گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب اسلامی صبح روز پنجشنبه در دیدار رئیس و نمایندگان منتخب ملت در پنجمین دوره مجلس خبرگان، این مجلس را پدیده‌ای واقعاً عظیم خواندند و با تبیین «هویت و مسیر انقلابی» این مجلس، تأکید کردند: تنها راه بقا و پیشرفت نظام و تحقق اهداف انقلاب، «اقتدار حقیقی کشور» و «جهاد کبیر» یعنی تبعیت نکردن از دشمن است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، ایشان با سپاسگزاری به درگاه پروردگار برای انتخابات خوب، استقبال وسیع مردم و تشکیل مجلس وزین و محترم خبرگان افزودند: مجلس خبرگان موهبتی الهی است و حتی صرف‌نظر از وظایف خود در قانون اساسی، پدیده‌ای عظیم و تأثیرگذار به شمار می‌رود.
رهبر حکیم انقلاب شکل‌گیری مجموعه «منتخب و مورد وثوق مردم» از علما و صاحبنظران دینی و علمی را فی نفسه حائز اهمیت فراوان دانستند و افزودند: این مجموعه برجسته و متعالی دارای ظرفیتی عظیم برای تبادل نظر، هماهنگی و فعالیت تأثیرگذار است.
حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای با اشاره به ارتباط علما و فضلای عضو مجلس خبرگان با قشرهای مختلف مردم در سراسر کشور و قدرت تأثیرگذاری آنها در افکار عمومی خاطرنشان کردند: نباید این مجموعه تا هنگام سر رسیدن زمان لازم برای ایفای وظایف مصرح در قانون اساسی بی‌تحرک بماند. ایشان «هم‌اندیشی درباره مسائل مختلف»، «تمرکز بر مسائل مورد نظر»، «اعلام مواضع و خواسته‌ها» و «شکل‌دهی نوعی گفتمان و مطالبه عمومی» را از ظرفیت‌های مجلس خبرگان برشمردند و افزودند: در صورت تحقق این هدف، قوای مختلف و مسؤولان و مجریان نیز به طور طبیعی برای تأمین آن مطالبه حرکت خواهند کرد.
رهبر حکیم انقلاب با تأکید بر اینکه مسیر و اهداف مجلس خبرگان باید همان مسیر و هدف‌های انقلاب باشد، افزودند: «حاکمیت اسلام»، «آزادی»، «استقلال»، «عدالت اجتماعی»، «رفاه عمومی»، «ریشه‌کنی فقر و جهل»، «مقاومت در مقابل سیل بنیان‌کن فسادهای اخلاقی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جاری در غرب» و «ایستادگی در مقابل سلطه جبهه استکبار» از مهم‌ترین اهداف انقلاب اسلامی ملت ایران است.
ایشان سلطه‌گری را ذات و طبیعت استکبار خواندند و خاطرنشان کردند: جبهه استکبار ذاتاً به دنبال فراگیر کردن سلطه بر ملت‌هاست و هر کشور و ملتی مقاومت نکند، در دام‌های آن اسیر می‌شود. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای اسلام را بدون تردید، قلع و قمع‌‌کننده ظلم و استکبار خواندند و افزودند: البته آن اسلامی می‌تواند در مقابل زورگویان جهانی مقاومت و جبهه سلطه را نابود کند که به صورت یک نظام حکومتی استقرار یافته و دارای ابزارهای قدرت نظامی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و رسانه‌ای باشد. ایشان حفظ انقلاب را دشوارتر از ایجاد آن خواندند و در تشریح چگونگی مواجهه صحیح با جبهه ظالمان جهانی افزودند: دشمنان ملت ایران ابتدا تهاجم سخت را در دستور کار قرار دادند؛ جنگ تحمیلی
۸ ساله، شورش‌های اوایل انقلاب، حمایت از گروهک‌های تروریستی، حمله به سکوهای نفتی ایران و سرنگون کردن هواپیمای مسافری از نمودهای این تهاجم بود که به یاری پروردگار و در پرتو هیبت الهی امام خمینی و صبر و مقاومت ملت، به شکست دشمنان انجامید. رهبر حکیم انقلاب «حمله نرم» را مرحله دیگری از تهاجمات بی‌وقفه زورگویان جهانی خواندند و خاطرنشان کردند: تحریم مستمر اقتصادی، حملات پیوسته سیاسی، تبلیغات اغواگر و زدن عقبه‌های جمهوری اسلامی در دیگر کشورها از روش‌های مرحله دوم تهاجم دشمنان است که به فضل الهی و پایداری ملت و مسؤولان به نتایج مورد نظر آنان منجر نشده است.
حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای مرحله سوم تهاجم دشمنان یعنی «نفوذ» را بسیار خطرناک و ادامه همان جنگ نرم برشمردند و تأکید کردند: استکبار در راهبرد نفوذ چند هدف اصلی را دنبال می‌کند؛ «تأثیرگذاری بر مراکز تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر»، «تغییر باورهای مردم» و «تغییر محاسبات و مواضع مسؤولان».
ایشان حمله به مبانی و نهادهای انقلاب از جمله سپاه پاسداران، شورای نگهبان، جوانان حزب‌اللهی و روحانیون انقلابی را از جمله روش‌های جاری بیگانگان خواندند و تأکید کردند: هدف اصلی دشمنان در این مرحله از جنگ نرم، زمینه‌سازی برای تهی شدن نظام از عناصر درونی قدرت است.
رهبر حکیم انقلاب خاطرنشان کردند: اگر این هدف محقق و جمهوری اسلامی از عناصر قدرت تهی شود، از بین بردن آن، یا تغییر اساسی جهت حرکت آن، کار دشواری نیست، به همین علت است که تأکید می‌کنیم تبعیت نکردن از دشمن و مقاومت در برابر خواسته‌های آن، «جهاد کبیر» است. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای پس از تبیین مسیر حرکت انقلابی مجلس خبرگان افزودند: نوآوری‌های منضبط دینی به وسیله عناصر باسواد و دارای قدرت استنباط و التیام بخشیدن به زخم‌هایی که دشمن وارد می‌کند از جمله «تفرقه مذهبی و طائفی»، «اختلافات جناحی» و «ایجاد دوقطبی‌های مصنوعی در کشور» از دیگر وظایف مجلس خبرگان است. ایشان خطاب به منتخبان ملت در مجلس پنجم خبرگان تأکید کردند: ایستایی جایز نیست؛ اصل تحول و پیشرفت را برای تحقق اهداف اسلام و انقلاب همواره به طور جدی مورد نظر داشته باشید.
بخش پایانی سخنان رهبر حکیم انقلاب به تشریح وظایف عمومی مسؤولان در این برهه زمانی اختصاص داشت.
ایشان مقتدر شدن حقیقی کشور را تنها راه «بقا، پیشرفت و تحقق اهداف انقلاب و ملت» برشمردند و افزودند: همه مسؤولان و دستگاه‌ها در این مسیر وظایفی دارند که باید به طور جدی به آن عمل کنند. رهبر حکیم انقلاب اقتدار کشور را موجب امتیازگیری حتی از قدرت‌های اصلی جهان خواندند و خاطرنشان کردند: در غیر این صورت، حتی دولت‌های ضعیف و حقیر هم طلبکار ملت ایران می‌شوند. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در تشریح یک نمونه از امتیازگیری از دشمن در پرتو اقتدار کشور افزودند: دوستان عزیز ما می‌گویند در مذاکرات هسته‌ای امتیاز گرفتیم و طرف‌های مقابل صنعت هسته‌ای ایران را پذیرفتند؛ این مساله البته بعد از عینی شدن اقتدار ایران یعنی غنی‌سازی ۲۰ درصد حاصل شد، چرا که همه می‌دانند در غنی‌سازی، رسیدن به ۲۰ درصد دشوارترین مرحله کار است. رهبر حکیم انقلاب «تولید ۱۹ هزار سانتریفیوژ نسل اول»، «به کارگیری
10 هزار سانتریفیوژ»، «تولید نسل‌های دوم، سوم و چهارم سانتریفیوژ» و «کارخانه تولید آب سنگین» را از دیگر نمودهای قدرت هسته‌ای ایران خواندند و افزودند: دشمن که زمانی حاضر نبود وجود حتی یک سانتریفیوژ را در ایران بپذیرد، پس از مواجه شدن با قدرت هسته‌ای کشور، مجبور به پذیرش شد؛ در واقع این امتیاز را آمریکایی‌ها ندادند بلکه ما در پرتو قدرت خود گرفتیم. رهبر حکیم انقلاب افزودند: ان‌شاء‌الله با عینی شدن نتایج اقتصاد مقاومتی و قدرت‌گیری اقتصاد کشور، دشمن بی‌اثر بودن حربه تحریم را نیز درک خواهد کرد. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای مطالبه و پیگیری تحقق عناصر درونی اقتدار از مسؤولان و دستگاه‌ها را از جمله ظرفیت‌های مجلس خبرگان برشمردند و افزودند: این جمع باعظمت می‌تواند در این روند نیز تأثیرگذار باشد.
حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای همچنین تقوا، شجاعت، بصیرت، صراحت به وقت لازم، نهراسیدن از سرزنش دیگران و شناخت صحیح و دقیق جبهه دشمن و سازوکارهای آن را از ملاک‌های اصلی انقلابی بودن برشمردند.
ایشان خاطرنشان کردند: گاهی دشمن با هدف خاصی، کارهایی با ظاهر مثبت انجام می‌دهد که در داخل ایران با استقبال روبه‌رو می‌شود اما اگر هدف واقعی او را درک کرده باشیم، فریب نخواهیم خورد. توصیه آخر رهبر حکیم انقلاب به منتخبان مردم در مجلس خبرگان اعتماد به نفس درونی و مراقبت از انهزام روحی بود. ایشان خاطرنشان کردند: مراقب ترس و انهزام درونی خود باشید، زیرا در این صورت در صحنه عمل هم شکست خواهید خورد.
رهبر حکیم انقلاب همچنین در ابتدای سخنان‌شان با خوشامدگویی به اعضای جدید مجلس خبرگان بویژه مجتهدان جوان و پرنشاط، یاد درگذشتگان این مجلس بویژه مرحوم آیت‌الله‌ واعظ‌طبسی را گرامی داشتند.
پیش از سخنان رهبر حکیم انقلاب اسلامی، آیت‌الله جنتی، رئیس مجلس خبرگان با قدردانی از پیام الهام‌بخش رهبر حکیم انقلاب به مناسبت آغاز به کار مجلس خبرگان، فضای این مجلس را آرام و منضبط خواند و با اشاره به جایگاه ویژه مجلس خبرگان گفت: این مجلس در افکار عمومی دارای وجاهت است. رئیس مجلس خبرگان با بیان اینکه باید در هر مسؤولیتی رسالت خود را به گونه‌ای انجام دهیم که موجب رضایت خداوند و مردم شود، خاطرنشان کرد: «رویکرد انقلابی» را در همه ابعاد پیگیر خواهیم بود. آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی، نایب‌رئیس دوم مجلس خبرگان نیز در گزارشی با اشاره به نطق‌های نخستین اجلاس مجلس خبرگان، گفت: «لزوم انقلابی بودن، انقلابی فکر کردن و انقلابی عمل کردن»، «تاکید بر تحرک همه دستگاه‌ها در اجرای رهنمودهای رهبر حکیم انقلاب» و «ضرورت پرهیز همگان بویژه مسؤولان از بیان مطالبی که در جامعه القای دوقطبی می‌کند» از مهم‌ترین مباحث نطق‌های اعضای مجلس خبرگان بود. آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی افزود: اعضای مجلس خبرگان نسبت به معضلات کشور از جمله کاستی‌های فرهنگی، مشکلات معیشتی و اقتصادی، اشتغال جوانان، رکود، قاچاق، محقق نشدن اقتصاد مقاومتی، اجرایی نشدن بانکداری اسلامی، بروز تفکرات انحرافی و افراطی، آسیب‌های فضای مجازی و مشکلات استان‌های مرزی دغدغه و مطالبه داشتند.

یک روز پس از اینکه سایت مرکز آمار ایران توسط کاربرانی از عربستان سعودی با عنوان گروه «داعس» هک شد، تعدادی از کاربران در یک عملیات سایبری، سایت‌ سازمان آمار کل و سایت دفتر آمار عربستان سعودی را هک کردند. سایت سازمان آمار کل عربستان سعودی به آدرس www.cdsi.gov.sa و سایت دفتر آمار که به آدرس www.stats.gov.sa در فضای مجازی فعال هستند، صبح روز پنجشنبه فعالیت عادی خود را ادامه می‌دادند که با یک حمله سایبری از دسترس خارج شدند. بررسی‌ها نشان می‌دهد سایت دفتر آمار سعودی‌ها صبح روز پنجشنبه ابتدا هدف یک حمله سایبری قرار گرفته و به‌طور نسبی از دسترس خارج شد اما در حمله دوم که گویا ساعتی بعد از حمله نخست انجام شده است، به‌طور کامل از دسترس خارج شده است. هنوز هیچ گروه سایبری مسؤولیت این حمله را برعهده نگرفته است اما برخی کاربران ایرانی می‌گویند آنها این حمله را در تلافی حمله سعودی‌ها به سایت مرکز آمار ایران انجام داده‌اند. هویت این کاربران مشخص نیست و معلوم نیست واقعاً چه گروه‌هایی در انجام این عملیات سایبری نقش داشته‌اند. هکرهای ایرانی در ادامه عملیات سایبری خود علیه سعودی‌ها، عصر روز پنجشنبه، سایت دانشگاه ملک عبدالعزیز به نشانی
 http://www.kau.edu.sa  را هک کردند و در این سایت عبارت «هکرهای ایرانی اینجا هستند» را ثبت کردند.

مذاکرات هیات اعزامی ایران به عربستان بدون نتیجه پایان یافت. رئیس سازمان حج و زیارت هنگام بازگشت به کشور پس از مذاکرات 2 روزه ایران و عربستان در رابطه با حج 95 بیان داشت: مقامات عربستانی برای ارائه خدمات کنسولی، هیچ راهکاری را ارائه نداده‌اند؛ سال‌های قبل که کنسولگری، سفارتخانه و امکانات مختلفی را در عربستان داشتیم، متاسفانه شاهد برخی برخوردهای نامناسب با زائران ایرانی بودیم که قطعا در شرایطی که بخواهیم از این امکانات بی‌بهره باشیم، مشکلات ما مضاعف خواهد شد. به گزارش فارس، اوحدی افزود: به وزیر حج عربستان اعلام کردیم که آخرین فرصت، روز یکشنبه است.
 

کسری  رمضانی:  زبان پارسی همان زبانی است که در طول سالیان سال فراز و نشیب بسیاری را تحمل کرده و امروز بدون اینکه خدشه‌ای بدان وارد شود، فرهنگ افتخارآمیز ما را تشکیل داده است. این زبان نه‌تنها در ایران جغرافیایی امروزی بلکه در ایران فرهنگی و حتی در بخش‌هایی از اروپا نیز نفوذ کرده و می‌توان به جد گفت بسیاری از دپارتمان‌های زبان پارسی در دانشگاه‌های اروپایی دیده می‌شود. اما اینکه از دوره دولت خاتمی تا دوره دولت روحانی بحث تدریس زبان قومیت‌ها در نظام آموزشی سطح کشور مطرح می‌شود بدون اینکه در این زمینه شفاف‌سازی‌های لازم صورت بگیرد و حتی با مخالفت‌ها یا نظرات خنثی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بسیاری از اساتید زبان فارسی کشور روبه‌رو می‌شود، مبحثی است که نیازمند کار و تأمل بیشتر است، چرا که با وجود زبان غنی و پربار فارسی، به فکر این می‌افتیم که زبان قومیت‌ها، گویش‌ها و لهجه‌های مختلف را پررنگ کنیم. این قطعا به این معنا نیست که این گویش‌ها بی‌اهمیت باشند ولی زبان رسمی کشور به اعتقاد اساتید فرهیخته کشور همین زبان پارسی باید باشد. خسرو معتضد، استاد تاریخ و چهره نام‌آشنا و رسانه‌ای تاریخ کشور در این باره می‌گوید کسانی که این ایده را مطرح می‌کنند به دنبال تجزیه کشور هستند و اگر هم مستقیم نباشند، ناخواسته به این امر دامن می‌زنند چرا که زبان فارسی است که ما را سال‌هاست از گزند حوادث و تهاجمات حفظ کرده اگرنه ما نیز می‌شدیم مثل هندوستان و دیگر کشورهای مستعمره اروپا و آمریکا که زبان فارسی در آنها به فراموشی گرایید. خسرو معتضد معتقد است کسانی که ایده تدریس دروس به زبان‌های محلی در مدارس و سیستم آموزشی را می‌دهند متأسفانه بدون اینکه متوجه جریانات بعد از آن باشند، دست به کارهایی می‌زنند که جریان تجزیه‌طلب ایران دنبال می‌کند. وی در این باره تأکید کرد تمام هم و غم ما باید حفظ میراث پرگهر زبانی‌مان باشد، گویش‌ها و زبان قومیت‌ها همین امروز هم در محلات و شهرهای مختلف ایران رواج دارد اما نیازی نیست اینها وارد سیستم آموزشی شود.
استاد معتضد در این بحث به تاریخ پرفراز و نشیب زبان فارسی در بین پادشاهان مختلف و علل استعمار هند و کمرنگ شدن زبان فارسی در این کشور اشاره می‌کند.
***
 استاد! به عنوان نخستین سوال درباره اهمیت تاریخی زبان پارسی در ایران‌زمین در مقایسه با سایر گویش‌ها و زبان‌ها صحبت کنید. چه روند تاریخی‌ای را این زبان در طول تاریخ طی کرده است؟
زبان پارسی جانشین زبان پهلوی عصر باستان، یک زبان کاملا جاافتاده و قدیمی است که جایگزین لهجه‌ها، گویش‌ها و زبان‌های مختلف در ایران‌زمین شده است. این زبان، زبان گفت‌وگو و زبان ادبی چندین دوره تاریخی ایران بوده است. از دوران پارسیان که نظر بیفکنیم، زبان فارسی با یک مقدار شباهت‌هایی از دوران باستان ماندگار بوده است. این را از ادبیات و کتیبه‌های مختلف نگاشته‌شده در ایران‌زمین می‌توانیم درک کنیم. به طور مثال از یک سنگ‌نبشته قدیمی مارتی‌ها، وزرگ همان بزرگ، وهرام همان بهرام، وزرگان همان بزرگان معنی می‌دهد. در این سنگ‌نبشته خط میخی و چند خط دیگر دیده می‌شود البته آن دوران به استثنای خط میخی، خطوط زیادی اختراع شده بود. مرحوم «رکن‌الدین همایون‌فرخ» دانشمند ایرانی همه این خطوط را ثبت کرد. یکی از این خطوط، مخصوص دبیران، دیگر خطوط برای عموم، مخصوص نامه‌های سیاسی یا خطوط رمز بودند که افراد عادی متوجه آنها نمی‌شدند بنابراین زبان فارسی در طول تاریخ ادامه پیدا کرده و دنباله همان زبان قدیم است.
زبان فارسی به تدریج پخته و جاافتاده شده و کلماتش زیبا و موزون درآمده است. یک کتابی دکتر سبا درباره فرهنگ زبان فارسی تألیف کرده که بسیار حیرت‌انگیز است. اسامی بسیار زیادی از آسمان، زمین، سبزی‌ها، گیاهان، پدیده‌ها، عناصر طبیعی و ستارگان در آن آمده است. از دل زبان فارسی زبان‌های زیادی خلق شده است. اکنون اگر در 30 شبکه تلویزیونی استانی به زبان‌های محلی دقت کنیم متوجه می‌شویم به طور مثال زبان ترکی، زبانی است که ایرانیزه شده است جالب این است که زبان ترکی تا دوره قاجار زبان نظامی‌ها بود و نظامی‌ها به این زبان علامت می‌دادند چرا که عناصر ترک که از یک دوره بسیار قدیم- تصور می‌کنم از دوره ساسانی- با ما همسایه شدند به تدریج با ایران عجین شدند بنابراین ما پادشاهان سلجوقی را نمی‌توانیم ترک بدانیم چرا که اینها دارای وزرای ایرانی، همسران و فرزندان پارسی‌زبان و ایرانی بودند. همه اینها اسامی ایرانی داشتند بنابراین نمی‌توانیم اینها را بیگانه بدانیم چرا که در ایران مستحیل شدند. در حال حاضر به نژاد انگلیسی‌ها هم دقت کنیم می‌بینیم اینها دارای دو نژاد «نورماندی‌» و «ساکسون‌» هستند. نورماندی‌ها از فرانسه به انگلیس مهاجرت کردند و با آنها عجین شدند بنابراین بدین قرار کلمات زبان انگلیسی و فرانسه به هم نزدیک شده است و ما وقتی این دو زبان را مطالعه می‌کنیم بسیاری کلمات را شبیه به هم می‌بینیم. همینطور در کشور سوییس هم ما 3 گروه آلمانی‌زبان، فرانسه و ایتالیایی‌زبان می‌بینیم. اینها کم‌کم زبانشان به هم نزدیک می‌شود. زبان ترکی هم در ایران هیچگاه بیگانه نبوده و از خارج به ایران وارد نشده بلکه طی مهاجرت در ایران مستحیل شده است.
 بیشتر سلاطین ایران هم آمیزه‌ای از ترک و فارس هستند، درست است؟
بله! به طور مثال سلسله صفویه را که مطالعه کنیم، متوجه می‌شویم پدربزرگ صفوی‌ها فردی به نام «کیا» از امرای محلی مازندران بوده. از سوی دیگر مادر «شاه اسماعیل»، «حلیمه خاتون» دختر «دسپینا خاتون» بوده و دسپینا دختر پادشاه ترابوزان، همسر «اوزون حسن» است. سفرنامه کونتارینی را که مطالعه کردم متوجه شدم همین اوزون حسن که به ایران آمده سه پایتخت در اصفهان، قم و تبریز داشته بنابراین زبان فارسی در تمام این دربارها زبان فرهنگی، علمی و معارفی او بوده و به طور قاطع در سفرنامه خود از ایران و ایرانیان صحبت کرده است کمااینکه ادبیات ما 95درصد زبان فارسی است حتی مغول‌ها در ایران نامه‌هایشان به پاپ را به زبان فارسی می‌نوشتند و او را «بابا» خطاب می‌کردند.
بنابراین زبان نامه مغولی‌ها، مغولی نیست همین‌طور در دربار عثمانی و هند هم فارسی رواج داشته است.
 سلاطین هندوستان هم علاقه به زبان فارسی داشتند؟
بله! عثمانی و هند همه پادشاهانشان به فارسی سخن می‌گفتند. سلطان محمد فاتح دوم نامه‌های عثمانی را به ایران، فارسی می‌داد. سلاطین هندوستان هم به زبان فارسی صحبت می‌کردند و نسبت به این زبان احساس افتخار داشتند. در ادامه بحثم بگویم که از دوره ساسانیان در ایران برای بستن قرارداد همه باید یک زبانی را انتخاب می‌کردند. یک دولتی در کنار دولت ایران به نام دولت روم مطرح بوده که ما 800 سال با این دولت همسایه بودیم. نامه‌ها در این همسایگی با دو زبان لاتین و رسمی ایران نوشته می‌شده است. قراردادها همه به زبان فارسی بوده و نمی‌شد کسی بگوید به زبان طالشی یا مثلا سنگسری یا فلان زبان محلی و منطقه‌ای قرارداد بنویسند. بنابراین زبان فارسی اینگونه عمومیت پیدا کرد و 90 درصد دیگر زبان‌ها متفرقات این زبان است.
 استاد! طرح این مطلب که گویش‌ها و لهجه‌های محلی ما در سیستم آموزشی گنجانده شود را چطور تحلیل می‌کنید؟
این سوال را با یک مثال پاسخ بدهم؛ اگر ما زبان لری را در تلویزیون بشنویم که جزو گویش‌های استانی ماست، متوجه می‌شویم این زبان هم به فارسی نزدیک است. بنابراین اگر قرار باشد به طور مثال یک دانشگاه برای سنگسری‌ها، کردها، یدی‌ها و... داشته باشیم یا اینکه در سیستم مدرسه چنین چیزی باشد، خود کردها به طور مثال 5 زبان متفاوت دارند (سورانی، کردی‌شمال و کردی‌خارج ایران و...) کدام یک از اینها را مدنظر قرار می‌دهیم؟ رشته‌ها و دروس را چطور تدریس می‌کنیم؟ شیوه مکاتبه با دولت چگونه خواهد بود؟
بنابراین کسانی که این ایده‌ها را برای تدریس دروس به زبان‌های محلی در مدارس و سیستم آموزشی می‌دهند متأسفانه بدون اینکه متوجه جریانات بعد از آن باشند، دست به کارهایی می‌زنند که جریان تجزیه ایران را به دنبال دارد. دقیقاً یکی از عللی هم که برای چنین طرح‌هایی مطرح می‌شود این است که زبان‌های متفاوتی در کشور وجود دارد حتی از برخی داخلی‌ها گله دارم دوستانی که در طول هزاران سال جزو ایران بودند حتی شنیدم در یک شهری در انجمن شهر مطرح شده که قرار است به لهجه محلی صحبت کنند و آن را به همان لهجه صورتجلسه کنند. بنابراین سوال پیش می‌آید که چطور دولت ایران باید این زبان محلی و گویش را ترجمه کند؟ درست است که بسیاری از کلمات آشناست اما بسیاری از کلمات هم آشنا نیستند. الان در خود هندوستان 150 زبان وجود دارد، هندی‌ها 520 زبان محلی دارند که از اینها 14 زبان رسمی است چرا که هند کشور بسیار بزرگی است از این 14 زبان هم حدود 3-2 زبان در تلویزیون صحبت می‌شود، زبان رسمی هم که انگلیسی است؛ زبانی که 200 سال در هند سابقه دارد و مکاتباتشان به این زبان صورت گرفته است. در یک دوره‌ای از قرن نوزدهم در هند مردم مجبور شدند زبان انگلیسی را به جای فارسی یاد بگیرند، چرا که برای دانشگاه رفتن، خدمت سربازی، ارتش، کار در پلیس یا هر جای دیگری باید زبان انگلیسی می‌دانستند بنابراین این تفاوت اجبار زبانی با ایران مشهود است، چرا که در ایران همه فارسی صحبت می‌کردند و کسی به دیگر زبان‌ها صحبت نمی‌کرد و تجار ایرانی که به دیگر کشورها می‌رفتند و صله و هدیه می‌بردند به فارسی صحبت می‌کردند و پیش از اسلام هدایای‌شان گاهنامه، خدای نامک و سپس شاهنامه و در قرن هفتم گلستان و بوستان و قرن هشتم دیوان حافظ بود بنابراین تجار که این اشعار را به دیگر کشورها می‌بردند مردم اهل ذوق بسیار به زبان فارسی علاقه‌مند می‌شدند. در برخی موارد هم جنگ‌ها عامل تسری فرهنگ و خلقیات یک  کشور به کشور دیگر می‌شدند به طور مثال حمله سلطان محمود غزنوی یا جنگ‌های صلیبی در اروپا که عامل علاقه‌مند شدن اروپاییان به شرق شد. تا پیش از جنگ‌های صلیبی اروپا شرق را نمی‌شناخت و از قرن یازدهم به بعد کم‌کم با شرق و ادویه، فلفل و غذاهای شرقی آشنا شدند.
زبان فارسی هم از طریق کشتیرانی‌های ایران بویژه در ایام حج که اسلام آن را بر همه مسلمانان واجب کرده، به طور مثال به جزیره‌العرب منتقل می‌شد و این سفرها رابطه خوبی بین فرهنگ‌های مختلف ایجاد می‌کرد. حتی در کتاب عجایب‌الهند و البر و البحر و الجزایر که ناخدا بزرگ شهریار رامهرمزی نوشته، آمده که بسیاری از  کشتیران‌ها ایرانی هستند و زبانشان فارسی است حتی اینها در مناطق دیگر و دور دنیا هستند به طور مثال در ساحل آفریقا حزب شیرازی ‌هست که در انتخابات هم شرکت می‌کنند و اجدادشان ایرانی و شیرازی هستند البته تاکنون، نسل‌های جدیدشان زبان فارسی را فراموش کرده‌اند ولی در گذشته اجدادشان زبان فارسی را بلد بودند بنابراین در گذشته زبان فارسی زبان تجارت و فرهنگ اسلام و ایران بوده است.
 درباره هند صحبت کردید، توضیحی از برنامه‌های استعمار برای از بین بردن زبان پارسی در شبه‌قاره هند بفرمایید؟
در یک دوره‌ای در هندوستان زبان پارسی گسترش پیدا کرد و به قسمت‌های دیگر جهان منتقل شد، بزرگ‌ترین شاهد این امر هم روزنامه «حبل‌المتین» است که از زمان ناصرالدین شاه قاجار تا رضاشاه پهلوی به مدت 44 سال در کلکته هند منتشر شد. این روزنامه از هنگ‌کنگ تا جزیره مالت، کرت، کربلا، نجف، قفقاز، مصر، عراق و عثمانی ترویج پیدا کرد به این علت که روزنامه بدون سانسوری بود و به همه جا فرستاده می‌شد. الان تصور نمی‌کنم هیچ روزنامه‌ای در ایران به چنین جزایر دور و شهرهایی فرستاده شود.
بنابراین از سال 1822 در هندوستان روزنامه فارسی منتشر می‌شد، تقریبا در دوران سلطنت فتحعلی شاه. این اطلاعات در کتابخانه‌ها و مراکز اسناد آمریکایی نگهداری می‌شود. در یکی از این سندها آمده که یکی از دانشمندان ایرانی یک شماره مخصوص ایران‌نامه به مطبوعات ایران در هندوستان اختصاص داد بنابراین زبان فارسی در آن دوره‌ها زبان فرهنگی هندوستان بوده است، حتی «نهرو» می‌گوید در بچگی زبان فارسی می‌خوانده است بنابراین در هند همه مجبور می‌شدند فارسی بیاموزند. دکتر «اسماعیل رضوانی» استاد و دوست صمیمی من فهرستی از روزنامه‌های ایرانی در هند حتی در دوران رضاشاه را منتشر کرد جالب است که خانواده «جلال‌الدین معین‌الاسلام حسینی» [همان خانواده حبل‌المتین] هنوز هم مجلات و روزنامه‌های بزرگ هندوستان را منتشر می‌کنند. حتی در روزنامه تایمزآو ایندیا هم سرمایه‌گذاری دارند. یک خانمی چند سال پیش ما را به هند دعوت کرد. این خانم با ما فارسی صحبت می‌کرد. من از او پرسیدم چه کسی است و او گفت نوه جلال‌الدین معین‌الاسلام حسینی است که فرزندان او الان فوت کرده‌اند و نوه‌ها هنوز در روزنامه‌های هندوستان فعال هستند منتها کمپانی هند شرقی کم‌کم به این زبان نفوذ و آن را ریشه‌کن کرد و عده‌ای را از هند به انگلستان برد و مدرسه زبان‌های شرقی را افتتاح کرد.بنابراین بعد از یک دوره زبان انگلیسی زبان رسمی هندوستان شد. از سال 1757 میلادی که دولت هند بعد از شورش سپاهیان و سربازان هندی توسط انگلیسی‌ها سرکوب شد، اینها شورشی علیه دولت انگلستان کردند. کمپانی هند شرقی یک کمپانی دارای ارتش و وزارت خارجه بود و از آن زمان که هندی‌ها را سرکوب کردند هندوستان مستعمره بریتانیا شد به عبارت دیگر تا آن تاریخ هند تحت توجهات کمپانی هند شرقی انگلیس بود اما از آن دوره به بعد دیگر دولت تابع انگلیس شد و ارتش انگلیسی درست شد به نام هند انگلیسی.
از این تاریخ به بعد یک نایب‌السلطنه از انگلستان بر هند حکومت کرد که کم‌کم فارسی را ریشه‌کن کرد به طوری که هر کس می‌خواست وارد دانشگاه، دادگستری یا دیگر مراکز عمومی شود باید به زبان انگلیسی صحبت می‌کرد. کنارش یک زبان محلی هم در هر ایالت گذاشته شده بود. الان هم همانطور که گفتم 14 زبان رسمی در هند وجود دارد که زبان رسمی هم انگلیسی است به طور مثال اگر بخواهیم با سفارت هند در ایران صحبت کنیم به زبان انگلیسی پاسخ می‌دهند البته قرار بود در سال 1965 این زبان برچیده شود اما مشخص شد که این زبان در سراسر هند استفاده شده و حاکمیت دارد بنابراین مردم سعی می‌کنند همه انگلیسی یاد بگیرند. این‌طور شد که انگلیسی جای فارسی را در هند گرفت و کم‌کم زبان فارسی از زبان دانشگاهی هند خارج شد.
 زمان قاجار تعدادی دانشجو بورسیه به هند فرستادند تا زبان فارسی باقی بماند. 8-7 سال پیش هم یکی از دوستانمان که شاهنامه‌خوان بود به هند رفت و در دانشگاه شاهنامه می‌خواند. دانشجویان با عشق و علاقه گوش می‌دادند حتی آنهایی که فارسی نمی‌دانستند از آهنگ کلمات خوششان آمده بود.
بله! تعدادی  از پارسیان از زمان حمله نادرشاه آنجا بوده‌اند و عده‌ای هم از زردشتیان. البته این را هم نباید از نظر گذراند که تعداد ایرانیان در هندوستان هم زیاد است شاید یکی از عللی که هنوز هم عده‌ای در هند علاقه‌مند به فارسی هستند و در بخشی رواج دارد همین تعداد ایرانیان در آنجا باشد. پس از آمدن اسلام به ایران بخشی از زردشتیان آنجا سکنی گزیدند و نخواستند در ایران بمانند. برخی با کشتی از جزیره هرمز به هند رفتند و چون مردمان ساکت و بی‌آزاری بودند با آن همه فرقه و مذاهب مختلف در هند کنار آمدند و با کسی از قدیم‌الایام کاری نداشتند بنابراین در هند نفوذ پیدا کردند که به اینها پارسیان هند می‌گویند بنابراین یکی از عوامل وجود زبان فارسی در هند همین زردتشیان هستند. الان در هند حتی یک سازمان جمشید پاتا وجود دارد که سرمایه‌گذاری برای کارهای هواپیمایی، راه‌آهن، نوشابه و سایر صنایع می‌کند. در زمان پهلوی دوم قرار بود عده‌ای از این زردشتیان به ایران بیایند، تبلیغاتی هم در این زمینه شد حتی عده‌ای آمدند اما باز هم به هند بازگشتند البته نسل‌های جدید همین‌ها دیگر فارسی نمی‌دانند. به فیلیپین که رفته بودم عده‌ای را ملاقات کردم که مسلمان بودند و به زبان فارسی صحبت می‌کردند البته با کلمات فارسی در فیلیپین و مالزی آشنا بودند مالزی که بودم نمی‌دانستم برای بازار رفتن باید به چه زبانی آدرس دهم اما ناخودآگاه به زبان فارسی صحبت کردم و مستقیم مرا به بازار بردند. فارسی بلد بودند.
 در نهایت مهم‌ترین کار برای حفظ زبان فارسی در منطقه و نابود نشدن آن در سطح  بین‌الملل چیست؟
ما باید بر زبان فارسی تأکید داشته  باشیم در تمام کشورهای آسیایی مرکز شاهنامه، سعدی، گلستان و بوستان داشته باشیم. اینها را باید کشف کنیم. همسایگان ترک ما از ما زرنگ‌تر هستند و مولوی را ترک جا زدند و حتی می‌گویند دیوان مولوی را هم قرار است به ترکی منتشر کنند. تلاش‌های ما در این راستا نشانه اهمیت به زبان فارسی است البته یک کتابی هم درباره ملانصرالدین من چند سال پیش نوشته بودم که خیلی مورد توجه مردم ازبکستان قرار گرفت، این را بگویم که مردم ازبکستان و تاجیکستان بیش از 50 درصد به فارسی صحبت می‌کنند. یک بار از سفارت به من زنگ زدند و مرا به ازبکستان دعوت کردند اما متأسفانه گرفتاری من زیاد است و نتوانستم این دعوت را قبول کنم. موطن ملانصرالدین سمرقند و محل زندگی‌اش بخاراست. وی در سمرقند به حضور امیرتیمور گورکانی رسیده بود بنابراین ازبک‌ها، ملا را خیلی دوست دارند و شاید برابری با فردوسی برای اینها می‌کند این‌طور است که سایر کشورها بزرگانشان را دوست دارند و اهمیت می‌دهند ما نیز به جای اینکه به دنبال بزرگنمایی سایر زبان‌ها در حاشیه زبان فارسی باشیم باید به اهمیت ترویج زبان فارسی توجه کنیم. در کنارش سایر گویش‌ها و زبان‌ها هم در مکان‌های مختلف صحبت می‌شود و مورد استفاده قرار می‌گیرد اما زبان رسمی در سیستم‌های آموزشی و همه سیستم‌های اداری و رسمی‌مان باید فارسی باشد.

شروین طاهری: با آنکه پیش از سفر روز جمعه باراک اوباما به هیروشیمای ژاپن، «اولیور استون» کارگردان بزرگ هالیوود،  «نوام چامسکی» برجسته‌ترین زبان‌شناس جهان و 70 متفکر و نخبه آمریکایی دیگر در نامه‌ای سرگشاده از او خواسته بودند با بازماندگان بمباران اتمی 1945 دیدار و از آنها عذرخواهی کند اما مستاجر کاخ سفید به این درخواست روشنفکران کشورش وقعی ننهاد و حتی با بی‌احترامی نسبت به افکار عمومی کشور میزبان، بدون  هرگونه عذرخواهی، هیروشیما را ترک کرد. بدین ترتیب اوبامای اتمی با نمایش قدرتی توهین‌آمیز، دومین بمب هسته‌ای آمریکایی را با عنوان «وقاحت بزرگ»  -  پس  از نخستین بمب هسته‌ای در سال 1945 که به «پسر کوچک» موسوم بود - در این شهر منفجر کرد، چرا که دیدار نخستین رئیس‌جمهور آمریکا از هیروشیما پس از بمباران اتمی 71 سال پیش، توام با عدم عذرخواهی، عملا به منزله مهر تایید او بر جنایت اسلافش در خلق بزرگ‌ترین قتل‌عام بشری دوران معاصر – که به مرگ 250 هزار نفر انجامید – محسوب می‌شود. کاخ سفید حتی وقاحت را از این هم فراتر برد و به شبهه‌های رسانه‌ها و افکار عمومی ژاپنی‌ها  نیز در این باره که ممکن است حضور اوباما در پارک یادبود صلح هیروشیما یا آرامگاه نمادین قربانیان بمباران هسته‌ای به منزله عذرخواهی رئیس‌جمهور ایالات متحده باشد پاسخ رد داد.
جاش ارنست، دبیرکل مطبوعاتی کاخ‌سفید گفت: «اگر مردم [دیدار اوباما را ] اینگونه تعبیر می‌کنند،  دارند برداشت اشتباهی می‌کنند»!  اوباما پس از آنکه بر بنای یادبود قربانیان تنها حمله اتمی تاریخ توسط کشورش در هیروشیما دسته گل گذاشت، چنین اشک تمساح ریخت: «71 سال پیش مرگ از آسمان فرو ریخت و جهان تغییر کرد. این بمباران نشان داد انسان ابزارهایی برای نابودی خود در اختیار دارد. پیشرفت فناوری بدون توسعه متوازن در نهادهای بشری می‌تواند ما را نابود کند. انقلاب علمی که به شکاف اتم منتهی شد، نیازمند انقلاب اخلاقی نیز هست. ما خود را مجبور می‌کنیم تا رنج کودکان را احساس کنیم که از آنچه دیدند آشفته هستند. ما به صدای گریه خاموش گوش می‌کنیم». این در حالی است که یک تحلیلگر برجسته آمریکایی حوزه امنیت و امور بین‌الملل در بنیاد صلح ساسکاوا در واشنگتن هم سخنرانی اوباما را در نقطه صفر انفجار فاجعه‌آمیز نخستین بمب هسته‌ای که علیه بشریت به کار رفت، اشتباهی بزرگ از سوی او خوانده بود، چرا که موجب انواع و اقسام سوءتعبیرهای بحث‌برانگیز می‌شود. «جفری هورنانگ» ماه پیش به روزنامه ژاپنی سانکی‌شیمبون گفت: «اگر اوباما می‌خواهد سخنرانی کند... آن وقت در خطر قرار خواهد گرفت که کلماتش مورد سوءبرداشت، سیاست‌بازی و تحلیل‌های سختگیرانه کارشناسان قرار بگیرد».
پرسش اینجاست: چرا اوباما تا این حد بر حضور در هیروشیما در مقطع فعلی و سخنرانی دوپهلوی «تاثرآمیز / تهدیدآمیز» در مبدأ جنگ اتمی در جهان تاکید داشت. مقامات آمریکایی در پاسخ می‌گویند سخنان نمادین اوباما در هیروشیما، به مثابه آغاز روند مبارزه جدی او با توسعه سلاح‌های هسته‌ای در جهان است اما منتقدان اوباما معتقدند اینها جز یک نمایش وقیحانه و ریاکارانه برای سرپوش گذاشتن بر بزرگ‌ترین برنامه تسلیحات هسته‌ای در تاریخ که توسط خود او حمایت و بودجه‌ریزی می‌شود، نیست. در حقیقت اوباما با نقض چندباره پیمان کنترل سلاح‌های کشتارجمعی با روسیه موسوم به «استارت جدید»، با سلاح‌هایی مهلک‌تر به مبارزه با تسلیحات هسته‌ای رفته است. فقط در یکی از چندین جبهه هسته‌ای جهان، کاخ سفید اخیرا دستور استقرار سامانه موشکی قادر به حمل کلاهک هسته‌ای را در رومانی، در نزدیک‌ترین فاصله به خاک روسیه صادر کرده است. امروز چه تضمینی وجود دارد که یک دیوانه مثل نتانیاهو با 400 کلاهک هسته‌ای‌اش، یا اوبامایی که وقیحانه کار ترومن را در حمله به ژاپن تصدیق کرده یا  ترامپ، این یا  «اون»، ماشه شلیک نخستین موشک هسته‌ای را نکشد؟  بنابراین اوباما چندان هم  بیجا نگفته است و حقیقتا فقط شنونده «صدای گریه خاموش» قربانیان حملات هسته‌ای خواهد بود  و بس! اما صدای گریه ژاپنی‌ها دیگر خاموش نیست، چون آنها از نزدیک با فرآیند زغال شدن بشریت در چند ثانیه، آن هم به لطف هدیه چاق و چله یانکی‌ها در پایان جنگ دوم جهانی آشنا هستند. البته ملی‌گرایی افراطی غیرمستقل باعث شده اغلب مردم سرزمین آفتاب تابان تابع جهت‌گیری‌های سیاستمداران و رسانه‌های خریده شده توسط سرمایه‌داری آمریکایی باشند و دم نزنند اما فریاد اعتراض مردم هیروشیما، روز جمعه به گوش جهان رسید. آنها پیش از حضور مردی که قتل عام اجدادشان را تایید می‌کند در پارک یادبود صلح،  خطاب به اوباما فریاد می‌زدند «تو به اینجا خوش نیامده‌ای»، «از هیروشیما برو بیرون!»
شعارهای سیاسی‌تر و هدفمند‌تر هم شنیده می‌شد مثل اینها: «فورا از شر همه بمب‌های هسته‌ای خلاص شوید»، «همه پایگاه‌های آمریکا را از اوکیناوا جمع کنید» و سرانجام حرف آخر معترضان: «ما به شما اجازه نمی‌دهیم از اتحاد نظامی برای آغاز جنگ بعدی‌تان استفاده کنید!»
این شعار فاش‌کننده همان هدفی است که برخی کارشناسان راهبردی بین‌المللی، بزرگ‌ترین پیام سخنرانی اوبامای اتمی می‌دانند. در حقیقت طبق فرمول معروفی که «جورج اورول»، نویسنده سرشناس انگلیسی از رهبران سیاسی غرب ارائه کرده است،  مهم‌ترین هدف رئیس‌جمهور آمریکا، صاحب و توسعه‌دهنده بزرگ‌ترین زرادخانه اتمی جهان، آنچه بر زبان آورده نیست، بلکه آن چیزی است که از گفتنش سر باز زده است: «معذرت‌خواهی به‌خاطر آغاز جنگ هسته‌ای در کره زمین توسط آمریکا که به معنای پشیمانی از راه‌انداختن فاجعه هسته‌ای بعدی در هر کجای جهان توسط اوباما یا جانشینش است».
اوباما پیش‌تر در مصاحبه با یک شبکه ژاپنی درباره سفرش به هیروشیما گفته بود: «نه! [عذرخواهی نمی‌کنم] زیرا به نظر من درک این نکته اهمیت دارد که رهبران (کشورها) در میانه جنگ هر نوع تصمیمی را اتخاذ می‌کنند».  «یوهی ساکوب»، دانشجوی جوان معترض ژاپنی هم بخوبی دلیل عدم عذرخواهی رئیس‌جمهور آمریکا را می‌داند: «البته که او عذرخواهی نخواهد کرد. دلیلش ساده است؛ اگر او عذرخواهی کند، آمریکا دیگر نمی‌تواند از سلاح اتمی استفاده کند. به نظر من او عذرخواهی نمی‌کند تا امکان استفاده از تسلیحات اتمی را در آینده داشته باشند».
در حقیقت بر زبان نراندن واژه «عذرخواهی می‌کنم» توسط اوباما، خود اسم رمز  جنگ فاجعه‌آمیز قریب‌الوقوعی است که اخیرا دکتر پل کریگ رابرتس، از نزدیک‌ترین و آگاه‌ترین مسؤولان سابق دولت ریگان به برنامه توسعه تسلیحات اتمی آمریکا در دهه 1980، نسبت به وقوع آن هشدار داده است. همان هفتاد و اندی متفکر آمریکایی نیز در نامه‌شان به اوباما که در ابتدا وصفش رفت، این خطر را گوشزد کرده‌اند و آشکارا به او هشدار داده‌اند به وعده خودش مبنی بر کاهش تسلیحات هسته‌ای که رئوس آن را در سخنرانی سال 2009 در پراگ اعلام کرد احترام بگذارد.
امضاکنندگان این نامه از اوباما خواستند برنامه‌های آمریکا برای اختصاص یک تریلیون دلار به تولید نسل جدید تسلیحات هسته‌ای و سیستم‌های پرتاب آنها را متوقف کند و با اعلام کاهش یک‌جانبه و نابودی زرادخانه متشکل از یکهزار سلاح هسته‌ای آمریکا، به مذاکرات خلع سلاح هسته‌ای فراتر از نیواستارت، جان تازه‌ای ببخشد. همچنین از او خواسته بودند درباره خودداری از عذرخواهی یا گفت‌وگو درباره بمباران‌های اتمی ژاپن که حتی «آیزنهاور» و ژنرال‌هایی مانند مک‌آرتور، آرنولد و... آن را برای پایان دادن به جنگ لازم ندانستند، تجدید نظر کند.
اما پیداست که اوباما، به مصداق همان تعریف اورول نیامده تا ساعت آخرالزمانی صهیونیستی را که به دستش بسته‌اند از حرکت بازدارد.
«مانیلو دینوچی»، تحلیلگر سرشناس ایتالیایی مسائل راهبردی در مقاله‌ای در «ایل مانیفستو» ابعاد جنون اتمی این رئیس‌جمهور ظاهرا صلح‌جو اما در حقیقت ماجراجوی اتمی را که ساعت آخرالزمانی را به دست دارد چنین توصیف کرده است: «تقریبا همان روز14 ژوئیه 2015 (23 تیر 94) که سران کاخ سفید و همتایان‌شان در تهران مشغول جشن گرفتن برجام (توافق هسته‌ای اولیه 1+5 با ایران) بودند و فدریکا موگرینی اعلام کرد «امروز یک روز تاریخی است تا جهان را امن‌تر سازیم»، نیروی هوایی ایالات متحده و مرکز امنیت هسته‌ای ملی اعلام کردند آزمایش بمب هسته‌ای B61-12 در تونوپا واقع در نوادا به پایان رسیده است. این بمب جدید بزودی جایگزین B61 خواهد شد که زرادخانه‌های هسته‌ای آمریکا در اویونو و گدی تور، دو شهر ایتالیایی،  بین 70 تا 90 عدد از این نوع بمب را در خود جای داده‌اند  به انضمام 200 فروند که در آلمان، بلژیک، هلند و ترکیه نگهداری می‌شود».
کمتر از 2 ماه پیش از آن اوباما روز 2 آوریل درباره توافق قریب‌الوقوع با ایران مژده داده بود که «از این پس ما در جهان امن‌تری به سر خواهیم برد.» ولی در همان روز، ستاد فرماندهی نیروی هوایی پنتاگون فرمان حمله سراسری با پرتاب آزمایشی
2 موشک مینوتمن 3 (قاره‌پیما دارای قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای) با کلاهک‌های غیرهسته‌ای را در اقیانوس آرام صادر کرد که در واقع مانوری بود به منظور آمادگی برای حمله همه‌جانبه هسته‌ای آمریکا به دشمنانش. پیش از آن نیز اوباما دستور بزرگ‌ترین عملیات ساخت و نوسازی تسلیحات هسته‌ای آمریکا به ارزش حدود 100 میلیارد دلار را شامل ده‌ها زیردریایی اتمی و هواپیما و صدها موشک بالستیک و کلاهک هسته‌ای جدید صادر کرده بود. تحلیلگر ایتالیایی از کشیده شدن این جنون هسته‌ای به آسیا ابراز نگرانی می‌کند و می‌نویسد: «از همین رو عقربه «ساعت آخر زمان» به شکل نمادین نشان می‌دهد ما چند دقیقه با جنگ هسته‌ای فاصله داریم، 5 دقیقه در سال 2012 و کمتر از 3 دقیقه در سال 2015 یعنی همان بازه زمانی که در بحبوحه جنگ سرد در سال 1984 وجود داشت». اینک 28 مه 2016، فاصله عقربه «ساعت آخر زمان» مورد وصف با فاجعه بزرگ کمتر هم شده است. همین دیروز بازماندگان فاجعه بزرگ اتمی در هیروشیما ذکر مصیبت انفجار مهیب روز ششم آگوست 1945 را می‌گفتند. یکی از این نجات‌یافتگان «کینویو ایکه‌گامی» 82 ساله بود که گفت: «من می‌توانستم جیغ بچه‌مدرسه‌ای‌ها را بشنوم؛ کمکم کن! کمکم کن!»
«ایجی هاتوری» 73 ساله هم هنگام بمباران اتمی شهر توسط بمب‌افکن بی52 آمریکایی فقط 2 ساله بود و به رغم نجات یافتن از فاجعه، تا امروز با 3 سرطان مختلف دست و پنجه نرم کرده است. پیرمرد بینوا دیروز گفت: «من از اوباما می‌خواهم بگوید «متاسفم!». اگر گفت آن وقت می‌توانم بمیرم و والدینم را در بهشت ملاقات کنم.» اما دست آخر اوباما بدون عذرخواهی هیروشیما را ترک کرد و شاید ایجی هاتوری یک جهنم هسته‌ای دیگر را شاهد باشد.

 

همزمان با آشکار شدن واقعیت‌های انتخابات 7 اسفند و درست در روزهای منتهی به آغاز به کار مجلس دهم، امید اصلاح‌طلبان برای در اختیار گرفتن ریاست مجلس دهم در حال فروکش کردن است.  به گزارش «وطن امروز»، در روزهایی که محمدرضا عارف بر کاندیداتوری خود برای ریاست مجلس اصرار دارد، برخی رسانه‌های وابسته به جریان اصلاحات خبر می‌دهند تصمیم‌گیران این جریان نسبت به کاندیداتوری عارف دچار تردید شده‌اند.  این جریان که پس از انتخابات 7 اسفند در اختیار گرفتن ریاست مجلس دهم را «گام دوم» برای بازسازی توان سیاسی  خود می‌دانست، اکنون نه‌تنها زمزمه‌های انصراف عارف از کاندیداتوری را مطرح کرده‌است بلکه تلاش‌های‌شان برای رایزنی با علی لاریجانی نیز به بن‌بست رسیده است.  علی لاریجانی در نشست خبری اخیر خود صراحتا اعلام کرد حسابی با اصلاح‌طلبان ندارد و حضور نام او در لیست انتخاباتی امید در حوزه انتخابیه قم، تاثیری در میزان رای او نداشته است.  لاریجانی همچنین گفت رایزنی‌های بیرون از پارلمان برای انتخابات هیات رئیسه را نمی‌پسندد و این اقدام را خلاف عرف پارلمان می‌داند. او همچنین ادعاهای اصلاح‌طلبان مبنی بر انجام یکسری رایزنی‌ها را نیز تکذیب کرد و گفت ترجیح می‌دهد نتیجه انتخابات
هیات رئیسه بدون انجام این رایزنی‌ها و در صحن علنی مشخص شود. این اظهارات اما در حالی است که اصلاح‌طلبان یا به‌اصطلاح همان فراکسیون امید آخرین تلاش‌های خود را برای تعامل با لاریجانی انجام می‌دهند.  به گزارش «وطن امروز»، آنها به دنبال آن هستند تا با گرفتن برخی کرسی‌های هیات رئیسه و نیز کمیسیون‌ها، قید رقابت با علی لاریجانی را بزنند. در واقع این اقدام آنها پس از آن صورت می‌گیرد که اقلیت بودن محض آنها در مجلس دهم در حال آشکار شدن است. این در حالی است که گزارش‌های رسیده به «وطن امروز» حاکی از آن است که این رایزنی‌ها تاکنون به نتیجه نرسیده و علی لاریجانی درباره ترکیب هیات رئیسه و برخی کمیسیون‌ها به آنها قولی نداده است.  این البته مانع اصرار اصلاح‌طلبان نشده و آنگونه که مصطفی کواکبیان گفته است، آنها روز پنجشنبه نیز عده‌ای را فرستاده‌اند تا شاید لاریحانی را متقاعد کنند. کواکبیان به فارس گفت: ما از روز  پنجشنبه 6 خرداد  هیأتی را مأمور کردیم که غیر از رقابت بر سر ریاست در رابطه با سایر ارکان رسماً با آقای لاریجانی به مذاکره بپردازند و این خود یعنی دعوت رسمی. البته این اظهارات کواکبیان در شرایطی است که تحلیلگران اصلاحات از هم‌اکنون شیپور باخت را به صدا درآورده‌اند. البته از آنجا که ماهیت این جریان در وارونه‌نمایی واقعیات است؛ آنها شکست در انتخابات هیات رئیسه مجلس که نشان‌دهنده وضعیت آنها در ترکیب مجلس دهم است را نه به دلیل اقلیت بودن بلکه ناشی از «خیانت» همفکران خود می‌دانند. صادق زیباکلام در این‌باره می‌گوید عده‌ای از راه‌یافتگان لیست امید به مجلس دهم همانند الهه راستگو هستند یعنی با لیست اصلاح‌طلبان وارد مجلس شده‌اند اما در هنگامه انتخابات هیات رئیسه، به کاندیدای طرف مقابل رای می‌دهند.  او در این‌باره گفت: فکر می‌کنم آقای لاریجانی رئیس مجلس شوند، چراکه علاوه بر اصولگرایان، این احتمال وجود دارد که در انتخاب رئیس مجلس پدیده «الهه راستگو» تکرار شود. این اظهارات نشان می‌دهد این افراد حاضرند همفکران خود را خائن بنامند اما واقعیت اقلیت بودن خود را نپذیرند. البته این ادعای زیباکلام نیز تغییری در وضعیت جریان سیاسی متبوع او ایجاد نمی‌کند. چراکه به فرض صحت ادعای او، اصلاحات اکنون جریانی است که تشکیلات آنها نسبت به باورها و گفتمان این جریان نیز پایبندی ندارد و در بزنگاه‌ها، تعلق خاطر خود به جریان رقیب را نشان می‌دهد!

معاون سابق وزارت خارجه آمریکا می‌گوید واشنگتن می‌تواند در صورت لزوم علیه ایران تحریم‌های حقوق بشری اعمال کند. به گزارش فارس، «وندی شرمن» روز پنجشنبه گفت واشنگتن در صورت نیاز باید تحریم‌های ایران را به بهانه حقوق بشر افزایش دهد. وی که در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی آمریکا در واشنگتن صحبت می‌کرد، گفت: «ما تحریم‌هایی در ارتباط با حقوق بشر در ایران و هر مجموعه‌ای که در نقض حقوق بشر در ایران نقش داشته، داریم.» به نوشته نشریه ویکلی استاندارد، شرمن که از عملکرد دولت باراک اوباما درباره وضعیت حقوق بشر در ایران دفاع می‌کرد، افزود: «ما هیچ محدودیتی در قبال آنچه درباره ایران می‌گوییم نداریم.» شرمن که تا سال گذشته رئیس تیم مذاکره‌کننده با ایران بود، گفت واشنگتن می‌تواند در صورت لزوم «هر مجموعه‌ای» را به بهانه مسائل حقوق بشری در فهرست تحریم‌ها قرار دهد. وی افزود: «می‌توانم به شما اطمینان دهم که اگر ایران اقدام تروریستی وحشتناکی انجام دهد یا اقدامات حقوق بشری واقعا وحشتناکی انجام دهد، با پاسخ مواجه خواهد شد.» مذاکره‌کننده سابق آمریکا در مذاکرات هسته‌ای در بخش دیگری از این نشست درباره چشم‌انداز وضعیت داخلی ایران هم ابراز خوش‌بینی کرد. وی گفت: در صورتی که وضع اقتصادی ایران بهبود یابد، اوضاع در ایران بهتر خواهد شد، فارغ از اینکه وضعیت سیاسی در این کشور چطور باشد.
 

گروه اجتماعی: مثبت اعلام شدن نتیجه آزمایش HIV یک کودک 5 ساله نه تنها باعث تعجب تیم پزشکی شد بلکه شوک بزرگی به خانواده این پسربچه وارد کرد و پزشکان هم برای انجام آزمایش‌های مکرر و پیگیری چگونگی ابتلا به این ویروس کشنده مصمم شدند. ماجرا از این قرار است که چندی پیش در یکی از بیمارستان‌های خصوصی پایتخت نتیجه تست HIV یک بیمار که برای انجام جراحی از وی نمونه‌گیری خون به عمل آمده بود مثبت اعلام شد اما با توجه به سن کم این بیمار که 5 سال بیشتر نداشت آلودگی به ویروس ایدز برای پزشکان دارای ابهام و عجیب بود، چرا که پدر و مادر کودک هر دو از نظر این بیماری سالم بوده و امکان انتقال از طریق مادر و در دوران جنینی برای این بیمار وجود نداشته است!
ابتلای کودک 5 ساله به ایدز!
 کودک 5 ساله که چندی پیش برای انجام عمل جراحی آپاندیس به یکی از بیمارستان‌های پایتخت مراجعه کرد اما انگار انجام آزمایش‌های پزشکی این کودک معصوم را با مشکلی به مراتب بزرگ‌تر از یک عفونت ساده آپاندیس مواجه کرده است.
ابتلای پسربچه 5 ساله به بیماری ایدز باعث شد گروه‌های متعدد پزشکی برای تشخیص صحت نتیجه آزمایش‌ها وارد عمل شوند و حتی آزمایش‌های تشخیصی مولکولی و پیشرفته را برای بررسی بیشتر و دقیق‌تر موضوع به کار گیرند اما آنطور که «روح‌الله درستکار» متخصص ویروس‌شناسی به «وطن امروز» گفته است:«انجام آزمایش‌های پیچیده و دقیق تشخیصی نیز حاصلی جز تایید نتایج اولیه در پی نداشته است».
این متخصص ویروس شناسی و عضو هیات علمی دانشگاه بقیه‌الله که به دنبال پیچیده شدن پرونده پزشکی این پسربچه برای تشخیص دقیق بیماری ایدز به تیم معالج اضافه شده است با بیان این مطلب افزود: آزمایش هپاتیت BوC به همراه تست HIV از برنامه‌هایی است که برای همه بیماران قبل از انجام هر عمل جراحی و در تمام بیمارستان‌ها انجام می‌شود تا اصول بهداشتی و ایمنی برای تیم جراحی و بیمار در نظر گرفته شود.
تأییدHIV با آزمایش‌های مولکولی
به گفته درستکار، کودک 5 ساله قبل از انجام عمل آپاندیس آزمایش‌های معمول را به انجام رساند که نتیجه آن غافلگیری پزشکان معالج و خانواده بیمار از مثبت اعلام شدن آزمایش  HIV شد.
وی در این باره خاطرنشان کرد: با توجه به سن کم بیمار و مبتلا نبودن والدین کودک به این بیماری، چند بار آزمایش تکرار شد و هر بار نتیجه آن مثبت بود. بر این اساس آزمایش‌های تکمیلی و حساس مولکولی در دستور کار قرار گرفت که متاسفانه همان نتیجه را تایید کرد. این متخصص ویروس‌شناسی با اشاره به فشار روحی ناشی از این شوک به خانواده کودک عنوان کرد: به منظور پیگیری موضوع و یافتن شیوه ابتلای این کودک 5 ساله، سوابق بستری و جراحی کودک از پدرش مورد پرسش قرار گرفت که وی از ماجرای سفر به دوبی و مراجعه به یک مطب دندانپزشکی در دوبی برای مشکل دندان‌درد خبر داد. بنابر اظهارات درستکار، ابتلای این پسربچه 5 ساله به بیماری ایدز ارمغان سفر به دوبی است، چرا که براساس شرح حال دریافتی از خانواده کودک پس از مراجعه به مطب دندانپزشکی این پسربچه دچار عفونت غدد لنفاوی شده است.
ملاقات با ویروس ایدز
وی درباره علائم ابتلا به ایدز یادآور شد: بروز عوارضی شبیه سرماخوردگی اولین نشانه درگیری بدن با این ویروس است که به سرعت فروکش می‌کند و عفونت غده‌های لنفی زیر گلوی این پسربچه پس از مراجعه به دندانپزشکی می‌تواند مهر تاییدی بر ملاقات این بیمار با HIV در دوبی باشد. این پزشک با اشاره به محرومیت‌ها و محدودیت‌هایی که در انتظار این پسربچه
5 ساله است، افزود: در کشور ما ابتلا به ایدز از طریق دندانپزشکی در حد صفر است اما در کشورهای عربی حساسیت‌های بهداشتی چندانی وجود ندارد و همین موضوع فرزند این خانواده متمول را که به یکی از بهترین دندانپزشکی‌های دوبی مراجعه کرده دچار بیماری خطرناک ایدز کرده است. به گفته درستکار، مدارک پیگیری این قصور پزشکی در ایران تکمیل شده اما انگیزه‌ای از طرف خانواده برای این کار وجود ندارد، چرا که از نظر روحی از هم پاشیده شده‌اند. وی ضمن هشدار به مسافران کشورهای حاشیه خلیج فارس یادآور شد:  شرایط بهداشتی مراکز درمانی این کشورها ضعیف است و احتمال ابتلا به HIV  در چنین سفرهایی وجود دارد.
 

وال‌استریت‌ژورنال اعلام کرد: به دلیل محدودیت مبادلات بانکی بین ایران و بانک‌های اروپا و آمریکا، این کشور در معامله با سایر کشورها دوباره به تهاتر کالایی زمان تحریم روی آورده است.«وطن‌امروز» روز پنجشنبه در گزارشی با عنوان «تبادل کالا به کالا در پسابرجام» به تهاتر نفت و بنزین اشاره کرده بود و حالا ابعاد جدیدی از این نوع تبادل روشن شده است. در حالی که تحریم‌های علیه ایران برداشته شده است اما آمریکا با بیان اینکه تحریم‌های ثانویه همچنان پابرجاست هر روز دایره محدودیت‌ها علیه ایران را بویژه در حوزه مبادلات بانکی و مبادله با دلار تنگ‌تر می‌کند. گزارش منتشرشده حاکی از آن است که مجلس سنای آمریکا قصد دارد تحریم‌ها علیه ایران را تا 15 سال دیگر تمدید کند. وال‌استریت‌ژورنال، روزنامه آمریکایی دیروز گزارش داده است مبادلات نفت ایران به دلیل مشکلات بانکی که اکنون وجود دارد آسیب می‌بیند. به نوشته این روزنامه در حال حاضر شرکت‌های انرژی که با ایران بده بستانی دارند تنها به وام‌دهندگان کوچک رجوع می‌کنند. بانک‌های بزرگ ترس از این دارند که مبادا آمریکا آنها را به بهانه نقض قوانین تحریمی علیه ایران جریمه کند. براساس این گزارش حتی بعد از لغو تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران محدودیت‌های بانکی طولانی‌مدت شرکت‌های انرژی را برای ارتباط با ایران تحت فشار قرار داده است به طوری که آنها برای مبادلات مالی از شبکه‌های بانکی خرد استفاده می‌کنند یا به تهاتر کالایی روی می‌آورند. محسن قمصری، مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی نفت ایران گفت: شرکت توتال فرانسه در ماه آوریل پرداخت‌های خود را از طریق 3 بانک کوچک اروپایی انجام داد، این پرداخت مبلغ نخستین محموله نفت‌خام ایران به اروپا بعد از لغو تحریم‌ها بود. به گفته قمصری به دلیل اینکه این بانک‌ها کمترین مبادلات تجاری را در آمریکا داشتند بنابراین سبب شد تا در مقابل محدودیت‌های آمریکا متهم به نقض قوانین تحریمی نشوند. در حال حاضر محدودیت‌های بانکی آمریکا به دلایلی که حمایت از تروریسم و آزمایش موشک بالستیک عنوان می‌کند باقی مانده است. آمریکا مبادلات دلاری را برای ایران ممنوع کرده و هیچ‌گونه مبادلات مالی به دلار انجام نمی‌شود. بنابراین این تصور که توافق هسته‌‌ای می‌تواند فرصت مناسبی برای شرکت‌های انرژی برای ورود به ایران باشد بسیار کمرنگ شد و بانک‌های اروپایی به دلیل ترس و نگرانی از متهم شدن به نقض تحریم‌های اعمالی آمریکا و اعمال جریمه از مبادلات مالی با ایران خودداری می‌کنند. تعدادی از این بانک‌ها در سال‌های گذشته جریمه‌های هنگفتی از سوی آمریکا متحمل شدند و اکنون حاضر نیستند به خاطر داشتن تعامل با ایران دوباره جریمه شوند. پیش‌تر محمد بساق‌زاده، مدیر نظارت بر تولید شرکت ملی نفت ایران گفت: با توجه به موانع بانکی برخی شرکت‌های اروپایی آماده می‌شوند تا از طریق تهاتر محصولات پتروشیمی ایران را خریداری کنند. وی گفته بود شرکت‌های اروپایی پول را به حساب یکی از شرکت‌های ساخت قطعات اتومبیل مستقر در اروپا انتقال می‌دهند و بعد از آن این شرکت‌ها قطعات‌ خودرو به ایران می‌دهند. وی اعلام کرده بود تهاتر کالا در زمان تحریم برای محصولات غیرنفتی انجام می‌شد و انتظار نداشت چنین روشی در زمان پسابرجام هم اجرا شود.

محمد زعیم‌زاده: اکبر هاشمی‌ رفسنجانی وقتی زمستان 78 پس از دیدار با علی لاریجانی، رئیس وقت صداوسیما برای حضور در انتخابات مجلس ششم کاندیدا شد، انتظار نداشت آنگونه مورد هجمه نیروهای سابقش در مرکز بررسی‌های استراتژیک نهاد ریاست‌جمهوری و لیدرهای چپ مدرن قرار بگیرد. هاشمی و طیف راست مدرن- همان جریان کارگزاران سازندگی- که ایجابا و سلبا نقشی جدی در رقم خوردن نتایج انتخابات 2 خرداد داشتند، در انتخابات زمستان 78 توسط موتلف 2 ساله‌شان سخت نواخته شدند. جریان چپ سابق که در واقع آن روز «راست تجدیدنظرطلب غلیظ» شده بود و از همه مولفه‌های گفتمانی انقلابی دهه 60، از دیدگاه‌های ضدآمریکایی و اقتصاد دولتی و فرهنگ اسلامی نادم شده بود با پشتوانه رای 20 میلیونی خرداد 76 دیگر نیازی به لولای دوجناح احساس نمی‌کرد.
با تغییر اوضاع در سال‌های آغازین دهه 80 و افول گفتمان اصلاح‌طلبی، اکبر هاشمی‌رفسنجانی از روی نیمکت بلند شد پیراهن شماره 10 را پوشید و به میدان آمد. مصاحبه‌های آتشین با روزنامه کیهان و کتاب نقد با ترجیع‌بند «هر چه می‌کشیم از اصلاحات است» آغاز کار هاشمی بود و ضربه کاری را در جریان تحصن مجلسیان ششم با انتشار عکسی معروف از به اصطلاح اعتصاب غذاکنندگان در روزنامه شرق عطریانفر به تلافی سیلی زمستان 78 نواخت. البته اینها برای لیدری جریان مقابل کافی نبود، هاشمی برخلاف دهه‌های 60 و 70 دیگر «فعال مایشاء» صحنه نبود و مجبور بود مرزبندی خود را با جریان اصولگرای نوگرا که تمرکز خود را بر عملگرایی در خدمت و بریده شدن ناف اصولگرایی از انگاره‌های تکنوکراتیک دوران موسوم به سازندگی قرار داده بود، حفظ کند.
زمستان 83 هنگامه وزن‌کشی گروه‌های سیاسی برای صحنه‌آرایی انتخابات ریاست‌جمهوری نهم بود، موج دوم خرداد فروکش کرده بود، البته انسجامی هم در جریان اصولگرای نوگرا دیده نمی‌شد، در این فضای متکثر هاشمی‌رفسنجانی بار دیگر با در آفساید قرار دادن جریان راست سنتی به صحنه انتخابات ورود کرد؛ حالا زمان انجام معامله با جریان تضعیف شده اصلاحات بود، معامله‌ای مانند دوم خرداد اما این بار به عکس و با ضمانت‌های کافی. هاشمی با مزیت نسبی بزرگ به نام اعتماد حاکمیت و نیروهای مذهبی سنتی پشت میز مذاکره با اصلاح‌طلبان نشست، در واقع برای بار دوم ثقل اصلاحات شامل مشارکت و مجاهدین و مجمع روحانیون گرایش به سمت به اصطلاح میانه میانه‌رو‌ها یافت. قرار شد مصطفی معین به‌عنوان کاندیدای حداکثری جریان اصلاح‌طلب رادیکال و کسی که قدرت جذب تندرو‌ها و به اصطلاح تحریمی‌ها را دارد به میدان بیاید و با رد صلاحیت، تمام آرایش به گزینه نهایی اصلی یعنی هاشمی واگذار شود. در شرایط متکثر و آرای شکننده آن روز، متاع اصلاح‌طلبان رادیکال که احتمالا شامل
5ـ 4 میلیون رای می‌شد برای هاشمی باارزش بود و ارزش معامله را داشت اما یک باره همه چیز خراب شد؛ تایید صلاحیت معین با حکم حکومتی جریان اصلاح‌طلب را در موقعیت خطرناکی قرار داد و بازی را بهم زد؛ انصراف معین از انتخابات به شکلی بازی را خراب می‌کرد و در صحنه بودنش به شکلی دیگر! با حکم حکومتی دیگر خبری هم از تهییج تحریمی‌ها نبود، شعارهای اصلاح‌طلبان با نام دموکراسی‌خواهی و... دیگر رمق گذشته را نداشت، از طرفی شعارهای پرکشش و عدالتخواهانه جریان اصولگرای نوگرا عملا کار طرفین معامله بزرگ سال 84 را ساخت.
بله! مرکز ثقل اصلاحات که امروز کارآیی راهبردش در همگرایی با جریان اصولگرای معتدل محل تردید جدی هواداران قرار گرفته، سابقه معاملات اینچنینی را دارد. در حالی که بدنه هواداران در حال طرح شعار «عبور از خاتمی» بودند، راس در حال بستن با هاشمی برای دوران پسااصلاحات بود و این یعنی رویکردی فراپراگماتیستی و و پراگماتیسم حاد. چپ‌های نادم که به اسم عملگرایی برای در قدرت ماندن حتی از همه مبانی دهه 60 عبور کرده بودند و فرمان عدول از انگاره‌های ایدئولوژیک و تبدیل گفتمان ضداستکباری خط امام به گفتمان لیبرال نزدیک به نهضت آزادی را صادر کرده بودند، قاعدتا امروز گرایش «ثقل»شان به جریان به اصطلاح امروز نومحافظه‌کار، نباید محل سوال باشد.
شاید آنچه امروز محل سوال امثال ابراهیم اصغرزاده و بدنه اجتماعی ناامید و سرخورده اصلاح‌طلبان قرار گرفته کارآمدی این رویکرد است، تغییر وضعیت راهبرد اصلاح‌طلبی از پراگماتیسم حاد دهه 80 به اپورتونیسم بی‌مبنا و مبتذل اسفند 94، امروز نتیجه‌ای جز ریاست آیت‌الله جنتی بر مجلس خبرگان و سقط امید در رحم اجاره‌ای و واگذاری احتمالی مجلس به جریان اصولگرا نداشته است.
پاسخ به نقد پراگماتیستی و نتیجه‌گرایانه اصغرزاده به راهبرد اپورتونیسم مبتذل احتمالا خیلی سخت نیست، هر چند رئیس دولت اصلاحات و افرادی نظیر عباس عبدی سعی می‌کنند رنگ و لعابی از دلسوزی برای منافع ملی بر این ادبیات اپورتونیستی بکشند و پاسخ این نزدیکی را به منافع ملی حواله دهند. اما پاسخ واقعی که همه اصلاح‌طلبان هم می‌دانند چیز دیگری است:
آیا چاره دیگری هم وجود دارد؟ حکایت امروز «ثقل اصلاحات» حکایت آن فردی است که در پاسخ به اینکه اگر در دریا کوسه‌ای شما را دنبال کند چه کار می‌کنید؟ گفت به بالای درخت می‌روم، هر چند می‌دانم در دریا درخت نیست ولی «مجبورم! می‌فهمی؟»
کوسه خودساخته امروز «ثقل اصلاحات» عملکرد پرخطر ضد‌دینی، ضد‌میهنی و ضد‌منافع ملی آنها در سال 88 است، شاید به همین خاطر باشد که عقلای قوم «مرکز ثقل» با ادبیات منافع ملی سخن می‌گویند هر چند سابقه آنها در مواردی چون حوادث تیر 78، حمله آمریکا به عراق و افغانستان، نامه جام زهر و... گویای این مساله است که ادبیات منافع ملی برای این جماعت ادبیاتی نوپدید و پوششی است که اساسا به این جماعت نمی‌آید. بله! ثقل اصلاحات امروز جبرا و با یک بی‌مبنایی خاصی گرایشش به سمت راستگرایان و نومحافظه‌کاران رفته است اما نکته کانونی اینجاست که حتی معامله‌گری با جریان عملگرا و سیاست‌ورز راستگرای حرفه‌ای کار ساده‌ای نیست. آورده ثقل اصلاحات برای این معامله تنها 4 میلیون رأیی است که از سال 84 برای این جریان تثبیت شده و البته بی‌اعتمادی عمومی نسبت به «ماترک» فتنه ضد‌دینی و ضد‌میهنی 88 که ظرفیت منفی بزرگی در این معامله است.
نکته دیگر آن است که طرف معامله دیگر هاشمی‌رفسنجانی نیست که او پس از 88 و 92 که «پیرانه سر، عشق جوانی به سرش افتاد» و در محذوریت‌های خانوادگی و شخصی تا آخر خط رفت دیگر جایگاه لولای دو جناح بودن را ندارد. هاشمی امروز خود بخشی از مساله عدم اعتماد به ثقل اصلاحات است نه راه‌حل مساله.
طرف معامله ثقل اصلاحات امروز دوگانه روحانی- لاریجانی است؛ اولی که خرداد 92 بیشترین بهره را از پایگاه اجتماعی اصلاحات برد، امروز در حرف بیشترین و در عمل کمترین سرویس را به این جریان می‌دهد و مطالبات جدی این جریان که فکر می‌کردند از فردای انتخابات 92 در مسیر حل شدن قرار می‌گیرد، میلیمتری هم به جلو حرکت نکرده است. از طرف دیگر ثقل اصلاحات درباره لاریجانی ابهامات ترسناکی دارد، مهم‌ترین ابهامات این است که اساسا با کدام لاریجانی طرف است؛ «لاریجانی هویت و چراغ» یا «لاریجانی برجام» یا لاریجانی‌ای که در پروسه اخیر ریاست مجلس باجی به آنها نداده است؟ و اساسا آیا فردی با این همه ابهامات قابل اعتماد است؟
«ثقل اصلاحات» در حالی پای میز معامله با جریان راست حرفه‌ای نشسته است که در این معامله دست بالا را ندارد و طرف مقابل هم معامله‌گری حرفه‌ای و باسابقه‌ است که ارزش متاع را می‌شناسد و بیشتر از بها‌یش هزینه نمی‌کند.
با این اوصاف به نظر می‌رسد آنچه این روز‌ها توسط امثال زیباکلام درباره عدم کاندیداتوری روحانی در انتخابات 96 مطرح می‌شود یا اصرار بر نمایش ناکارآمدی گرایش به راست ثقل اصلاحات که توسط اصغرزاده مطرح می‌شود- در حالی که پاسخ روشن است- و در رسانه‌ها به پروژه عبور از روحانی مطرح شده است تنها هدفش چانه‌زنی برای گرفتن امتیازات بیشتر از روحانی و گرانفروشی متاع اصلاحات است.
اما روحانی که در نتایج مذاکرات بین‌المللی‌اش تردید‌هایی وجود دارد، در داخل مزیت‌های نسبی‌اش را می‌شناسد؛ ارتباط با حاکمیت و انجام پروژه برجام، دو امتیاز جدی‌ای است که روحانی برای خود لحاظ کرده است. برجامی که روحانی می‌پندارد می‌تواند بدنه اجتماعی مستقلی برای وی پدید آورد تا اساسا نیازی به معامله با سران اصلاحات نباشد یا حتی اگر نیاز به پایگاه اجتماعی عاریه‌ای اصلاحات باشد آن را با کمترین هزینه خریداری کند.
پروژه عبور ثقل اصلاحات از روحانی همچون پروژه رحم اجاره‌ای از قبل شکست خورده است و البته امروز ثقل اصلاحات نگران است که نکند همچون پروژه رحم اجاره‌ای به عکس خود تبدیل شود و همان‌گونه که اصلاحات رحم اجاره‌ای دولت و جریان نومحافظه‌کاری شد، پروژه عبور از روحانی تبدیل به پروژه عبور روحانی از ثقل اصلاحات شود.