گروه سیاسی: برای 10 سال درباره دوست و یار و همسنگرش سکوت کرده بود. «عماد مغنیه» فرمانده ارشد نظامی حزب‌الله لبنان 12 فوریه 2008 / 23 بهمن 86 طی یک عملیات تروریستی در دمشق به شهادت رسید. حاج قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از آن زمان تاکنون درباره این موضوع به صورت عمومی صحبتی نکرده بود. روز پنجشنبه در دهمین سالگرد شهادت حاج‌عماد، حاج‌قاسم سلیمانی سخنرانی کرد و از نابغه لبنانی گفت.
به گزارش «وطن امروز»، سرلشکر سلیمانی در این سخنرانی که در بحبوحه تنش‌آفرینی مجدد رژیم صهیونیستی علیه حزب‌الله لبنان ایراد کرد، تصریح کرد قصاص خون مغنیه، نابودی کامل رژیم صهیونیستی خواهد بود. اظهارات حاج‌قاسم برای صهیونیست‌ها آن هم در شرایط فعلی منطقه که گزارش‌ها از احتمال جنگ‌افروزی جدید صهیونیست‌ها علیه لبنان و سوریه حکایت دارد، یک خط و نشان جدی تلقی خواهد شد. مراسم دهمین سالگرد شهادت حاج‌عماد مغنیه با حضور سرلشکر قاسم سلیمانی، شیخ نبیل قاووق، دختر حاج رضوان و جمعی از همرزمان شهید و برخی مقامات ایرانی و همچنین احمد جبرئیل فرمانده جنبش نهضت آزادی‌بخش فلسطین و آحاد مردم روز پنجشنبه در تالار وزارت کشور برگزار شد. سردار سرلشکر سلیمانی در سخنانی در این مراسم اظهار داشت: من برای نخستین‌بار می‌خواهم پیرامون دوست عزیزی صحبت کنم که دوره مهمی از زندگی‌ام را با او گذراندم، شخصیتی که شخصیت او تاکنون بین جوانان مجاهد اعم از سنی، شیعه، مسیحی و کسانی که در راه حق فعالیت می‌کنند ناشناخته است.
سردار سلیمانی اظهار داشت: البته این کنگره و کنگره‌های دیگر هم نمی‌توانند او را بشناسانند و‌ کمک همه هنرمندان و اهل قلم را می‌طلبد و بر آنها‌ واجب است کمک کنند تا او بیشتر به دنیا شناخته شود. فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران گفت: امروز روز شهادت اسطوره زمانه است، حقیقتاً من نمی‌شناسم در مجموعه کسانی که شهید شدند یا در معرض شهادتند، اسطوره‌ای مثل مغنیه باشد، کسی که شهادتش بهت بزرگی در عالم اسلام به وجود آورد. من بعد از ارتحال امام(ره) در بین شخصیت‌های غیرروحانی ندیدم شخصیتی مثل عماد که اندوهی با شهادتش در عالم اسلام به وجود آورد. سرلشکر سلیمانی با طرح این پرسش که چه عواملی باعث می‌شود انسان ‌به چنین مرحله‌ای از ایثار و نبوغ برسد، گفت: آیا این ذاتی و مختص شهید مغنیه بود یا اگر هر کسی تلاش کند می‌تواند به این مرتبه برسد؟ انسان بر اساس 2 عامل، شخصیت خود را می‌سازد و تعیین هدف می‌کند؛ اول آرزو و بعد اراده که 2 عاملی هستند که شخصیت انسان را تحت تاثیر خود دارند. سردار سلیمانی اظهار داشت: هیچ تعلق خاطری حتی علاقه به فرزند هم نتوانست در مسیر حرکت شهید عماد مغنیه خللی ایجاد کند، هر چند شهدا عاطفی‌ترین مردم هستند اما تعلق خاطر سنگین‌تری داشتند که این عواطف را زمینگیر می‌کرد و اگر اینطور نباشد نمی‌توانند هر فریادی را از هر مظلومی بشنوند، بنابراین مشغول امور بی‌ارزش خواهند شد.
گریه‌های رضوان پای ولایت عشق
فرمانده نیروی قدس سپاه در ادامه سخنرانی خود پیرامون شخصیت عماد مغنیه، خاطره‌ای از گریه‌های این سردار بزرگ شیعه در حب اهل‌بیت نقل کرد. به گزارش فارس، سرلشکر سلیمانی گفت: این ایمان مغنیه بود که او را نگه می‌داشت. من بارها شاهد گریه‌های شدید او بودم. در یک جلسه‌ای که همراه تعدادی از آقایان بودیم، تلویزیون فیلمی راجع به امام رضا(ع) پخش می‌کرد و در صحنه‌ای که به امام سم نوشانده شد، وقتی مغنیه برای نخستین‌بار آن صحنه را دید، اول متوجه نشد، بعد دقت کرد و آنقدر گریست که همه را منقلب کرد. وی یکی دیگر از ویژگی‌های عماد مغنیه را تواضع او دانست و افزود: حاج رضوان قبل از تأسیس حزب‌الله، حزب‌الله تأسیس کرد و وقتی که لبنانی‌ها شخصیت‌های‌شان ترور می‌شد، عماد مغنیه 19 ساله به فکر حفاظت از شخصیت‌های لبنان افتاد. روزی که کورانی و علامه فضل‌الله ترور شدند، کسی که چشم فتنه را کور و بعثی‌ها را اخراج کرد مغنیه بود اما در همه سال‌هایی که با هم طی کردیم یک بار ندیدم در صحبت‌هایش از خودش تعریف کند در حالی که او خالق بسیاری از پیروزی‌ها بود. وی افزود: در جنگ 33 روزه تماس می‌گرفتیم در جنوب می‌دیدم حاج عماد آنجاست، به مقر بقاع زنگ می‌زدیم او بود، در همه جا حضور داشت. حاج عماد همه‌جا نزدیک دشمن بود تا او را خوب بشناسد. سردار قاسم سلیمانی ادامه داد: یک مرتبه در جنوب لبنان جلسه‌ای برگزار کرده بودیم؛ هر چند همه نام او را می‌دانستند اما او را نمی‌شناختند، طی جلسه یکی از اعضا اعتراض کرد و گفت تو کی هستی که برای ما جلسه می‌گذاری، می‌خوری و می‌روی؟ باید ظرف‌ها را امروز تو بشویی، او قبول کرد و کار را انجام داد، بعداً فهمیدند که او حاج رضوان است.
سیلی به ترس!
فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران در ادامه درباره دیگر ابعاد شخصیتی عماد مغنیه اظهار داشت: جمله رهبری که فرمودند عماد فرزند امام بود یک جمله کامل است، هر چند حاج رضوان با همان نسبت به رهبری عشق می‌ورزید. وی گفت: نمی‌دانم چقدر لبنانی‌ها این موضوع را باور کنند اما آن کسی که در فضای خوفناک لبنان به ترس سیلی زد، عماد مغنیه بود که توانست جامعه لبنانی را از یک جامعه کتک‌خورده توسط دشمن به یک جایگاه عالی برساند. او در تمام عملیات‌ها محور اساسی بود و امکان نداشت بدون حضور عماد مغنیه عملیاتی آغاز شود.  سردار سلیمانی با بیان اینکه حاج رضوان در امور تربیتی و علم‌آموزی روشی عجیب داشت، افزود: در عالم شیعه و سنی مجاهدی نداریم که در کنار او کار کرده باشد اما پای درسش نبوده باشد. او کسی بود که خودش از تجربیات دیگران می‌آموخت، با فلسطینی‌ها و عراقی‌ها می‌نشست و تجربه کسب می‌کرد و کادرسازی می‌کرد که بسیاری از مجاهدین امروز تربیت‌شدگان مدرسه عماد مغنیه هستند. فرمانده نیروی قدس سپاه گفت: حاج رضوان مرد غافلگیری بود و همواره برای دشمن شگفتی‌های جدید می‌آفرید. کسی که هواپیمای بدون سرنشین دشمن را می‌گرفت و اطلاعات آن را به صورت آنلاین می‌فهمید عماد مغنیه بود. در گذشته نیز عملیات انصاریه برگرفته از فکر حاج رضوان به وقوع پیوست.  سرلشکر سلیمانی خاطرنشان کرد: او در جنگ 33 روزه غافلگیری جدیدی برای دشمن ساخت یعنی همان لحظه‌ای که ناوچه اسرائیلی را زدند، آیت الله سیدحسن نصرالله از طریق تلویزیون آن را اعلام کرد و گفت هم اکنون می‌بینید و این کار، کار عماد مغنیه بود. وی با بیان اینکه حاج رضوان از امیدها و ناامیدی‌ها فرصت‌سازی می‌کرد، افزود: وقتی رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان آمد، همه را آواره کرد و وضعیتی بود که نیروهای لحدی- بخشی از ارتش لبنان- به صهیونیست‌ها پیوستند و این یک خطر بسیار بزرگ بود اما عماد مغنیه از همین فرصت و از ضعف اعتقادی لحدی‌ها استفاده کرد و اسرائیل را مجبور به فرار از جنوب کرد. او آنچنان دشمن را تعقیب کرد که آنها مجبور شدند امکانات خود را جا بگذارند و حتی نتوانستند زندانی‌های خود را هم ببرند و این یک فرار مفتضحانه برای آنها بود. سرلشکر سلیمانی افزود: وقتی اسرائیل به جنوب لبنان آمد همه را آواره کرد اما یک عمل تومارش را در هم پیچاند و آن هم انفجار عظیم مقر افسران رژیم صهیونیستی در بیروت بود که مردم را نجات داد.
اثر انگشت عماد روی موشک‌ها
فرمانده نیروی قدس سپاه در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: حاج رضوان معتقد بود برای به زانو در آوردن دشمن باید همه قابلیت‌های جهادی دنیای اسلام را احیا کنیم. کسی که گروه‌های فلسطینی را با مرکز مقاومت اتصال داد و یاسر عرفات را برای نخستین‌بار به ایران آورد عماد مغنیه بود. او حماس را قدرت داد و جبهه خلق برای آزادی فلسطین را فعال کرد و این تفکر توانست غزه را به یک دژ تسخیرناپذیر تبدیل کند. سرلشکر سلیمانی گفت: امروز غزه و لبنان نقاط تولید اضطراب دائم برای اسرائیل هستند و همانطور که گفته شد هر موشکی که از فلسطین شلیک می‌شود می‌توان اثر انگشت عماد مغنیه را در آن دید. فرمانده نیروی قدس سپاه تصریح کرد: او در عراق هم فعال بود و امروز حتی دشمن از او با مدح یاد می‌کند و من این حالت را تنها در امام دیده بودم. عماد مغنیه 25 سال تمام نقشه‌های دشمن را ناکام گذاشت و خیلی‌ها برای دستگیری او فعالیت کردند. یکبار مرا به اتاق عملیاتش برد و از پشت پرده پنجره‌ای را نشانم داد و گفت یک تیم همواره من را رصد می‌کند. او دشمن را با خود می‌کشاند اما در نهایت شکست‌شان می‌داد. وی خاطرنشان کرد: حاج رضوان حتی با کسانی که از حزب‌الله دور بوده و دشمنی می‌کردند صحبت و بحث می‌کرد و سعی داشت آنها را در مسیر حزب‌الله حرکت دهد و اگر آنها قانع نمی‌شدند می‌گفت من دیگر رضوان نیستم، بلکه عماد مغنیه‌ام و وقتی این حرف را می‌زد حساب کار دست‌شان می‌آمد.
تابع محض آیت‌الله نصرالله
سرلشکر سلیمانی در ادامه اظهاراتش پیرامون شخصیت عماد مغنیه با بیان اینکه عماد مغنیه مثل شمشیر فرود می‌آمد و مثل شبه ناپدید می‌شد، گفت: او به‌رغم این خصوصیات تبعیت عجیبی از آیت‌الله نصرالله داشت. من می‌گویم آیت‌الله چون او اغلب نشانه‌های خدا را به همراه دارد، مگر آیت‌اللهی فقط در فقه است؟ او آیت ایستاده خداست و عماد مثل نصرالله روحی‌فداه بود و گاهی که نظری مخالف نظر سید داشت به حرف او عمل می‌کرد و این را برای خود به صورت یک الزام در آورده بود و محال بود رهبری حرفی بزند و عماد به آن عمل نکند. فرمانده نیروی قدس سپاه خاطرنشان کرد: گاهی که سیدحسن از نگرانی نمی‌خوابید عماد مغنیه تا او را آرام نکند از خانه نمی‌رفت، زیرا معتقد بود نصرالله لبنان را سرفراز کرده است. وی اظهار داشت: سیدحسن مظلوم است، چون مظلوم 2 بعد دارد؛ یکی اتفاقاتی که برای او می‌افتد و دیگری کارهایی که انجام می‌دهد اما کسی از آن باخبر نمی‌شود. امروز مسیحیت لبنان هم حیات خود را از او می‌داند. چرا اهل سنت از حزب‌الله جدا نمی‌شود، چون این یک تشخیص بحق است.  سرلشکر سلیمانی ادامه داد: من با شهادت عماد مغنیه یاد مالک اشتر می‌افتم، چرا که شهادت او عالمی را ویران و دنیایی را خوشحال کرد، عالم اسلام را در اندوه برد اما موجب شادی دشمن شد ولی مهم این است که اسلام یک قدرت مولد دارد، درست است که عماد مغنیه یک شخصیت غیرقابل تکرار در نوع خود است اما اسلام پیوسته شخصیت‌های بزرگی را تربیت و عرضه کرده و این راه به پایان نمی‌رسد. فرمانده نیروی قدس سپاه افزود: دشمن می‌داند اما باید با جدیت بداند که قصاص خون عماد مغنیه شلیک موشک و کشتن یک نفر نیست، قصاص این خون‌ نابودی رژیم صهیونیستی است و دشمن می‌داند که این یک امر حتمی است. این وعده الهی است که حتماً تحقق پیدا خواهد کرد. وی با بیان اینکه امروز هیچ عامل پایداری در این رژیم دیده نمی‌شود، گفت: ما نشانه‌های ناپایداری و وحشت را در حال و روز آنها می‌بینیم و اینها آخرین تلاش‌های دشمن است. وی ادامه داد: ما هرگز دشمن را فراموش نمی‌کنیم و شبی بدون فکر کردن به دشمن نمی‌خوابیم و دشمن همیشه جلوی چشم ما است.

گروه اقتصادی: پس از آنکه پیش‌بینی‌های رئیس‌کل بانک مرکزی از کاهش نرخ ارز اشتباه از آب درآمد، طرح‌های متنوع ضربتی بانکی و ارزی رو شده و ولی‌الله سیف امیدوار است این بار با ایجاد آرامش در بازار ارز، نگاه‌های سنگین مردم و مسؤولان از روی بانک مرکزی برداشته شود.
به گزارش «وطن‌امروز» سیف در دی‌ماه و زمانی که نرخ دلار هر روز گران‌تر از دیروزش بود با اطمینان فراوان اعلام کرد نوسان ارز در سال‌های گذشته هم بوده اما تجربه نشان داده در بهمن و اسفند قیمت ارز به قیمت سابق بازمی‌گردد. مسؤولان بانک مرکزی امیدوار بودند با آغاز بهمن‌ماه نرخ ارز روند کاهشی به خود بگیرد اما نه‌تنها این انتظار برآورده نشد بلکه شیب صعودی قیمت تندتر شد و این بار بود که مسؤولان بانک مرکزی نگران گرانی شدند. با افزایش انتقادات و اعتراضات، بانک مرکزی چند طرح متنوع را برای جذب سپرده مردم آغاز کرد و در کنار آن فضای بازار آزاد پلیسی شد. بانک مرکزی چند صرافی غیرمجاز را بست و بیش از 100 دلال ارزی نیز بازداشت شدند. روز پنجشنبه نیز سیف اعلام کرد سامانه جامع ارزی از شنبه (امروز) راه‌اندازی خواهد شد.  سیف در نشست فوری که روز پنجشنبه با مدیران عامل بانک‌ها داشت ضمن تشریح جزئیات طرح‌های بانک مرکزی گفت: بررسی‌ها نشان می‌دهد با توجه به تسویه‌حساب‌های بین‌المللی در پایان سال میلادی همواره در زمان مشابه با نوساناتی در بازار ارز مواجه بوده‌ایم اما در سال جاری علاوه بر مسائل اقتصادی تاثیرگذار بر بازار ارز به دلیل مباحث سیاسی بین‌المللی و همچنین حضور سوداگران و سفته‌بازان در بازار ارز، دامنه نوسانات و التهابات بازار ارز بیش از پیش‌بینی‌ها بوده و این امر نگرانی‌هایی برای جامعه به وجود آورد که در نهایت بانک مرکزی با همراهی شبکه بانکی تصمیماتی برای بازگشت ثبات به بازر ارز اتخاذ کرده است. رئیس‌کل بانک مرکزی با تشریح هماهنگی و انسجام قوا برای بازگرداندن ثبات به بازار ارز گفت: با همکاری و هماهنگی بین قوه قضائیه، نیروی انتظامی، سازمان امور مالیاتی و سایر دستگاه‌های ذی‌ربط نسبت به شناسایی سفته‌بازان و سوداگران بازار ارز اقدامات جدی انجام شد و بخش آثار التهابی از سوی سوداگران متوقف شده است و به هیچ وجه در آینده اجازه شکل‌گیری مجدد اینگونه فعالیت‌ها داده نخواهد شد. وی درباره اقدامات اقتصادی انجام شده برای کنترل التهابات بازار ارز و رفع نگرانی‌های جامعه درباره حفظ ارزش دارایی‌های خود نیز افزود: از تمام امکانات برای برون‌رفت از وضعیت موجود و برگرداندن آرامش به بازار و حفظ و تداوم دستاوردهای حاصله استفاده می‌کنیم و در این راستا برای ایجاد اطمینان در فعالان بازار درباره توانمندی مجموعه اقتصاد کشور نسبت به ایجاد آرامش و تامین ارز خارجی مورد نیاز، 3 اقدام توسط شبکه بانکی شامل انتشار اوراق گواهی سپرده با نرخ سود ۲۰ درصد، انتشار اوراق گواهی سپرده مبتنی بر ارز با نرخ سود ۴  و 5/4 درصد و طرح پیش‌فروش سکه بهار آزادی از طریق شعب منتخب بانک ملی انجام می‌شود. رئیس‌کل بانک مرکزی با اعلام خبر شروع به کار سامانه جدیدی ارزی از روز شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۶ گفت: سامانه جدید ارزی از روز شنبه به صورت آزمایشی شروع به کار خواهد کرد. با استفاده از این سامانه خریداران و فروشندگان ارز متناسب با نیازهای خود نسبت به انجام عملیات ارزی در محیط الکترونیک اقدام می‌کنند. همچنین  بتدریج صرافی‌ها و سایر بازیگران بازار ارز به این سامانه متصل خواهند شد. این سامانه امکان کنترل و مدیریت بازار ارز برای سیاست‌گذار و امکان فعالیت شفاف را برای متقاضیان ارز فراهم می‌کند.
بازار گیج
با اعلام برنامه‌های بانک مرکزی، بازار ارز به نسبت آرام شد و شاهد کاهش 80 تومانی نرخ ارز بودیم اما نرخ فعلی دلار در بازار آزاد فاصله زیادی تا قیمت‌ها 2 ماه گذشته دارد. در آخرین روز کاری هفته پیش قیمت دلار تا 4850 تومان نیز کاهش پیدا کرد اما هنوز با قیمت 3800 تومان اواسط امسال فاصله بسیاری دارد. مسؤولان بانک مرکزی امیدوارند با آغاز اجرای برنامه‌های متنوع روند کاهشی نرخ ارز در روزهای آینده ادامه یابد.
آثار تصمیمات آرام آرام نمایان می‌شود!
معاون اقتصادی رئیس‌جمهور با بیان اینکه این معاونت بتازگی کار خود را شروع کرده و  بتدریج در حال تعریف پروژه‌ها است، گفت: از این پس، آثار تصمیمات آن، آرام‌آرام بروز خواهد کرد. محمد نهاوندیان در گفت‌وگو با مهر، در پاسخ به این سوال که با ایجاد معاونت اقتصادی، امیدهای بسیاری به اصلاحات اقتصادی بسته شده بود، چرا تاکنون معاونت اقتصادی رئیس‌جمهور، انتظارات را برآورده نکرده است؟ گفت: معاونت اقتصادی بتازگی کار خود را شروع کرده است و  بتدریج در حال پیگیری و تعریف پروژه‌هاست. نهاوندیان تاکید کرد: آثار تصمیمات معاونت اقتصادی رئیس‌جمهور، آرام آرام در اقتصاد ایران نمایان می‌شود. نماینده رئیس‌جمهوری  در کمیته سران قوا همچنین درباره حل مشکل موسسات غیرمجاز برای پرداخت سپرده سپرده‌گذاران بیش از 100 و 200 میلیون تومان، گفت: این موضوع فاز بعدی کار است؛ هر اندازه از اموال این موسسات شناسایی شود، فروخته و به نقدینگی تبدیل خواهد شد.
سوداگر بزرگ ارزی با 200 هزار یورو دستگیر شد
معاون حقوقی و رئیس گشت‌های مشترک تعزیرات حکومتی استان تهران از دستگیری فردی در عملیات برخورد پلیس با سوداگران ارز خبر داد که بیش از ۲۰۰ هزار یورو همراه خود داشته است. حسن بیگی با اشاره به عملیات پلیس آگاهی در برخورد با سوداگران ارز در بازار غیررسمی و غیرقانونی تهران اظهار کرد: با توجه به افزایش غیرقانونی بهای ارز در بازار تهران تا مرز 5000 تومان و با توجه به خواست هیأت دولت برای برخورد با اخلالگران در چارچوب قانون، پلیس آگاهی طرح دستگیری و برخورد با این سوداگران را در دستور کار خود قرار داد. معاون حقوقی و رئیس گشت‌های مشترک تعزیرات حکومتی استان تهران به تسنیم، گفت: قضات تعزیرات حکومتی استان تهران برای تسریع در رسیدگی به پرونده سوداگران دستگیر شده ارز توسط پلیس، در محل پلیس آگاهی تهران بزرگ مستقر شدند تا با توجه به گزارش دستگاه کاشف و اعلام نظر بانک مرکزی درباره مابه‌التفاوت قیمت ارز در بازار غیرقانونی و قیمت دولتی و رسمی آن، احکام قانونی را صادر کنند. بیگی ادامه داد: با توجه به اینکه اقدامات این افراد سودجو باعث تشویش اذهان عمومی و بالا رفتن غیرقانونی ارز و ضربه زدن به نظام اقتصادی خواهد شد، ما با شدت با این افراد برخورد خواهیم کرد. رئیس گشت‌های مشترک تعزیرات حکومتی استان تهران در پایان با اشاره به دستگیری یکی از سرشاخه‌های بازار غیرقانونی ارز گفت: در عملیات پلیس آگاهی بالاترین مقدار ارزی که از یک نفر کشف شد، متعلق به فردی بود که 205 هزار یورو به همراه داشت  و ارزش آن بیش از یک میلیارد و 200 میلیون تومان برآورد شد. وی در پایان خاطرنشان کرد: با توجه به صراحت قانونی، در صورت احراز اتهام، این مبلغ به نفع دولت ضبط و این فرد نیز به پرداخت جریمه 2 برابری ارز مکشوفه محکوم خواهد شد.
 

به فاصله کمتر از یک سال پس از آنکه دونالد ترامپ، قانون افزایش حقوق اسلحه‌داران را امضا کرد، سومین حمام خون نیز در آمریکا به راه افتاد. طبق قانون مزبور که تنها یک ماه پس از روی کار آمدن رئیس‌جمهور فعلی ایالات متحده امضا شده - و کاخ سفید حتی از انتشار تصاویر مربوط به لحظه امضای آن توسط ترامپ خودداری کرد- حتی بیماران روانی و برخی سابقه‌داران نیز از فهرست سیاه اف بی ‌آی برای منع شدن از خرید اسلحه حذف شدند. امضای این قانون در 28 فوریه 2017 با استقبال شدید «ان‌آرای»، اتحادیه ملی سلاح خودکار آمریکا مواجه شد که قانون جدید ترامپ را عصری جدید برای اسلحه‌داران این کشور دانست. روز چهارشنبه گذشته تقریبا پس از 11 ماه و نیم از آن روز، یک قاتل دیگر که پلیس او را دارای مشکلات روحی و روانی می‌داند با ورود به دبیرستان «استونمن داگلاس» در جنوب شرقی فلوریدا با اسلحه خودکار مشهور آمریکایی ‌ای‌آر-15 به روی هم‌مدرسه‌ای‌‌های سابق خود آتش گشود که در این حادثه دست‌کم 17 نفر از جمله 14 دانش‌آموز جان خود را از دست دادند و ده‌ها نفر دیگر نیز زخمی شدند.
«نیکولاس کروز» مهاجم 19 ساله که مدتی پیش از این مدرسه در پارکلند فلوریدا اخراج شده بود بلافاصله پس از تیراندازی از محل فرار کرد اما ساعتی بعد توسط پلیس فدرال بازداشت شد.
اما مقامات اف ‌بی‌آی پس از این فاجعه، اقدام به جنایت کروز را ناشی از مشکلات روانی او می‌دانند، حال آنکه او رفتاری کاملا هوشیار نسبت به کاری که انجام می‌دهد داشته است. کروز که به خاطر مشکلات انضباطی از دبیرستان «استونمن داگلاس» اخراج شده بود یک فعال و علاقه‌مند حرفه‌ای در زمینه اسلحه بوده است. او پیش از آغاز تیراندازی اقدام به شلیک گلوله هشدار برای هم‌مدرسه‌ای‌هایش کرده و حتی زمانی که دانش‌آموزان از ترس فرار می‌کردند خود را میان آنها پنهان کرده تا از محل بگریزد.
برخی دانش‌آموزانی که او را می‌شناختند، گفته‌‌اند تمام مطالبی که کروز در صفحات اجتماعی منتشر می‌کرده، درباره سلاح بوده است. او بارها در صفحه اینستاگرامش تصاویر حیواناتی را منتشر کرده که آنها را به طرز ترسناکی کشته بود. همچنین بررسی صفحات اجتماعی مربوط به این قاتل جمعی نیز نشان می‌دهد رگه‌هایی از نژادپرستی در این نوجوان آمریکایی کاملا مشهود بوده است.  اما دونالد ترامپ که از زمان روی کار آمدن بارها از تسهیل قوانین فروش سلاح حمایت کرده و حتی محدودیت‌های فروش اسلحه به افراد دارای اختلالات روانی را رفع کرده، در واکنش به حادثه پارکلند، عامل آن را دارای اختلالات روانی معرفی کرده و مسؤولیت حادثه را به گردن مردمی انداخته که به گفته او از مشکلات کروز اطلاع داشتند اما به نیروهای امنیتی گزارش نکرده‌اند.
ترامپ حتی در مقابل این گزارش که نوجوان سفیدپوست مزبور حامی او بوده است، سکوت می‌کند و در توئیتی می‌آورد: «شواهد زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه عامل حمله فلوریدا، از مشکل روانی رنج می‌برده است و به دلیل رفتارهای بد و نامنظم از مدرسه اخراج شده بود. همسایگان و همکاسی‌ها می‌دانستند وی یک معضل بزرگ است. چنین موارد و نمونه‌هایی باید بارها و بارها به مقامات گزارش شوند!»
به گزارش سی‌ان‌ان، انگیزه‌‌های کروز در حالی از سوی مقامات امنیتی از سر اختلالات روانی توصیف شده که حتی در این صورت نیز او به‌خاطر تمایلات جنایی و نژادپرستانه‌‌‌‌اش باید در فهرست سیاه خریداران اسلحه قرار می‌گرفت اما در کمال تعجب او سال گذشته یک اسلحه را به صورت قانونی خریداری کرده که احتمالا با چراغ سبز همان فرمان ترامپ امکان چنین کاری را پیدا کرده است. کشتار مدرسه پارکلند که گویا دیگر در آمریکا تبدیل به یک پدیده عادی شده، اگر چه ما را بلافاصله به یاد کشتارهای بزرگی از این دست نظیر قتل‌عام 20 دانش‌آموز در ساندی هوک در سال 2012 توسط یک بچه مدرسه‌ای یا حادثه مشابه کلمباین در سال 2001 می‌اندازد اما در عین حال تکرار قتل‌عام‌های عصر ترامپ توسط کسانی محسوب می‌شود که متهم به جنون هستند اما به طور قانونی اسلحه می‌خرند.
اکتبر 2017 در مرگبارترین کشتار معاصر تاریخ آمریکا با سلاح گرم، یک سفیدپوست میانسال آمریکایی به نام «استفان پداک» به سمت جمعیتی که به سوی سالن کنسرت در «لاس وگاس» می‌رفتند، تیراندازی کرد و 58 نفر را به کام مرگ کشاند و بیش از 500 نفر دیگر را زخمی کرد. یک ماه بعد در نوامبر دست‌کم
 26 فرد عمدتا سیاهپوست در تیراندازی در کلیسایی در «سادرلند اسپرینگز» ایالت تگزاس به دست یک جوان سفیدپوست با انگیزه‌‌های آشکار نژادپرستانه کشته شدند.
اما دولت ترامپ و مقامات فدرال به هیچ وجه انگیزه‌‌های نژادپرستانه یا جنون تیراندازی ناشی از آزادی بی‌حد و حصر خرید و حمل سلاح را در این جنایات به رسمیت نشناخته‌‌اند و به جای آن حاکمان سفیدپوست مدام در حال دامن زدن به اسلام هراسی و مهاجرستیزی هستند.
موضوعی که نشان‌دهنده ارتباط مستقیم سیاستمداران آمریکایی از ترامپ گرفته تا سناتورها و نمایندگان عمدتا سفیدپوست کنگره با لابی پرنفوذ سلاح در آمریکا و منافع این لابی در دامن زدن به نژادپرستی است. روندی معیوب که به هر چه وحشی‌‌‌‌‌‌تر شدن جامعه یانکی‌ها منجر می‌شود که حتی در بدو پیدایش هم چیزی جز «غرب‌وحشی» نبود.
 

دولت دونالد ترامپ در ادامه سیاست‌های مداخله‌جویانه خود علیه ایران، ضمن حمایت از فتنه 88، خواستار آزادی سران فتنه88 شد. این بار سخنگوی
وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری سران فتنه شده است. به گزارش «وطن‌امروز»، در بیانیه سخنگوی وزارت خارجه آمریکا آمده است: «این هفته هفتمین سالگرد بازداشت مهدی کروبی و میرحسین موسوی نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2009 به همراه همسر موسوی، زهرا رهنورد فعال حقوق زنان است». «نوئرت هیثر» در این بیانیه مداخله‌جویانه، بازداشت سران فتنه را «مغایر تعهدات بین‌المللی ایران در مسائل حقوق بشری» خواند. این مقام آمریکایی پا را از این هم فراتر گذاشت و با دخالت در امور داخلی ایران، خواستار «آزادی فوری»
سران فتنه شد. به گزارش «وطن‌امروز»، حمایت آمریکا از فتنه 88 و سران آن به نخستین روزهای پس از انتخابات سال 88 بازمی‌گردد. آنگونه که مقامات آمریکایی روایت کرده‌اند، عناصر ایرانی مرتبط با فتنه 88، پیامی به مقامات آمریکایی مخابره کردند که در صورت حمایت علنی از آنان، حکومت جمهوری اسلامی براحتی می‌تواند این جریان را تحت عنوان توطئه خارجی بی‌اعتبار کند. بر همین اساس نیز آمریکا تلاش کرد پشت پرده، از فتنه 88 حمایت کند. اکنون 8 سال پس از برچیده شدن فتنه 88 توسط مردم،  دولت آمریکا برای چندمین بار در یک‌سال اخیر، بار دیگر به حمایت از سران فتنه 88 پرداخته و خواستار آزادی سران فتنه شد. پیش از این در  مهرماه سال جاری نیز دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، از فتنه سبز در راستای براندازی جمهوری اسلامی حمایت کرد و همزمان نیز از تشدید تحریم‌ها علیه کشورمان سخن گفت. ترامپ ضمن سخن گفتن از تشدید تحریم‌های ضدایرانی، خود را حامی مردم ایران قلمداد کرد و مدعی شد: تنها هدف رژیم ایران، آمریکایی‌ها نیستند، جمهوری اسلامی دانشجویان و معترضان در داخل ایران را در زمان اعتراضات جنبش سبز کشت! ترامپ سال‌ها قبل و پس از فتنه 88، دولت اوباما را به عدم حمایت از فتنه 88 متهم کرده بود. این اظهارات در حالی است که پیش از این مقامات دولت اوباما ضمن رد این اظهارات، بارها از هماهنگی با عناصر اصلی فتنه 88 در حوادث پس از انتخابات سال 88 گفته‌اند. جزئیات کمک‌های آمریکا به فتنه 88 را هیلاری کلینتون، وزیر وقت خارجه آمریکا در دولت اوباما سال 90 افشا کرد. او در ایامی که برخی عناصر فتنه 88 و مقامات آمریکایی به عملکرد دولت آمریکا در حمایت از فتنه 88 انتقاد می‌کردند، ابعاد حمایت‌های آمریکا و دلایل عدم حمایت علنی آمریکا را در این باره گفت. کلینتون که با بی‌بی‌سی فارسی گفت‌وگو می‌کرد، در پاسخ به سوالی درباره عدم حمایت کافی دولت آمریکا از فتنه 88 گفته بود: هر حمایتی از دست دولت آمریکا بر‌می‌آمده از جنبش سبز کرده است. وی در این باره گفت 2 سال پیش، از درون جنبش اعتراضی این صدا شنیده می‌شد که آمریکا باید مواظب باشد، طوری عمل نکند که عامل و حامی اصلی این جنبش جلوه کند چون در آن صورت اعتبار جنبش و امنیت هواداران آن به خطر می‌افتد. او گفت مثلا در لیبی، مخالفان قذافی اعلام کردند از هر گونه حمایت خارجی استقبال می‌کنند و آمریکا هم از آنها حمایت کرد اما رهبران اعتراضات ایران چنین استقبالی نمی‌کردند. کلینتون گفته بود دولت آمریکا از بیرون ایران هر حمایتی از دستش بر می‌آمد از معترضان کرد، از جمله از سایت توئیتر خواست اعمال تغییرات خود را مدتی به تعویق بیندازد اما در عین حال مراقب بود زیاده‌روی نکند. کلینتون حتی در کتاب خاطرات خود به این اتفاقات اشاره کرده و به پیام رابط‌های آمریکا در ایران پرداخته است. او نوشته است: «رابط‌های‌مان در ایران ما را ترغیب کردند تا حد امکان در این زمینه سکوت کنیم. آنها نگران بودند که اگر آمریکا در حمایت از معترضان سخنی بگوید یا اینکه سعی کنیم در امور مداخله کنیم، این مساله سبب شود رژیم ایران اعتراض‌ها را تحت عنوان توطئه خارجی بی‌اعتبار کند. بسیاری از تحلیلگران اطلاعاتی و کارشناسان ایران با این مساله موافق بودند. با این حال، وسوسه شدیدی برای ایستادگی و اعلام حمایت‌مان از ملت ایران و ابراز انزجار از شیوه‌های رژیم وجود داشت. این نقشی بود که مناسب آمریکا و همگام با ارزش‌های دموکراتیک این کشور بود.» وزیر وقت خارجه آمریکا پشت صحنه‌های آشوب در ایران را نیز اینگونه روایت کرد: «در پشت صحنه، گروه من در وزارت خارجه به طور مداوم با فعالان در ایران در ارتباط بودند و برای جلوگیری از تعطیل شدن توئیتر، به طور فوریتی مداخله کردند؛ قطع شدن توئیتر به معنای از بین رفتن یکی از وسایل اصلی ارتباطی معترضان بود».

سلمان  ایزدی*: در روزهای گذشته بودجه سال 97 شورای نگهبان مورد توجه برخی منتقدان قرار گرفته است. اگرچه توجه و موشکافی دقیق می‌تواند مانع بسیاری از ریخت و پاش‌های نادرست در کشور همچون حقوق‌های نجومی شود اما به همان میزان بررسی ژورنالیستی و غیرعلمی موضوعات مهم می‌تواند به ساختار حقوقی کشور آسیب بزند و سطح مطالبات اجتماعی و رسانه‌ای را کم‌عمق کرده و باعث شنیده نشدن مطالبات درست و منطقی نیز شود. از این رو منتقدان مسؤولیتی مهم در تعمیق مطالبات اجتماعی و رسانه‌ای و اصلاح امور به دست مردم دارند. یکی از موضوعاتی که طی روزهای اخیر توسط یکی از این منتقدان مطرح شده بود، مقایسه بودجه سال 67 شورای نگهبان با بودجه سال 97 این نهاد بود.
این منتقد اینگونه عنوان می‌کند: «سال ۶۷ بودجه شورای نگهبان ۶ میلیون تومان بود. وظیفه شورای نگهبان از سال ۶۷ تا الآن که اضافه نشده است. غیر از بودجه انتخابات، بودجه شورای نگهبان ۲۰ هزار برابر شده است».(1)
اما آیا مقایسه بودجه سال 67 با سال 97 منطقی و درست است؟ در این باره باید موارد زیر را مورد توجه قرار داد.
1- برخلاف ادعای مطرح شده، شورای نگهبان تا زمان مجلس ششم از نظر سازمانی مستقل نبوده و به مجلس شورای اسلامی وابسته بوده است و تا این دوران از نظر بودجه‌ای زیرمجموعه مجلس شورای اسلامی به شمار می‌آمده است. بخشی از بودجه این نهاد مربوط به قانونگذاری و انتخابات، در بودجه کل قوه مقننه لحاظ و مابقی در سرفصل‌های مجزا ذیل بودجه مجلس شورای اسلامی درج می‌شده است. در همین دوران بتدریج ساختار شورای نگهبان شکل می‌گیرد و با جابه‌جایی مجلس از محل ساختمان قدیم به بهارستان، شورای نگهبان نیز استقلال سازمانی و مالی بیشتری پیدا می‌کند، لذا ادعای بودجه 6 میلیون تومانی شورای نگهبان در سال 67 از اساس غیرمستند و فاقد مبناست.
2- مقایسه ارزش پول سال 67 با سال 97 نشان می‌دهد آنگونه که ادعا شده بودجه شورای نگهبان افزایش نامتعارفی داشته است، صحیح نیست. ارزش پول ملی 2 معنی دارد؛ یکی از منظر مسائل داخلی و ارزش دارایی‌های بانک مرکزی است (پشتوانه پول‌های چاپ شده) و دیگری از جهت نرخ برابری با پول‌های خارجی (ارز). طی سال‌های مختلف ارزش پول ملی ایران به دلایل مختلف از جمله نوسانات بازارهای جهانی، جنگ نظامی 8 ساله علیه ایران، تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی، اقدامات بانک مرکزی و... دارای نوساناتی بوده است که باعث کاهش قدرت پول ملی نیز شده است؛ از این رو تومان سال 67 به لحاظ ارزش با تومان سال 97 برابر نیست. بنا بر آمارهای رسمی در سال 67 هر دلار حدود 6 تومان ایران و قیمت سکه نیز 9939 تومان بوده است، در حالی که امروز هر دلار 4650 تومان و هر سکه یک میلیون و 471 هزار تومان مبادله می‌شود. این مساله به این معنی است که ارزش دلار آمریکا و تومان ایران به نسبت یکدیگر حدود 758 برابر و قیمت سکه بهار آزادی امروز 148 برابر شده است.
3- سومین دلیلی که نشان می‌دهد مقایسه بودجه سال 67 با 97 شورای نگهبان درست و منطقی نیست، مقایسه رقم بودجه کل کشور در سال 67 با 97 است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد رقم بودجه سال 67 کل کشور نیز با بودجه سال 97 کل کشور قابل قیاس نیست و در واقع اینطور نبوده که بودجه شورای نگهبان افزایش پیدا کند و بودجه کل کشور ثابت بماند و در نتیجه شورای نگهبان نسبت به سال 67 از میزان بیشتری از بودجه بهره‌مند شود.
بنا بر آمارهای رسمی و متن قوانین بودجه سنواتی کل کشور، میزان درآمدها و هزینه‌های دولت از سال 67 تاکنون(سال 96) 1280 برابر و نسبت به بودجه سال 97، 1324 برابر بیشتر شده است. بودجه سال 67 نه هزار و هشت میلیارد و دویست و نود و نه میلیون و سیصد و چهل و هفت هزار ریال ( 000/347/299/008/9) و بودجه سال 96 یازده میلیون و پانصد و بیست و چهار هزار و پانصد و شصت و پنج میلیارد و نهصد و شصت و نه میلیون ریال
(000 /000 /969 /565 /524 /11 )بوده است و بودجه سال آینده (97)، 000/000/674/354/949/11 ریال است. در نتیجه بودجه شورای نگهبان نیز به همین میزان افزایش یافته و متناسب با رقم بودجه رشد کرده است.
4- چهارمین دلیل رد اشکال وارد شده به بودجه شورای نگهبان و مقایسه آن با بودجه سال 67، نرخ تورم سالانه و قیمت هزینه‌ها و مصارفی است که سال 67، بودجه شورای نگهبان برای آن مصرف می‌شده و مقایسه آن با هزینه‌های دوران فعلی. بنا بر آمار منتشر شده در سال 67 حداقل حقوق و دستمزد کارمندان 2490 تومان بوده است، حال آنکه حداقل حقوق و دستمزد امسال (96)، 930 هزار تومان بوده است. سایر هزینه‌های مصرفی نیز بنا بر نرخ تورم سالانه به همین ترتیب افزایش داشته که نتیجه آن روی میزان بودجه قابل درک و ملاحظه است.
5- منتقد محترمی که خواستار اختصاص همان 6 میلیون تومان بودجه سال 67 به شورای نگهبان در سال 97 شده است، خود زمانی در سازمان برنامه و بودجه کشور مسؤولیتی گران داشته است و می‌داند 6 میلیون تومان سال 67 حقوق حداکثر 5 کارمند شورای نگهبان و وظایف خطیر این نهاد در حراست و صیانت از عالی‌ترین سند میثاق ملی کشور یعنی قانون اساسی است. با این حساب چند حالت بیشتر متصور نیست: 1- یا صیانت از قانون اساسی باید تعطیل شود و وظایف شورای نگهبان بر زمین بماند. 2- یا به تمام مصوبات مجلس شورای اسلامی، استعلامات دیوان عدالت اداری، اساسنامه‌های سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی، تفسیر قانون اساسی، صلاحیت کاندیداهای انتخابات مجلس شورای اسلامی، صلاحیت کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری، صلاحیت کاندیداهای انتخابات مجلس خبرگان رهبری، نظارت بر فرآیند انتخابات‌ها و تأمین سلامت انتخابات‌های ریاست‌جمهوری، مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری همین 5 نفر رسیدگی کنند. 3- بودجه موارد فوق از غیر دولت نظیر حق‌الوکاله‌های دریافتی همان وکیل منتقد تأمین شود.
6- این منتقد که به حرفه وکالت نیز اشتغال دارد، در سوگندنامه وکالت خویش قسم یاد کرد: «در این موقع که می‌خواهم به شغل شریف وکالت نائل شوم، به خداوند قادر متعال قسم یاد می‌کنم که همیشه قوانین و نظامات را محترم شمرده، و جز عدالت و احقاق حق منظوری نداشته، و بر خلاف شرافت قضاوت و وکالت اقدام و اظهاری ننمایم. و نسبت به اشخاص و مقامات قضایی و اداری و همکاران و اصحاب دعوی و سایر اشخاص، رعایت احترام را کرده و از اعمال نظریات سیاسی و خصوصی و کینه‌توزی و انتقامجویی احتراز کرده و در امور شخصی و کارهایی که از طرف اشخاص انجام می‌دهم، راستی و درستی را رویه خود قرار داده و مدافع حق باشم و شرافت من وثیقه این قسم است که یاد کرده و ذیل قسم‌نامه را امضا می‌کنم». این بررسی ابتدایی نشان داد او به عدالت سخن نگفته و بر خلاف شرافت، قضاوت کرده است. او چندی پیش نیز در پاسخ به خبرنگاری درباره این سوال که «در دادگاهی به‌عنوان شاهد شرکت کردید و به نفع «فائزه هاشمی» شهادت دادید که این شهادت منجر به زندانی شدن شما شد، از آن دادگاه بگویید.» گفته بود: «سال 76 فائزه هاشمی با من تماس گرفت و گفت من خبر حضور سردار نقدی در درگیری نمازجمعه را در روزنامه زن نوشتم و وی به همین دلیل از من شکایت کرده، من هم شما را به‌عنوان شاهد معرفی کردم و می‌خواهم به دادگاه بیایید اما من گفتم هرچه دیده بودم را در شورای عالی امنیت ملی گفتم و دیگر در هیچ دادگاهی حاضر نمی‌شوم. بعد از آن محسن هاشمی با من تماس گرفت و گفت حاج آقا می‌خواهد شما را ببیند و من به منزل مرحوم رفسنجانی رفتم و قضیه را کامل توضیح دادم و بعد از آن مرحوم رفسنجانی شخصا از من خواستند در دادگاه به نفع فائزه شرکت کنم و من هم به خاطر آیت‌الله مجبور شدم که قبول کنم و به دادگاه بروم. در نهایت فائزه هاشمی تبرئه شد اما من به جرم شهادت کذب به 4 ماه حبس محکوم شدم».(2)
او شرافت خویش را وثیقه راستی و درستی و دفاع خویش از حق قرار داده بود و آن را ضمانت سوگند خویش اعلام کرده بود. اکنون که وی خلاف سوگند وکالت خویش عمل کرده است و شرافت خود را بر باد داده، آیا از حرفه شریف وکالت نباید استعفا کند و یا پروانه وکالت او باطل شود؟
7- اما سوال پایانی آنکه وکیل منتقد هم در سال 96 حاضر به دریافت حق‌الوکاله خود به نرخ سال 67 است؟!
 ***
*کارشناس بودجه
پی‌نوشت:
  1- محمود علیزاده‌طباطبایی: http://aftabnews.ir/fa/news/502846
2- محمود علیزاده‌طباطبایی: http://www.farsnews.com/13961023000072

اسدالله خسروی: دولت برای کنترل آشفته‌بازار ارز و سکه اقدام به انتشار گواهی سپرده ریالی و ارزی و پیش‌فروش سکه کرده است تا با این راهکار نه‌تنها نقدینگی گسترده موجود را جذب کند، بلکه مانع سفته‌بازی در بازار ارز و سکه هم شود. به گزارش «وطن‌امروز»، 6 ماه پیش طبق بخشنامه بانک مرکزی بانک‌ها مکلف شدند نرخ سود علی‌الحساب را 15 درصد برای متقاضیان سپرده یک‌ ساله و حداکثر 10 درصد برای سپرده‌های روزشمار در نظر بگیرند. این تصمیم دولت که با هدف رونق تولید و اقتصاد کشور عملیاتی شد، موجب شد سپرده‌گذاران با توجه به کاهش سود بانکی بتدریج اقدام به خروج سپرده‌های خود از بانک‌ها کنند، چرا که سود بانکی برای آنها دیگر جذابیتی نداشت اما این پول‌های سرگردان نه‌تنها سر از بخش تولید و صنعت در نیاورد، بلکه سیل‌آسا وارد بازارهای سکه و ارز شد تا جایی که نرخ دلار و سکه طی این مدت به ترتیب از 3800 تومان به بیش از 5 هزار تومان و از یک میلیون و 115 هزار تومان به یک میلیون و 575 هزار تومان رسید. به اعتقاد کارشناسان، دولت با تصمیمات خلق‌الساعه و بی‌توجه به تبعات طرحی چون کاهش نرخ سود بانکی، اقتصاد کشور را به دست دلالان و سفته‌بازان سپرده تا در این آشفته‌بازار عده‌ای سودجو منتفع شده و در نهایت دود چنین تصمیم‌گیری غلطی به چشم مردم برود. رئیس سابق هیات‌مدیره بانک قرض‌الحسنه مهر ایران درباره تصمیم اخیر دولت مبنی بر انتشار اوراق مشارکت با سود 20 درصد به «وطن‌امروز» گفت: زمانی که دولت اقدام به کاهش نرخ سود بانکی به 15 درصد کرد باید تبعات آن را در نظر می‌گرفت تا اکنون دوباره‌کاری نمی‌کرد. اسماعیل صابری تصریح کرد: کاهش نرخ سود بانکی زمانی که بسترهای لازم برای جذب نقدینگی در بخش‌های اقتصاد وجود ندارد، تصمیمی اشتباه است که به زیان اقتصاد کشور تمام می‌شود. وی با بیان اینکه دولت با هدف کمک به تولید دست به کاهش نرخ سود بانکی زد، آن هم در حالی که بدنه اقتصاد در شرایط رکود، توانایی جذب نقدینگی به نفع تولید را نداشت، گفت: کمک به تولید و صنعت کشور با کاهش نرخ سود بانکی دردی را دوا نمی‌کند، چرا که این رویکرد نیازمند کار کارشناسی دقیق است و در کوتاه‌مدت جواب نمی‌دهد. این کارشناس بانکی تصریح کرد: کاهش نرخ سود بانکی به 15 درصد نه‌تنها به فعال شدن سایر بازارهای موازی چون سکه، ارز و سفته‌بازی انجامید، بلکه سپرده‌های مردم را نیز از بانک‌ها خارج کرد. در این میان باید به این نکته مهم توجه داشت که همزمان با کاهش نرخ سود بانکی، اقدامی در راستای کاهش نرخ سود وام‌ و تسهیلات اتفاق نیفتاد. وی اضافه کرد: پیش از کاهش نرخ سود بانکی با هدف کمک به تولید و صنعت باید زیرساخت‌ها فراهم باشد، چرا که اکنون با توجه به رکودی که در بخش صنعت و تولید کشور هست، کسی حاضر به سرمایه‌گذاری در این بخش نیست و سرمایه‌گذاران ترجیح می‌‌دهند پول‌ خود را به بازارهای سودآور ببرند. این کارشناس بانکی افزود: با انتشار اوراق مشارکت با نرخ سود 20 درصد، بخش بزرگی از سپرده‌های کوتاه‌مدت بانکی که با نرخ 10 درصد در بانک‌ها بودند به سمت خرید اوراق مشارکت می‌روند که عملا سیاست کاهش نرخ سود بانکی و ضعف آن نمایان می‌شود. وی در انتها هدف دولت از این رویکرد را جذب نقدینگی و مهار تورم عنوان کرد.
نرخ ۲۰ درصد با سررسید یک‌ساله
با اعلام بانک مرکزی مبنی بر آغاز فروش اوراق مشارکت یک ساله با نرخ سود ۲۰ درصدی، بانک‌ها مسابقه‌ای را برای اعلام آمادگی خود برای پذیرش مشتریان آغاز کرده‌اند. به گزارش مهر، با مصوبه روز چهارشنبه دولت مبنی بر در نظر گرفتن تمهیداتی برای کنترل بازار ارز، 3 گزینه برای جذب سرمایه‌های مردم پیشنهاد شده است که بر اساس آن، اولین گزینه فروش اوراق مشارکت ریالی با نرخ سود ۲۰ درصدی به صورت یک‌ساله است. در گزینه بعدی فروش اوراق مشارکت ارزی و در گزینه سوم هم، پیش‌فروش سکه با نرخ یک میلیون و 300 هزار تومانی برای پیش‌خریدهای یک‌ساله و یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومانی برای پیش‌خریدهای 6 ماهه است. در واقع، دولت مصوب کرده در بخش انتشار گواهی سپرده ریالی، به شبکه بانکی کشور اجازه داده می‌شود از تاریخ 28/11/1396 به مدت ۲ هفته نسبت به انتشار گواهی سپرده ریالی با نرخ ۲۰ درصد اقدام کند. اوراق مزبور با سررسید یک سال منتشر می‌شود که نرخ بازخرید قبل از موعد آن ۱۴ درصد خواهد بود. در بخش انتشار گواهی سپرده ریالی مبتنی بر ارز، به شبکه بانکی کشور اجازه داده شده گواهی سپرده ریالی ارزبنیان با سررسیدهای یک و ۲  ساله منتشر کند. نرخ ریال مورد محاسبه در زمان افتتاح گواهی سپرده متوسط یک ماه قبل سامانه سنا خواهد بود و نرخ سود برای سررسیدهای یادشده به ترتیب ۴ و 5/4 درصد خواهد بود و در سررسید، ارز یا معادل ریالی آن به نرخ متوسط یک هفته قبل سامانه سنا به دارنده اوراق پرداخت خواهد شد. در صورت بازخرید این اوراق قبل از سررسید، سود سپرده کوتاه‌مدت ریالی (۱۰ درصد) به دارنده اوراق پرداخت خواهد شد. در بخش پیش‌فروش سکه بهارآزادی نیز بانک مرکزی نسبت به پیش‌فروش 6 ماهه سکه بهار آزادی با نرخ ۱۴ میلیون ریال و پیش‌فروش یک ساله سکه بهار آزادی با نرخ ۱۳ میلیون ریال از طریق شعب منتخب بانک ملی اقدام خواهد کرد. در این میان مسابقه‌ای میان بانک‌ها برای فروش اوراق مشارکت ریالی با نرخ ۲۰ درصدی برقرار شده است که به نظر می‌رسد در شرایط کنونی با نرخ‌های سود بانکی که برای سپرده‌های بانکی یک‌ساله نرخ ۱۵ درصد و برای سپرده‌‌های کوتاه‌مدت ۱۰ درصد اعمال می‌شود، برای مردم جذاب باشد. بنابراین بانک‌ها نیز با شناسایی این فرصت، تلاش کرده‌اند این اوراق را از امروز (شنبه ۲۸ بهمن‌ماه) به فروش برسانند. بر این اساس تاکنون 8 بانک و 2 موسسه اعتباری برای فروش گواهی سپرده ریالی ۲۰ درصدی اقدام کرده‌‌اند که در میان اسامی آنها، بانک‌های دولتی و خصوصی و موسسات اعتباری به چشم می‌خورد. بر این اساس مردم به مدت 2 هفته فرصت دارند نسبت به خرید گواهی سپرده ریالی با نرخ ۲۰ درصد اقدام کنند.

 دبیرکل حزب‌الله لبنان در نخستین سخنرانی خود پس از واقعه تاریخی سرنگونی جنگنده پیشرفته رژیم صهیونیستی توسط پدافند ارتش سوریه، از آغاز جنگ برای آزادی جولان اشغالی خبر داد، جنگی که پیش‌تر رسانه‌های اسرائیلی نیز بدان اعتراف کرده بودند. سیدحسن نصرالله عصر جمعه در مراسم گرامیداشت فرماندهان شهید حزب‌الله در بیروت تحت عنوان «حفظنا الوصیه» اعلام کرد: «به نظر می‌رسد کل منطقه در کانون جنگ نفتی و گازی قرار گرفته است». به گفته او  دشمن اسرائیلی دنبال فرصتی مثل حضور دونالد ترامپ در رأس قدرت در آمریکا می‌گشت تا جولان را به خاک فلسطین اشغالی الحاق کند. بنابراین جولان دیگر فقط مساله امنیت ملی لبنان و سوریه نیست بلکه منبع بزرگی برای آب، نفت و گاز است. او نه‌تنها جنگی را که اسرائیل بر سر بلوک9 (منطقه دریایی نزدیک ساحل لبنان) آغاز کرده بلکه اشغال جولان را به‌خاطر مقادیر زیادی نفت و گاز دانست که در آنها پیدا شده است. او همچنین جنگ نفتی و گازی را که توسط آمریکایی‌ها در منطقه اداره می‌شود، یکی از علل جنگ‌های سوریه و عراق، جنگ در جولان و اختلاف ترکیه و قبرس دانست. از نظر نصرالله مهم‌ترین میادین نفتی در سوریه در شرق رود فرات است و علاوه بر این  دولت ترامپ عراق را به چشم نفتی می‌بیند که اینها دلیل اشغالگری آمریکا در شرق سوریه و حمایت از بقایای داعش است، در حالی که واشنگتن گفته بود بعد از نابودی داعش این کشورها را ترک می‌کند. او همچنین به کردها توصیه کرد فریب بودجه 750 میلیون دلاری پنتاگون برای تجهیز خود را نخورند چون آمریکا آنها را به ثمن بخس می‌فروشد. رهبر مقاومت به لبنانی‌ها توصیه کرد در جنگ جدید انرژی متحد باشند چون بر خلاف آنچه برخی لبنانی‌ها در زمان اشغال جنوب توسط اسرائیل تصور می‌کردند، امروز جنگ انرژی بر سر ثروت نفتی موجود در جنوب (بلوک9) است که این نبردی اقتصادی برای همه لبنانی‌هاست. همچنین او درباره خطر دیوارکشی اسرائیل در خاک لبنان در آینده هشدار داد. سیدحسن نصرالله با اشاره به سفر تیلرسون به لبنان از پیام‌های تهدیدآمیز آمریکا به عنوان «شیطان اختلاف‌افکن» به بیروت خبر داد و از مردم لبنان خواست به آمریکا بگویند اگر آنها را تهدید کنند آنها هم از طریق حزب‌الله، اسرائیل را تهدید می‌کنند. دبیرکل حزب‌الله با اعلام اینکه لبنان متحد تصمیم خود را به مبارزه گرفته است، اعلام کرد مقاومت حتی برای تعیین مرزهای آبی و خاکی لبنان با رژیم صهیونیستی آماده است خلأ دولت را پر کند.
او ادامه داد: «تنها قدرتی که شما لبنانی‌ها در این جنگ دارید، مقاومت است، زیرا برای ارتش لبنان ممنوع کرده‌اند حتی موشک در اختیار داشته باشد. اما امروز هر لبنانی‌ می‌تواند بایستد و بگوید تند نروید. اگر ما را بزنید، شما را می‌زنیم».
سیدمقاومت نقض مکرر حریم هوایی و دریایی لبنان توسط رژیم صهیونیستی را نیازمند علاج دانست و خواستار ایجاد پدافند هوایی مشابه سوریه برای لبنان شد. او گفت: «سوریه را نگاه کنید. در حال دفاع از خودش است. آنچه هفته گذشته رخ داد و جنگنده اسرائیلی ساقط شد موفقیتی بزرگ و مهم است. سران سوریه از مدتی پیش تصمیم خود را گرفته‌اند که هر هواپیمای اسرائیل که وارد حریم هوایی سوریه بشود، پدافند هوایی با آن مقابله کند». به گفته او آنچه اسرائیل را از جنگ باز می‌دارد، عدم اطمینانش از پیروزی در جنگ است و در این باره از بسته بودن دست صهیونیست‌ها حتی در مقابل مردم تحت محاصره  فلسطین و مقاومت ایران در مقابل قدرت‌های جهان مثال آورد.
دبیرکل حزب‌الله در پایان سخنانش به هفتمین سالگرد انقلاب بحرین اشاره کرد و  درباره اقدامات رژیم آل‌خلیفه برای تغییر بافت جمعیتی در بحرین هشدار داد. او همچنین سکوت جهان در قبال جنایت‌های وحشتناک علیه مردم یمن را تقبیح کرد.

پیمان زمانی: هر چند ساختار ادبی و شعری‌اش به هم می‌ریزد اما به اقتضای این موضوع مهم، بیت زیبای «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد» را باید این‌گونه بازنویسی کرد: «تنت به ناز طبیبان بدون کارتخوان نیازمند مباد!»
موضوع، تاسفبار و نگران‌کننده است: «براساس اعلام سازمان امور مالیاتی، سالانه بین ۱۳ تا ۳۰ هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی در کشور اتفاق می‌افتد که در این میان، بسیاری از پزشکان ایرانی، با وجود درآمد‌های نجومی، مالیات نمی‌دهند تا با فرار مالیاتی سالانه ۶۰۰ میلیارد تومانی رکورد بزنند!»
در شرایطی که این‌ روزها، حتی باقالی‌فروش‌های دوره‌گرد هم حداقل یک دستگاه کارتخوان روی چرخ خود گذاشته‌اند تا مشتری برای پرداخت وجه به عسر و حرج نیفتد، با این‌ حال در مطب گروهی از پزشکان،  برخی داروخانه‌ها و حتی تعدادی از مراکز درمانی یا دستگاه کارتخوان نیست و مردم ناچارند پول نقد پرداخت کنند یا کارتخوان هست اما متصدی دریافت وجه، با لحنی گاهی دلپذیر و گاهی طلبکارانه، مراجعه‌کنندگان را به شنیدن این جمله میهمان می‌کند: «دستگاه کارتخوان خراب است؛ نقدی بپردازید!» این قشر تحصیلکرده و مرفه که در ظاهر جزو طبقه اهل فرهنگ و قانون در عرف جامعه شناخته می‌شوند در حالی به قانون مالیات، ویروس مرگ تزریق می‌کنند و از پرداخت آن فراری هستند که مالیات به روش‌های گوناگون از درآمد ماهانه اقشار متوسط و کم‌درآمد جامعه کسر می‌شود و همین اقشار متوسط و کم‌درآمد که مالیات‌شان را می‌پردازند، بخش قابل توجهی از درآمدشان را برای درمان به اینگونه پزشکان با درآمد نجومی می‌پردازند تا  مالیات ندهند.
اینجاست که طبقه متوسط و ضعیف جامعه، روز به روز به سمت ضعف می‌رود و  برخی پزشکان متخلف، هر روز با قانون‌شکنی، پولدارتر می‌شوند. به احتمال زیاد زمانی هم که پای سخن برخی از پزشکان بنشینیم با ژست‌های روشنفکرانه به اندازه یک مثنوی هفتادمن، انتقاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارند و از رشد قانون‌شکنی در کشور می‌نالند.
جالب اینجاست که هیچ سازمانی نمی‌تواند پزشکان را مجبور به استفاده از کارتخوان کند، چرا که طبق قانون، فرد در داشتن یا نداشتن کارتخوان، مختار است. اما آن سوی ماجرا این است که تا سال گذشته، مجازاتی هم برای فرار از مالیات در قوانین ما تعیین نشده بود و از سال گذشته، قانونگذاران پس از این همه سال، سرانجام به این نتیجه رسیدند که براساس ماده ۲۷۴ قانون مالیات‌های جدید، جرم مالیاتی را تعریف کنند و برای آن مجازات زندان در نظر بگیرند.
اما نکته تاسفبار این است که از سال گذشته، همین قانون جدید درباره برخی پزشکانی که مالیات نمی‌دهند اجرا نمی‌شود، انگار نه انگار که طبق بند «ب» ماده ۹۶ قانون مالیات مستقیم، پزشکان و دندانپزشکان دارای مطب به عنوان اشخاص حقیقی، همه ساله باید درصدی از درآمد خود را به‌ عنوان مالیات به دولت بپردازند. به نظر می‌رسد انگیزه این افراد از حذف پرداخت مالیات واضح است و چندان نیاز به توضیح و واکاوی ندارد، به نظر شما چه انگیزه‌ای جز ثروت‌‌اندوزی و در ادبیات اخلاقی، «حرص و آز» می‌تواند دلیل تخلف مالیاتی تعدادی از پزشکان باشد؟!
اما پرسش اصلی اینجاست که مگر بانک اطلاعاتی پزشکان موجود و تعداد آنان مشخص نیست که بر آنها نظارت مالیاتی صورت بگیرد؟ و این وضعیت هرج و مرج تا کی قرار است زیر سایه کم‌توجهی سازمان‌هایی مانند امور مالیاتی، وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی ادامه پیدا کند؟ در حقیقت چه موضوعی جز توجه نداشتن کافی به ‌نظارت باعث شده است این گروه از پزشکان بدون هراس از قانون، مرتکب اینگونه رفتارها برای فرار مالیاتی شوند و کک‌شان هم نگزد و تا چه زمانی قرار است برخی پزشکان با له کردن قانون مالیات، امنیت اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی را تضعیف کنند اما به جایی  پاسخگو نباشند؟
 

احسان سالمی: یکی از بحث‌های این روزهای سینما، پیرامون الفاظی چون سینمای مستقل، سینمای ارگانی و... می‌چرخد اما چه کسی تعریف مشخصی از سینمای مستقل دارد؟ از سینمای ارگانی چطور؟ ساختن فیلم نیاز به سرمایه دارد. ممکن است این سرمایه در اختیار نهادهایی با تعریف و کارکرد مشخص باشد و ممکن است شرکت‌های فیلمسازی که پس از یک سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت در سینما و طی کردن فرآیند هزینه، پخش و آورده، به نقطه‌ای از تعادل یا سوددهی مالی رسیده باشند هم سرمایه‌گذاری کنند. سینما البته میهمان‌های ناخوانده‌ای هم دارد که نه نهادهای حاکمیتی موظف به تولید هستند و نه شرکت‌های فیلمسازی. خودشان هستند با رابطه‌هایی که دارند. از بانک‌های خصوصی متعدد که در غفلت دولت سربرآورده‌اند تا شرکت‌های پرپولی که در جامعه مصرفی امروز می‌توانند یک‌شبه به سرمایه‌های کلان میلیاردی برسند. اما این شرکت‌ها در اختیار چه کسانی است؟ عمدتا آقازاده‌هایی هستند که پول‌های بادآورده را به سینما می‌آورند. پول بادآورده، نظام مالی و حقوقی سینما را به هم می‌ریزد. با پول بادآورده دستمزدهای بازیگران و عوامل فیلم کلان‌تر می‌شود. پول بادآورده به برخی می‌رسد و به برخی نمی‌رسد. معمولا خوش‌نقش و نگارها و استارها و سلبریتی‌ها بهره بیشتری از «پول بادآورده» می‌برند. دست گروهی دیگر اما خالی می‌ماند. نهادهای سنتی سرمایه‌گذار در فیلم مانند فارابی بودجه محدود خود را میان همه «دست‌های خالی» تقسیم می‌کنند. نتیجه  این مدل تقسیم پول توسط فارابی هم مشخص است. سینمای کم‌مخاطب و بی‌بهره از گیشه. سرمایه فارابی بازنمی‌گردد و سینمای دولتی متکی به پول نفت، لنگان لنگان مسیر شکست خورده پیشین را ادامه می‌دهد. در آن سو اما ورود آقازاده‌ها چرخه «سینما- مخاطب» را بهتر از نهادهایی مثل فارابی می‌چرخاند، چرا که سازوکارهای یک فیلم بفروش را با «پول‌های بادآورده» فراهم می‌کند؛ قصه‌های خوبی که سال‌ها توسط نهادهای سینمایی پس زده شده‌اند به علاوه ستاره‌های سینما و کارگردانانی که اسم درکرده‌اند. اسمش را گذاشته‌اند سینمای مستقل اما مستقل از چه؟ مستقل از پول نفتی که با واسطه در اختیار آقازاده‌ها قرار می‌گیرد؟
مستقل از تهیه‌کنندگانی که سهامدار یا عضو هیات مدیره بانک‌ها هستند و احتمالا با سپرده‌های مردم پز هنری می‌دهند؟ یا مستقل از متهمان و بازداشتی‌های پرونده‌های کلان اختلاس؟ سابقه این سینما به سال‌های دور بازنمی‌گردد. یکی از فیلمسازان مدعی سینمای مستقل همکاری و کارگردانی برای فیلمی را در کارنامه دارد که بابک زنجانی سرمایه‌گذار آن بوده است؛ یعنی مستقیم از شیرنفت. «تابو»، «خوب، بد، جلف»، «سیزده»، «نقش نگار» و تعداد زیادی از فیلم‌های سینمای ایران و در جشنواره امسال «بمب؛ یک عاشقانه»، «مصادره» و «مغزهای کوچک زنگ‌زده» نمونه‌هایی از این سینما هستند. فیلم‌های دیگری هم در سینما هستند که سرمایه‌گذاران‌شان به واسطه تهیه‌کنندگی آن برنده مزایده‌ها و برخوردار از معافیت‌های مالی کلان می‌شوند. تکلیف این داخلی‌ها مشخص است؛ استقلال برای کارگردانی که فیلمش را با سپرده‌های مردم یا اسپانسرینگ شرکت‌های معلوم‌الحال ساخته، لطیفه‌ای بشدت خنده‌دار است. برای توجیه پیدا کردن این خنده البته باید از این پس با دقت بیشتری به «تیتراژ»‌ها نگاه کنید.
یک سویه ماجرای سینمای مستقل هم داعیه سفارشی‌سازان سفارتی پیرامون استقلال است. یکی از این مدعیان مجید برزگر است که کارگردان اختتامیه‌ها و افتتاحیه‌های جشنواره‌های داخلی است و اخیرا پیرامون سینمای مستقل اظهار نظرهایی داشته است. او در انتقاد از بهرام توکلی که گفته است «سینمای مستقل نداریم»، با آوردن نام‌هایی از ابراهیم گلستان (که مستندهایش را رسما با پول بی‌بی‌سی تولید کرده است) تا محمد رسول‌اف، مدعی شده اتفاقا سینمای مستقل داریم. برزگر البته و شاید ناشیانه به عناوین و اسم‌هایی اشاره کرده که ادعای استقلال برای آنها عجیب و غریب است. برزگر خود از جمله چهره‌های فعال سینمای ایران در سال‌های اخیر است که در زمینه دریافت سرمایه‌های خارجی و تولید آثار مشترک با سایر کشورها ید طولایی دارد. «پریدن از ارتفاع کم» یکی از این فیلم‌هاست که با اعلام رسمی با سرمایه‌گذاری فرانسه ساخته شد. سرمایه‌گذاری خارجی هم مسبوق به سابقه است؛ «باد ما را خواهد برد»، «ده»، «کپی برابر اصل» و «پنج» از ساخته‌های عباس کیارستمی با سرمایه‌گذاری فرانسوی تولید شده‌اند. البته فیلمسازان دیگری که به سفارش سفارت‌ها تولیداتی داشته‌اند؛ کارگردانانی که خود را مستقل اعلام می‌کنند و مدام با برچسب به سینمای ملی آن را سینمای ارگانی و سفارشی عنوان می‌کنند؛ «فصل پنجم» و «زمستان است» از رفیع پیتز، «ایستگاه متروک» و «کافه ترانزیت» که اولی با فیلمنامه کامبوزیا پرتوی و دومی به نویسندگی و کارگردانی‌اش ساخته شده است، «لاک‌پشت‌ها‌ پرواز می‌کنند» و «نیوه مانگ»  از بهمن قبادی، «ازدواج موقت» رضاسرکانیان و... از جمله این تولیداتند. «سکوت» و «سیب» از خانواده مخملباف و «گذشته» و «فروشنده»به کارگردانی اصغر فرهادی با سرمایه‌گذاری شرکت فرانسوی تولید شد و در همان زمان بحث‌های زیادی پیرامون سرمایه‌گذاری خواهر امیر قطر در این پروژه در گرفت.
این نوشته البته «پرونده ناتمام» مدعیان سینمای مستقل است که تلاش می‌کنند با فرار به جلو و برچسب‌زنی به فیلمسازانی که با بودجه‌های مشخص، شفاف و برآمده از نهادهای ملی فیلم می‌سازند، خود را از میدان سوال و توضیح دور کنند تا کسی درباره سرمایه‌گذاران فیلم‌های‌شان صحبت نکند و در پوششی که رسانه ملی برای‌شان ایجاد می‌کند، مدعی پرطمطراق استقلال در سینما باشند. «هفت»، «رشیدپور» و «تلویزیون» در 10 روز جشنواره هیچ اشاره‌ای به «پول‌های بادآورده» در سینما نکردند، از کارگردانان مدعی استقلال سوال نکردند فیلم‌شان را با کدام پول ساخته‌اند، هیچ نظرسنجی‌ خاصی پیرامون «شفافیت در سینما» مطرح نکردند اما با نظرسنجی‌های جهت‌دار همه تلاش خود را پیرامون واژه‌سازی برای سینمای پرمخاطب ملی انجام دادند تا بلکه با تکرار «سینمای ارگانی»، پوششی برای فسادهای سینمایی با «پول‌های بادآورده» باشند. رشیدپور جزئی موثر از این بازی کلان و خدمت تلویزیون به سینمای آقازادگی و سفارتی بود، وقتی انگشت اشاره حاتمی‌کیا به سمتش رفت.

حسین قدیانی: انقلاب اسلامی روز 22 بهمن 57 به پیروزی رسید، نه به پایان! حتی روز 12 فروردین 58 هم هرگز انقلاب اسلامی تبدیل به جمهوری اسلامی نشد، بلکه جمهوری اسلامی میوه انقلاب اسلامی شد! انقلاب اسلامی، نهضتی ادامه‌دار است که با رفتن شاه و آمدن امام و پیروزی و روز جمهوری اسلامی و یوم‌الله سوم خرداد و فتح فاو و پایان جنگ تحمیلی و متجاوز خواندن صدام و راهپیمایی تماشایی 22 بهمن 96 تمام نمی‌شود! پس هم انقلاب ادامه دارد و هم انقلابی بودن ما! از قضا، ما از دریچه همین انقلابی‌گری است که بدی‌های دولت‌ها را متذکر می‌شویم! گاهی در لابه‌لای نوشته‌های بعضی‌ها، کاملا حس می‌کنم که چقدر عصبانی از این امر هستند که 40 سال بعد از انقلاب اسلامی، هنوز هم از محاربان که خیر سرشان دنبال انقلاب- بخوانید براندازی!- هستند، با عنوان «ضدانقلاب» یاد می‌شود، نه «انقلابی»! و حالا بهتر می‌فهمم چرا خمینی و خامنه‌ای این همه تأکید داشته و دارند بر حفظ روحیات انقلابی! حفظ روحیات انقلابی اما تنها به قبول داشتن قانون نیست! این درست که هرج و مرج و تمرد از قانون و فی‌المثل لگدزدن به سازوکار انتخابات و اعلام پیروزی، در حالی که هنوز رأی‌گیری تمام نشده، از مصادیق ضدانقلابی‌گری است، لیکن قانون‌گرایی، تنها یکی از مؤلفه‌های انقلابی‌گری است، نه همه آن! حسن روحانی در مراسم راهپیمایی 22 بهمن امسال، جمله حقیقتا قصاری گفت؛ «هر که قانون را قبول دارد، انقلابی است»! ایشان البته مثلا می‌خواست بر شعاع انقلابی‌ها اضافه کند که فی‌نفسه کار خوبی است اما ناظر بر مسائل روز و البته دیروز، کاش جمله خود را جور دیگری ایراد می‌کرد! اگر تنها ملاک انقلابی بودن، قبول داشتن قانون باشد، قطعا نمی‌توان انقلابی خواند کسانی را که سال 88 اعتراضات خود را به جای مجاری قانونی، از کانال فتنه و آشوب و دروغ و آبروریزی پیگیری کردند! با همین معیار، بازنده‌های 2 انتخابات 92 و 96 که اعتراض خود را آن هم ناظر بر آن همه تخلف گسترده بی‌سابقه، جز از راه قانون دنبال نکردند، می‌توانند مسرور باشند که انقلابی هستند اما همانطور که اشاره شد، قانون‌گرایی فقط یکی از شاخصه‌های انقلابی‌گری است! من در این نوشته، دست می‌گذارم بر شاخصه‌ای دیگر که «تولی و تبری» باشد! بدون ولایت و بدون برائت، مردم‌گرایی تبدیل می‌شود به مردم‌نمایی و انقلابی‌گری هم به انقلابی‌نمایی! اگر سال 88 ما علیه سخن مخدوش علیه دولت وقت و رئیس دولت وقت، موضع گرفتیم؛ حالا هم ترسی از موضع علیه کسانی نداریم که روی پله‌های دادگاه، علیه قوه‌قضائیه، لجن‌پراکنی می‌کنند! هم سال 88 قوه مجریه، معصوم نبود و هم این سالیان، قوه‌قضائیه اما حرف شلوغ و سخن دروغ، فقط وقتی بد نیست که علیه رئیس‌جمهور سابق باشد! حتما دستگاه قضا بی‌ایراد نیست لیکن چگونه است که تا قاضی مملکت، دست روی عناصر فتنه و انحراف می‌گذارد، هر دو با هم و در یک خط مشترک، دست به تخریب محکمه می‌زنند؟! تولی و تبری که از مشخصات انقلابی‌گری است، حکم می‌کند؛ اگر ما وقت حمایت، حمایت کردیم، وقتی که مرزبندی لازم شد هم، مرزبندی کنیم! و الحمدلله که جریان انقلابی، از اول انقلاب تا الان، خواص را به حق سنجیده، نه بالعکس! در کارنامه جریان انقلابی، از دفاع از بازرگان دیده می‌شود تا منتظری تا رفسنجانی تا همین فرد حقیقتا بی‌صفت این روزها؛ لیکن بر اساس قاعده تولی و تبری، حد و مرز دفاع ما معلوم بود! و الان هم معلوم است! سر همین، جریان انقلابی با افتادن هیچ‌کدام از این خواص، نیفتاد! و باز هم نخواهد افتاد! قدرمسلم، آنکه منتظری را برای حتی کارهای ناپسندش هم تمجید می‌کرد، انقلابی نبود! امروز هم اگر توهم بزنیم که دفاع از جریان فتنه‌گر انحراف یا دفاع از جریان منحرف فتنه، با انقلاب و انقلابی‌گری قابل جمع است، حتما خطایی نابخشودنی خواهد بود! چه اینکه، برخی تحرکات، بیشتر با منش ضدانقلاب‌ها سازگار است تا روحیات انقلابی! و نه عجب که دشمنان انقلاب، تیتر یک رسانه خود می‌کنند ژانگولربازی بعضی‌ها را! بگذار فاش بگویم؛ «من‌گرایی» یک چیز است و دفاع از آزادی و عدالت، یک چیز دیگر! آن روز که فلانی مثل متوهم‌ها، خود را زودتر از پایان مسابقه، فرد پیروز اعلام کرد، بوی بد «منیت» می‌داد! امروز که بهمانی، حرمت قانونی هیچ نهادی را نگه نمی‌دارد و رسما از مفسد حمایت می‌کند؛ بوی بد «منیت» می‌دهد! و همه فتنه‌ها و انحراف‌ها ناشی از همین «من» است! و دقیقا به‌خاطر همین است که از میان هزاران صفحه کتاب دفاع مقدسی، حضرت آقای حکیم و دوراندیش ما، عدل دست می‌گذارند روی این عبارت که «ابتدا باید از سیم‌خاردار نفس خودت رد شوی!» تو بازرگان را خیلی دوست داری؛ باشد!
اما تا کجا؟! و منتظری را تا کجا؟! و این را تا کجا؟! و آن را تا کجا؟! نه! انقلابی، خانه در ناکجاآباد بنا نمی‌کند! و تا هر کجا، با خواص نمی‌رود! آقای فلانی! ما انقلاب کردیم در وهله اول، برای تخریب منیت! و صدالبته هر که خود را قهرمان‌تر و سوپرمن‌تر بداند و به هیچ صراطی هم مستقیم نباشد، از همه ضدانقلاب‌تر است! وقتی دشمن دارد چپ و راست، موضع ما را در بوق می‌کند، این ادعا که «من دارم هم از چپ می‌خورم، هم از راست» یعنی حرف مفت! سخن آخر؛ خدمت به ملت، از دیگر مشخصه‌های انقلابی‌گری است لیکن به ملت، نه به منیت! و نه به خود! بعضی‌ها همین که دوره‌شان تمام می‌شود، می‌روند در جلد مخالف‌خوان! پس درد میز و صندلی دارند، نه درد مردم!
 

محمدسجاد حسین‌پور: «قدرت» مقوله پیچیده‌ای در علم روابط بین‌الملل محسوب می‌شود. برای این واژه تعاریف مختلفی از سوی جامعه‌شناسان و تحلیلگران و استراتژیست‌ها ارائه شده است. شاید در یک تعریف ساده بتوان «قدرت»  را توانایی تحمیل اراده یک بازیگر به بازیگری دیگر یا دیگر بازیگران در نظام بین‌الملل دانست. همچنین درباره «قدرت»، تقسیم‌بندی‌های مختلفی وجود دارد. در یک نگاه کلی، می‌توان قدرت را به 3 دسته «قدرت تشویقی»، «قدرت تنبیهی» و «قدرت اقناعی» تقسیم کرد. در قدرت تنبیهی، ابزارهای «سلبی» برای تغییر رفتار بازیگران موضوعیت دارد و «ترس از اقدام تنبیهی» اعمال‌کننده قدرت سبب می‌شود بازیگر یا بازیگران دیگر، به تصمیم و موضع آن تن دهند. در «قدرت تشویقی»، روش‌ها و ابزارهای ایجابی موضوعیت داشته  و در «قدرت اقناعی»، تلاش برای اقناع ذهنی و ارادی دیگر بازیگران، اصالت دارد.
ایالات متحده آمریکا در طول تاریخ روابط بین‌الملل، از انواع این روش‌های سه‌گانه برای اعمال قدرت خود در نظام بین‌الملل استفاده کرده است. با این حال «قدرت اقناعی» کمتر در حوزه سیاست خارجی آمریکا کاربرد دارد. بر این اساس واشنگتن سعی دارد قدرت خود را با استناد به 2 مقوله «تهدید» یا «تشویق» بر دیگر بازیگران نظام بین‌الملل تحمیل کند. در این معادله، جایگاه کشورهای اروپایی بسیار است. واشنگتن همواره سعی داشته است با «تعریف اهداف همسود و مشترک» و با استفاده از ابزارهای تشویقی، اروپا را به همگامی با خود در حوزه‌های سیاسی، تجاری، اقتصادی و امنیتی وادار کند. با این حال در مواردی نیز آمریکا، اروپا را نسبت به «اعمال سیاست‌های یکجانبه» و «تحمیل هزینه‌های سخت» تهدید کرده است. مانند اتفاقاتی که در دوران ریاست‌جمهوری «جرج واکر بوش» رئیس‌جمهور اسبق آمریکا بویژه در بین سال‌های 2001 تا 2003 رخ داد. با این اوصاف، در مجموع تاکنون آمریکا در قبال اروپا سعی کرده است از «قدرت تشویقی» خود استفاده کرده و کمتر در قبال شرکای غربی خود به «قدرت تنبیهی»  متوسل شود اما حضور ترامپ در کاخ سفید معادلات جاری در این باره را تغییر داده است.
حضور ترامپ در راس معادلات سیاسی و اجرایی ایالات متحده آمریکا، نسبت میان «قدرت تشویقی» و « قدرت تنبیهی» آمریکا را در قبال اروپا بر هم ریخته است. بر این اساس، «قدرت تنبیهی» واشنگتن در قبال اروپا در حال ظهور و قدرت تشویقی آن در حال افول است. ترامپ در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 میلادی، بارها از پرداخت هزینه‌های مالی و امنیتی ناتو توسط کشورش گلایه کرد و حتی پس از حضور در کاخ سفید، از «توافق آب و هوایی پاریس» خارج شد. همچنین در قبال برجام (توافق هسته‌ای میان ایران و اعضای 1+5) نیز ترامپ اروپا را میان یک دوراهی سخت، بر سر «تغییر برجام» یا «پرداخت هزینه‌های ابطال برجام» قرار داده است. اما نماد عینی استفاده ترامپ از قدرت تنبیهی خود علیه اروپا، انتشار سند ملی هسته‌ای اخیر این کشور است. در این سند، ترامپ صراحتا از تقابل اتمی با روسیه و تولید سلاح‌های هسته‌ای ممنوعه خبر داده است.
انتشار سند ملی هسته‌ای آمریکا، اتحادیه اروپایی خصوصا تروئیکا را در شوکی سخت فروبرده است. ترامپ در دکترین جدید هسته‌ای کشورش، از تکثیر سلاح‌های کوچک هسته‌ای دفاع کرده و آن را لازم و ضروری دانسته است. مقامات اروپایی که تا دیروز معاملات هسته‌ای خود با ایالات متحده آمریکا را بر اساس نوعی رضایتمندی دوجانبه انجام می‌دادند، هم‌اکنون خود نیز در معرض تهدید هسته‌ای واشنگتن قرار گرفته‌اند. تروئیکای اروپایی بخوبی می‌دانند در صورت بروز مناقشه هسته‌ای میان روسیه و ایالات متحده آمریکا، محدوده جغرافیایی اتحادیه اروپایی به زمین این جنگ تبدیل خواهد شد. به عبارت بهتر، اتحادیه اروپایی به صورت ناخواسته وارد مناقشه‌ای خواهد شد که هر اتفاقی در آن رخ دهد، «بازنده»  است. کشورهای اروپایی که تا دیروز از «توان هسته‌ای آمریکا» تحت عنوان «قدرت هسته‌ای آمریکا» یاد می‌کردند، امروز «توان هسته‌ای آمریکا» را به مثابه «تهدید هسته‌ای آمریکا» می‌دانند. چرایی این مساله کاملا مشخص است: تا قبل از دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، ایالات متحده آمریکا مناسبات هسته‌ای خود و اتحادیه اروپایی را در قالب «قدرت تشویقی» سامان داده و منافع مشترکی را به صورت پشت پرده و آشکار [و البته با لابی‌گری‌های غیرقانونی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی] تعریف می‌کرد. این رویکرد تشویقی، اروپا را مجاب کرده بود نه‌تنها درباره «خلع سلاح هسته‌ای آمریکا» سخنی نگوید، بلکه هر گاه بازیگری مستقل در نظام بین‌الملل- مانند جمهوری اسلامی ایران- سخن از لزوم خلع سلاح هسته‌ای قدرت‌های بزرگ به میان ‌آورد، با آن مقابله کند. با این حال هم‌اکنون دولت ترامپ قصد دارد معامله هسته‌ای با اروپا را در مسیر و مجرای «قدرت تنبیهی» خود هدایت کند. تحقیر هسته‌ای اروپا توسط آمریکا، نتیجه بازی مستقیم بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپایی و خصوصا تروئیکا در زمین ایالات متحده بوده است. هم‌اکنون اتحادیه اروپایی با نگرانی بسیار، زمان حال و آینده را مورد رصد قرار می‌دهد. آنها خود نیز دقیقا نمی‌دانند ترامپ قصد دارد بر سر توسعه سلاح‌های هسته‌ای خود چه معامله‌ای با دولت‌های اروپایی انجام دهد اما مسلما این معامله، دوستانه و بر اساس منفعت مشترک و متقابل نخواهد بود!
در نهایت اینکه تحقیر هسته‌ای اروپا توسط آمریکا، بار دیگر نشان داد واشنگتن حتی به نزدیک‌ترین شرکای خود نیز متعهد و وفادار نیست و براحتی تاکتیک‌های خود را در نظام بین‌الملل به زیان آنها تغییر می‌دهد. این موضوع خود نشانه‌ای گویا و آشکار دال بر پایان تاریخ مصرف «اعتماد به آمریکا» در نظام بین‌الملل است. بدون شک افرادی مانند «زیگمار گابریل» وزیر امور خارجه آلمان و دیگر مقامات اروپایی هم‌اکنون سینه پردردی از واشنگتن دارند و در آینده، سخنان زیادی را در این باره بیان خواهند کرد.