گروه اقتصادی: مصوبه روز چهارشنبه مجلس برای تعیین سقف حقوق مدیران دولتی را می‌توان روز سیاه حقوق‌های نجومی دانست.
به گزارش «وطن‌امروز»، نمایندگان مجلس با تلاش نمایندگان دولت‌دوست، در مصوبه‌ای عجیب سقف حقوق مدیران را 24 میلیون تومان تعیین کردند تا مبحث حقوق‌های نجومی قانونی شود.
نمایندگان در جلسه علنی صبح چهارشنبه مجلس و در جریان بررسی ایرادات شورای نگهبان به لایحه برنامه ششم، تبصره یک ماده ۳۸ این لایحه را به این شرح اصلاح کردند که شورای حقوق و دستمزد می‌تواند با پیشنهاد رؤسای قوا، وزرا یا معاونان رئیس‌جمهور که ریاست دستگاه‌های اجرایی را بر عهده دارند و بالاترین مقامات دستگاه‌های اجرایی، برای مشاغل تخصصی، مدیریتی، واحدهای عملیاتی و مناطق مرزی و محروم تا ۶۰ درصد دریافت‌های موضوع این ماده علاوه بر سقف مقرر در این ماده منظور کند. طبق ماده ۳۸ لایحه برنامه ششم که به تصویب مجلس رسیده مجموع پرداختی ماهانه مقامات و مدیران و کارکنان دستگاه‌های موضوع ماده ۵ قانون مدیریت خدمات کشوری و ماده ۳۵ این قانون حداکثر 2 برابر حداکثر حقوق و مزایای مستمر قابل پرداخت به کارکنان موضوع تبصره ماده ۷۶ قانون مدیریت خدمات کشوری است. نمایندگان پیش از این در تبصره یک ماده ۳۸ مشاغل تخصصی، واحدهای عملیاتی، مناطق مرزی  و محروم را از این سقف حقوق تعیین شده مستثنا و مقرر کرده بودند این افراد تا ۶۰ درصد علاوه بر سقف مقرر بتوانند دریافتی داشته باشند که با اصلاحات جدید انجام شده مدیران نیز به این مشاغل مستثنا شده اضافه شدند و می‌توانند ماهانه تا ۲۴ میلیون تومان حقوق دریافت کنند.  این اصلاح با ۱۰۳ رای موافق، ۴۴ رای مخالف و ۸ رای ممتنع به تصویب رسید. در جریان بررسی این بند احمد امیرآبادی‌فراهانی، عضو هیات‌رئیسه مجلس گفت: در صورت تصویب این قانون مدیران می‌توانند ماهانه تا 24 میلیون تومان دریافتی داشته باشند، در حالی که ما سقف حقوق‌ها را در همین قانون تعیین کرده‌ایم و دریافتی
24 میلیونی مدیران در قبال حقوق 800 هزار تومانی کارگران یا حقوق یک میلیون و 200 هزار تومانی معلمان، حقوق نجومی به شمار می‌رود و برای جامعه قابل قبول نیست.
با وجود این اظهارات اما 103 نماینده مجلس به حقوق نجومی مدیران دولتی رای مثبت دادند. بدین ترتیب در صورت تایید شورای نگهبان دولت می‌تواند ادعا کند بحث حقوق‌های نجومی و دعواهای آن اصلا موضوعیت ندارد و مصوبه چهارشنبه مجلس شاهد این مدعاست اما این مصوبه دقیقا نمک به زخم مردم پاشیدن بود و بسیاری از همکاران همان نمایندگان مجلس نیز به این مصوبه اعتراض کردند و آن را شرم‌آور خواندند.
اختلاف ۳۰ برابری حقوق مدیران فاجعه است
عضو کمیسیون تلفیق برنامه ششم توسعه با بیان اینکه در مصوبه مجلس درباره حداکثر حقوق مدیران یک فاجعه رخ داده است، تاکید کرد این اختلاف ۳۰ برابری نسبت به حداقل دستمزد با وجود ایراد مجمع تشخیص مصلحت نظام ایجاد شده است. حسین حاجی‌دلیگانی با اشاره به مصوبه مجلس درباره حداکثر حقوق مدیران دولتی گفت: در جریان بررسی ماده 38 لایحه برنامه ششم توسعه که مورد ایراد شورای نگهبان قرار گرفته بود، سقف حقوق‌ و دریافتی مدیران 24 میلیون تومان در نظر گرفته شد در حالی که بر اساس مصوبه پیشین مجلس حداکثر حقوق مدیران 12میلیون و600 هزار تومان بوده است. به گفته حاجی‌دلیگانی، برخلاف گفته‌های برخی نمایندگان، در ایرادات مستقیم شورای نگهبان نکته‌ای درباره سقف حقوق مدیران دیده نمی‌شود. این در حالی است که مجمع تشخیص مصلحت نظام مصوبه قبلی مجلس را با برخی سیاست‌های کلی نا‌همخوان می‌دانست. عضو کمیسیون تلفیق برنامه ششم ادامه داد، در این باره مجلس معتقد بود که ایرادات شورای نگهبان برای نمایندگان دارای اهمیت است اما در نهایت شاهد آن بودیم که نکات مجمع برای حقوق مدیران در گزارش شورای نگهبان نیز لحاظ شد و متاسفانه حداکثر حقوق جدید مدیران دولتی در مجلس نیز رای آورد. حاجی‌دلیگانی با بیان اینکه مجمع درباره این مصوبه، بار مالی را متوجه دولت ندانسته است، تاکید کرد: نکته جالب آنجاست که درباره طرح یکسان‌سازی دریافتی بازنشستگان موضوع بار مالی برای دولت مطرح شده که به نظر می‌رسد طرح این موارد با عدالت اجتماعی همخوانی ندارد. وی افزود: چراکه افرادی که در دوره‌های قبلی هزینه‌های مربوط به بازنشستگی از حقوق‌شان کسر می‌شده متناسب با تورم آن زمان حقوق گرفته‌اند و این موضوع دقیقی نیست که ما برای کارمندانی که در دوره جدید حقوق بازنشستگی می‌گیرند صرف نظر از تورم بالا و افزایش هزینه‌های دوره اخیر مقایسه انجام دهیم.
اختلاف دستمزد مدیران با کارگران عدالت است؟
دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران با اشاره به مصوبه مجلس درباره تعیین حقوق ۲۴ میلیون تومانی مدیران دولتی گفت: این خارج از عدالت است که یک کارگر با حقوق ۸۱۲هزار تومان زندگی کند و یک مدیر با ۳۰برابر آن.
هادی ابوی، دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران در گفت‌وگو با تسنیم، با اشاره به مصوبه مجلس درباره حداکثر حقوق مدیران دولتی گفت: در جریان بررسی ماده 38 لایحه برنامه ششم توسعه که مورد ایراد شورای نگهبان قرار گرفته بود، سقف حقوق‌ و دریافتی مدیران 24 میلیون تومان در نظر گرفته شد در حالی که بر اساس مصوبه پیشین مجلس حداکثر حقوق مدیران 12میلیون و600 هزار تومان بوده است.
دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران بیان کرد: بیش از 60 درصد کارگران حداقل‌بگیر هستند. یکی از ایراد‌ها در حوزه دستمزد این است که برای کارگران همیشه حداقل قانونی تعیین می‌شود اما برای مدیران حداکثر حقوق تعیین می‌شود. در حوزه کارگری و روابط کار، یک کارگر با مدرک مهندسی عمران در یک کارگاه ساختمانی شاید حقوقش بیشتر از حداقل قانون کار باشد که این موضوع طبیعی است اما هنگام پرداخت سنوات، بر مبنای 812 هزار تومان برای او سنوات تعیین می‌کنند.
ابوی با بیان اینکه اگر قرار باشد تمام افراد جامعه مدیر باشند که هندسه زندگی بهم می‌ریزد، گفت: جامعه به کارگر هم نیاز دارد اما عدالت باید مورد توجه باشد. تبعیض همواره بین کارگران و سایر بخش‌ها وجود داشته است.
دنیاطلبی‌های حریصانه قانونی شد
رئیس دیده‌بان شفافیت با انتقاد از مصوبه اخیر مجلس درباره حقوق‌های نجومی تاکید کرد: نتیجه آن همه نفرت مردم از آزمندی حرامخواران از بیت‌المال این شده که فاصله دریافتی‌های بالا و پایین 30 برابر شده تا دنیاطلبی‌های حریصانه را قانونی کنیم. احمد توکلی در واکنش به تصویب حداکثر دریافتی 24 میلیون تومانی مدیران دولتی در مجلس تصریح کرد: هماهنگی انجام شده درباره حقوق‌های نجومی اگر نتیجه تبانی نبوده باشد، حاصل تمایلات زیاده‌خواهانه مسؤولان اصلی دولت و دیوان محاسبات است.
پس از آشکار شدن دریافتی‌های نجومی برخی مدیران داخل حاکمیت، نفرت عمومی نسبت به این زیاده‌طلبی و ویژه‌خواری برانگیخته شد. رهبر انقلاب نیز به عنوان حاکم شرع برتر کشور با صراحت تام اعلام فرمودند که تمام این دریافتی‌ها، حتی اگر قانونی هم بوده باشد [که نبود]، نامشروع است و باید بازگردانده شود و دریافت‌کننده نیز لیاقت سمت را ندارد و باید عزل شود. دولت ورود خوب خویش را با مماشات و لاپوشانی بعدی آسیب زد و با ذخیره انقلاب خواندن حریصان حرامخوار و قانونی خواندن دریافتی‌های نامشروع، کوشید سر و ته رسوایی را به هم آورد. دستگاه نظارتی خانه ملت، دیوان محاسبات که فلسفه وجودی‌اش طبق اصل پنجاه‌وپنجم قانون اساسی دخل و خرج بخش عمومی را «به‏ ترتیبی‏ که‏ قانون‏ مقرر می‌دارد رسیدگی‏ یا حسابرسی‏ می‏‌نماید که‏ هیچ‏ هزینه‏‌ای از اعتبارات‏ مصوب‏ تجاوز نکرده‏ و هر وجهی‏ در محل‏ خود به‏ مصرف‏ رسیده‏ باشد»، در یک قانون‌شکنی آشکار ملاک تخلف را مبلغ 20 میلیون تومان قرار داد. یعنی بیش از 20 برابر حداقل دستمزد مستخدمان دولت. در حالی که قانون حداکثر اختلاف را تا 10 برابر پذیرفته بود. درست کاری که دولت به طور من‌درآوردی کرده بود و مبنا را برای نامتعارف شمردن دریافتی 20 میلیون گرفته بود. این هماهنگی اگر نتیجه تبانی نبوده باشد، حاصل تمایلات زیاده‌خواهانه مسؤولان اصلی دولت و دیوان محاسبات است. اگر منکرند، برای رد این ادعا هر دو دسته، شفاف و روشن همه دریافتی‌های ماهانه خود را در سال 95 اعلام کنند. این دریافتی‌ها باید همه انواع برداشت‌های آنان از بیت‌المال را شامل شود، مثلا پاداش 100 میلیون تومانی پرداخت شده به معاونان سازمان برنامه بعد از تصویب 3-2 قانون مربوط به وظایف‌شان به دستور آقای نوبخت نباید از قلم بیفتد!  نمایندگان مجلس آن نسبت قانونی 10 برابری حداکثر و حداقل را ابتدا به 14 برابر افزایش دادند، بعد که با ایراد شگفت‌آور شورای نگهبان روبه‌رو شدند، با افزایش حداکثر دریافتی به 24 میلیون تومان در ماه، نسبت این حداکثر را به حداقل 972165 تومانی مستخدمان کارگر در بخش عمومی به 25 برابر رساندند.
خوب نمک به زخم مردم پاشیدید. دست مریزاد!
شرمساریم
نماینده مردم تبریز در مجلس با تاکید بر اینکه برخی مصوبات مجلس اسباب سرافکندگی است، گفت: از مصوبه مجلس درباره افزایش حقوق مدیران تا سقف ۲۴ میلیون تومان شرمسار شدیم و امیدوارم شورای نگهبان این مصوبه را رد کند.
احمد علیرضابیگی با تاکید بر اینکه برخی مصوبات مجلس اسباب سرافکندگی است، خاطرنشان کرد: از مصوبه مجلس درباره افزایش حقوق مدیران تا سقف 24 میلیون تومان شرمسار شدیم و تلاش زیادی کردیم تا تصویب نشود ولی مانند استیضاح وزیر راه شرمنده شدیم، امیدواریم شورای نگهبان این مصوبه را رد کند. بیگی با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی مبرا از این است که وزرایش سرمایه نجومی داشته باشند و کنار آن حقوق نجومی دریافت کنند، ادامه داد: در این اوضاع رکود و تورم افزایش حقوق مدیران ارشد درست نیست، چرا که برخی حرکت‌های ناعادلانه، مردم را ناراحت می‌کند. عضو کمیسیون شوراهای مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: موضوع نابرابری در پرداخت مالیات کارگر و کارمند که با فشار اصلاح شد یا افزایش سقف دریافتی مدیران به 24 میلیون در برابر حقوق 800 هزار تومانی عین بی‌عدالتی است که مجلس متاسفانه تصویب کرد.
 

اکبر نوری: اینکه دنبال چیست نمی‌دانم لیکن با حرف‌های این روزها نشان داد دنبال حل مشکلات مردم نیست! حقا که هیچ چیز مثل حرف‌های این روزها نمی‌توانست پرده از علت ناراحتی بی‌سابقه آحاد مردم از کسانی بردارد که مثلا مسؤول شده‌اند برای حل معضلات! از یک‌سو سیل مشکل و معضل دارد روی مخ مردم راه می‌رود، از یک‌سو همین حرف‌های غیرمسؤولانه! برای این مردم دردمند از بیکاری و رکود و تورم و معیشت قفل، ضمن توپیدن به هر نقدی و هر منتقدی و هر کوچکی و هر بزرگی، مدینه فاضله‌ای را نشان می‌دهد که هیچ معلوم نیست کجاست! از جایی سخن می‌گوید که همه چیز آن، گل و بلبل است اما نمی‌گوید آنجا دقیقا کجاست! تعریف از مدینه‌ای که نیست اما فاضله است و تعریف از شهری که وجود خارجی ندارد اما سرشار از تدبیر و امید و خنده و زندگی است، یعنی با عرض معذرت، مردم با توهمی روبه‌رو هستند که پیش از این فقط در عالم سینما، آن هم تنها در ژانر تخیلی شاهد آن بوده‌اند! اگر تا دیروز، مردم کرمانشاه معترض به بیکاری یا مردم خوزستان معترض به این وضعیت یا همه مردم از همه مناطق کشور، فکر می‌کردند جماعت مدعی، نمی‌توانند مشکلات را حل کنند، اکنون اما برای همگان معلوم شد که فقط بحث «نتوانستن» نیست؛ حرف، سر «نخواستن» هم هست! با وجود کوهی از مشکلات، این حرف‌ها، جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نگذاشت. آن‌وقت با وجود این همه راه رفتن روی مخ مردم، شاکی هم هستند چرا گل لبخند بر لب مردم جاری نمی‌شود؟! واقعا برای کدام کار حضرات باید شادمان باشند این مردم؟! دل خوش، سیری چند؟! من تمنا می‌کنم که به مردم ما یاد ندهند خندیدن حرام نیست! معلوم است که نیست اما گل لبخند را بر لب مردم، هیچ چیز حرام نمی‌کند الا بی‌کفایتی مسؤول! با این حساب، دل مردم از چه اقدام مثلا مثبت آقایان باید خوش باشد که بعدش بنا کنند خندیدن؟! از تورم‎شان؟! از رکودشان؟! از این وضع بیکاری که درست کرده‌اند؟! از برجام «تقریبا هیچ»شان؟! یا از مبارزه‌شان با فساد و تبعیض؟! مردم و ما نوکران مردم در جبهه رسانه و دیگر اجزای این نظام مقدس، آلزایمر سیاسی نداریم که یادمان برود وعده‌های انتخاباتی را! پس به جای نسخه پیچیدن و تهمت‌زدن، بروند حافظه خود را تقویت کنند! «هم چرخ سانتریفیوژها باید بچرخد، هم چرخ کارخانه‌ها»، «وعده اصلاح امور اقتصادی ظرف 100 روز»، «همه تحریم‌ها در همان روز اجرای توافق لغو می‌شود» و «دولت باید کاری کند که مردم اصلا به یارانه نیازی نداشته باشند، بلکه آنقدر پول‌دار شوند که به دولت کمک کنند» از یاد ما مردم نرفته! حرف‌های اخیر نشان داد چرا وضع اینگونه است که از بزرگ این مملکت تا کوچک این مملکت، این‎همه باید گلایه داشته باشند از امور! خنده و لبخند، پیشکش! آن‌وقت مدینه فاضله هم برای این ملت، تصویر می‌کنند؟! اهواز و آن همه ریزگرد و گرد و غبارش، شبیه این شهر گل و بلبل است یا کرمانشاه با آن‌همه بیکار که اغلب هم ظرف این 4 سال بیکار شدند؟! دقیقا کجا را دارند می‌گویند که زیر سایه چنین جماعتی خدوم، مردمی، مسؤول، با وجدان و کوشا، این‌همه خوش و سر‌خوش می‌شود در آن زندگی کرد؟! مانده‌ام این‌همه تقابل‌شان با مردم، چگونه با آن افه تعامل با دنیا قابل جمع است؟! و چرا اینقدر با مردم تقابل می‌کنند، در حالی که مدعی تعامل حتی با جلادان واضع تحریم بر گرده این مردم هستند؟! آهای مدعیان بی‌عمل! برای اثبات عدم کفایت‌تان، والله همین کارنامه تقریبا هیچ‌تان کافی است! چه نیاز به این همه درافشانی؟!
 

سعید حسینی: آقای اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور چندی پیش در اظهارنظری درباره بیکاری تحصیلکرده‌ها در کشور اینچنین گفته است: «در شرایطی که سالانه حدود یک میلیون و 200 هزار فارغ‌التحصیل وارد بازار کار می‌شوند، اگر موفق شویم هر سال یک میلیون و 200 هزار شغل ایجاد کنیم، به معنای این است که برای 3 میلیون نفر که در حال حاضر بیکار هستند، نتوانسته‌ایم ایجاد اشتغال کنیم. فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها خود کارآفرین باشند و نه‌تنها برای خودشان بلکه برای دیگران نیز فرصت‌های شغلی فراهم کنند.» این یعنی ریختن آب پاکی روی دست لشکر بیکاران تحصیلکرده به‌علاوه انداختن بار یک مسؤولیت بزرگ به گردن‌شان و آن هم حل مشکل بیکاری خودشان و دیگران خواهد بود. البته این خیل بی‌شمار دارندگان مدارک دانشگاهی بیکار از جمله خود نگارنده چند وقتی هست که امیدمان را از توزیع‌کنندگان تدبیر و امید بریده‌ایم و احتمالا دسته‌جمعی مجبوریم یا مغازه‌ای برای خودمان دست و پا کنیم یا اینکه به رانندگی در آژانس بپردازیم یا حتی در عالم خیالات، دسته‌جمعی یک دولت تاسیس کنیم و جایگزین خیل بی‌شمار مدیران و صاحب‌منصبان شویم، قول هم خواهیم داد هر کسی به کار تخصصی خودش بپردازد و حقوق نجومی هم از خزانه برندارد و کس و کار و ایل و تبارش را هم به‌دنبال خودش برنکشد. چون هم تاسیس یک دکان و هم خرید یک تاکسی و هم تاسیس یک دولت نوعی کارآفرینی خواهد بود.
همه اینها را در اینجا نقل کردیم که به مساله دیگری بپردازیم؛ مساله‌ای که با مطایبه انتهای بند پیشین بی‌ربط نیست. مساله اصلی اما این است که سرکار خانم معصومه ابتکار، ریاست محترم سازمان حفاظت محیط‌زیست فرموده‌اند «فکر می‌کنم اینقدر کارنامه دکتر روحانی شفاف و روشن است که نگرانی زیادی از بابت رقبا وجود نداشته باشد. اتفاقا دل‌مان می‌خواهد رقبای قوی و خوب نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند... . رفتار اسلامی و اخلاقی اقتضا می‌کند در عرصه رقابت و کارزارهای سیاسی بتوانیم چارچوب‌ها را حفظ کنیم، در عین حال که سیاست‌ورزی و فعالیت ممکن است نقد شود ولی سعی کنیم واقعا حق و انصاف را پایمال نکنیم. نمی‌ارزد که حق و انصاف را عده‌ای بخواهند پایمال کنند تا رقیب خودشان را از میدان به در کنند. در هر صورت امیدواریم رقبای جدی به عرصه انتخابات ریاست جمهوری بیایند و رقابت خوبی شکل گیرد. دولت اینقدر دستش پر است که هیچ نگرانی از بابت این رقابت ندارد».
من هم اگر دکترای ایمونولوژی داشتم و در جایگاه رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست قرار گرفته بودم، یحتمل به جای حرف زدن از حوزه تخصصی‌ام
می‌نشستم و کلیات ابوالبقای سیاسی تفت می‌دادم. می‌نشستم و کری سیاسی
می‌خواندم و نفس‏کش سیاسی می‌طلبیدم و بادمجان دور قاب می‌چیدم. من هم اگر 40 سال پیش با برند دانشجوی خط امامی جلو می‌آمدم و درکمتر از چند سال از آن مرام و مشی برمی‌گشتم، با همان نام امروز یک همچو جایی بودم و بی‌خیال همه آنچه مسؤولش هستم شطحیات سیاسی می‌بافتم. اینکه آلودگی هوا چه بلایی سر ملت می‌آورد و اینکه ریزگردها مناطق جنوبی کشور را به چه وضع اسفناکی درآورده‌اند مهم نیست، مهم این است که دولت دستش پر است و کاش رقبای جدی به عرصه بیایند تا حق مطلب ادا شود. مهم این نیست که ملت دارند از آلودگی هوای کلانشهرها می‌میرند و خوزستانی‌ها اسیر گرد و خاکند بلکه مهم این است که رئیس محیط زیست کشور در مجامع جهانی نایس به نظر برسد و جوایز و نشان‌های صلح و محیط‌زیست را دریافت کند. مهم می‌دانید چیست؟ مهم این است که یک متخصص ایمونولوژی در مقام یک متخصص محیط‌زیست بنشیند و از سیاست بگوید. اگر متخصص ایمونولوژی برود و به کار خودش برسد، حداقل 2 شغل ایجاد می‌کند. یکی برای یک تحصیلکرده محیط‌زیست و دیگری برای یک تحصیلکرده علوم سیاسی همچو من! و دیگر هم لازم نیست معاون اول رئیس‌جمهوری که دستش خیلی پر است، تلویحا ما ارتش تحصیلکردگان بیکار را مسخره کند و به کارآفرینی حواله‌مان دهد. احتمالا آقای معاون اول از وضعیت بازار سرمایه کشور خبر ندارند و نمی‌دانند هزینه تامین مالی چگونه سر به فلک کشیده است و در شرایطی که بانک‌ها، نرخ‌های نجومی نزدیک 30 درصد برای تسهیلات‌شان مطالبه می‌کنند، تنها کارهایی که با این نرخ‌ها می‌شود آفرید، قاچاق‌فروشی است. آخر در این شرایط رکود که بسیاری تولیدکنندگان و کارآفرینان هم تحت فشار هستند و کارهایی که آفریده‌اند همه رو به موت و زوال است دیگر تکلیف ارتش بیکاران تحصیلکرده با دست‌های خالی مشخص است.
احتمالا همان رانندگی آژانس منظور معاون اول محترم دولتی که خیلی دستش پر است، بوده است.
اما اگر از این دو عضو محترم هیات دولت بگذریم با رئیس‌جمهور چه کنیم که از موضع بالا و تکبر می‌گوید به همه وعده‌هایش عمل کرده است و شرمنده مردم نیست! یعنی واقعا چطور یک مسؤول می‌تواند چشم در چشم مردم بگوید شرمنده‌شان نیست؛ آن هم برای کارهای نکرده و وعده‌هایی که امروز خواهرزاده دبستانی من هم می‌داند عمل نشده و وقتی تصویر رئیس‌جمهور را در قاب تلویزیون می‌بیند با چهره‌ای مملو از ناامیدی به آن می‌نگرد!
 

گروه اجتماعی: همزمان با سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) سراسر کشور شاهد برگزاری مراسم‌های گوناگون عزاداری و تجمعات مردمی بود. در پایتخت هم میادین اصلی شاهد حضور صد‌ها هزار نفری مردم عزاداری بود که در عزای حضرت زهرا(س) گردهم آمده بودند، در پایتخت تجمع بزرگ عزاداران بانوی دو عالم حضرت زهرا(س) با قرائت زیارتنامه و سوگواری در سالروز شهادت آن حضرت با حضور پرشور مردم در میادین اصلی مانند فاطمی، هفت‌تیر، امام حسین(ع) و امام خمینی(ره) برگزار شد.
اقامه نماز جماعت عزاداران
تجمع بزرگ عزاداران برترین بانوی دو عالم، با قرائت زیارتنامه حضرت زهرا(س) در میادین اصلی برگزار و پس از آن نماز جماعت ظهر و عصر اقامه شد.  در تهران یکی از تجمعات اصلی عزاداران فاطمی در میدان فاطمی برگزار شد. هیأت‌های مختلف از جمله هیأت عشاق‌العباس(ع)، هیأت الرضا(ع) و هیأت مکتب‌الزهرا(س) و سایر هیات‌ها نیز به صورت انفرادی و جمعی از دور و نزدیک خود را به محل تجمع عزاداران فاطمی رساندند. همچنین مراسم مناجات‌خوانی برگزار و مداحان اهل بیت(ع) زیارت خانم حضرت زهرا(س) را همراه با عزاداران زمزمه کردند، پس از آن، عزاداران فاطمی نماز جماعت ظهر و عصر را به امامت حجت‌الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی اقامه کردند.
اجتماع فاطمی در 40 مسجد
علاوه بر این با همکاری 40 مسجد و هیات در محله شوش تهران اجتماع بزرگ فاطمی برگزار شد. اجتماع بزرگ فاطمی جنوب تهران امسال نیز در سالروز شهادت دخت گرامی رسول مکرم اسلام برپا شد این مراسم به شکل خودجوش و مردمی و مستقل از کمک‌های داوطلبانه سازمان‌ها و نهادهای دولتی بود اما نهادهای امدادی و انتظامی برای برگزاری آن کمک‌رسانی کردند.
مراسم امسال این اجتماع بزرگ مردمی ساعت 10 صبح روز پنجشنبه دوازدهم اسفند ماه همزمان با سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) از میدان شوش تهران آغاز شد و عزاداران فاطمی تا محدوده تیردوقلو که به همت مردم منطقه سیاهپوش شده بود، راهپیمایی و عزاداری کردند.
عزاداری در سراسر کشور
علاوه بر تهران مراسم عزاداری فاطمی در سراسر کشور برگزار شد که از آن جمله می‌توان به تجمع باشکوه عزاداران فاطمی در همدان اشاره کرد. در سالروز شهادت حضرت زهرای مرضیه(س) همزمان با سراسر کشور تجمع عزاداران فاطمی در همدان برگزار شد. مراسم عزاداری با حضور هیات‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی همدان برگزار شد. با وجود برودت هوا در دارالمومنین همدان هیات‌های عزادار فاطمی با به راه انداختن دسته‌های عزاداری، در معابر عمومی شهر حرکت کرده و در اجتماع عزاداران فاطمی در مسجد جامع همدان شرکت کردند. مردم همدان در مسجد جامع شهر همدان با شرکت در مراسم عزاداری پس از سخنرانی حجت‌الاسلام طالقانی، میزبان هیات‌های عزاداری شدند. هیات‌ها و دسته‌های عزاداری که امسال حضورشان در این «اجتماع بزرگ عزاداران فاطمی» پررنگ‌تر بود با عبور از بازار اصلی همدان به ترتیب وارد مسجد جامع شهر شده و پس از بیان مصیبت آل‌الله(ع) مسجد جامع را ترک کردند تا فضا برای حضور دیگر دسته‌های عزاداری فراهم شود.
علاوه بر این آیین سوگواری شهادت حضرت زهرا(س) با قرائت زیارتنامه حضرت زهرا(س) در جوار شهدای نایین برگزار شد. دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت در روز شهادت دخت نبی مکرم اسلام(ص) با نوحه‌سرایی، زنجیرزنی و سینه‌زنی در سوگ شهادت آن حضرت اشک ماتم ریختند. عزاداران در نایین، انارک، بافران و محمدیه در روز شهادت یگانه دخت نبی اکرم(ص) با حضور دسته‌ها در حسینیه، بقعه متبرکه شهدای گمنام و مساجد، به سمت امامزاده سلطان سید علی(ع) حرکت کردند و در آنجا به سوگواری یکپارچه پرداختند. سفره‌های نذری فاطمی هم به عشق بانوی دو عالم گسترده شد و ارادتمندان به اهل بیت(ع) از سوگواران و عزاداران با توزیع‌ آش و غذای نذری پذیرایی کردند.
اجتماع بزرگ در کرمانشاه
در سالروز شهادت دخت گرامی پیامبر اسلام، حضرت فاطمه زهرا(س)، اجتماع بزرگ عزاداران فاطمی در کرمانشاه برپا شد. در سالروز شهادت دخت گرامی پیامبر اسلام، حضرت فاطمه زهرا(س)، اجتماع بزرگ عزاداران فاطمی با حضور گسترده اقشار مختلف مردم در کرمانشاه برگزار شد. عزاداران در پایان مراسم عزاداری نماز ظهر را به امامت حضرت آیت‌الله مصطفی علما، نماینده ولی فقیه و امام جمعه شهر کرمانشاه در مسجد جامع اقامه کردند.
عزاداری فاطمیون اردبیل
همزمان با سالروز شهادت دخت نبی گرامی اسلام حضرت فاطمه (س) آیین‌های عزاداری در شهرستان‌های مختلف استان اردبیل از جمله تجمع بزرگ فاطمیون در خلخال برگزار شد. در تجمع فاطمیون خلخال که با حضور اقشار مختلف مردم مومن و عاشق اهل بیت عصمت و طهارت(ع) برگزار شد، حجت‌الاسلام عزیرالله عابدی، مسؤول دفتر نمایندگی ولی فقیه در ناحیه مقاومت بسیج سپاه این شهرستان در سخنانی به بیان ابعاد شخصیتی حضرت فاطمه زهرا(س) پرداخت و بانوان را به الگوگیری از زندگانی آن حضرت توصیه کرد. وی گفت: بانوان با الگوگیری از زندگانی آن حضرت در تربیت درست فرزندان و داشتن خانواده‌ای با بنیان اعتقادی مستحکم موفق خواهند شد.  گفتنی است، علاوه بر مواردی که در این گزارش به صورت نمونه اشاره شد، مردم مومن ایران اسلامی در بسیاری از شهر‌ها و استان‌های دیگر کشور مانند زاهدان، البرز، کهگیلویه و بویراحمد، کنگاور، صومعه‌سرا، درگز، قم، دلیجان، لاهیجان و لرستان هم در سوگ حضرت فاطمه زهرا(س) به عزاداری پرداختند.

سوریه با اعلام  خبر آزادسازی مجدد شهر باستانی پالمیرا(تدمر) از چنگال تروریست‌های تکفیری، از همدستی آمریکا با داعش در جریان اشغال 3 ماه پیش این شهر در شرق استان حمص پرده برداشت. ارتش سوریه روز پنجشنبه با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد نیروهای دولتی پس از عملیات گسترده نظامی و با پشتیبانی هوایی روسیه و همچنین «نیروهای متحد و دوست» موفق شده‌اند کنترل کامل پالمیرا را به دست گیرند. مقامات روسیه نیز پیش‌تر بیانیه‌ای مشابه صادر کرده بودند. دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین همان روز اعلام کرده بود سرگئی شویگو، وزیر دفاع به ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور و فرمانده کل ارتش روسیه درباره آزادی کامل این شهر تاریخی گزارش داده است.
به گزارش المیادین، نیروهای ارتشی و داوطلب با حمایت هوایی روسیه از چهارشنبه‌شب به دنبال نبردی سنگین با داعشی‌ها وارد محله غربی پالمیرا شدند. این شهر که مارس 2016 و در پی عملیات 2 هفته‌ای ارتش سوریه آزاد شده بود، همزمان با اوج تمرکز سوریه و متحدانش برای آزادسازی حلب در شمال کشور با حمله غافلگیرانه تقریبا تمام نیروهای رزمی موجود داعش در رقه، بار دیگر در دسامبر 2016 اشغال شد. این شهر باستانی نخستین‌بار در سال 2015 از سوی داعش اشغال شد و تکفیری‌ها بسیاری از بناهای باستانی آن را که از دوران شکوه رومی پالمیرا به عنوان مهم‌ترین بخش جاده ابریشم در شامات برجای مانده بود ویران کردند.
وزارت دفاع روسیه ماه گذشته تصاویری پهپادی را منتشر کرد که نشان می‌داد تروریست‌های داعش چندین بنای تاریخی و باستانی تدمر از جمله ستون‌های بنای چهار وجهی (تتراپیلون) را از بین برده‌اند.
جعفری : نیروهای ترکیه را بیرون می‌کنیم
اما بشار جعفری، نماینده دائم سوریه در سازمان ملل متحد به دنبال آزادی مجدد تدمر، پنجشنبه در کنفرانسی خبری در ژنو گفت: «قبل از اینکه اعضای داعش شهر پالمیرا را اشغال کنند، نیروی هوایی آمریکا مواضع ارتش سوریه را در شهر دیرالزور هدف قرار داد و با این اقدام، این فرصت را برای نیروهای داعش فراهم کرد تا از عراق به پالمیرای سوریه بروند». به گزارش خبرگزاری دولتی سوریه (سانا)، بشار جعفری که در عین حال رئیس هیات اعزامی دولت سوریه به مذاکرات صلح ژنو است، هیات نمایندگی معارضان سوری که از سوی سعودی‌ها حمایت می‌شود را مسؤول هرگونه شکست در مذاکرات ژنو دانست. او اعلام کرد نه‌تنها برخی اعضای این هیات عضو گروه‌های تروریستی هستند که از حمایت ترکیه و اسرائیل برخوردارند بلکه شماری از اعضای هیات معارضان خود وابسته به دستگاه‌های اطلاعاتی عربستان و ترکیه هستند. مداوای معارضان زخمی نیز در سرزمین‌های اشغالی با هزینه رژیم عربستان و قطر انجام می‌شود. او با تاکید بر اینکه دمشق تنها با معارضان مستقلی گفت‌وگو می‌کند که وابسته به بیگانگان نبوده و به دنبال تجزیه سوریه نباشند به تلاش دولت سوریه برای ادامه مذاکرات سوری- سوری با هدف توقف خونریزی‌ها اذعان کرد. جعفری همچنین بار دیگر مداخله نظامی ترکیه را در سوریه محکوم کرد و گفت: «از هر ابزاری برای بیرون راندن نیروهای ترکیه از اراضی سوریه استفاده می‌کنیم».
 

گروه سیاسی: «خیلی غلط کردی بی‌شعور! اگر من بگذارم یک روز دیگر اینجا کار کنی». این بخشی از دیالوگ یک فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی نیست. قسمتی از روایت یک درگیری خیابانی هم نیست. این صحبت‌های حسن قاضی‌زاده‌هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در پاسخ به درخواست‌های فرماندار شهرستان بدره در استان ایلام برای افزایش امکانات درمانی است. به گزارش
«وطن امروز»، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که برخی اظهاراتش در چند ماه گذشته، انتقاداتی را به همراه داشته است، در سفر به استان ایلام، این بار با اظهارات توهین‌آمیز به یک مقام دولتی، حاشیه‌ساز شد. قاضی‌زاده که برای افتتاح چند طرح بهداشتی و درمانی به استان ایلام سفر کرده بود، دقایقی به شهرستان محروم بدره رفت اما این حضور با حاشیه‌های باورنکردنی و قابل‌تاملی همراه شد. طی حضور کوتاه قاضی‌زاده در مرکز اورژانس بدره، مسؤولان این شهرستان تقاضای افزایش امکانات بهداشتی و درمانی در شهرستان را داشتند. پس از توضیحات مقصودی، رئیس شبکه بهداشت بدره درباره مشکلات شهرستان در حوزه سلامت، قاضی‌زاده‌هاشمی خطاب به وی گفت: شما که در جلسه دیشب حضور داشتید، چرا حرف الکی می‌زنید؟ دوست دارید آدم‌های اطراف از حرف‌های‌تان خوشحال شوند؟ دولت منابع و ردیف استخدامی ندارد، با این حرف‌ها برای مردم توقع ایجاد نکنید.
در ادامه اما، سیروس مرادحاصلی، فرماندار بدره ضمن تشکر از خدمات دولت تدبیر و امید گفت: مردم بدره به‌واسطه دوری از مرکز استان خواستار حضور چند متخصص در شهرستان هستند تا مشکلات بهداشتی آنها کمتر شود.
با این درخواست فرماندار، وزیر بهداشت واکنش تندی نشان داد و گفت: شما نماینده دولت هستید، چرا در حضور استاندار حرف الکی و بی‌ربط می‌زنید؟ مگر امام جمعه هستید که حرف بی‌ربط می‌زنید؟ شما نماینده دولت هستید.
وی در پاسخ آقای فرماندار که گفت من نماینده مردم هم هستم، گفت: خیلی غلط کردی بی‌شعور! اگر من بگذارم یک روز دیگر اینجا کار کنی. قاضی‌زاده پس از این گفت‌وگو شهرستان بدره را ترک کرد تا ادامه این توهین وزیر بهداشت، در شبکه‌های اجتماعی دنبال شود.
فحاشی حضوری؛ عذرخواهی تلفنی
اما انعکاس و انتشار گسترده توهین وزیر بهداشت به فرماندار بدره باعث انتقادات گسترده شد. رسانه‌های استانی نیز اخبار و گزارشات متعددی درباره این درگیری لفظی 2 مقام دولتی منتشر کردند. برخی رسانه‌ها گزارش دادند فرماندار بدره نیز در مقابل توهین‌های وزیر بهداشت ساکت نماند و از خجالت قاضی‌زاده‌هاشمی درآمد. به هر حال انتشار گسترده فیلم درگیری یک عضو کابینه حسن روحانی با فرماندار یک شهرستان محروم تصویر ناخوشایندی از وضعیت اخلاق و ادب و نیز مدیریت دولتی‌ها ایجاد کرد. شاید نگرانی‌های دولتی‌ها از دامنه همین انتقادات بود که باعث شد دولتی‌ها تلاش کنند این موج انتقادی فزاینده را تا حدودی کنترل کنند. در همین راستا، یک فایل صوتی منتشر شد که حاوی عذرخواهی متقابل وزیر بهداشت و فرماندار بدره از یکدیگر است. متن فایل صوتی که به نظر می‌رسد هماهنگی‌های لازم پیش از ضبط آن بین طرفین صورت گرفته بود [مربوط به گفت‌وگوی قاضی‌زاده‌هاشمی و مرادحاصلی] بخوبی حاوی نکات قابل تاملی است و به وضوح وضعیت مناسبات مدیران ارشد و جزء در کابینه یازدهم را نشان می‌دهد.
متن این گفت‌وگو بدین شرح است:
- سلام آقای مرادحاصلی
+ سلام حاج آقا
- حال شما چطوره؟
+ خوبید؟ آقا ما شرمنده‌ایم به خدا. من چون قلبا دوستت دارم قصدی نداشتم خدایی ناکرده جسارتی شود یا واقعا عصبانی‌ات کنم. در دهه فجر امسال من صحبت می‌کردم، اگر نیم ساعت صحبت می‌کردم، 20 دقیقه درباره خصوصیات شما بوده است. دیروز امام جمعه به شوخی گفت این همه از او تعریف کردی، حق دارد اینجوری رفتار کند. گفتم پیش می‌آید. البته شما هم فشار کاری داشتید و من قلبا دوستت دارم. من مرید حضرتعالی و دولت روحانی هستم، بخصوص حضرتعالی که از وزرای توانمند دولت هستید. دیروز گفتم که یکی از تواناترین وزرا هستید. ببخشید که پیش آمد.
- نه. اولا من باید عذرخواهی کنم. من حرف درستی نزدم.
+ بالاخره شما فشار کاری بیشتری دارید.
- فشار کاری و بدهکاری هست. گفتند بیمارستان می‌خواهند. آنجا 4600....
+ حرف مردم این است که متخصص‌های اطفال هفته‌ای دو، سه روز بیایند اینجا، چون فاصله با مرکز استان 90 کیلومتر است و مردم تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی هستند. این قضیه پیش آمد، به خدا قسم من اصلا قصد توهین به شما را نداشتم خدای ناکرده.
- حالا اشکال ندارد. من اشتباه کردم، عذرخواهی هم می‌کنم. شما جواب مرا دادید، تمام شد و رفت. من دیگر نباید ادامه می‌دادم. ادامه‌اش کار درستی نبود و عذرخواهی می‌کنم.
+ شما ببخشید. از طرف ما بی‌تربیتی و بی‌احترامی بوده به بزرگواری خودتان ببخشید.
- من باید عذرخواهی کنم. در عین حال مشکلی که ما داریم، من بالای 470 شهر رفته‌ام، این اولین بار بود این مساله پیش آمد و دلیلش این بود که من احساس کردم شما به جای اینکه آرام کنید خدای نکرده فکر کردم تحریک کردید. چون هم دانشکده می‌خواهند، هم بیمارستان، هم سی‌تی‌اسکن.  ما پیاده شدیم گفتند اینجا دکتر نداریم. یک حرف‌های دیگری هم زدند که شما می‌دانید.
+ من فقط گفتم 4 تا متخصص که دکتر گفت، به جای هفته‌ای 2 روز، بیشتر شود.
- آره! 7 تا تقریبا پزشک داشت. ما در برنامه‌مان بدره نبود. ما دیدیم شما آمدید پیاده شدید آمدیم برای عرض سلام و احترام که بعدش اینجوری شد.
+ قصد ما عرض ارادتی بود. مردم با گوسفند قربانی آمده بودند. گفتیم از مسیر رد می‌شوید. شما از بهترین وزرای دولتید و پیش ما عزیز بودید، هستید و خواهید بود.
- قربان شما بزرگوارید. طوری شد که ما مجبوریم جبران کنیم. ببخشید عذرخواهی می‌کنم. به هر حال حلال کنید.
+ وظیفه ما بود که کوتاه بیاییم.
- خداحافظ شما.
+ خداحافظ

گروه اجتماعی: سارقان مسلح خودروی حمل پول بانک پاسارگاد که اقدام به سرقت ۹۰۰ میلیون تومان پول کرده بودند، با گذشت یک هفته از زمان سرقت، در مخفیگاه‌شان شناسایی و دستگیر شدند.
به گزارش مهر، فرمانده انتظامی تهران بزرگ درباره جزئیات دستگیری اعضای باند سرقت مسلحانه از خودروی حمل پول در بزرگراه حقانی تهران، در جمع خبرنگاران گفت: متهمان این سرقت که با نقشه قبلی و به طرز زیرکانه‌ای عملیات سرقت را به اجرا درآورده بودند همه جوانب کار را در نظر گرفته و حتی موقعیت دوربین‌های داخل خودروی حمل پول و همچنین دوربین‌های ترافیکی محل حمل پول‌ها را هم می‌دانستند. سردار ساجدی‌نیا ادامه داد: از این رو از همان دقایق اولیه اعلام سرقت کارآگاهان اداره یکم پلیس آگاهی وارد عمل شده و در بعدازظهر روز سرقت یعنی روز پنجشنبه هفته گذشته موفق شدند رد
2 نفر از اعضای این باند را شناسایی کنند.
وی افزود: در بررسی‌های دقیق پلیسی مشخص شد جمعاً ۶ نفر در جریان این سرقت مسلحانه دست داشتند که سارقان بعد از به سرقت بردن ۹۰۰ میلیون تومان از خودروی حامل پول بانک پاسارگاد از محل سرقت در اتوبان حقانی با یک دستگاه خودروی سواری ال ۹۰ مسروقه، به سمت خیابان فداییان اسلام در جنوب تهران رفته و بعد از جابه‌جایی پول‌ها در یک خودروی سواری پراید مسروقه دیگر، در یک نقشه هماهنگ به 4 نقطه متفاوت در کشور متواری شدند. فرمانده انتظامی تهران بزرگ با اعلام اینکه بررسی‌های پلیسی نشان می‌داد متهمان بعد از انجام این سرقت به صورت گروه‌های 2 نفره به شهرهای شمالی، جنوبی، مرکزی و شمال‌شرقی کشور متواری شده بودند، افزود: از این رو کارآگاهان پلیس آگاهی با انجام عملیات اطلاعاتی موفق شدند رد 2 نفر از متهمان را که متأسفانه کارمند بخش حراست بانک بوده و در جریان این سرقت دست داشتند، زده و با گذشت یک هفته از زمان سرقت همه اعضای این باند سرقت مسلحانه را در اقصی نقاط کشور دستگیر و به اداره آگاهی تهران بزرگ منتقل کنند. ساجدی‌نیا افزود: در عملیات دستگیری متهمان که در محدوده یکی از شهر‌های استان گیلان به وقوع پیوست، مأموران مجبور به شلیک و تیراندازی شدند که در این تیراندازی‌ها 2 نفر زخمی  شدند که در حال حاضر در بیمارستان بستری هستند. ساجدی‌نیا در پاسخ به پرسشی درباره عضویت یک خانم در این باند سرقت مسلحانه گفت: یک خانم که همسر یکی از اعضای باند است زخمی شد اما هنوز مدارک و مستنداتی درباره دخالت وی در جریان این سرقت به دست نیامده است و امیدواریم در جریان بازجویی‌های فنی و پلیسی نسبت و دخالت این خانم مشخص شود.
وی گفت: از مجموع ۹۰۰ میلیون تومان پولی که در جریان این نقشه به سرقت رفته بود، بخشی خرج شده که سارقان ادعا می‌کنند برای خرید ملک و خودروی سواری شاسی‌بلند از آن استفاده کرده‌اند و مأموران ۵۵۰ میلیون تومان وجه نقد را از محل اختفای متهمان به دست آوردند. ساجدی‌نیا با بیان اینکه مسؤولان بانک باید نسبت به رعایت نکات ایمنی در زمان حمل پول دقت لازم و کافی را داشته باشند، اظهار داشت: بررسی‌های پلیسی نشان می‌داد بانک پاسارگاد متأسفانه با نادیده گرفتن مسائل ایمنی در روزهای پنجشنبه اقدام به جابه‌جایی حجم بالای پول در خودروهای بانک و بدون عامل مسلح می‌کرده است و همین نقیصه باعث وسوسه شدن 2 نفر از کارمندان بانک شده و نقشه سرقت را اجرا کرده‌اند.
فرمانده انتظامی تهران بزرگ همچنین گفت: متهمانی که دستگیر شدند ادعا کردند قصد داشتند بزودی و در همین هفته اقدام به سرقت یک محموله دیگر از پول‌های بانک پاسارگاد کنند. وی همچنین اضافه کرد: بررسی‌های پلیسی نشان می‌دهد هر دو عضوی که نقشه سرقت را کشیده‌اند از کارمندان بخش حراست بانک پاسارگاد بوده‌اند و میزان دقیق پول‌های حمل شده و همچنین نقشه حرکت خودروها و نفرات حاضر در خودروها را می‌دانستند.

به نظر می‌رسد ناتو با همدستی اتحادیه اروپایی و دولت سوسیالیست فرانسه در حال تدارک یک کودتای انتخاباتی در فرانسه هستند تا بلکه جلوی انتخاب یک دونالد ترامپ دیگر را در این سوی اقیانوس اطلس بگیرند. دخالت‌های گوناگون آنها در روزهای اخیر در فرانسه شدت گرفته است و زمینه‌های مختلفی از افشاگری‌های اطلاعاتی و تخریب رسانه‌ای علیه نامزدهای رقیب لیبرال‌ها و سوسیالیست‌ها، تعقیب قضایی آنها، برپایی تظاهرات مختلف علیه آنها، تشکیل جلسات پارلمان اروپا برای لغو مصونیت‌شان و همچنین استفاده از نهادهای مدنی و حقوق بشری و انتشار نظرسنجی‌های جهت‌دار در این راستا را شامل می‌شود. نه‌تنها نامزدهای راستگرای پیش‌رو در نظرسنجی‌ها با اتهامات قضایی واهی مواجه شده‌اند بلکه حتی کارزار لیبرال‌ها درخواست کرده است باراک اوباما نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه شود. از طرف دیگر گوگل، غول اینترنتی آمریکایی با چراغ سبز موقت اتحادیه اروپایی اقدام به ایجاد کارزار انتخاباتی گسترده مجازی کرده است. کارزاری با همکاری «ای‌جی‌سی» (مرکز روزنامه‌نگاری اتحادیه اروپایی) و با شراکت بانک‌های فرانسوی و بین‌المللی که هدف آن جهت دادن به تبلیغات رسانه‌های مجازی به نفع نامزد لیبرال‌ها و علیه طرفداران ترامپ در اروپا و آمریکاست.  تا آخرین ماه‌های سال 2016، دو نامزد راستگرای میانه‌رو و افراطی یعنی فرانسوا فیون جمهوری‌خواه و مارین لوپن رهبر حزب جبهه ملی فرانسه، هر دو با الهام از انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا و انتخاب شعارهایی مشابه او، کنترل بخش غالب افکار عمومی را در اختیار داشتند و حزب سوسیالیست حاکم نیز به خاطر عملکرد فاجعه‌بار فرانسوا اولاند و دولتش و نارضایتی عمومی از حکومت پلیسی که به راه انداخته بخت چندانی نداشت اما به فاصله 2 ماه صحنه کارزار رقابت برای انتخابات ریاست‌جمهوری 2017 در حال تغییر اساسی است به طوری که اینک نه فیون و لوپن بلکه یک چهره لیبرال مستقل پیشتاز نظرسنجی‌هاست اما مساله اینجاست که اگرچه امانوئل مکرون، بانکدار پیشین و وزیر اقتصاد مستعفی دولت اولاند خود را مستقل از حزب حاکم می‌داند اما در عمل حمایت پنهان دولت سوسیالیست پاریس را در همدستی با اتحادیه اروپایی و چندین نهاد اروپایی و آمریکایی دیگر پشت سر خود دارد. بزرگ‌ترین نشانه مستقل نبودن مکرون این است که فرانسوا اولاند هیچ حمایتی از نامزد رسمی حزب‌اش یعنی بنوا آمون به عمل نمی‌آورد.  از طرف دیگر فرانسوا فیون زیر شدید‌ترین فشار‌ها برای استعفا قرار گرفته است.  در آخرین اقدام، پلیس فرانسه خانه نخست‌وزیر سابق و نامزد جناح راست میانه را مورد تفتیش قرار داد. به دنبال این اتفاق سخنگوی تیم انتخاباتی او استعفا داد.  همچنین پنجشنبه گذشته، پارلمان اتحادیه اروپایی با لغو مصونیت سیاسی مارین لوپن، عضو این پارلمان و نامزد جبهه ملی فرانسه برای انتخابات ریاست‌جمهوری به واهی‌ترین دلیل ممکن، راه را برای برخورد قضایی دولت فرانسه با او گشود. لوپن متهم است تصاویر خشونت‌های داعش در سال 2015 را در صفحه توئیتر خود منتشر کرده است. حال با لغو مصونیت اروپایی‌اش او رسما در کشور خود تحت تعقیب قرار گرفته و ممکن است صلاحیتش برای حضور در انتخابات رد شود.
 

گروه فرهنگ و هنر: فیلم سینمایی ترمینال غرب که یک درام اجتماعی درباره اخراج دانشمندان هسته‌ای و شکل گرفتن توافقات ایران و غرب است، این روزها در محیط‌های دانشگاهی و مردمی در حال اکران است. این فیلم در ژانر سیاسی تولید شده و فضای حساسی را با توجه به اوضاع سیاست داخلی ایران دنبال می‌کند. به بهانه نمایش این فیلم سینمایی در شهرهای مختلف و استقبالی که در اکران‌های مردمی از این کار صورت گرفته است، با نویسنده و یکی از بازیگران این فیلم به گفت‌وگو نشسته‌ایم. یوسف مرادیان که نقش یکی از دانشمندان هسته‌ای را در فیلم ایفا می‌کند و شرایط سخت این دانشمندان را در دوران مذاکرات روایت می‌کند و محمد نیکدل نویسنده «ترمینال غرب» در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» درباره ظرافت‌های فعالیت در ژانر سینمایی سیاسی می‌گویند.
***
 آقای مرادیان! شما پیش از «ترمینال غرب»، ژانر سیاسی را تجربه کرده‌اید. بازی در فیلم «آقای رئیس‌جمهور» نیز جسارت فراوانی می‌طلبید، فیلمی که به دلایلی هیچگاه از تلویزیون پخش نشد و در زمان اکران هم با فشارهایی مواجه بود. آیا این جسارت، ویژگی یوسف مرادیان است؟
پیش از این کار بعضی از دوستان شوخی می‌کردند که مراقب خودت باش ولی من معتقدم فارغ از تعارفات روزمره، رسالت هنرمند این است کاری که فکر می‌کند درست است را انجام دهد و وظفیه او آنجایی پررنگ می‌شود که کارهایی را انجام دهد که بقیه جرات انجام دادن آن را ندارند. ورود جدی من به سینما با اصحاب کهف به عنوان یکی از نقش‌های اصلی آن فیلم رقم خورد. چند سالی درگیر این فیلم بودیم و این تجربه مسائل جدیدی را به من آموخت. در یک فضای قرآنی و معنوی نقشی پیشنهاد می‌شود و ناخودآگاه تو را به چالش می‌کشد. بعد از اصحاب کهف به سرعت وارد سینما با نقش‌های جدی شدم، بعد از یکی، دو فیلم تجاری دیگر دنبال دلمشغولی‌های خودم می‌گشتم و می‌خواستم کارهایی را انجام دهم که خودم دوست دارم؛ فیلم‌هایی از قبیل آقای رئیس‌جمهور، چریکه هورام و... . هرچه جلوتر می‌رفتم حساسیت‌هایم نسبت به کار بیشتر می‌شد، این حساسیت صرفا سیاسی نبود و کارهایی را شامل می‌شد که من را بیشتر به چالش می‌کشید. اینها باعث شد وقتی با مردم مواجه می‌شوم این سوال را مطرح کنند که چرا کم‌کار هستی؟ به نظرم این کم‌کاری لزوما اتفاق بدی نیست. اگر آدم کم‌کار باشد ولی بتواند کارهای برگزیده‌ای انجام دهد اتفاق خوبی خواهد بود.
 و چه شد که به «ترمینال غرب» رسیدید؟
در این فیلمنامه شخصیتی به من پیشنهاد شد که به نظرم قهرمانان واقعی ما هستند اما بی‌ادعا‌تر و خالص‌تر، انسان‌هایی که فقط به وظیفه‌ خودشان عمل می‌کنند. در فیلمنامه انگار دوستان ما در مقام نویسندگی چیزهایی را پیشگویی کرده بودند. زمانی که این فیلم ساخته می‌شد ما حدس می‌زدیم که در آینده نزدیک با سیستم‌های معاند به مشکل برخواهیم خورد ولی تحقق آن کمی صبوری می‌طلبید. بچه‌هایی آمدند و با اخلاص کار کردند، آن طوری که باید مزد (معنوی) نگرفتند و آن طوری که می‌باید با آنها رفتار نشد اما کار را پیش بردند و دست آن سیستم رو شد.
 منظور شما دانشمندان هسته‌ای است؟
دانشمندان هسته‌ای کار درست را انجام دادند و عرصه باز شد و جوان‌ها و نخبگان دور هم جمع شدند اما با بسیاری از آنها نامهربانی شد. من به نویسنده اثر تبریک گفتم زیرا بخوبی توانسته بود آینده را پیش‌بینی کند و این خیلی خوب است که ما مدام با آزمون و خطا پیش نرویم و افق روشنی را ببینیم که در راستای آن حرکت کنیم. من وقتی فیلمنامه را خواندم دیدم آن شخصیت را دوست دارم و به دنبال آن شخصیت گشتم، زمانی که به نویسنده می‌رسیدم سعی می‌کردم اطلاعات بیشتری از این شخصیت بگیرم تا بتوانم به آنها نزدیک شوم.
 بقیه عوامل و بازیگران چگونه بودند؟
من با همه عزیزانی که در این کار بودند تجربه قبلی داشتم، از خانم قاسمی تا هوشنگ توکلی و... با محسن افشانی هم سر فیلم ماهور هستیم که یک ملودرام جنگی است و من نقش یک خلبان را ایفا می‌کنم. بنابراین با این تیم تجربه قبلی داشتم و همدلی زیادی بین همه عوامل وجود داشت.
 نسخه نهایی فیلم برای شما رضایتبخش بود؟
من متاسفانه به دلیل اینکه سر کاری بودم نتوانستم در جشنواره فیلم را ببینم اما بعد که فیلم را دیدم آن را دوست داشتم. چه از لحاظ تکنیک و ساختار و ریتم و در نهایت اصلی‌ترین مساله محتوا که حرف خودش را می‌رساند، من گمان می‌کنم امروز همه آن حرف‌ها و صحبت‌ها لباس واقعیت به تن دارد.
 به نظرتان این موضوع قابل پرداخت‌های چندباره در فیلم‌های سینمایی دیگر است؟
یقیناً؛ اگر خاطرتان باشد در چند سال گذشته سینمای ما تبدیل به سینمای هجوِ توهین و رکیک شده بود. من بسیار از این اتفاق رنجیده می‌شدم که چرا سینمای ما تا این حد تک بعدی شده است و چرا ما باید مدام شاهد اینچنین فیلم‌هایی باشیم. در همه دنیا ما با تعدد ژانر مواجهیم و در ایران نیز ما به انواع موضوعات و ژانر‌ها نیاز داریم. زبان و ادبیات سینما قدرتمند است و می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد.
 جامعه ما به آن سطحی از بلوغ رسیده که مسؤولان نسبت به نقد‌های صریح واکنش منطقی داشته باشند؟
من امیدوارم برسد اما فکر می‌کنم هنوز به سطحی نرسیده که به معنای واقعی کلمه پذیرای نقد باشد. به نظرم ما براحتی نمی‌توانیم روبه‌روی هم بنشینیم و صحبت‌های همدیگر را بشنویم بدون اینکه با حس و برخورد بد همدیگر را بدرقه کنیم. اما معتقدم چه جامعه به این حد رسیده چه نرسیده باشد این نقد باید وجود داشته باشد.
 حالا واقعا چرا کم‌کار هستید؟
به نظرم ایرادی که به سینمای امروز ما وارد است این است که یک بازیگر همزمان در چند پروژه کار می‌کند و نقش‌ها برای مردم باورپذیر نیست. انگار همه چیز از پیش تعریف شده است. سینمای ما نمی‌تواند فقط در دست تعداد مشخصی باشد. سینمای ما یک عرصه ملی- مردمی و تاثیرگذار است. قاعدتا انسان‌هایی که در این زمینه تلاش کرده‌اند حق حضور در عرصه‌های جدی را دارند. این روزها خیلی از نقش‌ها خرید و فروش می‌شود. نمی‌گویم مافیا و باندبازی‌ها پیش از این وجود نداشت اما اینقدر جدی نبود. امیدوارم حضور این آدم‌ها در سینما کمرنگ شود چون معتقدم جز صدمه زدن و اینکه حقی را ناحق کنند کار دیگری انجام نمی‌دهند. همه اینها تاثیرگذار است اما من به شخصه در کارهایی که به آنها علاقه دارم بازی می‌کنم. در همین اثر من با عشق کار کردم. چون اگر من هر دستمزدی بگیرم پول آن خرج خواهد شد اما آن اثر هنری باقی خواهد ماند.
 اگر در ژانر سیاسی نقش مشابهی برای شما پیشنهاد شود، حاضر به ایفای آن هستید؟
هرکاری که من با آن ارتباط برقرار کنم و احساس کنم می‌توانم تاثیرگذار باشم آن را خواهم پذیرفت.
 در ترمینال غرب، نقش دانشمند هسته‌ای را دارید که از سیاست فارغ است، در فضای واقعی هم نگاه فراغت از سیاست دارید؟
من قبلا هم اشاره کرده بودم، معتقدم هنرمند با خود رسالتی به همراه دارد و می‌تواند در فضای سیاست هم تاثیرگذار باشد اما هنرمند
قطع به یقین یک سیاستمدار خوب نیست. همانطور که من معتقدم هنرمندان تاجر نیز نیستند جز همان عده معدودی که اول تاجر بودند و بعد وارد دنیای هنر شدند. من سعی می‌کنم جای خودم باشم و نقش‌های خودم را درست ادا کنم. ما در سرزمین آزاد زندگی می‌کنیم و هر فیلمی مخاطب و منتقد خودش را خواهد داشت و امیدوارم بتوانیم به آن ظرفیت برسیم که با پذیرش نقد و گفت‌وگو ایرادات همدیگر را بپذیریم و رفع کنیم. من کودکی‌ام در انقلاب بود و بسیاری از این حوادث را در خاطر دارم. آنچه در یک جمله می‌توانم بگویم این است که در یک سرزمین آزاد به دور از جبر هر قدرتی به سوی استقلال حرکت کنیم. ما همه ظرفیت‌ها، جوان‌ها، تفکر، انرژی و... را داریم و در این مسیر هر کس که اشتباه کار کرده باید اشتباه خودش را بپذیرد. در کار فیلمسازی خودمان نیز وقتی یکی اشتباه می‌کند همه دنبال این هستند کاسه کوزه‌ها را سر یکی دیگر بشکنند. ما باید بپذیریم تاوان اشتباهات‌مان را خودمان بدهیم، نباید مسائل را به سمتی ببریم که دیگران هزینه اشتباه ما را بدهند. من کار را دوست داشتم و با حساسیتی که روی نقش خودم داشتم، بارها با نویسنده و کارگردان به بحث می‌نشستیم و سعی کردم نقشم را بخوبی ایفا کنم. این فیلم زمانی ساخته شد که هیچکدام از اتفاقات امروز رخ نداده بود و حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.
 

جولیا یوف* : پرچم‌ها در لابی وزارت خارجه ایالات متحده در سکوت و نور خورشید عصر چند روز پیش غوطه می‌خوردند. یکی از کارکنان وزارت خارجه وقتی دید ما محو خلوتی آنجا شده‌ایم، با حیرت گفت: «اینجا معمولا جای شلوغی است. معمولا اینجا رفت‌وآمد هست و افراد مختلف برای دیدار می‌آیند اما الان اینطور سوت و کور شده است». هر قدر اینجا در «فاگی باتم» (محل ساختمان وزارت خارجه) خلوت است، به جایش کافه تریای وزارتخانه شلوغ است و کارکنان که حالا کاری ندارند، با قهوه‌هایی که یکی پس از دیگری می‌نوشند، با همکاران‌شان وقت می‌گذرانند. یک کارمند میانی وزارت این وضع را غیرمعمول توصیف کرد و گفت: «کافه‌تریا این روزها بیش از حد شلوغ است. هیچ‌کس هیچ‌کاری انجام نمی‌دهد». همین‌طور که همراه این کارمند بین میز و صندلی‌ها قدم می‌زدیم، می‌دیدیم کارمندها نشسته‌اند و قهوه به دست با هم گپ می‌زنند. یکی هم سرگرم مطالعه با «کیندل» (کتاب‌خوان الکترونیکی) بود.
یکی از مقامات ارشدی که بتازگی وزارتخانه را ترک کرده، به من گفت: «انگار کلا هیچ خبری آنجا نیست».
هفته گذشته با این خبر آغاز شد که لایحه بودجه پیشنهادی رئیس‌جمهور «دونالد ترامپ» منابع مالی وزارت خارجه را به میزان چشم‌گیری کاهش می‌دهد و با اظهارات «استفان بنن» مشاور کاخ سفید و رئیس سابق سایت «بریتبارت» پایان یافت که خطاب به حاضران در کنفرانس سالانه اتحادیه محافظه‌کاران (CPAC) گفت او و رئیس‌جمهور جدید به دنبال «تخریب ساختار دیوان‌سالار دولت» هستند. در وزارت خارجه‌ای که حدود 70 هزار کارمند در سرتاسر دنیا دارد، این تخریب مدتی است که آغاز شده است. در طول هفته گذشته من با چندده نفر از مقامات کنونی و کارکنانی که بتازگی وزارت را ترک کرده‌اند، صحبت کردم و همه آنها هم یا به دلیل اینکه اجازه صحبت با رسانه‌ها را نداشتند و از واکنش این دولت که در تعقیب افشاگران است نگران بودند یا به دلیل آنکه نمی‌خواستند همکاران سابق‌شان را ناراحت کنند، از من خواستند نام‌شان فاش نشود. آنها وزارت خارجه‌ای بی‌انگیزه و آشفته را برای من به تصویر کشیدند. در برخی موارد این تخریب ساختار اداری به معنای واقعی کلمه رخ داده است. اخیرا بعد از آنکه به حدود 20 نفر از کارکنان باسابقه در طبقه هفتم گفته شد باید سمت تازه‌ای برای خود بیابند، آن هم در مواردی در فرصتی تنها 12 ساعته، تیم‌های ساخت‌وساز در تعطیلات «روز رئیس‌جمهور» (سالگرد تولد جورج واشنگتن) به این طبقه رفته و مشغول بازسازی و تغییر ترکیب دفتر شدند تا تیمی جدید و مفهومی جدید از نحوه کارکرد تیم هدایت وزارت خارجه در این طبقه مستقر شود (مفهومی که هنوز اغلب افراد نمی‌دانند قرار است چه باشد). الان «راهروی ماهونی» که میزبان ستونی از دفترهای کار با دکور و دیوارهای چوبی است و دفتر شخص وزیر خارجه هم در آن واقع شده، به یک محوطه ساخت‌وساز بدل شده که پارچه‌ای آبی آن را از دید مخفی کرده و کسی خبر ندارد آن پشت چه خبر است. در حالی که وزارت خارجه به نحوی آشکار از دیدارها با سران خارجی کنار گذاشته شده، پست‌های کلیدی وزارت خارجه خالی باقی مانده و کاخ سفید هم چندان از کارکنان وزارت خارجه مشاوره نمی‌گیرد، در واقع کار چندانی برای انجام دادن در وزارت باقی نمانده است. یکی از کارکنان وزارت درباره ایام قدیم که از 6:30 صبح شروع می‌شد، می‌گوید: «اگر می‌شد زودتر از 10 شب از وزارت خارج شوم، روز خوبی بود. الان حدود 9، 9:15 می‌آیم و قبل 5:30 هم می‌روم». خصومت آشکار کاخ سفید، ترک رویه‌های دیرینه سیاست خارجی آمریکا و آشفتگی در وزارت، دارد به کسانی که عادت داشته‌اند آمال و آرمان‌گرایی‌شان را معطوف مشغله سنگین و بشدت جزئیات محوری کنند که چرخ‌های یک دیوان‌سالاری در هم‌تنیده را می‌گرداند، آسیب می‌زند. در نبود وضعیت سابق، همه مضطرب شده‌اند، آنقدر که درست خواب‌شان نمی‌برد. یکی از کارکنان به من گفت نمی‌تواند درست بخوابد و نگرانی درباره شغلش و نقش رو به افول آمریکا در جهان خواب را از چشمان او گرفته است.
هر چند هنوز برخی تلاش می‌کنند جلسات سیاست‌گذاری برگزار کنند تا همچنان متمرکز بمانند و از ذهن‌شان کار بکشند اما یکی از کارکنان می‌گوید: «2 ماه اخیر بیشتر اینطور بوده که فقط بیکار نشسته‌ایم و زودتر از معمول به خانه بازگشته‌ایم». بعضی هم در خیابان‌های فاگی‌باتم پرسه می‌زنند یا مدت طولانی‌ای را صرف ناهار می‌کنند. این کارمند وزارتخانه درباره جلسات سیاست‌گذاری با دیگر نهادهای دولتی می‌گوید: «قبلا من هر هفته در 3 یا 4 جلسه بین سازمانی شرکت می‌کردم اما در 5 هفته گذشته، فقط یک‌بار چنین جلسه‌ای برگزار شده است». حتی سیل ایمیل‌های درون‌سازمانی هم خشک شده است. این کارمند وزارت خارجه به من گفت قبلا روزی 200 ایمیل دریافت می‌کرد اما حالا ایمیل‌ها به تنها چند مورد در روز کاهش یافته است. او گفت: «از 10 سال پیش که من کارم را در وزارتخانه آغاز کردم، اینجا هیچ وقت اینقدر سوت و کور نبوده. همکارانم می‌گویند آنها هم تا حالا شاهد چنین وضعی نبوده‌اند». او می‌گوید این وضعیت بیشتر به این دلیل است که اکنون «حلقه تصمیم‌گیری بشدت کوچک‌تر شده است» و بسیاری از کارکنان وزارت خارجه با تعجب شاهد این هستند که از این دایره بیرون گذاشته شده‌اند. آن کارمند میانی وزارت می‌گوید: «آنها [دولت جدید] واقعا می‌خواهند دخل اینجا را بیاورند. فکر نمی‌کنم این دولت اصلا به لزوم وجود وزارت خارجه اعتقادی داشته باشد. فکر می‌کنند «جیرد» [کوشنر، داماد ترامپ] از پس همه کارها بر می‌آید. این وضع مرا یاد کشورهای در حال توسعه‌ای می‌اندازد که مأموریتم را در آنها گذرانده‌ام. یک خاندان بر همه‌چیز حاکم است و وزارت خارجه از هیچ‌چیز خبر ندارد». از زمانی که این دولت روی کار آمده، حتی یک نشست خبری وزارت خارجه هم برگزار نشده و تازه قرار است این نشست‌ها از 6 مارس از سر گرفته شود، در حالی که این نشست‌ها قبلا هر روز برگزار می‌شد. مخاطب این نشست‌ها فقط خبرنگاران نبودند، بلکه این کنفرانس‌های خبری راهنمایی مهم برای دیپلمات‌های ایالات متحده در سرتاسر جهان به شمار می‌آمد تا بدانند اولویت‌های وزارتخانه چیست و چطور باید درباره آنها صحبت کنند. در نبود این پیام‌رسانی روزانه از واشنگتن، دیپلمات‌هایی که در مناطق دورافتاده خدمت می‌کنند، عملا دارند چشم‌بسته عمل می‌کنند، آن هم بدون آنکه تحولات دیپلماتیک پیش روی آنها کاهش یافته باشد.
یکی از دیپلمات‌های آمریکایی مستقر در خارج از کشور می‌گوید: «دیدارهایی صورت می‌گیرد اما باید توجه داشت وقتی نشست‌های خبری روزانه برگزار نمی‌شود، سفرا باید برای دریافت خط‌مشی زمان زیادی منتظر بمانند. می‌توانیم حرف‌هایی را که [جیمز] متیس [وزیر دفاع]، [رکس] تیلرسون [وزیر خارجه] و [مایک] پنس [معاون رئیس‌جمهور] می‌زنند تکرار کنیم اما فعلا به مرحله‌ای نرسیده‌ایم که بتوانیم بدرستی سیاست‌های دولت را عرضه کنیم». دیگر دیپلمات‌های آمریکایی بویژه کسانی که در موقعیت‌هایی هستند که از لحاظ ژئوپلیتیکی حائز اهمیت است، همچنان دارند دستورالعمل‌های قدیمی مربوط به دولت [باراک] اوباما را اجرا می‌کنند، چون هنوز دستورالعمل جدیدی دریافت نکرده‌اند.
کسانی که من با آنها صحبت کرده‌ام، گفتند زمانی که رکس تیلرسون بالاخره برای نخستین‌بار وارد ساختمان وزارت خارجه شد، بسیار به او امیدوار بودند و می‌خواستند از او حمایت کنند اما اظهارات او بسیاری را ناامید و سردرگم کرد. یک کارمند وزارت خارجه گفت: «او فقط درباره اصلاحات و پاسخگویی صحبت کرد و هیچ چشم‌اندازی درباره آمریکا و جایگاهش در جهان ارائه نکرد». تیلرسون در اظهاراتی که بسیاری آن را اشاره ضمنی به بنغازی (حمله به کنسولگری آمریکا) تفسیر کردند، از مراقبت از کارکنان در خارج از کشور هم صحبت کرد. کارمند وزارت خارجه می‌گوید: «این حرف او مثل پتک بر سر ما فرود آمد. اولویت اول همه اینجا محافظت از نیروها در خارج از کشور است. او فکر می‌کند ما تا الان در طول همه این سال‌ها داشتیم چه کار می‌کردیم؟»
این واقعیت که هنوز قائم‌مقام وزیر مشخص نشده و بسیاری از معاونت‌های وزیر خالی هستند، این سازمان را که همواره براساس سلسله مراتب دقیق عمل می‌کرده، آشفته کرده است. یکی از کارکنان می‌گوید: «نبود قائم‌مقام... بزودی به یک معضل تبدیل می‌شود». او و دیگر کارکنانی که با آنها صحبت کرده‌ام، از بازتاب اینکه در دیدار تیلرسون با «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه در بن آلمان بسیاری از صندلی‌های کنار وزیر خارجه ایالات متحده خالی بود و همتای روسش چندین دستیار با خود به همراه داشت، ابراز نگرانی کردند. این جزئیات، پیام‌هایی می‌فرستد که سران و دیپلمات‌های دیگر کشورها در آنها به دنبال نشانه‌هایی از تغییر بالقوه خط‌مشی هستند. یک کارمند وزارت می‌گوید: «برای چینی‌ها، پروتکل، یعنی سیاست. ما داریم سیگنال‌هایی می‌فرستیم که ممکن است به نحوی که انتظارش را نداریم، به روابط ما لطمه بزند».
بعضی کارمندان هم نگران این هستند که تیلرسون احتمالا شخصا اختیار انتخاب قائم‌مقامش را نداشته باشد. کاخ سفید «الیوت آبرامز» گزینه نومحافظه‌کاری را که از سوی تیلرسون برای سمت قائم‌مقام نامزد شده بود، وتو کرد، چرا که او قبلا از ترامپ انتقاد کرده بود.
ترامپ سه‌شنبه پیش آنچه را که کارکنان از آن هراسان بودند، تایید کرد. او به فاکس‌نیوز گفت اینکه او کرسی‌های خالی دولت را پر نمی‌کند، دلیلی دارد: «در بسیاری از موارد، من نمی‌خواهم آن پست‌ها را پر کنم... نیازی به آنها نیست».
در حالی که در یک سو هنوز برخی پست‌های ارشد خالی هستند، در سوی دیگر نیروهای تازه‌ای وارد شده‌اند. دفتر برنامه‌ریزی خط‌مشی که بعد از جنگ جهانی دوم توسط «جورج کنان» ایجاد شد، حالا نه فقط مثل قبل مملو از افرادی با مدرک دکتراست، بلکه تعداد زیادی تازه‌فارغ‌التحصیل و یک وکیل از نیوجرسی که احتمالا تنها سابقه سیاست خارجی‌اش این است که در مجارستان متولد شده هم به کارکنان آن اضافه شده‌اند. رئیس دفتر تیلرسون هم منصوب او نیست، بلکه آ‌نطور که «واشنگتن پست» نوشته یکی از اعضای تیم انتقال ترامپ به نام «مارگارت پترلین» است. یکی از مقامات ارشد که بتازگی وزارت را ترک کرده، می‌گوید: «تیلرسون را گروهی از ترامپیست‌های مرموز احاطه کرده‌اند. وقتی حتی دست راست او هم آدم خودش نیست، چه غلطی می‌تواند بکند؟» یک کارمند وزارت خارجه به من گفت پترلین به همه کارکنان گفته است هر گفت‌وگویی با وزیر باید از طریق او انجام شود. او حتی یکی از کارکنان را به دلیل آنکه در یک نشست مستقیما به سوال تیلرسون پاسخ داده، مواخذه کرد. پترلین به درخواستم برای اظهارنظر پاسخ نداد اما «آرسی هموند» دستیار سابق «نیوت گینگریچ» [نماینده سابق کنگره] و مشاور ارشد امور عمومی وزارت خارجه اینطور توضیح داد که آن وکیل رابط میان کاخ سفید و وزارت است. او صدور دستورالعمل از سوی پترلین یا آشفته و کند بودن وزارت خارجه را هم رد کرد. او گفت: «اینجا فعال است». او و کارکنانش از جمله مرا به «کریستین جیمز» سخنگوی عرب‌زبان اداره امور خاور نزدیک وزارتخانه ارجاع دادند. جیمز گفت: «این مساله واقع دیروز مطرح شد. یک شبکه مصری از من خواست در این باره توضیح دهم». جیمز هم بر اساس یک «دستورالعمل 2 صفحه‌ای» که توسط مسؤول رسانه‌ای میز اسرائیل- فلسطین تهیه شده بود، برای آنها توضیح داد ایالات متحده به آنچه طرفین بر سر آن توافق کنند و «حل این مساله متعهد است و برای آن تلاش خواهد کرد. هدف از این کار، تأکید بر تعهد ایالات متحده است و اینکه نمی‌خواهیم فعلا وارد جزئیات شویم و تا زمانی که وضعیت روشن‌تر شود، به کلیات بسنده می‌کنیم». «میشل برنیرتوث» که مسؤول خدمات به آمریکایی‌های خارج از کشور است، همچنان اوضاع را تحت نظر دارد تا بحران‌هایی را که ممکن است شهروندان ایالات متحده را در خارج از کشور تحت تأثیر قرار دهد، شناسایی کرده و به آنها خدمات دهد اما او به من گفت سمت او نیازی به دستورالعمل‌های کاخ سفید یا حتی وزارت خارجه ندارد. او گفت: «ما کاری را که می‌کردیم ادامه می‌دهیم. ما مثل قلبی هستیم که به تپش ادامه می‌دهد. بخش کنسولی مبتنی بر قانون است و همین قوانین، راهنمای ما است». زمانی که با هم صحبت می‌کردیم، یک مسؤول امور عمومی وزارت خارجه هم همراه ما بود. زمانی که با «پاکو پالمیری» از نیروهای باسابقه امور خارجی و دستیار موقت وزیر در امور آمریکای لاتین صحبت می‌کردم هم یک مسؤول امور عمومی همراه ما بود. سر پالمیری بسیار شلوغ است، از دیدار تیلرسون با وزیر خارجه برزیل در بن آلمان گرفته تا سفرش به مکزیک اما او دستیار موقت است و نمی‌داند چقدر طول می‌کشد تا یک کارمند رسمی جایش را بگیرد. او به من گفت: «گاهی اوقات وقتی یک دولت آغاز به کار می‌کند، رسیدن به پاسخ زمان می‌برد اما این به آن معنی است که برای رسیدن به پاسخ باید بیشتر تلاش کنی. هر انتقالی، منحصربه‌فرد است». این را گفت و بعد یک کارمند امور عمومی او را به نشست بعدی برد.
اما به گفته افراد دیگری که با آنها صحبت کردم، به نظر می‌رسد ارتباط تیلرسون نه فقط با کاخ سفید، حتی با وزارت خارجه هم قطع است. یک کارمند وزارت خارجه گفت: «دستورالعمل تیلرسون این بود که هرچه قدرت کاغذبازی کمتر، بهتر. از گزارش‌های داوطلبانه چندان استقبال نمی‌شود و به همین خاطر اطلاعات چندانی به دست او نمی‌رسد. از سمت او هم چیزی به ما نمی‌رسد. این وضعیت به علاوه اینکه معاونان و دستیاران هم تعیین نشده‌اند، به این معنی است که دستورالعملی وجود ندارد و نیروها تنها دارند درجا می‌زنند». بسیاری در وزارت خارجه به صراحت اذعان دارند این وزارتخانه فربه شده و در مواردی ناکارآمد و بی‌حاصل است اما آنها هم درک نمی‌کنند که چرا این اصلاحات اینقدر زمخت و بی‌ملاحظه انجام می‌شود. یک کارمند میانی وزارت درباره کنار گذاشته شدن کارمندان طبقه هفتم گفت: «با هیچ‌کس در این‌باره صحبت نکردند، با آنها درباره کاری که انجام دادند صحبت نکردند، فقط به آنها گفتند دنبال شغل دیگری باشند». یک کارمند دیگر می‌گوید: «هیچ چیز سریع‌تر از کار کردن در دولت فدرال شما را آزادی‌خواه نمی‌کند. ناکارآمدی‌هایی وجود دارد و نیاز به اصلاحات هست. قطعا آنها حق دارند نیروها را تغییر دهند یا کنار بگذارند اما انجام این کار بدون بررسی درباره بخش‌های ناکارآمد و کنار گذاشتن افراد، نه عقلانی است و نه موثر. این کار فقط خصومت ایجاد می‌کند. انگار اتفاقات ماه قبل عمدا  می‌خواستند استرس ایجاد کنند. به نظر می‌رسد هیچ تلاشی برای استفاده از دانش یا تجربه افرادی که اینجا هستند یا می‌خواهند کمک کنند، صورت نمی‌گیرد. یک کارمند میان‌رتبه وزارت می‌گوید کارکنان تصور می‌کنند کاخ سفید آنها را دیوان‌سالارهایی غیرمنتخب و نماد ساختاری می‌بیند که باید از آن اختیارزدایی شود. او گفت: «ما احتمالا احساسی شبیه یک کارمند وزارت خارجه بریتانیا بعد از جنگ دوم جهانی داریم، زمانی که دید، نه! آفتاب در امپراطوری آنها هم غروب می‌کند. آمریکا پایان یافته است. اینکه وقتی بی‌دلیل این اتفاق می‌افتد، بخشی از آن باشی، عذاب‌آور است».
*نویسنده نشریه آتلانتیک
منبع: فارس

دست ندادن صهیونیست مشهور با ترامپ
نماینده صهیونیست مشهور حزب دموکرات از دست دادن با رئیس‌جمهور ایالات متحده امتناع کرد. سه‌شنبه گذشته که دونالد ترامپ برای نخستین سخنرانی خود در کنگره برای سناتورها و نمایندگان به ساختمان کپیتول رفته بود، پیش از آنکه پشت تریبون برود با رهبران هر دو مجلس آمریکا دیداری کوتاه داشت. «الیوت انگل» سخنگوی سرشناس و اصلی صهیونیست‌های جناح چپ حزب دموکرات و از مهم‌ترین اعضای خانه نمایندگان مرتبط با لابی اسرائیلی آیپک نیز در این جمع حاضر بود اما حاضر نشد با ترامپ دست بدهد. این در حالی است که انگل درباره رژیم صهیونیستی دیدگاه‌های مشترکی با ترامپ دارد، از جمله درباره توسعه مرزهای رژیم اشغالگر قدس و انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به بیت‌المقدس. انگل در سال‌های اخیر نقشی کلیدی در مواضع ضدایرانی کنگره و همچنین ترغیب پنتاگون به جنگ علیه لیبی و سوریه داشته است. بی‌احترامی آشکار او به رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه نشان از شکاف عمیق 2 حزب اصلی کنگره بر سر قدرت حاکمه واشنگتن دارد.
 

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از تلاش دولت برای رفع فیلتر بازی «کلش آو کلنز» خبر داد و گفت: برای رفع فیلتر این بازی ۶ وزیر مشغول پیگیری بودند! به گزارش ایسنا، سیدرضا صالحی‌امیری در دومین نشست «بررسی چالش‌های کسب و کارهای نوپا» در وزارت ارتباطات حضور یافته و به ارائه توضیحاتی درباره مشکلات فعالان این بخش پرداخت. وی با بیان اینکه فضای کسب و کار نسبت به گذشته تغییرات بسیاری کرده، اظهار کرد: حق هر سیستمی است که بخواهد خود را با تحولات جدید به‌روز کند. قطعا این کار شدنی است و ما نیز در فروردین‌ماه سال آینده جلساتی در این زمینه گذاشته و برخی مباحث مطرح‌شده را پیگیری خواهیم کرد.
 

امیر استکی: در اکثر کشورهای جهان سیاستمداری شغل شریفی نیست ولی کثیف هم نیست. شریف نیست، چون در یک جامعه متنوع همواره نمی‌توان شرایطی را ایجاد کرد که همه راضی باشند و خاصه اینکه در سیستم‌های انتخاباتی سیاستمداران همواره بیشتر از توان‌شان قول می‌دهند و کثیف هم نیست، چرا که این یک وضعیت ناگریز است. در حالت طبیعی عملکرد سیاستمداران با سوالات و انتقادات جدی ولی قابل دفاع مواجه است ولی در آن حالاتی که این انتقادات و سوالات با پاسخ‌های قابل دفاع همراه نباشد سیاستمداری از یک شغل غیرکثیف به یک شغل کثیف تبدیل می‌شود. شیفتی که در این روزها شاهد آن هستیم و دیگر جای آن باقی نمانده است که کلماتی غیرگزنده برای توصیف آن به‌کار ببریم. ما اکثریت ملت ایران در وضعیتی قرار گرفته‌ایم که دیگر هیچ راه جانشینی برای تصورات‌مان درباره برخی سیاسیون باقی نمانده است. تنها تصور ممکن برای ما در نگاه به این سیاستمداران تصور وضعیتی ناروشن و غیرواقعی و آمیخته با ناراستی‌های بسیار است. تصوری که از یک کلاهبردار خوش‌پوش داریم به تصوری که امروز از برخی سیاستمداران داریم نزدیک است. گفتیم که جای صحبت در لفافه و با حسن‌نیت باقی نمانده است. ما سخت کار می‌کنیم و مزد حداقلی می‌گیریم تا فلان و فلان مدیر 2 برابر حداقل حقوق یک ماه ما کمک هزینه اوقات فراغت فرزندان دریافت کنند. ما سخت کار می‌کنیم و مالیات می‌دهیم و در مواقع خطر جان و مال‌مان را دریغ نمی‌کنیم تا فلان و فلان مدیر بتوانند هزاران میلیارد ثروت بیندوزند. ما سخت کار می‌کنیم و همسران‌مان را نیز وادار به سخت کار کردن می‌بینیم، تا بهای آن را با محرمانه شدن دارایی‌های مسؤولان دریافت کنیم. تا لااقل نفهمیم که معنی زندگی آنچنانی ذخایر نظام چگونه است و کمتر آزار ببینیم. ما سخت کار می‌کنیم و فرزندان‌مان را به مدارس دولتی می‌فرستیم و مبالغ زیادی را نیز پرداخت می‌کنیم تا فرزندان فلان و فلان و فلان مدیر و مسؤول بتوانند در آمریکا و اروپا به تحصیل بپردازند و چند صباح دیگر مجهز به مدارک بهترین دانشگاه‌های علمی به کشور بازگردند و رقیب اصلی فرزندان ما بشوند و رقابت را شروع نشده برنده باشند. ما سخت کار می‌کنیم و برای دریافت نوبت یک پزشک متخصص در بیمارستان‌های دولتی ساعت‌ها و ساعت‌ها مرارت و خفت تحمل می‌کنیم تا فلان و فلان وزیر هزار میلیارد از بازار آزاد درمان به جیب بزنند. بازار آزاد درمانی که برای فرار از همان مرارت و خفت به آن روی می‌آوریم. خلاصه! ما سخت کار می‌کنیم و رای می‌دهیم تا وکلای ملت در جلسه استیضاح وزیر راه‌وشهرسازی پس از استماع انبوهی از نقدها و سوالاتی که از جانب وزیر با دفاع قابل عرضی مواجه نشد، به بقای وی در سمت وزارت راه رای می‌دهند. البته به شخصه وقتی که حرف‌های کواکبیان در دفاع از آخوندی را در یک ویدئوی کوتاه دیدم، خیالم جمع شده بود که قرار نیست این صاحب‌منصب عزیز! از جایش تکان بخورد. ویدئویی که در آن جناب کواکبیان در معیت رئیس دانشگاه علامه طباطبایی و وزیر علوم می‌گوید: «ما هوای آقای فرهادی را داریم، همه کسانی که [برای استیضاحش] امضا کرده‌اند را قلع و قمع می‌کنیم، ما از آخوندی هم حمایت می‌کنیم ایشان که دیگه آقای فرهادی‌اند». تلویحا با وجود آنکه می‌داند آخوندی ارزش و لیاقت حمایت کردن ندارد، از او حمایت می‌کند یعنی داستان، داستان شایسته‌سالاری و وکیل‌المله بودن نیست! اینکه ما مستضعفانی که صاحبان آپارتمان‌های مسکن‌مهریم تازه متوجه شده‌ایم که مسکن‌مهر طرح مزخرفی بوده و ما اکنون صاحب این خانه‌های مزخرفیم به هیچ‌وجه برای بسیاری از وکلای ما در مجلس مساله‌ای نیست. مساله این وکلا با 2 فوریت سرکوب ما است تا دیگر اگر یک جایی هم به پست این بزرگواران خوردیم نتوانیم بر خلاف خواست این بزرگواران حرفی بزنیم که اگر بزنیم باید پیه حبس از 6 ماه تا 2 سال را به تن خودمان بمالیم؛ آن هم بدون طی تشریفات قضایی و با ضرب دگنگ. بله! خلاصه اینکه این بندوبست‌هایی که سیاسیون مملکت در مجلس می‌کنند برای ما که نه نان می‌شود و نه آب. برای خودشان که صدالبته بیش از نان و آب در پی خواهد داشت. چیزی که همان محرمانگی اموال مسؤولان گواه اصلی بر آن است. اصلا چه معنی دارد ما بدانیم که بقیه چه دارند. ما همین که بدانیم چه‌ها نداریم برای ما کافی خواهد بود تا قضاوت کنیم و سیاستمداری در این روزهای کشور را نه تنها شغلی غیر شریف بلکه شغلی کثیف بدانیم. در روزگاری که تیغ بیکاری گردن بسیاری از ما را بریده است و بر گردن بسیاری دیگر از ما احساس می‌شود و در شرایطی که 4 قطره باران نیمی از مملکت را فلج کرده است، صدالبته اولویت با طرح دوفوریتی برقراری نظم و ترتیب در جلسات افاضه فیض عالیجنابان دمنده امید است. آخر انتخابات نزدیک است و برای یک سیاستمدار چه چیزی مهم‌تر از ماندن سر جای خودش است؟ خاصه اینکه صفت شرافت را از پشت نام شغل سیاستمداری برداشته باشیم.

حسین  قدیانی: وزیر بهداشت ضمن عذرخواهی از فرماندار بدره، مدعی شده فشار کار باعث اهانت به ایشان و فی‌الواقع تمام مردم این شهر استان ایلام بوده است! حال، جای این سوال از آقای هاشمی است: اگر فشار کار روی یک وزیر- از دولتی که اتفاقا تمام گله مردم از کم‌کاری بی‌سابقه این دولت است!- گاهی می‌تواند آنقدر زیاد شود که زبان به فحش و ناسزا باز کند، چه کند و چه به دولت بگوید آن جوانی که متاثر از فشار بیکاری، ۲ سال تمام است ازدواجش به تاخیر افتاده؟! چه کند و چه به دولت بگوید آن مردی که به واسطه از دست‌دادن شغلش در همین دولت اعتدال، مدام باید شرمنده زن و فرزند و زندگی باشد؟! چه کند همین مرد و چه به دولت بگوید وقتی آقای روحانی، اعتراضش به بیکاری را رسما و علنا شعار می‌خواند؟! و چه کنند و چه به دولت بگویند مردمی که چند ماه است یارانه‌شان قطع شده، بی‌آنکه یک کلام دولت اعتدال توضیح دهد با چه متر و معیاری اقدام به حذف افراد از فهرست یارانه‌بگیران می‌کند؟! وانگهی! جوری وزیر بهداشت از فشار کار حرف می‌زند کأنه این دولت چقدر حالا کار می‌کند! الساعه یاد حرف چند روز پیش وزیر ارشاد افتادم که ۶ وزیر برای حل مشکل بازی «کلش‌آو‌کلنز» وارد گود شده‌اند! اگر کار یعنی این، خوب است مواظب باشند حضرات یک‌وقت زیر فشار این همه کار طاقت‌فرسا کمرشان نشکند! باورم هست فقط دولتی و دولتمردی، در آخرین ماه‌های خود، زبان به سخن زشت باز می‌کند و این ‌همه از روی عصبانیت حرف می‌زند که دستش از ارائه کارنامه قابل و نمره فاخر کوتاه است! حتم دارم اگر کاری و کارنامه‌ای برای ارائه می‌داشتند این‌همه حرف بد نمی‌زدند! این ‌همه از روی عصبانیت حرف نمی‌زدند! اصلا این‌ همه حرف نمی‌زدند! این زبان دراز به ناسزا، فی‌حد ذاته، خبر از کارنامه‌ای می‌دهد تقریبا هیچ! تقریبا صفر! و تقریبا مردودی! و الا چرا با کار و کارنامه خود، سخن با مردم نمی‌گویند؟! آری! آقای وزیر بهداشت! فشار یعنی فشار بیکاری... پس بفرمایید ناظر بر این فشار، جوان بیکار چه باید به دولت و دولتمرد بگوید؟!