|
تحلیلی بر فیلم «اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر» ساخته شهرام مکری
چشمهایی آویزان در مسلخ حقیقت
مرتضی اسماعیلدوست: سینما، نابترین ابزار برای تصویرنمایی پراکندگی نگاه آدمی است و سینمای پست مدرن بهنگامترین نشانه برای رسیدن به عصاره تفکری بازنمایان شده در عصر تکنولوژی به شمار میرود. فیلم «اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر» که اولین فیلم بلند سینمایی شهرام مکری به شمار میآید، آشکارا نشانههایی از سینمای پست مدرن را در خود دارد و از این حیث میتواند نمونهای قابل ذکر از این نوع سینما برای آثار داخلی به شمار آید. در کالبدشکافی سینمای پست مدرن باید رجوعی به نگرههای متمایز جهانی تکثرگرا در دهه پایانی قرن بیستم داشت، آنجا که انسان چنان به پدیدهها با دیده تردید فلسفی نگریست که عصر لایتناهیهای اندیشهورزی شکل گرفت و هنرمند به مثابه بازوی اندیشهورز دورانها بر این جریان تاویلهای تازهای را به طراحی رساند. از این رو، بیپایانی آرا و نشانهها در جهان رخدادها در آثار ادیبان و هنرمندان، جلوههای فرمی و ساختاری غریبهای با فضای کلاسیک و مدرن یافت و میل به تجربهگرایی حد و مرز محدودیتها و حصار قراردادهای پیشین را از میان برداشت تا ابهام در واقعیت و وانمودگی به جای عینیتگرایی پرچمدار برداشتهای جدید شود. ارسال به دوستان
اخبار
ادای احترام هنرمندان ایرانی به کشتهشدگان فاجعه منا ارسال به دوستان
ابهام در اثرگذاری «شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران»
وقتی تنها در عنوانیابی به راهکار میرسیم!
گروه فرهنگ و هنر: در طول دورانهای مختلف و به موازات جریانهای فکری بودند سازمانها، نهادها و ارگانهایی که در لایهای پنهانی با شمایلی مستقلگرایانه قد علم کردند و همگی در جهت پُرکردن چارتی تشکیلاتی، بودجههایی به خود اختصاص داده و مسیری گمشده را ابتدا به انتقاد درآورده سپس در موقعیت جدید خود بدون هیچگونه کارآیی در همان نقطه توقف عمری به سر بردند و پس از مدتی هم نام و عنوانی از آنها باقی نماند. همان ستادهایی که داعیه عبور از بحران و گذر از موانع بسیار داشتند اما خود مانعی بزرگ در مسیر رسیدن شدند! حالا در عرصه فرهنگ شاهد ظهور شورایی به ظاهر راهبردی جهت توسعه سینمای نامطلوب امروز هستیم و خبر اعلام موجودیت این گروه جدید سینمایی در حالی بیان میشود که قالب عملکردی و شیوه راهبردی که نام آن را یدک میکشند مانند بسیاری از نهادهای خلقالساعه نامشخص و مبهم است. در اعلامیه این شورای تازه متولد شده آمده است: شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران که توسط جمعی از سینماگران ایرانی از بهار سال 1394 تشکیل شده و تاکنون جلسات متعددی برگزار کرده، با مطالعه و تحقیق پیرامون روند تحولات سینمای ایران و جهان و بررسی بحرانهای کنونی و وضعیت نگرانکننده سینمای ملی قصد دارد با ایجاد یک فضای گفتوگومحور، راهبردهایی جهت خروج سینمای ایران از بنبست فعلی ارائه دهد و ضمن تعامل با مراکز تصمیمگیری، بر ایجاد یک چشمانداز نوین در وظایف، مطالبات و تکالیف این هنر- صنعت با تکیه بر نقش بنیادین بخش خصوصی تأکید کند. متأسفانه در شرایط فعلی فقدان یک افق روشن در جهت فعالیتهای سینمایی و تأکید دستگاههای تصمیمگیر و مدیریتهای فرهنگی و سینمایی بر سیاستها و روشهای گذشتهنگر و به بنبست رسیده، روزبهروز به شکافهای متعدد بین سینمای ایران و مخاطبان بالقوهاش دامن زده است. فضای نامطمئن برای سرمایهگذاری در امر تولید و تضمین حقوق سینماگران، به بیکاری آحاد سینما انجامیده و تخریب ستون اصلی سینمای ملی که همانا بخش خصوصی و سینمای جریان اصلی است، مدتهاست آغاز شده است. به گزارش نسیم، علی معلم، سخنگوی «شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران» پیرامون تشکیل این تشکل سینمایی گفت: این جمع یک جمع خودانگیختهای است که به دنبال مسائلی که برای سینمای ایران پیش آمده و نگرانیهایی که در جمع سینماگران نسبت به افق آینده سینمای ایران وجود دارد ایجاد شده است. حالا باید منتظر ماند و دید در این جلسات چه راهکارهای تحقیقاتی از سوی این نهاد تازهتاسیس قابل طرح بوده و چه میزان از آنها در قالب اندیشهای ارزنده و راهگشا به جریان فعلی سینمای کشور ورود مییابد. ارسال به دوستان
امیرحسین شفیعی، کارگردان نمایش «دریادلان»:
نمیتوان درباره دفاعمقدس بیتفاوت بود
کارگردان نمایش «دریادلان» گفت: اگر به موضوع دفاعمقدس عمیق نگاه کنیم، نمیتوانیم درباره آن بیتفاوت باشیم چون درست است که 8 سال دفاعمقدس تمام شده است ولی اثرات آن هنوز وجود دارد به همین خاطر نمیتوان نسبت به آن بیتفاوت بود، مخصوصا شهدای غواص که تاثیر بسیاری بر جامعه گذاشت. به گزارش فارس، امیرحسین شفیعی، کارگردان جوان نمایش «دریادلان» درباره دلایل ساخت این نمایش ارزنده افزود: اعتقاد من آن است که اگر هنرمند برای قلب، دل و اعتقاداتش کار کند، هیچگاه منتظر آن نمیماند کسی به او برای کاری سفارش دهد. در واقع من دلیل پیشرفت نکردن تئاتر مقاومت و تئاتر مذهبی را در این سالها به این خاطر میدانم که آثار تولیدشده در این حوزه غالبا سفارشی بودند اما آن اثری که با قدرت دل هنرمند و بدون سفارش دیگران ساخته شود، میتواند ماندگار شود. به نظر من امروز اگر سراغ نمایشهای دفاعمقدس یا تئاتر مقاومت میرویم، باید با سلاح خلاقیت وارد این عرصه شویم، نه اینکه همواره به دنبال تولید یک سری اثر کهنه باشیم. در حالی که اگر سعی کنیم از خلاقیت به درستی استفاده کنیم، مطمئن باشید تئاتر مقاومت در نسل امروز نیز مخاطب خود را خواهد داشت. شفیعی درباره اجرای محیطی نمایش «دریادلان» توضیح داد: در این نمایش ما نیازمند استفاده از 3 نماد دستهای بسته، خاک و آب بودیم، به همین خاطر من باید به دنبال فضایی میگشتم که بتوانم کارم را در آب اجرا کنم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم این نمایش را در فضای باز اجرا کنیم. هرچند اگر حتی شرایط اجرا در سالن نیز برای من فراهم میشد باز هم این نمایش را در فضای باز اجرا میکردم چون دوست دارم تماشاگری که کمتر تئاتر میبیند، بتواند فرصتی برای آشنا شدن با تئاتر پیدا کند. این کارگردان در تقارن هفته دفاعمقدس اشارهای هم به تئاتر مقاومت داشته و گفت: به نظر من بزرگترین آفت تئاتر دفاعمقدس شعارزدگی است ولی من به طور جدی این خواهش را دارم که اجازه دهید هنرمندان از ناگفتههای جنگ بگویند. اگر ناگفتههای جنگ به تصویر کشیده شود، باور کنید بیشترین مخاطبان را خواهد داشت. ما در این نمایش سعی کردیم با کمترین نشانه بیشترین حرفها را بزنیم چون نمایش ما هیچ دیالوگی ندارد و در اجرای آن سعی شده است از شعارزدگی دوری شود. گذشته از تمام این سختیها امیدوارم از تئاتر بویژه تئاتر مقاومت حمایت شود. همچنین معتقدم تئاتر خیابانی نیز میتواند بهعنوان یک جریان فرهنگساز باشد. گفتنی است نمایش میدانی «دریادلان» (با موضوع شهدای غواص عملیات کربلای4) به نویسندگی و کارگردانی امیرحسین شفیعی تا چهارم مهرماه ساعت 19 در محوطه باز پارک دانشجو برای تماشای عموم مردم ادامه دارد. ارسال به دوستان
رویدادها
زندگینامه مصور رهبر معظم انقلاب بزودی منتشر میشود ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|