این روزها که اخبار مربوط به قتل وحشتناک جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار عربستانی در کنسولگری عربستان در استانبول به صدر اخبار دنیا آمده، درک و فهم واقع‌بینانه‌تری نسبت به ماهیت حکام فعلی سعودی و رفتار آنها ایجاد شده است. به نظر می‌رسد بازخوانی جنایت سعودی در ماجرای حادثه منا در سال 94 نیز ضروری باشد، چون الان گمانه عمدی بودن ماجرای منا و مسجدالحرام تقویت شده و افکار عمومی دنیا با شناختی که پس از فاجعه خاشقجی از رژیم آل‌سعود پیدا کرده، بیشتر درباره فاجعه منا و مسجدالحرام تامل می‌کند.  اکنون 3 سال از حادثه منا گذشته است، اگر بخواهید امروز بخش‌‌‌هایی از این جنایت را بازخوانی کنید به کدام بخش‌ها بیشتر توجه می‌کنید؟
مدت‌هاست که سعودی‌ها از رویکردهای عقلانی و محافظه‌کارانه به سمت رادیکالیسم تکفیری و تهاجمی که نوعی جاه‌طلبی بی‌خردانه و بلندپروازی‌‌های مغرورانه است، تغییر جهت داده‌‌اند که در پی آن شاهد مداخلات مستقیم و سیاست‌های حذفی آشکار در حاکمان سعودی هستیم. شکست عربستان در ساقط کردن دولت مشروع بشار اسد در سوریه و از سوی دیگر مهار و شکست بربریسم عریان داعشی آنها در عراق، یمن و... سبب شده سازه عقلایی تصمیم‌گیری در ریاض با انسداد جدی روبه‌رو شود که راهی جز اتخاذ سیاست به‌اصطلاح مشت آهنین در مقابله با مخالفان داخلی و خارجی برای سعودی‌ها نمانده است. برخورد خشن با شاهزادگان سعودی، اعدام بی‌پروای شیخ نمر، همراهی آشکار با پادشاه بحرین و مداخله مستقیم نظامی در سرکوب شیعیان این کشور‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، محاصره همه‌جانبه قطر، ماجرای رسوایی‌‌آفرین سعد حریری و جنایات جنگی در یمن بویژه کشتار کودکان و غیرنظامیان و حمله مستقیم و عامدانه به اتوبوس دانش‌آموزان و هدف قرار دادن بیمارستان‌ها و... همگی ناشی از اتخاذ سیاست مداخله مستقیم در حذف فیزیکی دولت‌ها و شخصیت‌‌های مخالف این رژیم است. در این چارچوب، ظلمی که در حق زائران و ضیوف‌الرحمان در سال 1394 از سوی عمال شجره خبیثه ملعونه سعودی روا داشته شد، اولین ظلم نبوده و آخرین هم نخواهد بود. حذف فیزیکی عناصر حقگو همواره یکی از برنامه‌‌های اصلی رژیم آل‌سعود بوده است.
  این جنایت سعودی درباره روزنامه‌نگار هم‌ملیتی خودشان در حقیقت گوشه‌ای از جنایاتی را که آل‌سعود روزانه در یمن انجام می‌دهد به صورت دیگری مورد توجه عمومی قرار داد؛ به نظر می‌رسد خوی وحشی‌گری با آل‌سعود آمیخته است، نظر شما چیست؟
در سوابق رژیم سعودی حذف فیزیکی مخالفان این رژیم به شیوه‌ها و انحای مختلف وجود دارد. توسل به پول و زور اصلی‌‌‌‌‌ترین روش‌های حذف مخالفان در این کشور و حتی در سیاست خارجی این کشور است. تلاش برای خفه کردن سازمان‌‌های بین‌المللی و دادن رشوه به دادگاه‌ها و مجامع بین‌المللی برای سرپوش گذاشتن بر جنایات بشری این رژیم بر هر وجدان بیداری آشکار است. در مواردی که پول کارساز نباشد و مقاومتی در برابر عوامل شجره خبیثه ملعونه سعودی صورت بگیرد، قطعا عامل زور و حذف فیزیکی در دستور کار قرار می‌گیرد که استفاده از عناصر تروریستی در گوشه و کنار دنیا در قالب‌‌های مختلف (داعش،‌ القاعده، طالبان و نیروهای الشباب در سومالی و...) از نمونه‌‌های شناخته شده آن است. جنایات بسیاری که امروز در یمن به‌دست رژیم سعودی و با پشتیبانی آمریکا و سلاح‌‌های آمریکایی رخ می‌دهد همه در این چارچوب قابل ارزیابی است و اصولا بسیاری از کارشناسان و آگاهان سیاسی، ‌رژیم سعودی را بانک تغذیه گروه‌های تروریستی می‌دانند. در کل باید گفت ماهیت این رژیم به‌گونه‌ای است که حتی اگر مخالف آن از خاندان سلطنتی هم باشد او را هم براحتی از صحنه روزگار حذف خواهند کرد که نمونه آن را اخیرا همه شاهد بودند که تعداد قابل توجهی از شاهزادگان سعودی توسط ولیعهد این کشور ماه‌ها زندانی شدند. اینکه امروز سعودی‌ها به جنایت علیه شهروندان خود اقدام می‌کنند، نشان از اختلافات گسترده درون خاندان سلطنتی و تنگ‌‌‌‌‌‌تر شدن عرصه بر آنان دارد به طوری که حتی در روزهای اخیر 5 تن از شاهزادگان سعودی که برای هشدار دادن نسبت به وضعیت پیش آمده بعد از مرگ خاشقجی به دربار مراجعه کرده بودند بازداشت شده‌اند.
  برخی افراد و یک جریان داخلی با خوش‌بینی نسبت به اقدامات به ظاهر اصلاحی در عربستان مانند اجازه رانندگی به زنان و... سعی در ارائه الگو از عربستان به ایران داشتند! امروز آنان حرفی برای گفتن دارند؟ ریشه این تفکرات در چیست؟
سیاست مدرن‌‌سازی صنعتی، فرهنگی و اجتماعی محمد بن‌سلمان به قدری سطحی است که بر هر آگاه سیاسی روشن است که جامعه قبیله‌ای و بشدت اقتدارگرا و وابسته عربستان هیچگاه حتی در یک بازه زمانی بلندمدت نخواهد توانست این پروژه را به پیش ببرد. اساسا سیاست‌‌های مدرنیته دستوری و همراه با فشار متقابل جوامع سنتی و دینی منجر به تعمیق شکاف‌‌های قومی و مذهبی شده و رادیکالیسم ضدحاکمیتی را به همراه خواهد داشت و از سوی دیگر این استفاده ابزاری و تجویزشده از سوی اربابان آمریکایی و اروپایی این رژیم نمی‌تواند مانع درک وجدان‌های بیدار از جنایات هر روزه آنها در داخل و خارج عربستان باشد. حتی روزنامه گاردین در سرمقاله روز شنبه 21 مهر درباره محمد بن‌سلمان نوشته قتل خاشقجی ماهیت واقعی دیکتاتوری مرتجع محمد بن‌سلمان را نشان می‌دهد و بن‌سلمان تمایل دارد هرگونه  اقدام برای ایجاد دموکراسی واقعی را چه در عربستان و چه در جهان عرب سرکوب کند که مصداق این  موضوع را می‌توان در بحرین مشاهده کرد. مجله اکونومیست هم درباره او نوشته بن‌سلمان یک مصلح نیست، یک دیکتاتور مستبد است.
  جنایت آل‌سعود درباره برادر شهید شما همچنان هر فرد دغدغه‌مندی را آزرده‌خاطر می‌کند؛ به نظر شما وقتی سعودی در خاک کشور دیگری علیه هموطن خود اینطور جنایت می‌کند، حالا سطح این جنایت علیه یک ایرانی انقلابی مثل شهید رکن‌آبادی آن هم در خاک خودش تا چه سطح می‌تواند گسترده و فجیع باشد؟
مرگ فاجعه‌آمیز خاشقجی توسط عوامل سعودی که با مشارکت مستقیم محمد بن‌سلمان طراحی و اجرا شد اکنون به طور واضح نشان می‌دهد سقوط جرثقیل در مسجدالحرام و فاجعه منا که به فرموده رهبر انقلاب حادثه‌ای است که احتمال عمد در آن قوی است و طی آن بیش از 7 هزار حاجی احرام‌پوش به شهادت رسیدند که در بین آنها شخصیت‌‌‌هایی مثل دکتر رکن‌آبادی و دکتر حاتمی، دانشمند فضایی کشورمان حضور داشتند، در راستای سیاست کور انتقام‌‌‌گیری بابت شکست‌‌های میدانی سعودی‌ها در سوریه، عراق و یمن در عرصه‌‌ بی‌خطری چون مناسک حج بوده است. اگر بخواهیم به سابقه ترور شهید رکن‌آبادی بازگردیم باید بگویم این شهید بارها از سوی عوامل ترور رژیم سعودی هدف قرار گرفت اما در بسیاری از این موارد با هوشیاری‌‌های انجام‌شده عملیات‌ها ناکام ماند که نمونه آن حمله به سفارت جمهوری اسلامی در سال 1392 در بیروت بود که تحت نظر مستقیم بندر بن‌سلطان، رئیس سرویس امنیتی سعودی انجام شد و این فرد در حال حاضر نیز هدایت منافقین و عوامل مخالف با جمهوری اسلامی را در دستور کار خود قرار داده است. رکن‌آبادی به‌عنوان زائر برای انجام مناسک و فریضه حج و دقیقا مانند بقیه حجاج به خاک سعودی پا گذاشت اما خوی خونخوارانه سعودی‌ها به حدی بالا بود که احترام زائر خانه خدا را زیر پا گذاشتند و در ماه حرام جنایتی را مرتکب شدند که تا قیامت حتی با آب زمزم از دامان این خاندان پاک نخواهد شد. آنچه امروز درباره خاشقجی رخ داد تاکید و تایید مجددی بود بر جنایت‌‌های این رژیم که زمان و مکان نمی‌شناسد؛ جنایاتی که می‌تواند در خانه امن الهی و مراسم حج باشد یا در سفارت یا از ربودن زائران تا مثله کردن خبرنگار منتقدی که تنها سلاح و ابزارش قلم است.
  به نظر شما آیا نباید نهادهای بین‌المللی درباره شهادت برادر شما نیز کمیته حقیقت‌یاب تشکیل دهند و مانند قتل روزنامه‌نگار عربستانی به طور ویژه در این زمینه فعال شوند؟
تشکیل کمیته حقیقت‌یاب یکی از مواردی بود که در سوی رهبر معظم انقلاب درباره جنایت منا درخواست شد و متاسفانه تا امروز با صرف هزینه‌‌های کلان از سوی سعودی‌های در برابر آن مانع‌تراشی شده است. امروز بستن دهان‌ها و بستن چشم‌ها و گوش‌ها یکی از تخصص‌‌های جنایتکاران سعودی است، همچنان‌که هم‌اینک نیز درباره خاشقجی ما شاهد موضع‌گیری‌‌های منفی دولتمردان آمریکایی علیه این روزنامه‌نگار منتقد سعودی هستیم. رهبر معظم انقلاب امسال هم پیش از برگزاری حج بر تشکیل کمیته حقیقت‌یاب فاجعه منا تاکید کردند ولی به‌نظر می‌رسد چنین ظرفیت و الگوی رفتاری در دستگاه اندیشه‌ای و دیسیپلین رفتاری دولت محترم وجود ندارد!
  دستگاه‌‌های متولی مانند وزارت امور خارجه در این زمینه اقدامی کرده‌اند؟ شما از آنها برای پیگیری بین‌المللی مطالبه‌ای داشته‌اید؟ پاسخ شفاهی و عملی آنها چه بوده است؟
متاسفانه سیاست خارجی دولت یازدهم بر مدیریت روابط خارجی از طریق همسویی راهبردی با دولت هژمون یعنی دولت آمریکا مبتنی است که عملا دست‌های خود را در تامین منافع ملی و برخورد موثر با بحران‌‌های بین‌المللی بسته است. اساسا دولت روحانی و دستگاه دیپلماسی آن دچار نوعی ساده‌انگاری راهبردی و بی‌توجهی به ماهیت و دشمنی‌‌های آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن همچون عربستان است. بر این اساس آنچه می‌توانم بگویم و باید بگویم این است که تا به امروز پس از پیگیری‌‌های بسیاری که انجام شده است، اقدام موثر و مثمر ثمری را درباره پیگیری جنایت منا و تحقق مطالبات مقام معظم رهبری در این حوزه نه از سوی وزارت امور خارجه و نه از سوی هیچ ارگان دیگری شاهد نبوده‌‌‌‌‌‌ایم. به جرأت می‌توانم بگویم بسیاری از ارگان‌‌های دولتی تلاش می‌کنند تا جنایتی که در منا رخ داد به ورطه فراموشی سپرده شود. برای راستی‌‌‌‌‌‌‌آزمایی این کلامم در همین جا از مسؤولان وزارت امور خارجه به‌عنوان ارگان کلیدی در پیگیری موضوع درخواست می‌کنم اگر اقدام موثر و مثمر ثمری پس از 3 سال از گذشت این جنایت انجام داده‌‌اند در همین صفحه روزنامه با هزینه اینجانب به چاپ برسانند تا امر بر همگان روشن شود. در اینجا یک سوال از وزیر محترم امور خارجه دارم: آقای وزیر! آیا شما خبر دارید قلب و مغز دیپلمات برجسته شما و مخزن‌الاسرار این کشور کجاست؟ یک سوال هم از آقای رئیس‌جمهور دارم؛ روزی که شما در سازمان ملل حضور داشتید مصادف با دوم مهر و سالروز جنایت منا بود؛ ‌آیا توانستید از این فرصت استفاده کنید و گوشه‌ای از مظلومیت‌ها و ظلم‌‌های روا داشته شده به ایرانیان از سوی سعودی‌ها را برای جهانیان تصویر کنید و از مجامع بین‌المللی استمداد بطلبید؟
  شما پیش‌تر گفته بودید برادرتان در حادثه ازدحام در منا شهید نشده، بلکه ربوده شده و در بیرون از فضای منا به شهادت رسیده است و به همین علت سعودی‌ها برای پاک کردن آثار جرم، مغز و اندام‌‌های داخلی او را پیش از تحویل پیکر وی به خانواده‌‌‌‌اش از بدنش خارج کرده بودند. درباره این موضوع به  یافته‌‌های دیگری هم رسیده‌‌‌‌‌‌‌‌اید که لازم باشد بیان کنید؟
آنچه امروز درباره خاشقجی رخ داده است تحلیل‌ها و سناریوهای مطرح‌شده درباره شهید دکتر رکن‌آبادی را به واقعیت و حقیقت نزدیک کرده است. وقتی جسد شهید رکن‌آبادی پس گذشت بیش از 60 روز از قبر خارج شد آثار برش روی بدن برادر شهیدم کاملا مشهود بود. به‌نظر شما سعودی‌ها چرا باید در آن شرایط سخت پیکر برادر شهیدم را کالبدشکافی و حتی اعلام کنند چنین کسی اصلا وارد خاک سعودی نشده است؟ اگر شهید رکن‌آبادی در روز عرفه در برابر میلیون‌ها چشم حاضر در صحرای عرفات و بینندگان تلویزیونی پیام مقام معظم رهبری را قرائت نکرده بود چگونه می‌توانستیم حضور ایشان را در خاک سعودی اثبات کنیم؟!
  فکر می‌کنید چه ابعاد ناگفته‌ای درباره شهادت شهید رکن‌آبادی همچنان مغفول مانده است که لازم است واکاوی شود؟
مهم‌ترین چیزی که خاطر من را آزار می‌دهد این است که چرا سعودی‌ها تصاویر دوربین‌‌های مداربسته منا را در اختیار افکار عمومی قرار نمی‌دهند و آزاردهنده‌‌‌‌‌‌تر اینکه چرا هیچ یک از مقامات مسؤول در کشور ما پیگیر جدی  این موضوع نیست و چرا سازمان‌‌های بین‌المللی درباره این جنایت سکوت اختیار کرده‌اند؟
  اساسا چرا شهید رکن‌آبادی برای سعودی مهم بود و اینگونه علیه او دست به جنایت زدند؟
با توجه به نقش ممتاز شهید رکن‌آبادی در مدیریت فضاهای لبنان و سوریه و جایگاه ایشان در همگرا‌‌سازی نیروهای مقاومت فلسطین و لبنان که دستگاه اطلاعاتی و امنیتی عربستان بیش از هرکس دیگری به‌واسطه حضور نزدیک در لبنان بر آن آگاه بود، حذف فیزیکی و ترور شهید رکن‌آبادی به‌عنوان موتور محرکه مقاومت و پیشرو اصلی در دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در دستور کار هیات حاکمه عربستان سعودی قرار گرفت که در ابتدا با حمله انتحاری به سفارت جمهوری اسلامی در بیروت در سال 1392 کلید خورد که پس از ناکامی این عملیات، شهید رکن‌آبادی این تهدید را نیز تبدیل به یک فرصت برای حزب‌الله و جمهوری اسلامی کردند، لذا تحلیلگران آگاه مفقود شدن شهید رکن‌آبادی در منا و حدود 60 روز تعلل در قبول حضور ایشان در خاک سعودی و حتی تعلل تحویل پیکر شهید را از همان ابتدا در راستای سیاست حذف فیزیکی ایشان تعبیر کردند. اعلام نظرهای متعارض رسانه‌ها و مقامات سعودی درباره عدم حضور شهید رکن‌آبادی در مناسک حج سال 94، ‌اعلام بی‌اطلاعی از وضعیت و سرنوشت ایشان و در نهایت تحویل پیکر شهید به‌صورت کاملا متلاشی و بدون مغز، قلب و سایر امعا و احشا آن هم پس از تهدید و نهیب مقام معظم رهبری همگی حکایت از یک برنامه‌‌ریزی دقیق برای حذف فیزیکی شهید رکن‌آبادی دارد.
  علت اینکه پیکر ایشان را تحویل نمی‌دادند چه بود؟ چون نزدیک 2 ماه بدن شهید در عربستان بود!
علت اصلی این بود که می‌خواستند تمام سرنخ‌های احتمالی باقیمانده را پاک کنند. سعودی‌ها قبل از دفن برادرم پیکرش را کالبدشکافی کرده بودند، چرا؟ در شرایطی که حدود 7 هزار پیکر روی دست سعودی‌ها مانده بود، آیا کالبدشکافی پیکر تنها یکی از این شهدا سوال‌برانگیز نیست؟ در این شرایط اعلام اینکه چنین کسی اصلا وارد خاک سعودی نشده است چه معنایی را می‌تواند به هر ذهن بیداری متبادر کند؟ به جرأت می‌گویم اگر نهیب پیر روشن‌ضمیر و رهبر مردان مرد این سرزمین به خبیثان آل‌سعود نبود، نه پیکر شهید رکن‌آبادی و نه پیکر هیچ یک از شهدا به سرزمین‌مان بازنمی‌گشت.
  ابعاد جنایت آنها درباره تخلیه اجزای بدن این شهید همچنان محل سؤالات جدی است؛ در این زمینه چه اقداماتی انجام شده است و آیا به سرنخ‌هایی رسیده‌اید؟
در اینجا تنها یک مقایسه می‌خواهم انجام دهم. کاری که با پیکر مطهر حمزه سیدالشهدا(ع) شد و نشانه حقد و کینه دشمن از او بود این بود که جگرش را بیرون کشیدند و خام‌خام خوردند، حالا تاریخ و داستان هند جگرخواره باز هم در حال تکرار است. بیرون کشیدن مغز و قلب و امعا و احشای پیکر شهید رکن‌آبادی هم نشان‌دهنده همان حقد و کینه‌ای است که سران شجره خبیثه ملعونه از شهید رکن‌آبادی داشتند. امروز باز هم شاهد تکرار این حادثه با مثله کردن پیکر خاشقجی هستیم.
  اینکه آقای ظریف بعد از گذشت 3 سال بدون اینکه اقدام جدی‌ای از سوی وزارت امور خارجه برای خون‌خواهی شهدای منا شده باشد از روابط با عربستان حرف می‌زند به نظر شما محل ایراد است؟ برخی خانواده‌‌های شهدای منا تأکید کردند وقتی شهدای منا هنوز تعیین تکلیف نشده‌‌اند ارتباط با عربستان مصداق عبور از خون شهداست.
به نظرم ایران نباید در مناسک حج شرکت می‌کرد تا به دنیا ثابت می‌کرد عربستان حق و حقوق زائران ما را پایمال کرده است. با رفتن به حج بزرگ‌ترین خدمات را به سعودی‌ها دادیم. این عمل ما نشان می‌دهد پذیرفتیم که مقصر آنچه سعودی‌ها در منا به ایرانی‌ها نسبت می‌دهند هستیم. اکنون که دست دوستی از سمت ما مدت‌هاست دراز شده و از سوی سعودی‌ها بدون پاسخ مانده، عمق فجایع را بیشتر می‌کند.
  با توجه به اینکه نقش موساد در قتل روزنامه‌نگار عربستانی مشخص شده، به نظر شما این دستگاه‌‌های جاسوسی تا چه میزان در شهادت برادر شما نقش ایفا کرده‌اند؟ اساساً طراحی این اقدام از کجا بوده است؟
بنده کوچک‌ترین شکی درباره عملیات مشترک موساد و سرویس سعودی در به شهادت رساندن شهید رکن‌آبادی ندارم و نمونه بارز آن عملیات مشترک موساد و سرویس سعودی در انفجار سفارت جمهوری اسلامی در بیروت در سال 1392 است. برای درک گذشته کافی است کمی عملکرد این رژیم خونخوار را در زمان حال بررسی کنیم. از کسانی که به هموطن و شهروند خود که تنها سلاح و ابزارش قلم است رحم نمی‌کنند و انصاف روا نمی‌دارند و با قطعه قطعه کردن بدنش از او انتقام می‌گیرند آیا می‌توان انتظار داشت با امثال شهید رکن‌آبادی که در مقابل دنیای آنها ایستاده بود به گونه‌ای دیگر واکنش نشان دهند؟!
  آیا معتقدید که وزارت امور خارجه با توجه به اینکه زمینه بین‌المللی آن نیز فراهم است باید اکنون اقدام ویژه‌ای در این زمینه انجام دهد؟ با توجه به اینکه افکار عمومی الان علیه سعودی بسیج شده است به نظر می‌رسد بهترین زمان اقدام دیپلماتیک باشد.
جمله‌ای را از حضرت آقا به‌خاطر دارم که فرمودند ما استاد از دست دادن فرصت‌ها هستیم. تا به امروز فرصت‌‌های بیشماری را در این عرصه از دست داده‌‌‌‌‌ایم و به‌نظر من سکوت رسانه‌ای داخل در این برهه از زمان درباره جنایات سعودی‌ها نسبت به ایران و ایرانی‌ها معنی‌دار و شک‌برانگیز و تایید‌کننده همان جمله بنده است که عرض کردم ارگان‌‌های بسیاری در کشور در تلاش هستند تا جنایت منا به ورطه فراموشی کشانده شود. در کمال تاسف باید بگویم یکی از مسؤولان عالی‌رتبه کشوری مصاحبه کرده و گفته بود که «ربودن برخی فرماندهان نظامی و رکن‌آبادی در حادثه منا «تحلیل ذهنی و غیرواقعی» است». دوست دارم خطاب به این مقام مسؤول بگویم ما را به خیرت امیدی نیست، شر مرسان! به عنوان یک شهروند درجه پایین کشور به مسؤولان می‌گویم مطالبات ما درباره جنایت‌هایی که در منا رخ داده همان مطالباتی است که حضرت آقا دارند، نه یک کلمه بیشتر، نه یک کلمه کمتر. اگر به مطالبات ما توجه نمی‌کنید حداقل به مطالبات رهبری توجه کنید و به‌خاطر داشته باشید گذر زمان و بی‌توجهی‌‌های شما به این موضوع هر لحظه عمق داغ ما را بیشتر می‌کند... .

گروه سیاسی: چند ماه پس از کشاکش موافقان و مخالفان لوایح چهارگانه مرتبط با FATF در نهادهایی چون مجلس، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام که در نهایت به تصویب هر 4 لایحه در مجلس شورای اسلامی انجامید، مدیر اجرایی FATF طی گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی، 2 مدعای اصلی موافقان الحاق ایران به کنوانسیون‌های مرتبط با این کارگروه را زیر سوال برد.
به گزارش «وطن‌امروز»، در چند ماه گذشته مقامات دولتی و برخی نمایندگان حامی دولت در مجلس درباره این لوایح، بر حق تحفظ ایران در عدم به رسمیت شناختن تعریف FATF از مصادیق گروه‌های تروریستی و همچنین تضمین خروج ایران از لیست سیاه این کارگروه با تصویب لوایحی چون CFT، پالرمو و اصلاح قانون مبارزه با پولشویی تاکید داشتند. به عنوان مثال علی لاریجانی، رئیس مجلس در جلسه علنی سوم مهرماه در پاسخ به اخطار حاجی‌دلیگانی، نماینده شاهین‌شهر که معتقد بود براساس مفاد 19 و 20 کنوانسیون وین نمی‌توانیم هیچ شرطی بگذاریم و شروط ما در نهایت قابل اعمال نیست، گفت: الحاق به کنوانسیون پالرمو با حق تحفظ امکان‌پذیر بوده و بر همین اساس کشورهایی که شروط ما را نپذیرند، می‌توانند با ما همکاری نکنند.
این در حالی است که منتقدان تصویب لوایح مرتبط با FATF معتقد بودند نه تضمینی برای خروج ایران از لیست سیاه مذکور وجود دارد و نه FATF اساسا حق تحفظی را به رسمیت می‌شناسد. آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، در نامه هفدهم تیرماه خود به آیت‌الله جنتی، دبیر شورای نگهبان، تصریح کرد: «تعریف کنوانسیون پالرمو از تروریسم مخالف منافع جمهوری اسلامی است و امکان حق تحفظ هم برای ایران در این معاهده وجود ندارد». وی همچنین در این نامه نوشت: «ایران در این کنوانسیون حق تحفظ ندارد و به همین دلیل گروه‌های مبارز به عنوان گروه‌های مجرم سازمان‌یافته تلقی خواهند شد».
اکنون در شرایطی که در سایه اصرار دولتی‌ها، لوایح مرتبط با FATF در مجلس به تصویب رسیده است، دبیر اجرایی گروه ویژه اقدام مالی در مصاحبه‌ای گفت نه‌تنها هیچ تضمینی برای خروج ایران از لیست سیاه وجود ندارد، بلکه ایران باید استثنا‌هایی را که برای برخی گروه‌ها در نظر گرفته هم بردارد! دیوید لوئیس، دبیر اجرایی کارگروه جهانی اقدام ویژه مالی(FATF) به عنوان یکی از مقامات ارشد این کارگروه روز گذشته در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی ضمن تشریح چگونگی سازوکار این کارگروه برای اعضا و شرایط پیوستن ایران به آن گفت: «هیچ تضمینی برای ایران وجود ندارد که با الحاق به این کارگروه از لیست سیاه خارج شود، بلکه فقط استانداردهایی برای سرمایه‌گذاری در این کشور تعیین می‌شود». عدم تضمین این مقام FATF در شرایطی اعلام می‌شود که پیش از این محمدجواد ظریف هم در مجلس گفته بود نه من و نه رئیس‌جمهور تضمین نمی‌دهیم که با تصویب CFT مشکلات حل شود.
هیچ تضمینی در کار نیست
دیوید لوئیس  همچنین در پاسخ به این سوال که آیا تضمینی وجود دارد که ایران با اجرای خواسته‌های FATF از فهرست سیاه آن خارج شود، گفت: «هیچ تضمینی در کار نیست اما این اقدام می‌تواند شرایطی را برای این کشورها فراهم کند تا وارد داد و ستد با سایر کشورها شوند، چرا که می‌تواند نشان دهد این کشورها محل‌های امنی برای سرمایه‌گذاری هستند!» مجری در ادامه سوال مورد اختلاف‌انگیز و بحث‌برانگیزی را می‌پرسد: «اما برخی گروه‌ها هستند که برخی کشورها آنها را تروریست می‌دانند و برخی دیگر، نه! درباره آنها چه اتفاقی خواهد افتاد؟» دیوید لوئیس در این باره به صراحت پاسخ داد: «ما از تمام کشورها می‌خواهیم که تامین مالی تروریسم را عملی مجرمانه معرفی کنند. درباره ایران هم چیزی که ما منتظر آن هستیم و امیدواریم انجام دهد، غیرقانونی اعلام کردن تامین مالی تروریسم است و اینکه استثناهایی را که برای گروه‌های مشخصی در نظر گرفته است بردارد!»
مقام ارشد FATF در همین رابطه افزود: ما درباره اینکه کدام گروه‌ها تروریستی هستند، تصمیم نمی‌گیریم. این موضوعی است که سازمان ملل درباره آن تصمیم‌گیری می‌کند. حرف ما این است که زمانی که سازمان ملل یک گروه را تروریستی قلمداد می‌کند همه کشورها باید قطعنامه این سازمان را در رابطه با تامین مالی تروریسم اجرا کنند». نکته جالب توجه در این گفت‌وگو، تصریح دبیر اجرایی FATF بر این مهم است که این نهاد نه‌تنها حق تحفظ را برای ایران به رسمیت نمی‌شناسد، بلکه با تصویب این لوایح، ایران اساسا اجازه مستثنا کردن برخی گروه‌ها را هم نخواهد داشت!
 دیوید لوئیس در این باره می‌گوید: ما درباره اینکه این گروه‌ها کدام هستند با ایرانی‌ها حرفی نخواهیم زد. کاری که می‌کنیم این است که مطمئن شویم ایران ساختار قانونی قدرتمندی برقرار کرده است که به آنها اجازه نخواهد داد برخی گروه‌ها را مستثنا  کنند.
دبیر اجرایی FATF در بخش دیگری از این گفت‌وگو در پاسخ به این سوال که «ایرانی‌ها می‌گویند هیچ تضمینی وجود ندارد که اگر ما تمام خواسته‌های FATF را اجرا کنیم، کشوری مانند آمریکا مانع از خروج ما از فهرست سیاه نشود. نظر شما در این باره چیست؟» می‌گوید: «ما نمی‌توانیم هیچ کشوری را وادار به داد و ستد با کشور دیگری کنیم اما می‌توانیم یک برآورد عینی از شرایط موجود در آن کشور ارائه دهیم که نشان می‌دهد آیا این کشور محل امنی برای سرمایه‌گذاری و کسب و کار است یا نه. استانداردهایی که ما در نظر می‌گیریم، معیارهایی کاملا فنی هستند که هدف‌شان این است که نشان دهند آیا آن کشور تدابیر لازم را برای جلوگیری از سوءاستفاده احتمالی گروه‌های تروریستی در نظر گرفته است یا نه».
وی همچنین در پاسخ به این سوال که «چطور پیروی ایران را از این چارچوب می‌سنجید؟» گفت: درباره کشورهای عضو FATF روال این است که سالانه نظارت کنیم. 37 کشور عضو مستقیم ما هستند. ما تیمی را برای سه هفته به آن کشور می‌فرستیم تا سازوکارهای آن کشور را بازرسی کنند. ما 9 نهاد منطقه‌ای هم داریم که عضو FATF هستند که آنها وظیفه بازرسی حوزه‌های زیر نظر خود را برعهده دارند. با این نهادهای منطقه‌ای، 204 حوزه قضایی به طور مستقیم و غیرمستقیم زیر نظر ما هستند و تنها نقاط انگشت‌شماری در جهان مانند ایران خارج از این نظارت فعالیت می‌کنند. ما در سال 2016 همکاری خود را با ایران آغاز کردیم. آنها تعهد داده‌اند که با تمام توان استانداردهای بین‌المللی را رعایت کنند. اکنون 3 بار در سال با ایران ملاقات رودررو داریم. این ملاقات‌ها در رم بوده است. آنها مدارک‌شان را درباره قدم‌هایی که می‌گویند برای شفاف‌سازی مالی برداشته‌اند، ارائه کردند و ما هم به دقت آنها را بررسی کردیم. وقتی از صحت و دقت ادله آنها راضی شویم، آن‌وقت به ایران سفر می‌کنیم و تیمی را به تهران می‌فرستیم».
 مقام ارشد FATF در ادامه گفت: «ایران از ژوئن 2016 با قول همکاری در سطح بالا کار خود را با FATF  آغاز و برنامه عملی به همراه ضرب‌الاجل برای جبران کاستی‌های خود ارائه کرد. البته ایران به هیچ‌یک از ضرب‌الاجل‌ها نرسید. همه ضرب‌الاجل‌ها 10 ماه پیش به پایان رسیدند و ایران نتوانست خیلی از برنامه‌های تدوین‌شده را اجرایی کند. البته این به این معنا نیست که ایران نتوانسته پیشرفتی در این ارتباط داشته باشد، چراکه آنها توانستند اعضای FATF را قانع کنند که پیشرفت‌هایی داشته‌اند و در حال آماده‌سازی برنامه‌ها و قوانین هستند. به همین دلیل ما مهلت‌های جدیدی به آنها دادیم. در نشست این هفته در پاریس مشخص خواهد شد که آیا ایران به اندازه کافی اقدامات لازم را در راستای همراهی با FATF انجام داده است یا خیر».
 به نظر می‌رسد با این اظهارات صریح مقام ارشد FATF که متضمن نفی تمام ادعاهای موافقان این کارگروه در دولت و مجلس است، تکلیف شورای نگهبان در بررسی لوایح مرتبط با این نهاد بویژه CFT کاملا روشن شده و این شورا باید با تدابیر لازم، جلوی اثرات مخرب و ضدامنیتی این لوایح را بگیرد.
 

محسن شهمیرزادی: ارادت دنیای ادبیات به عاشورای حسینی هزاران بیت در رثای سیدالشهدا(ع) خلق کرده است که هرکدام دنیایی متفاوت از هم دارد. حال انتخاب برترین اشعار عاشورایی اتفاق دشواری است که بنیاد دعبل خزایی تصمیم گرفت آن را رقم بزند و با حضور 40 تن از برجسته‌‌‌‌‌ترین شاعران و پژوهشگران ادبی برترین اشعار عاشورایی سروده شده را انتخاب کنند. در تمام این اشعار که اعم از 28 شعر
سروده شده در پیش از انقلاب و 12 شعر عاشورایی پس از انقلاب است، شعر استاد علی معلم‌دامغانی به عنوان برترین شعر عاشورایی انتخاب شد که با مصرع «روزی که در جام شفق مل کرد خورشید» آغاز می‌شود. این انتخاب بهانه‌ای شد تا نگاهی داشته باشیم به زندگی و زمانه این شاعر انقلاب و حماسه.
فرهیخته‌ای از دامغان، شاعری از انقلاب
خاندان فرهیخته معلم در دامغان سال 1330 شاهد به دنیا آمدن فرزند اصغر معلم‌دامغانی به نام «علی» بودند. او دوره ابتدایی تا دبیرستان خود را در شهرهای دامغان، شاهرود و سمنان به پایان رساند و با ورود به رشته حقوق دانشگاه تهران، پایش به پایتخت گشوده شد. مطالعه آزاد او و زیستن در دنیای شعر و شاعری‌‌‌‌اش با انقلاب اسلامی ممزوج شد و به دنیای جدیدی پا گذاشت که تعلق به «مکتب» و «عرفان» از ویژگی شاخص آن به شمار می‌رفت. معلم یکی از برجسته‌‌‌‌‌ترین مثنوی‌‌های فاخر را در زمینه انقلاب اسلامی سروده است. مثنوی بلندی که بهانه سرودن آن رحلت حضرت امام خمینی(ره) بود. او در این مثنوی‌، ریشه‌های انقلاب اسلامی را در ابتدای تاریخ جست‌وجو می‌کند و  همراه با پیامبران الهی چون حضرت نوح، ابراهیم، یعقوب و... مبانی این انقلاب را می‌بیند و به بیان آن می‌پردازد، مثنوی با این ابیات شروع می‌شود:
این فصل را با من بخوان، باقى فسانه است
این فصل را بسیار خواندم، عاشقانه است
او پس از انقلاب علاوه بر شعر گفتن و تدریس ادبیات به عنوان معاونت فرهنگی حوزه هنری مشغول به کار شد و دیری نپایید که با حضور در صداوسیما یکی از بهترین برهه‌‌های مرکز موسیقی صداوسیما را در نقش مدیریت این مرکز رقم زد. این مساله آنجایی برجسته می‌شود که این روزها صداوسیما مرکز آمد و شد موسیقی‌‌های تجاری و مبتذل با اشعاری نازل است و شنیده شده رهبر انقلاب اخیرا در جلسه با مدیران صداوسیما نسبت به وضعیت موسیقی گلایه داشته‌‌‌اند. او همچنین مدیریت گروه ادبی رادیو و مشاور هنری ریاست صداوسیما را نیز برعهده داشته است. معلم خود نیز ترانه‌سرایی را به صورت جدی پی می‌گرفت و بسیاری از اشعار وی با صدای خوانندگان مطرح سنتی  کشورمان ماندگار شد. با این وجود انتقادات فراوانی به رفتار برخی هنرمندان در موضوعات کلان‌‌‌‌‌‌تر کشور داشت. اهدای جایزه شوالیه فرانسه به هنرمندان ایرانی، یعنی همان جایزه‌ای که حسین علیزاده از گرفتن آن امتناع کرد از جمله چالش‌‌‌هایی بود که معلم در انتقاد از افرادی چون شجریان و مهرجویی نسبت به آن واکنش نشان داد. او در این باره می‌گوید: «حقیقت این است که این عنایت‌ها سود ارجمندانی که در داخل کشور هستند نیست. برای اینکه هنوز دعوا و دعوی باقی است و نمی‌شود ۲ لشکر روبه‌روی هم ایستاده باشند و از سوی لشکر دشمن به سالاران این لشکر جایزه بدهند. معنی این بد است و هوشمندان زیر بار این مسأله نمی‌روند و علیزاده یکی از آنهاست. افرادی مثل شجریان، مهرجویی و... با این روش خود را داوری می‌کنند و مردم هم روی این داوری حساب می‌کنند که این آدم نمی‌خواهد این طرفی باشد؛ بلکه می‌خواهد آن طرفی باشد و می‌خواهد از لشکر دشمن جایزه بگیرد و من هم به خاطر همین در این محفل شرکت نمی‌کنم. این اراده همان افراد است که باید مسأله را متوجه شوند و این یک مقابله است و در مقابله، انسان هیچ منتی را از دشمن نمی‌پذیرد».
فرهنگستان هنر
علی معلم سال 88 به ریاست فرهنگستان هنر منصوب شد و در طول 9 سال فعالیتش در فرهنگستان هنر که مردادماه امسال به پایان رسید، تعداد زیادی از هنرمندان برجسته به‌واسطه فرهنگستان صاحب تارنمای اینترنتی شدند، افرادی چون استاد فرشچیان، جوادی‌پور، منصوره حسینی، مرتضی ممیز، احمد اسفندیاری، حسین لرزاده و... در این لیست قرار دارند. برگزاری کارگاه‌‌های تخصصی نظیر «شیشه و سفال»، «کتابت و کتاب‌آرایی»، «آموزش تذهیب استاد جوقان»، «هنرهای قرآنی»، «هنر گچ‌بری»، «شناخت موسیقی دستگاهی ایران»، «طراحی سازه‌های سنتی» و... نیز در زمره فعالیت‌‌های فرهنگستان هنر در دوران ریاست علی معلم قرار می‌گرفت. جشنواره‌‌های بین‌المللی چون اقتصاد هنر، پوشاک اقوام ایرانی، فناوری آب در هنر بومی و... همراه با انتشار آثار پژوهشی متعدد در زمینه هنر از دیگر فعالیت‌‌های فرهنگستان در طول سال‌‌های مدیریت علی معلم محسوب می‌شود.
شعر معلم بیدل
علی معلم منظر اهالی ادب، نزدیک‎ترین تصویر را به تصور دیرین و کهن‎الگویی دارد که ما از بزرگان  ادبیات فارسی در ذهن داریم. مثنوی، قالب اصلی و مورد توجه معلم است و او ساختاری نوین و متفاوت به این قالب دیرین ادبیات فارسی بخشیده است. او  با الهام از اشعار بیدل و سرودن مثنوی در اوزان بلند و بی‌سابقه با زبانی فاخر و کهن، با بهره‌گیری از اندیشه‌ها و اشارات دینی، عرفانی، اساطیری، تاریخی، اجتماعی می‌توان گفت مبدع سبک و ساختاری تازه در عرصه مثنوی‌سرایی شد. از جمله مثنوی‎های مهم و معروف علی معلم‌دامغانی می‎توان «باور کنیم سکه به نام محمد است»، «تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما»، «هجرت»، «هلا ستاره احمد، هلا ستاره صبح»، «کلیله»، «نی انبان مشرک»، «ماند زین غربت»، «عزای مرتضی» و «زمان آبستن جنگی است، جنگی مثل عاشورا» نام برد.  قالب ترانه هم از جمله قالب‎های شعری معلم است که او در دهه‌های 70 و 80 به آن پرداخت و حاصل کار، ترانه‎های موفق و معروفی شد که با صدای خوانندگانی چون محمدرضا شجریان، علیرضا افتخاری، محمد اصفهانی و مجید اخشابی آنها را شنیده‎ایم. ترانه معروف باران از اشعار علی معلم است که هنوز در خاطر بسیاری از مخاطبان دهه 70 باقی مانده است. کیهان کلهر در یکی از مصاحبه‎هایش درباره چگونگی سرایش این ترانه می‎گوید: «من خودم رفتم سراغ آقای معلم. از طریق برادرزاده‌شان قراری تنظیم شد و ساعت یک بعدازظهر به دفتر ایشان رفتم و درباره‌ پیوند کلام و موسیقی خراسان صحبت کردیم، آنقدر حرف‌مان گل ‌انداخت که تا ساعت 10 شب طول کشید. به جرأت می‌توانم بگویم شناخت و اطلاعات آقای معلم از نظم و نثر فرهنگ خراسان بی‌نظیر بود. پیش خودم فکر کردم حتی اگر ایشان نتوانند شعری هم برای «باران» بگویند ایرادی ندارد، چرا که من از شخصی آشنا با فرهنگ خراسان دربار‌ه‌ کلام و پیوندش با موسیقی بسیار آموختم... عامیانه ‌بودن، محلی بودن، صمیمی بودن و هرچه می‌خواستم در این شعر بود؛ من واقعاً از این بابت خوشحال بودم».
ببار ‌ای بارون ببار
با دلُم گریه کن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار
ای بارون
دلا خون شو خون ببار
بر کوه و دشت و هامون ببار
به سرخی لبای سرخ یار
به یاد عاشقای این دیار
به داغ عاشقای بی‎مزار
ای بارون
علی معلم اگرچه زبانی فاخر و کلامی نغز دارد، با این وجود پرداخت او به موضوعات عینی و مصادیق بسیار حائز توجه است. اشعار او برای «حاج قاسم سلیمانی»، «محمدعلی کلی» و... بسیار مورد توجه قرار گرفت.
رایت شوکت مسلمانی
سیف دین قاسم سلیمانی
قاصم کفر و سیف اسلامی
رسته جان از خودی و خودکامی
ای پس‌افکند قرن‌ها عظمت
دشمنت خاک باد در قدمت
خه بنام ایزد حاج قاسم گُرد
پهلو پارسی و خوزی و کُرد
یادگار شجاعت چمران
شاهد حصر و بدر و حاج عمران
اما بهانه این گزارش و دست بالای معلم در سرودن اشعار عاشورایی است. بیت‌‌‌هایی که شعر معلم را به عنوان برترین اثر عاشورایی انتخاب کرده از این قرار است.
روزی که در جام شفق مل کرد خورشید
بر خشک چوب نیزه‌ها گل کرد خورشید
شید و شفق را چون صدف در آب دیدم
خورشید را بر نیزه گویی خواب دیدم
خورشید را بر نیزه؟ آری اینچنین است
خورشید را بر نیزه دیدن سهمگین است
بر صخره از سیب زنخ بر می‌توان دید
خورشید را بر نیزه کمتر می‌توان دید
در جام من می ‌پیش‌‌‌‌‌‌تر کن ساقی امشب
با من مدارا بیشتر کن ساقی امشب
بر آبخورد آخر مقدَّم تشنگانند
می ده حریفانم صبوری می‌توانند
این تازه‌رویان کهنه رندان زمینند
با ناشکیبایان صبوری را قرینند
من صحبت شب تا سحوری کی توانم
من زخم دارم من صبوری کی توانم
تسکین ظلمت شهر کوران را مبارک
ساقی سلامت این صبوران را مبارک
من زخم‌های کهنه دارم بی‌شکیبم
من گرچه اینجا آشیان دارم غریبم
من با صبوری کینه دیرینه دارم
من زخم داغ آدم اندر سینه دارم
من زخم‌دار تیغ قابیلم برادر
میراث‌خوار رنج هابیلم برادر
یوسف مرا فرزند مادر بود در چاه
یحیی! مرا یحیی برادر بود در چاه
از نیل با موسی بیابانگرد بودم
بر دار با عیسی شریک درد بودم
من با محمد از یتیمی عهد کردم
با عاشقی میثاق خون در مهد کردم
من تلخی صبر خدا در جام دارم
صفرای رنج مجتبی در کام دارم
من زخم خوردم صبر کردم دیر کردم
من با حسین از کربلا شبگیر کردم
آن روز در جام شفق مل کرد خورشید
بر خشک چوب نیزه‌ها گل کرد خورشید

محمدعلی اشرفی: کودکی را تصور کنید که پدرش به او گفته است «اگر شاگرد اول کلاس شوی، برایت دوچرخه خواهم خرید». پس از چند سال و به دلیل اشتباهات فاحش آقای پدر در زمینه اقتصادی، او قادر به خرید دوچرخه نمی‌شود که هیچ، پس از انتظار فراوان، بخشی از اسباب‌بازی‌های قبلی کودک را نیز روز روشن به بازار برده، می‌فروشد!
نسبت افکار عمومی با دولت حسن روحانی و وعده‌های پرشمار آن در 5 سال گذشته، هم‌اکنون در چنین وضعیتی است. ویدئویی که اخیرا از دوربین مداربسته جلسه اعضای اتاق بازرگانی تهران با وزیر صنعت به صورت گسترده در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود، نمودار روشن همین واقعیت است. طبعا یک پدر وظیفه‌شناس در چنین وضعیتی نه‌تنها از شرم سرش همواره در محیط خانه و خانواده پایین است، که با خود خلوت کرده، اشتباهات خود را یک به یک برشمرده، در پی اصلاح برمی‌آید.
مدل برخورد حسن روحانی با وضعیت فعلی اقتصاد اما تومنی صد هزار با این پندار تفاوت دارد. آقای روحانی که دیروز می‌گفت «در باغ برجام باز شده، یک عده کودک به در باغ آمده‌اند می‌گویند سیب و گلابی کجاست؟» و تاکید می‌کرد برای ثمردهی برجام باید صبر کرد، اکنون در چرایی مشکلات اقتصادی فعلی و راه‌حل برون‌رفت از آن کأنه به ما می‌گوید: «ببینید بچه‌های خوب! یادتان هست وقتی آن وعده‌های قشنگ را به شما می‌دادم، چقدر خوشحال بودید و همه چیز خوب بود؟!» شاید بپرسید خب بعد؟ واقعیت این است که تا 1400، بعدی وجود ندارد! اصلا بعدش را بگذارید در متن سخنان آقای رئیس‌جمهور در جریان حضور اخیر خود در دانشگاه تهران بخوانیم. پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری نوشته است: «روحانی با تاکید بر اهمیت نقش امید در موفقیت و توسعه روزافزون کشور اظهار داشت: علت موفقیت‌های‌مان در دولت یازدهم، کجا بود؟ از امید به آینده شروع شد و دیدگاه مردم نسبت به آینده بود که جامعه ما را در مسیر جدیدی قرار داد».
در ادامه آمده است: «رئیس‌جمهور افزود: در سال 92 انتخاب شده بودم و 2 ماه بعد بنا بود دولت تشکیل دهیم؛ به محض انتخاب قیمت دلار کاهش یافت، بازار آرام شد و امیدها افزایش یافت. در آن دوره ما هنوز کاری نکرده بودیم و دولت فعالیت خود را آغاز نکرده بود اما مردم به آینده بهتر، به تعامل بیشتر با جهان،  آرامش بیشتر و فضای امن‌تر و نه امنیتی‌تر، امیدوار شده بودند». اگر نگویید غلط معنا کرده‌ای! روحانی می‌گوید دلیل اساسی آنکه ما در دولت یازدهم موفق بوده‌ایم، کار کردن نبود، بلکه امید بود! همان امیدی که با وعده‌های مکرر ما مبنی بر چرخش همزمان چرخ سانتریفیوژ و چرخ زندگی مردم در فضای جامعه ایجاد شد. سوال نخست اینکه دولت یازدهم واقعا موفق بود و از کی تحمیل رکود بر اقتصاد و تعطیلی چندین هزار کارگاه تولیدی را موفقیت می‌نامند که ما خبر نداریم؟
دوم اینکه اگر چنین باشد، من نه‌تنها از طرف «حمیدرضا موثقی» از اتحادیه تولیدکنندگان، بازرگانان- به ضم «ز»- و صنایع تولید و بسته‌بندی چای کشور، که از طرف تمام ملت ایران از آقای روحانی عذرخواهی می‌کنم که دیگر مثل سابق به وعده‌های رنگارنگ ایشان اعتماد نمی‌کنیم تا همینجوری بدون کار کردن، اقتصاد روز به روز بهتر شود! شاید فکر کنید من قضیه را شوخی گرفته‌ام ولی باید بگویم اگر چنین فکر کنید، بدجور سر کار رفته‌اید، چرا که طبق اعلام پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری، آقای روحانی در همان جلسه دانشگاه تهران در مقایسه عملکرد دولت یازدهم و دوازدهم این شبهه را برطرف کرده است: «رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه برخی مطرح می‌کنند که این مشکلات به مدیریت مربوط می‌شود یا به تحریم، ادامه داد: مگر همه اینهایی که امروز مدیر هستند، در دولت یازدهم مدیر نبودند. شهادت می‌دهم راه دولت دوازدهم همان راه دولت یازدهم است. چرا در دولت یازدهم مشکل نداشتیم و در دولت دوازدهم مشکل پیدا کردیم؟»
روحانی ادامه می‌دهد: «شما می‌گویید مدیریت عوض شده است. به نظر من مدیرهایی که عوض کردیم اگر از مدیر قبلی قوی‌تر نبوده‌اند مثل مدیر قبلی بوده‌اند. این را نمی‌پذیرم».
به ‌نظرم طی 40 سال گذشته تمام جبهه استکبار با تمام سرمایه‌گذاری‌های رسانه‌ای، هیچ‌یک نتوانسته‌اند اینقدر علیه ملت ایران جنگ روانی کرده، ما را از تحریم و قدرت دشمن بترسانند! در همین حال که آقای رئیس‌جمهور به جای عذرخواهی، شاید ناخواسته(!) دوست دارد باز هم ما را بیشتر از دشمن بترساند و ابدا از وعده‌ها و راه غلط خود یاد نمی‌کند، عجیب این است که فرموده‌اند: «مشکل اصلی یکی فشار تحریم است، دوم فشار روانی است. این دو تا وارد شده و تأثیرگذار شده است». سوال اینکه کدام جنگ روانی موثرتر از اینکه رئیس‌جمهور یک کشور «آب خوردن» مردم خود را هم به رضایت دشمن گره بزند؟
روشن است وقتی فردی در سطح رئیس‌جمهور چند سال مکرر افکار عمومی را از قدرت دشمن بترساند، حالا کسی به صحبت‌های صددرصد متناقض او درباره اینکه «تحریم‌ها برای ما فرصت است» یحتمل گوش نخواهد داد و مردم عادی را هم اگر قفسه فروشگاه‌ها را خالی می‌کنند (که در دانشگاه تهران مورد انتقاد آقای رئیس‌جمهور واقع شد)، نمی‌توان چندان سرزنش کرد! جالب اینکه آقای روحانی هنوز هم نمی‌خواهد از راه اشتباه خود دست بردارد و همچنان اصرار دارد به ایرانیان بقبولاند زندگی بهتر تنها در صورت تمکین کردن به خواسته‌های ولو نامشروع غرب میسر خواهد بود. یادمان نمی‌رود هدف مشخص و اعلامی باراک اوباما هم همین بود: تغییر ذهنیت ملت ایران! آقای روحانی! حالا که علی برکت‌الله، خبری از دوچرخه و سه‌چرخه نیست، لطفا به جای توجیه و ترساندن دوباره ملت از دشمن، عذرخواهی و کار کنید؛ 1400 آمد!

سعید حسین‌خانی: موضوع الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم (CFT) از مدت‌ها پیش مطرح بود و در نهایت نمایندگان مجلس در جلسه یکشنبه 15 مهرماه با 143 رأی موافق، 120 رأی مخالف و 5 رأی ممتنع از مجموع 271 نماینده حاضر در صحن مجلس، با الحاق ایران به این کنوانسیون موافقت کردند. لازم به ذکر است پیوستن به این کنوانسیون از خواسته‌های FATF از ایران بوده و طبق ماده 29 برنامه اقدام FATF ، ایران موظف به پیوستن به CFT است. عملا با این اتفاق بر اساس ماده 18 CFT انتقال اطلاعات بانکی عملیاتی می‌شود.
اما در روز بررسی این لایحه در مجلس، پیشنهاد برخی مخالفان تصویب CFT مبنی بر «رأی‌گیری علنی و اطلاع مردم از آرای نمایندگان خود» دوباره توجهات را به موضوع شفافیت آرا جلب کرد. طرح این موضوع به نوعی احیای مطالبه‌ای عمومی از نمایندگان بود که در آن مردم از نمایندگان خود، شفافیت در عملکرد و بویژه آرای آنها را طلب می‌کنند.
  تلاش‌های ناکام پیش از رأی‌گیری برای شفاف شدن آرا
نمایندگان صبح روز یکشنبه در یک نشست غیرعلنی و غیررسمی، لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم را بررسی کردند و به بیان دیدگاه‌های خود در این باره پرداختند. اما چند روز پیش از تصمیم مجلس درباره این لایحه، بحث‌ها بر سر شفافیت آرای نمایندگان به طرح‌ها، لوایح و بویژه به این لایحه بالا گرفته بود. مخالفان تصویب CFT بشدت خواستار شفاف شدن آرای نمایندگان و آگاهی مردم از آرای وکلای خود بودند تا نمایندگان با مسؤولیت‌پذیری و دقت بیشتری رأی دهند. به همین منظور تعدادی از مخالفان چند روز قبل از بررسی لایحه، پیشنهاد رأی‌گیری علنی را مطرح کردند.
از جمله افراد موافق با شفافیت آرا حمیدرضا حاجی‌بابایی، رئیس فراکسیون نمایندگان ولایی و از مخالفان جدی CFT بود که در گفت‌وگو با خبرگزاری رسا، پیشنهاد شفافیت آرای نمایندگان به لایحه CFT را مطرح کرد و افزود: «برخی نمایندگان مجلس با آگاهی مردم از اتفاقات مجلس مخالف هستند اما در FATF با آگاهی آمریکا از دارایی‌های نظام اسلامی مخالفتی ندارند». در روز بررسی این لایحه و پیش از آغاز جلسه علنی، احمد امیرآبادی، عضو هیات‌رئیسه مجلس پیش از آغاز جلسه صحن گفت: «40 نفر از نمایندگان در نامه‌ای به هیات‌ر‌ئیسه خواستار رأی‌گیری علنی برای لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم (CFT) شدند».
  مخالفت با «شفافیت آرا» در روز تصویب «شفافیت مالی»!
روز تصمیم‌گیری فرا رسید. پس از شروع به کار صحن مجلس و در ابتدای جلسه، پیشنهاد «شفاف شدن و علنی بودن آرای نمایندگان به لایحه CFT» به رأی گذاشته شد که نمایندگان در نهایت با 111 رأی موافق، 117 رأی مخالف و 17 رأی ممتنع از مجموع 264 نماینده حاضر در جلسه با رای‌گیری به صورت علنی برای بررسی CFT مخالفت کردند.
این البته نخستین‌بار نبود که نمایندگان مجلس با شفافیت آرای خود مخالفت و علاقه خود را به پنهان ماندن آرای‌شان  ابراز می‌کنند. پیش از این نیز یک فوریت طرح «شفافیت آرای نمایندگان» با وجود بیش از 160 امضا، با ۵۹ رأی موافق از مجموع ۱۹۴ نماینده حاضر در جلسه چهارشنبه 14 شهریورماه به تایید نمایندگان نرسید. همچنین در همان روز، نمایندگان با شفاف شدن آرای خود به طرح «شفافیت آرا» هم مخالفت کردند.
  موافقان CFT همان مخالفان «شفافیت آرا» هستند
نکته بسیار جالب در رأی‌گیری برای تصویب CFT در مجلس، دفاع موافقان CFT از پیوستن ایران به این کنوانسیون با کلیدواژه «شفافیت» بود. این در حالی بود که بررسی شواهد روز رأی‌گیری نشان می‌دهد اکثریت مخالفان رأی‌گیری علنی و به طور کل مخالفان شفافیت آرا همان موافقان پیوستن به CFT بودند. از جمله مهم‌ترین شواهد موجود در «مخالفت موافقان CFT با رأی‌گیری علنی»، بررسی نام 40 نماینده امضاکننده طرح شفافیت رأی نمایندگان به لایحه CFT است. مرور نام‌های این نمایندگان نشان می‌دهد هیچ یک از موافقان شاخص CFT جزو پیشنهاددهندگان رأی‌گیری علنی نبوده‌اند.
از دیگر شواهد «مخالفت موافقان CFT با رأی‌گیری علنی»، مصاحبه‌های برخی از شاخص‌ترین چهره‌های آنان در مخالفت با شفاف شدن آرای نمایندگان به لایحه CFT است. از جمله نمایندگان شاخص موافق تصویب CFT و مخالف شفافیت آرا، محمود صادقی، نماینده فراکسیون امید بود. وی در واکنش به پیشنهاد «شفافیت آرای نمایندگان به CFT» که از سوی مخالفان این لایحه مطرح شد، گفت: «این نمایندگان با ادعای شفاف‌سازی آرا سعی کردند فضای ارعاب ایجاد کنند و شاید تا حدی موثر بودند و احتمالا بخشی از آرای مخالفان نیز ناشی از ترسی بود که اینها ایجاد کردند».
محمود صادقی البته تنها کسی نبود که به‌رغم موافقت با CFT به بهانه «شفافیت مالی»، با شفافیت رأی خود برای مردم مخالفت کرد. پیش از این بویژه در جریان طرح «شفافیت رأی نمایندگان»، افراد شاخص دیگری از این جریان به وضوح مخالفت خود را با شفافیت و آشکار شدن آرای خود برای مردم اعلام کردند. علی مطهری در مخالفت با طرح شفافیت آرای نمایندگان گفت: «جامعه امروز ما هنوز رشد لازم را در این زمینه پیدا نکرده است. اگر آرای نمایندگان به طرح‌ها و لوایح اعلام عمومی شود، نماینده در حوزه انتخابیه خود مورد آزار و اذیت گروه‌های فشار قرار می‌گیرد یا به موجب نظارت استصوابی، ممکن است حق نمایندگان در دور بعدی انتخابات ضایع شود». همچنین مسعود پزشکیان، دیگر عضو ارشد فراکسیون امید و نایب‌رئیس مجلس در مصاحبه‌ای، مخالفت خود را با طرح شفافیت آرا اعلام کرده بود.
با کنار هم قرار دادن تمام این شواهد مشخص می‌شود موافقان تصویب CFT که اکثریت فراکسیون امید و طیف نزدیک به لاریجانی هستند، در روزی که به بهانه «شفافیت» لایحه CFT را تصویب کردند، با شفافیت آرای خود به این طرح و اطلاع ملت از آرای خود مخالفت کردند. این تناقض در موضع‌گیری نسبت به شفافیت، مساله‌ای است که این جریان هنوز پاسخی به آن نداده است اما واکنش‌ها به مخالفت این نمایندگان با آشکار شدن رأی به CFT به همین جا ختم نشد.
  مخالفان CFT به دنبال شفاف‌سازی آرا و مسؤولیت‌پذیر کردن نمایندگان
حجت‌الاسلام مجتبی ذوالنوری از مخالفان جدی CFT و طراح آخرین طرح شفافیت عملکرد نمایندگان در گفت‌وگو با فارس، با اشاره به نامه 135 نماینده به علی لاریجانی رئیس مجلس گفت: «در این نامه از رئیس مجلس خواسته‌ایم رأی ما درباره لایحه کنوانسیون بین‌المللی مقابله با تامین مالی تروریسم برای درج به رسانه‌ها ارائه شود. مردم نامحرم نیستند به همین دلیل باید رأی نمایندگان ملت برای مردم شفاف باشد و همه بدانند نمایندگان به چه طرح یا لوایحی رأی داده‌اند».
ذوالنوری با بیان اینکه برخی نمایندگان برای فرار از پاسخگویی حاضر به شفافیت آرا نیستند، خاطرنشان کرد: «نماینده باید پاسخگوی عملکرد و رأی خود در مجلس باشد، از این رو ما می‌خواهیم رأی‌مان را به بازدید مردم بگذاریم تا مشخص باشد ما چه رأیی داده‌ایم. هیات رئیسه در گام اولیه اعلام کرده انتشار رأی نمایندگان درصورتی که رأی‌گیری مخفی باشد غیرقانونی است اما طبق‌‌ آیین‌نامه نماینده می‌تواند درخواست کند رأی خودش به مردم اعلام شود». با وجود این تلاش‌ها، هیات‌رئیسه مجلس هنوز پاسخی به این نامه نداده است.
  واکنش‌ها به جریان شفافیت‌گریز
در ادامه اما این واکنش‌ها به مجلس ختم نشد و چهره‌ها و شخصیت‌های مختلف دیگری هم به مخالفت مجلس با رأی‌گیری علنی واکنش نشان دادند. حسن رحیم‌پور‌ازغدی در همین رابطه نوشت: «یکی از مشکلاتی که داریم این است که بدون اینکه افکار عمومی بپذیرند کارهایی می‌کنیم که اگر رسانه‌ای نشد که هیچ؛ اگر رسانه‌ای شد می‌گویند منظور چیز دیگری است و شما نمی‌فهمید. در پاسخ‌شان باید گفت شما جوری حرف بزنید که مردم بفهمند».
در فضای مجازی نیز واکنش‌های مختلفی به جریان مخالف با شفافیت نشان داده شد. برای برخی سوال شده که «چرا بعضی از نمایندگان از شفافیت و علنی شدن آرای خود می‌ترسند؟ مگر چه کار خبطی انجام می‌دهند؟» برخی نیز می‌گویند: «امروز کسانی را در مجلس داریم که شفافیت برای کشور خودشان را قبول ندارند ولی برای بیگانه را قبول دارند».
طرح‌ها و لوایح متعددی این روزها به مجلس راه پیدا می‌کند و بحث‌ها درباره آنها متنوع است اما آنچه درباره تمام این طرح‌ها و لوایح یکسان است، مطالبه مردم از نمایندگان مبنی بر لزوم شفاف شدن آرای نمایندگان و اطلاع مردم از عملکرد و آرای منتخبان خود در مجلس است؛ مطالبه‌ای که چندین ماه از مطرح شدن آن می‌گذرد اما آرای نمایندگان نشان داد اکثریت مجلس کماکان مشتاق پنهان ماندن امور از دید مردم هستند، موضوعی که با مخالفت نمایندگان با شفاف شدن آرای خود و رد یک فوریت این طرح و نیز مخالفت با شفاف شدن آرای‌شان به CFT به وضوح آشکار شد. با این همه مشخص نیست برخی نمایندگان مجلس چگونه می‌توانند از «شفافیت و مبارزه با فساد و رانت» سخن بگویند و از طرف دیگر با شفافیت عملکرد خود مخالفت کنند؟!

گروه بین‌الملل: در حالی‌که 2 هفته از ناپدید شدن مرموز خاشقجی می‌گذرد، پادشاه سعودی برای نخستین‌بار درباره این موضوع واکنش نشان داد و با رئیس‌جمهور ترکیه گفت‌وگو کرد. سلمان بن‌عبدالعزیز یکشنبه‌شب در تماس تلفنی با رجب طیب‌اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه درباره مفقود شدن این روزنامه‌نگار منتقد گفت‌وگو کرده است. بر اساس بیانیه‌ای که در خبرگزاری دولتی عربستان سعودی (واس) منتشر شده، این تماس به ابتکار سلمان برقرار شده و او طی آن از اردوغان به دلیل «استقبال از طرح پادشاهی سعودی برای ایجاد یک کارگروه مشترک برای بحث درباره مفقود شدن جمال خاشقجی، تبعه سعودی، تشکر کرده است». از سوی دیگر، خالد الحمیدان، رئیس سازمان اطلاعات عربستان سعودی، روز گذشته وارد ترکیه شد. او در این سفر با مقامات این کشور درباره پرونده ناپدید شدن جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار عربستانی در استانبول، گفت‌وگو کرده است. این سفر 2 روز پس از سفر هیأت سعودی به استانبول برای مشارکت در تحقیقات مربوط به این پرونده انجام می‌شود که خالد الفیصل، امیر منطقه مکه مکرمه هم عضو آن بود. سرنوشت خاشقجی جنجال زیادی به پا کرده و ترکیه از عربستان خواسته است در این زمینه همکاری کرده و شواهدی دال بر خروج خاشقجی از کنسولگری‌اش ارائه کند. گزارش‌ها حاکی‌ است که کنسولگری عربستان سعودی در استانبول عصر دوشنبه تحت بازرسی قرار گرفت. این بازرسی به‌طور مشترک توسط ترکیه و عربستان سعودی انجام شده است.
بحران اقتصادی عربستان
در حالی‌ که چهره‌های اقتصادی مطرح دنیا، شرکت‌های بزرگ سرمایه‌گذاری جهانی و حتی رسانه‌های بزرگ بین‌المللی یکی پس از دیگری از حضور در «کنفرانس اقتصادی ریاض» که هفته آینده برگزار می‌شود، امتناع می‌کنند، شاخص بهای سهام در بورس عربستان سقوط کرد. طبق این گزارش، بورس و سهام‌های سعودی فقط در روز یکشنبه به میزان ۳۳ میلیارد دلار خسارت داشت. سقوط  این روزهای سهام بورس در عربستان که به گفته تحلیلگران، از سال 2014 بی‌سابقه گزارش شده است در کنار تحریم اجلاس داووس کویر نه‌تنها تحقق شعار محمد بن‌سلمان، ولیعهد مبنی بر تحقق «عربستانی غیرمتکی به نفت در سال 2030 » را با مشکلاتی دور از انتظار این شاهزاده قدرت‌طلب مواجه کرده است، بلکه حکایت از آن دارد که اقتصاد عربستان در شرایطی از تزلزل قرار دارد که با اندک تحریم‌های غربی به کما می‌رود.
تهدید رئیس‌جمهور آمریکا و دیگر مقام‌های ارشد کاخ سفید به اعمال اشد مجازات علیه ریاض، در صورت ثابت ‌شدن مداخله آن در جنایت قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌‌نگار منتقد، سعودی‌ها را در تنگنایی بی‌سابقه قرار داده است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ‌آمریکا شنبه تحت فشار رسانه‌ها و در پاسخ به سوالات متعددی که از او درباره واکنش آمریکا به قتل احتمالی خاشقجی پرسیده شد، گفت در صورتی‌که ثابت شود سعودی‌ها واقعا چنین کاری کرده‌اند، «مجازات سختی» در انتظار آنهاست. وی با این حال تصریح کرد که او به دنبال توقف فروش سلاح به عربستان نخواهد بود. لری کودلو که ریاست شورای ملی اقتصادی دولت آمریکا را در اختیار دارد نیز در گفت‌وگو با شبکه «فاکس‌نیوز ساندی» گفت: «اگر دریابیم که واقعا سعودی‌ها دخیل بوده‌اند، او (ترامپ) تصمیم خواهد گرفت که چه اقدامی مناسب است. الان این را نمی‌دانم. شاید فعلا هیچکس نداند. اما حرف‌های او را جدی بگیرید، اگر سعودی‌ها نقشی داشته باشند و اگر خاشقجی کشته شده یا آسیب‌دیده باشد یا هر اتفاق بد دیگری افتاده باشد، او وارد عمل خواهد شد. این راهبرد او بوده. چیزی که می‌گوید را باور کنید». در مقابل، سعودی‌ها برای مقابله با این تهدیدها و تحریم‌های بین‌المللی، تلاش می‌کنند بازار سرمایه‌‌ای و انرژی عربستان را بزرگ‌تر جلوه داده و درباره عواقب و پیامدهای جهانی و منطقه‌ای تحریم آن هشدار بدهند. شبکه تلویزیونی العربیه در گزارشی به نقل از یک مقام سعودی، مدعی شد که ریاض هر نوع تهدید اقتصادی یا سیاسی را رد می‌کند و اعمال تحریم‌‌های اقتصادی علیه عربستان بر اقتصاد جهانی تاثیر خواهد گذاشت. العربیه در ادامه افزود، عربستان روزانه 10 میلیون و 700 هزار بشکه نفت تولید می‌کند و یک میلیون و 300 هزار بشکه ظرفیت مازاد دارد. جهان به این ظرفیت مازاد عربستان برای جبران هر نوع کمبود در عرضه نفت، وابسته است. تولید نفت در عربستان 12 درصد تولید نفت در جهان را تشکیل می‌دهد. عربستان نقش مهمی در اقتصاد منطقه دارد و کاهش رشد اقتصادی آن در سال 2016 تاثیر منفی بر رشد اقتصادی همه منطقه داشت و بر تصمیم بسیاری از شرکت‌های بین‌المللی برای سرمایه‌گذاری در منطقه تاثیر گذاشت. ترکی بن‌عبدالله الدخیل، مدیر العربیه نیز در یادداشتی به گزینه‌های محتمل ریاض برابر تحریم‌های آمریکا از جمله نفت 200 دلاری، استفاده از ارزهای دیگر به‌جای دلار و تغییر رویکرد در قبال ایران اشاره کرد. این روزنامه‌نگار مطرح سعودی در یادداشتی در این زمینه نوشت: «اعمال تحریم‌ها بر ریاض، سناریوهای فاجعه‌باری را ایجاد می‌کند که بیش از آنکه به اقتصاد عربستان آسیب بزند، اقتصاد ایالات متحده را متضرر می‌کند». در هفته‌های گذشته ترامپ بارها از بالا رفتن قیمت نفت که عاملی مهم در انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکاست، انتقاد کرده و از کشورهای عرب متحد آمریکا خواسته با افزایش تولید نفت، قیمت را در بازارهای جهانی کاهش دهند. الدخیل همین مسأله را به عنوان ابزاری برای فشار به واشنگتن معرفی کرده و نوشته است: «اگر تحریم‌های آمریکا علیه عربستان سعودی تحمیل شود، با یک فاجعه اقتصادی مواجه خواهیم بود که به تمام دنیا ضربه می‌زند. ریاض پایتخت نفت است و ضربه زدن به آن تولید نفت را قبل از هرگونه کالای حیاتی دیگر تحت تاثیر قرار خواهد داد. این امر منجر به ناتوانی عربستان سعودی در تولید 5/7 میلیون بشکه نفت خواهد شد. اگر نفت 80 دلاری دونالد ترامپ را خشمگین می‌کند، هیچکس نباید امکان افزایش قیمت نفت به 100 یا 200 دلار یا حتی 2 برابر آن را منکر شود». این مقام ارشد شبکه العربیه سپس تلویحا غرب را به گسترش حملات تروریستی تهدید کرده و مدعی شده است: «عربستان با توجه به جایگاه و اهمیت جغرافیایی‌اش رهبر جهان اسلام است. احتمالا تبادل اطلاعات موثق بین ریاض، آمریکا و کشورهای غربی که به اذعان مقام‌های ارشد غربی به حفظ جان میلیون‌ها غربی کمک کرده، به تاریخ بپیوندد». توئیت‌نویس‌های برجسته سعودی نیز برخی واکنش‌های احتمالی سعودی را مطرح کردند و در بیانیه رسمی سعودی‌ها آمده است که واکنش‌های عربستان قاطعانه‌تر خواهد بود و از قدرت اقتصادی و مالی به عنوان سلاحی استفاده خواهد کرد. این توئیت‌نویسان گفتند ممکن است عربستان برای خریداری تسلیحات، به روسیه و چین روی آورد و چه‌بسا، اقداماتی فراتر از آن انجام دهد و با ایران مصالحه کند و در برابر آمریکا و کشور‌های غربی، با ایران ائتلاف تشکیل دهد. اما سعودی‌ها در این شاخ و شانه‌ کشیدن‌ها از این موضوع مهم غافل شدند که دونالد ترامپ، همپیمان سیری‌ناپذیر ریاض، از ابزار متعددی برای غارت کردن ثروت سعودی‌ها آن هم به عنوان بخشی از مجازات استفاده خواهد کرد. تحلیلگران تأکید دارند ترامپ به این نتیجه رسیده است که بر اثر انتشار گسترده اخبار در رسانه‌های آمریکا درباره ربوده شدن خاشقجی، افکار عمومی آمریکا اکنون با شوک مواجه شده است. به همین علت ترامپ می‌خواهد از شوک ایجاد شده در افکار عمومی که با خشم همراه است، در راستای منافع انتخاباتی خود استفاده کند و همچون فرد قدرتمندی که در مجازات مسؤولان این جنایت تردید نمی‌کند، دیده شود، لذا گفته می‌شود درباره برخی اقدامات توافق شده است که در صورت اثبات دست داشتن سعودی در این جنایت، اجرایی شود. بعید نیست از جمله این اقدامات، بلوکه کردن اموال، سپرده‌ها و سرمایه‌گذاری‌های سعودی در آمریکا باشد که دست‌کم بیش از 2 تریلیون دلار است.
سارا لیا ویتسون، مدیر منطقه غرب آسیا در دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید: پیغام محمد بن‌سلمان برای سعودی‌ها روشن است: «من صدای شما را خفه می‌کنم، مهم نیست که کجا باشید و برای این کار، من باید چه قوانینی را نقض کنم». درباره ناپدید شدن جمال خاشقجی یک تحقیق بین‌المللی نیاز است، تحقیقی که احتمالا نظارت آن بر عهده سازمان ملل متحد باشد. در آمریکا هم باید درباره این موضوع تحقیق شود که آیا سعودی‌ها با هزینه کردن منابع مالی به نفع خانواده ترامپ، از جمله هزینه‌هایی از قبیل پرداخت 270 هزار دلار در اوایل سال ۲۰۱۷ توسط یک شرکت لابی‌گر برای عربستان‌سعودی در هتل ترامپ در واشنگتن، در دولت او صاحب نفوذ شده‌اند.
واشنگتن‌پست گزارش داده که میزان رزرو‌های هتل ترامپ در شیکاگو از نیمه اول سال ۲۰۱۶ تا نیمه اول سال جاری ۱۶۹ درصد افزایش یافته و مدیر هتل ترامپ در نیویورک به سرمایه‌گذاران گفته بخشی از این افزایش درآمد به دلیل سفر «دقیقه نودی ولیعهد عربستان‌سعودی به نیویورک» بوده است. «اخراج سفرای عربستان‌سعودی، توقف فروش تسلیحات و تحریم مقام‌های مسؤول» در ماجرای ناپدید شدن جمال خاشقجی از جمله اقداماتی باید باشد که آمریکا و غرب برای مقابله با محمد بن‌سلمان اتخاذ کنند. اگر عربستان‌سعودی نتواند نشان دهد که جمال صحیح و سالم است، کشورهای عضو ناتو هم باید مشترکا سفرای سعودی را اخراج کنند و فروش سلاح به این کشور را به تعلیق درآورند. آمریکا باید تحت قانون ماگنیتسکی شروع به تحقیق کند و آماده اعمال تحریم‌‎ها علیه مقام‌های سعودی از قبیل خود محمد بن‌سلمان باشد

بیانیه مشترک غربی‌ها درباره سرنوشت خاشقجی
لندن، پاریس و برلین یکشنبه در بیانیه‌ای با وخیم نامیدن گزارش‌های مربوط به قتل روزنامه‌نگار منتقد بن‌سلمان، خواهان تحقیقات جدی در این‌باره شدند. این دولت‌ها تأکید کردند که این ماجرا را کاملا وخیم می‌دانند و در راستای دفاع از حقوق بشر باید روشن شود که این روزنامه‌نگار چه سرنوشتی یافته است. جرمی هانت، وزیر خارجه انگلیس، یکی از 3 امضا‌کننده این بیانیه مشترک گفت اگر گزارش‌هایی که درباره سرنوشت خاشقجی منتشر شده درست باشد، باید به آن واکنش مناسب نشان داد. از سوی دیگر، بیانیه تروئیکای اروپایی از تلاش‌های مشترک ترکیه و عربستان برای روشن شدن این ماجرا استقبال کرده و دولت ریاض را به دادن همه اطلاعات لازم فرا خوانده است. همزمان، حزب کارگر انگلیس روز یکشنبه خواهان آن شد که فروش جنگ‌افزار ساخت این کشور به ارتش سعودی متوقف شود. باید گفت این وضعیت بر زخم عربستان سعودی نمک بیشتری می‌پاشد و چه‌بسا، دستیابی عربستان به قرارداد‌های تسلیحاتی را دشوارتر خواهد کرد که بر جنگ در یمن تاثیر منفی می‌گذارد؛ بویژه اگر آمریکا و کشور‌های اروپایی پوشش امنیتی و حمایتی خود را از عربستان بردارند و نشانه‌ها حاکی از این موضوع است.
 

محمد بن سلمان گنده نوادگان آل سعود گفت: این خاشاقجی که اصلا خبرنگار نبود! یک کارت خبرنگاری جور کرده بود تا بتواند در طرح رفت و آمد کند! اصلا نامش را ببینید! به قاچاقچی بیشتر می خورد تا خبرنگار! دولت ما برای اینکه اذهان افکار عمومی و حقوق بشر را در این زمینه آرامش بخشد حاضر است تحریم های یمن را تنگ تنگ کرده و چند منطقه از این کشور را بمباران کند.

دانالد ترامپ گفت: ترور خاشاقجی نقض مکرر حقوق بشر در کشور ایران بود و ما وظیفه داریم با این کشور برخورد جدی کنیم تا رفتارش را اصلاح کند. هر چه خبرنگاران گفتند بابا آخر این خبرنگار عربستانی بوده و به ایران ربطی نداشته ایشان زیر بار نرفته که نرفته افزود اوهوکی! من خودم می دانم که عرب ها «چ» ندارند و با این حرف های شما گول نمی خورم.

ایوانیکا ترامپ گفت: ای کاش من در کنسولگری عربستان در ترکیه بودم تا با یک لبخند مساله را حل کرده و مانع مرگ ایشان می شدم. ایشان همچنین افزود خنده های من خیلی کارایی دارد. مثلا در سفر اخیرمان به سعودی هر جا کار دوشیدن بابا گیر می افتاد به من می گفت لبخند بزن عسل بابا و من لبخند می زدم و او به دوشیدن ادامه میداد و می گفت شیرم حلالت دختر که چنین لبخند کارگشایی داری. وی افزود منظور پدر از شیرم حلالت شیر خشک هایی بود که در سنین کودکی در راه بازگشت برایم می خرید و می آورد.

سرکنسولگری عربستان سعودی در ترکیه گفت: ایشان پای میز صبحانه در هنگام جویدن لقمه مرد. به این شکل که لقمه در گلویش پرید و هر چه کوفتیمش افاقه نکرد و جان تسلیم کرد. وی افزود ایشان عادت داشت همیشه لقمه های گنده تر از دهانش بردارد و هر چه به او گفتیم نکن! آخر و عاقبت ندارد گوش نکرد تا آخر یکی از همین لقمه ها گلوگیرش شد وی هر گونه احتمال درگیری و ترور را تکذیب کرد و گفت هرگونه احتمال درگیری و ترور را تکذیب می کنم.

یک مقام آگاه که نمی خواست نامش فاش شود گفت: اسناد محکمی در دست ماست که نشان می دهد مقتول قبل از ترور از یکی از عناصر در ایران پیامکی مشکوک دریافت کرده بود. وی که به تازگی به عقد ترکی فیصل شاهزاده سعودی در آمده بود افزود در این پیامک قید شده بود: حمامه السباحه الفرح فی انتظارک که معنی و مفهوم آن این است که استخری شادمان تو را می خواند یا استخری با شادمانی در انتظار توست و این خود پرده از ترور های قبلی این رژیم نیز بر می دارد. وی اضافه کرد: شوهر قبلی من روحش شاد چهل سال پیش گفت کار رژیم ایران تا 3 ماه دیگر تمام است! حرفش یک کلام بود خدا بیامرز! تا همین اواخر هم هر وقت از او می‌پرسیدیم کار رژیم ایران کی تمام می شود می‌گفت 3 ماه دیگر! حالا من هم برای این که حرف مرده خوبیت ندارد روی زمین بماند قویا اعلام می کنم که کار رژیم ایران سه ماه دیگر تمام است.
اسحاق رابین نتانیاهو هم بدون این که کسی نظرش را بپرسد همینجور عین قاشق نشُسته پرید وسط و گفت: رابطین ما در تورقوزآباد به اسناد جدیدی دست یافتند که در یک فرش لول شده در قالی شویی شربت اوغلی شعبه دیگری ندارد پنهان شده بود و چیزی نمانده بود که با آب سنگین نابود شود. این اسناد کاملا نقش ایران را در ترور خاشاقجی برملا می‌کند. بیایید همه با هم در مورد ایران متحد الشکل شویم. شخص بنده برنامه های دقیقی برای نابودی ایران دارم که به وقتش شما را در جریان می گذارم. وی همچنین افزود: تازه رفتم و برای آموزش شنا هم ثبت نام کردم. اینم کارتش! 
سخنگوی ترکیه در اظهار نظری جنجالی فاش ساخت: مرحوم قبل از قتل وارد کنسولگری عربستان شده و همسایگان در ساعت مرگ ایشان صدای درگیری و زد و خورد و شلیک شنیده اند. وی همچنین افزود البته در صورتی که کشور سعودی قول دهد واردات خود را از کشور ما چند برابر کند و با اخوانی های مصر مهربانتر باشد ما نیز قول می دهیم در جا این خبر را تکذیب کرده و اعلام آن را از اساس منکر شویم.

خلیفه جدیدالوصول داعش نیز افزود: اگر قول بدهید پذیرفتن مسئولیت این قتل به ایران ربطی نداشته باشد حاضریم قتل او را بر عهده بگیریم. ایشان افزود هنوز سر ترور اهواز که الکی الکی گولمان زدید و گفتید بر عهده بگیر چیزی نمی‌شود حسابی از دستتان کفری هستیم و جای موشک های ایران هنوز درد می کند. وی سپس رو به فرزندش کرد و گفت جای موشک‌ها را به عمو نشان بده که ایشان آستینش را بالا زد و جای موشک ها را به خبرنگاران نشان داد.

نیکی هیلی نماینده سابق کشور آمریکا در سازمان ملل گفت: چرا اینقدر الکی شلوغش می کنید! حالا گیریم که این قتل کار عربستان سعودی بوده باشد! ما که نمی‌توانیم قرارداد تسلیحاتیمان را با این کشور به هم بزنیم! می‌دانید با چه خون دلی رفتیم و سرشان را شیره مالیدیم تا دلارهایی را که خرد خرد با فروش بشکه بشکه نفت به آمریکا به دست آورده بودند را بیایند و مفت مفت از ما اسلحه بخرند؟ اصلا می دانید همان تابلویی که ترامپ به بن سلمان نشان داد چقدر خرج برداشته؟ می دانید پول طراحی و پرینت رنگی اش چقدر شده؟! حالا یک خبرنگار مرده که مرده! خوب به درک! یک جور شلوغش می‌کنید انگار ایران از مردم مظلوم فلسطین دفاع کرده است!
 

محسن پورعرب: یک سال پرفراز و نشیب از عمر مدیریت شهری تهران سپری شده است؛ مدیریتی که در این مدت بیش از آنکه به فکر حل مشکلات پایتخت باشد، گرفتار تغییرات مدیران و شهرداران بوده است.
به باور کارشناسان و اعضای سابق شورای شهر تهران، پایتخت تا امروز قربانی رفتارهای سیاسی دوره پنجم شورا شده است؛ شورایی که با انتخاب 2 شهردار و 2 سرپرست در یک سال، رکورد قابل توجهی را از خود به جا گذاشته است. البته باید به این رکورد اضافه شدن انتخاب شهردار سوم را هم افزود، چرا که پس از ابلاغ و اجرایی شدن قانون منع به کارگیری بازنشستگان، محمدعلی افشانی هم باید از بهشت خداحافظی کند. افشانی که پس از استعفای محمدعلی نجفی روی کار آمد، حالا باید با تمکین از قانون، کرسی ریاست بزرگ‌ترین شهرداری کشور را به نفر سومی بدهد که به احتمال تا چند روز آینده نامش از سوی شورا اعلام خواهد شد.
البته که در این بین اسامی افرادی به عنوان شهردار مطرح می‌شود که مطرح‌ترین آنها محسن هاشمی، رئیس شوراست اما تاکنون شورای شهر اعلام رسمی درباره انتخاب شهردار جدید نداشته است. دلیل این موضوع نیز تلاش‌های اعضای شورا برای ماندن افشانی در مجموعه شهری است. شورایی‌ها معتقدند تغییرات مکرر در مدیریت شهری اثرات نامطلوبی را به همراه خواهد داشت، بنابراین تاکنون زیر بار پذیرفتن رفتن افشانی از شهرداری نرفته‌اند و تلاش‌های شورای شهری‌ها از راه‌های گوناگون ادامه دارد و حتی به برگزاری جلسات شبانه مشترک با نمایندگان مجلس هم رسیده است؛ جلسه‌ای روز گذشته با حضور 51 نفر از نمایندگان و اعضای شورای شهر برگزار شد.
افشانی طبق قانون باید برود
جالب اینجاست که  برخی اظهار نظرها نشان می‌دهد تعدادی از اعضای شورای شهر هم درباره ماندن یا رفتن افشانی از شهرداری تفاوت نظر دارند. تعدادی از اعضای شورای شهر که بتازگی در  آخرین تلاش‌های عجیب خود جلسه‌ای را با نمایندگان و اعضای مجمع امید داشته‌اند، بیشتر بر این باورند باید از همه ظرفیت‌ها برای ثبات مدیریتی استفاده شود اما از سوی دیگر  الهام فخاری، عضو دیگر شورا با اشاره به قانون منع به کارگیری بازنشستگان گفته است: «افشانی بازنشسته است و مطابق قانون باید در مهلت قانونی از خدمت کناره‌گیری کند»!
وی درباره سرنوشت شهردار تهران اظهار داشت: معاون حقوقی رئیس جمهور هم اعلام کرده شهرداران از جمله شهردار تهران مشمول قانون بازنشستگان می‌شوند. وی با بیان اینکه تابع قانون هستیم، گفت: هر چه در قانون باشد اجرایی می‌کنیم.
پیشنهاد اصلاح مصوبه
اما در جلسه شبانه‌ای که دوشنبه شب گذشته با حضور نمایندگان مردم تهران، اعضای شورای شهر و شهردار برگزار شد، اعضای شورای شهر تهران، نکاتی را از لحاظ قانونی درباره  ماندن شهردار بیان کردند. در همین باره، مجید فراهانی، عضو شورا گفته است: «قرار شد نمایندگان مجلس از اختیارات قانونی خود برای ثبات مدیریت شهری تهران استفاده و بررسی کنند آیا می‌توان کمکی به ایجاد این ثبات کرد؟» هرچند اعلام شد این مسیر، سخت است و باید زودتر برای این وضعیت، چاره‌ای اندیشیده می‌شد اما یکی دیگر از موضوعاتی که در این جلسه بررسی شد، ارائه طرح دوفوریتی اصلاح مصوبه توسط برخی حاضران بود.
علی اعطا، سخنگوی شورا در این باره در صفحه توئیترش نوشت: «امشب در جلسه مجمع امید پیشنهادی که برخی حاضران مطرح کردند ارائه طرح دوفوریتی اصلاح مصوبه منع به کارگیری بود تا شاید امکان حفظ شهردار فعلی پایتخت در شهرداری فراهم شود». اعضای شورا نیز پیش از این با بهانه‌های حقوقی، منوط کردن رفتن شهردار با حکم وزیر کشور، پیشنهاد برگزاری جلسه با رئیس مجلس و گرفتن استفساریه از مجلس سعی در نگاه داشتن افشانی در شهرداری داشتند؛ رفتارهایی که البته شامل حال همه اعضا نمی‌شود.
تلاش برای متقاعد کردن مجلس
علاوه بر این محمدرضا عارف نیز که در جلسه دوشنبه شب حضور داشته است، در جمع‌بندی برای دستور جلسه، خاطرنشان کرد: فرض ما ماندگاری افشانی است اما نماینده شهرداری در مجلس در این باره ضعیف عمل کرد. با این حال، باید تلاش کنیم از طریق هیات رئیسه و با استناد به استدلال‌های قانونی، اداره‌کل قوانین مجلس را متقاعد کنیم که شهردار تهران از این قانون مستثناست، همچنین کمیته‌ای متشکل از 2 نماینده از شورای شهر (سیدحسن رسولی و ابراهیم امینی) و 3 نماینده از نمایندگان تهران (وکیلی، حضرتی و فتحی) تشکیل و پیش‌نویس طرح دوفوریتی برای استثنا بودن شهردار از این قانون تهیه و با لاریجانی رئیس مجلس تعامل شود که در صورت امکان این دوفوریت در صحن مجلس بررسی شود.
جالب اینجاست که برخلاف تلاش‌های اعضای شورای شهر و نمایندگان مردم تهران در مجلس، شواهد و قرائن حکایت از رفتن دومین شهردار پایتخت در یک سال گذشته دارد. تاکید دادستان دیوان محاسبات کشور در کنار اعلام نظر رسمی معاونت حقوقی رئیس جمهوری بر مشمول شدن شهرداران از قانون منع به کارگیری بازنشستگان، همگی مهر تاییدی بر رفتن محمدعلی افشانی از شهرداری تهران است. با این شرایط به نظر می‌رسد با توجه به شرایط کلانشهر تهران و توقف پروژه‌های عمرانی و نزدیک شدن به زمان ارسال لایحه بودجه سال 98 به شورا توسط شهردار، اعضای شورای شهر بیش از آنکه به دنبال تلاش برای ابقای افشانی باشند، باید به فکر شهرداری جدید باشند تا وخامت حال پایتخت بیش از این نشود.

گروه سیاسی: سخنگوی وزارت امور خارجه اظهارات اخیر خود در گفت‌وگو با «وطن امروز» را اصلاح کرد و گفت اسدالله اسدی، دیپلمات بازداشت شده ایرانی هنگام دستگیری در آلمان دارای مصونیت دیپلماتیک بوده است و به همین دلیل بر اساس کنوانسیون وین، او دارای مصونیت و حقوق دیپلماتیک  است.
قاسمی اخیرا در گفت‌وگو با «وطن امروز» (که روز شنبه 21 مهر و با تیتر «اسدی فقط در وین مصونیت دیپلماتیک دارد!» منتشر شد) به گونه‌ای درباره وضعیت مصونیت دیپلماتیک اسدالله اسدی سخن گفته بود که گویا این دیپلمات ایرانی در زمان دستگیری مصونیت نداشته و از همین رو رفتار کشورهای آلمان، بلژیک و اتریش با او قانونی بوده است! قاسمی در گفت‌وگو با «وطن امروز» گفته بود مصونیت دیپلماتیک اسدی فقط در وین به رسمیت شناخته می‌شود و این دیپلمات ایرانی، در آلمان (محل دستگیری) دارای مصونیت دیپلماتیک نبوده است. اظهارات قاسمی با واکنش‌ها و انتقادات فراوانی مواجه شد. سخنگوی وزارت امور خارجه پس از این انتقادات، اظهارات خود را اصلاح کرد.
به گزارش «وطن امروز»، متن اصلاحیه قاسمی که روز یکشنبه منتشر شد بدین شرح است:
«سخنگوی وزارت‌امور خارجه گفت: اسدالله اسدی، دیپلمات بازداشت شده ایرانی در آلمان از مصونیت کامل برخوردار است. بهرام قاسمی درباره نقل قول مطرح شده از  وی مبنی بر اینکه «آقای اسدی فقط در وین مصونیت دارد»، گفت:  متاسفانه تیتر مطلب با محتوایی که بنده گفته بودم یکسان نیست. در مسائل حقوقی و سیاسی، تقطیع و گزینش مطالب می‌تواند اثرات بسیار نامطلوبی به دنبال داشته باشد. وی افزود: آنچه من گفتم دقیقا این بود که مصونیت دیپلماتیک ایشان مرتبط است با جایگاه دیپلماتیکی که در اتریش داشته‌اند و تصریح کرده بودم (برگرفته از ماده 40 کنوانسیون وین ۱۹۶۱) که ایشان در مسیر عزیمت و رفت و برگشت به محل ماموریت نیز دارای مصونیت بوده‌اند. سخنگوی وزارت امور خارجه تاکید کرد: از نگاه ما چون این دیپلمات ایرانی به‌رغم عدم حضور در کشور محل ماموریت خود، در مسیر بازگشت به محل ماموریت بوده است، لذا بر اساس ماده ٤٠ کنوانسیون وین از مصونیت کامل برخوردار است و نمی‌توان گفت فاقد مصونیت بوده است، لذا تیتر «اسدی فقط در وین مصونیت دیپلماتیک دارد» نه‌تنها صحیح نیست که اصولا با اظهارات بنده مغایرت دارد».
کدام مغایرت؟
سخنگوی وزارت امور خارجه در اصلاحیه اظهاراتش درباره مصونیت اسدالله اسدی، روزنامه «وطن امروز» را متهم کرده که اظهاراتی غیر از آنچه در مصاحبه گفته را منتشر کرده است. این در حالی است که قاعدتا آقای سخنگو در جریان هستند که این مصاحبه ضبط شده و فایل صوتی آن موجود است که در صورت تمایل آقای قاسمی، در اختیار ایشان قرار داده شده و یا به صورت عمومی منتشر خواهد شد. ضمن اینکه مرور آنچه ایشان به «وطن امروز» گفته‌اند نیز به خوبی فضای اظهارات ایشان درباره وضعیت مصونیت اسدالله اسدی را نشان می‌دهد.
گفت‌وگوی «وطن امروز» با آقای بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه، روز شنبه 21 مهر در قالب پرونده‌ای درباره وضعیت اسدالله اسدی با تیتر «ای وای بر اسیری...» منتشر شد. آن بخش از این گفت‌وگو که در شماره مذکور روزنامه منتشر شده و مربوط به مصونیت دیپلماتیک اسدالله اسدی بوده، بدین شرح است:
«بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه در گفت‌وگو با «وطن امروز» در پاسخ به سوالی درباره بازداشت آقای اسدالله اسدی، دیپلمات سفارت ایران در وین که توسط پلیس آلمان در جریان حضورش در این کشور انجام شد با توجه به مصونیت دیپلمات‌ها، گفت: ببینید! ایشان مصونیت دیپلماتیک در آلمان ندارد؛ آقای اسدی عضو سفارت ما در وین است و بر اساس قوانین و کنوانسیون‌ها او دارای مصونیت در وین است و در طول ماموریت و رفت و آمد به وین نیز از این مصونیت برخوردار است. وی افزود: تصور من این است فردی که در یک کشوری دارای مصونیت و به انجام وظیفه مشغول است، اگر برای انجام مرخصی به همراه خانواده‌اش به کشور دیگری مراجعه کند استثنائات دیگری بر این روابط حاکم می‌شود. سخنگوی وزارت امور خارجه در پاسخ به این سوال که آیا بر اساس قوانین موجود در اتحادیه اروپایی اگر دیپلمات‌ها بین کشورهای اروپایی سفر کنند مصونیت دیپلماتیک برای آنها لحاظ می‌شود، گفت: این‌طور نیست و مصونیت برای کشور پذیرنده است. قاسمی در پاسخ به این سوال که آیا بازداشت آقای اسدی از سوی پلیس آلمان قانونی بوده است نیز گفت: من با توجه به حساسیت موضوع وارد بحث حقوقی نمی‌شوم و الان زمان مناسبی برای این صحبت نیست».
اظهارات آقای قاسمی در گفت‌وگو با «وطن امروز» نشان می‌دهد ایشان سفر آقای اسدی به آلمان را استثنایی در وضعیت مصونیت دیپلماتیک او می‌داند و به همین خاطر در پاسخ به این سوال که آیا اقدام پلیس آلمان قانونی بوده یا خیر، تصریح کرده‌اند وارد موضوع نمی‌شوند. این فضای اظهارات او درباره مصونیت اسدی در آلمان با آنچه روز یکشنبه به خبرگزاری دولتی گفته کاملا متفاوت است، بنابراین اینکه اظهارات او در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» و آن خبرگزاری دولتی در مغایرت است کاملا درست است اما دلیل این مغایرت، خود شخص سخنگو و تغییر موضع خود ایشان است.
عقب نشینی مبارک
باید اظهارات جدید آقای بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه درباره مصونیت داشتن اسدالله اسدی هنگام دستگیری در آلمان را به فال نیک گرفت و از این پس این اظهارات را مبنای موضع دستگاه دیپلماسی ایران درباره دیپلمات اسیر ایرانی در اروپا دانست. اکنون و با این اظهارات آقای سخنگو که صراحتا گفته‌اند بر اساس ماده 40 کنوانسیون وین، این دیپلمات ایرانی دارای مصونیت بوده است، باید منتظر اقدامات فعالانه وزارت امور خارجه در پیگیری حقوق این دیپلمات مظلوم ایرانی باشیم؛ اقدامی که به نظر می‌رسد حداقل در ظاهر، هنوز انجام نشده است.

محمد سعادتی: «علی نجفی‌خوشرودی» سخنگوی کمیسیون  امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، اخیرا در سخنانی اعلام کرده: «کمیسیون امنیت ملی، درخواست اخیر برخی کشورهای اروپایی برای بازگشایی دفتر اتحادیه اروپایی در تهران را به مراجع ذی‌ربط بویژه وزارت امور خارجه منتقل کرده و موضوع را پیگیری می‌کند. اخیرا کمیسیون امنیت ملی نشستی با سفرای کشورهای اروپایی در تهران داشت که برخی از آنها بویژه سفیر اتریش به عنوان رئیس دوره‌ای اتحادیه اروپایی خواستار بازگشایی دفتر این اتحادیه در تهران شدند، البته موضوع جدیدی نیست. در کشور هنوز جمع‌بندی برای این درخواست شکل نگرفته است».
وی در ادامه این سخنان، نتوانسته «ذوق‌زدگی» خود را از پیگیری درخواست اروپاییان پنهان کند و این‌چنین افاضات(!) خود را تکمیل کرده: «اتحادیه اروپایی به عنوان نهاد بین‌المللی چندجانبه درخواست گشایش دفتر در ایران را داده که شخصا فکر می‌کنم به تقویت روابط ایران و اروپا کمک می‌کند».
این اظهارات در حالی است که همان روز تصویب لایحه CFT در صحن علنی مجلس نیز، اتحادیه اروپایی بازگشایی دفتر خود در تهران را مطرح کرد تا از این طریق، گام دیگری در راستای «استقرار سیاسی» در پایتخت کشورمان بردارد.
1- ضرب‌المثل «کاسه داغ‌تر از‌ آش شدن» را بارها شنیده‌ایم! همچنین شنیده‌ایم این ضرب‌المثل در قبال کسانی به کار می‌رود که در زمینه یک درخواست، تقاضا و... گوی سبقت را از صاحبان اصلی آن ربوده و سینه خود را در برابر دیگران سپر می‌کنند. چنین قاعده‌ای در خصوص آقای نجفی و همفکران ایشان نیز صدق می‌کند. در حالی که مقامات اروپایی خود نیز به دلیل سوءسابقه در حمایت از افراد مسأله‌دار، فتنه‌گر و ضدانقلاب بویژه مداخلات ظاهرا حقوق بشری- و باطنا سیاسی- در امور کشورمان، جرات طرح مستمر این موضوع (بازگشایی دفتر خود در تهران) را نداشته و آن را در خلال برخی موضع‌گیری‌های خود به صورت کلی مطرح می‌کنند، ذوق‌زدگی عده‌ای در داخل نه‌تنها جای سؤال، بلکه جای خجالت دارد!
2- جناب نجفی‌خوشرودی در بخشی دیگر از سخنان خود، شخصا از این موضوع دفاع کرده و آن را گامی در راستای ارتقای مناسبات ایران و اروپا قلمداد کرده است.  سوال اصلی اینجاست: ایشان به چه حقی به عنوان سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، عقیده شخصی خود را در قالب یک موضع‌گیری رسمی [آن هم بلافاصله پس از بیان موضع غیر قابل دفاع کمیسیون امنیت ملی] بیان کرده و از آن دفاع می‌کند؟! مگر ایشان متوجه جایگاه حقوقی خود و تفکیک جایگاه حقیقی خود نسبت به سمتی که برعهده دارد، نیست؟!  نکته جالب توجه اینکه در سوابق ایشان، مواردی از جمله حضور در مسند سفارت ایران در قرقیزستان و حضور در چندین سمت مدیریتی در دستگاه دیپلماسی کشور نیز قابل مشاهده است!
3- ذوق‌زدگی آقای نجفی و همفکران ایشان از تاسیس دفتر اتحادیه اروپایی در تهران در حالی است که اروپای واحد طی 2 دهه اخیر اقدامی جز عهدشکنی در مناسبات خود با تهران انجام نداده است! بهتر است ایشان به جای خوش‌خدمتی به مقامات اروپایی و سینه‌سپر کردن در برابر آنها، به فکر بازخواست تروئیکای اروپایی بر سر همراهی با ترامپ درباره تغییر برجام و سپس تاخیر در ارائه بسته پیشنهادی به ایران باشد! از سوی دیگر، هزاران بدهی سیاسی و دیپلماتیک اروپا به ایران از جمله حمله به اماکن دیپلماتیک کشورمان در لندن، کپنهاگ، لاهه و پاریس، دستگیری دیپلمات بیگناه و مظلوم کشورمان و استرداد وی به بلژیک (آن هم به اتهامی واهی) و حمایت صریح و مستقیم کشورهایی مانند فرانسه از گروهک‌های ضد انقلاب و تروریستی از جمله اعضای خون‌آشام گروهک منافقین هنوز به قوت خود باقی است. در چنین شرایطی انتظار می‌رود کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی به مأمن و پناهگاهی برای دفاع از حقوق حقه ملت ایران در برابر عهدشکنی‌ها و بازی‌های چندگانه و مکارانه اروپا در قبال کشورمان تبدیل شود، نه به جایگاهی برای دفاع از تاسیس دفتر اتحادیه بدقول و عهدشکن اروپایی در تهران!
4- تاکنون بارها عنوان شده حاکمیت نگاه‌های خوشبینانه نسبت به اروپا و زمینه‌چینی برای تثبیت و استمرار این نگاه در کالبد دستگاه سیاست خارجی کشورمان، حکم سمی را دارد که اعاده آن از این کالبد به راحتی امکان‌پذیر نیست. متاسفانه نگاه به غرب همچنان در وزارت امور خارجه و حتی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی فعلی کشورمان پررنگ است. نوع موضع‌گیری و نحوه استفاده آقای نجفی از جملات ایجابی درباره بازگشایی دفتر اتحادیه اروپایی، این حقیقت تلخ را بخوبی برای مخاطبان به اثبات می‌رساند. آیا زمان آن نرسیده است که در این باره تجدیدنظر اساسی و بنیادینی شود؟!