حمید  نظریان: ساعات زیادی تا برگزاری مراسم تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری دکتر روحانی از سوی مقام معظم رهبری باقی نمانده است. به مناسبت فرارسیدن این رویداد ملی، بی‌مناسبت نخواهد بود اگر بار دیگر به قانون اساسی، همان میثاق ملی که اختیارات و تکالیف مسؤولان را در قبال ملت مشخص کرده است، رجوع کنیم تا ورق خوردن برگی دیگر از تاریخ این ملت را آگاهانه به تماشا نشینیم.
به راستی ماهیت حقوقی تنفیذ چیست؟ در قانون اساسی انواع مختلفی از امضا برای مقامات در نظر گرفته شده است. مثلا اصل 123 مقرر می‌دارد رئیس‌جمهور موظف است مصوبات مجلس یا نتیجه همه‏پرسی را امضا کند و برای اجرا در اختیار مسؤولان بگذارد. نوع نگارش این اصل به گونه‌ای است که جای هیچ‌گونه اختیار و اعمال نظر را برای رئیس‌جمهور باقی نمی‌گذارد. به عبارت دیگر امضای رئیس‌جمهور در اینجا «تشریفاتی» است و مقام مذکور ناگزیر از امضا و اجرای تشریفات پیش‌بینی شده است. حتی در صورت استنکاف وی از امضای مصوبات مجلس، قانون مدنی شیوه‌ای را مشخص کرده که در آن ریاست مجلس جایگزین رئیس‌جمهور می‌شود و به جای وی به امضای مصوبات می‌پردازد.
اما در مقابل نوع دیگری از امضا وجود دارد که در آن امضای مقام مسؤول «رسمی» است و آثار حقوقی فراوانی را در پی خواهد داشت. مثال بارز آن را نیز در اصل 125 قانون اساسی می‌توان مشاهده کرد. به موجب این اصل امضای عهدنامه‏ها، مقاوله‏نامه‏ها، موافقتنامه‏ها و قراردادهای دولت ایران با سایر دولت‌ها و همچنین امضای پیمان‏های مربوط به اتحادیه‏های بین‏المللی با رئیس‌جمهور یا نماینده قانونی او است. امضای مقام مسؤول در اینجا ماهیتی کاملا متفاوت دارد. این بار دیگر اختیار اعمال امضا با مقام مربوط است و یکی از نتایج این اختیار، مشروط کردن امضای خود به رعایت شروط و تحقق امور مشخصی است.
حال که به تفاوت ماهیت حقوقی انواع امضا در قانون اساسی پی بردیم شایسته است بار دیگر پرسش ابتدایی خود را مطرح کنیم که به‌راستی ماهیت حقوقی تنفیذ چیست؟ آیا تنفیذ امری است تشریفاتی و فاقد هر گونه اثر حقوقی یا امضایی است رسمی و دارای اعتبار حقوقی؟
بررسی خود را با رجوع به مبانی قانون اساسی آغاز خواهیم کرد. اندیشه حاکمیت از نظر قانونگذار اساسی ریشه الهی دارد و خداوند است که آن را به ملت اعطا کرده است. بنابراین همه نهادها و ساختارهای حکومتی به نحوی مشروعیت خود را وامدار اتصال به یک منبع الهی خواهند بود. اصول 5 و 57 این منبع مشروعیت‌بخش را مقام ولایت مطلقه فقیه اعلام کرده است. بنابراین هر یک از ساختارهای حکومتی که به اعمال بخشی از شؤون حاکمیت می‌پردازند، نیازمند کسب مشروعیت از جانب ولایت مطلقه فقیه هستند. از جمله این ساختارها می‌توان به نهاد ریاست‌جمهوری اشاره کرد. بنابراین قانون اساسی در پی اجرایی کردن همین اندیشه است که در بندهای 9 و 10 اصل 110 عزل و نصب رئیس‌جمهور را به رهبری سپرده است. در نتیجه امضای حکم ریاست‌جمهوری از سوی رهبری امری کاملا رسمی است که زمینه مشروعیت رئیس‌جمهور را در نظام جمهوری اسلامی فراهم می‌آورد. در ادامه بیشتر به بررسی متن قانون اساسی خواهیم پرداخت.
بند 9 اصل 110 امضای حکم ریاست‌جمهوری را پس از انتخاب مردم برعهده رهبری نهاده است. اگر چه در ظاهر عبارت اشاره‌ای بر رسمی بودن این امضا وجود ندارد اما در ادامه همین اصل قرائنی را می‌توان یافت که رسمی بودن امر «تنفیذ» را تایید می‌کند. مثلا بند 10 همین اصل عزل رئیس‌جمهور را با در نظر گرفتن مصالح کشور و البته پس از حکم دیوان عالی کشور یا رای عدم کفایت مجلس بر عهده رهبری نهاده است. بدیهی است عزل را کسی می‌تواند انجام دهد که قبلا نصب آن مقام از سوی او صورت گرفته باشد. بنابراین نحوه نگارش بندهای 9 و 10 اصل 110 این اندیشه را تقویت می‌کند که امضای حکم ریاست‌جمهوری از سوی رهبری کاملا رسمی، حقیقی و دارای آثار حقوقی فراوانی است.
نتیجه بحث آنکه تنفیذ با چنان ماهیت حقوقی که توصیف آن گذشت چارچوبی از الزامات و شروط را برای رئیس‌جمهور فراهم خواهد آورد که کسب و استمرار مشروعیت او را به رعایت و التزام به آنها گره خواهد زد. اینجاست که مفهوم عبارت امام راحل در تنفیذ حکم اولین رئیس‌جمهور منتخب کشور مشخص می‌شود. آنجا که مرقوم می‌فرمایند: «اینجانب به موجب این حکم، رأی ملت را تنفیذ و ایشان را به این سمت منصوب نمودم؛ لکن تنفیذ و نصب اینجانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی اسلامی ایران». مشابه این عبارت را از سوی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری در صدور حکم تنفیذ رؤسای جمهوری بعدی نیز می‌توان مشاهده کرد. معنای آشکار این عبارت برقراری نسبت دائمی میان مشروعیت مقام ریاست‌جمهوری و ملتزم بودن وی به الزامات مشخص شده از سوی مقام ولایت فقیه است.

حسین قدیانی: گنبد و پنجره فولاد و سقاخانه! چقدر دوست داشتم الان صحن انقلاب بودم! دلم حتی برای خدام مهربان حرم هم تنگ شده! حتی برای کبوتران آسمان ثامن! حتی برای فرش‌های سرخ! حتی برای قرآن و مفاتیح و زیارتنامه مخصوص آستان قدس! برای دارالولایه! برای فیروزه گوهرشاد! برای آن منبر چوبی که خدا می‌داند چقدر زیبا ساخته شده! برای باب‌الجواد! خیابان طبرسی! بازار رضا! و مردمی که به محض دیدن بارگاه آقا، به نشانه احترام، دست بر سینه می‌گذارند: السلام علیک یا علی بن موسی‌الرضا! و این، عاقبت تحت‌نظر گرفتن نور، توسط مأمون شب‌پرست است! پادشاه بیچاره فکر می‌کرد امام رضا علیه‌السلام را که از مدینه به طوس بیاورد، آفتاب کنترل می‌شود! چقدر بیچاره بود مأمون! نمرود! فرعون! و هر که خدا را در محاسبه نیاورد، بیچاره است! و من عاشق اراده خدا هستم؛ آنجا که بزرگ‌کردن موسی را عدل می‌اندازد گردن فرعون! می‌خواهی موسی را در همان نوزادی، سر به نیست کنی؟! باشد! نقشه را طوری می‌چینم که در خانه خودت بزرگ شود! می‌خواهی ابراهیم بت‌شکن را در آتش بیندازی! باشد! نقشه را طوری می‌چینم که آتش بر خلیل‌ خدا سرد و سلامت شود و پشه‌ای کارت را بسازد! می‌خواهی جانشین مرا ذیل خودت تعریف کنی؟! باشد! از مشهد او، مدینه دیگری می‌سازم! و چنان عشق علی ‌بن موسی‌الرضا را در دل‌ها می‌نشانم که هم سلطان جان شود و هم سلطان جهان! آری! این عاقبت جنگ با اراده خداست! فی‌الحال، مأمون کجاست؟! کجاست که ببیند انقلاب این صحن رضوی را درون دل‌ها! و بر دیده‌ها! عزم مأمون، مهار امام بود اما خدا به‌واسطه همین عزم، ایران ما را نه تنها مفتخر و مشعوف به قدوم نازنین حضرت ثامن‌الائمه کرد، بلکه جای‌جای این سرای کهن، پر شد از برادران و خواهران امام هشتم! مأمون را اراده بر آن بود که امام رضا را زیرنظر بگیرد لیکن اراده خدا، حتی از مرقد خواهر آن امام هم «قم» می‌سازد و «حرم اهل‌بیت» می‌سازد و «سرچشمه قیام» می‌سازد! مأمون با نقشه تبعید امام از مدینه به خراسان، عزم خیانت کرد اما بیچاره نمی‌دانست مشغول چه کار بزرگی است! و این همان «دست قدرت الهی» است که این همه سید و سالار خراسانی ما، تأکید مدام دارند بر دیدن آن! روزگاری که حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام، آن همه تحت کنترل بودند، هیچ آیا کسی فکر می‌کرد محصول ازدواج ایشان با جناب نجمه، فرزندانی شود که تا ابد در ام‌القرای جهان اسلام، مثل خورشید بدرخشند؟! و منبع فیض شوند؟! و مجرای نور شوند؟! آنی فکر کنید امام رضا همان مدینه مانده بودند و هرگز راهی مشهد نمی‌شدند! پس خداوند منان اگر اراده کند، قادر است از مسیر خیانت دشمنان دین خود، بزرگ‌ترین خدمت‌ها را بیافریند! این مفهوم را به عمد، چند باری در این متن، تکرار کردم، چرا که توجه به دست برتر خدا و یاری‌رسانی پروردگار و صدق وعده الهی، نیاز مبرم روزگار ماست! شاید در مسیر مدینه تا مشهد، شماری از یاران دور و نزدیک آن زمان هشتمین امام ما، مدام دنبال اثری از خدا در این تبعید می‌گشتند! و شاید منازلی حتی و مقاطعی حتی، دچار ترس و ناامیدی می‌شدند اما «ولاتهنوا و لاتحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مؤمنین» اگر فردای آن تبعید، به خوبی تعبیر شد، فردای این غیبت هم حتم کنید که تعبیر خواهد شد! موسی و ابراهیم و آب و آتش ندارد؛ خدا یاری‌رسان است! و گاه حتی این یاری را به‌واسطه دشمنانش می‌رساند! و ما نیز به «مقام رضا» نمی‌رسیم الا آنکه ایمان خود را به خداوند، هر آینه بیشتر کنیم! و حقیقتا راضی باشیم به مقدرات الهی! و بدانیم که در پس تاریکی امروز، روشنایی فردایی هست! آری! سخت است امام معصوم را ولیعهد مأمون دیدن اما خدا آن روزها، فردایی را می‌دید بسی باشکوه و زیبا! ضمن این عظمت، منت بزرگی خدا بر سر ایران و ایرانی گذاشته! دگر بار فکر کنید امام رضا در همان مدینه مانده بودند! و ما مشهدالرضایی نمی‌داشتیم! و صحن باصفای انقلابی نمی‌داشتیم! و این کوثر رضوی را در خاک خود نمی‌داشتیم! نام: علی! لقب: رضا! کنیه: ابوالحسن! نام پدر: موسی! نام مادر: نجمه! محل ولادت: مدینه! محل شهادت: مشهد!
امشب اما شب میلاد خورشید است! عیدالرضا! و برای شب به این عزیزی، چه دعایی بهتر از تعجیل در امر ظهور؟! شاید این مهم که بعد از امام رضا، دیگر شیعه چندامامی نداریم، منبعث از خیرات و برکات حضور ثامن‌الائمه در سرزمین ما باشد! و اگر اینگونه است که آفتاب، هر روز از سمت خراسان به ما می‌تابد، خدایا! تو را به این شب بزرگ قسم می‌دهیم که هر چه زودتر، ظهور «مهدی فاطمه» را مقرر کنی! که بر «پنجره فولاد» تنها و تنها «گره غیبت» بسته شده! همه این گره‌ها، گره غیبت است! گریه انتظار! ندیده‌ای مردم، در «صحن انقلاب» چه حالی دارند؟! خدایا! ما زخم‌خوردگان روزگار تلخ غیبت، دیری است دسترسی به امام خود نداریم! و حتی امشب هم نمی‌دانیم کجاست؟! اما خوب می‌دانیم حضرت علی بن موسی‌الرضا، چه جایگاه بلندی نزد تو دارد!
متوسل به ایشان، از تو فردای غیبت را می‌خواهیم، که سالیانی است سپیده را ندیده‌ایم! و سحر را ندیده‌ایم! و روز را ندیده‌ایم! و پایان تبعید خود را ندیده‌ایم!
خدایا! در چنین شبی، حق مدینه نیست این سکوت! آه از غربت «شهر پیامبر» حتی در شب میلاد رضای اهل‌بیت! خواهد گذشت اما این روزگار! ما به صدق وعده تو، ایمان راسخ داریم! ما نمرود و فرعون و مأمون نیستیم!
ما بچه‌های صحن انقلابیم! عاشقان امام رضا! اما سررسیدی که «شب میلاد حضرت ثامن‌الائمه» را دارد، چرا پس «شب ظهور حضرت صاحب‌الزمان» را ندارد؟! جای مناسبتی در «تقویم» خالی است که از آدم تا خاتم، انتظارش را می‌کشیدند! و هنوز هم! خدایا! به این شب عزیز، به ما رحم کن! و به همه هستی! و به هرچه آفریده‌ای...
 

دبیر شورایعالی امنیت ملی می‌گوید لغو یکجانبه برجام از سوی ایران امتیازی است که ایران به آمریکا نخواهد داد اما این به معنای آن نیست که ایران برجام را با هر هزینه‌ای حفظ کند. علی شمخانی، نماینده مقام معظم رهبری و دبیر شورایعالی امنیت ملی دیروز در گفت‌وگویی رسانه‌ای اظهار داشت: تنها با اتکا به قدرت و توانمندی‌های ملی می‌توان با سیاست‌های استکباری آمریکا مقابله کرد و منطق هزینه  فایده این کشور برای پیگیری سیاست‌های ضدایرانی را تغییر داد. شمخانی با اشاره به بی‌تأثیر بودن برجام در کاهش دشمنی آمریکا با ملت ایران افزود: ذات سیاست خارجی آمریکا اعمال نفوذ و فشار به‌منظور تسلیم‌سازی و تحقیر کشورهای مخالف خود است و در این مسیر تمام ابزارهای نامشروع و شیطانی را نیز به خدمت می‌گیرد. وی فقدان هوشمندی و ابتکار در مجموعه هیات حاکمه جدید آمریکا را فرصتی مناسب پیش روی دستگاه دیپلماسی کشور برشمرد و با قابل پیش‌بینی عنوان کردن رفتار امروز آمریکا در قبال برجام اظهار داشت: مجموعه‌ای از اقدامات در حوزه‌های تقنینی، فنی، هسته‌ای، اقتصادی، سیاسی، دفاعی و نظامی از سوی هیات نظارت بر برجام تعیین شده که به‌صورت موازی و هماهنگ دنبال می‌شود. شمخانی تحریم چند شخص و شرکت را بی‌تأثیر بر استمرار مسیر توسعه و رشد کشوری با مشخصات جمهوری اسلامی ایران عنوان کرد و اظهار داشت: هر بار که آمریکا در حوزه‌های غیرهسته‌ای تحریمی علیه اشخاص و نهادهای ما وضع کرده، در همان حوزه یک دستاورد جدید را به بهره‌برداری رسانده‌ایم که بخشی از آنها رسانه‌ای نیز نشده است. دبیر شورایعالی امنیت ملی افزود: آمریکا به‌دنبال خروج از برجام با هزینه ایران است که قطعاً این فرصت از سوی ما در اختیار این کشور قرار داده نخواهد شد، البته این به‌مفهوم حفظ برجام با هر هزینه‌ای نیست. شمخانی ارزش برجام به‌عنوان یک توافق بین‌المللی را در گرو احترام و اجرای آن از سوی همه طرف‌ها و ایجاد منافع یکسان برای امضاکنندگان آن عنوان و خاطرنشان کرد: در حوزه سیاسی نیز عملاً 5 کشور در برابر آمریکا قرار گرفته‌اند و همه آنها تصریحاً یا تلویحاً آمریکا را ناقض برجام می‌دانند که این نیز دستاوردی سیاسی برای ایران با صرف کمترین هزینه است. عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام یکی از دلایل عصبانیت آمریکا از شرایط فعلی را عدم توفیق این کشور برای تغییر سیاست‌های اصولی ایران در منطقه در شرایط پسابرجام دانست و افزود: از نظر جمهوری اسلامی ایران برای مهار گاو خشمگین باید انرژی او را به مسیر دلخواه هدایت کرد تا بدون صرف هزینه اضافی و آسیب دیدن بتوان به هدف مورد انتظار رسید. شمخانی توسعه توان دفاعی بویژه برنامه‌های متعارف موشکی ایران را غیرقابل مذاکره و از حقوق مسلم کشورمان عنوان کرد و اظهار داشت: قدرت دفاعی ایران تاکنون در برابر بسیاری از تهدیدات بازدارنده بوده و در چارچوب دکترین دفاعی کشور برای هر نوع تهدیدی سلاح دفاعی متعارف لازم را طراحی و تولید خواهیم کرد.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام به دست دادن محمدجواد ظریف و عادل الجبیر در حاشیه اجلاس استانبول واکنش نشان داد. محسن رضایی در صفحه شخصی خود با اشاره به دست دادن وزیر امور خارجه کشورمان با وزیر خارجه عربستان سعودی در توئیتر نوشت: دوستی با عربستان بدون عذرخواهی آنها اشتباهی استراتژیک و تکرار گذشته است. وی ادامه داد: از صدام حمایت کردند و ما نادیده گرفتیم. امروز ده‌ها گام کج برداشته‌اند. چرا چشم‌پوشی کنیم؟

گروه سیاسی: سرانجام مصوبه تحریم ایران، روسیه و کره‌شمالی توسط رئیس‌جمهور آمریکا امضا شد. حالا مشخص شد این مصوبه تصمیم مشترک هیات حاکمه آمریکا بوده است. این مصوبه پیش از این در مجلس نمایندگان آمریکا با 419 رای موافق و 3 رای مخالف و در سنا با 98 رای موافق و 2 رای مخالف تصویب شده بود. یک روز پس از تصویب این مصوبه در سنا، سارا سندرز، سخنگوی کاخ سفید اعلام کرد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا این مصوبه را امضا می‌کند و روز گذشته ترامپ این مصوبه را امضا کرد. بر این اساس، رئیس‌جمهور آمریکا مصوبه کنگره این کشور برای اعمال تحریم‌های تازه علیه ایران، روسیه و کره‌شمالی را امضا کرد. به گزارش فارس، «دونالد ترامپ» روز چهارشنبه طرح تحریم‌های ایران، روسیه و کره‌شمالی را امضا کرد. پایگاه «بلومبرگ» این خبر را به نقل از یکی از مقامات کاخ سفید منتشر کرده است. مجلس نمایندگان و سنای آمریکا هفته گذشته طرحی را با اکثریت قریب به اتفاق آرا تصویب کردند که بر اساس آن تحریم‌های تازه‌ای علیه ایران، روسیه و کره‌شمالی اعمال می‌شود. کاهش اختیارات رئیس‌جمهور در رفع تحریم‌ها و اعمال تحریم‌های تازه علیه مسکو، موجب شده بود کاخ سفید نسبت به امضای این طرح بی‌میل باشد. با این وجود، از آنجا که شمار امضاهای این طرح از دو سوم مجموع نمایندگان بیشتر بود، ترامپ عملا امکان وتوی آن را نداشت. در این طرح، رئیس‌جمهور آمریکا موظف شده شرکت‌ها و افراد ایرانی را  به بهانه مقابله با برنامه موشکی، تروریسم و نقض حقوق‌بشر در فهرست تحریم قرار دهد. دست کم در 3 بند از توافق هسته‌ای که سال 2015 میان ایران و گروه 1+5 به دست آمد، واشنگتن از اعمال تحریم‌های جدید و سیاست‌هایی که مستقیما با هدف فشار اقتصادی بر ایران طراحی شده، منع شده است. این طرح همچنین از آن جهت که آثار فرامرزی دارد و ممکن است شرکت‌های اروپایی همکار با روسیه را جریمه کند، در اروپا هم مخالفان بسیاری دارد. اتحادیه اروپایی، فرانسه و آلمان از تصویب این طرح (به خاطر تحریم روسیه) ابراز نگرانی کرده‌اند. بخش روسی این تحریم‌ها می‌تواند به پروژه خط لوله گاز «نورد استریم 2» که گاز را از روسیه به بخش غربی اروپا منتقل می‌کند، لطمه بزند. ترامپ با وجود امضای طرح تحریم‌های ایران، روسیه و کره‌شمالی، در بیانیه‌ای از تبعات احتمالی این طرح، از جمله کاهش اختیار رئیس‌جمهور در رفع تحریم‌های روسیه و کاهش امکان همکاری با «متحدان» آمریکا، ابراز نگرانی کرده است.
نامه مشترک آمریکا و تروئیکای اروپا به شورای امنیت
همزمان با امضای مادر تحریم‌ها توسط ترامپ و برخلاف برخی دیدگاه‌ها در ایران، همنوایی و همزبانی اروپا با آمریکا علیه ایران نمود بیشتری یافته است. این همنوایی درباره پرتاب موشک ماهواره‌بر سیمرغ دیده می‌شود. آمریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان که  ابتدا با صدور بیانیه مشترک، پرتاب موشک ماهواره‌بر سیمرغ را محکوم کرده بودند، حالا نامه‌ای مشترک به شورای امنیت سازمان ملل نوشته و مدعی شده‌اند ایران قطعنامه 2231 را نقض کرده است. این نامه احتمالا برای محکوم کردن این اقدام ایران در شورای امنیت و اعمال تحریم‌های احتمالی صورت گرفته است.
به گزارش فارس، ایالات متحده آمریکا و 3 کشور متحد اروپایی‌اش در نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد، اقدام ایران در پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ به فضا را «تهدیدکننده و تحریک‌آمیز»‌ و مغایر با قطعنامه شماره 2231 این شورا دانسته‌اند. در این نامه که خبرگزاری آسوشیتدپرس روز چهارشنبه به آن دست‌پیدا کرده، آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه ادعا کرده‌اند ماهواره‌بر سیمرغ در صورتی که به صورت موشک بالستیک ترکیب‌بندی شود از برد و «بار مفید کافی برای حمل کلاهک هسته‌ای» برخوردار است. 4 کشور در این نامه مدعی شده‌اند اقدام ایران با قطعنامه شماره 2231 شورای امنیت که از ایران می‌خواهد «هیچ فعالیتی مرتبط با موشک‌های بالستیکی طراحی شده برای قابلیت حمل سلاح‌های هسته‌ای، شامل پرتاب با استفاده از فناوری‌ موشک‌های بالستیک، صورت ندهد» مغایر است. مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند موشک‌های بالستیک ایران برای قابلیت حمله سلاح‌های هسته‌ای طراحی نشده‌اند و به این دلیل آزمایش‌های موشکی ایران ارتباطی با این قطعنامه ندارد.
تیلرسون: روح برجام نقض شد
وزیر خارجه آمریکا می‌گوید در کاخ سفید 2  دیدگاه درباره برجام وجود دارد؛ یک دیدگاه خواهان پاره کردن برجام و خروج آمریکا از این توافق است و دیدگاه دیگر اما به دنبال حفظ توافق هسته‌ای و آنچه از آن تحت عنوان برجام منطقه‌ای یاد می‌شود. به گزارش «وطن امروز» رکس تیلرسون اشاره‌ای به حامیان این دو دیدگاه نکرد اما با توجه به مواضع مقامات آمریکایی می‌توان دریافت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا که طی هفته‌های گذشته به دنبال بهانه‌جویی برای لغو توافق هسته‌ای بوده است، از حامیان اصلی پاره کردن برجام است. ترامپ معتقد است با وجود برجام نمی‌توان از ایران امتیاز گرفت و در سیاست‌های منطقه‌ای تهران تغییر ایجاد کرد. این دیدگاه البته طرفداران کمی میان مقامات آمریکایی و قانونگذاران این کشور دارد اما در مقابل این دیدگاه، رکس تیلرسون و تیم وزارت خارجه آمریکا که در تدوین دومین گزارش تایید پایبندی ایران به توافق هسته‌ای با دونالد ترامپ نیز اختلاف پیدا کردند، معتقدند ابزارهای زیادی وجود دارد که آمریکا می‌تواند از طریق برجام، سیاست خارجی خود را به پیش برد و تهران را مجبور به مذاکره مجدد و تغییر در سیاست‌های منطقه‌ای کند. طرفداران این دیدگاه معتقدند می‌توان با تامین منافع آمریکا در برجام، تهران را برابر تمام مفاد توافق که به گفته تیلرسون عمل به آنها مستلزم آن است که ایران «همسایه خوبی برای کشورهای منطقه» باشد، پاسخگو کرد. به نظر می‌رسد دیدگاه دوم میان قانونگذاران آمریکایی نیز اقبال بیشتری دارد. بر همین اساس نیز کنگره و سنای آمریکا در مجموع با 517 رای موافق و تنها 5 رای مخالف تحریم‌های جدیدی را علیه ایران، روسیه و کره‌شمالی که در ایران از آن به عنوان «مادر تحریم‌ها» یاد می‌شود به تصویب رساندند تا با افزایش فشار بر ایران، شرایط برای مذاکره مجدد و دادن امتیاز در مسائل منطقه‌ای  فراهم شود. بر اساس این گزارش، رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا  در نشستی از پیش تعیین‌نشده در جمع خبرنگاران به موضوع برجام و اختلافات در دولت آمریکا در این باره اشاره کرد. وی درباره اختلاف نظر خود با «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا گفت: «او و من درباره مسائلی چون برجام و چگونگی استفاده از آن اختلاف نظر داریم». وی درباره این اختلاف تصریح کرد: در حال حاضر در کاخ سفید 2 دیدگاه کلی درباره برجام وجود دارد؛ اینکه واشنگتن این توافق را پاره کند و از آن خارج شود یا اینکه ایران را برابر تمام مفاد آن که  عمل به آنها مستلزم آن است که ایران «همسایه خوبی برای کشورهای منطقه» باشد، پاسخگو بداند. تیلرسون در پاسخ به این سوال که آیا شخصا خواستار ادامه حضور آمریکا در برجام است یا نه، گفت: «درباره برجام نظر من این است که این توافقی است که باید در وهله نخست منافع آمریکا را تأمین کند. اگر این کار را نکند، چرا باید به آن پایبند باشیم. باید طرف مقابل را پاسخگو نگه داریم. فکر می‌کنم اگر کلیت برجام را در نظر بگیرید، می‌بینید یک بخش آن مربوط به توافق هسته‌ای است اما بخش دیگری در توافق می‌گوید با این توافق، ایران به همسایه‌ای خوب بدل می‌شود، البته من دارم عبارت اصلی را طوری دیگر بیان می‌کنم». وی افزود: «برای تبدیل شدن به همسایه‌ای خوب، از ایران خواسته شده دیگر برنامه موشک‌های بالستیکش را توسعه ندهد. چیزهای زیادی بود که بسیاری انتظار داشتند با این توافق رخ دهد، از جمله تمام منافعی که همان ابتدا نصیب ایران شد. از آنجا که می‌گویم توافق هسته‌ای صرفا یک بخش کوچک از موضوع ایران است، از نظر ما و بسیاری دیگر، ایران همسایه خوبی در منطقه نبوده است و برنامه موشکی خود را متوقف نکرده، بنابراین روح توافق نقض شده است.»
تیلرسون در ادامه گفت: ابزارهای زیادی وجود دارد که ما با استفاده از آنها می‌توانیم از این توافق (برجام) برای پیشبرد سیاست‌های خود و رابطه با ایران استفاده کنیم و بحث‌هایی که میان من و رئیس‌جمهور ترامپ درباره توافق هسته‌ای ایران صورت می‌گیرد نیز عمدتا حول همین محور است.
وزیر خارجه آمریکا در بخش دیگری از سخنانش گفت: پایبندی ایران به برجام به معنی تغییر رفتار این کشور است اما ایالات متحده به‌تنهایی و بدون کمک سایر کشورهای امضاکننده برجام نمی‌تواند فشار لازم را به ایران برای تغییر رفتارش اعمال کند.
وی تاکید کرد: «بزرگ‌ترین فشاری که ما می‌توانیم برای تغییر رفتار ایران اعمال کنیم، یک فشار جمعی است».