گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح دیروز (شنبه) در آستانه ۱۳ آبان، روز ملی مبارزه با استکبار، در دیدار هزاران نفر از دانش‌آموزان و دانشجویان با تجلیل از حضور پرمعنا و عظیم مردم در «رزمایش بی‌نظیر، توصیف‌ناپذیر و شگفتی‌ساز اربعین»، 3 حادثه ۱۳ آبان ۴۳، ۵۷ و ۵۸ را نشانه‌هایی از چالش عمیق و مستمر ملت ایران و آمریکا خواندند و با اشاره به شکست شیطان بزرگ در تحقق هدف اصلی توطئه‌های ۴۰ سال اخیر آن، یعنی بازگشت به سیطره دوران رژیم ستم‌شاهی در ایران تأکید کردند: افول آمریکا به واقعیت مورد اجماع صاحب‌نظران معتبر جهان تبدیل شده اما در سوی دیگر این چالش، ملت ایران با انگیزه، روحیه و کار و تلاش جوانان عزیزش، آینده‌ای درخشان و به مراتب بهتر را در پیش دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، رهبر انقلاب اسلامی در ابتدای سخنان‌شان با تبریک به همه کسانی که توفیق حضور در حرکت پرشور اربعین را داشتند، گفتند: غربی‌ها از درک و تحلیل این پدیده فوق‌العاده عاجزند، آنها چند سال در قبال حرکت عظیم اربعین «توطئه سکوت» را به‌کار گرفتند اما امسال مجبور شدند مقداری به آن بپردازند، البته با تحلیل‌های خصمانه و غلط و بلاهت‌آمیز.
ایشان با تأکید بر اینکه سرچشمه فیاض راهپیمایی اربعین، غربی‌ها و رسانه‌های آنها را دستپاچه کرده است، گفتند: رسانه‌های غربی همچون رادیو انگلیس ادعای حکومتی بودن این مراسم عظیم را مطرح کردند اما کدام دولت می‌تواند ۱۰ تا ۱۵ میلیون انسان را در مسافتی حداقل ۸۰ کیلومتری، پیاده به حرکت درآورد؟ رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: اگر بر فرض محال هم قبول کنیم که جمهوری اسلامی ایران و دولت عراق عامل شکل‌گیری چنین حرکت عظیمی بوده‌اند، این یک معجزه است و غربی‌ها هم اگر می‌توانند چنین حرکت بی‌نظیری را راه بیندازند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: حرکت بی‌نظیر اربعین، جز با عشق و ایمان و جوشندگی خون شهیدان والامقام شکل نمی‌گیرد و هیچ عامل دیگری قادر به برپایی چنین عظمتی نیست.
رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه حرکت اربعین سال به سال عظیم‌تر و بهتر خواهد شد، از پذیرایی و میهمانداری محبت‌آمیز دولت و ملت عراق و شخصیت‌های صاحب‌نظر و سیاسی این کشور قدردانی کردند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به 3 حادثه روز 13 آبان که به نحوی مرتبط با آمریکاست، گفتند: حادثه اول در سال ۱۳۴۳ مربوط به تبعید امام خمینی(ره) در پی اعتراض ایشان به لایحه کاپیتالاسیون یا همان مصونیت اتباع آمریکایی در ایران بود. حادثه دوم به کشتار دانش‌آموزان و نوجوانان به دست رژیم آمریکایی پهلوی در سال ۵۷ مربوط می‌شود و در حادثه سوم که در سال ۱۳۵۸ اتفاق افتاد، لانه جاسوسی آمریکا به دست دانشجویان تسخیر شد که در واقع سیلی متقابل ملت ایران به آمریکا بود.
ایشان این سیلی خوردن و تحقیر آمریکا را نتیجه قدرتی دانستند که انقلاب اسلامی به مردم داد و افزودند: مجموعه این 3 حادثه نشان‌دهنده چالش میان ایران و آمریکا است که این چالش در طول 40 سال گذشته ادامه داشته و آمریکایی‌ها در آن از انواع تحرکات و دشمنی‌ها استفاده کرده‌اند.
رهبر انقلاب اسلامی، «حمله به طبس»، «تحریک صدام برای جنگ با ایران»، «حمله موشکی به هواپیمای مسافری» و «حمله به سکوهای نفتی» ایران را نمونه‌هایی از «جنگ نظامی» آمریکا در این چالش 40 ساله برشمردند و خاطرنشان کردند: یکی دیگر از تحرکات آمریکایی‌ها در این ۴۰ سال، استفاده از «جنگ اقتصادی» است و اینکه اکنون می‌گویند تحریم‌ها، اقدامی جدید بر ضد ایران است، در واقع کلاه گذاشتن بر سر خود و یا ملت آمریکا است، زیرا موضوع تحریم از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی وجود داشته است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای یکی دیگر از ابزارهای آمریکا در چالش ۴۰ ساله با ایران را استفاده از «جنگ رسانه‌ای» دانستند و گفتند: جنگ رسانه‌ای آمریکا به معنای دروغ‌پراکنی، فتنه‌انگیزی، ترویج فساد و تحریک افراد از ابتدای انقلاب اسلامی وجود داشته است که البته امروز با استفاده از فضای مجازی، شیوه‌های آن جدیدتر شده است. ایشان در جمع‌بندی این بخش از سخنان‌شان خاطرنشان کردند: در چالش ۴۰ ساله آمریکا و ایران حقیقت مهمی وجود دارد که گاهی از دیده‌ها پنهان می‌ماند و آن اینکه، طرف پیروز در این چالش، جمهوری اسلامی ایران و طرف مغلوب، آمریکا بوده است. رهبر انقلاب اسلامی در بیان دلیل این موضوع افزودند: هدف اصلی آمریکا در ۴ دهه اخیر سیطره مجدد بر ایران بود اما با وجود همه تلاش‌ها و توطئه‌ها، نتوانسته است به این هدف دست پیدا کند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: امروز تنها کشوری که آمریکا کوچک‌ترین نقشی در تصمیمات آن ندارد، جمهوری اسلامی ایران است و این، به معنای شکست آمریکا است. ایشان هدف اصلی آمریکا از تحریک صدام برای تحمیل جنگ 8 ساله به ایران را شکست و بی‌آبرو کردن نظام اسلامی در دنیا برشمردند و تأکید کردند: ایران در جنگ‌های 200 سال گذشته همواره شکست خورده بود اما در جنگ ۸ ساله توانست طرف مقابل را شکست دهد و یک وجب از خاک کشور به‌دست بیگانه نیفتد. رهبر انقلاب اسلامی، هدف آمریکا از جنگ و تحریم اقتصادی در طول 40 سال گذشته را فلج کردن و عقب نگه داشتن کشور دانستند و افزودند: در جنگ اقتصادی نیز آنچه اتفاق افتاده، برخلاف خواست آمریکاست، زیرا حرکت به سمت خودکفایی و تولید در داخل، سرعت گرفته و امروز صدها گروه فعال از جوانان خوشفکر دانشگاهی مشغول فعالیت‌ها و کارهای مهمی در کشور هستند. ایشان سپس به شرایط آمریکا در جهان اشاره کردند و افزودند: در یک نگاه وسیع‌تر، قدرت و اقتدار و هیمنه آمریکا در دنیا رو به افول و زوال است و آمریکای امروز به مراتب ضعیف‌تر از آمریکای 4 دهه قبل است. رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به اذعان بسیاری از سیاسیون و جامعه‌شناسان معتبر دنیا مبنی بر فرسوده شدن و از بین رفتن «قدرت نرم» آمریکا گفتند: قدرت نرم آمریکا به معنای «اقناع و قبولاندن نظر خود به کشورهای دیگر»، اکنون در ضعیف‌ترین موقعیت ممکن قرار دارد و بخصوص از زمان روی کار آمدن رئیس‌جمهور فعلی آمریکا نه‌تنها ملت‌ها، بلکه دولت‌های اروپا، چین، روسیه، هند، آفریقا و آمریکای لاتین نیز با تصمیم‌های آمریکا صراحتاً مخالفت می‌کنند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خاطرنشان کردند: اکنون نه‌تنها اقتدار معنوی و قدرت نرم آمریکا رو به افول است، بلکه اقدامات رئیس‌جمهور عجیب و غریب فعلی آمریکا، «لیبرال دموکراسی» را نیز که پایه تمدن غرب است، بی‌آبرو کرده است. ایشان با اشاره به سخنان چندین سال قبل یک محقق معروف دنیا مبنی بر اینکه وضع کنونی آمریکا، «نقطه نهایی تکامل تاریخی بشر است»، گفتند: همین جامعه‌شناس، اکنون سخنان قبلی خود را پس گرفته و مطالبی بیان می‌کند که نشانگر ضعف و افول آمریکا و لیبرال دموکراسی است.
رهبر انقلاب اسلامی، «قدرت سخت» آمریکا در زمینه‌های نظامی‌گری و اقتصاد را نیز رو به افول خواندند و افزودند: آنها ابزار نظامی دارند اما به علت افسردگی، سردرگمی و تردید سربازان‌شان مجبورند از سازمان‌های جنایتکاری نظیر بلک‌واتر برای تحقق اهداف‌شان در کشورهای دیگر کمک بگیرند.
ایشان بدهی افسانه‌ای آمریکا و کسری بودجه ۸۰۰ میلیارد دلاری این کشور در سال جاری را از نشانه‌های روند زوال اقتصادی آمریکا برشمردند و خاطرنشان کردند: آنها این واقعیات را با ظاهرسازی و شعار می‌پوشانند اما در زیر این زرق و برق، افول اقتصادی مشهود است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با جلب توجه کشورهای منطقه به واقعیت افول آمریکا افزودند: کسانی که به پشتیبانی آمریکا حاضرند مساله فلسطین را به‌کلی به فراموشی بسپارند، متوجه باشند که آمریکا حتی در منطقه خودش هم رو به زوال است اما ملت‌های این منطقه و حقایق آن، زنده و پابرجا هستند.
رهبر انقلاب استمرار روحیه استقلال‌طلبی در جوانان ایران با هر تفکر و رفتار را از دیگر نشانه‌های شکست آمریکا دانستند و افزودند: آنها با همه تلاش امپراتوری خبری و رسانه‌ای خود نتوانسته‌اند احساس تنفر و روحیه استقلال‌طلبی و مقاومت در مقابل بیگانگان سلطه‌طلب را در جوانان این سرزمین از بین  ببرند، به‌گونه‌ای که نسل جوان کنونی از لحاظ انگیزه ایستادگی و مقاومت اگر از نسل اول انقلاب جلو نباشد حتماً عقب نیست.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به رسوخ روحیه استقلال‌طلبی جوانان ایرانی در کشورهای دیگر افزودند: مردم و جوانان عراقی، سوری، لبنانی، افغانستانی، پاکستانی و کشورهای دیگر به علت سیطره‌طلبی و اهانت‌های آمریکا از آن متنفر هستند اما مقامات آمریکایی ناتوان از درک علل این تنفر، آن را از چشم ما می‌بینند. رهبر انقلاب اسلامی در همین زمینه افزودند: آمریکایی‌ها ما را تهدید می‌کنند و پیغام می‌دهند که اگر جوانان فلان کشور به نیروهای ما یا طرفداران ما حمله کنند ایران را مقصر می‌دانیم اما ما می‌گوییم شما غلط می‌کنید ایران را مقصر می‌دانید، بلکه باید به اقدامات تنفربرانگیز خودتان در آن کشورها نگاه کنید. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با یادآوری افول آمریکا به کسانی که به سازش با آمریکا گرایش دارند، افزودند: بیهوده نقشه بی‌اساس و بی‌پایه نکشید، زوال آمریکا یک واقعیت است. ایشان عوامل افول شیطان بزرگ را بلندمدت و مربوط به عملکرد سلطه‌طلبانه آن در طول تاریخ این کشور دانستند و تأکید کردند: بر اساس سنت الهی، آمریکا محکوم است که از صحنه قدرت جهانی زایل بشود. رهبر انقلاب پس از ترسیم اوضاع آمریکا به عنوان یکی از 2 طرف چالش عمیق و مستمر آمریکا- ایران خاطرنشان کردند: در سمت دیگر این چالش می‌توان بدون مبالغه و بزرگنمایی، نشانه‌های پیشرفت و قوی‌تر شدن را در طول ۴۰ سال اخیر مشاهده کرد. ایشان حضور فعال صدها گروه جوان، خوش استعداد، مبتکر و با همت را در زمینه‌های مختلف فکری- عملی و فناوری، نشانه آشکار حرکت جدی جمهوری اسلامی در روند استقلال صنعتی و سیاسی خواندند و افزودند: این جوانان به فکر رئیس شدن و وزارت و وکالت نیستند و این پدیده مبارک ادامه خواهد یافت.
سخنان رهبر معظم انقلاب در جمع دانش‌آموزان و دانشجویان با چند توصیه به جوانان ادامه یافت که اولین آنها فراموش نکردن دشمنی با آمریکا بود. ایشان هوشیاری در مقابل فریب و لبخند دروغین دشمن را ضروری خواندند و یادآوری کردند: آمریکایی‌ها گاهی می‌گویند با ملت ایران مشکلی نداریم و تحریم‌ها علیه مردم نیست، بلکه با دولت ایران دچار چالش هستیم اما این یک دروغ فضاحت‌بار است چون دولت ایران بدون ملت کاره‌ای نیست و آنها با حضور و اراده ملت دشمنند. رهبر انقلاب در پاسخ به این سؤال که ایستادگی و دشمنی ملت ایران با آمریکا تا چه زمانی ادامه خواهد داشت، افزودند: وقتی آمریکا سیطره‌جویی خود را کنار بگذارد می‌شود با او مانند دیگر کشورها تعامل کرد اما این مساله بعید است چون ذات استکبار، سلطه‌جویی و سیطره‌طلبی است. دومین توصیه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به جوانان، «ترویج و تبیین نظریه مقاومت» بود.
ایشان نظریه «مقاومت در مقابل دشمن قوی‌پنجه» را هم در مقام نظر و هم در جایگاه عملی، نظریه‌ای متقن و صحیح خواندند و افزودند: جوانان در محیط‌های مختلف هدف اصلی استکبار یعنی سلطه‌طلبی را تبیین کنند تا ضرورت و صحت نظریه مقاومت، بخوبی نمایان و درک شود. رهبر انقلاب افزودند: از نظر عملی نیز ما مقاومت را حق جوانان عراقی، سوری، لبنانی، کشورهای شمال آفریقا، شبه‌قاره و دیگر مناطق می‌دانیم و تقویت این جریان‌ها تقویت نظریه مقاومت است.
توصیه آخر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به جوانان عزیز ایران، «احساس مسؤولیت در قبال موضوع پیشرفت کشور» بود.
ایشان، «الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت» در 50 سال آینده را که برای پخته شدن و تکمیل در اختیار صاحب‌نظران قرار گرفته، برنامه‌ای فکر شده برشمردند و افزودند: جوانان خود را بخشی از این نقشه وسیع ۵۰ ساله بدانند و برای ایفای نقش براساس مقتضیات زمان در عرصه‌های علمی، فناوری، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آماده باشند.
رهبر انقلاب قطع وابستگی اقتصاد کشور به درآمدهای نفتی را از دغدغه‌های همیشگی خود و اقتصاددانان خواندند و جوانان مؤمن و اهل فکر و عمل را به ارائه راه‌حل در این زمینه دعوت کردند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به اینکه مدل پیشرفت ایران از الگوهای توسعه غربی اخذ نشده است، افزودند: ما از دانش و فناوری روز حداکثر استفاده را می‌بریم اما می‌دانیم که مدل‌های غربی برخلاف زرق و برق ظاهری، باطنی مشکل‌آفرین دارند و کشورهای مختلف را با دشواری و بدبختی روبه‌رو کرده‌اند. ایشان همت جوانان برای حل مسائل را نیاز اصلی کشور خواندند و تأکید کردند: جوانان بدون «ترس و تنبلی»، ابتکار و نوآوری را سرلوحه تلاش خود قرار دهند و با غیرت و تعصب ملی، وظایف‌شان را در پیشرفت و سعادت و افتخار ملت و امنیت کشور ایفا کنند. رهبر انقلاب مسؤولان را نیز به جدی گرفتن جوانان پرانگیزه و استقبال واقعی از آنان فراخواندند و گفتند: گاه دیده شده که برخی دستگاه‌های ذی‌ربط به کارهای خوب، برجسته و راه‌گشای جوانان کمک نمی‌کنند. رهبر انقلاب اسلامی در جمع‌بندی سخنان‌شان تأکید کردند: بدون تردید آینده کشور درخشان و به مراتب بهتر از امروز است و اگر ملت با همین روحیه و انگیزه پیش برود، ایران عزیز در آینده‌ای نه‌چندان دور به اوجی می‌رسد که در تعاملات جهانی دست برتر را داشته باشد و جوانان، این پیشرفت عظیم را که به برکت اسلام و انقلاب ایجاد می‌شود تجربه کنند. پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، آقایان محمدصابر باغخانی و مرتضی عزیزی، نمایندگان دانشجویان و دانش‌آموزان با بیان نظرات و دیدگاه‌های خود بر لزوم ایستادگی در مقابل توطئه‌های استکبار با روحیه انقلابی و تکیه بر ظرفیت‌های جوانان کشور تأکید کردند.
 

احزاب و گروه‌‌های جبهه انقلاب به مناسبت یوم‌الله 13 آبان بیانیه مشترکی صادر کردند. در بخشی از این بیانیه آمده است:  13 آبان، یادآور یکی از روزهای تاریخی مردمان سرزمینی است که به مدد دم مسیحایی امام‌شان توانستند نقشی نو از ایستادگی و مقاومت در برابر ظلم جهانخواران در تارک هستی بیافرینند. نقشی که بعد از 40 سال نه‌تنها کم‌رنگ نشده بلکه در  جای جای نقاط مختلف جهان به‌وسیله آزادگان و آزادی‌خواهان مسلمان و غیرمسلمان دنیا نقشی نو بسته است. به گزارش «وطن‌امروز»، این احزاب همچنین در بیانیه خود تاکید کردند: امروز برای ملت ایران روشن شده است که راه‌حل‌‌های مشکلات کشور، داخلی بوده و در نظر گرفتن غرب به عنوان شاه‌کلید باز شدن معضلات، نشان ساده‌لوحی و گاه نشان نفوذ عناصر بیگانه از چند واسطه و تغییر در مختصات محاسباتی برخی مسؤولان است. همه دلسوزان کشور می‌دانند که راه‌حل مشکلات کشور مبارزه مستمر و مؤثر با فساد بویژه فساد اقتصادی توسط قوای سه‌گانه، جوانگرایی اساسی در ارکان تصمیم‌گیری و اجرایی قدرت، برنامه‌‌ریزی دقیق برای رفع آسیب‌‌های اجتماعی و توجه اساسی به مسائل فرهنگی است.

پویان شریعت: سیاست جامعه اطلاعاتی آمریکا در تربیت تروریسم، در حالی طی 40 سال گذشته دنبال می‌شود که مبارزه با تروریسم اسم رمز عملیات تجاوز واشنگتن به کشورهای هدف است. گزارش‌های بین‌المللی در این رابطه نیز نشان می‌دهد آمریکا به معنای واقعی مربی تروریسم است.
بنا بر گزارش «احمد رشید» خبرنگار مجله بررسی اقتصادی خاور دور، در سال 1986 (1365 شمسی) «ویلیام کیسی» رئیس سازمان سیا، از پیشنهاد بلندمدت سرویس اطلاعاتی پاکستان به منظور جذب نیرو از سراسر جهان برای جهاد در افغانستان حمایت کرده است که حداقل یکصد هزار شبه‌نظامی اسلامی بین سال‌های 1982 تا 1992 (1361 تا 1363) در پاکستان جمع شدند. در این رابطه «جان کولی» روزنامه‌نگار سابق شبکه تلویزیونی ABC آمریکا و نویسنده کتاب‌های ضدتروریسم، افشا کرد که مسلمان‌ها در آمریکا برای عضویت در گروه مجاهدین افغان جذب شده و به کمپ «پری» (کمپ آموزش جاسوسی سیا در ویرجینیا) فرستاده شدند. در آنجا افغان‌های جوان، عرب‌هایی از مصر و اردن و حتی افراد آفریقایی- آمریکایی از مسلمانان سیاه‌پوست، مهارت‌های خرابکاری را آموزش دیدند.
اول نوامبر 1998 (11 آبان 1377) روزنامه «ایندیپندنت» انگلیس گزارش داد یکی از افرادی که متهم به بمب‌گذاری در سفارتخانه‌های آمریکا در کنیا و تانزانیا شده، «علی محمد» است که در سال 1989 (1368شمسی) عوامل بن‌لادن را در مرکز پناهندگان کیفا در بروکلین نیویورک آموزش‌های شبه‌نظامی داده است. بعد‌ها این عوامل با کمک آمریکا به افغانستان فرستاده شدند و به نیروهای حکمتیار ملحق شدند. «ایندیپندنت» همچنین بیان کرد پروژه دستگیری «شیخ عمر عبدالرحمن» رهبر مذهبی مصری که در سال 1993 (1372شمسی) به دلیل بمب‌گذاری در مرکز تجارت جهانی به زندان افتاد نیز بخشی از عملیات سیا در منطقه موسوم به «عملیات توفان» بود. او در سال 1990 (1369شمسی) با تأیید سیا وارد آمریکا شد.
اردوگاه‌های آموزشی ساخت بن‌لادن که اکنون واشنگتن آنها را دانشگاه‌های تروریستی می‌نامد، با همکاری CIA (سازمان اطلاعات آمریکا) و ISI (سرویس اطلاعاتی پاکستان) ساخته شده است. در این رابطه «تام کارو» سرباز سابق نیروی ویژه انگلیس که به صورت محرمانه برای مجاهدین می‌جنگیده است، 13‌ آگوست ‌2000 (23 مرداد 1379) به «بریتیش آبزرور» می‌گوید: «آمریکایی‌ها برای آموزش افغان‌ها به تکنیک‌های تروریسم شهری مشتاق بودند...» تناقض عمل با گفتار ایالات متحده آمریکا درباره مسأله تروریسم بسیار تامل‌برانگیز است، چرا که این رویه نشان از تامین منافع ایالات متحده در ورای این سیاست دوسویه است.
گروهک تروریستی منافقین
بررسی یک نمونه از گروه‌های مورد حمایت آمریکا که در اقدامات تروریستی برای ملت ایران نامی آشنا و شناخته شده هستند، خود بیانگر عمق فعالیت‌های آمریکا برای حمایت از تروریست‌هاست.
«سازمان مجاهدین خلق ایران» معروف به «منافقین» به سرکردگی «مسعود رجوی» از همان سال‌های اول پس از پیروزی انقلاب در خدمت منافع غرب و بویژه آمریکا قرار گرفت و به عنوان بخشی از مزدوران داخلی آمریکا از سال1360 به طور مسلحانه شروع به مبارزه علیه نظام جمهوری اسلامی ایران کرد. ارتباط سازمان مجاهدین خلق ایران با آمریکا از بدو شکل‌‌‌گیری تاکنون غیر قابل انکار است، چرا که ضمن مستندات موجود، هدف مشترک یعنی محو کردن انقلاب اسلامی مردم ایران، گواه این ارتباط نزدیک است.
روزنامه «واشنگتن‌پست» در تاریخ 24 آوریل 1984 (5 اردیبهشت 1363) طی گزارشی نوشت: «ریچارد مورفی» معاون وزارت خارجه آمریکا در امور خاورمیانه، مجاهدین را یک نیروی صاحب نقش در ایران امروز توصیف و اعلام کرده است وزارت خارجه آمریکا با «مجاهدین خلق ایران» در واشنگتن به گفت‌وگوی سیاسی پرداخته است. همچنین «ریچارد مورفی» در پاسخ به سؤال یکی از نمایندگان مجلس آمریکا، وجود این تماس را تأیید کرد».
خبرگزاری فرانسه از واشنگتن در ژانویه 1987 (بهمن 1366) گزارش داد دولت آمریکا با سازمان مجاهدین دارای تماس‌هایی است که «چارلز ردمن» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، هدف از این ملاقات‌ها را کسب اطلاع از اوضاع ایران اعلام کرد.
در همین راستا روزنامه سیاسی «القبس» چاپ کویت نیز 2 آوریل 1987 (14 فروردین 1366) درباره ارتباط منافقین با آمریکا نوشت: «برای نخستین‌بار چندین ملاقات میان مسؤولان آمریکایی و نمایندگان سازمان مجاهدین طی 3 ماه گذشته در واشنگتن انجام شده که هنوز ادامه دارد. بنا بر اسناد موجود دولت ریگان یک هدف اصلی را در نزدیک شدن به سازمان مجاهدین دنبال می‌کند و آن ادامه فشار بر رژیم ایران جهت عقب‌نشینی از مواضع سرسختانه خود است». این قبیل اظهارات در حالی ادامه پیدا کرد که روزنامه‌ «وال‌استریت‌ژورنال» پس از انقلاب اسلامی در یکی از شماره‌های خود طی مقاله‌ای می‌نویسد: «اگر قرار باشد رژیم (ایران) سرنگون شود، از راه یک قیام عمومی و اتحاد ناراضیان داخلی با نیروهای کنار زده شده از ارتش و اتحاد این دو منبع قدرت با چریک‌های وابسته به مجاهدین است».     اقدام مقامات رسمی آمریکا در حمایت علنی از منافقین، تامل‌برانگیز است که همگی سند رسوایی آمریکا در حمایت از ترویسم منطقه است. «مروین دایملی» نماینده کنگره از ایالت اوهایو، 27 ژوئیه 1988 (7 تیر 1367) در تظاهرات منافقین در واشنگتن شرکت کرده بود. وی طی سخنانی که بخش‌هایی از آن در یکی از کانال‌های تلویزیونی آمریکا پخش شد، با اطمینان، خطاب به منافقین شرکت‌کننده در تظاهرات گفته بود: «نباید دست از تلاش کشید، مطمئن باشید با کمی صبر و تلاش بیشتر، بزودی از مهران به تهران رژه خواهید رفت».
«داریوش گلبرگ» یکی از فرماندهان منافقین که طی عملیات مرصاد در سال 1367 (1988میلادی) دستگیر شده بود، درباره علت اقدام مشترک سازمان منافقین با رژیم عراق برای حمله به جمهوری اسلامی ایران پس از پذیرفتن قطعنامه 598 از سوی ایران، چنین می‌گوید: «سازمان این عملیات را خیلی پیش‌تر با همکاری عراق طراحی کرده بود. اگر به یاد داشته باشید، «صدام» چند ماه قبل در یک سخنرانی، از عملیات و آمدن نیروهای سازمان به تهران صحبت کرد. حتی پس از عملیات مهران، در تظاهراتی که از سوی سازمان در واشنگتن بر پا شده بود، مسأله حمله و رفتن تا تهران را یک نماینده کنگره از حزب دموکرات و یک نماینده از حزب جمهوری‌خواه مطرح کرده بودند.
به آتش کشیدن منطقه با تروریسم تکفیری
تشکیلات القاعده که در سال 1988 (1367 شمسی) توسط اسامه بن‌لادن جهت مبارزه با اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان تأسیس شد، متشکل از شبکه‌های تروریستی است که همگی به خیال باطل خود برای کاهش تأثیرات و دخالت‌های غیرمسلمانان بر دنیای اسلام و گسترش اسلام در جهان مبارزه می‌کنند.
سازماندهی تروریسم
«مایکل کوسودوفسکی» در کتاب «جنگ آمریکا علیه تروریسم» می‌نویسد: «اسامه بن‌لادن، توسط سازمان سیا در سال 1979 (1358 شمسی) در همان ابتدای حمایت آمریکا از گروه‌های جهادی به کار گرفته شد. اسامه بن‌لادن «مکتب خدمات المجاهدین العرب» یا به اختصار «مکتب الخدمت» را در سال 1984 (1363 شمسی) بنیان نهاد. مکتب خدمت، در واقع به عنوان دفتر استخدام سرباز و هماهنگ کننده فعالیت‌های برون‌مرزی جذب مبارز در افغانستان عمل می‌کرد. مکتب خدمت با همکاری آمریکا در مدت 10 سال، هزاران نفر از 50 کشور جهان را آموزش داد و مجهز کرد». همچنین «رابرت گیتس» در کتاب خاطرات خود به نام «از سایه‌ها» اذعان می‌کند که 6 ماه قبل از حمله روس‌ها به افغانستان در سال 1979، دولت «جیمی کارتر» مشغول کمک به مجاهدین تندروی افغان بوده است.
«رابین کوک» وزیر خارجه پیشین انگلستان، درباره بن‌لادن می‌گوید: «او محصول اشتباه محاسباتی دستگاه‌های اطلاعات غرب در سراسر دهه 80 میلادی بوده است. وی توسط سازمان سیا مسلح و توسط عربستان سعودی تامین مالی شد تا علیه اشغال افغانستان توسط روس‌ها بجنگد...».
اتحاد طالبان با القاعده زیر نظر ایالات متحده آمریکا
 در ماه مه 1996، زیر فشار آمریکا و عربستان، دولت سودان «بن‌لادن» و 150تن از همرزمانش را اخراج کرد. این گروه مستقیما به افغانستان رفت، در آنجا سازماندهی مجدد شد و با ملامحمد عمر (سردسته طالبان) ائتلافی بزرگ تشکیل داد. این اتحاد در حالی به مرحله اجرا رسید که از ورود اسامه بن‌لادن به افغانستان تا فتح کابل توسط طالبان فقط 4 ماه طول کشید.
«هیلاری کلینتون» در جلسه استماع کنگره آمریکا در 28 آوریل 2009 درباره اوضاع وخیم پاکستان به صراحت اعتراف کرده و گفت: ایالات متحده عامل اصلی به وجود آورنده طالبان بوده است. وی در این‌باره ادامه داد: «باید بگوییم مشکلاتی که اکنون با آن روبه‌رو هستیم تا حدود زیادی با مسؤولیت خود ما است و باید بگوییم ما خود در تشکیل آن دخیل بوده‌ایم. کسانی که امروز با آنها می‌جنگیم، 20 سال قبل با سرمایه‌گذاری ما تشکیل شدند. این رئیس‌جمهور «ریگان» بود که با تصویب و مشارکت کنگره  به رهبری دموکرات‌ها تصمیم به تقویت مجاهدین (طالبان) گرفت. حتی اجازه دادیم عربستان سعودی و دیگر کشورها وارد افغانستان شوند و وهابی‌گری را اشاعه دهند. بعد از اعتراف کلینتون، «آصف علی زرداری» در 10 مه 2009 به «ان‌بی‌سی نیوز» گفت: «ISI  (سرویس اطلاعاتی پاکستان) و CIA (سازمان اطلاعات آمریکا) برای تشکیل طالبان با هم کار کردند».
«داوید دو گراو» در  اکتبر 2010 (مهر1389) در کتاب «انقلاب یا جنگ جهانی سوم» گزارش مفصلی درباره چگونگی پیدایش القاعده و نقش شبکه بانکی BCCI نوشت: «در طول سال‌های 1980 و اوایل دهه 90، فعالیت‌های پولی مخفی سیا که از طریق این بانک انجام گرفت، سر به 10 میلیارد دلار می‌زد. این پول، خرج ایجاد مجاهدین افغان می‌شد». عامل اجرائی سیا، «اسامه بن‌لادن» بود که خود در BCCI حساب‌های زیادی داشت. بن‌لادن بعدها در مصاحبه با CNN گفت: «من از جهاد در افغانستان، چنان سودی بردم که از هیچ کار دیگری نمی‌توانستم چنین سودی را به‌دست آورم». در سال 1992 بلافاصله بعد از انحلال BCCI جنگ روسیه با افغانستان نیز پایان یافت.
حمایت رسانه‌ای
وسایل ارتباط جمعی آمریکا و اروپا، همصدا جنگ افغانستان را بزرگ‌‌‌‌‌ترین رویداد دهه 80 می‌خواندند. خبرنگاران خارجی کوه‌های هندوکش در افغانستان را درمی‌نوردیدند تا قهرمانی جهادگران را داستان‌سرایی کنند. رقابت بر سر ستایش از جهادگران تا بدان‌جا بود که تلویزیون CBS مبلغ کلانی را برای تهیه فیلم «جنگ اسلام با کمونیسم» اختصاص داد.
اما در نهایت حمایت آشکار آمریکا از طالبان و القاعده تا قبل از 11 سپتامبر 2001 (21 شهریور1380) ادامه داشت تا اینکه تاریخ مصرف آنها به پایان رسید و ایالات متحده از آنها به گونه‌ای دیگر در حمله به برج‌‌های سازمان تجارت جهانی و زمینه‌‌سازی برای ورود ایالات متحده در جنگی که بوش آن را «جنگ صلیبی» نامید، استفاده کرد؛ جنگی که ایالات متحده برای 50 سال آینده خود برنامه‌‌ریزی کرده بود.
در آخر باید خاطرنشان کرد اگر نگاهی کوتاه به آمار و ارقام درباره بحران تروریستی شام و عراق بیندازیم به روشنی می‌توان نقش واشنگتن و جامعه اطلاعاتی غرب را در راه‌اندازی ساختار تشکیلاتی داعش و القاعده در جغرافیای مذکور و همچنین پیمانکاری صهیونیست‌ها و مرتجعان عرب در جنایات ثبت شده در این جنگ 7 ساله مشاهده کرد؛ اقدامات ضدانسانی و نسل‌کشی در 2 کشور مذکور که جنایات جنگی و حمایت از تروریسم تنها بخش کوچکی از اقدامات سران واشنگتن، تل‌آویو و ریاض در این پروژه است.

محسن پورعرب: روز گذشته به‌رغم اینکه قرار بود اسامی 5 گزینه نهایی شورای شهر تهران برای شهرداری پایتخت اعلام شود، اعضای شورای در جلسه هم‌اندیشی پاسخ مثبت به درخواست محمدعلی افشانی دادند تا اعلام اسامی نهایی به سه‌شنبه آینده موکول شود. افشانی پیش از این از اعضای شورا خواسته بود انتخاب شهردار را تا به سرانجام رسیدن طرح استثنا شدن شهردار از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در مجلس به تعویق بیندازند. شورایی‌ها نیز که طی روزهای اخیر اختلاف‌‌های بسیاری را برای انتخاب گزینه‌‌های نهایی شهرداری داشته‌‌اند، با بهانه کردن بررسی استفساریه مستثنا شدن شهرداران از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان از این موقعیت استفاده کردند تا بتوانند اختلاف‌های‌شان را حل‌وفصل کنند. نکته جالب توجهی که باید به آن اشاره کرد دست رد مجلس به یک فوریت طرح مستثنا کردن شهردار تهران از قانون بازنشستگی است. پس از آنکه دیوان محاسبات و معاونت حقوقی رئیس‌جمهور رای به رفتن افشانی از شهرداری دادند، شورایی‌ها دست به دامان نمایندگان مجلس شدند تا برای سومین مرتبه در 14 ماه گذشته مجبور به انتخاب شهردار برای پایتخت نشوند. با این حال مجلس با یک فوریت این استفساریه مخالفت کرد تا بررسی‌ها بیشتر این طرح در کمیسیون اجتماعی مجلس انجام شود.
موکول کردن انتخاب گزینه‌‌های نهایی برای شهرداری تهران در حالی است که برخی اعضای شورای شهر که به نوعی نمایندگان احزاب سیاسی حاکم بر شورا هستند، دعواهای سیاسی‌شان را برای انتخاب شهردار بعدی آغاز کرده‌‌‌اند. طی روزهای گذشته اختلاف اعضای شورا بر سر گزینه‌‌های نهایی به رسانه‌ها کشیده شده و شورایی‌ها به طور رسمی از گزینه نهایی خودشان صحبت می‌کنند. محسن هاشمی و عباس آخوندی 2 گزینه‌ای بوده‌‌اند که طی این روزها بیشتر بر سر زبان شورایی‌ها بودند و می‌توان گفت این دو نفر اقبال بیشتری برای شهردار شدن دارند.
علاوه بر این اظهارنظر عضو هیأت‌رئیسه مجلس نشان می‌دهد انتظار شورایی‌ها برای رهایی افشانی از قانون بازنشستگی بی‌فایده است و وی مطمئنا باید از شهرداری خداحافظی کند.
قانون بازنشستگی استثناپذیر نیست
علی‌اصغر یوسف‌نژاد در این‌باره گفت: بر اساس این قانون تمام بازنشستگان باید حداکثر تا ۲۶ آبان‌ماه جاری از سمت‌شان کناره‌‌‌گیری کنند. وی ادامه داد: اگر سازمان یا فردی بخواهد از این قانون تمرد و پس از مهلت قانونی همچنان بر ماندن پافشاری کند، دستگاه‌های نظارتی بویژه دیوان محاسبات موظفند با آنها برخورد قانونی داشته باشند. نماینده مردم ساری و میاندرود افزود: این قانون شامل افرادی که تا مهلت تعیین شده بازنشسته خواهند شد هم می‌شود. یوسف‌نژاد اظهار داشت: این افراد نیز به تبعیت از قانون باید پست خود را ترک کنند و جای‌شان را به جوان‌ترها بدهند. نایب‌رئیس کمیسیون ورزش مجلس شورای اسلامی استثنا شدن برخی مدیران را از این قانون رد کرد و گفت: این قانون برای هیچ فردی و سازمان دولتی و عمومی استثنا قائل نشده است. تمام دستگاه‌های دولتی و عمومی که از بودجه عمومی کشور ارتزاق می‌کنند باید به این قانون تن دهند.
اما روی دیگر کش مکش‌‌های اخیر که مهم‌ترین وجه ماجرای انتخاب سومین شهردار پایتخت در مدیریت شورای پنجم است، دعواهای سیاسی و حزبی است. پرداختن روزنامه رسمی حزب کارگزاران به این مهم و معرفی محسن هاشمی به عنوان بهترین گزینه برای مدیریت شهرداری تهران از دلایل آشکار این اختلاف‌هاست.
از آخوندی تا هاشمی
وزیر ناکام و مستعفی دولت دوازدهم این روزها تبدیل به یک گزینه اصلی برای تصدی مدیریت شهرداری تهران شده است. عباس آخوندی که پیش از این در دولت‌‌های یازدهم و دوازدهم نتوانسته بود کارنامه قابل قبولی از خود به جا بگذارد، گزینه اصلی اعضای اصلاح‌طلب شورای شهر شده است، تا جایی که اخیرا دیدار اعضای شورا با وی در خانه وارطان نقل تمام محافل سیاسی و رسانه‌ای شد. با اینکه جزئیات شفافی از این دیدار اعلام نشد اما به گفته حسن خلیل‌آبادی دیدگاه آخوندی در حوزه مدیریت شهری مدرن و نوین است.
با این حال به نظر می‌رسد انتخاب آخوندی به عنوان شهردار پایتخت وجه اشتراک تمام اعضای شورا نیست، چرا که محسن هاشمی که اکنون رئیس شورای شهر است، گزینه دیگری برای شهرداری پایتخت است. هاشمی که اساسا در انتخابات شوراها از سوی برخی کارشناسان و نظریه‌پردازان سیاسی و اجتماعی به عنوان شهردار آینده پایتخت معرفی شده بود، تاکنون به دلیل سهم‌خواهی‌‌های حزبی نتوانسته به این رویا دست پیدا کند. آنچه تا امروز سد محکمی برای رسیدن هاشمی به صندلی بهشت بوده، میثاق‌نامه‌ای است که اعضای شورا همگی آن را امضا کرده‌اند.
تعهد یا سهم‌خواهی؟
پس از آنکه محمدعلی نجفی به دلیل بیماری از شهرداری تهران استعفا کرد، نام محسن هاشمی به عنوان بهترین گزینه برای مدیریت شهرداری تهران عنوان شد اما در آن زمان امضای میثاق‌نامه، مانع شهردار شدن هاشمی شد. پس از نجفی که تجربه ناکام شورا برای شهرداری بود، افشانی نیز مشمول قانون بازنشستگی شده است. در این بین وجه مشترک این دو شهردار، سایه محسن هاشمی بر سر آنهاست؛ سایه‌ای که البته این بار هم به دلیل همان میثاق‌نامه احتمالا در حد و اندازه همان سایه خواهند ماند، چرا که اخیرا ناهید خداکرمی، عضو شورای شهر گفته است خروج محسن هاشمی و دیگر اعضا از شورای شهر تهران بی‌احترامی به رای مردم و میثاق‌نامه تلقی خواهد شد.
اظهارات خداکرمی و برخی دیگر از اعضای شورا که به پایبندی هاشمی به میثاق‌نامه تاکید دارند، بیشتر از اینکه رنگ و بوی وفای به عهد دهد، نشان از سهم‌خواهی حزبی و نادیده گرفتن مصالح مردم است. با اینکه محسن هاشمی در راس شورای شهر تاکنون نتوانسته مدیریت کلیدی داشته باشد و میانگین نمرات وی به عملکرد شورا مهر تاییدی بر این تحلیل است اما به نظر می‌رسد با توجه به سابقه عملکردش به نسبت عباس آخوندی از صلاحیت بیشتری برای شهردار شدن برخوردار باشد.
یک نکته!
علاوه بر موضوعات مطرح‌شده، باید نکته دیگری را به اعضای شورای شهر یادآوری کرد؛ یکی از مهم‌ترین مطالباتی که با روی کار آمدن شورای پنجم مطرح شد، حضور شهردار تهران در جلسات هیأت دولت و پیگیری کردن مطالبات شهرداری از دولت بود. امر مهمی که نه با وجود نجفی و نه با حضور افشانی تحقق نیافت. با این شرایط برخی از اعضای شورا در حالی عباس آخوندی را به عنوان گزینه اصلی شهرداری تهران معرفی می‌کنند که وی اختلاف‌های بسیاری را با دولت و شخص رئیس‌جمهور دارد، اختلاف‌‌‌هایی که در نامه استعفای وی به حسن روحانی کاملا مشهود بود.
با این حال باید از اعضای شورا پرسید که با انتخاب آخوندی به عنوان شهردار تهران وضعیت پیگیری مطالبات شهرداری از دولت چه خواهد شد و آیا اساسا وی با وجود اختلاف‌‌های زیاد می‌تواند در جلسات هیأت دولت حضور پیدا کند؟
آنچه تاکنون از تصمیمات اعضای شورا مشهود بوده، پیگیری سهم‌خواهی‌‌های حزبی به جای مصالح شهروندان پایتخت بوده است. لازم به یادآوری است پایتخت پس از مدیریت محمدباقر قالیباف تاکنون 2 شهردار و 2 سرپرست برای شهرداری را تجربه کرده و انتظار است شورای پنجم در آخرین فرصت، بهترین گزینه را برای رهایی پایتخت از مشکلات داشته باشد تا دیگر تاریخ تکرار نشود!

تعویق فرآیند انتخاب شهردار
سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران گفت: با توجه به بررسی استفساریه مستثنا شدن شهرداران از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، فرآیند انتخاب شهردار چند روز به تعویق افتاد. علی اعطا در جمع خبرنگاران درباره جلسه هم‌اندیشی صبح دیروز درباره فرآیند انتخاب شهردار اظهار داشت: بنا بر زمانبندی‌ای که اعلام شده بود 12 آبان باید 5 نفر از گزینه‌های نهایی شهرداری تهران مشخص شده و برنامه خود را ارائه می‌دادند. وی افزود: در این جلسه به این نتیجه رسیدیم که 3-2روز فرآیند انتخاب شهردار را به تعویق بیندازیم تا استفساریه مستثنا شدن شهرداران کلانشهرها از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در کمیسیون اجتماعی مجلس مطرح شود و پس از آن تصمیم‌گیری کنیم. سخنگوی شورای شهر تهران گفت: در نهایت در این جلسه به این نتیجه رسیدیم که این پیشنهاد را بپذیریم و فرآیند انتخاب شهردار به تعویق بیفتد. اعطا گفت: اگر مهلت قانونی به اتمام رسید طبیعتاً سرپرست انتخاب می‌کنیم تا پس از آن شهردار را انتخاب کنیم. سخنگوی شورای شهر تهران گفت: اگر در کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی استفساریه مستثنا شدن شهرداران رأی نیاورد روز سه‌شنبه 15 آبان در جلسه علنی شورای شهر تهران رأی‌گیری خواهد شد و 5 نفر انتخاب می‌شوند.
 

گروه اقتصادی: شاید هیچ کس به اندازه خبرنگاران حوزه راه‌وشهرسازی از انتخاب احتمالی عباس آخوندی برای تصدی شهرداری تهران تعجب نکرد، چرا که کارنامه وزارت عظیم و طویل راه‌وشهرسازی در دوران آخوندی پر از حاشیه، انفعال و عملکرد ضعیف و کارهای نکرده و... است. به گزارش «وطن‌امروز»، بررسی عملکرد آخوندی نشان می‌دهد راه و مسکن وحشتناک‌ترین سال‌های خود را پشت سر گذاشته و بدون شک شهردار شدن آخوندی، موجب خواهد شد عملکرد ضعیف آخوندی در پایتخت نیز ادامه یابد. آخوندی حتی برای رفتن خود از وزارت راه‌وشهرسازی نیز برای رئیس‌جمهور هزینه تراشید و با طلبکاری از این وزارتخانه رفت و گویا شورای شهر تهران توانایی تحلیل رفتار و عملکرد آخوندی را ندارد. عملکرد آخوندی هم در رسانه‌های حامی و هم در رسانه‌های منتقد؛ ضعیف، منفعل، باحاشیه و سیاه تعبیر شده و گزارش زیر فقط گوشه‌ای از حاشیه‌سازی‌ها و عملکرد ضعیف آقای مهندس آخوندی است که بیشتر دوست دارد فیلسوف و تحلیل‌گر هنری و فرهنگی باشد.
مقاوم‌سازی سالانه 200 هزار مسکن روستایی چه شد؟
عدم مقاوم‌سازی خانه‌های روستایی در کشور تبعات بسیاری خواهد داشت. همانگونه که در زلزله اخیر کرمانشاه مشهود بود، عمده جان‌باختگان و مجروحان روستایی، مربوط به ساکنان واحدهای روستایی غیرمقاوم بودند؛ طبق آمارهای ارائه شده، بیش از 70 درصد مسکن‌های روستایی در استان کرمانشاه غیرمقاوم هستند و 14 هزار واحد از این تخریب‌های انجام‌شده، مربوط به آنها بوده است. بنابراین با توجه به اینکه دولت بالاخص وزارت راه‌وشهرسازی موضوع مقاوم‌سازی مسکن روستایی در کشور را طی سال‌های اخیر جدی نگرفت، وقوع زلزله منجر به داغدار شدن بسیاری از خانواده‌ها شد؛ دولت‎ نیز مجبور شد تا در زمانی متراکم و با فشاری بسیار زیاد، بودجه‎ای به‌مراتب بیشتر هزینه کند. طبق برآوردی که انجام شده است، این مقدار حدود ۶۰ میلیون تومان است، یعنی چیزی حدود ۳برابر شرایط عادی هزینه‌ بر کشور تحمیل شد. اما بر اساس قانون مصوب مجلس در برنامه ششم توسعه، باید سالانه ۲۰۰ هزار مسکن روستایی مقاوم‌‌سازی می‌شد؛ آماری که در ۵ سال اخیر به طور میانگین ۶۰ هزار واحد است و در بعضی سال‌ها رقم آن صفر بوده است. با توجه به وجود 2/3 میلیون خانه روستایی غیرمقاوم در کشور، در حال حاضر جان ۱۳ میلیون هموطن روستایی در خطر است و این خروجی 5سال سکانداری آخوندی بر وزارت راه‌وشهرسازی با اصول بازار آزاد و اقتصاد رقابتی است. اساسا عباس آخوندی قائل به ورود دولت و حاکمیت در کار اجرایی نبود و پس از زلزله سرپل‌ذهاب در یادداشتی نوشت مسؤولیت ساخت خانه با دولت و وزارت راه‌وشهرسازی نیست و باید خود مردم در این موضوع اقدامی انجام دهند.
آخوندی برای مسکن‌مهری‌ها چه کرد؟
نخستین حاشیه‌سازی‌‌های آخوندی در کابینه نخست روحانی، انتقاداتش از مسکن‌مهر بود که تا روز پایانی فعالیتش در دولت بر آن مصر بود. او با «مزخرف» خواندن پروژه مسکن‌مهر، نخستین رویارویی خود با مسکن‌مهر را رقم زد. آخوندی که خود هیچ دستاورد مثبت و موثری در حوزه مسکن نداشته و به گفته کارشناسان، سیاست‌‌های اشتباهش، یکی از عوامل نابسامانی و چالش فعلی بازار مسکن است، در دولت یازدهم مسکن‌مهر را مزخرف نامید و حتی شهریورماه امسال که برای بازدید از مسکن‌مهر پرند به این شهر جدید رفته بود، در پاسخ به پرسش خبرنگاران مبنی بر اینکه آیا این نخستین حضور شما برای افتتاح پروژه‌‌های مسکن‌مهر است، گفت: تقلب نکنید! من فقط برای بازدید آمده‌ام نه افتتاح. او به مسکن‌مهر، نگاه سلبی داشت اما جایگزینی ایجابی برای آن نداشت یا بهتر است بگوییم نتوانست داشته باشد. مسکن اجتماعی، ایده ایجابی او بود اما در حد حرف باقی ماند. او در  ۵ سال وزارتش، نتوانست راهکار مناسبی برای تکمیل این طرح بیابد و پروژه‌‌های مسکن‌مهر بویژه در پردیس را با کوله‌باری از مشکلات حقوقی، زیرساختی، مالی و بانکی به وزیر بعدی تحویل داد.
مسکن اجتماعی؛ کجایی، دقیقاً کجایی
همانطور که اشاره شد، تنها ایده ایجابی آخوندی در حوزه مسکن و  شاخص‌‌‌‌‌ترین طرح مسکنی وی در برابر طرح مسکن مهر، مسکن اجتماعی بود که هیچ‌گاه جامه عمل نپوشید و تنها با تحویل تعدادی از واحدهای مسکن‌مهر بدون متقاضی به خانوارهای تحت پوشش نهادهای حمایتی و نیز ساخت بسیار محدود تعدادی واحد مسکونی خیرساز و اعطای آن به خانوارهای کم‌درآمد، نام آن را «اجرا»ی طرح مسکن اجتماعی نهادند. حال آنکه مسکن اجتماعی در کشورهای توسعه‌یافته و حتی در حال توسعه عمدتا به ساخت واحدهای استیجاری با اجاره‌بهای اندک برای زوج‌‌های جوان در محدوده زمانی مثلا ۴ تا ۵ ساله اطلاق می‌شود تا بتوانند در این مدت توانمند شده و رأسا به تهیه مسکن اقدام کنند؛ این زنجیره مدام ادامه دارد و هر بار دولت‌‌های ملی یا محلی اقدام به احداث واحدهای استیجاری جدید یا بازسازی واحدهای قدیمی‌‌‌‌‌‌تر می‌کنند. از سوی دیگر طبق وعده خود آخوندی و هم متناسب با نیاز کشور طبق برنامه ششم توسعه باید سالانه ۶۸۰ هزار مسکن شهری در کشور ساخته می‌شد که گزارش‌ها حاکی از این است که در سال ۹۵، میزان تولید مسکن در کشور کمتر از ۴۰۰ هزار  (حدود ۳۸۰ هزار) بوده که در مقایسه با دولت قبل به یک‌سوم کاهش یافته است. کارشناسان یکی از مهم‌ترین دلایل افزایش بیکاری در کشور را کاهش میزان ساخت‌وساز مسکن می‌دانند، چرا که مسکن می‌تواند به عنوان قلب و موتور محرک سایر بخش‌ها عمل کند و رونق آن به معنای رونق سایر قسمت‌هاست.
افزایش ۸۳ درصدی میانگین قیمت مسکن
اگر چه ۵ سال انتقاد بی‌وقفه آخوندی از مسکن‌مهر، اشمئزاز بخش مهمی از ساکنان پروژه‌‌های این طرح از اظهارات وزیر سابق راه‌وشهرسازی را به دنبال داشت اما آنچه بیشترین و مهم‌ترین انتقادات از آخوندی در حوزه مسکن را باعث شد، نابسامانی عجیب این بازار در بخش قیمت‌هاست که از سیاست‌‌های اشتباه دولت در حمایت صرف از سمت تقاضای مسکن و عدم توجه به سمت عرضه واحدهای مصرفی و تولید مسکن میان متراژ نشأت می‌گیرد. آخوندی به بهانه وجود بیش از 5/2 میلیون واحد مسکونی خالی، حاضر به اجرای سیاست حمایت از تولید مسکن نشد و در نهایت همین کمبود مسکن مصرفی دامن بازار و مصرف‌کنندگان و خریداران واقعی را گرفت و به گرانی
۸۳ درصدی مسکن در مهرماه امسال نسبت به مهر‌ماه سال گذشته منجر شد به گونه‌ای که میانگین قیمت هر مترمربع آپارتمان از 7/4 میلیون تومان  در مهر ۹۶ به 6/8 میلیون تومان در مهر ۹۷ رسید؛ رشد قیمتی که دومینووار، بازار اجاره‌بها را نیز تحت‌الشعاع قرار داد و بسیاری از خانوارهای ساکن شهرهای بزرگ بویژه تهران را به حاشیه شهرها کشاند. این رشد شدید قیمت که در ماه‌های آغازین صعود، از آن به‌عنوان شروع دوره رونق بازار یاد می‌شد، آرام آرام با کاهش معاملات رنگ و بوی رکود تورمی به خود گرفت و این رکود تورمی در چند ماه اخیر، به وضوح خود را نشان داد. به طوری که طبق گزارش رسمی خود وزارت راه‌وشهرسازی، بازار مسکن شهر تهران در مهرماه به‌رغم کاهش ۴۸ درصدی معاملات،  با ۸۳ درصد رشد قیمت همراه بوده است. بر این اساس تا قبل از روی کار آمدن عباس آخوندی در اواسط سال 1392، قیمت هر مترمربع آپارتمان در تهران حدود 7/3 میلیون تومان بود اما در مهرماه امسال قیمت هر مترمربع آپارتمان در تهران به حدود 6/8 میلیون تومان رسیده است. بدین ترتیب در 5 سالی که آخوندی وزیر راه‌وشهرسازی شد،  نزدیک به 5 میلیون تومان بر قیمت مسکن افزوده شد. این آمار گویای آن است که در نتیجه عملکرد همه دولت‌های قبل از دولت روحانی، قیمت مسکن در تهران 8/3 میلیون تومان گران شده بود اما در دوره آخوندی به تنهایی 5 میلیون تومان دیگر بر قیمت مسکن در تهران اضافه شده است.
طرح مالیات از خانه‌های خالی اجرا نشد
یک فقره دیگر از بیان ناکارآمدی در عملکرد و کارنامه وزیر راه‌وشهرسازی، عدم راه‌اندازی سامانه ملی املاک بعد از 3 سال با وجود قانون صریح مجلس بود که سالانه ۳۲۰ میلیارد تومان به بیت‌المال ضرر وارد می‌کرد؛ ضرری که مسؤولیت آن با آخوندی است. به دلیل عدم راه‌اندازی سامانه ملی املاک و اسکان، امکان اخذ کسب این درآمد برای دولت وجود نخواهد داشت؛ علاوه بر این زیان دولت، باید زیان مالی تمام مستاجران و خریداران مسکن در 2 سال اخیر به دلیل گران‌‌‌‌‌‌تر اجاره کردن (خرید) مسکن را نیز به این فقره افزود. همچنین تعداد واحدهای مسکونی خالی از ۶۳۳ هزار واحد در سال ۱۳۸۵ با متوسط رشد سالانه ۱۷درصدی به 6/2 میلیون واحد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافته که عدم اجرای قانون فوق، به این مسأله دامن زده است. هم‌اکنون تمام دستگاه‌ها آمادگی خود را برای اجرای آن اعلام کرده‌اند اما وزارت راه‌وشهرسازی که وظیفه طراحی سامانه شناسایی خانه‌های خالی را برعهده داشته، هنوز اقدامی انجام نداده است. طبق آخرین آمار وزارت راه‌وشهرسازی قریب به 3 میلیون خانه خالی در کشور وجود دارد! و حتی در کلانشهری مانند تهران بیش از 550 هزار واحد خانه خالی وجود دارد. عباس آخوندی، وزیر راه‌وشهرسازی ارزش این سرمایه ملی خفته را 250 میلیارد دلار برآورد کرده است. نزدیک به 2 سال از ابلاغ قانون اخذ مالیات از خانه‌های خالی در 29 مرداد سال 94 می‌گذرد و در این مدت مسؤولان وزارت راه‌وشهرسازی همواره برابر این دستور قانونی منفعل بودند اما حالا با فشاری که رسانه‌ها برای پیگیری این اهرم عدالتی اتخاذ کرده‌اند و شکایت احمد توکلی، رئیس هیات‌مدیره دیده‌بان شفافیت و عدالت از آخوندی مبنی بر عدم پیگیری این وظیفه قانونی، معاون مسکن و ساختمان وزارت راه‌وشهرسازی مجبور به واکنش شد و تقصیر عقب افتادن اجرای این قانون را گردن دستگاه‌هایی انداخت که اطلاعات دارند و در اختیار آنها قرار نمی‌دهند. حامد مظاهریان در این‌باره گفت: قانون اخذ مالیات از خانه‌های خالی تصویب شده و لازم‌الاجراست، اخذ این مالیات قابل پیگیری است و در صورتی که مالکی از پرداخت آن تمرد کند، ناچار خواهد بود جریمه بپردازد. مظاهریان با اشاره به مشکلات پیش روی اخذ مالیات بر خانه‌های خالی، گفت: بزرگ‌ترین مانع بر سر اجرای این قانون، شناسایی خانه‌های خالی است. اکنون ۳۴ بانک اطلاعاتی در کشور وجود دارد که این آمار را در اختیار دارند اما به دلیل مشکلات قانونی حاضر به در اختیار قرار دادن آمار نیستند. وی افزود: شناسایی خانه‌های خالی نیازمند یکسان‌سازی بانک‌های اطلاعاتی و ایجاد سامانه‌ای مشترک برای ذخیره اطلاعات است. طبق تبصره 7 ماده 169 مکرر قانون‌ مالیات‌های مستقیم، وزارت راه‌وشهرسازی مامور شناسایی خانه‌های خالی است و سخنان معاون وزیر راه در این‌باره بهانه‌تراشی است. طبق این قانون، این وزارتخانه مکلف به ایجاد «سامانه ملی املاک و اسکان کشور» ظرف مدت 6 ماه است که یک سال و نیم از پایان 6 ماه گذشته است و هنوز خبری از این سامانه نیست. به این ترتیب وزارت راه‌وشهرسازی موظف است امکان دسترسی برخط به سامانه یادشده را برای سازمان امور مالیاتی کشور ایجاد کند. طبق قانون، این سامانه باید به گونه‌ای طراحی شود که در هر زمان امکان شناسایی برخط مالکان و ساکنان یا کاربران واحدهای مسکونی، تجاری، خدماتی و اداری را فراهم کند. مالیات بر خانه‌های خالی که وابسته به راه‌اندازی سامانه املاک و اسکان است، هنوز عملیاتی نشده و در چگونگی اخذ مالیات از این واحد‌ها  برنامه‌ای مشخص  وجود ندارد.
مهندسان هم عاصی از دست آخوندی
مهندسان عضو سازمان نظام مهندسی پس از استعفای عباس آخوندی از وزارت راه‌وشهرسازی با عضویت در کمپینی مجازی به دنبال مجازات آخوندی هستند. تاکنون 2000 مهندس در این کمپین عضو شده‌اند و مصر هستند آخوندی را به دلیل اقدامات غیرقانونی که انجام داده است به دادگاه بکشانند. دعوای بین وزیر راه‌وشهرسازی با مدیران سازمان نظام مهندسی از فروردین‌ماه سال جاری با صدور بخشنامه‌‎ای که در آن انتخاب مهندس ناظر را بر عهده مالکان یا بسازبفروش‌ها می‌گذاشت و قدرت انتخاب را از سازمان نظام مهندسی می‌گرفت شروع شد؛ درگیری‌ای که تاکنون نه سودی داشته و نه نتیجه درستی. مهندسان این اقدام وزارت راه‌وشهرسازی را به مثابه بیکاری خود می‌دانند، زیرا معتقدند اگر قرار باشد مهندس ناظر را خود مالک انتخاب کند، مالکان کسانی را انتخاب می‌کنند که اهل مماشات باشند و مهندسان درستکار بیکار می‌مانند. آخوندی در راستای همین اختلاف اقدام به عزل فرج‌الله رجبی، رئیس این سازمان هم کرد.
هواپیماهای پسابرجامی کجاست؟
حسن روحانی در مراسم کسب رای اعتماد دوم آخوندی، او را برندی بین‌المللی برای خرید هواپیما معرفی کرد. یکی از اصلی‌ترین دستاوردهای آخوندی هم پس از برجام ورود هواپیما به ایران بود. او آنچنان ذوق کرده بود که حتی شخصا برای تحویل این هواپیماها به فرودگاه مهرآباد رفت و با آنها عکس یادگاری گرفت. اما اساسا هواپیماهای پسابرجامی چیزی جز سراب نبود.
دولت با قراردادهایی که جز نقص‌های فنی چیز دیگری را نمی‌توان در آنها پیدا کرد قرار بود در یک بازه 10 ساله پس از برجام 100 ایرباس و 20 هواپیمای ATR به ناوگان هوایی کشور اضافه کند که جز 3 ایرباس و 8 هواپیمای سبک پس از نزدیک 2 سال هواپیمای دیگری وارد ناوگان هوایی کشور نشد. آخوندی برای پیگیری قراردادهای هواپیمایی در وزارت راه‌وشهرسازی اصغر فخریه‌کاشان را انتخاب کرد. این فرد که به نوعی قائم‌مقام وزیر هم به حساب می‌آمد در فروردین‌ماه سال جاری به کلی از سمت خود استعفا داد تا برای همیشه داستان پرشبهه واردات هواپیما بسته شود. فخریه از اواخر سال 92 توسط آخوندی وارد وزارت راه‌وشهرسازی شد تا مسؤولیت خطیر عنوان برند بین‌المللی ایران را در مذاکرات با قدرت‌های بزرگ خرید هواپیما به دوش بکشد.  وی فرد اول قرارداد خرید ۲۰۰ فروند هواپیمای ایرباس، بوئینگ و ATR بود. شاید فخریه‌کاشان از ترس رسوایی بزرگ در 21 اردیبهشت استعفای زودهنگام خود را تقدیم و بی‌سروصدا از سمت خود کناره‌گیری کرده است اما موضوع مهم در حال حاضر بدعهدی آمریکا یا تصمیمات خلق‌الساعه ترامپ نیست، مهم فرصت‌سوزی‌ای است که طی این چند سال رخ داده است.
سوالاتی درباره قراردادهای هواپیمایی که هیچ‌وقت پاسخ داده نشد:
1- چرا با توجه به مدت محدودی که اوفک (اداره کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا) پس از برجام برای خرید هواپیما به ایران داده بود قرارداد بلندمدت 8 ساله با شرکت‌‎های هواپیمایی منعقد کردیم که احتیاج به تایید دوباره آمریکا داشته باشد؟ بر اساس اظهارات میلکوپوری، نماینده فروش شرکت ATR در خاورمیانه و شمال آفریقا، اوفک تنها تا پایان سال 2018 مجوز فروش این شرکت را به ایران داده است و در صورت طولانی‌مدت شدن آن احتیاج به تایید ایالات متحده آمریکا است که به طور حتم با سنگ‌اندازی‌هایی روبه‌رو خواهد بود.
2- چرا در همین زمان محدود هم نتوانستیم طبق برنامه‌ریزی انجام شده هواپیماها را وارد کشور کنیم؟ با وجود اینکه قرار بوده است طی قراردادی 8 ساله 100 هواپیمای ایرباس تا پایان سال 2024 وارد کشور شود تاکنون 3 فروند هواپیما تحویل گرفته‌ایم، این در حالی است که باید از سال 2016 سالانه حداقل 12 هواپیما وارد کشور می‌شد.
3- طرف‌های خارجی فروشنده هواپیما به ایران در حال حاضر آماده تحویل هواپیما هستند و اوفک هم این اجازه را به آنها داده است اما چرا هواپیماها وارد کشور نمی‌شود؟!
4- چرا در شرایطی که ایران آمادگی تهیه فاینانس هوایی را نداشت، وارد قراردادهای بزرگ خرید هواپیما شد؟
عملکرد ضعیف آخوندی در حوزه حمل‌ونقل
کارنامه عباس آخوندی، وزیر سابق راه‌وشهرسازی در بخش حمل‌ونقل مملو از وعده‌های تحقق‌نیافته و اقدامات مغفول است. در سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ دستیابی به 6 هزار کیلومتر راه‌آهن برقی پیش‌بینی‌شده است. در این راستا، برقی‌‌سازی راه‌آهن تهران- مشهد و راه‌آهن شمال (گرمسار-اینچه‌برون) 2 پروژه‌ای هستند که آخوندی و یارانش در وزارت راه‌وشهرسازی تقریباً هیچ کاری برای آن انجام ندادند و صرفاً به دادن وعده بسنده کردند. در حوزه مورد بحث، پروژه راه‌آهن سریع‌السیر تهران- قم- اصفهان به‌عنوان نخستین پروژه احداث خط سریع‌السیر در کشور با گذشت ۱۰ سال از مصوبه‌ اجرای این پروژه، هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. اگرچه رئیس‌جمهور همزمان با صدور فرمان آغاز عملیاتی این پروژه در اسفندماه سال ۹۳، ۴ سال را برای اتمام این پروژه پیش‌بینی کرده بود اما وزیر مستعفی راه‌وشهرسازی به این درخواست رئیس‌جمهور نیز توجهی نکرد و اقدام خاصی در این رابطه انجام نداد و اینگونه بود که آخوندی رفت ولی انبوهی از پروژه‌های اینچنینی ماندند. از جمله پیش‌نیازهای توسعه حمل‌ونقل ریلی تولید و خودکفایی در ساخت واگن است. بر اساس تحقیقات شرکت راه‌آهن، برای رسیدن به چشم‌انداز سال ۱۴۰۴ باید ۴۴۶۹ واگن مسافری و ۳۶۰۳۹ واگن باری داشته باشیم. در این صورت طبق سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ برای رفع نیاز کشور به واگن باید سالانه ۳۷۵۰ واگن در کشور تولید شود.
محورهای ریلی مهم و ترانزیتی در انتظار
همچنین عدم توجه به محورهای ریلی مهم و ترانزیتی که از اهمیت راهبردی و ترانزیتی بالاتری نسبت به برخی خطوط در حال ساخت فعلی برخوردارند از مواردی است که آخوندی نمره مردودی در آنها کسب می‌کند. محورهای سرخس - چابهار، خواف - هرات، کرمانشاه - خسروی، رشت - آستارا و شلمچه - بصره از جمله این موارد هستند.

محمد‌رضا کردلو: شناخت شما از مفاهیم نتیجه مواجهه‌ای است که با آن مفهوم دارید. در جایی اقتضائات و شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می‌تواند مفاهیم را تحریف و حتی آنها را به ضد خودش تبدیل کند. برای اینکه چرا چنین اتفاقی می‌افتد، دلایل متعددی را می‌توان برشمرد. اما نکته اساسی در مواجهه با مفاهیم مختلف بویژه در عالم هنر، تکیه بر خود مفهوم است. به طور مثال، «کبر»، «غرور»، «خودبرتربینی» و امثالهم چیزهایی نیست که فطرت بشر خود را با آنها سازگار کند. بشر تا بوده با ظلم مشکل داشته، با کبر و خودبرتربینی مبارزه کرده و ایستادگی و مقاومت را ستوده و تحسین کرده است. تبلور این موضوع در سینما، به عنوان فراگیرترین و تاثیرگذارترین مدیوم هنری - رسانه‌ای جهان بازتاب پررنگی دارد. به غیر از فیلم‌هایی که با موضوع سیاست تولید می‌شوند و به سینمای سیاسی موسوم هستند، در گونه‌های دیگر نیز از جمله سینمای جنگی، جنایی، پلیسی، تاریخی، درام، کمدی و ژانرهای دیگر، مفاهیمی که امروز از آنها تلقی «سیاسی» می‌شود، برجستگی خود را دارد. در واقع شاید کمتر فیلمی در سینمای جهان بویژه در هالیوود در نفی ایستادگی و مبارزه ساخته شده باشد. سینمای باقی نقاط دنیا نیز در تاثر از این مفاهیم، تولیدات قابل توجهی داشته‌اند.
منظور این نوشته به هیچ وجه این نیست که سینما به عنوان مشوقی برای جنگ، تشویق و تحسین شده و مخاطب پیدا کرده است، بلکه «جنگ» از موضع «دفاع» و «مبارزه» برای رسیدن به «پیروزی» و «قهرمانی» وجه مشترک عمده فیلم‌های مخاطب‌پسند دنیاست. اساسا سینمای قهرمان، همراهی با «سفر قهرمان» است. الگویی که بیش از 90 درصد تولیدات سینمایی جهان از آن پیروی می‌کنند. قهرمان اهل سازش و توسری خوردن، موفق نشدن، کناره گرفتن و جازدن از مبارزه نیست. حتی در بسیاری از آثاری که پس از موج نوی فرانسه و برای شکل دادن تضادی میان اروپا و آمریکا در سینما تولید شد، فیلمساز خواسته یا ناخواسته نتوانسته این مفاهیم فطری را تخطئه کند و به چالش بکشد. اگرچه سینمای تحسین‌شده در جشنواره‌های اروپایی که سهم زیادی از مخاطب نمی‌برد، در سیاست‌گذاری‌ها تاکید بر ارائه مدل نگاه دیگری دارد. ممکن است در کنار این موضوع مساله فیلم‌های «ضدجنگ» نیز مطرح شود و اینکه پس موضع این یادداشت در مواجهه با سینمای ضد جنگ چیست؟! سینمایی که گرته‌برداری‌های ساده‌انگارانه‌ای در داخل ایران از آن می‌شود. به عنوان مثال سه‌گانه «جوخه» در سال 1986، «متولد چهارم جولای» در سال 1989 و «بهشت و زمین» در سال 1993 که توسط الیور استون با محوریت نقد جنگ ویتنام و مناسبات سیاسی آمریکا تولید شده، به عنوان سینمای ضدجنگ شناخته می‌شود. حتی در این فیلم‌ها و با این رویکرد صریح و مشخص در اعتراض به جنگ ویرانگر ویتنام، مبارزه نفی نشده و زیر سوال نرفته است! در واقع دقتی که مجموعه سیاستگذاران سینمایی در آمریکا و از جمله فیلمسازان در آن سو به تفکیک مفاهیم دارند، قابل تامل است. در نقطه مقابل سینمای آمریکا، جریان چپ و سینمای این جریان از آمریکای لاتین تا قلب اروپا، تاکید اساسی بر محوریت مبارزه دارند. کارگردان فیلم «زد» که یک یونانی‌الاصل بود به خاطر داشتن تفکرات کمونیستی تبعید شد. «کوستاو گاوراس» به خاطر این فیلم تحسین هم شد و در 1969 اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را گرفت. او 4 سال بعد در مبارزه‌ای دراماتیک و سینمایی«حکومت نظامی» را در شیلی زمان آلنده و با گروهی بازیگر شیلیایی ساخت اما مدتی بعد از پایان ساخت فیلم، دولت سالوادور آلنده به وسیله کودتای آمریکایی در حمایت از ژنرال پینوشه سقوط کرد و حدود 30 نفر از بازیگران و دست‌اندرکاران شیلیایی فیلم تبعید، زندانی و اعدام شدند. فیلم‌های دیگری نیز علیه استعمار و استکبار ساخته شده است، «شیر صحرا»ی مصطفی عقاد که درباره زندگی عمر مختار، رهبر جنبش مقاومت مردم لیبی در برابر اشغالگری نظامی ایتالیا  ساخته شده است، نبرد الجزایر پونته‌کورو، از خونین‌ترین مبارزات ضدامپریالیستی قرن بیستم ـ ضد سلطه استعماری در الجزایر که از قدیمی‌ترین و پهناورترین مستعمرات فرانسه بود ـ را به تصویر می‌کشد، به همین ترتیب در سینمای کشورهای مختلف جهان سینماگران مهمی را می‌توان نام برد که فیلم‌های سیاسی مهمی با محوریت مبارزه ساخته‌اند که به جهت داشتن سویه‌های ضداستعماری و ضداستکباری پررنگ، به طور فطری توانسته‌اند مخاطبان فراوانی را با خود همراه کنند. از جمله «کن لوچ» فیلمساز صاحب‌نام بریتانیایی که با ساخت آثاری مانند «تالار جیمی»، «بادی که بر کشتزار می‌پیچد» و «سرزمین و آزادی» نشان داد نسبتی انتقادی با سیر تاریخی  استعمار بریتانیا دارد. او در فیلم «بادی که بر کشتزار می‌پیچد»، «مسیر ایرلندی» و «تالار جیمی»  جریان‌های مبارزاتی سرزمین ایرلند در مقابله با استعمار انگلیس را
روایت می‌کند.
عنصر مبارزه در واقع همزاد سینمای قهرمان‌محور است. در سینمای ایران اما جوسازی‌ها و فضاسازی‌های جریان شبه‌روشنفکری علیه سینمای مبارزه، باعث شد فیلمسازان تا حد زیادی متاثر از این فضا، از «قهرمان‌محوری» فاصله بگیرند، تا جایی که کارگردان آژانس شیشه‌ای متاثر از سوال‌ها و کنایه‌های بی‌پایان روشنفکری، «به نام پدر» را بسازد. اگرچه در ادامه ابراهیم حاتمی‌کیا با آثار کم‌نظیری مانند بادیگارد و «چ»، مجددا پرچمدار سینمای قهرمان‌محور و مبارزه شد اما نمی‌توان جوسازی سینمای روشنفکری را در یک دهه بعد از رویداد آژانس شیشه‌ای از خاطر برد. فرآیندی که عملا سینمای دفاع‌مقدس را به حاشیه برد و اولویت سینما را تغییر داد. به نحوی که سال‌ها، سینمای مبارزه مهجور ماند. آنچنان که صدای خود سینماگران هم از «بی‌قهرمانی» سینما درآمد. در سال‌های اخیر با بازگشت قهرمان به آثاری از جمله به وقت شام و ماجرای نیمروز، اگرچه نوید سینمایی با مفهوم مبارزه داده می‌شود اما دغدغه‌ای قابل طرح است و آن اینکه مفهوم استکبارستیزی نه به معنای یک حرف کلی و دهان پرکن و بی‌کارکرد که به عنوان یک واقعیت هنوز در بین بسیاری از سینماگران درونی نشده است. مطرح کردن طولانی مدت این عنوان- استکبارستیزی- بدون محتوایی از پیش آماده شده، موجب شده است این مفهوم عمیق که روح حاکم بر بسیاری از فیلم‌های سینمایی دنیاست بخوبی انتقال داده نشود. «مبارزه» اگرچه در مواجهه با «کبر»، «خودبرتربینی» و «ظلم» معنا می‌شود اما برای بسیاری هنوز به منزله یک امر انتزاعی و بدون مصداق ارزش‌گذاری می‌شود! و در واقع نتیجه همین عدم توجه به مصادیق است که موجب می‌شود در روزهای سخت مذاکره با دشمن قوی پنجه، کارگردان ایرانی راضی شود پای بیانیه «هر توافقی بهتر از عدم توافق است» را امضا کند. حال آنکه کمتر در میان فیلمسازان آمریکایی یا اروپایی می‌بینیم در مواجهه با دشمن از چنین لطافتی برخوردار باشند. برای آنهایی که فیلم سینمایی «تاریک‌ترین ساعت» را دیده‌اند، این نوشته ملموس‌تر است، آنجا که از زبان چرچیل گفته می‌شود: «وقتی سرت در دهان ببر است نمی‌توانی با او منطقی حرف بزنی»! از این منظر سفارش روز گذشته رهبری به دانشجویان و دانش‌آموزان قابل توجه است: نظریه‌ «مقاومت در مقابل دشمن قوی‌پنجه» را تبلیغ کنید!
 

گروه سیاسی: فرارسیدن 5 نوامبر و آغاز دور جدید تحریم‌های ضدایرانی آمریکا موجب شد وزارت امور خارجه طی بیانیه‌ای نسبت به این اقدام آمریکا واکنش نشان داده و از بازگشت تحریم‌ها انتقاد کند. با این حال ادبیات به‌کار رفته در این بیانیه، بر نگرانی‌ها پیرامون نوع نگاه حاکم بر دستگاه سیاست خارجی در قبال دشمنی‌های آمریکا افزوده است.
به گزارش «وطن امروز»، در این بیانیه که روز گذشته منتشر شده است، بارها و بارها از عبارت «رژیم ترامپ» به‌عنوان عامل دشمنی‌ها علیه ایران استفاده شده و نه حاکمیت آمریکا. به عنوان مثال در بخشی از این بیانیه می‌خوانیم: «رژیم ترامپ در ادامه قانون‌شکنی‌ها و قلدرمآبی‌های آشکار خود روز گذشته پایان دوره به‌اصطلاح تنفس 6 ماهه برای اجرایی شدن کامل تحریم‌هایی که این رژیم در روز هشتم ماه مه ‌با خروج غیرقانونی از برجام مجددا علیه کشورمان وضع کرده بود را اعلام کرد». یا در بخش دیگری از بیانیه آمده است: «وزیر خارجه رژیم ترامپ در سخنان خود در روز جمعه از عبارت «حداکثر فشار» بر ایران سخن گفت».
از این نوع عبارات که به دفعات در بیانیه وزارت امور خارجه مشاهده می‌شود، اینطور برداشت می‌شود که دستگاه سیاست خارجی کشورمان، اساسا حاکمیت ایالات متحده آمریکا را به عنوان دشمن ایران و عامل تحریم‌ها نمی‌شناسد، بلکه مسبب همه این دشمنی‌ها را یک اقلیت محدود در ساختار سیاسی آمریکا می‌داند که نسبتی با کلیت این سیستم نداشته و برخوردشان با جمهوری اسلامی، برخوردی بی‌سابقه و استثنایی است! اینگونه به نظر می‌رسد که مسؤولان دیپلماسی دولت که زمانی دوگانه عجیب «دموکرات خوب – جمهوری‌خواه بد» را ابداع کرده بودند، همچنان در همان ذهنیت‌های ناقص خود از واقعیت‌های حاکم بر ساختار سیاسی آمریکا باقی مانده و نمی‌خواهند این واقعیت را بپذیرند که نوع مواجهه دولت ترامپ با ایران، نمایی صریح، بی‌پرده و دور از «دستکش مخملین»  دموکرات‌هاست.
این نوع نگاه وزارت امور خارجه به حاکمیت آمریکا البته موضوعی مسبوق به سابقه است و در سال‌های پس از ریاست‌جمهوری ترامپ، محمدجواد ظریف همواره از عبارت «رژیم ترامپ» استفاده می‌کرده و نه «دولت آمریکا». به عنوان مثال ظریف شهریورماه گذشته در توئیتی تاکید کرد: «تذبذب رژیم ترامپ واقعا به یک کمدی تبدیل شده است. یک هفته، محور ادعاهای آن این است که ما منابع‌مان را در خارج از کشور به تاراج می‌دهیم و هفته بعد ادعا می‌کند که به اندازه کافی برای حمایت از فلسطینی‌ها هزینه نمی‌کنیم! بالاخره یکی را انتخاب کنید».
ظریف همچنین آذرماه سال گذشته در واکنش به تهدید آمریکا علیه دیگر اعضای سازمان ملل و لحن سند راهبرد امنیت ملی آمریکا درباره ایران، در توئیتر نوشت: «رژیم ترامپ با تهدید کسانی که جرأت می‌کنند در برابر خواسته‌های قلدرانه او بایستند، نشان می‌دهد چقدر دموکراسی را خوار می‌شمارد و همزمان گستاخانه ایران را «دیکتاتوری» می‌خواند».
از سوی دیگر، محدود کردن دشمنی‌های آمریکا علیه ایران به یک گروه خاص و اقلیت در آمریکا که به طور ضمنی، تطهیر جنایت‌ها و دشمنی‌های 40 ساله حاکمیت آمریکا علیه کشورمان را هم به دنبال دارد، گویای این واقعیت است که دستگاه محمدجواد ظریف هنوز و همچنان دل در گرو آمریکا و کدخدای جهان داشته و امیدوار است با «استثناسازی از ترامپ» و تیم او، همچنان بستر رابطه با دولتی غیر از ترامپ را از دست ندهد. دیدارهای متعدد ظریف با کری در 2 سال گذشته به‌رغم نهی رهبر معظم انقلاب از هرگونه مذاکره با آمریکایی‌ها در هر سطح در همین چارچوب فهم می‌شود. مواضع ظریف و وزارت امور خارجه در استثناسازی دولت ترامپ اما در حالی به سیاست ثابت و حاکم در دستگاه سیاست خارجی کشورمان تبدیل شده که محمدجواد ظریف پیش از این اذعان کرده بود آمریکا در دوره اوباما نیز به تعهدات خود در قبال ایران عمل نکرده است. ظریف 7 مردادماه 97 در نخستین همایش مشترک سفیران و رئیسان نمایندگی جمهوری اسلامی ایران با فعالان بخش خصوصی، گفته بود معتاد بودن آمریکایی‌ها به تحریم، باعث شد در دوران اوباما نیز آنها وظایف و تعهدات‌شان را اجرا نکنند.
آمریکا فاقد استقلال سیاسی است
روز گذشته وزارت امور خارجه کشورمان چنانکه گذشت درباره اعمال مجدد تحریم‌های آمریکا بیانیه‌ای صادر کرد. در این بیانیه آمده است: رژیم ترامپ در ادامه قانون‌شکنی‌ها و قلدرمآبی‌های آشکار خود روز گذشته پایان دوره به‌اصطلاح تنفس 6 ماهه برای اجرایی شدن کامل تحریم‌هایی که این رژیم در روز هشتم ماه مه ‌با خروج غیرقانونی از برجام مجددا علیه کشورمان وضع کرده بود را اعلام کرد. این اقدام اگرچه به لحاظ عینی و عملی نسبت به دوره 6 ماهه اخیر تبعات منفی اندکی برای اقتصاد ایران به دنبال خواهد داشت اما برای رژیم حاکم بر آمریکا یک سقوط اخلاقی و سیاسی بزرگ محسوب می‌شود. این اقدام به تنهایی نقض برجام، نقض قطعنامه شورای امنیت، نقض دستور دیوان بین‌المللی دادگستری، تقابل با اراده صریح اکثریت قریب به اتفاق کشورهای جهان و بی‌توجهی به اصول انسانی، حقوقی و اخلاقی است. همچنین این اقدام بار دیگر به همه اعضای جامعه جهانی بویژه به کشورهای «متحد» و «شریک» آمریکا نشان داد این دولت نه فقط وقعی به قواعد و هنجارهای بین‌المللی نمی‌نهد، بلکه سایر کشورهای قانونمند را به دلیل پایبندی به تعهدات و قواعد بین‌المللی مجازات می‌کند، و این شامل کشورهای دوست و متحد آمریکا نیز می‌شود. کشورهایی که از قضا لبه تیز تحریم‌های اخیر متوجه شرکت‌ها و بانک‌های آنهاست. آمریکا همچنین نشان داد حتی یک دولت بزرگ و قدرتمند به لحاظ نظامی و اقتصادی، می‌تواند فاقد استقلال سیاسی باشد و در طراحی و اجرای سیاست خارجی خود نقش مجری خواسته‌های برخی رژیم‌های خارجی را ایفا کند.
در ادامه این بیانیه، برخی اقدامات ضدایرانی آمریکا در 40 سال گذشته بازخوانی و تصریح شده است: معلوم نیست در عالم سیاست داخلی آمریکا چه می‌گذرد که دولتمردان این کشور هیچ یک از تجربیات نادرست اسلاف خود نمی‌آموزند و گویی هر رئیس‌جمهور این کشور خود باید تمام سیاست‌های غلط قبلی را دوباره تکرار کند تا به همان نتایج نامطلوب برسد و ناکارآمدی رویکردهای غلط را به چشم خود تجربه کند. وزیر امور خارجه رژیم ترامپ در سخنان خود در روز جمعه از عبارت «حداکثر فشار» بر ایران سخن گفت و در عین ابراز خوشحالی چندباره از تاثیرگذاری این فشارها بر اقتصاد ایران و بر زندگی مردم ایران، با غیرحرفه‌ای‌ترین و کودکانه‌ترین عبارت‌ها تلاش کرد این فشار حداکثری را متوجه مردم ایران نداند. ایشان ظاهرا غافل است که روسای جمهور قبلی آمریکا نیز هر کدام به نوبه خود سیاست فشار بر ایران و بر مردم صبور و مقاوم ایران را دنبال کرده بودند، آن هم با درجاتی به مراتب فراتر از آنچه وی «حداکثر فشار» نام نهاده است. گذشتگان آقای ترامپ در 4 دهه اخیر از هیچ فشار و رفتار غیرانسانی در قبال ایران و ایرانیان دریغ نکرده‌اند که اکنون ابزار فشار بیشتری برای آقای ترامپ و اطرافیانش باقی مانده باشد. از حمله مستقیم نظامی به هواپیمای مسافری و سکوهای نفتی ایران گرفته تا حمایت کامل از پست‌ترین دشمنان ایران از جمله صدام، منافقین و سایر گروه‌های تروریستی، تجزیه‌طلب و نژادپرست، از تحریم‌های به اصطلاح
«فلج کننده» تا ترور دانشمندان هسته‌ای، همه و همه در کارنامه روسای جمهور مختلف آمریکا به چشم می‌خورد. این فشارها و دشمنی‌ها تا امروز اگرچه موجب وارد آمدن رنج بسیار بر مردم بیگناه، کودکان، بیماران و اقشار آسیب‌پذیر ایران شده است اما نتوانسته حتی ذره‌ای در اراده این مردم برای تداوم مسیر استقلال و ایستادگی در برابر فشار اجنبی خلل ایجاد کند. وزارت امور خارجه همچنین اعمال غیرقانونی تحریم‌های آمریکا را محکوم کرد و با اشاره به مذاکرات ایران با کشورهای اروپایی و چین و روسیه نوشت:  از بیانیه مشترک خانم موگرینی، وزرای خارجه و وزرای خزانه‌داری 3 کشور اروپایی و نیز بیانیه‌ها و مواضع دولت‌های روسیه و چین در قبال اقدام غیرقانونی آمریکا و تعهد آنها به حفظ کانال‌های مالی با ایران و تداوم صادرات نفت و گاز کشورمان استقبال کرده و آن را گامی صحیح در مسیری درست می‌دانیم. پیشرفت‌های حاصله در زمینه اجرایی کردن تعهدات سیاسی این کشورها برای تامین منافع اقتصادی ایران مورد توجه جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. بدون تردید تداوم حیات برجام در گرو عملیاتی شدن و موفقیت این تدابیر می‌باشد. امروز ایران به عنوان یک بازیگر قدرتمند و مسؤولیت‌پذیر در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی، در تعامل و همکاری با سایر دولت‌های معتقد به چندجانبه‌گرایی، با تکیه بر اصل احترام متقابل، به دنبال آینده‌ای بهتر برای مردم ایران، منطقه غرب آسیا و جهان در کلیت آن است.
 در پایان این بیانیه آمده است: قویا اطمینان دارد جمهوری اسلامی ایران با همکاری کشورهای دوست قادر است با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی و توان بین‌المللی خویش این چالش را نیز با خرد و تدبیر پشت سر بگذارد و اجازه ندهد رژیم ترامپ که سیاست خارجی آمریکا را از هرگونه اصول تهی کرده است به اهداف نامشروع خود نایل آید. جمهوری اسلامی ایران بار دیگر توجه همگان را به خطراتی که این رژیم قانون‌گریز برای انسانیت، آینده نسل‌های بشر و زیست انسانی روی کره زمین به همراه آورده است جلب کرده و اعتقاد دارد باید دولت‌های متعهد و مسؤولیت‌پذیر در جهان همکاری در جهت مهار تهدیدهای این رژیم را در دستورکار خویش قرار دهند.
 

گروه بین‌الملل: ماجرای قتل و خودکشی شهروندان سعودی تمامی ندارد؛ پس از آنکه یک ماه پیش خبر به قتل رسیدن جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد بن‌سلمان به سرخط خبرها مبدل شد، کسی فکرش را هم نمی‌کرد 2 خواهر با ملیتی سعودی از ترس بازگشت به رژیم بن‌سلمان در رودخانه هادسون با دستان بسته غرق شوند. پلیس تایید نکرده است آنها خودکشی کرده‌‌اند اما شاهدان عینی می‌گویند این دو خواهر را مشغول دعا در روز 24 اکتبر در پارکی در نزدیکی رودخانه دیده‌‌‌اند؛ مکانی که جنازه آنها نیز در این محل پیدا شد. «جنازه‌ها دستان‌شان بسته بود!» این جمله را در حالی سخنگوی پلیس اعلام کرد که کنسولگری سعودی گفته است از هر کمکی که از ماجرای رازآلود این قتل پرده بردارد، دریغ نمی‌کند. عربستانی‌ها تحت فشارهای شدیدی قرار دارند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛ از یک‌سو قتل روزنامه‌نگار منتقد سعودی در کنسولگری‌شان در ترکیه و از سوی دیگر جنازه 2 شهروند عربستانی که روی دستان‌شان مانده است. ماجرا از آن قرار است که این دو خواهر 16 و 24 ساله که مادرشان در واشنگتن زندگی می‌کند، قصد بازگشت دستوری به عربستان را نداشتند. سعودی‌ها از طریق سفارت خود در آمریکا به این دو خواهر دستور داده بودند آمریکا را ترک کنند و به وطن بازگردند؛ وطنی که البته در آن جلادان آل‌سعود منتظر قتل هر عنصری هستند که ساز ناکوکی علیه بن‌سلمان می‌نوازد. جسد این دو خواهر عربستانی روز 24 اکتبر (دوم آبان) کشف شد. آخرین‌باری که آنها در منزل خانوادگی‌شان در ایالت ویرجینیا دیده شده بودند 30 نوامبر سال گذشته بود. گزارش‌‌های رسانه‌‌های آمریکایی می‌گوید این دو خواهر به‌خاطر آزار جسمی در آمریکا قصد پناهندگی داشته‌‌‌اند. نباید از نظر دور داشت هیات حاکمه عربستان با ایده بلندپروازانه 2030 قصد داشت خود را یک مدافع حقوق زنان معرفی کند؛ کشوری که زنان در آن تا پیش از این نه حق رانندگی داشتند و نه هیچ حقوق شهروندی دیگر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. سناریوی هالیوودی بن‌سلمان تا چند ماه بسیار سرگرم‌کننده بود‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛ نمایش زنان در حال رانندگی یا تماشای فیلم‌‌های غربی در سینماها از جمله مواردی بود که بن‌سلمان تلاش می‌کرد از آنها به عنوان الگویی در جهت معرفی خود به عنوان یک دیکتاتور مصلح استفاده کند اما تمام نقشه‌‌‌‌هایش بر آب شد، چرا که نه‌تنها زنان از سعودی گریزان هستند، بلکه 2 شهروند عربستانی ضمن «نه» به اصلاحات 2030 از ترس بازگشت به رژیم «تجاوز و ترور» مجبور هستند ساعت‌ها نیایش کنند و اکنون سرنوشت آنها مشخص نیست. از اینکه پلیس آمریکا برای سرپوش گذاشتن روی جنایت سعودی‌ها و جلوگیری از علنی شدن بیشتر این پرونده در فاصله 2 روز مانده به انتخابات میان‌دوره‌ای سنا تحت فشارهای شدید قرار دارد، می‌توان به عمق این فاجعه پی برد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. از سوی دیگر سرپوش گذاشتن روی ماجرای قتل جمال خاشقجی با سناریوی‌‌های سه‌گانه‌ای که تاکنون از عربستان سعودی شنیده‌‌‌‌‌ایم هم نتوانسته افکار عمومی جهان را متقاعد کند. در این میان گزارش پلیس آمریکا و حذف اخبار مربوط به قتل احتمالی این دو خواهر سعودی ارتباط مستقیمی با روابط آمریکا و عربستان و انتخابات میان‌دوره‌ای دارد که 6 نوامبر (سه‌شنبه) برگزار خواهد شد. اگر ترامپ بتواند در این انتخابات پیروز شود قادر خواهد بود برنامه‌‌های بلندپروازانه خود را در داخل آمریکا با قدرت بیشتری پیگیری کند، همان‌طور که عضویت برت کاوانا در دادگاه عالی آمریکا توانست اعتبار بیشتری به جمهوری‌خواهان دهد. البته در موضوع حمایت‌‌های دولت ترامپ از ولیعهد سعودی نباید از نظر دور داشت که لاپوشانی کردن ماجرای قتل 2 خواهر سعودی در کنار حمایت از بن‌سلمان در ماجرای قتل خاشقجی مساله‌ای غیر قابل انکار است و مخالفان ترامپ در آمریکا می‌دانند برای ضربه زدن به او می‌توانند از ناشی‌گری‌‌های ولیعهد سعودی استفاده کنند. در همین رابطه روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی نوشت، محمد بن‌سلمان موقعیت خودش را نه به لطف ویژگی‌های دولت در این کشور، بلکه به لطف حمایت دولت ترامپ حفظ کرده است. 3 منبع آگاه از محتوای رایزنی‌هایی که اخیرا داخل کاخ سفید انجام شده، گفتند دولت آمریکا تصمیم گرفته ولیعهد را درباره قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار و منتقد عربستانی رها نکند. مسؤولان در نیویورک‌تایمز تاکید کردند بن‌سلمان در تماس تلفنی که نهم اکتبر با جرد کوشنر، داماد و مشاور ارشد ترامپ و جان بولتون، مشاور امنیت ملی کاخ سفید داشته، جمال خاشقجی را اسلام‌گرای خطرناک وابسته به اخوان‌المسلمین خوانده است. منابع آگاه گفتند دولت ترامپ سهم زیادی در حمایت از بن‌سلمان به عنوان مهم‌ترین مهره برای اجرای دستورکار سیاسی خود در منطقه دارد، همچنین آمریکا در این‌باره اخیرا درخواست‌هایی از سوی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل و عبدالفتاح سیسی، رئیس‌جمهوری مصر دریافت کرده است و کاخ سفید در این شرایط تصمیم گرفته قدرت بن سلمان را محدود نکند، بلکه به جای آن یک موضع احتیاطی را اتخاذ کرده و به دولت‌های منطقه پیوسته که تاثیر احتمالی مساله خاشقجی بر موقعیت بن‌سلمان را ارزیابی و راه‌های استفاده از آن را بررسی می‌کنند. همان‌طور که اشاره شد مخفی‌کاری بر سر قتل احتمالی 2 خواهر سعودی می‌تواند بخشی از سناریوی امتیاز‌‌‌گیری از بن‌سلمان باشد. بن‌سلمان در حال حاضر نیازمند آن است که وجهه بین‌المللی خود را بازپس گیرد، به همین جهت برای احیای این چهره به کمک‌‌های خارجی نیاز دارد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. این کمک‌ها در ازای امتیازاتی است که وی به شرکای سابق خارجی‌‌‌‌اش می‌دهد.

اردوغان: قتل خاشقجی با دستور بالاترین مقام‌های سعودی انجام شد
رئیس جمهوری ترکیه اعلام کرد دستور قتل جمال خاشقجی از عالی‌ترین سطح در حکومت عربستان صادر شده اما ملک سلمان از شبهه ارتکاب این جنایت خارج است. رجب‌طیب اردوغان در یادداشتی در روزنامه واشنگتن‌پست نوشت: می‌دانیم مرتکبان قتل در بین ۱۸ بازداشتی در عربستان هستند و همچنین می‌دانیم این افراد به منظور اجرای اوامر صادره به آنها به ترکیه آمدند و خاشقجی را کشتند و کشور را ترک کردند. رئیس‌جمهوری ترکیه در ادامه این یادداشت آورده است: ما در نهایت می‌دانیم که این دستور از سوی عالی‌ترین سطح در دولت عربستان صادر شده است اما هرگز احساس نکردیم ملک سلمان، پادشاه عربستان این دستور را داده باشد. وی همچنین نوشته: بر اساس این داده هیچ دلیلی نمی‌بینم بگویم ملک سلمان دستور قتل او را صادر کرده باشد و قتل او را بیانگر سیاست رسمی عربستان نمی‌دانم و از این رو پنداشتن اینکه قتل خاشقجی مشکلی بین 2 کشور ایجاد می‌کند، تصور غلطی است. اردوغان تصریح کرد: یک ماه بعد از قتل او ما همچنان نمی‌دانیم جسدش کجاست، چرا که تدفین جسد او باید دست‌کم بر اساس آداب اسلامی به شیوه‌ای مناسب انجام شود. اردوغان در این یادداشت تحت عنوان «عربستان همچنان باید به سوالات بسیاری درباره قتل جمال خاشقجی پاسخ دهد» نوشت: عملیات قتل شامل گروه‌های بسیاری از مسؤولان امنیتی سعودی می‌شد. من خواهان شناسایی کسانی که قاتلان را فرستاده و دستور قتل خاشقجی را داده‌اند، هستم.

صادق فرامرزی: دومینوی انتخاب شهردار جدید برای تهران با رسیدن به گزینه پرحرف و حدیث «عباس آخوندی»، وزیر مستعفی و ناکام راه‌وشهرسازی دولت یازدهم و دوازدهم به مرحله‌ای حساس و صدالبته خطرناک‌تر از گذشته رسیده است. در شرایطی که تهران بیش از هر زمان دیگری به ثبات و آرامش مدیریتی برای عبور از دوران مدیریت چندماهه شهرداران نیازمند است، مواضع و مصاحبه‌های تعدادی از اعضای شورای شهر تهران مؤید آن است که در میان اسامی مطرح‌شده، نام عصبانی‌ترین وزیر دولت روحانی دارای بیشترین حد از مقبولیت و اجماع است. در این میان محمد سالاری، عضو شورای شهر تهران پیرامون وضعیت شهردار آینده اعلام کرد: «هر یک از اعضای شورای شهر می‌توانستند 5 نفر را به عنوان گزینه شهرداری معرفی کنند که در این میان  تعداد اعضایی که آقای آخوندی را انتخاب کردند، بیشتر بوده است». زهرا صدراعظم نوری، دیگر عضو این شورا نیز با بیان اینکه «به نظر من آخوندی می‌تواند یک گزینه مناسب برای شهرداری تهران باشد»، فرضیه قطعی بودن گزینه عباس آخوندی برای شهرداری تهران را تبدیل به یقین کرد.
عباس آخوندی گزینه‌ای مناسب برای شهرداری تهران نیست. این گزاره را می‌توان با نیم‌نگاهی کوتاه بر روند مدیریتی او در 5 سال گذشته استنتاج کرد. نگاه مدیریتی آخوندی که جلوه‌ای تمام‌عیار از نگاه مدیریتی قوه مجریه نیز محسوب می‌شود، نگاهی معطوف به آزادسازی بی حد و حصر همه امور به نفع «بازار» و دل بستن به سفته غیرنقدی است که روزی از جانب دست نامرئی بازار وصول می‌گردد. آخوندی اساسا نهادهای اجرایی را به جای آنکه وسیله‌ای در جهت حل مشکلات عمومی بپندارد به عنوان جاده صاف‌کنی برای هموار شدن راه یک الیگارشی اقتصادی می‌داند؛ ولخرجی ناکام وی در عرصه ناوگان هوایی و بی‌اعتنایی‌اش نسبت به مطالبه عمومی مسکن به عنوان نمونه‌ای روشن از این مساله قابل مشاهده است. آخوندی علاوه بر ویژگی‌های شخصیتی از قبیل پرخاشگری، طلبکاری دائمی، هجو کردن منتقدان و... در عرصه مدیریتی نمادی تمام‌عیار از یک مدیریت اشرافی با پس‌زمینه فکری نئولیبرالیسم کاریکاتوری است که در صورت به دست گرفتن مدیریت شهری پایتخت قطعا رویه‌ای غیر از رویه مدیریتی 3 دهه اخیر خود نخواهد داشت. تهران تحت مدیریت آخوندی به جای آنکه دائم با افتتاح پروژه‌های جدید در جهت خدمت‌رسانی مواجه شود باید منتظر واگذاری‌های پیاپی بخش‌های عمومی از قبیل بزرگراه‌ها، پارک‌ها و... به یک بخش خصوصی نزدیک به جریان سیاسی شهردار تهران باشد، تهرانی که مدل توسعه آنها بر مبنای گران‌سازی شهر در جهت تبدیل‌شدن به مزیتی مکانی برای ثروتمندان را ببیند، هیچ‌گاه خدمت‌رسانی و افزایش رفاه عمومی را به عنوان عاملی به نفع همه شهروندان نمی‌بیند؛ مجموعا تهرانی که شیوه مدیریتی مشابه با وزارت راه‌وشهرسازی را تجربه کند، نمی‌تواند تهرانی برای همه ساکنان خود باشد، چرا که با استناد به نامه استعفای وزیر سابق این وزارتخانه راه توسعه از مسیری جز مکتب فکری وی عبور نخواهد کرد.
با تمام این ملاحظات، علت اصلی اجماع بر آخوندی از جانب اعضای شورای شهر چیست؟ شورایی که در فاصله زمانی یک سال و 2 ماه مدیریت شهری تهران را به 4 نفر سپرده است با چه نگاهی می‌خواهد برای پنجمین بار دست به چنین قمار شکست خورده‌ای بزند؟ آیا مطرح کردن آخوندی بر سر زبان‌ها برای به مرگ گرفتن و به تب راضی کردن مردمی است که از مدیریت فعلی و به عبارت بهتر بی مدیریتی تهران خسته شده‌اند؟ آیا می‌توان انتخاب آخوندی را به منزله انتقام سیاسی شورای پنجم بابت عدم همراهی با دور زدن قانون و مستثنا شدن افشانی دانست؟
حقیقت امر آن است که جواب عمده این سوالات در نسبت با یکدیگر مشخص می‌شود، به عبارت دیگر تا نگاهی جامع به مجموعه تصمیمات شورای پنجم نداشته باشیم نمی‌توانیم ماهیت این تصمیم‌گیری را شناسایی کنیم.
شورای اصلاح‌طلب پنجم از بدو تشکیل خود مسیری مبتنی بر اصالت «خبرسازی» به جای «پاسخگویی» را در پیش گرفته است؛ عرصه خدمت‌رسانی و پروژه‌های شهری در یک‌سال گذشته با اقدامات پرسروصدا و کم‌اهمیتی همچون تغییر نام خیابان‌ها، توئیت‌های سیاسی اعضا و... به شکلی عجیب به حاشیه مباحث شهری رانده شده است. بیجا نیست که حتی انتخاب گزینه‌های از پیش شکست خورده‌ای همانند «محمدعلی نجفی» را نیز بر همین مبنا مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهیم. بر این مبنا در شرایط فعلی انتخاب شهرداری برخلاف رویه شکست خورده شهرداران پیشین نه‌تنها حرکت در مسیری خلاف مسیر فعلی است، بلکه اعترافی به اشتباه بودن راه طی شده یک‌سال اخیر است که برای حیثیت سیاسی شورا پسندیده نیست.
مطلق بودن ترکیب شورای پنجم از جناح سیاسی اصلاح‌طلب و نبود رابطه‌ای میان انتخاب آنها با نظارت استصوابی شورای نگهبان باعث شده عمده‌ترین پاسخ این جریان به ناکارآمدی مدیریتی‌اش در افکارعمومی رنگ ببازد. به عبارت دیگر شور یا بی‌نمک بودن‌ آش شهرداری تهران بی‌واسطه به آشپز آن بازخواهد گشت و همین مساله باعث آن می‌شود تا حجم عمده‌ای از تلاش شورای پنجم برای انتخاب شهردارهایش معطوف به درگیر کردن باقی نهادها با شخص شهردار برای پیدا کردن جانشینی به جای شورای نگهبان برای فرار از پاسخگویی باشد. تلاش‌های عمده برای سیاسی جلوه دادن استعفای نجفی و حتی در نهایت رای منفی و سپس مثبت دادن به استعفای وی و تفسیر آن به قدردانی(!) از زحمات شهردار مستعفی همه گواهی بر صدق این فرضیه محسوب می‌شود. بر این مبنا پیش کشیدن گزینه‌ای که حاشیه‌آفرینی سیاسی‌اش بر روند اجرایی مدیریت وی می‌چربد، می‌تواند ظرفیت درگیرسازی شهرداری تهران با سایر نهادها و سپس ارتباط دادن ضعف مدیریتی به دخالت باقی نهادها را برای فرار از پاسخگویی فراهم کند.
سرنوشت گره خورده مدیریت شهری تهران با مصالح سیاسی اعضای شورای پنجم در عین آنکه یادآور فرجام تلخ شورای اول شهر تهران است، نمونه‌ای کامل از یک «لجاجت سیاسی» برای ماهیگیری از رودخانه گل‌آلودی است که در خیابان بهشت جاری شده است. به زبان ساده انتخاب گزینه‌ای همانند آخوندی برای شهرداری تهران جلوه‌ای تمام‌عیار از شکست عامدانه برای غیرقابل دسترس دانستن پیروزی است.

سیدیاسر جبرائیلی: امروز نمایندگان مجلس شورای اسلامی به بررسی طرح «راه‌اندازی و استفاده از پیام‌رسان‌‌های مالی و انعقاد پیمان‌‌های پولی دو و چندجانبه در تجارت خارجی» خواهند پرداخت. این طرح که یک فوریت آن 11 تیرماه سال جاری به تصویب نمایندگان رسیده بود، در جلسات شهریورماه کمیسیون‌‌های اقتصادی، امنیت ملی و سیاست خارجی و برنامه، بودجه و محاسبات رد شده است. از آنجا که اجرایی شدن مفاد این طرح در بی‌اثرسازی تحریم‌های آمریکا نقش بسیار مهمی ایفا خواهد کرد، عنایت به نکات ذیل از نمایندگان محترم مجلس در جریان بررسی طرح در صحن علنی انتظار می‌رود.
1- کمیسیون‌‌های فوق‌الذکر در رد ماده 3 این طرح [مربوط به انعقاد پیمان‌‌های پولی]، استدلال کرده‌‌اند اولا در ماده 13 قانون 5 ساله ششم توسعه دولت مکلف به انعقاد پیمان‌‌های پولی شده است و نیازی به قانون جدید نیست، ثانیا بانک مرکزی انعقاد این پیمان‌ها را در دستور کار دارد، ثالثا الزام دولت برای این منظور به مصلحت نیست. استدلال نخست کاملا موجه است. یعنی وقتی قانونی برای موضوعی وجود دارد، وضع قانون جدید با همان محتوا کار بیهوده‌ای است. گزارش کمیسیون اقتصادی مجلس به‌درستی اشاره کرده است که «اشکال اصلی در مسأله پیمان‌‌های پولی، ناشی از اجراست».1 این سخن دقیق اما ناقض 2 استدلال بعدی یعنی «در دست اجرا بودن این پیمان‌ها از سوی بانک مرکزی» و «به مصلحت نبودن الزام دولت» در این‌باره است. اگر این پیمان‌ها از سوی بانک مرکزی در دست انعقاد است، چرا کمیسیون اقتصادی صراحت دارد مشکل این پیمان‌ها در حوزه اجراست؟ اساسا شاید همین اهمال در اجرا، انگیزه ارائه طرح جدید با وجود قانون قبلی بوده است. نظر کمیسیون برنامه و بودجه نیز که «الزام دولت به مصلحت نیست» بیشتر شبیه یک طنز است تا نظر کارشناسی؛ چه، اگر انعقاد این پیمان‌ها تکلیف قانون برنامه ششم است، دولت ملزم به اجرای قانون است و این سخن که «الزام دولت به مصلحت نیست»، خود نقض قانون برنامه ششم است. لذا در زمینه پیمان‌‌های پولی دوجانبه باید گفت طبیعتا با وجود قانون برنامه توسعه، نیازی به قانون جدید نیست، اما آنچه بر عهده مجلس است، نظارت بر اجرای ماده 13 قانون 5 ساله ششم توسعه و پیگیری اجرای این قانون توسط دولت است.
2- اما درباره ماده 2 طرح که مربوط به استفاده از پیام‌رسان‌‌های مالی جایگزین سوئیفت است، نباید از کنار مسأله به‌سادگی عبور کرد. یک روایت متواتر و معتبر از وضعیت سوئیفت پس از اجرایی شدن برجام این بوده که سوئیفت برای ایران باز شده اما بانک‌‌های بزرگ خارجی از دریافت پیام از مبدأ ایران یا ارسال پیام به مقصد ایران از طریق سوئیفت خودداری کرده‌‌‌اند. دلیل این امر روشن است. سازمان سیا و وزارت خزانه‌داری آمریکا از سال 2002 تحت برنامه TFTP (برنامه رهگیری تامین مالی تروریسم) به تمام اطلاعات مبادله شده از طریق سوئیفت دسترسی دارند. سال 2006 جار و جنجالی در اروپا به پا شد که این دسترسی آمریکا، نقض قوانین حریم خصوصی بلژیک و اتحادیه است.2 پیرو این مباحث، از سال 2009 سوئیفت ذخیره دسته‌ای از اطلاعات کاربران خود در سرورهای آمریکایی را متوقف کرد اما آمریکایی‌ها مذاکره با اروپا برای یک توافق در این زمینه را آغاز کرده و درنهایت اواسط سال 2010 این توافقنامه در پارلمان اروپا به تصویب رسید تا با اعمال برخی محدودیت‌ها (مانند ممنوعیت Data Mining)، دسترسی مجدد به آمریکا داده شود.3 نتیجه اینکه باید بدانیم علت عدم همکاری بانک‌‌های خارجی با وجود رفع تحریم سوئیفت در دوره پس از برجام، اشراف آمریکا بر پیام‌‌های مبادله‌شده از طریق سوئیفت است. مع‌الاسف در دوره‌ای حتی بانک‌‌های داخلی نیز برای انتقال پیام بین‌بانکی میان خود از سوئیفت استفاده کرده‌‌اند و دسترسی سازمان سیا و وزارت خزانه‌داری آمریکا به این اطلاعات در کنار اطلاعات مبادلات خارجی، شناسایی و اعمال تحریم بر افراد حقیقی و حقوقی ایرانی یا مرتبطان با آنها را تسهیل کرده است. اگر آمریکا با وجود بازگرداندن تحریم‌‌های خود، دسترسی ایران به سوئیفت را تحریم نکرد، دقیقا به این دلیل است که قصد دارد بر مبادلات سایر اعضای برجام با ایران اشراف داشته و از این ابزار برای جلوگیری از انتفاع بخش تحریمی ایران از تجارت خارجی استفاده کند. «الیزابت روزنبرگ» از مقامات وزارت خزانه‌داری آمریکا در دوره اوباما می‌گوید: «حامیان توافق هسته‌ای معتقدند باقی ماندن ایران در سوئیفت می‌تواند موجب افزایش اطلاعات درباره تراکنش‌‌‌هایی شود که از سوی ایران صورت می‌گیرد».4 روزنامه «نیویورک‌تایمز» نیز در دفاع از ادامه دسترسی ایران به سوئیفت نوشت: «اگر سوئیفت پردازش انتقالات پول برای ایران را متوقف نماید، آمریکا اطلاعات کمتری درباره پول‌‌های ورودی و خروجی به ایران خواهد داشت».5
لذا باید توجه داشت حتی اگر آمریکا از برجام خارج نمی‌شد، تکیه بر سوئیفت برای مخابره پیام‌‌های مالی همچنان مانعی در برابر تجارت خارجی ایران بود و باید به سمت ایجاد یک سامانه پیام‌رسان موازی می‌رفتیم. طرحی که امروز نمایندگان مجلس به بررسی آن خواهند پرداخت، یک طرح هوشمندانه برای قطع یکی از بازوهای اعمال تحریم آمریکاست. این طرح از دولت می‌خواهد در همکاری‌‌های دوجانبه و چندجانبه با سایر کشورها اقدام به راه‌اندازی یا استفاده از پیام‌رسان‌‌های مالی اختصاصی نموده یا از پیام‌رسان‌‌های موجود در داخل یا خارج کشور استفاده کند. اگر این اتفاق بیفتد، به تعبیر روزنامه صهیونیستی جروزالم‌پست: «ایجاد یک جایگزین برای سوئیفت، با موفقیت صنعت بانکی ایران را در مقابل اقدامات آمریکا بیمه خواهد کرد».6
طبیعتا اعتیاد نظام بانکی کشور به استفاده از سوئیفت، فاصله گرفتن از آن را برای سیستم مشکل می‌کند و نقل است که برخی بانک‌ها گفته‌‌اند هرچند می‌دانیم این سیستم تحت اشراف آمریکاست، اما باز به استفاده از آن ادامه خواهیم داد. اینجاست که الزام قانونی برای تحرک فعالانه برای مقابله با تحریم برای آن بخش از اقتصاد که رخوت‌زده و منفعل است، ضروری می‌نماید. سوئیفت هیچ چیز جز یک پیام‌رسان مانند هر پیام‌رسان الکترونیکی دیگر نیست و آنچه به آن شهرت و اعتبار داده، حجم بالای استفاده از آن است. دوم نوامبر 2018  [جمعه 11 آبان‌ماه 97]، «آناتولی آسکاکف» رئیس کمیته بازارهای مالی پارلمان روسیه اعلام کرد پیام‌رسان اختصاصی روسیه (SPFS) که با هدف استقلال از نظام مبادلاتی غربی طراحی شده، بشدت در حال مقبولیت یافتن است. وی خبر داد مسکو در حال مذاکره با طرف‌‌های چینی، ایرانی و ترکی است تا این سیستم روسی را به پیام‌رسان‌های داخلی این کشورها متصل کند.7 یعنی روسیه اعلام آمادگی کرده است که سامانه «SPFS» خود را به سامانه «سپام» ایران متصل کند تا در مبادلات دوجانبه مورد استفاده قرار گیرد.
سخن آخر اینکه اگر بخشی از طرح «راه‌اندازی و استفاده از پیام‌رسان‌‌های مالی و انعقاد پیمان‌‌های پولی دو و چندجانبه در تجارت خارجی» [بخش مربوط به پیمان‌‌های پولی] که امروز در مجلس مورد بررسی قرار می‌گیرد، به دلیل وجود قانون قبلی غیرضروری است بخش مربوط به پیام‌رسان‌‌های مالی در این طرح، نه یک ضرورت، که یک اجبار است و با توجه به آنچه گذشت، اگر الزام و تکلیف قانونی در این زمینه وجود نداشته باشد، ممکن است بخشی از سیستم بانکی از عمل به این راهکار روشن و بدیهی به دلیل وابستگی به مسیر گذشته، خودداری کند. ما ابزارهای زیادی برای بی‌خاصیت کردن تحریم‌‌های آمریکا داریم. فضای بین‌‌المللی نیز کاملا برای استفاده از این ابزارها مساعد است و اساسا قابل مقایسه با شرایط سال 90 نیست. امیدواریم امروز مجلس طراحان تحریم در آمریکا را ناکام کند.
پی‌نوشت‌
1-http://rc.majlis.ir/fa/legal_draft /show/1065032
2-http://www.washingtonpost.com /wp-dyn/content/article/2006/09/28/ AR2006092800585.html?noredirect=on
3-https://oeil.secure.europarl. europa.eu/oeil/popups/ficheprocedure.do?lang=en&reference=2010/ 0178(NLE)
4-https://www.washingtonpost.com /business/trump-faces-complaints-that-new-iran-sanctions-are-too-weak/2018/10/27/a7b0ea7a-d9e2-11e8-8384-bcc5492fef49_story.html?utm_term=.2808229ff025
5-https://www.nytimes.com /2018/10/12/business/dealbook/swift-sanctions-iran.html
6-https://www.jpost.com/Opinion /An-alternative-to-SWIFT-will-help-Iran-and-hurt-the-Mideast-566006
7-https://www.rt.com/business /442946-russias-analogue-of-swift/