شهرستان گلوگاه، مهد طلای سبز ایران همچنان در حسرت صنایع تبدیلی مانده و نیازمند معرفی محصول ارگانیک انجیر به کشور است. تولید محصول ارگانیک و سالم از جمله برنامه‌های مهم جهاد کشاورزی است که با سوق دادن کشاورزان به این سمت‌وسو تلاش شده تا ضمن ارائه محصولات سالم به مردم، در فتح و گرفتن بازارهای جهانی و گسترش صادرات این محصول موفق‌تر عمل شود. شهرستان
۴۰ هزار نفری گلوگاه در شرق مازندران از جمله شهرهای استان است که با تولید انجیر ارگانیک و سالم، شهرت فراوان یافته است و شناساندن محصول ارگانیک انجیر گلوگاه به کشور از مهم‌ترین اهدافی است که مسؤولان در سال‌های اخیر به دنبال آن هستند. این شهرستان با دارا بودن ۲۳ هزار هکتار اراضی باغی و زراعی دارای حدود ۱۳۰ هکتار درخت انجیر ارگانیک است که این طلای سبز به‌عنوان برند شهرستانی و استانی نیازمند شناسانده شدن به کشور و برنامه‌ریزی برای  صادرات است. توسعه محصولات ارگانیک امروز به‌عنوان یک نیاز مهم مورد توجه بسیاری از کشاورزان و خریداران است که لازمه تولید این محصولات سالم و ارگانیک و افزایش بهره‌وری در سطح، توجه ویژه مسؤولان به کشاورزان و باغداران است. انجیر گلوگاه از جمله محصولات ارگانیک این شهرستان است که به‌صورت صددرصد ارگانیک و بدون استفاده از هیچ نوع سم و کود تولید می‌شود و دارای کمترین دورریز، مشکلات، معضلات و بیماری‌هاست؛ همین امر موجب شده است شناساندن این محصول کاملاً ارگانیک به کشور بیش ‌از پیش اهمیت یابد. براساس اعلام کارشناسان جهاد کشاورزی، هم‌اکنون بیش از ۱۳۰ هکتار از اراضی باغی گلوگاه به کشت انجیر اختصاص‌یافته است که بیش از ۸۰ هکتار درخت بارور و مابقی به‌صورت نهال است. در کنار توجه مسؤولان و کشاورزان به افزایش کشت انجیر در گلوگاه، برخی کاستی‌ها همچون نبود صنایع تبدیلی و اعتبارات از جمله مشکلات کشاورزان و باغداران در این بخش است. یکی از کشاورزان و فروشندگان انجیر گلوگاه در گفت‌وگو با مهر، منبع درآمدی این میوه را بسیار مناسب و خوب دانست و گفت: در طول 2 ماه برداشت این محصول از مردادماه تا شهریورماه همه جوانان گلوگاهی به برداشت و فروش این میوه مشغول هستند. علی عظیمی با اشاره به اینکه شهرستان گلوگاه از جمله شهرستان‌های محروم مازندران در بخش درآمدی است، افزود: 2 ماه برداشت انجیر اوج کار و تلاش جوانان گلوگاهی است که بیانگر تلاش بی‌وقفه جوانان این خطه برای امرارمعاش و زندگی سالم است. اصغر محمودجانلو از دیگر شهروندان گلوگاهی هم گفت: با توجه به اینکه انجیر گلوگاه شرایط خشک‌کردن را مثل برخی از شهرهای کشورمان ندارد و به‌صورت تازه‌خوری استفاده می‌شود، لذا ایجاد کارخانه و کارگاه صنایع تبدیلی در شهرستان از نیازهای مهم منطقه است. وی اظهار کرد: ماندگاری انجیر گلوگاه به مدت یک یا 2 شبانه‌روز است و بعد از آن این میوه بهشتی از شرایط تازه‌خوری خارج می‌شود و باید تبدیل به محصول دیگری برای استفاده مناسب شود که این تبدیل‌شدن با توجه به وسعت تولید، نیازمند کارخانه صنایع تبدیلی است. محمودجانلو ادامه داد: مهم‌ترین مشکلات در راه‌اندازی صنایع تبدیلی درگیر شدن در ادارات و بروکراسی اداری و تأمین اعتبار لازم برای احداث است که در صورت همکاری مسؤولان و دولت، می‌توان از این انجیر به‌صورت فرآورده‌هایی همچون شیره انجیر، مربای انجیر، مسقطی، شربت، ترشی و... استفاده و منبع درآمد ثابتی در طول سال ایجاد کرد. رئیس جهاد کشاورزی شهرستان گلوگاه نیز با اشاره به برگزاری موفق 4 جشنواره انجیر در گلوگاه افزود: مهم‌ترین هدف ما از برگزاری این جشنواره‌ها شناساندن این محصول ارگانیک به کشور است که با قوت در حال انجام است. سیدرضا پورفلاح گفت: در این بخش تلاش‌های ارزنده‌ای در طول سال‌های مختلف انجام‌ و موفقیت‌های مناسبی حاصل شده است که مجوز احداث کارخانه فرآورده‌های انجیر از جمله این موارد بوده است. وی ادامه داد: در این بخش موفقیت‌های خوبی کسب‌ شده است و ۳ مجوز احداث کارخانه فرآورده‌های انجیر برای شهرستان گلوگاه اخذ شده است تا با احداث و راه‌اندازی این واحدها گامی مهم در بخش اشتغال برداشته شود. رئیس جهاد کشاورزی شهرستان گلوگاه با اشاره به تولیدات انجیر در گلوگاه گفت: سالانه بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ تن تولیدات انجیر گلوگاه است که با توجه به اینکه انجیر گلوگاه به‌صورت تازه خوری استفاده می‌شود، نیاز به احداث صنایع تبدیلی و فرآوری این محصولات از نیازهای مهم منطقه بوده و هست. پورفلاح ادامه داد: باوجود اخذ ۳ مجوز برای احداث صنایع تبدیلی در این بخش، همچنان نیاز به ایجاد صنایع تبدیلی و حمایت از تولید فرآورده‌های انجیر احساس می‌شود که امیدواریم با تزریق اعتبارات مناسب در این بخش، گامی مثبت برای احداث این صنایع برداشته شود. وی افزود: در این ‌بین در شهرستان گلوگاه به‌عنوان مهد تولید انجیر به‌عنوان طلای سبز، توسعه باغ‌های انجیر و کشت این درخت با قوت در حال انجام است که بیش از ۸۰ هکتار باغات بارور و بیش از ۳۰ هکتار نهال یک تا 3 ساله انجیر در این شهرستان بیانگر توجه به افزایش کشت انجیر در این شهرستان است.
 

طرح آرمانشهر مهدوی در چهارمحال‌وبختیاری برگزار می‌شود
رئیس مجمع کانون‌های فرهنگی- تبلیغی چهارمحال‌وبختیاری با بیان اینکه تلاش می‌کنیم فقر را در ابعاد مختلف ریشه‌کن کنیم، گفت: طرح آرمانشهر مهدوی در چهارمحال‌وبختیاری برگزار می‌شود. جواد محمودی در جمع خبرنگاران گفت: طرح شبکه بزرگ آرمانشهر مهدوی با هدف ایجاد جامعه مهدوی با خصوصیات دولت مهدوی در دستور کار کانون‌های فرهنگی- تبلیغی قرار دارد. محمودی با اشاره به اینکه تمام اعضای کانون‌های فرهنگی - تبلیغی و دیگر افرادی که در این کانون‌ها عضو نیستند می‌توانند در این طرح مشارکت داشته باشند، افزود: این طرح شامل 4 برنامه است که به موازات هم و در سیکل‌های مجزا اجرا می‌شود. وی بیان کرد: نخستین برنامه از این 4 برنامه طرح مهر مهدوی است و قرار بر این است در این طرح بین نیازمند واقعی و بین افراد خیر ارتباط برقرار کنیم و روش کار به این صورت است که پرداخت‌های نقدی به نیازمندان در این طرح حذف می‌شود و در ازای آن کارت‌بن‌ها و کارت هدیه‌هایی تعریف می‌کنیم و با فروشگاه‌هایی که نازل‌ترین قیمت‌ها و باکیفیت‌ترین کالا‌ها و کالاهای ایرانی را دارند هماهنگ می‌کنیم و به آنجا معرفی می‌شوند.


تقدیر از زحمات  عضو هیأت‌امنای دانشگاه علوم پزشکی کرمان
در حاشیه برگزاری نشست کمیسیون دائمی هیات‌امنای دانشگاه‌های علوم پزشکی کرمان، بم و دانشکده علوم پزشکی سیرجان، از زحمات و تلاش‌های 25 ساله دکتر محمدحسین داعی‌پاریزی با اهدای لوح یادبود قدردانی شد. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دانشگاه علوم پزشکی کرمان، دکتر داعی سال 1324 در پاریز سیرجان متولد شد و در سال 1350 از دانشگاه پزشکی تهران مدرک دکترای پزشکی را دریافت کرد. وی در سال 1356 بورد تخصصی کودکان را دریافت کرد و از سال 1358 در دانشگاه علوم پزشکی کرمان مشغول به فعالیت و خدمت‌رسانی شد. وی از سال 1371 عضو هیات‌امنای دانشگاه علوم پزشکی کرمان شد. دکتر داعی هم‌اکنون به افتخار بازنشستگی نائل آمده است.

اعطای تندیس زرین سرآمدی به روابط عمومی بانک ملت
روابط عمومی بانک ملت در ششمین دوره آیین تجلیل از سرآمدان روابط عمومی ایران، تندیس زرین روابط عمومی را دریافت کرد.  در این مراسم که با حضور استادان ارتباطات و فعالان عرصه روابط عمومی در کشور برگزار شد، تندیس زرین روابط عمومی به مسعود نصراصفهانی، رئیس اداره کل دفتر مدیریت و روابط عمومی این بانک اعطا شد. براساس این گزارش، این تندیس به دلیل تعهد به سرآمدی و طی مسیر سرآمدی براساس مدل تخصصی شده EFQM در روابط عمومی و کسب حداقل ۷۱۵ امتیاز طبق آرای ممیزان، ارزیابان، اساتید و متخصصان روابط عمومی به روابط عمومی بانک ملت تعلق گرفته است. روابط عمومی بانک ملت همچنین براساس ممیزی‌های صورت گرفته و رای هیات داوران، موفق به دریافت ۵ ستاره شده است.

قهرمانی نمایندگان بانک اقتصادنوین در المپیاد بانکی کشور
نمایندگان بانک اقتصادنوین در نخستین المپیاد بانکی کشور در 2 رشته به مقام قهرمانی دست یافتند. نمایندگان بانک اقتصادنوین در نخستین المپیاد کارکنان بانک‌های کشور در 2 رشته «حقوق بانکی» و «مبارزه با پولشویی» مقام اول را به خود اختصاص دادند. نخستین المپیاد کارکنان بانک‌های خصوصی کشور با هدف شناسایی و کشف استعدادها و نخبگان کشور در حوزه مالی و بانکی برگزار شد و تیم‌ها و نفرات برتر آن مشخص شدند. براساس نتایج اعلام‌شده از سوی کمیسیون امور آموزشی بانک‌ها در المپیاد کارکنان شبکه بانکی کشور، اعضای تیم بانک اقتصادنوین موفق شدند مقام پنجم تیمی را در بین بانک‌ها و موسسات اعتباری خصوصی کسب کنند، ضمن اینکه نمایندگان این بانک در 2 رشته حقوق بانکی و مبارزه با پولشویی نیز به مقام قهرمانی انفرادی دست یافتند. در این رقابت فاطمه خواجه‌پور از شعبه فلکه گاز شیراز در درس حقوق بانکی و معصومه محمدی از شعبه دارآباد در رشته مبارزه با پولشویی مقام اول را کسب کردند. مرحله نهایی این المپیاد پس از چندین ماه رقابت درون‌بانکی و انتخاب نفرات و استعدادهای برتر شبکه بانکی برگزار شد.

رئیس‌کل دادگستری استان آذربایجان شرقی به همراه معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان، معاون فرهنگی دادگستری استان و دادستان مرکز استان از مرکز مهر دادگاه خانواده تبریز، ویژه ملاقات فرزندان طلاق بازدید کرد. در این بازدید مسؤولان قضایی بازدیدکننده روند و نحوه انجام ملاقات فرزندان با والدین را مشاهده کرده و از نزدیک در جریان امور و مشکلات قرار گرفتند و دستورات لازم برای حل مشکلات را صادر کردند. بازدیدکنندگان همچنین بر فراهم‌سازی فضایی بهتر از وضع موجود از لحاظ فرهنگی، تفریحی و افزایش آرامش روانی فرزندان و والدین مراجعه‌کننده تأکید کردند. مرکز مهر خانواده در راستای ساماندهی وضعیت ملاقات فرزندان با والدین خود که به علت طلاق از هم جدا شده‌اند و حضانت طفل با یکی از آنهاست با پیگیری‌های معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری آذربایجان‌شرقی و همکاری شهرداری کلانشهر تبریز سال گذشته در بوستان آنالار و آتالار تبریز راه‌اندازی شد. این مرکز پنجشنبه و جمعه هر هفته از ساعت 8 صبح  تا 8 شب با حضور نمایندگان دادگاه خانواده، نماینده نیروی انتظامی شهرستان و مددکار اداره بهزیستی مشغول به فعالیت است.
 

مهدی محمدی: دولت آقای روحانی اکنون از سد رای اعتماد مجلس عبور کرده است. پیش‌تر هم پیش‌بینی می‌شد که به دلیل مناسبات خاص حاکم بر روابط مدیریت دولت و مجلس، این عبور دشوار نخواهد بود. گفت‌وگوهای رای اعتماد چندان جدی نبود، فضایی هم نبود که بخواهد مساله‌ای جدی مطرح شده و بحثی جدی دربگیرد. از حیث سیاسی نیز نه دولت و نه مجلس، فعلا تصمیمی برای رویارویی با یکدیگر ندارند و ظاهر قصه، لااقل تا آینده قابل پیش‌بینی این است که یکدیگر را مراعات خواهند کرد. نوع رویکرد به ریاست‌جمهوری 1400 است که می‌تواند این مناسبات را نوآرایی کند و طرفین تصور می‌کنند هنوز برای رسیدن به این مساله وقت هست. احتمالا رگه‌هایی از «تغییر آرایش» را تنها وقتی خواهیم دید که نغمه‌های انتخابات مجلس‌ ساز شده باشد. بازیگران مختلف منتظرند نحوه دورخیز دیگران به سمت ریاست‌جمهوری 1400 را از نوع آرایشی که برای انتخابات مجلس خواهند گرفت، استنباط کنند. این چیزی است که برای آن به اندازه کافی وقت هست.
اکنون یکی از رایج‌ترین اشتباه‌ها درباره دولت دوم آقای روحانی می‌تواند این باشد که کسانی بخواهند از روی تمرکز بر ترکیب کابینه، درباره خط‌مشی اصلی دولت در 4 سال آینده قضاوت کنند. ترکیب کابینه بر اساس ملاحظات و به عللی چیده شده که به هیچ‌وجه نمی‌توان با تکیه به آن چنین قضاوتی کرد. در واقع این ترکیب، هیچ پیام خاصی را نه درباره اولویت‌ها و نه رویکرد کلی دولت بیان نمی‌کند و در بادی امر، ناظران مختلف با رویکردهای مختلف می‌توانند تفسیرهای کاملا مختلف- و گاه حتی متضاد- از آن داشته باشند. آقای روحانی دست خود را در کابینه رو نکرده است. حداکثر چیزی که می‌توان گفت این است که این کابینه جایزه‌ای است به کسانی که در انتخابات کنار آقای روحانی ایستادند و ضمنا، سابقه کاری آنها نشان می‌دهد بیش از آنکه به هر گروه یا نهاد دیگری متعهد باشند، به شخص روحانی وفادارند اما اینکه کسی تلاش کند از طریق تفسیر ترکیب کابینه فعلی، اولویت‌ها، رویکردهای کلان و خط‌مشی راهبردی دولت روحانی در 4 سال آینده را دریابد، در واقع طلب روزی ننهاده کردن است.
آقای روحانی البته حرف‌هایی گاه عجیب درباره آنچه می‌خواهد در این 4 سال بکند، زده ولی هنوز روشن نیست دقیقا به کدام سو خواهد رفت و پروژه‌های محوری‌اش چیست. روحانی یک جا گفته اولویت دولت دوم او اشتغال است اما همزمان- و در موضعی عجیب- مثلا در مجلس تاکید کرده است وزارت اقتصاد او باید موضوع پولشویی را در اولویت خود قرار بدهد؛ سخنی که بسیاری از ناظران آن را در واقع یک آدرس به بیرون تلقی کردند. در هر حال، یکی از مهم‌ترین سوال‌هایی که آقای رئیس‌جمهور اکنون باید به آن پاسخ بدهد این است که مهم‌ترین پروژه‌های او در 4 سال آینده چیست و چطور می‌خواهد آن را محقق کند. ترکیب کابینه روحانی حاوی هیچ پیام واضحی درباره رویکردهای آینده او نیست؛ در حالی که اینکه روحانی واقعا چه می‌خواهد بکند بسیار مهم‌تر از این است که این کار را با چه کسانی می‌خواهد انجام بدهد.
درباره رویکردهای 4 سال آینده دولت 3دسته نگرانی جدی وجود دارد.
1- نخستین - و به عقیده من مهم‌ترین - نگرانی این است که قطار دولت روی ریلی قرار داشته باشد که از بیرون کشور گذاشته شده است. اگر بخواهیم همه نقدها به رویکرد آقای روحانی در دولت اول را در یک جمله خلاصه کنیم اینطور می‌شود گفت که دولت اجازه داد- دانسته یا ندانسته- از بیرون برای آن ریل‌گذاری و رفتارش چارچوب‌بندی شود. تاریخ سیاست‌گذاری امنیت ملی آقای روحانی به یک معنا تاریخ استانداردسازی رفتار ایران بر اساس قواعدی است که «هنجارهای بین‌المللی» خوانده می‌شود اما در واقع چیزی بیش از اراده یکی
ـ دو قدرت ظاهرا بزرگ نیست. برجام، نقطه شروع این پروژه استانداردسازی بود و اکنون برای همه روشن شده این بازی ادامه دارد. مهم‌ترین نگرانی درباره 4 سال آینده این است که آقای روحانی بخواهد همان مسیری را- با همان قرائتی- طی کند که با برجام آغاز شد.
نشانه‌های بسیار متنوعی از جمله قانون تحریم‌های جدید آمریکا (کاتسا) جزئیات ایستگاه‌هایی را که بناست قطار دولت روحانی- و کلان‌تر از آن، افکار عمومی ایران- در ادامه حرکت خود روی ریل استاندارد شدن، به آنها برسد، کاملا شفاف کرده است. بازی، با محدود کردن برنامه هسته‌ای آغاز شده، در گام دوم بر برنامه موشکی و برنامه منطقه‌ای ایران متمرکز شده، پس از آن کلیت بخش دفاع بویژه سپاه را هدف قرار می‌دهد و در نهایت هم به باج‌خواهی درباره مقوله حقوق‌بشر و ساختار حقوق اساسی ایران خواهد انجامید. اینها اگر زمانی تحلیل بود اکنون خبر است؛ مطلب چندان جدیدی هم نیست. رهبر معظم انقلاب اسلامی شاید یک هفته از اجرایی شدن برجام نگذشته بود که هشدار دادند نفوذ در داخل و مهار در منطقه پروژه‌های مکمل برجام است و باید مراقب آنها بود. دولت آقای روحانی- لااقل براساس آنچه در ایام انتخابات شنیدیم- بنا دارد کجدار و مریز همین راه را برود و اگر چنین باشد، خیلی زود سازش در سیاست خارجی به بحران در سیاست داخلی خواهد انجامید.
2- نگرانی دوم درباره خط‌مشی‌های اصلی دولت آقای روحانی این است که وی و تیمش درباره اولویت‌های جامعه دچار سوءتفاهم شوند. یکی از گرایش‌های بسیار قدرتمند و عموما مقاومت‌ناپذیر برای رؤسای جمهوری که بتازگی یک انتخابات را برده‌اند این است که شعارهای انتخاباتی خود را با اولویت‌ها و مطالبات مردم مساوی فرض کنند. این یک خطای فاحش و البته پیش پاافتاده است. اینکه مردم به آقای روحانی رای داده‌اند دلایلی بسیار پیچیده و مسلما فراتر از این داشته که دقیقا خواستار محقق شدن همان حرف‌هایی بوده‌اند که او در مبارزات انتخاباتی‌اش گفته است. از قضا یک نظرسنجی که 30 خرداد انجام شده نشان می‌دهد اکثریت مردم باور دارند حرف‌هایی را که کاندیداها در مبارزات انتخاباتی می‌زنند، خیلی نباید جدی گرفت. رای‌آوری آقای روحانی بیش از هر چیز به دوقطبی‌هایی که ساخته شد، موقعیت او به عنوان رئیس‌جمهور مستقر و شرایط ویژه‌ای مربوط است که رقبای او در آن قرار گرفتند. اشتباه گرفتن این امر با اولویت‌های واقعی مردم که از دولت انتظار دارند آنها را حل کند، خطای محاسباتی ویران‌کننده‌ای برای دولت خواهد بود. مطالبات اکثریت ایرانیان که همچنان در نظرسنجی‌ها دست نخورده باقی‌مانده روی موضوعات اقتصادی بویژه مساله اشتغال متمرکز است. دولت اکنون باید میان ماندن در فضای انتخابات یا خروج از آن و کمر بستن به پیگیری مطالبات جامعه یکی را انتخاب کند. جامعه ایرانی به دلایل متنوع رقبای روحانی را برای تحقق مطالبات خود شناسایی نکرد ولی این بدان معنا نیست که شعارهای روحانی را جایگزین مطالبات خود کرده باشد. مردم با شعارهای انتخاباتی کاندیداها شاید رای بدهند ولی زندگی نمی‌کنند. می‌توان حدس زد اگر آقای روحانی حس کند حل مسائل اقتصادی چندان ساده نیست، هر لحظه محتمل است به سمت احیای دوقطبی‌های انتخابات حرکت کند. آن وقت است که با پایان یافتن یک سال اول دولت دوازدهم باید منتظر واکنش از جانب بخش‌هایی از جامعه بود که به روحانی رای هم داده‌اند ولی مشکلات اقتصادی گریبان آنها را می‌فشارد و ضمنا دیگر شعارها و بهانه‌های او را معتبر هم نمی‌دانند.
3- نگرانی سوم اولویت‌پذیری از رادیکال‌هاست. رفتار سینوسی آقای روحانی این ارزیابی را محتمل می‌کند که او در معرض تطبیق اولویت‌های خود با اولویت‌های جریان تندرویی باشد که با رادیکالیسم زندگی و از آن تغذیه می‌کند. روحانی شاید قصد داشت با انتخاب کابینه به این شکل خاص نشان دهد از رادیکالیسم چپ فرمان نمی‌برد اما این می‌تواند فقط یک تاکتیک برای خنک کردن فضا و خروج از رادیکالیسمی باشد که او خود در انتخابات ساخته بود. دستورکارهای چپ رادیکال برای جامعه ایرانی، جریانی از تنش را به کشور تحمیل می‌کند که روندی از اخلال مستمر در امور ایجاد خواهد کرد. شاید در 4 سال اول و با هدف مصرف در انتخابات، پیروی از نسخه‌های چپ‌روانه توسط روحانی توجیهی داشت ولی اکنون که دیگر انتخاباتی در کار نیست و اولویت روحانی «بقا در ساختار قدرت» است، مصرف تجویزات این جریان- که عموما از روی نسخه‌های خارجی کپی می‌شود- می‌تواند مهلکه‌ای گرانبار از تنش و هرز رفتن منابع برای دولت ایجاد کند.
این نگرانی‌ها نه فقط درباره دولت که در واقع کمک به دولت است. اینکه دولت چه مسیری برمی‌گزیند البته تصمیم خودش است اما باید دانست تبعات انتخاب هر مسیر دیگر انتخابی نیست و اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

محمد مهدی ‌نوریه*: آقای دکتر! حال‌تان خوب است؟ مدتی است قلبم بدجور درد می‌کند. نفسم راحت بالا و پایین نمی‌رود. انگار غم دنیا روی سینه‌ام است. دکتر جان! درد قفسه سینه‌ام برای چیست؟ چرا فقط لبخند می‌زنید؟ درد بیمار برای‌تان معنایی ندارد؟ راستش دکتر حق هم داری بخندی، شما جایت خوب خوب است، اصلا نمی‌دانی درد زندگی در سال 1396 یعنی چه؟! اگر می‌دانستید که لبخند نمی‌زدید! دکتر راستی می‌گویند شما رتبه یک کنکور تجربی بودید! کدام کتاب تست را زدید؟ یکی از فامیل‌های‌مان می‌گوید قبولی پزشکی خیلی سخت است. راستی! دکتر شما چندسال‌تان است؟ جوان مانده‌اید. به نظرم 50 سال دارید. شما دکترهای قدیمی یک سر و گردن بالاتر هستید، بویژه اگر جنگ رفته باشید. آنجا حتما دیده‌اید «فرود یک خمپاره قلب چند نفر را می‌درد؟» اصلا دکتر انگار همان خمپاره وسط قلب من منفجر شده است. راستی دکتر اسم شما چیست؟ ما به اسم دکتر احدی وقت ویزیت گرفته‌ایم. مادرتان خیلی خوشحال شد که شما روپوش پزشکی پوشیدید؟ روپوش سفید مثل لباس دامادی است. دور از جان شما بعضی‌ها هم می‌گویند مثل کفن است. دکتر از اضطراب نیست این درد قفسه سینه؟ «کدام اضطراب جانت را می‌خورد؟ دیر رسیدن به اتوبوس، دیر رسیدن سر کلاس، نمره گرفتن؟ دلت را به چه چیز بسته‌ای؟ به مدرک، به ماشین، به قبول شدن در حوزه فوق دکترا؟» اینها هم هست دکتر. استرس هم دارم که نکند نتوانم مادر و پدرم را راضی کنم برای پذیرش در یک دانشگاه خارجی. راستی دکتر شما چرا جنگ رفتید؟ برای سهمیه‌اش؟ بعضی‌ها نرفتند جبهه آن روزهایی که شما رفتید، آقای دکتر اصلا برای‌شان مهم نبود خانواده‌ای در همسایگی‌شان داغدار شده است؟ جوانی به خاک افتاده است؟ دکتر الان حتما باید متخصص و فوق تخصص داشته باشید. آدرس مطب‌تان کجاست؟ دکتر شما هم از آن دسته پزشکانی بودید که دوران دانشجویی ذوق می‌کردند بهشان بگویند دکتر؟ کیف و کلاسورتان را از چه پر می‌کردید؟ «از خیال، از کتاب، از لقب شامخ دکتر یا از آدامسی که هر روز مادرت در کیفت می‌گذاشت؟» راستی دکتر می‌گن شما 20 سالگی وصیتنامه نوشتید.
تمام حرف‌تان همین بوده که حرف امام زمین نماند. دکتر جان! بعضی‌ها حرف امام را زمین گذاشتند اما خیلی‌ها نه! نمونه‌اش همین محسن حججی. دکتر! لبخندتان چقدر شبیه هم است. می‌شناسیدش که؟ 25 سالگی نگاهی داشته و جگری به خرج داده که یک ایران مبهوتش شده‌اند. راستش دکتر دنیا عوض شده است، مثل جوانی‌های شما نیست. الان تلگرام هست. اینستاگرام هست. «محبت‌ها و عداوت‌ها برای خدا نیست، غم‌ها و شادی‌ها برای خدا نیست، سکوت و فریادها برای خدا نیست.» بیشتر برای منافع فلان حزب و فلان جناح است. بیشتر برای این است که رای بیشتری بیاورند. بیشتر پشت میز بمانند. دکتر احمدرضا احدی! راستش قلب من از دوری شماها و این لبخندهای‌تان گرفته است. مگر می‌شود رتبه یک کنکور تجربی سال 64 باشی و بی‌خیال پزشکی شهید بهشتی بشوی. اصلا مگر داریم؟ بی‌خیال شدید و رفتید جبهه که چه بشود؟ داغ مادرتان که دوست داشت پسرش برایش داروی زانودردش را تجویز کند را چه کنم؟ رفتید جبهه که بگویید: «اگر قاسم نیستی، اگر علی‌اکبر نیستی، اگر جعفر و عبدالله نیستی، لااقل حرمله مباش!» حرمله‌ها هستند دکتر جان! سر پدر را می‌برند و روی سینه می‌فرستند برای طفل شیرخواره.  یا به قول خودتان «هر روز «علی‌اصغر»‌ها و «علی‌اکبر»ها در منای دوست  جان می‌سپارند. هر روز فاطمه(س) عزادار است.» و راستی دکتر دارویی هم برای این درد‌ها پیدا نمی‌شود. همان نارفیق فرانسوی که در جبهه بر روی سر شما با میراژ‌هایش بمب ریخت بعدا برای‌مان ایدز  کادو آورد. این روزها هم پژوی از رده خارج می‌آورد. کتاب‌تان را خوانده‌ام «حرمان هور»، اگر دکتر نمی‌شدید نویسنده خیلی خوبی می‌شدید. اما نویسنده هم نمی‌شدید خودتان گفتید: «دیگر نمی‌خواهم زنده بمانم. من محتاج نیست شدنم. من محتاج توام. خدایا! بگو ببارد باران؛ که کویر شوره‌زار قلبم سال‌هاست که سترون مانده است. من دیگر طاقت دوری از باران را ندارم.» دکتر جان! همه اینها بهانه بود برای دردی که می‌کشیم از فراقت. مگر مجبور بودی 20 سالگی بی‌خیال لقب دکتر و تخصص بشوی. شهید بشوی. برای اثبات حسینی بودنت همان 3 روز پیکرت میهمان آفتاب می‌شد بس بود. پهلوان! بدنت را بعد از  15 روز  از زیر آفتاب به خانواده‌ات تحویل دادند. بدون روپوش سفید و با کفن سفید. اما لباس جدید بوی الکل بیمارستان نمی‌داد. بوی خود بهشت بود. همان جا که دور بهترین طبیب عالم حسین زهرا حلقه می‌زنید.
روزت مبارک دکتر احمدرضا احدی!
*دانشجوی پزشکی