|
بررسی احتمال جدایی مهمترین بازیکن تاریخ رئال از این تیم
بهترین زمان
رونالدو دوران باشکوهی را در سانتیاگوبرنابئو پشتسر گذاشت اما حالا بیشتر از همیشه در آستانه جدایی از رئالمادرید قرار گرفته است اما این مسأله شاید خبر بدی برای رئال هم نباشد. این نخستینبار نیست که اخباری مبنی بر جدایی رونالدو از رئال شنیده میشود. اینبار اما قضیه متفاوت است و به نظر میرسد رونالدو بزودی رئال را ترک خواهد کرد تا راهی قهرمان سری آ یعنی یوونتوس شود. رونالدو در سال ۲۰۰۹ از منچستریونایتد با انتقالی رکوردشکن به مبلغ ۹۴ میلیون یورو به رئالمادرید پیوست و بهترین دوران ورزشی خود را در رئال سپری کرده است. او رکورد فوقالعاده ۴۵۰ گل در ۴۳۸ بازی با پیراهن رئالمادرید را ثبت کرده و از زمان حضور در برنابئو توانسته با سفیدپوشان ۱۶ جام مختلف را تصاحب کند. جامهایی که شامل ۴ جام قهرمانی در لیگ قهرمانان هم میشود. با این وجود و با این همه افتخار، این نخستینباری نیست که صحبتهایی مبنی بر جدایی رونالدو از رئال مطرح میشود. نخستینبار در سال ۲۰۱۲ ستاره پرتغالی ادعا کرد از حضور در رئال ناراحت است و باشگاه هم دلیل ناراحتی او را میداند. در نهایت اما باشگاه رئال و رونالدو به تفاهم رسیدند و این بازیکن در برنابئو ماند. با این حال، تابستان گذشته خبر جدایی رونالدو از رئال از سوی رسانههای پرتغالی به عنوان بمب نقلوانتقالاتی مطرح شد اما این بار هم رونالدو ماند. با این وجود، در پایان فصل جاری و درست بعد از کسب سومین جام پیاپی لیگ قهرمانان باز هم رونالدو از وضعیت خود در رئال شکایت کرد و از احتمال جدایی خود گفت و اظهار کرد دوران خوبی در رئال داشته است. او چند روز بعد گفت که نباید بعد از قهرمانی آن حرفها را میزد اما گفت پشیمان نیست که چنین صحبتهایی را مطرح کرده است. او همچنین تاکید کرد بزودی جوابش را به هوادارانی که همیشه از او حمایت کردهاند، میدهد. با این وجود، خیلیها این صحبتها را جدی نگرفتند و به نظر میرسید رونالدو این بار هم در رئال خواهد ماند و تنها دنبال درست کردن جوی است تا بر میزان دستمزد خود بیفزاید. البته مهاجم ۳۳ ساله چنین مسالهای را تکذیب کرد و گفت جداییاش از رئال بهخاطر مسائل مالی نیست و مسالهای بوده که از خیلی وقت پیش در حال اتفاق افتادن بوده است. با این حال، فلورنتینو پرس به نظر میرسد این بار واکنش متفاوتی به صحبتهای رونالدو دارد. رئیس باشگاه توپ را به زمین رونالدو انداخته و تاکید کرده رونالدو باید به طور رسمی خواهان جدایی شود و دلیلش را هم اعلام کند. اگر رونالدو در پنجرههای نقلوانتقالاتی تابستانهای قبلی رئال را ترک میکرد، شرایط دراماتیک در این باشگاه شکل میگرفت و الان ارسال به دوستان
بررسی دغدغه کیروش قبل از آغاز جام جهانی
چند بار با رونالدو پریدیم؟
کیروش در مسیر جامجهانی اعتراضهای زیادی به روند آمادهسازی تیمملی داشت. سرمربی پرتغالی معتقد بود که بازیکنان ایرانی برای رسیدن به حد استاندارد نیاز به تمرین و اردوهای بیشتری دارند. به عنوان نمونه، کیروش در نشست خبری بازی با الجزایر گفت: «بازیکنان ما میتوانند مقابل رونالدو ۱۰ بار بپرند؟ خیر، تا این حد این شانس را ندارند! ما به اینجا آمدیم تا ببریم یا بیاموزیم و ما اکنون یاد گرفتیم که نیاز به کار داریم». اظهارنظری که بازتاب گستردهای بین مربیان لیگ برتری داشت و آنها از دست کم گرفتن بازیکنانشان توسط کیروش شاکی بودند. شاید انتخابهای غافلگیرکننده سرمربی تیمملی و خط زدن بازیکنان مسنتر نیز به همین دلیل بود. حالا که بازی با پرتغال تمام شده، این ادعای کیروش قابل بررسی است؛ ادعایی که از یک جنبه خیلی هم بیراه نبود و بازیکنان ایران به دفعات مجبور شدند مقابل رونالدو در نبرد هوایی شرکت کنند، البته مشخص شد ملیپوشان مشکلی در این زمینه نداشتند. ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
اخبار
نوجوانان والیبال ایران بر سکوی سوم آسیا ارسال به دوستان
مرثیهای بر فوتبال مالکانه
حسین کیاروستا: اسپانیا در این جام بیش از همه تیمها مالکیت داشت و تعداد پاسهایش به طرز اعجابآوری بیش از همه تیمها بود، آنها حتی رکورد تعداد پاس در ادوار جامجهانی را با ثبت 1115 پاس در بازی با روسیه شکستند اما چرا حاصل کار آنها نشان از بلاتکلیفی تاکتیکی و ارائه فوتبالی حوصله سربر داشت و نتیجهای که نصیبشان شد نیز ناامیدکننده بود؟ آنها مقابل پرتغال به تساوی رسیدند، ایران را به سختی بردند و مقابل مراکش نیز در دقایق پایانی از شکست گریختند و با خوشاقبالی به عنوان صدرنشین به مرحله حذفی رسیدند و با وجود آسانترین قرعه و برخورد با ضعیفترین تیم حاضر در مرحله یکهشتم حذف شدند. روسیهای که تهی از هر بازیکن فانتزی و تعیینکننده بود و حتی در روز برد پرگلشان در افتتاحیه مقابل عربستان هم تیم شادابی نبودند و بازی درخشانی ارائه نکردند و یک تیم کاملا معمولی بودند. اسپانیا اما با بسیاری از ستارههای فوتبال جهان که کیفیت بازی آنها حرف اول را میزند از پس این روسیه هم برنیامد. چه شد که تیکیتاکایی که در بارسا به اوج رسیده بود و باعث قهرمانیهای متوالی این تیم شده بود و تداوم همان سبک در اسپانیای دلبوسکه نخستین قهرمانی جهان را در 2010 و قهرمانی اروپا در 2012 را برایشان به ارمغان آورده بود، در 2014 و 2018 به قهقرا رفت و تبدیل به فوتبالی ملالآور شد و سبکی کسالتبار را به نمایش گذاشتند و نتایجی ناامیدکننده را رقم زدند؟ گویا تیکیتاکا در غیاب تئوریسینهایی که اندکی نبوغ و تازگی و نوآوری به آن تزریق کنند به پایان خود رسیده است، ضمن اینکه نباید ناگفته گذاشت تیکیتاکا حتی در دوران اوجش هم به عنوان سبکی ملالتبار مخالفان خود را داشت اما صدای آنها در هیاهوی موفقیتهای پیدرپی تیمهایی که مبتنی بر این شیوه بازی میکردند گم شد. شاید بتوان ادعا کرد سال 2013 جایی که بایرن درخشانِ یوپ هاینکس کبیر با آن بازیهای مدرن و شناور بارسای گوآردیولا را بلعید و با 7 گل آنها را در هم کوبید پایانی بود بر دوران تیکیتاکا. از آن سال به بعد جز یک سال در لیگ قهرمانان، هم بارسا و هم اسپانیا بازنده بزرگ تورنمنتهای قارهای و جهانی بودهاند. گویا در رخوت مربیانی که فکر میکردند این سبک بازی ایدهآلترین شیوه است و در مقابل هر تیمی با هر سبکی میتوان با آن به موفقیت دست یافت، مربیانی بودند که بیکار ننشستند و راهکار مقابله با آن را کشف کردند و چنین بنبستی برای تیمهایی با این شیوه ایجاد کردند. اما فوتبال مالکانه تنها در تیکیتاکای بارسا- اسپانیا خلاصه نمیشود. آلمان، پرتغال و حتی آرژانتین که حذف شدند هر سه در بیشتر بازیهایشان حاکم مطلق زمین بودند. آرژانتین حتی در دیدار مقابل فرانسه که گلباران شد نیز آماری عجیب ثبت کرد؛ آنها 61 درصد مالکیت توپ داشتند و 170 پاس بیشتر داده بودند. پرتغالی که در مقابل اروگوئه باخت 68 درصد مالکیت توپ داشت و 2 برابر آنها پاس داده بودند و آلمانها در هر 3 دیدار مرحله گروهی آماری خیرهکننده در مالکیت و تعداد پاس داشتند اما کسانی که بازیهای این تیمها را با دقت دیدهاند اذعان دارند این آمارها نهتنها نتیجه ایدهآل را برای آنها رقم نزد بلکه مهمتر اینکه حتی منجر به ارائه فوتبال زیبا و چشمنواز هم نشد و آنچه دیده شد صرفا رد و بدل شدن پاسهای بیهدف و بدون ظرافت و سردرگمی تاکتیکی بود. زمانی فوتبال مالکانه و تیکیتاکا به معنی ارائه بازی شناور و تماشاگرپسند همراه با پاسهای کلیدیِ استادانه و فوتبال تهاجمی بود که در آن خلق موقعیت براحتی اتفاق میافتاد و موقعیتهای بیشماری ایجاد و گلهای فراوانی زده میشد اما گویا دیگر، حریفان نحوه ایستادگی و مقابله با این روش را یاد گرفتهاند و در مقابل تز آنها «آنتی تز» مناسب را یافتهاند. اگر سالها پیش در سال 2004 تیمی با دفاع اتوبوسی و استفاده از حداقل موقعیتها و البته بهره بردن از فاکتور بخت و اقبال تراژدی یک جام را رقم زد و قهرمان یورو شد اما این روزها دیگر حتی نیاز به یک بازی کاملا بسته و میکس کردن لایههای دفاعی متعدد و پارک کردن اتوبوس جلوی دروازه و حبس شدن در محوطه ۱۸ قدم نیست و تنها کافی است روزنههای قابل نفوذ تا حد ممکن بسته و با یک دفاع منطقی از دادن پاسهای کلیدی جلوگیری شود و برنامه لازم برای ضد حملات نیز ترتیب داده شود. ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|