گروه بین‌الملل: جمعی از اهالی استانبول به همراه اعضای رئیس انجمن رسانه‌ای ترک- عرب در  صحن مسجد فاتح این شهر، تشییع جنازه و نماز میت غیابی برای جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی که در کنسولگری عربستان در استانبول به قتل رسید، به جا آوردند. در این مراسم، یاسین اوکتای، مشاور رئیس جمهور ترکیه نیز حضور داشته و به ایراد سخنرانی پرداخت. با گذشت بیش از یک ماه از کشته شدن خاشقجی، دادستانی سعودی اذعان کرد وی در کنسولگری این کشور توسط 5 تن کشته و جسدش توسط آنها مثله شده است. در همین حال تحقیقات سعودی به این نتیجه رسیده است که معاون دستگاه اطلاعات این کشور دستورات مربوط به قتل خاشجقی را صادر کرده است. در همین حال مراسم نماز میت در مکه مکرمه و مدینه منوره هم برگزار شد و قرار است مراسم ختمی هم برای خاشقجی در ریاض برگزار شود که پسر وی این خبر را تحت فشارهای شدید دستگاه اطلاعاتی سعودی اعلام کرد. ترکیه  از طریق رسانه‌هایش، افکار عمومی جهان را درباره قتل جمال خاشقجی در کنسولگری عربستان در این کشور تغذیه می‌کند. در آخرین افشاگری که توسط رسانه‌های ترکیه‌ای منتشر شده است، ابعاد جدیدی از زوایای قتل جمال خاشقجی به دست تیم ترور عربستانی فاش شد. یک رسانه ترکیه‌ای ابعاد جدیدی از زوایای قتل خاشقجی فاش کرد که نشان می‌دهد قتل جمال خاشقجی کاملا برنامه‌ریزی شده بوده است.
 روزنامه «حریت» ترکیه  روز گذشته گزارش داد دولت این کشور یک فایل صوتی ۱۵ دقیقه‌ای دیگر از مکالمه اعضای تیم ترور درباره نحوه کشتن خاشقجی در داخل کنسولگری سعودی در استانبول در اختیار دارد که شواهد بیشتری از قتل خاشقجی در داخل کنسولگری سعودی در استانبول را شامل می‌شود. بر اساس این گزارش، در این فایل ۱۵ دقیقه‌ای مشخص است اعضای تیم ترور درباره چگونگی قتل خاشقجی قبل از رسیدنش به مقر کنسولگری سعودی با یکدیگر صحبت می‌کنند. بر اساس این فایل، تیم ترور سعودی قبل از رسیدن او به کنسولگری نقشه را مرور می‌کنند و اینکه هر کدام از اعضای این تیم باید چه کاری انجام دهند. تیم ترور ۱۵ نفره پس از قتل خاشقجی تماس‌های بین‌المللی برقرار کردند. این اطلاعات بر داستان ساختگی ریاض مبنی بر اینکه تیم ترور ماموریتش راضی کردن خاشقجی برای بازگشت به عربستان بوده، خط بطلانی می‌کشد و اینکه خاشقجی از سوی تیم ترور به کنسولگری کشانده شده و با کیسه پلاستیکی یا شاید ریسمانی خفه شده است. «نظیف کرمان» رئیس بخش تحقیقات روزنامه صباح ترکیه اخیرا گفته نوارهای صوتی که درباره قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد عربستانی در کنسولگری عربستان در استانبول است و در دست مقامات ترکیه قرار دارد، نشان می‌دهد قاتلان کیسه‌ای را روی سر خاشقجی گذاشته و وی را خفه کرده‌اند و این فایل‌ها لحظات آخر زندگی این روزنامه‌نگار را نشان می‌دهد. وی افزود: آخرین حرف‌های خاشقجی این بود: «دارم خفه‌ می‌شوم، این کیسه را از روی سرم بردارید. من از خفگی می‌ترسم». این آخرین صحبت‌هایش بود و قاتلان او را در عملیاتی که 7 دقیقه طول کشید، خفه کردند. کرمان تصریح کرد: تیم عربستانی مسؤول قتل خاشقجی حین عملیات مثله کردن جسدش، کیسه‌هایی را کف اتاق گذاشتند تا خون به بیرون درز نکند و عملیات مثله کردن به دست صلاح الطبیقی، کارشناس پزشکی قانونی عربستانی در ۱۵ دقیقه انجام شد و بعد جسد مثله شده را در 5 چمدان بزرگ گذاشته و به خودروی وابسته به کنسولگری عربستان منتقل کردند.
رئیس بخش تحقیقات روزنامه الصباح ترکیه اظهار داشت تیم عربستانی با ابزارها و ادواتی به ترکیه آمد و روزنامه صباح بعدا تصاویر این ادوات را منتشر خواهد کرد. «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه روز سه‌شنبه گذشته گفته بود فایل صوتی قتل «جمال خاشقجی» روزنامه‌نگار منتقد سعودی به قدری هولناک بود که حتی افسر اطلاعاتی عربستانی را نیز که به آن گوش داده بود، شوکه کرد. در همین حال روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست که جمال خاشقجی در برهه‌های پایانی زندگی خود در آن قلم می‌زد، در سرمقاله‌ای ضمن انتقاد شدید از روایت اخیر ارائه شده از قتل خاشقجی توسط دادستانی کل عربستان سعودی، از کنگره آمریکا خواست تا زمان روشن شدن پرونده و مجازات عاملان قتل خاشقجی، فروش تسلیحات به ریاض را متوقف کند.  واشنگتن‌پست با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد دولت ترامپ قصد پذیرش روایت سعودی‌ها را دارد، به ذکر تناقضات این روایت با واقعیات موجود پرداخت. به نوشته این روزنامه، فایل صوتی از قتل خاشقجی که به سمع «جینا هاسپل» رئیس سیا نیز رسیده، نشان می‌دهد خاشقجی بلافاصله پس از ورود به کنسولگری عربستان سعودی در استانبول به قتل رسیده، حال آنکه سعودی‌ها ادعا می‌کنند پس از آغاز یک درگیری، سرتیم اعزامی به کنسولگری تصمیم به قتل او گرفته است.
بنا بر این گزارش، از سوی دیگر روایت سعودی‌ها می‌گوید دستور این عملیات را [با هدف بازگرداندن خاشقجی به عربستان] «احمد العسیری» معاون رئیس سازمان اطلاعات صادر کرده و «سعود القحطانی» هم به او مشورت می‌داده است. هر دوی این افراد نزدیک به محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان سعودی هستند و احمد العسیری فردی است که عملیات علیه مردم بی‌دفاع یمن را اعلام کرد. بنا بر روایت سعودی‌ها هیچ‌کدام از این افراد در این قتل دست نداشته‌اند و گول تیم اعزامی را خورده‌اند که مدعی بودند خاشقجی زنده از کنسولگری خارج شده است اما فایل صوتی منتشر شده که نیویورک‌تایمز از آن گزارش تهیه کرده است، شخصی می‌گوید به رئیس بگو ماموریت انجام شد. به نوشته نیویورک‌تایمز، مقامات اطلاعاتی آمریکا بر این باورند رئیس همان بن‌سلمان است. واشنگتن‌پست با اشاره به اینکه تحریم‌های روز پنجشنبه آمریکا حتی العسیری را دربرنمی‌گیرد، به کنگره گفته است تمام قراردادهای نظامی با سعودی‌ها را متوقف کند تا اینکه تحقیقاتی بین‌المللی درباره قتل انجام شود. در همین حال عفو بین‌الملل اعلام کرد نتایج تحقیقات دادستان کل عربستان درباره قتل خاشقجی، معتبر نیست. این نهاد بین‌المللی خواهان انجام تحقیقات بین‌المللی مستقل شد. عفو بین‌الملل در توئیتی نوشت: دادستان کل عربستان خواهان اعدام 5 متهم قتل خاشقجی شده است اما تحقیقات این دادستانی معتبر نیست. ما خواهان تحقیقات مستقل و فوری هستیم و می‌خواهیم کسانی که در این قتل دست دارند از طریق محاکمه عادلانه و بدون حکم اعدام مجازات شوند.

امیر استکی: دوستی می‌گفت دولت با انتصابات جدید خود و تغییر برنامه‏ریزان اقتصادی‌اش گردش به چپ کرده است و در حال بازگشت به اقتصادی با محوریت پررنگ‌تر نقش حمایتی و کنترلی دولت است. اگر چه این گزاره در تحلیل دقیق و معطوف به تحولات بلندمدت خطاست اما در کوتاه‌مدت به نظر رگه‌هایی از صحت داشته باشد ولی صحیح بودن آن نه در نتیجه، بلکه بیشتر در وجه توصیفی آن است. دولت بالاخره به حرکت درآمده است و خطر مخوف افزایش نارضایتی‌های اجتماعی را درک کرده و به معنای واقعی کلمه ترسیده است. حالا زمان پایان دادن به رویاهایی است که از کتابفروشی‌های روبه‌روی دانشگاه تهران برخاسته‌اند. لیبرالیسم و تصور غلطی که از آن به عنوان یک پروژه ذاتا سیاسی در اذهان قاطبه اصلاح‌طلبان وجود دارد اکنون برای دولتی که دوام مُلک خود را در خطر دیده است محلی از اعراب ندارد. حالا وقت این است که نه از سر ضرورت پیشرفت کشور، بلکه به تبعیت از قانون بقا، دولت کمی دست و پای خود را بجنباند و از کلان پروژه‌های هماهنگ‌سازی حاکمیت ایران با هژمونی جهانی و یافتن نقش پیرامونی خود در آن دست شسته و به بقای چارچوب‌های اساسی خود بیندیشد. اگرچه ظرفای دولت کماکان در حال تقلا برای از جریان نیفتادن این روند هستند اما می‌شود به پایان کار آنها خوشبین بود.
دلاری که تا نزدیک 20 هزار تومان رفته بود آن هم در شرایطی که تا شروع مجدد تحریم‌های آمریکا زمان زیادی وجود داشت، این بار و در روزهایی که تحریم‌ها شروع شده‌اند از مرز روانی 12 هزار تومان پایین‌تر آمده و سکه هم با کانال 4 میلیونی وداع کرده است. این اتفاق دقیقا زمانی رخ داده است که از بسته حمایتی اروپایی‌ها چیزی بیش از یک محکومیت و اظهار تاسف نسبت به رفتار یکجانبه آمریکا درنیامده است. یعنی دیپلماسی فشل دستگاه دیپلماسی کشور و چنگ زدن مذبوحانه‌اش به ریسمان الیگارش‌های اروپایی آبی برای دولت مستاصل و آچمز مدبران معتدل گرم نکرده است، البته اگر اظهار تاسف اروپایی‌ها را در نظر نگیریم اما جدی گرفتن نقش نظارتی و رگولاتوری خود توسط بانک مرکزی دارد کم‌کم نتیجه می‌دهد. این یعنی در نومیدی بسی امید است. صد البته به شرطها و شروطها که مهم‌ترینش جدی گرفتن امکانات کشور، شنیدن صدای منتقدان و خروج از پروپاگاندای اطرافیان و دور ریختن لیبرال‌های نوکیش و حذف با ظرافت خودباخته‌هاست.
مشکل نرخ ارز در ایران را 2 چیز رقم زده است؛ اول عدم دسترسی مناسب به ذخایر و دارایی‌های ارزی کشور و دوم کنترل ضعیف بانک مرکزی بر ریال. تحریم‌ها دسترسی دولت به دلار را سخت و کم می‌کند اما مدیریت ریال و عرضه آن در اقتصاد کشور چه؟ آیا آن هم به تحریم وابسته است؟ حکمرانی ضعیف و باج دادن به دارندگان ذخایر بزرگ ریال به اسم دفاع از حقوق مردم(!) بزرگ‌ترین عاملی است که وضعیت برابری ریال در برابر دلار را به وضع اسفناک چند ماه پیش رساند و روند نزولی این روزها اما معلول جدی گرفته شدن نقش نظارت بر ریال توسط بانک مرکزی است. سپرده‌های کوتاه‌مدت با سودهای روزشمار که حربه بانک‌های بدحال برای تنظیم نگه داشتن ترازنامه‌های‌شان بود همیشه برای هر آن کس که آگاهی کمی از وضعیت اقتصاد و کشور داشت هم حتی به‌مثابه یک هیولای وحشتناک که حاکم بر سیلی بنیان‌کن است، جلوه‌گر می‌شد و می‌شود. دولت روحانی اما هیچگاه نخواست این شرایط بانک‌ها را اصلاح و در زمینه مهار ریال‌های سوزان نقش موثری بازی کند که همه و همه هم به دلیل واهی تعهد به ملت برای سرک نکشیدن در حریم خصوصی آنها که به وضوح ژستی عجیب و غیرواقعی بود؛ ژستی که بر اساس آن حساب‌های بانکی هم جزئی از حریم خصوصی افراد به حساب می‌آمد، حریمی که در آن انبارهایی مملو از بمب‌های آماده انفجار تلنبار شده بود. معافیت سپرده‌های کلان از مالیات و سهولت جابه‌جا کردن مقادیر عظیم ریال بدون هیچ مزاحمتی، ایران را برای دارندگان ذخایر ریال که همان ثروتمندان کشور هستند به بهشتی بی‌بدیل تبدیل کرده است. کافی است از یک بازار بوی سودی بیشتر از سود سپرده به مشام برسد، به یک‌باره دارندگان به سمت آن هجوم می‌برند و بعد به‌مثابه طبقه‌ای از نوکیسگان دهان‌گشاد به مدد حمایت رسانه‌های هوچی کشور از سبک زندگی‌شان، در قامت طلبکار ملک و ملت نیز ظاهر می‌شوند و همواره از ضرورت گریز از ایران سخن به میان می‌آورند. دولت لیبرال‌های ترجمه‌ای و جوزده نیز در رویای خام جذب میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری خارجی در فردای برجام ماند و ترجیح داد ژست خود را حفظ کند تا سیل بنیان‌برافکن بی‌تدبیری به ریشه‌های مُلک رسید و تازه آنگاه بود که خطر احساس شد و به یک‌باره همان چیزی که دوست‌مان گردش به چپ فهمیده بود به وقوع پیوست. نقاب تزویر لیبرالی به کناری افکنده شد و دولت چنگال‌های مشروعش را به دارندگان کلان ریال نشان داد.
تغییرات در سمت مشاور اقتصادی رئیس جمهور و وداع با طرح سالم‌سازی نقدینگی، مدیریت دستگاه‌های پوز خارج کشور که بی‌ارزش کردن پول ملی را تسریع می‌کرد و همچنین رفتن وزیر بی‌مصرف راه و شهرسازی و سپس شنیده شدن زمزمه‌های بازگشت طرح‌های حمایتی و یارانه‌ای و سفت و سخت شدن نقش نظارتی بانک مرکزی از جمله کارهایی است که دیر و با اکراه توسط دولت انجام شد. اگرچه همین نیز غنیمتی بزرگ برای ملت
-به‌مثابه اسرایی در ید این نخبگان شاه‌وش- است. اگرچه لیبرال‌های ترجمه‌ای و جوزده هنوز به‌جد بر ایستارهای خود پافشاری می‌کردند ولی ضرورت سهمگینی که به آن اشاره کردیم دولت را مجبور به حذف تدریجی آنها کرد. کافی است به متن استعفای وزیر سابق راه توجه کنید که چطور تمایل جدید دولت روحانی به مداخله در بازار و افزایش حمایت‌های یارانه‌ای را به‌مثابه ناسزای خداحافظی به صورت رئیس‌جمهور می‌کوبد و به‌مثابه پهلوانی پایمرد، بدون آلودن دامن خود به حمایت از اقشار ضعیف و این قبیل اقدامات خلاف لیبرالیسم تخیلی، استعفا می‌دهد و می‌رود. صدالبته این قسم پهلوانی‌ها بیش از حد لازم به پنبه وابسته‌اند.
به هر حال اتفاقات چند روز اخیر نشان داد دولت می‌تواند در صورت اراده، نقش موثر و قابل قبولی در کشور داشته باشد. اگرچه این به نظر نوشدارویی بعد از مرگ سهراب است اما همانگونه که گفتیم غنیمتی بزرگ است. حداقل اینکه هنوز چیزهای بسیاری مانده‌اند که می‌شود به مصون ماندن‌شان از گزند ریال‌های سوزان خوشبین بود.

حسین قدیانی: تازگی‌ها آن حساسیت قبل را به بعضی سخنان شاذ ظریف و امثالهم ندارم! واقعیت آن است که با وجود این کارنامه مشعشع در سیاست خارجه و اقتصاد داخله، هم باید دولت را درک کرد و هم باید دولتمردان را! بندگان ان‌شاءالله خدا همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد برجام گذاشتند، بلکه هم چرخ فلان بچرخد و هم چرخ بهمان و حالا از برجام، فی‌الواقع جز نعشی باقی نمانده و نه چرخ هسته‌ای آنچنان می‌چرخد که باید، نه چرخ کارخانه‌ها! سلمنا! باید درک کرد جنابان و عالیجنابان و کی و کی را! و خیلی هم جدی نگرفت، بعضی مواضع‌شان را! ولو آنکه ندانسته و نخواسته، همصدایی با اسرائیل باشد! به هر حال دارند همان اتهام را به نظام می‌بندند که بن‌سلمان و ترامپ و نتانیاهو مشغول آنند! اینها خیلی مهم نیست! کف روی آب است! و کاملا هم قابل درک! یادش به خیر ایام مدرسه! گاهی که درس را خوب خوانده بودیم، سخن با همان نمره ۱۸ و ۱۹ و ۲۰ می‌گفتیم و مدام برگه‌ کارنامه را به رخ می‌کشیدیم لیکن وقتی که معدل جمیع نمرات‌مان مؤید «تقریبا هیچ» بود، حتی پشت در آهنی مستراح مدرسه هم، مدیر و ناظم و معلم را بی‌نصیب نمی‌گذاشتیم! من که خودم باری شیطنت را به اوج رساندم و جناب جان‌شکن را «صدام ثانی» خواندم یعنی نوشتم! عکسی هم کشیدم حتی! صدالبته ناظم بنده‌خدا، نه‌تنها حتی «صدام صدم» هم نبود، بلکه اتفاقا مرد شریفی بود! قصه این بود که من، وضعم خوب نبود! و نمراتم هیچ چنگی به دل نمی‌زد! و با این حساب، به که بد و بیراه می‌گفتم، بهتر از اولیای مدرسه؟! و کجا سخنم را تحویل می‌گرفت، الا در دستشویی؟! حالا هم ما درک می‌کنیم حضرات را! از این حرف‌ها نزنند، چه بگویند! اما خب! یادشان باشد که ارزش سخنان‌شان بیشتر از همان چیزنوشت‌های ما در عصر ماضی و عهد بازی‌گوشی نیست! ما البته بچه بودیم و بر ما خیلی هم حرجی نبود اما وای به حال ۶۰ ساله‌ها و ۷۰ ساله‌هایی که هنوز هم بچه‌اند! صدالبته «بچه» به‌معنای منفی آن! و الا زمان جنگ، به رزمنده‌ها هم «بچه‌رزمنده‌ها» می‌گفتند، از بس که پاک بودند و زلال! پاک و زلال مثل شهید گران‌منزلت «حسن طهرانی‌مقدم» که انصافا نمره کارش ۲۰ بود! چرا حسن طهرانی‌مقدم، هیچ از این سخنان شاذ شماری از دولتی‌ها نمی‌گفت؟! چون کاری را که به او واگذار کرده بودند، درست انجام داده بود! کار را که زمین بگذاری یا بد انجام دهی، بنا می‌کنی بهانه‌تراشی و بلکه هم سخن باب میل دشمن! اما وقتی به قول معروف؛ «چپت پر باشد» سخن با شهاب و سجیل و نقطه‌زن می‌رانی! آقایان روحانی و ظریف را لابد این آرزو بود که مدعی شوند؛ «دیدید به‌واسطه برجام توانستیم همه تحریم‌ها را بالمره لغو کنیم و به‌واسطه تدبیرمان توانستیم بر تورم و بیکاری و رکود و فساد، غلبه کنیم؟!» اما تو وقتی قادر نباشی سخن با کار و کارنامه خود بگویی، باید هم حرف‌هایت همین حرف‌ها باشد! لامشکل! درکت می‌کنیم! اما اجازه بده که اقلا در ایام سالگرد شهید حسن طهرانی‌مقدم، کمی از دوگانه‌ «مردان عمل و مدیران حرف» بنویسیم! مدیران حرفی که شما باشید و مردان عملی که طهرانی‌مقدم، سمبل‌شان بود! روزهایی است که بسیاری با بهره از عدد و رقم، مشغول محاسبه دقیق برد جدیدترین موشک‌های به‌یادگارمانده از طهرانی‌مقدم و سایر همرزمانش هستند اما نیک اگر بنگری، خود حاج‌حسن و خود حاج‌قاسم و خود حاج‌حسین خرازی و خود حاج‌احمد و خود حاج‌همت، موشک‌های اصل‌کاری انقلاب اسلامی بودند و همچنان هم هستند! مردان مردی که ابتدا از سیم‌خاردار نفس رد شدند و بعد از سیم‌خاردار دشمن! پس موشک‌های خمینی و خامنه‌ای را قبل از عالم ماده، باید در عالم معنی و معنویت رصد کرد! اینکه ما قادر هستیم در این زمانه «ظهرالفساد فی‌البر و البحر» جوانی حقیقتا انسان تولید کنیم به نام نامی «محسن حججی» که حتی دل جوانان بحرینی را ببرد! یا «محمدهادی ذوالفقاری» که حتی دل جوانان عراقی را! همین اربعینی که گذشت، عاقله‌مرد عراقی را دیدم که می‌گفت: «ما شهدای حشدالشعبی خودمان را غالبا تنها در حرم یکی از این حضرات معصومین، تشییع می‌کنیم لیکن ذوالفقاری چنان کاری با دل ما کرد که کربلا بردیمش، کاظمین بردیمش، نجف هم بردیمش و دست‌آخر همان کردیم که او در وصیتنامه‌اش خواسته بود یعنی تدفین در وادی‌السلام!» پس برای محاسبه دقیق برد موشک‌های انقلاب اسلامی و نیز جمهوری اسلامی، تنها نباید مشغول جمع و تفریق شد! آری! باید غرق در نگاه نافذ شهید سرجدا شد، تا در افق‌های دور، برد مکتب ولایت‌فقیه را به سنجه نشست! افق‌های دور، حتی دورتر از بحرین و عراق؛ آنجا که پسر آن کارخانه‌دار متمول ایتالیایی هم عاشق اسلام و انقلاب اسلامی می‌شود و مفتخر به نمازجمعه به امامت حضرت سیدعلی! شگفتا! در روزگاری که ما حتی در تحریم سیم‌خاردار کوفتی هم بودیم، تماشا کن برد مکتب انسان‌ساز ولایت‌فقیه را از کوچه‌پس‌کوچه‌های همدان تا کوچه‌پس‌کوچه‌های تورین! در همدان، رزمنده ما بشود «علی چیت‌سازیان» که همچون شاگردان پای درس عرفان آیت‌الله قاضی رضوان‌الله تعالی علیه، راه عبور از سیم‌خاردار دشمن را، ابتدا گذر از سیم‌خاردار نفس بداند و در تورین ایتالیا هم باشد جوانی که آن همه دنیا و آن همه زرق و برق را وانهد و بیاید در خیمه خمینی! و الحمدلله اربعین، چیزی که زیاد دیدم، امثال همین ادواردوی شهید بود! و حالا طرفه حکایت را نگاه کن که هم سالگرد شهادت طهرانی‌مقدم است، هم سالگرد شهادت آنیلی و هم سالگرد رحلت آن دردانه جهان‌گشا که جهانی بنشسته در گوشه‌ای بود؛ آیت‌الله قاضی! که آیت‌الله بهجت با آن همه بهجت و عظمت و شوکت، تنها یکی از شاگردانش بود! حقیقت آن است که انقلاب اسلامی، انقلاب در معنی بود! و متبحر در انسان‌سازی! بله! خدا را شکر می‌کنیم که با دست توانمند امثال طهرانی‌مقدم، موشک‌هایی ساخته‌ایم که قادرند حیفا و تل‌آویو را عنداللزوم با خاک یکسان کنند لیکن از اینها هم بسی بیشتر است برد دستاوردهای معنوی انقلاب ما! آنجا که تو وقتی پای فیلم سخنان بسیجی خردسال، شهید «مهرداد عزیزاللهی» آن هم کنار سنگر جبهه و جنگ می‌نشینی، واقعا حیرت می‌کنی از این همه فضیلت و حکمت! گویی خطیبی مبرز و در سنین پیری مشغول موعظه آدمی باشد! اگر ندیده‌اید، بروید با جست‌وجوی نام این شهید در نت، بفهمید اشاره‌ام به چیست! از سویی تحسین می‌کنم دشمن را که اخیرا افتاده به صرافت تخریب شهدا! واقعا خوب فهمیده‌اند از کجا دارند می‌خورند! روزی فهمیده را می‌زنند و دگر روز، طهرانی‌مقدم را اما از سویی باید این را هم بگویم که تو وقتی بنا می‌کنی به پاشیدن خاک روی خورشید، تنها صورت خود را کثیف کرده‌ای! اگر ادواردو آنیلی عاشق انقلاب اسلامی شد، علت آن بود که نوجوان و جوان انقلابی ما، انسان‌های حقیقتا فاضل و نترسی چون عزیزاللهی‌ها و فهمیده‌ها بودند و امروزه‌روز هم حججی‌ها و ذوالفقاری‌ها! بی‌خود نیست که پشت کوله آن زن و مرد سوئدی، عکس حاج‌قاسم را می‌بینی و در دست‌شان، پرچمی منقش به تمثال شهدایی از جای‌جای جهان اسلام، از جمله همین حججی خودمان! حالا مقصودم؟! مقصود آنکه در این منظومه سراسر برد، اصلا چه جایگاهی دارد فلان حرف ظریف بهمان وزیر یا بهمان رئیس؟! گمانم آنچه نوشتم، آب زلالی بود برای آنکه حضرات، صابونش را خود بیابند، بلکه صورت‌شان را بشویند! گفت: «چشم‌ها را باید شست»! ما از روزگار تحریم سیم‌خاردار به سلامت گذشتیم؛ حالا که برد موشک‌های‌مان خواب از چشم بطالین ربوده، دچار یأس و ناامیدی شویم؟! برد خون حسین فهمیده و مهرداد عزیزاللهی ما را کارتر و ریگان و بوش بزرگ و بوشک و کلینتون و اوباما و ترامپ هم حریف نشدند؛ بترسیم از اتهام‌زنی‌های ظریفانه خودمان؟! که فوقش دست‌اندازی است؟! ان‌شاءالله بابت این متن و این جمله، ما را روانه محکمه نمی‌کنند اما آقای ظریف! شما مثلا وزیر امور خارجه مایی! زیبنده نیست این همه عقب باشی از تحولات دنیا! ما البته درک‌تان می‌کنیم! هیچ اوضاع‌تان تعریفی ندارد! فقط یک نکته! خوب شد دولتمردی امثال شما را هم دید ملت! که به عینه بفهمد با حرف و اپوزیسیون‌نمایی آن هم از جایگاه صندلی مسؤول موظف به خدمت، هیچ کاری تولید نمی‌شود! کار آن بود که طهرانی‌مقدم کرد! شما اگر مسؤول موشکی ما بودید، گمانم مثل برجام، همه موشک‌های‌مان کاغذی می‌شد و نهایت بردش، تا تخته‌سیاه مدرسه!

گروه سیاسی: بعد از گذشت 13 روز از 13 آبان یعنی آخرین زمان داده شده به اروپا برای ارائه راهکارهای عملیاتی بسته پیشنهادی و عدم ارائه این بسته، حالا گره و مانع جدید درباره میزبانی این «بسته ارائه نشده» است! کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری از پذیرش میزبانی سر باز می‌زنند و در حال پاسکاری بر سر میزبانی هستند. روز 22 آبان‌ماه بود که وبگاه شبکه خبری آمریکایی بلومبرگ گزارش داد بعد از انصراف بلژیک و لوکزامبورگ، کشورهای اروپایی قصد دارند اتریش را میزبان کانال مالی ایران و اروپا کنند اما این کشور اروپایی نیز این موضوع را نپذیرفت.
بر اساس این گزارش، کشورهای عضو اتحادیه اروپایی، اتریش را بهترین گزینه برای میزبانی کانال ویژه‌ای می‌دانند که قرار است برای تسهیل مبادلات مالی با ایران، در شرایط بازاعمال تحریم‌های آمریکا علیه ایران ایجاد شود. بلومبرگ به نقل از 3 منبع نوشته اتریش اشتیاق چندانی برای میزبانی ساختار جدید ندارد. بلژیک، لوکزامبورگ و فرانسه هم به عنوان میزبان‌های احتمالی شناسایی شده‌اند. بلژیک و لوکزامبورگ این موضوع را نپذیرفته‌اند، فرانسه نیز چشم امیدش به اتریش است. وزارت خارجه اتریش بعد از مطرح کردن موضوع با دولت‌های سایر کشورها در وین گفت: به این نتیجه رسیده‌ایم که برای اتریش «ممکن نیست» میزبان این ساختار باشد. سخنگوی وزارت خارجه اتریش از توضیح بیشتر درباره موضوع خودداری کرد. دولت‌های اروپایی ادعا کرده‌اند قصد دارند بعد از خروج آمریکا از برجام این توافق را با برخوردار کردن ایران از مزایای اقتصادی آن حفظ کنند. با وجود این، اتحادیه اروپایی جدا از حمایت‌های سیاسی تاکنون هیچ اقدام عملی در راستای این هدف انجام نداده است. اتحادیه اروپایی از چند ماه پیش اعلام کرده برای مقابله با تحریم‌های آمریکا علیه ایران، قصد دارد یک کانال ویژه پرداخت مالی ایجاد کند که امکان ادامه همکاری اقتصادی با ایران را فراهم کند. در حالی که قرار بود این کانال پیش از اجرایی شدن دور دوم تحریم‌های آمریکا در روز ۱۳ آبان اجرایی شود، اروپایی‌ها با بهانه‌های مختلف اجرایی شدن آن را به تعویق انداخته‌اند. فارس به نقل از بلومبرگ نوشته است: مذاکرات برای راه‌اندازی این مکانیسم کند پیش می‌رود و هیچ کشوری مشتاق میزبانی مکانیسم جدید نیست. چچیلیا مالمستروم، کمیسیونر اتحادیه اروپایی نیز پیش‌تر درباره راه‌اندازی این مکانیسم گفته بود: «روی کاغذ ایده مناسبی به نظر می‌رسد».
عراقچی به دنبال چیست؟
در شرایطی که اروپا نه‌تنها از ارائه راهکارهای عملیاتی بسته پیشنهادی خودداری می‌کند، بلکه حالا بر سر میزبانی آن نیز حاضر به همراهی نیست، عباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه به 3 کشور اروپایی سفر کرد. عراقچی روز پنجشنبه گذشته به ایتالیا و سپس واتیکان رفت و از آنجا راهی اسپانیا شد. این گمانه مطرح است که این سفر عراقچی آن هم در شرایطی که وضعیت ساز و کار مالی با اروپا در هاله‌ای از ابهام قرار دارد در راستای رایزنی با کشورهای اروپایی برای پذیرش میزبانی این ساختار جدید انجام شده است. عراقچی در جریان این سفر اروپایی در گفت‌وگوهای مختلف ضمن انتقاد از خروج آمریکا از برجام بر مسؤولیت مستقیم اروپا برای حفظ برجام تاکید کرد. معاون سیاسی وزیر امور خارجه همچنین گفته است که ایران منتظر اقدام عملی اروپا در این زمینه است. بر اساس این گزارش، عراقچی در جریان سفر به واتیکان با اسقف اعظم «پل ریچارد گالاگر» وزیر خارجه واتیکان دیدار و گفت‌وگو کرد. وزیر خارجه واتیکان در این دیدار گفت: واتیکان به طور رسمی مخالف اعمال تحریم‌های آمریکا بوده و همگام با دیگر کشورهای اروپایی سازوکارهایی را برای کاهش تحریم‌ها دنبال می‌کند. عراقچی نیز در این دیدار به تشریح توافقنامه برجام پرداخت و گفت: آمریکا در برجام به هیچ کدام از تعهدات خود پایبند نبوده است. وی افزود: آمریکا با خروج از این توافق مهم نه‌تنها به اعتبار خود در صحنه جهانی آسیب زد، بلکه با اعمال شدیدترین تحریم‌های جدید علیه ایران نقص قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت را مرتکب شده است.
اروپا مسؤولیت مستقیم دارد؛ اقدام عملی می‌خواهیم
عراقچی در سفری که به رم داشت بر مسؤولیت اروپا برای برداشتن گام‌های عملی تاکید کرد. وی در صبحانه کاری با جمعی از خبرنگاران و کارشناسان سیاسی با تاکید بر اینکه مردم ایران باید از منافع برجام بهره‌مند شوند، گفت: این مسؤولیت مستقیم اروپاست که با خروج آمریکا از این توافق بین‌المللی و نقض قطعنامه شورای امنیت، گام‌های عملی برای حفظ برجام بردارد. عراقچی در گفت‌وگو با خبرگزاری صدا و سیما در رم درباره سفرش به ایتالیا گفت: امروز ما مذاکرات فشرده بسیار خوبی را در رم داشتیم. بیش از 3 ساعت و نیم در وزارت خارجه ایتالیا با دبیرکل وزارت خارجه این کشور که همتای من محسوب می‌شود مذاکرات مفصلی داشتیم، هم درباره مسائل دوجانبه، هم موضوعات متعدد منطقه‌ای و بین‌المللی و هم به طور مشخص برجام. عراقچی همچنین در دیدار «مارتا گرانده» رئیس کمیسیون سیاست خارجی مجلس نمایندگان ایتالیا گفت: آژانس بین‌المللی انرژی اتمی چند روز قبل برای سیزدهمین بار، صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای ایران را تایید کرد و این در حالی است که آمریکا بدون هیچ دلیل و منطقی از برجام خارج شد. وی افزود: برجام، توافق دوجانبه بین ایران و آمریکا یا ایران و کشورهای 1+5 نیست، بلکه توافقی بین‌المللی و بیانگر اراده شورای امنیت سازمان ملل متحد است. عراقچی همچنین در دیدار «ویتو روزاریو پتروچلی» رئیس کمیسیون خارجی مجلس سنای ایتالیا با تشریح آخرین تحولات مربوط به برجام و اجرای کامل تعهدات کشورمان نسبت به این توافق که بارها توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد تایید قرار گرفته است، گفت: ما در قبال این تعهدات انتظار داریم مردم ایران از منافع این توافق بهره‌مند شوند. وی افزود: این مسؤولیت مستقیم اروپاست که با خروج آمریکا از این توافق بین‌المللی و نقض قطعنامه شورای امنیت گام‌های عملی برای حفظ برجام بردارد. معاون وزیر امور خارجه کشورمان تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران با اجرای کامل تعهدات خود در قبال برجام، مسؤولیت‌پذیری خود را به اثبات رسانده و لازم است در مقابل، اروپا اجازه ندهد آمریکا از مسائل مالی و پولی به عنوان یک سلاح برای تحمیل یکجانبه‌گرایی خود بر جامعه بین‌المللی سوءاستفاده کند. عراقچی همچنین در جریان این سفر با خانم الیزابتا بلونی، قائم‌مقام وزارت خارجه ایتالیا دیدار کرد. معاون سیاسی وزیر امور خارجه در این دیدار گفت: دلار به اسلحه‌ای برای تحمیل خواسته‌های نامشروع آمریکا به شرکای اروپایی‌اش تبدیل شده و در عمل حاکمیت ملی دولت‌های اروپایی را به چالش کشیده است.
دقیقاً بر سر چه چیزی با اروپا مذاکره ‌کردید؟
با توجه به وضعیت مبهم راهکارهای اجرایی اروپا برای حفظ برجام که اکنون بر سر میزبانی آن بحث و اختلاف نظر ایجاد شده، این سوال مطرح می‌شود که از تاریخ 19 اردیبهشت که مذاکره ایران با کشورهای اروپایی آغاز شده و با گذشت بیش از 6 ماه از این زمان، وزارت امور خارجه دقیقا بر سر چه موضوعی با طرف‌های مذاکره رایزنی کرده است؟ اینکه فارغ از همه خلف وعده‌های مقامات اروپایی برای ارائه راهکارهای عملیاتی بسته پیشنهادی و گذشت زمان اعلام شده به آنها از سوی دستگاه دیپلماسی، هنوز مشخص نیست این بسته قرار است به میزبانی کدام کشور اجرا شود در نوع خود قابل تامل و البته عجیب به نظر می‌رسد!

نماینده ویژه آمریکا در امور ایران:
نهادهایی که از سازو کار جدید اروپا برای معامله با ایران استفاده کنند، مجازات می‌شوند
  برایان هوک، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران روز پنجشنبه گفت: بانک‌ها و شرکت‌های اروپایی که بر اساس سازوکار ویژه اتحادیه اروپایی با ایران وارد معامله و داد و ستد شوند از گزند مجازات‌های اقتصادی واشنگتن در امان نخواهند بود. هوک این هشدار را در واکنش به فشار قدرت‌های بزرگ اقتصادی اروپا به کشورهای کوچک‌تر برای میزبانی کانال مالی اتحادیه اروپایی جهت اجرای این سازوکار ویژه مطرح کرده است. به گزارش تسنیم به نقل از یورونیوز، برایان هوک در این باره گفته است: «جای تعجب ندارد که اتحادیه اروپایی برای اجرای آنچه سازوکار ویژه یا «اس‌وی‌پی» نامیده می‌شود و رفع نگرانی شرکت‌ها جهت معامله با ایران تلاش کند. ما نیز می‌گوییم که میزبان کانال اجرایی این سازوکار با مجازات آمریکا مواجه خواهد شد». این هشدار در حالی مطرح می‌شود که هیچ یک از کشورهای اروپایی تاکنون حاضر به پذیرفتن خطر میزبانی کانال مالی اتحادیه اروپایی برای تسهیل مراودات بانکی و تجاری با ایران نشده‌اند. نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران در ادامه با خطاب قرار دادن بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ اروپایی تاکید کرده است که کشورش مصمم به اجرای شدیدترین تحریم‌ها و مجازات‌ها ضد ایران است و کمپانی‌های بزرگ اروپایی بی‌شک همواره بازار آمریکا را به بازار ایران ترجیح خواهند داد.

نایب‌رئیس کمیسیون عمران مجلس:
آمریکا برای قطع سوخت‎رسانی به هواپیماهای ایران، کشور به کشور پیگیر است
 سیدابوالفضل موسوی بیوکی، نایب‌رئیس کمیسیون عمران مجلس از تلاش آمریکایی‌ها برای قطع سوخت‌رسانی به هواپیماهای ایران خبر داد. وی در واکنش به توقف فروش سوخت به هواپیماهای ایرانی توسط برخی کشورهای منطقه‌ای، گفت: ایران در شرایط کنونی تحت تحریم‌های همه‌جانبه آمریکا قرار گرفته و به نظر می‌رسد دور جدید تحریم‌ها نسبت به تحریم‌های قبل از برجام بسیار شدیدتر است. به گزارش خانه ملت، نماینده مردم یزد و صدوق در مجلس ادامه داد: آمریکا با تمام توان و ابزارهای اقتصادی و سیاسی خود به شرکت‌های فروش سوخت فشار وارد می‌کند تا آنها از فروش سوخت به هواپیماهای کشورمان  منصرف شوند که این مساله موجب شده برخی فرودگاه‌های کشورهای منطقه در این راستا حرکت کنند. وی افزود: امروز ایالات متحده کشور به کشور و شرکت به شرکت، تحریم‌های نفتی را پیگیری می‌کند و مصمم است شرایط را برای ایرلاین‌های ما در بحث تأمین سوخت تنگ و سخت کند، بنابراین بسیار طبیعی است شرکت‌های نفتی که ماهیتی خصوصی دارند به سرعت با تحریم‌ها همراه شوند. موسوی ادامه داد: مهم‌ترین کار، تعیین استراتژی و برنامه از سوی وزارت راه و شهرسازی جهت دور زدن تحریم‌ سوخت است.

محسن شهمیرزادی: تغییر یافتن ذائقه سینمایی مخاطب ایرانی باعث شده است فیلم‌‌های تجاری سینمای ایران به سمت الگوهای مشابهی حرکت کند؛ الگوهای مشترکی که با تلاش حداقلی سود کلانی در گیشه به دست می‌آورند، قصه‌ای با شوخی‌‌‌هایی از تناقض‌‌های جامعه ایرانی به‌علاوه ترکیبی از کنایه‌‌های جنسی و سیاسی به‌علاوه رضا عطاران، جواد عزتی یا حتی حمید فرخ‌نژاد و... که ترفندی تضمین‌شده برای تسخیر گیشه است. برای مخاطبی هم که سینما آمدنش مساوی با سپری کردن اوقات فراغت با خنده و سرگرمی است، این گزینه می‌تواند در بیابان کمدی ایران راضی‌کننده باشد. اما این الگو برای فیلم‌‌‌هایی که در حالت عادی نمی‌توانند برای مخاطب جذابیتی داشته باشند، باعث شده به قیمت «فریب» مخاطب هم که شده او را پای فیلم‌‌های دوست‌نداشتنی‌شان بنشانند. فیلم‌‌‌هایی که نه در فیلمنامه قوتی دارند و نه در کارگردانی، حتی محتوای تلخ و یأس‌آلود آنها هم بر دیگر وجوه‌شان غلبه دارند اما با این وجود تلاش دارند در کنار استفاده از سلبریتی‌‌های کمدی سینما و تبلیغاتی شاد و طنزآلود، مخاطب را برای آمدن به سینما تحریک کنند. اتفاقی که بارها توانسته روی فروش این آثار تاثیر بسزایی بگذارد اما مدتی است تکرار این «فریب» موجب خشم مخاطبان سینما از صاحبان آثار آن شده است. این روزها «لس‌آنجلس- تهران» و «خانم یایا» نه‌تنها توفیق چندانی در گیشه نداشتند که با تندترین انتقادات مردم در فضای مجازی روبه‌رو هستند.
دروغ شاد برای فیلم‌‌های تلخ
سال گذشته اکران «سارا و آیدا» حواشی بسیاری برای این فیلم و عوامل آن به وجود آورد؛ حاشیه‌هایی که در «وطن‌امروز» نیز با عنوان «ترفند تیزرهای شاد برای فیلم‌‌های تلخ» به آن پرداختیم. فیلمی اجتماعی و تلخ که تنها یک سکانس نسبتا شاد در ابتدای آن قرار داشت (سکانس دابسمش پگاه آهنگرانی و غزل شاکری از آهنگ مشهور حامد همایون). عمده تبلیغات این فیلم تلخ و یأس‌آلود بر محور تک‌سکانس شاد سارا و آیدا بود به گونه‌ای که مخاطب غیرمطلع از قصه اصلی فیلم در نگاه اول تصور می‌کرد قرار است با یک فیلم عاشقانه و پرانرژی و شاید دخترانه روبه‌رو شود، غافل از اینکه فضای کلی فیلم اساسا تلخ است و با آنچه در این تیزر نمایش داده می‌شود، تفاوت اساسی دارد. اگرچه سارا و آیدا به فروش 3 میلیاردی رسید اما حس تلخ فریبی که مخاطبان پس از اتمام فیلم حس می‌کردند، باعث شد عوامل این فیلم مورد سرزنش مخاطبان قرار گیرند. اتفاقی که در فیلم تلخ «آذر» به تهیه‌کنندگی نیکی کریمی نیز تکرار شد و شاید تنها سکانسی که شخصیت اول این فیلم یعنی نیکی کریمی در آن می‌خندد، تبدیل به پوستر شاد این فیلم سیاه شد. آذر البته به فروش یک میلیاردی نیز دست پیدا نکرد اما بار دیگر مخاطبان را نسبت به این اثر برآشفت.
دردسرهای شوخی‌‌های یک خانم اجتماعی‌ساز
حضور«خانم یایا» و «لس‌آنجلس- تهران» بر پرده سینما، بسیاری از مخاطبان کمدی ایران را مشتاق دیدن این 2 اثر کرد. لس‌آنجلس - تهران فیلمی از تیناپاکروان است که با تیزری شاد و مرتبط با وقایع روز دنیا، پرویز پرستویی را پس از سال‌ها به عنوان یک بازیگر کمدی مطرح می‌کند. پاکروان که سابقه‌ای تماما اجتماعی داشته  و حضورش در فیلم‌‌های اجتماعیِ تلخ پررنگ بوده است، برای نخستین‌بار در قامت نویسنده و کارگردان یک فیلم کمدی برآمده است. فیلمی با معمول‌ترین فرمول کمدی؛ پیرنگ جابه‌جایی و اشتباه گرفتن یک آدم به جای دیگری. این فیلم نه به جهت تفاوت مضمون فیلم و تبلیغات، بلکه به‌خاطر ضعف فراوانش بار دیگر خشم مخاطبان سینما را برانگیخت. عمده اعتراض‌ها نه به تینا پاکروان، بلکه خطاب به پرویز پرستویی و مهناز افشار بود، آن هم از این جهت که چگونه در این اثر به مراتب ضعیف حضور پیدا کرده‌‌اند و مخاطبان نیز به اعتبار این بازیگران به تماشای فیلم نشسته‌‌‌اند. در یکی از کامنت‌ها ذیل پست پرویز پرستویی آمده بود: «سلام جناب پرستویی عزیز! ازتون گله‌مندم. راستش نمی‌دونم چه دلیلی پشت قبول بازیگری در فیلم بشدت ضعیف تهران - لس‌آنجلس داشتید، ولی من به‌شخصه تنها و تنها به دلیل حضور شما پس از سال‌ها در یک نقش طنز و به انتظار دیدن اثری مثل مارمولک و مومیایی و لیلی با من است و... دیشب بلیت خریدم و بشدت ناراضی هستم از اینکه احساس می‌کنم وقت و اعصاب و پولم رو به باد دادم واسه دیدن اثری که حتی ارزش ۵ دقیقه وقت گذاشتن هم نداره». اعتراض‌ها به حدی رسید که عوامل فیلم از جمله این 2  بازیگر مجبور به واکنش شدند، البته استدلال‌‌های مشابه آنها این بود که مخالفت‌ها «سلیقه‌ای» است و مخالفان «شمشیر از رو بسته‌اند». این در حالی بود که  عمده مخاطبان از ضعف قصه، فیلمنامه و شوخی‌‌های فیلم ضعیف پاکروان برآشفته بودند. تینا پاکروان نیز انتقادات را به عصبانیت مردم و شرایط آب‌وهوایی و اقتصادی و سیاسی نسبت داد و گفت: «خیلی متاسفم از اینکه مردم ما اینقدر حال‌شان خوب نیست و اینقدر فکر می‌کنند ما از خودشان نیستیم. در شرایط، دوران تاریخی و موقعیتی زندگی می‌کنیم که به لحاظ اقتصادی، سیاست بین‌المللی و اجتماعی فشار روی همه ما خیلی زیاد است. ما در تحریم‌های بین‌المللی در شرایطی ویژه هستیم، در شرایطی که الان قرار است بعضی از اقلام اساسی کوپنی شوند، بنزین گران شود و از همه لحاظ فشار روی‌مان است. دلار و طلا بالا رفته، وضع معیشت مردم سخت شده».
«هیچ» بهتر از «یایا»
اما اثر  جدید عبدالرضا کاهانی، یعنی «خانم یایا» شرایطی متفاوت داشت. کارگردان فیلم‌‌‌هایی چون «هیچ»، «بی‌خود و بی‌جهت» و... رضا عطاران را به همراه حمید فرخ‌نژاد و امین حیایی بازیگران فیلمی ساخته که در «پاتایا» روایت می‌شود‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. فیلمی که در آن آدم‌‌‌هایی با عقاید سنتی به پاتایا رفته و در آنجا با تناقض‌‌‌هایی روبه‌رو می‌شوند. نه‌تنها ایده یک خطی فیلمنامه «خانم یایا» بلکه تیزرهای تبلیغاتی این فیلم نیز طنزآلود است اما از آنجایی که فیلم کاهانی در جشنواره فجر و سایر جشنواره‌‌های سینمایی نیز اکران نداشت، هیچ پیش‌فرضی از جانب منتقدان و اهالی رسانه نسبت به این فیلم نبود و تقریبا همه اذعان داشتند که کاهانی فیلمی کمدی را با بازی عطاران و فرخ‌نژاد جلوی دوربین برده است. بعد از تجربه پرفروش چند روز اول، مخاطبان عصبانی‌‌‌‌‌‌تر از همیشه به صفحات مجازی عوامل این فیلم تاختند. حمید فرخ‌نژاد در واکنش به انتقادات پیرامون این فیلم در پستی با بیان اینکه مخاطبان نسبت به او نباید انتقادی داشته باشند، نوشت: «همانگونه که از طرف تهیه‌کنندگان محترم عنوان شده این فیلم وجاهت طنز ندارد ولی متاسفانه به‌دلیل نوع تبلیغات توقع یک فیلم طنز برای مخاطب به‌وجود آمده که متاسفانه موجبات عدم رضایت بعضی از تماشاگران رو به‌وجود آورده، لازمه تاکید مجدد کنم این فیلم طنز نیست و منم تهیه‌کننده فیلم نیستم و لطفا به جون من غر نزنید».
بازیگران و ضربه به اعتباری که بود!
در این‌باره اما مساله فقط ترفند تیزر شاد برای فیلم معمولی کاهانی نیست، بلکه این بار هم ضعف ساختاری «خانم یایا» پشت سلبریتی‌‌های پرفروش پنهان شده و مخاطبان تنها وقتی متوجه ضعف این فیلم می‌شوند که از سالن سینما بیرون آیند. از همین رو این فیلم نیز مانند لس‌آنجلس- تهران پس از تجربه یکی، دو روز پرفروش، روندی نزولی را در گیشه تجربه کرد. مهم‌تر از آن اعتباری است که مخاطب سینما برای بازیگرانی چون رضا عطاران قائل می‌شد. اعتباری که کم می‌شود و اعتمادی که از بین می‌رود. سیدضیاءهاشمی، رئیس هیات‌مدیره شورای عالی تهیه‌کنندگان نیز در همین‌باره اظهار داشت: «در بین کمدی‌های اکران شده فیلم سینمایی «خانم یایا» ساخته عبدالرضا کاهانی برای بسیاری سوال‌برانگیز است، این نکته را باید گوشزد کنم کارگردان اثر تاکید دارد که فیلم کمدی نیست اما از ستارگان آثار کمدی برای بازی در این فیلم استفاده کرده است. اینکه بازیگران تشخیص دادند خود را در عرصه دیگری محک بزنند و در بوته نقد مخاطب قرار دهند امری است که باید خود پاسخگو باشند اما مخاطب به دلیل حضور بازیگران مطرح سینمای کمدی وارد سالن می‌شود و فیلم دلخواه خود را نمی‌یابد. به نظرم در وهله اول به سابقه و برند بازیگران کمدی این فیلم لطمه می‌زند و در درجه بعدی فیلمساز مورد نقد قرار می‌گیرد، زیرا بازیگران هستند که نقش را خوانده و انتخاب کرده‌اند و به دلیل حضور بازیگران، مخاطب فیلم را انتخاب کرده و اینجاست که قضاوت مخاطب نسبت به بازیگران این عرصه تغییر می‌کند».

نماینده مردم زاهدان در مجلس: آمارهای دولتی‌ها از نظر ما واقعی نیست
حسینعلی شهریاری، نماینده مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز»، به وعده‌‌های سال گذشته روحانی در سفر استانی به سیستان‌وبلوچستان اشاره کرد و ضمن انتقاد از کم‌کاری دولت در این پروژه‌ها گفت: کلا امیدی به این دولتمردان و وعده‌‌‌هایی که می‌دهند ندارم چون معمولا این وعده‌ها عملی نمی‌شود. آقای رئیس‌جمهور اوایل دولت دوازدهم سفری به سیستان‌وبلوچستان در رابطه با پروژه گازرسانی به این استان داشت اما خدا شاهد است تاکنون 10 درصد زاهدان هم گازکشی نشده است.
وی درباره وعده دیگر روحانی مبنی بر اتصال راه‌آهن چابهار به بیرجند و سپس مشهد نیز گفت: برای اتصال راه‌آهن زاهدان به بیرجند و مشهد کاری انجام نشده اما در رابطه با راه‌آهن چابهار به ایرانشهر شاید 20 درصد از زیرساخت‌های آن آماده شده باشد. منتها کارها خیلی کند پیش می‌رود چون دولت منابع قابل توجهی به این پروژه‌ها اختصاص نمی‌دهد از طرفی نتوانسته از منابع خارجی هم در این‌باره استفاده کند.
شهریاری در ادامه به برخی مشکلات این استان اشاره کرد و گفت: متاسفانه سیستان‌وبلوچستان بالاترین نرخ بیکاری را در کشور دارد. آمارهایی که دولتمردان اعلام می‌کنند از نظر ما واقعی نیست.  وی درباره وعده دیگر روحانی به مردم سیستان‌وبلوچستان راجع به تجهیز اراضی کشاورزی این استان به سیستم آبیاری مدرن نیز گفت: قرار بود دولت ظرف 3 سال 46 هزار هکتار را برای این منظور آماده کند. دو فقره اعتبار 500 میلیون دلاری و 300 میلیون دلاری هم به دستور مقام معظم رهبری از صندوق توسعه ملی به این طرح اختصاص یافت اما تا الان که بنده با شما صحبت می‌کنم حتی 10 هزار هکتار هم از آن 46 هزار هکتار اجرایی و عملیاتی نشده است با اینکه چند بار قول دادند کار را در موعد مقرر تمام کنند.
نماینده مردم زاهدان در پاسخ به این سوال که علت عدم تحقق این وعده‌ها چیست، خاطرنشان کرد: این وعده‌ها بیشتر جنبه تبلیغاتی برای رای گرفتن دارد. شهریاری البته انتقادات تندتری را نسبت به دولت مطرح کرد. او گفت: به‌نظرم از این دولت انتظار بیشتری هم نباید داشت. ما امیدواریم هر چه زودتر این دولت به اتمام برسد و همچنین امیدواریم در انتخابات آتی، مردم عزیزمان اشتباهات قبلی را تکرار نکنند.
 

نماینده مردم تبریز در مجلس:سفر استانی دولت دستاوردی برای آذربایجان نداشت
احمد علیرضابیگی، نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» در پاسخ به سوالی درباره میزان تحقق وعده‌‌های روحانی در سفر استانی به آذربایجان‌شرقی که اردیبهشت‌ماه امسال انجام شد، گفت: نه‌تنها سفر استانی اردیبهشت‌ماه امسال آقای روحانی به آذربایجان‌شرقی بلکه سفر استانی قبلی او به این استان که 3 سال پیش انجام شده بود، متاسفانه دستاورد ملموسی برای مردم ما نداشت. در حوزه زیرساخت‌ها که به طور خاص شاهد وعده‌‌های زیادی از سوی رئیس‌جمهور در قالب مصوبات استانی بودیم، پیشرفتی نداشتیم و حتی پروژه‌‌‌هایی که به دست خود آقای روحانی کلنگ‌زنی شد، اتفاق خاصی بعد حدود 4 سال نیفتاد. مثلا آزادراه تبریز- بازرگان که خود آقای روحانی کلنگ‌زنی کرده و با سرمایه‌گذاری خارجی شروع شده بود اما این قرارداد در ادامه بهم خورد و اصلا پیشرفتی نداشت. همینطور پروژه قطار تبریز- میانه که بیشتر کارهای آن انجام شده بود و ما حاضر بودیم مردم ما حتی بروند و از بستان‌آباد سوار قطار بشوند و بروند میانه و سپس تهران ولی این اتفاق بر خلاف وعده‌‌‌هایی که دولت داده بود محقق نشد. قرار بود ایستگاه بستان‌آباد، هفته دولت سال گذشته افتتاح شود ولی این اتفاق نیفتاد. بزرگراه تبریز- اهر هم همینطور. این پروژه هم از سوی دولت به نتیجه نرسید. بزرگراه سهند که جزو مصوبات سفر استانی 4 سال قبل آقای رئیس‌جمهور بود هم متاسفانه به نتیجه خاصی نرسید.
علیرضابیگی افزود: روی هم رفته 2 سفر استانی رئیس‌جمهور به آذربایجان شرقی دستاورد خاصی نداشت و بویژه در حوزه زیرساخت‌ها اتفاق ویژه‌ای نیفتاد.
وی به حضور اردیبهشت‌ماه روحانی در تبریز و در بازار و کارگاه‌های تولید کفش این شهر اشاره کرد و گفت: انتظاری که در این‌باره از دولت وجود داشت، تهیه یک طرح مدون برای پشتیبانی از صنعت کفش تبریز بود که مسائلی چون طراحی، آموزش و بهبود کیفیت این صنعت را دربر گیرد. قرار بود دولت در این حوزه‌ها به صنعت کفش تبریز کمک کند که متاسفانه این وعده هم محقق نشد. آن بازدید آقای روحانی در واقع یک حرکت تبلیغاتی بود که در آن زمان صورت گرفت. ایشان در مسیر فرودگاه برای بازگشت به تهران بود که دقایقی هم به بازار کفش سر زد.
نماینده مردم تبریز اظهار داشت: سفرهای استانی دولت شوی تبلیغاتی است و واقعیت این سفرها همین است. بهترین شاخص برای قضاوت در این‌باره، سنجش میزان پیشرفت‌‌‌هایی است که در پروژه‌‌های مختلف و بویژه پروژه‌های زیربنایی باید محقق شود که متاسفانه تاکنون محقق نشده است. ما از این جهت بسیار متاسفیم چون به اعتبار دولت جمهوری اسلامی ایران نزد افکار عمومی لطمه وارد می‌شود و این به هیچ‌وجه پسندیده نیست. اگر واقعا دولت نمی‌توانست کاری انجام دهد نباید قولش را به مردم می‌داد.

نماینده مردم مشهد در مجلس: این سفرها بی‌فایده است
حجت‌الاسلام والمسلمین نصرالله پژمانفر، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی هم در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» با اشاره به سفر استانی اردیبهشت‌ماه روحانی و هیات دولت به خراسان‌رضوی گفت: بنده به همراه چند نماینده دیگر مشهد مانند آقایان کریمی‌قدوسی، حسین‌زاده بحرینی و امیرحسین قاضی‌زاده در جریان این سفر، در هیچ‌کدام از جلسات روحانی در مشهد حضور نداشتیم و حضور خود در اینگونه جلسات را مغایر جایگاه نمایندگی مردم می‌دانستیم، چرا که بسیاری از مصوبات سفرهای قبلی بر زمین مانده و هنوز اجرایی نشده است و طبعا در چنین شرایطی دادن وعده جدید به مردم را غیرقابل قبول می‌دانیم. وی افزود: سفرهای اینچنینی بی‌فایده است و حضور در صحن مجلس و پیگیری مطالبات مردم در مجلس، منفعت بیشتری برای مردم استان دارد. پژمانفر افزود: چون در سفر اردیبهشت‌ماه آقای روحانی به مشهد و همچنین در جلسات مربوط به این سفر نبودیم، طبعا نمی‌دانیم در این جلسات چه وعده‌ها و قول‌هایی به مردم داده‌اند.
طبق این گزارش، در جریان سفر اردیبهشت‌ماه هیات دولت به خراسان‌رضوی، علاوه بر 4 نماینده مشهد در مجلس، برخی دیگر از نمایندگان استان نیز روحانی را همراهی نکردند. رضا شیران تنها نماینده مشهد بود که در این سفر حضور داشت. پیشرفت در آزادراه حرم تا حرم، توسعه حاشیه شهر مشهد، تکمیل خط آهن سبزوار و تکمیل بیمارستان حشمتیه در سبزوار از جمله وعده‌‌های روحانی در سفر اردیبهشت‌ماه امسال به خراسان‌رضوی بود.  پروژه ملی حرم تا حرم یکی از مهم‌ترین مطالبات چندین ساله مردم برای اتصال استان قم به استان خراسان‌رضوی است و احداث پروژه به دلیل وجود 2 بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) نقش مهمی در کاهش میزان مصرف سوخت و مدت‌زمان تردد مسافران میان این 2 شهر زیارتی دارد. پروژه حرم تا حرم مهرماه سال 89 کلنگ‌زنی شد. پس از پایان دولت دهم این پروژه تکمیل نشد و با شروع به‌کار دولت یازدهم مجدداً کلنگ‌زنی شد. احداث آزادراه حرم تا حرم یکی از نیازهای جدی مسافران و زائران است که طی چند سال اخیر تنها 38 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. مدیرکل ساخت و توسعه راه‌آهن منطقه 2 کشور 15 آبان 96 گفته بود راه‌آهن سبزوار تا سال 97 به اتمام می‌رسد. بر اساس اظهارات علی‌اکبر مردی، برای بهره‌برداری اولیه راه‌آهن سبزوار و اتصال آن به شبکه سراسری، 110 میلیارد تومان اعتبار لازم بوده است. این در حالی است که این طرح تاکنون تکمیل نشده است. از سوی دیگر عباس آخوندی، وزیر سابق راه‌وشهرسازی 25 مرداد 97 یعنی 3 ماه بعد از سفر استانی روحانی به خراسان‌رضوی، در حاشیه بازدید از این طرح گفت: برای اتمام و بهره‌برداری از طرح راه‌آهن سبزوار، 177 میلیارد تومان اعتبار لازم است! بیمارستان حشمتیه سبزوار نیز یکبار 17 بهمن 94 با دستور حسن روحانی و از طریق ویدئوکنفرانس افتتاح شده بود با این حال در سفر اردیبهشت امسال روحانی قرار بود این بیمارستان تکمیل شود که این وعده روحانی نیز همچنان بر زمین مانده است.

گروه بین‌الملل: با ادامه آتش‌سوزی مرگبار کالیفرنیا، شمار افراد ناپدید شده و قربانیان احتمالی آن به 600 نفر افزایش یافته است؛ رقمی که نسبت به آنچه پیش از این تخمین زده می‌شد 2 برابر شده است. انتظار می‌رود با ادامه جست‌وجوهای تیم‌های امداد و نجات، شمار قربانیان این حادثه که به طور رسمی تاکنون 63 نفر اعلام شده است، افزایش یابد. اکثر قربانیان آتش‌سوزی بزرگ کالیفرنیا از شهر پارادایس در شمال این ایالت بوده‌‌‌اند. تقریبا تمام خانه‌‌های این شهر در آتش سوخته و همه ساکنان آن بی‌خانمان شده‌اند. پارادایس یا (بهشت) در حالی در آتش به طور کامل سوخت که بسیاری این آتش‌سوزی را «بهشت سوخته» نام نهاده‌‌‌اند. دولت ترامپ از کنترل شرایط ناتوان است و این نشان می‌دهد این کشور با چالش‌‌های عمیقی در زمینه زیرساخت‌‌های کنترل بحران روبه‌رو است. آمریکا هر ساله با چنین بحران‌ها و بلایای طبیعی روبه‌رو است اما دولت این کشور تاکنون نتوانسته است برای این چالش چاره‌اندیشی کند. دولت ترامپ که مشغول بازی‌‌های بین‌المللی‌‌‌‌اش است عملا از آنچه در داخل آمریکا رخ می‌دهد غافل مانده است. یورونیوز در این رابطه می‌نویسد جری براون، فرماندار ایالت کالیفرنیا روز گذشته با اشاره به اینکه باید درباره اینگونه حوادث در آینده آمادگی بیشتری داشته باشد، گفت: «ما قصد داریم مدیریت جنگل‌ها را بهتر کنیم و شهرهای‌مان را با هوشیاری بیشتری بسازیم. باید پناهگاه‌هایی بسازیم تا هنگام آتش‌سوزی‌های وحشتناکی مانند این، مردم بتوانند به آن پناه ببرند. ما باید با تغییرات اقلیمی به‌درستی مواجه شویم و باید با طبیعت همراه شویم نه اینکه در مقابل آن قرار بگیریم».
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده که در روزهای گذشته مسؤولان کالیفرنیا را بارها مورد سرزنش قرار داده بود، امروز از این ایالت بازدید می‌کند. وی در حساب توئیتری خود گفته بود که مدیریت اشتباه جنگل‌ها عامل این آتش‌سوزی بوده است و مسؤولان سازمان‌های مربوط را به قطع بودجه تهدید کرد. این اظهارنظر ترامپ با واکنش شدید سیاستمداران، آتش‌نشانان و چهره‌های مشهور ایالات‌متحده مواجه شد. تاکنون بیش از 8900 واحد مسکونی در شهر پارادایس و مناطق اطراف آن در این آتش‌سوزی نابود شده و به بیش از 50 هزار نفر نیز دستور تخلیه در اطراف این شهر داده شده است. این آتش‌سوزی مرگبارترین آتش‌سوزی در یک قرن اخیر در تاریخ آمریکا نیز محسوب می‌شود. در آتش‌سوزی 1918 میلادی در آمریکا بیش از هزار نفر جان باختند. آتش‌سوزی کالیفرنیا موجب شده است تا یک میلیون نفر خانه‌‌های خود را تخلیه کنند. وزش باد با سرعت 100 کیلومتر در ساعت نیز موجب گسترش شعله‌‌های آتش شده است. بیش از 5100 نیروی آتش‌نشان از ایالت‌‌های واشنگتن و تگزاس برای جلوگیری از گسترش این آتش تلاش می‌کنند. کاخ سفید نیز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد: دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا وضعیت فوق‌العاده و فاجعه‌بار در کالیفرنیا اعلام کرده و از نهادهای فدرال خواسته است به مناطق آسیب‌دیده از این فاجعه کمک کنند. در همین حال بسیاری از چهره‌‌های سرشناس عرصه هنر و هنرپیشه‌‌های هالیودی هم در میان مال‌باختگان ناشی از آتش‌سوزی هستند. اخبار تکمیلی نشان می‌دهد لیدی گاگا و کیم کارداشیان 2 هنرپیشه آمریکایی که در عرصه موسیقی و مد فعالیت می‌کنند ویلای خود را در کالیفرنیا از دست داده‌‌اند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. همچنین کیانا وست در میان افرادی است که به کالیفرنیا سفر کرده است و حتی اخبار نشان می‌دهد لیدی گاگا در میان مردم پیتزا توزیع کرده است.

پاریس هوا را خوب می‌‎کند؟
سوال اینجاست که کاهش دی‌اکسید کربن یا گازهای گلخانه‌ای چگونه می‌تواند باعث کاهش آلودگی هوا شود در صورتی که آنچه باعث آلودگی هوا می‌شود گازهای آلاینده است که شامل منواکسید کربن، ازون، ذرات معلق، سرب، اکسید‌های نیتروژن و اکسیدهای گوگرد می‌شود؟!
حتی دی‌اکسید کربن انسان‌ساز در گازهای گلخانه‌ای آنطور که بیان می‌شود جایگاهی ندارد و از 4 درصد دی‌اکسید کربن موجود در گازهای گلخانه‌ای تنها 5 درصد آن انسان‌ساز است که با این احتساب کل دی‌اکسید کربن انسان‌ساز موجود در گازهای گلخانه‌ای 2 هزارم درصد است.
مهم‌ترین آلاینده‌های هوا شامل گازهای  منواکسید کربن، ازون، سرب و اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق مانند PM 5/2 و 10PM هستند که در روزهای سرد سال به دلیل وارونگی هوا و انباشت آنها در اتمسفر نزدیک سطح زمین، منجر به آلودگی هوای کلانشهرها می‌شوند.
بر این اساس آلودگی هوا حالتی است که جو یک منطقه در پاره‌ای از سال به طور موقت تحت تاثیر آلاینده‌ها قرار گیرد. برای مثال در کلانشهرها بویژه تهران ذرات معلق منواکسید کربن، آلودگی ایجاد می‌کند که این دست آلودگی‌ها بر اثر آلاینده‌های محلی متحرک و کارخانه‌ها اتفاق می‌افتد و نه گازهای گلخانه‌ای، بنابراین عمل به توافق پاریس هیچ تاثیری بر کاهش آلودگی هوا ندارد.


تبدیل ایران از یک تولید‌کننده به یک وارد‌کننده
با توجه به برجام ایران تا نزدیک به 20 سال آینده با محدودیت‌هایی در صنعت انرژی هسته‌ای روبه‌رو است و به ناچار برای تولید نیازمند استفاده از سوخت‌هایی چون نفت، گاز و سوخت‌های جایگزین مانند انرژی‌های تجدیدپذیر است. در حال حاضر حرکت به سوی انرژی‌های تجدیدپذیر شروع شده است اما چند نکته در این ارتباط قابل ذکر است؛ برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر احتیاج به زیر ساخت‌های آن است که دسترسی به این مهم در بازه زمانی کوتاه امکان‌پذیر نیست مگر با واردات تجهیزات اولیه مولدهای انرژی‌های تجدیدپذیر که این به معنای مستعمره شدن کشور در تامین انرژی است. از این رو است ایران می‌تواند در این سال‌ها تا دسترسی به علم انرژی‌های تجدیدپذیر از انرژی نفت و گاز خود بهره ببرد، در واقع غیر از این راه دیگری هم ندارد اما طبق توافقنامه پاریس ایران باید از حجم برداشت و استفاده خود از نفت و گاز بکاهد و طبق زمان‌بندی معین تعهدات خود را به سمت مثبت افزایش دهد. این یعنی ایران باید در یک بازه زمانی کوتاه اقدام به واردات زیرساخت‌های تولید انرژی کم‌کربن از کشورهای توسعه یافته کند.


توهم جذب سرمایه‌گذاری با اجرای توافقنامه پاریس
طبق سندی که ایران برای اجرای سیاست‌های کاهش تولید کربن امضا کرده است، تا سال 2030 به 5/17 میلیارد دلار معادل 245 هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری برای اجرای سیاست‌های کاهش تولید دی‌اکسید کربن نیاز دارد (رقم اعلام شده توسط سازمان حفاظت از محیط‌زیست). بر همین اساس باید این مبلغ از منابعی مانند کاهش و حذف تدریجی و کامل یارانه‌های انرژی، صندوق ملی محیط‌زیست و ورود سرمایه توسط بخش خصوصی یا در نهایت بهینه‌سازی مصرف از طریق شرکت‌های خدمات انرژی تامین شود اما در شرایط کنونی هیچ‌کدام امکان‌پذیر نیست.

صندوق ملی محیط‌زیست
موجودی این صندوق بر اساس اساسنامه اولیه آن در بهترین حالت تا 5 میلیارد تومان است و محل درآمد صندوق از کمک‌های داخلی و بین‌المللی است. این یعنی این صندوق هیچ‌گاه نمی‌تواند تامین‌کننده منابع این طرح باشد.

کمک‌های بین‌المللی
توافقنامه پاریس به کشورهای توسعه یافته پیشنهاد داده است بخشی از نیازهای اعتباری  کشورهای در حال توسعه را برای اجرای سیاست‌های ضد کربن تامین کنند. رقم اعلام شده برای این کار 100 میلیارد دلار برآورد شده است. نکته مهم اینجاست که بررسی طرح قبلی تشویقی جهان کم‌کربن یعنی کیوتو نشان می‌دهد ایران با وجود همکاری‌های لازم اما به دلیل مسائل سیاسی جایگاهی در دریافت این کمک‌ها نداشته است. در پیمان کیوتو ایران با وجود زمینه مناسب برای اجرای طرح‌های کاهش انتشار دی‌اکسید کربن و مقام هفتم جهان در میزان انتشار، تنها شاهد اجرای 13 طرح از کل 6060 طرح مکانیسم توسعه پاک بود. این در حالی است که کشورهای در حال توسعه مانند چین با جذب 3586 طرح، هند با جذب 1366 و برزیل با جذب 289 طرح توانستند از این مکانیسم در راستای کاهش انتشار و افزایش بهره‌وری استفاده کنند.
 از طرفی در توافقنامه پاریس نیز به طور شفاف مقصد کمک‌های کشورهای توسعه یافته مشخص نشده است و این ممکن است منجر به تجربه ناموفق کیوتو شود. مذاکره‌کنندگان ایرانی در توافق پاریس با وجود مشخص کردن دقیق میزان تعهدات خود میزان دریافت کمک را مشخص نکرده‌اند.
در سایت سازمان محیط‌زیست در توضیحات مربوط به صندوق سبز اقلیم جهانی یا همان محل تامین فاینانس جهانی آمده است: «نحوه تامین این منابع دولتی یا خصوصی کشورهای صنعتی کاملا روشن نیست و فعلا تضمینی برای تامین مالی آن صندوق وجود ندارد که باید در جلسات آتی مشخص شود»؛ به نظر می‌رسد منابع این صندوق (در صورت تامین) در درجه اول و با اولویت صرف کشورهای جزیره‌ای کوچک و آسیب‌پذیر و نیز کشورهای فقیر آفریقایی می‌شود و بعید به نظر می‌رسد کشورهایی نظیر ایران از این منابع مالی بهره‌مند شوند!

آزاد کردن قیمت انرژی
تنها راه  که در این باره به نظر می‌رسد به نسبت اجرایی‌تر است، آزاد کردن قیمت‌ حامل‌های انرژی است. گذشته از خوب یا بد بودن این سیاست و تبعات اجتماعی که می‌تواند در این شرایط داشته باشد، نباید فراموش کرد که وزارت نیرو در حال حاضر یکی از مقروض‌ترین وزارتخانه‌های کشور به دلیل تخصیص یارانه به خدمات‌گیرندگان خود است و در صورت آزادسازی قیمت‌ها هم باید برای یک بازه زمانی بلندمدت هزینه‌های خود طی سال‌های گذشته را جبران کند اما برای اجرای توافقنامه پاریس یک مدت زمان محدود دارد و در صورت اجرا نکردن تعهدات خود مشمول تبعات و تنبیهات بین‌المللی می‌شود.


کشورهای توسعه‌یافته چرا طرفدار توافقنامه هستند؟
سوالی که پس از بیان تمام انتقادات به توافقنامه پاریس مطرح می‌شود، این است که چرا تمام کشورها توانسته‌اند با این مشکلات دسته و پنجه نرم کنند ولی ایران نباید با آن کنار بیاید؟ فرق ایران با دیگر کشورها چیست؟ جواب اینجاست که ایران و دیگر کشورهای تولید‌کننده نفت و گاز مانند کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و روسیه بیشترین ضرر را از اجرای این توافق می‌خورند، آن هم در حالی که به دیگر کشور به صورت عملی هیچ ضرری از این پیمان وارد نمی‌شود.
طبق آمار منتشر شده شرکت بریتیش پترولیوم در سال 2016، بیشتر کشورهای موافق توافقنامه پاریس تا 15 سال آینده نفتی و گازی ندارند که بخواهند سطح برداشت‌شان را از آن کم کنند و عملا امضای این توافقنامه برای آنها هیچ تاثیر اقتصادی نخواهد داشت. ذخایر نفت و گاز ایران به ترتیب تا 110 و 117 سال دیگر قابل برداشت است، در صورتی که کشوری همچون آمریکا تنها تا 14 سال دیگر می‌تواند از ذخایر انرژی زیرزمینی خود بهره ببرد یا کل قاره اروپا بدون احتساب روسیه تا کمتر از 10 سال دیگر بهره‌مند از منابع نفت و گاز است که این به معنای مزیت‌دار شدن ایران در موضوع انرژی نفت و گاز است اما طبق مفاد این توافقنامه ایران باید از حجم برداشتی خود بکاهد و حتی میزان سوختن انرژی را هم در داخل کنترل کند. صنایع کشور بر پایه صنایع مصرف‌کننده انرژی بنیان شده است و این تعهد بین‌المللی منجر به محدود کردن این صنایع می‌شود، زیرا مصرف انرژی منجر به تولید دی‌اکسید کربن می‌شود.
تبعات مستقیم اقتصادی توافقنامه پاریس
با وجود آنکه معصومه ابتکار، رئیس پیشین سازمان حفاظت محیط‌زیست از بی‌تاثیری توافقنامه پاریس بر اقتصاد کشور سخن گفته بود اما همین سازمان در گزارشی که با همکاری دفتر عمران سازمان ملل تهیه کرده، آورده است:
«پذیرش تعهدات کاهش انتشار به‌طور طبیعی نیازمند بازنگری در سیاست‌های رشد و توسعه اقتصادی است که می‌تواند به تحمیل هزینه‌هایی بر اقتصاد کشور منجر شود، چرا که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای یا باید بر سطح تولید بخش‌های مختلف اقتصادی محدودیت اعمال شود یا باید ساختار و فناوری‌های مورد استفاده در صنایع اصلاح و نوسازی شود». اعمال محدودیت بر تولید به معنی از دست رفتن هزینه فرصت تولید بوده و اصلاح و نوسازی ساختار صنایع نیازمند صرف هزینه‌های سرمایه‌گذاری جدید در فناوری‌های پاک‌تر یا سیستم‌های تصفیه‌کننده آلودگی است.
در نتایج حاصل‌ شده از این کار پژوهشی توسط سازمان محیط‌زیست آمده: «کاهش
۴ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای، در کل اقتصاد کشور موجب کاهش ارزش تولید به میزان 8/28135 میلیارد ریال (بر پایه قیمت‌های سال ۸۳) خواهد شد که این میزان چیزی حدود 12/1 درصد از کل حجم اقتصاد کشور را شامل می‌شود».
علاوه بر این در صورتی ‌که شرایط لازم برای تحقق‌بخش دوم تعهدات کشور فراهم شود، تبعات اقتصادی حاصل از بخش دوم تعهدات بسیار چشمگیرتر خواهد شد؛ در این‌ باره در گزارش سازمان محیط‌زیست آمده: کاهش ۱۲ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای در کل اقتصاد کشور موجب کاهش ارزش تولید به میزان 8/180078 میلیارد ریال (بر اساس قیمت‌های سال ۸۳) خواهد شد که این میزان چیزی در حدود 2/7 درصد از کل حجم اقتصاد کشور را شامل می‌شود.

کاهش شیب انتشار دی‌اکسیدکربن
موضوع دیگر روش کاهش دی‌اکسید کربنی است که ایران پذیرفته است؛ بر این اساس نمایندگان سازمان حفاظت محیط‌زیست تعهد داده‌اند با توجه به رشد تولید دی‌اکسید کربن در بازه زمانی سال‌های 2010 تا 2020 و با فرض ادامه این روند تا سال 2030، مقدار انتشار گاز دی‌اکسید کربن خود را در سال 2030، دوازده درصد کاهش دهد.
این یعنی پایه اعمال تاثیر توافقنامه پاریس 10 ساله است که ایران به دلیل تحریم‌های مکرر و رکود در صنعت کمترین شیب افزایش GDP (تولید ناخالص ملی) و انتشار گازهای گلخانه‌ای را داشته است. در این صورت باید تا 2030 ایران شیب میزان انتشار دی‌اکسید کربن خود را از شیب انتشار این گاز نسبت به 10 سال گذشته کمتر کند یا به تعبیری میزان و روند رشد اقتصادی خود را بکاهد و در رقمی بین 2 تا 4 درصد میانگین میزان رشد در 10 سال قبل نگه دارد. نباید فراموش کرد میزان انتشار دی‌اکسید کربن با رشد اقتصادی رابطه مستقیم دارد و در صورتی که بخواهیم در راستای کاهش این گاز قدم برداریم، باید قید رشد اقتصادی را بزنیم.


بدترین تعهد برای ایران
آمریکا بزرگ‌ترین‌ تولیدکننده و مصرف‌کننده نفت و صاحب بیشترین ذخایر زغال سنگ دنیاست. در این شــرایط، طبیعی است این کشور برای حفظ منافع ملی خود از موافقتنامه پاریس خارج شود، چرا که پیوستن به این توافق به معنی محدودیت در بهره‌مندی از این منابع انرژی ارزان خواهد بود و مانع از توسعه اقتصادی این کشور می‌شود.
به گزارش روزنامه گاردیــن، رئیس‌جمهور آمریکا در نطق خروج این کشــور از موافقتنامه تغییر اقلیــم پاریس عنوان کرد:  بر اســاس مطالعات انجام شده، پیوســتن آمریکا به این توافق بین‌المللی موجــب کاهش تولید تا ســال 2040 در بخش‌های زیر خواهد شــد: صنعت کاغذ 12 درصد، صنعت سیمان 23 درصد، صنعت فولاد 38 درصد، صنعت زغال ســنگ و صنایع وابسته 86 درصد و تولیــد گاز طبیعی 31 درصد. علاوه بر ایــن، توافق پاریس موجب از دســت رفتن 6 میلیون و 500 هزار فرصت شــغلی در آمریکا خواهد شــد، به همین دلیل سیاســتمداران این کشور، این توافق را رد کردند.
دیگر کشورهای نفتی هم رفتار مشابهی مانند آمریکا را با موافقتنامه پاریس داشته‌اند.
عربستان، قطر، عمان و ترکیه کشورهایی بوده‌اند که به طور رسمی اعلام کرده‌اند در حال حاضر هیچ برنامه‌ای را برای آینده و کاهش دی‌اکسید کربن نمی‌دهند و تصمیمی برای این کار ندارند. در این شــرایط ایران که در مجموع منابع نفت و گاز، رتبه نخست در دنیا را دارد به شــکل منفعلانه با این توافق برخورد داشته و تعهداتی سنگین داده است که اجرای آن 52 میلیارد دلار هزینه دارد. این در حالی است که تاکنون ســند تعهدات ایران برای بررسی به مجلس شــورای اسلامی ارائه نشده و بررسی‌های کارشناسی انجام نشده است.



تحریم داخلی با عضویت در توافقنامه پاریس
ایالات متحده آمریکا به صورت شفاف برنامه‌های خود را برای تحریم اقتصاد ایران با هدف ناراضی کردن مردم از شرایط معیشتی شروع کرده است. در بخش دوم تحریم‌های ایران که از 13 آبان شروع شده، آمریکا مانع تایید اعتباری تراکنش‌های پولی از یک طرف و متوقف کردن فروش نفت‌خام از سوی دیگر شده است. در بازه زمانی 6 ماهه‌ای که از اعلام خروج ایالات متحده آمریکا از برجام گذشته است و با شروع دور دوم تحریم‌ها از آبان‌ماه، با وجود معافیت 8 کشور از این تحریم‌ها، بر اساس آمار اوپک میزان تولید نفت‌خام ایران در تیرماه با 22 هزار و 700 بشکه کاهش نسبت به ماه پیش از آن به 799/3 میلیون بشکه در روز رسید و پس از تحریم‌های جدید هم نزدیک به 500 هزار بشکه در روز از میزان صادرات نفت ایران کاهش یافت. کره‌جنوبی 40 درصد خرید خود را کاهش داده و خبر‌هایی از توقف خرید هند به گوش می‌رسد. این آمار تا زمانی که ایران بتواند از نفت‌خام در پالایشگاه‌ها استفاده کند آنچنان خطرناک نیست، به دلیل اینکه هم اکنون نیمی از تولید نفت ایران در پالایشگاه‌ها فرآوری می‌شود و اساسا فروخته نمی‌شود. ایران باید برای گذار از تحریم ایالات متحده، از مرحله فروش نفت‌خام که قابلیت جبران آن را کشورهایی مانند عربستان دارند عبور کند و به سمت فروش فرآورده‌های حاصل از پتروشیمی برود. حداقل باید به سمتی حرکت کند که تمام نیازهای فرآورده‌های نفتی مانند بنزین  در داخل کشور تولید شود.  بر اساس توافقنامه پاریس به صورت عملی این اقدام برای کشورمان غیرممکن شده است؛ فرآوری مواد نفتی حجم بالایی دی‌اکسید کربن تولید می‌کند و ایران هم متعهد شده است تا سال 2030 با یک برنامه از شیب افزایش دی‌اکسید کربن خود 12 درصد بکاهد. این به معنای آن است که در سال‌های آینده نه‌تنها نمی‌توانیم براحتی نفت‌خام را بفروشیم و پول آن را وارد اقتصاد کشور کنیم، بلکه نمی‌توانیم از ظرفیت نفت‌خام کشور برای تزریق در پتروشیمی‌ها هم بهره بگیریم.

گروه بین‌الملل: نتانیاهو در وضعیت آشفته‌ای قرار دارد، از یک سو لیبرمن، وزیر جنگ سابقش او را متهم کرده با سیاست‌‌های مصالحه‌جویانه منجر به تقویت حماس شده و به حماس مصونیت اعطا کرده است و از سوی دیگر نتوانسته است نفتالی بنت از جریان افراطی «اسرائیل خانه ما» را برای ماندن در کابینه متقاعد کند. نفتالی بنت که نماینده جریان بسیار افراطی در اراضی اشغالی است در همین حال گفته است او که وزارت جنگ این رژیم را می‌خواست اکنون از ائتلاف خارج شده و نتوانسته است با نتانیاهو به توافق برسد. خروج بنت به معنای انتخابات زودهنگام در اراضی اشغالی است. نتانیاهو تصور می‌کرد تا نوامبر آینده (آبان 98) بتواند قدرت را در دست داشته باشد. وضعیت آشفته رژیم صهیونیستی به گونه‌ای است که دولت این رژیم در آستانه فروپاشی قرار دارد و حتی گمانه‌زنی‌ها درباره انتخابات زودهنگام به یقین مبدل شده است. گفته می‌شود وزیر دادگستری این رژیم از دیگر رقبای نتانیاهو برای تصدی پست نخست‌وزیری این رژیم شانس بیشتری دارد. وی که از جریان افراطی «اسرائیل خانه ما» است توانسته در میان افکار عمومی برای خود جایگاهی تعریف کند. رژیم صهیونیستی پس از حمله به نوار غزه با چالش‌‌های بسیار جدی روبه‌رو شده و حالا مجبور است با توجه به حجم نارضایتی عمومی و پرونده‌‌های فساد به یک انتخابات زودهنگام تن دهد، انتخاباتی که چندان موافق آن نیست. در پی آتش‌بس غزه و استعفای وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، شهرک‌نشینان اسرائیلی با برگزاری تظاهرات خواهان استعفای بنیامین نتانیاهو شدند. حدود هزار شهرک‌نشین از شهرک‌های اطراف غزه با برگزاری تظاهرات خواهان استعفای بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به خاطر شکستش در غزه شدند. تظاهرکنندگان همچنین آویگدور لیبرمن، وزیر مستعفی جنگ این رژیم را به تقدیم استعفای نمایشی برای دستیابی به آرای بیشتر در انتخابات آتی متهم کردند. نتانیاهو نیز به خاطر تحولات غزه سفرش به اتریش را لغو کرده است. وی قرار بود 20 و 21 ماه نوامبر به وین برود.  در همین حال، اگر حزب «اسرائیل خانه ما» به استعفای لیبرمن هم اکتفا نکند و بخواهد از دولت خارج شود که احتمال آن خیلی زیاد است، باز ائتلاف حاکم ۶۱ کرسی از مجموع ۱۲۰ کرسی کنست را دارد و هر چند ائتلافی شکننده است اما می‌تواند با همین مقدار هم ادامه دهد. بنیامین نتانیاهو به مدت یک سال پس از پیروزی حزب لیکود در انتخابات مارس 2015 با همین اکثریت پارلمانی ضعیف کابینه را تا ماه مه ‌2015 هدایت کرد تا اینکه حزب لیبرمن با 6 کرسی به آن ملحق شد. نتانیاهو که هم‌اکنون پست وزارت خارجه را نیز بر عهده دارد، می‌خواهد وزارت بر جای مانده لیبرمن را نیز تصدی‌گری کند، البته این در صورتی است که این وزارتخانه را به نفتالی بنت، رهبر حزب دست‌راستی تندرو «‌خانه یهودی» واگذار نکرد. همانطور که اشاره شد این حزب ماندن در ائتلاف دولتی را مشروط به تصدی این وزارتخانه کرده بود. گروه‌های مقاومت فلسطین طی روزهای گذشته در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه ایستادگی کرده و بیش از 5۰۰ راکت و موشک به سمت شهرک‌های صهیونیست‌نشین شلیک کردند تا این رژیم مجبور به موافقت با آتش‌بس با مقاومت شود. این تصمیم دولت صهیونیستی باعث استعفای «آویگدور لیبرمن» وزیر جنگ این رژیم از سمت خود و درخواست برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام به خاطر تسلیم دولت صهیونیستی در برابر خواسته‌های جنبش حماس و موافقت با آتش‌بس شد. قرار است یکشنبه آینده در این خصوص تصمیم‌گیری شود.
 در همین حال، منابعی در ائتلاف کابینه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اعلام کردند که نتانیاهو با شرکای خود زمان احتمالی و مناسب برای برگزاری انتخابات زودهنگام در ماه مارس را مورد بررسی قرار می‌دهد. طبق نتایج یک نظرسنجی ۷۴ درصد از اسرائیلی‌ها از عملکرد نتانیاهو در تنش‌های اخیر در غزه ناراضی هستند. این در حالی است که لیبرمن در اظهار نظری اعلام کرد: حماس قادر است از نظر قدرت نظامی به حزب‌الله لبنان تبدیل شود.
 

حسن رضایی: ما 6 سال است در فضای ابهام زندگی می‌کنیم. بخش احتمالا مهمی از افکار عمومی جامعه هنوز هم دقیقا نمی‌داند باید در کدام سوی معادلات کلان کشور قرار گیرد؛ باید چنانکه محمدجواد ظریف
می‌گوید فکر کند یا آنگونه که سعید جلیلی می‌گفت تدبیر کند؟ و آیا راهی در میانه اینها هم هست یا نه؟! گستره این تردید و ابهام هم ابدا به سمپات‌های جریان سیاسی یا فرهنگی خاصی محدود نیست. اگر این فرض را بپذیریم که بخش اعظم جامعه از دسته‌بندی‌های مرسوم اصلاح‌طلب/ اصولگرا فارغ بوده و هست ـ که ظاهرا چنین هم هست ـ بخش مهمی از همین مردم-که برخی آنها را قشر خاکستری و دیگران آرای خاموش و... می‌نامند - بین فایده و هزینه پدیده‌ مهمی مثل برجام هنوز هم متحیرند. خلف وعده‌های مکرر دولت و شخص حسن روحانی که ماه‌هاست کلیپ‌هایش در فضای مجازی می‌چرخد و هر روز نسخه‌ای جدید از آن رو می‌شود، نقش مهمی در کاهش محبوبیت روحانی داشته است.
این هشدار را باید داد و بر این واقعیت اما باید صحه گذاشت که اینها همه ابدا به معنای شکست تمام و کمال ایده روحانی نزد افکار عمومی کشور نیست. در فضایی که جامعه ایرانی تحت شدیدترین بمباران تبلیغاتی تاریخ قرار دارد، نهایت ساده‌اندیشی است اگر کسی خیال کند گزینه غربگرایی و «امتیاز دادن در ازای وعده یا هر چه شما اسمش را می‌گذارید»، به‌طور کلی از روی میز افکار عمومی کشور برداشته شده است. پژوهشگران جامعه‌شناسی سیاسی، دوره جنگ سرد را همواره به عنوان یکی از نقاط عطف «جنگ نرم و رسانه‌ای» در تاریخ معاصر یاد
می‌کنند. این در حالی است که در آن مقطع ظاهرا تمام جنگ‌افزار مدیامحور آمریکا، یک شبکه رادیویی با پارازیت‌های متراکم مزاحم بوده است. لذا خیلی روشن است وقتی اکنون صحبت از «شدیدترین بمباران تبلیغاتی تاریخ» می‌کنیم، ابدا دنبال گنده‌گویی و تحریک بیخود ذهن مخاطب نیستیم!
اکنون به‌طور قطع نمی‌توان خط روشنی بین جبهه رسانه‌ای دشمن و دوست ترسیم کرد.
پیامد چنین نفوذ آشکاری همین است که نه‌تنها مردم عادی یا حتی سمپات‌های 2 جریان سیاسی کشور، که بسیاری از نمایندگان مجلس، نخبگان وطن‌پرست و... نیز مکرر دروازه خودی را با دروازه دشمن اشتباه گرفته و می‌گیرند. شکی نیست که مواضع برخی نخبگان در مجموعه مسائل مبهم متعدد پیش روی افکار عمومی را باید مصداق نفوذی بودن شخص دانست، این اما حتما عمومیت ندارد! آنچه اکنون گستره جامعه ایرانی با آن مواجه است، ابهام است. این درست که راهبرد حسن روحانی و کاندیدای پوششی‌اش در سال 96، لولوتراشی و رقیب‌هراسی بود اما این حتما غلط است اگر کسی بخواهد پایه اصلی رای‌آوری مجدد آقای روحانی را همین مساله تصور کند.
واقعیت این است که بخش مهمی از مجموعه 24 میلیون رای‌دهنده به آقای روحانی، دقیقا مثل همین آقای حمیدرضا موثقی، از اتحادیه تولیدکنندگان، بازرگانان و صنایع تولید و بسته‌بندی چای کشور، در آن ویدئوی معروف دوربین مداربسته جلسه اعضای اتاق بازرگانی با محمد شریعتمداری، می‌پنداشتند روحانی می‌خواهد کاشته‌هایش را در دور دوم درو کند! کسانی که فکر می‌کنند غیرممکن است سال 1400 هم 24 میلیون نفر دیگر از هموطنان عزیزمان فکر کنند روحانی نتوانست درو کند چون داسش خوب تیز نبود یا بغل داسش را خش کردند، اشتباه بسیار بسیار خطرناکی مرتکب می‌شوند. قرار گرفتن تمام و کمال ‌بخشی از جریان موسوم به اصولگرا شامل علی لاریجانی و دوستانش در خدمت این پروژه تکراری، احتمال اصابت آن به هدف را بیشتر هم کرده و خواهد کرد. لذا مهم‌ترین راهبرد موثر در مقابله با این موج سنگین را باید کلیدواژه «شفافیت» دانست.
باید از شفافیت دفاع و آن را در تمام ابعاد مطالبه کرد. از منادیان شفافیت دفاع کرد، ولو اینکه نظر سیاسی صددرصد مخالف ما داشته باشند. موسساتی مانند «دیده‌بان شفافیت و عدالت» که حتی نخبگان هم کمتر آن را می‌شناسند، باید مرجعیت فکری و خبری پیدا کنند و اظهارنظر چهره‌های غیرشفاف ابدا برجسته نشود و کیست که نداند یکی از ابهام‌آمیزترین مراجع فکری کنونی جامعه ما متاسفانه جماعتی هستند که با عنوان سلبریتی از آنها یاد می‌شود؛ افرادی که عموما هیچ بعد زندگی مالی و کاری‌شان برای مردم شفاف نیست و درباره هیچ موضوع سیاسی- اجتماعی و حتی فرهنگی، غالبا هیچ سواد تخصصی قابل ارائه‌ای ندارند. فقط خوب شوت می‌زنند یا بازیگر خوبی هستند، ولی در تمام موضوعات سیاسی- اجتماعی هم اظهار فضل تخصصی می‌کنند؛ جماعتی که پیش از این سعید حجاریان اشاره کرده بود غربگرایان به دلیل نارضایتی عمومی که به تبع عملکرد دولت و مجلس از آنها در سطح جامعه وجود دارد، باید حرف‌های‌شان را از زبان آنها بزنند. در دهان مردم را طبعا نمی‌توان بست، بلندگوی افکار فصلی، غیرتخصصی و عموما ضدملی این جماعت اما می‌توان نشد. بازتاب اخبار منفی و مثبت این افراد باید در رسانه‌های جبهه انقلاب کاملا بایکوت شود و حداکثر در ستون طنز به آن پرداخت. در حال حاضر اما عموما برعکس عمل می‌شود! مناظره سیدیاسر جبرائیلی و مدیرمسؤول روزنامه شرق در سالگرد اجرای برجام، جدی‌ترین تقابل رودررو و رسانه‌ای مخالفان و موافقان مصیبت برجام بوده است. غربگرایان به جز آن هم مکرر نشان داده‌اند در میدان منطق، حرفی برای گفتن و گمراه کردن سمپات‌های خود و افکار عمومی ندارند اما در فضای آبی/ قرمز، هیجانی و دنیای سلبریتی‌محور تا می‌توانند به تاخت می‌روند. خلاف دولت که می‌تواند در دهان صبا آذرپیک را هم ببندد، در دهان این جماعت را اما نمی‌توان و نباید هم بست. خواهشا اما بیایید بلندگو و تبلیغاتچی افکار عموما ضدملی آنها نباشیم تا در 1400 باز مجدد داس‌شان به سفره مردم نرسد تا یک ماه بعدش بفرمایند:  پشیمانیم!

گروه بین‌الملل:  «عبدالملک العجری» عضو ارشد جنبش انصارالله گفت اطلاعات ضد و نقیضی درباره وضعیت جسمانی «عبدربه منصور هادی» رئیس‌جمهور مستعفی و فراری یمن وجود دارد.
العجری در صفحه توئیتر خود نوشت: منصور هادی با توجه به وخامت شرایط جسمانی‌اش نمی‌تواند هیچ نقشی در مدیریت مرحله انتقالی جدید که نیازمند یک رهبری سازنده و فعال است، داشته باشد. وی افزود: همچنان روایت‌های مختلفی درباره شرایط جسمانی منصور هادی وجود دارد اما او مطمئنا به مرگ بالینی دچار شده است. عضو دفتر سیاسی انصارالله تصریح کرد: پرونده عبد ربه منصور هادی بسته شده است و ادامه حضورش در سطوح قدرت یمن امکان‌پذیر نیست. شبکه تلویزیونی المیادین چندی پیش به نقل از منابع سیاسی یمن گزارش داده بود رئیس‌جمهور مستعفی و فراری یمن به علت وخامت اوضاع جسمانی نتوانست در ریاض با مارتین گریفیتس، فرستاده ویژه سازمان ملل متحد در امور یمن دیدار کند.
خبرگزاری اسپوتنیک در شهریورماه گذشته خبر داده بود که منصور هادی از سال ۲۰۱۱ به علت بیماری قلبی تحت درمان قرار دارد.  اما دبکا، منبع اطلاعاتی رژیم صهیونیستی که به ارتش این رژیم وابسته است پیش‌تر گفته بود هادی در عدن طی یک عملیات ترور جان خود را از دست داده است. همچنین برخی منابع می‌گویند طی 2 هفته گذشته شایعاتی  به نقل از برخی منابع یمنی مبنی بر فوت عبد ربه منصور هادی، رئیس‌جمهور مستعفی و فراری یمن رسانه‌ای شد و هم‌اکنون این مساله به اوج خود رسیده است. مبتنی بر این شایعات، مداوای هادی که مدتی است برای معالجه بیماری قلبی در آمریکا بسر می‌برد موثر نیفتاده و او بر اثر مرگ مغزی مرده است. در تمام مدت اوج‌گیری این اخبار، هیچ تصویر جدیدی از هادی منتشر نشده و عدم انتشار تصویری جدید از هادی از 22 اکتبر تاکنون این اخبار را تقویت کرده است. هادی از گذشته مورد تایید تمام اعضای شورای همکاری خلیج‌فارس نبوده است و اگر حمایت‌های حکومت سعودی و بویژه بن‌سلمان متوجه او نبود باید پیش از این از عرصه سیاسی یمن حذف می‌شد، هرچند در شرایط کنونی نیز به هیچ‌وجه به عنوان بازیگری موثر در این عرصه محسوب نمی‌شود اما سعودی‌ها درخواست دولت وی را بهانه مداخله نظامی خود در این کشور می‌دانند؛ مداخله‌ای که با گذشت 4 سال عملا نتیجه‌ای در بر نداشته است. همچنین برخی منابع خبری نیز گفته‌اند هفته گذشته عبد ربه منصور هادی در یکی از بیمارستان‌های  کلیولند آمریکا عمل جراحی قلب باز شده اما این عمل موفق نبوده و منصور هادی در وضع مرگ بالینی قرار گرفته است. سرلشکر علی محسن الاحمر، فرمانده نظامی مورد حمایت عربستان و احمد بن عوض بن مبارک (سفیر یمن در واشنگتن) برای جانشینی عبد ربه منصور هادی تلاش می‌کنند.
گفته می‌شود علی محسن الاحمر تلاش می‌کند با کسب رضایت آمریکا تا زمان اعلام خبر مرگ عبدربه منصورهادی همچنان در سمت نایب‌رئیس باقی بماند و پس از آن جانشین او شود اما سفیر یمن در واشنگتن در رایزنی‌‌های خود بویژه در تماس با سفیر آمریکا در یمن، در پی آن است تا آمریکا با نایب‌رئیسی وی موافقت کند و پس از آن زمینه را برای اعلام خبر مرگ عبدربه منصورهادی و اعلام جانشینی او فراهم کند.
در همین حال با توجه به این تحرکات حزب الاصلاح و شورای انتقالی جنوب و ترافیک بالای دیدارها میان نیروهای وابسته به ریاض و ابوظبی، دیگر جایی برای شک و تردید وجود ندارد که این دیدارها برای انتخاب جانشین هادی صورت می‌گیرد، زیرا به دور از حضور شخص او و حتی «معین عبدالملک» نخست‌وزیر او صورت می‌گیرد. در همین حال باید به این نکته تاکید کرد که علی محسن الاحمر که از سوی عربستان در فوریه 2016 به عنوان معاون هادی انتخاب شد، مسؤول اول در اداره امور سیاسی و نظامی به شمار می‌رود. وی برای ایفای نقش در این پست، با فشارهای سیاسی بزرگی از سوی امارات و آمریکا مواجه خواهد شد، زیرا آنها مخالف جانشینی او هستند.