|
تنش سیاسی در ایالات متحده با اعلام نامزدی سندرز ضد ترامپ بالا میگیرد
بازار داغ تئاتر خیابانی در آمریکا
گروه بینالملل: «برنی سندرز» هم نامزد انتخابات ریاستجمهوری آمریکا شد. سناتور سندرز که مواضعی ضد ترامپ دارد، از جمله نمایندگانی است که به انتقادات صریح خود علیه رئیسجمهور آمریکا شهرت دارد. در حالی شاهد صفکشی سیاستمداران آمریکایی در مقابل دونالد ترامپ هستیم که بحران سیاست داخلی در آمریکا به تصمیمات آنی ترامپ گره خورده و شرایط در این کشور بر خلاف آنچه ماشین تبلیغاتی ایالات متحده سعی در نمایش آن دارد، چندان هم با ثبات نیست. آمریکاییها با افزایش روزافزون خشونتهای نژادی و استفاده از موادمخدر روبهرو هستند و ساکنان مرزهای جنوبی این کشور هم چالشی جدی را بهخاطر ماجراجویی ترامپ در ساخت دیوار مرزی با مکزیک تجربه میکنند. در حال حاضر ترامپ به نمادی علیه نظم سنتی آمریکا تبدیل شده که در حال برملا کردن پشتپرده سیاستهای آمریکا طی سالهای پس از جنگ دوم جهانی است که با ایجاد نهادهایی چون ناتو، بانک جهانی و سازمان بینالمللی پول در تلاش بود سیطره اقتصادی و نظامی خود بر جهان را حفظ کند. ترامپ میداند هژمونی دلار رو به افول است و تا یک دهه آینده این ارز در مقابل رقبای خود عملا قافیه را باخته است، به همین جهت ترامپ و هیات حاکمه آمریکا در تلاشند هر چه در توان دارند در مقابله با یورو، ین و دیگر ارزهای بینالمللی به کار گیرند. ارسال به دوستان
ویشهگراد، هولوکاست دیپلماسی نتانیاهو
گروه بینالملل: لغو کنفرانس ویشهگراد در قدس اشغالی، تلاشهای بنیامین نتانیاهو برای استفاده ابزاری از آن جهت تقویت روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای اروپایی و نیز اعتبار بخشیدن به خود در آستانه انتخابات این رژیم را با شکست مواجه کرد. لهستانیها پس از مواضع اسرائیل و متهم کردن لهستانیها به همکاری با نازیها در آنچه هولوکاست (سوزاندن یهودیان در جنگ دوم جهانی) نامیده میشود، به این نشست نرفتند که در نهایت باعث لغو آن شد. ارسال به دوستان
ترامپ هویتسازی جدید طالبان را تسریع میکند
افغانستان، باتلاق دوم آمریکا
فداحسین مالکی*: شروع مذاکرات ایالات متحده آمریکا با طالبان بیش از آنکه بیانگر موضع قوی این کشور باشد، سردرگمی راهبردی و همچنین شکست سیاستهای واشنگتن در افغانستان را نشان خواهد داد. اگر چه آمریکاییها اکنون دلیل مذاکره با طالبان را بهبود وضعیت امنیتی افغانستان، پایان فعالیتهای تروریستی و همچنین کاهش هزینههای نظامی خود اعلام کردهاند اما با نگاهی به این ادعاها، تهی بودن آنان از واقعیت نمایان میشود. واشنگتن بر این امر تاکید کرد که در 18 سال گذشته درگیر یک جنگ سخت با تروریسم در افغانستان بوده اما اگر این استدلال صحت داشته باشد باید حداقل یک نتیجه و خروجی مثبت از آن حاصل میشد؛ درست است که براساس مصوبه سازمان ملل، مسؤولیت مبارزه با تروریسم در افغانستان از سال 2001 به آمریکا محول شد اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاده است و در کنار پایگاههای آمریکا، طالبان براحتی عملیاتهای خود را انجام میداد و افغانستان در این دوره شاهد شدیدترین درگیریها و جنگ داخلی بوده است. بنابراین به این نتیجه خواهیم رسید که واشنگتن اراده جنگ با طالبان را نداشت و فقط از مجوز سازمان ملل برای مشروعیت بخشی به حضور نظامی خود در منطقه استفاده کرد. افغانستان به لحاظ ژئوپلیتیکی از اهمیت ویژه برخوردار است و حضور آمریکا در آن به مثابه فشار به روسیه، چین، جمهوری اسلامی ایران و حتی پاکستان خواهد بود، یعنی مولفههای ژئوپلیتیکی در بطن سیاست آمریکا قرار دارد نه ادعاهای امنیتی. علاوه بر این، آمریکاییها اکنون بر هزینههای چند هزار میلیاردی در افغانستان تاکید میکنند اما این هزینهها نه برای مردم و دولت افغانستان بلکه برای بلندپروازیهای کاخ سفید در منطقه بوده است. آمریکاییها هزینه سنگینی در بخش ساخت پایگاههای نظامی، امنیتی و جاسوسی انجام دادهاند و همچنین حقوقهای سرسامآوری برای سربازان خود در افغانستان تخصیص دادهاند. براساس برآوردها، اگر به صورت ماهانه حقوق 200 دلاری به یک سرباز یا افسر افغانستانی داده باشند نزدیک به 10 تا 15 هزار دلار حقوق ماهانه به افسران و سربازان خود دادهاند. در حالی که به نهادهای بینالمللی و کشورهای جهان اعلام میکنند آنها در افغانستان هزینههای سنگینی متحمل شدهاند. همچنین آمریکاییها برای تجهیز ارتش افغانستان اقدام قابل توجهی انجام ندادهاند، در حالی که به لحاظ تجهیزاتی طالبان از ارتش افغانستان مجهزتر بود و بخش بزرگی از تلفات روزانه ارتش نیز به این مساله بازمیگردد. بنابراین در ورای ادعاهای آمریکا برای شروع مذاکره با طالبان دلایل دیگری وجود دارد و واشنگتن در عمل چارهای جز مذاکره با طالبان ندارد و اگر به صورت عاقلانه با وضعیت جدید و معادلات تازه قدرت و سیاست برخورد نکنند افغانستان به باتلاق دوم آمریکاییها تبدیل خواهد شد. تیم جدید کاخ سفید به این نتیجه رسیده با تداوم وضعیت فعلی آمریکا نمیتواند به حضور نظامی خود در افغانستان ادامه دهد و احتمال اینکه واشنگتن در افغانستان همچون سوریه و بویژه عراق دچار شکست شود وجود دارد. به عبارت دیگر آمریکا برای تداوم حضور خود در افغانستان چارهای جز مذاکره با طالبان و قبول واقعیتهای موجود ندارد. همچنین برای آمریکاییها مهم نیست در افغانستان دولت قانونی منطبق با قانون اساسی و رای اعتماد مردم وجود داشته باشد یا خیر، اولویت آنها تنها در تداوم حضور نظامی خود خلاصه میشود، بنابراین موضوع مذاکره با طالبان را در دستور کار قرار دادند و بنا بر اطلاعات موثق چند بار به طالبان پیشنهاد مذاکره داده بودند اما آنها قبول نکردند و در چند نشست گذشته نیز طالبان هیاتهای بسیار ضعیف و دونپایهای را به این مذاکرات اعزام کرد؛ درحالی که در اجلاس صلح افغانستان در مسکو، طالبان قویترین هیات خود را به روسیه فرستاد. به لحاظ نشانهشناسی، طالبان با این اقدام خود چند پیام را به آمریکاییها، مردم افغانستان و حتی کشورهایی همچون روسیه مخابره کرد. آنها به آمریکاییها اعلام کردند هیچ اعتمادی به واشنگتن ندارند و تنها با خروج کامل نظامیان آمریکایی از افغانستان حاضر به مذاکره جدی با واشنگتن خواهند بود. همچنین طالبان با حضور در اجلاس مسکو که با مشارکت گسترده رهبران و اعضای هیات احزاب سیاسی افغانستان به رهبری «حامد کرزی» رئیسجمهور سابق افغانستان و بدون حضور دولت این کشور برگزار شد، این پیام را منتقل کرد که آماده مذاکره با مردم، سیاسیون و رهبران جهادی است اما همچنان با دولت افغانستان حاضر به مذاکره نیست. طالبان براساس خوانشهای جدید و استراتژیهای نوین خود به این نتیجه رسیده است که باید به نوعی با مردم افغانستان کنار بیاید و نگرش صرف نظامی گذشته را کنار بگذارد. جامعه افغانستان جامعه متکثری است و اجلاس مسکو نیز این واقعیت را بخوبی نشان داد. برای نمونه ما شاهد حضور چهرههای مختلف قومی و مذهبی افغانستان همچون «یونس قانونی» رهبر حزب افغانستان نوین به عنوان یکی از نمایندههای قوم تاجیک، همچنین «محمد محقق» رهبر حزب وحدت مردم افغانستان به عنوان نماینده هزارههای شیعه، «حنیف اتمر» از چهرههای شاخص پشتون و... بودیم؛ این نشان میدهد طالبان اصل تکثر و تنوع در جامعه افغانستان و تعامل با این تفاوتها را پذیرفته است و حتی اکنون خبرهایی مبنی بر تشکیل اجلاس «بین افغانی» شنیده میشود. اجلاسی که قرار است تمام گروههای قومی و مذهبی این کشور را گرد هم آورد و جمهوری اسلامی ایران نیز از این ایده حمایت میکند. به طور کلی و در یک نگاه همهجانبه، آمریکاییها نهتنها قابلیت درک واقعیتهای جامعه افغانستان و پیچیدگیهای ژئوپلیتیکی این منطقه را ندارد بلکه اشتباه استراتژیک آنها از آنجا شروع شد که وارد حیاط خلوت روسیه، ایران و چین شدند و اکنون در مخمصهای قرار گرفتهاند که احتمال شکست کامل آنان را به حداکثر رسانده است. ارسال به دوستان
چرایی کارشکنی آمریکا برای آزادسازی التنف
گروه بینالملل: مشاور رسانهای و سیاسی رئیسجمهوری سوریه اعلام کرد نیروهای آمریکایی مستقر در گذرگاه التنف در عملیات آزادسازی این منطقه کارشکنی میکنند. بثینه شعبان، روز گذشته در جریان سخنرانی در نشست بینالمللی «والدای» در مسکو، تصریح کرد نیروهای آمریکایی در التنف با حمایت از تروریستها در منطقه اجازه نمیدهند ارتش سوریه این مناطق را آزاد کند. التنف منطقهای در مثلث مرزی بین اردن، سوریه و عراق است که مهمترین پایگاه نیروهای متجاوز آمریکایی در سوریه- از مجموع 19 پایگاه- در آن قرار دارد. بهرغم اعلام خروج نیروهای آمریکایی از سوی دونالد ترامپ در 19 دسامبر 2018، اظهارات مقامهای آمریکایی نشان میدهد این کشور برای خارج کردن تجهیزات نظامی و 200 نیروی خود از پایگاه التنف، نگرانیها و خواستههای رژیم صهیونیستی را در نظر میگیرد و از اینرو، سرنوشت این پایگاه مبهم است. ولی بحث و جدلها درباره سرنوشت التنف و اینکه باید با التنف چه کاری انجام داد، اهداف آمریکا در سوریه را افشا میکند که از اصل شعار «شکست 100 درصدی داعش» فراتر رفته و تمایل ترامپ برای خروج از این کشور بحرانزده منطقه را به چالش کشیده است. آرون استین، مدیر برنامه خاورمیانه در مؤسسه تحقیقات سیاست خارجی در فیلادلفیا در اینباره گفته است: مساله به طور کلی به ترامپ بستگی دارد. او به نیروهای آمریکایی دستور داد از سوریه خارج شوند. تلاشهایی برای کاهش نیرو و تلقی کردن التنف به عنوان بخشی جدا از شمال شرق سوریه انجام شده اما هنوز مشخص نیست آیا این اقدام ترامپ را متقاعد خواهد کرد یا خیر. یک دیپلمات ارشد آمریکایی نیز با اشاره به محتوای مذاکرات محرمانه بین واشنگتن و تلآویو، میگوید نتانیاهو به ترامپ اصرار میکرد نظامیان آمریکایی را در التنف نگه دارد و از اهمیت این مسأله میگفت و ترامپ نیز با توجه زیاد به بهانههای او گوش میداد. به گفته برخی مقامات ارشد اسرائیلی، نتانیاهو بارها از آمریکا درخواست کرده نیروهایش را در التنف حفظ کند. این مقامات اسرائیلی مدعی هستند حتی اگر نیروهای آمریکایی اقدامات زیادی انجام ندهند، صرفاً حضور آنها به عنوان یک عامل بازدارنده در مقابل ایران عمل خواهد کرد. این درخواستهای اسرائیل در اظهارنظرهای آمریکاییها نمایان شده است، آن هم زمانی که استراتژی خروج تمام نیروها از سوریه به خروج بخشی از آنها از شمال شرق این کشور تغییر یافته است. بخش اعظم نیروهای آمریکایی در شمالشرق سوریه مستقر شدهاند و تنها حدود ۲۰۰ نفر از آنها در التنف حضور دارند. جان بولتون، مشاور امنیت ملی کاخ سفید نیز طی سفری که چندی پیش به آنکارا داشت، یادداشتی 5بندی و غیرالزامآور درباره خروج نظامیان آمریکایی از سوریه به طرف ترکیهای داده بود که یکی از بندهای آن میگفت نظامیان آمریکایی پایگاه التنف را ترک نمیکنند تا مانعی در برابر نیروهای ایرانی باشند. در واقع، شواهد و قرائن خود بخوبی نشان میدهد آمریکا به دلیل برخورداری از موقعیت جغرافیایی و نظامی بسیار مهم، در مدت مد نظر از التنف عقبنشینی نخواهد کرد، زیرا این پایگاه در نقطه برخورد مرزهای سوریه، اردن و عراق قرار دارد و بر بخشهای مهمی از راههای البادیه مشرف است و مهمتر از آن، این پایگاه مانند دروازهای برای منطقه البادیه است و راه ارتباطی عراق و سوریه را قطع میکند و پشتوانه منطقهای مهمی به شمار میرود و تنها راه خشکی است که به تهران مرتبط است و با گذر از بغداد به دمشق و بیروت منتهی میشود و چندین پایگاه نظامی نیز در این نوار از مرزهای اردن تا الرقه امتداد یافته است، همچنین این منطقه دارای منابع انرژی نیز است. نکته دیگر اینکه آمریکا و متحدانش از پایگاه نظامی التنف برای آموزش معارضان سوری که مدعی مبارزه با داعش هستند، استفاده میکنند. مجموع این شرایط سبب شد آمریکا و متحدانش نهتنها بر در اختیار داشتن کنترل گذرگاه التنف تاکید کنند بلکه حتی علیه ارتش سوریه نیز در این منطقه وارد جنگ شدهاند. در همین راستا، سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه روز دوشنبه در نشست مشترک خبری با یوسف بن علوی، همتای عمانیاش در مسکو گفت: «پایگاههای نظامی آمریکا و تامین سلاح برای کردها، ترکیه را نگران کرده است. آمریکاییها تروریستها را در منطقه التنف آموزش میدهند». ارسال به دوستان
چهارگوشه
هشدار عمرانخان به هند ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|