|
مشکل بزرگ این روزهای فوتبال ما روی سکوها چیست؟
فضای مجازی بلای جان فوتبال
این روزها فیلمهای مونتاژ شده بسیاری در فضای مجازی دست به دست میشوند که هر یک عامل ایجاد تنش و درگیری در میان گروهها و دستههای مختلف است. رشد شبکههای اجتماعی موبایلمحور، مزایای بسیاری برای تمام جامعه از جمله فوتبالدوستان داشته است اما در بین تمام ویژگیهای مثبت، این پیشرفت چشمگیر معایبی نیز دارد و فرصت سوءاستفاده را برای برخی افراد به وجود آورده است. در شرایط فعلی کشور ایران، خیلیها علاقهمندند با تحریک شهروندان شهرهایی چون تبریز، اهواز و... آنها را به هنجارشکنیهای مختلف دعوت کنند و چه فضایی بهتر از شبکههای اجتماعی و چه موضوعی بهتر از فوتبال برای این کار؟ پس از پایان بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان، در شرایطی که قرمزها از گزارش به زعم خودشان یکطرفه مسعود نریموسی ناراضی بودند، با ویدئویی از بازی پرسپولیس و استقلالخوزستان روبهرو شدند که گزارشگر در حالی که یگان ویژه پشت سر بازیکنان در حال حرکت به سمت سکوها است، جو ورزشگاه را عادی میداند و تنها مشکل را بازی ضعیف دو تیم عنوان میکند! در آن فیلم، نریموسی در میان التهاب واضح در ورزشگاه میگوید: «خوشبختانه من در گزارش بازی هم عرض کردم؛ مشکل خاصی وجود ندارد و فقط بازی ضعیف 2 تیم توی ذوق میزند. استقلالیها که سعی میکنند در زمین خودشان دفاع کنند و پرسپولیسیها هنوز برنامهای برای به گل رسیدن ندارند»! ارسال به دوستان
لیورپول جدیترین تهدید برای سیتی
جنگ دو نفره
گری نویل: غیر از آرسنال که مقابل منچسترسیتی شکست خورد، بقیه بزرگان جزیره در هفته اول از فصل جدید لیگ برتر بازیهای خودشان را با پیروزی پشت سر گذاشتند. در این میان اما نمایش لیورپول چشمگیرتر از بقیه بود و نشان داد انتظاراتی که از تیم یورگن کلوپ پیش از شروع لیگ میرفت بیجهت نبوده است. بزرگترین تهدید برای دفاع از عنوان قهرمانی منچسترسیتی خود لیورپول است، بویژه از منظر سبک بازی. لیورپول تیمی است که سیتی را خوب میشناسد و به نقاط ضعف اندک این تیم آشناست. بیدلیل نبود که از 4 بازی فصل پیش 2 تیم مقابل هم شاگردان کلوپ 3 بار به پیروزی رسیدند. در واقع کلوپ تنها مربیای است که در جدالهای رو در رو مقابل پپ گوآردیولا دست بالا را دارد. تفاوت 2 تیم به لحاظ سبک بازی اینجاست که سیتی خیلی بالا بازی میکند و مدافعان مرکزی و فولبکهایش فاصله زیادی با دروازه خودشان میگیرند، سناریویی که برای محمد صلاح، روبرتو فرمینو و سادیو مانه ایدهآل است. فضا دادن به این بازیکنان و این خط حمله لیورپول که استاد طرح ضدحملههای سریع هستند خطرناکترین کار ممکن است. جدای از این جدالهای رو در رو که فراموش نکنیم تنها پیروزی سیتی در آنها وقتی به دست آمد که لیورپول با اخراج زودهنگام مانه مجبور شد بیشتر دقایق بازی را 10 نفره پیش ببرد، حال و هوای کلی قرمزهای آنفیلد بسیار مثبت است و این حقیقت خودش بر خطری که آنها برای سیتی دارند میافزاید. لیورپول فصل پیش به فینال چمپیونزلیگ رسید و در بازیای که تمام اتفاقاتش به ضرر آنها پیش رفت در نهایت مغلوب رئالمادرید شد. خود این تجربه به علاوه خریدهای تابستانی و قرار گرفتن بین 4 تیم اول جدول در فصل گذشته انرژی و اعتماد به نفس بسیار بالایی به آنها داده است. در نقطه مقابل هیچکدام از 3 تیم منچستریونایتد، چلسی و تاتنهام حس و حالی چندان مثبت ندارند که دلیلش اتفاقات پیشفصل است. یونایتد با ژوزه مورینیو و مشکلاتش با مدیران باشگاه و نارضایتی آشکار ستاره اصلیاش، پل پوگبا دست به گریبان است. تاتنهام حتی یک خرید تابستانی نداشته و ترکیب تیم برای رقابت با سیتی تقویت نشده و چلسی هم دوران جدیدی را با مربی جدید خود تجربه میکند، در حالی که تیبو کورتوا را از دست داده و هنوز نگران از دست دادن ادن آزار هم هست، بنابراین تنها تیمی که در حال حاضر برای سیتی نگرانی ایجاد میکند لیورپول است؛ تیمی که هیچکدام از مشکلات دیگر اعضای تاپ سیکس را نداشته. حالا این وظیفه به عهده لیورپول است که نشان دهد این تهدید تا چه حد جدی است. یکی از مهمترین عوامل در پیشرفت لیورپول نه خریدهای تابستانیشان، بلکه یک خرید کلیدی در ژانویه بود. من همیشه فکر میکردم ویرجیل ون دایک مدافع خوبی است ولی باور نداشتم ارزش 75 میلیون پوند را داشته باشد و هیچوقت فکر نمیکردم چنین تاثیری روی خط دفاعی لیورپول بگذارد. ون دایک مرا یاد یاپ استم میاندازد. او یک هیولاست و با برخورد به بازیکنان حریف آنها را به این سو و آن سو پرتاب میکند. وقتی به خط میانی هم نگاه میکنیم کیفیت و کمیت لازم را با حضور نبی کیتا، جورجینو واینالدوم، جیمز میلنر و جردن هندرسون میبینیم اما آیا خط حمله آنها نیاز به یک مهاجم دیگر نداشت؟ به نظرم وقتی هر کدام از فرمینو یا صلاح بیرون هستند کیفیت بازی لیورپول به شکل آشکاری پایین میآید و سوال مهمتر اینکه آیا لیورپول میتواند برای جنگیدن در لیگ برتر و چمپیونزلیگ چنین فوتبال پرفشاری را شنبه و چهارشنبه، هفته به هفته پشت سر هم به نمایش بگذارد؟ ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
بررسی حکم محرومیت 2 بازیکن جوان استقلال
عبور از بند آییننامه کمیته اخلاق توسط مجری
2 بازیکن جوان استقلال با دستور موقت کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال به مدت یک ماه از هرگونه حضور در حوزه فوتبال، مجامع، مراجع و اماکن رسمی فوتبال جمهوری اسلامی ایران و بینالملل محروم شدند. شیرینی برد پرگل استقلال مقابل تراکتورسازی تبریز با حکم کمیته اخلاق مبنی بر محرومیت 2 بازیکن جوان این تیم به نام اللهیار صیادمنش و سجاد آقایی کم شد. کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال با غیراخلاقی خواندن حرکت این 2 بازیکن نوجوانان در شادی گل بازیکنان استقلال در دیدار با ذوبآهن، این 2 بازیکن را به مدت یک ماه از هر گونه حضور در محافل ورزشی در ایران و خارج از ایران محروم کرده است. دستور موقت کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال با استناد به بندهای ۲۳ و ۶۵ آییننامه این کمیته صادر شده است. در روزهای اخیر عدهای نسبت به قانونی نبودن این حکم اعتراض کردند. با نگاهی به این 2 بند، میتوان متوجه مشروعیت کمیته اخلاق در اجرای این حکم بود. منتها در بند ۶۵ آییننامه اخلاقی جمله کوچکی از دید رئیس کمیته اخلاق پنهان مانده که نقض قانون این کمیته است. بر اساس بند ۲۳ کمیته اخلاق، رئیس دیوان حکمیت که در اینجا مرتضی تورک است، میتواند بدون مشورت دیگر اعضای کمیته، دستوراتی از قبیل تعلیق فردی تا 3 مسابقه یا برای یک ماه، محرومیت فردی از فعالیت رسمی مرتبط با فوتبال تا یک ماه، وضع جریمه تا ۵۰ میلیون ریال، صدور یا لغو دستور موقت یا اقدامات موقتی با توجه به ماده ۶۵ را صادر کند. بر اساس بند ۶۵، در صورتی که تصمیمگیری درباره موضوعی به سرعت انجام نمیشود، رئیس دیوان تحقیق میتواند دستور موقت صادر کند که این دستور حداکثر ۲۰ روز معتبر است. با توجه به بندهای موردنظر، کمیته اخلاق بدرستی درباره این 2 بازیکن رای صادر کرده است اما تنها نقطه ابهامبرانگیز در این رای مدت یک ماهه است، چرا که بر اساس بند ۶۵ و استفاده از کلمه موقت در رای صادر شده، کمیته اخلاق باید این رای را به مدت ۲۰ روز صادر میکرد. در این رای کمیته اخلاق به محرومیت یکماهه اشاره کرده که بر اساس این بندها، استقلال میتواند نسبت به آن اعتراض کند. ارسال به دوستان
اخبار
المپیاکوس روی انصاریفرد ۷ میلیون یورو قیمت گذاشت ارسال به دوستان
آرسنال؛ 92 روز پس از آرسن
حمیدرضا صدر: روی یکی از بنرهای بالا رفته با زمینه سرخ و سپید نوشته بودند «آغاز عصر نو». بسیاری از طرفداران آرسنال از ته دل به آغاز عصر نو دل بسته بودند، به دوران پساونگر، ولی عصر نو یادآور گذشته شده بود، شبیه «عصر کهنه»: نمایشی معصومانه آمیخته به جان کندن و سرانجام پذیرش شکست. 92 روز از رفتن ونگر سپری شده بود. 92 روز از وداع آرسن و رکورد شکنیهای سیتی در لیگ گذشته بود. رخدادهای پرشماری در آن92 روز افتاده بود: جامجهانی خیالانگیزی برگزار شده و جانشین ونگر معرفی شده بود؛ اونای امری. در آن 92 روز خیلی چیزها تغییر کرده بود ولی خب خیلی چیزها هم تغییر نکرده بود. سیتی با پپ همان تیم مقتدر باقی مانده بود و آرسنال با امری همان آرسنال دوران ونگر مانده بود. سوت پایان را که زدند آرسنال در نخستین دیدار به رهبری امری 2 بر صفر مغلوب سیتی شده بود. آغاز امری برخلاف آغاز ونگر در آرسنال بود، توپچیها 22 سال پیش در نخستین بازی به رهبری ونگر، بلکبرن را 2 بر صفر شکست داده بودند و ترکیب بازیکنان قدیمی و جدید - از تونی آدامز و یان رایت تا دنیس برکمپ و پاتریک ویرا - معرکه به نظر میرسیدند. سوت پایان را که زدند ترکیب قدیمیها و جدیدها نا امیدکننده بود و فصل پیش را به یاد میآورد که آرسنال فصل پیش طی3 رویارویی با سیتی 3بار مغلوب شده و هر بار 3 گل دریافت کرده بود؛ جمعا 9 گل. وقتی داور سوت را زد بسیاری از آرسنالیها پس از گل دوم سیتی با سرهایی پایین افتاده روانه خانههایشان شده بودند و امری هم طی 11 نبرد با پپ یک بار هم پیروز نشده بود. شکست 2 گله از سیتی قهرمان خفتبار نبود ولی فاصله عمیق با سیتی را به رخ کشید. گل زود هنگام استرلینگ چنان فارغ بالانه به ثمر رسید که نیمکتنشینان سیتی برای لحظه ای ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|