رئیس‌جمهور ایالات متحده در نخستین جلسه کابینه خود در سال جدید میلادی تنها دستاورد آمریکا در سوریه را «خاک و مرگ» دانست و بار دیگر تاکید کرد خروج نظامیان این کشور از سوریه حتمی است، اگرچه زمان‌‌‌بندی این عقب‌نشینی از شامات را مشخص نکرد.
همزمان «مایک پنس» معاون او اعلام کرد که رئیسش در حال ارزیابی جنگ افغانستان است و با تکذیب نکردن فرمان کاخ سفید درباره خروج نیمی از نیروهای آمریکایی از افغانستان، بر این خبر صحه گذاشت.
دونالد ترامپ کمتر از 2 هفته پس از آنکه در تماسی تلفنی با همتای ترکیه‌ای‌‌‌‌‌اش، رجب طیب‌اردوغان به او تلویحا تعارف کرد که «ما از سوریه می‌رویم، همه‌‌‌‌اش برای شما»، در سخنان چهارشنبه پیش در کاخ سفید نیز لفظا سوریه را تقدیم ایران کرد. او در اظهاراتی که مجری شبکه حامی‌‌‌‌اش یعنی فاکس‌نیوز نیز هنگام پخش آن نتوانست شگفتی خود را نسبت به آن پنهان کند، گفت: «بگذارید [ایرانی‌ها] هر کاری می‌خواهند در سوریه بکنند! اما واقعا دارند افرادشان را بیرون می‌کشند. دارند آدم‌های‌شان را از یمن هم بیرون می‌کشند. ایران الان در فکر جان به در بردن است!»
ترامپ در نشست کابینه خود در کاخ سفید، رو به خبرنگاران حاضر مدعی شد که هرگز برنامه‌ای «چهارماهه» برای خروج ۲۰۰۰ نیروی کشورش از سوریه ارائه نداده است. او با رد جزئیاتی درباره زمان‌‌‌بندی خروج آمریکا از سوریه که هفته پیش لیندسی گراهام، سناتور جمهوری‌خواه پس از دیدارش به رسانه‌ها اعلام کرده بود، گفت‌: «ما [از سوریه] بیرون می‌آییم و هوشمندانه بیرون می‌آییم اما من هیچ‌وقت نگفتم همین فردا بیرون می‌آییم. ما به آرامی سربازان‌مان را به خانه می‌فرستیم تا با خانواده‌های‌شان باشند در حالی که همزمان با بقایای داعش می‌جنگیم». همان‌طور که بسیاری از رسانه‌های آمریکایی نیز اشاره کردند هدف اصلی ترامپ از موضوع خروج نظامی از سوریه جلب مجدد آرای شرکت‌کنندگان در انتخابات 2020 است که 2 سال پیش به‌خاطر زیر سوال بردن مواضع جنگ‌طلبانه دولت‌‌های پیشین آمریکاتوسط او به شعار «آمریکا اولویت دارد» او روی آورده بودند اما  ترامپ به این خیال در یکی از بی‌نظیرترین گاف‌‌های سیاست خارجی در حالی که تلاش داشت موقعیت متناقض نظامی آمریکا در سوریه را تشریح کند، جملاتی ضد و نقیض بر زبان آورد.
رئیس‌جمهوری آمریکا در آن نشست موضوع قول خود به متحدش در ناتو یعنی ترکیه برای ایجاد منطقه حائل میان نیروهای کرد و ارتش ترکیه در شمال سوریه را پیش کشید و در حالی که به شکلی متناقض تلاش داشت همزمان سنگ کردهایی را که رها کرده به سینه بزند، یک موقعیت طنز‌آمیز دیگر در دیپلماسی خارجی واشنگتن آفرید. او ابتدا با ابراز ناخشنودی از مناسبات کردها با ایران گفت: «از اینکه آنها نفت‌شان را به ایران می‌فروشند اصلا خوشم نمی‌آید و از آنها خواسته‌ایم این کار را نکنند». اما بعد انگار یادش افتاد که کردها هم مثل دشمنان ترکیه‌ای‌شان متحد آمریکا محسوب می‌شوند، پس حرفش را چنین اصلاح کرد: «با این حال می‌خواهیم از کردها محافظت کنیم». اما بلافاصله حرف‌‌های قبلی‌‌‌‌اش را تکرار کرد و گفت: «اما من نمی‌خواهم تا ابد در سوریه بمانم. آنجا فقط خاک هست و مرگ».

 

محسن شهمیرزادی: ظهر روز گذشته در نشست خبری دبیر سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر، اسامی فیلم‌های منتخب بخش سودای سیمرغ جشنواره فجر اعلام شد؛ اسامی که برای بسیاری شگفت‌آور محسوب می‌شود. عدم راهیابی برخی کارگردان‌های صاحبنام به سودای سیمرغ و حضور کارگردان‌های کمتر مطرح شده، تنها شگفتی این دوره از جشنواره نیست، بلکه ترکیب فیلم‌های منتخب سی‌وهفتمین جشنواره فجر نکته‌ها و حواشی دیگری نیز دارد.
حاشیه‌های ناتمام آشغال‌های دوست‌نداشتنی!
پس از اعلام اسامی فیلم‌‌های منتخب جشنواره فجر، ابراهیم داروغه‌زاده به سوالات خبرنگاران پاسخ داد. داروغه‌زاده درباره راه نیافتن فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» ساخته محسن امیریوسفی  به جشنواره امسال گفت: پاسخ این سوال را مدیر دبیرخانه از نظر قانونی اعلام کرد؛ فیلم‌هایی که قبل از سال 96 تولید شده‌اند نمی‌توانند در این جشنواره حضور پیدا کنند اما این فیلم سال 91 تولید شد و تا سال 96 پروانه نمایش نداشت اما در مدیریت ما پروانه گرفت. علت نداشتن پروانه نمایش هم این بود که بخش‌های کوتاهی درباره حوادث سال 88 بود و به دلیل سوءتفاهم نتوانسته بود پروانه نمایش بگیرد اما با گفت‌وگو با کارگردان این سوءتفاهم‌ها حل شد و پروانه نمایش گرفت. در ادامه محسن امیریوسفی، کارگردان فیلم نیز که در این جلسه حضور داشت با انتقاداتی، پاسخ دبیر جشنواره را بازی با کلمات عنوان کرد. دبیر سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر در پاسخ به این سوال که آیا این رویه که هیات انتخاب تنها بخشی از بعضی از فیلم‌ها را دیده‌اند وجود دارد، عنوان کرد: این اختیاری است برای فیلمسازی که فیلمش کامل نشده تا فیلمش را برای حضور در جشنواره کامل کند و نسخه‌ای از آن را به جشنواره ارائه دهد. ما می‌خواستیم این فرصت را از فیلم‌ها نگیریم، ضمن اینکه اکثریت فیلم‌ها نسخه کامل یا نسخه قابل قضاوت داشته‌اند. او همچنین  درباره نحوه داوری فیلم‌های بخش انیمیشن بیان کرد: 3 فیلم انیمیشن داشتیم که امکان رقابت با فیلم‌های بخش سودای سیمرغ را نداشتند. این فیلم‌ها داوری جدا هم دارند و جایزه ویژه هیات داوران به یکی از فیلم‌ها تعلق می‌گیرد.
توضیحات داروغه‌زاده درباره حواشی انتخاب‌ها
دبیر سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر درباره ارسال یا عدم ارسال فیلم «مصائب شیرین2» ساخته علیرضا داوودنژاد به جشنواره نیز گفت: نسخه مصائب شیرین تحویل دبیرخانه نشده است. ابراهیم داروغه‌زاده درباره حضور فیلم «بنفشه آفریقایی» در جشنواره جهانی فجر و حضور در جشنواره فیلم فجر هم عنوان کرد: با توجه به اینکه چند سال است بخش بین‌الملل جشنواره از بخش ملی جدا شده است، در‌ آیین‌نامه قاعده‌ای مبنی بر منع حضور یک فیلم هم در جشنواره‌های بین‌المللی و هم در جشنواره‌ای داخلی وجود ندارد. وی درباره حضور فیلم «درخونگاه» در این دوره از جشنواره نیز توضیح داد: با توجه به اینکه نسخه تحویلی این فیلم در سال گذشته ناقص بوده، هیات انتخاب نتوانستند درباره‌اش تصمیم بگیرند. مثل اتفاقی که سال قبل برای فیلم «شعله‌ور» افتاد. بنابراین اجازه داده شد این فیلم امسال توسط هیات انتخاب دیده شود. او در پاسخ به اینکه فیلم «یلدا» آیا فیلم اول کارگردان محسوب می‌شود؟ عنوان کرد: قاعده جشنواره فیلم فجر برای تمایز بین فیلم اول و دوم جدا از اینکه نیاز به بازنگری دارد، ملاک آن پروانه ساخت سینمایی است که از این نظر فیلم اول محسوب می‌شود.
سهم انیمیشن بیشتر شد
همچنین پیش از این نشست فهرست فیلم‌های کوتاه منتخب جشنواره نیز اعلام شد. در این فهرست فیلم‌های «گسل» به کارگردانی  سهیل امیرشریفی، «رورانس» به کارگردانی سوگل رضوانی، «اس  به کارگردانی حامد اصلانی، «تو هنوز اینجایی» به کارگردانی کتایون پرمر و محمد روحبخش، «تشریح» به کارگردانی سیاوش شهابی، «بچه خور» به کارگردانی محمد کارت و «دریای تلخ» به کارگردانی فاطمه احمدی آثار بخش فیلم کوتاه جشنواره فجر را تشکیل می‌دهند. علاوه بر این 3 انیمیشن «آخرین داستان» به کارگردانی  اشکان رهگذر، «بنیامین» به کارگردانی محسن عنایتی و «شب آفتابی» به کارگردانی علی مدنی نیز به عنوان انیمیشن‌های حاضر در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر انتخاب شدند. این درحالی است که پس از بی‌توجهی داوران نسبت به انیمیشن «فیلشاه» در سال گذشته و «پشت دروازه بهشت» در جشنواره سال 95، بالاخره این بار توجه ویژه‌تری به این گروه از تولیدات سینمای ایران شد.
پوستری بی‌ارتباط با جشن 40 سالگی انقلاب
در این نشست علاوه بر اعلام اسامی فیلم‌ها از پوستر جشنواره نیز رونمایی شد. در این پوستر که به دست حمیدرضا بیدقی طراحی شده است، نماد سیمرغ شکلی متفاوت به خود گرفته است. این در حالی است که پوستر سال قبل نیز توسط بیدقی طراحی شده بود اما امسال بر خلاف سال گذشته اقبال چندانی نسبت به این طرح نشد. این پوستر در عین داشتن 2 خصوصیت متفاوت بودن و شادابی طرح، اما به دلیل عدم ارتباط با جشن 40 سالگی انقلاب که بارها از زبان مدیران جشنواره از محوری‌ترین موضوعات سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر عنوان شده مورد انتقاد قرار گرفته است.
 آنهایی که از فجر جاماندند
اعلام اسامی فیلم‌های منتخب جشنواره فجر شگفتی بسیاری را برانگیخت. با وجود حضور نداشتن برخی کارگردان‌های صاحبنام به نظر کماکان فیلم‌های پرقوتی در این دوره از جشنواره به رقابت بپردازند. از سوی دیگر 3 فیلم به عنوان آثار ذخیره معرفی شدند که در میان آنها فیلم سیروس الوند نیز به چشم می‌خورد. «آنجا همان ساعت» به کارگردانی وی در کنار «بی‌حسی موضعی» حسین مهکام و «مدیترانه» مهدی حاجتمند در زمره فیلم‌هایی هستند که در صورت آماده نشدن سایر آثار منتخب به این دوره از جشنواره راه پیدا خواهند کرد. با توجه به اینکه از میان آثار ارائه شده به جشنواره این 3 اثر برگزیده شده‌اند، قطعا دارای قوتی هم‌تراز با سایر آثار بوده‌اند که در صورت اکران نشدن در جشنواره نیز باز مورد توجه قرار خواهند داشت. اما این همه ماجرا نیست، چرا که کارگردان‌های صاحبنام دیگری نیز از این لیست جامانده‌اند. البته دلایل مختلفی برای این حضور نداشتن وجود دارد. همان‌طور که مطرح شد «مصائب شیرین2» داوودنژاد به دلیل ارائه نشدن فیلم به دبیرخانه از حضور بازماند اما نام‌هایی چون سعید سهیلی با فیلم «ژن خوک»، مهدی نادری با «سامورایی در برلین»، ابراهیم ابراهیمیان با «پیلوت» و بهنام بهزادی با «من می‌ترسم» از جمله کارگردان‌هایی هستند که به‌رغم آنکه ادعایی مبنی بر تکمیل نکردن فرم فجر پیرامون آنها مطرح نشده است، در لیست منتخب جشنواره فجر حضور ندارند. همچنین محمدصادق رنجکشان سرمایه‌گذار جنجالی این روزهای سینما و تئاتر ایران که اخیرا با سرمایه‌گذاری روی چندین فیلم و همچنین تامین هزینه تئاتر «بینوایان» حاشیه‌ساز شده بود هم در حالی که اغلب گمانه‌زنی‌ها از حضور 8 فیلم با سرمایه‌گذاری او در جشنواره فجر امسال خبر می‌داد در نهایت با 2 فیلم «سرخپوست» و «متری شش و نیم» به جشنواره آمد.
 جشنواره فجر خاص‌تر می‌شود
برخلاف سال‌های گذشته که تمرکز جشنواره فیلم فجر در بخش سودای سیمرغ بیشتر بر آثاری بود که با محوریت موضوعات اجتماعی تولید می‌شدند، در میان آثار منتخب امسال جشنواره فیلم فجر، آثار بسیاری با موضوعات خاص و سوژه‌های جذاب و تازه به چشم می‌خورند. «غلامرضا تختی» فیلمی به کارگردانی بهرام توکلی است که زندگی جهان‌پهلوان تختی را به تصویر می‌کشد. «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار دیگر اثری است که گفته می‌شود سوژه آن به نوعی به ماجرای دستگیری یکی از سرکرده‌های سرشناس گروهک‌های تروریستی شرق کشور گره خورده است و «23 نفر» به کارگردانی مهدی جعفری نیز که قصه آن در ارتباط با ماجرای معروف اسارت 23 نوجوان ایرانی در زمان جنگ تحمیلی است هم از جمله آثار مهم جشنواره فجر امسال است که حال و هوایی غیراجتماعی دارد. به این موارد باید فیلم «ماجرای نیمروز2» را نیز اضافه کرد. فیلمی در ارتباط با عملیات مرصاد که قرار است پایانی بر سه‌گانه سیدمحمود رضوی، تهیه‌کننده این فیلم در ارتباط با منافقین باشد. حضور پرتعداد فیلم‌های جامانده از جشنواره فجر سال گذشته در جشنواره فجر امسال نیز یکی از اتفاقاتی است که سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر را تبدیل به جشنواره‌ای خاص کرده است.
 

گروه اجتماعی: هفته گذشته با حرف و حدیث‌ها و شایعات گوناگون درباره استعفای «حسن قاضی‌زاده‌هاشمی» وزیر بهداشت آغاز شد و با تایید استعفای وی توسط رئیس‌جمهور پایان یافت؛ ماجرایی که در روزهای گذشته به خبر اول بسیاری از رسانه‌ها تبدیل و درباره آن اظهارنظر‌‌های گوناگون و متفاوتی نقل محافل شد.
این در حالی است که در وهله اول دلیل استعفای وزیر بهداشت گلایه از بحث بودجه اختصاص یافته به وزارت بهداشت عنوان شد اما پس از اظهارات «محمدباقر نوبخت» رئیس سازمان برنامه و بودجه که با ادبیاتی  تند و عجیب از وزیر بهداشت انتقاد کرد و  گفت: «بنده هم می‌توانم در جمع بازنشستگان شرکت کنم و بگویم پول به شما داده نشده و با دستمالی اشکم را هم پاک کنم؛ اینکه مشکل بازنشستگان را حل نمی‌کند. چطور مشکل بازنشستگان 2 تا دستگاه دیگر حل شد اما این بازنشستگان حل نشد؟» موضوع این استعفا وارد فاز تازه‌ای شد. انتقادی تند و بی‌سابقه که به باور برخی کارشناسان و افراد صاحبنظر، نشان می‌دهد در بدنه دولت اختلاف‌نظرهایی جدی درباره برخی موضوعات وجود دارد که اینگونه به اظهار نظرهای عمومی هم رسیده است!
با این وجود هنوز به صورت دقیق مشخص نیست «حسن قاضی‌زاده‌هاشمی» که تا پیش از این چند بار دیگر هم از پست وزارت استعفا کرده بود که هر بار با قبول شرایط از سوی دولت، این استعفا منتفی شده بود، در اعتراض به کدام بخش بودجه استعفا کرده است‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. در کنار بحث بودجه سلامت، برخی گمانه‌زنی‌ها حاکی از این است که ماجرا به بحث پرداخت پاداش بازنشستگان وزارت بهداشت مرتبط می‌شود. این گمانه پس از انتشار ویدئویی از قاضی‌زاده‌هاشمی مطرح شد. در این ویدئو وزیر بهداشت گفته بود: «مشکلی که بود و تصمیم من را جدی کرد برای ادامه‌ ندادن همکاری، پاداش بازنشستگان بود. چقدر ما دویدیم دنبالش».
وی افزود: «نمی‌شود در یک خانواده‌ای که یکی عضو آموزش‌و‌پرورش است و یکی عضو وزارت بهداشت، آن یکی پاداش بازنشستگی‌اش را تا امسال بگیرد اما  این یکی از سال ۹۴ نگیرد! شما که مال وزارت علوم را دادید، چرا مال ما را ندادید؟» 
باز شدن پای نوبخت‌ها به ماجرا
جالب اینجاست که به موازات این اظهارنظرها، پای برادران نوبخت هم به ماجرا باز شد، اول «علی نوبخت» عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس که با تاکید بر اینکه طرح استیضاح وزیر بهداشت در دستور کار مجلس قرار دارد، اقدام قاضی‌زاده‌هاشمی را «فرار به جلو» خواند و بشدت از وزیر بهداشت انتقاد کرد و پس از آن «محمدباقر نوبخت» رئیس سازمان برنامه و بودجه که در جمع خبرنگاران با ادبیاتی تند از وزیر بهداشت انتقاد کرد. نوبخت همچنین با اشاره به جدال‌های گذشته وزارت بهداشت با وزارت رفاه علی ربیعی اظهار داشت: «یک مدتی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و دکتر ربیعی زحمتکش مورد خطاب بود. اصلا سازمان بیمه سلامت هم کنده شد و به وزارت بهداشت برده شد. اگر می‌خواهید سازمان برنامه و بودجه را هم بکنیم و ببریم آنجا بگذاریم! می‌خواهید ما هم مستعفی شویم؟ اینها که مشکل کشور را حل نمی‌کند».
تلاش‌ها ادامه دارد
در همین باره محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور هم گفته بود حسن روحانی به دنبال حفظ قاضی‌زاده‌هاشمی است اما خیلی زود مشخص شد اختلاف‌ها براحتی قابل حل‌وفصل نیست.
سرانجام، پذیرش استعفا
سرانجام پس از تمام حرف و حدیث‌ها و اظهارنظر‌‌های گوناگون با پذیرفته شدن استعفای حسن قاضی‌زاده‌هاشمی از سوی رئیس‌جمهور «سعید نمکی» به عنوان سرپرست وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انتخاب شد. بر اساس حکم ریاست‌جمهوری، سعید نمکی، معاون امور علمی، فرهنگی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه از سوی رئیس‌جمهور به عنوان سرپرست وزارت بهداشت معرفی شده است. نمکی دارای دکترای ایمونولوژی پزشکی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است.
استعفای رئیس مرکز اطلاع‌رسانی
همچنین پس از رفتن قاضی‌زاده‌هاشمی، مشاور وزیر و رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت بهداشت نیز استعفا کرد. عباس زارع‌نژاد ضمن تایید این خبر، گفت: بنده استعفای خودم را دوشنبه گذشته تقدیم وزیر کردم و چهارشنبه‌شب، وزیر با استعفای بنده موافقت کرد.

گروه سیاسی: در شرایطی که حدود 8 ماه از مذاکرات ایران با اروپا می‌گذرد و ضرب‌الاجل‌‌های متعددی که از سوی ایران برای ارائه کانال ویژه مالی (SPV) از سوی اروپا تعریف شده بود هم یکی پس از دیگری به تعویق افتاده، این روزها حامیان دولت روایت‌‌های عجیبی از تنزل خروجی احتمالی این مذاکرات به موضوعات کم‌اهمیت ارائه می‌کنند.
به گزارش «وطن‌امروز»، 2 روز پس از آنکه خبرگزاری دولتی ایسنا سازوکار مالی اروپا را سامانه‌ای جهت فروش نفت در قبال خرید کالاهای بشردوستانه شامل غذا و دارو معرفی کرد، یک نماینده حامی دولت در مجلس نیز روز چهارشنبه گذشته گفت در شرایط کنونی ایران روی SPV حساب اقتصادی باز نکرده است!
حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس که به عنوان نماینده حامی دولت شناخته شده و در ماجرای تصویب لوایح مرتبط با FATF بویژه CFT نیز تلاش گسترده‌ای داشت، هفته گذشته با اشاره به طولانی شدن زمان اجرای سازوکار ویژه مالی اروپا (SPV)، گفت: اخیراً در جلسه‌ای که کمیسیون امنیت ملی با وزیر امور خارجه داشت، این مسأله مورد بحث قرار گرفت و درخواست اعضای کمیسیون آن بود که هر چه سریع‌تر درباره این موضوع، نتیجه مشخصی به ملت داده شود. وی با بیان اینکه ایران فقط در عرصه سیاسی روی SPV حساب راهبردی باز کرده است، افزود: در واقع در شرایط کنونی ایران روی SPV حساب اقتصادی باز نکرده است. رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: اروپایی‌ها از آمریکا می‌ترسند و نمی‌توانند سازوکار اقتصادی با ایران تعریف کنند اما از لحاظ سیاسی، عزم لازم را دارند و ایران هم از این ظرفیت برای ارتباط با کشورهای مختلف دنیا استفاده می‌کند.
جبران شکست در مذاکرات با تغییر صورت مسأله!
تغییر دستورکار مذاکرات 8 ماهه با اروپا از اهداف اقتصادی به موضوعات سیاسی از سوی حامیان دولت پس از آن انجام می‌گیرد که آخرین ضرب‌الاجل ایران به اروپا برای ارائه SPV نیز کارگر نیفتاد و با اینکه قرار بود تا پیش از پایان سال گذشته میلادی این سازوکار عملیاتی شود، اروپا همچنان از ارائه آن سر باز می‌زند.
پس از خروج آمریکا از برجام در 18 اردیبهشت امسال، حسن روحانی فرصت اروپا برای ارائه بسته جبرانی تحریم‌‌های آمریکا را چند هفته و محمدجواد ظریف نیز این ضرب‌الاجل را 2 ماه اعلام کرده بود. با این حال زمانی که 14تیرماه، اروپا کلیاتی از بسته مدنظر را به ایران ارائه کرد، روحانی آن را «مأیوس‌کننده» خواند و در تماس تلفنی با «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان با اشاره به ارائه بسته پیشنهادی 3 کشور اروپایی گفت: متاسفانه در بسته پیشنهادی ارائه شده، راهکار عملیاتی و شیوه مشخصی برای ادامه همکاری‌ها وجود نداشت و یک‌سری تعهدات کلی در حد بیانیه‌های سابق اتحادیه اروپایی عنوان شده بود.
پس از این، موعد جدیدی برای ثبت و اجرای SPV از سوی اروپا اعلام شد: 13 آبان، زمان بازگشت دور دوم تحریم‌‌های ضدایرانی آمریکا. سیدعباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه شامگاه سه‌شنبه 13 شهریور با حضور در برنامه «رودررو» شبکه چهارم تلویزیون در این‌باره گفته بود: اروپایی‌ها تا آبان‌ماه باید به نتیجه برسند و اگر این سازوکار را عملیاتی نکنند، ماندن در برجام برای ما فایده‌ای ندارد. به اروپایی‌ها روشن گفته‌ایم اگر منافع اصلی ما در برجام؛ بحث فروش نفت و بازگشت پول نفت و پرداخت‌ها و دریافت‌ها (مسائل بانکی) عملیاتی نشود، برای ما ماندن در برجام هیچ فایده دیگری نخواهد داشت. آنها تا 13 آبان وقت دارند و از این تاریخ به بعد فایده‌ای ندارد که بخواهند کاری انجام دهند.
چنانکه انتظار می‌رفت با وجود بازگشت تحریم‌‌های جدید آمریکا در تاریخ 13 آبان نیز SPV عملیاتی نشد. با این حال وزارت امور خارجه به جای اینکه در قبال 2 بار خلف وعده اروپایی‌ها، تجدیدنظر جدی در موضوع هسته‌ای را در دستور کار قرار دهد، ترجیح داد وعده جدید اروپا برای ثبت و اجرای کانال ویژه مالی را بپذیرد. اروپایی‌ها این بار پیش از پایان سال میلادی گذشته را وعده دادند. چنانکه 12 دسامبر (21 آذر) فدریکا موگرینی، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی پس از نشست شورای روابط خارجی اتحادیه اروپایی اظهار داشت: «انتظار دارم سازوکار مالی تا چند هفته آینده و پیش از پایان این سال (۲۰۱۸) به عنوان راهی برای حفظ و ارتقای دادوستدهای مشروع مستقر شود و کارمان بخوبی در حال پیشرفت است»! به نظر می‌رسد عدم توفیق دستگاه دیپلماسی در مجاب کردن اروپا برای ارائه SPV طی 8 ماه مذاکرات، حامیان دولت را به این صرافت انداخته تا از اساس، هدف اقتصادی این مذاکرات را تکذیب کنند؛ موضوعی که در اظهارات 3 روز پیش فلاحت‌پیشه مطرح و البته پیش از این در ماجرای برجام نیز تکرار شده بود، چنانکه محمدجواد ظریف اخیرا پس از چند سال مذاکره شکست خورده با آمریکا برای رفع تحریم‌ها و گشایش اقتصادی، اعلام کرده هدف برجام اصلا اقتصادی نبود!
صنعت 30 میلیارد دلاری چرا تعطیل است؟
3 سال پیش صنعت هسته‌ای ایران که به اعتقاد برخی کارشناسان ارزش تنها بخشی از این دستاوردها تا 30 میلیارد دلار نیز می‌رسید، تعطیل شد تا بنا به وعده‌‌های صریح روحانی، تحریم‌ها برداشته شده و گشایش اقتصادی حاصل شود. در این راستا و به واسطه برجام، ۹۷۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی شده (از مجموع ۱۰ هزار کیلوگرم) که معادل ۹۷ درصد کل اورانیوم غنی شده در ۱۰ سال بود از کشور خارج شد، ۱۵ هزار سانتریفیوژ از مجموع ۱۹ هزار سانتریفیوژ (۷۸ درصد کل سانتریفیوژها) اوراق شد، ماهیت رآکتور آب سنگین اراک تغییر کرد و قلب رآکتور خارج و از کار انداخته شد. همچنین بخش عمده‌ای از ظرفیت متشکل متخصصان فعال در بخش هسته‌ای از هم پاشیده شد.
این اوضاع هسته‌ای حتی پس از خروج آمریکا از برجام تداوم یافت و در دوازدهمین گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره راستی‌‌‌‌‌‌‌آزمایی اجرای برجام که 8 شهریور 97 منتشر شد، بار دیگر آژانس پایبندی ایران به برجام را تایید کرد. در بخشی از گزارش آژانس آمده بود: ایران ساخت رآکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک (رآکتور IR40) موجود را طبق طراحی اولیه آن پیگیری نکرده است. ایران قرص‌های اورانیوم طبیعی، میله‌های سوخت یا مجموعه‌های سوخت طراحی شده به صورت ویژه برای رآکتور IR40 طبق طراحی اولیه را تولید یا آزمایش نکرده و همه قرص‌های سوخت اورانیوم طبیعی و مجموعه‌‌های سوخت موجود در انبار تحت نظارت مداوم آژانس باقی مانده است.
با این حال و به‌رغم همه این هزینه‌‌های گزاف، اکنون نه‌تنها آمریکا از توافق خارج و تحریم‌ها بازگشته است که حتی اروپا هم از ارائه یک بسته حداقلی اقتصادی سر باز می‌زند. در چنین شرایطی اظهارات اخیر رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس مبنی بر اینکه رابطه با اروپا موضوعیت سیاسی و نه اقتصادی خواهد داشت، این سوال را ایجاد می‌کند که آیا قرار است ما به ازای تعطیلی صنعت 30 میلیارد دلاری هسته‌ای ایران، صرفا برقراری یک رابطه سیاسی با اروپا باشد؟ اروپا به اذعان خود مقامات دولتی توان و اراده ایستادگی در برابر فشارهای آمریکا را نداشته و ندارد. گذشته از بی‌انگیزگی اروپا برای ثبت و اجرای SPV‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، اتفاقات اخیر اعم از اعتراضات جلیقه‌زردها و تغییرات ساختاری در کشورهایی چون فرانسه، آلمان و انگلیس که قرار است میزبانی کانال ویژه مالی را به صورت مشترک برعهده بگیرند، موجب ابهام در توانایی آنها برای کمک به ایران در مقابل تحریم‌های آمریکا شده و این سوال را پیش آورده که اروپا بر فرض وجود اراده برای همراهی با ایران، تا چه میزان در این راستا توانایی خواهد داشت. اخیرا «ریچارد هاس» رئیس شورای روابط خارجی آمریکا در پیامی توئیتری در واکنش به تحولات اخیر در قاره سبز نوشت: اروپا به‌سرعت از پایدارترین منطقه جهان در حال تبدیل شدن به منطقه‌‌ای غیر پایدار است. وی در این باره افزود: پاریس در آتش می‌سوزد و پایان عصر «آنگلا مرکل» صدر اعظم آلمان فرا رسیده است. «ریچارد هاس» اضافه کرد: ایتالیا در حال بازی خطرناک با اتحادیه اروپایی است، روسیه در حال تجزیه اوکراین است و انگلیس نیز با بریگزیت مشغول شده؛ تاریخ در حال تکرار است.
با همه اینها لازم است مسؤولان دیپلماسی دولت روحانی به این سوال پاسخ دهند که برقراری رابطه سیاسی صرف با چنین اتحادیه‌ای ضعیف و شکننده، وقتی قرار نیست مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم را حل کند؛ اساسا چه سود و آورده‌ای در مقابل تعطیلی صنعت با ارزش هسته‌ای ایران دارد؟!

گروه ورزشی: هفدهمین دوره رقابت‌های جام ملت‌های آسیا 2019 از ساعت 19:30 امروز با دیدار امارات و بحرین آغاز می‌شود. به گزارش «وطن‌امروز»، ادهم مخادمه، داور بین‌المللی اردنی قضاوت دیدار افتتاحیه را برعهده دارد و با سوت وی جام ملت‌های آسیا 2019 در کشور امارات رسما آغاز می‌شود. روز گذشته از لباس این دو تیم برای بازی افتتاحیه رونمایی شد که امارات با لباس‌‌های یکدست سفید و بحرین با لباس‌‌های یکدست قرمز به میدان خواهند رفت. هفدهمین دوره مسابقات جام ملت‌های آسیا با حضور 24 تیم انجام خواهد شد و تیم‌ملی ایران در گروه چهار با تیم‌های یمن، ویتنام و عراق همگروه است. اولین دیدار ایران در جام ملت‌های آسیا روز دوشنبه و مقابل یمن برگزار خواهد شد. در جام هفدهم 3 کشور قرقیزستان، یمن و فیلیپین برای نخستین‌بار در این مسابقات حضور پیدا می‌کنند. در رقابت‌های امسال مربیان بزرگی مثل کی‌روش، لیپی، کوپر، بنتو، اریکسون، زاکرونی و چند مربی دیگر حضور دارند که به دنبال کسب قهرمانی هستند. همچنین ایگناتی نستروف، دروازه‌بان ۳۸ ساله ازبکستان در یک قدمی شکستن رکوردی تاریخی است؛ او با حضور در این رقابت‌ها با 5 دوره حضور در جام ملت‌ها رکورددار می‌شود و بزرگانی چون اندو و یونس محمود که 4 دوره حضور را در کارنامه دارند، کنار می‌زند.

فرهاد مجیدی، ستاره سابق تیم فوتبال ایران سرانجام به عنوان یک عضو کادر فنی روی نیمکت استقلال خواهد نشست. در صورتی که هواداران استقلال منتظر خرید بازیکن جدید بودند، این فرهاد مجیدی بود که به عنوان عضو جدید کادر فنی اضافه شد. البته پیش‌ از این بنا به دلایل کاملا روشنی، شفر خواهان این حضور نبود و در یک‌سال گذشته بیشترین مقاومت را کرد. گویا شفر به جباری علاقه‌مند بود که فتحی مانع این انتقال شد. اما سرانجام بعد از مدت‌ها بحث، بین شفر و فتحی توافق حاصل شد تا مجیدی به عنوان دستیار شفر به تیم اضافه شود.
خبری که فتحی تأیید کرد
امیرحسین فتحی، مدیرعامل باشگاه استقلال با تایید این خبر گفت: آقای مجیدی از بازیکنان ممتاز و شاخص تاریخ باشگاه استقلال محسوب می‌شود و ضمنا در شرایط سنی کاملا مناسبی برای انتقال تجربیات فنی است ضمن اینکه سابقه همکاری با آقای شفر را نیز دارد و در جمیع  جهات و پس از مذاکرات بین طرفین تصمیم گرفتیم او را به کادرفنی اضافه کنیم. مجیدی که در یکی، دو ماه گذشته مذاکراتی با وینفرد شفر داشته سرانجام روی نیمکتی خواهد نشست که آن را برای ادامه کار مربیگری در نظر داشت. مجیدی که کلاس‌های مختلفی را پس از پایان دوران بازیگری پشت سر گذاشته حالا فرصت دارد ضمن تجربه‌اندوزی مجدد به وزن نیمکت تیم فوتبال استقلال اضافه کند. او به عنوان یکی از محبوب‌ترین بازیکنان آبی‌پوش در چند دهه اخیر با حضور خود روی نیمکت وزن فنی استقلال را بالا خواهد برد. فرهاد مجیدی شخصیتی رسانه‌گریز و کم‌جنجال دارد که همین مسائل او را فردی مناسب‌تر برای حضور روی نیمکت استقلال نشان می‌دهد. او سابقه همکاری با وینفرد شفر را در تیم فوتبال الاهلی داشته و طرفین از شناخت کاملی نسبت به هم برخوردارند. مجیدی قبلا و در دوره‌های مختلف به نیمکت استقلال نزدیک شده بود اما این اتفاق در دوره مدیریت امیرحسین فتحی رقم خورده است، مدیری که مشغول تقویت و آماده‌سازی تیم برای نیم‌فصل دوم است. بنابراین مجیدی نخستین خرید استقلال در نیم‌فصل دوم محسوب می‌شود.
شفر: مجیدی رؤیاهای بزرگی برای مربیگری دارد
سرمربی تیم فوتبال استقلال گفت: مجیدی می‌خواهد یاد بگیرد و رویاهای بزرگی برای مربیگری دارد و مدرک مربیگری خود را هم از انگلستان دریافت کرده است. وینفرد شفر، سرمربی استقلال با اشاره به حضور فرهاد مجیدی در کادر فنی این تیم گفت: من با فرهاد در الاهلی امارات کار کرده ام، او به عنوان یک مهاجم جوان به تیم ما آمد و توانستیم قهرمان لیگ شویم. این قهرمانی، غافلگیری بزرگی بود زیرا حدود ۲۵ سال بود که الاهلی قهرمان نشده بود.
وی افزود: من با ۲ بازیکن بزرگ ایرانی در امارات کار کرده‌ام، یعنی علی کریمی و فرهاد مجیدی و از آن زمان با فرهاد در ارتباطم. با فرهاد درباره استقلال و مسائل مختلف صحبت کرده‌ام، می‌دانم او می‌خواهد یاد بگیرد و رویاهای بزرگی برای مربیگری دارد و مدرک مربیگری خود را هم از انگلستان دریافت کرده است. در جلساتی که داشتیم، گفت می‌خواهد برای کمک و حمایت به استقلال بیاید و من از این بابت خوشحالم و از او حمایت خواهم کرد. او شخصیت و تجربه خوبی دارد و می‌تواند به ما کمک کند. من هم به او کمک می‌کنم.
بازگشت فرهاد، تغییر معادله سکوها
حداقل فایده‌ای که بازگشت مجیدی به استقلال خواهد داشت تسخیر سکوهاست. فرهاد عنصری محبوب میان هواداران محسوب می‌شود و از این قابلیت بزرگ برخوردار است که به‌واسطه حضورش روی نیمکت، تماشاگران بیشتری را به ورزشگاه بکشاند. استقلال در نیم‌فصل اول به دلیل برخی نتایج ضعیف حس ناامیدکننده‌ای میان خود و هوادارانش ایجاد کرده بود که این وضعیت اعتراض‌‌های گاه و بیگاه هواداران را به دنبال داشت. حضور مجیدی اما می‌تواند به یکپارچگی سکوهای استقلال کمک کند. واقعیت این است که مجیدی یکی از بازیکنان مهم تاریخ باشگاه استقلال محسوب می‌شود و هواداران استقلال ارزش و احترام بسیاری برای او قائلند. به همین دلیل بازگشت فرهاد لااقل در هفته‌‌های آغازین نیم‌فصل دوم میانگین حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها را افزایش خواهد داد. اگر نخواهیم به ماجرای بازگشت فرهاد احساسی نگاه کنیم، باید اعتراف کنیم حضور این چهره خبرساز دیگر تیم‌ها بویژه اردوگاه رقیب سنتی استقلال را تحت تاثیر قرار خواهد داد و حالا پرسپولیسی‌ها هم بخوبی می‌دانند این بازگشت تا چه اندازه فضای حاکم بر باشگاه استقلال را تحت‌تاثیر قرارخواهد داد. حضور مجیدی البته تنها برای استقلال مفید نیست، این بازیکن نیز از بازگشت به تیم سابقش سود قابل توجهی خواهد برد. بدون شک استقلال می‌تواند سکوی پرتاب مجیدی به مدارج بالاتر مربیگری باشد. اینکه او مدرک A مربیگری دارد به خودی خود اهمیت آنچنانی ندارد و آنچه به یک مربی بال و پر می‌دهد تجربه حضور در بازی‌‌های سخت و دشوار لیگ برتر است. مجیدی از حالا تا نیم‌فصل فرصت خواهد داشت در کوران رقابت‌‌های لیگ آبدیده شود و قدم‌‌های اول در راه مربیگری را محکم بردارد. بدون شک اگر او این مسیر را بدون حاشیه و با فکر طی کند، در آینده می‌تواند سکان هدایت استقلال را هم در دست بگیرد به شرط آنکه انتخاب‌‌های درستی داشته باشد و برخلاف دورانی که در قامت بازیکن در میادین دیده می‌شد با برخی تصمیم‌‌های احساسی و فکرنشده، خودش و استقلال را تحت‌الشعاع قرار ندهد. فرهاد باید به این مهم کاملا آگاه باشد که برای رسیدن به جایگاهی مطمئن در حوزه کاری جدیدش نیاز به استمرار و تلاشی بی‌وقفه در حوزه مربیگری دارد، اگرنه او نیز مانند بسیاری دیگر از چهره‌‌های نامداری که در راه مربیگری قدم برداشتند، به نقطه روشنی نخواهد رسید و خیلی زود از این دایره جدا خواهد شد. تجربیات شفر البته می‌تواند در اولین تجربه مربیگری مجیدی درس‌‌های بزرگی برای این بازیکن داشته باشد و فرهاد باید این موقعیت را مغتنم بشمارد؛ موقعیتی که خیلی‌ها از جمله مجتبی جباری آرزویش را داشتند و حالا نصیب او شده است.

حسین قدیانی: عالم و آدم، رهبر انقلاب را به سخنوری می‌شناسند! از قبل انقلاب، این اذعان را دوست داشته و این اعتراف را دشمن داشته که سیدعلی خامنه‌ای به معنای دقیق کلمه، خطیب است! من در لسان اجنبی، شبیه این جمله را زیاد شنیده‌ام که «رهبر جمهوری اسلامی با یک سخنرانی نیم‌ساعته، چند ماه نقشه کشیدن ما را خنثی می‌کند!» حالا پرسش اینجاست: آیا حضرت آقا واقعا نیازی دارند که تقریبا در همه سخنرانی‌های‌شان، یک یا چند برگه در دست‌شان باشد؟! یعنی مثلا این برگه‌ها نباشند، مشکل خاصی برای سخن و سخنرانی ایشان پیش می‌آید؟! از سویی همگان این را گفته‌اند که رهبر انقلاب، بسیار خوش‌حافظه هستند و گاهی چنان به جزئیات یک خاطره از ۴۰ یا ۵۰ سال قبل اشاره می‌کنند که آدمی حیرت می‌کند از این سلامت حافظه! پس چه اصراری دارند ایشان که برای یک سخنرانی نیم‌ساعته، همیشه چند برگه کوچک در دست‌شان باشد و عنداللزوم به برگه‌ها نگاه کنند؟! من که حدسم این است؛ حضرت آقا در این برگه‌ها، فقط رئوس مطالب مدنظر را یادداشت نمی‌کنند، بلکه بعضی جمله‌ها را عینا می‌نویسند که نکند کلمه‌ای پس و پیش شود! علت این دقت رهبر حکیم انقلاب، آیا غیر از آن است که ما امروز در «جنگ جمله‌ها» و «نبرد کلمه‌ها» هستیم؟! جنگ جمله‌ها و نبرد کلمه‌ها یعنی حواست باشد که یک حرف را اقلا ۱۰ جور می‌شود زد! لذا قبل از ایراد سخن، فکر کن و مشورت کن و مشورت کن و فکر کن تا سخنت بی‌ایراد باشد! تو خواه رئیس‌جمهور باشی و خواه سردار؛ خواه وزیر و نماینده و خواه از فعالان مجازستان؛ چقدر دقیقا از حضرت آقا، سخنورتر و خطیب‌تری که تا هر چه به ذهنت می‌رسد منتشر می‌کنی، بی‌هیچ فکری و بی‌هیچ مشورتی؟! اگر رهبر انقلاب با یک عمر خطابت، اینگونه مراقب جمله‌ها و کلمه‌های سخن‌شان هستند، تکلیف من و شما روشن است! چند روز پیش هم نوشتم؛ پیام برگه‌های مورد اشاره، هیچ کم از چفیه همیشه روی دوش رهبر انقلاب نیست! آری! پیامی دارند این برگه‌ها! و آن اینکه اول بسنج و بعد توئیت کن! اول مزه‌مزه کن و بعد پست کن! اول مشورت کن و بعد علامت ارسال را بزن! مع‌الاسف اغلب مسؤولان و اغلب مردم، هیچ پیروی از این رفتار رهبر انقلاب نمی‌کنند! حتی ما ان‌شاءالله انقلابی‌ها نیز پیروی از این کار حضرت آقا نمی‌کنیم! در باب مبارزه با فساد مثلا! حالا از اختلاس گرفته تا بدحجابی! مبارزه با هر فسادی حالا! همین طور حرف هست که کیلویی می‌زنیم!
بسم‌الله الرحمن الرحیم! «فساد سیستمی» نه در نظام جمهوری اسلامی که در سخن ماست! خود من! به هر دلیل، از نماز عید فطر مصلا جا مانده‌ام؛ متنی از سر عصبانیت می‌نویسم که بیا و ببین! توی خواننده هم مثل من! بدتر! بهتر! یک خبری در اینستاگرام می‌خوانی، بدون هیچ تحقیقی، بنا می‌کنی نوشتن مطلب! بی‌هیچ برآوردی! و بدون اندکی فکر! و هیچ هم حواست نیست که رهبری‌ داری که برای ۳۰ دقیقه سخنرانی، گاهی اقلا ۳ برگه دست‌شان است که هم پشتش و هم رویش یادداشت برداشته‌اند! یک بخش عمده از مشکل امروز ما همین سخن آشفته است! می‌بینی کل توئیتت فقط 30 کاراکتر بوده یا کل متنت در مجازستان فقط ۱۰۰ کلمه، لیکن اندازه یک کوه، هزینه‌تراشی کرده‌ای! بله! نیتت درست بوده و بحق اما نوشتم؛ یک جمله را به چند شکل می‌توان نوشت! برو فکر کن جمله‌ات اگر صریح است، صحیح هم باشد! و درست باشد، نه درشت! معتقدم حضرت آقا گاه سخن با نماد می‌گویند! یعنی با رفتارشان و نه گفتارشان! آن چفیه همیشه همراه به آن نشان است که مبادا توهم بزنی «فتح‌المبین» تمام شده! نخیر! ادامه دارد هنوز «الی بیت‌المقدس»! نمی‌بینید صف‌آرایی دشمن را؟! برگه‌ها هم نمادند! این نماد که عقل عاقل، جلوتر از زبان او کار می‌کند! از رهبر انقلاب، همین را یاد بگیریم، خیلی کمک کرده‌ایم به انقلاب! کسی منکر اهمیت ساده‌زیستی و فضیلت حضور در جبهه نیست اما آیا اینها بهانه حرف آلوده می‌شود؟! که در مقام دانای کل، به همه بتوپیم! و همه را فاسد بخوانیم! آن که کل ۸ سال را جبهه بوده، بتوپد به آن که فقط ۵ سال جبهه بوده و آن که فقط ۲ تا عکس با لباس خاکی دارد، بتوپد به تمام آنها که جبهه نبوده‌اند! و همه را هم بزند؟! کی هستی تو مگر؟! از حاج‌قاسم بیشتر جبهه بودی؟! اصلا جبهه به آن معنی بودی؟! بعضی از این افراد، شگفتا! همیشه هم از موضع «اخلاق» سخن می‌گویند! این است اخلاق؟! این است مسلمانی؟! این است تقید به دین؟! که‌ برداری با سوءاستفاده از برنامه زنده تلویزیونی، جوری سخن بگویی کأنه همه دزدند، جز جنابعالی! و گویی فرزندان همه مسؤولان، خارج تشریف دارند، جز بچه‌های تو! پس «فساد سیستمی» در سخن جنابعالی است اتفاقا! و وجدان تو بیشتر به انقلاب نیاز دارد تا جمهوری اسلامی که خود نخستین و مهم‌ترین ثمره انقلاب اسلامی است و عامل حفظ، امتداد و گسترش آن به دیگر مناطق دنیا! اگر بی‌بهره از برگه‌های تعقل- اول فکر و بعد سخن!- نباشیم، نقد را درست هم می‌توان اقامه کرد!

محسن ابوالحسنی: بر اساس آنچه قانون محاسبات عمومی مشخص کرده است، شرکتی که بیش از 50درصد سهام آن برای دولت باشد، اصطلاحاً شرکت دولتی نامیده می‌شود. شرکت‌های دولتی بخش بزرگی از اقتصاد کشور را شامل می‌شوند به‌نحوی که در لایحه بودجه سال 1398 تقریبا سه‌چهارم بودجه کل کشور به شرکت‌های دولتی اختصاص یافته است.
گذشته از مجموعه ایراداتی که به نحوه بودجه‌ریزی در کشور درباره شرکت‌های دولتی وجود دارد و این امر باعث شده است تا بخش عمده اقتصاد کشور در قالب شرکت‌های دولتی قرار گیرد، بدون آنکه بودجه آنها به تفصیل در لایحه بودجه ذکر شود و در مجلس به تصویب برسد و قابلیت نظارت موثر بر آن وجود داشته باشد، اما وجهه همت این یادداشت، بخش دیگری از دارایی‌های دولت است. دولت در کنار داشتن سهام بیش از 50 درصدی شرکت‌ها که باعث می‌شود آن شرکت‌ها دولتی تلقی شوند، در بسیاری از شرکت‌ها نیز از یک تا 49 درصد سهام را در اختیار دارد. به این معنا، اگرچه در بعضی شرکت‌ها دولت سهامدار عمده نیست که شرکت مزبور را به یک شرکت دولتی تبدیل کند اما به هر حال سهام دولت در آن شرکت‌ها نیز جزو دارایی‌های دولت محسوب شده و بابت در اختیار گرفتن آن سهام از سوی دولت هزینه شده است و در مقابل دولت در سود و زیان آن شرکت‌ها نیز به میزان سهام خود شریک خواهد بود.
بر این اساس اگر بودجه را آنگونه که قانون محاسبات عمومی تعریف کرده است، برنامه مالی دولت برای مدت یک سال و حاوی پیش‌بینی درآمدها و برآورد هزینه‌ها بدانیم، قطعاً سود و زیان دولت از سهامداری در بعضی شرکت‌ها به میزان زیر 50 درصد نیز، باید در بودجه متبلور شود. از همین رو است که بر مبنای همین منطق حقوقی، ردیف 130108 بودجه کل کشور به «سود سهام شرکت‌های با سهم دولتی کمتر از 50 درصد» اختصاص یافته است و این میزان در لایحه بودجه سال 1398 کل کشور به میزان 500 میلیارد تومان تخمین زده شده است. در این‌باره 2 نکته مهم گفتنی است.
1- دولت در کدام شرکت‌ها زیر 50 درصد سهم دارد؟
پاسخ به این سؤال را نه‌تنها در این یادداشت نخواهید یافت، بلکه بسیار بسیار بعید است که سازمان برنامه و بودجه نیز آماری از همه شرکت‌هایی که دولت سهامدار آنهاست داشته باشد. اگرچه این حرف به ظاهر ادعای بزرگی به نظر می‌رسد اما وقتی اسامی شرکت‌های دولتی که الزاماً باید در بودجه ذکر شوند، کامل نیست و آمار درست و دقیقی از آن وجود ندارد، انتظار داشتن اسامی شرکت‌هایی که دولت در آنها زیر 50 درصد سهم دارد، گزافه است. عدم شفافیت در آمار این شرکت‌ها قطعاً زمینه‌ساز مفاسد احتمالی خواهد بود.
اگرچه لیست همه آن شرکت‌ها در دست نیست اما بعضی از شرکت‌های بزرگ همچون بانک‌ها و بیمه‌ها را می‌توان با جست‌وجوی اندکی پیدا کرد که در این زمره جای می‌گیرند.
2- پیش‌بینی درآمد 500 میلیاردی از سهام این شرکت‌ها برای دولت چه ایرادی دارد؟
بررسی آمار و ارقام بودجه سالانه کشور به 2 دلیل عمده نشان می‌دهد این عدد نمی‌تواند صحیح باشد. اولاً عدد 500 میلیارد تومان- که برای تک‌تک ما مردم عدد بسیار بزرگی است- در قیاس با سایر آمار و ارقام بودجه عدد بسیار کوچکی است. کافی است سود سهام دولت از این‌گونه شرکت‌ها را فقط با درآمد دولت از محل مالیات بر مصرف سیگار و جرایم رانندگی مقایسه کنیم. دولت با دریافت 1500 میلیارد تومان فقط از مالیات بر مصرف سیگار- ردیف 110515 جدول شماره 5 بودجه- 3 برابر سود سهام خود در این شرکت‌ها، درآمد کسب می‌کند و با پیش‌بینی دریافت 4000 میلیارد تومان از محل جرایم رانندگی- ردیف 150101 جدول شماره 5 بودجه- 8 برابر بیشتر از سود سهام خود در آن شرکت‌ها درآمد کسب می‌کند.
علاوه بر این آنچه ظن بر صوری بودن این عدد را تقویت می‌کند، این است که بررسی لوایح بودجه در سال‌های 1390 تا 1398 گویای این است که در این 8 سال، پیش‌بینی دولت از سود سهام شرکت‌های با سهام زیر 50 درصد بدون هیچ‌گونه تغییر کاهشی یا افزایشی، 500 میلیارد تومان بوده است. یعنی تغییر میزان سهام دولت در این شرکت‌ها، ورود یا خروج یک شرکت به این لیست یا نوسانات اقتصادی مختلف، هیچ‌گونه تغییری بر این امر نداشته است و همیشه به میزان 500 میلیارد تومان سود پیش‌بینی ‌شده است. به عبارت دیگر، از نظر سازمان برنامه و بودجه میان اینکه دولت سال‌ها سهامدار 3 بیمه بزرگ آسیا، البرز و اتکایی امین بوده و هر سال از آنها سود دریافت می‌کرده است با اینکه اواخر سال 1396 سهام دولت در این شرکت‌ها فروخته شده است، فرقی وجود ندارد و به هر حال در لوایح بودجه قبل و بعد از آن، دولت 500 میلیارد از مجموع این شرکت‌ها سود دریافت خواهد کرد! نکته جالب‌تر اینکه بررسی لوایح بودجه قبل از سال 1390 نیز گویای این است که آن موقع ظاهراً‌ حتی همین عدد هم در بودجه نمی‌آمده و اساساً ردیف بودجه‌ای در درآمدهای دولت به این امر اختصاص پیدا نمی‌کرده است.
چنانچه این پیش‌بینی منطبق بر واقع است و سهامداری دولت از این شرکت‌ها همواره یکسان خواهد بود، پس چه اصراری بر داشتن سهم این شرکت‌ها وجود دارد؟ دولت حداقل می‌تواند با فروش سهام خود در چند شرکت بزرگ، مبلغ زیادی به دست آورد و طبق فرمول سازمان برنامه و بودجه، البته با این امر کاهشی هم در درآمدهای دولت از محل سود این شرکت‌ها ایجاد نشود.
اما چنانچه این عدد صوری است- که همه شواهد نیز گویای همین است- این درآمد چگونه و برای چه اموری هزینه می‌شود؟ عدم اراده دولت‌ها برای ذکر واقعی این درآمدها در بودجه، جز داشتن حیاط خلوت برای مخارج ضروری که دوست ندارند برای انجام آنها در برابر کسی پاسخگو باشند، دلیل دیگری هم می‌تواند داشته باشد؟ دولت‌ از داشتن بودجه پنهان و غیرشفاف و غیرقانونی چه اهدافی را دنبال می‌کند؟ نمایندگان مجلس در طول این سال‌ها چرا هیچ‌گاه تلاشی برای حذف این بودجه‌های پنهان نداشته‌اند؟ آیا بدون اصلاح نظام بودجه‌ریزی و شفافیت در این‌گونه امور ضروری می‌توان اصلاح نظام اقتصادی را انتظار داشت؟ این سوال‌ها و ده‌ها سوال دیگر را می‌توان با بررسی این‌گونه قانون بودجه پرسید که جواب‌های خیلی از آنها از پیش روشن است... .

گروه یادآور: «دولت انگلیس به دوگل پول داد یا نداد؟» این استدلال بختیار است برای پول گرفتن از صدام، وقتی از او می‌پرسند: «گرفتن کمک دولت صدام در حالی که با ایران در حال جنگ است، آیا کار درستی است؟» او در ادامه «پول گرفتن» را اینطور توضیح می‌دهد: از قطب شمال تا جنوب اگر کسی برای براندازی [امام] خمینی، پول بدهد از او می‌پذیرم. شاپور بختیار، آخرین نخست‌وزیر رژیم پهلوی، این مقام را - که دیگر مقامی نبود و از نگاه بسیاری از مردم، تحلیلگران و حتی آمریکایی‌ها، آنقدر بی‌ارزش شده بود که «تشریفاتی» هم تلقی نمی‌شد- در حالی بعدازظهر 22بهمن 57، با خروج از ساختمان نخست‌وزیری ترک کرد که «نهضت ادامه دارد» را خطاب به آنهایی که تا آن لحظه همراهش بودند، شعار داد. نهضت ادامه داشت اما نه برای آنچه بختیار به آن می‌اندیشید؛ نهضت برای کسانی که مقابل بختیار ایستاده بودند، او و شاه را بیرون کرده بودند و حاضر بودند پای حکومت نوپای جمهوری اسلامی بایستند، ادامه داشت. بهانه این شماره یادآور، آغاز به کار بختیار در نخست‌وزیری رژیم پهلوی است.

**
تلاش‌های بختیار برای مقابله با جمهوری اسلامی از آغازین روزهای خروجش از ایران آغاز شد. او که حتی خروج خود را مدیون سرویس‌های جاسوسی بود، در ادامه نیز از حمایت آنان بی‌بهره نماند، به نحوی که به تعبیر یکی از ایرانیان مهاجر«در پول غلت می‌زد». چندسال پیش وزیر مسکن و شهرسازی کابینه شاپور بختیار فاش کرد که فرار ماهرانه بختیار توسط موساد (سازمان اطلاعاتی اسرائیل) سازماندهی و اجرا شده بود. از مرداد ۱۳۵۸ و پس از دوران اختفای شاپور بختیار و خروج پنهانی‌اش از ایران و آشکار شدنش پس از شش ماه اختفا و آغاز مجدد فعالیت‌های سیاسی او در فرانسه، وزارت خارجه بریتانیا درباره او و فعالیت‌هایش گزارش‌هایی را تهیه کرده است. بر اساس گزارش دوم آگوست ۱۹۸۰ (۱۱ مرداد ۱۳۵۹) فرانسیس گری‌ یه، یکی از مسؤولان بخش خاورمیانه وزارت خارجه بریتانیا، بختیار در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خود در پاریس، خود را با ژنرال شارل دوگل مقایسه کرد و گفت او نیز همچون دوگل برای رهایی کشورش از اشغال مبارزه می‌کند.
اما نکته‌ای قابل تامل در گزارش‌ «گری‌ یه» وجود دارد. در این گزارش همزمان شدن آغاز فعالیت‌های علنی سیاسی بختیار در پاریس با سخنان انتقادی اخیر آیت‌الله کاظم شریعتمداری درباره لزوم خودداری روحانیان در مداخله در امور غیردینی و دیدارهای شریعتمداری با آیت‌الله حسن قمی و آیت‌الله عبدالله شیرازی، 2 مرجع منتقد دیگر در مشهد قابل توجه ارزیابی شده است.
اگرچه در مقطع ابتدایی گزارش وزارت خارجه بریتانیا، شخصیت بختیار با تعبیر «یک گزینه ضعیف» تحلیل می‌شود اما این گزاره نیز در گزارش‌ها رعایت می‌شود که او را نباید به طور کامل از داستان خط زد.
بختیار خط نمی‌خورد و حمایت‌ها از او در قالب‌های مختلف انجام می‌شود، به نحوی که جلسات مکرر او با وابستگان به سرویس‌های جاسوسی موجب می‌شود تلقی‌ای از خودش پیدا کند و خود را رهبر مقاومت در تبعید معرفی کند. این در حالی بود که ضعف شخصیتی بختیار بر همگان آشکار بود.
هنری پرکت، افسر مسؤول امور سیاسی و نظامی سفارت آمریکا در تهران در سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۵ و مسؤول میز ایران در وزارت امور خارجه ایالات متحده در سال‌های پرالتهاب ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹، در گفت‌وگویی تصریح می‌کند: وقتی شاه از ایران رفت و بختیار نخست‌وزیر شد، «ماروین کلب» در اخبار شبانه‌اش بخشی را به وضعیت ایران اختصاص داد و آنجا گفت: «سیاست رسمی ایالات‌متحده حمایت از دولت بختیار است. اما اگر از افسران وزارت امور خارجه بپرسید، می‌گویند او مطلقاً هیچ بختی ندارد. در نتیجه این سیاستی است پوک و توخالی که آدم‌های آشنا با مسائل ایران تأییدش نمی‌کنند». (تاریخ ایرانی)
اینکه بختیار می‌تواند کاری از پیش ببرد، متوهمانه بود اما با حمایت‌های آشکار و نهان برخی که در اسناد وزارت خارجه بریتانیا به اسامی آنها اشاره شده است، همراه شد؛ همراهی‌ای که ماه‌های بعد در یک «کودتا» علیه جمهوری اسلامی ظهور و بروز بیشتری پیدا کرد.
اوایل تیر1359، «جولیان ایمری» و «پیتر تمپل موریس»، از اعضای حزب محافظه‌کار در پارلمان بریتانیا، دیدارهایی جداگانه با اویسی و بختیار درباره مناسبات آنها با فضای داخلی ایران داشتند. این دیدارها در فاصله‌ای کمتر از 2 هفته قبل از شکست کودتای نوژه در ایران اتفاق افتاده است.
بر اساس یک گزارش دیگر از اسناد وزارت خارجه بریتانیا، از [ارتشبد] فریدون جم و [دریادار] احمد مدنی به عنوان حامیان بختیار یاد شده و عنوان شده که مدنی اکنون مخفی شده است. دیپلمات بریتانیایی در توضیح خود بر این گفت‌وگو ضمن تعجب از موضع مدنی به دلیل اینکه هنوز در ایران است، نسبت به فعالیت جم در گروه بختیار نیز ابراز تردید کرده است. همچنین از گروهی به نام «نقاب» [نجات قیام ایران بزرگ] یاد شده که دارای یک شورای 15 نفره در داخل ایران بوده و در زمان ارسال این گزارش مدعی شده بودند در حال تدارک بازگرداندن بختیار به ایران طی 3 ماه آینده هستند؛ تلاشی که به کودتای نوژه نیز مرتبط است، چرا که همین گروه مسؤولیت کودتای نوژه را نیز بر عهده گرفت که ۱۸ تیر/ ۹ جولای و در فاصله گفت‌وگوی ویتلی با خادم و دیدار ویتلی با گری‌ یه، خنثی و با شکست مواجه شد.
در این گزارش از قول خادم این موضوع مطرح شده است که «بختیار مطمئن است موقعی که زمانش فرا برسد، (آیت‌الله) شریعتمداری از او حمایت خواهد کرد».
کمی قبل‌تر از کودتای نوژه، آمریکا در تجاوز طبس شکست خورده و به فکر جبران بود. سیا همزمان با برنامه‌ریزی برای طبس، از ماه‌ها قبل به کودتای نوژه و حمایت از سران این کودتا پرداخته بود. سیا حتی زمینه‌های حمایت برخی در ایران را از مدت‌ها پیش رصد می‌کرد. در کتابی مستند با عنوان حمایت آمریکا از گروه‌های میانه‌رو در ایران، آمده است: 29 اکتبر 1979 (هفتم آبان1358) رئیس پایگاه سیا در تهران، گزارش زیر را برای «استانسفیلد ترنر» رئیس سازمان سیا، ارسال می‌کند: «شما از من خواستید که در یک فرصت راجع به امکانات اعمال نفوذ در جریان امور اظهارنظر کنم. من نظر خود را فقط به طور حاشیه‌ای و جزئی و تا زمانی که ارتش دوران نقاهت خود را طی کند، اعلام می‌کنم و این هم مرحله‌ای است که برای طی آن از دست ما تقریباً کاری ساخته نیست. کاری که از دست ما برمی‌آید و من هم‌اکنون درگیر آن هستم، این است که سران بالقوه یک ائتلاف متشکل از لیبرال‌های سیاسی، چهره‌های دینی میانه‌رو و سران نظامی متمایل به غرب - هنگامی که ظهورشان شروع شد- را شناسایی کنیم و آماده حمایت از آنها شویم. کسی که بیش از دیگران احتمال داده می‌شود این ائتلاف را سرعت بخشد، آیت‌الله شریعتمداری است». درباره نقش سازمان «سیا» و سایر کشورهای خارجی در این کودتا، ستوان ناصر رکنی در اعترافاتش می‌گوید: «2 الی 3 ماه بعد از پیروزی انقلاب، نخستین تماس بین مأموران سیا و یکی از دوستان بنی‌عامری در اروپا برقرار می‌شود و آنها بنی‌عامری را با بختیار مرتبط می‌سازند. تمام هماهنگی‌های لازم بین کشورهای عضو بازار مشترک اروپا و ستاد دکتر بختیار در پاریس از طریق «سیا» انجام می‌شده است. هماهنگی بین اسرائیل و کشورهای مرتجع منطقه نظیر عربستان، مصر و عراق نیز توسط نماینده سازمان «سیا» که در دفتر دکتر بختیار در پاریس است انجام می‌شده است».
کودتای نوژه شکست می‌خورد اما بختیار به فاصله کوتاهی پشت صدام می‌ایستد و از حمله به ایران دفاع می‌کند. او در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی در ۲ مرداد ۱۳۵۹ (3 روز قبل از درگذشت شاه) ، برای حمله عراق به ایران زمینه‌سازی می‌کند و می‌گوید: متاسفانه ایران روز و شب به عراق حمله می‌کند.
بخش خاورمیانه وزارت خارجه بریتانیا ۲۲ مهر در یک گزارش سری از اقدامات مورد نظر بختیار و اویسی در برخورد با آغاز جنگ اینگونه سخن گفت: «بروز جنگ با توجه به دامنه کمک‌هایی که آن دو (اویسی و بختیار) از عراق دریافت کرده‌اند موجب سردرگمی آنان شده است. آنها احتمالا وسوسه شده‌اند تا به ایران برگردند و با کمک عراق اداره بخش‌های اشغالی خوزستان یا کردستان را در اختیار خود بگیرند». در این گزارش‌ها، درباره وضع مالی 2 سیاستمدار تبعیدی، ذکر شده که ظاهرا هیچ یک از 2 رهبر مشکل مالی نداشته‌اند و آنان احتمالا از سوی ایرانیان ثروتمند تبعیدی حمایت می‌شوند. همچنین در این گزارش تصریح می‌شود: «بختیار هم تماس نزدیکی با عراقی‌ها برقرار کرده و یک یا چند ملاقات دوستانه هم با صدام حسین داشته است. قدردانی بختیار از نیات صدام حسین، واقعا همانند اویسی است».
 در گزارشی سری «دیوید میرز» مسؤول بخش خاورمیانه وزارت خارجه بریتانیا به تاریخ سوم مهر، خبر از سفر بختیار به عراق در آستانه حمله نظامی عراق به ایران (۲۲ سپتامبر/۳۱ شهریور) می‌دهد. در ادامه این گزارش عنوان شده عراق از اپوزیسیون ایرانی خواسته تا در جبهه‌های نبرد پشت سر نیروهای عراقی حاضر شوند تا دولت خود را در مناطق اشغالی تشکیل دهند.
مجید تفرشی، پژوهشگر تاریخ با اشاره به اسناد آزاد شده آرشیو ملی بریتانیا می‌گوید: بختیار و اویسی به حکومت صدام مشورت داده بودند که ارتش عراق قادر است ظرف یک هفته خاک ایران را اشغال کند و در عرض یک ماه جمهوری اسلامی سرنگون خواهد شد.
اگرچه نه سرنگونی جمهوری اسلامی و نه تشکیل دولت مورد انتظارِ بختیار، اویسی، سلطنت‌طلبان، صدام و سیا، موساد و سرویس‌های جاسوسی دیگر، هیچ‌گاه اتفاق نیفتاد اما نام شاهپور بختیار با خیانت همردیف شد؛ کسی که با ادعای ملی بودن و مصدقی بودن نخست‌وزیر شد و نهایتا در جنگی که صدام علیه همین ملت و ملیت صورت داده بود، پشت او ایستاد.

حجت‌الاسلام  والمسلمین محمدجواد حاج‌علی‌اکبری، خطیب موقت جمعه تهران در اولین خطبه خود در این جایگاه بر ضرورت حضور جوانان در نقش‌‌های مدیریتی کشور تاکید کرد.
به گزارش «وطن‌امروز»، پس از اعلام حکم انتصاب حجت‌الاسلام حاج‌علی‌اکبری به عنوان خطیب موقت جمعه تهران از سوی رهبر انقلاب، وی دیروز نخستین خطبه‌های خود در نماز جمعه تهران را در مصلای امام خمینی(ره) قرائت کرد. اما حواشی مربوط به اظهارات حاج‌علی‌اکبری در خطبه‌‌های نماز جمعه و نحوه ورود او به محل نماز جمعه قابل توجه بود و وی مورد استقبال نمازگزاران قرار گرفت.
حاج‌علی‌اکبری از در ورودی نمازگزاران وارد مصلای امام خمینی(ره) شد. او همچنین بلافاصله پس از ورود به مصلا به جایگاه ویژه خطیب نرفت و پای صحبت‌‌های مدعوان قبل از آغاز مراسم نشست. اظهارات حاج‌علی‌اکبری درباره برداشته شدن 2 ردیف نرده‌ها و میله‌‌های مربوط به جایگاه مسؤولان نیز قابل توجه بود. البته با توجه به حساسیت‌‌های امنیتی درباره مقامات و مسؤولان کشوری شرکت‌کننده در نماز جمعه، یکی از این ردیف‌ها همچنان تعبیه شده تا ملاحظات امنیتی درباره مقامات و مسؤولان شرکت‌کننده در نماز جمعه رعایت شود. پس از پایان خطبه‌ها و قرائت نماز نیز خطیب جدید نماز جمعه تهران باز به میان جمعیت رفت و از همان در ورودی نمازگزاران مصلا را ترک کرد. حضور حجت‌الاسلام حاج‌علی‌اکبری در میان مردم باعث شد نمازگزاران از این فرصت استفاده کنند و با وی به گفت‌وگو بپردازند.
قدردانی از رهبر انقلاب
امام‌جمعه موقت تهران در خطبه دوم نمازجمعه با اشاره به انتصاب خود به امامت‌ جمعه موقت تهران گفت: بر خود فرض می‌دانم از رهبر عالیقدر و حکیم انقلاب به خاطر اعتماد به شاگرد کوچک‌شان صمیمانه تشکر کنم و امیدوارم به دعای رهبر عزیز و عالیقدر و شما برادران و خواهران در انجام این وظیفه مهم موفق باشم. حاج‌علی‌اکبری ادامه داد: از کسانی که در این مدت ابراز خوشحالی کردند، تشکر می‌کنم. همچنین از کسانی که نگران شدند و  نقدی داشتند، تشکر می‌کنم و از این به بعد هم به نقد مشفقانه بیشتر احتیاج داریم. وی با بیان اینکه امروز در آستانه 40 سالگی انقلاب وظیفه داریم مانند جان‌مان از نماز جمعه مراقبت کنیم، بر کیفیت‌بخشی به نماز جمعه تأکید کرد و گفت: باید نماز جمعه را بهتر از همه سال‌ها برگزار کنیم. نیاز به یک نماز جمعه باشکوه و با‌صلابت و شیرین بیشتر از همیشه احساس می‌شود.
حاج‌علی‌اکبری در ادامه خطبه از برداشته شدن 2 ردیف میله‌‌های مخصوص مقامات و مسؤولان در نماز جمعه تهران گفت. وی با بیان اینکه عزیزان نمازگزار از وجود میله‌های نماز جمعه خشنود نیستند، اظهار داشت: از ستاد نماز جمعه خواهش کردم و دوستان حفاظت هم محبت کردند و 2 ردیف از موانع برداشته شد و بخش باقیمانده مورد نیاز است که نسبت به آن هم اصلاح دقیق‌تری خواهد داشت. حاج‌علی‌اکبری افزود: نمازگزاران علاقه‌مند هستند محیط نماز جمعه دوستانه باشد و مسؤولان عزیز هم چنین احساسی دارند و من می‌بینم که برخی از آنها در بین جمعیت حضور دارند. وی تصریح کرد: ان‌شاءالله هم فاصله‌ ظاهری و هم فاصله حقیقی بین مردم و مسؤولان  برداشته شود و راه نهضت را پرشورتر از همیشه و با قوت بیشتر ادامه دهیم. امام جمعه موقت تهران با بیان اینکه حدود ۹۰۰ نماز جمعه در سراسر کشور برگزار می‌شود، بر حضور پرشور مردم در نماز جمعه‌ تأکید کرد. به گزارش فارس، حاج‌علی‌اکبری با بیان اینکه بهمن امسال باید حماسی‌تر از همیشه برگزار شود، اظهار داشت: حضور مردم در صحنه، باطل‌السحر فتنه‌ها خواهد بود و ملت ایران، با حضور خود، همواره دشمنان را به خشم آورده است. وی ادامه داد: ماجرای خروج زبونانه نیروهای آمریکا از منطقه مسأله کمی نیست. البته مواظب سایر توطئه‌ها هستیم ولی اصل خروج آنها و بعد، حضور بزدلانه رئیس‌جمهور عجیب و غریب آمریکا در عراق و سخنی که از سر حسرت گفت مبنی بر اینکه بعد از این همه هزینه باید با ترس و وحشت به عراق بیایم، نشانه‌های مهمی است. وی ادامه داد: غرب آسیا به خاطر مقاومت ملت ایران به گورستان آرزوهای آمریکایی تبدیل شد و به لطف خدا، رژیم صهیونیستی در برابر ملت ما روزهای سختی را پشت‌سر می‌گذارد و نصاب شکست آنها به 2 روز رسیده است؛ این اتفاق کمی نیست. همچنین جبهه مقاومت به زنجیره طلایی مقاومت در منطقه تبدیل شده است؛ از حزب‌الله لبنان گرفته تا حشدالشعبی عراق و قوات‌الوطنی سوریه و انصارالله یمن و مقاومت مردمی در نیجریه و بحرین و ایستادگی مؤمنانه ملت مظلوم و سلحشور یمن، زنجیره طلایی و سلسله‌الذهب را در منطقه تشکیل داده است؛ اینها حاصل مقاومت است. امام‌جمعه موقت تهران با بیان اینکه ملت ایران در بخش‌های گوناگون در حال دریافت میوه‌های مقاومت است، تصریح کرد: باید بایستیم و مقاومت کنیم. بهمن امسال ان‌شاءالله بهمنی متفاوت و آکنده از دلبستگی و وفاداری ملت ایران در سایه‌سار نظام مقدس بر محور ولایت خواهد بود. بخش پایانی نخستین خطبه‌های نماز جمعه حجت‌الاسلام حاج‌علی‌اکبری، خطاب به مسؤولان کشور بود: «مسؤولان عزیز، با اعتماد به جوانان مؤمن و انقلابی، نسخه مقاومت را تکمیل و میدان را برای جوانان نخبه و مهیای خدمت آماده کنند. امیدواریم در روزهای سختی که جامعه به خاطر تحریم‌ها و دشواری‌های اقتصادی تجربه می‌کند، مسؤولان صبورانه و مهربانانه، مجاهدت را بیشتر کنند و توکل به خدا را افزایش دهند؛ همچنین  مهربانی‌شان با مردم را تقویت کنند. این امتحانی‌ است برای همه ما و امیدواریم همه در این امتحان موفق شوند».

نوید مومن:مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در یادداشتی که سه‌شنبه هفته گذشته در وبلاگ رسمی خود منتشر کرد، به نکات قابل تاملی درباره سازوکار مالی ویژه اروپا اشاره کرده است. «فدریکا موگرینی» در این‌باره می‌نویسد: «تلاش‌‌های اتحادیه اروپایی برای حفظ برجام یکی از مهم‌ترین مسائل سال 2018 بود که در سال جدید نیز ادامه خواهد داشت. چند دقیقه پس از خروج دولت ترامپ از برجام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، من از طرف دیگر کشورهایی که برای این توافق مذاکره کرده بودند، بر تصمیم جامعه بین‌المللی برای حفظ این توافق و اجرای آن تاکید کردم. با گذشت 2 سال و نیم از امضای توافق هسته‌ای با ایران، این توافق همچنان کار می‌کند و ماهیت صرفا غیرنظامی برنامه هسته‌ای ایران را تضمین کرده است».
مواضع اخیر مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در حالی اتخاذ شده است که او و دیگر سیاستمداران ارشد اروپایی پس از بارها تاخیر در اجرایی کردن سازوکار مالی ویژه اروپا و حتی ارائه آن به ایران، وعده داده بودند تا ابتدای سال 2019 میلادی این مکانیسم را اجرایی کنند. هم‌اکنون، پس از چندین بار بدعهدی، موگرینی از «تلاش»
- و نه «تعهد» و «تضمین»- مقامات اروپایی برای اجرای سازوکار مالی ویژه اروپا خبر می‌دهد! این به معنای عقبگرد رسمی و فاحش اتحادیه اروپایی در مقابل ایالات متحده آمریکا و اعلام رسمی ناتوانی آن در عمل به تعهدات برجامی خود است. نکته جالب توجه اینکه موگرینی در این‌باره منتی را نیز متوجه مسؤولان دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان کرده و از اینکه چند دقیقه پس از خروج ترامپ از برجام بر حفظ توافق هسته‌ای تاکید کرده است، ابراز خرسندی می‌کند(!) مواضع اخیر موگرینی نشان می‌دهد اتخاذ سیاست بازی با کلمات از سوی اروپا در قبال برجام و تاکتیک خرید زمان از سوی تروئیکای اروپا در راستای اعمال فشارهای اقتصادی بیشتر آمریکا بر ملت ایران و متعاقبا کسب امتیازات بیشتر از ایران، همچنان ادامه دارد. موگرینی شهریورماه امسال در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک اظهار کرده بود: «سازوکار پیشنهادی 5 عضو باقیمانده در توافق برجام برای تسهیل تجارت با ایران احتمالا قبل از ماه نوامبر [آبان‌ماه] اجرایی خواهد شد.
آنچه درباره آن مطمئن هستیم، این است که این سازوکار ایالات‌متحده و سایر جهانیان را از میزان استقلال مالی اروپا شگفت‌زده خواهد کرد!».
در این میان بسیاری از دیپلمات‌ها و مسؤولان دستگاه دیپلماسی کشورمان روی صحبت و وعده موگرینی حساب ویژه‌ای باز کردند. آنچه مسلم است اینکه بستر‌‌سازی وزارت امور خارجه در این‌باره غیر قابل توجیه بوده و هست! دستگاه دیپلماسی ما ضمن مصالحه با تروئیکای اروپا و عدم بازخواست از آنها بر سر تاخیرهای مکرر و هدفمند درباره اجرای سازوکار مالی ویژه اروپا، میان «رویکرد سیاسی» و «رویکرد عملی» اتحادیه اروپایی بر سر این موضوع تفکیک قائل شد. این بدترین خطایی بود که وزارت امور خارجه به صورت عامدانه [یا غیرعامدانه] مرتکب آن شد. زمانی که تروئیکای اروپا عدم عزم راسخ دستگاه دیپلماسی کشورمان را در مواجهه با خود درک کرد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، بازی برجامی خود در زمین ایالات‌متحده را از سر گرفت! همان‌گونه که موگرینی می‌گوید، این بازی دولت ترامپ را نیز شگفت‌زده کرده است! ترامپ هرگز تصور نمی‌کرد اروپا در زمینه مقابله با ایران، دفرمه کردن برجام و خرید زمان در راستای اثرگذاری تحریم‌های ثانویه آمریکا علیه ایران تا این اندازه با کاخ سفید همراه باشد!
امروز موگرینی قاطعانه از توافق هسته‌ای با ایران دفاع می‌کند! او معتقد است برجام (آن هم به صورت یکطرفه) به توافقی برای محدود‌‌سازی فعالیت هسته‌ای ایران تبدیل شده است. در مقابل تعهداتی که کشورمان همچنان در قبال حفظ توافق هسته‌ای صورت می‌دهد، مقامات اروپایی «قول» داده‌‌اند «تلاش» خود را در سال جدید میلادی بر سر ایجاد سازوکار مالی بسیار حداقلی اروپا ادامه دهند! آیا می‌توان چنین معامله‌ای را پایاپای و عادلانه دانست؟! بهتر بود خانم موگرینی در یادداشت خود، اشاره‌ای نیز به مذاکرات مخفیانه «ژان ایو لودریان»، وزیر خارجه فرانسه با «مایک پمپئو» و مقامات وزارت خارجه آمریکا بر سر برجام می‌کرد. این مذاکرات از اردیبهشت‌ماه امسال میان وزیر خارجه فرانسه (به نمایندگی از اتحادیه اروپایی) و مقامات کاخ سفید دنبال می‌شود و محصول و خروجی آن، تاخیر‌‌های پی در پی اروپاییان در ارائه و اجرای سازوکار ویژه مالی آنها در قبال توافق هسته‌ای با ایران است. این روند سال 2019 میلادی نیز ادامه خواهد داشت.
نکته قبل تامل ماجرا اینجاست که سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در مواضع خود اعلام می‌کند ما روی برجام اروپایی حسابی نکرده‌‌‌‌‌ایم و سرنوشت خود را به آن گره نزده‌ایم! سوال اصلی این است: اگر واقعا اینچنین است، مصالحه با تروئیکای اروپا و سکوت وزارت امور خارجه در برابر عهدشکنی آشکار موگرینی و دیگر مقامات اروپایی در قبال ارائه و اجرایی کردن سازوکار مالی ویژه اروپا چه معنایی دارد؟ در هر حال، اظهارات موگرینی برای کسانی که تا «ابد» به دنبال وعده‌‌های سراب‌گونه اروپای واحد در قبال حفظ برجام می‌دوند، نوعی قوت قلب محسوب می‌شود(!) قوت قلبی که در آینده نیز از سوی مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی و دیگر مقامات این مجموعه به آنها داده خواهد شد!