با حضور تولیت آستان قدس رضوی استادیوم مجهز و پیشرفته امام رضا(ع) شب گذشته در مشهد افتتاح شد. مدیر کل روابط عمومی و امور رسانه‌های‌ آستان قدس رضوی در گفت‌وگو با آستان نیوز با بیان اینکه این استادیوم یکی از مدرن‌ترین و زیباترین ورزشگاه‌های ایران است، گفت: استادیوم امام رضا(ع) در زمینی به مساحت 57 هزار متر مربع و با 110 هزار متر مربع فضای ورزشی و فرهنگی در سایت 12 هکتاری مجموعه ورزشی آستان قدس رضوی احداث شده است و علاوه بر پیست دو و میدانی و امکانات موجود در یک استادیوم فوتبال طبق استانداردهای فیفا، مجهز به 10 سالن ورزشی پیشرفته، پارکینگ و امکانات فرهنگی و رفاهی دیگر از قبیل آمفی تئاتر، سالن‌های سمینار، سالن غذا خوری، موزه افتخارات ورزشی آستان قدس رضوی و... است. توکلی‌زاده سالن‌های ورزشی زیر سکوهای تماشاچیان را یکی از وجوه تمایز اصلی این ورزشگاه خواند و بیان داشت: وجه اصلی تمایز این استادیوم با سایر استادیوم‌های داخل کشور در شکل‌گیری سالن‌های ورزشی با عملکردهای متنوع در فضای زیر سکوی تماشاچیان فوتبال است که به پویایی و بقای پروژه در درازمدت کمک شایانی می‌کند، این سالن‌ها ظرفیت پذیرش روزانه 5 هزار ورزشکار را در خود دارد. وی با بیان اینکه سقف استادیوم با مساحت پوشش 18000 متر به‌صورت کابلی کششی با چادر ضد حریق که در کشور بی‌نظیر است ساخته شده؛ عنوان کرد: کلیه سالن‌های ورزشی این استادیوم مجهز به پیشرفته‌ترین سیستم‌های تاسیساتی بوده و دارای تهویه مطبوع و گرمایش و سرمایش هوشمند هستند. مدیر کل روابط عمومی و امور رسانه‌های آستان قدس رضوی با بیان اینکه این ورزشگاه اولین ورزشگاه مسقف کشور است، گفت: عملیات عمرانی این مجموعه در سال 1384 آغاز شد و امروز مجهزترین ورزشگاه کشور با تلاشی مضاعف و با ویژگی‌های منحصر به فرد به مرحله بهره برداری رسیده است. وی ظرفیت این ورزشگاه را برای مسابقات فوتبال و دو ومیدانی 25 هزار نفر معرفی و عنوان کرد: 360 پروژکتور 2 هزار واتی با وظیفه تامین روشنایی زمین چمن مطابق با آخرین استانداردهای فیفا؛ سیستم صوت تحت شبکه شامل 65 دستگاه بلندگوی حرفه‌ای قابل کنترل،
نور پردازی سقف ورزشگاه در رنگ‌های مختلف برای ارائه تصاویر زیبا و جلوه‌های بصری و جلوگیری از ایجاد سایه در زمین؛ سیستم نظارت تصویری استادیوم شامل 64 دوربین تحت شبکه قابل کنترل و پیست تارتان که از استانداردترین و مجهزترین پیست‌های دو ومیدانی کشور با هشت خط مسابقه و قابلیت برگزاری همه مسابقات دو و میدانی است، از دیگر ویژگی‌های این ورزشگاه است. مدیر کل روابط عمومی و امور رسانه‌های آستان قدس رضوی افزود: زمین چمن این استادیوم مطابق استانداردهای فیفا از ویژگی‌هایی همچون طبیعی بودن، گرمایش از کف و زه‌کشی جهت جذب آب برخوردار است، همچنین طراحی و نصب صندلی‌هایی با استانداردهای جهانی در دو رنگ آبی و سفید در دو کلاس عادی و ویژه طراحی شده است. وی تصریح کرد: 16 هزار متر مربع محوطه سازی با پیش‌بینی قابلیت نصب گیت‌های الکترونیک جهت تردد تماشاچیان و رفت و آمد ورزشکاران در این استادیوم پیش‌بینی شده و خروجی‌های آن قابلیت تخلیه تماشاگران در حداقل زمان ممکن را دارد. وی با اشاره به اینکه این ورزشگاه از دو اسکوربورد مجهز و مدرن برخوردار است، بیان کرد: ورزشگاه امام رضا(ع) به عنوان یکی از شاخص ترین ورزشگاه‌های خاورمیانه امکان برگزاری مسابقات ملی و بین‌المللی در رشته‌های فوتبال و دوومیدانی را دارد. توکلی‌زاده در رابطه با پارکینگ پیش‌بینی شده برای این استادیوم گفت: جهت تامین پارکینگ مورد نیاز برای این استادیوم نیز زمینی در مجاورت ضلع شمالی مجموعه تربیت بدنی آستان قدس رضوی جهت احداث پارکینگ طبقاتی در 6 طبقه با ظرفیت 1200 وسیله نقلیه پیش‌بینی شده که با توجه به مکان خاص جغرافیایی در شرایط غیر از مسابقات نیز می‌تواند در جهت رفاه شهروندان مورد استفاده قرار بگیرد.

انتخابات هلند که معمولا یکی از بی‌سروصداترین رویدادهای اتحادیه اروپایی بود امروز در حالی برگزار می‌شود که این رویداد تحت تاثیر عوامل بیرونی و داخلی تبدیل به یک بحران گلوگاهی در مسیر حیات اتحادیه شده است. انتخابات سراسری پانزدهم مارس در کشور آسیاب‌های بادی، با توفانی در روابط اروپا با مهم‌ترین متحد آسیایی‌اش ترکیه همراه شده است و علاوه بر آن عرصه تاخت و تاز راستگرایان افراطی و طرفداران خروج هلند از حوزه یورو  قرار گرفته است. در صورت پیروزی حزب آزادی مردم به رهبری «خرت ویلدرز»، سیاستمدار کهنه‌کار ضدمهاجر و ضداسلام هلندی در انتخابات امروز، سیاست‌های اتحادیه اروپایی بیش از پیش با روی کار آمدن دولت‌های ابرملی‌گرای مخالف آن روبه‌رو خواهد شد و این در حالی است که به نظر می‌رسد توفان‌های بعدی از این جنس نیز در انتخابات فرانسه و آلمان در راه باشد. خرت ویلدرز، رهبر حزب ملی‌گرا که خواستار خروج هلند از اتحادیه اروپایی و واحد پولی یورو است، در تازه‌ترین نظرسنجی‌ها در رده دوم انتخاباتی قرار دارد. ائتلاف پیشرو مرکب از حزب راست میانه مردم برای آزادی و دموکراسی و حزب چپ میانه کارگر است. از دیگر احزاب شرکت‌کننده در این انتخابات، حزب دموکرات مسیحی و حزب «دنک» (تفکر) است. حزب دنک که افراد میانسال را نمایندگی می‌کند تلاش دارد از حقوق مهاجران و فرزندان آنها حمایت کند. اما بالا گرفتن تنش سیاسی و حتی اجتماعی میان دولت‌های ترکیه و هلند در روزهای اخیر باعث ایجاد شکافی میان مسلمانان با بدنه اصلی جامعه هلند شده است که مطمئنا این به نفع  ملی‌گرایان و ویلدرز تمام خواهد شد. مقامات هلند شنبه گذشته از ورود هواپیمای حامل مولود چاووش‌اوغلو، وزیر خارجه ترکیه به شهر روتردام برای حضور در تجمعی در حمایت از همه‌پرسی قانون اساسی ترکیه ممانعت به عمل آوردند. متعاقب آن، آنکارا اعلام کرد سفیر هلند نمی‌تواند وارد ترکیه شود و تمام مذاکرات سیاسی سطح بالای 2 کشور به تعلیق درآمد و اردوغان هلندی‌ها را «موزفروش» و «بازماندگان نازی‌ها» خطاب کرد. مقابله به مثل ترک‌ها حتی باعث پایین کشیده شدن پرچم کنسولگری هلند در آنکارا شد. همچنین به گفته نعمان کورتولموش، معاون نخست‌وزیر ترکیه نه تنها هواپیماهای حامل مقامات هلندی اجازه فرود در آنکارا نخواهد یافت بلکه آسمان ترکیه بر همه هواپیماهای غیرمسافرتی هلندی بسته می‌شود. در همین راستا وقتی آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، «حمایت قاطع» خود را از هلند اعلام کرد از سوی رئیس‌جمهور ترکیه به حمایت از تروریسم متهم شد. او دیروز نیز تاکید کرد هلند مرتکب تروریسم دولتی شده و به اتحادیه اروپایی ضرر زده است. اتحادیه اروپایی و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که بشدت نگران این‌ تنش‌ها هستند در بیانیه‌ای مشترک از ترکیه خواستند مسیر کاهش تنش با هلند را در پیش گیرد اما به نظر می‌رسد تنش‌های ترکیه با آلمان، اتریش، سوئد و سوییس نیز در حال اوجگیری است.
تمدید تحریم‌های اروپایی علیه روسیه
اتحادیه اروپایی از تمدید 6 ماهه تحریم‌هایش علیه روسیه به بهانه بحران اوکراین تا تاریخ ۱۵ سپتامبر خبر داد. این تحریم‌ها در مارس ۲۰۱۴ بعد از اقدام روسیه در الحاق شبه جزیره کریمه به خاک خود و مداخله در شرق اوکراین اعمال شد. این فهرست شامل مشاوران و دستیاران ولادیمیر پوتین، مقام‌های پارلمانی،‌ دفاعی، اطلاعاتی و همچنین فرماندهان ارتش و نیروی دریایی روسیه و مقام‌های شورشیان و جدایی‌طلبان شرق اوکراین می‌شود. وزارت خارجه روسیه از این اقدام اتحادیه اروپا اظهار تاسف کرد.
حجاب برای شاغلان اتحادیه اروپا ممنوع شد
دیوان دادگستری اتحادیه اروپا در حکمی اعلام کرد کارفرمایان می‌توانند کارکنان خود را از پوشیدن نمادهای مذهبی ازجمله حجاب سر منع کنند. این حکم که ممنوعیت پوشیدن و همراه داشتن هرگونه نماد مذهبی، سیاسی یا فلسفی را شامل می‌شود به دنبال بررسی پرونده 2 زن مسلمان از فرانسه و بلژیک صادر شد که به دلیل امتناع از برداشتن حجاب خود، از محل کار اخراج شده بودند. این دو زن از کارفرمایانی که آنها را به‌خاطر حفظ حجاب‌شان در محل کار اخراج کرده بودند به دیوان دادگستری اتحادیه اروپا شکایت بردند اما تنها کاری که دادستان این دادگاه کرد این بود که علاوه بر حجاب، سایر پوشش‌های مذهبی را هم برای شاغلان در کشورهای عضو این اتحادیه ممنوع کرد.
 

امضای ملکه انگلیس پای حکم  اجرایی بریگزیت
لایحه خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا برای امضای نهایی زیر دست ملکه الیزابت قرار گرفت. مجلس اعیان انگلیس که بخش بالادستی پارلمان بریتانیاست و با لایحه بریگزیت بشدت مخالفت می‌کرد سرانجام در آخرین مهلت قانونی، شامگاه دوشنبه به طرح دولت ترزا می ‌برای نحوه مذاکرات و اجرایی شدن خروج از اتحادیه اروپا رای مثبت داد. به گفته دیوید دیویس، وزیر بریگزیت انگلیس، با تصویب لایحه خروج، این لایحه برای تبدیل شدن به قانون و اجرایی شدن تنها به امضای سلطنتی احتیاج داشت که روز گذشته ملکه الیزابت دوم با امضای خود این اتفاق تاریخی را رقم زد. بدین ترتیب از امروز نخست‌وزیر بریتانیا می‌تواند ماده 50 معاهده لیسبون را فعال و فرآیند اجرایی جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا را رسماً شروع کند. می  قصد دارد مذاکرات رسمی را برای این جدایی که احتمالاً 2 سال طول می‌کشد از ابتدای ماه آینده آغاز کند. با آغاز روند اجرایی بریگزیت به نظر می‌رسد انگیزه مردم اسکاتلند و حتی ایرلند شمالی برای استقلال از بریتانیا و بازگشت به اتحادیه اروپا افزایش یافته باشد.
 

گروه سیاسی: سخنگوی دولت می‌گوید عدد رشد اقتصادی همان است که دولتی‌ها می‌گویند و منتقدان نباید با اظهارات کیلویی این ادعای دولت را زیر سوال ببرند. محمدباقر نوبخت دیروز در نشست خبری از زیر سوال رفتن آمارهای اقتصادی دولت حسن روحانی انتقاد کرد. او به صورت مشخص در رابطه با آمارهای دولت درباره رشد اقتصادی گفت که وقتی دولت درباره رشد اقتصادی آمار می‌دهد، نباید با انتقادهای کیلویی این آمار دولت زیر سوال برود. به گزارش «وطن‌امروز»، حسن روحانی می‌گوید رشد اقتصادی در نیمه اول سال 1395 به 4/7 درصد رسیده است. این آمار اما با انتقاد گسترده اقتصاددانان و فعالان اقتصادی و تجار مواجه شده و آنان با اشاره به نشانه‌های اقتصادی، این آمار را قابل قبول نمی‌دانند. کارشناسان می‌گویند رسیدن به رشد اقتصادی بیشتر از 7 درصد آن هم در شرایطی که وضعیت بغرنج تولید و نیز بیکاری تغییر نکرده است، نمی‌تواند درست باشد. دولت اما در مقابل از منتقدان انتقاد کرده و می‌گوید انتقادات آنها کیلویی است.   محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت صبح دیروز در آخرین نشست خبری خود در سال 1395 باز هم در حوزه اقتصادی آمارهایی ارائه کرد. نوبخت گفت: از پاییز ٩٢ تا ٩٥ تعداد ٢ میلیون و ٢٣٢ هزار و ٣٤٦ نفر به جمعیت جویای کار افزوده شدند که از این تعداد نیز یک میلیون و ٥٠٥ هزار و ٨١٣ نفر به تعداد شاغلان کشور افزوده شدند و ٧٢٦ هزار و ٥٣٣ هزار نفر هم نتوانستند کار مورد نظرشان را پیدا کنند. از سال ٩٦ اعتباری حدود ٣ هزار و ٤٠٠ میلیارد تومان برای رفع نابرابری حقوق بازنشستگان پرداخت و هزینه خواهد شد. سخنگوی دولت در واکنش به انتقادات صورت‌گرفته نسبت به دولت، گفت: هیچ اشکالی نیست و منتقدان دولت در هر موضوعی می‌توانند چالش ایجاد کنند، منتها وقتی آمار رسمی قانونا اعلام می‌شود، اینکه به شکل کلی بگوییم اینگونه نیست، نتیجه‌ای جز القای شبهه نداشته و چیز دیگری را حل نمی‌کند. وی افزود: اکنون وقتی می‌گوییم رشد اقتصادی این عدد است می‌توانید سوال کنید این عدد محصول کدام اقدام است و ما هم باید آمار و عدد و رقم بگوییم. همینطوری کلی و کیلویی حرف زدن که به نظر نمی‌رسد چنین عددی باشد که جواب علمی و کارشناسی نیست، آن هم نسبت به آمارهای رسمی دولت. اظهارات نوبخت درحالی است که همه منتقدان آمار ادعایی دولت درباره رشد اقتصادی از اقتصاددانان، تجار و مسؤولان تراز اول اقتصادی کشور هستند.  محمود بهمنی، نماینده مجلس شورای اسلامی و رئیس‌کل بانک مرکزی در دولت دهم درباره اعلام رشد اقتصادی
4/7 درصدی از سوی رئیس‌جمهور و تایید این آمار از سوی بانک مرکزی، گفته است: من نمی‌دانم این آمار چگونه و از چه ماخذی استخراج و اعلام شده است که اگر براساس آمار بانک مرکزی بوده، باید مبنای آن نیز مشخص شود که چه شاخص‌هایی منجر به این رشد شده است. نماینده مردم ساوجبلاغ، نظرآباد و طالقان در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه ممکن است این رشد اقتصادی مربوط به جهش ناگهانی قیمت نفت بوده باشد، افزود: در غیر این صورت رشد اقتصادی، دفعتا ممکن نیست. بهمنی درباره آمار اعلام شده از سوی سخنگوی دولت مبنی‌بر اینکه رشد اقتصادی در 3 ماهه دوم سال جاری با احتساب قیمت نفت 8/2 درصد و بدون آن 6 درصد بوده است، ادامه داد: این آمار با آمار 4/7 درصد مغایر است، اگرچه خوشبختانه قیمت نفت افزایش پیدا کرده و میزان صادرات نیز بالا رفته و می‌تواند به رشد اقتصادی کمک کند ولی ما باید میزان رشد اقتصادی را در بخش کشاورزی و صنعت مشاهده کنیم، چراکه این حوزه است که در کشور ایجاد اشتغال می‌کند و دارای اهمیت است. در همین رابطه، دکتر حجت‌الله عبدالملکی، اقتصاددان و استاد دانشگاه به «وطن‌امروز» گفت: طبق آمار بانک مرکزی، رشد اقتصادی بدون نفت ما در نیمه اول سال 95 کمتر از 9/0 درصد بوده است و پیش‌بینی‌ می‌شود تا پایان سال 95 این رشد به 2 درصد نرسد. یعنی دولت در شرایطی که همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد وابستگی به غرب  گذاشت، به آن چیزی که مدنظرش بود نرسید. نتیجه نظریه اقتصادی دولت این می‌شود که ثمره رشد اقتصادی و... به جیب افراد محدودی واریز می‌شود و اکثریت مردم از آن محرومند. در این دولت ضریب جینی افزایش پیدا کرده و درآمد نابرابرتر شده است. یعنی ثروتمندان ثروتمندتر و فقرا فقیرتر شده‌اند و بیکاری هم بسیار افزایش پیدا کرده است. دکتر محمود دهقانی، استاد دانشگاه نیز درباره ادعای رشد اقتصادی 4/7 درصدی گفته است: هم از نظر علم اقتصاد و هم از جهت تجربی واقعا عدد 4/7 درصد دارای ابهام است که چطور ممکن است رشد اقتصادی منفی یا خیلی اندک، یک مرتبه بدون هیچ‌گونه تحول خاصی در اقتصاد به این اندازه جهش پیدا کند! واقعا عجیب است. با این تحول بزرگ اقتصادی باید بیکاری هم سیر نزولی می‌یافت. آیا اینگونه شده است؟ خیر! خود دولت هم قبول دارد که بیکاری افزایش پیدا کرده است. اسدالله عسگراولادی، رئیس کمیسیون خصوصی‌سازی اتاق بازرگانی ایران هم با بیان اینکه نرخ رشد 4/7 درصدی اقتصاد را در نیمه نخست امسال قبول ندارم، اظهار داشت: براساس آمار بانک جهانی نرخ رشد اقتصادی ایران در نیمه نخست امسال 4 درصد است اما دولت مدعی است نرخ رشد به 4/7 درصد رسیده است. وی با بیان اینکه از میان صنایع، بخش‌های نفت و خودرو در نرخ رشد اقتصادی نقش داشته‌اند، افزود: در حال حاضر بخش صنعت متزلزل است و فقط 30 تا 40 درصد صنایع مشغول فعالیت هستند. مرتضی سامتی، اقتصاددان نیز با تأکید بر اینکه نباید از رشد اقتصادی به مدد نفت خوشحال باشیم، به فارس گفت: آنچه از سوی مسؤولان برای 6 ماه نخست سال مطرح شد، رشد اقتصادی اشتغالزا نیست، این رشد مربوط به افزایش درآمدهای نفت بوده که بعد از برجام فروش آن ارتقا یافت. سامتی با بیان اینکه رشد 4/7 درصدی
6 ماه نخست سال 95 در سبک و سیاق و زندگی مردم حس نمی‌شود، اظهار داشت: رشد باید اتفاق خوبی به همراه داشته باشد و قیمت‌ها را کاهش دهد اما در حال حاضر رشد 15 درصدی نرخ ارز مغایر با رشد حقیقی است و همچنین اشتغال به عنوان پیامد مثبت این رشد مشاهده نمی‌شود.
سخنگو: نمی‌دانم در نامه چه نوشته!
ماجرای نامه حسن روحانی به امیر کویت برای بهبود مناسبات منطقه‌ای یکی دیگر از موضوعاتی بود که محمدباقر نوبخت دیروز درباره آن اظهارنظر کرد. برخی رسانه‌های منطقه‌ای اخیرا مدعی شده‌اند در این نامه روحانی خواستار بهبود مناسبات شده و حتی گفته شده پیش از این نیز نامه‌ای به نمایندگی از اعراب منطقه به ایران فرستاده شده است اما نوبخت می‌گوید از محتوای نامه روحانی بی‌اطلاع است. نوبخت درباره برخی خبرها مبنی بر ارسال نامه روحانی به امیر کویت گفت: از نامه روحانی به امیر کویت خبری ندارم. به گزارش فارس، نوبخت در پاسخ به این سوال که با توجه به سفرهای اخیر مقامات ایران و کویت و همچنین سفرهای ظریف و نامه روحانی به امیر کویت و... آیا ایران در حال مذاکره برای طرح و پیشنهاد خاصی برای بهبود روابط بویژه با عربستان سعودی است یا این اقدامات، کارهای دیپلماتیک معمولی است؟ گفت: درخواست کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس از ایران این بود که بهبود مناسبات حاصل و تقویت شود، پاسخ ایران این بود که ما همیشه علاقه‌مندیم صلح و ثبات فی‌مابین کشورهای همسایه بویژه ما و کشورهای همسایه خلیج‌فارس ارتقا یابد. وی افزود: بنابراین در جلسه نخست کاملا اراده طرفین مطرح شد که آیا موافقت اصولی وجود دارد این اتفاق بیفتد، حالا اینکه چه اقدامی باید به چشم بیاید که این اراده چگونه می‌خواهد عملیاتی شود، قطعا سر این موضوع بحث داریم، لذا بنده از محتوای آن نامه بی‌خبر هستم. ایران همیشه خواهان کمک به کشورهای همسایه است لذا توصیه می‌کنیم به جای اینکه پای انگلیسی‌ها و... را به حوزه باز کنند خود کشورهای منطقه امنیت و ثبات را حفظ کنیم.
افزایش یارانه تشویش اذهان عمومی است!
سخنگوی دولت درباره یارانه‌ها هم اظهارنظر کرد و گفت افزایش یارانه‌ها باعث تشویش اذهان عمومی می‌شود! نوبخت در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه برخی با توجه به نزدیکی ایام انتخابات می‌گویند می‌توان یارانه نقدی را ٢ تا ٣ برابر پرداخت کرد، آیا امکان تحقق این موضوع وجود دارد یا خیر؟ گفت: حتما خلاف می‌گویند، این حرف‌ها القای شبهه و تشویش اذهان عمومی است.

سومین دور مذاکرات صلح سوریه در حالی از روز گذشته در آستانه، پایتخت قزاقستان آغاز به کار کرد که یک روز پیش از آن، هیات معارضان سوری اعلام کرد در این دور از مذاکرات شرکت نخواهد کرد. به گزارش «وطن‌امروز» سومین دور مذاکرات آستانه با میانجیگری روسیه، ایران و ترکیه در شرایطی برگزار می‌شود که در 2 دور گذشته طرفین توانسته بودند بر سر برخی مسائل همچون آتش‌بس به توافق برسند و 3 کشور میانجی
به عنوان تضمین‌کننده تداوم آتش‌بس شناخته می‌شدند. پیشرفت‌های محسوس 2 دور گذشته مذاکرات صلح باعث شد طرفین برای برگزاری سومین دور از مذاکرات به توافق برسند. بر همین اساس نیز هیات‌ ایرانی به سرپرستی حسین جابری‌انصاری، معاون عربی و آفریقای وزارت امور خارجه و هیات روس، نخستین هیات‌هایی بودند که یک روز پیش از آغاز مذاکرات، وارد آستانه شدند و پیش از آغاز رسمی مذاکرات، هیات های نمایندگی ایران و روسیه در هتل مریوت شهر آستانه قزاقستان نخستین دور از گفت‌وگوهای دوجانبه را برگزار کردند. اما در شرایطی که همه‌چیز برای آغاز دور سوم مذاکرات صلح سوریه فراهم بود، «محمد علوش» رئیس هیات معارضان سوریه اعلام کرد برای شرکت در نشست آستانه آمادگی ندارد. در این‌باره اما گروه تروریستی موسوم به ارتش آزاد روز یکشنبه نیز مدعی شده بود دولت سوریه به تعهدات خود در توافق منطقه «الوعر» شهر حمص عمل نکرده و این گروه به همین علت در دور بعدی مذاکرات آستانه شرکت نخواهد کرد. بنا بر گزارش خبرگزاری «رویترز»، معارضان سوریه اما این‌بار مدعی شده‌اند عدم تمایل روسیه برای پایان دادن به حملات هوایی علیه غیرنظامیان در مناطق تحت کنترل معارضان مسلح و ناتوانی مسکو در اعمال فشار بر ارتش سوریه برای پایبندی به تعهداتش ذیل آتش‌بس عامل اصلی عدم شرکت آنها در نشست آستانه است. «اسامه ابوزاید» سخنگوی معارضان اعلام کرد تصمیم نهایی را گرفته‌اند و قصد ندارند در این مذاکرات شرکت کنند. هرچند معارضان سوری در این دور از مذاکرات حضور نخواهند داشت اما کشور اردن که در این دور از مذاکرات به عنوان ناظر حضور دارد، توانسته مخالفان جنوب سوریه را راضی به حضور در این مذاکرات کند. این را وزارت خارجه قزاقستان در بیانیه‌ای اعلام کرد و با اشاره به ورود هیات‌های روسیه، ایران و ترکیه به آستانه برای برگزاری دور سوم مذاکرات نوشت: هیات مخالفان جنوب سوریه نیز برای مشارکت در مذاکرات وارد آستانه می‌شود. این اقدام معارضان سوری واکنش رئیس هیات مذاکره‌کننده سوری را در پی داشت و بشار الجعفری، نماینده دولت دمشق در مذاکرات آستانه گفت: ما اینجا نیامده‌ایم که گروه‌های مسلح را ببینیم، ما تنها برای دیدار با تضمین‌کنندگان و ناظران نشست یعنی ایران و روسیه به آستانه آمده‌ایم. رئیس هیات دولت سوریه گفت: ما خواهان موفقیت نشست آستانه هستیم؛ چه افراد مسلح باشند و چه نباشند. جعفری ادامه داد: عدم شرکت و حضور مخالفان مسلح در آستانه به دیدگاه دولت سوریه کمک می‌کند و نشان می‌دهد این گروه‌ها بویی از سیاست نبرده‌اند. وی خاطرنشان کرد: ترکیه باید مسؤولیت نیامدن مخالفان را به عنوان یکی از ناظران آتش‌بس برعهده بگیرد. علاوه بر هیات سوری، سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه نیز به عدم حضور معارضان سوری در این مذاکرات واکنش نشان داد و دلایل معارضان را قابل قبول ندانست. به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه خبری اسکای‌نیوز عربی، سرگئی لاوروف با اشاره به اینکه مخالفت مخالفان سوری با شرکت در مذاکرات آستانه ناگهانی و غافلگیرانه بود، گفت:‌ دلایل عدم مشارکت مخالفان سوری در مذاکرات آستانه متقاعدکننده نیست. لاوروف گفت:‌ وزارت دفاع روسیه با رهبران مخالفان سوری که با حضور در مذاکرات آستانه مخالفت کردند، در حال رایزنی است. وزیر خارجه روسیه در ادامه مطالبی را که اخیرا درباره حضور کارشناسان روس در لیبی و مصر مطرح شده شایعاتی بیش ندانست.
پرونده اسرا و مفقودان در رأس مذاکرات
هر چند معارضان در این دور از مذاکرات صلح شرکت نکردند اما این باعث نشد مذاکرات به شکست بینجامد و صبح روز گذشته سومین دور مذاکرات آستانه پس از نشست‌های مشورتی درباره بحران سوریه بدون حضور مخالفان سوری آغاز شد.  غیرت عبدالرحمانف، وزیر خارجه قزاقستان درباره این دور از مذاکرات آستانه گفت: مذاکرات آستانه به بررسی وضعیت حقوقی مناطقی خواهد پرداخت که در آنجا آشتی‌هایی صورت گرفته است. وزیر خارجه قزاقستان تاکید کرد: نشست آستانه همچنین به بررسی تشکیل کارگروهی برای تبادل اطلاعات درباره اسیران، مفقودان و بازداشت‌شده‌ها می‌پردازد. عبدالرحمانف افزود: در نشست آستانه مساله خنثی‌سازی مین‌ها نیز بررسی خواهد شد. در این میان منابع دیپلماتیک در آستانه اعلام کردند مذاکرات آستانه احتمالا به دلیل تاخیر در حضور افراد مسلح مخالف یک روز تمدید شود.

گروه اقتصادی: با افزایش انتقاد از روند پرداخت سود سهام عدالت، دولت مجبور شده برای افزایش تاثیر انتخاباتی تصمیمات جدیدی اتخاذ کند. به گزارش «وطن‌امروز»، 2 ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری، دولت از سامانه سهام‌عدالت رونمایی کرد. در حالی که در 3 سال و نیم اخیر خبری از سهام‌عدالت نبود، رونمایی انتخاباتی از سامانه سهام‌عدالت انتقادات فراوانی را ایجاد کرد. بسیاری فکر می‌کردند دولت قرار است در آستانه انتخابات به بهانه سهام‌عدالت پولی به مردم برساند اما با رونمایی از سامانه مشخص شد نه تنها پولی در کار نیست بلکه مردم باید پول هم بدهند! دولت مدعی است ارزش سهام‌عدالت هر نفر یک میلیون تومان است و مردم 550 هزار تومان سود کرده‌اند. اگر کسی می‌خواهد سهام خود را بفروشد باید 450 هزار تومان واریز کند تا سهام آن در زمانی نامعلوم آزاد شود. این واقعیت موجب شد بسیاری از مردم مقابل سهام‌عدالت موضع بگیرند و تبلیغ دولت به ضد تبلیغ تبدیل شود. حالا رئیس سازمان خصوصی‌سازی اعلام کرده از مردم برای واریز سود سهام‌عدالت (سودی که عملا وجود ندارد) شماره حساب گرفته می‌شود! پوری‌حسینی، رئیس سازمان خصوصی‌سازی روز گذشته در نشست خبری درباره این تصمیمات گفت: براساس طرح توزیع سهام عدالت، یک میلیون تومان سهم به مشمولان به این شرط داده شده که طی 10 سال از محل سود این سهام، اقساط آن پرداخت شود که تا امروز حدود 530 هزار تومان از این اقساط تسویه شده است، بنابراین طبق مصوبه شورایعالی اصل 44، قرار شد تا پایان شهریور 96 به مشمولان فرصت داده شود تا در صورت تمایل از محل آورده نقدی خود اقدام به پرداخت باقیمانده اقساط خود کنند. رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی اضافه کرد: در حال حاضر ارزش بازار سهام‌عدالت مشمولان حدود یک‌میلیون و 50 هزار تومان است و بر این اساس کسانی که اقدام به واریز 470 هزار تومان بدهی باقیمانده به حساب دولت کنند، در زمان آزادسازی سهام عدالت‌شان حدود 2 میلیون تومان ارزش خواهد داشت، به همین جهت به مشمولان سهام‌عدالت پیشنهاد می‌کنیم نسبت به واریز مانده بدهی خود اقدام کنند که البته این موضوع کاملاً اختیاری است و اجباری در آن نیست. وی ادامه داد: در سامانه سهام‌عدالت هم به مشمولان پیشنهاد داده‌ایم که می‌توانند بین رقم 10 هزار تا 470 هزار تومان به حساب دولت بابت تسویه باقیمانده اقساط خود واریز کنند، این موضوع به این معنی است که حداقل مبلغ واریزی 10 هزار تومان و حداکثر مبلغ واریزی 470 هزار تومان است. پوری‌حسینی با بیان اینکه مشمولان تا پایان سال 95 مهلت دارند این مبلغ را به حساب دولت واریز کنند، اذعان داشت: البته در سال آینده و تا پایان شهریور نیز این امکان فراهم خواهد بود تا مشمولان نسبت به تسویه اقساط خود که البته اختیاری است اقدام کنند.
 واریزی بیشتر مساوی با سود بیشتر
 رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی درباره تفاوت میان کسانی که اقساط خود را تا پایان سال 95 تسویه کنند و کسانی که در سال آینده این کار را انجام دهند، اظهار داشت: افرادی که در سال 95 اقدام به تسویه سهام خود کنند به‌میزان پولی که به حساب دولت واریز کرده‌اند از سود سهام در سال آینده برخوردار خواهند شد.
از 20 فروردین شماره حساب بدهید
پوری‌حسینی اضافه کرد: براساس مصوبه دوم اسفندماه امسال، سازمان خصوصی‌سازی باید سود سال مالی 95 سهام شرکت‌های سرمایه‌پذیر را اواخر سال آینده میان مشمولان تقسیم کند، از این رو در آینده فراخوانی را منتشر خواهیم کرد که براساس آن مشمولان با مراجعه به سامانه سهام‌عدالت شماره حساب و شماره تلفن همراه خود را وارد سامانه می‌کنند تا در زمستان سال آینده سود سهام‌عدالت مربوط به سال مالی 95 شرکت‌ها به حساب‌شان واریز شود. وی گفت: البته از روز 20 فروردین و با پایان یافتن تعطیلات نوروز، در این زمینه اطلاع‌رسانی گسترده‌ای خواهد شد، بنابراین مشمولان در این زمینه نباید فعلاً اقدامی انجام دهند.
سود واریزی، حداقل 90هزار تومان
رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی همچنین با اعلام اینکه در 3 سال گذشته به‌طور متوسط سالی 4500 میلیارد تومان از شرکت‌های سرمایه‌پذیر بابت سود سهام‌عدالت پول دریافت شده است، گفت: از این رو پیش‌بینی می‌شود برای سال مالی 95 اواخر سال آینده حدود 90 هزار تومان سود میان 49 میلیون نفر از مشمولان سهام‌عدالت توزیع شود که این عدد برای افرادی که تا پایان امسال نسبت به تسویه بدهی خود بابت اقساط سهام‌عدالت اقدام کنند بیشتر خواهد بود. وی گفت: البته برای 2 دهک اول مشمولان سهام‌عدالت که مددجویان کمیته امداد و مستمری‌بگیران سازمان بهزیستی را شامل می‌شود و از تخفیف 50درصدی در پرداخت سهام‌عدالت برخوردارند، سود توزیعی اواخر سال 96 حدود 150 تا 200 هزار تومان خواهد بود.
شمارش معکوس برای خروج سامانه سهام‌عدالت از دسترس
رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی ادامه داد: مهلت مراجعه به سامانه سهام‌عدالت در سال 95 روز 29 اسفند پایان خواهد یافت و سامانه تا 14 فروردین سال 96 از دسترس خارج خواهد شد؛ بنابراین مشمولان در سال جاری تنها تا 29 اسفند فرصت دارند به سامانه مراجعه کنند و از سال آینده نیز از 14 فروردین تا پایان شهریورماه این سامانه در دسترس خواهد بود.
باز هم داستان مقاومت در برابر واگذاری‌ها!
رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی دیروز درباره موانع خصوصی‌سازی هم سخن گفت. پوری‌حسینی با اشاره به اینکه اوج مقاومت‌ها در برابر واگذاری‌های دولت در سال‌های 94 و 95 اتفاق افتاده است، گفت: در این مدت تقریباً هیچ مزایده‌ای برگزار نشده که با مقاومت از طرف دستگاه‌های مختلف مواجه نبوده باشد. وی با ابراز اینکه با وجود همه مشکلات و کمبود نقدینگی بخش خصوصی، واگذاری‌ها از توفیق نسبی در سال 95 برخوردار بوده است، اظهار داشت: تا به امروز از 5/16 هزار میلیارد تومان تکلیف بودجه‌ای به این سازمان حدود 12 هزار میلیارد تومان حاصل شده که تا پایان سال این رقم افزایش خواهد یافت.
رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی همچنین با یادآوری اظهار گله‌مندی مقام معظم رهبری از کندی روند واگذاری‌ها در کشور اظهار داشت: این موضوع نکته بسیار مهم، درست و سنجیده‌ای است و بر این اساس برای سرعت بخشیدن به روند واگذاری‌ها تلاش خواهیم کرد.

رژیم بدوی بحرین بار دیگر تحت فشار افکار عمومی و تظاهرات‌های گسترده انقلابیون در بحرین، روز سه‌شنبه مجبور به عقب‌نشینی شد و قرائت حکم نهایی درباره پرونده آیت‌الله عیسی قاسم را به تعویق انداخت. این سومین بار است که دادگاه بحرین صدور حکم درباره آیت‌الله عیسی قاسم را به تعویق می‌اندازد. پیش از این دولت بحرین قصد داشت روز ۱۲ بهمن آیت‌الله عیسی قاسم را محاکمه کند که به دنبال برگزاری تظاهرات گسترده کفن‌پوشان، محاکمه وی را به روز ۹ اسفند و پس از آن به روز ۲۴ اسفند موکول کرده بود و روز گذشته نیز برای سومین بار پس از برگزاری تظاهرات‌های گسترده مردمی و هشدار معارضان و علمای بحرین به دولت درباره هرگونه تعرض به آیت‌الله عیسی قاسم، بار دیگر دولت مجبور شد صدور حکم درباره وی را به روز ۱۷ اردیبهشت موکول کند. طبق این گزارش، مردم بحرین تا صبح سه‌شنبه در مناطق مختلف این کشور با برگزاری تظاهرات‌های گسترده، حمایت خود از آیت‌الله عیسی قاسم تا پای جان را اعلام کردند. ساکنان شهرک باربار، سار، کرزکان، المعامیر، السنابس، النویدرات، النبیه صالح، السهله شمالی، بوری و السهله جنوبی با برگزاری تظاهراتی تحت عنوان «لبیک یا فقیه» مخالفت خود با محاکمه شیخ عیسی قاسم و هرگونه تعرض به وی را اعلام کردند. تظاهرات‌کنندگان با سر دادن شعارهایی به دولت بحرین درباره هرگونه تعرض به شیخ عیسی قاسم هشدار دادند. همچنین تظاهرات‌های مشابهی نیز در الهمله، البلاد القدیم، سلماباد، جدحفص، بنی جمره و المالکیه برگزار شد. در شهرک المقشع نیز مردم کفن‌پوش به خیابان‌ها آمده و حمایت خود از شیخ عیسی قاسم تا پای جان را اعلام کردند. نیروهای امنیتی بحرین در شهرک الجفیر با گاز اشک‌آور به سمت تظاهرات‌کنندگان حمله کردند. در منطقه محاصره شده الدراز محل سکونت شیخ عیسی قاسم نیز تظاهرات گسترده‌ای برگزار شد و تحصن‌‌کنندگان در میدان الفداء در مقابل منزل آیت‌الله نیز در حالی که کفن پوشیده بودند نماز جماعت مغرب و عشا را به جا آوردند. حضور مردم به قدری پررنگ بود که دستگاه‌های امنیتی بحرین از صبح دوشنبه وضعیت فوق‌العاده در کشور اعلام کرده و نیز تعداد بیشتری از نیروهای خود را در مناطق مختلف برای جلوگیری از تبعات صدور حکم آیت‌الله شیخ عیسی قاسم مستقر کرده‌اند؛ زیرا علمای این کشور مردم را به حمایت و دفاع از آیت‌الله قاسم تا پای جان فراخوانده‌اند.  شیخ خجسته، عضو شورای مرکزی جمعیت علمای بحرین اعلام کرد که او و دیگر نزدیکان و محافظان شیخ عیسی قاسم که اطراف منزل او را گرفته‌اند، همه وصیت‌های خود را نوشته‌، کفن‌ها را آماده کرده و آماده شهادت در دفاع از آیت‌الله هستند. او به خبرگزاری نسیم گفته است که نظر مراجع تقلید این است که دفاع از شیخ قاسم واجب است حتی اگر به شهادت منجر شود. وزارت کشور بحرین در بیانیه‌ای ضمن برقراری حالت فوق‌العاده در کشور، اعلام کرد همه مرخصی‌ها تا اطلاع ثانوی لغو شده و ساعت کاری به 12 ساعت در روز افزایش یافته است. از سوی دیگر، به دنبال اعلام تعویق صدور حکم آیت‌الله عیسی قاسم، مردم بحرین بار دیگر به خیابان‌ها آمده و اصرار دولت برای ادامه محاکمه آیت‌الله را محکوم کرده و تکبیرگویان خواستار لغو این محاکمه شدند. عوامل امنیتی بحرین نیز مردم خشمگین را که در اعتراض به استمرار محاکمه آیت‌الله عیسی قاسم و سالروز اشغال بحرین توسط عربستان به خیابان‌ها آمده بودند بشدت سرکوب می‌کردند. جوانان انقلابی همچنین نام «حمد» پادشاه بحرین را به منظور لگدمال کردن در کف خیابان‌ها نوشتند.
به گزارش رسانه‌های بحرینی، روز گذشته شماری از مناطق بحرین و منطقه دیپلمات‌نشینی که دادگاه در آن قرار داشت شاهد تشدید تدابیر امنیتی بود. بحرینی‌ها بر این باورند که محاکمه آیت‌الله عیسی قاسم محاکمه دارای ماهیت شیعی است، چراکه اتهام‌های مطرح شده علیه وی مربوط به انجام فریضه‌ خمس است که یکی از فریضه‌های دینی است. همچنین جایگاه آیت‌الله عیسی قاسم به عنوان بزرگ‌ترین مرجع دینی کنونی در کشورهای عرب حوزه خلیج‌فارس در تحکیم رویکرد مردمی نقش دارد. دادستانی کل بحرین در جلسه محاکمه که اخیرا برگزار شد، خواهان اجرای شدیدترین مجازات‌ها در حق آیت‌الله عیسی قاسم شد و گویی دادستانی کل خیابان‌های بحرین را که در آنها تظاهرات‌کنندگان کفن‌پوش با شعار دفاع تا پای جان از آیت‌الله عیسی قاسم حضور دارند، نادیده گرفته بود. در پاسخ به فراخوان علمای بحرین، همچنان تظاهرات‌هایی در روستاها و شهرهای بحرین در مخالفت با اهانت به آیت‌الله قاسم برگزار می‌شود که همراه با آن، نیروهای نظام نیز دست به یورش‌ و بازداشت‌ مردم می‌زنند. اما مساله قطعی این است که تحرک تظاهرات‌کنندگان در خیابان‌ها آرام نخواهد گرفت مگر تا زمانی که نظام بحرین از اهانت به آیت‌الله قاسم دست بردارد. از سوی دیگر، منابع بحرینی می‌گویند که با توجه به قانون بحرین درباره جرم‌ پولشویی، روند محاکمه آیت‌الله قاسم در مقابل 2 گزینه قرار دارد؛ یا اینکه علیه وی حکم حداکثر 7 سال حبس و پرداخت جریمه‌ای در نهایت تا یک میلیون دینار صادر یا حکم تبرئه وی قرائت شود. این منابع بعید می‌دانند که دستگاه قضایی بحرین که عمکرد سیاسی دارد، حکم تبرئه را صادر کند. محاکمه آیت‌الله عیسی قاسم در ادامه طرح رهایی از تمام رهبران شیعه است؛ این مسیری است که از مقابله با رهبران مخالف و رهبران جمیعت الوفاق آغاز شد تا به آیت‌الله قاسم که رهبر معنوی شیعیان بحرین است، ختم شد. منابع بحرینی می‌گویند: بر ما پوشیده نیست که شرایط چگونه پیش رفته و اینکه دستگاه قضایی بحرین تا چه حد غیرشفاف عمل کرده است و با پرونده‌های پیشین می‌بینیم که چقدر خواسته‌های دادستانی کل  بر دستگاه قضایی تاثیر داشته است و اینکه دستگاه قضایی بحرین سیاسی عمل می‌کند و امیدی نیست که انتظار داشته باشیم دستگاه قضایی بحرین حکمی شفاف صادر کند. با توجه به طرز تفکر نظام بحرین در اتهام‌هایی که علیه آیت‌الله عیسی قاسم مطرح شده است، صدور حکم حبس یا تعیین جریمه برای ایشان یک حکم قابل پیش‌بینی است و تلاش‌های نظام برای فعالیت بیشتر دستگاه قضایی نظامی، بر این دیدگاه صحه می‌گذارد و این طرح نظام آشکار شده است که برای رهایی از رهبران تلاش می‌کند.
اشغال بحرین توسط عربستان 6 ساله شد
روز گذشته 14 مارس مصادف با ششمین سالروز یورش سپر جزیره به بحرین به بهانه دفاع از منافع استراتژیک این کشور و در واقع سرکوب قیام مردمی علیه آل‌خلیفه بود. سال 2011 مردم بحرین برای اصلاحات در کشور خود اعتراض‌های مدنی آغاز کردند. هرگونه تغییر اجتماعی در بحرین، به سرعت به شرق عربستان منتقل می‌شود. به همین دلیل قبل از آنکه آل‌خلیفه از اعتراضان نگران شود، آل‌سعود در عربستان دستپاچه شد. ریاض که دنبال فرصت برای سرکوب انقلاب مردمی بحرین بود، از بحرین خواست که به صورت رسمی از عربستان درخواست کمک کند، بنابراین آل‌سعود به بهانه درخواست پادشاه بحرین مزدوران خود را وارد خاک این کشور کرد که از همان بدو ورود شروع به قتل و کشتار شهروندان بحرینی معترض به سیاست‌های آل‌خلیفه کردند. این نیروها هنوز در بحرین مستقر هستند و همچنان اعتراض‌های مدنی مردم را سرکوب می‌کنند.

حسین قدیانی: دلم مسافرت می‌خواهد
به جایی که نیست
به غاری با پایان باز...
که آن‌طرفش به دریا می‌رسد!
به ساحل
به آزادی
به صلح
به حیاط امام‌زاده‌ای نامکشوف
شهری در کنج آسمان
مدینه‌ای که هر روز صبح
لاله‌هایش
قناری‌هایش
بادبادک‌هایش
و عروسک‌هایش
به گل نرگس، سلام می‌کنند
من باید «پلاک» یک «ستاره» را
که هنوز در «جبهه جنوب» زندگی می‌کند
به دست مادرش برسانم...
و آشتی کنم
با جزر و مد اروند
و آن‌همه نخل سرجدا
من هنوز
دنبال «قایق عاشورا» می‌گردم
که در «شب حنابندان» گم شد
و آنطور که یادم هست
آخرین بار
«سردار جمهور»
در «هور» دیده شد...
بشنو از «نی»
بشنو از «سنگر»
بشنو از «بیسیم»
عمار، عمار، عمار
میثم! بگوشم...
من در «سه‌راهی شهادت»
با مورچه‌ای آشنا شدم
که هر شب، «نمل» می‌خواند
و با رزمنده‌ای که سلیمان نفسش بود!
و با سرهنگی که با آخرین حقوقش
تلویزیون چوبی دردار خرید
برای فرزند همرزم شهیدش
که امام را در ابعاد «خمینی» نشان می‌داد
دلم سفر می‌خواهد
لابه‌لای ابرها
گذشته‌ای نزدیک
و آینده‌ای که شاید همین آدینه باشد
گوشه «پادگان حمید» شاید
من عاشق تماشای شهری هستم
با فقط یک روزنامه
چاپ عصر
16 صفحه سفید
تا دفترچه نقاشی «بچه‌های ولی‌عصر» باشد...
مدادرنگی‌ها را تیز کنید!
نقش و نگار مرا
خفه کردند با «سیمان»!
شمشیرها را برق بیندازید!
بند پوتین‌ها را محکم کنید!
سفری دراز در پیش است...
ببینم!
شما شهری نمی‌شناسید
که همه فصل‌هایش «بهار» باشد؟!
و همه زنانش «حوا»؟!
و همه مردانش «آدم»؟!
و همه سربندهایش «یا زهرا»؟!
و همه کوچه‌هایش «بنی‌هاشم»؟!
و همه روزهایش «تاسوعا»؟!
و همه رودهایش «علقمه»؟!
و همه منتظرانش «یعقوب»؟!
و همه جزایرش «مجنون»؟!
و همه چشم‌هایش «نوح»؟!
و همه موحدانش «ابراهیم»؟!
و همه حاجیانش «هاجر»؟!
و همه امیدوارانش «موسی»؟!
و همه حواریونش «عیسی»؟!
و همه پادگان‌هایش «دوکوهه»؟!
و همه فرماندهانش «حاج‌احمد»؟!
و همه شب‌شکنانش «نصرالله»؟!
و همه مساجدش «مسجدالاقصی»؟!
و همه کانال‌هایش «حنظله»؟!
و همه شب‌جمعه‌هایش «کمیل»؟!
و همه تقاطع‌هایش «سه‌راهی شهادت»؟!
و همه کربلاهایش «پنج»؟!
و همه خنده‌هایش «خرازی»؟!
نه! در «نقشه» نیست شهری که بنا دارم مسافرش باشم!
سرتان را بالا بگیرید...
 

حسن رحیم‌پورازغدی در دانشگاه تهران با بررسی مساله تربیت و آموزش لیبرالی یا اسلامی در سند 2030 گفت: این سند شاید الزام‌آور نباشد ولی آبروبر است و کاپیتولاسیون آموزشی- فرهنگی به حساب می‌آید.
به گزارش خبرنامه دانشجویان ایران، حسن رحیم‌پورازغدی، عضو شورایعالی انقلاب  فرهنگی در نشست دانشجویی بررسی تربیت و آموزش لیبرالی یا اسلامی در سند 2030 که با عنوان «برجام آموزشی» به همت انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: سند 2030 یک برجام فرهنگی است؛ قراردادهای بین‌المللی باید از مجاری قانونی عبور کند و با معیارهای انقلابی و اسلامی سازگار باشد.
رحیم‌پورازغدی افزود: اصل مساله فراتر از بحث دولت، سیاست و انتخابات است؛ ما با یک رودربایستی روبه‌روییم و دوگانگی در سیستم از همان ابتدا وجود داشته است به‌طوری که افراد عوض می‌شوند ولی سیستم همان است و می‌خواهند مکتب را با آموزه‌های لیبرالی تطبیق دهند. برخی سواد اسلامی ندارند و برخی دیگر حتی سواد لیبرال هم ندارند و فقط به لحاظ سیاسی لیبرال هستند.
رحیم‌پورازغدی عنوان کرد: سال گذشته گفتند یونسکو تعهد گرفته است سند 2030 در تمام کشورها اجرا شود البته در کلام گفتند داوطلبانه انجام شده ولی در عمل کاریزمای رسمی برای آن تعیین و کشور را متعهد کردند تا سال 2030 باید این سند پیاده شود. وزارت امور خارجه گفت اجرای این سند الزام‌آور نیست ولی بسیاری از قراردادها را می‌گویند الزام‌آور نیست، در حالی که اگر اجرا نکنیم، محکوم می‌شویم.
عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی اظهار داشت: برخی زودتر از آنچه آنها خواستند سند را پیاده کردند و گویا تصویب هیأت وزیران را هم گرفتند، دوستان دانشگاهی می‌گفتند 30 کارگروه تشکیل شده تا بدون اعلام رسمی و بدون نظر مجلس و شورایعالی انقلاب فرهنگی این سند عملیاتی شود و شعار دگرگونی جهان را در دستورکار گذاشتند و به‌جای ‌اینکه از طرف مردم ایران و مسؤولان حرف بزنند، به آنها گفتند ایران در این قضیه پیشگام است و آنها هم تشکر کردند.
رحیم‌پورازغدی ادامه داد: 2 مساله‌ای که در این میان وجود دارد؛ اینکه قراردادهای بین‌المللی بر چه اساس امضا می‌شود که از مجاری رسمی عبور نمی‌کند و گویا آزادی یواشکی وجود دارد، اینگونه نمی‌شود که تعهد بدهند، اجرا را هم شروع کنند ولی مجلس و شورایعالی انقلاب فرهنگی اطلاع نداشته باشند. در این سند نگاه لیبرال و نولیبرال به حقوق کودک، آموزش‌وپرورش و زن و خانواده دیده می‌شود و اگرچه اشتراکاتی با مفاهیم اسلامی دارد ولی تناقض‌های بنیادی هم وجود دارد.
عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی گفت: نگاهی صریحا می‌گوید هرنوع تربیت دینی و الهی، خلاف حقوق‌بشر است ولی آموزش جنسی تحت عنوان بهداشت برای کودکان را جزو حقوق کودکی می‌داند که حتی به بلوغ جنسی نرسیده است و عملا آموزش را ذیل یک ایدئولوژی دیگر قرار می‌دهد.
وی افزود: در لیبرال آموزشی گفته‌اند آموزش متون دینی مخل خلاقیت است و باید از مدارس حذف شود. لیبرالیسم کلاسیک و نولیبرالیسم اعلام کرد ما به دین کاری نداریم و خودمان با عقل خودمان می‌سنجیم، البته عقل با برهان حجت است ولی عقل آنها هوای نفس است که نامش را عقلانیت می‌گذارند. لیبرالیسم یعنی نفس و آنها با ایدئولوژی نفسانی می‌خواهند نظام آموزشی ایجاد کنند.
رحیم‌پورازغدی اظهار داشت: می‌خواهند هم در آموزش‌وپرورش غیررسمی مانند رسانه و هم در آموزش‌وپرورش رسمی، نگاه بازاری به اندیشه و اخلاق داشته باشند. تعریف‌شان از آموزش‌وپرورش نگاهی کاملاً ضددینی و سکولار است، هرچند شاید 80 درصد هم با نگاه اسلامی مطابق باشد ولی حرف ما همان 20 درصد است که این قراردادها اگر الزام‌آور نباشد آبروبر است، زیرا بر اساس همین‌ها هر سال ما را تحت عنوان نقض حقوق‌بشر محکوم می‌کنند. وی اضافه کرد: آنها از همجنس‌بازی گفتند و آقایان امضا کردند و می‌گویند الزام‌آور نیست. در رأس این کشورها انگلیس، آمریکا و صهیونیست‌ها هستند شوراهای نظارتی همین‌ها هستند و بزرگ‌ترین متخلفان حوزه‌های مختلف هم همین‌ها هستند.
رحیم‌پورازغدی عنوان کرد: اصل 77 قانون اساسی می‌گوید مجلس باید بر این قراردادها نظارت کند که این سند اصلا به مجلس نرفته است؛ هر گونه تعهد بین‌المللی که خلاف شرع و خلاف قانون اساسی باشد، نباید امضا شود. هر قراردادی که باعث شود بیگانه بر منابع اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ما مسلط شود، خلاف قانون اساسی است و شرعا هم حرام است، زیرا کاپیتولاسیون آموزشی- فرهنگی به‌شمار می‌آید.
وی افزود: ما تعهد دادیم در برابر غرب باید پاسخگو باشیم و بگوییم چطور سیاست‌های آنها را در مدارس‌مان اجرا کردیم. گاهی می‌گویند قرارداد را به شرط تحفظ امضا کردیم، درحالی که همین حرف بارها برای ما مشکل ساخته است. ما نمی‌گوییم کسی قصد خیانت داشته، گاهی صدمه حماقت از خیانت کمتر نیست، حتی اگر فرد نیت خوبی داشته باشد. به‌طور مثال بحث رفع تبعیض را با منظور خاصی بیان می‌کنند و ما آن را امضا می‌کنیم، مثلا می‌گویند اقشار آسیب‌پذیر باید مورد حمایت باشند، ما هم آن را امضا می‌کنیم ولی تعریف آنها از اقشار آسیب‌پذیر این است که همجنس‌بازان نیز جزو این اقشار به حساب می‌آیند.
رحیم‌پورازغدی تأکید کرد: دوستان می‌گویند 2030 را داوطلبانه اجرا کردیم، یعنی هنوز به ما الزام نشده، انجامش دادیم. حتی برجام را هم سریع انجام دادیم و طرف مقابل را به وجدانش سپردیم که 90 درصد آن را اجرایی نکرد. درباره 2030 نیز کسی در آسیا و اقیانوسیه قدمی برنداشته که ما داوطلبانه انجام می‌دهیم، در صورتی که آنها هم چنین توقعی ندارند ولی ما پیش‌دستی می‌کنیم.
وی افزود: دبیر کمیسیون یونسکو، جمهوری اسلامی را به عنوان کشور پیشگام اجرای تدارکات لازم برای 2030 معرفی کرده و از طرف غرب از ایران تقدیر می‌کند، یعنی حتی آنها هم توقع چنین کاری را از ما نداشتند و این سند هم ما را غافلگیر کرد و هم آنها را.
وی اضافه کرد: برای تروریست شاخص‌هایی را برمی‌شمرند به‌ طوری که انقلابی‌های جهان را تروریست می‌دانند ولی تروریست‌های واقعی را تروریست نمی‌دانند. تعهد می‌گیرند که آموزش جنسی برای کودکان و حیازدایی و اخلاق‌زدایی تضمین سلامت خانواده‌هاست و همجنس‌گرایی را یکی از حقوق اصلی بشر می‌دانند و ما اینها را امضا می‌کنیم و می‌گوییم حق تحفظ داریم. پیش از این نیز از اینگونه سندها امضا شده ولی صدایش در نیامده است. عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی گفت: دکترین اومانیستی را مطرح می‌کنند و تحت عنوان تنوع فرهنگی و مذهبی عملاً هوس و نفسانیت را که تمام انبیا برای مدیریت آن مبعوث شده‌اند جایز می‌دانند. طبق سند 2030 در مدارس ما همجنس‌بازان می‌توانند کلاس آموزشی داشته باشند ولی درباره دین نمی‌توانیم صحبت کنیم.
رحیم‌پورازغدی اظهار داشت: اینها که از آزادی می‌گویند خودشان، دختران باحجاب فرانسوی را از حجاب منع کردند و زن باحجاب امکان استخدام در نهادهای دولتی آنها را ندارد. ازدواج با همجنس را با قانون حمایت می‌کنند ولی با پوشش مبارزه می‌کنند که این تناقض در برخورد با آزادی جالب است.
وی افزود: نکته بعدی که در سند مطرح شده الزام احترام به رفتارهای متفاوت است که یکی از آنها همجنس‌گرایی است و حتی قانونی نبودن همجنس‌گرایی در ایران را محکوم می‌کنند و ما هم پای این مساله را امضا می‌کنیم. مفهوم شهروند جهانی را مطرح می‌کنند، در حالی که از نظر آنها کدخدای این دهکده جهانی، آمریکا و صهیونیست‌ها هستند.
 

مجتبی اصغری: از 2 ماه پیش تاکنون یک بخش خبری کوتاه به محتوای کل شبکه‌های گروه GEM اضافه شده که در فواصل ساعتی به شکل میان‌برنامه مخاطب را با دستاوردهای دولت یازدهم در حوزه ورزش، زنان و اقتصاد آشنا می‌کند! خط محتوایی اغلب این بخش‌ها در حمایت از دولت حسن روحانی و در برخی موارد نیز خنثی تعریف شده است.
همزمان با این اتفاق پخش آگهی تبلیغاتی شرکت‌های ایرانی در شبکه‌های ماهواره‌ای گروه جم، به صورت گسترده در دستور کار قرار گرفته است. این اتفاق در حالی رخ داده که موج تبلیغات محصولات سینمایی در شبکه‌های ماهواره‌ای معاند، با هوشیاری دادستانی، تازه رو به کاهش نهاده بود. اکنون کار به جایی رسیده که حتی برخی بانک‌ها و کلان‌شرکت‌ها نیز برای تبلیغ محصولات خود با حواله ارز به ترکیه، اقتصاد خارجی‌ها را تقویت می‌کنند! اما پشت پرده چه خبر است؟
  ترس از مناظره
برخی صاحبنظران روند یادشده را حاصل زد و بند احتمالی برای استفاده از ظرفیت شبکه‌های ماهواره‌ای برای دور زدن قوانین تبلیغات انتخاباتی ارزیابی می‌کنند، چرا که در حال حاضر بنا بر نص صریح قانون، هنوز وارد دوره تبلیغات آزاد نشده‌ایم. علاوه بر آن صداوسیما نیز موظف است در دوره تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری فرصت‌های برابر و یکسان در اختیار نامزدها قرار دهد.  جو عمومی جامعه نیز به سمت بهره بردن از فرصت‌های چالشی و برنامه‌محور رسانه‌ها در تشخیص نامزد برتر از میان فهرست نامزدها به جای سخنرانی، تغییر کرده است. طبیعتا در مناظره‌های سخت و چالشی و گفت‌وگوهای انتقادی، رئیس‌جمهور مستقر که هم‌اکنون نیز نارضایتی از عملکرد ضعیف و کم‌کاری مشهود کابینه او نقل محافل اجتماعی و سیاسی است، شانس بالایی نخواهد داشت. به نظر می‌رسد اطلاع از همین کاستی‌ها و ضعف‌ها، «احتمالا» گروهی از حامیان دولت را متوجه ظرفیت رپرتاژ آگهی‌های یکطرفه قابل پخش از شبکه‌های ماهواره‌ای کرده است. اما چرا گروه GEM برای این ماموریت فرضی انتخاب شده است؟ بر اساس کدام قول و قرار پنهان، مدیر شبکه‌های جم، با سابقه دستگیری در ایران به جرم ارتباط با منافقین و دست و پنجه نرم کردن با خطر ورشکستگی پس از تعطیلی دفتر مجموعه در تهران، اکنون از احتمال غافلگیری مردم با مشاهده وی در پایتخت جمهوری اسلامی خبر می‌دهد؟!
  نان ترکی
علاوه بر استفاده از ظرفیت پخش سریال‌های عشقی و برنامه‌های تحریکی برای جذب مخاطب خاص ایرانی، روابط سیاسی یواشکی مجموعه جم نیز می‌تواند در این انتخاب و آن توافقات موثر بوده باشد. شاید اکنون برای گمانه‌زنی پیرامون روابط پنهان افشا‌شده در «ویکی‌لیکس» میان برخی که پیش‌تر در یک مجموعه استراتژیک ایرانی با همتایان ترک خود پیرامون استفاده از ظرفیت‌های هرم «جنسیت»، «مذهب» و «قومیت» در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 88 تعامل داشتند، وقت خوبی نباشد. در هر حال 7 سال از برگزاری آخرین دوره‌های آموزشی ویژه اعتدالیون و اصلاح‌طلبان با حضور مربیان اهل اروپای شرقی که ویکی‌لیکس مدعی است سفارت آمریکا در ترکیه هماهنگ‌کننده حضور آنها در ایران بوده، می‌گذرد... اما شاید بتوان «با احتیاط» بخشی از افشاگری‌های قدیمی پیرامون گروه جم را بازگو کرد!
  از ترکیه به اسرائیل
2 سال قبل بود که سرویس ترکی بی‌بی‌سی با انتشار گزارشی، از پشتیبانی شبکه جم توسط «آیدین دوغان»، مالک مشهورترین رسانه‌های ترکیه از جمله روزنامه‌های «ملیت»، «حریت»، «رادیکال»، «فاناتیک» و «رفرانس» و شبکه‌هایی مثل «کانالD»، «سی‌ان‌ان ترک» و 21 کانال تلویزیونی دیگر خبر داد. نکته جالب اینجاست که رژیم اسرائیل هم‌اکنون شریک مایملک این فرد بانفوذ است.
دوغان فارغ‌التحصیل آکادمی علوم تجارت و اقتصاد استانبول است و کمپانی «پترول آفیس» را برای فعالیت‌های تجاری- بویژه در حوزه نفت و پتروشیمی- تأسیس کرده است. از دیگر فعالیت‌های دوغان می‌توان به عضویت در «اتاق بازرگانی استانبول» و همچنین معاونت هیأت مدیره اتحادیه جهانی مطبوعات اشاره کرد.
سابقه شراکت دوغان و صهیونیست‌ها به 10 سال پیش بازمی‌گردد؛ وقتی «اکزل اسپرینگر» (Axel Springer) یهودی آلمانی‌تبار و امپراتور رسانه‌ای آلمان، قبل از فوت در سال ۱۹۸۵ تمام دارایی کمپانی بزرگ خود (Axel Springer Verlag) را به رژیم صهیونیستی بخشید، اسرائیل نیز به واسطه عایدات این کمپانی، سال 2006 بیست‌وپنج درصد مایملک دوغان را خرید و با غول رسانه‌ای ترکیه شریک شد.
بی‌بی‌سی ترکی ضمن اشاره به پیشینه زیاد ارتباطات فرهنگی میان 2 کشور همسایه [ایران و ترکیه]، نوشت: «در سال‌های اخیر شخصی به نام «سعید کریمیان» که تلویزیون‌های GEM به وی منسوب است، بخش زیادی از سریال‌های ترکیه‌ای را خریداری، به زبان فارسی دوبله و در شبکه‌های ماهواره‌ای خود پخش کرده است. اصلی‌ترین عامل پخش سریال‌های ترکیه‌ای در تلویزیون‌های آقای کریمیان، ارتباط مجموعه جم تی وی با گروه رسانه‌ای آیدین دوغان است».
  از ضراب به میت
آیدین دوغان پیش‌تر در موضوع دستگیری و محکومیت «رضا ضراب»- تاجری که دولت روحانی مدعی بود شریک بابک زنجانی بوده- و افشای پرونده فساد و ارتشا علیه دولت اردوغان و فرزند وی نیز میدان‌داری کرده بود.
جالب‌تر اینجاست که علاوه بر GEM TV مجموعه کانال‌های تلگرامی معاند که تحت حمایت مالی و اطلاعاتی سازمان امنیت ترکیه -میت- هستند نیز آشکارا از دولت حسن روحانی جانبداری می‌کنند و سایر رقبای احتمالی را هدف قرار می‌دهند. میت ترکیه نیز از ارتباطات قوی اطلاعاتی با موساد برخوردار است و اسناد متعددی درباره پیمان‌نامه‌های رسمی سازمان اطلاعات ترکیه و رژیم صهیونیستی منتشر شده است. پیش از این دبیر کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه اعلام کرده بود: بیش از 20 بار حکم فیلترینگ کانال‌های تلگرامی مذکور به وزارت ارتباطات ابلاغ شده اما اقدامی صورت نگرفته است.
  خیزش بی‌بی‌سی
علاوه بر گروه جم و کانال‌های تلگرامی معاند وابسته به سازمان امنیت ترکیه، بی‌بی‌سی فارسی و صدای آمریکا نیز به صورت خودجوش به حمایت از کابینه حسن روحانی برخاسته‌اند. به عنوان نمونه از آغاز بحران ریزگردها در خوزستان، بی‌بی‌سی فارسی با پخش ویژه‌برنامه‌های متعددی تلاش کرده موضوع آلودگی هوا و پرونده ریزگردها را با ارائه مثال‌های جهانی از لندن و کالیفرنیا و ... عادی‌سازی کرده و مشکلات را غیرقابل حل و جهانی جلوه دهد. این تلاش پیگیر در کنار دمیدن مداوم در سرفصل مخاطره‌آمیز بودن تغییر جهت سیاست خارجی ایران از «غربگرایی» به سوی «ایران‌گرایی» و «خودباوری» و ایجاد ترس و دلهره از قطعی بودن وقوع «جنگ» در صورت رای ندادن مردم به گزینه‌های غربگرا، در تحلیل پرونده حمایت رسانه‌های معاند از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری 96 قابل تامل است.
  قانون چه می‌گوید؟
به نظر می‌رسد دعوت از حاکمیت به شفاف‌سازی قانونی در حوزه «تبلیغات تجاری در رسانه‌های معاند» و استفاده احتمالی برخی نامزدهای انتخاباتی از رویه مذکور به عنوان بده‌بستان تجاری با دولت‌های خارجی در اولویت است.
 پرواضح است بدون صدور فرمان تحقیق و تفحص اطلاعاتی و اقتصادی درباره روابط سیاسی پنهان احتمالی با دولت‌های خارجی برای جلب حمایت انتخاباتی یا تخریب رقبا، روایت مذکور صرفا در حد گمانه‌زنی رسانه‌ای و فاقد اعتبار حقوقی است. فارغ از بحث قانونی، پیش از روشن شدن ابعاد مختلف موضوع، تمرکز آحاد جامعه بر علل حمایت معاندین انقلاب اسلامی و مخالفان استقلال اقتصادی و سیاسی جامعه ایرانی از برخی نامزدها یا تخریب گروهی دیگر قطعا در تصمیم‌سازی‌های آینده موثر خواهد بود.
 

گروه فرهنگ و هنر: یکی از برنامه‌های تلویزیونی که در یکی، دو سال اخیر با استقبال گروه‌هایی خاص مواجه شده و البته توانسته بخشی از مخاطب عام را نیز با خود همراه کند، برنامه «جیوگی» است که میلاد دخانچی اجرا و سردبیری آن را برعهده دارد. این برنامه در سری دوم تلاش کرد با پرداختن به موضوعاتی که در فضای اجتماعی مطرح شده‌اند، وجوه عامه‌پسندتری را مدنظر قرار دهد. با میلاد دخانچی درباره «جیوگی» و دغدغه‌های آن گفت‌وگو کرده‌ایم. متن این گفت‌وگو را در زیر می‌خوانید.
***
 به نظر شما بعد از اجرای 2 سری از مجموعه برنامه‌های «جیوگی» چه دستاوردها یا بهتر بگوییم اهداف محقق شده‌ای داشتید و می‌توانید درباره آنها حرف بزنید؟
قطعا جیوگی را باید در امتداد یک دغدغه کلان فکری که من در 10 سال گذشته دنبال کردم، تحلیل کرد. جیوگی سومین اثر تلویزیونی من بعد از دلینک و گره بود و حالا که به عقب نگاه می‌کنم یک تطور در دستگاه فکری‌ام احساس می‌کنم، جیوگی بر آمده از آن تطور است.
 تطور به کدام سمت؟
تلاش من در این سال‌ها این بوده است که به یک مدل نقد بومی برسم. به یک چارچوب و یک دریچه نقد رادیکال که تعلق به ما دارد، با کسی تعارف ندارد و در عین حال در راستای اهداف ماست و ما را به آرمان‌های‌مان نزدیک می‌کند. من احساس می‌کنم آن چیزی که ما گفتمان انقلاب اسلامی می‌خوانیم این ظرفیت را در اختیار ما قرار می‌دهد، هر چند باید ببینیم منظورمان از این گفتمان چیست؟ چرا که این گفتمان به واسطه تعلقش به وضعیت تاریخی ما یک گفتمان ایدئولوژیک صرف نیست، بلکه به معنی واقعی کلمه گفتمان است یعنی سیال است و از دال‌هایی تشکیل شده که هم در آن وجوهی از آرمان‌خواهی دیده می‌شود و هم وجوهی از واقعیت‌نگری، گفتمانی که در بعضی اوقات نیز پارادوکیسکال می‌نمایاند.
 چرا پارادوکس؟
گفتمان انقلاب یا آنچه در آکادمیا گفتمان اسلامگرایی یا اسلامیسم ایرانی خوانده می‌شود از یک طرف یک گفتمان پسا استعمار است و موضعی ضد مناسبات قدرت در فضای جهانی دارد، از یک منظر یک گفتمان پست مدرن است به این معنی که می‌خواهد از سنت شرقی، اسلامی و ایرانی یک چارچوب برای نقد جهان مدرن و ارائه یک جهان جایگزین بسازد و از طرفی گفتمانی است ناظر به حکمرانی مدرن. این یعنی انتظار ما از اسلامیسم ایرانی این است که نهضت‌گونه آرمانگرا باشد و با نگاهی به سنت فقهی، عرفانی و فلسفی که در بستر ایرانی شکل گرفته‌اند به مصاف دنیای مدرن برود و از طرفی به هیولای پیچیده حکمرانی دنیای مدرن هم احترام بگذارد و اینجاست که آن تناقض سامان می‌گیرد.
 خب ما این را تحت عنوان آرمانگرایی و واقع‌گرایی توأمان می‌فهمیم.
دقیقا و این همه به همان خاصیت و ظرفیت‌های گفتمان انقلاب برمی‌گردد. ببینید حکمرانی مدرن قواعد و لوازم خاص خودش را دارد و از یک منظر جبر روزگار ماست و به همان اندازه که سینما و تلویزیون قابل تسخیر هستند حکمرانی مدرن نیز هست. حکمرانی مدرن در نسبت با سرمایه‌داری معنی‌دار شده است و دولت مدرن مستخدم سرمایه‌داری برآمده از انقلاب صنعتی است. برای اداره این دولت به مدد علوم انسانی تکنیک‌ها و روش‌هایی کشف شده است، این تکنیک‌ها را بشر با مطالعه طبیعتی که قصد تسلط بر آن را داشته به دست آورده است و به منظومه‌ای که مساله‌اش کشف و بسط تکنیک‌های ناظر به حکمرانی مدرن و از همه مهم‌تر کارآمدی است، لیبرالیسم می‌گویند. یعنی شما هرجا از مفهوم کارآمدی یاد کردید و در آن کارآمدی معطوف به حکمرانی جدید مد نظر شما بود باید بدانید که ذیل جبر لیبرالیسم قرار گرفته‌اید.
 یعنی به‌زعم شما وجوهی از لیبرالیسم در گفتمان انقلاب وجود دارد؟
این بحث بشدت حساسی است و نباید باعث سوءتفاهم شود. اگر منظومه‌ای را که به کشف تکنیک‌ها برای حکمرانی مدرن می‌پردازد لیبرالیسم بنامیم آن وقت نمی‌توان به حکمرانی مدرن و ساخت یک دولت-ملت مقتدر مرکزی ایرانی قایل بود و به قواعد حکمرانی مدرن تن نداد. البته این را بگویم که این تنها یکی از وجوه و ابعاد گفتمان اسلامیسم ایرانی است.
 پیشنهاد می‌کنم برای بهتر فهمیده شدن بحث مثال بزنید.
چشم. مثلا من وقتی نخستین اولین بار فیلم کمیل سوهانی را دیدم، دیدم او در یک سطح حکمرانی آب را مورد نقد قرار داده است و با مبنای عقل مدرن حکمرانی آب را نقد می‌کند. اینجا کمیل با چارچوب لیبرال به نقد حکمرانی آب رفته است و به ما اشتباهات مدیریتی ما را گوشزد می‌کند. لیبرالیسم در این گفتار به معنی رایج کلمه یعنی اباهه‌گری در اخلاق اجتماعی نیست. اینجا لیبرالیسم چارچوبی است معطوف به عقلانیت مدرن که کارآمدی مساله آن است، بنابراین کمیل از یک سو با لحنی لیبرال با من حرف می‌زند و در یک سوی دیگر قنات‌ها را نشان می‌دهد و ما را به گذشته تاریخی‌مان می‌برد و از ما می‌خواهد عقلانیت سنت را در فضای امروز احیا کنیم. اینجا او نگاهی نهضت‌گونه آرمانخواهانه و آنارشیستی دارد. فیلم او محصول تلفیق نگاهی لیبرال و آنارشیستی است یا به زبانی دیگر فیلم او محصول نگاه آرمانگرا و واقع‌گرا بود. آوینی نیز اینگونه بود. او از یک طرف یک نگاه آرمانی و تمدنی داشت و از یک طرف یک نگاه انضمامی در نسبت با سیاستگذاری سینما. به عنوان مثال هم منتقد آرمانگرایی بود و هم یک منتقد در سطح سیاست‌گذاری و کارآمد. این یک وضعیت فلسفی است که همه ما به آن دچار هستیم. دچار نه به معنی منفی البته.
 و تو نیز دچار چنین وضعیتی هستی؟
آری. من وقتی برنامه گره را می‌ساختم از یک سو با رویکرد دینی مهدکودک را نقد می‌کردم و نشان می‌دادم که چگونه با خاستگاه دینی چیزی به نام مهدکودک از اساس زیر سوال می‌رود و از یک سو همین مهد کودک‌های امروزی را نقد می‌کردم و می‌گفتم ما می‌توانیم مهدکودک‌های بهتری داشته باشیم. اینجا از یک سو ما یک نقد آنارشیستی و آرمانخواهانه را پیش می‌بردیم و نگاه‌مان به یک چیز آلترناتیو و جایگزین بود و از یک سو نقدی داشتیم ناظر به کارآمدی و حکمرانی بهتر. جالب این بود که مخاطب هر دو نگاه را می‌پسندید. مخاطب هم نگاه آرمانی ما را تایید می‌کرد و هم دوست داشت نقدی به وضع موجود بشود و کارآمدی وضع موجود مورد نقد قرار گیرد. خلاصه اینکه گفتمان انقلاب اسلامی هم وجوه عمودی دارد هم وجوه افقی. گفتمان انقلاب هم از «تار» واقع‌گرایی و دغدغه کارآمدی و هم از «پود» آرمانگرایی به وجود آمده است. این تاروپود است که گفتمان انقلاب را سامان داده است. من در عین حال که اعتقاد دارم این تاروپود یک چارچوب بومی برای نقد را در اختیار ما قرار می‌دهد اما فکر می‌کنم ما در مواجهه انتقادی رسانه‌ای باید خاستگاه نقد را حداقل برای خودمان مشخص کنیم و تفکیک کنیم که الان کدام خوانش از گفتمان انقلاب را مد نظر داریم.
 چه آورده‌ای دارد این تفکیک؟
بگذارید یک مثال دیگر بزنم. برنامه ثریا را درنظر بگیرید. یادم هست این دوستان از من چند سال پیش دعوت کردند برای یک هم اندیشی و احیانا همکاری. هم بحث‌های محتوایی آن جلسه و هم آنچه از محتوای این برنامه مشهود است این امکان را در اختیار ما قرار می‌دهد که مساله این برنامه را کارآمدی در عرصه حکمرانی مدرن ایرانی قلمداد کنیم. خب اگر این چارچوبی که اینجا عنوان شد را بپذیریم باید بگوییم ثریا برنامه‌ای لیبرال است. سوال از منظر لیبرالیسم می‌پرسد و از آن منظر مطالبه‌گری می‌کند. ثریا که از قضا به لحاظ محتوایی برنامه مورد نیازی است، ضعف‌های کارآمدی ما را به ما گوشزد می‌کند و درست است که ادبیات و فرمی ارزشی و چه بسا رادیکال را به ما نشان می‌دهد ولی در واقع مساله‌اش کارآمدی مدرن است و از این منظر ثریا تا آنجا که مساله‌اش بهبود وضعیت حکمرانی مدرن است اما از منظر رسانه‌ای پروژه‌ای لیبرال است.
 اجازه دهید به جیوگی بازگردیم. جیوگی در کجای این منظومه قرار می‌گیرد؟
من در برنامه دلینک در پرس‌تی‌وی رویکرد پسا استعمار داشتم و در مجموع مساله‌ام نقد وجوه فرهنگی غرب بود. در برنامه گره تحت تاثیر آوینی به رویکرد آنارشیستی از انقلاب یعنی نگاه جایگزینی گرایش پیدا کردم و در جیوگی مساله‌ام تقویت ظرفیت‌های فرهنگی برای ساخت دولت-ملت قوی ایرانی است.
 آیا اینها با هم در تناقض نیستند؟ چطور می‌توان هم آنارشیست بود و هم به ساخت دولت- ملت فکر کرد؟
دقیقا و این همان تناقضی است که داشتم درباره آن صحبت می‌کردم. گفتمان انقلاب اسلامی یا همان اسلامیسم ایرانی که از سیدجمال‌الدین اسدآبادی در ایران قدمت دارد همیشه یک گفتمان فرهنگی و اجتماعی بوده است. گفتمانی آرمانگرا و آنارشیستی و این گفتمان با نقد فرهنگی و اجتماعی توانست تولید هژمونی کرده و در انقلاب اسلامی پیروز شود. بعد از انقلاب به واسطه تسلط بر صدارت دولتی این گفتمان مجبور به بسط خود برای پاسخ به امر حکمرانی نیز شد. حرف من این است که باید ظرفیت‌های فرهنگی و اجتماعی اسلامیسم را احیا کرد اما نمی‌توان اهمیت اقتدار دولت مرکزی را نادیده گرفت. نمی‌توان نسبت به ایرانی قوی و مقتدر بی‌تفاوت بود. در جیوگی احساس می‌کنم درکم از نقد فرهنگی و اجتماعی پخته‌تر شده است، الان به واقعیت اجتماعی و فرهنگی و وضعیت دولت- ملت ایرانی واقفم. اعتقاد دارم ما باید پروژه ساخت دولت- ملت ایرانی را پیش بگیریم. باید دولت را کوچک کرد اما باید تمامیت ارضی و اقتدار مرکزی قوی داشت. باید بخش خصوصی واقعی را تا حدی تقویت کرد ولی تن به یک نولیبرالیسم رانتی ایرانی نداد، باید عاملیت مردم و سهم مردم در حکمرانی را بالاتر برد و عدالت اجتماعی را جدی گرفت. خلاصه اینکه باید با تقویت فرهنگ ملت‌سازی کرد تا دولت- ملت‌سازی ما در مسیر درست‌تری پیش رود.
  چقدر آگاهانه در لحظه ساخت برنامه به این مسائل فکر می‌کنی؟
حقیقتش را بخواهی به این مسائل موقع ساخت برنامه فکر نمی‌کنم ولی وقتی به عقب نگاه می‌کنم می‌توانم چنین منظومه‌ای را درک کنم. وقتی نسل، بحران، زن و تاریخ، بومی و جهانی یا محیط‌زیست مساله‌ام می‌شود یعنی به پروژه ملت‌سازی فکر می‌کنم. اینکه چقدر ما آماده‌ایم به عنوان یک ملت در دنیای جدید با عاملیت و یک درک تاریخی عمیق و شناخت جهانی جامعه خودمان را بسازیم. اینجاست که به تقویت بنیان‌های فرهنگی‌مان باور دارم و به همین خاطر است که به فرهنگ و نقد فرهنگی باور دارم.
 آیا احساس می‌کنی همچنان مفهوم جیوگی موضوعیت دارد؟
بله! جیوه تنها فلز مایع است یعنی هم در آن اقتدار فلز وجود دارد و هم سیالیت فرهنگ. و این همان چیزی است که ما الان به آن احتیاج داریم. در وجوه سخت، قدرت با کسی شوخی ندارد و نباید هم داشته باشد. اما در قدرت فرهنگی بازی به گونه‌ای دیگر است. من به ایجاد یک قدرت فرهنگی با خاستگاهی بومی اعتقاد دارم. البته در جیوه و جیوگی اراده‌های خلاق، سازنده و انقلابی هم مورد توجه است که به نظرم نیاز وضعیت کنونی ماست.
 خودتان جیوگی 2 را بیشتر می‌پسندید یا جیوگی یک را؟
قطعا جیوگی 2 حرکت به سمت جلو بود. جیوگی تقریبا در همه سنت‌های برنامه‌سازی در این فصل کسب تجربه کرد. جیوگی هم منولوگ طنز جلوی دوربین را تجربه کرد و هم صحبت با حضار با لحن جامعه‌شناسی‌گونه، هم قصه‌گویی و تحلیل قصه‌ها با چاشنی روانشناسی را مد نظر قرار داد و هم گفت‌وگوی سخت و چالشی با میهمانانی از حوزه فرهنگ و برنامه زنده و ناب‌ها را نیز داشت. از این منظر امیدوارم جیوگی در راستای تحول در سنت برنامه‌سازی ایرانی قدمی رو به جلو برداشته باشد.
  من دیده‌ام میهمانانی به برنامه‌ات دعوت می‌کنی که با پیشینه‌ای که از تو سراغ داریم، می‌دانیم با آنها زاویه دیدگاه کاملا مخالف داری، چرا بر دعوت این افراد اصرار داری؟ آیا هدف تو صرفا ایجاد چالش است؟ هدف اصلی‌ات چیست؟
یک چیزی که در یک رسانه مولف و پیشرو باید در نظر داشت این است که هیچ چیز آن تصادفی نیست. البته این به آن معنی نیست که همه چیز نمایشی و از قبل طراحی شده است. نه! بحث این است که حتی یک گفت‌وگوی ساده بی‌هدف انجام نمی‌شود. یا حداقل نباید اینطور باشد. درباره گفت‌وگوی چالشی این بیشتر موضوعیت پیدا می‌کند. خردی وجود دارد که تصمیم می‌گیرد چه بحث‌هایی در این برنامه طرح شود. همان خرد دست به انتخاب میهمان می‌زند و همان خرد دست به طراحی سوالات می‌زند و همان خرد این برنامه را منتشر می‌کند. اگر فیلمنامه‌ای به قصه نگاه کنیم باید گفت میهمان یا مصاحبه‌شونده یک بازیگر است و دارد در راستای سناریوی فیلمساز نقش‌آفرینی می‌کند. این اصلا به این معنی نیست که میهمان از خود هیچ عامیلتی ندارد. قطعا دارد. حتی در فیلم داستانی ما می‌بینیم شخصیت‌ها نسبت به فیلمساز عاملیت دارند. آنها کارهایی می‌کنند که فیلمساز نمی‌پسندند ولی در جبر فیلم معنادار می‌شوند. فیلمساز جبر است و شخصیت اختیار. با همین رویکرد می‌توان گفت برنامه‌ساز جبر را مهیا می‌کند و میهمان نیز اختیار دارد و این دو در کنار هم معنی‌دار می‌شوند.
  بعضی‌ها اعتقاد دارند صرف دعوت از یک میهمان به معنی اصالت دادن به آن شخص است.
این همان نگاهی است که به نظرم خاستگاه مارکسیستی دارد و باید منسوخ شود. دقت کنیم که ما حتی وقتی به مخالف خود تریبون می‌دهیم و حتی وقتی او علیه ما صحبت کند دو اتفاق افتاده است: یک؛ ما تقریر خود را از او ارائه داده‌ایم لذا منفعل نبوده‌ایم و دوم؛ او در رحم ما به مخالفت با ما پرداخته است. این البته مختص به تلویزیون نیست. ما یک فامیل اصلاح‌طلب داریم که می‌گفت ما از اصولگرایان در برنامه‌های دانشگاهی دعوت نمی‌کنیم. پرسیدم چرا، می‌گفت چون نمی‌خواهیم به آنها اصالت بدهیم. نگاه کنید این نگاه اصالت‌محور که معلوم نیست از کجا آمده است فقط مختص به رسانه نیست و در همه جا دیده می‌شود. نگاهی که اینگونه می‌اندیشد در واقع انفعال تریبون‌دهنده و عاملیت صددرصدی میهمان را پذیرفته است. این نگاه یعنی من به عنوان یک رسانه مولف نیستم، هیچ عاملیتی ندارم، هیچ قرائتی نسبت به وضع موجود ندارم و اصلا منفعل محضم. این همان سنتی است که باید تغییر کند. به طور خاص در رسانه ملی سوال نباید این باشد که طرف مقابل کیست، سوال باید این باشد که با داشتن این شخص چه محتوای مطلوبی می‌توان تولید کرد. هستند افرادی که در بعضی موضوعات حرف خوبی می‌زنند و در بعضی موضوعات حرفی مغایر با نگاه ما دارند. هستند افرادی که به لحاظ فرهنگی خوب حرف می‌زنند و به لحاظ سیاسی نه، هستند افرادی که به لحاظ سیاسی خوب حرف می‌زنند و به لحاظ فرهنگی نه. این طراحی و میزانسن درست رسانه است که تصمیم می‌گیرد چه کسی درچه قابی دیده شود و کدام محتوا که منافع جمعی و ملی را در نظر می‌گیرد تولید شود. این یعنی رسانه ملی. بعضی وقت‌ها بعضی از میهمان‌ها به ما کمک می‌کنند ما سوالات جدید بپرسیم. بعضی وقت‌ها اصلا طرح  بعضی سوالات از پاسخ آنها مهم‌تر است. بعضی وقت‌ها دعوت از بعضی میهمان‌ها به ما کمک می‌کندکه وجوه و شخصیت پوشالی که از خود ساخته‌اند را برملا کنیم و نشان دهیم واقعا در آنجا خبری نیست. در واقع رسانه‌ای مولف است که در مواقع بحرانی و پرتنش یا حتی زمانی که اکثریت مردم به یک موضوع خاص فکر می‌کنند، سکوت نمی‌کند و حرفی برای گفتن دارد. خب! این اقتضای یک رسانه مولف، پیشرو و انقلابی است. این درک از رسانه با این نگاه‌های قدیمی که به نظرم از مارکیسست‌ها تاثیر پذیرفته در تعارض است.
 در واقع شما عاملیت رسانه را پررنگ می‌خواهی. رسانه‌ای که می‌داند چه می‌خواهد.
 دقیقا. از سید جمال به این سو عاملیت دنیای اسلام و سوژه مسلمانی موضوعیت پیدا کرده است و اسلامگرایی اتفاقا مساله‌اش این بوده که به مسلمان مدرن موضوعیت بدهد. ایرانی مسلمان آمده و می‌گوید من هم می‌خواهم حرفی برای بشریت داشته باشم. خب بسم‌الله، هر چیزی که عاملیت را از ما سلب می‌کند و باعث می‌شود منفعل باشیم در برابر غرب و در مواجهه با اقتضائات محلی اصلا در راستای پروژه انقلاب اسلامی نیست. انفعال در پروژه انقلاب اسلامی نیست. بعضی وقت‌ها عدم عاملیت ما در رسانه متاسفانه به نگاه حذفی می‌انجامد آنوقت یکجا رسانه به اعتبار نیاز دارد که به دادن آنتن زنده به افراد تن می‌دهد و آنها هر چه دوست دارند می‌گویند. خب اینجا رسانه می‌شود چوب دو سر طلا. نه اعتباری از تریبون دادن آزاد خود به افراد کسب می‌کند و هم تریبون را مجانی در اختیار قرار داده است. اینجاست که باید به نظرم در یک شرایط آرمانی گفت همه باید در تلویزیون ما باشند اما در کدام قاب؟ این را رسانه باید تشخیص دهد و طراحی کند و این یعنی عاملیت رسانه. بویژه یک رسانه پیشرو و آرمانگرا.