گروه اجتماعی: در شرایطی که بسیاری از شهروندان همزمان با بارش سنگین برف در پایتخت برای تردد با مشکلات گوناگونی مواجه شدند، از روز گذشته انتقاداتی از تریبون‌‌های گوناگون رسانه‌ای و مدیریتی نسبت به عملکرد شهرداری تهران شنیده می‌شود، انتقاداتی که بیشتر حول محور عملکرد مدیریت شهری در بارش سنگین برف در پایتخت متمرکز شده است.  موضوعاتی مانند شکسته شدن بسیاری از درختان، پاکسازی نشدن معابر اصلی و فرعی از برف و  اختلال در حمل‌و‌نقل از جمله مهم‌ترین نقد‌‌‌هایی است که این روزها مطرح می‌شود و نارضایتی شهروندان و مدیران از عملکرد شهرداری را در پی داشته است. در همین باره در روزهای گذشته تعدادی از اعضای کنونی و سابق شورای شهر هم نسبت به وضعیت روزهای گذشته و عملکرد شهرداری انتقاد داشته و دارند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. جالب اینجاست که نجفی، شهردار تهران در تازه‌‌‌‌‌ترین واکنش خود نسبت به وضعیت روز برفی پایتخت در پیامی تلگرامی نوشته است: «پایتخت مشکلات کمی را در روز و شب برفی تجربه کرد»!
جدی نگرفتن هشدارها
در همین باره عضو شورای شهر تهران گفت: در درجه اول جدی نگرفتن هشدار‌ها و در درجه دوم نبود یا کمبود امکانات باعث غافلگیری و به‌وجود آمدن مشکلات می‌شود. محمد علیخانی، عضو شورای شهر تهران پیرامون تمهیدات شهرداری تهران برای روز‌های برفی گفت: شهرداری تهران برای روز‌های برفی از قبل تمهیدات و اقداماتی را در نظر می‌گیرد، از جمله این اقدامات عقد قرارداد با شرکت‌های خصوصی برای برف‌روبی و شن و نمک‌پاشی در معابر است. وی به خبرگزاری دانشجو افزود: البته بارش برف سنگین در تهران پس از مدت‌ها، حجم کار را بیشتر کرد و علاوه بر بازگشایی معابر، درخت‌تکانی را نیز به کار‌ها افزود. وظیفه درخت‌تکانی و سبک کردن بار ناشی از برف سنگین روی درختان به عهده سازمان فضای سبز شهرداری است که به دلیل برف سنگین و کمبود نیرو آن‌طور که باید و شایسته بود نتوانسته‌‌اند جدی عمل کنند و متاسفانه درختان زیادی نیز آسیب دیده‌‌اند که ضروری است هرچه سریع‌تر تلاش خود را مضاعف کنند. علیخانی تصریح کرد: با پیگیری‌های انجام‌شده مناطق شهرداری و سازمان‌های مرتبط در آماده‌باش به سر برده و در تلاشند با توجه به سرمای شدید مرحله دوم اقدامات خود را به منظور کاهش مشکلات و یخ‌زدگی معابر به انجام برسانند. وی درباره توانایی  نداشتن برای مقابله با مشکلات گفت: به صراحت عرض می‌کنم جدی نگرفتن هشدار‌ها در درجه اول باعث غافلگیری و به‌وجود آمدن مشکلات می‌شود و در درجه دوم نبود یا کمبود امکانات و از جمله تجهیزات مدرن، علت ناکارآمدی برای مقابله با مشکلات و بحران‌هاست.
شهرداری چیزی در چنته ندارد
عضو سابق شورای شهر تهران هم با بیان اینکه شهرداری تهران در این دوره برای اداره شهر چیزی در چنته ندارد، گفت: آنچه ماجرای گزارش نجفی را مشکوک و خاص می‌کند، آن است که وی خود ۷ سال عضو شورای شهر بوده و از موافقان شهردار قبل بوده و به وی رای داده است. محسن پیرهادی افزود: گزارش شهردار تهران به شورای شهر از چند جهت قابل بررسی است؛ اول از همه محتوای گزارش است که بخش زیادی از آن مبتنی بر داده‌های غلط و بعضا غرض‌ورزانه است. نکته‌ دیگر در ارائه این گزارش، زمان انتشار آن است. پیرهادی به تسنیم اظهار داشت: ممکن است طبیعی به نظر برسد که فردی در دوره‌ای با فرد یا موضوعی موافق بوده و بعدا منتقد شده باشد اما این حد از چرخش که به تخریب کامل دوره 12 ساله‌ شهرداری در تمام حوزه‌ها منجر شده جدا عجیب است. وی تاکید کرد: نکته‌ای که نجفی به آن دقت نکرده این است که چنین تخریب گسترده و جامعی در تمام ابعاد فقط متوجه به شخص قالیباف نیست و ده‌ها هزار نفر از اعضای خانواده بزرگ شهرداری را هم شامل می‌شود. او چگونه می‌خواهد در سال‌های پیش رو با این بدنه کار کند وقتی چنین تخریبی انجام داده و دستاوردهای‌شان را تحقیر کرده است. عضو سابق شورای شهر تهران با اشاره به اینکه زمان ارائه گزاش مسأله را حساس‌‌‌‌‌‌تر کرده است، گفت: جریان کارگزاران که مدیریت شهر تهران را بر عهده گرفته، پیش از این بارها نشان داده پشت پرده اقدامات‌شان یک اتاق فکر خاص است. وی بیان کرد: لابی‌های سیاسی و اقتصادی این جریان که هماهنگ با برخی چهره‌های اصلی دولت عمل می‌کنند، سعی کرده‌اند در شرایطی که مردم تحت فشار اقتصادی بوده و منطقا دولت باید در موضع پاسخگویی این وضعیت باشد، فضا را به سمت دیگری برده و با انجام یک عملیات ایذایی، اذهان را به موضوع دیگری مشغول کنند. پیرهادی عنوان کرد: با گذشت 5 ماه از دوره شهردار جدید اینطور که به نظر می‌رسد، برنامه اصلی تیم مدیریتی فعلی سوار شدن بر موج تخریب طی ماه‌های آینده است. همه این موضوعات شاهدی بر این نکته است که شهرداری تهران برای اداره شهر و بهبود وضعیت آن چیزی در چنته ندارد.
نجفی: پایتخت مشکلات کمی  را تجربه کرد
این در حالی است که به‌رغم انتقادات گسترده اعضای شورای شهر و مردم از عملکرد شهرداری تهران‌‌‌‌‌‌‌‌‌، شهردار تهران در پیامی خطاب به مردم تهران و نیروهای شهرداری تاکید کرد مشکلات به‌وجودآمده به دقت مورد بررسی قرار می‌گیرد تا خدمت به شهر و شهروندان در روزهای برفی ارتقا یابد. در بخش‌‌های از مطلب نجفی در کانال تلگرامی‌‌‌‌اش آمده است: «تهران بعد از چند سال، بارش برفی شادی‌آور را تجربه کرد. نزول رحمت الهی بر پایتخت که تمام مناطق تهران را در بر گرفت، باعث شد همکارانم در شهرداری تهران در ۴۰ ساعت گذشته خدمتی بی‌منت، وسیع و دشوار را به مردم ارائه دهند. تلاش‌های این عزیزان موجب شد معابر اصلی شهر با کمترین مشکل در روز کم‌سابقه برفی باز و حیات و حرکت در شهر ساری و جاری باشد. مردم عزیز تهران نیز جلوه‌ای دیگر از مشارکت را به نمایش گذاشتند و به سنت پیشینیان، برای سبک‌تر شدن بار درختان محل زندگی خود و تسهیل تردد در محله‌ها تلاش کردند و از دیگر سو همکاری قابل تحسینی را با مدیریت شهری با عمل به توصیه‌های اعلام شده به نمایش گذاشتند. حاصل تلاش جمعی ماموران شهرداری و مردم خوب تهران این شد که پایتخت مشکلات کمی را در روز و شب برفی تجربه کند و این مهم از سوی ریاست محترم جمهور و وزیر محترم کشور نیز در جلسه هیأت دولت مورد اشاره قرار گرفت. من به نوبه خود از تمام همشهریان عزیز و نیروهای خدوم شهرداری، پلیس راهور و دیگر دستگاه‌هایی که هر یک در این ایام برفی تلاش و همکاری کردند، تشکر می‌کنم. بدون شک مشکلاتی نیز در خدمت‌رسانی به شهروندان در این ساعات وجود داشت و به مردم اطمینان می‌دهم این مشکلات به دقت مورد بررسی قرار می‌گیرد تا همزمان با رفع کمبود تجهیزات لازم، روش‌ها و نحوه خدمت به شهر و شهروندان در روزهای برفی ارتقا یابد».
 

امیر استکی: با یک نظر ساده به اطراف خودمان و بدون نیاز به مراجعه به آمار و ارقام، می‌توانیم به روشنی متوجه شویم که ما هم‌اکنون در اکثر شهرهای ایران و بویژه کلانشهرها در حال زندگی در خانه‌هایی با متراژ محدود هستیم؛ متراژهایی در حدود 70 تا 100 متر. اگر تهران را در نظر بگیریم شاید این متراژ پایین‌تر نیز بیاید و به 60 تا 80 متر نزدیک شود. ما برای رسیدن به این درک جز نگاه به آنچه در حال زندگی در آنیم به چیز دیگری نیاز نداریم ولی آیا مساله برای کسی که سال‌هاست در یک مجموعه از استانداردهای بسیار بالای معیشتی در حال گذران زندگی ‌است، به همین بداهتی است که برای ما است یا اینکه این قبیل افراد برای فهم کم و کیف استانداردهای زندگی شهروندان با درآمدهای زیر 2 میلیون تومان در کلانشهرها و بویژه تهران، نیاز به تلاش مضاعفی دارند؟ بسیاری از افرادی که از مسیر کسب‌وکار و موفقیت‌های شغلی اکنون در سطوح بالای استانداردهای معیشتی قرار دارند به واسطه رشد پله به پله و در گذر زمان، فهم مناسبی از وضعیت زندگی افراد با درآمدهای کمتر دارند ولی تعدادی از کسانی که چنان سطح معیشتی و استانداردهای بالایی را دارند چنین درک بی‌واسطه‌ای را ندارند. دلیل هم به وضعیت اقتصادی و رفاهی بازمی‌گردد که از شروع زندگی تاکنون در آن قرار داشته‌اند و مرهون ثروت و مکنت پدران آنها یا دیگ هلیم پرچربی است که با سر به درون آن افتاده‌اند. برای این دسته شاید سخت باشد که تصور امکان زیستن در شرایط درآمدی پایین را داشته باشند و همین می‌شود که ناخودآگاه در برخورد با مسائلی که چالش‌های زندگی اقشار با درآمد متوسط به پایین است به نحوی سخن می‌گویند و رفتار می‌کنند که موجب ناراحتی و کدورت مخاطبان کم‌درآمدشان می‌شود و راه را به استنتاج بی‌شعوری‌شان ختم
می‌کند. اگر نخواهیم راه دور برویم و زیاد مقدمه‌چینی نکنیم باید به سخنان رئیس محترم جمهور درباره «مسکن‌مهر» اشاره کنیم. سخنانی که در آن واحدهای مسکن‌مهر «قوطی» تشخیص داده شده‌اند. اما مگر واحدهای مسکن‌مهر چه ویژگی‌هایی دارند که برای رئیس‌جمهور کشور در حکم قوطی هستند؟ به عبارت دیگر باید پرسید: مشکل از کجاست که منجر به شکل‌گیری چنین قضاوتی شده است؟ آیا براستی متراژ و کیفیت واحدهای مسکن‌مهر آنقدر نامناسب است که این تشبیه را روا بدارد یا اینکه مشکل از استانداردهای بیش از حد معمول بالای آقای رئیس‌جمهور است؟ 
پروژه مسکن‌مهر به دنبال تولید انبوه مسکن به شیوه‌ای اقتصادی و ارزان برای اقشار کم‌درآمد جامعه بود و برای همین هدف، به دنبال خارج کردن یکی از پارامترهای اصلی قیمت مسکن از محاسبات هزینه این پروژه بود. خارج کردن قیمت زمین باعث می‌شد هزینه یک واحد مسکن‌مهر فقط مربوط به هزینه ساخت آن باشد و بر همین اساس و با توجه به تعداد انبوه واحدهای ساخته شده در این پروژه، مسکن‌مهر تبدیل به یک مسکن ارزان‌قیمت شد. هدفگذاری قیمتی مسکن‌های مهر باعث شد عمده واحدهای آن متراژی در حدود 80 تا 120 متر داشته باشد و سطح متوسطی از کیفیت ساخت برای آنها در نظر گرفته شود. متراژی که در مقایسه با متراژ آپارتمان‌های معمول در کلانشهرها یک مساحت معقول و همه‌پسند به نظر می‌رسید. خاصه اگر متراژ واحدهای مسکن‌مهر را با متراژ آپارتمان‌های مورد استفاده اقشار متوسط رو به پایین در تهران مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم که از متوسط آنها نیز بالاتر است. این دو وضعیت باعث پایین آمدن قیمت تمام شده مسکن‌مهر می‌شد و اگرچه موجب می‌شد زمین‌های هدفگذاری شده برای ساخت آنها با مراکز شهر فاصله داشته باشد ولی قرار بر این بود که با گسترش حمل‌ونقل عمومی در این شهرک‌های جدید این مشکل تا حدود زیادی برطرف شود، لذا انتخاب سکونت در مسکن‌مهر انتخابی با آگاهی نسبت به این شرایط بود و کسی که واحد مسکن‌مهر خریداری می‌کرد از پیش نسبت به این مشکلات آگاه بوده است. جبرهای درآمدی و قیمت سرسام‌آور مسکن در شهرها این انتخاب را در تحلیل نهایی به یک انتخاب اقتصادی مناسب و آبرومندانه برای بسیاری از شهروندان بدل می‌کرد. اما با تغییر دولت و روی کار آمدن دولتمردان میلیاردری که استانداردهای بسیار بالایی برای زندگی خود تعریف و زندگی بی‌دغدغه و امن و امان برای خانواده‌های‌شان ترسیم کرده‌اند، مسکن‌مهر از قامت یک مسکن قابل قبول و پذیرفتنی و آبرومندانه به یک ننگ فقر و بیچارگی تغییر چهره داد. آیا قوطی خواندن واحدهای مسکن‌مهر توسط رئیس‌جمهور در حالی که همانگونه که ذکر شد وضعیت مساحت و کیفیت بسیاری از واحدهای سکونتی کلانشهرها مشابه یا حتی پایین‌تر از آن است، جز توهین به ساکنان و مالکان این واحدها معنای دیگری دارد؟
یا مزخرف خواندن مسکن‌مهر توسط وزیر راه و شهرسازی آیا حاصلی جز خوار و خفیف شدن و از ارزش افتادن واحدهای مسکن‌مهر دارد؟ آن هم به دلیل بعضی کاستی‌ها در خدمات عمومی در شهرک‌های مسکن‌مهر که عمده آن هم ناشی از عدم اجرای تعهدات زیرمجموعه‌های دولت پس از سال 92 است؟ 
با این اوصاف وقتی از دید رئیس‌جمهور کشور واحدهای مسکن‌مهر قوطی هستند پس لاجرم عمده ساکنان شهرهای بزرگ هم از نظر مساحت خانه‌های‌شان در حال زندگی در قوطی هستند. با این تفاوت که قوطی‌‌های ملت در کلانشهرها شاید رنگ و لعاب و کیفیت بیشتری داشته باشد و به مراکز عمده شهرهای‌شان نیز نزدیک‌تر باشد ولی از نظر مساحت و اندازه خانه‌ها کماکان در قرائت رئیس‌جمهور، قوطی کبریتی بیش نیست.
در جریان رسوایی فیش‌های حقوقی نجومی، رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای دولت یازدهم تذکر بسیار مهمی را بیان کردند. ایشان در آنجا اشاره کردند که رقم‌هایی که به عنوان حقوق و مزایای مدیران دولتی در رسانه‌ها مطرح شده‌اند برای بسیاری از مردم رقم‌هایی بزرگ و شاید در قامت پس‌انداز یک عمر آنها باشد. این اشاره رهبر انقلاب به نظر توجه دادن دولتمردان تدبیر و امید به واقعیات بدیهی جامعه است. واقعیات عریانی که شاید ایشان احساس کرده‌اند برای مدیران دولت تدبیر و امید امری غریب و نامفهوم و ناآشناست و مهم است که در سطح یک توصیه کلان از یک مقام بالادست برای آنها مطرح شود. این دور بودن از واقعیات جامعه و فکر کردن و تصمیم گرفتن بر اساس استانداردهای زندگی مرفه است که هم در جریان فیش‌های نجومی و هم در جریان قوطی خواندن واحدهای مسکن‌مهر، رفتار دولتمردان میلیاردر کنونی را توضیح می‌دهد. برای دولتمردی که در خانه بسیار بزرگ در منطقه ولنجک تهران ساکن است، آپارتمان‌های 80 متری همان ولنجک هم قوطی است حتی اگر قیمت هر کدام‌شان بیش از یک میلیارد تومان هم باشد، چه رسد به واحدهای مسکن مهر. در اصل، زندگی تحت استانداردهای نجومی که باید از آن به عنوان سبک زندگی عالیجنابان تدبیر و امید یاد کرد، مسکن‌مهر و ساکنانش که هیچ، 90 درصد ساکنان کلانشهر گرانقیمتی مانند تهران را هم به زیر خط بدبختی و افلاس می‌برد و این تنزل عمده جمعیت یک کشور به موجودات فلک‌زده‌ای که در قوطی‌‌های محقرشان توی هم می‌لولند، نتیجه ناگزیر مسابقه دور شدن هر چه بیشتر از واقعیات زندگی مردمان این کشور است. حالا اگر به اول کلام‌مان برگردیم باید این تذکر را هم بدهیم که گویی عمده این صاحب‌منصبان در طول عمرشان تجربه زیستن با استانداردهایی پایین‌تر از آنچه دارند را هم ندارند، اگرنه مانند بسیاری از دارندگان زحمت کشیده، در برخورد با کسانی که درآمدهای کم دارند اینگونه از برج عاج لب به سخن نمی‌گشودند.
 

حسن رضایی: ما 5 سال است به هر زوری شده، می‌خواهیم بخشی از نظم جهانی شویم تا اقتصادمان شکوفا شود. وقتی هم در نهایت می‌فهمیم مذاکره با آمریکا دیوانگی است و نتیجتاً چنان رونقی ایجاد نمی‌شود تا مردم اصلاً به آن 45 هزار تومان پول یارانه نیاز نداشته باشند، در واکنش به یک مناظره دوطرفه درباره برجام بیانیه می‌دهیم که: «‎زمان این تردستی‌های ژورنالیستی مدت‌هاست گذشته و مردم ما فریب این صحنه‌سازی‌های سیاسی توسط تازه از راه رسیدگان ناشی و کم‌اطلاع را نخواهند خورد!» اینها اما ظاهراً برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی کافی نیست. لازم است فردی که 36 سال است ریاست یک روزنامه را در جهت گردش ممتد نخبگان(!) بر عهده داشته، بگوید اختیارات رئیس‌جمهور تنها 15 درصد است و با این اختیارات، خب! نمی‌شود چنان رونقی ایجاد کرد که کذا...
 از نگاه سوژه مورد نظر انگار همه گوش‌مخملی هستند و کسی عقلش نمی‌رسد بپرسد شما که اینقدر ریاضی‌تان خوب است، چرا وعده‌های فله‌ای و بی‌حساب و کتاب به مردم دادید؟ آن وقت زنگ انشا بود یا خواستید ایده‌های‌تان را روی ما امتحان کنید؟ مگر مملکت، آزمایشگاه است؟ البته ما نیک می‌دانیم که «آدام اسمیت» پدر معنوی همین نظم جهانی اقتصادمحور که شما و دوستان‌تان بر خلاف امام(ره)، معتقد به دوستی با آن هستید، انسان را حیوان می‌دید. حیوانی اقتصادی! بگذریم... حالا اما من نوید می‌دهم که بیانیه‌های آتشین دیگری در حال پخت و پز است. بیانیه‌هایی به مراتب کوبنده‌تر از «پخش چنین دیدگاه‌های متوهمانه یا مصاحبه‌های سخیف ساختگی علیه برجام!»....
شواهد می‌گوید جناب مسیح مهاجری نیز خود را آماده کرده تا باز هم اختیارات رئیس‌جمهور را تفریق و تقسیم کند. چطور؟ عرض می‌کنم! وزیر محترم امور خارجه اخیراً طی مقاله‌ای در فایننشال‌تایمز راهکار جدیدی برای حل مسائل منطقه ارائه کرده‌اند. چکیده حرف ایشان این است که دوستان اروپایی ما، متحدان خود-ترامپ- را راضی کنند تا برای حل اختلافات منطقه‌ای، یک «مجمع گفت‌وگوی منطقه‌ای» در منطقه خلیج‌فارس شکل دهیم. وزیر محترم در مقاله خود، از لزوم  ایجاد یک «شبکه امنیتی» برای تامین امنیت خلیج‌فارس گفته‌اند:«دوران گرد هم آمدن کشورهای یک منطقه با هدف ایجاد امنیت اختصاصی برای خود و محروم کردن دیگران از آن امنیت، گذشته است و حالا دوران ایجاد شبکه‌های امنیتی است».
جناب ظریف سهواً یا به جد، در بخشی دیگر از مقاله، تلویحاً ائتلاف نمایشی غربی‌ها برای مبارزه با داعش را نیز که قصد داشت 30 ساله(!) کلک داعش را بکند، در نابودی آن سهیم دانسته، نوشته‌اند: «روابطی که از رهاورد همکاری در جنگ با داعش ایجاد شده، می‌تواند طلیعه دورانی جدید باشد!» ایشان البته پیش از این در 20 آذرماه نیز با انتشار مقاله‌ای در نیویورک‌تایمز- که آن هم از رسانه‌های منتقد سرسخت ترامپ محسوب می‌شود! - صورت‌مساله بحران موجود در منطقه را چنین تشریح کرده بودند: «اروپا نباید به عزم واشنگتن برای تغییر توجهات به یک بحران غیرضروری دیگر تن دهد؛ چه برنامه موشکی دفاعی ایران باشد و چه حضور و نفوذ منطقه‌ای ایران!»
شبکه امنیتی اما چیست و چرا اولاً عملیاتی نیست و ثانیاً چیزی جز دادن باج‌های منطقه‌ای از سوی ایران نمی‌تواند باشد؟ حالا در قرن 21، بسیاری از کشورها به تبع روابط اقتصادی گسترده با یکدیگر، ورای اختلافات ایدئولوژیک، سیاسی و... در صورت تعارض شدید در یک موضوع خاص نیز نمی‌توانند وارد درگیری نظامی با یکدیگر شوند، چرا که بالا بردن سطح تنش‌ها، نتیجه‌ای جز ضربه دیدن اقتصاد خودشان نخواهد داشت. صبوری روسیه در مساله هدف قرار دادن هواپیمای جنگی‌اش از سوی ترکیه، مصداق روشن چنین واقعیتی است. به بیان دیگر، ما در منطقه غرب آسیا، هم‌اکنون نیز شبکه‌ای امنیتی را شاهد هستیم. شبکه‌ای متشکل از کشورهای همپیمان و در عین حال متعارض در موضوعات مختلف که ما هم جزو آن هستیم. پایه اصلی چنین شبکه‌ای نیز بیش از هر چیز، منافع راهبردی و اقتصادی مشترک است.
 در این شرایط، سوال این است: در شرایط عدم چنین پیوستگی اقتصادی بین ما و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و در حالی که ما خود توان موشکی و نفوذ منطقه‌ای‌مان را به عنوان بحران اصلی مورد بحث معرفی می‌کنیم، چه شبکه امنیتی جدیدی قرار است خلق شود؟ ما تا همین چند ماه پیش، تنها به سیستم مالی امارات متصل بودیم که پیرو تحریم و فشارهای جدید آمریکا، بانک‌های دوبی نیز حساب‌های ما را یکی یکی مسدود کردند و اکنون چیزی جز فاصله، بین ما و نوچه‌های آمریکا و انگلیس در منطقه باقی نمانده است. اما پاسخ سوال روشن‌تر از آن است که محتاج تفسیر باشد: دوستان دیپلمات دوست دارند مانند برجام، در منطقه نیز امتیازهایی به طرف مقابل بدهند، بدون آنکه معلوم شود ما در مقابل، قرار است چه چیزی دریافت کنیم.
 در این شرایط، نقد به این برجام احتمالی جدید، طبعاً با بیانیه‌هایی کوبنده‌تر مواجه خواهد شد؛ چرا؟ چون ما در مقطع پیشابرجام، هرگز در این سطح از تعارض سیاسی، اقتصادی، امنیتی و... با آمریکا نبودیم و طبیعتاً برای دادن امتیاز در حال حاضر، باید دهان منتقدان را محکم‌تر خرد کرد. روزنامه شرق نیز احتمالاً برای کاستن فضای تنگ و ترش چنین یادداشت‌هایی، مجدداً اقدام به بزک و دوزک برجام جدید خواهد کرد! تجربه اما به ما می‌گوید کرنش برابر آمریکا، چیزی جز افزایش تنش در ابعاد اقتصادی، سیاسی، امنیتی و... به دنبال نخواهد داشت. شکل‌گیری شبکه امنیتی نیز دستوری نیست که بتوان آن را با تشکیل «مجمع گفت‌وگوی منطقه‌ای» به یکباره خلق کرد، بلکه نتیجه همکاری‌های بلندمدت اقتصادی- سیاسی است و خود به‌خود شکل می‌گیرد. ما اما با تصویب پیش‌دستانه کنوانسیون پالرمو در مجلس، به پیشواز اعطای امتیازات منطقه‌ای رفته‌ایم. خلاصه، این پادشاه لخت است آقایان!
 

گروه سیاسی:‌ نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای چندمین بار در یک سال اخیر به روسیه رفت تا یک بار دیگر شانس خود را برای جلب رضایت ولادیمیر پوتین علیه ایران امتحان کند.
به گزارش «وطن‌امروز»، بنیامین نتانیاهو دیروز در قالب یک سفر 5 ساعته به مسکو سفر کرد. او قبل از عزیمت به مسکو گفت موضوع ایران، مهم‌ترین و اصلی‌‌‌‌‌ترین محور مذاکرات با پوتین خواهد بود. نتانیاهو گفت دیدارش با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه با محوریت فعالیت ایران در منطقه انجام خواهد شد. نتانیاهو طی گفت‌وگو با خبرنگاران پیش از پرواز به سمت مسکو، مدعی شد ایران تلاش‌های بی‌وقفه‌ای را برای تثبیت حضور و تاسیس پایگاه نظامی در سوریه انجام می‌دهد. وی با بیان اینکه اسرائیل با این اقدامات شدیدا مخالف بوده و البته در حال انجام عکس‌العمل‌هایی علیه آن است، گفت درباره این مسائل با پوتین گفت‌وگو خواهد کرد. به گزارش فارس، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در ادامه ادعاهای بی‌اساسش علیه ایران، افزود تلاش‌های تهران برای تبدیل کردن لبنان به پایگاه عظیم موشکی که می‌تواند از آنجا با موشک‌های نقطه‌زن اسرائیل را هدف قرار دهد، از دیگر محورهای رایزنی او با رئیس‌جمهور روسیه خواهد بود. نتانیاهو درباره سفرهای متعدد خود به روسیه و دیدار با پوتین نیز گفت این سفرهای متناوب با هدف هماهنگی نظامی ارتش‌های روسیه و اسرائیل در موضوع سوریه است.
در کنار این موضوع، هاآرتص در گزارشی نوشت انتظار می‌رود نتانیاهو در این دیدار درباره ضرب‌الاجل تعیین‌شده توسط دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا به اروپا برای اصلاح توافق هسته‌ای با ایران در فرصت 120 روزه پس از تمدید تعلیق تحریم‌های ایران و به علاوه ادعای صهیونیست‌ها مبنی بر تقویت جایگاه نظامی ایران در سوریه رایزنی کند.
بر اساس این گزارش، مشاور امنیت رژیم صهیونیستی و فرمانده اطلاعات ارتش در این سفر نتانیاهو را همراهی می‌کنند. وی که مدعی است حضور نظامی ایران در سوریه و لبنان رو به افزایش است، می‌خواهد از آزادی عمل در مرز هوایی هر دوی این کشورها برخوردار باشد. نتانیاهو و پوتین آخرین‌بار در آگوست 2017 در سوچی دیدار و گفت‌وگو کردند. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در آن دیدار نیز درباره ادعاهای خود مبنی بر تلاش ایران برای تقویت جایگاه نظامی‌اش در سوریه و لبنان گفت‌وگو کرد. مقامات رژیم صهیونیستی بارها ادعا کرده‌اند ایران به دنبال ایجاد پایگاه نظامی در سوریه پس از نابودی داعش است. این در حالی است که مقامات کشورمان همواره  تاکید کرده اند
حضور ایران در سوریه تنها به صورت مستشاری و به درخواست دولت مشروع دمشق بوده است. جروزالم‌پست نیز درباره گفت‌وگوهای متعدد نتانیاهو و پوتین نوشت: آنها مکررا تلفنی با یکدیگر صحبت می‌کنند. بحث آنها عموما بر وضعیت در سوریه متمرکز است. نتانیاهو به پوتین اعلام کرده اسرائیل تاسیس پایگاه نظامی دائمی برای ایران در سوریه پس از جنگ سوریه را تحمل نخواهد کرد و برای اطمینان از عدم اتفاق افتادن چنین چیزی، اقدام خواهد کرد. قبل از سوچی، نتانیاهو یک بار دیگر نیز به مسکو سفر و با پوتین دیدار کرد. این دیدار 19 اسفندماه سال گذشته در مسکو انجام شد. در آن دیدار نیز نتانیاهو درباره افزایش قدرت ایران در منطقه و نفوذ تهران از بغداد تا دمشق و لبنان ابراز نگرانی کرد. نتانیاهو اردیبهشت‌ماه امسال در گفت‌وگو با فاکس‌نیوز، درباره آن دیدار و واکنش ولادیمیر پوتین به نگرانی‌‌های او در قبال ایران جزئیاتی را مطرح کرد. وی در گفت‌وگو با فاکس‌نیوز نسبت به آنچه تلاش ایران برای تاسیس پایگاه دریایی در سواحل سوریه توصیف کرد، ابراز ناراحتی کرد. نتانیاهو گفت: ایرانیان برای دستیابی به حق تأسیس پایگاه دریایی در سواحل سوریه وارد این کشور شده‌اند. تصور کنید کشتی‌ها، ناوها و زیردریایی‌های ایران در دریای مدیترانه گشت بزنند در حالی که ناوگان ششم نیروی دریایی آمریکا در آنجا پایگاه مستقر دائمی دارد و همچنین کشتی‌های اسرائیل در آنجا در حال تردد هستند. آیا ما و شما می‌خواهیم چنین شود؟ وی تصریح کرد در سفر اخیرش به مسکو این مسأله را با مقامات روس در میان گذاشته است و افزود: به رئیس‌جمهور پوتین گفتم این بهترین راه حل نیست؛ زیرا تاسیس یک پایگاه دریایی در دریای مدیترانه برای منافع هیچکس از جمله منافع روسیه مناسب نیست. نتانیاهو در ادامه این گفت‌وگو درباره واکنش روس‌ها به نگرانی‌‌‌های او درباره ایران گفت روس‌ها پاسخی در تایید یا رد نگرانی‌های او ندادند. نتانیاهو گفت: واکنشی از پوتین درباره ایجاد پایگاه‌‌های نظامی ایران در سوریه احساس نکردم. البته این اظهارنظر نتانیاهو در حالی است که پیش از این منابع صهیونیستی بارها گزارشاتی درباره پاسخ منفی پوتین به درخواست‌‌های نتانیاهو در قبال ایران منتشر کرده بودند. تایمز اسرائیل در این‌باره نوشت ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه با خواسته بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای ایجاد فاصله ۶۰ تا ۸۰ کیلومتری نظامیان ایرانی در سوریه و مرز اسرائیل مخالفت کرده است. به نوشته این رسانه صهیونیستی گویا پوتین خطاب به نتانیاهو گفته که فقط ۵کیلومتر فاصله ایجاد  می‌کنیم.
سفرهای مکرر نتانیاهو به روسیه و گفت‌وگوهای مکرر او با پوتین در قبال حضور پررنگ ایران در منطقه در حالی است که همکاری‌‌های تهران و مسکو برای ریشه‌کنی داعش و سایر تروریست‌ها در سوریه با موفقیت انجام شده است و دولت قانونی سوریه به عنوان بازوی مقاومت علیه اسرائیل، بشدت تقویت شده است. این یعنی آنکه نتانیاهو در سفرهای خود به روسیه نتوانسته است اراده روس‌ها در همکاری با ایران در منطقه را سست کند.
به غیر از موضوع منطقه، روس‌ها از اصلی‌‌‌‌‌ترین مخالفان و موانع نقشه ترامپ علیه توافق هسته‌ای هستند. روس‌ها در تازه‌‌‌‌‌ترین مواضع خود در قبال تلاش آمریکا برای سوءاستفاده از برجام هشدار دادند در صورت خروج آمریکا از این توافق، این توافق دیگر پابرجا نخواهد ماند. روس‌ها همچنین از اروپا به دلیل همراهی با آمریکا علیه برجام انتقاد کرده‌اند.

محمد نجارصادقی: یکشنبه 8 بهمن اتفاق بزرگی در اقتصاد کشور رخ داد؛ کلیات بودجه سال 97 با اکثریت آرای نمایندگان در صحن علنی مجلس شورای اسلامی رای نیاورد تا دولت «ترین‌»ها در بودجه هم نام خودش را در تاریخ ایران ثبت کند. پیش‌تر دولت تدبیر و امید صفت گران‌ترین قیمت دلار، بیشترین میزان معوقات بانکی، بیشترین حجم نقدینگی، بزرگ‌ترین بحران بانکی، بیشترین حجم بدهی به بانک‌ها و بیشترین واردات از چین را کسب کرده بود. مهم‌تر از بر شمردن دستاوردهای اقتصادی تیم آقای روحانی، بررسی دلایل آب دادن دست گل جدید دولت است؛ بر این اساس انتشار گزارش تفریغ بودجه سال 95، بزرگ‌ترین ضربه را به اعتماد نمایندگان مردم مبنی بر اجرای تعهدات دولت نسبت به قانون بودجه زد. گزارشی که آب سردی بر سر سازمان برنامه و بودجه بود؛ فارغ از این موضوع جواب‌های ناشیانه مسؤولان دولتی مبنی بر جابه‌جا شدن صفرها یا عنوان کردن عناوینی مانند تشویش اذهان عمومی برای گزارش تفریغ، مهر تاییدی بر اشتباهات دولت در سال 95 بود. اینکه دولت تنها به 20 درصد قانون بودجه سال گذشته عمل کرده، این مفهوم را در ذهن متبادر می‌کند که اساسا چرا زحمت نوشتن بودجه‌ای که قرار نیست اجرا شود کشیده می‌شود؟   در کنار این موضوع، دولتی‌ها پس از انتشار متن پیشنهادی بودجه سال 97 در برابر موج انتقادی رسانه‌‎های مختلف مبنی حذف یارانه‌های نقدی یا افزایش قیمت حامل‌های انرژی، به جای پاسخگویی مناسب و تبیین درست موضوع، مسائلی مانند بودجه نهادهای انقلاب اسلامی را مطرح کردند که پس از مدتی با مشخص شدن تاثیر ناچیز این نهادها روی بودجه دیگر حنای دولتی‌ها رنگی نداشت. پس از این دولتی‌ها سراغ کلیدواژه‌ای به نام «جراحی اقتصادی» رفتند و با موج‌سازی به دنبال همراه‌سازی قشر متوسط و تحصیلکرده جامعه بودند که در نهایت مشخص شد این جراحی بزرگ که تحت عنوان حذف یارانه نقدی است تنها 8/0 درصد از کل بودجه کشور را شامل می‌شود. در کنار این موضوع مشخص نبودن سازوکار حذف یارانه نقدی، این جراحی اقتصادی را با چالش‌هایی متوجه می‌کرد تا حدی که همگان ترجیح می‌دادند اصلا جراحی‌ای صورت نگیرد اگر قرار است جراحی بدی اتفاق بیفتد. یکی دیگر از مشکلات بودجه سال 97 مشخص نبودن سازوکار ایجاد اشتغال است. روحانی مسیر اشتغالزایی را در بودجه با صنعت مسکن گره زده است اما آیا صنعت مسکن و 200 صنعت مرتبط با آن می‌تواند جوابگوی مشکل اشتغال در اقتصاد ایران باشد؟ موضوع دیگر اینکه اشتغالزایی در حوزه مسکن تحت عنوان مسکن پیشگام برای شهرهای بزرگ است که این سوال را پیش می‌آورد که جوانان تحصیلکرده در شهرستان‌ها باید چه کاری انجام دهند؟ طرح نخ‌نمای تسهیلات خرد به روستاییان برای اشتغال روستایی که بارها در دوره اصلاحات با شکست مطلق روبه‌رو شده بود بار دیگر در بودجه پیشنهادی سال 97 گنجانده شده و به نظر می‌رسد مدیران اقتصادی کشور هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که پول‌پاشی شغل ایجاد نمی‌کند. از شاهکارهای دیگر بودجه 97 افزایش 11 درصدی مالیات از اصناف است؛ در شرایطی که بیشتر صنایع تولیدی کشور با مشکل نبود سرمایه و رکود دست و پنجه نرم می‌کنند، افزایش مالیات برای آنها با چه تدبیری پیشنهاد شده است؟ در کنار این موضوعات خارج از دسترس بودن دوسوم بودجه سال 97 برای نمایندگان مجلس و نهادهای نظارتی، آن هم در حالی که مسؤولان دولتی تمایل داشتند ابهام هزینه‌های بودجه را گردن سازمان‌های عمومی بیندازند، انتقاد دیگری بود که بر بودجه وارد بود و در نهایت دود این نبود شفافیت در بودجه به چشم خود دولت رفت. نقطه ضعف دیگر بودجه سال 97   افزایش کسری 4/4 درصدی تراز تجاری نسبت به سال جاری بود که با توجه به اینکه این کسری از محل فروش کالاهای سرمایه‌ای (نفت و گاز مشتقات آنها) تامین می‌شود، به مفهوم فروش ثروت ملی و آینده‌فروشی است. مجلس دهم هرچند در تصویب قوانینی مانند مبارزه با پولشویی و یا برجام منفعل و در راستای دولت حرکت کرد و تبعات سیاسی آن را به جان خرید اما برابر آینده‌فروشی توسعه‌گراهای لیبرال کوتاه نیامد و خودی نشان داد که از این بابت این اقدام درخور تحسین است.

گروه اقتصادی: وزیر راه با وجود انتقادات فراوان مردم از عملکرد مسؤولان در مواجهه با بحران برفی ابتدای هفته، ایجاد چنین مشکلاتی را به فرهنگ عمومی ربط داد.
به گزارش «وطن‌امروز»، عباس آخوندی در یادداشت مفصلی که به یک خبرگزاری دولتی داده، روز یکشنبه را روز سخت توصیف کرده و دلایل ایجاد مشکلات را برشمرده است.
وزیر راه در بخشی از یادداشت خود فرهنگ عمومی رانندگی، نبستن زنجیرچرخ و سدمعبر خودروهایی با لاستیک صاف را در ایجاد مشکل برفی شنبه و یکشنبه مقصر می‌داند.
وی در یادداشت خود نوشت: مشکل فرهنگ عمومی رانندگی نیز در چنین شرایطی خود را نشان می‌دهد. به‌رغم اینکه از دیروز بعدازظهر (شنبه) اطلاعیه‌های هواشناسی، پلیس و راهداری مبنی بر خودداری از سفرهای غیرضرور و تجهیز خودروها به زنجیرچرخ و سایر تمهیدات بود، در طول مسیر حتی یک مورد خودرو با زنجیر چرخ مشاهده نکردم.
پرآشکار است که خودروهای سبک با لاستیک‌های صاف در همان آغاز در جاده‌های لغزنده چه وضعیتی پیدا می‌کنند و چگونه هم خود را گرفتار و هم جاده را مسدود می‌کنند. طبیعی است که با نخستین سدمعبر  با توجه به بارش سنگین برف و کولاک، مابقی خودروهایی که مجهز هم هستند امکان عبور پیدا نمی‌کنند و وضع همین می‌شود که شد. اگر نه هم پلیس، هم نیروهای هلال‌احمر و هم راهد‌اری هر یک تمام تلاش خود را برای پاک کردن جاده‌ها، نمک‌پاشی، امدادرسانی و مدیریت ترافیک از قبل انجام داده و آمادگی کامل داشتند. لیکن مدیریت جاده با هزاران خودروی در حال عبور، در صورتی عملکرد مناسب خواهد داشت که همه همکاری کنند و همه به قواعد پایبند باشند.
 

احسان سالمی: رئالیتی‌شو یا همان مستندمسابقه چند سالی هست که تبدیل به یکی از جذاب‌ترین و پرمخاطب‌ترین گونه‌های آثار تلویزیونی در کشورمان شده است. مدلی که تا امروز بیشتر برای تولید برنامه‌هایی ویژه خانواده‌ها از آن استفاده می‌شد ولی این روزها مرکز اوج کودک و نوجوان با ساخت مستندمسابقه «فاز» تجربه استفاده از این قالب برنامه‌سازی را برای تولید یک رئالیتی‌شو ویژه نوجوانان مورد استفاده قرار داده است. تجربه تازه و جالب توجهی که مرا به پشت صحنه ضبط فاز پنجم این مستندمسابقه کشاند؛ جایی در انتهای یکی از کوچه‌های محله سعادت‌آباد، آن هم در روزهایی که هنوز برف خیابان‌های تهران را سفیدپوش نکرده بود. جمعی از نوجوان‌های دختر و پسر که هر کدام در گوشه‌ای از راهروی ساختمان محل ضبط نشسته‌اند و مشغول خوردن ساندویچ‌های ناهار خود هستند، نخستین‌ تصویری است که در ورود به استودیوی ضبط فاز با آن روبه‌رو شدم. تیم تولید کارش را آغاز کرده و من دقایقی پس از اینکه نخستین‌ گروه از شرکت‌کننده‌های این بخش روبه‌روی دوربین‌ها و در کنار «مژده لواسانی» نشستند تا در ارتباط با کارهایی که در این فاز انجام داده بودند، صحبت کنند؛ وارد اتاق فرمان شدم. مثل همیشه چند دقیقه‌ای را در سکوت در گوشه‌ای از اتاق ایستادم و منتظر ماندم تا کمی کار پیش برود و بعد از آن سراغ عوامل پروژه بروم. چیزی حدود نیم ساعت گذشت تا بالاخره گروه فرصت استراحت چند دقیقه‌ای پیدا کند و من در فاصله وصل کردن HF (میکروفن‌های بیسیم) برای دو شرکت‌کننده دختری که قرار بود وارد استودیو شوند، سراغ «احسان کاوه» تهیه‌کننده فاز رفتم.
 تلاش برای تأثیر تربیتی مثبت بر نوجوانان
اولین سوالم از کاوه در ارتباط با فشردگی و سختی‌های ضبط و تدوین همزمان این فصل و رساندن آن به آنتن بود. سوالی که کاوه در پاسخ به آن با اشاره به سخت‌تر بودن فازهای اول تا چهارم این مسابقه که در شهریور ماه تولید شده بود، گفت: «ما در آن زمان بیش از 2 هزار ساعت راش ضبط شده داشتیم که باید مورد بازبینی قرار می‌گرفت و طی فرآیندی وارد مرحله تدوین می‌شد اما در این مرحله سختی تولید ما بیشتر برای رساندن کار به آنتن است». البته این سختی احتمالا هر چه باشد، سخت‌تر از کار کردن با نوجوان‌هایی از شهرهای مختلف و با روحایت مختلف نیست. جمله‌ای که تهیه‌کننده فاز در مواجهه با آن اینگونه پاسخ داد: «سختی‌های کار با نوجوانان در این پروژه 2 وجه داشت؛ نخستین ‌مشکل در ارتباط با این موضوع مسائلی همچون اقامت، تردد و... این نوجوانان است که به خاطر اینکه نوجوانان زیر سن قانونی هستند، سختی‌های مضاعفی دارد که البته خدا را شکر، توانستیم آن را مدیریت کنیم اما مشکل دوم برای کار با نوجوانان، بیشتر مربوط به اقتضائات سنی آنها می‌شود که در این سن روحیه بشدت حساسی دارند و باید دقت بسیار زیادی در تعامل با آنها داشت. به همین خاطر همه تلاش ما بر این بوده که در جریان ضبط این مجموعه تاثیر تربیتی مثبتی بر این نوجوانان بگذاریم». فرصت کوتاه است و کاوه هم باید سریع‌تر سراغ ضبط برنامه بازگردد؛ برای همین آخرین سوالم را در ارتباط با بازخورد برنامه پرسیدم. کاوه در پاسخ گفت: «بازخوردهای گرفته شده در ارتباط با برنامه از روش‌های مختلفی به دست ما می‌رسد که بخشی از آن از طریق شبکه‌های اجتماعی و بخشی دیگر از طریق پیامک‌ها و عضویت در باشگاه هواداران مسابقه و مواردی از این دست است که خدا را شکر تا به امروز خوب بوده است. البته ما هنوز منتظر بازخورد رسمی مرکز افکارسنجی سازمان صداوسیما هستیم اما همه اینها در یک طرف ماجرا قرار دارد و طرف دیگر این ماجرا این است که به طور کلی برنامه‌هایی از این دست معمولا پس از عبور از فصل اولیه آنها، کم‌کم در میان مخاطبان جای خود را باز می‌کنند، کما اینکه برنامه‌ای همچون «خندوانه» هم با عبور از فصل صفر (فصل مقدماتی خود) توانست جای خود را در میان مخاطبان باز کند».
در ایران زیرساخت رئالیتی‌شو نداریم
میلاد دخانچی، کارگردان و سردبیر فاز دومین نفری است که سراغش می‌روم تا کمی با او در ارتباط با تجربه حضور در فاز صحبت کنم. دخانچی که پیش از این مخاطبان او را بیشتر به واسطه حضور در برنامه‌هایی همچون «جیوگی» و «سختانه» در خاطر دارند، در «فاز» یک تجربه و فضای کاملا متفاوت را تجربه کرده است؛ تجربه‌ای که خود اینگونه توصیفش کرد: تلفیق همه تجربیات تلویزیونی من در فاز جمع شده است. من کارم را 10 سال پیش در تلویزیون با تاک‌شو و ساخت مستند به شکل همزمان و در معاونت برون‌مرزی صداوسیما با ساخت «خاورمیانه امروز» آغاز کردم و بعد از آن با «دلینک» توانستم تجربیاتم را در این حوزه بیشتر کنم اما تجربه فاز به عنوان یک رئالیتی‌شو در واقع تلفیقی از همه تجربیات پیشین من در زمینه ساخت تاک‌شو و مستند بود. دخانچی که در فاز هم وظیفه سردبیری و هم کارگردانی را برعهده دارد و علاوه بر آن در بخش‌هایی از مسابقه به عنوان داور و همچنین مجری حضور پیدا کرده است، درباره چرایی این اتفاق می‌گوید: «حقیقت آن است که بخش زیادی از این اتفاق، از پیش برنامه‌ریزی نشده بود، چون ما در ایران زیرساخت رئالیتی‌شو نداریم. من قرار بود ابتدا فقط طراح این مستندمسابقه باشم ولی بعد از آن کم‌کم به دلایل مختلف نیاز شد که خودم به بخش‌های مختلف ورود کنم. مثلا ما سعی کردیم در این پروژه با چند نویسنده همکاری کنیم ولی باز هم در نهایت آن چیزی که می‌خواستیم درنمی‌آمد، برای همین مجبور شدم خودم مسؤولیت این کار را برعهده بگیرم. یا برای بخش داوری‌ها هم به همین صورت بود که بعد از اینکه یک فاز را کار کردیم، احساس کردم اگر خودم یک فاز را داوری کنم، می‌توانم آن الگویی که برای داوری مورد نظر هست به داوران بدهم اما به طور کلی این اتفاق بیشتر بر مبنای یک سعی و خطا پیش رفت». در ادامه وقتی از دخانچی می‌خواهم به عنوان طراح این مسابقه نظرش را در ارتباط با نکات مثبتی که تولید برنامه‌ای همچون فاز برای تلویزیون می‌تواند داشته باشد بگوید، اینگونه پاسخ می‌دهد: «فاز نه‌تنها برای من، بلکه برای همه تلویزیون، یک تجربه تازه محسوب می‌شود؛ چه به لحاظ وجوه تکنیکی و فنی آن که در عمل پیشرفت‌هایی را داشت و چه در زمینه محتوای این برنامه که به موضوعات تربیتی مرتبط با نوجوانان مربوط می‌شود».
  اشاعه فرهنگ اعتماد به نوجوان‌ها، اصلی‌ترین هدف فاز
دخانچی در ادامه با اشاره به اینکه به نظر او موضوع این برنامه نوجوانان هستند ولی لزوما مخاطب آن فقط گروه سنی نوجوانان نیستند، اظهار کرد: «این مسابقه به نظرم به نوعی یک درس زندگی و حتی استعاره‌ای از وضعیت فعلی فرهنگی ما است. تلاش ما هم این بوده که سعی کنیم به شکلی این برنامه را تولید کنیم که بزرگسالان هم از دیدن آن لذت ببرند و احساس کنند چیزی برای آموزش به آنها دارد. من رشد بچه‌های شرکت‌کننده در این مسابقه را در این همین چند فاز دیدم و به نظرم نمایش همین رشد در رسانه ملی می‌تواند به مخاطب نوجوان این رسانه این پیام را بدهد که تو نیز به عنوان یک نوجوان می‌توانی به عنوان یک کنشگر اجتماعی فعالیت کنی. می‌توانی ایده داشته باشی و به فکر حل معضلات جامعه خود باشی. در واقع آن چیزی که حضرت امام می‌فرمایند که صداوسیما دانشگاه است، در ساخت این مجموعه همیشه سرلوحه ذهن من بود. از نظر من بزرگ‌ترین جذابیت این برنامه همان چیزی است که در هدف آن نهفته شده، یعنی اشاعه فرهنگ اعتماد به نوجوان‌ها؛ موضوعی که از همه موارد برای نوجوانان جذاب‌‎تر است. آقای بحرانی، گوینده جناب‌خان در همین برنامه فاز حضور پیدا کرد و گفت شخصیت جناب‌خان حاصل ولگردی‌های من در خیابان بوده است. شاید این حرف به لحاظ تربیتی درست نباشد که من بگویم ولی به نظرم ما در فاز سعی کردیم وجه مثبت در جامعه بودن را ترویج کنیم. منظورم این است که نوجوان با دیدن این برنامه احساس کند او هم می‌تواند در جامعه خود تغییر ایجاد کند. 
فاز با نمونه‌های خارجی خود برای نوجوانان برابری می‌کند
اتمام زمان ضبط در آن روز بالاخره فرصتی به من داد تا گپ و گفت کوتاهی با مژده لواسانی، مجری «فاز» داشته باشم. لواسانی که پس از ضبط قسمت‌های اولیه و غیراستودیویی فاز به تیم تولید این مستندمسابقه اضافه شده است، در ارتباط با چگونگی هماهنگ شدنش با تیم تولید این مجموعه گفت: اساسا من همیشه سعی کردم در کاری وارد شوم که از همان ابتدا به حضور من فکر کرده باشند و با آن تیم همراه بوده باشم. در این برنامه هم من از همان ابتدا در جریان تولید مستندهای تولید شده توسط بچه‌های شرکت‌کننده در این مسابقه بودم، ضمن اینکه نریشن‌های این کار را هم من خواندم و کاملا سناریوی کار در اختیار من قرار گرفت. البته همراهی و تعامل بالای گروه هم در این موضوع موثر بود». لواسانی که به واسطه برعهده گرفتن وظیفه اجرای برنامه بیش از بسیاری از اعضای گروه با نوجوانان حاضر در این مسابقه در تعامل است، در ارتباط با تجربه کار با نوجوانان گفت: فاز شاید تنها برنامه‌ای باشد که در شرایط فعلی فقط برای نوجوانان تولید می‌شود و کار بی‌نهایت سخت اما بسیار جذابی است. به نظر من تلویزیون سال‌هاست به این احتیاج داشته که برنامه‌ای را برای نوجوانان بسازد. دلیل اینکه من قبول کردم در این پروژه حضور پیدا کنم، علاوه بر اعتماد به تیمی که قرار بود در این پروژه با آن همکاری کنم، متفاوت بودن این برنامه است. یعنی این یک کار ساده برای نوجوانان نیست، فاز به معنای واقعی کلمه یکی رئالیتی‌شو است که با تمام نمونه‌های خارجی آن که در سطح خودش تولید شده، برابری می‌کند».
 

وزارت خارجه آمریکا در تلاش است «محمدباقر نمازی» یکی از سرشبکه‌های عملیات نفوذ در ایران را از طریق آنچه «کانال‌های پنهان» می‌خواند، آزاد و به آمریکا بازگرداند. به گزارش «وطن‌امروز» محمدباقر نمازی، استاندار خوزستان در رژیم پهلوی بود که پس از انقلاب به آمریکا رفت. او در دوران اصلاحات به ایران سفر کرد و توانست اقدام به ارتباط‌گیری با برخی افراد و شخصیت‌های موثر و همچنین برخی گروه‌های فعال سیاسی و اجتماعی کند. از او به عنوان یکی از عوامل کلیدی شبکه‌سازی برای ایجاد تغییرات مدنظر آمریکا در ایران یاد می‌شود. گفته می‌شود وی از طریق حضور در انجمن‌ها و مجامع بین‌المللی و فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی ـ به اصطلاح بشردوستانه ـ علیه منافع امنیتی جمهوری اسلامی ایران اقدام کرده است. نمازی سال 94 پس از شناسایی و دستگیری فرزندش «سیامک نمازی» یکی دیگر از عوامل نفوذ، به ایران بازگشت و دستگیر شد. پس از دستگیری این فرد که دارای تابعیت دوگانه نیز هست، وزارت خارجه آمریکا با این ادعا که وی جرمی مرتکب نشده است، خواستار آزادی وی شد اما دستگاه قضا پس از بررسی اتهامات این عضو شبکه نفوذ، وی را به 10 سال حبس محکوم کرد. روز یکشنبه دستگاه قضا به این متهم امنیتی به دلیل بیماری 4 روز مرخصی داد تا پس از بهبودی، دوباره به زندان منتقل شود. آزادی این متهم امنیتی با استقبال وزارت خارجه آمریکا همراه شد و «هیتر نوئرت» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با انتشار بیانیه‌ای گفت: ما از آزادی باقر نمازی با توجه به وخامت وضعیت سلامت وی استقبال می‌کنیم اما لازم به ذکر است که این آزادی موقت است. ما خواستار آزادی فوری و کامل خانواده نمازی یعنی باقر و سیامک نمازی به علاوه دیگر شهروندان آمریکایی که در ایران در بازداشت به سر می‌برند، هستیم. در حالی سخنگوی وزارت خارجه آمریکا خواستار آزادی این متهم امنیتی شده که سی‌ان‌ان در گزارشی از تلاش مقامات ارشد آمریکا در بالاترین سطوح برای آزادی باقر نمازی گفته است. در همین راستا یک مقام وزارت خارجه آمریکا گفته این کشور به دنبال آن است از طریق کانال‌های پشت‌پرده یک شهروند آمریکایی را که در ایران بازداشت‌ شده، آزاد کند. به گزارش تسنیم به نقل از ای‌بی‌سی‌نیوز، این مقام ارشد  وزارت خارجه آمریکا بخشی از کانال‌های پنهان را متحدان اروپایی آمریکا دانسته است. او گفته آمریکا در تلاش است از کانال‌های پنهان، بویژه از طریق متحدان اروپایی‌اش برای آزادی او قبل از اتمام موعد مرخصی‌اش استفاده کند. این مقام آمریکایی اضافه کرد «تام شانون»، معاون وزیر خارجه آمریکا در نشستی درباره برجام در وین که ماه گذشته برگزار شد به طور مستقیم با ایرانی‌ها درباره این موضوع صحبت کرد.
 

گروه اقتصادی: وزیر راه با وجود انتقادات فراوان مردم از عملکرد مسؤولان در مواجهه با بحران برفی ابتدای هفته، ایجاد چنین مشکلاتی را به فرهنگ عمومی ربط داد.
به گزارش «وطن‌امروز»، عباس آخوندی در یادداشت مفصلی که به یک خبرگزاری دولتی داده، روز یکشنبه را روز سخت توصیف کرده و دلایل ایجاد مشکلات را برشمرده است.
وزیر راه در بخشی از یادداشت خود فرهنگ عمومی رانندگی، نبستن زنجیرچرخ و سدمعبر خودروهایی با لاستیک صاف را در ایجاد مشکل برفی شنبه و یکشنبه مقصر می‌داند.
وی در یادداشت خود نوشت: مشکل فرهنگ عمومی رانندگی نیز در چنین شرایطی خود را نشان می‌دهد. به‌رغم اینکه از دیروز بعدازظهر (شنبه) اطلاعیه‌های هواشناسی، پلیس و راهداری مبنی بر خودداری از سفرهای غیرضرور و تجهیز خودروها به زنجیرچرخ و سایر تمهیدات بود، در طول مسیر حتی یک مورد خودرو با زنجیر چرخ مشاهده نکردم.
پرآشکار است که خودروهای سبک با لاستیک‌های صاف در همان آغاز در جاده‌های لغزنده چه وضعیتی پیدا می‌کنند و چگونه هم خود را گرفتار و هم جاده را مسدود می‌کنند. طبیعی است که با نخستین سدمعبر  با توجه به بارش سنگین برف و کولاک، مابقی خودروهایی که مجهز هم هستند امکان عبور پیدا نمی‌کنند و وضع همین می‌شود که شد. اگر نه هم پلیس، هم نیروهای هلال‌احمر و هم راهد‌اری هر یک تمام تلاش خود را برای پاک کردن جاده‌ها، نمک‌پاشی، امدادرسانی و مدیریت ترافیک از قبل انجام داده و آمادگی کامل داشتند. لیکن مدیریت جاده با هزاران خودروی در حال عبور، در صورتی عملکرد مناسب خواهد داشت که همه همکاری کنند و همه به قواعد پایبند باشند.
 

دیوان عالی رژیم بحرین دیروز به شکلی مبهم حکم یک سال حبس تعلیقی آیت‌الله عیسی قاسم و سلب تابعیت ایشان را تأیید کرد. عمق فاجعه آنجاست که تابعیت آیت‌الله با حکم پادشاهی موسوم به «مرسوم ملکی» سلب شده و نه توسط دادگاه و مشخص نیست که دیوان عالی حکم کدام دادگاه یا محاکمه را درباره سلب تابعیت تایید کرده است. پرسش دیگر اینجاست که شیخ عیسی هیچ اعتباری برای دادگاه فرمایشی خود قائل نبوده و آن را به رسمیت نشناخت و بر همین اساس اقدام به درخواست تجدیدنظر نیز نکرده است، پس چگونه دیوان عالی اقدام به بررسی تجدید نظر در این پرونده در رابطه با حکم یک سال حبس و مصادره اموال ایشان به اتهام پولشویی در وجوهات خمس کرده است؟ رژیم آل‌خلیفه از خرداد ۹۵ رهبر معنوی انقلاب بحرین را به اتهام جمع‌آوری اموال خمس سلب تابعیت کرده و منزلش در منطقه «الدراز» را به محاصره درآورده است. او که در حال حاضر با وجود بیماری در بازداشت خانگی است در حالی تابعیت بحرینی‌‌‌‌اش سلب شده که 45 سال پیش خود در زمره بنیانگذاران حاکمیت ملی بحرین در جریان استقلال از رژیم شاهنشاهی وقت ایران بود. شیخ عیسی قاسم در سال 1973 عضو شورای مؤسسان قانون اساسی بحرین و از تدوین‌کنندگان قوانین تابعیت در جزیره تازه استقلال‌یافته خلیج‌فارس بود. دیوان عالی رژیم منامه همچنین حکم اعدام «ماهر الخباز» زندانی سیاسی برجسته این کشور را تأیید کرد که به این ترتیب او احتمالا به شهادت خواهد رسید. اتهام ماهر الخباز و ۶ جوان شیعه دیگر که حکم حبس ابد گرفته‌‌اند و 5 سال است در حبس و تحت شکنجه به سر می‌برند قتل یک پلیس پاکستانی‌الاصل در جریان انقلاب فوریه در منطقه سهله بوده است. دادگاه تجدیدنظر آل‌خلیفه این هفته تجدید نظر در حکم صادره درباره سلب تابعیت از ۸ شهروند شیعه دیگر را نیز که یکی از آنان زن است وارد ندانسته بود.
سکوت عامدانه آمریکا درباره شیخ سلمان
دیروز همچنین پنجمین جلسه محاکمه شیخ علی سلمان، رهبر جمعیت الوفاق به اتهام توطئه و جاسوسی برای  قطر برگزار شده و جلسه بعدی به ۱۹ فوریه (۳۰ بهمن) موکول شد. دبیرکل جمعیت ملی اسلامی الوفاق که هم‌اکنون 3 سال است در زندان بسر می‌برد دیروز در این جلسه حاضر شد و پس از پخش صدای ضبط شده مکالماتش با وزیر سابق خارجه قطر (که دادگاه به آنها استناد کرده) آنها را ناقص دانست و گفت: «قسمت‌‌‌هایی از مکالمات حذف شده است و قسمت‌‌های حذف شده درباره میانجی‌گری [دولت قطر] بین نظام بحرین و مخالفان آن و زمینه‌‌سازی برای انجام گفت‌وگو بوده است. بحرین در پی کشمکش با قطر شیخ سلمان را متهم کرده که در سال ۲۰۱۱ (۷ سال پیش) طی تماس‌های تلفنی با نخست‌وزیر آن پروژه اسقاط نظام آل‌خلیفه را دنبال کرده است، حال آنکه  این تماس‌ها قسمتی از طرح آمریکایی- سعودی- قطری برای وساطت بین رژیم منامه و انقلابیون بوده است که با اطلاع پادشاه بحرین و درست در زمانی رخ داده که نخست‌وزیر قطر در قصر او اقامت داشته است. در همین حال، طرف آمریکایی که در آن زمان معاون وزیر وقت خارجه‌ آن (جفری فلتمن) پای ثابت تماس‌هایش با الوفاق بود با سکوت عامدانه خود به آل‌خلیفه کمک می‌کند تا پروژه انتقامجویانه خود از شیخ سلمان را تا صدور حکم اشد مجازات برای او پیش ببرد.
وزیر نفت بحرین: گرانی سیره پیامبر است!
وزیر نفت بحرین در توجیه گرانی‌‌های اخیر در این کشور، افزایش قیمت‌ها را طبق سیره نبوی دانست. «محمد بن خلیفه آل‌خلیفه» که فرزند فرمانده نیروهای مسلح آل‌خلیفه نیز هست در اظهاراتی عجیب در یک برنامه زنده تلویزیونی گفت: «بالا رفتن قیمت‌ها در بحرین که همسو با افزایش قیمت‌‌های جهانی است طبق سیره نبوی است!» او با نقل حدیثی مدعی شد: «در دوران پیامبر(ص) زمانی که کالایی کمیاب شده و قیمت آن بالا رفته بود مردم به پیامبر مراجعه کردند و از پیامبر خواستند تا قیمت‌‌گذاری کند. پیامبر در جواب آنان فرمود: خداوند تعیین‌کننده قیمت و قیمتگذار است!»