|
با رشادت بیرانوند و شجاعت بیبدلیل 10 دلاور، پرسپولیس به فینال رسید
معجزه با دستان کاملا بسته
در پایان 90 دقیقه استرس و هیجان برای طرفداران پرسپولیس، این تیم سرانجام به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید. دیشب شب شاهکار یک تیم بود که بازیکن بزرگی را روی نیمکت نداشت. دیشب فوتبال ایران شاهکاری را با چشمانش دید که پیش از این کمتر کسی تصورش را میکرد. از 9 صبح دیروز درهای استادیوم آزادی باز شد و هوادارانی که شب قبل جلوی در استادیوم خوابیده بودند وارد ورزشگاه شدند. سرعت پر شدن استادیوم آنقدر تند بود که در ورزشگاه آزادی 4 ساعت مانده به آغاز بازی دیگر جایی برای نشستن روی سکوها نبود. همه آمده بودند تا تاریخسازی کنند. شاگردان برانکو به لطف گل علی علیپور، دوحه را با برد ترک کرده بودند و با یک مساوی هم راهی فینال میشدند. رأس ساعت 18:30 داور ازبکستانی سوت را زد تا جدال نفسگیر پرسپولیس و السد شروع شود. السد که چیزی برای از دست دادن نداشت از همان اول شجاعانه بازی کرد و در دقیقه 17 بغداد بونجاح موفق شد دروازه بیرانوند را باز کند. پس از آن پرسپولیسیها جلو کشیدند و در تلاش برای رسیدن به دروازه السد بودند اما دفاع چندلایه السد مانع گلزنی پرسپولیس شد. جو عجیبی در استادیوم حاکم بود. هواداران سرخ آمده بودند تا فینالیست شدن تیمشان در لیگ قهرمانان آسیا را ببینند و جشن بگیرند. نیمه اول با هم تکگل السد به پایان رسید اما نیمه دوم داستان جور دیگری رقم خورد. پرسپولیس که از حمایت هوادارانش بهره میبرد در همان ابتدای نیمه دوم توسط سیامک نعمتی به گل رسید تا شادی به سکوها و اردوی سرخها بازگردد. هواداران پرسپولیس یکپارچه تیم محبوبشان را تشویق کردند. پرسپولیس در نیمه دوم 2 بار دیگر تا آستانه گلزنی پیش رفت اما «مشعل برشام» مانع شد. دقیقهها به کندی برای پرسپولیسیها طی میشد. السد که چیزی برای از دست دادن نداشت جلو کشید و چند موقعیت خطرناک روی دروازه پرسپولیس ایجاد کرد که یکی از آنها با واکنش استثنایی بیرانوند روبهرو شد. شاید بشود این سیو بیرانوند را بهترین واکنش او در تاریخ فوتبالش دانست. السدیها 5 دقیقه آخر بازی را یکپارچه حمله کردند اما دفاع چندلایه پرسپولیس تسلیم حملات آنها نشد تا سرخپوشان نخستین فینال آسیایی را تجربه کنند؛ فینالی که کمتر از 2 هفته دیگر برگزار میشود. ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
از رضا مالدینی تا فردوسیپور
نظم مهمتر از فرد
محمد رشوند: 1- محمد مایلیکهن که بتازگی سرمربی تیمملی فوتبال ایران شده بود در یکی از جلسات تمرین، شاهد تاخیر رضا شاهرودی بود. تمرین شروع شد و حدود یک ربع بعد از آغاز، دفاع چپ تیمملی تازه از راه رسید، سریع لباسش را عوض کرد و قصد اضافه شدن به تیم را داشت که سرمربی به او گفت؛ آقاجان لازم نیست تمرین کنی. شاهرودی که آن روزها یکی از محبوبترین بازیکنان ایران به شمار میرفت تا انتهای تمرین با غروری خاص گوشهای نشست و از آنجایی که تصور میکرد سرمربی به او محتاج است در جلسه 2 نفره عوض معذرتخواهی و کوتاه آمدن، با ادبیاتی عجیب مدعی شد مایلیکهن توان عبور از او را ندارد. چند رسانه بعدا نوشتند که او به سرمربی ایران گفت: من رضا مالدینی هستم و یک ایران پشتسرم. اما مایلیکهن براحتی او را خط زد به مهرداد میناوند جوان بها داد و به همین راحتی و سادگی رضا شاهرودی در بهترین دورانش تیمملی را از دست داد. حالا که 2 دهه از آن روزها گذشته، شاهرودی اعتراف میکند جوان بود و خام. اما محمد مایلیکهن هیچ کینهای از او نداشت و تنها میخواست به همه بازیکنانش بفهماند نظم یعنی چه و مهمتر از همه رئیس فقط یک نفر است. شاید خیلیها آن دوره را به یاد نداشته باشند اما نگاهی به تجربه اخیر برانکو با بازیکنان متمرد پرسپولیس نشان میدهد ارزش نظم زمانی معنا پیدا میکند که ناظم با اراده باشد. ارسال به دوستان
اخبار
رونالدو پاسخ ایسکو را داد ارسال به دوستان
زمانبندی و ضربه سر
کیفیت یک آدمکش
پائولو باندینی: پیش از داربی دلا مادونینا که یکشنبه شب برگزار شد، روزنامه گاتزاتا دلو اسپورت از گونزالو ایگوآین دعوت کرد درباره هموطنش در ترکیب تیم حریف حرف بزند. مهاجم سابق ناپولی و یوونتوس هم مائورو ایکاردی را در یک کلام توصیف کرد: آدمکش. ایگوآین در ادامه توضیح داد: زمان بندی و ضربات سر ایکاردی مرگبارترین سلاحهای او هستند، کیفیاتی که دقیقا باعث پیروزی اینتر مقابل میلان در دقیقه 91 بازیای شد که در نیمه دومش نتیجهای غیر از تساوی بدون گل برایش تصور نمیشد. گل ایکاردی روی ارسال ماتیاس وسینو و اشتباه جان لوئیجی دوناروما در خروج از دروازهاش به دست آمد اما از ارزش حرکت کاپیتان اینتر هم در این صحنه نباید بسادگی گذشت. او ابتدا به سمت تیر یک رفت و متئو موساکیو را هم با خودش به همین راه برد و بعد به یک باره مسیرش را تغییر داد و درست جایی قرار گرفت که باید. شاید همین حرکت روی اشتباه محاسباتی دوناروما هم تاثیرگذار بود و در نهایت ضربه سر ایکاردی وارد دروازه خالی میلان شد تا کوروا نورد منفجر شود. ایکاردی در حالی تکگل بازی را زد که پیش از این ضربه سر فقط 14 بار توپ را در کل بازی لمس کرده بود. البته او یک گل هم در نیمه اول زد که با دخالت وار بدرستی آفساید اعلام شد. اینتر با این پیروزی به روند دراماتیک کردن دقایق پایانی بازیهایش ادامه داد. این هفتمین گل نراتزوری در 15 دقیقه پایانی بازیهای این فصلشان بود، گلی که هفتمین پیروزی پیاپی در رقابتهای مختلف را برایشان رقم زد و بیشترین روحیه را برای سفر به نوکمپ به آنها بخشید. اما یکشنبهشب هیچکس به بارسلونا فکر نمیکرد، چون داربی شهر میلان به اندازه کافی بزرگ است و اهمیت دارد، بویژه اینکه بعد از سالها هواداران 2 تیم میلانی با خوشبینی و امید به آینده تیمهای محبوبشان برای تماشای این جدال راهی سنسیرو شده بودند. شاگردان جنارو گتوزو در حالی پا به داربی مادونینا گذاشتند که در 8 بازی پیاپی شکست نخورده بودند. در واقع تنها شکست این فصل آنها در خانه ناپولی بود، آن هم در شرایطی که 2 بر صفر از نایب قهرمان فصل پیش جلو افتاده بودند. جدا از نتایج و نمایشهای داخل زمین، شرایط در بعد مالکیت و مدیریتی تیم بسیار امیدوارکننده به نظر میرسد. موسسه مالی الیوت، «یانگ هونگ لی» را از باشگاه بیرون کرده و خودش کنترل آن را به دست گرفته و لئوناردو و پائولو مالدینی، ستارههای سابق روسونری وظیفه مدیریت ورزشی میلان را به عهده گرفتهاند. خرید ایگوآین در تابستان هم قدم بلند دیگری رو به جلو بود، مهاجمی که 10 روز بعد از پیوستنش به میلان باعث شد تعداد افرادی که بلیت کل فصل را میخرند 2 برابر شود. اما در سوی دیگر اینتریها هم دلایل زیادی برای امید به آینده دارند. بازگشت به چمپیونز لیگ بعد از 6 سال و تقویت تیم با خریدهایی چون راجا ناینگولان، کیتا بالده، سیمه ورسالیکو، استفان دورای و لوتارو مارتیز، همه و همه نشانههای روشنی برای نراتزوری است. نتیجه نهایی این بازی هرچه میشد، تاثیری روی راه درستی که 2 باشگاه در حال طی کردنش هستند نمیگذاشت. اما پیروزی یک بر صفر اینتر نشان داد حداقل در حال حاضر آنها از همشهری خودشان در این راه جلوتر هستند. داربی مادونینای این هفته شروعی بسیار جذاب در نیمه اول داشت. هر دو تیم یک گل مردود زدند و ناینگولان و لوکاس بیلیا به یاد دوران رقابتشان در داربی دلا کاپیتاله در قاب رم و لاتزیو مدام با هم درگیر میشدند، درگیریهایی که در نهایت منجر به مصدومیت و بیرون رفتن ناینگولان و اخطار گرفتن بیلیا شد. بازی در نیمه دوم افت کرد، شاید یکی از دلایلش مصدومیت ایوان پریشیچ بود که هر طور شد خودش را تا دقیقه 70 در زمین حفظ کرد اما بعد راهی غیر از بیرون رفتنش باقی نماند. اگر ایکاردی آن ضربه سر را در دقیقه 91 نمیزد داربی مادونینا به سومین تساوی بدون گلش از سال 2004 بدین سو میرسید اما در این لحظه بود که او از راه رسید و پنجمین گلش در 4 داربی اخیر در لیگ را زد تا میلان همچنان به روندش در ناتوانی در کسب کلینشیت ادامه دهد، روندی که حالا به 14 بازی پیاپی رسیده است. بعد از پایان بازی، ایکاردی گفت: «وقتی پیروزی اینطور از راه میرسد زیباییاش حتی بیشتر هم میشود». بخش سیاه و آبی شهر میلان قطعا با این توصیف کاپیتانشان موافقند. ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|