سلام goodlady_36763 عزیزم. الان که دارم این نامه را برای تو می‌نویسم، مجبورم. راستش می‌خواستم برایت وُیس سِند کنم اما فعلا در دوران ترک به سر میبرم‌. دیروز از کمپ ترک اعتیاد ریختند در اتاقم و دست و پایم را بستند و به اینجا آوردندم. مثل اینکه مادرم به آنها گفته من معتاد و توهمی شده‌ام. واقعا نمی‌دانم چرا در مورد من اینطور فکر می‌کنند. من فقط روزی دو بسته‌ چهار گیگی مصرف می‌کردم و حرف‌هایی که پدربزرگم قبل از مرگ‌ درباره‌ چیزهایی به اسم گوشت، خاله، سیزده بدر، عمو و کباب و از اینجور هذیون‌های قبل از مرگ زده بود را برایش تعریف کردم!
قرار است فعلا روزی دو گیگ مصرف کنم تا کم‌کم سم از بدنم خارج شود. می‌گویند زمانی پاک حساب می‌شوم که هفته‌ای فقط چهار تا پنج‌گیگ مصرف کنم‌. دیروز نرسیده به ظهر دو گیگ تمام شد. سعی کردم تحمل کنم اما نشد. آخر سر دست و پایم را به تخت بستند و برای جریمه امروز به جای گوشی باید با یک لپ‌تاپ قراضه با ویندوز 3/3 کار کنم!! الان هم دارم با همین لپ‌تاپ برایت نامه می‌نویسم. انگشت‌هایم درد می‌کند و احساس می‌کنم بدنم از درون مالش می‌رود. فقط دویست مگ دیگر برایم باقی‌مانده. بیشتر از این نمی‌کشم. برایت یک عکس یهویی از خودم و کمپ می‌فرستم. مرا ببخش که تا آخر هفته آن نیستم.
لاوِرِ تو badboy_1505
 

رفتم سوپری پفک بگیرم دیدم رشیدپور پشت دخل بود.
گفتم: شما چرا با این حالتون؟
گفت: بعدازظهرام خالی بود گفتم بیکار نباشم!

حالا که همه درباره همه چیز نظر می‏دهند و نقد کارشناسی ارائه می‏کنند، چرا ما که خیلی هم از بقیه بله! نظر ندهیم؟ تازه نظر ما کار هیأت داوران جشنواره فیلم فجر و صداوسیما را هم ساده‏تر می‏کند در حد هلو! ما - یعنی من -  اهالی هنرهفتم را براساس وابستگی‏های‌شان به سه گروه تقسیم کرده‏ایم، سرراست:
وابسته به شکم: یا وابسته به زیر بُته! این گروه به شکم‌شان وابسته‏اند، هرجا که شکم برود، آنها هم می‏روند. چه کله‏پاچه خواهر امیر قطر باشد چه آش باغ قلهک! نشانه فیلم‌های این گروه، زیرپوش پاره، سنگ دستشویی(ترجیحاً ایرانی) و چرک است. در محصولات آنها از 2چیز استفاده نمی‏شود، مدیرلباس و آیفون تصویری! در عوض خیلی مهربان هستند یعنی اگر در ساختمان باز بماند، در آپارتمان هم باز بماند، در حمام هم باز بماند و سوز بیاید، به سوز می‏گویند برو اتاقت و به کاری که کردی فکرکن!
وابسته به باد(پاچه سابق): این هنرمندان خیلی خودشان را اذیت نمی‏کنند و مثل کبریت نم‏کشیده، حتی با کشیده شدن روی کناره جعبه کبریت هم روشن نمی‏شوند. معمولاً در حال ترک کشور هستند مگر اینکه خلافش ثابت شود، اگر هم فیلم می‏سازند، درباره سفر برگ خشک روی آب جوق یا مغزهای زنگ‏زده می‏سازند. نقطه قوت این گروه این است که اگر یکی به آنها اشتباهاً بگوید: مرسی! در اولین فرصت آن مرسی را به یک نفر که دستش به دهانش می‏رسد تقدیم می‏کنند و با همین پولتیک به ظاهر ساده، همه هزینه‏ها را مال خودشان می‏کنند حتی اگر ندانند چنین هزینه‏ای هم هست! نشانه این گروه، هرچیزی است که یار که را خواهد و میلش به که باشد.
وابسته به نظام: نچسب‏ترین و آزاردهنده‏ترین هنرمندان، در این گروه جای می‏گیرند. نشانه بارز این گروه، رگی است که روی گردن‌شان است و نمی‏گذارد هیچ سوزی بیاید! اینها اغلب همان‌هایی هستند که برگشته‏اند سر همان زمین بدون تراکتور، فلذا اصولاً نباید دیده شوند چه رسد به اینکه جایزه هم بگیرند. البته پخش چندباره فیلم‌هایشان به مناسبت‌های مختلف از شبکه‏های مختلف، اشکالی ندارد چون بالاخره یک عده کوچک هشتادمیلیونی هم هستند که آثار اینها را می‏پسندند، واقعاً که!!
 

«اون» از «این» دعوت کرده که بیا اینجا، سر اون مسائلی که اون مشکلات رو توی اینجا به وجود آورده، صحبت کنیم... اون یارو هم اگر زِر زد، می‌مالیمش به این دیوار!

هرجور که می‌شود طرف وام گرفت
 سرمایه‌گذاری‌اش سرانجام گرفت
 شد مجتمع تجارتی - تفریحی
 «آن قصر که جمشید در او جام گرفت»

از کلیت فلسفه‌ پیکر خارج
یک برگ بخوانم فقط از دفتر خارج
این خارج وامانده پر از مغز فراری‌ست
از آی‌کیو لبریز شده هر ور خارج
در نوع خودش دلقک خوبی شده حالا
آن مردک خل‌وضع که شد قیصر خارج
جوری شده یک مرشد کامل که عمیقا
از کاملی‌اش ریخته کرک و پر خارج
از بس که چریده وسط کشت اجانب
نه گفته به هرچیز، فقط شبدر خارج!
چندی‌ست که  وامانده درون گل خالص
آنقدر که «هی» می‌کند او را خر خارج
با دیدن او شمس، تاسف زده فرمود:
درویش تویی؟ خاک به‌ فرق سر خارج
از وضع مریدان تو پیداست که اصل است
جنسی که زده در رگ‌شان، اشغر خارج
هی زنگ بزن در برو، این عین سماع است
با سیر و سلوکت شده‌ای آخر خارج
رقصیدی و گفتی که همین راه قیام است
شوخی چقدر! بترکی نوکر خارج
 

ما بچه‌‌های دهه شصت از اونجایی که اولین چیزی که دیدیم و شناختیم، جنگ بود، خیلی تعریف صلح‌آمیزی از روش‌های شروع دوستی و صمیمیت نداشتیم. اولین قدم آن موقع برای شروع یک دوستی در نگاه یه دختر بچه دبستانی که من باشم، مراسم مقنعه‌کشون بود. به این شکل که خیلی آروم می‌رفتیم پشت سر شخصی که برای دوستی کاندیدا کرده بودیم و یهو مقنعه‌اش رو می‌کشیدیم و خیلی اتفاقی یهو دوست می‌شدیم.
اما قبل از اینکه من درباره جهت و زاویه کشیدن مقنعه دوست بالقوه‌ام برنامه‌ریزی کنم، همکلاسی‌ام پیشدستی کرد و مقنعه من را بدون هیچ برنامه‌ای کشید و من در برابر عمل انجام شده قرارگرفتم. در یک آن و برای اینکه لطفش را جبران کنم، افتادم دنبالش. اون بدو، من بدو، اون بدو، من بدووووو تا رسیدیم به در آهنی‌ای که وسط راهروی مدرسه بود. او رفت و در را هم پشت سرش بست. اما من به دلیل اینکه فاصله ایمن تا دونده جلویی را رعایت نکرده بودم مجالی برای ترمز گرفتن یا دستی کشیدن یا هر حرکت دیگری که جلوی سرعتم را بگیرد نداشتم و با همه وجود رفتم توی در...
چراغ‌ها خاموش شدند تا... دیدم که روی زمین افتادم. از جایم بلند شدم. تلوتلو می‌خوردم. احساس دلضعفه شدیدی داشتم. دوباره چراغ‌ها خاموش شدند... به هوش که آمدم دیدم کل کادر مدرسه بالای سرم ایستاده‌اند. هر کس چیزی می‌گفت که حتی یک کلمه‌اش برایم مفهوم نبود و فقط صداها توی سرم می‌پیچید. احساس سنگینی روی صورتم داشتم. انگار دماغم از «اِسمال» تبدیل شده بود به «چهار ایکس لارج» و هرچه خون در رگ‌هایم بود، ریخته بود روی مانتو و شلوارم...
الان که بیست و خورده‌ای سال از آن اتفاق می‌گذرد، از خودم می‌پرسم تکلیف دوستی‌مون چی شد؟! اما هرچه فکر می‌کنم به نظرم از آن روز به بعد، اصلاً آن همکلاسی‌ام را در مدرسه ندیدم!!!
خلاصه اگر کسی از او خبری داره بیاد بگه و یک رابطه دوستی تشکیل نشده رو به سرانجام برسونه!! منتظرم...
 

صوفی که ابن الوقت باشد مثل «درویش»
فیش حقوقش می‌خورد مهر بریتیش!
تفریح تو‌ سالم، دهانت چفت و ‌بست است
گاهی شمالی، گاه اما می روی کیش
ای مدعیِ صلح و آرامش چرا پس
هردم به پا می‌گردد از گور تو آتیش؟
گاهی به جای هوهو ات، عوعو بلند است
یک ذره دقت کن به طرز گفتن خویش!
راه طریقت تا «گلستانت» رسانده
قربان آن راهی که مالت را کند بیش
در صدر اخبار بی بی سی هست نامت
از بس به سمت قبله‌اش گردانده‌ای دیش
هی نان خشکیده فروکردی دو دستی
در نفت بی‌صاحب به جای آب و خوردیش
ای پاکدست «پاسداران» کاش می‌شد
پستوی خانقاه‌ شما را کرد تفتیش
 

در فکر سقفی، بنده در فکر کبابم
این است در پاسخ به بُهتان‌ها، جوابم:
«بی‌خانه در سرما کمی دیگر بمان تا
این ماه هم سودش بیاید در حسابم»
 

ای که می بینی مرا در ازدحام
دور کن از ذهن خود افکار خام
باورش هر چند باشد بر تو سخت
من درختم، من درختم، من درخت!
این دو سه مزدور هم که آمده
باز خود را جای مردم جا زده...
یا پی پول آمده یا میز و بخت
او درخت است، او درخت است، او درخت!
با دو چشم خود اگر هم دیده‌ای
یا اگر در بین مردم بوده‌ای
شک بکن حتی تو بر چشمان خویش
بوده این تصویرها از سال پیش
سال قبلی هم تصاویرش بدان
بوده مال سال‌های قبل آن
الغرض! باشد خیالت تخت تخت
ما درختیم و درختیم و درخت