گروه اقتصادی: ولی‌الله سیف سرانجام بعد از حرف و حدیث‌های فراوان و موج شدید اعتراضات و انتقادات از بانک مرکزی کنار گذاشته شد و عبدالناصر همتی جای وی را گرفت.
به گزارش «وطن‌امروز»، هر قدر اخراج سیف قابل پیش‌بینی بود، انتخاب همتی برای رئیس‌کلی بانک مرکزی شگفت‌آور بود، چرا که وی به عنوان سفیر ایران در چین انتخاب شده بود و حتی سفری به چین هم داشت اما در آخرین لحظات حکم همتی تغییر کرد و در نهایت وی رئیس‌کل بانک مرکزی شد.گویا همتی در جلسه دیروز هیات دولت رای بالایی برای رئیس کلی آورده و به همین علت روحانی اعتماد قاطع دولت به آقای همتی به‌عنوان رئیس‌کل بانک مرکزی را به ایشان تبریک گفت.حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی، همتی را فردی تحصیلکرده، آگاه و دارای تجربیات ارزنده در بانک و بیمه، بانشاط، فعال و دارای روحیه قوی و خوب و دارای توان معرفی کرد. رئیس‌جمهور اصلاح نظام بانکی و سیاست‌های مالی و پولی، بهبود روابط بانکی با دنیا، توسعه پیمان‌های پولی دوجانبه و حفظ و مراقبت از ذخایر ارزی را از اولویت‌های رئیس‌کل جدید بانک مرکزی دانست و همه اعضای دولت را به همکاری با ایشان توصیه کرد. سیف دیروز عملا برکنار شد اما برخی‌ رفتن سیف را استعفا و کناره‌گیری تعبیر کردند، البته شورای اطلاع‌رسانی دولت ضمن تکذیب این خبر اعلام کرد با اتمام دوره ریاست سیف بر بانک مرکزی عبدالناصر همتی به جای ایشان انتخاب شده است. این اطلاعیه هم نتوانست این حقیقت را پنهان کند که با توجه به اینکه هنوز چند هفته به پایان دوره ریاست سیف باقی مانده بود اما روحانی نتوانست وی را برکنار نکند.
خداحافظ سیف پرحاشیه
سیف زمانی که ریاست بانک مرکزی را به‌عهده گرفت دلار در دامنه قیمتی 3 هزار تومان بود ولی اکنون قیمت دلار در بازار قاچاق بیش از 3 برابر افزایش یافته است. بازار غیررسمی ارز و بازار طلا روز گذشته رفتاری پرمعنا را به رفتن سیف نشان داد و نرخ انواع ارز و سکه کاهش یافت.
در دوران سیف مهم‌ترین و پرسر و صداترین اقدام بانک مرکزی ساماندهی پرحاشیه موسسات غیرمجاز بود. موسسه میزان، تعاونی ثامن‌الحجج، تعاونی‌های اعتباری فرشتگان، آرمان، فردوسی و... از جمله موسسات مالی بودند که با اقدام قهرآمیز بانک مرکزی مواجه شدند و سپرده‌گذاران آنها نیز سرگردان شدند. اقدامات تیم سیف در بانک مرکزی در راستای توقف فعالیت بازار غیرمتشکل پولی و کوتاه کردن دست کسانی بود که صلاحیت بانکداری نداشتند. این هدف عالی با اشتباهی بزرگ همزمان شد، چرا که ساماندهی، سیاستی ظریف می‌طلبد؛ چیزی که گویا تیم اجرایی سیف با آن بیگانه بود. در دوره قبل از سیف ساماندهی با ادغام آرام تعاونی‌های کوچک در تعاونی‌های بزرگ آغاز شده بود و در نهایت قرار بود این موسسات در بانک‌های بزرگ هضم شوند اما با آغاز مدیریت سیف اتفاقی دیگر افتاد و مدیران وی رسما اعلام کردند فلان تعاونی‌های اعتباری غیرمجاز هستند تا کلید تجمعات علیه این تصمیم و سرگردانی مردم زده شود. اشتباه بزرگ دیگر سیف اعطای مجوز به موسسه اعتباری کاسپین بود؛ این مجوز به شرط ادغام 8 تعاونی ریز و درشت دیگر داده شده بود. این اشتباه مرگبار قبل از آنکه ادغام 8 تعاونی در موسسه اعتباری کاسپین صورت بگیرد انجام شد تا موج جدید اعتراضات و تجمعات از سوی سپرده‌گذاران تعاونی‌های زیرمجموعه کاسپین (فرشتگان، بدرتوس، الزهرا و...) آغاز شود. به دنبال آن سپرده‌گذاران تعاونی‌های باقیمانده بدون مجوز مثل آرمان، وحدت و البرز ایرانیان نیز تجمع کردند تا قوای سه‌گانه برای حل این موضوع کمیته‌ای تشکیل دهند. در نهایت با دخالت رهبری پرداخت وجوه سپرده‌گذاران آغاز شد. با این عملکرد سیف بیش از 30 هزار میلیارد تومان از بیت‌المال علی‌الحساب خارج شد. حاشیه‌های سیف در بانک مرکزی فقط درباره موسسات اعتباری نبود. در دوران وی دلار رکوردهای تاریخی شکست و به دنبال آن نرخ سکه نجومی شد. همچنین سیاست‌های ارزی و سود بانکی که تیم سیف اجرا کردند انتقادات به وضعیت اقتصادی را به اوج خود رساند. روحانی حتی در روزهایی که نرخ دلار به نزدیک 10 هزار تومان رسید نیز در برابر توصیه‌ها برای برکناری سیف مخالفت می‌کرد، چرا که اخراج سیف به معنای پذیرفتن اشتباهات در سیاست‌های اقتصادی تعبیر می‌شد. ضربه نهایی به سیف را سیاست دلار 4200 تومانی زد. در حالی که به نظر می‌رسید سیاست تک‌نرخی کردن ارز یک سیاست دستوری است و سیف مجبور به اجرای این طرح غیرمطالعاتی و علمی است اما باز هم انتقادات به وی بیش از پیش شد. در چند ماه اخیر انتشار اخباری مبنی بر رانت‌های رنگارنگ به واردکنندگانی که از رانت دلار 4200 تومانی استفاده کرده‌اند، انتقادات به سیف و بانک مرکزی را غیرقابل تحمل کرد اما باز هم روحانی تا مرداد ماه صبر کرد تا اخراج سیف، برکناری و پذیرفتن این اشتباهات تعبیر نشود. 25 مرداد 92، ولی‌الله سیف به بانک مرکزی آمد و 4 مرداد 1397 از بانک مرکزی رفت. روحانی تا مرداد صبر کرد اما نتوانست تا 25 مرداد صبر کند، چرا که واقعا فشارها برای برکناری سیف پرحاشیه به اوج خود رسیده بود؛ با این اقدام دولت عملا به اشتباه در سیاست‌های اقتصادی اعتراف کرد و باید دید آیا تغییر و تحولات دیگر در کابینه می‌تواند خسارت‌های اقتصادی را جبران کند یا فقط مهره‌ها تغییر می‌کنند و سیاست همان سیاست است؟
 همتی کیست؟
عبدالناصر همتی، دانشیار دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران است و یکی از معدود اساتید تدریس‌کننده اقتصاد کلان و اقتصاد انرژی در دانشگاه‌های ایران. وی با 61 سال سن، درجه دکترای اقتصاد خود را در سال 1372 از دانشگاه تهران اخذ و رساله خود را با حضور در دانشگاه لندن تکمیل کرده است. وی که با رتبه اول دوره کارشناسی ارشد اقتصاد دانشگاه تهران را آغاز کرده بود در سال 1359 مسؤول کمیته اقتصادی جهاد دانشگاهی بود و در سال‌های 1359 تا 1373 مدارج ترقی را در سازمان صدا و سیما تا معاونت سیاسی این سازمان طی کرد. وی در دوران دفاع‌مقدس از مسؤولان تبلیغات جنگ بود.
وی از سال 1380 تا کنون به ‌مدت 6 دوره لاینقطع ریاست شورای عالی شرکت بیمه اتکایی آسیایی (کمیسیون اقتصادی- سیاسی آسیا و اقیانوسیه سازمان ملل متحد- اسکاپ) مستقر در بانکوک پایتخت تایلند را به‌عهده دارد که با رأی مستقیم رؤسای بیمه 10 کشور مهم آسیایی به این سمت انتخاب شده است. عبدالناصر همتی طی 7 سال مدیریت بانک سینا را به‌عهده داشته و موفق شده است مؤسسه مالی و اعتباری بنیاد را به یکی از بانک‌های مهم بخش خصوصی متحول کند. از جمله اقدامات وی در این دوره تلاش مؤثر برای لغو تحریم بانک سینا بود که منجر به خارج شدن بانک سینا با رأی دادگاه عالی اروپا از فهرست تحریم اتحادیه اروپایی شد. همتی از 7 مهر ماه سال 1392 تصدی بانک ملی، بزرگ‌ترین بانک کشور را عهده‌دار شده بود و بعد از آن به بیمه مرکزی رفت.
 

حسن رضایی : قدیم‌ترها حرف چک و سفته، حکایت بالا بردن خر به بام بود. مردم برای حرف‌های‌شان، تار سبیل گرو می‌گذاشتند و لوطی‌ترها حتی دست به سبیل هم نمی‌شدند، همان حرف‌شان سند بود برای خلق‌الله. گذر زمان اما همچنان که ما را مدرن‌‌‌‌‌‌تر می‌کرد، حرف‌های‌مان را هم بی‌وزن‌تر و بی‌اعتبارتر می‌کرد. چنین رویکردی البته در میدان سیاست سریع‌تر پیش می‌رفت. بویژه از همان وقتی که امثال میرزاملکم خان و دیگر روشنفکرهای غربزده قاجاری فهمیدند زمانی ماکیاولی نامی هم در بلاد فرنگ ظهور کرده که مشق سیاست می‌گوید و باز طبق قانونی نانوشته، هرچه غربی‌ها می‌گفتند، خط قرآن بود! من تخصص اقتصادی قابل توجهی ندارم اما این را مطمئنم که بالارفتن تعداد چک‌‌های برگشتی کشور با انکار وعده 100 روزه رئیس‌جمهور، توسط حسن روحانی(!) نسبت مستقیم دارد. شما خواننده حامی دولت هم می‌توانی مثال‌‌های دیگری در همین زمینه بزنی؟ سلمنا! حرفی نیست.
این اما از عجایب روزگار است که محمدرضا خاتمی، برادر تکرارچی اعظم که زمانی در 12 اردیبهشت 96 به روزنامه اعتماد گفته است: «ما تضمین روحانی هستیم؛ اگر روحانی ابقا نشود، وضعیت کشور از دوران احمدی‌نژاد هم بدتر خواهد شد. اگر به کارنامه روحانی نگاه کنیم حتماً او را رئیس‌جمهوری موفق و حتی فراتر از انتظار می‌دانیم... با این مجلس اصلاح‌طلب، کابینه دوم روحانی بهتر از کابینه اول خواهد بود»، حالا در 27 تیرماه 97 به روزنامه همشهری می‌گوید: «دولت روحانی کارآمد نیست؛ اصلاحات نمی‌خواهد اعتبارش را خرج ناکارآمدی‌ها کند؛ روز به روز امید مردم به ما کمتر شده است؛ فراکسیون امید مجلس هم، امیدی میان مردم ایجاد نکرده است؛ روحیه و منش محمدرضا عارف هم همین است و ما نباید انتظار دیگری از او داشته باشیم». چنین حجمی از وقاحت و مسؤولیت‌ناپذیری علنی طبعا با هیچ مسلک و مرامی قابل توجیه نیست.
حسن روحانی اما باید به جای آنکه تنها «زین همرهان سست عناصر» دلش بگیرد، اگر از بدعهدی اروپایی‌ها در مذاکرات دهه 80 عبرت نگرفته و نمی‌گیرد، از همین اتفاقات پیرامون خودش در فاصله 96 تا 97 دیگر عبرت کافی را بیندوزد. برای بازخوانی حافظه تاریخی، لازم است یادآوری کنم حسن روحانی مرداد ماه 84، دو سال پس از آنکه انواع امتیازات- تا پلمب کردن داوطلبانه تمام تاسیسات هسته‌ای کشور!- را به اروپایی‌ها داده و آماده رفتن از شورای عالی امنیت ملی بود، در نامه‌ای تاریخی و دردناک خطاب به البرادعی، مدیرکل وقت آژانس نوشت: «...متاسفانه در مقابل اگر نگوییم هیچ، ایران مابه‌ازای بسیار اندکی دریافت کرد و بارها اقدامات اعتمادساز خود را افزایش داد و تنها در عوض آن، با قول‌های انجام‌نشده و درخواست‌های بیشتر روبه‌رو شد!» جناب رئیس‌جمهور اگر هم تا ابد نپذیرد که خود حسن روحانی وعده 100 روزه را داده، باید بپذیرد اقتصاد کشور با این فرمان، رونق نمی‌گیرد!
وقتی غربگرایان 6 موتوره و رسانه‌های‌شان به عنوان مهم‌‌‌‌‌ترین حامیان دولت یازدهم و دوازدهم، اکنون آنقدر از خطا بودن راه آگاهند که می‌ترسند نزدیکی‌شان به دولت، نان‌شان را در آینده آجر کند، شخص رئیس‌جمهور باید بداند لازمه تغییر چنین فضایی حتی در جبهه همرهان سست عناصر، چیزی جز تغییر همان راهی که خود آنها تکرارش کردند، نیست. اینکه اکنون دوباره با به سنگ خوردن سر برجام نافرجام، بخواهیم علم FATF را سر دست بگیریم و طی ابلاغیه‌‌های جداگانه به بانک‌‌های داخلی، روند خودتحریمی را در داخل کشور اجرایی کنیم، چیزی جز حکایت همان خر به بام بردن نیست. اینکه اعضای لیست امید مجلس هم که حتی از نظر محمدرضا خاتمی هم موفق عمل نکرده‌‌‌‌اند، بخواهند با سوز و گداز بگویند «برای ریاست‌جمهوری روحانی مایه گذاشتیم و خدا می‌داند که از روی مردم شرمنده‌‌‌‌‌‌ایم. من از روی مردم خجالت می‌کشم»، بیشتر به جوک شبیه است تا غصه مردم را خوردن.
نمایندگانی که زمانی عباس عبدی در ابتدای مجلس دهم پیشنهاد می‌داد برای آموزش‌شان چند کتاب از طرف مجلس به آنها هدیه شود هم دیگر باید بدانند حکایت غصه خوردن برای مردم و حمله به دولت روحانی، با حمایت از تداوم همان راه غلط سابق در قالب لایحه‌‌های استعماری FATF و ملحقات آن، چیزی جز تمسخر افکار عمومی نیست. تمسخری که البته به دلیل تبعات سنگین آن در شرایط اقتصادی کنونی از حافظه مردم نخواهد رفت و برای همیشه در تاریخ ثبت خواهد شد. در این میان اما فارغ از موضع‌گیری‌‌های کم‌اثر نمایندگان لیست تکرار در مجلس، این شخص جناب رئیس‌جمهور است که باید با اعتماد به توانایی‌‌های متعدد کشور در حوزه‌‌های مختلف با تغییر رویکردهای اشتباه گذشته، به کمک مردم بشتابد.
خوب یا بد، 5 سال گذشته نشان داد ژنرال‌‌‌هایی که در مهم‌‌‌‌‌ترین جلسات از فرط کهولت سن، خواب تشریف دارند، باید برای همیشه به همان رختخواب بروند، نه به هیات دولت جمهوری اسلامی که بار اصلی ایجاد و تداومش، یکسره بر دوش جوانان بوده است. حسن روحانی 2 راهکار ساده پیش رو دارد که در پیش گرفتن آنها محتاج دیدن دم هیچ کدخدا و نوچه کدخدایی نیست: یکم- فرستادن ژنرال‌‌های خواب آلود به رختخواب. دوم- اعتماد به توان داخلی؛ از جمله توان جوانان این مردم! والسلام.

گروه اقتصادی: دولت طی 5 سال اخیر هیچ توجهی به ساخت‌وساز مسکن نکرد و تبعات آن نه‌تنها به افزایش میزان تقاضا و گرانی اجاره‌بها و مسکن منجر شد، بلکه با توجه به مرتبط بودن بیش از 500 شغل به مسکن، رکود و بیکاری را در کشور تشدید کرد. معاون وزیر راه‌وشهرسازی با تشریح قانون حمایت از مستاجران گفت: افزایش مدت زمان قرارداد اجاره به 2 سال و بیشتر به مستاجران اطمینان‌خاطر بیشتری می‌دهد که هر سال مجبور به تغییر خانه نباشند. به گزارش تسنیم، حامد مظاهریان، معاون وزیر راه‌وشهرسازی در برنامه «تیتر امشب» درباره افزایش مدت قراردادهای اجاره گفت: در برنامه‌هایی که دولت در بخش مسکن داشت، با تحولاتی که در بازار و اقتصاد روی داد اولویت‌های دولت تغییر کرد و متناسب با شرایط برخی اولویت‌ها پررنگ‌تر شد. یکی از اولویت‌های دولت در بخش مسکن حمایت از حقوق مستاجران است. همانطور که می‌دانیم، نه‌تنها در بخش مسکن بلکه در دیگر بخش‌ها نیز قراردادهای کوتاه‌مدت آسیب‌رسان است، بنابراین در جهت حقوق مستاجران پیشنهاد شده که قراردادهای اجاره به 2 سال و بیشتر افزایش یابد.  مظاهریان درباره افزایش قیمت اجاره‌بها نیز گفت: هدف ما این است که قرارداد‌ها را از یک سال افزایش دهیم اما این طرح، قراردادهای بالاتر مثل قراردادهای 5 ساله را شامل نمی‌شود. هدف اصلی این است که به این خواسته مستاجران توجه شود ولی 10 درصد افزایش اجاره‌بها نیز در نظر گرفته شده تا موجرها خیلی متضرر نشوند. وی افزود: وزیر راه‌وشهرسازی 9 بند در این زمینه اعلام کردند که برخی درباره اصلاح لایحه بود. قانون پیش‌فروش و اجاره‌داری و 2 لایحه دیگر برای معافیت‌های مالیاتی برای کسانی که مسکن بر اساس الگوی مصرف می‌سازند و می‌خواهند اجاره‌داری کنند را شامل می‌شد. درباره لایحه دولت بنیادهایی که گذاشته شده این است که قراردادها عجولانه نباشد و اوضاع اقتصادی را در نظر بگیرد و حقوق مستاجران نیز در نظر گرفته شود. مظاهریان افزود: اگر قرارداد اجاره‌بها 10 درصد افزایش یابد اطمینان‌خاطری به مستاجران می‌دهد، چون در شرایط فعلی قیمت‌ها افزایش بیشتری دارد. این لایحه در جهت حمایت از حقوق مستاجران است البته حقوق موجران نیز باید در نظر گرفته شود که در این زمینه معافیت‌های مالیاتی نیز برای موجرانی که برای مستاجران خانه می‌سازند در نظر گرفته شده است. موجران با توجه به افزایش قیمت ملک که در حال حاضر تا 40 درصد نسبت به سال قبل رشد داشته، سود خود را برده‌اند اما برای حمایت از مستاجران باید افزایش 10 درصدی را در نظر بگیرند. او درباره ضمانت اجرایی این طرح نیز گفت: این طرح در گذشته نیز مطرح شده بود اما سیر قانونی نداشت؛ در حال حاضر این طرح عجولانه نیست چون به صورت لایحه مطرح شده و مجلس نیز نظر خود را اعلام می‌کند. به جای اینکه دولت بخواهد قرارداد را کنترل کند، خود مستاجر است که به عنوان یکی از ذی‌نفعان معامله می‌تواند قرارداد را کنترل کند.  مظاهریان گفت: با تصویب این لایحه در مجلس، اگر موجر تقاضای بیشتری کند مستاجر می‌تواند از راه قانونی پیگیری کند تا حقی ضایع نشود، مگر اینکه بین موجر و مستاجر درباره افزایش بیش از 10 درصد افزایش اجاره‌بها برای سال آینده توافق شده باشد. در قانون جدید فقط برای سال دوم 10 درصد می‌توان اجاره‌بها را افزایش داد، در غیر این صورت پیگرد قانونی دارد. او در ادامه گفت: موجر و مستاجر قراردادی را به صورت رسمی و غیررسمی منعقد می‌کنند اما در شرایط فعلی فقط تلاطم‌هاست که موجب افزایش بیشتر قیمت‌ها از طرف موجر شده است. معاون وزیر راه‌وشهرسازی همچنین گفت: در بخش دیگر دولت از موجرانی حمایت می‌کند که برای مستاجران خانه می‌سازند؛ کسانی که مطابق الگوی مصرف و در متراژ کوچک‌تر خانه می‌سازند مورد حمایت بیشتری قرار خواهند گرفت. جوهره اصلی این قانون این است که مدت اجاره را بیشتر کنیم.
 مالیات ۲۰ درصدی بر فروش مسکن در راه است
بر اساس طرح دوفوریتی مجلس شورای اسلامی، از فروش مکرر مسکن مالیات ۲۰درصدی دریافت خواهد شد. شادمهر کاظم‌زاده، نماینده مجلس شورای اسلامی نیز با بیان اینکه 65 درصد از منازلی که ساخته می‌شود جنبه سودآوری دارد، گفت: در طرح دوفوریتی که در مجلس مطرح است، قیمت هر ملک مسکونی‌ای که به ‌فروش می‌رسد در سند فروش قید می‌شود و در مرحله فروش بعدی 20 درصد مالیات تعلق می‌گیرد. وی در توضیح موارد گنجانده‌ شده در طرح مجلس گفت: مجلس با افزایش مالیات بر عایدات مسکن سعی بر گرایش به مصرف‌گرایی در ساخت‌وسازها دارد.  این نماینده مجلس با تأکید بر اینکه دولت باید تصدی‌گری را کنار بگذارد، گفت: مسائل اقتصادی را نمی‌توان با دستور حل کرد. در سال 92 با جهش 70درصدی در قیمت مسکن روبه‌رو بودیم و پس از آن تا چند سال بازار دچار رکود بود، این نشان‌دهنده آن است که قوانین دستوری برای مقطعی مناسب است و با توجه به شرایط اقتصاد و مسائل دیگر، آن قوانین گذشته دیگر کارآمد نیستند. مصطفی قلی‌خسروی، رئیس اتحادیه املاک نیز در ارتباط تلفنی با این برنامه درباره معافیت‌های مالیاتی در بخش مسکن گفت: این معافیت‌ها در حمایت از مستأجران می‌تواند مفید باشد و بهره‌دهی خوبی خواهد داشت اما ضمانت اجرایی آن هنوز مشخص نیست. معافیت مالیاتی قطعاً امتیاز خوبی است و اثر مطلوبی خواهد داشت. ما با افزایش مالیات مخالفیم و معتقدیم مالیات‌ها باید کاهش یابد و متعادل شود تا تأثیر خوبی در مسکن داشته باشد. رئیس اتحادیه املاک در ادامه افزود: ما اعتقادی به خانه‌های خالی نداریم مگر اینکه بانک‌ها این کار را کرده باشند، چون افراد عادی به‌ندرت پیش می‌آید خانه خالی داشته باشند.

محمد سلامتی: این روزها کمتر کسی می‌تواند «خشم مقامات اروپایی» از دولت ترامپ را کتمان کند! اگرچه نوع مواجهه سران اروپایی با این خشم و نارضایتی یکسان نیست اما «تحقیر قاره سبز» توسط ایالات متحده آمریکا نکته‌ای نیست که از دید تحلیلگران مسائل بین‌الملل پنهان مانده باشد. وضع تعرفه‌های گمرکی بر آلومینیوم و فولاد صادراتی اروپا، اعمال فشار بر اعضای ناتو بابت افزایش هزینه‌های جمعی (به میزان 2 درصد تولید ناخالص داخلی این کشورها)، هجمه مستقیم ترامپ به بنیان‌ها و قواعد جمعی جاری در اروپای واحد و منطقه یورو، حمایت کاخ سفید از جریان‌های ضداروپایی و ملی‌گرا و ... از جمله مصادیق تقابل تمام عیار ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا محسوب می‌شود.
1- اتحادیه اروپا از اواخر قرن بیستم تاکنون، به بازی مستقیم خود در زمین ایالات متحده آمریکا ادامه داده است. حتی در جریان جنگ عراق در سال 2003 میلادی، بسیاری از بازیگران اروپایی از جمله انگلیس، لهستان، اسپانیا و... با سیاست‌های جنگ‌طلبانه آمریکا در منطقه غرب آسیا همراه شدند. نکته قابل تامل اینکه مخالفت بازیگرانی مانند آلمان و فرانسه با جنگ عراق نیز در آینده با دخالت آنها در تشکیل داعش و دیگر گروه‌های تروریستی و تکفیری در سوریه و عراق جبران شد! وابستگی امنیتی، اقتصادی و سیاسی اتحادیه اروپا به آمریکا، نه‌تنها باعث عقب‌ماندگی قاره سبز در نظام بین‌الملل و کاهش قدرت مانور بین‌المللی این مجموعه شد، بلکه اعتبار سیاسی اروپای واحد را نیز مخدوش کرد. مقامات اروپایی مدعی بودند پرداخت این هزینه‌ها (هزینه‌های اعتباری و روانی ناشی از بازی در زمین آمریکا) در ازای حمایت درون آتلانتیکی واشنگتن از اروپای واحد لازم است! بر پایه چنین استدلال مضحکی بود که سران اروپا به مهره‌های بازی بیل کلینتون، بوش پسر و اوباما تبدیل شدند.
2- سال 2016 میلادی، فردی در آمریکا بر سر کار آمد که صراحتا از ساختار امنیتی موجود در ناتو انتقاد می‌کرد و جریان‌های ملی‌گرا و ضداروپایی، از جمله جریان راست افراطی در فرانسه، از وی حمایت می‌کردند. فردی که در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا ضمن حمایت از پدیده «بریگزیت»، از دیگر کشورهای اروپایی نیز خواست در «خروج از اتحادیه اروپا» شتاب کنند! بسیاری از شهروندان اروپایی در طول 2 سال اخیر که از حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید سپری شده است، در انتظار مواجهه مستقیم، قاطعانه و تاثیرگذار سران خود با کاخ سفید بوده‌اند؛ انتظاری که تاکنون بی‌فایده بوده و ثمره‌ای جز ناامیدی برای آنها نداشته است! اقدامات سلبی اخیر ترامپ در حوزه‌های اقتصادی و امنیتی، بنیان‌های اروپای واحد را هدف قرار داده است؛ بنیان‌هایی که در زمانی نه چندان دور، حکم خطوط قرمز و ثوابت استراتژیک قاره سبز را داشت.
3- ابتدای سال 2017 میلادی، سران اروپا یکی از بدترین و بزرگ‌ترین خطاهای خود را مقابل ایالات متحده آمریکا مرتکب شدند. این خطای بزرگ، معامله با دولت ترامپ بر سر برجام بود. دولت انگلیس، نخستین دولتی بود که با تغییر توافق هسته‌ای (مطابق شروط پیشنهادی ترامپ) موافقت کرد. «ترزا می»‌ در همان نخستین سفر خود به آمریکا که در روزهای نخست حضور ترامپ در کاخ سفید انجام شد، برجام را توافقی بحث‌برانگیز خواند! متعاقب انگلیس، «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور بی‌تجربه و جوان فرانسه نیز حاضر شد در ازای کسب حمایت بیشتر آمریکا در نظام بین‌الملل، پروسه تغییر توافق هسته‌ای با ایران و گنجاندن موضوع توان موشکی و دفاعی ایران در برجام را پیگیری کند. دولت آلمان نیز با کمی تاخیر به این پروسه پیوست! تروئیکای اروپا بدون آنکه متوجه عواقب و تبعات بازی خود در زمین «دشمن آمریکایی اتحادیه اروپایی» شوند، راه تقابل با ایران و برجام را در پیش گرفتند. با این حال در نهایت، پس از ماه‌ها مذاکره میان کارشناسان و دیپلمات‌های آمریکایی و اروپایی(که بعدها مشخص شد نوعی شوی دیپلماتیک از سوی ترامپ بوده است)، رئیس‌جمهور آمریکا خروج از برجام را اعلام کرد و حتی به بازی اروپا در زمین خود وقعی ننهاد. در حال حاضر نیز بازیگران اروپایی به بازی خود در زمین دولت آمریکا ادامه می‌دهند و در حال رایزنی‌های پشت‌پرده با کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا درباره نحوه مواجهه با توافق هسته‌ای با ایران هستند. تاخیر اروپاییان در ارائه  جزئیات بسته پیشنهادی به ایران نیز برخاسته از همین واقعیت است.
4- این روزها هرگاه نشستی میان اعضای اروپایی ناتو و ترامپ برگزار می‌شود، شاهد ایجاد تنش‌های تازه‌ای میان آمریکا و اروپا هستیم: افرادی مانند آنگلا مرکل صدراعظم آلمان سخن از استقلال اروپا از آمریکا به میان می‌آورند و اکثر تحلیلگران اروپایی «گذار از کاخ سفید» را تنها نسخه شفابخش برای بازگشت ابهت اروپای واحد در نظام بین‌الملل قلمداد می‌کنند. معامله‌ای که امروز ایالات متحده آمریکا با اروپای واحد می‌کند، درس بزرگی را به ملت‌های دنیا و سایر بازیگران بین‌المللی می‌دهد! اینکه نتیجه بازی در زمین ایالات متحده آمریکا چیزی جز تباهی و حرکت به سوی سقوط نیست. در این معادله، واشنگتن حتی به متحدان غربی خود نیز رحم نمی‌کند، حال کشورها و بازیگران دیگر جای خود را دارند! واشنگتن به عنوان بازیگری سرکش در جهان، ابایی از قربانی کردن سایر بازیگران پای اهداف  و مطامع خود ندارد. اگر چه امروز بزک‌کنندگان چهره ایالات متحده آمریکا در داخل کشورمان  سکوت کرده و در صددند میان «رفتار آمریکا» و «رفتار دولت ترامپ» تفکیکی کاذب قائل شوند اما بر همگان مسجل است رفتارهای ترامپ منبعث از یک شخص و تفکر فردی نیست، بلکه ساختار سیاسی و هیات حاکمه ایالات متحده آمریکا پشت سر این تصمیمات قرار دارد. هم اکنون زمان آن رسیده است نوع رفتار و مواجهه ایالات متحده و اتحادیه اروپایی از منظری عمیق‌تر مورد تحلیل و واکاوی قرار گیرد. بدون شک، این مواجهه، خود درسی بزرگ در حوزه روابط بین‌الملل محسوب می‌شود؛ درسی که می‌توان با مطالعه آن، سیاستمداران آمریکایی و ماهیت آنها را بیشتر شناخت!  

 

با بررسی طرح اصلاح قانون ممنـوعیـت به کـارگیــری بازنشستگان از سوی مجلس و کاهش استثناهای قانون منع به‌کارگیری، گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای درباره تعداد افرادی که باید از مسؤولیت خود کناره‌گیری کنند زیاد شده است. به گزارش «وطن‌امروز»، این موضوع با توجه به حساسیت‌های موجود در فضای جامعه نسبت به مساله اشتغال و معضل بیکاری جوانان، طبیعتا با واکنش‌های زیادی نیز در شبکه‌های اجتماعی همراه بود. در تبصره یک ماده واحده این طرح آمده است: «به‌کارگیری بازنشستگان در سمت‌های مذکور در بندهای «الف»، «ب» و «ج» ماده 71 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 8 مهر 86
و همچنین به‌کارگیری بازنشستگان نیروهای مسلح با تدابیر فرماندهی معظم کل قوا صرفاً در دستگاه متبوع خود مجاز است. به‌کارگیری بازنشستگان در وزارت اطلاعات تا سقف
یک درصد از مجموع نیروهای شاغل رسمی این وزارتخانه در هر رده مدیریتی صرفاً در وزارتخانه مذکور مجاز است. دارندگان اجازات خاصه مقام معظم رهبری، جانبازان بالای 50 درصد، آزادگان بالای 3 سال اسارت و فرزندان شهدا از شمول این قانون مستثنی هستند.» با توجه به محتوای قانون جدید، شاخص‌ترین استثنائات حذف شده، استانداران بازنشسته هستند. آنطور که رئیس سازمان اداری و استخدامی کشور مطرح کرده است با توجه به قانون جدید، 15 استاندار باید از دولت خداحافظی کنند. این یعنی نیمی از استانداران، ظرف 2 ماه آینده باید جایگزین شوند؛ اتفاق قابل‌توجهی که در نوع خود بی‌نظیر است. انصاری همچنین عنوان کرده است 12درصد از مقامات بازنشسته کشور را دولتی‌ها تشکیل می‌دهند. جمشید انصاری، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان اداری و استخدامی کشور در گفت‌وگو با تسنیم، درباره میزان مدیران بازنشسته دولتی گفت: اینکه برخی اعلام کردند 1700 مدیر بازنشسته داریم از اساس اشتباه است. وی افزود: ما در کشور حدود 1000 نفر مقامات داریم. درباره بازنشسته‌های دولتی الان 15 استاندار و 14 معاون استاندار بازنشسته داریم که با این حساب در مجموع تعداد بازنشسته‌های دولتی 110 نفر است که حدود 12 درصد از میزان مقامات را شامل می‌شود. رئیس امور اداری و استخدامی کشور تصریح کرد: تاکید رئیس‌جمهور این است که قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشسته‌ها  را فرصت برای دولت بدانیم‌ و در این راستا از نیروی جوان و همین‌طور ظرفیت زنان استفاده کنیم.
فقط 60 روز مهلت تا خداحافظی!
یک نماینده مجلس گفته است با اصلاح قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان، ظرف ۶۰ روز تمام استانداران، معاونان وزرا و سفرای بازنشسته باید کرسی مسؤولیت را ترک کنند. بعد از اصلاح این قانون، علی‌محمد شاعری در گفت‌وگو با مهر، با اشاره به اصلاح قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان در جلسه علنی روز سه‌شنبه مجلس اظهار داشت: پس از تایید این قانون در شورای نگهبان و ابلاغ آن، ظرف مدت ۶۰ روز تمام استانداران، معاونان وزرا، سفرای بازنشسته و همترازان آنها که بازنشسته هستند، باید کرسی مسؤولیت را ترک کنند.
افشانی هم رفتنی شد؟
اما در کنار اخبار مربوط به لزوم کناره‌گیری 15 استاندار دولت روحانی، یکی دیگر از گزینه‌هایی که گفته می‌شود شامل قانون جدید منع به‌کارگیری می‌شود، شهرداران هستند. در متن قانون جدید نامی از شهرداران در میان استثنائات عنوان شده در قانون منع به کارگیری نیامده است. از همین رو به نظر می‌رسد با تصویب این قانون بار دیگر شاهد تغییراتی در مدیریت شهری تهران خواهیم بود. البته در این بین بر سر ماندن و رفتن سیدمحمدعلی افشانی، شهردار تهران اختلاف نظر است و این در حالی است که هنوز در این زمینه نظر صریح اعلام نشده است. این گمانه‌زنی در حالی است که محسن هاشمی‌رفسنجانی روز سه‌شنبه در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه «آیا با مصوبه مجلس درباره منع به‌کارگیری بازنشستگان مشکلی برای فعالیت شهردار تهران ایجاد می‌شود یا نه؟» گفت: با توجه به موارد مطرح‌شده مشکلی برای افشانی ایجاد نمی‌شود اما درباره فعالیت معاونان شهردار اطلاعی ندارم. برخی چهره‌های نزدیک به شهردار نیز تاکید کرده‌اند افشانی مشمول این قانون نمی‌شود. البته این اظهارنظرها در حالی است که هنوز اعلام نظر رسمی از سوی دستگاه‌های نظارتی در این زمینه صورت
نگرفته است.

میکائیل دیانی - بهزاد مهرکش: «محمدرضا باهنر» سال‌ها نایب‌رئیس مجلس بوده است و در انتخابات دوره گذشته مجلس که بسیاری برای شرکت دوباره و قرار گرفتن در لیست انتخاباتی اصولگرایان تلاش می‌کردند از شرکت در انتخابات امتناع کرد تا نشان دهد شامه سیاسی‌اش همچنان خوب کار می‌کند. باهنر را همواره یکی از افراد محافظه‌کار در سیاست دانسته‌‌اند اما حالا او محافظه‌کار‌‌‌‌‌‌تر از همیشه به گفت‌وگو می‌نشیند. سعی می‌کند بخش زیادی از سوالات را با کلیات جواب دهد و به قول خودش بیشتر رویکردی صحبت می‌کند. باهنر انتخابات را دوران رقابت‌‌های باشگاهی در سیاست می‌داند که حالا تمام شده و معتقد است دولت روحانی پیشانی تیم‌ملی ما است و باید همه به او و دولتش کمک کنند که موفقیت دولت، موفقیت نظام و شکست آن نیز ریزش سرمایه اجتماعی نظام است. با این وجود می‌گوید 100 ایراد به دولت روحانی دارد و خودش هم به این رئیس دولت رأی نداده است. باهنر منتقد جریانی است که بحث «استعفا» یا «استیضاح» رئیس‌جمهور را کلید زده‌‌اند اما تغییرات در کابینه بویژه بخش‌‌های اقتصادی را ضروری می‌داند.
***
 بگذارید گفت‌وگو را از متن اجتماع شروع کنیم؛ از بحث اعتراضات اقتصادی‏ای که مسؤولان هم بر بحق بودن آن تاکید داشتند اما موج‌سواری ضدانقلاب روی آن هم زیاد بود؛ شما چقدر از این اعتراضات را برنامه‌‌ریزی شده توسط عناصر ضدانقلاب و چه میزان را ناشی از مطالبات مردم می‌دانید؟
ما بعد از اتفاقات دی‌ماه بحث‌‌‌هایی را در این‌باره داشتیم و نامه‌‌‌هایی را نیز برای برخی مقامات نوشتیم، با این حال تحلیل برعکسی از اوضاع و احوال جامعه دارم و معتقدم اگر به 2 سال پیش بازگردیم و یک پایش میدانی را در کشور انجام دهیم، باید بگویم در یک همکاری نانوشته؛ نه رسانه‌های خارجی، بلکه اکثریت قریب به اتفاق تریبون‌‌های نظام که یا از خزانه دولت تغذیه می‌شوند یا از امکانات حاکمیتی استفاده می‌کنند و به نوعی بخشی از حاکمیت هستند، متاسفانه 3 مولفه را در جامعه القا می‌کنند؛ یکی «ناکارآمدی»، دوم «سوءاستفاده» و سوم «بالا بردن مطالبات مردم» و معتقدم رسانه ملی در راس این مسأله است. سایت‌‌‌هایی که برای جریانات مختلف سیاسی هستند نیز همین‌گونه‌‌اند، البته از وقتی مقام معظم رهبری تدبیری را اندیشیده‌‌اند و روسای 3 قوه جلساتی را با یکدیگر دارند، کمی این فضا نرم‌‌‌‌‌‌تر شده است، چرا که تا پیش از آن مصاحبه‌ها و بیانات روسای 3 قوه نیز در مجموع این مولفه‌ها را در جامعه القا می‌کرد. بنده چون مدت زیادی را در مجلس بوده‌‌‌ام، جلسات علنی مجلس را از طریق رادیو دنبال می‌کنم و از همان ابتدا تا پایان جلسه نمایندگان تنها یا می‌گویند «مسؤولان توانایی ندارند و ناکارآمد هستند» یا می‌گویند «دزدی شده و اموال غارت شده» یا عنوان می‌کنند «مردم چرا فریاد نمی‌زنید تا حق‌تان را بگیرید» و این صحبت‌ها نیز همان بحث‌ها را القا می‌کند.  این بحثم البته به معنای آن نیست که در کشور مشکل وجود ندارد! مشکلات داریم، مشکلات جدی هم داریم اما مسأله این است که واقعیت با احساسات مردم همیشه منطبق نیست. به عبارت دیگر شاید در منطقه‌ای امنیت وجود داشته باشد ولی مردم احساس امنیت نکنند یا در منطقه‌ای رفاه وجود نداشته باشد اما مردم احساس رفاه کنند و برعکس. حاکمیت مسؤول هر دو مسأله است و نمی‌تواند بگوید من مسؤول پارامترهای واقعی هستم، بلکه باید احساس مردم را نیز درست کند، هر چند مشکلات کشورمان زیاد است اما احساس مردم از مشکلات چندین برابر مشکلات است. ما هنوز نتوانسته‌‌‌‌‌ایم احساس مردم را به واقعیت موجود نزدیک کنیم. در حقیقت ما به طور مرتب القای ناکارآمدی و سوءاستفاده می‌کنیم و برخوردهای‌مان نیز شفاف و روشن نیست.
 بالاخره بخشی از وضع موجود ناظر به ناکارآمدی‌ها و نارسایی‌هاست؛ درست است؟
ناکارآمدی که پارامتری صفر و صدی نیست که بتوانیم بگوییم ناکارآمد یا کارآمد بوده است، اصلا ناکارآمد یا کارآمد را نسبت به چه چیزی باید مشخص کنیم؟
 به طور نسبی در این‌باره صحبت کنید.
این را در ابتدا بگویم من به روحانی رأی ندادم و صد تا انتقاد جدی هم به دولتش دارم اما من می‌گویم اگر در شرایط موجود مثلا محمدرضا باهنر رئیس‌جمهور بود، با روحانی که الان رئیس‌جمهور است، وضعیت چه تفاوت‌‌‌هایی داشت؟! البته امثال من که در میدان عمل نیستیم، ادعاهای زیادی می‌توانیم داشته باشیم اما می‌گویم شاید مقداری بهتر یا بدتر بود! بنده یک تعبیر دیگر سیاسی، فرهنگی و اعتقادی دارم و معتقدم ما در زمان انتخابات تیم‌های‌مان باشگاهی است و تیم‌‌های مثلا قرمز و آبی، نفت تهران، فولاد مبارکه سپاهان و... داریم و هر کسی هم می‌تواند طرفدار تیم خودش باشد اما زمانی که رئیس‌جمهور مستقر می‌شود، دیگر تیم‌ملی داریم و همه باید به او کمک کنند، چرا که معتقدم اگر رئیس‌جمهور موفق نشود، نظام موفق نشده است.
 شما عنوان کردید تفاوت بین واقعیت و احساس زیاد است؛ این تفاوت ناشی از تفاوت بین انتظارات و امکانات است؟ به نظر نمی‌رسد مسؤولان در این مسأله بیش از همه مقصرند؟
بله! البته این مشکل تبلیغاتی ما است، البته این نظر شخصی بنده است که اینجا چیزی به عنوان «مدیریت افکار عمومی» وجود ندارد و یک عده علیه قوه‌قضائیه، یک عده دیگر علیه دولت و هر دو علیه مجلس صحبت می‌کنند، در مقابل نیز مجلس علیه همه حرف می‌زند؛ اگر این به صورت رگولاتوری بود و طرحی در این زمینه وجود داشت، وضعیت مطلوب بود. ما نه‌تنها توانایی مهندسی افکار عمومی را نداریم، بلکه به دلیل نداشتن یک مدیریت و مهندسی درست در این حوزه، فکر می‌کنیم افکار عمومی را علیه هم تهییج می‌کنیم، در حالی که در نهایت افکار عمومی علیه همه‌مان تهییج می‌شود.
 دقیقا نکته اینجاست که اگر سیستم تنظیم افکار عمومی وجود داشت دیگر رئیس‌جمهور هنگامی که بازار آشفته است، نباید رفتاری کند که این فشارها بیشتر شود و به طور مثال رفتن او در آن وضعیت به توچال فشار را به افکار عمومی بیشتر کرده.
حرف‌تان درست است؛ بنده اصلا از عملکرد تک‌تک مسؤولان و خودم دفاع نکرده‌ام  و اگر در فضایی باشیم که بدانم آسیب اجتماعی ایجاد نمی‌کند، به دولت روحانی صد نقد هم دارم و کسی نمی‌گوید همه عملکرد او درست است. به خاطر دارم که در دوره سوم یا چهارم مجلس، دولت مرحوم هاشمی وزرایش را به مجلس معرفی کرده بود و یکی از نمایندگان عنوان کرد وزیر مسکنی که شما معرفی می‌کنید، باید اجاره‌نشین باشد تا درد مستاجران را متوجه شود و وزیری که یک خانه برای خودش داشته باشد، به درد وزارت نمی‌خورد؛ یک دیدگاه به این مسأله معتقد است و دیدگاه دیگری می‌گوید وزیری که نتواند یک خانه برای خودش بسازد، می‌خواهد مسکن کشور را نجات دهد؟ یعنی از 2 طرف می‌توان در این دوربین نگاه کرد. رفتن روحانی به توچال را می‌توان در مسؤولان دیگر از جمله بنده نیز پیدا کرد، البته ما به عنوان مسؤولان باید بدانیم زیر ذره‌بین هستیم و حتی باید مواظب خنده‌ها و اشک‌های‌مان نیز باشیم و اصلا این مسأله را نفی نمی‌کنم، بلکه فضای کلی را مطرح کردم. من مثلا از موضع نقادانه، ابتدای دولت روحانی بارها و بارها خدمت مسؤولان دولت گفتم وقتی شما یک رکود منفی 5 درصدی و تورم 40 درصدی را تحویل گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اید، نباید هدف‌‌گذاری‌تان تورم تک‌رقمی باشد و این مصلحت نیست و شدنی هم نیست و اگر هم بتوانید این کار را انجام دهید، در جای دیگری ضرر خواهید کرد که کردند اما دولت تصمیم گرفت تورم را کنترل کند و می‌گویم در این تصمیم واقعا موفق بوده است و قبل از هیجانات آخر سال 96 و اوایل سال 97، تورم به 11 درصد رسید و اختلاف نظر بین اقتصاددانان کشور 2 درصد بود و عده‌ای به تورم 11 درصدی و عده‌ای به تورم 13 درصدی اعتقاد داشتند، باز هم می‌گویم به روحانی رای نداده‌ام  و اگر بخواهم نقد دولت را انجام دهم، نقدهای زیادی دارم.
 یک بحثی که الان هم از سوی بخشی از دولت بیان می‌شود، هم حامیان دولت می‌گویند و هم منتقدان، تغییرات در حوزه سیاست‌‌گذاری و مجریان اقتصادی دولت است؛ نظر شما چیست؟!
از دوران هاشمی تا خاتمی یک مسأله را گفته‌ام  و الان هم می‌گویم که 3 نفر در هیأت دولت باید همراه، هم‌قسم و هم‌موضع باشند؛ «رئیس سازمان برنامه و بودجه»، «رئیس کل بانک مرکزی» و «وزیر اقتصاد». حداقل باید تصمیمات اقتصادی دولت‌ها با یک رویکرد و نگاه گرفته شود.
 این موضوعی که عنوان کردید الان در دولت وجود دارد؟
خیر! نه‌تنها اینها، بلکه در بخش‌‌های دیگر دولت هم وجود ندارد. الان سازمان محیط‌زیست با وزارت جهاد کشاورزی دعوا دارند و یکی می‌گوید «باید آب را صرفه‌جویی کرد» و دیگری می‌گوید «باید کشاورزی را توسعه داد»، در حالی که اینها باید همراه شوند و جالب است اگر همین الان آقای عیسی کلانتری را از محیط‌زیست برداریم و به وزارت کشاورزی ببریم، آن وقت حرف‌‌‌هایی را می‌زند که الان از وزیر کشاورزی می‌شنویم و صحبت‌ها به لحاظ جایگاه افراد تغییر می‌کند و اگر وزیر فردا نماینده مجلس شود، صحبت‌هایش تغییر می‌کند و اگر نماینده هم وزیر شود، همین اتفاق می‌افتد.
 اگر شما جای آقای روحانی بودید چه تغییراتی در کابینه می‌دادید؟
باید بگویم اگر من رئیس‌جمهور بودم از همان روز اول این افراد را نمی‌گذاشتم که الان بخواهم آنها را تغییر دهم.
 چند درصد کابینه فعلی باید تغییر کند؟
این سوالات را از آدم‌‌‌هایی که تازه وارد سیاست شده‌‌‌‌اند، بپرسید، چرا که من جواب آنها را نمی‌دهم. البته دولت در مجموع تدبیر می‌خواهد ولی شجاعت و ایثار نیز می‌خواهد. دولت دهم و یازدهم تدبیر دارد ولی شجاعت ندارد، در حالی که اینها باید با هم باشد. وزیر دولت روحانی به من می‌گوید حاضرم همین امروز به عنوان مدافع حرم بروم و شهید شوم اما به‌خاطر اسلام حاضر نیستم به زندان بروم و اگر فلان تصمیم را بگیرم مرا زندانی می‌کنند و هیچ‌وقت چنین کاری نمی‌کنم. اما برای اینکه جواب‌تان را بدهم می‌گویم بنده اگر رئیس‌جمهور بودم رویکردها را تغییر می‌دادم.
 خب! تغییر رویکرد بدون تغییر افراد محقق شدنی نیست.
همین فردی که می‌گوید حاضر است شهید شود اما زندان نرود اگر قانع شود که زندانی نخواهد شد، رویکردش عوض می‌شود. این فرد کارآمد است اما ما اجازه فعالیت به او نداده‌‌‌‌‌‌ایم. برخی زمان‌ها فقیه در شورای نگهبان یک نظر می‌دهد ولی زمانی که به مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید، نظرش تغییر می‌کند و اتفاقا حق نیز همین است و این فرد با خودش می‌گوید در شورای نگهبان وظیفه‌‌‌‌اش یک چیزی بوده است و در مجمع تشخیص مصلحت نظام وظیفه‌‌‌‌اش عوض می‌شود. وزیر می‌گوید 4 کار را انجام می‌دهم و تصور می‌کنم در راستای منافع کشور است اما بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات این مسأله را قبول ندارند که اقدامات او در راستای منافع کشور است. امروز یکسری کارها را وزیر نیرو باید انجام دهد اما وزیر که هیچ، رئیس‌جمهور نیز جرأت انجام آنها را ندارد. به طور مثال ما الان 400 هزار میلیارد تومان پروژه نیمه‌تمام دولتی داریم که تا 100 سال دیگر هم تمام نمی‌شود ولی هیچ‌کس جرأت واگذاری آنها را ندارد و اگر هم واگذار کنیم، یکی بنگاه شفافیت درست کرده است و از آن سو بازرسی کل کشور را هم داریم و اگر بخواهیم بنگاه دولتی را واگذار کنیم، عنوان می‌شود در آن تخلف شده است و... الان 300 هزار میلیارد تومان پروژه‌‌های دولتی در حال از بین رفتن است و در اقتصاد درازمدت برخی از آنها را مجبور هستیم رایگان واگذار کنیم.
 درباره تغییر و تحول در دولت، جریانی که اتفاقا بدنه طرفدار دولت روحانی بود موضوع «استعفا» یا «استیضاح» رئیس‌جمهور را مطرح کرد؛ نظرتان درباره آن چیست؟
بنده این بحث‌ها را قبول ندارم. در زمان احمدی‌نژاد یکسری اشکالات را وارد می‌دانستم اما عده‌ای می‌گفتند چرا آنها را مطرح می‌کنید. بنده 2 اتهام سنگین دارم؛ می‌گویند من بودم که احمدی‌نژاد را رئیس‌جمهور کردم و در مقابل نیز مطرح می‌کنند بنده خیلی سر به سر احمدی‌نژاد گذاشتم! در آن زمان با توجه به انتقاداتی که به احمدی‌نژاد داشتم، عده‌ای نیز می‌گفتند «چرا کار احمدی‌نژاد را تمام نمی‌کردم؟» که هم آن زمان و هم الان می‌گویم ما در قانون اساسی اصلی به عنوان عزل رئیس‌جمهور داریم که یا مجلس می‌تواند عدم کفایت سیاسی را تصویب کند یا دیوان عالی کشور می‌تواند حکم عزل رئیس‌جمهور را بدهد. همین چند روز پیش این مسأله مطرح بود و عده‌ای از جمله احمدی‌نژاد مطرح می‌کردند که روحانی استعفا کند و فرد دیگری روی کار بیاید.
 البته این گزاره‌ای بود که نخستین‌بار از سوی حجاریان مطرح شد و بعد هم جریان اصلاحات مدام آن را تکرار کرد.
بله! حالا هر کسی. الان که وضعیت اینگونه است عده‌ای عنوان می‌کنند دیدید روحانی نتوانست، در حالی که اوایل که روحانی رای آورد، من که به رئیسی رای داده بودم عنوان کردم رقبای روحانی تصور کنند قدرت او برای حل مشکلات کشور 50 درصد توان لازم بیشتر نیست، البته یک زمانی وجود دارد که دولت روحانی مسائل حاشیه‌ای را به متن می‌آورد و مسائل اصلی را به حاشیه می‌برد، قطعا ما باید رصد کنیم که چنین اتفاقی نیفتد اما در مواردی که دولت به دنبال حل مسائل واقعی کشور است باید به او کمک کنیم و فکر نکنیم ما موظفیم ثابت کنیم دولت روحانی نمی‌تواند، اتفاقا چقدر خوب می‌شود که بنده به عنوان رقیب این دولت به این نتیجه برسم که دولت روحانی توانست، چرا که بنده روحانی را تیم‌ملی می‌دانم، البته زمانی که وارد بحث ورزا می‌شویم، باید بگوییم این دولت وزرای خسته‌ای دارد و برخی از وزرا می‌گویند ما مدیر زمان غیرعادی نیستیم، بلکه مدیر زمان عادی هستیم و الان اوضاع عادی نیست، از این رو همه می‌دانند روحانی باید در دولت خانه‌تکانی انجام دهد، البته بحث ما بحث حمایت و کمک به دولت است، نه چوب لای چرخ دولت گذاشتن.
 بگذارید به سؤال اول بازگردیم. شما معتقدید رسانه‌ها توقعات جامعه را بالا برده‌اند و ریشه نارضایتی‌ها این است؛ آیا با انکار شرایط وضعیت تغییر می‌کند؟ مثلاً عده‌ای می‌گویند مشکل خاصی در کشور نیست اما با این حرف باز وضعیت بدتر می‌شود.
از لحاظ جناحی خیال‌تان را راحت کنم؛ این اتفاقی که امروز در ارز رخ داده در دوره دوم هاشمی و در دوره خاتمی ضعیف‌‌‌‌‌‌تر و در دوره دوم احمدی‌نژاد هم رخ داد و امروز هم شاهد آن هستیم، حال شما فکر می‌کنید این اتفاق تقصیر روسای جمهور است؟ کدام‌یک از آنها مقصر است، اگر روحانی مقصر است، احمدی‌نژاد به مراتب بیشتر مقصر است، خاتمی و هاشمی هم مقصر هستند. این اتفاق ترکیدن قیمت زمان هاشمی هم رخ داد و او رکورد تورم را در سال 74 زد که تورم شد 5/49 درصد، خاتمی وضعیت بهتری داشت و در دوران احمدی‌نژاد نیز ارز 1200 تومانی به بالای 3 هزار تومان رسید؛ حال من از شما سوال می‌کنم: این مسأله تقصیر اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان است یا اصولگرایان؟
 اصلا موضوع بر سر اصلاح‌طلب یا اصولگرا نیست.
بنده می‌گویم ما یک رگولاتوری متمرکز در کشور نداریم. رهبری سیستم دفاعی و امنیتی را مستقیما فرماندهی می‌کنند اما سیستم اقتصاد، فرهنگ و سیاست را توصیه می‌کنند و آنجایی که رسما فرماندهی می‌کنند بهترین وضعیت را از لحاظ امنیتی، دفاعی و اطلاعاتی داریم اما در اقتصاد که رهبری بارها عنوان کردند اقتصاد مقاومتی، وضعیت اینگونه نیست، حال شما تصور می‌کنید دولت نمی‌خواهد اقتصاد مقاومتی اجرایی شود؟ من می‌گویم رگولاتوری در این حوزه وجود ندارد و این مسأله به ساختارها بازمی‌گردد و همه‌‌‌‌اش نیز به من باهنر و امثال من بازمی‌گردد. امروز بسیاری از مشکلات کشور ما مشخص است که 8 یا 9 علت دارد و علت‌ها 3 بعد دارد که بخشی از آن «ساختاری»، بخشی «رویکردی» و بخشی نیز «عملکردی» است. درباره مشکلات ساختاری، مجلس را مثال می‌زنم. ما کشورمان را با یک مجلس آن هم با این ساختار نمی‌توانیم اداره کنیم و این مسأله را بارها و بارها عنوان کرده‌‌ام.
 منظورتان تغییر در قانون اساسی است؟
خیر! ما در 3 فاز می‌توانیم این مسأله را حل کنیم، البته در برخی موارد قانون اساسی باید اصلاح شود ولی الان شرایط را برای این کار مناسب نمی‌دانم. ما «تک‌مجلسی» نمی‌توانیم کشور را اداره کنیم و اصلا فرض کنیم همه نمایندگان متدین، پاکدست و... باشند، باز هم تنها می‌توانند به دنبال منافع منطقه‌ای باشند و اصلا منافع ملی در مجلس متولی ندارد. نکته دوم اینکه اگر مجلسین شود، وضعیت درست می‌شود؟ باز هم معتقدم وضعیت درست نمی‌شود و حتما باید نظام سیاسی ما نظام حزبی شود و این مسائل اعتقادات شخصی بنده است و بعد از اینکه «دومجلسی» می‌شویم؛ مجالس‌مان باید حزبی و دولت‌مان نیز باید حزبی شود، البته باید تعریفی از حزب داشته باشیم و احزاب وجود داشته باشند. یک عده در کشورمان بویژه در دوران اصلاحات تصور می‌کردند با حزب می‌توان در مقابل نظام ایستاد، باید تکلیف آنها را مشخص کرد. حزب باید در چارچوب سیاست‌‌های کلی نظام باشد و اگر حزبی خواست از آن چارچوب خارج شود، باید با آن برخورد امنیتی شود اما در چارچوب نظام باید مجالس و دولت‌های‌مان حزبی باشد. ببینید! مگر نباید نقشه راه کشور را مجلس مشخص کند؟ مجالس بسیاری داشتیم، به طور مثال مجلس هفتم تمام شد و مجلس هشتم روی کار آمد اما خط و مسیر تغییر نکرد! جالب اینجاست که تمام اعضای برنامه و بودجه هم تغییر می‌کردند. مرحوم پرورش که یک زمانی نایب‌رئیس مجلس بود، می‌گفت یک عده از نمایندگان تا می‌آیند اسم خیابان‌‌های تهران را یاد بگیرند دوره نمایندگی‌شان تمام می‌شود و اصلا نمی‌دانند کجا آمده‌‌اند و چه وظیفه و مسؤولیتی دارند و مجالس ما از هم منقطع است و این مسأله حتی در مجالسی که با یکدیگر همخط هم بوده‌‌‌‌اند، وجود دارد. دولت‌ها هم از یکدیگر منفصل هستند و دولت‌‌‌هایی که روی کار می‌آیند، دوره اول کار دولت قبلی را خنثی می‌کنند و دوره بعدی کارهایی را انجام می‌دهند که دولت بعدی باید آنها را خنثی کند، در حالی که احزاب برای 50 سال آینده کشور باید برنامه داشته باشند. ما کشورهایی را داریم که احزاب بالا و پایین شده‌اند و حتی کودتا هم شده است ولی سیاست راهبردی خود را 50 سال ادامه داده‌‌‌‌اند اما برای ما با تغییر دولت‌ها سیاست‌‌های راهبردی هم تغییر می‌کند. هیچ کشوری با چنین وضعیتی نمی‌تواند اداره شود، در واقع یکسری از اشکالات ما ساختاری است. اشکال دوم ما رویکردی است‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ببینید! «ماهاتیر محمد» برنامه 40 ساله برای کشور مالزی داشت و طی آن دولت موفقی داشت و در عملکرد برنامه‌ای بسیار خوب عمل می‌کرد. او می‌گفت ما قبل از 1980 اصلا جنگل‌نشین بودیم و اگر به ما اینگونه می‌گفتند اصلا به ما بر نمی‌خورد اما بعد از آن اقتصاد کشور را متحول کرد. او یک کتاب خاطرات دارد که در آن یک جمله بسیار زیبا هست؛ می‌گوید: «اگر در حکومت کردن موفق بوده‌ام  برای آن است که همیشه منافع مردم را بر رضایت مردم ترجیح داده‌ام». خیلی اوقات منافع درازمدت مردم با رضایت فعلی آنها در تضاد است. ما در طول این 40 سال همیشه برعکس این جمله را انجام داده‌ایم، یعنی همیشه رضایت مردم را بر منافع‌شان ترجیح داده‌ایم؛ یک روز گفته‌‌‌‌‌ایم انتخابات، اعزام به جبهه، راهپیمایی روز قدس، راهپیمایی 22 بهمن و... را داریم و همیشه گفته‌‌‌‌‌ایم مردم را راضی نگه داریم. جالب اینکه نتوانستیم مردم را نیز راضی نگه داریم و بسیاری از منافع ملی را فدای رضایت کوتاه‌مدت مردم کرده‌‌‌‌‌ایم که جواب هم نداده است. در بحث انرژی، از لحاظ شدت مصرف انرژی در رده 3 یا 4 جهان قرار داریم. عربستان روزی 12 میلیون بشکه نفتی شدت مصرف انرژی‌‌‌‌اش از ما کمتر است! در برخی موارد برای تحقق یکسری اهداف ممکن است مردم عصبانی شوند اما منافع طولانی‌مدت در آن وجود دارد ولی هیچ‌کس آن را اجرایی نمی‌کند. در بحث عملکرد دولت، البته منظور قوه مجریه است؛ دولت 30 عضو دارد که 25 نفر از آنها خودشان را مسؤول هزینه می‌دانند و مابقی مسؤول درآمدزایی، خب! وضعیت مشخص است. وزیر بهداشت می‌گوید به من پول دهید تا طرح تحول سلامت را اجرا کنم، وزیر آموزش‌وپرورش می‌گوید پول بدهید تا حقوق معلمان را بدهیم و... و همه وزرا از دولت پول می‌خواهند و 3 مسؤول مالیات، نفت و اقتصاد باید درآمدزایی داشته باشند. ما یک کیک داریم به عنوان لایحه بودجه که باید آن را بین همه تقسیم کنیم. این کیک یک کیلوگرم وزن دارد ولی ما یک و نیم کیلوگرم کیک را بین دستگاه‌‌های اجرایی تقسیم می‌کنیم و 50 درصد بودجه‌مان همیشه کسری است. پس اشکالاتی که گفتم هم ساختاری، هم رویکردی و هم عملکردی است که آنها را باید با کمک هم برطرف کنیم. البته بسیار امیدوارم از تمهیدی که مقام معظم رهبری اندیشیده‌‌اند و عنوان کردند روسای 3 قوه مشاوران نزدیک خود را بیاورند و با یکدیگر تصمیم بگیرند. اگر دولت بگوید قوه‌قضائیه نمی‌گذارد و قوه‌قضائیه بگوید دولت نمی‌گذارد و مجلس هم بگوید هر دو ناکارآمدند، وضعیت می‌شود همینی که امروز شاهد آن هستیم.
 درباره مجلس صحبت کردید و اینکه هر روز هم مباحث مجلس را گوش می‌کنید. الان شرایط فعلی مجلس را چطور ارزیابی می‌کنید؟
مجلس الان حال خوبی ندارد و علتش هم آن است که مجلس 3 فراکسیون غیراکثریت دارد در حالی که همیشه ما عموما 2 فراکسیون اکثریت و اقلیت داشتیم و اکثریت مسؤولیت می‌پذیرفت ولی الان مجلس 3 فراکسیون است و 4 وزیر را با هم استیضاح می‌کند و هیچ اتفاقی نیز نمی‌افتد. مشکل اصلی این است که نماینده مجلس مسؤول مشکلات منطقه است و اساسا منافع ملی که کارکرد اصلی نمایندگان است رهاست؛ حتی نمایندگانی که در مجلس برای منافع ملی فریاد می‌زدند اصلا در دوره بعدی رأی نمی‌آورند و ما نمی‌توانیم از مجلس توقع غیرعادی داشته باشیم. شخصی از بنده درباره عملکرد مطهری و پزشکیان سوال کرد؛ پاسخ دادم اگر می‌خواهید پزشکیان سال اول نایب‌رئیسی را با باهنر سال دوازدهم نایب‌رئیسی مقایسه کنید، کاری اشتباه است اما اگر می‌خواهید پزشکیان سال اول را با باهنر سال اول مقایسه کنید، بسیار خوب عمل می‌کند.
 به نظر شما اگر مجلس جدی‌‌‌‌‌‌تر ورود کند، وضعیت بهتر می‌شود؟ مثلاً در بحث استیضاح‌ها اگر جدی‌‌‌‌‌‌تر وارد شود، تغییری رخ خواهد داد؟
خیر! اینگونه نیست. نکته اول آن است که الان ساختار مجلس 3 فراکسیون شده است در حالی که باید 2 فراکسیون از منافع خود عدول کرده و یکی شوند تا دوباره ساختار مجلس 2 فراکسیونی شود و می‌دانید که در دنیا دولت‌‌های ائتلافی ضعیف‌‌‌‌‌ترین دولت‌ها هستند و الان مجلس ما ائتلافی است.
 سؤال آخرمان درباره نسبت آقای علی لاریجانی و آقای روحانی است؛ از شما می‌پرسیم چون شما به آقای لاریجانی نزدیک هستید و می‌دانید او برای خود یک چشم‌انداز سیاسی در نظر گرفته است؛ الان که حتی حامیان دولت هم تلاش می‌کنند نوعی فاصله با روحانی را به جامعه القا کنند، آیا حمایت‌های همه‌جانبه لاریجانی از دولت روحانی، به چشم‌انداز مطلوب لاریجانی آسیب وارد نمی‌کند؟
لاریجانی فعلا پیش از‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آنکه یک کنشگر سیاسی باشد رئیس مجلس است اما اینکه ما از الان حدس بزنیم در دوره آینده برای ریاست‌جمهوری چه اقداماتی باید انجام شود، هنوز خیلی زود است؛ سیب سیاست وقتی به بالا پرتاب می‌شود، بیش از هزار چرخ می‌خورد و برمی‌گردد. دقت کنید که 3 رئیس‌جمهور اخیر ما یک ماه قبل از انتخابات پا گرفته‌‌اند و جدی شده‌‌‌‌اند، پس از حالا نباید در آن باره تصمیم گرفت.

هفته اول لیگ برتر فوتبال ایران روزهای پنجشنبه و جمعه برگزار می‌شود و استقلال بدون هافبک ملی‌پوش خود و پرسپولیس با سرمربی اهل کرواسی وارد لیگ می‌شوند. دیدارهای هفته اول لیگ برتر فوتبال روزهای پنجشنبه و جمعه برگزار می‌شود تا بار دیگر شاهد بازگشت آخر هفته‌های هیجان‌انگیز در فوتبال باشگاهی‌ باشیم. هرچند هواداران فوتبال در خرداد و تیرماه امسال مسابقات باکیفیت جام‌جهانی 2018 را دیدند و فوتبال ایران از نظر ساختاری و سخت‌افزاری سال‌ها از سطح اول فوتبال دنیا عقب است اما همین فوتبال نیم‌بند حرفه‌ای هم یکی از مهم‌ترین دلخوشی‌های خانواده‌های ایرانی است. در ادامه نگاهی به دیدارهای این هفته می‌اندازیم.
نساجی مازندران- ذوب‌آهن اصفهان
نساجی بعد از سال‌ها انتظار به لیگ برتر رسیده و هواداران مشتاق فراوانی دارد. نساجی با حمایت همین هوادارانش توانست در روز آخر بازی‌های لیگ یک، مجوز صعود را بگیرد با این حال ورزشگاه خانگی‌ نساجی هنوز کامل نشده اما مسؤولان قائمشهر قول داده‌اند ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر را آماده برگزاری نخستین‌بازی نساجی در لیگ برتر کنند. هرچند اگر این ورزشگاه هم آماده نشود تیم نساجی در ورزشگاه سیمرغ ساری به مصاف ذوب‌آهن، نایب‌قهرمان فصل پیش خواهد رفت که این ورزشگاه هم چمن مصنوعی دارد.
ذوب‌آهن با سرمربی جدید امید نمازی وارد لیگ برتر شده اما بزرگ‌ترین حاشیه این تیم خداحافظی اینستاگرامی سعید آذری از باشگاه ذوب‌آهن بود که البته او اعلام کرد استعفا نکرده و فقط هشدار داده و خواستار پرداخت حق و حقوق بازیکنانش شده است. تقابل نایب‌قهرمان لیگ برتر گذشته با یک تیم تازه‌وارد اما قدیمی و ریشه‌دار فوتبال ایران جذاب خواهد بود. این بازی آنقدر برای نکونام مهم بوده که حتی به شاهین مجیدی آقای گل لیگ یک تیمش اجازه حضور در مراسم برترین‌ها را هم نداد! نساجی تیمی ملقب به «امید شهر خسته» است و حالا این تیم باید هوادارانش را شاد کند؛ چه در قائمشهر چه در ورزشگاهی در شهر دیگر.
پدیده- پرسپولیس
زمان برگزاری این دیدار هم یکی دیگر از چالش‌های هفته اول است! مسؤولان در مشهد خواهان برگزاری بازی در ساعت 18:30 هستند اما سازمان لیگ و سعید فتاحی مصرانه می‌گویند بازی در همان ساعت 20:45 آغاز خواهد شد و یکی از دلایل فتاحی هم گرمای شدید هوا در ساعت 18:30 است. مسؤولان مشهد هم می‌گویند با توجه به اینکه بازی در ورزشگاهی در مرکز شهر قرار است برگزار شود از نظر امنیتی به صلاح نیست این مسابقه ساعت 20:45 آغاز شود. پرسپولیس قهرمان 2 دوره متوالی لیگ برتر در شرایط آرمانی است هر چند در فصل نقل و انتقالات به دلیل محرومیت فیفا نتوانسته بازیکن جدیدی را به خدمت بگیرد اما سرخپوشان یک مربی صبور و کاربلد به نام برانکو ایوانکوویچ دارند که به جای نق زدن و اعتراض به شرایط فقط از قدرت فوق‌العاده بازیکنان پرسپولیس و حمایت بی‌نظیر هواداران تیمش سخن می‌گوید.
تقابل یحیی گل‌محمدی، سرمربی سابق پرسپولیس با برانکو هم دیدنی است. بویژه اینکه گل‌محمدی هم یکی از شاگردان برانکو در جام‌جهانی 2006 بود.
سایپا- سپیدرود
نارنجی‌پوشان تهرانی به مصاف تیم پرحاشیه سپیدرود خواهند رفت. تیمی که 2 مالک پیدا کرد اما در نهایت یکی از این سپیدرود‌ها به رسمیت شناخته شد! واکنش نیمکت این دو تیم دیدنی‌‌تر از بازی بازیکنان در میدان است جایی که 2 ملی‌پوش قدیمی فوتبال ایران خداداد عزیزی و علی دایی مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند! هر دو از محبوب‌ترین پیشکسوتان فوتبال ایران محسوب می‌شوند و طبیعی است علی دایی شرایط بهتری داشته و روی کاغذ شانس پیروزی‌ بیشتری دارد.
فولاد خوزستان- پارس جنوبی
یک نبرد کاملا داغ در شب‌های داغ‌ترخوزستان. پارس جنوبی جم اگرچه چند بازیکنش را از دست داده اما همچنان خود را یکی از تیم‌های قدرتمند لیگ می‌داند. فولاد خوزستان هم فصل گذشته نتایج مطلوبی گرفت. مهدی تارتار و سیروس پورموسوی، 2 سرمربی جوان لیگ برتر به دنبال نخستین ‌برد هستند. هر دو سرمربی برای دومین سال متوالی است که در تیم‌های‌شان فعالیت می‌کنند.
گسترش فولاد- استقلال خوزستان
گسترش فولاد تبریز یا ماشین‌سازی؟ مساله این است! آقای زنوزی، مالک باشگاه گسترش فولاد تصمیم به تغییر نام تیمش گرفت و به همین سادگی ماشین‌سازی تیم تاریخی تبریز بعد از سقوط به لیگ یک دوباره لیگ برتری شد! این هم از آن داستان‌های جالب فوتبال ایران محسوب می‌شود، به هر حال گسترش فولاد سابق یا ماشین‌سازی جدید هم در نخستین‌بازی به مصاف آبی‌های خوزستان خواهد رفت. تیم تبریزی را احتمالا فیروز کریمی هدایت می‌کند! استقلال خوزستان هم از فصل گذشته حاشیه و ماجراهای جالب زیادی داشته است و باید دید در این فصل در چه حد و اندازه‌ای وارد مسابقات خواهد شد.
سپاهان اصفهان- صنعت نفت آبادان
سپاهان با امیر قلعه‌نویی وارد مسابقات شده تا ناکامی فصل گذشته را به فراموشی بسپارد. هر چند قلعه‌نویی در آخرین مصاحبه‌اش از جذب نشدن بازیکن بازیساز خارجی برای تیمش انتقاد کرد! به هر حال تیم‌های قلعه‌نویی همیشه شروع بدی در لیگ دارند اما در نیم‌فصل دوم اوج می‌گیرند. فصل گذشته هم قلعه‌نویی با ذوب‌آهن همین روند را تا نایب‌قهرمانی تکرار کرد. نفت آبادان هم تیمی است که می‌خواهد در این فصل خودی نشان بدهد اما بعید است این تیم برای قهرمانی بسته شده باشد با این حال تقابل قلعه‌نویی با پائولو سرجیو، مربی خارجی تازه‌وارد به فوتبال ایران دیدنی خواهد بود.
نفت مسجدسلیمان- تراکتورسازی تبریز
نفت مسجدسلیمان به عنوان قهرمان لیگ یک به لیگ برتر صعود کرد اما سرمربی‌اش از این تیم جدا شد، با این حال نفت بدون محمود فکری هم می‌تواند تیمی خطرناک برای هر حریفی محسوب شود، زیرا هواداران پرشور و گرمای شدید مسجدسلیمان اصلی‌ترین رقبای تراکتورسازی خواهند بود. تراکتورسازی با جان توشاک، سرمربی مشهورش به شهر اولین‌ها می‌رود و همه می‌خواهند تراکتورسازی که گفته می‌شود برای قهرمانی وارد لیگ شده را از نزدیک ببینند.
استقلال- پیکان
آبی‌پوشان که روزهای پرحاشیه و پرخبری را در زمان تعطیلی مسابقات لیگ برتر پشت سر گذاشتند، اکنون با مدیری جدید وارد لیگ می‌شوند و فتحی جانشین افتخاری شده است ضمن اینکه آبی‌پوشان فرمانده خود را هم از دست داده‌اند و امید ابراهیمی از استقلال جدا شده، مجید حسینی هم شاید از این تیم برود و ظاهرا وریا غفوری و روزبه چشمی هم مصدوم هستند، بنابراین استقلال با نیمی از توان فصل گذشته‌اش در نخستین‌بازی لیگ مقابل پیکان قرار می‌گیرد. پیکانی که البته سرمربی فصل قبل خود را حفظ کرده تا شاید بتواند وضعیت بهتری در لیگ نسبت به فصل گذشته پیدا کند. همه منتظرند استقلال بدون فرمانده را در میدان ببینند. شفر اکنون باید هنر مربیگری‌اش را به رخ بکشد و با استقلالی که شاید نیمی از توانش را از دست داده دوباره در قواره یک مدعی وارد لیگ شود. پیکان هم حریف چغری برای استقلال محسوب می‌شود. هواداران استقلال می‌خواهند لیگ را با یک برد شروع کنند.
اسامی داوران و برنامه مسابقات هفته اول لیگ برتر فوتبال
‏پنجشنبه 4 مرداد 1397‏
پدیده مشهد- پرسپولیس تهران، ساعت:‏ ‏20:45‏/ ورزشگاه: امام رضا(ع)‏ مشهد
پیام حیدری، حسن ظهیری، تورج عیوض محمدی و شاهو اصلانی
ناظر: حسین نجاتی
‏سایپا تهران- سپیدرود رشت، ساعت:‏ ‏20:45‏/ ورزشگاه: پاس قوامین تهران
سعید رحیمی‌مقدم، رحیم شاهین، ایوب غلامزاده و رضا عادل
ناظر: بهرام مهرپیما
‏نساجی مازندران- ذوب‌آهن اصفهان- ساعت : ‏20:45‏ / ورزشگاه: متعاقباً اعلام می شود
سیدمهدی سیدعلی، محمدرضا ابوالفضلی، مهدی الوندی و علی بای
ناظر: محمدرضا فلاح
‏فولاد خوزستان- پارس جنوبی جم، ساعت: ‏20:45‏/ ورزشگاه: غدیر اهواز خوزستان
حسن اکرمی، محمدرضا مدیرروستا، محسن سلطانی و جواد محمدی
ناظر: محمدعلی فروغی
جمعه 5 مرداد 1397‏
گسترش فولاد تبریز- استقلال ‏خوزستان، ساعت : ‏20‏/ ورزشگاه: بنیان دیزل تبریز
علی صفایی، علی دودانگه، عسگر محمدی و امیرعرب براقی
ناظر: ابراهیم میرزابیگی
‏فولاد مبارکه سپاهان- صنعت نفت ‏آبادان، ساعت : ‏20:45‏/ ورزشگاه: نقش‌جهان اصفهان
سیدرضا مهدوی، امیررضا آشور ماهانی، احد سلطانی و سیدعلی میرغفاری
ناظر: حسین عسگری
نفت مسجدسلیمان- تراکتورسازی ‏تبریز‏، ساعت : ‏20:45‏/ ورزشگاه: شهید بهنام محمدی مسجدسلیمان
کوپال ناظمی، علی میرزابیگی، جلیل شعرانی و روح‌الله شریفی
ناظر: مسعود مرادی
‏استقلال تهران- پیکان تهران، ساعت : ‏20:45‏/ ورزشگاه: آزادی تهران
موعود بنیادی‌فر، آرمان اسعدی، مهدی عالیقدر و یاسر همرنگ
ناظر: اسماعیل صفیری

گروه سیاسی: روز گذشته ۱۰ فروند جنگنده بمب‌افکن سوخو ۲۲ که به همت متخصصان داخلی بهینه‌سازی شده و ارتقا یافته است، با حضور فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رونمایی شد.
علاوه بر رونمایی از این 10 جنگنده به‌روز شده، خبر نصب موشک‌های کروز 1500 کیلومتری روی جنگند‌ه‌های سپاه که برای نخستین‌بار اعلام شد، نشان داد افتخارآفرینی جدید نیروی هوافضای سپاه تا چه میزان از اهمیت بالایی برخوردار است. بویژه اینکه قدرت‌نمایی اخیر سپاه در اوج کشاکش منازعات لفظی ایران و آمریکا بر سر صدور نفت از منطقه، پیامی صریح به دشمنان مخابره خواهد کرد. اعلام پیام مهم نظامی ایران پس از آن انجام شد که در روزهای گذشته بسیاری از مقامات ارشد نظامی کشورمان در حمایت از مواضع اخیر رئیس‌جمهور، هشدارهایی جدی به آمریکا داده بودند. در نتیجه اقدام اخیر نیروی هوافضای سپاه، جنگنده بمب‌افکن‌های سوخو 22 قادر به حمل و بهره‌برداری بمب‌های هوشمند و نقطه‌زن سیمرغ خوشه‌ای، موشک‌های هوا به زمین و هوا به هوا و انتقال اطلاعات از پهپاد‌ها در فواصل چند کیلومتری خواهند بود و در آینده نزدیک سامانه‌ موشک‌های هوا به زمین کروز نقطه‌زن با برد یکهزار و ۵۰۰ کیلومتر روی این جنگنده بمب‌افکن‌ها نصب خواهد شد.
هرچند پیش از این موشک‌هایی چون نور، قادر، ظفر و نصر از روی انواع هواگردهای ارتش و سپاه- جنگنده و بالگرد - شلیک شده‌اند اما این برای نخستین‌بار است که رسما از یک موشک کروز با برد 1500 کیلومتر سخن به میان می‌آید. اواخر سال 93 وزیر وقت دفاع، در مراسم رونمایی از موشک «سومار» وعده داده بود به مرور سطوح بالاتری از این موشک‌ها با برد و دقت بالا و قدرت تخریب‌کنندگی و تاکتیکی تحویل سپاه خواهد شد.
نکته دیگر آنکه موشک کروز با شلیک از روی هواگردها- بویژه جنگنده‌ها- بردی به مراتب بیشتر از سامانه‌های شناوری و زمین‌پایه خواهد داشت که البته طبیعتا برای دستیابی به این مهم، سامانه‌های پیشرفته دیگری ازجمله رادار نیاز است که با اعلام دیروز سردار حاجی‌زاده، می‌توان نتیجه گرفت این توانمندی‌ها در اختیار سپاه پاسداران قرار دارد.
تجهیز هواپیما‌هایی که ۲۸ سال زمینگیر بودند
به گزارش سپاه‌نیوز،‌ آیین رونمایی از ۱۰ فروند هواپیمای سوخو۲۲ نیروی هوافضای سپاه که توسط متخصصان این نیرو  و شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی بهینه‌سازی شده و ارتقا یافته‌اند، صبح دیروز با حضور سردار سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه و جمعی از فرماندهان و مسؤولان سپاه در شیراز برگزار شد. فرمانده کل سپاه در این مراسم اظهار کرد: انگیزه جامع، گسترده و همت بالای نیروی هوایی سپاه در انجام کارهای تحقیقاتی و فناوری، غیر از عرصه‌های  موشکی، پهپادی و پدافندی موجب شد این توان در عرصه عملیات پروازی و جنگنده‌ها هم به کار گرفته شود. سرلشکر جعفری افزود: با اثبات توانمندی نیروی هوایی سپاه تصمیم گرفته شد هواپیماهای سوخو۲۲ موجود در کشور، بازسازی و عملیاتی شود. وی همچنین با اشاره به بازسازی این هواپیماها در مدت کوتاه گفت: امروز به همت متخصصان نیروی هوایی سپاه، شاهد اضافه شدن این هواپیماها به ناوگان پروازی کشور هستیم. سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه نیز در این مراسم اظهار کرد: هواپیمای سوخو۲۲ با وجود قابلیت‌های پروازی ممتاز همچون سرعت 1/2 ماخ و ارتفاع پروازی ۵۰ هزار پا، به لحاظ برخی تجهیزات، به‌روز نبوده که با همت متخصصان داخلی ارتقا یافت و وارد ناوگان نیروی هوایی سپاه شد. سردار حاجی‌زاده گفت: در روز‌هایی که با حمله داعش، شهر‌های عراق به علت نبود نیروی هوایی یکی پس از دیگری سقوط می‌کرد، نیروی هوافضای سپاه پاسداران در یک اقدام انقلابی 10 روزه به خلبانان عراقی، خلبانی هواپیمای سوخو ۲۵ آموزش داده و آنان را به جنگ با داعش گسیل کرد. فرمانده نیروی هوافضای سپاه در ادامه تصریح کرد: با وجود اینکه کشورمان از نظر تجهیزات جنگی و نظامی تحریم است ولی این نیرو آمادگی به‌روز کردن هواپیما‌های سوخو۲۲ را دارد. وی با بیان اینکه نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به توانمندی ساخت انواع قطعه و تجهیزات دست یافته است، افزود: هواپیما‌هایی که ۲۸ سال زمینگیر بودند با تکیه بر توان داخلی تجهیز و وارد حمل‌ونقل هوایی شدند. سردار حاجی‌زاده همچنین وعده داد در آینده نزدیک سامانه‌ موشک‌های هوا به زمین کروز نقطه‌زن با برد یکهزار و ۵۰۰ کیلومتر روی این جنگنده بمب‌افکن‌ها نصب خواهد شد.
تنوع در موشک‌های کروز
در سال‌های اخیر متخصصان صنعت دفاعی کشورمان تلاش‌های زیادی را در حوزه موشکی، بویژه موشک‌های کروز داشته و دارند که نتیجه آن تنوع در موشک‌های کروز دریایی از جمله موشک‌های کوتاه‌برد «نصر»، «کوثر»، « ظفر» و موشک «نور» با برد 120 کیلومتر، موشک «قادر» با برد 200 کیلومتر و موشک «قدیر» با برد 300 کیلومتر بوده است. البته تلاش‌های گذشته تنها مختص حوزه دریایی نبوده و تاکنون 2 نوع موشک کروز ضد اهداف زمینی نیز معرفی شده است؛ موشک‌های کروز «یاعلی» و «سومار».

تهدید نفتی ایران براحتی قابل پاسخگویی است
فرمانده کل سپاه پاسداران روز گذشته در جریان رونمایی از 10 فروند جنگنده سوخو22 ارتقایافته، به مواضع انقلابی اخیر رئیس‌جمهور در واکنش به تهدیدات ترامپ اشاره کرد و گفت: اگر توانمندی‌های امروز سپاه که برگرفته از همت و اراده متخصصان جوان انقلابی است و بخشی از آن امروز در نیروی هوافضای سپاه مشاهده شد و در شعاع ۲۰۰۰ کیلومتری قابلیت بروز و ظهور دارد، به گوش رئیس‌جمهور ماجراجوی آمریکا برسد، هرگز از این غلط‌ها نخواهد کرد و به این باور خواهد رسید که تهدید نفتی نیز براحتی قابل پاسخگویی است. سرلشکر جعفری همچنین در جمع فرماندهان رده‌های مختلف سپاه استان فارس در شیراز با توجه به تهدیدات آمریکا و اسرائیل گفت: آنان فقط حرف می‌زنند و جرات هیچگونه مقابله با ایران را ندارند، چرا که می‌دانند نظام جمهوری اسلامی قدرتمند به اراده مردم مسلمان خود است. وی افزود: رفتارها و حرف‌های این فرد مانند پهلوان پنبه‌ای است که در کاخ خود نشسته و فقط شعار می‌دهد. اینکه دولت آمریکا اعلام می‌کند تا چند ماه آینده اجازه نمی‌دهد قطره‌ای نفت از ایران خارج شود رفتاری کاملا خنده‌دار است و انگار نمی‌دانند تمام گلوگاه‌های جابه‌جایی نفت در اختیار ایران است و هر لحظه اراده کند صدور نفت دنیا را می‌بندد. سرلشکر جعفری به سخنان اخیر رئیس‌جمهور کشورمان اشاره کرد و گفت‌: مواضع اخیر نشان‌دهنده حرکت انقلابی دولت در مبارزه با دشمنان است و جای تقدیر فراوان دارد.

حسین  قرایی: سال 80، سوم دبیرستان را سپری می‌‎کردم، کتاب‌های درسی ادبیات فارسی برایم بسیار لذتبخش بود؛ متون ادب فارسی 5 و 6، آرایه‌های ادبی و حتی بخش نگارش درس زبان فارسی! صفحات ابتدایی این کتاب‌ها را که از نظر می‌گذراندم در بین مؤلفان نام 3-2 نفر مشترک بود؛ یکی از آنها «دکتر محمدرضا سنگری» بود.اتفاقاً بخش‌هایی که آن سال‌ها برایم درخشش داشت آنهایی بود که خود دکتر سنگری برای آوردن‌شان در کتاب‌های درسی کوشیده بود؛ درس‌هایی که این بیت‌های درخشان در آنها کتاب‌ها را چراغانی کرده بود:
از درد سخن گفتن و از درد شنیدن
با مردم بی‌درد، ندانی که چه دردی است!
(مهرداد اوستا)
دلم شکسته‌‌‌‌‌‌تر از شیشه‌های شهر شماست
شکسته باد! کسی کاین چنین‌مان می‌خواست
(سهیل محمودی)
تقریر ادیبانه‌ برهان معاد است
فصلی که نسیم از پی اسفند گشوده است
(زکریا اخلاقی)
این دوبیتی از «قیصر امین‌پور» را هم اضافه می‌کنم که در کنار دوبیتی‌های سهیل محمودی و سلمان هراتی قرار گرفته بود:
بیا ‌ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانه‌ دیگر بگیریم
بیا گم‌کرده‌ دیرین خود را
سراغ از لاله‌ پرپر بگیریم
و این رباعی ارجمند که با لحن حماسی و طنطنه‌ شیعی سیدحسن حسینی آن سال‌ها مکرر در مکرر در سال پیش‌دانشگاهی می‌خواندم و خیلی‌ها از یک «آفرین» خشک و خالی هم دریغ می‌کردند:
کس چون تو طریق پاک بازی نگرفت
با زخم نشان سرفرازی نگرفت
زین پیش دلاورا کسی چون تو شگفت
حیثیت مرگ را به بازی نگرفت!
کنکور را که پشت‌سر گذاردم و به تربیت معلم آمدم، درسی با عنوان «ادبیات‌ معاصر» داشتیم که مؤلفش دکتر سنگری بود. اتفاقاً استاد آن درس، کتاب ادبیات معاصر را کنار گذاشت؛ خودش چیز دیگری درس می‌داد که به دل دانشجویان نمی‌نشست اما من «ادبیات معاصر» دکتر سنگری را برای خودم می‌خواندم و از طریق همان کتاب، خط سیر درس‌های دبیرستان را پی گرفته بودم و خیلی از بزرگان ادبیات معاصر از شفیعی‌کدکنی تا علی معلم‌دامغانی و قیصر امین‌پور و سیدحسن‌ حسینی و سلمان هراتی را شناخته بودم. از آن سال‌ها تا این روزها 15 سال می‌گذرد و من کماکان شیفته کتاب‌های دکتر سنگری‌ام، البته این شیفتگی 2 جهت کلی دارد؛ علاقه‌مندی به ادبیات ‌معاصر و علاقه‌مندی به ادبیات عاشورایی. 15سال مداوم کتاب‌ها و سخنرانی‌های دکتر را دنبال می‌کردم؛ از این خیل و سیل آثار دکتر فقط تک و توک را نخوانده‌ام. حتی در برخی مراسم‌ها که ایشان شرکت می‌کرد، بنده هم به‌ جهت شناختن‌شان شرکت می‌کردم؛ نمونه‌اش شب شعر عاشورای شیراز است که 3 روز متوالی در 4-3 سال متوالی میهمان حاج آقای فرهنگ بودم و از لسان ایشان و دیگر شاعران به شناخت سنگری پی می‌بردم و کتابی که با عنوان «همسایه سدر و همسفر رود» نوشته شده بخشی از پازل زندگی دکتر سنگری است که به من ویزا داده است به دنیای خاطراتش ورود کنم؛ مثلاً او به روضه‌خوان دوران کودکی‌اش اشاره می‌کند که به منزل‌شان می‌آمده ولی روایت دکتر با شیرینی خاصی همراه است: «خانمی بود که می‌آمد و روضه می‌خواند و من مدتی از او می‌ترسیدم. علت آن هم این بود که وقتی شروع به خواندن روضه می‌کرد، مدام می‌گفت: سوزم به عزات یا اباعبدالله. من این سوزم را سوزن می‌‎شنیدم و چون خیلی سوزن خورده بودم؛ یعنی آمپول خورده بودم، واقعاً از این خانم می‌ترسیدم». (همسایه سدر و همسفر رود/ ص30)
شنیدن صحبت‎‌ها درباره سبکی که غلامعلی کویتی‌پور- مداح و حماسه‌خوان عاشورا- ارائه می‌دهد، شنیدنی است. او می‌گوید کویتی‌پور «چلاب» را وارد جبهه‌ها کرد؛ حلقه‌ای که جنوبی‌ها برای سینه‌زنی تشکیل می‌دهند؛ کمر هم را می‌گیرند و خم می‌شوند و سینه می‌زنند و جالب است که برخی شعرهای کویتی‌پور را او سروده است، مثل «عمه! بابایم کجاست» که نوحه معروفی است.
آشنایی دکتر با آقای آهنگران هم شنیدنی است؛ اینکه هر دوی‌شان در یک کوچه زندگی می‌کرده‌اند، اینکه در حسینیه صاحب‌الزمان(عج) دزفول فعالیت‌های انقلابی می‌کردند. در مقدمه «همسایه سدر و همسفر رود» آورده‌ام، او در 10 حوزه پویاست؛ عاشوراپژوهی، ادبیات معاصر، ادبیات انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس، نثر ادبی(نثر شاعرانه)، شعر، ادبیات کودک و نوجوان، کاریکلماتور،  فعالیت‌های مطبوعاتی، تدریس و تدوین کتب زبان و ادبیات پارسی.
30 جلسه، دکتر سنگری از اولین نفس گریه‌ها، فقر و قناعت، بالیدن در فضای مسجد، زندگی با امام حسین(ع)، مدرسه، گیوه‌فروشی، بستنی‌فروشی و... گفت که خواندنش در کتاب 430 صفحه‌ای «همسایه سدر و همسفر رود» شما را با زمانه و زندگی ایشان آشنا می‌کند، البته ناگفته نماند قرار است به این کتاب در چاپ دوم چندین صفحه اضافه شود‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛ شاید به500 صفحه برسد. در حجمی 70 صفحه‌ای دکتر درباره شاعران و نویسندگان و هنرمندان دیگر صحبت کرده که در چاپ دوم منتشر خواهد شد.
زندگی دکتر محمدرضا سنگری با امام حسین(ع) شروع شده و همچنان با این نام‌ زلال در جریان است. سال56  که حرکت‌های انقلاب آرام آرام شروع می‌شود، او شعر می‌گفته و حاج صادق آهنگران آنها را می‌خوانده است. جالب اینجاست که نوحه‌هایی را که بعدها دکتر سنگری می‌گوید عددش به 500 می‌رسد. عدد قابل توجهی است که شرحش در کتاب خواندنی است.
اگر بخواهم به بخش‌های جذاب کتاب اشاره کنم به تقدیر دکتر حمیدیان از آیت‌الله خامنه‌ای (ص173)، میز شهید رجایی (ص191)، در کلاس دکتر شفیعی(ص307)، آغاز فعالیت در سازمان پژوهش(ص228)، بزرگان در سازمان پژوهش(236)، دیدار با رهبری(245) و شب شعر عاشورای شیراز(ص290) اشاره می‌کنم.
 با خاطره دکتر سنگری از دیدار مدیران آموزش‌وپرورش با رهبر انقلاب درباره کتب درسی این نوشته را پایان می‌‎برم: «از رئیس سازمان پژوهش درخواست کردیم اگر می‌شود راجع به تالیف کتب درسی دیداری با رهبری داشته باشیم. خدمت رهبری رفتیم.
دکتر مظفر، مهندس علاقه‌مندان، دکتر ملکی، مهندس وکیل، من و چند نفر از مدیران وزارتخانه در آن دیدار حضور داشتند. در کل 10 نفر بودیم. در ابتدا رئیس سازمان پژوهش راجع به برنامه کتاب‌های درسی توضیحاتی را ارائه کرد. سپس رهبری توضیحاتی را فرمودند. بعد مجالی پیش آمد که من از مقام معظم رهبری سوالی بپرسم. ابتدا راجع به مشکلاتی که در تالیف کتب درسی وجود دارد، صحبت کردم. ایشان تمام کتاب‌ها را مطالعه کرده بودند و با تسلط کافی از کتاب‌ها صحبت می‌کردند. وقتی از جلسه بیرون آمدیم، دکتر ملکی، مدیرکل برنامه‌ریزی به من گفت: «آقا بیشتر از کارشناس سازمان پژوهش کتاب‌های درسی را خوانده بودند.»
در آن دیدار رهبری راجع به کتاب فارسی گفتند: «بعضی از این درس‌ها را که آوردید خیلی مناسب و متناسب با نسل امروز نیست. مثلا قسمت «جای خالی سلوچ» یأس‌آور است. از سایر آثار ایشان مطلب بیاورید.» اصلا نگفتند که این مطلب را مطرح نکنید. آن زمان به‌خاطر حضور محمود دولت‌آبادی در کنفرانس برلین، او را از در و دیوار به عنوان ضدانقلاب مورد هدف قرار می‌دادند. ایشان گفتند از «کلیدر» استفاده کنید. این مطلب برایم خیلی عجیب بود».