گروه سیاسی: مراسم گرامیداشت نهمین سالروز حماسه ۹ دی ۸۸،  صبح دیروز در میدان امام حسین تهران همزمان با سراسر کشور با حضور ده‌ها هزار نفر از مردم برگزار شد.
به گزارش «وطن‌امروز»، نهمین سالگرد یوم‌الله 9 دی، روز بصیرت و میثاق امت با ولایت، امسال در شرایطی با حضور گسترده و پرشور مردم برگزار شد که بازگشت تحریم‌های هسته‌ای که به اعتقاد اکثر کارشناسان معلول آشوب‌های پس از انتخابات ریاست‌جمهوری دهم بود، انگیزه مردم برای ابراز انزجار از فتنه‌گران و حامیان بین‌المللی آنها را دوچندان کرده بود. بر اساس آمار، آثار سوء فتنه سال ۸۸ باعث افت تولید در کشور شد و به موازات کاهش تولید و تحریم‌های تحمیل‌شده بر ایران، گریبان بخش صادرات کشور را نیز گرفت. آنچنان که آمار «اداره بررسی‌ها و سیاست‌های اقتصادی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران» نشان می‌دهد ‌ ارزش کل صادرات کشور در سال ۸۸ نسبت به سال ۸۷، ۱۳/۶ درصد کاهش داشت. با اعمال تحریم‌های همه‌جانبه، اقتصاد ایران از سال ۸۸ پویایی سابق خود را از دست داد و رشد اقتصادی وارد یک مرحله رکود شد. کاهش چشمگیر صادرات نفتی و تحریم بانکی ایران که موجب جلوگیری از هرگونه صادرات و واردات جز در اقلامی خاص شد، تاثیر چشمگیری بر رشد اقتصادی داشت تا جایی که رشد ۳۶/۶ درصدی اقتصاد ایران در سال ۸۷ بعد از آن روند نزولی به خود گرفته و در سال آخر دولت دهم به منفی ۶/۴ رسید.
تهران، مراکز استان‌ها و عموم شهرهای کشور صبح دیروز شاهد حضور انبوه مردمی بود که بار دیگر در مراسمی پرشکوه ضمن تجدید بیعت با رهبر فرزانه انقلاب، انزجار خود را علیه فتنه‌گران و صحنه‌گردانان آشوب‌ها و اغتشاشات تحریم‌ساز سال 88 فریاد زدند. مراسم بزرگداشت یوم‌الله 9 دی در تهران در میدان امام حسین(ع) برگزار شد و این میدان مملو از جمعیتی بود که با در دست داشتن بنرهای متعدد «مرگ بر فتنه‌گر» انزجار خود را از سران و اصحاب فتنه سال ۸۸ ابراز داشتند. «الله اکبر، خامنه‌ای رهبر»، «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر فتنه‌گر» از جمله شعارهای مردم تهران در این مراسم بود.  بنابر این گزارش،‌ پس از اجرای همخوانی و ۲ قطعه «این عمار» با موضوع بصیرت و «من هم باید برم» با موضوع رشادت‌های مدافعان حرم، حاج‌صادق آهنگران به مداحی و خواندن اشعار انقلابی در محکومیت فتنه و فتنه‌‌گران پرداخت.
سهمگین‌‌‌‌‌‌تر از جنگ تحمیلی
سخنران مراسم بزرگداشت 9دی در تهران، سردار سرتیپ حسین سلامی، جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که در اظهارات خود، فتنه ۸۸ را سهمگین‌تر از جنگ تحمیلی خواند و تاکید کرد فتنه 88 عامل تحریم کشور بود. جانشین فرمانده سپاه در این مراسم اظهار داشت: همه قدرت‌های شیطانی مصمم بودند در آرزوهای‌شان ایران را به براندازی برسانند اما ملت ایران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، قدرت‌ها و دنباله‌روهای داخلی‌شان را با هم در گورستان تاریخ دفن کرد. سردار سلامی افزود: فتنه ۸۸ نقطه متراکم توطئه‌هایی بود که دشمنان برای ایران اندیشیده بودند‌. جنگ به جای بیابان‌ها به خیابان‌ها کشیده شده بود و به دنبال تسخیر فکر و اندیشه ملت ایران بودند و فکر‌‌‌‌ می‌کردند‌‌‌‌ می‌توانند ملت را از دستاوردها و رهبرشان جدا کنند. به گزارش فارس، وی اضافه کرد: فتنه ۸۸ از جنگ تحمیلی خطرناک‌تر و سهمگین‌تر بود زیرا دشمن همه هویت، آگاهی و آزادی ملت ایران را نشانه رفته بود، آنها‌‌‌‌ می‌خواستند دستاوردهای ملت را قربانی کنند.
جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران گفت: فتنه‌گران زمینه اشتهاآفرینی قدرت‌های بزرگ را در طمع به این سرزمین فراهم کردند. اشتهای دشمن تحریک شد و تصور کردند‌‌‌‌ می‌توانند موفق شوند. وی افزود: فتنه هزاران میلیارد به اقتصاد کشور ضرر زد، بر چهره مردم‌سالاری ایران چنگ زد و این تصور را پیش آورد که ملت ایران متزلزل شده است و این به ایجاد طمع در دشمنان ما جهت هجوم مجدد به این ملت کمک‌‌‌‌ می‌کرد. سلامی گفت: ۹ دی روزی است که ملت ایران آرزوهای دشمنان را تشییع و تدفین کرد و عظمت ایران را به نمایش گذاشت. وی ادامه داد: فتنه تصویری بود از دشمنان این ملت و ۹ دی تجلی شکوه این ملت. درود بر همه کسانی که آن روز آمدند و از تاریخ درس گرفتند. ملت ایران‌‌‌‌ می‌دانست اگر رهبر خود را تنها بگذارد، ۲۸ مرداد 32 تکرار خواهد شد.
فتنه ۸۸ عامل تحریم کشور بود
جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران در بخش دیگری از سخنانش، تبعات اقتصادی فتنه 88 را مورد توجه قرار داد و تاکید کرد فتنه ۸۸ عامل تحریم کشور بود. سردار سلامی در همین راستا اظهار داشت: فتنه ۸۸ عامل تحریم کشور بود، لذا ملت ایران همچنان از آن فتنه خطرناک رنج‌‌‌‌ می‌برد. اما امروز نفوذ منطقه‌ای ما بخش‌های مختلفی از زمین را در بر می‌گیرد، نفوذ استکبارستیزی و نور انقلاب اسلامی ملت‌ها را از استعمار رهانیده است. 
محکومیت تطهیر جرم سران فتنه
طبق این گزارش قرائت قطعنامه مراسم حماسه مردمی ۹ دی،  بخش پایانی برنامه دیروز بود که انجام و با فریاد تکبیر مردم تأیید شد.  در بخشی از این قطعنامه آمده است: فتنه  آمریکایی- صهیونیستی سال 88 کودتای بین‌المللی با الگوی اهریمنی انقلاب رنگین و جنگ نرم برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران بود که با دست قدرت الهی، هدایت‌های حکیمانه امام المسلمین، بصیرت، دشمن‌شناسی و عمل بهنگام مردم متدین و سلحشور با شکست مواجه شد. قطعنامه پایانی مراسم گرامیداشت یوم‌الله ۹ دی همچنین افزوده است: همنوایی سران داخلی فتنه با دشمنان خارجی، گناهی بس عظیم و نابخشودنی است که هرگونه تلاش مذبوحانه‌ای برای تطهیر جرم و جنایت غیرقابل عفو و بخشش آنها را شدیدا محکوم می‌نماییم. در بخش دیگری از قطعنامه نیز تصریح شده است: با تشدید سیاست‌های خصمانه نظام سلطه و تلاش مذبوحانه معاندان برای التهاب‌آفرینی و کاهش امید و اعتماد مردم به نظام اسلامی از طریق جنگ روانی و اقتصادی، لازمه نصرت و استیلا بر تنگنا‌های کنونی را هوشیاری و استقامت همگان، جامه عمل پوشاندن به اقتصاد مقاومتی درون‌زا و اقدامات عملی‌ مسؤولان با تلاش حداکثری برای تحقق مطالبات بحق مردم و برخورد جدی با پدیده شوم گرانی و تورم بی‌سابقه ماه‌های اخیر می‌دانیم.

مردم و رهبری، عامل خاموش کردن فتنه بودند
شهرهای مختلف استان خراسان رضوی دیروز شاهد برگزاری مراسم بزرگداشت 9 دی بود. مشهدالرضا، پایتخت معنوی ایران از آن شهرهایی است که سال 1388 و در جریان فتنه، خروش انقلابی خود را بارها نشان داد. حالا 9 سال پس از یوم‌الله 9 دی 1388، مردم مشهد در رواق ‌امام خمینی(ره) حرم مطهر رضوی یک اجتماع باشکوه را برای بزرگداشت 9 دی برگزار کردند. در این مراسم، علی سعیدی، رئیس دفتر عقیدتی - سیاسی فرماندهی کل قوا، با بیان اینکه فتنه ۸۸ یک تعامل بین داخل و خارج بود، اظهار داشت: 2 جریان داخلی و خارجی دست به ‌دست هم داده بودند تا انقلاب را به‌سقوط بکشانند. وی تصریح کرد: در خنثی شدن فتنه ۸۸، دو محور نقش تعیین‌کننده‌ای داشتند؛ محور اول مقام معظم رهبری بودند که با صلابت و مدیریت هوشمندانه توانستند مسیر را هدایت کنند، به ‌تعبیر مرحوم سیدمحمدحسین فضل‌الله، رهبر انقلاب تا ۲۹ خرداد ۸۸ پدری و از ۲۹ خرداد به بعد رهبری کردند، این روش رهبران الهی است که تا یک مسیری پدری و در یک مقطعی با صلابت ‌امت را رهبری و هدایت می‌کنند. سعیدی افزود: دومین رکن خنثی کردن فتنه ۸۸ مردم بودند؛ آنها در ۹ دی ۸۸ به‌ میدان‌ آمدند و آتش فتنه را خاموش کردند.


۹ دی به معنی حقیقی کلمه «روز خدا» است
مردم شهرهای مختلف استان اردبیل دیروز به خیابان‌ها‌ آمدند و مراسم بزرگداشت 9 دی را گرامی داشتند.  در شهر اردبیل، دیار معروف به «دارالارشاد» نیز مردم ولایتمدار و دلداده آستان اباعبدالله(ع) به خیابان‌ آمدند و یاد حماسه ماندگار ۹ دی را گرامی داشتند. در اجتماع باشکوه مردم اردبیل در مصلای‌ امام خمینی(ره) این شهر، ابراهیم عزیزی عضو سابق شورای نگهبان و معاون‌ طرح و برنامه معاونت راهبردی قوه‌قضائیه، با ‌اشاره به اینکه ۹ دی روز بصیرت و آگاهی مردم انقلابی ایران اسلامی است، گفت: حماسه ۹ دی، حماسه بصیرت‌ امتی است که در سخت‌ترین شرایط، نقشه‌های شوم شیاطین فتنه‌گر و جریان‌های حامی آنها را شناختند، در برابر این فتنه‌گران ایستادگی کردند و به دنیا نشان دادند انقلاب اسلامی همچنان پابرجا خواهد ماند. وی با ‌اشاره به اینکه یوم‌الله ۹ دی‌ماه به معنی حقیقی کلمه  «روز خدا» است، افزود: برای شناخت و تبیین یوم‌الله ۹ دی، باید مبنا و ویژگی انقلاب اسلامی را تبیین کنیم، سپس دشمنان انقلاب اسلامی را بشناسیم و در نهایت راه مبارزه با دشمنان انقلاب را مشخص کنیم.

 دشمن در تدارک فتنه جدید است
استان فارس نیز دیروز شاهد حضور چشمگیر مردم شهرهای مختلف در بزرگداشت حماسه بزرگ 9 دی بود. مردم انقلابی و شهیدپرور شیراز نیز دیروز مراسم بزرگداشت یوم‌الله 9 دی را با شکوه بسیار برگزار کردند. راهپیمایی بزرگ مردم شیراز از چهارراه پیروزی به سمت بلوار شهید آیت‌الله دستغیب(ره) آغاز شد و مردم در محل تقاطع خیابان ۹ دی در جوار حرم احمدبن‌موسی‌(ع) تجمع کردند. حجت‌الاسلام‌والمسلمین عبدالله حاجی‌صادقی، نماینده ولی‌فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این اجتماع باشکوه با تاکید بر اینکه فتنه تمام نشده است، اظهار داشت: پس از شکست فتنه سیاسی 88، دشمن در تدارک فتنه‌ای دیگر است تا با تهدید و فشار اقتصادی، استقامت مردم را بشکند. وی افزود: دشمن در دهه 90 به دنبال فتنه‌ای دیگر است تا با تهدید و فشار اقتصادی، استقامت مردم را شکسته و کشور را به ‌زانو درآورد. نماینده ولی‌فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با بیان اینکه فتنه 88 نتیجه طراحی‌های 10ساله استکبار برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران بود، تصریح کرد: روز 9 دی همه بر سر سفره انقلاب حاضر شده و با بصیرتی مثال‌زدنی، نقشه خطرناک دشمن را نقش بر آب کردند.


حماسه ۹ دی انقلاب سوم ملت ایران بود
در مرزهای غربی ایران، در آذربایجان غربی نیز شهرهای مختلف استان شاهد راهپیمایی و حضور حماسی مردم برای گرامیداشت یوم‌الله 9 دی بود. در اجتماع باشکوه مردم ارومیه در مصلای امام خمینی(ره) این شهر، عزت‌الله ضرغامی، رئیس اسبق رسانه ملی و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۹ دی را سومین انقلاب مردم ولایی ایران دانست و گفت: بعد از انقلاب اسلامی در سال ۵۷ و واقعه ۱۳ آبان سال ۵۸، این حماسه مردمی با درک و فهم و بصیرت عمیق اتفاق افتاد و مردم فتنه را تشخیص دادند. وی با‌ اشاره به اینکه دشمن شبهه خستگی مردم از انقلاب را مطرح کرده، افزود: دشمن باید بداند انقلاب اسلامی به مردم تعلق دارد و مردم ولایی هر لحظه اراده کنند، درباره نظام و مسؤولان کشور و مشکلات تصمیم خواهند گرفت، همانطور که با تشخیص فتنه در سال ۸۸ مشتی محکم بر دهان یاوه‌گویان زدند. ضرغامی با بیان اینکه فتنه در هر دوره‌ای ویژگی‌ای دارد، افزود: براساس فرمایشات مقام معظم رهبری، ایجاد عملیات و فتنه در سال ۹۸ دور از ذهن نیست ‌اما باید بدانیم ملت ولایی ایران یک بار با بصیرت و هوشیاری و رهبری آگاه، واکسینه شده و از فتنه عبور کردند و با اقتدار کامل و حواسی جمع، باز هم در مقابل دسیسه‌های دشمنان ایستادگی خواهند کرد.


 از کید دشمن و فتنه‌های جدید نباید غافل شد
استان اصفهان استان سربلند در حوادث فتنه 88 بود. دیروز مردم متدین اصفهان باز هم به خیابان‌ها‌ آمدند و حماسه 9 دی را گرامی داشتند. در میدان انقلاب شهر اصفهان سردار علی فضلی، فرمانده دانشگاه افسری‌ امام حسین‌(ع) با ‌اشاره به ابعاد پشت‌پرده فتنه ۸۸ گفت: اینها به دنبال کشته‌سازی بودند، 8 ماه از‌ ام‌القرای جهان اسلام به ‌اندازه 8 سال انرژی گرفتند و بیش از 100 هزار بسیجی را درگیر کردند. وی بیان کرد: دعوت مکرر به وحدت شد ولی عرصه را تنگ کردند و در روز عاشورای حسینی از مظلومیت مردم سوءاستفاده و هتک حرمت به مقدسات و جفا کردند اما درود خدا بر مردمی که اطاعت از ‌امر‌ امام کردند و تومار فتنه را برای همیشه بستند.  سردار فضلی در عین حال هشدار داد و خاطرنشان کرد: ‌اما از کید دشمن نباید غافل شد، چون ممکن است فتنه‌های جدیدی به بار بیاورند؛ پیامبر فرمودند وقتی مردم دچار غفلت شوند، خدا بدترین را بر آنها حاکم می‌کند ولی روز ۹ دی با بصیرت مردم نقطه عطف شد و یوم‌الله و روز مأیوس کردن دشمنان اسلام و بیعت و میثاق ملت و ‌امامت شد. وی بیان داشت: در روز 9 دی سال 1388 مردم شریف ایران از تمام سرمایه‌های خود گذشتند و بر عهد و
پیمان‌شان با نایب ‌امام زمان(عج) ماندند و حتی داشته‌های خود، جان و ‌اموال و همه سرمایه خود را هم برای معامله با خداوند به میدان آوردند تا از تکرار سقیفه جلوگیری شود.


فتنه 88 یک کودتای تمام‌عیار بود
سواحل زیبای خلیج‌فارس هم دیروز شاهد فریادها و شعارهای مردم انقلابی بوشهر در گرامیداشت یوم‌الله 9 دی بود. همولایتی‌های شهید رئیسعلی دلواری برای بزرگداشت 9 دی، فتنه خارجی‌ها علیه استقلال ایران، پس از راهپیمایی در مصلای ‌امام خمینی(ره) بوشهر تجمع کردند. محمدجواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه‌قضائیه در اجتماع مردم بوشهر اظهار داشت: فتنه 88 یک کودتای تمام‌عیار علیه نظام جمهوری اسلامی بود و حالا که چند سال از این اتفاق گذشته پرده‌ها برداشته و مشخص شد چه توطئه وسیعی در کار بوده است. وی با‌ اشاره به تحلیل جهان غرب از علل عدم موفقیت و شکست آنها در جریان فتنه 88 ابراز داشت: دلیل اول آنها از موفقیت ایران در خنثی کردن این فتنه داشتن رهبری شجاع بود که با هدایت‌ها و بصیرت خود توطئه دشمن را خنثی و رسوا کردند. دلیل دوم اقتدار دستگاه‌های ‌امنیتی و قضایی کشور بود که توانستند عناصر ماجراجو را مهار کنند. لاریجانی افزود: دلیل سوم نیز مردم ایران بودند که از نگاه تحلیلگران غرب، این ملت دارای سنسورهایی قوی و حسگرانه هستند و فهمیدند حرف‌هایی که به اسم تقلب زده می‌شود صحیح نیست، بنابراین راه خود را جدا کردند؛ به عنوان یک کارشناس عنوان می‌کنم اگر یک دهم این فتنه در ‌آمریکا، فرانسه یا انگلیس صورت گرفته بود قطعا حکومت آنها سرنگون می‌شد.

عملیات فریب برای فراموشی فتنه 88
مردم با وفای گیلان، دیار میرزا کوچک‌خان جنگلی هم دیروز با گرامیداشت حماسه 9 دی 88 وفاداری خود به نظام اسلامی را اعلام کردند. در اجتماع عظیم و کم‌سابقه مردم رشت در میدان شهدای ذهاب، محمد‌حسین صفارهرندی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه برای فراموش ‌شدن نهم دی‌ماه عملیات فریب برنامه‌ریزی شده است، گفت: عملیات فریب عملیاتی است که برخی‌ها تلاش کنند تا ملت متضرر شوند و‌ عده‌ای از فتنه‌گران بیشتر گستاخی کنند. وزیر اسبق ارشاد با ‌اشاره به اینکه فتنه‌گران قضایای فردای انتخابات را به‌گونه‌ای پیش بردند که در راستای سیاست‌های مسؤول وقت اتحادیه اروپایی بود، بیان کرد: مسؤول اتحادیه اروپایی در سفر خود به ایران در دیدار با دبیر وقت شورای ‌امنیت ملی اذعان کرد مذاکرات هسته‌ای را به پس از نتیجه التهابات فتنه موکول کنند. صفارهرندی با بیان اینکه رفتار فتنه‌گران موجب شد مورد حمایت دشمنان قرار بگیرند، افزود: پیوند دشمن با فتنه‌گران پس از انتخابات تشدید شد و فتنه‌گران از حمایت اجانب ‌آمریکایی، سلطنت‌طلب‌ها و منافقینی که یک ربان سبز به گردن سگ‌های خود می‌بستند ابراز برائت نکردند. وی با‌ اشاره به رفتار روز عاشورای فتنه‌گران خاطرنشان کرد: اگر دشمن در جریان حادثه عاشورای ۸۸ موفق می‌شد یقیناً نوبت رشت می‌شد و‌ جریان‌ آشوب را به شهرهای ایران می‌کشاندند. عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با‌ اشاره به گنگی دشمن در جنگ سخت گفت: دشمن در جنگ سخت یارای مقابله با ایران را ندارد ‌اما وقتی از داخل یارگیری می‌کنند انقلاب اسلامی با چالش روبه‌رو می‌شود.

حسن رضایی: جامعه ایرانی در حال تجربه یک بلوغ فکری خودخواسته است و نه به سوی فروپاشی اجتماعی، که به سمت نهادینه کردن تجربیاتی عظیم در سیر آگاهی تاریخی خود گام برمی‌دارد. ارائه چنین تحلیلی از تطورات کنونی جامعه ایرانی البته خوشایند کسانی که همواره تهمت کلنگی و کوتاه‌مدت بودن به جامعه ایران زده، تنها رای دادن مردم به خودشان را نشانه بلوغ سیاسی جامعه تلقی می‌کنند، نیست! واقعیت اما این است که بلوغ اجتماعی-سیاسی افراد و ملت‌ها تنها در دل ابتلائات رقم می‌خورد و ما اکنون گرفتار بزرگ‌ترین ابتلای غرب‌گرایی خودخواسته در جامعه ایران پس از انقلاب هستیم. تنزه‌طلبی از این ابتلا برای هیچ فرد و گروه غرب‌گرایی در ایران میسر نیست تا بتواند دوباره در 1400 با تابلویی جدید به مردم بگوید: مردم ایران یادتان هست که فلان! چرا که چنین غایتی- که همین اکنون ما است- بارها و بارها از سوی روسای 2 دولت غرب‌گرای دیگر- هاشمی و خاتمی- تایید و تحسین شده و همه در آن شریک هستند.
جامعه انسانی آزاد، موجودی زنده است که توان خودسازی و بازسازی دارد و ابتلای آن به هر بیماری، لزوما به معنای مرگ آن نیست؛ که به معنای رشد آن است! مصادیق آزاد بودن جامعه ایرانی هم بیش از هر چیز همین انتخاب آزادانه امثال ابوالحسن بنی‌صدر و حسن روحانی برای نشستن بر صندلی ریاست‌جمهوری اسلامی در اولین و سی‌وهشتمین سال حیات آن است. در این مسیر اما پمپاژ آگاهی در لایه‌‌های مختلف اجتماع، مهم‌‌‌‌‌ترین پیش‌نیاز بازسازی اجتماعی تلقی می‌شود؛ امری که حالا با گسترش شبکه‌‌های اجتماعی تا حد قابل‌توجهی میسر شده است. امکانات ارتباطی نوین، خلاف آنچه معمولا گفته می‌شود، تا حد زیادی امکان گفت‌وگوی ملی را در سطح جامعه ایرانی فراهم کرده‌‌‌‌، هر چند تا نقطه مطلوب فاصله داشته باشیم! این مدعا البته از سوی کسانی که با ارائه تصویری مغلوط از گفت‌وگوی ملی، همواره خود را مساوی ملت جا زده‌‌‌‌اند، طبعا پذیرفتنی نیست.
مردم حالا به مثابه پزشکی که شخصا به خانه بیمار رفته است، تعامل نزدیک، روزانه و ملموس با تحولات سیاسی- اجتماعی کشور دارند، به آن فکر کرده و با همدیگر درباره آن حرف می‌زنند.
دولت و تحلیلگران غرب‌گرا اما ظاهرا درک درستی از این واقعیت ندارند، لذا تصور می‌کنند تناقض‌گویی و انکار وعده‌ها، هنوز هم مانند اردیبهشت 96 جواب می‌دهد. محمدجواد ظریف طی جدیدترین تلاش خود در همین زمینه گفته است: «اهداف برجام، اقتصادی نبود. اینکه ما بیاییم صورت مسأله را عوض کنیم و بگوییم هدف برجام رفع تحریم‌ها بود و ما نرسیدیم درست نیست. هدف برجام چیز دیگری بود که حاصل شد!» وزیر امور خارجه ظاهرا بین گام برداشتن روی زمین هموار و بالا رفتن از صخره‌ای با شیب 90 درجه، دومی را انتخاب کرده است ولی خودش متوجه سختی بالا رفتن از آن نیست! با این حال، این سخنان آقای ظریف را می‌توان اعلام پایان حیات نباتی برجام در نظر مردم تلقی کرد؛ مردمی که عمدتا توقعات اقتصادی از برجام داشته‌اند.
سخنان ظریف را از سویی می‌توان محدود کردن پایگاه اجتماعی دولت به طبقات اجتماعی خاصی تصور کرد. افرادی که فهمی سطحی از ماهیت غرب و مناسبات بین‌الملل دارند و بیش از آنکه دغدغه اقتصادی داشته باشند، درد بی‌دردی آزارشان می‌دهد. طبق گزارش مرکز آمار، تعداد افراد با درآمد بدون شغل در کشور از سال ۸۴ تا ۹۵ رشدی دو و نیم برابری داشته‌، جمعیت آنها به 8/4 میلیون نفر رسیده است. درآمد این افراد عمدتا از طریق سود بانکی، اجاره املاک، ارث و... است و شاید بتوان آنها را در کنار دریافت‌کنندگان ارز جهانگیری، طرفداران اصلی سخنان اخیر وزیر امور خارجه در زمینه برجام تلقی کرد! این البته نخستین‌بار نیست که مقامات دولتی پیش چشم رسانه‌ها و شبکه‌‌های اجتماعی، سخنان متناقض بر زبان می‌آورند. حسن روحانی نیز در جدیدترین اقدام در همین مسیر، اخیرا با حضور در مجلس، سخنان چندی پیش خود درباره ذخایر ارزی کشور در سال 97 را کاملا نقض کرده و باعث تلاطم بازار ارز شده است.
روحانی روزهای ابتدایی تیرماه 97 گفته بود: «اینچنین نیست که دولت دلار نداشته باشد. مقدار دلار ورودی به خزانه در 3 ماهه اول ۹۷ نسبت به سال قبل بیشتر شده. درآمدمان 50 درصد بالا رفته، آب کم شده اما دلار ما کم نشده است!» ولی اخیرا در مجلس گفته است:« اوایل سال ۹۷ ذخیره اسکناس ریالی ما صفر شده بود!» دولت پیش از این و در 5 سال گذشته، همواره با موکول کردن اقداماتش به برجام، غالبا با حرف درمانی به مطالبات موجود در حوزه‌‌های مختلف پاسخ می‌داد. حالا اما ظاهرا همین حربه هم رفته‌رفته به ضد خود تبدیل می‌شود. بر این اساس باید به مسؤولان محترم گفت حالا که نشان دادید خوب کار کردن بلد نیستید، لطفا خوب حرف زدن را یاد بگیرید و به جای صخره‌نوردی، روی زمین هموار راه بروید. مردم افعال و اقوال شما را می‌بینند!

گروه اجتماعی: انگار حاشیه‌‌های شورای پنجم پایان ندارد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛ حاشیه‌‌‌هایی که این روزها به داخل صحن شورا و روابط بین اعضای شورای هم کشیده شده است. شورای پنجم از ابتدای تشکیل تا امروز با جابه‌جایی 3 نفر به عنوان شهردار پایتخت مواجه بوده است و در عمل بیشتر فعالیت‌‌های حوزه شهری این شورا روی حاشیه‌‌های شهرداران و انتخاب‌‌های آنها متمرکز شده است.
این در حالی است که این روزها در داخل شورای شهر و جلسات علنی شورای پنجم هم خبرهایی است؛ خبرهایی از قهر رئیس شورا و خروج از جلسه و همچنین درگیری لفظی بین اعضای شورا! حاشیه‌‌‌هایی که به باور کارشناسان حوزه شهری باعث می‌شود روند فعالیت‌‌های اصلی حوزه شهری در کلانشهر پایتخت تحت تاثیر قرار بگیرد و به جای پرداختن به متن، حاشیه‌ها این روزها پررنگ‌‌‌‌‌‌تر است.
پایتخت مشکلات زیادی دارد و شهروندان هم انتظارات گوناگونی از مدیریت شهری برای فراهم آوردن یک سیستم منظم و بی‌حاشیه دارند. بسیاری از طرح‌ها و پروژه‌های شهری نیازمند اختصاص بودجه، مدیریت و ساماندهی برای فعالیت و ارائه خدمات است و این مجموعه شورای شهر و شهرداری است که باید به این مهم رسیدگی کند. با این حال شورای شهر همچنان در حاشیه است!
شانتاژ  نکنید!
جلسه روز گذشته شورای شهر تهران حواشی‌ای داشت که منجر به قهر و ترک این جلسه از سوی رئیس شورا شد. اعضای شورای شهر تهران در یکصدودهمین جلسه شورای شهر تهران بررسی طرح الزام شهرداری تهران به ادغام و کاهش حوزه‌های معاونت شهرداری و حذف پست‌های قائم‌مقام و مشاور را در دستور کار خود قرار دادند که در همین باره محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران پیشنهادهایی را که از سوی اعضای شورای شهر تهران مطرح شد، در جلسه اعلام کرد.پس از اعلام پیشنهادات، برخی اعضا نظرات و پیشنهادات خود را مطرح کردند که درباره یکی از پیشنهادات و تبصره این طرح درگیری لفظی بین محسن هاشمی و محمد سالاری، رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران شکل گرفت.
 رئیس کمیسیون عمران معتقد بود هاشمی این موضوع و پیشنهاد را مطرح نکرده و نسبت به رئیس شورا انتقاد کرد اما محسن هاشمی اعلام کرد من این موضوع را مطرح کرده‌ام که شما آقای سالاری متوجه نشده‌اید! سالاری که نسبت به انتقاد مطرح شده عصبانی شده بود خطاب به هاشمی گفت: شما هر جلسه از شورا را یک جور اداره می‌کنید. رئیس شورای شهر تهران نیز با اشاره به موضوع مطرح شده از سوی سالاری خطاب به وی گفت: شانتاژبازی نکنید آقای سالاری!
عذرخواهی هاشمی
پس از حاشیه‌‌های روز گذشته صحن شورا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، رئیس شورای شهر تهران ضمن عذرخواهی بابت ترک جلسه در حاشیه درگیری لفظی با برخی اعضای شورای گفت: به دلیل اینکه دیشب خوب استراحت نکرده بودم، متاسفانه کنترل جلسه را برای دقایقی از دست دادم. وی درباره دستور جلسات دیروز شورای شهر افزود: در جلسه موضوع ساختار شهرداری تهران مورد بررسی قرار گرفت و پیشنهاداتی از سوی برخی اعضا مطرح شد و تعدادی از آنها به تصویب رسید. در ارتباط با یکی از همین پیشنهاد‌ها برای دقایقی صحن شورای شهر به تشنج کشیده شد. محسن هاشمی که پیش از ترک اعضا از صحن، اعضای هیأت رئیسه را به جلسه فراخوانده بود، در پاسخ به پرسشی درباره دلیل برگزاری این جلسه گفت: موضوع خاصی نیست، درباره برگزاری این جلسه درخواستی شده بود که آن را برگزار می‌کنیم.

رهبر حکیم انقلاب اسلامی در حکمی آیت‌الله آملی لاریجانی را به عنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو فقهای شورای نگهبان منصوب کردند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، متن حکم رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
آیت‌الله جناب آقای حاج شیخ صادق آملی‌لاریجانی دامت توفیقاته
با توجه به نقش بی‌بدیل مجمع تشخیص مصلحت نظام در اداره و قوام و استحکام نظام مقدس جمهوری اسلامی و با عنایت به ارتحال عالم مجاهد آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی رحمه‌الله‌علیه و ضرورت سامان‌یابی هر چه سریع‌تر ارکان مجمع، جنابعالی را به ریاست آن مجمع مهم و تأثیرگذار و نیز به عضویت فقهای شورای محترم نگهبان منصوب می‌کنم.
همان‌طور که پیش از این در حکم دوره‌ جدید آمده است، مجمع در این دوره عهده‌دار مسؤولیت مهم و اساسی تغییرات در ساختار و محتوای آن نهاد مؤثر و مهم نیز می‌باشد که با توجه به سابقه‌ برجسته و ارزشمند جنابعالی در شورای نگهبان و مدیریت پرتلاش و عالمانه و مخلصانه بر قوه‌قضائیه، امید می‌رود با حضور فعال و عالمانه اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام و ایفای نقش مؤثر دبیرخانه و دبیر محترم در انجام وظایف خود تحت نظارت و اشراف ریاست مجمع، مسؤولیت‌های محوله در این دوره در کمال اتقان و به بهترین وجه به انجام برسد.
با عنایت به اهمیت مسؤولیت‌ها در مجمع و شورای نگهبان انتظار می‌رود در فرصت زمانی مناسب، با تنسیق امور در قوه‌قضائیه، در مسؤولیت‌های خطیر یادشده مُتَمحّض گردید. از خداوند متعال توفیق وافر و کمک همه‌جانبه‌اش را برای آن جناب و همکاران مسألت می‌نمایم.
والسلام علیکم و رحمه‌الله
سیدعلی خامنه‌ای
۹ دی ۹۷

گروه بین‌الملل: سال 2019 میلادی تا چند ساعت دیگر آغاز می‌شود ‌اما کابوس مکرون با اعتراضات گسترده جلیقه‌زرد‌ها کماکان ادامه دارد. شلیک گاز‌ اشک‌آور در روز گذشته 30 دسامبر 2018 پاریس را در آستانه سال نوی میلادی به میدان جنگی تمام‌عیار تبدیل کرد. از انتشار ویدئوی نشانه گرفتن خبرنگاران توسط نیروهای مسلح پلیس تا شلیک‌های هوایی و حضور گسترده نیروهای ‌امنیتی همگی نشان می‌دهد پاریس در شرایط وخیمی قرار دارد و حتی دستگیری‌های گسترده‌ای که طی ماه‌های گذشته در این کشور رخ داده است هم نتوانسته ‌امنیت نسبی را به فرانسه بازگرداند.
 ابعاد وسیع درگیری‌های جلیقه‌زرد‌ها در شهرهای مختلف اروپایی جنبش اعتراضی از جنس جنبش‌های دهه 1960 را در سراسر اروپا ایجاد کرده است که حتی دولت‌های دست راستی چون اسپانیا و فرانسه هم از شر این اعتراضات در‌ امان نمانده‌اند. نباید از نظر دور داشت که توجه به حقوق اقلیت خاص سرمایه‌دار در کشورهای اروپایی که از مدلی کاملا‌ آمریکایی تبعیت می‌کند ریشه اصلی تبعیض‌ها و شکاف‌های اجتماعی را در جوامع اروپایی ایجاد کرده است. وجود طبقه خاصی از سیاستمداران و عدم چرخش نخبگان همگی از جمله مسائلی است که دولت‌های اروپایی بویژه فرانسوی‌ها از سال‌ 2000 تاکنون با آن رو به رو بوده‌اند. شهروندان معترض فرانسه به سیاست‌های اقتصادی دولت این کشور، همچون 2 ماه گذشته، برای هفتمین هفته متوالی به خیابان‌های پاریس و شهرهای بزرگ فرانسه سرازیر شده و فریاد اعتراض خود را سر دادند. تظاهرات‌کنندگان در فرانسه که به جلیقه‌زردها مشهور هستند، در تظاهرات روزهای شنبه و یکشنبه خود بار دیگر خواهان تغییر جهت‌گیری‌های اقتصادی دولت و کاهش فقر و نابرابری در این کشور شدند. با این حال، نیروهای پلیس فرانسه در شرایطی که اعلام کرده بود به دنبال حفظ نظم عمومی است، مانع تداوم راهپیمایی‌های اعتراضی جلیقه‌زردها شد و به زد و خورد با آنها پرداخت.
 در جریان تظاهرات شنبه و یکشنبه گذشته در فرانسه، نیروهای ‌امنیتی  بیش از 57 معترض را بازداشت کردند. با این حال، بر اثر زد و خوردها و شلیک گاز ‌اشک‌آور و به آتش کشیدن لاستیک‌ها و برخی‌اشیای دیگر در خیابان‌های مرکزی شهر پاریس، برج ایفل، نماد کشور فرانسه و پایتخت آن (پاریس) غرق در دود شد. این تظاهرات اعتراضی به سیاست‌های اقتصادی دولت فرانسه در شرایطی برگزار شد که کشور وارد تعطیلات سال نوی میلادی شده است و فردا جشن سال نو در این کشور برگزار می‌شود.  این در حالی است که تظاهرات معترضان به اوضاع اقتصادی فرانسه و سیاست‌‌های دولت ‌امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری این کشور موسوم به جلیقه‌زردها روز گذشته ادامه یافت و خبرگزاری‌ها و شبکه‌های خبری به پوشش این اعتراضات خیابانی پرداختند. صدها نفر از معترضان در فرانسه به سمت ساختمان رسانه‌های مطرح این کشور راهپیمایی کردند و فریاد «خبرنگاران، همدستان دشمن» سر دادند. معترضان رسانه‌های این کشور را به جانبداری از رئیس‌جمهوری فرانسه و سیاست‌های وی متهم کردند. بر اساس اعلام آسوشیتدپرس، اگرچه تعداد معترضان در مقایسه با هفته‌های گذشته در پاریس در نوسان است ‌اما در برخی نقاط از قبیل شانزه‌لیزه نیز تعدادی از جلیقه‌زردها حضور فعالی دارند. بر اساس تصاویر منتشره توسط اکسپرس، پلیس پاریس با استفاده از گاز ‌اشک‌‌آور و ماشین‌های آب‌پاش در تلاش بود معترضان را متفرق کند.
 همچنین درگیری پلیس با معترضان در این شهر نیز گزارش شده است. در همین رابطه، شهرهای «مارسی»، «مونپولیه» و «کن» هم یکشنبه شاهد اعتراضات مردمی بودند. اعتراضات مردمی در فرانسه که از حدود 2 ماه پیش شروع شده، با وجود عقب‌نشینی مکرون از گران کردن سوخت خودرو کم و بیش ادامه دارد.
دولت فرانسه قصد داشت در چارچوب سیاست تشویق عمومی به استفاده از خودروهای هیبریدی و کاهش خودروهای متکی به سوخت فسیلی، از ابتدای سال آینده میلادی مالیات بر سوخت را افزایش دهد‌ اما همین تصمیم جرقه اعتراضات طبقه متوسط را زد. معترضان مکرون را که پیش از این یک بانکدار بوده، به حمایت از طبقه ثروتمند متهم کرده و می‌گویند او سیاست‌هایی را دنبال می‌کند که بانک‌های بزرگ فرانسه از آن نفع می‌برند. در مجموع تا هفتمین هفته اعتراضات در فرانسه بر اساس‌ آمارها 10 نفر در جریان خشونت‌های خیابانی کشته، بیش از هزار نفر زخمی و افزون بر 4 هزار و 341 معترض از سوی پلیس فرانسه دستگیر شده‌اند.
تظاهرات جلیقه‌زردها در حالی وارد هفتمین هفته خود شد که «امانوئل مکرون» برای گذراندن تعطیلات سال نو به یک قلعه تاریخی قرن هفدهمی در سواحل دریای مدیترانه فرانسه رفته است‌ اما گزارش‌ها حاکی است معترضان موسوم به «جلیقه‌زردها» تا آنجا نیز مکرون را تعقیب و تلاش کرده‌اند برای تظاهرات وارد محوطه قلعه «فورت دی برگانکون» شوند که با ممانعت نیروهای پلیس مواجه شده‌اند.

احسان سالمی، میکائیل دیانی: «دستکش ننه عصمت» چند سالی هست که تبدیل به یکی از نمادهای جشنواره مردمی فیلم عمار شده است. «ننه عصمت» بانوی یزدی است ‌که در دوران دفاع مقدس برای رزمنده‌ها دستکش می‌بافت و پس از جنگ نیز برای سربازان لب مرز و مدافعان حرم دستکش می‌بافد. دستکش‌هایی که «ننه عصمت» می‌بافد، طی سال‌های اخیر به عنوان جایزه ویژه جشنواره عمار به فیلمسازان و فعالان جبهه فرهنگی انقلاب اهدا شده است و تاکنون چهره‌هایی نظیر مسعود ده‌نمکی، محمدباقر مفیدی‌کیا، محسن اردستانی رستمی و مهدی نقویان موفق به دریافت آن شده‌اند. ‌امسال این جایزه به زهرا چخماقی، خبرنگار صداوسیما رسید. خبرنگاری فعال که سهم بسزایی در اطلاع‌رسانی و حمایت از رویدادها و تولیدات فرهنگی و هنری جبهه فرهنگی انقلاب داشته است. به این بهانه به گفت‌وگو با او نشستیم.
 ***
  به عنوان نخستین‌ سوال به نظرم خوب است بحث را با چگونگی ورود شما به عرصه کار خبری آغاز کنیم. مادر شما یکی از گوینده‌های سرشناس‌ خبر در سال‌های بعد از انقلاب بود؛ حضور ایشان در این حوزه چقدر در جذب شما به کار خبری موثر بود؟ این را هم از لحاظ آشنایی با این فضا و هم از لحاظ زمینه‌سازی ورودتان به این حوزه می‌پرسم.
هم مادرم و هم پدرم در ورود من به این فضا موثر بودند. خیلی‌ها پدرم را ندیده‌اند و او را نمی‌‌شناسند، ایشان روی آنتن نبوده‌اند و پشت صحنه حضور داشته‌اند. پدر و مادرم در صداوسیما با هم آشنا می‌‌شوند، بعد ازدواج می‌‌کنند و بچه‌دار می‌‌شوند و به کار ادامه می‌‌دهند. ما بچه‌ها مخصوصا من و خواهرم زینب، به خاطر اینکه بچه‌های اول بودیم، حضور و زندگی در محیط رسانه‌ای و صداوسیما را خیلی تجربه کرده‌ایم. تصور کنید حتی مدرسه ما کنار صدا و سیمای مرکز خلیج‌فارس در بندرعباس بود. ما به آنجا می‌‌رفتیم تا کار پدر و مادر در آنجا تمام شود و به خانه برویم. پدرم برنامه‌ساز بود و در آن دوران یک وقت‌هایی متناسب با برنامه‌هایى که می‌ساخت، همچنین با توجه به سن و سال‌مان از ما برای پیش بردن برخی برنامه‌های مخصوص کودکان استفاده می‌کرد. مثلا ایشان ساخت جُنگی را برای روزهای جمعه بر عهده داشت، به من می‌گفت «زهرا بیا و اسم نقاشی‌های بچه‌ها را همان گونه که دوست داری بگو»، من هم شروع می‌‌کردم: «بچه‌ها این نقاشی را که می‌‌بینید مینا کشیده است و از میناب فرستاده است. مینا ۹ سال دارد، آفرین چه نقاشی قشنگی». اینگونه تمرین می‌‌کردم. پدرم شرایط خوبی را برای اینکه من و هر کدام از اعضای خانواده به محصولات فرهنگی دسترسی داشته باشیم، فراهم کرده بود. از طرف دیگر مادرم در استودیو خبر می‌‌خواند و گاهی من با اجازه در اتاق فرمان می‌‌ایستادم و نگاه می‌‌کردم یا همراه مادرم براى تهیه گزارشى تا جایى می‌رفتم و برمی‌گشتم. همه اینها در ذهن من مانده است. به یک برهه رسیدیم که در دوران نوجوانی پدرم به ما گفت کم‌کم یک حرکتی بکنید، مثلا زهرا تو که می‌‌گویی قصه را دوست داری، خودت تمرین کن و ببین آیا می‌‌توانی یک چیز مانند خاطره یا یادداشت بنویسی تا در نشریه‌اى چاپ شود؟ پدرم خودش از دوران نوجوانى اهل نوشتن بود و مطالب متعددى براى مطبوعات می‌فرستاد که همگى چاپ می‌شدند و اغلب‌شان را در آرشیو خود دارد. در سال‌هاى جوانى هم براى مجلات توفیق و گل‌آقا مطالب و اشعار طنز می‌نوشت که چاپ می‌شد. درباره خودم این را بگویم مثلاً در دوران دبستان  جزو دانش‌آموزانى بودم که خوب انشا می‌نوشتم و می‌خواندم. یادم هست یک‌بار در کلاس پنجم خانم معلم بعد از انشایم پاى دفترم نوشت: «زهرا جان! امیدوارم روزى تو را به عنوان یک مجرى موفق در تلویزیون  ببینم» و خب! این هم از خاطرات خوبم شد. من بشدت اهل خواندن مجله مخصوصا فرهنگی و هنری بودم؛ «کیهان بچه‌ها»، «سروش کودکان»، «سروش نوجوان»، «مجله باران» و «سلام بچه‌ها» اینها مجلات مختص ما بودند. در نوجوانی «نشریه فیلم» را که هر ماه پدرم می‌خرید با علاقه می‌خواندم. به این شکل در آن فضا قرار گرفتیم. در مدرسه هم پیگیر اجرای تئاتر و راه‌اندازی گروه سرود بودم.
  اجرا را هم از همان نوجوانی شروع کردید؟
به یاد دارم یک‌بار در دوره نوجوانی، پدرم در حال ساخت برنامه‌ای برای نوجوانان در شبکه یک بود؛ یک برنامه سرگرمی که مسؤولیت بخش‌های مختلف آن با پدرم بود و او از من و خواهرم به عنوان کمک استفاده می‌‌کرد. برای مثال زینب مجری بود و من گزارشگر بودم و این برنامه به مدت یک‌سال‌ونیم از شبکه یک پخش می‌‌شد. عنوان آن برنامه «موج، موج، مروارید» بود؛ برنامه‌اى که بخش مسابقه و سرگرمى هم داشت و ما نامه‌هاى زیادى از سراسر ایران از مخاطبانش دریافت می‌کردیم و انرژى می‌گرفتیم. بسیارى از آن نامه‌ها را هنوز پدرم نگه داشته است. در جشنواره استان‌ها که هر سال برگزار می‌‌شد و به بهترین‌های مراکز جایزه می‌‌دادند این برنامه از لحاظ کارگردانی اول شد و به پدرم جایزه دادند، برای اجرا هم به من و خواهرم هدیه دادند. از سال ۷۶ به بعد که پدرم بازنشسته شد، ما به تهران آمدیم. وقتی به تهران آمدیم به دوران دبیرستان رسیده بودم و دیگر حس خاصى نسبت به کار مادرم نداشتم؛ حتى گاهى گله هم داشتم زیرا احساس می‌‌کردم ما او را کم می‌‌بینیم و نمی‌توانیم خیلی در کنار هم باشیم. به همین خاطر ما هم سرگرم درس و مشق خودمان شدیم و هر کسی رشته مورد علاقه خودش را خواند. من در اصفهان رشته پتروشیمی نفت قبول شدم و بعد از دو سال و نیم با بی‌علاقگی فوق‌دیپلم گرفتم و برگشتم؛ اصلا نمی‌‌دانستم چرا آن رشته را انتخاب کردم!
  ورودتان به خبرنگاری از همین مقطع بود؟
سال ۸۳ یا ۸۴ بود که پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، مادرم به من و خواهرم پیشنهاد کرد که به باشگاه خبرنگاران برویم، زیرا ورود به آن و گذراندن دوره خبرنگارى در آن براى همه آزاد است و شرایط خاصى ندارد، بنابراین آن را به ما پیشنهاد کرد و گفت «تا پیدا کردن شغل مناسب و مورد علاقه‌تان در باشگاه خبرنگاران باشید اصلاً شاید از فضای کار خبر هم خوش‌تان آمد و همانجا مشغول شدید». راستش در اوج بی‌علاقگی سراغ این کار رفتم و در باشگاه خبرنگاران دوره گذراندم، امتحان دادم و پذیرفته شدم. استاد من آقای مرتضی حیدری بود. آقای حیدری می‌‌دانستند مادر من از همکاران‌شان هستند ولی هیچ فرقی بین ما و دیگران نگذاشت. بعد از حضور در باشگاه هر کس باید متناسب با علاقه‌اش حضور در یکی از حوزه‌های خبری را انتخاب می‌کرد و من هم سراغ فرهنگ و هنر رفتم که ذهنم نسبت به آن آشنایى بیشتری داشت. بعد از 3 سال فعالیت در سرویس فرهنگ و هنر باشگاه، کم‌کم رشد کردم، گزارش‌هاى خبرى و مکتوب زیادى آماده کردم و به لطف خدا بارها مورد تقدیر قرار گرفتم. سال ٨٨ خبرنگار گروه سیاسى شدم، بعد از حدود یک‌سال فعالیت در سرویس سیاسى مجدد به سرویس فرهنگ و هنر برگشتم و آنجا به عنوان دبیر سرویس و جانشین سردبیر مشغول شدم و مهم‌ترین کارم کمک به خبرنگاران تازه‌کار براى انجام و تجربه تهیه گزارش‌هاى تصویرى بود. از نوشتن سناریو تا خواندن نریشن و تدوین تلاش می‌کردم کمک‌شان کنم تا زودتر راه بیفتند. بعد از آن کم‌کم و با گذراندن مراحل ابتدایى و انجام تست، اجرا را شروع کردم. در همه این موارد باشگاه ما را برای پیشرفت کردن هل می‌داد. سال ۹۰ بود که من نخستین ‌اجرای خودم را در شبکه 5 انجام دادم، بعد مجله خبری شبکه یک و بعد از آن در سال ۹۳ جذب سازمان صداوسیما شدم، به عنوان نیروى برنامه‌اى (حق‌الزحمه‌اى) همراه با تعداد دیگر از خبرنگاران قدیمى باشگاه به خبرگزارى صداوسیما معرفى شدیم. براى خواهرم نیز شرایط مشابهى رخ داد تا اینکه خیلى اتفاقى از سال ٩٤ با هم در خبرگزارى صداوسیما همکار شدیم و می‌توانم بگویم زینب همیشه بهترین راهنماى من در مسیر حرفه‌اى‌ام است و از او یاد می‌گیرم. هر چند روحیه و سبک کارى و قلمش با من تفاوت‌هاى زیادى دارد.
  پس یعنی ما نباید خانم زهرا چخماقی را مانند بسیاری از افرادی بدانیم که از رانت بستگان استفاده کرده‌اند؟
رانت به نظرم استفاده کردن از یک موقعیت برای پیشرفت سریع و آسانسوری است، در حالی که خبرنگاری اصلا چه شغلی است که آسانسور بخواهد؟! ‌غیر از سختی و مشقت مگر دارد؟ یعنی آن 2 دقیقه روی آنتن بودن، ارزش آن همه استرس و سختی را دارد؟! رانت یعنى آسان شدن کارها و تسهیل براى پیشرفت، رانت یعنى شرایط راحت کارى، در حالی که این خبرها در وادى خبرنگارى نیست.
  الان که به عنوان خبرنگار یک برنامه تخصصی را در حوزه فرهنگ‌ و هنر به نام «کلاکت» تولید می‌‌کنید، سعی کردید در زمینه کسب دانش حوزه‌های تخصصی هم ورود کنید؟
حقیقت این است که باید نسبت به جایى که هستم و آنچه می‌دانم بیشتر تلاش کنم. این اتفاق باید زودتر هم می‌افتاد. درگیر شدن من در کار کمی من را از حوزه‌های تئوریک و مطالعات تخصصی فرهنگى کمى دور انداخته است، البته من همزمان با کارم در سال 86 در رشته خبرنگاری دانشگاه علمی- کاربردی خبر قبول شدم و تحصیلاتم را در این زمینه ادامه دادم.
  معمولا روال انتخاب سوژه‌ها و تهیه‌ گزارش در تلویزیون به چه شکل است؟ منظورم این است که سوژه‌ها کنش‌محور انتخاب می‌شوند یا واکنش‌محور؟
ما با خبر پیش می‌‌رویم؛ بعضی وقت‌ها انتشار یک خبر بهانه‌ای می‌‌شود که ما برویم و یک گزارش تولیدی از آن تهیه کنیم و روی آنتن ببریم. یک وقت‌هایی خودمان آن خبر را تولید می‌‌کنیم و سراغ سوژه می‌‌رویم. شخصا ترجیحم کنشگری است اما به نظرم فضای تلویزیون بیشتر واکنش‌محور است.
  در انتخاب سوژه‌ها مشورت‌پذیر هستید؟ اصولا مشورت‌پذیری در خبرنگاری خوب است یا خیر؟
بله! من مشورت‌پذیرم و به نظرم مشورت‌پذیری خوب است؛ اگر کسی سوژه جذابی بدهد دنبال می‌کنم اما اهل سفارشی کار کردن هم نیستم! گاهى هم باعث دلخوری‌هایى می‌شود اما می‌گذرد. این را هم بگویم همیشه با میل و افتخار از آثار ارزشمند هنر انقلاب و نیز آثار فاخر، اصیل و قابل قبول هنرمندان در عرصه‌هاى مختلف در گزارش‌هایم حمایت می‌کنم.
  کار کردن با اهالی فرهنگ و هنر به واسطه روحیه خاص و منحصر به فردی که دارند ظرافت بیشتری می‌طلبد. برای شما پیش آمده که از آنها و همچنین مخاطبان بازخورد مثبت یا منفی در زمینه گزارش‌ها و خبرهایی که تولید کرده‌اید، دریافت کنید؟
هم سر و کار داشتن با اهالی فرهنگ و هنر ظرافت خاصی می‌‌خواهد و هم بازتابی که ما از مخاطب می‌‌گیریم متفاوت‌تر است. تمرکز مخاطب بر پیگیری اخبار اهالی هنر بیشتر و متنوع است؛ به همین خاطر من واکنش و قضاوت زیاد می‌‌بینم، یعنی هم بد و بیراه زیاد می‌‌شنوم و هم در کنار آن تعریف و تمجید وجود دارد که آن هم کم نیست. به طور طبیعى اغلب بازتاب منفى بیشتر از واکنش‌هاى مثبت به چشم می‌‌آید. سختی کار ما از آن نظر بیشتر است که باید مخاطب‌مان را قانع کنیم که چرا به این موضوع می‌‌پردازیم و وقتی به یک موضوع می‌پردازیم، هدف‌مان آن موضوع یا شخص نیست، بلکه هدف یک فکر و یک جریان است اما به طور کلی چه از بازخوردهای مستقیمی که دریافت کردم و چه از بازخوردهای غیرمستقیمی که به واسطه قرار گرفتنم در برخی موقعیت‌ها به دست آورده‌ام، احساس می‌‌کنم شناخت خوبی نسبت به شخصیت و کار من پیدا شده و راستش را بخواهید، وقتی سبک و سنگین می‌‌کنم، احساسم این است که وزنه آن حس اعتمادی که نسبت به من جمع شده، به‌رغم سختی‌ها، خوشبختانه بیشتر و سنگین‌تر است.
  مصداقی از واکنش‌های منفی هنرمندان هم در ذهن دارید؟
در فضای مجازی چند وقت پیش اتفاقی افتاد که من در گزارش «داغ‌هاى مجازى» به ویدئویى اشاره کردم که آقای پرستویی در صفحه‌شان منتشر کرده بودند. ویدئو هم به لحاظ مواضع خبری و هم به لحاظ منبع خبری نادرست بود. من این را مطرح کردم. جالب است که اسم آقای پرستویی را هم نیاوردم و گفتم در صفحه یکی از چهره‌های شناخته‌شده این ویدئو منتشر شده است. بعد از این ماجرا ایشان در حالی که عصبانی و ناراحت بودند، به من زنگ زدند. هرچند من خیلی تلاش کردم ایشان را به آرامش دعوت کنم اما موفق نشدم. در نهایت هم ایشان پاسخ قانع‌کننده‌ای درباره نادرست بودن منبع آن خبر به من ندادند و مکالمه با دلخوری تمام شد. فردای آن روز من با یک پرویز پرستویی دیگر مواجه شدم! ایشان برای من پیامکی فرستادند و عذرخواهی کردند و به من گفتند دیشب حال خوبی نداشتم و امیدوارم یک‌بار همدیگر را ببینیم و صحبت کنیم و به نوعی عذرخواهی کردند.
  البته این نشان می‌دهد که تلویزیون برای آنها اهمیت دارد.
بله! نمونه‌های اینچنینی زیاد داشته‌ایم. به‌رغم همه شعارهایی که می‌دهند و با وجود آنکه امروز دیگر با شبکه‌های اجتماعی هر کسی برای خود یک رسانه دارد اما هنوز هم آنچه در رسانه‌های رسمی درباره آنها مطرح می‌شود، برای‌شان مهم است و آن را در وضعیت خود اثرگذار می‌دانند.
  فکر می‌کنم حالا که صحبت از واکنش‌های منفی شد، خوب است درباره هجمه طرفداران برخى گروه‌هاى موسیقی مثل ماکان‌بند به شما هم صحبت کنیم. یک نکته که به نظرم آمد و شما خودتان به کلیت آن اشاره کردید، بحث عدم تحمل نقد در جامعه بویژه در میان برخی هنرمندان است. فکر می‌کنید دلیل این اتفاق چیست؟
برای من مشخص شد که این حمله‌ها رسما از طرف طرفدار‌های سفت و سخت و احساساتى گروه‌هاى موسیقى است. سفت و سخت به این معنا که کسی که در صفحه من می‌‌آمد و بد و بیراه می‌‌گفت، عکس پروفایلش دقیقا عکس خواننده‌های آن گروه بود یا اینکه عکس آن پروفایل نشان می‌‌داد سن نسبتا کمی دارد و نقدپذیرى‌اش احتمالاً پایین است. جالب است بگویم من فقط از همین دست طرفداران و گروه آنها بد و بیراه شنیده‌ام که چرا نقدمان می‌کنى‌؟ ما بهترینیم! شما حسود هستید! و.... اصلاً هم به زاویه نقد ما توجه ندارند. در حالی که پشت صحنه از خواننده‌ها، نوازنده و آهنگسازهاى مختلف گرفته تا مخاطب عادی بازتاب‌های خوبی نسبت به آن گزارش دیده‌ام و همچنان می‌‌بینم. البته همیشه پذیرفتن تبعات بیان یکسری از حرف‌ها پیش از اقدام، در ذهنم بوده و خودم را برای آن آماده کرده‌ام. برای مثال پنجشنبه‌ها که «کلاکت» من پخش می‌‌شود، جمعه‌ها در اینستاگرام یک «من» هستم و یک عکس فلانی در کنارم همراه با جملاتی مثل «حمله تند بیست‌و‌سی به فلانی» و... و مخاطبى که گاهى بر اساس همان تیتر موضع می‌گیرد.
خلاصه درست است که اینها تا حدى مرا ناراحت می‌‌کند، چرا که در آن فضا امکان قضاوت درست را به مخاطب نمی‌دهد اما در نهایت باز هم می‌بینم باید حرف درست را بزنم، البته خانواده و همسری دارم که همیشه پشتیبانم هستند و با روحیه دادن نمی‌گذارند اذیت شوم. علاوه بر موضوع نقدناپذیری، به نظرم مشکل دیگر، سطحی بودن برخى از این افراد یعنی طرفداران سلبریتى‌ها و حتى خود سلبریتى‌ها است. مثلا اینها (خوانندگان گروه ماکان‌بند) آمدند مرا تخریب کنند؛ در صفحه‌شان به موضوعات و مسائل شخصى و خانوادگى من اصطلاحاً گیر دادند! مثلاً خواننده جوان آن گروه، فامیلى بنده را مورد تمسخر قرار داد، یعنى هیچ چیز دیگری پیدا نکرد که در جواب نقد ما بگوید و با این کد مثلا به همه هواداران‌شان گفته بودند به من حمله کنند! یعنی می‌خواهم بگویم تا این حد نقدناپذیر و آن هم با کمترین سطح اطلاعات عمومی!
  البته فکر می‌کنم پیام‌های مثبت و انرژی‌بخش هم زیاد برای‌تان می‌آید.
بله! زیاد بوده، خیلی زیاد بوده است؛ برای مثال به یک برنامه می‌‌روم، می‌‌بینم یک خانم بازیگر اصطلاحاً استار با کلى عنوان‌هاى افتخارآمیز و برنده سیمرغ بهترین بازیگر، آنجا حضور دارد و از بین همه خبرنگارانی که می‌خواهند با او گفت‌وگو کنند، می‌گوید «خانم چخماقى حسابش فرق می‌کنه» و فقط با من گفت‌وگو می‌کنند. خب! این به نوعى براى من دلگرم‌کننده است. این خانم بازیگر زهرا چخماقی را کجا می‌‌بیند؟ در بیست‌وسی و گزارش‌های کلاکت می‌‌بیند که گاهی نقدهای کوبنده‌ای هم به هنرمندان دارد. یا مثلا من به خانه سینما خیلی نقد دارم و در گزارش‌هایم هم آن را اعلام می‌‌کنم ولی از همان خانه سینما و هسته مرکزی آن، پالس‌های خیلی خوبی می‌‌گیرم که همین راه را ادامه بده. یا مثلاً پیامک‌هاى دلگرم‌کننده و قابل‌توجهى از بعضى کارگردان‌هاى بسیار سرشناس و کاربلد دارم که هر کدام‌شان در سینما وزنه‌اى به شمار می‌روند و هستند. ترجیح می‌دهم نامى از کسى نبرم و این افتخار و حس خوب را درونى نگه دارم. در حوزه موسیقى هم از اساتید زیادى خداقوت می‌شنوم و براى ادامه راه انرژى می‌گیرم. هر چند اگر اینها هم نباشد تلاش می‌کنم با کمک خدا راهى را که درست می‌دانم در این مسیر پیش ببرم. این را هم بگویم من در کلاکت هم نقدها را انعکاس می‌دهم و هم تعریف‌ها و اخبار مثبت را اما طبیعى است گاهى نقدها بیشتر به چشم مى‌آید، مخصوصاً در فضاى مجازى بویژه از طرف صفحه‌هایى که دنبال جنجال و گاهى جذب فالوئر هستند! دوست دارم مخاطب این نکته را درک کند که من خبرنگار در رسانه‌ام و باید همان‌طور که از تعهد و تخصص یک هنرمند حمایت می‌کنم، از آسیب‌هاى برخى افراد و جریان‌های سخیف و سطحى بودن آثار هم بگویم و نقدشان کنم. می‌خواهم بگویم وظیفه رسانه عدالت است، نه تعریف و تمجید همیشگی.
  ‏چشم‌انداز شما در حوزه کاری‌تان چیست؟ می‌‌خواهید سردبیر شوید یا اینکه مثل مادرتان وارد حوزه گویندگی خبر شوید؟ یا اینکه اصلا وارد فضاهای رسانه‌ای غیر از خبر تلویزیون بشوید؟
من دوست دارم اهل خبر بتواند در چند حوزه فعالیت کند. در آن فضا گوینده در کنار کارش گاهی گزارشگری هم می‌کند و گاهی برای خودش دبیر و سردبیر هم هست؛ من این فضای کاری را می‌‌پسندم. برای من اصلاً این موضوع جا نیفتاده است که گوینده خبر بیاید و یک خبر بخواند و برود و از دنیای خبر و اتفاقات و تحلیل و تفسیر دور باشد که متاسفانه  اغلب همین‌طور است. من دوست دارم تک‌تک بچه‌هایی که اندک شرایطی برای اجرا روی آنتن را دارند، بیایند و اجرا کنند، به صورت زنده با میهمان گفت‌وگو کنند و به وقتش گزارش بگیرند و پخش کنند.
  پیشنهاد اجرای برنامه‌های غیرخبری هم داشته‌اید؟
بله! در سیما پیشنهادهای بسیاری داشتم. در خبر چون این قانون است که یا باید خبر اجرا کنید یا گزارشگری، تمایل من بیشتر گزارشگری بوده است اما پیشنهاد اجرا از سیما زیاد داشته‌ام، خیلی زیاد، تا حدی که گاهی می‌گویم این موقعیت شاید موقعیت خیلی خوبی برای من بود اما من به خاطر خبرنگارى این پیشنهاد را کنار گذاشتم.
  دوست دارم در این گفت‌وگو سوالی هم درباره دیداری که خدمت حضرت آقا رسیدید، بپرسم. هر چند در یکی از رسانه‌ها درباره آن دیدار صحبت کرده بودید ولی کمی هم برای ما از آن دیدار و اتفاقاتی که در آن افتاد، بگویید.
ماجرای آن دیدار این بود که من یک روز برای تهیه گزارش رونمایی از کتاب فرنگیس که در دفتر نشر آثار مقام معظم رهبری بود، رفته بودم که نزدیک دفتر دیدم خانم‌ها مژده لواسانی، راحله امینیان، ستاره قطبی، فضه‌سادات حسینی و ندا ملکى هم آمده‌اند. ابتدا فکر کردم آنها نیز مثل بقیه میهمان‌ها برای این دیدار دعوت شده‌اند اما اواسط جلسه یک نفر از مسؤولان برنامه پیام داد که بمانید چرا که بعد از مراسم قرار است به دیدار آقا برویم. من خیلی خوشحال شدم اما باز هم فکر نمی‌کردم ما قرار است ایشان را از نزدیک زیارت کنیم. رفتیم و نماز جماعت را همراه همه خانم‌ها که حدود 50 نفری می‌‌شدند آنجا خواندیم و بعد از نماز ‌دیدیم رهبری گروه به گروه با خانم‌ها گفت‌وگو می‌‌کنند. ما 6 نفر [منظور خانم‌ها چخماقی، لواسانی، امینیان، قطبی، ملکى و حسینی است] هم در کنار هم ایستاده بودیم تا گفت‌وگوی ما یکجا شود. ایشان را دیدیم که خیلی اتفاق خوبی بود و من جمع را به ایشان معرفی کردم. ایشان شروع کردند و گفتند «خب! از رسانه هستید، موفق باشید. من هر وقت شما را با این چادر در تلویزیون می‌بینم برای شما دعا می‌‌کنم. فقط این حجاب‌تان را حفظ کنید. حواس‌تان به این پوشش و حجاب‌تان باشد، که من وقتی شما را با این حجاب‌تان می‌بینم، کیف می‌‌کنم و دعای‌تان می‌‌کنم. ما 40 سال است که با همه سختی ایستاده‌ایم و شما هم با همین پوشش و همین حجابی که دارید بایستید و خدا کمک‌تان خواهد کرد». بعد از آن هم از ایشان انگشتری به یادگار گرفتیم، لحظه بسیار فوق‌العاده‌ای برای من بود. بعد از آن دیدار هم یک احساس تکلیف دوچندان به من دست داد که بخش مهمى از آن درونی و شخصی است.
  راستی شما در این مدت که داور بخش «فیلم ما» جشنواره فیلم عمار بوده‌اید، فضای عمار امسال را چگونه می‌بینید؟
من فقط فیلم‌های بخش «فیلم ما» را دیده‌ام که مردم عادی می‌‌سازند و می‌‌فرستند. سوژه‌هایى متنوع که با کمترین امکانات حرفه‌اى ساخته و پرداخته شده‌اند و در میان‌شان کارهاى خوبى دیدم. به طورکلی جشنواره عمار خوشبختانه در حال رشد است و این برای خیلی‌ها محسوس است و آینده خوبی ان‌شاءالله برای آن متصور هستم.

آیین افتتاحیه نهمین جشنواره مردمی فیلم عمار با حضور پرشمار هنرمندان، مخاطبان علاقه‌مند و جمعی از خانواده‌های شهدا و با معرفی برگزیدگان و تقدیر از فیلمسازان برگزار شد. به گزارش «وطن امروز»، در ابتدای این مراسم برگزیدگان چند بخش معرفی شدند؛ بر این اساس هیأت داوران بخش «پویانمایی» لوح افتخار را به انیمیشن «روز از نو» به کارگردانی حسن اسدی اهدا کرد و فانوس زرین این بخش هم به «شهر هزار کبوتر» به کارگردانی مشترک پویا نیک‌منش و مریم هاشمی‌نژاد رسید. در بخش «نماهنگ» فانوس زرین به «علی کوچولو» به کارگردانی حامد حیدری اهدا شد و جایزه ویژه این بخش به سیدمهدی حسینی برای نماهنگ‌های «قاصدک»، «خلوت خوب» و «خونه مادربزرگه» رسید. در بخش «برنامه‌های تلویزیونی» لوح افتخار به مستند «به وقت جام» به کارگردانی علیرضا بوالی و فانوس این بخش به مجموعه «دوران» به تهیه‌کنندگی فرشاد منجزی اهدا شد. در بخش «برنامه تلویزیونی اینترنتی» لوح تقدیر به برنامه «یه بوم و دو هوا» به تهیه‌کنندگی فاطمه احمدی و فانوس این بخش به «شهرآرا» به کارگردانی میلاد گودرزی اهدا شد. در بخش «آیتم‌های تلویزیونی، موشن گرافی و کلیپ» هیأت داوران هیچ اثری را واجد دریافت جایزه ندانست. در بخش گزارش خبری لوح افتخار به «معلمانی که کارگری می‌کنند» به تهیه‌کنندگی کاظم دهقانی‌اشکذری اهدا شد و سعید پرویزی‌ برای گزارش «قاچاق سوخت» توانست فانوس این بخش را از آن خود کند. جایزه ویژه بخش گزارش خبری شامل یک جفت «دستکش ننه عصمت» به‌عنوان یکی از یادگارهای سنتی جشنواره عمار، به انتخاب هیأت داوران به زهرا چخماقی، خبرنگار واحد مرکزی خبر اهدا شد. چخماقی هنگام دریافت این جایزه گفت: خوشحالم از حضور در این جمع و نمی‌دانم کجا بهتر از جشنواره عمار می‌توانستم باشم. تلاش می‌کنم وظیفه‌ام را انجام دهم و می‌خواهم شما بویژه خانواده‌های شهدا برایم دعا کنید. نخستین تقدیری جشنواره نهم عمار شیخ ابراهیم زکزاکی رهبر شیعیان نیجریه بود که با حضور نادر طالب‌زاده، مادر شهید عباس بابایی و خانواده شهید جعفری از شهدای گردان فاطمیون، از دختر شهید زکزاکی تقدیر شد.
 بخش دوم اهدای جوایز برگزیدگان نهمین جشنواره فیلم «عمار» با حضور خانواده‌های شهیدان طباطبایی‌مهر، نبی‌لو و محمدی برگزار شد. در بخش «پژوهش‌های سینمایی» فانوس جشنواره نهم به پژوهش «مطالعه توزیع مردمی محصولات رسانه‌ای در اکران مردمی جشنواره فیلم عمار» به نویسندگی رسول احمدی اهدا شد و هیأت داوران هیچ اثری را شایسته دریافت لوح افتخار ندانست.
در بخش «فیلم ما» لوح افتخار به فیلم «یدی» به کارگردانی یزدان عربی اهدا شد و فانوس جشنواره به «کلت» به کارگردانی سپیده شراهی رسید. همچنین در بخش فیلمنامه کوتاه لوح افتخار به «اینجا سرزمین من است» به نویسندگی سیدمهدی میرغیاثی اهدا شد.
در بخش «طرح فیلمنامه»، 2 فیلمنامه «روزی روزگاری بویراحمد» به نویسندگی رضا دانش‌پژوه و «امام جمعه» نوشته میثم مهدی‌راد لوح افتخار دریافت کردند و فانوس این بخش به «لیست شنبه» به نویسندگی مشترک محمدصادق رمضانی و حجت احمدی‌زر اهدا شد.
 در بخش تقدیر از اکران‌کننده‌های برتر سال، نمایندگان گروه‌های اکران مردمی شهرستان آباده و باغ‌ملک تجلیل شدند. حامد زمانی، خواننده کشورمان دومین تقدیری این مراسم بود. علیرضا احمدی‌روشن فرزند شهید احمدی‌روشن، رضوانه باغبانی فرزند شهید باغبانی، مادر شهیدان خالقی‌پور، خانواده شهید احمدی‌روشن و حاج صادق آهنگران در آیین بزرگداشت حامد زمانی روی صحنه حاضر شدند. صادق آهنگران بعد از اهدای جوایزی به حامد زمانی گفت: توفیقی بود که انگشتری از سنگ حرم سیدالشهدا را به عزیز دلم، آقا حامد اهدا کنم. امیدوارم هر بار این انگشتری را می‌بیند به یاد سیدالشهدا بیفتد.
 وی افزود: کل اهداف و تلاش همه ما با نیت جهانی شدن اسلام و اهداف انقلاب بود. امروز اسلام ناب به کوری چشم همه آنها که نمی‌خواستند جهانی شده است. امروز تلاش ما باید در راستای زمینه‌سازی ظهور باشد. در ادامه برنامه صادق آهنگران با درخواست مادر شهید احمدی روشن قطعه‌ای را در رثای حضرت رضا(ع) خواند و حامد زمانی هم به صورت زنده قطعاتی را با همراهی حاضران در مراسم اجرا کرد. پایان‌بخش آیین افتتاحیه نهمین جشنواره فیلم عمار نمایش فیلم کوتاه داستانی «جمعه گل» بود.
 

درست در میانه روزهایی که فشار اقتصادی، برگزاری جشن‌های قدیمی و ملی همانند شب یلدا را برای بخش زیادی از اقشار جامعه سخت کرده است، تبلیغات گسترده برای جا نماندن از بازار خریدهای مربوط به سال جدید میلادی خیلی‌ها را متعجب و شگفت‌زده می‌کند. در این میان انتشار اخباری حاکی از فروش چند هزار درخت کاج با قیمت 2 تا 5 میلیون تومان تنها در تهران به عمق این تعجب‌ها می‌افزاید و این سوال را مطرح می‌کند که علت رشد یکباره و تلاش‌های تبلیغاتی برای جا انداختن جشن‌های غیربومی به عنوان جشنی فراگیر با چه پیش‌زمینه و هدفی در حال پیگیری است. سخت شدن پاسداشت نوروز و گران بودن حداقلی‌ترین خریدهایی که معمولا برای عید سنتی ایرانیان انجام می‌شود دغدغه بخش عمده‌ای از مردمی است که حالا با رواج جشن‌ها و آیین‌های جدید متعجب و حیران شده‌اند. طبیعتا نخستین سوال در چنین فضایی پیدا کردن چگونگی و چرایی رشد قارچ‌گونه مناسبت‌هایی است که ارتباط چندانی با فضای بومی ایرانیان ندارد و در غالب موارد تن دادن به آنها رقم بالایی را نیز به جیب برگزارکنندگان تحمیل می‌کند.
از گران بودن نذری‌های عزاداری تا واجب بودن خرید کریسمس
تضاد میان الگوی برقراری آیین‌ها چه در جنبه عزاداری و چه در جنبه جشن‌ها و اعیاد چند سالی است که سروصدای زیادی به پا کرده است. از واکنش‌های برخی سلبریتی‌ها به جشن عید قربان تا موج‌سازی برخی فعالان فضای مجازی علیه ارقامی که سالانه خرج نذری‌های ماه محرم می‌شود، همگی بر یک نکته تاکید داشته‌ و آن نیز این بوده که در شرایط وجود فشارهای اقتصادی و وجود جمعیت زیادی از نیازمندان، دلیل پاسداشت چنین رسومی چه بوده است.
در این شرایط شاید عجیب‌ترین مساله آن باشد که تقریبا هیچ‌کدام از این گروه‌ها واکنشی منفی نسبت به جشن‌های وارداتی گرانقیمت نداشته‌اند و حتی عمدتا مبلغ آن نیز بوده‌اند و فارغ از جنبه فرهنگی جشن‌های غیربومی، خرج کردن رقم‌های نجومی برای این قبیل موارد را لازم و ضروری دانسته‌اند.
خودباختگی فرهنگی یا فرصت‌طلبی تجاری؟
شاید یکی از نخستین فرضیات پیرامون شکل‌گیری و رواج یافتن جشن‌ها و آیین‌های نوظهور که عمدتا جنبه وارداتی دارند، مساله خودباختگی فرهنگی و تمایل برای تقلید حتی در نحوه فراغت و جشن باشد. بر این مبنا منتقدان معتقد به آنند که ظهور یافتن بزرگداشت جشن‌هایی که خاستگاه دینی و ملی‌شان با ایران اسلامی نسبتی ندارد، نشانه‌ای از تمایلات به ضدفرهنگ‌های غربی و شرقی است. هرچند این فرض را نمی‌توان مطلقا نادیده انگاشت و از آن بسادگی عبور کرد اما آنچه نباید نسبت به آن غفلت ورزید نقش تعیین‌کننده منتفعان مالی از تبدیل شدن آیین‌های وارداتی به رسوماتی فراگیر است.
تلاش‌ انبوه بخشی از وارد‌کنندگان و فروشندگان برای جا انداختن این رسوم موجب سود سرشار مالی آنها از طریق به فروش رساندن کالاهایی می‌شود که تا به حال سهمی در سبد مصرفی افراد و خانواده‌ها نداشته است.
تبلیغات متعدد برای خرید درخت گرانقیمت جشنی که برگزار نمی‌شود، تبلیغ خرید هدیه در روز ولنتاین و شکل گرفتن صف انبوه خرید برای نمادهای آن روز، جا انداختن روزی از سال برای تلاش بیهوده جهت شرکت در یک مسابقه مصرف‌گرایی و مواردی از این دست مسائلی است که براحتی نمی‌توان از آنها عبور کرد. بر این مبنا شاید بتوان در کنار نقش‌آفرینی شبکه‌های ماهواره‌ای و بخشی از صفحات فعال در شبکه‌های اجتماعی به تلاش‌ فراوان فروشندگان و واردکنندگانی اشاره کرد که اضافه کردن هر آیین جدید باعث سود سرشار مالی برای آنها می‌شود.
نقد به آیین‌های وارداتی یا بهانه شاد بودن؟
عمده دفاعی که مبلغان ترویج آیین‌ها و جشن‌های وارداتی از آن می‌کنند، در این عبارت خلاصه می‌شود که باید از هر بهانه‌ای برای شاد کردن مردم استقبال کرد و چندان در پی رگ و ریشه آن بهانه نرفت اما چرا این استدلال نسبتا قابل قبول را نباید پذیرفت؟ در خلاصه‌ترین حالت ممکن این استدلال همه چیز را محدود به یک شادی نسبتا ساده می‌کند و نقدهای وارده به رگ و ریشه این آیین‌ها را کم‌اهمیت جلوه می‌دهد اما در سطحی کلان‌تر قبول کردن هر آیینی برای شاد بودن در بلندمدت از اعتبار اولیه آیین‌های بومی و ملی یک کشور خواهد کاست. همچنین از سوی دیگر پذیرفتن این منطق که برای شاد بودن باید متمسک به هر بهانه‌ای شد، بهانه‌های شاد بودن را از هسته ارزشی و معنایی آنان تهی می‌کند.
 

هالووین؛ ولخرجی برای ترسیدن!
شاید بتوان یکی از عجیب‌ترین آیین‌های وارداتی در سال‌های اخیر را برگزاری جشن «هالووین» در برخی کافه‌ها، مهدهای کودک و محفل‌های تفریحی دانست. جشنی برای ترساندن و خرج ارقام بالا برای تبدیل کردن خود به یک مانکن ترسناک. اگر در دهه‌های اخیر رقم‌های نجومی خرج مراسم چهارشنبه سوری برای ترساندن همدیگر از شدت انفجار و صدا بوده است، هالووین را می‌توان ولخرجی جدیدی برای ترساندن از طریق پوشش‌های ترسناک دانست. هالووین در واقع جشنی غربی و بیشتر سنتی است که از 31 اکتبر به مدت 3 شبانه‌روز برگزار می‌شود. افراد در این جشن با چهره‌های عجیب و مخوف یا گریم افراد مشهور دور هم جمع می‌شوند و این روز را  جشن می‌گیرند. همان‌طور که مردم ایران در روزهای ابتدایی سال نو برای خودشان لباس نو می‌خرند و به استقبال بهار می‌روند، در برخی نقاط دنیا نیز در آخرین روزهای ماه اکتبر مردم لباس نو می‌خرند؛ با این تفاوت که آنها تلاش می‌کنند ترسناک، زشت‌ و عجیب‌ به نظر برسند.  ریشه این جشن به‌ آیین باستانی «سامهِین» یا «شامِهین» بازمی‌گردد. قوم «سلت» که حدود 2 هزار سال پیش در مناطقی از اروپا زندگی می‌کردند، شروع سال جدید خود را همزمان با برداشت محصولات کشاورزی در اول نوامبر جشن می‌گرفتند که برای آنها نماد پایان تابستان و آغاز فصل تاریکی و سرما بود. از آنجا که با فرارسیدن فصل سرما، مرگ و میر انسان‌ها در آن زمان بیشتر می‌شد، مردم در آن زمان باور داشتند که با برافروختن آتش و پوشیدن لباس‌های عجیب از پوست حیوانات و استفاده از صورتک‌های ترسناک یا قرار دادن سر بریده شده حیوانات روی سر خود می‌توانند ارواح سرگردان آنها را از خود دور کنند یا حداقل مانع از شناسایی خود توسط آنها شوند. این تصور در آن زمان بیشتر ریشه در ترس آنها از تاریکی داشت. امروز مراسم هالووین بیشتر به عنوان فرصتی برای تفریح کردن شناخته می‌شود و گفتن داستان‌های مربوط به ارواح سرگردان چندان در آن جایی ندارد اما پوشیدن لباس‌های عجیب و صورتک‌های ترسناک همچنان جای خود را در این مراسم حفظ کرده است. در واقع می‌توان گفت در سال‌های اخیر به دلیل مرگ یکی از مشهورترین شیطان‌پرستان در روز هالووین، برخی مفاهیم شیطان‌پرستی نیز به این جشن وارد شده است. گسترش برگزاری جشن هالووین در مناطق عمدتا شمالی تهران و سودهای ناشی از فروش لباس‌، ماسک و ابزار‌آلات این جشن باعث تبدیل آن به یکی از سوژه‌های کسب درآمد در شبکه‌های اجتماعی شده است.
 

جشن طلاق؛ به میمنت جدایی!
برگزاری جشن برای «وصلت» و «رسیدن» در آیین‌هایی همچون ازدواج را می‌توان رسمی به بلندای تاریخ و مربوط به تمام قومیت‌ها و ملل جهان دانست. در این شرایط به همان میزان که «به دنیا آمدن» یا «ازدواج کردن» نشانه‌ای از جشن و مسرت محسوب می‌شود، «مرگ» و «طلاق» هم نشانه‌ای از حزن و نامیمونی است؛ بر همین اساس نیز در ارزش‌های دینی ما از طلاق به عنوان یکی از بدترین افعال حلال یاد شده است. طبیعی است در این شرایط برگزاری جشن و میهمانی برای خوشحالی زوجین به جهت طلاقی که می‌خواهند از یکدیگر بگیرند جزو رسوم وارداتی و البته پرسروصدایی است که در چند سال اخیر در برخی نقاط شهری از جمله رستوران‌ها و تالارهای گرانقیمت برپا می‌شود. برگزاری یک ضیافت باشکوه و گرانقیمت با نیت اعلام جدایی، جمع کردن دوستان و اقوام برای مشاهده پایان یک رابطه و سپس اقدامات نمادینی همچون درآوردن حلقه ازدواج از دستان یکدیگر و نابود کردن آن با چکش، همگی گویای شکل‌گیری یک سنت جدید بر خلاف عرف و ارزش تاریخی غالب تمدن‌هاست. جشن طلاق مراسمی است که ابتدا در آمریکا سر و کله‌اش پیدا شد. روانشناسان آمریکایی اعتقاد داشتند این جشن، زهر جدایی و تلخی‌اش را می‌گیرد و تحمل رنج زندگی پس از طلاق را می‌کاهد. رفته رفته اما با مطالعه روی زوج‌هایی که با جشن طلاق از هم جدا می‌شوند، دریافتند این مراسم هم توسط نوکیسه‌ها مصادره شد و به یک کالای لوکس مصرفی برای عرض اندام و شوآف تبدیل شده است. نخستین خبرها از وجود چنین جشنی نیز در سال 88 توسط یکی از روزنامه‌ها اعلام شد اما گذشت نزدیک به 10 سال از آن خبر باز هم باعث نشده این جشن را همچون برخی آیین‌های وارداتی پدیده تعمیم یافته و متکثر شده بدانیم. با این حال نمی‌توان از گسترش فرهنگ برگزاری چنین جشنی در مغازه‌های سفارش کارت عروسی گذشت. تنوع کارت‌هایی با محتوای دعوت از مدعوین برای شرکت در جشن طلاق و استفاده از تعابیری مانند «بدینوسیله از شما جهت حضور در جشن آزادی دعوت به عمل می‌آید» نشانه‌ای روشن از تلاش برای عمومیت بخشیدن به آن محسوب می‌شود. برگزاری جشن برای فعلی که در عین گریز‌ناپذیری ضدارزش محسوب می‌شود، در بهترین حالت ممکن اگر ضدارزشی را تبدیل به ارزش نکند، از آن قبح‌زدایی خواهد کرد.
 

جمعه سیاه؛ حراج گرانفروشی!
اگر عمده آیین‌های وارداتی شکل و شمایلی فرهنگی داشته‌اند و پس از آن با سوءاستفاده از ظرفیت فرهنگی‌شان تبدیل به هدفی برای سوءاستفاده اقتصادی شده‌اند اما شکل یافتن و فراگیری «جمعه سیاه» آمریکایی با عنوان «حراجمعه» ایرانی از ابتدا بر مبنای فضایی اقتصادی و تجاری بوده است. «بلک فرایدی» آخرین جمعه ماه نوامبر است که به آن جمعه سیاه هم گفته می‌شود. از‌ سال ١٩٥٢ به بعد این روز به‌عنوان یکی از مهم‌ترین روزهای خرید و فروش در سراسر جهان شکل گرفت، چرا که در آستانه کریسمس و تعطیلات ‌سال نوی میلادی، مردم کشورهای مختلف بویژه آمریکا می‌توانند اجناس گوناگون را با تخفیف‌های استثنایی بخرند به‌طوری که در فروشگاه‌های محبوب ٧٠ تا ٩٠‌درصد تخفیف هم دیده می‌شود. برای همین است که چنین روزی هم مورد استقبال فروشندگان است و هم مشتریان، چرا که هم مشتریان می‌توانند از تخفیف‌های ویژه استفاده کنند و هم فروشندگان در چنین روزی فروش استثنایی را تجربه ‌می‌کنند. ورود جمعه سیاه به فرهنگ مصرفی ایران از چند سال پیش و از جانب تعدادی از مغازه‌های بزرگ مجتمع‌های تجاری و عرضه‌کننده‌های اینترنتی اجناس آغاز شد و در مدتی کوتاه حتی به فروشندگان و عرضه‌کنندگان خرد نیز سرایت کرد. شاید در نگاه اول حتی این تقلید آیینی را بتوان به فال نیک گرفت و مسبب بهره‌مندی عموم مردم از تخفیف‌های گسترده در شرایط سخت اقتصادی نیز دانست اما تجربه‌های حاصل از این آیین، خلاف این را نشان می‌دهد. اگر بر مبنای سال رسمی ایرانیان به وضعیت بازار نگاهی ساده بیندازیم، متوجه 2 نکته کلیدی در سوءاستفاده از «جمعه سیاه» می‌شویم؛ نخستین نکته که باید به آن توجه داشت اینکه این آیین مصرفی با تبدیل آذرماه به عنوان زمان سوخته‌ای از خرید سالانه ایرانیان آن را تبدیل به برهه‌ای برای به سقف رساندن تقاضاها می‌کند، این تقاضا با اثرگذاری مستقیم بر قیمت کالاها منجر به افزایش‌شان می‌شود و سپس مردم را برای خرید کالاهایی که قیمت افزایشی‌شان بیش از تخفیف آنان بوده، به صف می‌کشاند. در این میان آشکار است که طمع برای جا نماندن از خرید به علت فضای کاذب ایجاد شده مشتریان را حتی وادار به آن می‌کند که کالاها را با قیمتی بیشتر یا حداقل مساوی با چندی قبل‌شان خریداری کنند. رواج سنت «جمعه سیاه» در آذرماه برای کشوری که خریدهای پیش از سال جدیدش را باید در اسفندماه انجام دهد می‌توان از مهم‌ترین آیین‌های وارداتی در فضای شهری سالیان اخیر دانست.

محمد هاشم‌پور: فتنه 88 عامل اصلی اعمال شدیدترین تحریم‌های تاریخ علیه اقتصاد ایران بود، نظام جمهوری اسلامی را تا لبه پرتگاه برد و عجیب‌تر از همه اینکه، فتنه 88 برای خود مدعیانی داشت که سرقفلی آن را هنوز هم نمی‌خواهند به کس دیگری بسپارند! مدعیانی که به اقتضای شرایط مختلف، پیروان دوآتشه خط امام(ره) هستند، طرفداران دوآتشه رابطه با آمریکا هستند، تضمین روحانی هستند، منتقد روحانی هستند، طرفدار برجام هستند و در نهایت با وجود 32 سال در دست داشتن دولت‌های جمهوری اسلامی در 40 سال گذشته، توانایی این را دارند که تمام مشکلات را به گردن دولت موازی، دولت پنهان و این قبیل موجودات بیندازند. محمدرضا خاتمی یکی از همین افراد است که اخیرا، طی گفت‌وگویی مجددا نشان داده یک موجود فتنه‌گر تا کجاها می‌تواند گستاخ و بی‌مسؤولیت باشد.
وی در جریان گفت‌وگو در یک برنامه اینترنتی درباره انتخابات سال 88 گفته بود: «این انتخابات، انتخابات کاملا ناسالمی بود و حتما در آن تقلب انجام گرفت ولی این باعث نشد ما خواستار ابطال انتخابات شویم! ما معتقد نیستیم پای صندوق رای تقلب شده است، در ستاد انتخابات وزارت کشور اتفاقاتی افتاده است. یعنی وقتی آمار همه صندوق‌ها یکجا شده، 8 میلیون رای به آن اضافه شده است». دروغگویی واضح محمدرضا خاتمی در حالی است که علی‌اکبر محتشمی‌پور و غلامحسین کرباسچی به عنوان نمایندگان موسوی و کروبی در جلسه 26 خرداد 88 با سخنگوی شورای نگهبان، بدون ارائه هیچ مدرکی مبنی بر تقلب در انتخابات، خواستار ابطال انتخابات شده بودند! این در حالی بود که شورای نگهبان به‌رغم فقدان وظیفه با تشکیل آن جلسه، درواقع آمادگی خود را برای استماع اظهارات و دریافت اسناد و مدارک آنها اعلام کرده بود!
از آن تاریخ حالا نزدیک به 9 سال می‌گذرد، اصحاب فتنه اما هیچ سندی برای اثبات ادعای خود مبنی بر تقلب در انتخابات ارائه نکرده‌اند. تکرار این تهمت بزرگ اما ظاهرا به محل ارتزاق سیاسی روزانه این جماعت بدل شده است. بر این اساس، اقدام اخیر دستگاه قضایی در احضار محمدرضا خاتمی به دادگاه برای ارائه توضیحات پیرامون تکرار خیانت و دروغ‌های سال 88، درخور تقدیر است. جعفری دولت‌آبادی دادستان تهران در همین زمینه گفته است: «اخیراً آقایی گفته بود که در انتخابات سال ۱۳۸۸، 8 میلیون رأی تقلب شد و وقتی دادسرا او را احضار کرد و از او سوال شد که چه مدرکی دارید، به اظهارات زید و عمرو استناد می‌کرد، لذا این فرد تحت تعقیب قرار گرفته و پرونده اتهامی در شرف صدور کیفرخواست است». خاتمی در مصاحبه با رودررو هم گفته بود: «اطلاعات ما از افراد مطلع هست از جناح مقابل که نمی‌خواهند نام‌شان گفته شود».
حکما آقای خاتمی بخوبی می‌داند که حرف، باد هواست و ایشان نه برای خدشه در حق 40 میلیون رای‌دهنده سال 88، که برای اثبات دعوا با همسایه بغلی‌شان بر سر جای پارک هم باید در محضر دادگاه سند ارائه دهد، نه حرف‌های مفت! مظلومیت نظام جمهوری اسلامی اما این است که ظاهرا همین حرف‌های مفت در نظر برخی، از اسناد سنگ‌نوشته تخت جمشید و طاق بستان هم معتبرتر است! و عجیب اینکه این موجودات، ادعای روشنفکری هم دارند! سخنان مهمل و بی‌پایه محمدرضا خاتمی در زمینه تقلب در انتخابات 88 در حالی است که برادرش؛ محمد خاتمی پیش از این در یک جمع محفلی به دروغ بودن ادعای تقلب در سال 88 اذعان کرده و فایل صوتی این سخنان روی اینترنت موجود است. علاوه بر این مصطفی تاجزاده، از دیگر فتنه‌گران همکار خاتمی نیز در ویدئویی که آن هم در فضای نت موجود است، در جمعی خصوصی علنا می‌گوید: «من که خود مسؤول انتخاباتی بوده‌ام و تجربه دارم، می‌دانم که تقلب 11 میلیون رای امکان ندارد».
علاوه بر اینها عباس آخوندی، نماینده ستاد میرحسین موسوی در دیدار معروف نمایندگان کاندیداها با رهبری در سال 88، صراحتا اذعان می‌کند: «می‌دانیم که هر چقدر آرای این انتخابات که در داخل صندوق‌ها ریخته شده بازشماری شود، باز تغییری به وجود نمی‌آید و قبول داریم که مردم این آرا را در صندوق‌ها ریخته‌اند اما اعتراض ما به این است که با بداخلاقی کاری کرده‌اند که مردم به اشتباه افتادند. کلّیت بحث این بود که چرا «احمدی‌نژاد» طوری عرصه را طراحی کرد که رأی به «موسوی» معادل رأی به «هاشمی» شد و افکار عمومی را طوری هدایت کرد که گویی هر کس به موسوی رأی بدهد، انگار به هاشمی رأی داده است».
پیش از این، شیمون پرز جنبش سبز را بزرگ‌ترین سرمایه اسرائیل در ایران خوانده و تصریح کرده بود جنگ با ایران از داخل مرزهای آن آغاز می‌شود و جنبش سبز به نیابت از اسرائیل می‌جنگد.
سربازان خستگی‌ناپذیر اسرائیل در این جنگ خائنانه اما اگر به جرم خیانت محاکمه نمی‌شوند، حداقل باید پس از 9 سال، برای دروغ‌های اسرائیلی خود سند بیاورند. این کمترین توقع و حق نظام مظلوم جمهوری اسلامی در برابر این لاشخوران سیاسی است و باید از دستگاه قضا بابت پیگیری و عمل به وظیفه شرعی و انقلابی‌اش در این زمینه تشکر کرد.