زیر
اصولاً دیپلماسی زیر و رو ندارد، یعنی دارد ولی خیلی باهم فرق ندارند. شما چه زیر باشی و چه رو، در هر صورت بازی باخته را باخته‏ای رفته پی کارش! این را ما نمی‏گوییم، متخصصان امر در تیم‏های مجرب و متبحر مذاکره و اینها می‏گویند و نتیجه می‏گیرند که خیلی نباید دنبال این باشی که چه داده‏ای و چه گرفته‏ای؟ بلکه باید نگاه مادی به دیپلماسی را کنار گذاشته! و بروی دنبال معنا!! اینطوری می‏شود که همیشه بازی را بُرد - بُرد تمام کرده می‏شوی و نیش مبارکت هم باز است. شاعر هم هرچه گفته برای خودش گفته و می‏تواند برود از این به بعد برای عمه‏اش شعر بگوید.

آفتاب
هنوز چند دقیقه از خبر رهبر معظم انقلاب مبنی بر اطلاع ایشان از نامه خیلی محرمانه ترامپ به سران کشورهای عربی نگذشته بود که سِرور اپلیکیشن خشکشویی در هفت - هشت - ده جای اروپا و آمریکا قفل شد و مشاوران و وزیران و بقیه اعوان و انصار شیطان بزرگ، انگشت به تُنبان، همانطور که داشتند با یک دست توی کمد لباسشان دنبال شلوار تمیز می‏گشتند، به همدیگر شکلک «دود از کله بلند شو» فرستادند. بعدترش نوشتند و گفتند که بله! یعنی نخیر! نامه‏ای نبوده! یعنی بوده! ولی اونطوری‏ها هم که می‏گویند نبوده و ترامپ خیلی احترام کشورهای تولیدکننده شیر حاشیه خلیج‏فارس را دارد و کلفت‏تر از فحش مادر به آنها نمی‏دهد و ما هم از اول می‏دانستیم تازه!

برجام
من عاشق وزیرها و مدیرهای این دولت هستم. یک چیزی می‏گویم یک چیزی می‏شنوید! یعنی اینقدر اینها گوگوری مگوری و بانمک و لُپ‏کِشانی هستند که آدم حیفش می‏آید دست به آنها بزند، به جان کدخدا! مثلاً سر همین قضیه گلابی‏های برجام که زغال‏اخته از آب درآمده‏اند هریک از وزرا و مدیران به فراخور امورات زیردست خودش یک چیزی گفت، گفتنی! وزیر نفت گفت خروج آمریکا از برجام تأثیری در فروش نفت ندارد! وزیر راه گفت: خروج آمریکا از برجام تأثیری در کشتیرانی و ترابری ما ندارد. وزیر ورزش و نیرو و صنعت و حتی رئیس‏کل بانک مرکزی هم گفتند خروج کشور موردنظر از توافق موردنظر، تأثیری در بازی و برق و موردنظر ما ندارد. خُب عشقولی‏های من! اگر خروج وی از برجام تأثیری در اینها ندارد، پس ما اصلاً از اول  برای چه راهش دادیم بیاید داخل برجام؟!

 

هفته گذشته نتانیاهو که میزبان نخست وزیر ژاپن و زنش بود به جای بشقاب توی کفش به آنها غذا تعارف کرد. از آنجا که کفش منفورترین ژیز در فرهنگ ژاپنی‏هاست، رسانه های
بین‌المللی این ماجرا رو بی احترامی به ژاپن قلمداد کردند، اما به نظر من اصلاً هم اینطور نیست. چرا؟ چون...

اولاً وقتی روی میز رئیس جمهور آمریکا تلفن پاناسونیک است پس روی میز نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم هست، حالا چه در تصاویر دیده شود و چه نه، پس مهم نیست توی چی پذیرایی شوند!
ثانیاً همین که دیگر ژاپن را با بمب اتم نمی‏زنند خودش خیلی است و ژاپنی‌ها از کِی اینقدر پررو شده‏اند که احترام هم بخواهند؟ اصلا چه معنی دارد که آدم به کشوری که می‏تواند با بمب هسته‏ای بزندش و قبلاً هم زده، احترام بگذارد؟ باید کفش نتانیاهو را هم ببوسند و بعد به خاطر ماندن اثر لب بر آن، معذرت خواهی کنند!
و در آخر باید بگویم که با این سابقه وزین رژیم صهیونیستی و نتانیاهو، خداوکیلی شما انتظار احترام گذاشتن دارید؟ نه! خداییش دارید؟ مثل این است که به پشه بگویی «به من احترام بذار و خونمو نخور!» والاه!
 

یک چند اگر که زندگی مختل شد
گر مسکن و اشتغال یک معضل شد
یا صنعت هسته‏ای به کل منحل شد
اینک همه مثل آب خوردن حل شد...

فریاد شعف از دل مردم برخاست
برجام بدون کدخدا هم برجاست

از ریشه اگر درخت محکم شد، شد
از بار گلابیش اگر خم شد، شد
از پنج و یک، یکی یکی کم شد، شد
برگشت خودش و باز آدم شد، شد

رفته، به جهنم برود هر جا خواست
برجام بدون کدخدا هم برجاست

امروز که چرخ هسته‌ای معیوب است
اوضاع دلار و سکه نامطلوب است
برجام چو طفل بی پدر در جوب است
گر حال رئیس‌مان زیادی خوب است

اصلا نکنید شک، همه‌ باد هواست
برجام بدون کدخدا هم برجاست
 
دلخوش نکنید بر شهاب و کاشف
جاسوس کنار عالم است و عارف
در میکروفن و پایه میز و هاش اف
برجام اگر پرید، FATF!

باید که نپرسید شبیه هولوکاست
برجام بدون کدخدا هم برجاست

 با دشمن داخلی چو دیدار کنیم
هرچیز رسیدیم به او‌ بار کنیم
گفتند چه گفته‏ایم، انکار کنیم
یک ریز شبیه شیخ تکرار کنیم

دلواپس بزدل جناح چپ و راست
برجام بدون کدخدا هم برجاست
 

س: آقای گودرزی، چون ما با بی‌شناسنامه‌ها نمی‌توانیم مصاحبه کنیم، لطفاً همین ابتدا تعیین موضع بفرمایید که اصولاً شناسنامه دارید یا نه؟

ج: بنده خوشبختم که در حال حاضر به گواهی افراد معتبر، بی‌شناسنامه نیستم. خدمت بعضی‌ها هم عرض کنم که شما هم ما را به کیش خود مپندار لطفاً!

س: این روزها که کمتر کسی حاضر است مسوولیت فیلرشدن تلگرام را بر عهده بگیرد، معمولاً چقدر از وقت خودتان را در اینترنت یا اصطلاحا آنلاین هستید؟

ج: راستش را بخواهید رابطه شخصی من با خود اینترنت خیلی خاص و قدری هم خصوصی است! بنده حدود یک دهه قبل با پادرمیانی وبلاگ توانستم با شخص اینترنت و فضای مجازی آشنا شوم. این آشنایی در حال حاضر چنان صمیمی شده که  به مرحله ارادت قلبی رسیده و مقادیری هم مایه دردسرم شده است چون الان تقریباً هر روز و هر ساعت در شبکه‌های اجتماعی، حضور به هم می‌رسانم و از این طریق در دسترس دوستان هستم.

 س:  پس اهل این شعار هستید که «بدون اینترنت هرگز، با اینترنت شاید»؟!

ج: دروغ چرا؟ تصور یک روز بدون اینترنت باعث ایجاد درد شدید عضلانی در وجودم می‌شود. البته در مقاطعی دنبال درمانش هم رفته‌ام ولی چون مشکل بنده در کشور ما عمومیت دارد و افراد مبتلا به این معضل، یکی دو نفر نیستند و امکانات هم طبق معمول محدود است، فعلاً موفق به درمان نشده‌ام.

س: شما باقیمانده یارانه هر ماه خودتان را کجا سرمایه‌گذاری می‌کنید؟

ج: هر ماه بعد از واریز شدن یارانه و بعد از اینکه هزینه امورات زندگی و اوقات فراغت را با یارانه پرداخت کردم، باقیمانده مبلغ را  بیشتر در بازارهای نفتی بین‌المللی سرمایه‌گذاری می‌کنم. فقط اخیراً در فروردین‌ماه، با مازاد یارانه به بازار ارز و دلار داخل هم وارد شدم که باعث جهش دوبرابری قیمت دلار و مکدر شدن طیف وسیعی از مسوولان شد.

س: در جریان هستید که در حال حاضر قیمت دلار، کاملا مطلوب است؟
ج: صدالبته! الان شکر خدا دلار همان 4200 تومان است و «گرانی» و «تورم» و «بیکاری» هم منقرض شده و همه‌چی آرومه. ضمناً شما هم درباره دغدغه اصلی مردم سوال بپرس جانم!





س: مگر دغدغه اصلی مردم چی هست؟



ج: مطالبه و دغدغه اصلی ملت ما، با اختلاف نسبت بسیار بالای آرا در مقایسه با سایر دغدغه‌ها، در حال حاضر، رفع حصر است. نزدیکترین رقیب هم البته فیلترینگ تلگرام است اما همچنان موضوع رفع حصر، دغدغه اکثریت قریب به اتفاق افراد جامعه ما است.

س: یک سوال ویژه! به عنوان یک مرد ایرانی، دستپخت همسرتان را می‌پسندید یا شخص والده مکرمه را؟

ج: به عنوان یک مرد ایرانی چون می‌دانم همسرم این مصاحبه را قطعا می‌خواند، در کمال صداقت باید اعلام کنم که دستپخت ایشان را ترجیح می‌دهم و از همین‌جا عرض سلام و ادب دارم محضر ایشان و جا دارد بگویم که تبعات سیاسی این موضع‌گیری را هم می‌پذیرم.

س: از جایگاه کسی که بارها روح برجام را با قلم خودش احضار کرده و به تصویر کشیده است، آیا صلاح می‌دانید هنوز هم بعضی افراد به موجودیت روح برجام اعتقاد داشته باشند؟

ج: برجام؟ منظورت همان آفتاب تابانی هست که بعد گفتند گلابی است و نهایتاً هم طی فرآیند خاصی، تِرامپیده شد و مرحوم شد و رفت به دیار باقی؟ من که می‌گویم خوب نیست پشت سر مِیِّت حرف بزنیم! حالا ایرادی هم ندارد، اگر کسی خیلی دوست داشت، می‌تواند همچنان اعتقادش را به روح برجام حفظ کند.

س: آقای گودرزی! چطوری وارد فضای هنر کاریکاتور شدید؟

ج: با التماس! چون خانواده، حضور در عرصه هنر را متناسب با نیازهای مالی زندگی نمی‌دانستند، با اصرار و التماس وارد هنرستان شدم و بعد هم در
دانشگاه کرمان، رشته نقاشی را با توسل به روش حضور زوری، ادامه دادم و الان یک کاریکاتوریست موفق هستم!

س: جسارتاً با چه عیاری فهمیدید که یک کاریکاتوریست موفق هستید؟

ج: راستش دهه هفتاد بود که در کرمان با یک گروه کاریکاتوریست در وزارت ارشاد وارد فاز همکاری شده بودم. همانجا موفق شدم کاریکاتوری بکشم که باعث بسته شدن یک نشریه دانشجویی شد!
س: کاریکاتور‌های شما چطور وارد مطبوعات سراسری شد؟

ج: طی سال‌های دانشجویی و سربازی در کرمان و استان خودمان لرستان، با نشریات مختلف همکاری داشتم تا اینکه اواسط دهه هشتاد، توانستم آثارم را به روزنامه جام‌جم معرفی کنم و از آنجا وارد رسانه‌های سراسری شدم و توانستم طی سال‌های بعد برای روزنامه جوان، خبرگزاری فارس و جاهای دیگر، کاریکاتور بکشم.

س: چقدر به زندگی فکر می‌کنید؟ اصلاً زندگی شما چه رنگی دارد؟

ج: من خیلی بهش فکر نمی‌کنم. گمانم زندگی خیلی بیشتر به من فکر می‌کنه چون هیچ‌جوری ول کن ما نیست! قطعاً با این همه تلاش که زندگی برای جذب ما می‌کند، در حال حاضر رنگش باید سیاه و کبود شده باشد!


س: شما از قیمت ریز اجناس هم خبر دارید؟ مثلا قیمت رب گوجه فرنگی، نان سنگک، روغن، برنج، پوشک و شیرخشک را می‌دانید؟


ج:بله تا حدودی! البته قیمت‌هایی که ما سراغ داریم قطعاً با قیمت‌های مد نظر کاندیدای پوششی و دوستانشان قدری متفاوت است چون قیمت دلار برای ما با دلار مد نظر آنها فرق دارد. ضمناً مردم شریف یادشونه که قبل از این دولت، روغن، کره، برنج، شیرخشک و اینجور چیزها اصلا نبود!


س: هر کسی یک رویا داره، رویایی که ممکنه حتی منطقی نباشه. یک جور علاقه به وقوع یک اتفاق عجیب. رویای شما چیه؟

ج: شاید رویای من کمی گنگ به نظر بیاد برای شما اما برای خودم اینطور نیست.
راستش با وجود اینکه کار یکنواختی ندارم و فعالیت در عرصه هنر و رسانه و تدریس، واقعا جذاب هست، کورسوی امیدی دارم که روزی بتوانم از روزمرگی‌های زندگی و اتفاقات تکراری جدا بشم.


س: فیلم و سریال مورد علاقه شما چیه؟

ج: فیلمی که این دولت سر مردم درآورده و سریال تعطیلی و ورشکستگی واحدهای تولیدی داخلی.


س: و پرسش آخر اینکه اگر باز هم کسی، چنین سوالاتی از شما بپرسد، چه واکنشی نشان خواهید داد؟
ج: اگر سوال‌ها همین باشد، همین جواب‌ها رو تحویلش میدهم و خلاص!
 

پس از خروج دولت آمریکا از برجام جلسه اضطراری مسوولان امر جهت بررسی
راه حل پاسخ به این اقدام آمریکا برگزارشد. با توجه به اینکه اصلاً محرمانه نداریم، گزارش این جلسه تقدیم می‌شود:

روحانی: دوستان ناسلامتی ما عقلای قوم هستیم، پس یک کاری بکنید! اول یکی به من بگه مگه ما 3-2 نبرده بودیم؟ مساوی یا حداقل 0-6 هم خوبه!
ترکان: مگه مسابقه قرمه سبزی یا آبگوشت بزباشه که ما ایرانی جماعت توش ببریم؟
جهانگیری: بازم ضربه؟ چقد من ضربه بگیرم؟!!
آخوندی: یکی به من بگه مگه توافق بیمه کری نبود؟
نوبخت: آخه من هم یه حدی توان دارم!
ظریف: این رو از آقای علوی بپرسید. خوب با این وضع تیم بستن، همین که 35 تا بیشتر نخوردیم هم خیلیه! 20 درصد که حواسشون به استوری گرفتن از بازیکن مقابلشون بود، 50 درصد دیگه هم که نفوذی مربی حریف بودند. من بودم و 30 درصد! انصاف هم خوب چیزیه! تازه بهم هم نگفته بودن آمریکا با یک بمب نمیتونه کل سیستم دفاعی ایران رو نابود کنه!
علوی: ممدجواد، داشتیم؟ اگه قرار بر مچ گیری باشه... بایدبگم اینا که معرفشون خودتون بودید!
محمود صادقی: دوستان بحث نکنید اول ببینید شاید اصلا تقصیر رئیسی یا قالیباف باشه!
آشنا: داداش شما چقدر می‌گیری همین الان جلسه رو ترک کنی؟!
محمودصادقی: حالا نمیشه یه دو خط توییت واسه ما جور کنید ما دست خالی نریم؟!
روحانی: چرا الکی شلوغش می کنید؟! به درک که باختیم حالا چیزی نشده که راهکار بدید به قول شاعر که میگه «مخور غم گذشته، گذشته ها...»
علوی: اعه... حاج آقا فکر نکنم شاعر بودها!
روحانی: آفرین. اول صادق خان بگه، هر چی باشه ارتباطش با آمریکا از گوشت و پوست هم گذشته!
زیباکلام: بنده پیشنهاد میدم به جای انحراف مسأله و فکر کردن به برد و باخت بریم و با دنیا تعامل کنیم! تا کی تنش‌زایی؟ تا کی زایش تنش؟ آیا تنش زایی کار خوبیست؟ وقتی آمریکایی‌ها گفتند مساله موشکی رو روشن کنید چرا روشن نکردید؟ سوریه به ما چه؟ عراق به ما چه اصلاً پاش بیفته خوزستان هم به ما چه خوزستان کجا اینجا کجا...؟!!
فریدون: تا دوستان این مساله رو روشن می‌کنند من برم یه محموله نقلی پالم رو تعیین تکلیف کنم بندگان خدا معطل نشن!
ترکان: پیشنهاد من اینه که زمین بازی رو کلا عوض کنیم. یعنی به جای برجام منطقه‌ای و موشکی بریم سراغ برجام سبزی قرمه‌ای!
جهانگیری: من پیشنهادی ندارم سناریویی که دست منه فقط نوشته شده ضربه گیر، بیخود هم توقع نداشته باشید!
ظریف: به نظرم بهش میخوره امضای موگرینی تضمین باشه! هر چی باشه اروپا پدر همین آمریکایی‌هاست! حالا بچه ناخلف باشه دلیل نمیشه که ننه باباش هم ...! اگه دوستان موافقن من برم پای موافقت نامه جدید؟!
ناشناس: ولی اروپا که 15 سال پیش....
هیأت عقلا:   اعه ....هییییییییییییییییییس!
 

آن‌ هسته‌اییه بیخود و اسباب بلا رفت
از کشور ما سایه هر جنگ و جفا رفت
گفتند که تحریم هم از کشور ما رفت
جیغ و کف و سوت همه جمع هوا رفت

گفتیم که آن وعده صد روزه کجا رفت؟!
گفتند: همین بس که بدانی به فنا رفت

آنها همگی پخته و ماها همگی خام
گفتند بفرما و در این گعده بخور شام
هستیم از این‌ پس همه مهمان عمو سام
تا اینکه نشستیم سرِ سفره برجام

گفتیم: ترامپ از سر این سفره چرا رفت؟!
گفتند: همین بس که بدانی به فنا رفت

گفتند که اموال بلوکه، شده آزاد
رفته است غم و غصه ما یک شبه بر باد
افراد به رقص آمده و سرخوش و دل‌شاد
تشبیه شده حضرت برجام به نوزاد!

گفتیم: چرا مادر او پس سر زا رفت؟!
گفتند: همین بس که بدانی به فنا رفت

گفتند که تحریم حبابی است که ترکید
امروز شده شاد دل کورش و جمشید
پس مژده بده مژده بده، یار پسندید
خندیدی و خندیدم و خندیدی و خندید

گفتیم: چه شد آن همه لبخند که وا رفت؟!
گفتند: همین بس که بدانی به فنا رفت

سیل آمده ای شیخ ولی باز تو خوابی
آمد به مشام تو عجب بوی کبابی
رفتیم درِ باغ، ولی مرد حسابی
بر شاخه ندیدیم نه سیب و نه گلابی

گفتیم: چه بود اینکه در این پاچه ما رفت؟
گفتند: همین بس که بدانی به فنا رفت
 

خر مراد را دزدیدند. مریدی آمد و گفت: «من دزدان را دیدم، از همین ده چپی بودند». مراد یا ملتفت نشد یا التفات نکرد. مریدان هوار زدند و گروهی هار شدند که برویم به جبر باز ستانیم و چوب در آستین کوتاهشان کنیم. مراد گفت: «کمتر زرده‌ تخم‌مرغ آب‌پز بخورید، کلسترول دارد، هی رگ غیرتتان الکی باد می‌کند». مریدان در پوست خود گنجیدند. چندی گذشت و این‌بارگوسفند مراد را دزدیدند. مریدان یقه چاک زدند که: «یامراد، رسم مردانگی نمرده است، تو را به حق بزرگی و به رسم مرادی قسم، مردی کن و رخصت بده حقشان را بگذاریم کف صورتشان». مراد گفت: «این‌ها جنسشان را می‌شناسند، گل بگیرید و دقت کنید شما را ندزدند!». مریدان گل گرفتند. چندی بیشتر گذشت و این‌بار گاو مراد را دزدیدند. مریدان گفتند: «یا مراد، همچنان ما را به هیچ می‌انگاری؟» مراد گفت: «به طریق اولی». مریدان گفتند: «دست کم ما را به راز این همه خاموشی و تو سری ‌خوری آگه کن». مراد که به جای حساس داستان رسیده بود، سر از گریبان برآورد و گفت: «وکیلم؟» مریدان گفتند: «مزه نریز حرفت را بزن». مراد گفت: «شما مثل اسب فقط جلوی پایتان را می‌بینید و من آنورتر را هم، خر و بز و گاوی را که به این آسانی بشود دزدید، همان بهتر که بدزدند، برویم و برشان گردانیم که پس‌فردا شاخ بشوند و زبان در بیاورند و گله کنند که اوهوی، مرا به این جاه و مقام که خیلی از پی بازپس‌گیری من روانه می‌شوند علفی بهتر باید و‌ طویله‌ای کهتر و آبشخوری هِمممم‌تر، آن را همان به که در آغوش سارقانش دعاگو باشیم، روشن است؟» مریدی گفت: «آری یا مراد، فقط جسارتا گفتی خر و بز و گاو، ولی خر و گوسفند و گاو را دزدیده‌اند». مراد در حین پس رفتن سرش به گریبان گفت: «تو وایسا اول صف». فوقع ما وقع.

شسته است تمام چرک ها را با لیف
کرده است سیاست جهان را در قیف
ای مدعیان تمامتان اخراجید
باید بدهیم کارها را به ظریف
 

همواره گران کردن‌ آن قانونی‌ است
چون تاج سر است و کشکک زانو نیست
 ای کاش که کیفیت بالایی داشت
افسوس، پراید عینهو «جانونی» است!
 

عزیزم سلام

اکنون که این نامه را برایت می نویسم، بچه ها با یخ افتاده اند به جانم تا این سریش را پاک کنند. لطفا دیگر آدامس سه بسته هزار نخر.
اگر احوال پُرزهایم را بپرسی، بهتر است. بچه ها دیگر بوی کرفس نمی‏دهند. دیگر با دیدن یک نخود فرنگی حس و حال فینال جام جهانی بهشان دست نمی‏دهد و دنبالش از این طرف به آن طرف نمی دوند. می‏دانند پشتش یک پره گوشت راسته گوسفندی می‏آید و از آن رژیم دیگر خبری نیست.
اما بعد، می‌خواستم در این نامه کمی گله کنم. لطفا آنقدر آبروی مرا جلوی در و همسایه نبر! درست است دکتر هم مثل فیلمبردار عروسی و فالوئرهای اینستاگرام محرم است اما ما هم برای خود اسیدِ رو داریم. نمی شود که تا کم می آوری ما را زخمی می‏کنی! زخم بستر که نگرفته‏ایم دور از رفلاکس‏مان! هنوز آنقدرها سوراخ نشده‏ایم که نتوانیم دوام آوریم و تو را تامین مالی و جانی نکنیم. به جان اسید هیدروکلریکمان آنقدر خزانه هایمان پر است که اگر رژیم صهیونیستی هم بگیری طوری نمی شود. مگر دو هفته پیش موقع عروسی نوه عموی مادرت جلوی فامیل برایت کم گذاشتیم؟
فکر نکن حسابش دستم نیست. چهل و هشت روز نخود فرهنگی در آب کرفس خر غلت می زد و  ما قارمان در نیامد چه برسد به قورمان. حالا نمی شود؟ و ما ضعیفیم؟! اصلا مگر مسؤولیتش با ما نیست؟ ما این یک ماه هم با روزه می‏گذرانیم و در عوض کمتر دنبال یک لقمه نان اسید رد و بدل می‏کنیم. بعدش اگر طوری‏ات شد، دو دبه ترشی خالی کن روی ما!
خب دیگر معده درازی نمی کنم.

امضا: معده