نبود اشتغال مستمر، تعطیلی اغلب کارگاه‌ها و کارخانه‌های استان و دستمزد‌های پایین سبب شده تا بیکاری به بزرگ‌ترین معضل خراسان‌شمالی تبدیل شود. به گزارش تسنیم از بجنورد، بسیاری از کارشناسان، بیکاری و نداشتن درآمد پایدار و درنتیجه مشکلات اقتصادی را ریشه بسیاری از معضلات و آسیب‌های اجتماعی می‌دانند؛ معضلی که در چند سال اخیر نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه با بی‌تدبیری و سوءمدیریت‌ها روزبه‌روز در حال افزایش است. یکی از راه‌های بهبود فضای اشتغال، حمایت و تقویت بخش خصوصی اعم از کارخانه‌ها و کارگاه‌های کوچک است که می‌تواند با کمترین هزینه بیشترین بازدهی را در بخش اشتغالزایی داشته باشد اما وقتی سراغ صاحبان این کارگاه‌ها می‌رویم مشکلاتی نظیر گرانی مواد اولیه، سنگ‌اندازی‌های بانکی، گرانی آبونمان، نبود بازار هدف و کم‌توجهی مدیران سبب شده با 10 درصد ظرفیت خود کار کنند. اشتغال روستایی نیز یکی از پراهمیت‌ترین حوزه‌های اشتغال است که می‌توان با پرداخت وام‌های کم‌بهره، انجام برنامه‌های آموزشی سازگاری با کم‌آبی، تسهیل در بروکراسی اداری، شناساندن موارد ایجاد ثروت در بخش کشاورزی و تضمین خرید محصولات و فرآورده‌ها، آن را تقویت کرد و مانع حضور اغلب جوانان روستایی در شهر شد که این خود به بخشی از آسیب‌های اجتماعی دامن می‌زند. ورود به قشر کسبه و بازاری‌ شدن که به ظاهر شغلی راحت و نان‌آور‌ است، یکی از راه‌هایی است که جوانان می‌خواهند با انجام آن سعی در تغییر شرایط زندگی و ایجاد منبع درآمد کنند که حمایت خانواده‌ها را نیز در پی دارند. ایجاد مغازه‌های میوه‌فروشی، بوتیک لباس، غذای آماده، فست‌فود و... از انواع کسب و کارهایی است که با گذری کوچک در شهر هر روز شاهد برپایی یکی از آنها هستیم اما متاسفانه بالا پایین شدن قیمت‌ها، کرایه بالای مغازه‌ها و بازار خراب، این حوزه کاری را هم با مشکل روبه‌رو کرده است. تعامل صنعت و دانشگاه یکی از شاهراه‌های ایجاد اشتغال برای قشر فارغ‌التحصیل دانشگاهی است؛ حوزه‌ای که نه‌تنها در استان، بلکه در کشور غریب واقع شده است.
خراسان‌شمالی بر اساس آمار سال گذشته دارای 8 هزار و 362 فارغ‌التحصیل بیکار است که با تمام‌ کردن درس هنوز اشتغالی ندارند و جالب است که بیشتر این فارغ‌التحصیلان در رشته‌های فنی هستند که به‌زعم خیلی بیشترین بازار کار را دارند. بیکاری در جوانان سرچشمه بسیاری از حرکات منفی است و به همین دلیل در احادیث و روایات بسیار نهی شده است. پیامبر اسلام(ص) وقتی به جوانی می‌رسیدند اولین سوالی که از وی می‌پرسیدند درباره شغل او بود‌ که نشان از اهمیت این موضوع نزد پیامبر است. تغییر زود به زود مدیریت‌ها، استفاده از مدیران بازنشسته و عدم به‌کارگیری نیروهای جوان در پست‌های مدیریتی و به‌کارگیری نیروهای کم‌توان و نالایق در پست‌های حساس‌‌ که مرتبط با حوزه اشتغالند چنین مشکلات غیر‌قابل جبرانی را در حوزه اشتغال به وجود آورده‌است؛ مدیرانی که شایسته‌سالاری دلیل به‌کارگیری آنان نیست. آسیب‌های اجتماعی امروزه در خراسان‌شمالی به صورت خیلی گسترده زبانه گرفته به طوری که هر روز شاهد برگزاری جلسات و نشست‌هایی برای رفع آن در سطح مدیران در استان هستیم که اعتبارات هنگفتی را نیز خرج درمان غلط آن می‌کنند. کلاس‌های جلوگیری از خشونت، آموزش روابط اجتماعی و... از این کلاس‌ها هستند که به زعم برخی تنها مسکن درد هستند، در صورتی که باید بیشتر هزینه‌ها وارد بخش تولید و اشتغال شود که نه‌تنها مسکن، بلکه درمان این بخش است. دبیر انجمن صنفی کارگری خراسان‌شمالی اظهار داشت: در شرایط فعلی عمده واحدهای صنعتی در 5 شهرک صنعتی استان غیرفعال یا نیمه فعال هستند. ضمن اینکه واحدهای زیادی نیز در خارج از شهرک‌ها فعالیت داشتند و اکنون غیرفعال شده‌اند. رجایی در ادامه افزود: در حالی که محور اقتصاد استان بر پایه کشاورزی و دامپروری است و 5 کارخانه مادر در استان فعال است اما تعداد زیادی کارگر بیکار داریم به طوری که خراسان‌شمالی رتبه اول بیکاری را دارد.  وی اضافه کرد: در خراسان‌شمالی به‌دلیل ترس از اعمال مالیات از سوی امور مالیاتی، تبلیغات انجام نمی‌شود و عمده واحدهای صنعتی پشت درهای بسته فعالیت می‌کنند. با اینکه نیروی کار زیادی در استان داریم اما اشتغالزایی برای آنها انجام نشده، ‌در حالی که در استان یزد با کمبود نیرو مواجه هستند و از دیگر استان‌ها نیرو جذب می‌کنند. مصطفی دلیریان، نایب‌رئیس کمیسیون ورزش و جوانان شورای شهر بجنورد نیز در گفت‌و‌گو با تسنیم در بجنورد، با بیان این مطلب که خراسان‌شمالی سرشار از نیروهای جوان و توانمند است، اظهار داشت: استفاده از نیروهای جوان، توانمند و متعهد در امور کلان می‌تواند در توسعه استان مثمرثمر واقع شود. وی مشکل اشتغال جوانان را یکی از اساسی‌ترین مشکلات جوانان و منشاء بسیاری از مشکلات دیگر عنوان کرد و افزود: امروز جوانان خراسان‌شمالی با مشکلات عدیده‌ای همچون اشتغال، مسکن و ازدواج دست و پنجه نرم می‌کنند، لذا مسؤولان ارشد استانی برای حل مشکلات جوانان باید با شتاب بیشتری فعالیت کنند تا ذره‌ای از بار مشکلات جوانان کاسته شود. دلیریان با بیان اینکه مهم‌ترین علت افزایش سن ازدواج در سال‌های اخیر عدم توانایی اقتصادی جوانان برای تشکیل زندگی مشترک است، خاطرنشان کرد: جوانان برای شروع زندگی باید توان اقتصادی قابل قبول و شغل داشته باشند اما امروزه جوانان با سد بزرگی به نام بیکاری مواجه هستند. وی ازدواج را در کاهش آسیب‌های اجتماعی موثر دانست و تصریح کرد: متاسفانه با بالا رفتن سن ازدواج در جوانان شاهد بروز و پیدایش آسیب‌های اجتماعی هستیم و در این بین ازدواج آسان راه برون‌رفت از آسیب‌های اجتماعی است.

وضعیت اشتغال در خراسان‌شمالی مطلوب نیست
مدیرکل کمیته امداد امام خمینی(ره) خراسان‌شمالی اظهار داشت: فصلی بودن اشتغال در استان باعث می‌شود در فصول سرد سال تعداد بیکاران افزایش یافته و این افراد برای گذران زندگی خود به کمیته امداد مراجعه کنند. این عوامل دست به دست هم داده تا بیش از 58 هزار و522 نفر از مردم خراسان‌شمالی تحت حمایت‌های دائم کمیته امداد قرار گیرند.  عباس اهرابی با اشاره به وضعیت فقر و محرومیت در این استان گفت: بررسی وضعیت اشتغال در 3 بخش اقتصادی کشاورزی، صنعت و خدمات نشان می‌دهد اگر چه میزان اشتغال مردم استان در بخش کشاورزی از میانگین کشوری آن بالاتر است اما در دو بخش صنعت و خدمات، میزان اشتغال در این استان به نسبت میانگین کشوری پایین‌تر است. مدیرکل کمیته امداد خراسان‌شمالی با بیان اینکه 32 هزار نفر از اقشار آسیب‌پذیر استان از این نهاد خدمات دریافت می‌کنند، گفت: این استان جزو 10 استان کشور زیر خط فقر است. اهرابی با اشاره به نبود تطابق رویه بخش‌های اقتصادی کشور با وضعیت موجود در خراسان‌شمالی افزود: این استان با وجود داشتن منابع و پتانسیل‌های فراوان، محروم مانده و جزو مناطق کمتر برخوردار طبقه‌بندی می‌شود.

بومی‌سازی بلبرینگ الکتروموتورهای ایستگاه پمپاژ بنه‌باشت
برای نخستین بار در کشور، توسط متخصصان شرکت بهره‌برداری از سد، نیروگاه و شبکه‌های آبیاری مارون، تعویض و تغییر ساختار بلبرینگ الکتروموتورهای ایستگاه پمپاژ بنه‌باشت بهبهان طراحی و اجرا شد. مدیرعامل شرکت بهره‌برداری از سد، نیروگاه و شبکه‌های آبیاری مارون گفت: تغییرات ساختار بلبرینگ‌های الکتروموتورهای ایستگاه پمپاژ بنه‌باشت با هدف استفاده بهینه و صرفه‌جویی اقتصادی برای نخستین‌بار در ایران طراحی، ساخته و با موفقیت آزمایش شد. رحمان خندانی با اشاره به اقتصاد مقاومتی و لزوم نهادینه کردن استفاده علم و تجربه در حمایت از صنعت رو به رشد میهن اسلامی گفت: بر آن شدیم علاوه بر کاهش چشمگیر هزینه‌های جاری اورهال‌های دوسالانه برای عملکرد بهتر ایستگاه آبرسانی شهرستان بنه‌باشت، گامی جدید با بهره‌وری بیشتر برداریم. وی خاطرنشان کرد: در اکثر مواقع خرابی بلبرینگ این الکتروموتورها در سر کوپلینگ اتفاق می‌افتاد که باتوجه به بالابودن قیمت این نوع بلبرینگ‌ها و شرایط کنونی اقتصادی بر آن شدیم جایگزین مناسبی برای این مهم پیدا کنیم.


پارک کودک شاهرود  مکانی رها شده در بهترین نقطه شهر
در حالی که شهرداری شاهرود مسؤول توسعه فضای سبز و بازی کودکان و نگهداری از آنهاست اما شاهد از بین رفتن وسایل بازی کودکان و فضای سبز در پارک کودک هستیم. آیا شهرداری قصد از بین بردن فضای شادی کودکان را دارد؟! پارکی که محل تفریح بوده و اکثر مردم شاهرود و مسافران اوقات فراغت خود را در آن می‌گذراندند. حال که شهروندان باذوق و شوق گذشته وارد این پارک می‌شوند با مشاهده چمن‌های از بین رفته و باغچه‌های رهاشده و نیمه‌خاکی و... به جای شادی، افسردگی و دلشکستگی سراغ‌شان می‌آید. در ورودی پارک المان « بره ناقلا» گوشش شکسته، فضای سبز فراموش شده و  پازل فرش‌ها غیراستاندارد و به صورت غیرکارشناسی رهاشده است. شهروندان انتظار دارند شهرداری شاهرود همچون گذشته به فضای سبز و سیمای ظاهری این پارک رسیدگی کند.

آلودگی آب آشامیدنی علت شیوع بیماری در مازندران
رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: با توجه به بروز بیماری گاسترو آنتریت در مردادماه سال جاری در روستای بندپی شهرستان نوشهر و افزایش مراجعات به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی نوشهر، دانشگاه علوم پزشکی مازندران فورا تیم مرکز عملیات بحران را در منطقه مورد نظر مستقر کرد. دکتر سیدعباس موسوی علت ایجاد و شیوع این بیماری را آلودگی آب آشامیدنی اعلام کرد و گفت: برای کنترل طغیان بیماری بلافاصله اقدامات لازم برای مدیریت و اصلاح شبکه آب آشامیدنی منطقه بندپی نوشهر با همکاری آب و فاضلاب روستایی آغاز شد و آب سالم و قابل استفاده در اختیار مردم قرار گرفت. دکتر موسوی با اظهار این مطلب که طی ۱۰ روز از زمان شیوع این بیماری در مجموع ۷۶۱ بیمار به بیمارستان و مراکز بهداشتی شهرستان نوشهر مراجعه کردند، گفت: از این تعداد ۵۳ نفر بستری شدند و ۳۸۶ نفر با دریافت سرم تحت مراقبت قرار گرفته و بقیه مراجعه‌کنندگان نیز به صورت سرپایی درمان شدند.

اولین همایش سراسری روز جنگل‌بان در آمل برگزار شد
مسؤول روابط عمومی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران گفت: نخستین‌ همایش سراسری روز جنگل‌بان به میزبانی اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان آمل و با مشارکت اداره حفاظت محیط‌‌زیست شهرستان آمل، اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی منابع طبیعی، آبخیزداری و کشاورزی کشور و سازمان‌های مردم‌نهاد شهرستان در محل سالن همایش‌های دانشگاه شمال شهرستان آمل برگزار شد. کامران طالبی تصریح کرد: در همین راستا، مسابقه نقاشی کودک با موضوع جنگل‌بان نیز از یک ماه قبل بین علاقه‌مندان (عموم مردم) و آموزش‌وپرورش اطلاع‌رسانی شد و تعداد قابل توجهی از دانش‌آموزان و هنرمندان کودک در این مسابقه شرکت کردند که در نهایت با داوری داوران کارشناس، تعداد ۱۰ اثر تولید شده به عنوان آثار منتخب برگزیده و معرفی شد که در این مراسم از آنان با هدایایی تقدیر و تجلیل شد.

صادق فرامرزی: شوراهای شهر و روستا را از جهاتی می‌توان متأخرترین نهاد مردمی‌ای دانست که به‌رغم وجود ظرفیت نسبی قانونی آن تا 2 دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران هیچ‌گاه از ایده‌ای بالقوه تبدیل به نهادی بالفعل نشد. در باب شکل‌‌‌گیری این شوراها هر چند تاکید بر مردمی شدن مدیریت شهر و روستا و عبور از سایه سیاسی در جریان تصمیمات مدیریتی از مهم‌‌‌‌‌ترین فلسفه‌‌های شکل‌‌‌گیری آن محسوب می‌شد اما رقابت سیاسی جناح‌‌های فعال برای کسب حداکثری این کرسی‌‌های تاثیرگذار از بدو شکل‌‌‌گیری شوراها یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده فضای این نهاد تازه‌تاسیس شناخته شد، البته که باید افزود این ناظر به کلانشهرهاست و در شهرهای کوچک رقابت‌‌های قومی- طایفه‏ای است که آن هم بزرگ‌ترین لطمه‌اش توسعه نامتوازن شهری و هدررفت سرمایه بوده است اما این گزارش بیشتر ناظر بر کلانشهر تهران است.
سابقه شورای جنجالی، بشدت سیاست‌زده و البته ناتمام و ناکام اول بخوبی این فرضیه را به اثبات رساند که شوراهای شکل گرفته، بیش از آنکه تحقق‌بخش ایده اولیه مدیریت مردمی شهر و روستا باشد، محلی برای کسب حداکثر رای مردمی جهت سپردن قدرت مدیریت شهری (حداقل در کلانشهرها) به یکی از جناح‌‌های فعال سیاسی کشور است. تجربه تلخ مدیریتی دوره اول شورای شهر که از جمیع جهات سیاسی‌‌‌‌‌ترین شورای تاریخ این نهاد محسوب می‌شد، زمینه‌ساز آن شد که جناح اصلاح‌طلب تا سالیان سال از پیروزی در این آوردگاه محروم بماند و صرفا در قامت منتقد مدیریت شهری‌ای باقی بماند که رکورددار کسب موفقیت‌‌های بی‌سابقه در پروژه‌‌های خدماتی و عمرانی بوده است؛ تا آنجا که بزرگان جناح اصلاح‌طلب تاکید می‌کردند ادامه کار قالیباف با آن قدرت بسیار سخت است. جابه‌جایی قدرت و سپرده شدن مدیریت شورای پنجم به ترکیب مطلقا اصلاح‌طلبی که آمده بودند با ارائه یک نمونه مدیریت شهری نوین، اثبات‌کننده توانایی‌‌های خود باشند، زمینه‌ساز آن شد که بار دیگر سایه سنگین سیاست بر سر این نهاد شهری بیش از هر زمان دیگر جلوه‌گر شود.
  شوراها مهم است اما تهران مهم‌تر!
هر چند مدیریت شهرهای زیادی در جریان پنجمین انتخابات شورای شهر و روستا به اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان رسید اما نگاه‌‌های اصلی به مساله مدیریت شهری پایتخت معطوف می‌شد که فارغ از عنصر پایتخت بودن، واجد یک مدل ایده‌آل برای این جناح سیاسی محسوب می‌شد. سخن مشهور و جنجالی حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران که پس از رای آوردن کامل لیست اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در تهران گفته بود: «اکنون می‌توان شاخص توسعه سیاسی ایران در تهران را 100، در مراکز استان‌ها 50 و در شهرستان‌ها 30 در نظر گرفت؛ ظرف 10 سال آینده توسعه‌یافتگی سیاسی به سراسر ایران سرایت می‌کند و مردم می‌آموزند به جای تکیه بر شناخت خود به سمت انتخاب بسته‌های سیاسی پیش بروند»، خود گویای اهمیت مضاعف این شورا و عملکرد آن در پیشبرد اهداف سیاسی اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان است.
برتری داشتن «تهران» در پروژه توسعه سیاسی خود حامل این مفهوم بود که مدیریت اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان در این شورا می‌تواند سکوی پرش جناحی باشد که بدترین تجربه مدیریتی خود را در همین نهاد گذرانده بود. مجموعه این عوامل طبیعی جلوه می‌کرد که آینده شورای اصلاح‌طلب شهر تهران بیش از سایر شوراها گره خورده به منافع و مطامع حزبی است و خیلی از مسائل مهم شهری ذیل این ملاحظات سیاسی پیگیری خواهد شد. هرچند تازه در آستانه یک سالگی پنجمین شورای شهر تهران قرار گرفته‌‌‌‌‌ایم اما کارنامه و عملکرد این شورا را می‌توان از لحاظ سیاسی مملو از اتفاقات و مصلحت‌اندیشی‌ها و از لحاظ پروژه‌‌های شهری بسیار خالی مشاهده کرد. در ادامه به بررسی مهم‌ترین اتفاقات و تصمیمات اعمال شده این شورا در یک سال اخیر خواهیم پرداخت.
  ترافیک سیاسی انتخاب شهردار
نسبت شهردار با شورای شهر و تعیین‌کنندگی نهایی مدیریت شهرداری بر عملکرد شورای شهر همواره این انتخاب را تبدیل به مهم‌‌‌‌‌ترین تصمیم هر شورا می‌کند. روند انتخاب شهردار جدید تهران و رجوع به سیاسی‌‌‌‌‌ترین اشخاص قابل دسترس که تمام آنها در «نداشتن سابقه مدیریت شهری» با یکدیگر وجه اشتراک داشتند، بار دیگر صحه بر این پیش‌فرض گذاشت که ارجحیت سیاسی در چارچوب منافع حزب از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده شخص شهردار محسوب می‌شود. انتخاب پرحاشیه نجفی که پیش از قبول این سمت خود اعتراف به ناتوانی جسمی‌‌‌‌اش کرده بود و استعفای او تنها چند ماه پس از انتخاب خود و نوع واکنش شورا به استعفای وی که ابتدا به آن رای مخالف داد و پس از اعلام آنکه این مخالفت به معنای قدردانی(!) از زحمات وی بوده است، با رفتن وی موافقت کرد، انقضای ثمره شورای پنجم تنها پس از چند ماه بود. سخن مشهور حسین رسولی در دلیل مخالفت با برکناری نجفی که گفته بود: «نگذارید بگویند اصلاح‌طلبان محکوم به تجربه شورای اول هستند، با قدرت به استعفا رأی منفی بدهیم. ما به مردم قول داده‌ایم غیر از مرگ از شورا خارج نشویم و شهردار هم به ما قول داد بماند»، خود موید آن بود که نگاه بدنه شورا به آمدن و رفتن نجفی پیش از هر چیز متاثر از منافع سیاسی اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان بوده است.
رفتن نجفی اما پایان کار نبود و انتخاب افشانی خود به جنجال‌‌های سیاسی انتخاب شهردار امتدادی دیگر بخشید. شهردار جدید که این روزها و تنها چند ماه پس از انتخابش، بحث پیرامون مشمول بودن یا نبودن وی در «قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان» مطرح است، در حالی که تنها یک سال از آغاز سکونتش در تهران می‌گذشت، با قرار گرفتن بر مسند شهرداری تهران زمینه‌ساز آن شد که حاشیه‌‌های سیاسی کماکان بر سر بزرگ‌ترین شهرداری کشور سنگینی کند.
  از مصدق تا حجاریان
تغییر نام خیابان‌ها و معابر عمومی را شاید بتوان مهم‌‌‌‌‌ترین تصمیم شورای اسلامی شهر تهران دانست. تصمیم‌‌‌گیری برای انتخاب نام «مصدق» برای یکی از خیابان‌‌های تهران نخستین‌بار در توئیت یکی از نمایندگان شورای شهر اعلام شد و گمانه‌زنی‌ها حکایت از آن داشت که این اعلام صرفا در قامت یک پیشنهاد مطرح است اما مدتی نگذشت که جدی بودن آن تایید شد. مطرح شدن این مساله که خیابان کارگر شمالی به «خیابان مصدق» تغییر نام دهد، زمینه‌ساز حواشی متعددی شد اما با گذر زمان کم‌کم تصمیم نهایی بر آن شد تا سرانجام نام خیابان نفت به «مصدق» تغییر کند.
تغییر نام خیابان‌ها و معابر هر چند از مورد «مصدق» و به اقتضای جنجالی بودن آن آغاز شد اما دیری نگذشت که گویا تبدیل به مهم‌ترین کارویژه این شورا شد و تا آنجا پیش رفت که مساله نامگذاری ساختمان شماره2 شورای شهر تهران به نام «سعید حجاریان» مطرح شد! در همین باب محمدجواد حق‌شناس، عضو شورای شهر تهران بدون تکذیب اصل پیشنهاد در کنفرانس خبری خود گفت: «چندی پیش به عیادت دکتر شیبانی عضو پیشین شورای شهر رفتیم و در آن مراسم پیشنهاد شد به دلیل جایگاه این فرد، ساختمان شماره یک شورا به نام دکتر شیبانی نامگذاری شود و در همان جلسه برخی پیشنهاد دادند صحن شورا به نام دکتر شیبانی نامگذاری شود که رد شد. در همان جلسه برخی دیگر نیز پیشنهاد کردند ساختمان شماره 2 هم به نام سعید حجاریان نامگذاری شود، البته پس از انتشار این خبر سعید حجاریان با یکی از سایت‌ها مصاحبه کرد و خواستار توقف نامگذاری‌اش روی یکی از ساختمان‌ها شد و با توجه به نارضایتی وی، عملا موضوع منتفی شد». هر چند تغییر نام میادین و معابرعمومی یکی از وظایف مشخص شوراهای شهر محسوب می‌شود اما نحوه برخورد شورا با این مساله تا به حال به گونه‌ای بوده است که گویا مهم‌ترین کارویژه شورای پنجم مساله تغییر نام خیابان‌ها و ساختمان‌ها به نفع چهره‌‌های سیاسی است!
  ترمز اضطراری مترو و پروژه‌‌های عمران شهری
تعیین‌کنندگی استراتژیک مترو در روند حمل‌ونقل شهری و تاثیرگذاری آن بر سایر جنبه‌‌های زندگی شهری، آن را تبدیل به یکی از مهم‌ترین ماموریت‌‌های شهری در چند دهه اخیر کرده است. افزایش سرعت در گسترش خطوط متروی شهری در دوره مدیریت سابق شهری تهران انتظارات را برای تکمیل نقشه متروی تهران بالا برد، به گونه‌ای که تا پایان سال83 مجموعا 35 کیلومتر از متروی تهران که بخش عمده آن روی زمین بود به بهره‌برداری رسیده بود و در حدفاصل سال‌های 84 تا 96 این رقم به 221 کیلومتر رسید. با این اوصاف و در حالی که خط 7 متروی تهران در آخرین روزهای مدیریت سابق شهرداری تهران به افتتاح رسیده بود، با روی کارآمدن شورای جدید و به تبع آن شهردارها و سرپرست‌‌های جدید، شاهد توقف خط 7 و تلاش برای افتتاح مجدد آن شدیم. اعضای جدید شورا که خط 7 متروی تهران را فاقد استانداردهای حداقلی می‌دانستند قول آن را دادند که در اسرع وقت با تکمیل آن دست به افتتاح مجددش بزنند. وعده ابتدایی نجفی مبنی بر افتتاح این خط تا پیش از آغاز خریدهای شب عید مردم در سال96 بود که پس از عدم تحقق، حواله به اوایل اردیبهشت داده شد اما اردیبهشت نیز خبری از افتتاح مجدد خط افتتاح شده 7 مترو نبود تا مدیرعامل مترو خبر از افتتاح قطعی این خط تا 30 خرداد دهد اما پایان خرداد نیز نویدی از آغاز به کار خط 7 مترو نمی‌داد تا سرانجام خط 7 متروی تهران 23 تیر مجددا افتتاح شود. با این حال کاهش محسوس سرعت ساخت مترو از یک‌سو و وعده غیرقابل تحقق تکمیل 50 کیلومتر مترو در سال از سوی افشانی، بیم آن را می‌دهد که بی‌برنامگی در طرح توسعه خطوط ریلی شهری با برنامگی و عدم نظارت شورای شهر همراه شود.
هرچند افتتاح پرسروصدای خطی که سابقا افتتاح شده بود و تعویق‌‌های چندباره آن در یک سال اخیر خبرسازی زیادی کرده است اما آنچه موجبات این مساله را فراهم آورد، نبود پیشرفت در هیچ عملیات عمرانی‌ای بود.
برای مثال ترمینال شرق با 95 درصد پیشرفت پروژه در دوره سابق شهرداری به مدیریت جدید تحویل شد ولی نزدیک به یک سال است هیچ خبری از تکمیل 5 درصد مابقی نیست. مجموعا روند کند پیگیری پروژه‌‌های عمرانی تهران و متوقف ماندن اکثر این پروژه‌ها حاکی از آن است که در سال‌های پیش ‌رو نمی‌توان انتظار چندانی از افتتاح پروژه مهمی در شهر تهران داشت.
تعطیلی پروژه‌‌های نیمه‌تمام
بزرگ‌ترین آسیب دعواهای سیاسی درون شورا را اما مردمی می‌دیدند که منتظر خدمات شهری شورای شهر و شهرداری بودند و در این میان راکد ماندن پروژه‌‌های عمرانی شهری که برخی تا 90 درصد هم پیش رفته بود، نمادی از ناکارآمدی یک شورای سیاسی بر نهاد مدیریت شهری بود. پل روگذر ابتدای اتوبان امام علی و دوربرگردان غیرهمسطح تقاطع آفریقا و صدر که پروژه‌‌‌هایی به غایت ساده‌‌‌‌‌‌تر بودند در مقایسه با آنچه در 12 سال گذشته‌‌‌‌اش انجام شده بود، تنها نمونه‌‌‌هایی از چند ده پروژه خوابیده شهرداری است.
پولی‌‌سازی از اتوبان تا پیاده‌رو!
مساله نسبت نگاه مدیریتی شهر با مقوله «عدالت اجتماعی» از مهم‌ترین معیارهای قضاوت پیرامون تمایزات سبک‌‌های مدیریتی محسوب می‌شود؛ در این باب تمایز میان اولویت بخشیدن به مساله عدالت شهری در توزیع امکانات و میزان دسترسی حداکثری به خدمات شهری از مهم‌ترین معیارهای تقسیم‌‌‌بندی محسوب می‌شود. نگاه تجاری به شهر بر مبنای لوکس کردن فضای شهری و البته بالا بردن هزینه استفاده از آن همواره با این عینک بوده است که می‌توان با درآمدزایی از طریق فروش خدمات عمومی، سطح رضایت مصرف‌کنندگان را ولو که جمعیت کمتری شوند بالا برد. کاهش ترافیک شهری از طریق محدود کردن دسترسی مردم به اتوبان‌ها بر مبنای پولی‌‌سازی استفاده از آن و تبدیل کردن آن به کالایی نسبتا لوکس برای اقشاری با سطح درآمدی فراتر از متوسط جامعه، هر چند می‌تواند زمینه‌ساز کاهش ترافیک شهری و افزایش درآمد شهری در قبال ارائه دادن خدمات جدید شود اما یقینا موجبات افزایش تضاد طبقاتی و ارتقا یافتن موقعیت یک اقلیت را مهیا می‌کند. در این باب سخنان چند ماه قبل پیروز حناچی معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران مبنی بر احتمال واگذاری بزرگراه‌‌های شهری به بخش خصوصی جهت درآمدزایی را می‌توان یکی از مهم‌ترین مصادیق حاکم بودن چنین نگاهی دانست.
طرح جدید شورای اسلامی شهر تهران برای مساله ترافیک که نقدهای زیادی را برانگیخته و تا حدودی مورد انتقاد رسانه‌‌های همسو با اعضای شورا نیز واقع شده و مصادیق عملی شده‌ای همچون افزایش نرخ بلیت مترو، پولی کردن استفاده از پل پیاده‌روی پردیسان در بوستان نهج‌البلاغه و... همه هشدار دهنده افزایش پیدا کردن نگاه تجاری به مدیریت شهری تهران و تلاش برای کالاسازی غالب خدمات عمومی است.
خیز سیاست در سایه انفعال اجرایی
اولویت داشتن منافع و مصالح جناحی و متوسل شدن به حواشی برای سرپوش گذاشتن بر انفعال مدیریتی حاکم بر شهر و کاهش چشمگیر سرعت پیشرفت شهری در مسائلی همچون موضع‌‌‌گیری عضو شورای شهر علیه قانون حجاب در کشور حکایتگر آن است که شورای شهر پنجم با عینک سیاسی خود هر چند با سرعتی کمتر اما در حال طی کردن راهی است که شورای اول، 2 دهه پیش طی کرده بود. متوقف ماندن غالب پروژه‌‌های عمرانی، بیش‌فعالی در حوزه‌‌های فرعی همچون تغییر نام اماکن و معابر عمومی شهر، تلاش برای توسعه شهر بر مبنای گران‌‌سازی زندگی و... گویای آن است که سایه سنگین سیاست بر سر مدیریت شهری سنگینی می‌کند. انفعال بی‌سابقه در مساله تکمیل پروژه‌‌های باقیمانده از ادوار گذشته و محدود شدن کارویژه اعضای شورا به مسائل پرحاشیه برای برجسته‌‌سازی حواشی سیاسی کشور نمی‌تواند نویدبخش عملکردی در جهت ارتقای شاخص‌‌های شهری باشد.
مدیریت تهران به‌عنوان پایتخت کشور همواره الگوبخش برای سایر شهرها محسوب می‌شده و غالب اوقات سایر شهرها برای به ترازو کشاندن عیار مدیریتی خود دست به قیاس مدیریت شهرشان با تهران می‌زده‌‌اند و در این باب انفعال مدیریتی تهران می‌تواند الگویی فراگیر برای سیاست‌زدگی باقی شهرها تلقی شود.

امیر استکی: یکی از نمایندگان مجلس جناب علی مطهری، در اظهارنظری مقصر وضعیت کنونی ریال را سپاه پاسداران به جرم موشک‌پراکنی به سمت داعش و سایر دلواپسان و منتقدان برجام معرفی کرده‌اند. این نماینده محترم مردم که در فراکسیونی متشکل از میوه‌های درخت «تَکرار» حضور دارند با عملکرد خود در جریان نابسامانی‌های اقتصادی و اجتماعی اخیر، معنای جدیدی به مفهوم وکیل‌الدوله در ایران امروز بخشیده‌اند. در این نوشته سعی می‌کنیم به اختصار به این مساله بپردازیم.
در حال حاضر دو دیدگاه کلی در میان سیاسیون و یک دیدگاه کلی در میان تحصیلکردگان اقتصاد درباره افزایش بسیار زیاد «نرخ ارز» و «سقوط ارزش ریال» وجود دارد. ما در این دسته‌بندی اقدام به یک ساده‌سازی کرده‌ایم و تفاوت‌ها در تحلیل‌های مختلف را برای توجه دادن به مفهوم مشترک و محوری تحلیل‌های موجود درباره نرخ ارز از قلم انداخته‌ایم. این ساده‌سازی صدالبته در یک بحث دقیق و فنی پیرامون این مساله موضوعیت نخواهد داشت اما در سطح تحلیلی که ما در یک روزنامه می‌توانیم به آن بپردازیم و برای روشن کردن نکته محوری بحث این نوشته درباره ناکارآمدی ذاتی نخبگان تگ شده به دولت، کفایت خواهد کرد.
اقتصاددانان ایرانی با همه تمایزاتی که دارند، در زمینه جهش نرخ ارز بر این مساله اتفاق‌نظر دارند که محرک اصلی این وضعیت حجم بسیار بزرگ نقدینگی در کشور است. عده‌ای از سیاسیون در کشور هم همین نظر را پذیرفته‌اند اما عده دیگری که در رأس آنها اعضای «فراکسیون امید»، بخش بزرگی از «اصلاح‌طلبان» و «حامیان و اعضای دولت محترم تدبیر و امید» قرار دارند، کماکان به قرائت‌های مختلف در حال تکرار همان چیزی هستند که جناب علی مطهری بیان داشته‌اند.
اما دسته اول به اتکای آمار و ارقام و بینات اظهرمن‌الشمس به این مهم اشاره می‌کنند که حجم نقدینگی در 5 سال زمامداری جناب روحانی تقریبا 3 برابر شده است. یعنی در عرض 5 سال تقریبا هزار هزار میلیارد تومان به نقدینگی در کشور افزوده شده است. این نقدینگی که تا قبل از پاییز سال 96 به شکل عمده در قالب «شبه‌پول» بود، پس از تصمیم نابهنگام بانک مرکزی برای «کاهش نرخ بهره سپرده‌های بانکی به 15 درصد»، آرام‌آرام راه بازارهایی با بهره‏وری بالاتر را در پیش گرفت و زمستان همان سال نخستین ‌نشانه‌های حضور خود را با یک شوک ارزی بروز داد.
صاحبان سپرده‌های بزرگ به روشنی بسیار جلوتر از دولتمردان متوجه ناممکن بودن ادامه میهمانی نرخ بهره بانکی بالا شده بودند. پرواز دلار از زمستان سال پیش شروع شد، درست زمانی که تعلیق تحریم‌های آمریکا برای یک دوره 4 ماهه توسط رئیس‌جمهور آمریکا تمدید شده بود و هیچ تصوری درباره بدعهدی آمریکا در عدم تمدید آنها در بهار 97 در دولتمردان تدبیر و امید و بین فعالان اقتصادی و صاحبان سپرده‌های کلان همسو با دولت وجود نداشت. صاحبان سرمایه مالی در ایران اما همانگونه که اشاره شد به‌روشنی از ناممکن بودن ادامه سیاست انقباض مالی دولت آگاه شده و ته آن را برآمده تشخیص داده بودند. میهمانی تمام شده بود و بانک مرکزی با کاهش نرخ بهره به 15 درصد رسما پیام روشنی به صاحبان سپرده‌ها در این رابطه منتقل کرد. آن زمان کارشناسان اقتصادی این کار بانک مرکزی را با توجه به یک رشته دلایل فنی غلط و صدالبته دیرهنگام توصیف کردند اما گویا بانک مرکزی به کفایت ذخایر در دسترس ارزی خود برای کنترل فشار نقدینگی در بازار ارز و طلا اطمینان داشت؛ اطمینانی که حوادث زمستان 96 و بهار و تابستان 97 حکایت از بی‌مورد و غلط بودن آن دارد. پس مساله به‌روشنی بی‌ربط به بازگشت تحریم‌های آمریکاست. این، در کنار این واقعیت که هنوز تحریم‌های معلق شده آمریکا بازنگشته‌اند و آبان ماه این اتفاق به شکل کامل رخ خواهد داد، نشانه محکم دیگری بر بی‌اساس بودن تصور عده‌ای از سیاسیون در رابطه با نقش تحریم‌های آمریکا- که آنها حاصل موشک‌پراکنی سپاه و نقد منتقدان می‌دانندش! در این بی‌ثباتی شدید ارزی است.
اگرچه برجام در حوزه تسهیل فعل و انفعالات مالی آورده خاصی برای ایران نداشت و به اعتراف رئیس سابق بانک مرکزی، آورده آن برای ایران در این زمینه تقریبا هیچ بود اما دولتمردان و سیاسیون همراه آنها چیزی برخلاف این را به خورد افکار عمومی می‌دادند و برای مقاصد داخلی، چیزی که نبود را به مساله‌ای با حضوری پرقدرت تبدیل می‌کردند و حالا هم رفع شرایط آسانی را که از ابتدا هم موجود نبوده به موشک‌پراکنی و کارشکنی عده‌ای در داخل نسبت می‌دهند. این فرافکنی بزرگ هیچ تاثیری بر آنچه در عالم واقع رخ می‌دهد نخواهد داشت و تنها فایده‌ای که برای دولت دارد، فراهم ساختن زمینه‌ای برای گریز از بار مسؤولیت عملکرد ضعیف و غلط اقتصادی آن است.
یک تصور غلط و یک فراواقعیت در افکار عمومی با تبلیغات انتخاباتی دولت تدبیر و امید در اذهان عده‌ای از مردم شکل گرفته بود که مشکل اساسی کشور ما بعضی رویکردهای سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی است که در سطح بین‌المللی غیرقابل‏قبول و تنش‌زا هستند. تعطیل این رویکردها در نگاه آنها باعث ایجاد یک فضای تقریبا عادی در اتمسفر سیاسی و اقتصادی ایران می‌شد؛ برنامه‌ای که با برجام به حد اعلای خود رسید و لااقل مهم‌ترین چالش قدرت‌های خارجی با ایران را به واسطه انهدام تقریبا کامل برنامه هسته‌ای ایران از میان برداشت اما حاصل همان تقریبا هیچی بود که رئیس سابق بانک مرکزی به آن اعتراف کرد. در کنار این فراواقعیت، یک تصویر غلط دیگر نیز در همه سال‌های گذشته تبلیغ شده و آن توانمندی، درایت، تدبیر و کارآمدی بسیار زیاد نخبگان جمع شده بر گرد دولت تدبیر و امید است. این تصور و تبلیغ که امروز بی‌اساسی و لاف گزاف بودن آن برای مرده و زنده این ملت معلوم شده است، هنوز در اذهان دولتمردان و متحدان داخلی آنها یک انگاره بی‌خطاست. علی مطهری، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی هنوز متوجه نشده آنچه در ایام انتخابات دوره‌های یازدهم و دوازدهم ریاست‌جمهوری به خورد افکار عمومی داده شد،  یکسری ادعاهای پوچ و بی‌اساس بیش نبوده است. جناب ایشان تمام این تبلیغات را کماکان باور دارند و نمی‌خواهند بپذیرند مشکل کنونی کشور، ناکارآمدی و ضعف بنیادین امثال ایشان است؛ ضعفی که بهترین بینه آن مقاومت شدید ایشان به فهمیدن واقعیت مسائل کشور است. کسی که غول یکهزار و 600 هزار میلیارد تومانی نقدینگی را که 70 درصد آن در 5 سال اخیر و به واسطه سیاست‌های انقباض مالی دولت تدبیر و امید و سیاست سالم‌سازی نقدینگی تیم اقتصادی دولت شکل گرفته است، در جریان تنش ارزی اخیر که کماکان در جریان است بی‌اثر می‌داند، بیش از آنکه ناآگاه باشد، ناتوان است؛ ناتوان از ایجاد یک تصویر کلی و صحیح از آنچه در کشور در حال روی دادن است. این ناتوانی ذاتی که معلول رشد گلخانه‌ای به واسطه قواعد بدوی تحرک سیاسی است، بزرگ‌ترین بلایی است که گریبان این ملت را گرفته است. شوربختی اینجاست که نمایندگان تهران در مجلس شورای اسلامی هم دسته‌جمعی در باد این ناتوانی ذهنی خوابیده‌اند و هنوز هیچ نقش و تقصیری برای دولت متبوع‌شان در کشور قائل نیستند. آنها که حاصل تَکرار می‌کنیم هستند، هنوز همه مسائل را با نگاهی حقیر به سیاست‌بازی‌های پارلمانی می‌نگرند و در شرایطی که یک غضنفر توانمند از میان آنها در حال شخم زدن کشور و پاشیدن تخم یأس و ناامیدی و نارضایتی است، به دنبال پیدا کردن مارادوناهای داخلی هستند. ناتوانی در فهم مساله، در کنار فلج مغزی که به ایجاد توهمات کودکانه و بسیار سست و بی‌پایه و خنده‌دار درباره دلایل استمرار و تقویت فشار آمریکا بر ایران پس از برجام منجر شده است، این بزرگواران را به تولید شطحیات واداشته است. متهم کردن سپاه و نیروهای مسلح کشور و مقصر دانستن آنها در سرکوب داعش و استفاده از موشک برای انهدام مواضع آن فقط و فقط از فلج مغزان متوهم برمی‌آید. به صد دلیل می‌شود احمقانه بودن این تحلیل را ثابت کرد که ما در این مختصر به یکی‌ـ دو مورد از آن اشاره کردیم. گلدان‌های رشد کرده در فضای گلخانه‌ای سیاست در ایران تاب تحمل شرایط پیچیده را ندارند و مغزهای آنها تنها به کار ایجاد چنین محتوای مبتذل و احمقانه‌ای خواهد آمد. این حماقت منتشر، بزرگ‌ترین متحد استراتژیک آمریکا در درون ایران است که بسیار به آن امیدوار و دلخوش است. ادعای ترامپ و اطمینان او از حاضر شدن دوباره ایرانیان بر سر میز مذاکره ناشی از اعتقاد راسخی است که او به صداقت این حماقت منتشر دارد.
 

امیدرامز: «یکی از خطاهای محاسباتی این است که انسان در چارچوب عوامل محسوس و صرفاً مادی محدود بماند یعنی عوامل معنوی را، سنت‌های الهی را، سنت‌هایی که خدا از آنها خبر داده است، آن چیزهایی را که با چشم دیده نمی‌شود، ندیده بگیرد؛ این ‌یکی از خطاهای بزرگ محاسباتی است... آیه‌ شریفه‌ قرآن می‌فرماید: «اَلَم تَرَ کَیفَ ضَرَبَ‌الله مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهٍ کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهً اَصلُها ثابِت وَ فَرعُها فِی السَّماء. تُؤتی اُکُلَها کُلَّ حینٍ بِاِذنِ رَبِّها». کلمه طیب، اقدام درست، اقدام پاکیزه، اقدام برای خدا این‌جوری است که این می‌ماند، در زمین ریشه می‌دواند، مستحکم می‌شود و ثمربخش خواهد بود. نظام جمهوری اسلامی آن کلمه طیب است، مثل شجره طیبه باقی مانده است، مستحکم‌تر شده است. امروز نظام جمهوری اسلامی به‌عنوان یک نظام، به‌عنوان یک حکومت، به‌عنوان یک مجموعه سیاسی با 30 سال قبل از لحاظ استحکام قابل‌مقایسه نیست». (دیدار مسؤولان نظام با رهبر معظم انقلاب / 16 تیر 93)
«افزایش قدرت منطقه‌ای ایران؛ شیعه قدرتمندتر می‌شود»، «سیاست‌های آمریکا باعث قدرتمند شدن ایران شده است»، «ایران در حال صدور انقلاب فرهنگی و سیاسی خود است»، «ایران هژمونی آمریکا را در منطقه به چالش کشیده است»، «ایران به لحاظ ژئوپلیتیک، قدرت کلیدی منطقه است» و «قدرت و نفوذ ایران در منطقه بیش از آمریکاست»، اینها تنها بخشی از عناوین مهم مطالعات راهبردی مراکز تحقیقاتی و عملیاتی مهم آمریکاست که نشان می‌دهد ریشه شجره طیبه انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی روز به روز مستحکم‌تر و ساقه‌های آن متناوبا بارورتر می‌شود. «ایران» همچنان از پرکاربردترین کلیدواژه‌های اسناد امنیت ملی ایالات متحده و قدرت روزافزون آن، آماج راهبردهای متکثر و متنوع آمریکاست.
وقتی «فرانسیس فوکویاما» پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در کتاب «پایان تاریخ و آخرین انسان» لیبرالیسم را به عنوان ایدئولوژی نهایی جهان و آمریکا را قدرت لایزال خواند، نه او و نه همکسوتان او گمان نمی‌کردند کمتر از 2 دهه بعد، اینچنین قدرت ایالات متحده به چالش کشیده شود.
امروز اولا شکست جبهه غربی- عربی- عبری در عراق و سوریه پس از 6 سال جنگ فرسایشی و کمک‌های مالی و لجستیکی به وحوش داعشی و متعاقبا تغییر موازنه قوا در منطقه به نفع مقاومت، ثانیا حفظ اقلیم کردستان و کرکوک عراق از استقلال با تدبیر حاج قاسم و جلوگیری از تولد اسرائیل جدید و طرح‌ریزی جبهه غربی برای ممانعت از قرارگیری کامل مناطق عراق در جبهه مقاومت و ثالثا تشکیل بازوی قدرتمندی به نام حزب‌الله که به اذعان روزنامه یدیعوت آحارانوت اسرائیل به مستحکم‌تر شدن جای پای جمهوری اسلامی در مرزهای رژیم صهیونیستی انجامیده، میوه‌های شجره طیبه انقلاب اسلامی و سپاه قدسی است که مجله تایم، فرمانده‌ آن سردار سلیمانی را «استاد شطرنج خاورمیانه» می‌نامد و اینک ریشه‌های آن تا قلب آفریقا و آسیا نفوذ کرده و میوه جدیدش را با حوثی‌های یمنی می‌چیند و اخیرا ضرب شست آن را به محض شنیدن صدای فرمانده، در بستن باب‌المندب دیدیم.
اگر  نشریه Foreign Affairs به نقل از پمپئو، اعتراف می‌کند ایران در حال صدور انقلاب خود و افزایش دستاوردهایش است، اگر «هربرت مک‌مستر» مشاور امنیت ملی آمریکا به خاطر از دست دادن اقلیم کردستان عصبانی است، اگر ناتو باور دارد شیعه در منطقه در حال قدرتمندتر شدن است، اگر اتاق‌های فکر آمریکایی در مرکز سیاست‌گذاری فراحزبی Bipartisan Policy Center قدرت ایران را مانع هژمونی آمریکا در منطقه می‌دانند و اگر امروز همپیمانان جمهوری اسلامی و بازوان جبهه مقاومت آماده هرگونه جنگ نیابتی در مرزهای خود هستند اما در بین سکانداران امروز کشور در حوزه‌های برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و اجرایی هستند کسانی که پس از سال‌ها در مراکز راهبردی نظام، انقلاب را محدود به بهمن 57 و ادامه آن را برای کشور هزینه‌زا می‌دانند، در حالی که هم از منافع اندیشه و کنش انقلابی غافلند و هم به این نکته از بیانات رهبر معظم انقلاب بی‌توجهند که هزینه سازش از مقاومت و انقلابی‌گری بیشتر است؛ آنچنان که امروز پس از گذشت 5 سال از گفتمان «سازشکاری»، «تنش‌زدایی» و پرهیز از انقلابی‌گری شاهدیم.
به این بیندیشیم که جمهوری اسلامی چه ویژگی بارزی دارد که اینگونه خواب سیاسیون آمریکایی و صهیونیستی را آشفته کرده و برای مقابله با آن راهبردهای مختلفی اتخاذ می‌کنند. چرا در طول 9 سال حداقل 11 استراتژی مختلف (اعم از آژاکس2، مکانیزم ماشه، مده‌آ، دایم پارادایم و...) برای مقابله با ایران طرح‌ریزی می‌شود در حالی که آمریکا از 1917 تا 1990 در برابر شوروی فقط 3 استراتژی تغییر می‌دهد.
حالا که این شجره طیبه بر توفان‌های 40 سال گذشته غلبه کرده و به فضل الهی هر روز تناورتر شده و در حال ثمر دادن است که دوست و دشمن به آن معترفند، نکند تبر بی‌تدبیری شاخه‌های نوشکفته آن را بشکند، نکند موریانه‌های فساد به جان آن بیفتند، نکند حاج قاسم فریاد بزند فقط یک شمشیر مانده تا چشم فتنه را کور کنم ولی بی‌بصیرتی عوام و خواص موجب شود «علی» بگوید برگرد!