرفی‌اند و یک عده آن طرفی! همیشه متاسفانه این خط‌کشی‌ها هست. یک مدتی آنها خودشان را خط امامی می‌دانستند و بقیه را ضدولایت فقیه، بعد که ضدولایت فقیه شدند، دوباره آنها خودشان را صاحب عرصه آزادی و چه و چه می‌دانستند و اینها که این ورند مرتجع! به هر حال هرجا دوستان هستند، «اصل» آنها هستند و بقیه فرع! این هم جزو عوارض «مدرنیته نیم‌بند» در این مملکت است که تحزّب جای تفکر می‌نشیند!
 با «سلمان هراتی» آشنایی داشتید؟
بله! ما باهم دوست بودیم و گاهی به خانه ما می‌آمد.
 آن زمان برای تحصیل به دانشسرای تربیت معلم در تهران می‌آمد.
بله! آن سال‌ها بنده و سیدحسن حسینی و سیدسهیل محمودی خیلی با یکدیگر قاطی بودیم و سلمان هم که از شهرستان می‌آمد یا مهمان «سیدحسن» بود یا بنده یا پیش قیصر در خوابگاه می‌رفت.
 سلمان در آن سال‌ها بیشتر «شعر سپید» می‌گفت؟
نه! شعر کلاسیک هم می‌سرود ولی بیشتر تجلی‌اش در شعر سپید بود.
 سلمان در سپیدهایش بیشتر «اندیشه‌محور» است. او در این قالب شعری ما را به سمت اندیشه و تفکر می‌خواند مثلا جایی می‌گوید: «افسوس که نیستی/ اگر نه یک شاخه گل محمدی به تو می‌دادم/ تا با عطر آن تمامی دیکتاتورها را مسموم کنی» و گاهی اوقات حتی در ارائه اندیشه‌اش، بیانش طنزآلود می‌شود: «وقتی یک جرعه آب صلواتی/ عطش را می‌خشکاند/ دیگر به من چه پپسی بهتر از کوکاکولاست». از نظرگاه شما جایگاه اندیشه در شعر سپید سلمان کجاست؟
اندیشه‌ای بود که در فضای مطبوعات و ادبیات اوایل انقلاب فراگیر بود. از این بابت تاثیر «سیدحسن» و «سلمان هراتی» زیاد بود. در حرف‌های سیدحسن از این تکه‌ها زیاد بود.
 یعنی حرف‌هایش با طنز و مطایبه همراه بود؟
همین جوری کنایه، استعاره، رمز و نماد در حرف‌هایش بود و ‌ای کاش در آن زمان، از این ضبط صوت‌ها بود و یکی مامور می‌شد هرجا سیدحسن شروع به صحبت کرد، صحبت‌های او را ضبط کند. از این حیث من فکر می‌کنم سلمان از نظر شعر و نثر از سیدحسن خیلی متاثر بود و چون خودش ذوق ویژه‌ای داشت، این یافته‌‌ها در شعرش غالبا خوب متجلی می‌شد.
  سلمان به 2 شاعر بیشتر توجه داشت؛ یکی «سهراب سپهری» و دیگری «فروغ فرخزاد». حتی بعضی‌ها می‌گویند سلمان، سهراب بعد از انقلاب است با نگاه اجتماعی‌تر. شما شعر ایشان را از این نظرها چگونه ارزیابی می‌کنید؟
من فکر می‌کنم توجهش به «خانم صفارزاده» از سهراب و فروغ بیشتر است.
 با چه قرینه‌ای می‌فرمایید؟
اگر به شعر خانم صفارزاده توجه کنید، متوجه می‌شوید اولین کسی که می‌شود گفت «شعر اکسپرسیونیستی» در فضای ادبیات ما گفت ایشان بوده و سلمان با اینکه نرمشی از «سهراب» در کارش هست و آن تاثیراتی که گفتیم از شعر و نثر مرحوم سیدحسن، ولی اگر دقت داشته باشید، می‌بینید چشم‌انداز سلمان از چشم‌انداز خانم صفارزاده متاثر است. چون این قماش شعر را خانم صفارزاده با یک زبان لخت و یکسره اکسپرسیونیستی، خطی، می‌گوید اما سلمان همین زبان خطی را می‌گیرد و چون اهل غزلسرایی بود یک نرمایی از غزل  و چاشنی لطافتی از شعر سهراب به این زبان اضافه می‌کند.
 طبیعت شمال را هم در اشعارش می‌آورد...
بله؛ بومی‌گرایی! چنین نگاهی در شعرش هست که این میراث نیما برای شاعران پس از خودش است. ما هر وقت به شعر قبل از نیما نگاه می‌کنیم معلوم نمی‌شود چه شاعری مال چه سرزمینی است؟ اما نیما کاری کرد که جغرافیا وارد شعر شود، هر کسی مثلا شعر «آتشی» را بخواند، فورا می‌فهمد این شاعر، اهل جنوب کشور است. بسیاری از آثار خود بنده بومی‌گرایانه است. این تاثیر را نیما در شعر معاصر ایجاد کرد.
 یک رگه‌هایی از اعتراض در شعر سلمان هراتی به چشم می‌خورد: «یک قلم ناسزا به محتکر قربه..‌الی‌الله». این اندیشه اعتراض در قالب انتقاد درون‌گفتمانی با چه کسی شروع شد؟ با صفارزاده شروع شد یا عبدالملکیان یا...؟
فضای اول انقلاب بود و تاثیر حضرت امام(ره) از همه بیشتر بود.
 یعنی خود حضرت امام‌(ره) این محور را ایجاد کردند؟
شما اگر سخنرانی‌های امام(ره) در اوایل انقلاب را گوش کنید، خواهید دید تمام این مضامین از اندیشه ایشان وارد شعر معاصر شده است یعنی کسی که اصلا به شعرا جرأت می‌داد که حرف‌های «خلاف‌آمد عادت» بزنند، امام(ره) بود و الا اهل سیاست که خیلی بدشان می‌آمد. وقتی «علیرضا قزوه»، «مولا ویلا نداشت» را گفت، خیلی از آقایان اهل سیاست بشدت بهشان برخورد! و دنبال این بودند به نحوی پدر صاحب شعر یا کسانی که شعر را چاپ کردند را درآورند. این شعر اولین بار در «روزنامه قدس» چاپ شد ولی چون جماعت شعر بیعت‌شان با امام(ره) بود؛ نگاهشان هم به ایشان بود در چشم‌اندازشان از ایشان می‌گفتند. همه ما چشم‌اندازمان را مدیون امام(ره) هستیم و الا  الان «محتکر» یعنی مکرم! (خنده)
 پس این نگاه اعتراض‌آمیز را به برخی شعرهای عبدالملکیان، صفارزاده و به سلمان و قزوه و کارهای خودتان محدود نمی‌بینید و در «گفتمان انقلاب اسلامی» می‌بینید؟
بله! همان گفتمان انقلاب اسلامی است.
 یعنی وقتی حضرت امام(ره) می‌گویند مثلا «آخوند آمریکایی» بعد «قزوه» جرات می‌کند و می‌گوید: «خدایا به ما اسلام ناب آمریکایی عنایت کن».
بله! همین است.
ادامه دارد...

سعید ملکی: منابع هر کشور اعم از انسانی، طبیعی، مالی و... پشتوانه یا به عبارت ساده، مخزن سوخت موتور آن کشور برای پیمودن مسیر پیشرفت و قدرت‌یابی و نیز افزایش سطح رفاه عمومی شهروندان آن است. با این حال نکته مهم‌تر طریقه استفاده از این منابع یا مدیریت آن است. چه بسا کشورهایی که بهره‌مند از منابع فراوان در فقر و ضعف روزگار می‌گذرانند و در برابر، کشورهایی هستند که با مدیریت درست و بهینه منابع اندک خود، از منزلت و قدرتی چشمگیر در جهان کنونی برخوردارند.
اهمیت مدیریت منابع سبب شده کارشناسان و صاحبنظران به عنوان یکی از مهم‌ترین الزامات کلان کشور بر آن تاکید و در زمینه‌های گوناگون آن را به دولت گوشزد کنند. در این رابطه، کلیدواژه «مدیریت منابع» طی سالیان بارها در رهنمودها و توصیه‌های حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب اسلامی تکرار شده که این مساله نشان از اهمیت و اولویت آن دارد.
حضرت معظم‌له در ماه جاری (ششم خردادماه) در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی توصیه‌هایی را در بیانات‌شان مطرح فرمودند که از جمله آنها می‌توان به «مدیریت منابع» اشاره کرد. ایشان در بخشی از فرمایشات‌شان تصریح کردند: «ما دچار کمبود منابع هستیم. بنده هم این موضوع را می‌‌دانم و تحریم‌ها نیز بر این کمبود منابع تاثیرگذار بوده است اما در چنین شرایطی آیا نباید دنبال راه علاج بود؟» به فرموده ایشان: «کمبود منابع گره بازنشدنی نیست و راه علاج آن اولویت‌‌بندی در تخصیص منابع داخلی و انضباط مالی است».
با وجود این تاکیدات، واقعیت‌های کنونی کشور تصویری از یک مدیریت صحیح منابع را به دست نمی‌دهد. به عبارتی می‌توان گفت مدیریت منابع به یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف عملکرد دولتی‌ها تبدیل شده است.
در شرایطی که مسؤولان دولت ارزان شدن قیمت جهانی انرژی و کاهش منابع ناشی از فروش نفت را دلیل برخی تصمیم‌های ضدمعیشتی، تعطیلی طرح‌های عمرانی و زیرساختی و در مجموع افزایش فشارهای اقتصادی بر مردم می‌دانند، تمایلی نیز به مدیریت صحیح منابع در عمل نشان نمی‌دهند.
یکی از مهم‌ترین نمودهای این بی‌میلیِ سوال‌برانگیز، تعلل در پیشبرد فرآیند دریافت مالیات از ثروتمندان است.
این در حالی است که در بسیاری از کشورها تجربه جمع‌آوری و ثبت اطلاعات اقتصادی شهروندان با هدف شناسایی کسانی که فرار مالیاتی می‌کنند و نیز مبارزه با مفاسد اقتصادی و جلوگیری از بهره‌مندی سودجویان از دریافت تسهیلات گوناگون به انجام رسیده است ولی از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم نشانه‌ای از پیشرفت در مسیر تحقق  توسعه فناوری اطلاعات و دولت الکترونیک دیده نمی‌شود. در شرایطی که دولت طی ماه‌های گذشته کوشیده با جمع کردن اعتبارات مالی از درون بازار و پیگیری سیاست شدید انقباضی نوعی انضباط مالی در اقتصاد کشور حاکم گرداند، به باور بسیاری از صاحبنظران اقتصاد، این رویه برداشتی تکسونگرانه، تقلیلگرایانه و در مجموع نادرست از سیاست‌های انضباط مالی بوده و پیامدی جز افزایش رکود، کاهش فرصت‌های اشتغال و افزایش فشارهای معیشتی بر مردم نداشته است، زیرا هدف اصلی انضباط مالی جلوگیری از هدر رفتن منابع، اولویت‌بندی در تخصیص منابع محدود و حذف هزینه‌های غیرضروری برای تامین هزینه‌های ضروری است.
چشم‌پوشی دولت از مدیریت منابع تنها محدود به منابع مالی نبوده است. در بخش مدیریت منابع انسانی دولت یازدهم یکی از ضعیف‌ترین کارنامه‌ها را به ثبت رسانده است. در حالی که مقام‌های این دولت همواره دولت نهم و دهم را متهم به فراهم کردن زمینه‌ فرار مغزها می‌ساختند، این فرآیند طی 2 سال گذشته با شتاب بیشتری ادامه داشته است.
مساله دیگر به کار نگرفتن نیروهای مجرب، زبده و دانش‌آموختگان دانشگاهی است که در سال‌های اخیر به بهانه نبود اعتبار برای استخدام‌های جدید صورت گرفته و به مشکل بیکاری و اشتغال تحصیلکردگان دامن زده است.
این وضعیت در زمینه مدیریت منابع طبیعی همچون منابع انرژی نیز به چشم می‌خورد. پس از روی کار آمدن دولت یازدهم بسیاری از قراردادهای توسعه‌ای در بخش نفت ملغی و نیز توسعه فازهای حوزه پارس جنوبی به بهانه نبود منابع مالی تعطیل شد تا روند توسعه زیرساخت‌های انرژی کشور با دیوار توقف برخورد کند.
به همین ترتیب این الگو به مدیریت سایر منابع کشور نیز تسری یافته و به عنوان مثال این پرسش که دولت در کنترل بحران خشکسالی و مدیریت منابع آب چه کرده است، بی‌پاسخ باقی مانده است.
در همین زمینه توصیه دیگر مقام معظم رهبری دوری از اسراف و تبذیر است. در شرایطی که دولتی‌ها می‌کوشند خود را متعهد به جلوگیری از ریخت و پاش و اجرای سرسختانه سیاست‌های انضباط مالی البته با تفسیر خاص خود نشان دهند برخی اقدام‌های دولت طی ماه‌های اخیر صرفنظر از مقدار و چند و چون تامین هزینه آن، نماد تبذیر بوده است. از دید ناظران ارسال پیامک‌های انبوه تبریک نوروزی، برگزاری جلسات دورهمی با هزینه‌های دولتی و اعطای سکه به برخی و... از جمله نمادهایی است که عزم دولت در جلوگیری از ریخت و پاش را زیر سوال می‌برد.
به هر ترتیب اکنون شرایط کشور به گونه‌ای است که توصیه‌های رهبر انقلاب را نه در حد شعار بلکه به صورت دستورالعمل لازم‌الاجرا باید در دستورکار قرار داد و به جای هیاهوگری در زمینه آثار مخرب و ویرانگر تحریم‌ها و فرافکنی برای گریز از مسؤولیت‌ها، منابع داخلی را برای دستیابی به خواست مردم و رهبری و تحقق اقتصاد مقاومتی و دستیابی به اهداف مندرج در اسناد بالادستی چون سند چشم‌انداز مدیریت کرد.