گروه سیاسی: وزیر خارجه انگلیس در جریان سفر اخیر خود به تهران و دیدار با محمدجواد ظریف، اگرچه دست خالی به کشورش بازگشت اما جواب اهانت‌های قبل از سفرش به ایران را نه از وزارت امور خارجه، بلکه از دستگاه قضایی ایران گرفت.
به گزارش «وطن امروز»، جرمی هانت، وزیر خارجه انگلیس در آستانه سفر اخیر خود به ایران اظهارات توهین‌آمیزی درباره کشورمان مطرح کرد و با ادبیاتی غیرمسؤولانه خواستار آزادی مجرمان ایرانی – انگلیسی شد.
هانت در این‌باره اظهار داشت: اگر ایران بخواهد از شهروندان دوتابعیتی به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده کند، در این صورت تبعاتی برای ایران خواهد داشت و ما اجازه نمی‌دهیم قسر در برود. اگر ایران بخواهد در جامعه جهانی پذیرفته شود باید از زندانی کردن افرادی مثل زاغری خودداری کند و آنها باید بفهمند این وضعیت پایدار نیست.
اظهارات تند جرمی هانت در حالی علیه ایران مطرح شد که او در جریان سفر به تهران، فرزند زاغری، مجرم امنیتی را در سفارت انگلیس در تهران دید و از این دیدار خود نیز عکسی منتشر کرد تا سناریوی توهین خود به استقلال ایران را تکمیل کند. همزمان با سفر هانت به ایران و انجام این اقدامات ضد ایرانی انتقادات فراوانی به وزارت امور خارجه مطرح شد و از مقامات این وزارتخانه خواسته شد در راستای عزت ملی، مانع این رفتارهای توهین‌آمیز شده یا اینکه در مقابل آن اقدامی انجام دهند. با این حال اما از وزارت امور خارجه صدایی در مقابل رفتار توهین‌آمیز وزیر خارجه انگلیس شنیده نشد.
اکنون اما رئیس قوه‌قضائیه جمهوری اسلامی ایران می‌گوید در جریان سفر اخیر وزیر خارجه انگلیس به تهران، مقامات قوه‌قضائیه درخواست‌های مکرر او برای دیدار با این مقامات قضایی را نپذیرفتند. آیت‌الله آملی‌لاریجانی می‌گوید دلیل نپذیرفتن درخواست‌های جرمی هانت، اظهارات توهین‌آمیز او هنگام سفر به ایران بود. آیت‌الله صادق آملی‌لاریجانی در این‌باره اظهار داشت: انگلیس به ایران بدهکار است و از زمان طاغوت پول‌هایی را برای سلاح دریافت کرده‌اند که جزو بدهی‌های آنها به ملت ایران است اما این موضوعات هیچ ارتباطی با مسائل قضایی ندارد و نظام قضایی و نیروهای امنیتی صرفاً با عوامل نفوذ، فارغ از تابعیت‌شان در چارچوب قانون برخورد می‌کنند. آیت‌الله آملی‌لاریجانی دیروز دوشنبه در جلسه مسؤولان عالی قضایی برخی مطالب علیه قوه‌قضائیه را صددرصد خلاف و ناصواب دانست و اظهار کرد: چندی قبل، وزیر خارجه انگلیس قبل از سفر به ایران با لحنی تکبرآمیز به دولت جمهوری اسلامی هشدار داده بود از حبس دوتابعیتی‌ها خودداری کند. این نحوه برخورد یادآور برخوردهای کشورهای استعماری در قرون گذشته است ولیکن توجه ندارند جمهوری اسلامی با دولت‌های طاغوتی سابق که با یک هشدار بیگانگان تن‌شان می‌لرزید، تفاوت دارد و این دولت با استقلال کامل عمل می‌کند. آیت‌الله آملی‌لاریجانی با بیان اینکه همه قوا در جمهوری اسلامی مستقل هستند، تاکید کرد: کشورهای خارجی باید ردای تکبر را از تن به در کنند و مقاماتی نظیر وزیر خارجه انگلیس بدانند در جایگاهی نیستند که بخواهند به قوای نظام اسلامی در انجام وظایف‌شان هشدار دهند. رئیس قوه‌قضائیه افزود: به دلیل همین تکبرورزی در گفتار و رفتار، با وجود تقاضای مکرر وزیر خارجه انگلیس برای ملاقات با مسؤولان قضایی جمهوری اسلامی، هیچ یک از مسؤولان دستگاه قضا وقت ملاقات ندادند تا امثال آقای هانت متوجه شوند با مردم و مسؤولان ایران باید با لحن و ادبیات شایسته صحبت کنند. آیت‌الله آملی‌لاریجانی با بیان اینکه علاوه بر مباحث سیاسی، برخی اظهارات آنها به لحاظ قضایی و حقوقی نیز نادرست است، خاطرنشان کرد: دوتابعیتی بودن در جمهوری اسلامی جرم نیست و کسی در ایران صرفاً به دلیل دوتابعیتی بودن تعقیب و زندانی نمی‌شود. افرادی که مورد اشاره مسؤولان خارجی هستند، در کشور ما اقداماتی برخلاف امنیت مرتکب شده‌اند یا دست به جاسوسی زده‌اند که تعقیب آنها به دلیل ارتکاب این جرائم است و هیچ ربطی به دوتابعیتی بودن‌شان ندارد.
دستگاه قضایی مقابل نفوذ ایستاده
رئیس قوه‌قضائیه در ادامه اظهاراتش در جلسه مسؤولان عالی قضایی با بیان اینکه دوتابعیتی بودن صرفاً برخی آثار حقوقی و قضایی دارد اما فاقد وصف مجرمانه است، ادامه داد: تنها دلیل این هجمه‌های سنگین علیه دستگاه قضایی این است که در برابر نفوذ دشمن ایستاده‌ایم و بسیج نیروها و صرف میلیون‌ها دلار از سوی کشورهای غربی برای تخریب مسؤولان قضایی جمهوری اسلامی صرفاً به دلیل همین ایستادگی در برابر نفوذ است. آیت‌الله آملی‌لاریجانی با اشاره به هشدارهای مکرر رهبر معظم انقلاب طی دهه‌ها و سال‌های گذشته درباره مساله نفوذ، تصریح کرد: دشمن از هر منفذی اعم از اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برای نفوذ استفاده می‌کند و در حال حاضر نیز همه عوامل خود را بر این هدف متمرکز کرده است، بنابراین طبیعی به نظر می‌رسد که نظام جمهوری اسلامی نسبت به این موضوع حساسیت به خرج دهد و نظام قضایی و امنیتی با کسانی که در داخل برای دشمن کار می‌کنند یا بسترساز دخالت‌های دشمن در امور جمهوری اسلامی هستند، برخورد کند. رئیس قوه‌قضائیه با بیان اینکه دستگاه‌های دولتی غرب و اختاپوس رسانه‌ای آنها تلاش دارند این موضوعات را به مسائل مالی فی‌مابین کشورها ربط دهند، اظهار کرد: البته کشوری مانند انگلیس به ایران بدهکار است و از زمان طاغوت پول‌هایی را برای سلاح دریافت کرده‌اند که جزو بدهی‌های آنها به ملت ایران است اما این موضوعات هیچ ارتباطی با مسائل قضایی ندارد و نظام قضایی و نیروهای امنیتی صرفاً با عوامل نفوذ، فارغ از تابعیت‌شان در چارچوب قانون برخورد می‌کنند. غرب هم لازم است بداند که سرمایه‌گذاریش برای نفوذ بی‌فایده است و دستگاه قضایی با این قبیل فشارها و سخنان بی‌اساس از موضع خود عقب‌نشینی نخواهد کرد.

دانش پورشفیعی:  به‌دنبال تغییرات نرخ ارز در ماه‌های پایانی 1396 و بهار و تابستان 1397، قیمت تمام شده کالاها و خدمات در کشور افزایش پیدا کرد. این افزایش قیمت تولید در ادامه روی کالاها درج شد و قیمت نهایی فروش (قیمت برای مصرف‌کننده) محصولات و اجناس در فروشگاه‌ها و خرده‌فروشی‌ها بین 2 تا 3 برابر بالا رفت. به گزارش «وطن امروز»، این افزایش قیمت اگرچه با تلاش دولت با سرعت کمتری برای کالاها و اقلام اساسی روی داد اما این کالاها نیز در مدت زمان 8 ماه گذشته از سال 1397 به روش‌های مختلف افزایش قیمت یافتند یا از حجم و وزن آنها کاسته شد. در این میان آنچه بر شگفتی این افزایش قیمت‌ها می‌افزاید، اظهارات مسوولان دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های مختلف اقتصادی است که می‌گویند از افزایش قیمت‌ کالاها جلوگیری شده و قیمت برخی کالاها نیز در حال کاهش است، در حالی که بررسی شاخص قیمت تولیدکننده در تابستان 97 حکایت از افزایش شاخص همه گروه‌های تولیدی دارد که این افزایش شاخص بر اساس منطق اقتصادی در ادامه روی قیمت تمام شده کالا و سپس قیمت مصرف‌کننده تاثیرگذار بوده و سبب گران‌تر شدن کالاها، محصولات و خدمات می‌شود.
آیا کاهش قیمت کالاها در راه است؟
در ماه‌های گذشته اعضای ستاد تنظیم بازار در جلسات خود بر تنظیم بازار و کاهش قیمت تاکید کرده‌اند در حالی که خود ایشان نیز می‌دانند در عمل چنین کاهشی قابل اجرا نیست، چرا که قیمت‌ها در فروشگاه‌ها ثبات ندارد و مردم هر روز با قیمت جدید روبه‌رو می‌شوند. 25 آبان‌ماه گذشته محمدرضا کلامی، مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی تامین، توزیع و تنظیم بازار وزارت صنعت، معدن و تجارت پس از خروج از نشست ستاد تنظیم بازار از تلاش برای کاهش قیمت لاستیک و مرغ مصرفی خبر داده و گفته بود قیمت لاستیک در بازار کاهش پیدا می‌کند. به گفته‌ وی، قرار شده است تولیدکنندگان لاستیک خودرو با بیش از ۷۰ یا ۸۰ درصد ضریب تولید در برطرف کردن نیاز داخلی تلاش کنند. اظهارات وی درباره مرغ و شیر نیز قابل توجه است. وی گفته بود مرغ کالایی پروتئینی است و در حالی که قیمت مرغ در حدود ۱۰ هزار تومان در نوسان است، در این جلسه تلاش کردیم به گونه‌ای سیاست‌گذاری شود که مرغ داخلی را با قیمت زیر ۱۰ هزار تومان به دست مصرف‌کننده برسانیم. در زمینه قیمت شیر نیز با حضور متولیان و تشکل‌های این بخش تلاش می‌کنیم قیمت‌ها را کاهش دهیم. اکنون که 13 آذرماه 1397 است نه‌تنها شیر و مرغ ارزان نشده و هر کیلوگرم مرغ گرم در بازار به قیمت 11600 تومان به فروش می‌رسد، بلکه تولیدکنندگان نیز قیمت زیر 10 هزار تومان را برای آن پایین می‌دانند. علاوه‌بر این در حالی که طبق مصوبه ستاد تنظیم بازار هر کیلوگرم گوشت مرغ تازه در بازار مصرف باید  ۸۱۷۵ تومان فروخته شود اما این قیمت هیچگاه به اجرا درنیامد. بررسی جدول متوسط قیمت اقلام خوراکی مناطق شهری در آبان 1397 که از سوی مرکز آمار ایران منتشر شده است نیز نشان می‌دهد انواع محصولات خوراکی از 6 تا 244 درصد افزایش قیمت داشته‌اند.
حقیقت دیگری که تلاش ستاد تنظیم بازار را برای کاهش و حتی ثبات قیمت کالاها باطل می‌کند، درخواست‌های انجمن‌های تولیدی برای افزایش قیمت تولیدات خود است. بتازگی انجمن صنفی صنعت تایر درخواست افزایش 30 درصدی قیمت انواع تایر را ارائه کرد و چندی پیش نیز انجمن صنفی صنایع سیمان افزایش 24 هزار تومانی قیمت هر پاکت 50 کیلویی سیمان را به واحدهای تولیدی ابلاغ کرد. علاوه بر این، انجمن صنفی صنایع لبنی(تولیدکنندگان انواع لبنیات) و انجمن صنفی گاوداران(تولیدکنندگان شیرخام) به روش‌های مختلف تلاش دارند از یک‌سو افزایش قیمت شیر خام را نهایی کنند و از سوی دیگر لبنیات با قیمت‌های جدید به بازار عرضه شود، البته صنایع لبنی از ابتدای سال تاکنون چند نوبت قیمت محصولات خود شامل شیر، پنیر، دوغ، ماست و... را افزایش داده و اگرچه جریمه شده‌اند و برای مدت کوتاهی قیمت را به قبل از گرانی بازگردانده‌اند اما دوباره محصولات را با قیمت جدید و گران‌تر از قبل به بازار عرضه کرده‌اند.
افزایش 40 درصدی شاخص بهای تولید
چنین واقعیتی حکایت از آن دارد که به‌دنبال افزایش شاخص بهای تولید انواع گروه‌های تولیدی در بهار و سپس تابستان 1397، در ماه‌های آینده به‌طور قطع با موج جدید افزایش قیمت کالاها روبه‌رو خواهیم بود و محصولات با نرخی بالاتر از قبل در بازار عرضه خواهند شد. بررسی جداول شاخص قیمت تولیدکننده در تابستان 1397 که از سوی مرکز آمار ایران منتشر شده است، روایت می‌کند که شاخص کل در این فصل به عدد 7/319 رسیده که نسبت به شاخص بهار با عدد 1/278 بالغ‌ بر 15 درصد و نسبت به تابستان پارسال با شاخص 9/228 بالغ ‌بر 7/39 درصد افزایش داشته است. شاخص قیمت تولیدکننده بخش کشاورزی در تابستان امسال با 2/19 درصد افزایش نسبت به شاخص بهار به عدد 1/352 رسید. شاخص قیمت تولیدکننده بخش معدن نیز در این فصل با 4/12‌درصد افزایش نسبت به شاخص بهار و 2/46 درصد افزایش نسبت به تابستان پارسال به عدد 7/324 رسید. از سوی دیگر، شاخص قیمت تولیدکننده برق در تابستان امسال با 3/2 درصد افزایش نسبت به بهار به عدد 3/136 رسید. همچنین شاخص قیمت تولیدکننده بخش اختصاصی خدمات در تابستان با 7/8 درصد افزایش نسبت به شاخص  بهار به عدد 285 رسید.
بررسی شاخص‌ زیرگروه زراعت و باغداری بیان‌کننده این است که میوه و میوه‌های آجیلی و سبزیجات با شاخص 2/387 و 7/518 در تابستان 97 نسبت به تابستان پارسال به ترتیب 6/66 و 5/73 درصد افزایش بهای تولید داشته‌اند. شاخص‌های زیرگروه دامداری سنتی نیز نشان می‌دهد پرورش گاوداری سنتی، پرورش گوسفند و بره سنتی، پرورش بز و بزغاله سنتی و دیگر محصولات حیوانی به ترتیب با شاخص 5/353، 3/347، 2/326 و 7/299 در تابستان 97 در مقایسه با تابستان 96 به ترتیب40، 3/42، 7/41 و 4/18 درصد گران‌تر تولید شده‌اند. شاخص گاوداری و مرغداری صنعتی نیز با 333 و 6/354 در تابستان 97 به ترتیب 3/40 و 6/33 درصد افزایش داشته است.
افزایش 53 درصدی شاخص تولید صنعتی
در این میان، شاخص قیمت تولیدکننده بخش صنعت در تابستان 1397با 7/17 درصد افزایش نسبت به شاخص بهار و 8/52 درصد افزایش نسبت به تابستان 96 به عدد 3/340 رسید. بر اساس این گزارش، شاخص قیمت تولیدکننده «تولید فلزات اساسی» با 8/29 درصد افزایش نسبت به بهار و رسیدن آن به عدد 5/407 بیشترین تاثیر را در افزایش شاخص کل تابستان داشته است. همچنین رشته فعالیت‌های «تولید محصولات اولیه آهن و فولاد» با 4/25 درصد، «تولید محصولات اساسی آلومینیومی» با 88‌درصد و «تولید محصولات اساسی مسی» با 1/39 درصد افزایش نسبت به بهار 97 به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش شاخص این بخش داشته است. علاوه بر این، شاخص قیمت در زیربخش صنعتی «صنایع مواد غذایی و آشامیدنی» با 8/21 درصد افزایش نسبت به بهار و رسیدن به عدد 5/347 رتبه سوم تأثیرگذاری را در افزایش شاخص کل بخش صنعت در تابستان امسال به خود اختصاص داده است. رشته فعالیت‌های «تولید فرآورده‌های لبنی» با 2/29 درصد، «تولید محصولات غذایی» با 2/73 درصد، «تولید روغن و چربی حیوانی و نباتی خوراکی» با 9/17 درصد و « کشتار دام و طیور» با 7/25 درصد افزایش نسبت به بهار به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش شاخص این بخش داشته‌اند. شاخص قیمت «صنایع محصولات شیمیایی» هم با 7/23 درصد افزایش نسبت به بهار و رسیدن به عدد 4/350 رتبه چهارم تأثیرگذاری در افزایش شاخص کل تابستان را به خود اختصاص داده است. در این فصل، شاخص قیمت تولیدکننده «تولید محصولات لاستیکی و پلاستیکی» نسبت به بهار 6/55 درصد  افزایش داشته و به عدد 2/527  رسید.  گفتنی است بر اساس جداول شاخص قیمت تولیدکننده، این شاخص در همه زیربخش‌های صنعتی نسبت به بهار با افزایش روبه‌رو بوده است. گزارش بانک مرکزی از شاخص بهای تولیدکننده در 12 ماه منتهی به آبان 1397 نسبت به 12 ماه منتهی به آبان 1396 نیز نشان از افزایش 9/26 درصدی آن دارد به‌طوری که این شاخص در آبان امسال با 3/63 درصد افزایش نسبت به آبان پارسال به عدد 1/182 رسیده است.

شاخص بهای تولیدکننده چیست؟
شاخص بهای تولیدکننده یا شاخص PPIا(Producer Price Index)  از جمله شاخص‌های قیمتی است که در بررسی روند سطح قیمت‌ها مورد محاسبه قرار می‌گیرد. از این رو تأثیر قابل‌توجهی بر تصمیم‌گیری صاحبان صنایع، سرمایه‌گذاران و حتی سیاستمداران خواهد داشت. هدف از محاسبه شاخص بهای تولیدکننده، اندازه‌گیری تغییرات قیمت‌هایی است که تولیدکنندگان در ازای فروش کالاها و خدمات خود دریافت می‌کنند. به عبارت دیگر، می‌توان گفت این شاخص، قیمت کالاها در کارخانه و مبدا تولید را در نظر می‌گیرد به همین دلیل برخی شاخص بهای تولیدکننده را شاخصی می‌دانند که روندهای قیمتی در بازارهای عمده‌فروشی، صنایع تولیدی و بازار کالاها را بیان می‌کند. با بررسی این شاخص می‌توان از سطح تغییر قیمت‌ها در بازار کالا و خدمات مصرفی یا تورم آگاه شد. به بیان دیگر، هر افزایش یا کاهش قیمت در شاخص بهای تولیدکننده با یک وقفه زمانی در شاخص بهای مصرف‌کننده نیز مشاهده می‌شود. علاوه ‌بر این، شاخص بهای تولیدکننده روند تغییرات قیمت‌ها را از دیدگاه تولیدکننده و خریدار در بخش‌های مختلف اقتصادی (کشاورزی، صنعت و خدمات) نشان می‌دهد.

گروه اجتماعی: وزیر بهداشت با  محکوم کردن دوباره تحریم‌های آمریکا، به مشکل شرکت‌های دارویی برای خرید دارو و انتقال پول به آن سوی مرزهای کشور اشاره کرد و در عین حال از مردم خواست از داروهای تولید داخل حمایت کنند و از کیفیت آن نیز مطمئن باشند.
سیدحسن قاضی‌زاده‌ هاشمی در مراسم رونمایی از 6 محصول دارویی تولید داخل ضمن تبریک روز جهانی معلولان، گفت: امیدوارم دولت و مجلس بتوانند در راستای استیفای حقوق اجتماعی معلولان گام موثری بردارند. به‌ گزارش ایسنا، وی با اشاره به توفیقات در حوزه صنعت دارویی کشور افزود: امروز دستاورد بزرگی را در حوزه تولید داخل محصولات پزشکی شاهد هستیم و به اتکای جوانان و دانشمندان کشور از 6 محصولی که تجاری شده، رونمایی کردیم. آنچه طی 5 سال گذشته از سوی وزارت بهداشت رونمایی شده، قبل از اعلام عمومی در بازار وجود داشته است؛ یعنی محصولی نبوده که آن را به صورت تبلیغاتی رونمایی کنیم و بعد کسی مصرفش نکند، بلکه تمام این محصولات در بازار توزیع شده و مصرف‌کننده و مشتری آن را استفاده می‌کند و سپس رونمایی عمومی می‌شود.
رونمایی از ماده اولیه داروی هپاتیت
هاشمی با اشاره به 6 محصولی که از آنها رونمایی شد، گفت: در بین این محصولات یک شربت خوراکی ژل رویال قرار دارد که برای سالمندان بسیار مناسب است. همچنین پانسمان زخم‌های بیولوژیک نیز در بین آنها وجود دارد. همچنین یک ماده اولیه‌ای که در درمان هپاتیت بسیار مهم است نیز امروز رونمایی شد. ما پیش از این توانسته بودیم دارویی را وارد بازار کنیم که برای درمان هپاتیت استفاده می‌شد و قیمتش از نوع خارجی آن 100 برابر کمتر بود و امروز هم ماده اولیه‌اش را رونمایی کردیم. از طرفی خوشبختانه تعداد شرکت‌های دانش‌بنیان نیز طی چند سال گذشته در حال افزایش بوده است.
دارو هم تحریم است
وزیر بهداشت تاکید کرد: اگر قرار است با تحریم مقابله کنیم این کار با شعار شدنی نیست، بلکه باید عمل کرد. ما تحریم‌ها را محکوم می‌کنیم، چرا که نوعی جنگ و حمله به منافع یک ملت است؛ بویژه در حوزه‌هایی مانند دارو که جنبه‌ انسانی دارد. آمریکایی‌ها به دروغ می‌گویند دارو تحریم نیست. طی یک ماه گذشته هیچ شرکت دارویی نبوده که بتواند پولش را به آن طرف مرزها بفرستد. البته طبیعی است که وزیر خارجه و رئیس‌جمهور آمریکا به دنبال فریب افکار عمومی هستند. البته وجود تحریم‌ها به این معنی نیست که راهکار نداریم. در قرن بیست‌ویکم صحبت از تحریم یک شوخی است و آن هم برای کشوری که دوستان فراوانی در دنیا دارد.
اطمینان از کیفیت داروهای  داخلی
وی با بیان اینکه هیچ‌کس از جنگ و تحریم حمایت نمی‌کند، خاطرنشان کرد:  تنها  افراد مریض و بیمارند که از جنگ و تحریم حمایت می‌کنند و متاسفانه امروز همه این افراد در یک جا جمع شده‌اند. ما برای مقابله با شرایط تحریم باید از فرصت‌ها استفاده کنیم و این فرصت برای همه اجبار ایجاد می‌کند. بر این اساس مصرف‌کنندگان نیز باید از محصولات داخلی حمایت و استقبال کنند و مطمئن باشند اجازه نمی‌دهیم محصولی وارد بازار شود بدون اینکه استانداردهای لازم را داشته باشد، چرا که بچه‌ها و خانواده‌های مردم مانند خانواده خودمان هستند. بنابراین مردم از کیفیت تولیدات داخل مطمئن باشند. به همین دلیل هم است که از همه طرف ما را متهم می‌کنند که طرفدار وارداتیم. اگر هم در برخی مواقع از واردات حمایت می‌کنیم به این دلیل است که معتقدیم باید محصول مرغوبی در اختیار مردم بگذاریم، چرا که مردم ما را امین خود می‌دانند.
اختصاص 500 میلیون یورو
هاشمی همچنین در پاسخ به پرسشی  درباره برخی شبهات درباره 500 میلیون یورویی که قرار است از صندوق توسعه ملی به حوزه سلامت داده شود، گفت: قرار است 500 میلیون یورو از صندوق توسعه ملی و با اذن رهبر انقلاب برای جبران بدهی‌های سازمان بیمه سلامت به این سازمان تحویل شود. سازمان بیمه سلامت بدهی‌های گوناگون در حوزه‌های دارو، تجهیزات پزشکی، مراکز خدمت‌رسانی و داروخانه‌ها دارد. البته هنوز این مصوبه تبدیل به پول نشده که دارند بر سرش دعوا می‌کنند. وی افزود: رئیس بانک مرکزی به من گفته ابلاغیه‌ای در این باره از صندوق توسعه ملی دریافت شده و مطمئنم نهایت تلاش را می‌کنند تا سریع‌تر این موضوع انجام شود. سازمان مدیریت هم شبهه‌ای در این باره داشت که البته مصوبه جای شبهه ندارد و مشخص است این پول در سقف اعتبارات سال 97 نیست و رهبر انقلاب اجازه دادند علاوه بر اعتبارات 97 این پول به صورت قرض در اختیار دولت قرار گیرد تا بتواند بدهی‌های انباشته را جبران کند که بخش عمده‌ای از این بدهی‌ها مربوط به دارو و تجهیزات پزشکی است؛ هر چند ما خودمان از سازمان بیمه سلامت طلب داریم اما اصرارمان این است که ابتدا بدهی‌های دارویی و تجهیزاتی را تسویه کنند.

  در ابتدا زمانه و جامعه زمان امام حسن(ع) و فضای سیاسی آن دوران را تشریح کنید.
حضرت امام حسن مجتبی(ع) علاوه بر امامتی که از سوی خداوند داشتند، پس از شهادت امیرالمومنین(ع) و به درخواست مردم کوفه خلافت را به عهده گرفتند البته 6 ماه بیشتر در جایگاه خلافت در عالم اسلام نبودند تا مجبور به پذیرش صلح شدند و از حکومت و خلافت کناره‌گیری کردند. برای اینکه بدانیم فضای سیاسی زمانه امام حسن(ع) چگونه بوده است باید کمی به عقب بازگردیم؛ پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) با خیانتی که به ولایت شد و امیرالمومنین(ع) از جایگاه الهی خود محروم شد، ارزش‌های دینی و الهی و انقلابی‌ای که پیامبر(ص) با زحمات فراوان در جامعه پیاده کرده بود، مشاهده می‌کنیم در طول 25 سال پس از رحلت ایشان رنگ می‌بازد و جامعه اگرچه به ظاهر مسلمان است و نماز و حج و روزه دارد اما از نظر ارزش‌ها بشدت تغییر کرده و روحیه‌های جاهلی بازمی‌گردد. دنیاخواهی و دنیاطلبی، افتخار به قوم، قبیله و نژاد، توجه به جایگاه‌های برتر اجتماعی و موقعیت‌های برتر در جامعه کم‌کم تبدیل به ارزش می‌شود و بویژه در عصر خلیفه سوم این امور نه‌تنها قبح خود را از دست می‌دهد، بلکه به عنوان ارزش‌های جدید جامعه شناخته می‌شود. کاخ‌سازی و کاخ‌نشینی و توجه به تجملات و تشریفات به صورت یک فرهنگ درمی‌آید. جهادهایی که به منظور اعتلا و گسترش اسلام صورت می‌گرفت در این دوران به منظور به دست آوردن ثروت، غنیمت و به کنیزی و غلامی گرفتن زنان و مردان کشورهای مغلوب جلوه پیدا می‌کند.
  در این شرایط امیرالمومنین(ع) به خلافت می‌رسند؟
بله! وقتی امیرالمومنین(ع) به خلافت می‌رسند و می‌خواهد جامعه را برگرداند به سوی دوران پیامبر، بشدت در مقابل ایشان واکنش رخ می‌دهد و موانع بسیاری ایجاد و حتی فتنه‌ها و بحران‌هایی را تحمیل می‌کنند که بخش اعظم دوران 4 سال و 9 ماهه خلافت امیرالمومنین(ع) را این فتنه‌ها که تبدیل به جنگ براندازانه هم شد به خود اختصاص می‌دهد. گذشته از معاویه که توسط خلفای دوم و سوم در جایگاه فرمانروایی شام جا خوش کرده بود و امیرالمومنین(ع) او را عزل کرد ولی کناره‌گیری نکرده و سرکشی پیشه کرده بود، دیگرانی هم مقابل حضرت عرض اندام می‌کنند. در این میان شخصیت‌هایی مثل زبیر و طلحه نیز هستند که قبلاً با امیرالمومنین(ع) بیعت کرده بودند اما وقتی دیدند حضرت رانت‌ها و امتیازاتی را که خلفای پیشین به آنها داده بودند قائل نیست و حتی می‌خواهد آنچه را که آنها برده‌اند بازپس گیرد، لذا مقابل حضرت با حمایت بخشی از بیت پیامبر فتنه جمل را به پا می‌کنند. بعد از آن، خوارج با تحلیل‌ها و برداشت‌های غلط خود به میدان آمدند و خواهان براندازی حکومت امیرالمومنین(ع) شدند. در این میان، اشراف و سرشناسان و خواص تاثیرگذار در جامعه هم مانند سران جمل وقتی امتیازات خود را بر باد رفته می‌دیدند حاضر به همکاری با امیرالمومنین(ع) نبودند. از این رو حکومت ایشان با مسائل حاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مواجه شده بود و در آن بحبوحه است که امیرالمومنین(ع) به شهادت می‌رسند و امام حسن مجتبی(ع) هم به امامت و هم به خلافت می‌رسند. با این حال، مردم تصور می‌کردند سیاست‌های امام حسن(ع) با پدرش متفاوت خواهد بود، از این رو به ایشان روی آوردند اما وقتی دیدند سیاست آن وجود مقدس در مواجهه با معاویه و رانت‌خوارها همانند امیرالمومنین(ع) است حاضر به همراهی آن وجود مقدس نشدند و حتی در تاریخ می‌بینیم که برخی از رجال و سرشناسان کوفه که بعضاً جزو فرماندهان نظامی لشکر امام هم به شمار می‌آیند با معاویه مکاتبه می‌کنند و به او پیام می‌دهند که حاضرند امام را زنده یا مرده تحویل معاویه دهند، لذا جامعه‌ای که از ارزش‌های انقلابی و اسلامی دور شده، حاکمیت همچون معاویه‌ای را به رهبری امیرالمومنین(ع) و امام حسن(ع) ترجیح می‌دهد. این است که این مردم نمی‌خواهند امام حسن مجتبی در این جایگاه بماند، چرا که تصور می‌کنند دنیای آنها با حکومت اهل بیت(ع) تامین نمی‌شود ولی معاویه تضمین داده و در شام هم این نوع از زندگی دنیایی را عملی کرده است، لذا مردم به این دلیل حاکمیت معاویه را بر حاکمیت اهل بیت ترجیح می‌دادند.
  تقابل جبهه حق و باطل در آن دوران را تشریح کردید. چه روندی طی شد که به صلح امام حسن(ع) منجر شد؟
اگرچه امام حسن(ع) هیچ شأن و جایگاهی برای معاویه قائل نبود اما در مدت کوتاهی که حضرت قدرت را در دست گرفت، کاری با معاویه نداشت تا اینکه بتواند امور آشفته کوفه و قلمرو خود را (که تمام عالم اسلام منهای شام و مصر بود) سامان بدهد. با این حال، معاویه تنها به حکومت شام راضی نبود، بلکه طمع حکومت بر کل عالم اسلام را داشت، لذا احساس کرد اگر امام(ع) فرصت پیدا کند با توجه به جایگاه معنوی خود که به پیامبر انتساب دارد می‌تواند دوباره جامعه را به سمت و سوی صلاح و ارزش‌های الهی رهنمون شود، از این رو مهلت نمی‌دهد. معاویه ابتدا 2 توطئه برای از بین بردن حکومت امام و شخص ایشان اجرا کرد که این توطئه‌ها توسط شخص امام مجتبی(ع) کشف و خنثی شد. یکی نامه‌نگاری معاویه با 4 نفر از اشراف و سران خائن کوفه بود که این افراد را با وعده‌هایی واداشته بود تا امام(ع) را ترور کنند. معاویه در توطئه‌ای دیگر، افرادی را در کوفه و بصره مامور کرد تا آشوب به پا کنند و نارضایتی عمومی پدید آورند تا مردم را علیه حکومت امام مجتبی(ع) قرار دهند اما این توطئه را هم امام کشف و عاملان آن را دستگیر و اعدام کردند. وقتی معاویه دید امام زیرکانه و هوشمندانه توطئه‌های او را در هم می‌شکند، آخرین اقدام خود را که هجوم به قلمرو امام و لشکرکشی به سمت کوفه بود، عملی کرد. از این رو با قوای فراوانی وارد عراق شد. حضرت هم چاره‌ای جز مقابله ندید و فرمان آماده‌باش برای مقابله با معاویه داد اما مردم عراق به دلایلی که پیش از این عرض شد ابتدا حضرت را اطاعت نکردند، این در حالی بود که کوفه ده‌ها هزار نیروی نظامی را در خود جای داده بود که از حاکمیت و خلافت حقوق می‌گرفتند تا به امر خلیفه به جنگ بروند. همین افراد که وظیفه‌شان جنگیدن بود کوتاهی می‌کردند اما با تلاش‌های برخی اصحاب صالح امام(ع) مثل عدی بن حاتم طائی، حجر بن عدی و معقل بن قیس ریاحی آماده‌باشی صورت گرفت و از روی بی‌میلی لشکری جمع شد و حرکت کردند. این در حالی بود که پیشقراولان سپاه امام که قرار بود جلوی پیشروی سپاه معاویه را بگیرند تا امام حسن(ع) با اصل سپاه به مقابله با معاویه بیاید با خیانت فرمانده اصلی آنها، عبیدالله‌ بن‌عباس (که می‌گریزد و به معاویه پناهنده می‌شود در حالی که 500 هزار درهم رشوه نقد را می‌بیند و قول 500 هزار درهم دیگر هنگام اشغال کوفه را می‌شنود) در هم می‌ریزند. امام هم که با اصل لشکر خود به مدائن آمده بود تا از آنجا با معاویه مقابله کند، در این شهر قصد می‌کند برای لشکر صحبت کند که اجازه نمی‌دهند سخنان ایشان تمام شود؛ شورش کرده، حرف‌های امام را قطع کردند و شیرازه لشکر را به هم زدند.
  در این اوضاع چه اتفاقی می‌افتد؟
در این مقطع است که برخی فرماندهان این افراد به معاویه نامه می‌نویسند و ضمن اعلام وفاداری می‌گویند تو تعیین کن حسن(ع) را زنده می‌خواهی یا مرده؟ اینجا بود که معاویه دید هم توانسته پیشقراولان سپاه امام را در هم بریزد و هم در لشکر اصلی اینگونه تشتت به وجود آمده. از این رو به حضرت نامه‌ای فرستاد و نامه‌های خائنان لشکر را هم ضمیمه کرد. معاویه قید کرده بود: تو می‌خواهی با این افراد با من بجنگی که به من اعلام وفاداری کرده‌اند و می‌خواهند تو را به من تحویل بدهند. بعد از این معاویه به ظاهر عنوان می‌کند من حاضرم با تو صلح کنم و هر قراری که بگذاری بپذیرم، البته معاویه بر مبنای‌ شناختی که از اهل بیت(ع) داشت می‌دانست که آنها هیچ مشروعیتی برای او و خاندانش قائل نیستند. معاویه تصور می‌کرد امام(ع) قطعاً پیشنهاد او را نخواهد پذیرفت و در برابرش می‌ایستد ولی با این لشکریان خائنی که دارد چه‌بسا پیش از اینکه معاویه بخواهد حضرت را از بین ببرد، همین خائنان ایشان را از میان برمی‌دارند، امام حسین(ع) هم که پا به پای برادر است از بین خواهد رفت و تقصیر هم متوجه خود امام خواهد بود، چرا که با علم به اینکه چه لشکر خائنی دارد خود را به کشتن داده است. وقتی این پیشنهاد به امام مجتبی(ع) رسید، ایشان با وجود اینکه هیچ وجهه و جایگاهی برای معاویه قائل نیست و در حالی که توسط لشکریان خائن مجروح شده بود در میان لشکر سخنرانی‌ای به عنوان اتمام حجت ایراد و تاکید کرد: معاویه ما را به چیزی دعوت می‌کند که نه خیر دنیا در آن است و نه خیر آخرت. شما از پیامبر خدا شنیدید که خلافت بر بنی‌امیه حرام است، اگر رضای خدا و مرگ باعزت را می‌طلبید این پیشنهاد معاویه را نادیده می‌گیریم و با او می‌جنگیم که جز شمشیر بین ما و او نباید حاکم باشد اما اگر دنیا و باقی ماندن در دنیا را ترجیح می‌دهید پیشنهاد معاویه را بپذیریم. از جای جای لشکر فریاد زده شد: دنیا دنیا! و باقی ماندن در دنیا را می‌خواهیم. وقتی مردم به صراحت اعلام می‌کنند ما رضای خدا را نمی‌خواهیم و همین دنیا را می‌خواهیم با حاکمیت فردی مثل معاویه، امام(ع) دیگر تکلیفی برای ماندن ندارد، چرا که اگر بماند کشته می‌شود و خط اصیل اسلام نابود می‌شود و این همانی است که معاویه می‌خواهد. از این رو به‌رغم تصور معاویه، امام هوشمندانه و البته با دلی بسیار پردرد، از رهبری عالم اسلام کناره‌گیری می‌کند و با قید شرایطی که به ظاهر مورد پذیرش معاویه قرار می‌گیرد صلح می‌کند، البته معاویه بعداً تمام آن شروط را زیر پا می‌گذارد. امام اگرچه حکومت را از دست داد اما نگذاشت هدف اصلی معاویه که نابودی اساس اسلام بود محقق شود. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، امام مجتبی(ع) با شکوهمندترین نرمش قهرمانانه تاریخ اگرچه حکومت را از دست داد اما خط اصیل اسلام را به صورت زیرزمینی مدیریت کرد و آن را ادامه داده و حفظ کرد و هدف اصلی معاویه را ناکام گذاشت.
  در طول تاریخ، مذاکرات و روند صلح‌های دیگری هم بین جبهه حق و باطل داشته‌ایم. نمونه‌های دیگر چطور بوده است؟
ما در طول تاریخ اسلام مذاکرات متعددی بین جبهه حق و باطل داشته‌ایم و توافق‌هایی انجام شده است اما بدترین موقعیت ممکن در زمان امامت و خلافت امام مجتبی(ع) اتفاق افتاد. به این شیوه که مردمی که در حاکمیت حق هستند حاضر نباشند حق را یاری کنند و دل به باطل داشته باشند، این مورد در جای دیگری وجود ندارد. اما در زمان رسول خدا(ص) پیمان صلح حدیبیه را داریم که پیامبر با مشرکان مذاکره‌ای دارد، امتیازاتی می‌دهد، امتیازاتی می‌گیرد و اینگونه نیست که پیامبر(ص) حاکمیتی را که در مدینه به دست آورده است رها کند و از دست بدهد. در این مسیر مردم با پیامبر همراه و آماده‌اند پیش از اینکه پیمان امضا شود اگر مشرکان حرکتی انجام دهند جانانه تا آخرین قطره خون بایستند و بجنگند. این صلح منافع فراوانی داشت و اگرچه پیامبر(ص) امتیازاتی داده بود اما طوری هوشمندانه عمل کرد که پایان این موضوع سربلندی و عزت اسلام بود. مسلمانان بر اساس همین پیمان صلح توانستند قریش را منکوب و مکه را آزاد کنند و قریش هم مجبور شوند یا حاکمیت اسلام را بپذیرند یا منطقه را ترک کنند.
  ما اکنون در جامعه جهانی شاهد تقابل جبهه حق و باطل هستیم. از یک سو نظام جمهوری اسلامی به عنوان نماینده جبهه حق و از سوی دیگر استکبار به عنوان نماینده جبهه باطل. این تقابل در سال‌های اخیر به سمت یک مذاکره و توافق رفته است. آیا برهه فعلی ما با شرایط صلح امام حسن(ع) و جامعه آن روز تشابهاتی دارد؟
موقعیت انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی در این 40 سال ابداً قابل قیاس با موقعیت حکومت و خلافت وجود مقدس حضرت امام حسن(ع) نبوده و نیست. این یک مغالطه است که برخی سیاسیون ما برای توجیه وادادگی‌ها و ضعف خود می‌گویند که همچون امام حسن(ع) که از آبروی خود مایه گذاشت و امتیازات گسترده‌ای داد باید اینگونه عمل کرد. چگونه می‌توان با توصیفی که از مردم و زمانه و نیروهای مسلح امام حسن(ع) داشتم، جامعه، مردم جمهوری اسلامی ایران و نیروهای مسلح ما را با آنها تطبیق داد. اگر بنا بود مردم برای باقی ماندن در دنیا تن به هر ذلتی بدهند و با دشمن کنار بیایند 40 سال استقامت و مقابله با توطئه‌های دشمن نداشتند. در موقعیتی که ما جوانان فراوانی داریم که حاضر هستند برای دفاع از کیان نظام ولایی هزاران کیلومتر دورتر خود را فدای این نظام کنند، در موقعیتی که ما نیروهای مسلح وفادار و ایثارگر و آماده جانفشانی در راه خدا و مذهب حقه شیعه و نظام ولایی داریم، آیا می‌توانیم بگوییم در موقعیتی مشابه زمانه امام حسن(ع) هستیم؟ امام‌حسن(ع) با خیانت‌های بسیار، عوض شدن ارزش‌های جامعه و دنیاطلبی و دنیازدگی شدید جامعه مواجه بود، اگرچه ما هم در میان مدیران و مسؤولان جامعه افراد دنیاطلب و دنیازده و بی‌دینی داریم که به هیچ‌وجه شایستگی مسؤولیت در نظام مقدس و ولایی ما را ندارند (البته برخی از این افراد) اما روح حاکم بر جامعه و نیروهای مسلح ما هرگز چنین نیست. ما از جنگ استقبال نمی‌کنیم اما اگر خدای نکرده جنگی جدید بخواهد به ما تحمیل شود دنیا خواهد دید که چگونه نظام مقدس ما با نیروهای مسلح مردمی مقابل متجاوزان خواهد ایستاد و حماسه‌ای به پا خواهد کرد. این همان چیزی است که برای امام حسن(ع) مقدور نبود و حضرت آرزوی این مردم و نیروهای مسلح را داشت.
  پس موقعیت کنونی را با چه دورانی می‌توان مقایسه کرد؟
موقعیت جمهوری اسلامی و تقابلی که با جبهه باطل دارد را می‌توان با موقعیت رسول اکرم و حکومت ایشان مقایسه کرد. در آن برهه زمانی دشمن از نظر امکانات و تجهیزات برتری داشت و مرتب تهدید می‌کرد. در این برهه اگر مذاکره‌ای هم لازم بود باید بسیار هوشمندانه مانند صلح حدیبیه رسول اکرم(ص) صورت بگیرد، البته اگر مدیران ما پا به پای ولایت آمده بودند و مانند رهبر معظم انقلاب فکر می‌کردند و خود را محتاج مذاکره با دشمن نشان نمی‌دادند ما نیازی به مذاکره نداشتیم. دشمن در حقیقت بیش از ما نیاز به مذاکره داشت، چرا که تمام توطئه‌ها و اقداماتی که در این40 سال انجام داده بود با استقامت ما ناکام مانده بود و دشمن خود را شکست‌خورده می‌دید. آنها به این نتیجه رسیده بودند که تحریم‌ها ناکارآمد است و اینگونه نمی‌توان جمهوری اسلامی را به زانو درآورد، لذا آنها نیاز به مذاکره داشتند که در حین مذاکره و با ارعاب مسؤولان ما بتوانند امتیازاتی به دست بیاورند و از این طریق کاری را که با حربه‌های دیگر نتوانسته بودند عملی کنند. با این کار آنها می‌توانستند در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما نفوذ و جامعه را از درون متلاشی کنند. رهبری از ابتدا در زمان اوباما که این مساله مطرح شد از آن با عنوان دست چدنی که در آستین مخملی به سمت ما دراز شده یاد کردند اما متاسفانه مدیران فعلی به دشمن اعتماد کردند و فریب حرف‌های دهان پر کن آنها را خوردند و منطقی را به کار بردند که هرگز در منطق پیامبر و اهل بیت نبوده و آن منطق برد- برد است. مذاکره برد- برد با دشمن معنایی ندارد، چرا که او می‌خواهد ما را نابود کند، ما نه‌تنها برای او جایگاه و وجهه‌ای قائل می‌شویم، بلکه می‌خواهیم او هم چیزی نصیبش شود، لذا رهبری از ابتدا گفتند من به مذاکره خوشبین نیستم، اینها عهدشکن هستند اما وقتی اشتیاق دولت را دیدند به طعنه فرمودند تا دل‌تان می‌خواهد مذاکره کنید! اما این اصول و خطوط قرمز را رعایت کنید. من تصور می‌کردم اگر دولت ما هوشمند و دارای تدبیر باشد می‌تواند با الگوگیری از صلح حدیبیه به گونه‌ای رفتار کند که نتیجه آن برد نظام اسلامی و ناکام کردن دشمن باشد. وقتی شما تمام تاسیسات هسته‌ای و سرمایه‌های مادی و معنوی را به دست خودتان نابود می‌کنید باید آورده‌های با‌ارزش‌تری داشته باشید ولی با ذلت و وادادگی و مرعوب تهدیدات و تشرهای دشمن شدن حداقل امتیازات آورده شد و در مقابل دادن امتیازات بزرگ، امتیازاتی که هیچ ضمانتی برای اجرای آن به نفع ما نیست. از آن آفتاب تابان و فتح‌الفتوح و دستاورد بزرگ‌تر از دفاع‌مقدس، نتیجه این شده است که اذعان می‌کنند ما می‌توانیم دوام بیاوریم. متاسفانه با ضعف نشان دادن در مقابل دشمن به نمایندگی از ملت قهرمان و مقاوم ایران، باعث شدند دشمن هار شود تا هر چه می‌تواند توپ و تشر بزند و دست ما هم خالی باشد. ما مشکلی با مذاکره نداریم اما به شرط آنکه همچون صلح حدیبیه عمل و تمام تحریم‌ها و موانع پیش روی جمهوری اسلامی برداشته می‌شد. به عنوان مثال، پیامبر با هوشمندی در صلح حدیبیه این شرط را قرار می‌دهند که اگر هر طرف به همپیمان طرف دیگر تعرض کند، این پیمان لغو خواهد شد. این در حالی است که مسؤولان مذاکرات هسته‌ای به این فکر نکرده بودند که اگر طرف مقابل به تعهدات خود عمل نکرد چه سازوکاری باید داشته باشیم اما آنها برای وضعیت شانه خالی کردن ایران از تعهداتش برنامه‌ریزی کرده بودند. این در حالی است که در ماجرای صلح حدیبیه با نخستین‌ خلف وعده از سمت مشرکان که خدشه‌ای به پیمان وارد شد، پیامبر هم از پیمان خارج شدند.

حسن رضایی: اگر اهل فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی باشید، حکماً دیده‌اید که این روزها تمام کانال‌ها و صفحاتی که «با روحانی تا 1400» ورد روز و شب‌شان بود، تبدیل به منتقدان سرسخت دولت شده، وقت و بی‌وقت به طعن و تمسخر دولت
می‌پردازند! اوضاع غریبی است. همین روند را عینا در سطح رسانه‌ها و نشریات مکتوب هم می‌بینیم. قدر مسلم، پشیمان شدن یک فرد از رأیی که به آقای روحانی داده، حق روشن اوست و به جایی هم برنمی‌خورد. با این حال، رسانه، شبه‌رسانه و چهره‌های معروفی که جمع قابل‌توجهی از جامعه را مجاب به انتخاب مجدد آقای روحانی کرده‌اند، نباید اینقدر در قبال عملکرد خود بی‌مسؤولیت و فریبکار باشند. «محمد عطریانفر» از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب اخیرا گفته است: «خالی کردن پشت دولت ناجوانمردی است». این حتما حرف دقیق و حقی است.
نمی‌شود کلیت جامعه به تبع پیروی از این کانال‌ها، صفحات، چهره‌ها و رسانه‌ها، هم چوب را بخورد و هم پیاز را، ولی گردانندگان این کانال‌ها در هر شرایطی سر دیگ کباب باشند! دیروز تهییج مخاطب به حمایت از روحانی، نان و کباب داشت، حالا زدن دولت و روحانی نان دارد، لذا دسته‌جمعی بنا کرده‌اند به طعن و لعن دولت. رئیس‌جمهور چندی پیش با انتقاد از همین رویکرد گفته بود: «نقد بیش از حد مفید نیست!» شروع‌کننده این روند هم تا جایی که یادم می‌آید، مسؤول دفتر رئیس دولت اصلاحات، «محمدعلی ابطحی» بود که خود سعی دارد بیشتر به عنوان شخصیتی اخلاقی در بین مخاطبانش جلوه کند(!) وی یک سال قبل، به تاریخ 7 آذر 96، تداوم حضور جهانگیری در دولت را تلویحاً مانع فریب مجدد مردم در سال 1400 دانسته بود.
ابطحی طی گفت‌وگویی تاکید می‌کرد: «در رابطه با حضور جهانگیری در انتخابات آینده تصور من این است اگر کاندیداتوری جهانگیری قطعی است باید از دولت روحانی جدا شود و فاصله بگیرد، چون شرایط بهتری برای رای آوردن خواهد داشت!... اگر آقای جهانگیری خودش را از دولت فعلی کنار بکشد می‌تواند تنها پاسخگوی کارهای خودش باشد!» در یک فضای رسانه‌ای منصفانه و اخلاقی، این نوع موضع‌گیری غیراخلاقی، منفعت‌طلبانه و ضدملی طبعا باید در همان مقطع، واکنش‌های بسیاری را برمی‌انگیخت و ابطحی را مجبور به عذرخواهی می‌کرد. این مواضع ضداخلاق اما بین انبوه خبرهای برجامی و زرد دیگر گم شد. همین سکوت رسانه‌ای در برابر این رویکرد ضداخلاقی، باعث شد بعدها فردی نزدیک‌تر به محمد خاتمی هم برای ما روشن کند چنین رویکردی به سیاست، اساسا دستور کار اتاق فکر اصلی این افراد است.
عبدالله ناصری، مشاور سیاسی رئیس دولت اصلاحات، پس از آنکه اسحاق جهانگیری هم سعی داشت با جاخالی دادن و بیان قصه‌های عجیب پیرامون خود و منشی‌اش، رئیس‌جمهور را تنها بگذارد، با تایید تلویحی اقدام وی و تاسف، اظهار داشت: «اکنون فرصت طلایی آقای جهانگیری که می‌توانست استعفا بدهد از بین رفته است!» روز و شب اما همین رسانه‌ها، کانال‌ها و چهره‌ها، برای ما در اینجا و آنجا از مسؤولیت اجتماعی، جامعه مدنی، دموکراسی، آزادی اندیشه و این قبیل حرف‌های خوش رنگ و لعاب می‌گویند و توی سر مخاطب ایرانی‌شان هم می‌زنند که ببینید ما چقدر در این زمینه‌ها عقب‌مانده‌ایم! خلاصه که، ملت! داریم به سمت فروپاشی اجتماعی پیش می‌رویم! در ادامه هم ‌گرا می‌دهند که خب! ما که طبعا خیلی خوبیم و روشن است که از «الف» تا «نون»‌اش تقصیر نظام است!
ما روزانه همین سناریوی ناتمیز را در مطالب رسانه‌ها، صفحات، کانال‌ها و عملکرد چهره‌های تکرارچی می‌بینیم. سناریویی که البته قدمتی 30 ساله دارد. مسعود نیلی به عنوان پدرجد همین رویکرد در بعد اقتصادی و به عنوان یکی از موثرترین افراد در نگارش برنامه‌های اقتصادی کشور از سال 68 تاکنون، اخیرا پس از سرپا کردن ماشین اقتصاد مملکت در 5 سال گذشته(!) ضمن کناره‌گیری از دولت، در مصاحبه‌ای با یک نشریه اصلاح‌طلب - که بیشتر به رپرتاژآگهی شباهت دارد- سعی کرده هرگونه مسؤولیتی پیرامون وضع فعلی اقتصاد- و نه از 68 به این سو! - را هم از خود سلب کند. بدل نیلی در ابعاد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، محیط‌زیست و ... را هم به وفور در میان همین طیف داریم. محمد خاتمی که ویدئو را هم ممنوع کرده، حالا یگانه پرچمدار آزادی است! عیسی کلانتری که محیط‌زیست را آباد کرده(!)، هر روز نسبت به وضع بد آن به ما هشدار می‌دهد!
حسن روحانی که روزی خواستار اعدام خائنان در نمازجمعه بوده هم، حالا مدعی آزادی بیان است! لیبرال‌هایی چون عباس عبدی، تاج‌زاده و حجاریان هم که سرتاسر دهه 80 را با به محاق بردن امر اجتماعی، به سیاسی‌بازی باندمحور پرداخته‌اند، حالا منادی فروپاشی اجتماعی شده‌اند! این چرخه فریب اما یک جا خواهد شکست و سبقت گرفتن اصلاح‌طلبان از هم در طعنه و نیش زدن به دولت، ناشی از همین ترس است. ترسی که به آنها می‌گوید هی رفیق! 1400 آمد! روی هم رفته، طعن و کنایه‌های رسانه‌ها، شبه‌رسانه‌ها و چهره‌های اصلاح‌طلب به دولت در این روزها را نباید چندان جدی و محض رضای خدا دانست. آنها در کمین فریبی دیگر در 1400 هستند؛ همین!
 

مهدی محمدی: حدود یک ماه مانده به زمستان 97، دولت آمریکا در رسیدن به هدفی که ابتدای سال تعریف کرده بود، سخت ناکام مانده است. در واقع می‌توان گفت ایران بدون اینکه هنوز از هیچ یک از دارایی‌‌های راهبردی خود استفاده کرده باشد، شوک اول را -‌که بزرگ‌‌‌‌‌ترین شوک هم بود- پشت‌سر گذاشته است. دولت آمریکا، با وقوف به اینکه نتوانسته هیچ به‌هم‌ریختگی تعیین‌کننده‌ای در ایران خلق کند، اخیرا از ادبیات «فروپاشی» کوتاه آمده و مرتب تکرار می‌کند برنامه فشار علیه ایران در بلندمدت جواب خواهد داد. تا اینجا یعنی در بهترین حالت، دولت ترامپ به وضعیت نخستین سال‌‌های دولت اوباما بازگشته است. در همین چند هفته، تحلیلگران مهمی در آمریکا به سیاست‌گذاران دولتی تذکر داده‌‌اند که چیزی به نام «فشار بلندمدت» وجود ندارد، چرا که هر چه از شوک اولیه فاصله بگیریم، ایران توانایی تطابق خود با الگوهای فشار را بیشتر خواهد کرد- در این کار بسیار ماهر و مجرب هم هست- و از شدت و تاثیرگذاری آن خواهد کاست. به این ترتیب، چیزی که در بلندمدت رخ می‌دهد سازگار شدن با فشارها و خنثی‌‌سازی عملی اثرات آنهاست، نه انباشت خطی تاثیرات فشارها.
از منظر سیاست داخلی که بنگریم، دولت ترامپ به سازمان و گفتمان جریان غربگرا در ایران ضرباتی تاریخی وارد آورده است. گفتمان‌‌های «همه مسیرها به آمریکا ختم می‌شود» و «گره اقتصاد فقط با بهبود سیاست خارجی (بخوانید مذاکره با آمریکا) گشوده خواهد شد»، اکنون در ایران به درد شوخی و خنده هم نمی‌خورد. در دولت اوباما هم وضع چندان بهتر نبود اما واقعیت آنچه در اقتصاد و سیاست خارجی می‌گذشت با مهارت از چشم مردم پنهان نگه داشته می‌شد و غربگرایان ایرانی می‌توانستند با استناد به ظواهر امور، وضع را خوب یا رو به بهبود جلوه بدهند. ترامپ امکان این ظاهر‌‌سازی را از بین برد و امکانات و توانایی واقعی معامله با آمریکا به عنوان عصای جادویی غربگرایان برای جلب نظر افکار عمومی در ایران را فاش کرد. اکنون دیگر کسی  نمی‌تواند با اهرم مذاکره با آمریکا جامعه ایرانی را شرطی کند و محاسبات آن را درباره منافعش به هم بریزد. تقاضای مذاکره با آمریکا و ارتقا دادن آن به یک هیاهوی سیاسی، و حتی اجرای عملی آن، دیگر آنقدرها جذاب نیست و شوقی در مردم- حتی آنها که چندان دل‌خوشی از جمهوری اسلامی ندارند- بر نمی‌انگیزد.
هواداری از مذاکره و معامله با آمریکا دیگر در ایران یک شوک سیاسی نیست، اگر نگوییم به نوعی ناسزای سیاسی تبدیل شده و به جای خوشحالی، خنده‌ای از سر تمسخر برمی انگیزد. زوال تئوری مذاکره، DNA سیاست داخلی در ایران را تغییر داده است. پس از حدود یک دهه، سیاست داخلی از اسارت سیاست خارجی خارج شده و دیگر برای جریان‌‌های سیاسی بویژه اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان غربگرا مقدور نیست ضعف‌‌های مدیریتی و ناتوانی خود در اداره کشور را با عصای جادویی مذاکره با آمریکا محو کنند و رقابت‌‌های سیاسی را با تمرکز روی ضرورت مذاکره با آمریکا قطبی کنند. همه این رانت‌‌های روانی برای غربگرایان ایرانی از میان رفته است. طبقه متوسط جدید در ایران به جای توان معامله با آمریکا روی توان اداره کشور از سوی غربگرایان تمرکز کرده و این شاخصی است که اگر تثبیت شود، آغاز زوال بلندمدت غربگرایان خواهد بود. تا همین 2 سال قبل، حسن روحانی یا هر کس دیگری با مشخصات او می‌توانست رقیبی مثل محمدباقر قالیباف (یا هر اصولگرای دیگری) را در دوقطبی تعامل- انزوا و مذاکره با آمریکا یا مخاصمه با آن، گیر بیندازد اما حالا صرفا با ترازوی توان اداره کشور سنجیده خواهد شد.
زوال غربگرایی در ایران زمانی حقیقتا آغاز خواهد شد که مجبور باشد به جای حرف زدن، کار کند و پس از مذاکره کردن، از آن پرسیده شود می‌تواند واقعا روی زمین دولتی را اداره کرده و مشکلی را حل کند یا نه؟ شرایط کنونی دورانی است که در آن دیگر نه وزارت  امور خارجه و محمدجواد ظریف، بلکه شهرداری تهران و نجفی و افشانی نماد آن خواهند بود. این به معنای تغییر ژنتیک سیاست داخلی در ایران است. فرزندان کدهای ژنتیکی جدید دیگر نمی‌توانند مشخصات گذشته را داشته باشند.
 

در روزهایی که ولیعهد جنایتکار سعودی در دوره‌گردی بین‌المللی به امید بازگرداندن آبروی رفته‌‌‌‌اش به‌سر می‌برد، شاهزادگان ناراضی و مخلوع در عربستان در اقدامی نمادین برای رقص شمشیر گرد هم آمدند. صفحات فضای مجازی نزدیک به 2 مقام عالی‌رتبه سعودی که سال گذشته با موج سوم کودتای سلمان و پسرش در دستگاه سیاسی عربستان برکنار شده بودند، حاکی از آن است که به محض اینکه آنها چشم بن‌سلمان را- که برای تور شمال آفریقا و شرکت در اجلاس جی 20 آرژانتین عازم خارج از حجاز شده است- دور دیدند، برای نخستین‌بار به طور علنی با یکدیگر در یک مراسم در کنار عموی بزرگ‌شان که بتازگی از خارج بازگشته، ملاقات کردند. به گزارش تسنیم، از زمانی که ولیعهد جاه‌طلب از طریق دستگاه امضای پدر تاجدارش اسباب برکناری و حتی بازداشت «متعب بن‌عبدالله» وزیر سابق گارد ملی و «محمد بن‌نایف» ولیعهد و وزیر کشور را فراهم کرده بود، هیچ‌کس در خاندان سعودی به یاد ندارد این دو شاهزاده قدرتمند اما مغضوب و ناراضی را در کنار هم دیده باشد. طبق تصاویری که در شبکه‌‌های اجتماعی از دیدار محمد بن‌نایف و متعب بن‌عبدالله با «احمد بن‌عبدالعزیز» برادر ناراضی ملک سلمان منتشر شده است، محل قرار آنها جشن ازدواج «عبدالله بن‌فیصل» نوه عبدالله، شاه پیشین سعودی و برادرزاده متعب با دخترعمویش، شاهزاده «لطیف بنت خالد» بوده است. در این مراسم شماری از شاهزادگان ناراضی سعودی که اکثرا از فرزندان عبدالله بودند  طوری برای گرفتن عکس‌های یادگاری با شاهزاده احمد گرد او حلقه زدند که کاربران مجازی این لحظات را به بیعت با شاه جدید تعبیر کرده‌‌اند، بویژه آنکه آنها در جشن شمشیر مشهور سعودی هم شرکت کرده‌‌‌اند. برخی ناظران، نمایش بی‌سابقه طردشدگان از قدرت در ریاض و این آزادی عمل آنان را تصمیم شخص بن‌سلمان می‌دانند تا بدین وسیله خود را از زیر فشارهای به‌وجود آمده بعد از ماجرای خاشقجی خارج کند. شاهزاده احمد، عموی بزرگ او که مطابق سنت خاندان آل‌سعود اکنون باید ولیعهد باشد، از سوی بخش مهمی از خاندان سلطنتی به‌عنوان نامزد حقیقی سلطنت شناخته می‌شود. او تنها وارث مهم تاج و تخت بود که با محمد بن‌سلمان بیعت نکرد و به نشانه مخالفت به تبعید اجباری در اروپا رفت. اما متعاقب رسوایی قتل خاشقجی، بن‌سلمان و رفتار او زیر ذره‌بین قرار گرفت و پس از آنکه تظاهراتی علیه بن‌سلمان و جنایات او علیه مخالفان و مردم یمن با شعار «سرنگون باد آل‌سعود جنایتکار» در مقابل خانه احمد بن‌عبدالعزیز در لندن برپا شد، احتمالا ریاض و اربابان غربی‌‌‌‌اش بشدت نگران آینده حکومت دست‌نشانده‌شان در عربستان شدند. آن روز احمد در گفت‌وگو با معترضان سعی کرد حساب آل‌سعود را از پادشاه و ولیعهد فعلی جدا کنند. اظهارات او در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بازتاب بسیاری وسیعی داشت و عدم اقتدار شاه فعلی و بن‌سلمان و میزان اختلافات و جبهه‌بندی‌های درون خاندان حاکم را برملا کرد. به دنبال این اتفاق، کاربران و فعالان اینترنتی عرب‌زبان با به راه انداختن هشتگ توئیتری «با احمد بن‌عبدالعزیز به عنوان پادشاه بیعت می‌کنیم» او را حمایت کردند تا به عربستان بازگردد.

گروه فرهنگ و هنر: روز گذشته پیکر مرحوم ابوالفضل زرویی‌نصرآباد به حوزه هنری برده شد تا پس از وداع دوستان و دوستداران و هم‌قطارانش تشییع شده و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا مدفون شود. به گزارش «وطن‌امروز»، در این مراسم که با اجرای شهرام شکیبا از ساعت 9:30 در حیاط جنبی حوزه هنری برگزار شد، چهره‌های سرشناسی از جریانات مختلف فرهنگی و ادبی کشور برای بدرقه یکی از بهترین ادیبان و طنزپردازان تاریخ ادبیات فارسی گرد هم آمدند. ناصر فیض، سعید بیابانکی، مجدالدین معلمی، میلاد عرفان‌پور، محسن مومنی‌شریف، محمود حبیبی، علی انسانی، میثم نیلی، علی موسوی‌گرمارودی، علی داوودی، سیدمهدی شجاعی، سهیل محمودی، ساعد باقری و... از جمله کسانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.
«ماه به روایت آه»، همراه شب اول قبر زرویی
شهرام شکیبا در این مراسم با بیان اینکه هیچ‌وقت گمان نمی‌کردم در چنین مراسمی صحبت کنم، گفت: زرویی نه از حوزه هنری مهر برید و نه حوزه به او بی‌مهری کرد؛ تا آخرین روز در حوزه هنری کار می‌کرد و جلسات منظمی داشت. وی افزود: اتفاقی که برای زرویی رخ داد خودخواسته بود اما اگر هر کدام از ما در 3 سال گذشته 3 بار به منزلش سر زده بودیم اینقدر تنها نمی‌بود. بماند که چه کردند و کردیم با او. قدر هم را بیشتر بدانیم و خط‌کشی‌ها را کنار بگذاریم. ادبیات عامل پیوند ما است. بخوانیمش و به آن عمل کنیم. شکیبا همچنین از تصمیم خانواده و دوستان زرویی برای دفن نسخه‌ای از کتاب «ماه به روایت آه» با زرویی خبر داد. همچنین در ادامه موسوی‌گرمارودی با بیان اینکه زرویی در نقیضه‌گویی بی‌نظیر بود، قطعه شعری را که در سوگ درگذشت برادرش سروده به مرحوم زرویی به عنوان برادر دیگرش تقدیم کرد.
درخشش گوهر نایاب شرافت و اصالت در آثار زرویی
ساعد باقری نیز در ادامه برنامه اظهار داشت: دیروز به دوستم سهیل محمودی گفتم ما با داغ قیصر و سید فرو ریختیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، شکستیم ناگهان و به یکباره اما داغ ابوالفضل از جنسی است که هرچه بگذرد تازه عمق خود را نشان می‌دهد. وی با بیان اینکه بیشترین چیزی که از او در ذهنم می‌درخشد اصالت اوست، افزود: گوهر شریف کمیاب زمانه ما، در دنیای اداها یک گوهر تابناک از شرافت و اصالت، به‌علاوه ریشه‌دار بودن که در هر اثر مرحوم زرویی پدیدار بود. ریشه‌ای که از متون کهن فارسی می‌گرفت، برای هر کسی که با شعر و نثر اندک انسی داشت، آشکار بود که او بر ریشه‌ها استوار است. این شاعر با بیان اینکه آزاده بودن و آزاد زیستش زبانزد است، توضیح داد: حس من هم این است که او مدت‌ها بود با این زندگی کنار آمده بود. باقری ادامه داد: به نظرم در این مدت به او جایگاه و محل قرارش را نشان دادند و او با فراغ بال به استقبال آن رفت. از خداوند بخواهیم که ما را آماده از این دنیا ببرد تا در آن لحظه فکر نکنیم چه چیزی را جای چه چیزهایی از دست داده‌ایم.
زرویی شاعر منزوی از جامعه نبوده است
در ادامه مراسم غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز در سخنانی عنوان کرد: امروز در کنار پیکر مردی ایستاده‌ایم که در کمتر از یک عمر 50 ساله، خودش را به عنوان چهره‌ای موثر و ماندگار در ادب فارسی تثبیت کرد؛  مردی که در نیم‌روز یک عمر طبیعی ما را ترک کرد. او از دوران نوجوانی و از وقتی که دانش‌آموز بوده شعر طنز می‌گفته است. او یک عمر مردم را خندانده و دل جامعه را شاد کرده. امروز آن جامعه به اندازه همه آن خنده‌ها اندوهگین است. وی افزود: تصدیق می‌کنیم که او فقط کار فکری نمی‌کرده است و یک شاعر منزوی از جامعه نبوده است. کارنامه عمرش حکایت از توجه به دیگران بوده و یک شأن اجتماعی موثر در کنار این قدرت ذهنی داشته است. چه در تدریس در دانشگاه و چه در مجله گل آقا و چه در حوزه هنری با کار اجتماعی و با مدیریت خدمت کرده است. او معاصر دنیای خودش بوده است. حدادعادل خاطرنشان کرد: شاید برخی فکر کنند آن کسی که شعر طنز می‌گوید ناتوان و عاجز از سرایش شعر جدی است. این حرف درست یا غلط باشد مصداقش زرویی نیست. کسی که شعر زرویی را بشناسد تصدیق می‌کند او نه‌تنها با ادبیات فارسی کاملا آشنا بوده که با ادبیات عرب نیز آشنایی جدی داشته و اشعارش بخوبی این توانایی او را نشان می‌دهد. شاعری با این توان وقتی طنز را انتخاب می‌کند به معنی این است که او طنز را انتخاب کرده و مسؤولیتش را در این دیده است. وی گفت: به نظرم یک خصوصیت زرویی که بر فراز همه توانایی‌های او می‌درخشد اعتقادات دینی اوست. اگر جز همان قصیده‌ای که برای حضرت عباس(ع) سروده از او بر جا نمانده بود، می‌شد توانایی او را در شعر و اعتقادش به خدا و اهل‌بیت(ع) و کربلا و عاشورا را درک کرد.
برکات پایه‌گذار طنز حوزه هنری هنوز ادامه دارد
در بخش دیگری از مراسم‌ ناصر فیض، مدیر دفتر طنز حوزه هنری نیز در سخنانی عنوان‌ کرد: این ضایعه را باید به همه تسلیت گفت؛  خاص و عام همه او را می‌شناختند. او محبوب و عزیز و ارجمند بود و عام و خاص به آثار و دانسته‌هایش احترام می‌گذاشتند. این دلیلی نداشت جز اینکه او کسی بود که پاسدار زبان فارسی بود. نیکو می‌گفت و حرمت نیکو گفتن را داشت. او ادبیات و اخلاق را با هم می‌دید و در نظر می‌گرفت. او برای خوشامد و بدآمد کسی حرف نزد و جانش توام با خردمندی بود. او جریان اصیل طنز در حوزه هنری را پایه‌گذاری کرد که برکاتش تا امروز هم ادامه دارد.
تلخی بی‌پایان غروب یک طنز
در پایان این مراسم شکیبا از ثبت خیابانی که منزل «ابوالفضل زرویی» در آن واقع شده است، به نام این شاعر و طنزپرداز کشورمان خبر داد و پس از آن محسن عرب‌خالقی از شاعران و ذاکران اهل‌بیت(ع)  به مدیحه‌سرایی پرداخت. همچنین حجت‌الاسلام والمسلمین قمی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی بر پیکر مرحوم زرویی نماز خواند و خالق قصیده «دست» بر دوش دوستدارانش از حوزه هنری تا چهارراه کالج تشییع شد و برای خاکسپاری در قطعه هنرمندان، به بهشت زهرا(س) منتقل شد.

محسن پورعرب: زمزمه‌های پولی شدن طرح زوج و فرد از سال آینده خبری است که در روزهای گذشته از زبان برخی مدیران شهری تهران شنیده شده است.
 سال گذشته در همین ایام بود که با روی کار آمدن مدیریت شهری جدید پایتخت موضوع طرح جدید ترافیک مطرح شد؛ طرحی که بنابر اظهارات مدیران شهری توانسته تا حدی گره‌گشای 2 معضل اساسی شهر یعنی ترافیک و آلودگی هوا باشد. حذف برخی سهمیه‌ها و افزایش هزینه تردد در محدوده طرح ترافیک از بارزترین تغییرات طرح ترافیک بود؛ مواردی که البته از ابتدای اجرای این طرح مورد انتقاد کارشناسان قرار گرفت. از جمله انتقادهایی که به طرح جدید وارد شد افزایش هزینه تردد در شهر بود. به باور کارشناسان، این اقدام به منزله درآمدزایی از جیب مردم است و مدیریت شهری باید نسبت به شفاف‌سازی ابعاد گوناگون این طرح برای شهروندان اطلاع‌رسانی لازم را انجام دهد. به هر روی مدیریت جدید پس از ماه‌ها توانست طرح جدید را به تصویب شورا برساند و از خردادماه سال جاری اجرایی کند.
جالب اینجاست که این روزها پس از گذشت یک سال دوباره تب ارائه طرح‌های جدید ترافیکی برای پایتخت‌نشینان داغ شده است. مدیریت شهری که از اجرای طرح جدید ترافیک تا به امروز راضی است و به لطف بارش‌های پربار پاییزی امسال خبری از آلودگی هوا نبوده، به دنبال ارائه و اجرای طرح جدیدی است تا هم بتواند ترافیک و آلودگی را مهار کند و هم انگار به دنبال جامه عمل پوشاندن به تفکرات نظریه‌پردازان جناح سیاسی حاکم بر شهر است؟!
اگر اظهارنظرهای گذشته و حال کارشناسان و نظریه‌پردازان کارگزارانی‌ها و اصلاح‌طلبان را که سال گذشته با آغاز به کار شورای پنجم مطرح شد مرور کنیم، متوجه می‌شویم یکی از مهم‌ترین تصمیم‌هایی که برای اداره شهر تهران گرفته شده بالا بردن هزینه‌های زندگی است. چندی پیش حسین مرعشی که یکی از کاندیداهای شهرداری تهران نیز بود در اظهارنظری گفته بود: «برای اینکه محیطی برای زندگی و هوایی برای تنفس باقی بماند، باید شرایط زندگی در تهران به نسبت سایر کلانشهرها از جمله اصفهان و مشهد گران شود». اینگونه اظهارنظرها را می‌توان در روحیه و تصمیم‌های مدیریت شهری تهران به وضوح مشاهده کرد؛  از پیشنهاد پولی کردن بزرگراه‌ها گرفته تا دریافت پول برای ورود به محدوده طرح زوج و فرد.
بتازگی هم علی پیرحسین‌لو، مشاور معاون حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران با اشاره به اینکه طرح زوج و فرد از ابتدای سال آینده حذف و به محدوده دوم طرح ترافیک تبدیل می‌شود، گفت: پیشنهاد شده قیمت آن در حدود یک‌ سوم هزینه طرح ترافیک عمومی‌ در نظر گرفته شود که از ۴ هزار و ۴۸۰ تا ۱۲ هزار تومان است؛ بر این اساس شهروندان تهرانی سال آینده در صورت تصویب پولی شدن طرح زوج و فرد، برای اینکه بتوانند با خودروی شخصی‌شان در شهر تردد کنند علاوه بر داشتن طرح ترافیک، باید هزینه تردد در محدوده زوج و فرد را نیز بپردازند!
تصمیم‌های اینچنینی مدیریت شهری پایتخت در حالی است که هنوز با گذشت 18 ماه از روی کار آمدن شورای پنجم و انتخاب 3 شهردار برای پایتخت، تکلیف بدهی‌های دولت به شهرداری مشخص نشده تا توسعه و نوسازی حمل‌ونقل عمومی در شرایط نامعلومی قرار بگیرد. با این حال، افزایش هزینه‌ها بر دوش مردم این گمانه را قوت می‌بخشد که انگار قرار است هزینه اداره پایتخت از جیب شهروندان تهرانی تامین شود و این یعنی تحقق نظریه‌هایی که سال گذشته  مطرح شد!
 

سرپرست سازمان تامین اجتماعی از پرداخت بسته حمایتی به بازنشستگان تامین اجتماعی در ٨ تا ١٠ روز آینده خبر داد. به گزارش ایسنا، انوشیروان محسنی‌بندپی در همایش روز جهانی معلولان با  بیان اینکه بسته حمایتی برای بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی و کارکنان آن،  بین ۸ تا ۱۰ روز آینده پرداخت خواهد شد، گفت: بسته حمایتی با متوسط ٢٠٠ هزار تومان به تمام افرادی که حقوق کمتر از ۳ میلیون تومان دارند، پرداخت می‌شود. همچنین افرادی که از دریافت بسته جا مانده‌اند و حقوق کمتر از ٣ میلیون تومان دارند، می‌توانند به بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی(ره) مراجعه کنند. بندپی با اشاره به اینکه از چند طریق از اشتغال معلولان حمایت می‌شود، افزود: بعد از ابلاغ قانون حمایت از حقوق معلولان باید ۳ درصد از سهمیه استخدامی همه دستگاه‌ها در اختیار معلولان قرار گیرد. این قانون پس  از ابلاغ از اردیبهشت‌ماه لازم‌الاجراست. وی افزود: در صورتی که سازمانی از این قانون سرپیچی کند، قانون مجازات اسلامی با ابزار تعدیل و برکناری با آن برخورد خواهد کرد. رئیس سازمان بهزیستی با اشاره به اینکه  آیین‌نامه‌های اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان تهیه شده است، تصریح کرد: با وجود اینکه این قانون پس از تصویب بودجه سال ۹۷ تصویب شد با این وجود با همکاری مجلس و دولت حدود ۲۰۰ میلیارد تومان برای اجرای این قانون در نظر گرفته و پرداخت شد.

با رسانه‌ای شدن شکایت یکی از دوستان جمال خاشقجی از یک شرکت جاسوسی اسرائیلی به‌خاطر ارائه خدمات رهگیری ارتباطات تلفنی روزنامه‌نگار مقتول عربستانی به دستگاه امنیتی سعودی، این رسوایی ابعاد تازه‌ای پیدا کرد. ماه گذشته پرونده‌ای قضایی توسط گروه حقوق‌بشری عفو بین‌الملل علیه نرم‌‌‌‌افزار جاسوسی «ان‌اس‌او» متعلق به رژیم صهیونیستی گشوده شده بود که شرکت سازنده آن را که به کار فروش دستگاه‌ها و نرم‌افزارهای  جاسوسی به کشورهای مختلف مشغول است، در ماجرای رصد ارتباطات تلفنی خاشقجی به همدستی با رژیم سعودی متهم می‌کرد. روزنامه نیویورک‌تایمز روز یکشنبه در گزارشی به قلم «دیود کرک پاتریک» فاش کرد «عمر عبدالعزیز» معارض عربستانی ساکن تورنتوی کانادا و از دوستان جمال خاشقجی نیز  شکایتی علیه «ان‌اس‌او»  تنظیم کرده است مبنی بر اینکه اسرائیلی‌ها با جاسوسی از تلفن همراه او و ارتباطاتش با خاشقجی، به دولت و دربار عربستان کمک کرده‌اند. متعاقب آن، موجی از شکایت‌ها توسط فعالان و روزنامه‌نگاران دیگر در آمریکای شمالی و خود سرزمین‌‌های اشغالی علیه این شرکت خدمات جاسوسی که مستقیما با سرویس امنیتی رژیم تل‌آویو(موساد) همکاری می‌کند، سرازیر شده‌‌ است که «ان‌اس‌او» را علاوه بر سعودی به کمک به دولت‌های مکزیک و امارات برای جاسوسی از تلفن‌های همراه آنها متهم می‌کنند. در شکایت عمر عبدالعزیز آمده است که ماه‌ها قبل از قتل خاشقجی، او خود از سوی عناصر نزدیک به بن‌سلمان که در پروسه کشتن خاشقجی نیز دست داشتند، هدف قرار گرفته بود. او فاش می‌کند: «2 نفر از عوامل سعودی در مونترال سراغ من آمدند تا متقاعدم کنند به سفارت سعودی مراجعه کنم و به عربستان بازگردم. آن دو مامور خودشان را «عبدالله» و «مالک» معرفی کردند و به من قول داده بودند به محض اینکه به ریاض برسم به دیدار محمد بن‌سلمان برده خواهم شد و می‌توانم هر درخواستی را که دارم با او مطرح کنم. آنها حتی برای من بلیت هواپیما و هتل در جده نیز رزرو کرده بودند. گفته‌‌های آنها را ضبط کردم و به‌رغم این وعده‌ها، احتیاط کردم و از بازگشت و حتی مراجعه به سفارت سعودی در اتاوا امتناع کردم».
بر اساس گزارش نیویورک‌تایمز، در ماه آگوست یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه تورنتو که روی نظارت‌های برخط مطالعه می‌کند، عمر عبدالعزیز را مطلع کرد تلفن همراهش احتمالا هک شده و احتمالا حکومت سعودی پشت این عملیات جاسوسی بوده است. در همین حین، عبدالعزیز خبردار می‌شود نیروهای امنیتی سعودی به خانه او در جده یورش برده و ضمن تفتیش و بازرسی خانه، 2 برادرش را بازداشت کرده‌اند. 2 ماه بعد بود که دعوتی مشابه از دوست سرشناسش یعنی جمال خاشقجی باعث فریب خوردن روزنامه‌نگار منتقد واشنگتن‌پست و سفر او به ترکیه و رفتنش به کنسولگری سعودی برای انجام مراحل اداری ازدواج جدیدش شد که سرنوشت وحشتناک او را حالا همه می‌دانند. پیش‌‌‌‌‌‌تر «ریچارد اسپنسر» خبرنگار نشریه تایم، متعاقب قتل خاشقجی در گزارشی با تاکید بر اینکه ردپای سازمان‌‌های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی، مصر و امارات نیز در این جنایت به چشم می‌خورد، مشخصا سبک کار تیم ترور سعودی را شبیه عملیات موساد در بهره‌گیری از پوشش سیاسی در قاچاق و رد کردن مرزهای رسمی خوانده بود.
خاشقجی: بن‌سلمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، دیوی سیری‌ناپذیر است!
اما انتشار پیام‌های «واتس‌اپی» جمال خاشقچی بیش از پیش ولیعهد سعودی را به عنوان دشمن درجه یک او در مظان اتهام قرار داد. در حالی که رژیم سعودی همچنان سعی دارد برای این روزنامه‌نگار مقتول در کنسولگری خود اشک تمساح ریخته و او را دوست و برادری متوفی می‌خواند، شبکه سی‌ان‌ان فاش کرد خاشقجی  پیش از مرگش بن‌سلمان را دیوی توصیف کرده بود که از بلعیدن منتقدان و حتی حامیانش سیر نمی‌شود. این شبکه دیروز خبر داد به بیش از ۴۰۰ پیام خاشقچی در پیام‌رسان «واتس‌اپ» دسترسی پیدا کرده که با نگاهی به آنها مشخص می‌شود ولیعهد سعودی به دنبال هدف قرار دادن یک منتقد جوان سعودی مستقر در کانادا یعنی همان «عمر عبدالعزیز» بوده است که صفحه‌‌‌‌اش در توئیتر ۳۴۰ هزار دنبال‌کننده دارد. سی‌ان‌ان نوشت: «انتقادهای جمال خاشقجی در نوشته‌های علنی و عمومی او درباره رژیم سعودی و محمد بن‌سلمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، کاملا با دقت و بررسی شده، بود اما در محافل خصوصی این روزنامه‌نگار و ستون‌نویس واشنگتن‌پست مانعی در برابر خودش برای انتقاد صریح نمی‌دید».
خاشقجی در این پیام‌ها که حاوی متن، تصویر و فیلم است، نگرانی شدید خود از خشونت ولیعهد را ابراز کرده و او را به «دیو» و «پک‌من» (pac-man) تشبیه می‌کند که یک بازی رایانه‌ای است که در آن برای پیروزی، شخصیت اصلی باید دائما دهانش باز باشد و هر آنچه را بر سر راهش است ببلعد. این پیام‌‌های واتس‌اپی که میان خاشقجی و دوست جوان 27 ساله‌‌‌‌اش رد و بدل شده بود، پس از آنکه عبدالعزیز از شرکتی اسرائیلی به‌خاطر هک کردن گوشی‌‌‌‌اش شکایت کرد، در دسترس سی‌ان‌ان قرار گرفت. در یکی از مکالمات عبدالعزیز بعد از دستگیری‌ گروهی از فعالان حقوق‌بشر در عربستان به دستور بن‌سلمان از خاشقجی سوال می‌کند: «آیا احتمال این وجود دارد که وقتی او شاه شد، این افراد را به نشانه ترحم و بخشش عفو کند؟»
خاشقجی جواب می‌دهد: «منطق اینطور حکم می‌کند اما من دیگر هیچ ایمانی به تحلیل منطقی ذهن این مرد ندارم».
خاشقجی همچنین بهار گذشته در پیامی ‌نوشته بود: «این دستگیری‌ها موجه و به نفع او نیست اما حاکم مستبد هیچ منطقی ندارد و فقط زور و سرکوب را می‌شناسد و می‌خواهد این را به فعالان نشان دهد. او شبیه دیو پک‌من است، هر چه بیشتر قربانی ببلعد، خواهان بلعیدن تعداد بیشتری است. من متعجب نخواهم شد اگر این سرکوبگری شامل آنهایی شود که در حال تشویق او هستند».
دلیل اصلی قتل خاشقجی
از طرف دیگر این شبکه گزارش می‌دهد خاشقجی و عبدالعزیز در پیام‌های تقریبا روزانه خود از اکتبر ۲۰۱۷ تا آگوست ۲۰۱۸ در حال تبادل نظر درباره طرح‌هایی به منظور ایجاد یک «ارتش الکترونیکی» برای جوانان در عربستان سعودی برای مقابله با پروپاگاندای حکومتی در شبکه‌های اجتماعی بودند. موضوع مهمی که می‌تواند راز قتل فجیع خاشقجی توسط تیم ترور بن‌سلمان را برملا کند. این دو در مکالمه‌های خود درباره یک ابزار تهاجمی موسوم به «زنبور عسل سایبری» به منظور ایجاد پرتالی برای مستند کردن نقض حقوق بشر در عربستان و همچنین ابتکاری برای تولید فیلم‌های کوتاه موبایلی صحبت کرده بودند. مثلا عبدالعزیز گفته بود: «ما پارلمان نداریم و فقط توئیتر را داریم اما توئیتر ابزاری است که آنها (حکومت عربستان سعودی) هم دارند و از آن برای جنگیدن و انتشار شایعات‌شان استفاده می‌کنند. به ما در توئیتر حمله شده و مورد اهانت قرار گرفته‌ایم و به دفعات زیاد مورد تهدید قرار گرفته‌ایم و به‌خاطر همین ما تصمیم گرفتیم کاری کنیم».
بخشی از طرح آنها ارسال سیمکارت‌های خارجی برای منتقدان داخلی برای ارتباط با توئیتر بدون ردیابی شدن بود. آنها همچنین به دنبال جلب کمک‌های مالی بودند و خاشقجی در یکی از پیغام‌هایش به عبدالعزیز قول جذب کمک ۳۰ هزار دلاری را داده بود. سپس 2 ماه پیش از قتل خاشقجی، دوست جوان او تماس گرفته و با وحشت می‌گوید ماموران حکومتی از طرح آنلاین مشترک‌شان خبر دارند. عبدالعزیز در مصاحبه اخیر به سی‌ان‌ان گفته است: «جمال (خاشقجی) اعتقاد داشت که مشکل، محمد بن‌سلمان است و او گفت این بچه باید متوقف شود».
 

بوتفلیقه، بن‌سلمان را جواب کرد
رئیس جمهور الجزایر حاضر به دیدار با ولیعهد بدنام سعودی نشد. بن‌سلمان یکشنبه شب در بازگشت از اجلاس جی20 بوئنوس‌آیرس و در ادامه تور خود در آفریقای عربی در میان اعتراضات گسترده مردم الجزایر برای سفری 2 روزه وارد این کشور شد اما دیروز برخلاف برنامه‌ریزی‌های قبلی نتوانست با «عبدالعزیز بوتفلیقه» رئیس‌جمهور این کشور دیدار کند. دفتر ریاست‌جمهوری الجزایر در حالی در بیانیه روز دوشنبه خود خبر خودداری بوتفلیقه از دیدار با بن‌سلمان به بهانه  ابتلا به آنفلوآنزای شدید را منتشر کرده که منابع رسمی سعودی مدعی شده بودند ولیعهدشان با  رئیس‌جمهور کشور میزبان و همچنین «احمد اویحیی» نخست‌وزیر این کشور ملاقات خواهد کرد. دلیل تصمیم بوتفلیقه را می‌توان فشارهای گسترده‌ای دانست که از جانب کارزار بزرگ مخالفت شخصیت‌های فرهنگی، رسانه‌ای و سیاسی و همچنین برخی احزاب الجزایری از جمله «جبهه عدالت و توسعه» در مخالفت با دعوت بن‌سلمان به کشورشان به عنوان چهره‌ای جنایتکار و سرکوبگر به دولت وارد شده است. پیش از سفر بن‌سلمان به الجزایر نیز نتایج نظرسنجی روزنامه «الشروق» نشان می‌داد 5/72 درصد مردم این کشور مخالف سفر ولیعهد سعودی به کشورشان هستند. پیش از این شاه مراکش از پذیرفتن بن‌سلمان در خاک کشورش طفره رفته بود و سفر ولیعهد سعودی به تونس نیز به خاطر موج گسترده مخالفت‌های مردم و نخبگان به شکل نیمه‌پنهان انجام شد. در آرژانتین نیز دادستانی این کشور همزمان با حضور بن‌سلمان در نشست بوئنوس‌آیرس، پرونده تحقیقات درباره قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد عربستانی را به جریان انداخته بود.

محمدحسین مهدوی‌زادگان: سران اتحادیه اروپایی، خصوصا مقامات نظامی و امنیتی کشورهای عضو اروپای واحد، همچنان بر سر طرح ایده «ارتش اروپایی» از سوی مقامات فرانسوی و آلمانی مشغول جدل و منازعه هستند! کشورهایی مانند آلمان، فرانسه و اسپانیا از این ایده حمایت کرده و در مقابل، کشورهایی مانند انگلیس، دانمارک و هلند بشدت با آن مخالفت کرده‌اند. این در حالی است که چنین ایده ابتدایی و خامی، صرفا جنبه‌ای ذهنی و انتزاعی داشته و کمتر کشوری در اروپا قصد عملیاتی کردن آن را دارد! قاعده‌ای که درباره 2 کشور فرانسه و آلمان نیز صدق می‌کند.
«گوین ویلیانسون» وزیر دفاع انگلیس در تازه‌ترین سخنان خود درباره تشکیل ارتش اروپایی می‌گوید: «ایده تشکیل ارتش اروپایی کاملا احمقانه‌ است. ناتو در۷۰ سال گذشته امنیت اروپا را محقق کرده و ما باید به آن افتخار کنیم. آیا ما باید با تشکیل یک قوای نظامی جداگانه آن را تضعیف کنیم؟ قطعا خیر! آغاز رایزنی درباره یک ارتش جدید برای اتحادیه اروپایی خطرناک است و امنیتی را که ناتو به برقراری آن متعهد است  به خطر می‌اندازد».
فراتر از آن، وزیر خارجه انگلیس، برلین و پاریس را بابت طرح و حمایت از این ایده بشدت سرزنش کرده و از آنها خواسته است خواسته «دونالد ترامپ» مبنی بر اختصاص 2 درصد از تولید ناخالص ملی خود به امور نظامی ناتو را محقق کنند. انگلیس و 4 کشور دیگر (از مجموع 29 کشور عضو ناتو) تاکنون حاضر شده‌اند 2 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف ناتو کنند و 24 کشور دیگر، از این درخواست فعلا سر باز زده‌اند. به عنوان مثال آلمان 2/1 و فرانسه 8/1 درصد از تولید ناخالص ملی خود را به این موضوع اختصاص داده‌اند.
سوال اصلی اینجاست: آیا مناقشه بر سر ایجاد ارتش اروپایی، جدال و منازعه‌ای جدی در 2 سوی آتلانتیک محسوب می‌شود؟ آیا می‌توان کلیت طرح موضوع تاسیس ارتش اروپایی و اختلافات به وجود آمده حول آن را به عنوان نماد شکافی «آمریکایی- اروپایی» در جهان امروز مورد تجزیه و تحلیل قرار داد؟
واقعیت امر این است که تحقق ایده «ارتش اروپایی» پیش‌شرط‌ها و مقدماتی دارد که کشورهای آلمان و فرانسه قادر به تامین آنها نیستند! چندی پیش، زمانی که «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان موضوع تاسیس کانال ویژه مالی اروپا را برای حفظ برجام مطرح کرد، «آنگلا مرکل» صدراعظم این کشور بلافاصله این اظهارات را رد کرد و اهمیت روابط امنیتی برلین ـ واشنگتن را مورد تاکید قرار داد. از سوی دیگر، بازیگرانی مانند لندن که عملا بازو و حتی در مواردی مهره ایالات متحده در اروپا محسوب می‌شوند، عملا مانع از اضمحلال ناتو و تاسیس یک ساختار نظامی موازی در اروپا می‌شوند. نکته مهم‌تر اینکه امکان فعالیت موازی و همزمان 2 نهاد نظامی [ناتو و ارتش اروپایی] نیز به دلیل تداخل منافع و تصمیم‌گیری‌ها ـ خصوصا در موارد حساس ـ وجود ندارد.
نکته بسیار مهم دیگری که باید در این باره مدنظر قرار داد، مربوط به افزایش ضریب آسیب‌پذیری امنیتی و نظامی ناتو است. این آسیب‌پذیری از زمان سر کار آمدن ترامپ افزایش یافته است. ترامپ از یک سو ساختار موجود در ناتو را در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 زیر سوال برد و از سوی دیگر، خواسته‌هایی از جمله افزایش بودجه نظامی کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی را به آنها تحمیل کرد. حتی ترامپ یک بار اواسط امسال[2018 میلادی] از طریق نزدیکانش، احتمال خروج از پیمان ناتو را رد نکرد! در چنین شرایطی شاهد تضعیف زیربنایی و ساختاری ناتو از سوی ایالات متحده آمریکا هستیم. این در حالی بود که قبل از سر کار آمدن ترامپ نیز ناتو به واسطه نقش‌آفرینی منفی و شکست خورده خود در افغانستان، مورد انتقاد افکار عمومی دنیا قرار گرفته بود. در هر حال امروز ناتو دیگر نمادی از همگرایی نظامی و امنیتی بازیگران غربی محسوب نمی‌شود. در شرایطی که خود ساختار ناتو[به عنوان ساختار غالب امنیتی در اروپا] از سوی بازیگران به چالش کشیده شده، تکلیف ساختارهای موازی مانند ارتش اروپایی نیز کاملا مشخص است! فراتر از این موارد، ناتو در ماجرای اوکراین نشان داد قدرت «خلق بحران» را بیشتر از قدرت «مدیریت بحران» داراست! ناتو سال 2014 پروژه ناآرام‌سازی اوکراین را کلید زد و با هدف ایجاد هرج و مرج داخلی و سپس مدیریت این هرج و مرج به سود منافع خود و غرب وارد میدان شد. هم‌اکنون اعضای پیمان آتلانتیک شمالی صرفا  به بخش اول خواسته خود رسیده‌اند!
بی دلیل نیست که امروز، یعنی 72 سال پس از تاسیس ناتو در سال 1946، دوباره شاهد شکل‌گیری و تبلور ایده‌هایی مانند اضمحلال ناتو یا تغییر فاز ماهوی آن (از فاز نظامی به فاز سیاسی) هستیم. بسیاری از نظریه‌پردازان بین‌المللی معتقدند با توجه به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، پیمان آتلانتیک شمالی نیز فلسفه وجودی خود را از دست داده. در هر حال، تنفس مصنوعی سران ناتو به این پیمان جمعی نمی‌تواند تا مدت زیادی دوام داشته باشد، ضمن آنکه خلق یا احیای ایده‌های جدید امنیتی و جمعی در غرب نیز با توجه به پیچیدگی‌های موجود، امکانپذیر نخواهد بود.