میکائیل دیانی: سه‌شنبه 20 فروردین: دوشنبه‌شب خوزستان لحظات پرالتهابی را پشت‌سر گذاشت؛ در غرب رودخانه کرخه عملیات مهندسی قرارگاه خاتم برای انفجار 6 نقطه از جمله بخش‌‌های دیگری از داکت مرزی هورالعظیم به انجام رسید تا آب به سمت دشت‌‌های مرزی هدایت شود، انفجارهایی که سه‌شنبه نیز ادامه داشت. از سویی دوشنبه‌شب در داخل اهواز هم مشکلاتی به‌وجود آمد؛ آب کارون در اهواز بالاتر آمده بود و بعضی مناطق حاشیه‌ای اهواز از جمله پست برق خوزستان را آب در بر گرفت که به همت مهندسی قرارگاه خاتم، نیروهای جهادی و شرکت برق، دور تا دور پست برق اهواز سیل‌بند زده شد. سیل‌بند زرکان رودخانه کارون در شهر اهواز نیز شکست که تا صبح بچه‌‌های جهادی توانستند آن را مهار کنند. دیروز صبح زود به سمت «کوت امیر»، «کوت عبدالله» و «کوت سیدصالح» حرکت کردیم. وضعیت از روزهای قبل بهتر شده بود و ارتش در حال ساخت پل مهندسی روی آب برای تردد راحت‌‌‌‌‌‌تر ساکنان این مناطق بود. از آنجا به سمت سوسنگرد رفتیم که آب با وجود انتقال مسیرهایی که به کمک سیل‌بندها و انفجارهای قرارگاه کربلا و خاتم انجام شده باز هم به مرز سوسنگرد رسیده است. سیل‌بندهای داخلی شهر هم جواب نمی‌دهد. «علی» که 18 سال سن دارد می‌گوید: از 3 شب پیش در حال سنگرسازی دور تا دور سوسنگرد‌‌ هستند اما کمتر افرادی سوسنگرد را تخلیه کرده‌اند.
کمی آن طرف‌‌‌‌‌‌تر در هویزه اما وضعیت آرام‌‌‌‌‌‌تر بود؛ نیروی دریایی سپاه و هلال‌احمر با کمک دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور یک کمپ و یک بیمارستان صحرایی در یادمان هویزه زده‌‌اند که مصدومان و مجروحان سیل‌زده را آنجا مداوا می‌کنند. همچنین حدود 300 نفر از ساکنان روستاهای سیل‌زده نزدیک این کمپ اسکان داده شده‌اند.
از هویزه به سمت حمیدیه می‌رویم. در پادگان شهید غلامی نیز بخشی از سیل‌زدگان اسکان داده شده‌اند. سردار سلامی، همزمان با استاندار از این پادگان بازدید می‌کند و همانجا جلسه‌ای می‌گذارند. سردار سلامی از جزئیات عملیات‌‌های سپاه می‌گوید و استاندار از وضعیت رودخانه‌‌های کارون و کرخه و سدهای دز و کرخه! «خطر کارون برای اهواز جدی نیست اما کرخه: نگران‌کننده است»؛ این را استاندار می‌گوید و می‌افزاید: «البته خروجی سد کرخه را کاهش داده‌‌‌‌‌ایم و این باعث آرام شدن سد می‌شود». صحبت‌‌های استاندار البته در حالی است که خبر بارندگی‌‌های چند روز آینده از سوی هواشناسی وضعیت را دوباره نگران‌کننده می‌کند.
اگرچه ستاد بحران بارها اعلام کرده شهرهای تحت تاثیر سیل از جمله حمیدیه، رفیع، سوسنگرد، بستان، کارون، شیبان و روستاهای تابعه‌شان باید تخلیه شوند اما مردم شهر حمیدیه همچنان در حال سیل‌بند زدن هستند. با آنها صحبت می‌کنم؛ «سعید» می‌گوید: ما می‌توانیم جلوی آب را بگیریم؛ فقط باید به ما بیل و گونی و خاک و کامیون و بیل مکانیکی بدهند. او می‌گوید: دولت هشدار می‌دهد تخلیه کنیم اما ما نمی‌توانیم خانه و زندگی‌مان را رها کنیم.
استدلال بخش زیادی از مردمی که تاکنون درگیر سیل بوده‌‌اند همین است اما این کار فقط شرایط امدادرسانی را سخت کرده است. در روزهای گذشته در بسیاری از بخش‌‌های اعلام شده مردم می‌توانستند با کمک نهادهای امدادی و از طریق جاده‌ها از مناطق خطر خارج شوند اما ممانعت آنها و بی‌توجهی به توصیه‌‌های کارشناسی باعث شده کم‌کم همه مناطق را آب بگیرد و حالا عملیات امداد و نجات از طریق وسایل آبی و با کندی و زحمت بیشتر اتفاق می‌افتد.
 همراهی نکردن گروه‌هایی از مردم باعث می‌شود فرصت انتقال از طریق جاده و خروج راحت از مناطق سیل‌زده جای خودش را به حمل‌ونقل سخت و استفاده از قایق‌ها بدهد. افرادی که می‌توانند از طریق جاده‌ها از مناطق سیل‌زده خارج ‌شوند با عدم همراهی، این خروج را به بعد از آبگرفتگی موکول می‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود تخلیه آسان که با وسایل نقلیه و از طریق جاده می‌تواند اتفاق بیفتد، جایش را با شرایط سخت عوض کند و انتقال کند ‌شود.
از کنار کرخه به سمت پادگان شهید غلامی می‌رویم، بخشی از مردم آنجا مستقر شده‌‌‌اند. بچه‌‌های انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه آزاد اهواز کودکان را در حسینیه جمع کرده‌‌‌‌اند، پسرهای‌شان با پسرها مسابقات دارت و کشتی و بولینگ و... بازی می‌کنند و دخترها با کودکان دختر حمیدیه‌‌‌ای، نقاشی و سرود کار می‌کنند. کودکان انگار نه انگار که درگیر سیل باشند در شادی کودکانه خود غرقند.
وزیر کشور نیز گفته است: «مصوب کردیم افرادی که می‌توانند، 4-3 ماه خانه اجاره کنند، دولت اجاره‌بها را پرداخت می‌کند. همچنین کسانی که مکان مناسب و منزل دارند، در اختیار مردم سیل‌زده قرار دهند تا در جای مطمئنی زندگی کنند. در غیر این صورت باید امکانات سرمایشی و رفاهی در چادرها ایجاد شود». این خبر شاید برای آنهایی که نخواهند به کمپ‌ها بروند نیز تشویق‌کننده باشد تا از مناطق خطرناک درون سیل خارج شوند. تیپ 392 زرهی ارتش بیش از 2000 نفر از سیل‌زدگان را در منازل سازمانی، سالن‌های ورزشی، مسجد و سوله‌های پادگان اسکان داده و خدمات بهداشتی و درمانی نیز به آنها ارائه می‌دهد. همچنین بلوک‌‌های بتنی سیل‌بند ارتش از پادگان دزفول به سمت مناطق جنوبی کرخه و کارون آمده و چیده شده است.
از پادگان شهید غلامی به سمت پادگان ثامن‌الائمه می‌رویم که یکی از محل‌‌های تجمع گسترده سیل‌زدگان است. تا شب گذشته ثامن‌الائمه و دیگر پادگان‌‌های راهیان نور، بیش از 10 هزار نفر را پناه داده‌‌اند و این روند رو به رشد است. آنچه بیش از همه در پادگان ثامن‌الائمه به چشم می‌آید خدمات پزشکی و فرهنگی گروه‌‌های جهادی است که کار درمان افراد و سرگرمی و تفریح کودکان را بر عهده دارند. خانم «شمس‌آبادی» که مشاور آموزش‌وپرورش خوزستان است و حالا در قالب تیم‌‌های جهادی برای فعالیت فرهنگی به ثامن‌الائمه آمده است، می‌گوید این کودکان بشدت به آنها وابسته شده‌‌‌‌اند، به حدی که مریم دختر 8 ساله حمیدیه‌ای از 3 روز پیش که او به این پادگان آمده از کنار او تکان نمی‌خورد. اما بچه‌ها و بیشتر از آنها مادرها در کمپ شهید غلامی، هویزه و پادگان ثامن‌الائمه دغدغه مدرسه بچه‌های‌شان را دارند. مادر «علی» که کلاس هشتم است، می‌گوید: چند روز از باز شدن مدرسه‌ها گذشته و ما هنوز نمی‌دانیم تکلیف درس و مشق بچه‌ها چیست. اینجا هم هنوز آموزش‌وپرورش سامانه‌ای را برای آموزش بچه‌ها در نظر نگرفته، در حالی که یک ماه و نیم دیگر بچه‌ها باید امتحان بدهند». از پادگان بیرون می‌آییم. ساعت 3 بعدازظهر است، خبر شکستن سیل‌بند عین ‌دو منطقه حاشیه‌ای اهواز منتشر شده است و می‌رویم تا ببینیم چه شده است. وضعیت اصلا خوب نیست، عین‌ دو حدود 30 هزار نفر جمعیت دارد و حالا همه خانه‌هایش زیر آب رفته است. «محمد» گوشه دیوار تا کمر در آب ایستاده و ناراحت است. می‌گوید: «دیشب من یکی از نگهبانان کشیک سیل‌بند بودم، صبح تا ساعت 8 همه چیز خوب بود که به یکباره سیل‌بند توان خود را از دست داد و آب وارد منطقه شد. از 2 روز پیش به مردم می‌گوییم منطقه را تخلیه کنید که گوش نمی‌دهند، بعضی رفته‌‌اند و بیشترشان مانده‌اند، حالا همه خانه‌ها را آب گرفته و دیگر با ماشین نمی‌توانند از منطقه خارج شوند».
اتفاقاتی که در خوزستان در حال وقوع است غیرقابل توصیف است؛ اتحاد مردم، گروه‌‌های جهادی و بسیجی و تلاش نیروهای امدادی هلال احمر، سپاه و ارتش تصاویر بی‌نظیری را به نمایش می‌گذارد؛ تصاویری که باعث شده است این مهم فراموش شود که این روزها در خوزستان بزرگ‌ترین عملیات امداد و نجات تاریخ کشور در حال وقوع است و به موجب آن بیش از 600 هزار سیل‌زده در حال نجاتند. وسعت این کار آنقدر زیاد است که وزارت کشور 5 استان تهران، البرز، اصفهان، فارس و کرمان را به عنوان استان‌هاى معین استان خوزستان اعلام کرده و فرمانده کل سپاه 8 سپاه استانی شامل تهران، کرمان، چهارمحال‌وبختیاری، هرمزگان، مرکزی، بوشهر، یزد و فارس را با تمام تجهیزات و امکانات درگیر امدادرسانی کرده است.
ساعت 7 است که به اهواز می‌رسیم، شهر بشدت بوی نامطبوعی دارد، فاضلاب مناطق کیانپارس، پردیس، زند و لشکرآباد بیرون زده و آب خیابان‌ها را پر کرده است...

ساحل عباسی: سال 98 آغازی متفاوت از سال‌های گذشته داشت، بارش باران به عنوان موهبت الهی هر چند در کشوری با جغرافیای خشک و کم‌بارش چون ایران جای شکر‌گزاری دارد اما در نبود آمادگی‌های لازم در مواجهه و بهره‌برداری از نعمت نزولات آسمانی، به بحرانی تبدیل شد که همچنان شاهد تبعات و خسارت‌های آن در بخش‌های وسیعی از کشور هستیم. استان‌های بزرگی چون فارس، لرستان، گلستان، خوزستان، کردستان و کرمانشاه در روزهای گذشته درگیر سیل بوده‌اند به صورتی که بسیاری از هموطنان ناچار به ترک خانه و زندگی و از دست دادن بخش بزرگی از زندگی، دام‌ها و زمین‌های زراعی خود شده‌اند. به طور قطع در این شرایط که «بحران» نامیده می‌شود حضور نیروهای مردمی در کنار نیروهای جهادی تا حد زیادی توانست خلأ حضور دستگاه‌های متولی و برخی تعلل‌ها و کمبود‌های سازمانی را در روزهای اولیه جبران کند، هر چند این خلأ همچنان در برخی موارد  باقی است!  نمایندگان 3 استان درگیر در بحران سیل که بیشترین خسارت‌ها به آنها وارد شده است در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» به تشریح چگونگی عملکرد نیروهای مردمی و گروه‌های جهادی در شرایط کنونی و همچنین تحلیل آخرین وضعیت مناطق سیل‌زده پرداخته‌اند.
 

عملکرد دولت قابل دفاع نیست
  غلامرضا شرفی، نماینده مردم آبادان در مجلس بر این باور است که  آنچه به عنوان جلوه‌هایی از رشد فکری و تعالی فرهنگ دینی در رفتار مردمی وگروه‌های جهادی می‌توان عنوان کرد گذشتن از تعطیلات عید و حضور در شرایطی بود که حتی بیم خطر جانی را برای نیروهای امدادی به دنبال داشت اما بسیاری از نیروهای جهادی، نظامی و انتظامی کشور با حداکثر توان خود و استفاده از ابزارهایی که در اختیار داشتند به صورت شبانه‌روزی خواب را بر خود حرام کرده و با درک وضعیت فوق‌العاده‌ای که در استان‌های درگیر سیل ایجاد شده بود به حل بخشی از مشکلات مردم پرداختند.  به گفته شرفی، مردم با دست خالی و با به صحنه آوردن تمام ابزارهای خود خلوص نیت‌شان را به صورت کامل نشان دادند که در عرصه‌های مختلف تا پای جان حاضر می‌شوند، آن هم در ایام تعطیلات نوروز که بودن در کنار خانواده بسیار حائز اهمیت است. وی با اشاره به حیرت مدیران از عملکرد‌های جهادی در کمک به سیل‌زدگان گفت: به طور قطع در سیل اخیر بسیاری از مدیران از نزدیک با نیت مخلصانه گروه‌های جهادی آشنا شدند و خود شاهد خلق لحظه‌هایی توسط نیروهای جهادی بودند. همه آنچه نماد عزت و اخلاص در کمک‌های گروه‌های جهادی و نظامی کشور بود برگرفته از بصیرتی است که مردم بدان رسیده‌اند و  در مواقع خطیر از خود به نمایش می‌گذارند. وی در انتقاد از عملکرد نامطلوب دولت بیان داشت: با آنکه خوشبختانه مردم و نیروهای جهادی در ایام خطیر با احساس مسؤولیت با قدرت در صحنه کمک‌رسانی حاضر می‌شوند اما نمی‌توان پذیرفت که دولت با خیال راحت به واسطه اینکه نیروهای مردمی و کمک‌رسان جهادی به صورت خودجوش در صحنه حاضر هستند عملکرد قابل توجهی از خود به جای نگذارد و در عرصه کمک‌رسانی براساس وظایف خود بدرستی عمل نکند. بی‌شک هیچ یک از خلأهای مدیریتی در سیل اخیر پذیرفتنی نیست، چرا که انتظار می‌رود دولت نسبت به رعایت اصول ساخت و سازها و مهندسی حساس باشد. متاسفانه برخی سازمان‌های دولتی در بحران سیل امسال ضعیف حاضر شدند و آنچه بیش از همه در معرض عموم مردم قرار داشت حرکت‌های خودجوشی بود که از ناحیه مردم و گروه‌های جهادی صورت داده می‌شد، با آنکه حجم سیل برای هر کشور یا دستگاه‌های دولتی زیاد بود اما براساس هشدارهای هواشناسی انتظار می‌رفت دولت قبل از ایجاد بحران پای کار باشد.
 

نیاز به فعالیت‌های جهادی
به گفته محمد بیرانوندی، نماینده مردم خرم‌آباد و چگنی در مجلس، وسعت بحران به حدی بود که نیاز به حضور گروه‌های ثانویه‌ای چون نیروهای مردمی و جهادی را دوچندان کرده بود. حجم بالای کار و نیاز فوری به خدمات امدادی و حمایت‌های چندجانبه از مردم نیز بر دامنه و وسعت مشکلات افزوده بود. قطعا در استان پهناوری چون لرستان که سیل در گستره جغرافیایی بزرگی خانمان‌برانداز شده بود نیاز به حمایت‌های وسیعی وجود داشت، این بحران از پلدختر تا معمولان و نزدیکی‌های کوهدشت و مناطق دیگری که با تهدید سیل و خسارت‌هایش مواجه بود دامنه فعالیت‌های جهادی را افزایش داد. من در آن ایام شاهد درخواست‌های متنوع و نیازهای متعددی از مردم سیل‌زده بودم که خوشبختانه با حضور بموقع و اثرگذار نیروهای جهادی اعم از ارتش، سپاه، نیروهای نظامی و انتظامی و نیروهای جهادی در قالب گروه‌های حوزه‌های علمیه و بسیج رفع و رجوع شد. بنابر اظهارات نماینده مردم خرم‌آباد، به طور قطع در صورت حضور نداشتن نیروهای جهادی بسیاری از کارها بر زمین می‌ماند و با حجم بزرگی از خسارت‌ها اعم از مادی یا روحی و روانی مردم منطقه مواجه بودیم. انتظار می‌رود حمایت‌های مادی و معنوی و تلاش‌های جهادگونه تا پایان بحران و سکنی گزیدن مردم ادامه یابد، چرا که متاسفانه برخی شهروندان استان لرستان حتی جایی برای برپایی چادر ندارند! پر واضح است که مردم از سیل خسارات بسیاری دیده‌اند و همچنان از نیروهای مسلح و جهادی انتظار حمایت دارند.
 

با اخلاص پای کار آمده‌اند
همچنین اسدالله قره‌خانی الوستانی، نماینده مردم علی‌آباد کتول در در مجلس اظهار داشت: سیل اتفاق ناخواسته‌ای بود که یک بار دیگر حادثه‌خیز بودن کشور را نشان داد، با آنکه ایران در سال‌های گذشته از خشکسالی رنج می‌برد و انتظار ترسالی را داشتیم اما نبود مدیریت واحد و توجه نداشتن به هشدارهای هواشناسی، ایام نوروز را به کام ایرانیان تلخ کرد. اما آنچه در کنار تلخی‌های حادثه، دیدنی و غرورآفرین بود حضور همه مردم و استفاده از همه ظرفیت‌های نظام و پای کار بودن نیروی مسلح اعم از سپاه، بسیج، ارتش و نیروهای انتظامی، هوانیروز و نیروی دریایی بود که نشان از عظمت روح ایرانی و بصیرت آنها در حضور بموقع و حمایت از سرزمین خود در مواقع بحرانی دارد.  وی افزود: انتظار می‌رفت دولت قبل از حادثه با لایروبی رودخانه‌ها و توجه به اصول توان عبوری آب، شیب مورد نیاز بارش‌های زیاد و اختلاف سطح با دریا از بارش باران بهره‌برداری کند اما توجه نداشتن به بسیاری از موضوعات مرتبط منجر به بحرانی شد که حضور نیروهای جهادی و امدادی در توجه به مسائلی چون اسکان، نجات، تغذیه و مباحث امنیتی و  دارویی توانست بخش زیادی از فاجعه را مهار و کنترل کند. اخلاص مهم‌ترین ویژگی‌ای بود که در رفتار و عملکرد نیروهای جهادی مشهود بود، نیروهایی که انتظار می‌رود تا پایان بحران دوشادوش مردم محلی به آنها یاری رسانند. 
 

میکائیل دیانی: سه‌شنبه 20 فروردین: دوشنبه‌شب خوزستان لحظات پرالتهابی را پشت‌سر گذاشت؛ در غرب رودخانه کرخه عملیات مهندسی قرارگاه خاتم برای انفجار 6 نقطه از جمله بخش‌‌های دیگری از داکت مرزی هورالعظیم به انجام رسید تا آب به سمت دشت‌‌های مرزی هدایت شود، انفجارهایی که سه‌شنبه نیز ادامه داشت. از سویی دوشنبه‌شب در داخل اهواز هم مشکلاتی به‌وجود آمد؛ آب کارون در اهواز بالاتر آمده بود و بعضی مناطق حاشیه‌ای اهواز از جمله پست برق خوزستان را آب در بر گرفت که به همت مهندسی قرارگاه خاتم، نیروهای جهادی و شرکت برق، دور تا دور پست برق اهواز سیل‌بند زده شد. سیل‌بند زرکان رودخانه کارون در شهر اهواز نیز شکست که تا صبح بچه‌‌های جهادی توانستند آن را مهار کنند. دیروز صبح زود به سمت «کوت امیر»، «کوت عبدالله» و «کوت سیدصالح» حرکت کردیم. وضعیت از روزهای قبل بهتر شده بود و ارتش در حال ساخت پل مهندسی روی آب برای تردد راحت‌‌‌‌‌‌تر ساکنان این مناطق بود. از آنجا به سمت سوسنگرد رفتیم که آب با وجود انتقال مسیرهایی که به کمک سیل‌بندها و انفجارهای قرارگاه کربلا و خاتم انجام شده باز هم به مرز سوسنگرد رسیده است. سیل‌بندهای داخلی شهر هم جواب نمی‌دهد. «علی» که 18 سال سن دارد می‌گوید: از 3 شب پیش در حال سنگرسازی دور تا دور سوسنگرد‌‌ هستند اما کمتر افرادی سوسنگرد را تخلیه کرده‌اند.
کمی آن طرف‌‌‌‌‌‌تر در هویزه اما وضعیت آرام‌‌‌‌‌‌تر بود؛ نیروی دریایی سپاه و هلال‌احمر با کمک دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور یک کمپ و یک بیمارستان صحرایی در یادمان هویزه زده‌‌اند که مصدومان و مجروحان سیل‌زده را آنجا مداوا می‌کنند. همچنین حدود 300 نفر از ساکنان روستاهای سیل‌زده نزدیک این کمپ اسکان داده شده‌اند.
از هویزه به سمت حمیدیه می‌رویم. در پادگان شهید غلامی نیز بخشی از سیل‌زدگان اسکان داده شده‌اند. سردار سلامی، همزمان با استاندار از این پادگان بازدید می‌کند و همانجا جلسه‌ای می‌گذارند. سردار سلامی از جزئیات عملیات‌‌های سپاه می‌گوید و استاندار از وضعیت رودخانه‌‌های کارون و کرخه و سدهای دز و کرخه! «خطر کارون برای اهواز جدی نیست اما کرخه: نگران‌کننده است»؛ این را استاندار می‌گوید و می‌افزاید: «البته خروجی سد کرخه را کاهش داده‌‌‌‌‌ایم و این باعث آرام شدن سد می‌شود». صحبت‌‌های استاندار البته در حالی است که خبر بارندگی‌‌های چند روز آینده از سوی هواشناسی وضعیت را دوباره نگران‌کننده می‌کند.
اگرچه ستاد بحران بارها اعلام کرده شهرهای تحت تاثیر سیل از جمله حمیدیه، رفیع، سوسنگرد، بستان، کارون، شیبان و روستاهای تابعه‌شان باید تخلیه شوند اما مردم شهر حمیدیه همچنان در حال سیل‌بند زدن هستند. با آنها صحبت می‌کنم؛ «سعید» می‌گوید: ما می‌توانیم جلوی آب را بگیریم؛ فقط باید به ما بیل و گونی و خاک و کامیون و بیل مکانیکی بدهند. او می‌گوید: دولت هشدار می‌دهد تخلیه کنیم اما ما نمی‌توانیم خانه و زندگی‌مان را رها کنیم.
استدلال بخش زیادی از مردمی که تاکنون درگیر سیل بوده‌‌اند همین است اما این کار فقط شرایط امدادرسانی را سخت کرده است. در روزهای گذشته در بسیاری از بخش‌‌های اعلام شده مردم می‌توانستند با کمک نهادهای امدادی و از طریق جاده‌ها از مناطق خطر خارج شوند اما ممانعت آنها و بی‌توجهی به توصیه‌‌های کارشناسی باعث شده کم‌کم همه مناطق را آب بگیرد و حالا عملیات امداد و نجات از طریق وسایل آبی و با کندی و زحمت بیشتر اتفاق می‌افتد.
 همراهی نکردن گروه‌هایی از مردم باعث می‌شود فرصت انتقال از طریق جاده و خروج راحت از مناطق سیل‌زده جای خودش را به حمل‌ونقل سخت و استفاده از قایق‌ها بدهد. افرادی که می‌توانند از طریق جاده‌ها از مناطق سیل‌زده خارج ‌شوند با عدم همراهی، این خروج را به بعد از آبگرفتگی موکول می‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود تخلیه آسان که با وسایل نقلیه و از طریق جاده می‌تواند اتفاق بیفتد، جایش را با شرایط سخت عوض کند و انتقال کند ‌شود.
از کنار کرخه به سمت پادگان شهید غلامی می‌رویم، بخشی از مردم آنجا مستقر شده‌‌‌اند. بچه‌‌های انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه آزاد اهواز کودکان را در حسینیه جمع کرده‌‌‌‌اند، پسرهای‌شان با پسرها مسابقات دارت و کشتی و بولینگ و... بازی می‌کنند و دخترها با کودکان دختر حمیدیه‌‌‌ای، نقاشی و سرود کار می‌کنند. کودکان انگار نه انگار که درگیر سیل باشند در شادی کودکانه خود غرقند.
وزیر کشور نیز گفته است: «مصوب کردیم افرادی که می‌توانند، 4-3 ماه خانه اجاره کنند، دولت اجاره‌بها را پرداخت می‌کند. همچنین کسانی که مکان مناسب و منزل دارند، در اختیار مردم سیل‌زده قرار دهند تا در جای مطمئنی زندگی کنند. در غیر این صورت باید امکانات سرمایشی و رفاهی در چادرها ایجاد شود». این خبر شاید برای آنهایی که نخواهند به کمپ‌ها بروند نیز تشویق‌کننده باشد تا از مناطق خطرناک درون سیل خارج شوند. تیپ 392 زرهی ارتش بیش از 2000 نفر از سیل‌زدگان را در منازل سازمانی، سالن‌های ورزشی، مسجد و سوله‌های پادگان اسکان داده و خدمات بهداشتی و درمانی نیز به آنها ارائه می‌دهد. همچنین بلوک‌‌های بتنی سیل‌بند ارتش از پادگان دزفول به سمت مناطق جنوبی کرخه و کارون آمده و چیده شده است.
از پادگان شهید غلامی به سمت پادگان ثامن‌الائمه می‌رویم که یکی از محل‌‌های تجمع گسترده سیل‌زدگان است. تا شب گذشته ثامن‌الائمه و دیگر پادگان‌‌های راهیان نور، بیش از 10 هزار نفر را پناه داده‌‌اند و این روند رو به رشد است. آنچه بیش از همه در پادگان ثامن‌الائمه به چشم می‌آید خدمات پزشکی و فرهنگی گروه‌‌های جهادی است که کار درمان افراد و سرگرمی و تفریح کودکان را بر عهده دارند. خانم «شمس‌آبادی» که مشاور آموزش‌وپرورش خوزستان است و حالا در قالب تیم‌‌های جهادی برای فعالیت فرهنگی به ثامن‌الائمه آمده است، می‌گوید این کودکان بشدت به آنها وابسته شده‌‌‌‌اند، به حدی که مریم دختر 8 ساله حمیدیه‌ای از 3 روز پیش که او به این پادگان آمده از کنار او تکان نمی‌خورد. اما بچه‌ها و بیشتر از آنها مادرها در کمپ شهید غلامی، هویزه و پادگان ثامن‌الائمه دغدغه مدرسه بچه‌های‌شان را دارند. مادر «علی» که کلاس هشتم است، می‌گوید: چند روز از باز شدن مدرسه‌ها گذشته و ما هنوز نمی‌دانیم تکلیف درس و مشق بچه‌ها چیست. اینجا هم هنوز آموزش‌وپرورش سامانه‌ای را برای آموزش بچه‌ها در نظر نگرفته، در حالی که یک ماه و نیم دیگر بچه‌ها باید امتحان بدهند». از پادگان بیرون می‌آییم. ساعت 3 بعدازظهر است، خبر شکستن سیل‌بند عین ‌دو منطقه حاشیه‌ای اهواز منتشر شده است و می‌رویم تا ببینیم چه شده است. وضعیت اصلا خوب نیست، عین‌ دو حدود 30 هزار نفر جمعیت دارد و حالا همه خانه‌هایش زیر آب رفته است. «محمد» گوشه دیوار تا کمر در آب ایستاده و ناراحت است. می‌گوید: «دیشب من یکی از نگهبانان کشیک سیل‌بند بودم، صبح تا ساعت 8 همه چیز خوب بود که به یکباره سیل‌بند توان خود را از دست داد و آب وارد منطقه شد. از 2 روز پیش به مردم می‌گوییم منطقه را تخلیه کنید که گوش نمی‌دهند، بعضی رفته‌‌اند و بیشترشان مانده‌اند، حالا همه خانه‌ها را آب گرفته و دیگر با ماشین نمی‌توانند از منطقه خارج شوند».
اتفاقاتی که در خوزستان در حال وقوع است غیرقابل توصیف است؛ اتحاد مردم، گروه‌‌های جهادی و بسیجی و تلاش نیروهای امدادی هلال احمر، سپاه و ارتش تصاویر بی‌نظیری را به نمایش می‌گذارد؛ تصاویری که باعث شده است این مهم فراموش شود که این روزها در خوزستان بزرگ‌ترین عملیات امداد و نجات تاریخ کشور در حال وقوع است و به موجب آن بیش از 600 هزار سیل‌زده در حال نجاتند. وسعت این کار آنقدر زیاد است که وزارت کشور 5 استان تهران، البرز، اصفهان، فارس و کرمان را به عنوان استان‌هاى معین استان خوزستان اعلام کرده و فرمانده کل سپاه 8 سپاه استانی شامل تهران، کرمان، چهارمحال‌وبختیاری، هرمزگان، مرکزی، بوشهر، یزد و فارس را با تمام تجهیزات و امکانات درگیر امدادرسانی کرده است.
ساعت 7 است که به اهواز می‌رسیم، شهر بشدت بوی نامطبوعی دارد، فاضلاب مناطق کیانپارس، پردیس، زند و لشکرآباد بیرون زده و آب خیابان‌ها را پر کرده است...

یک مقام آمریکایی می‌گوید قرار دادن نام سپاه پاسداران در فهرست تروریستی این کشور به معنی تلاش واشنگتن برای جنگ با ایران نیست. به گزارش فارس، پس از آنکه وزارت خارجه آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد این کشور نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار می‌دهد، مقام‌های آمریکایی در گفت‌وگو با خبرگزاری «رویترز» تلاش کردند از ابعاد نظامی این تصمیم بکاهند. بنا بر این گزارش، مقام‌های آمریکایی که خواسته‌اند نام‌شان فاش نشود، گفته‌اند تروریستی اعلام کردن سپاه به این معنی نیست که ارتش ایالات متحده با سپاه مانند «القاعده» یا «داعش» برخورد می‌کند. یک مقام آمریکایی با بیان اینکه ارتش این کشور دستوری برای برخورد نظامی با نیروهای ایرانی دریافت نکرده، گفته است: «این به معنی جنگ با ایران یا کشتن گروهی از ایرانی‌ها نیست. به هیچ‌وجه نیست». رویترز در بخش دیگری از گزارش خود با اشاره به اینکه عمده تبعات و تحریم‌های ناشی از تصمیم تازه آمریکا، پیش از این هم در قالب قوانین دیگر ایالات متحده علیه سپاه اعمال می‌شده، به نقل از کارشناسان این تصمیم را «نمادین» و «دارای انگیزه‌های داخلی» توصیف کرده و نوشته است که آمریکا بیش از هر چیز تلاش می‌کند طرف‌های خارجی را از تجارت با ایران بترساند. همچنین شبکه سی‌ان‌ان در گزارشی با پرداختن به اقدام جدید دولت آمریکا علیه سپاه پاسداران آن را اقدامی بی‌سابقه دانست که می‌تواند پیامدهایی را برای نیروهای آمریکایی در منطقه و روابط واشنگتن با کشورهای نزدیک به ایران داشته باشد. سی‌ان‌ان در گزارش خود با اشاره به اقدام خصمانه دولت آمریکا در روز دوشنبه برای قرار دادن نام سپاه در فهرست سازمان‌های تروریستی تصریح کرد این کار هیچ محدودیتی برای فعالیت‌های سپاه پاسداران ایجاد نمی‌کند اما فعالیت‌های ایرانی‌های بیشمار و گردشگران خارجی را مجرمانه تلقی و سابقه‌ای خطرناک برای واشنگتن ایجاد می‌کند که احتمالاً از آن پشیمان خواهد شد.

گروه سیاسی: دیروز سه‌شنبه در  روز ملی فناوری هسته‌‌‌ای، یک زنجیره 20 تایی از سانتریفیوژهای نسل IR6 توسط سازمان انرژی اتمی  در حضور حسن روحانی رونمایی شد.
حسن روحانی در این برنامه با اشاره به افتتاح 114 دستاورد جدید در عرصه فناوری و دانش هسته‌ای در سالروز ملی فناوری هسته‌ای گفت: افتتاح‌های امروز به‌روشنی به دشمنان ملت ایران می‌گوید شما نتوانستید و نخواهید توانست جلوی پیشرفت ملت ایران را بگیرید. رئیس‌جمهور گفت: اگر شما تا دیروز از سانتریفیوژ IR1 می‌ترسیدید امروز IR6 و زنجیره 20 تایی آن را افتتاح کردیم و اگر بیش از این به ظلم و ستم خود ادامه دهید در آینده نه چندان دور IR8 را هم مشاهده خواهید کرد.  به گزارش «وطن‌امروز»، رونمایی از یک آبشار 20 تایی از نسل سانتریفیوژهای نسل IR6 یک دستاورد خوب در حوزه فناوری هسته‌ای و نشان‌دهنده توان داخلی دانشمندان ایرانی در حوزه صنعت هسته‌ای است. با این حال اما شاید درباره رونمایی از این زنجیره 20 تایی سانتریفیوژهای نسل IR6 سوالاتی در ذهن مخاطبان ایجاد شود. با توجه به محدودیت‌‌های فراگیری که توافق هسته‌ای برای صنعت هسته‌ای ایران ایجاد کرده، آیا اقدام سازمان انرژی اتمی در نصب سانتریفیوژهای نسل IR6 خلاف تعهدات ایران در برجام است و ایران با رونمایی از این زنجیره 20 تایی سانتریفیوژهای IR6 آیا تعهدات خود در برجام را نقض کرده است؟
پاسخ به این سوال منفی است. بر اساس مفاد برجام، ایران می‌تواند روی ماشین‌‌های غنی‌‌سازی تا نسل IR8 آزمایشات لازم را انجام دهد. در برنامه جامع اقدام مشترک، تصریح شده است آزمایش روی سانتریفیوژهای نسل‌‌های IR4 تا ماشین‌‌های غنی‌‌سازی نسل IR8 و زنجیره‌‌های میانی ایران، تا سال 2025 (به مدت 10 سال) بلامانع است.
اما آنچه دیروز در 20 فروردین‌ماه رونمایی شد یک زنجیره 20 تایی از سانتریفیوژهای نسل IR6 بوده است. در برجام مجوز آزمایش این نوع سانتریفیوژها و نصب زنجیره‌‌های میانی آن داده شده است. در متن توافق آمده است: «ایران به انجام آزمایشات بر روی تک‌ماشین‌های سانتریفیوژ IR6 و زنجیره‌های میانی آن ادامه خواهد داد و از یک و نیم سال مانده به سال دهم، آزمایش‌ها بر روی زنجیره 30 ماشین را شروع خواهد کرد. ایران این آزمایش‌ها را از تک‌ماشین و زنجیره‌های کوچک به زنجیره میانی با یک روال منظم جلو خواهد برد».
بر اساس این بند از برنامه جامع اقدام مشترک، در راستای محدودشدن برنامه هسته‌ای ایران، دانشمندان ایرانی تنها مجوز دارند تا سال 2023 فقط روی تک‌ماشین‌ها و زنجیره‌‌های میانی (مانند زنجیره 20 تایی) از سانتریفیوژهای نسل IR6 آزمایشات خود را انجام دهند. یکی از انتقادات اصلی به تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در دولت حسن روحانی، پذیرش همین محدودیت‌‌‌هایی است که شتاب دانش هسته‌ای دانشمندان کشورمان را به سرعت کاهش می‌دهد. به عبارتی دانشمندان ایرانی به‌واسطه تعهدات تیم مذاکره‌کننده ایرانی در مذاکرات هسته‌‌‌ای، تا بیش از 4 سال دیگر نیز نمی‌توانند زنجیره سانتریفیوژهای IR6 و سانتریفیوژهای پیشرفته‌‌‌‌‌‌تر از آن را در آبشارهای بیشتر از 30 تایی مورد آزمایش قرار دهند. برخی دانشمندان هسته‌ای معتقدند رونمایی یک زنجیره 20 تایی از سانتریفیوژهای نسل IR6 توسط دولت روحانی، یک نقطه‌ضعف فنی نیز ایجاد می‌کند و آن این است که تا زمان تعیین‌شده در برجام یعنی اواخر سال 2023، دانشمندان ایرانی باید در همین سطح یعنی آزمایش روی زنجیره‌‌های میانی (زیر 30 سانتریفیوژ) توقف کنند! در حوزه صنعت هسته‌‌‌ای، این یک ضعف و محدودیت بسیار بزرگ است. بر همین اساس، اقدام دیروز سازمان انرژی اتمی در رونمایی از یک زنجیره 20 تایی از سانتریفیوژهای نسل IR6 اگرچه نشان‌دهنده مطلوب بودن دانش بومی هسته‌ای در ایران است اما به وضوح میزان محدودیت دانشمندان هسته‌ای کشورمان به‌واسطه تعهدات برجامی دولت را نشان می‌دهد. از سوی دیگر با توجه به میزان شتاب برنامه هسته‌ای ایران در زمان روی کار آمدن دولت یازدهم، به نظر نمی‌رسد رونمایی از 20 سانتریفیوژ IR6 برای دانشمندان هسته‌ای و مطلعان از ماجرا، اتفاق بزرگی به حساب بیاید. ضمن اینکه این اقدام سازمان انرژی اتمی، یعنی نصب یک زنجیره 20 تایی از سانتریفیوژهای IR6 به هیچ عنوان با مفاد برجام مغایرتی ندارد و با وجود خروج آمریکا از برجام و خروج عملی اروپا از این توافق، باز هم دولت حسن روحانی خود را موظف به رعایت محدودیت‌‌های ایران در برجام می‌داند و ذره‌ای از تعهداتی که علیه برنامه هسته‌ای کشورمان داده است؛ عقب‌نشینی نمی‌کند! شاید اگر به عنوان مثال این رونمایی سازمان انرژی اتمی در برنامه تلویزیونی عصر جدید اجرا می‌شد و داوران این برنامه نیز دانشمندان هسته‌ای و مقامات مطلع کشورمان بودند؛ قطعا این اجرا، چه توسط صالحی انجام می‌گرفت و چه توسط حسن روحانی، با 4 چراغ قرمز داوران برنامه مواجه می‌شد.

محمد نجارصادقی: یکشنبه هفته جاری حسن روحانی نخستین پروژه مسکن امید را تحت لوای طرح باز‌آفرینی شهری و بافت‌های فرسوده به همراه چند طرح عمرانی دیگر در تهران افتتاح کرد؛ طرحی که از سال 95 شروع شده و قرار است در صورت موفقیت در کلانشهر تهران به دیگر مناطق کشور تعمیم داده شود. با وجود اینکه این نخستین گام دولت تدبیر و امید پس از 5 سال برای تامین مسکن قلمداد می‌شود اما شرایط نخستین نمونه مسکن امید نشان‌دهنده اشتباهی بزرگ‌تر از بی‌عملی دولت در این زمینه است. به گزارش «وطن امروز»، اگر از اتوبان آزادگان وارد خروجی الغدیر شوید، پس از عبور از یافت‌آباد به ابتدای خیابان خلخال که روشنایی مناسبی ندارد می‌رسید. اگر در این خیابان نزدیک به 20 دقیقه رانندگی کنید ساختمان‌‎هایی با ارتفاع پایین اما تراکم بالا می‌بینید که در کنار یکدیگر قد علم کرده‌اند. این منطقه همان زمین‌های کشاورزی سال‌های نه‌چندان دور یافت‌آباد است که حالا محل احداث مسکن امید شده است. نخستین نکته‌ای که توجه هر کس را جلب می‌کند، خلوت بودن و خارج از منطقه زندگی بودن اینجا (بهاران شرقی) است. مشخص نیست نیازهای اولیه این 324 خانواده‌ای که قرار است در این بلوک‌های تو در تو زندگی ‌کنند، چگونه تامین می‌شود. البته طبق برنامه قرار است 63 واحد تجاری هم در کنار 324 واحد مسکونی ساخته شود که به دلیل جا‌گذاری خاصی که دارند تنها برای خرده‌فروشی مناسب هستند.
آماده نبودن زیر ساخت‌ها
با نزدیک شدن به بلوک‌ها متوجه نبود کنتور برای ساختمان‌ها می‌شویم. با پرس‌وجو از افرادی که برای فروش واحد در آنجا حضور دارند متوجه می‌شویم هنوز آب، برق و گاز ساختمان‌های بهاران شرقی تامین نشده‌ است. با وجود اینکه ساخت این ساختمان‌ها از سال 91 شروع و به گفته اهالی در سال گذشته بخشی از واحدها فروخته شده اما تاکنون اصلی‌ترین وظیفه دولت در طرح باز‌آفرینی شهری یعنی تامین زیرساخت‌ها به صورت کامل انجام نشده است.
حداقل قیمت خانه‌های امید حدود 574 میلیون تومان!
حسن روحانی در شروع حرکت بنیان گذاشتن طرح باز‌آفرینی شهری، اهدافی را برای آن برشمرد، وی با بیان اینکه دولت می‌خواهد جز افرادی که ساکنان اولیه محلات فرسوده بودند، زوجین جوان خانه اولی را هم به این محلات سوق دهد، گفت: مردم ساکن در این بافت‌ها باید با شرایط آسان به خانه امن برسند و مهم‌ترین اصل دولت در بخش مسکن، حفظ سلامتی و زندگی مردم است. روحانی افزود: هدف دولت، خانه‌دار شدن آسان جوانان است. دولت تاجر، بنگاه‌دار و خانه‌ساز خوبی نیست؛ کارها باید به مردم واگذار شود و نوسازی بافت‌های فرسوده باید محله‌محور باشد. بر اساس اظهارات رئیس‌جمهور، مسکن امید برای اقشار ضعیف محلات فرسوده و خانه اولی‌ها طراحی شده اما بررسی‌ بهاران شرقی نشان می‌دهد این ساختمان‌ها برای هیچ‌کدام از این دو هدف جمعیتی مناسب نیست. با مراجعه به مراکز فروش این پروژه متوجه شدیم قیمت هر متر مربع از واحدهای مسکونی در بهاران شرقی بین 5/6 تا 5/7 میلیون تومان است. این یعنی 2 میلیون تومان بیشتر از قیمت هر متر مربع آپارتمان نوساز کم واحد در محدوده شهری یافت‌آباد. پس به نظر نمی‌رسد هیچ‌یک از ساکنان یافت‌آبادی قبول کنند خانه فرسوده خود را واگذار کرده و خانه‌ای در یک مجتمع آن هم 2 میلیون تومان گران‌تر از یک آپارتمان نوساز بخرند. از سوی دیگر با توجه به اینکه خرید واحد در بهاران شرقی برای عموم آزاد است، هیچ تضمینی وجود ندارد که اهالی یافت‌آباد یا بافت‌های فرسوده دیگر آنها را بخرند. در کنار تمام موارد مطرح شده، واحدهای مسکونی بهاران شرقی در متراژهای 82، 94 و 150 متری احداث شده و این به معنای آن است که کمترین مبلغی که مشتریان باید بپردازند حدود 574 میلیون تومان است که عملا تامین چنین رقمی برای اقشار ضعیف و متوسط ناشدنی است.
شایان ذکر است واحدهای ساخته شده در بهاران شرقی تا شهریورماه سال جاری به متقاضیان تحویل نمی‌شود و سند آنها هم به دلیل مشکل مالکیت زمین‌ها 4 سال دیگر آماده می‌شود.
 سوداگری شهرداری و دولت؟
یکی از عجیب‌ترین موضوعات موجود درباره بهاران شرقی افزایش قیمت سرسام‌آور این منطقه در یک سال گذشته است. بررسی‌های میدانی و پرس‌وجو از اهالی حاکی از آن است که قیمت هر مترمربع واحدهای مسکونی در سال گذشته 2 میلیون تومان بوده و حتی برخی صاحبان واحدها با همین قیمت خانه‌های خود را خریده‌اند اما با شروع روند افزایش قیمت مسکن در سراسر کشور؛ دولت، شهرداری و بخش خصوصی به عنوان صاحبان مجتمع  قیمت واحدها را افزایش داده و حتی آن را با تبلیغاتی که درباره آینده روشن بهاران کرده‌اند، بیش از قیمت منطقه به فروش رسانده‌اند. این گرانی عجیب و غریب این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که چگونه مسکنی که برای صاحب خانه کردن آسان مردم طراحی شده چنین جهش قیمتی ظرف یک سال داشته و چرا صاحبان طرح هزینه‌ای بیش از مصالح و سود منصفانه از مردم‌ طلب کرده‌اند؟ این اقدام چه تفاوتی با سوداگری بساز و بفروش‌ها دارد؟
 

محمدرضا کردلو: نزدیک غروب که می‌شود، حیاط کوچک روایت فتح که هم درخت بادام دارد و هم درخت انار، با شکوفه‌های زیبایش حسابی دیدنی می‌شود. بویژه در این فصل؛ بهار، و فروردین؛ روزهایی که همه آن حیاط رنگ و بوی متفاوت‌تری از همیشه می‌گیرد. شلوغ‌تر می‌شود و قدیمی‌های روایت فتح را درون خود جمع می‌کند. باید هم همه جمع شوند، چرا که ایام سالگرد شهادت سید شهیدان اهل قلم و خالق «روایت فتح» است. این روزهای بهار اما برای آنهایی که در آن سفر آخر همراه سیدمرتضی بودند، حال و هوای دیگری دارد. نزدیک بیستم فروردین که می‌شود، همه آن لحظه‌های پایانی حیات مادی سید را به خاطر می‌آورند و حسابی دل‌شان تنگ می‌شود، بویژه حاج اصغر بختیاری که امروز مسؤولیت موسسه روایت فتح را هم عهده‌دار است و مقیم حیاط دوست داشتنی روایت فتح. حاج اصغر در این مدتی که مسؤولیت را عهده‌دار شده، اتاق قدیمی شهید سیدمرتضی آوینی را نیز با همان ترکیب و طراحی زمان حیات سید چیده است و به همه می‌گوید روایت فتح همین 3-2 اتاق بیشتر نبود؛ اتاق کار شهید آوینی، اتاق تدوین و آرشیو و یک نمازخانه. و آن کار عظیم «روایت فتح» محصول همین بنای محدود بود. هر بار هم که ما را می‌بیند، تاکید می‌کند «ساختمان کار نمی‌سازد، کار محصول آدم‌هاست. آوینی بود که به این 3-2 اتاق حیات معنوی می‌بخشید». به بهانه سالگرد شهادت سیدشهیدان اهل قلم، سراغ حاج اصغر بختیاری رفتیم که درباره آوینی بپرسیم و از او پاسخ بشنویم.
 

  هرگاه قرار است درباره شخصیت سید شهیدان اهل قلم، سیدمرتضی آوینی صحبت شود، مصاحبه‌شوندگان، وجوهی را که او در آنها صاحب امتیاز بوده آنقدر جزئی واکاوی می‌کنند که گاهی ویژگی‌های انسانی آوینی که ملموس و قابل مشاهده بود، در میان حرف‌های فلسفی گم می‌شود. در گفت‌وگو با شما شاید بهتر باشد بحث را از همین موضوع شروع کنیم؛ آوینی‌ای که شما می‌شناختید که بود؟
آوینی هم نویسنده بود و هم آرشیتکت، هم فیلمساز بود و هم شاعر، دستی هم در نقاشی داشت و در آخر، هنرمند بود. حالا قبل از اشاره به همه اینها - که به حق در همه‌اش سرآمد بود - باید بگویم ایشان انسان بود. یعنی انسانیت در سرشت‌شان بود. اول  انسان  بود و بعد همه  تخصص‌ها را که اکثر  افراد می‌توانند با تلاش به‌دست بیاورند، به دست آورده بود. اصلا هنرش به‌نظر  من آدمیتش  بود. آدم‌های خوب ماندگارترند و در تاریخ گم نمی‌شوند؛ مثل شهدا. هنرمند  واقعی  شهدا  هستند. شاید کسی هنرمند  قابلی باشد اما وجه انسانی  پر رنگی نداشته باشد.
  حتما نمونه‌هایی از این سلوک و منش شهید آوینی را به خاطر دارید.
بله! به عنوان مثال اگر در ماموریتی که با هم بودیم ایشان می‌دید یکی از اعضای گروه مشکلی دارد (مثلا بچه‌اش بیمار شده)، شاید چندبار سوال می‌کرد که فلانی مشکلت حل شد؟! در واقع مدام پیگیر حال بچه‌هایی بود که با ایشان کار می‌کردند. کمک کردن در وجودش بود و پیگیر بود تا  مشکل  حل شود  و اگر  کمکی  از دستش  بر می‌آمد دریغ نمی‌کرد. مثلا یادم هست در زمان ساخت مستند شهری در آسمان، در یکی از شب‌هایی که در خرمشهر در حال استراحت بودیم، یکدفعه سوال کرد: بچه‌ها در دادگاه آشنایی ندارید؟ من خیلی تعجب کردم. گفتم: چطور حاجی؟ ماجرا را تعریف کرد. ماجرا از این قرار بود که روزی در یکی از خیابان‌های تهران در حال عبور بوده که تصادفی رخ می‌دهد و ایشان مجروح را به بیمارستان می‌رساند، خلاصه در کلانتری بازداشتش می‌کنند و مامورها هم برخورد بدی با او انجام می‌دهند، پرونده‌ای درست می‌شود و شخص مجروح با سوءاستفاده از موقعیت پیش آمده از آوینی شکایت می‌کند و بقیه ماجرا! من خیلی ناراحت شدم، گفتم: «حاجی حقت بوده!» گفت: «این چه حرفیه؟» گفتم: «اگر دوباره این اتفاق بیفتد باز هم کمک می‌کنی؟» گفت: «این کار انسانی بوده. آره بازم این کار رو می‌کنم.» خیلی به اینکه گرفتار می‌شوم و در این روزگار هرکس به دنبال این است که بار خودش را به منزل برساند فکر نمی‌کرد. البته آن شخصی که برای آوینی آن مشکل را ایجاد کرده بود بعد از شهادتش آمد و عذرخواهی کرد و شرمنده شد. آوینی اینطور فکر می‌کرد که در این معامله‌های دنیایی ضرر نمی‌کند. در حالی که عقل مادی امروز به آدم‌ها یاد داده دنبال دردسر نباشند. آوینی از مسؤولیت شانه خالی نمی‌کرد. مثلا مسؤول مجله سوره که بوده، وقتی لیست حقوق را امضا می‌کرده، می‌بینند آبدارچی حقوقش از شهید آوینی بیشتر است. اطرافیان با سوال و تعجب با این قضیه برخورد می‌کنند اما آوینی می‌گوید تعداد افراد خانواده ایشان بیشتر است.
  در فضای پس از انقلاب که مدیریت فرهنگی سازوکار مشخصی نداشت – بماند که هنوز هم سروشکل نگرفته - یکی از کسانی که علم فرهنگ و هنر را در جبهه انقلاب بلند کرد، شهید آوینی بود. او این کار را البته با مدیریت نیروی انسانی‌ای که داشت توسعه داد و یکی از نتایجش شد روایت فتح. از دیگر نتایجش شد نشریه سوره و کارهای دیگری که ماندگار شدند. مشخصا سوال من این است که آوینی چگونه فضای کاری را مدیریت می‌کرد؟
به آدم‌ها مثل ربات نگاه نمی‌کرد که هرکس باید کاری را انجام دهد. ما امروز اگر پروژه یا کاری با کسی داشته باشیم، بیشتر پیگیر کار هستیم و می‌گوییم فلانی چون دستمزد می‌گیرد، پس بنابراین هیچ‌گونه بهانه‌ای مثل اینکه اثاث‌کشی دارم، بچه‌ام مریض است، مشکل خانوادگی دارم و... از او پذیرفته نیست. آوینی نگاه انسانی داشت. بر دل‌ها حکومت می‌کرد. با رفتار و کردارش، قلب شما را تسخیر می‌کرد. در همه مدتی که با ایشان کار کردم، هیچ گاه ندیدم کسی را نصیحت کند. همیشه با عملش می‌فهماند چه چیزی خوب است و چه چیزی بد. مثلا هیچ وقت به ما نمی‌گفت بچه‌ها در حین کار وضو بگیرید اما بچه‌های اکیپ وقتی می‌دیدند ایشان دائم وضو دارد، خود به خود بدون اینکه کسی تاکید کند، با وضو وارد کار می‌شدند. کار را مقدس می‌دانست.
  نگاهش به بچه‌های جنگ و اتمسفر دفاع‌مقدس چگونه بود؟
ببینید! همه ما می‌دانیم جنگ به معنایی که در همه دنیا می‌بینیم زیبا نیست اما جنگ ما با همه جنگ‌های مرسوم دنیا تفاوت داشت؛ ما دفاع کردیم. اگر به نوشته‌های آوینی هم رجوع کنیم، نگاه او به مساله جنگ و دفاع را مشخص‌تر می‌بینیم. آوینی مولفه‌هایی که این دفاع را مقدس می‌کند تشریح کرده است. جایی در متن مستند «با من سخن بگو دوکوهه» نوشته است: «آری! ما از این موهبت برخوردار بودیم که انسان دیدیم. ما یافتیم آنچه را که دیگران نیافتند. ما همه‌ افق‌های معنوی انسانیت را در شهدا تجربه کردیم. ما ایثار را دیدیم که چگونه تمثل می‌یابد؛ عشق را هم، امید را هم، زهد را هم، شجاعت را هم، کرامت را هم، عزت را هم، شوق را هم، و همه آنچه را که دیگران جز در مقام لفظ نشنیدند، ما به چشم دیدیم. ما دیدیم که چگونه کرامات انسانی در عرصه‌ مبارزه به فعلیت می‌رسند».
نگاه عرفانی‌اش در جنگ در ادامه این متن ظهور و بروز بیشتری دارد: «ما معنای جهاد اصغر و اکبر را درک کردیم. آنچه را که عرفای دلسوخته حتی بر سرِ دار نیافتند، ما در شب‌های عملیات آزمودیم. ما فرشتگان را دیدیم که چه سان عروج و نزول دارند. ما عرش را دیدیم. ما زمزمه جویبارهای بهشت را شنیدیم. از مائده‌های بهشتی تناول کردیم و بر سر سفره‌ حضرت ابراهیم نشستیم. ما در رکاب امام حسین جنگیدیم. ما بی‌وفایی کوفیان را جبران کردیم... و پادگان دوکوهه بر این همه، شهادت خواهد داد». یا در متن مستند «شهری در آسمان» ببینید چه تصویری از جنگ ارائه می‌دهد: «جنگ برپا شد تا مردترین مردان در حسرت قافله کربلایی عشق نمانند... جنگ اگرچه ادامه حیات معمول را برید اما از منظری دیگر دروازه‌ای به بهشت خاصان اولیای خویش بر ما گشود». یا در ادامه همین متن آن جمله شاهکار را به یادگار می‌گذارد: «پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند». اوج این نگاه عرفانی باز در بخشی از متن «سه ورق از تاریخ مقاومت» است: «الهی اگر جز سوختگان را به ضیافت عنداللهی نمی‌خوانی، ما را بسوز آنچنان که هیچ کس را آنگونه نسوخته باشی».
  آوینی در روایت فتح بیشتر روی چه موضوعاتی تاکید داشت؟
ایشان به دنبال عرفان جنگ بود. در هفتاد و خرده‌ای قسمت مستند روایت فتح شما هیچ کشته عراقی را نمی‌بینید. اصلا هدف آوینی از نشان دادن جنگ چیزهایی نیست که مثلا در گزارش‌های خبری و... پیش از «روایت فتح» وجود داشت. البته شأن آن گزارش‌ها هم جای خود دارد و محترم است، منظورم این است که جنسش فرق می‌کرد. آوینی سراغ لطافتی که در جنگ بود می‌رفت. یک نوع شاعرانگی در اغلب قسمت‌های «روایت فتح» می‌بینید، مثلا در راهگشایان نور در روایت روز سوم کربلای 5 که می‌دانیم عملیات سختی بوده، ببینید چه می‌نویسد: «آنها که در این عرصه جهاد فی سبیل‌الله توفیق حضور یافته‌اند، می‌دانند که شب‌های جبهه چه صفایی دارد. روح مومن ستاره‌ای است که تاریکی شب نور آن را جلوه دیگری می‌بخشد و این چنین هر چند شب‌ها آتش دشمن بسا شدیدتر می‌گردد اما هرگز نمی‌تواند بر جلوه نور ایمان غلبه کند». تصویر کردن آن فضا به شکلی که برای‌تان خواندم، کاری است که فقط آوینی از پسش برمی‌آمد.
  به نکته خوبی درباره تمایز روایت فتح با دیگر مستندها اشاره کردید. کار آوینی کار نو و ابداعی عجیب بود؛  روایت فتح چگونه شکل گرفت و اثرگذار شد؟
پاسخ این سوال ساعت‌ها بحث می‌طلبد. آغاز روایت فتح، چگونگی ادامه کار و... مسائلی است که بحث مفصل می‌طلبد اما در پاسخ به این سوال باید گفت روایت فتح هر چند یک گروه  30-20 نفره مستندسازی بود (البته در ایام جنگ  15-10 نفره   کار را شروع می‌کنند و کم کم تعدادشان بیشتر می‌شود) اما آنچه اتفاق می‌افتاد  و در تلویزیون آن زمان و حتی در سال‌های بعد از جنگ با استقبال مواجه می‌شود، محورش شهید آوینی است. نویسنده‌ و کارگردان خودش بود، بخش عمده‌ای از تدوین را هم خودش انجام می‌داد، نریشن‌ها را نیز خودش می‌خواند. در واقع آن کار محصول آوینی بود. البته بچه‌های دیگر هم زحمت زیادی می‌کشیدند. نباید زحمات بچه‌های فیلمبردار و صدابردار و گروه تولید را نادیده گرفت. مثلا در همین قضیه فیلمبرداری، من شنیدم فیلمبردار «نجات سرباز رایان» جایی گفته بود که «سبک فیلمبرداری بخش‌هایی از فیلم را از مدل دوربین روایت فتح الگو گرفته‌ام». خب! می‌دانید این فیلم از مهم‌ترین آثار جنگی دنیاست. از شهدای روایت فتح هم نباید غافل شد. فیلمبرداران شهیدی که از جان گذشتند تا تصاویر روزهای  سخت  آتش و خون را ثبت کنند و صدابردارانی که در این مسیر متحمل سختی شدند و از جان ایثار کردند.
  اغلب مستندهای جنگی حداقل آنقدر که به ذهن من ‌می‌رسد و براساس آنچه از مستندهای جنگی که در دنیا ساخته می‌شود به یاد دارم، بر محور گفته‌ها و مصاحبه‌های فرماندهان بنا می‌شود. کاری که آوینی کرد اما متفاوت از اینهایی بود که گفتم، در واقع در مستندهای آوینی وجه امتیاز چیزهای دیگری بود؛ در این باره صحبت کنید.
آوینی مردم را در جنگ پیدا کرده بود. مردم که می‌گویم منظورم آدم‌های معمولی است که داوطلب و بسیجی آمده‌اند جنگیده‌اند و بعد هم بی‌هیچ توقعی برگشته‌اند و الان هم در گوشه و کنار همین شهر دودآلود هستند و در حجاب‌اند و خیلی‌ها ممکن است بی‌تفاوت از کنارشان رد شوند. آوینی در جبهه سراغ مردم می‌رفت. از کارگر بنا تا شاگرد نانوا که برای جهاد به جبهه رفته‌اند. در متن‌هایی که برای مستندهایش نوشته مدام می‌بینید تاکیدش بر رزمندگان است. نه اینکه حالا اینطور که شما می‌گویید نسبت به فرماندهان بی‌تفاوت باشد اما درباره آنها هم روی وجوه عرفانی و انسانی‌شان بیشتر تاکید می‌کرد. ببینید در متن مستند «تجدید پیمان» چه می‌گوید: «تفاوتی نمی‌کند اینکه تو کشباف هستی یا کارمند، عینک‌ساز هستی یا دانشجو، طلبه هستی یا کارگر... آنچه از همه اینها فراتر می‌رود انسانیت توست. انسان امانتدار است و برای ادای امانت به دنیا آمده است... و انسان، ار انسان باشد و به وجدان خویش رجوع کند، ندای هل من ناصر سیدالشهدا را از باطن خویش خواهد شنید که میثاق فطرتش را به او گوشزد می‌کند».
  یکی از مسائلی که امروز گریبانگیر جبهه انقلاب است، مساله جذب است. اینکه در مواجهه با هنر و هنرمند چگونه رفتار کنیم. به نظرم آوینی در سبک و مدل رفتاری که داشت الگوی خوبی برای کسانی است که مدیریت فرهنگی را در دست دارند؛ نظر شما چیست؟
برگردیم به پاسخی که درباره رفتار آوینی با کسانی که با او کار می‌کردند، خدمت‌تان گفتم. آوینی در مواجهه با همه صادقانه رفتار می‌کرد، یعنی یک جوری نگران همه بود. اگر کسی را نقد می‌کرد، به خاطر این بود که نگرانش بود. اگر کسی را حمایت می‌کرد باز به خاطر این بود که احساس می‌کرد  صادقانه باید از آن شخص حمایت کرد. مثل رفتار امروز برخی نبود که چون کارشان گیر فلان هنرمند است طرفش را بگیرند. یا دنبال این نبود که با حمایت از کسی خودش را مطرح کند. کلا هم از اینهایی نبود که براحتی همه را از قطار انقلاب پیاده می‌کنند. دنبال پیاده کردن افراد از قطار انقلاب نبود. اتفاقا می‌خواست همه را با رفتارش جذب این فرهنگ و خط کند. از آدم‌ها همقطار می‌ساخت. سعی بر این داشت که مواجهه‌ای صادقانه با همه داشته باشد. آوینی  آنچنان بود  که شما  می‌دیدید؛ شفاف، زلال، بی‌غل و غش و دنیایی از صداقت با همه خلوصش. آنقدر که ما می‌گفتیم مگر می‌شود در این وانفسا  این همه خالص بود. و شاید همین صداقت بود که باعث می‌شد آدم‌ها از طیف‌های مختلف براحتی نقدهایش را بپذیرند. البته بودند کسانی که نقد آوینی را برنمی‌تابیدند! اینها بیشتر در ورطه روشنفکری افتاده بودند. این را هم بگویم که آوینی هیچ‌گاه با روشنفکری مصطلح و روشنفکران غرب‌زده تسامح نمی‌کرد و هر وقت لازم می‌دید به صریح‌ترین شکل ممکن نقدشان می‌کرد. در مقاله روشنفکران و معاصر بودن ببینید چطور آنها  را نواخته است: «روشنفکران این مُلک، خمیازه‌کشانی مفلوک بیش نبوده‌اند و این شجره ریشه در خاک ندارد و به فوتی بند است. نکبت و فلاکت، تقدیر تاریخی آنهاست و خود نیز این فلک‌زدگی را خیلی خوب دریافته‌اند». با همه اینها در این  پیچ خطرناک جاده زندگی  چپ نکرد و اهل سیاست‌بازی نبود.
  در واقع از اصولش کوتاه نمی‌آمد؟
انسان روشنی بود. فرزند زمانه بود اما شبیه این روشنفکرهایی نبود که از کسی بترسد. به اعتقادش عمل می‌کرد. نمونه‌اش را در ماجرای عکس یک مجله سوره از جوان بوسنیایی ببینید. چپ و راست به او انتقاد کردند اما او خیلی جلوتر از دیگران مسائل را می‌فهمید و نمی‌ترسید که بیان‌شان کند. باز باید شما را ارجاع بدهم به مقاله‌ای از خود او. در عصری که ماجرای ماهواره قرار است مطرح شود و برخی برخوردهای نسنجیده با این پدیده‌ می‌شود، ببینید در یادداشت «انفجار اطلاعات چه معنایی دارد؟» چه می‌گوید: «نباید بترسیم. حصارها تا هنگامی مفید فایده‌ای هستند که دزدان شب رو، بر زمین می‌زیند اما آنگاه که دزدان از آسمان فرود می‌آیند، چگونه می‌توان به حصارها اطمینان کرد؟ پس باید از این اندیشه که حصارهایی بتوانند ما را از شرّ ماهواره‌ها محفوظ دارند، بیرون شد و «خانه را در دامنه آتشفشان بنا کرد.» باید در رو به رو شدن با واقعیت، به اندازه کافی جرأت و شجاعت داشت». بعد ببینید در ادامه چه نتیجه‌ای می‌گیرد: «غرب، از همان آغاز، غایتی مگر برپایی یک حکومت جهانی نداشته است و هم اکنون نیز چه آنان که از حاکمیت ماهواره‌ها به وحشت افتاده‌اند و چه آنان که مشتاقانه چنین روزی را انتظار می‌برند، هر دو، حاکمیت ماهواره‌ها را با حاکمیت جهانی غرب یکسان گرفته‌اند؛ و هر دو اشتباه می‌کنند». خب! واقعا این حرف‌ها را در آن وقت و زمانه گفتن، کار هرکسی نبود. آوینی واقعا فرزند زمانه بود و خیلی جلوتر از عصری را که زندگی می‌کرد می‌دید. اصلا بگذارید راحت‌تر بگویم. آینده‌پژوه بود. آینده‌شناس بود. متحجر نبود که به سیاق مرسوم آن دوره مثلا مخالفت مطلق با موضوع ویدئو و ماهواره داشته باشد. همان‌طور که مثال آوردم دیدیم که چگونه از مواجهه عقلانی با ابزارهای نو صحبت می‌کند.
  یکی از مسائلی که آوینی را از بقیه ممتاز می‌کرد و شاید حتی مخالفانش را نسبت به او به احترام وامی‌داشت، بی‌توجهی او به مسائل مادی بود؛ در این باره صحبت کنید.
شاید باورش در این دوره و زمانه سخت باشد اما هیچ چیز را برای خودش نمی‌خواست. اگر از سمت نهاد یا سازمانی چیزی میان بچه‌ها تقسیم می‌کردند آوینی خودش را کنار می‌کشید. نه خانه داشت، نه ماشین داشت. دنبال این چیزها نبود و برای خودش حل کرده بود این مسائل را. مناعت طبع داشت و تا روز شهادت در خانه پدری‌اش با خانواده زندگی می‌کرد.
  فکر می‌کردید سیدمرتضی آوینی شهید شود؟
در آن لحظه در فکه، وقتی رفت روی مین، من اصلا فکر نمی‌کردم شهید شود. گفتم در نهایت پاهایش را از دست می‌دهد و برمی‌گردد روایت فتح و کارها را پی می‌گیرد و بالاسر کار هست. این البته به این معنی نیست که تصور کنید منتظر شهادت آوینی نبودیم. ما اصلا با یک شهید زنده زندگی می‌کردیم اما در آن لحظه اصلا برای‌مان یا حداقل برای من باورپذیر نبود که آوینی می‌رود و ما را در فکه تنها می‌گذارد.
  صحبت پایانی اگر دارید بفرمایید.
آوینی انسان بزرگی بود و در زمان حیاتش می‌شد این را فهمید. آوینی همانی است که از عشق تصویر کرده است. در شهری در آسمان می‌نویسد: «شقایق‌ها پژمرده می‌شوند اما عشق و زیبایی ماندگار است. زمان بادی است که به نخلستان آسیبی نمی‌رساند؛ غبار و خس و خاشاک را جابه‌جا می‌کند. از خود می‌پرسیدم: کدام ماندگارتر است؟ کوچه‌ها و خیابان‌ها، تصاویر و یا آنچه در بطن این فضا روی داده است؟» ماندگاری آوینی هم از همین جنس است. تفکر انقلابی و آرمانی و آینده‌نگر. آوینی زنده است. وجه گمنامی‌اش هم قابل تامل است. در تیتراژ روایت فتح هیچ اسمی نیست. هرجا هم می‌رود خودش را معرفی نمی‌کند. بعد از شهادت خداوند مزد گمنامی‌اش را می‌دهد. خودش چقدر خوب می‌گفت همه اجرها در گمنامی است. بعد از شهادت شهره شهر شد. پیام شهادتش هم این بود که اگر برای رضای خدا کار کنیم و فقط برای خدا باشد، خداوند حتما مزد مشقت‌ها و زحمات را خواهد داد. آوینی هم از این جنس کارها کرد و خدا مزدش را با شهادت داد:
آن که دائم هوس سوختن ما می‌کرد
کاش می‌آمد و از دور تماشا می‌کرد  
 

روایتی کوتاه از لحظات آخر
می‌گردیم تا قتلگاه را پیدا کنیم
آفتاب داشت غروب می‌کرد که به پاسگاه «رشیدیه» رسیدیم. جایی که  بچه‌های گردان کمیل حماسه‌ها آفریدند. جایی که کانال‌هایش هنوز رنگ و بوی خون دارد، با سعید و محمد، مصاحبه کردیم. از حماسه‌ها گفتند و تو گریستی، اشک ریختی، آرام و جانسوز؛ مثل تمام شب‌هایی که از خواب می‌بریدی و نماز شب می‌خواندی و دوباره می‌گریستی.  و تو آن شب نخوابیدی و من شاید. بلافاصله دریافتم که این شب با شب‌های دیگرت فرق می‌کند. نماز شب خواندی و قرآن خواندی و گریستی و اشک ریختی؛ آرام و جانسوز. و فردا بود که یکی از سربازهای پاسگاه با حالتی بهت‌زده و حیرت‌آلود به من گفت: «این آقا (منظورش تو بود سید) دیشب وقتی من نگهبان بودم، دائم گریه کرد، نماز خواند و قرآن.» و نگهبانان همه تصدیق کردند که در زمان پست آنها نیز این واقعه جاری بوده است...
به طرف قتلگاه پیش می‌رفتیم و تو، سید! اصرار داشتی که مصاحبه با بچه‌ها، حتما باید در قتلگاه انجام بپذیرد و
 - شاید – می‌دانستی که آنجا حقیقتا قتلگاه است. من مثل همیشه با کمی چاشنی شوخی و خنده گفتم: «سید! قتلگاه هم شبیه به همین تپه‌ها و گودال‌هاست دیگه! همین جاها مصاحبه را بگیر.» و تو با صبوری و طنازی مخصوص خودت گفتی: «نه اصغرجان! می‌گردیم تا قتلگاه را پیدا کنیم.» چند لحظه بعد از این حرف بود که قتلگاه را یافتی و پر کشیدی و رفتی و چه زیبا یافتنی و رفتنی.
بخشی از یادداشت «ستاره‌های آسمان گمنامی» نوشته اصغر بختیاری، مجله سوره، دوره پنجم شماره دوم/ سوم

گروه سیاسی: در شب ولادت با سعادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام و به ‌مناسبت روز پاسدار، رهبر حکیم انقلاب اسلامی در دیدار جمعی از پاسداران و خانواده‌های آنان، علت خصومت آمریکایی‌ها با سپاه را پیشگامی آن در دفاع از کشور و انقلاب خواندند و خاطرنشان کردند: آمریکا و دشمنان نادان 40 سال است هر چه در توان داشتند علیه جمهوری اسلامی به کار بستند اما هیچ غلطی نتوانستند بکنند و امروز دست انقلاب و نظام اسلامی در منطقه و بلکه در دنیا باز شده است.
به گزارش «وطن امروز» به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله ‌العظمی خامنه‌ای، سپاه را یک دستگاه برجسته و در خط مقدم مواجهه با دشمن در میادین گوناگون برشمردند و گفتند: سپاه هم در میدان عملیاتی و مقابله با دشمن در مرزها و حتی چند هزار کیلومتر دورتر در اطراف حرم حضرت زینب(س) پیشقدم است و هم در میدان مقابله سیاسی با دشمن.
رهبر انقلاب اسلامی کینه آمریکایی‌ها از سپاه را ناشی از همین مساله دانستند و افزودند: آمریکایی‌ها به خیال خود علیه سپاه و در واقع علیه انقلاب و ایران نقشه می‌کشند و گربه‌رقصانی می‌کنند، البته این خباثت‌ها به جایی نخواهد رسید و با برگشتن کید و فریب آنها به خودشان، دشمنان جمهوری اسلامی مانند ترامپ و احمق‌های دور و بر نظام حاکمه آمریکا در حال حرکت به سمت حضیض هستند. ایشان 40 سال توطئه علیه جمهوری اسلامی و در عین حال پیشرفت انقلاب را نشانه ناتوانی آمریکایی‌ها در متوقف کردن حرکت ملت ایران دانستند و گفتند: دشمنان ایران عزیز، 40 سال است انواع فشارهای سیاسی، اقتصادی و تبلیغاتی فراگیر را علیه ملت اعمال کرده‌اند اما حتی آن روز که جمهوری اسلامی تازه‌کار بود، نتوانستند هیچ غلطی بکنند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به دست برتر جمهوری اسلامی ایران در منطقه، افزودند: بر خلاف تصور دشمنان، عزت و قدرت امروز نظام اسلامی ناشی از بمب اتم نیست، چرا که ما از ابتدا تأکید کردیم سلاح هسته‌ای بر خلاف مبانی دینی ما است و به آن نیازی نداریم، بنابراین اقتدار و عزت امروز ملت ایران در چشم دنیای اسلام، به خاطر ایستادگی، فداکاری و بصیرت مردم است.
رهبر انقلاب اسلامی لازمه استمرار این حرکت پرافتخار را شناخت وظیفه و عمل به آن دانستند و گفتند: بدون تردید انقلاب به پیش خواهد رفت اما همگان از آحاد مردم و بویژه جوانان تا سپاه پاسداران و کلیه نیروهای مسلح و دستگاه‌های دولتی باید نقش خود را در این حرکت تشخیص دهند و با الگوگیری از عمل مؤمنانه اولیای الهی همچون امام بزرگوار، برای خدا و در راه خدا به وظایف خود عمل کنند.

گروه سیاسی: اقدام عجیب و مضحک دولت آمریکا مبنی بر معرفی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان گروهی تروریستی موجب افزایش بیش از پیش محبوبیت این نیروی مردمی در کشور شد.
به گزارش «وطن‌امروز»، کمتر از یک روز پس از اعلام رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر قرار دادن نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست سازمان‌‌های تروریستی این کشور، موج حمایت از سپاه در کشور فراگیر شد. علاوه بر مسؤولان ارشد و نهادهای مختلف که در سخنان و بیانیه‌‌های متعدد بر حمایت از سپاه و انتقاد از تصمیم اخیر ترامپ تاکید داشتند، کاربران شبکه‌‌های اجتماعی نیز در شبکه‌‌های مختلف تصاویر و مطالب متعددی را با هشتگ # من_هم_سپاهی‌ام  منتشر کردند. همچنین اشاره به همزمانی تروریستی خواندن سپاه از سوی آمریکا با حضور گسترده سپاه و دیگر نیروهای نظامی در خدمت‌رسانی به مردم و مناطق سیل‌زده و انتشار تصاویر پاسداران و نیروهای بسیج در حال کمک به مردم این مناطق، دیگر واکنش کاربران شبکه‌‌های اجتماعی به اقدام خصمانه دولت ترامپ بود. از جمله نکات قابل توجه درباره اقدام اخیر آمریکا علیه سپاه، اتحاد و وحدت کلمه جریان‌‌های مختلف سیاسی و همچنین شخصیت‌‌های با عقاید مختلف در حمایت از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و همچنین انتقاد از اقدامات مداخله‌جویانه و مخرب آمریکا بود، به گونه‌ای که برخلاف خواست آمریکایی‌ها، این اقدام نه‌تنها شکافی در جامعه به‌وجود نیاورد که عملا زمینه‌ساز وحدت و همبستگی بیشتر مردم در دفاع از کشور و نیروهای مسلح شد.
مبارزه با تروریست‌ها، بزرگ‌ترین آرمان سپاه
همزمان با موج گسترده حمایت افکار عمومی از سپاه، بسیاری از مسؤولان نیز ضمن اشاره به خدمات و فداکاری‌‌های گسترده این نیرو، نسبت به اقدام عجیب دولت آمریکا واکنش نشان دادند. حسن روحانی صبح روز گذشته که در مراسم روز ملی فناوری هسته‌ای سخن می‌گفت، تأکید کرد: امروز استکبار جهانی و آمریکا می‌خواهد کینه و عداوت و شکست‌های خود را از طریق تروریست‌ خواندن یا تروریست نامیدن گروهی که همواره بزرگ‌ترین هدف و آرمان، عمل و ایثارش مبارزه با تروریست‌ها بوده نشان دهد. روحانی افزود: چه کسانی در عراق و سوریه با داعش جنگیدند و سلطه این گروه تروریستی را در منطقه پایان دادند؟ این ملت ایران و در رأس آن سپاه پاسداران بود. وی خاطرنشان کرد: سپاهی که از روز تأسیس و فعالیتش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، یکی از بزرگ‌ترین اقداماتش مبارزه با تروریسم بوده و در این راه شهدای فراوانی داده  که آخرین آنها نیز در جاده خاش - زاهدان توسط اذناب آمریکا به شهادت رسیدند، امروز از سوی دشمنان ملت ایران تروریست خوانده می‌شود. رئیس‌جمهور افزود: شما که از گروه‌های تروریستی علیه ملت‌های منطقه استفاده می‌کنید، امروز مدعی مبارزه با تروریسم هستید؟ شما خودتان در رأس تروریسم در عالم هستید و در حمایت از تروریست‌ها همه کار کردید.به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری، روحانی با اشاره به اقدام اخیر دولت آمریکا درباره سپاه پاسداران، تصریح کرد: شما فکر کردید اگر سپاه را گروه تروریستی بنامید کسی آن را از شما می‌پذیرد؟ تصور کردید اگر علیه سپاه سخن بگویید در ایران اختلاف ایجاد شده یا از محبوبیت سپاه کاسته خواهد شد اما بدانید امروز محبوبیت سپاه در قلب ملت ایران و منطقه بیشتر شد.
ملت ایران مفتخر به پشتیبانی از سپاه است
دیروز علاوه بر رئیس‌جمهور، رئیس مجلس نیز بر پشتیبانی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تاکید کرد. علی لاریجانی در روزی که نمایندگان مجلس به نشانه حمایت از سپاه، با لباس فرم پاسداری در صحن علنی حضور یافته بودند، اظهار داشت: کیست که نداند سپاه بیشترین ضربه را به تروریسم خطرناک در منطقه زده است. وی همچنین در سخنان خود تاکید کرد: همه ملت ایران مفتخر است که پشتیبان سپاه است و همه ما افتخار می‌کنیم که پاسدار باشیم. روز گذشته همچنین نمایندگان مجلس به درخواست دو فوریت طرح اقدام متقابل برابر فعالیت‌های تروریستی نیروهای آمریکایی رای مثبت دادند. طبق این گزارش، دو فوریت طرح تقویت جایگاه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در برابر آمریکا در نشست نوبت عصر دیروز خانه ملت مورد بررسی نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرار گرفت و در نهایت پس از استماع نظرات موافقان و مخالفان دو فوریت این طرح با 189 رای موافق، 2 رای مخالف و یک رای ممتنع از مجموع 198 نماینده حاضر در جلسه به تصویب رسید. در بخشی از ماده واحده این طرح دوفوریتی آمده است: به موجب این قانون کلیه نیروهای نظامی امنیتی و اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا که در غرب آسیا فعالیت می‌کنند و کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی که به نمایندگی از آنها در منطقه غرب آسیا و... فعالیت می‌کنند تروریست اعلام می‌شوند و هرگونه کمک مالی، فنی، آموزشی، خدماتی و تدارکاتی و غیر آن به این دسته از نیروها از نظر این قانون معاونت در اقدامات تروریستی به‌حساب می‌آید.
 

عقب‌نشینی آمریکایی‌ها
یک مقام آمریکایی می‌گوید قرار دادن نام سپاه پاسداران در فهرست تروریستی این کشور به معنی تلاش واشنگتن برای جنگ با ایران نیست. به گزارش فارس، پس از آنکه وزارت خارجه آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد این کشور نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار می‌دهد، مقام‌های آمریکایی در گفت‌وگو با خبرگزاری «رویترز» تلاش کردند از ابعاد نظامی این تصمیم بکاهند. بنا بر این گزارش، مقام‌های آمریکایی که خواسته‌اند نام‌شان فاش نشود، گفته‌اند تروریستی اعلام کردن سپاه به این معنی نیست که ارتش ایالات متحده با سپاه مانند «القاعده» یا «داعش» برخورد می‌کند. یک مقام آمریکایی با بیان اینکه ارتش این کشور دستوری برای برخورد نظامی با نیروهای ایرانی دریافت نکرده، گفته است: «این به معنی جنگ با ایران یا کشتن گروهی از ایرانی‌ها نیست. به هیچ‌وجه نیست». رویترز در بخش دیگری از گزارش خود با اشاره به اینکه عمده تبعات و تحریم‌های ناشی از تصمیم تازه آمریکا، پیش از این هم در قالب قوانین دیگر ایالات متحده علیه سپاه اعمال می‌شده، به نقل از کارشناسان این تصمیم را «نمادین» و «دارای انگیزه‌های داخلی» توصیف کرده و نوشته است که آمریکا بیش از هر چیز تلاش می‌کند طرف‌های خارجی را از تجارت با ایران بترساند. همچنین شبکه سی‌ان‌ان در گزارشی با پرداختن به اقدام جدید دولت آمریکا علیه سپاه پاسداران آن را اقدامی بی‌سابقه دانست که می‌تواند پیامدهایی را برای نیروهای آمریکایی در منطقه و روابط واشنگتن با کشورهای نزدیک به ایران داشته باشد. سی‌ان‌ان در گزارش خود با اشاره به اقدام خصمانه دولت آمریکا در روز دوشنبه برای قرار دادن نام سپاه در فهرست سازمان‌های تروریستی تصریح کرد این کار هیچ محدودیتی برای فعالیت‌های سپاه پاسداران ایجاد نمی‌کند اما فعالیت‌های ایرانی‌های بیشمار و گردشگران خارجی را مجرمانه تلقی و سابقه‌ای خطرناک برای واشنگتن ایجاد می‌کند که احتمالاً از آن پشیمان خواهد شد.