محمدرضا کردلو: نزدیک به 30 شنبه است که اعتراضات در فرانسه ادامه پیدا کرده است. تصاویر اعتراضات فرانسوی از هرکجای دنیا مخابره می‌شد احتمالا سازمان ملل ماموری برای حل بحران به آنجا می‌فرستاد و دست آخر هم چند گزارش حقوق بشری برای تحریک افکار عمومی صادر می‌شد. حالا این اتفاق نیفتاده و قرار هم نیست بیفتد، حتی اگر همه شنبه‌های سال 2019 پاریس رنگ و بوی اعتراض بگیرد.
در کنار همه جنبش‌های کارگری و دانشجویی در فرانسه، کن اما شاهد یک جشنواره سینمایی است که بیش از فیلم‌های سینمایی‌اش به جاذبه‌های لوکس و جانبی ساحل شنی مدیترانه معروف شده است. جشنواره سینمایی فیلم کن که حالا فیلمسازان را از سراسر دنیا به ساحل شهر نیس فرانسه می‌کشاند، در آغاز یک جشنواره کوچک بود؛ جشنواره‌ای که با ادعای مقابله با فاشیسم موسولینی و هیتلر و غوغای آن سال‌های جشنواره ونیز شکل گرفت. جشنواره ونیز بعد از روی کارآمدن موسولینی تحت تاثیر مستقیم دولت جدید ایتالیا قرار گرفت؛ این اعضای دفتر موسولینی بودند که برندگان ونیز را مشخص می‌کردند. اتفاقی که در جشنواره ونیز سال 1937 افتاد جالب بود؛ فیلمی از «ژان رنوار» که در تبلیغ صلح ساخته شده بود جایزه هیات داوران را گرفت و در حالی که هیچ فیلم آلمانی تا آن روز جایزه مهمی از ونیز نگرفته بود، هیتلر برای جایزه گرفتن یک فیلم تبلیغاتی از «لنی ریفنشتال» که در ستایش حزب نازی ساخته شده بود  تلاش بسیاری کرد، البته یک گزینه ایتالیایی هم در پیشنهادات هیتلر وجود داشت. هیات داوران ونیز از ورود هیتلر در انتخاب بهترین فیلم انتقاد کرده و استعفا می‌کنند. این اتفاق باعث می‌شود اخراج‌شدگان فرانسوی ونیز به فکر برگزاری یک جشنواره دیگر باشند. با دخالت وزیر آموزش ملی و وزیر کشور فرانسه، برگزاری یک جشنواره در تقابل ونیز به امری سیاسی تبدیل می‌شود. دولت در بهار 1939 با برگزاری جشنواره‌ای در فرانسه موافقت می‌کند. این تصمیم زمانی جدی‌تر دنبال می‌شود که پیش از برگزاری جشنواره ونیز اعلام می‌شود «یوزف گوبلز» وزیر تبلیغات آلمان نازی میهمان دوره پیش روی ونیز است. ژوئن 1939 است که اعلام می‌شود جشنواره سینمایی کن در سپتامبر و همزمان با جشنواره ونیز برگزار خواهد شد. در پی ترس فرانسوی‌ها از تحریک هیتلر و جلوگیری از بحران، اعلام می‌شود جشنواره کن اعلام جنگ به ایتالیا نیست و متفاوت از ونیز برگزار خواهد شد. ایتالیا و آلمان دعوت برای حضور در کن را نپذیرفتند، کشورهای دیگر هم به دلیل سازمان‌نیافتگی کن از حضور در آن سر باز زدند. آمریکا تنها کشوری بود که به دلایل تجاری و بازار سینمای فرانسه دعوت کن را پذیرفت. کن افتتاح شد. دومین روز جشنواره کن وقتی «گوژپشت نتردام» در حال پخش بود، هیتلر هم با یک سخنرانی «جنگ دوم جهانی» را آغاز کرد. کن تعطیل شد. وزارت خارجه فرانسه در سال‌های پس از جنگ با ورود مستقیم به فضای سینمایی کن را راه‌اندازی کرد. فضای پس از جنگ هم باعث شده بود، تقابلی که با جشنواره ونیز شکل گرفته بود فراموش شود. بعد از برگزاری جشنواره کن در سال‌های 46 و 47 میلادی، در سال‌های بعدی (1950-1948) به بهانه کمبود بودجه برگزار نشد تا در نهایت در 1951 و با تغییر زمان (انتقال به بهار) برگزار شد. 5 سال بعد نخل طلا به عنوان جایزه اصلی جشنواره معرفی و در سال‌های بعد بخش‌های تازه‌تری به جشنواره اضافه شد. در سال‌های پایانی دهه 60 و در حالی که کن وضعیت تثبیت‌شده‌ای میان جشنواره‌های سینمایی یافته بود، جنبش‌های دانشجویی در ماه مه ‌1968 این جشنواره را متاثر کرد. چهره‌های تاثیرگذار سینمای هنری جهان در آن سال با اشغال محل برگزاری کن، بیانیه‌ای را با عنوان مجمع سینمایی فرانسه قرائت کردند و خواستار تعطیلی کن در حمایت از اعتراضات دانشجویی- کارگری شدند. «ژان لوک گدار» و  «فرانسوا تروفو» از سران این مجمع بودند که از مدتی پیش در اعتراض به برکناری «هنری لانگلوا» رئیس سینماتک فرانسه، توسط پلیس ضد‌شورش فرانسه دستگیر شده بودند. این دو از عوامل اصلی عدم‌ برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم کن در آن سال بودند. جشنواره کن 1968 نیمه‌کاره ماند و هیات مدیره این جشنواره از تعطیلی آن خبر داد. در سال‌های بعد و دقیقا از 1972، کن به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی ثبت شد و تلاش برای جلوه دادن به رنگ و بوی هنری خود را بیشتر کرد. از طرفی با اضافه کردن بخش‌هایی غیرمتعارف تلاش کرد کاستی‌های سینمایی را با حاشیه‌های جنسی پر کند. سابقه و پیشینه کن بویژه بخش‌ها و جوایزی که در سال‌های اخیر از سوی کن به فیلم‌ها اهدا شده است، نکته‌ای را برجسته می‌کند؛ نقادان سینما آن را یک عقب‌افتادگی فرهنگی برای فرانسه در نسبت با سینمای هالیوود می‌دانند و البته آن را به همه جشنواره‌های اروپایی تعمیم می‌دهند. اینکه کن به عنوان یک جشنواره فرانسوی تلاش می‌کند این عقب‌افتادگی را با گرایش  به یک نوع خاص از سینما برجسته کند. آنچنان که «نخل دگرباشی»(queer palm) که انواع مختلفی دارد، حالا به یکی جایزه‌های بخش جانبی کن تبدیل شده است. در کنار این فیلم‌هایی که دارای رویکردهای دگرباشانه هستند در سال‌های اخیر موفق به دریافت نخل طلای کن نیز شده‌اند. «آبی گرم‌ترین رنگ است» در شرایطی توانست نخل طلای کن را دریافت کند که مردم در خیابان‌های فرانسه در اعتراض به قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان تظاهراتی چندصدهزار نفری برپا کرده بودند. فیلم «عبداللطیف کشیش» به دلیل وجود صحنه‌های جنسی آشکار از سیستم درجه‌بندی فیلم‌ها توسط انجمن تصاویر متحرک آمریکا درجه‌بندی سنی ممنوع شده برای افراد ۱۷ سال و زیر ۱۷ سال گرفت (یعنی افراد در این سنین به‌هیچ‌وجه مجاز به تماشای این فیلم‌ها نیستند).
این رویکرد در این جشنواره فرانسوی در سال‌های بعد نیز با توجه ویژه کن به همجنس‌گرایان ادامه پیدا کرد، به نحوی که «خاویر دولان» که خود را یک همجنس‌گرا معرفی کرده است چندین بار از سوی جشنواره کن مورد تحسین قرار گرفت. علاوه بر او چهره‌های غیر مطرح دیگری به لطف جوایز جانبی کن به چهره‌های هنری و سینمایی مورد علاقه سینمای اروپا تبدیل شده‌اند.  با این همه و در میانه اعتراضات فرانسوی که حالا «شنبه‌های پاریس» را معروف کرده است، شهرداری و وزارت فرهنگ فرانسه با هزینه‌ای بالا اقدام به برگزاری کن 2019 کرده‌اند؛ جشنواره‌ای که با عاری شدن از مفاهیم سینمایی، حتی جنبه‌های هنری ادعایی را هم از دست داده و با توجه به گرایش‌های خاص سینمایی(دگرباشی)، رونق بخشیدن به فرش قرمز و عکس‌های عجیب و غریب و تجارت جنسی خاموشی که پس پرده سینما شکل گرفته، به حیات خود ادامه می‌دهد. بتازگی «هالیوود ریپورتر» در گزارشی افشاگرانه پیرامون فساد جنسی در حاشیه جشنواره کن نوشته است: رسوایی جنسی «هاروی واینستین» و جنبش «MeToo#» هم نتوانست جلوی کارگردانان و تهیه‌کنندگانی را که با قول دادن نقش‌ و ویزا، زنان جوان علاقه‌مند به سینما را مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌دهند، بگیرد. این واقعیت که «فستیوال کن» و قاچاق جنسی با هم مرتبط هستند، تیتر بسیاری از مطبوعات شده است. کن دهه‌هاست که در موسم برگزاری‌اش مورد هجوم زنان هنرپیشه‌ با آرزوی سوپراستار شدن و مردان ثروتمند که در تعاملاتی غیراخلاقی هستند واقع می‌شود. شگفت‌آور اینکه با وجود تغییراتی که پس از رسوایی‌های جنسی هالیوودی و به وجود آمدن جنبش MeToo# و اطلاع‌رسانی در این زمینه به وجود آمده، فستیوال کن همچنان صحنه قرار و مدارهای مخفیانه در هتل‌ها و سوئیت‌ها و قاچاق جنسی است.
این گزارش می‌افزاید: شکل دیگر قاچاق جنسی در خلال فستیوال کن به این شکل است که زنان جوان مشتاق هنرپیشگی با ملیت غیرآمریکایی از سوی تهیه‌کنندگان آمریکایی صنعت فیلم هالیوود در قایق‌های گران‌قیمت تفریحی در ساحل شهر کن قرار می‌گیرند و نمونه‌ای دیگر از قاچاق جنسی به این شکل جریان می‌یابد. در این میان رابط‌هایی هم وجود دارند که دختران جوان را که معمولا از کشورهایی نظیر بریتانیا و جمهوری‌های استقلال یافته شوروی سابق هستند، با وعده ورود قانونی به ایالات متحده و دادن یک نقش کوتاه یا بدون دیالوگ در فیلم‌های آمریکایی، اغوا می‌کنند. زیر پوست شهر کن در زمان برگزاری فستیوال، قوانینی نانوشته بین قاچاقچیان جنسی و دختران جوان وجود دارد و به آنها قول ویزای «اچ وان» آمریکا داده می‌شود، سپس به گونه‌ای با قربانی برخورد می‌کنند که از ترس از دست دادن رویای آمریکا رفتن و سوپراستار شدن نه می‌تواند حرفی بزند و نه به پلیس مراجعه کند. اظهارات یک تهیه‌کننده آمریکایی در این باره قابل تامل است: «هیچ‌کس به شکل قانونی برای ویزای اچ وان برای آن نوع نقش‌ها پول پرداخت نمی‌کند، زیرا 4 تا 5 هزار دلار هزینه دارد و معمولا مثلا برای یک زن جوان تازه پس از بهره‌های جنسی، جهت ورود به آمریکا مبادرت به گرفتن ویزای کار می‌کنند که هزینه اندکی دربردارد و موقت است». هالیوود ریپورتر همچنین در گزارش خود ادعا کرده است مواردی از جمله یکی از هنرپیشگان زن معروف حال حاضر هالیوودی را پیگیری کرده که از همین طریق فستیوال کن و با تجاوزهای جنسی که به وی شده، پس از آن در مدت کوتاهی به آمریکا انتقال یافته و جلوی دوربین سینما ظاهر شده است.  گزارش هالیوود ریپورتر البته بخش‌های افشاگرایانه دیگری نیز دارد که از آن جمله اظهارات یکی از کارکنان قایق‌های تفریحی حاشیه کن است. یکی از افرادی که در قایق‌های تفریحی کن کار می‌کرده در این رابطه اظهار می‌دارد که بسیاری از این دختران جوان که بیشتر از اروپای شرقی آورده می‌شوند، قبل از رسیدن به کن، حیثیت‌شان را با حضور در جشنواره کن معامله می‌کنند و سپس مهیای رفتن به رویدادهای بزرگی همچون فستیوال کن می‌شوند. تمام این کارها با رابط‌های حرفه‌ای و مبالغ هنگفت اتفاق می‌افتد و زنان جویای شهرت، بین افراد دست به دست می‌شوند.

اشغال کن1968 در همنوایی با جنبش‌های دانشجویی- کارگری فرانسه
مه 1968 و همزمان با اعتراضات دانشجویی - کارگری تعدادی از فیلمسازان چپ فرانسه با اشغال کن، به ادامه این جشنواره با توجه به اتفاقاتی که در خیابان‌های فرانسه در حال رخ دادن بود، اعتراض کردند. در نتیجه این اقدام، جشنواره کن 1968 تعطیل شد. این روزها اعتراضات فرانسوی بیست و چند شنبه متوالی است در حال پیگیری است اما کن به کار خود ادامه می‌دهد و در جریان این جشنواره اعتراضی هم نسبت به دولت فرانسه به خاطر برخوردهای خشن با مردم نمی‌شود. در ادامه گزارشی از روند تعطیلی کن در آن سال(1968) را می‌خوانید.
«فرانسوا تروفو» کارگردان مطرح فرانسوی روی سن سالن «ژان کوکتو» متنی را در دست دارد و آن را می‌خواند: «من می‌خوام متنی را که دیشب در مدرسه ووژیرار توسط سینماگران و اهالی سینمای فرانسه تهیه شده (مجمع اطلاع‌رسانی و اقدام سینمای فرانسه) براتون بخونم: در تاریخ 17 مه ‌1968 بیش از 1000نفر از اهالی سینما را در دانشسرای ملی عکاسی و سینماتوگرافی واقع در خیابان ووژیرا گرد هم آورده و اختیارات توسط دانشجویان از تاریخ 15 مه ‌1968 به این مجمع سینمای فرانسه اعطا شده است. این مجمع از تمام کارگردانان، تهیه‌کنندگان، پخش‌کنندگان فیلم، بازیگران، خبرنگاران و اعضای هیات داوران حاضر در کن درخواست می‌کند به همراه تمام همکاران خارجی خود با هر شیوه‌ای که مناسب می‌دانند نسبت به ادامه یافتن جشنواره اعتراض کنند. به منظور نشان دادن همبستگی با کارگران و دانشجویان اعتصابی در اعتراض به سرکوب توسط پلیس و همچنین اعتراض به قدرت حاکم و ساختار حال حاضر صنعت سینما. امضا شده توسط مجمع عمومی سینمای فرانسه». اولین نفری که به این درخواست پاسخ مثبت داد «میلوش فورمن» بود که در آن سال فیلم «مجلس رقص آتش‌نشان‌ها» را در کن شرکت داده بود. او پس از سخنرانی تروفو گفت: «با توجه به این مسائل من یک چیز را می‌فهمم و آن اینکه باید فیلمم را از مسابقه بیرون بکشم». «آلن رنه» کارگردان صاحب سبک فرانسوی نیز که به خاطر اعتصابات نتوانسته بود از لیون بیرون بیاید، تلفنی اعلام کرد: «فیلمش را به پاریس می‌برد». «کلود للوش» سخنران بعدی «اشغال کن» بود. این کارگردان در ادامه صحبت‌های تروفو گفت: من فیلم‌های «گل‌های آبی» و «گرونوبل» را از جشنواره بیرون می‌کشم. تروفو ادامه داد: «من فکر می‌کنم همه چیزهای مهم و باارزش در فرانسه متوقف شده است. ظرف امروز بعدازظهر یا شب باید در رسانه‌هایی که باقی ماندند اعلام کنیم و رادیو‌ها باید اعلام کنند که جشنواره متوقف شده است». کارگردانان معترض بعد از ترک سالن کوچک ژان کوکتو به سالن اصلی پخش فیلم در کن می‌روند. آنجا گدار اعتراض خودش را اینطور آغاز می‌کند: «حتی یک فیلم نیست که مشکلات امروز کارگرها و دانشجوها رو نشون بده. حتی یک فیلم که توسط من، فورمن، پولانسکی یا فرانسوا ساخته شده باشه، حتی یکی. ما تاخیر داریم. رفقای دانشجوی ما یک هفته است زیر مشت و لگد افتادن و برای ما سرمشق هستن. الان مساله این نیست که فیلم دیدن رو ادامه بدیم یا نه. معلومه که باید نمایش فیلم رو ادامه بدیم و بیشتر فیلم ببینیم. این هدف ماست. اما این مساله امروز و فردا نیست. مساله الان نشون دادن همبستگی سینما با جنبش‌های دانشجویی و کارگری هست که داره در فرانسه اتفاق می‌افته... با یک هفته و نیم تاخیر. تنها راه عملی این کار متوقف کردن نمایش همه فیلم‌هاست». گدار در ادامه به یکی از منتقدانش که اجازه صحبت کردن به او را نمی‌دهد، می‌گوید: «من دارم از همبستگی با مردم فرانسه صحبت می‌کنم و شما برای من از تراولینگ و کلوزآپ می‌گین؟!» «لویی مال» پشت تریبون می‌رود و اعلام می‌کند هیات داوران از رسمیت افتاده است. چون 4 نفر از اعضایش انصراف داده و آن را ترک کرده‌اند. در نهایت در ساعت دوازده،  19 مه ‌1968هیات مدیره جشنواره تعطیلی بیست و یکمین دوره کن را اعلام می‌کند.
 

دگرباش‌ها پشت فرمان کَن
تلاش روشنفکران ایرانی برای هنری جلوه دادن جشنواره‌هایی مانند کن، یکی دیگر از آن رفتارهای عجیب و غریب است که بارها در نوشته‌ها، با عنوان «تناقض» از آن یاد شده است. با همه جنبه‌های زننده‌ای که حامیان جنبش MeToo# هم از افشاگری آنها ابایی ندارند،  رسانه‌های روشنفکری در ایران تلاش می‌کنند جنبه‌های فرمی «کن» را برجسته کنند و به نحوی این جشنواره فرانسوی را سر دست بگیرند و با تمسک به آن به انتقاد از جشنواره‌های داخلی بپردازند. فرآیندها و سازوکارهای جشنواره‌های داخلی اگرچه قابل نقد و بررسی است و همواره چالش‌های فراوانی بر سر آن در محافل رسانه‌ای وجود دارد اما قیاس با «کن» و امثال کن، اتفاقی است که شوربختانه به جهت محتوای تهی جریان روشنفکری مطرح می‌شود. امسال اما در هفتاد و دومین جشنواره فیلم کن، عدم حضور حتی یک فیلم ایرانی در این جشنواره، روی دیگر این جشنواره به‌اصطلاح مستقل را به روشنفکرانی که برایش سینه‌ چاک می‌کردند، نشان داد. کن نیز مانند جشنواره فیلم برلین که در دوره اخیر خود هیچ فیلم ایرانی را نپذیرفت، همه 50 فیلم ایرانی متقاضی حضور در این جشنواره را رد کرد. اگرچه برخی تحلیل‌ها از ضعف سینمای جشنواره‌ای در سال‌های اخیر حکایت دارند اما پذیرفته شدن بسیاری از فیلم‌های ضعیف در کن و برلین طی سال‌های قبل، نشان می‌دهد دلیل اصلی این اتفاق منشا دیگری دارد؛ اینکه ماجرای پذیرفته نشدن فیلم‌ها با تحریم‌های ترامپ بی‌ارتباط نیست! که اگر این گمانه جدی باشد، حاکی از یک فاشیسم سینمایی نوظهور است که همه ادعاهای هنری و فرمی مسؤولان کن را زیر سوال می‌برد. به دلایل دیگر البته تایید‌کننده این موضوع نیز هست که حالا دگرباش‌ها فرمان «کن»  را به دست گرفته‌اند. شاهد این ادعا اتفاقی است که طی روزهای اخیر در کن و رسانه‌های سینمایی مطرح شد؛ اعلام خبر آغاز کن با اهدای نخل طلای افتخاری به آلن دلون 83 ساله، با اعتراض عجیب و غریب جنبش‌های فمینیستی و انجمن‌های همجنس‌بازان مواجه شد، چراکه دلون پیش‌تر طی یک اظهارنظر سرپرستی فرزند توسط والدین همجنس را نادرست خوانده بود. جشنواره کن اگرچه  اعلام کرد نخل طلای افتخاری آلن دلون را پس نمی‌گیرد اما با ادبیاتی دلجویانه از همجنس‌بازان تلاش کرد مخاطبان دگرباش خود را نیز حفظ کند. چنانکه وقتی در مه ‌سال2013 جمعیتی چندصدهزار نفری از مردم فرانسه به خیابان ریختند و علیه قانونی شدن همجنس‌بازی و ازدواج همجنس‌گرایان در پاریس شعار دادند، کن با انتخابی که دارای پیام‌های مشخص بود مقابل آنان ایستاد و در دفاع از همجنس‌بازی به فیلمی که عشق 2 دختر همجنس‌باز به یکدیگر را به تصویر می‌کشید، جایزه داد. نخل طلای کن به عبداللطیف کشیش رسید تا فیلم پورنوگرافیک او که حتی از قابلیت‌های سینمایی نیز بهره نمی‌برد، اوضاع را برای رسمیت بخشیدن به ازدواج همجنس‌بازان مهیا کند. کن حالا جاده صاف‌کن همجنس‌بازان شده بود، چرا که به‌رغم مخالفت شدید اجتماعی در فرانسه، این اقدام را انجام می‌داد. این اتفاق البته تنها یک مورد از هزاران مورد دیگری است که نشان می‌دهد «کن» در راستای سیاست‌گذاری‌های فرهنگی و اجتماعی برای رسمیت بخشیدن به گرایش‌های دگرباشانه تا چه اندازه فعال است. آمارها نیز نشان می‌دهد کن در ادامه حمایت از گرایش‌های دگرباشانه، چگونه فیلمسازانی با این رویکرد را مورد تشویق قرار داده است. «زیبایی»، «به هر حال لارنس»، «غریبه کنار دریاچه»، «غرور»، «کارول»، «اینجا ته دنیاست»، «120تپش در دقیقه» و فیلم‌های دیگری که به حمایت از دگرباشی پرداخته‌اند، طی سال‌های اخیر مورد توجه کن قرار گرفته‌اند. «زاویه دولان» یکی از کسانی است که با حمایت مطلق کن به عنوان یک کارگردان شناخته شده روی سن کن با همین عنوان مورد تشویق قرار می‌گیرد.  شاید غیر از روشنفکران ایرانی برای بسیاری در سراسر دنیا این موضوع به امری بدیهی تبدیل شده باشد که کن تنها یک محفل هنری برای نمایش چند فیلم نیست، بلکه شاید بشود حتی اتفاقات اصلی را مسائلی دانست که در حاشیه کن در حال اتفاق افتادن است.    هالیوود ریپورتر که هر ساله گزارش‌هایی افشاگرانه از کن دارد، در گفت‌وگویی با یکی از فعالان بازار جنسی کن در طول برگزاری جشنواره در مطلبی تحت عنوان «40 هزار دلار برای یک شب همراهی: رازهای فراخوانی دختران در کن» می‌نویسد: دومین تجارت بزرگ و سودآور در کن پس از فیلم، صنعت سکس است.  این مطلب ادامه می‌دهد: هر سال در زمان برگزاری جشنواره فیلم کن، حدود 30 تا 40 قایق تفریحی لوکس در ساحل کن حاضر هستند که هر کدام متعلق به افراد ثروتمند هستند. معمولا در هر قایق حدود 10 دختر فعالیت می‌کنند که یا برهنه هستند یا نیمه‌برهنه. مواد مخدر و مشروبات الکلی و دختران زیبا پای ثابت این قایق‌ها هستند. شما براحتی می‌توانید آنها را تماشا کنید که منتظر دریافت پاکت پول در انتهای شب هستند. این مساله 60 سال است که جریان دارد. این یک نمونه از ده‌ها هزار مطلبی است که در فضای وب می‌توان درباره حاشیه‌های مهم‌تر از متن کن یافت؛ مسائلی که حتی درباره آنها کتاب‌هایی جدی نیز وجود دارد، از جمله  «50 سال آفتاب، سکس و سلولویید؛ پشت پرده معروف‌ترین جشنواره فیلم دنیا» که توسط پیتر بارت، سردبیر ورایتی جمع‌آوری شده است.

گروه سیاسی: دونالد ترامپ و مشاورانش که این روزها در سیاست‌گذاری برای سیاست خارجی آمریکا دچار تشتت و سردرگمی زیادی شده‌اند، بارها این سردرگمی و شکست در سیاست‌های‌شان بویژه در قبال ایران را به گردن دموکرات‌ها و بویژه جان کری، وزیر خارجه دولت اوباما انداخته‌اند. در همان سال اول ورود ترامپ به کاخ سفید وقتی او شنید جان کری با ظریف در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل دیدار داشته و توصیه‌هایی برای حفظ برجام به او کرده است، بشدت پریشان شد و رسما اعلام کرد کنگره باید دخالت دموکرات‌ها و مسؤولان دولت اوباما در امور سیاست خارجی آمریکا را بررسی کرده و به آنها هشدار دهد. این مساله تاکنون نیز همچنان ادامه یافته و انتشار این خبر که جان کری به مسؤولان ایرانی گفته است تا پایان دوره ریاست‌جمهوری ترامپ صبر کنند تا دموکرات‌ها دوباره بر سر کار بیایند و به توافق هسته‌ای با ایران بازگردند، باز هم ترامپ را بشدت آشفته کرد. چند روز پیش نیز مایک پمپئو، وزیر خارجه دولت ترامپ از دخالت‌های دموکرات‌ها برآشفته شد و صراحتا بیان کرد اگر جان کری قرار است نقش وزیر خارجه آمریکا را بازی کند، بهتر است تا انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 صبر کند و دموکرات‌ها هم تلاش کنند در انتخابات پیروز شوند.
به گزارش «وطن‌‌امروز»، اختلافات داخلی بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در فضای سیاسی آمریکا مساله جدیدی نیست اما به نظر می‌رسد این اختلاف هم‌اینک در حال تاثیرگذاری بر روابط خارجی آمریکا بوده و در عین حال خطراتی را نیز برای ایران به دنبال دارد.
برای روشن شدن رابطه جنگ احزاب آمریکا با مسائل مرتبط با ایران بهتر است سوالی از خود بپرسیم: دلیل این همه عصبانیت ترامپ و پمپئو از دخالت‌های کری در مسائل سیاست خارجی و بویژه سیاست آمریکا در قبال ایران چیست و نشریات وابسته به دموکرات‌ها چگونه استراتژی‌های مرتبط با سیاست خارجی دولت ترامپ را هدف قرار داده و آنها را به شکست می‌کشانند؟
با مروری بر یادداشت‌ها و گزارش‌های تحلیلی رسانه‌های وابسته به حزب دموکرات در آمریکا می‌توان تصویر دقیق‌تری از پازل کشمکش قدرت در این کشور مشاهده کرد. چندی پیش محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان که یک بار بیان کرده بود هر توئیتی که منتشر می‌کند، ابتدا در تمام نقاط دنیا چرخیده و با بسیاری از سران کشورهای مختلف درباره آن رایزنی شده است؛ توئیتی منتشر کرد که در آن به تیم «ب» به‌عنوان مشاوران ترامپ که به او برای حمله به ایران مشاوره می‌دهند اشاره کرد. او با انتشار این توئیت تأکید کرد دلیل بروز اتفاقات اخیر منطقه این است که جنگ‌طلبان موسوم به «تیم ب» در حال اجرای توطئه‌های طراحی شده توسط جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا هستند. ظریف بعد از این در سفر به ژاپن اعضای این تیم را معرفی و بیان کرد بنیامین نتانیاهو، جان بولتون، محمد بن‌سلمان و محمد بن‌زاید اعضای اصلی تیم «ب» هستند که ترامپ را به جنگ با ایران می‌کشانند. بعد از این صحبت‌ها بود که بحث‌ها درباره نقش جان بولتون در کشاندن آمریکا به تقابل با ایران و جنگ احتمالی در منطقه، در نشریات لیبرال آمریکایی رونق تازه‌ای گرفت. بتازگی 2 نفر از مشاوران و مقامات دولت اوباما در لس‌آنجلس تایمز مقاله‌ای نوشته و بیان کرده‌اند که «دنیای کاخ سفید، دنیای بولتون است و ترامپ فقط سعی می‌کند در این دنیا زندگی کند». رابین رایت، تحلیلگر مجله نیویورکر نیز در مقاله‌ای این سوال را مطرح کرد که آیا ترامپ دنبال به راه انداختن جنگ در منطقه است و در نوشته خود به این نتیجه رسید که مشاوران ترامپ در هر صورت او را به سمت جنگ با ایران پیش می‌برند. وندی شرمن نیز در نیویورک‌تایمز نوشت: «ما نمی‌توانیم روزهای قبل از جنگ با عراق را تکرار کنیم که بیشتر مطبوعات و رسانه‌های ما مدارک و اسناد جعلی و مبهمی را برای توجیه جنگ منتشر می‌کردند». از آن زمان روزنامه‌های زیادی از جمله واشنگتن‌پست، نیویورک‌تایمز، نیویورکر، یواس‌ای‌تودی و... به سندسازی‌های جعلی بولتون برای حمله به ایران اشاره کردند. بن‌رودز، مشاور سابق اوباما که بعد از توافق هسته‌ای با ایران در گفت‌وگویی با نیویورک‌تایمز اشاره کرده بود تیم رسانه‌ای اوباما تعداد زیادی از رسانه‌ها، خبرنگاران، اساتید دانشگاه و کارشناسان حوزه سیاست خارجی را به صف کرده تا از توافق با ایران حمایت کنند، هفته پیش در مصاحبه‌ای اعلام کرد بنیامین نتانیاهو در حال فشار آوردن به آمریکا برای تقابل با ایران است. او در توئیتر خود نیز نوشت: «بولتون، محمدبن‌سلمان و بنیامین نتانیاهو دنبال مواجهه نظامی با ایران هستند».  تولسی گابارد، نماینده دموکرات کنگره که هم‌اینک نامزد انتخابات ریاست جمهوری 2020 هم هست، بیان کرد عربستان‌سعودی، بنیامین نتانیاهو و القاعده محرکان اصلی ترامپ برای حمله به ایران هستند. پاتریک بوکانان، از دیگر اعضای مشاوران اوباما نیز در وب‌سایت خود نوشت: «چه کسی دنبال جنگ با ایران است؟ پمپئو، بولتون، بنیامین نتانیاهو و ولیعهد سعودی، بن‌سلمان». این یک عملیات روانی حساب شده توسط دموکرات‌ها برای به انزوا کشاندن سیاست خارجی رقیب و نیز برجسته کردن خطر جنگ علیه ایران است. ماجرا به اینجا ختم نشد. روزنامه‌های این جریان در مرحله بعد به انتشار خبرهایی مبنی بر کناره‌گیری یا اخراج قریب‌الوقوع بولتون از کاخ سفید پرداختند. نشریه «پولیتیکو» نخستین نشریه‌ای بود که این خبر را منتشر کرد اما در ادامه نیویورک‌تایمز و واشنگتن‌پست نیز دوباره وارد عرصه شده و از وجود اختلاف بین بولتون و پمپئو بر سر ایران خبر دادند. ترامپ البته بلافاصله شخصا وارد میدان شد و  وجود هر نوع اختلاف در کاخ سفید را تکذیب کرد اما این مساله به سرعت در سراسر دنیا منتشر شد و پمپئو را به واکنش واداشت که بیان کند جان کری و دموکرات‌ها نباید در مسائل مرتبط با سیاست خارجی دخالت کنند و با انتشار اخبار جعلی سیاست‌های دولت را زیر سوال ببرند.  با کنار هم گذاشتن قطعات این پازل بزرگ از اظهارنظرها و انتقاداتی که 2 حزب دموکرات و جمهوری‌خواه از یکدیگر می‌کنند، می‌توان به این نتیجه رسید که دموکرات‌ها به دنبال شکست سیاست خارجی ترامپ از درون کاخ سفید برای منافع حزبی و سیاسی خود هستند و از تمام ابزارهای پیرامون خود، حتی برجام و وزرای خارجه کشورهایی که درگیر تصویب برجام بوده‌اند، در این باره استفاده می‌کنند و نقشه راه خود را اجرایی می‌سازند. حالا آنها به این نتیجه رسیده‌اند که بولتون باید از کاخ سفید اخراج شود تا سیاست خارجی ترامپ درباره ایران و ونزوئلا از هم بپاشد. کارشناسان در تهران می‌گویند اگرچه این سیاست می‌تواند تا حدود زیادی به نفع ایران باشد اما ایران نباید خود را درگیر این منازعات کند، چرا که در صورتی که در انتخابات سال 2020 آمریکا هر اتفاقی بیفتد و چه جمهوری‌خواه بر سر کار بیاید و چه دموکرات، در نهایت از هم‌اینک مشخص است که آمریکا دوباره به برجام بازنمی‌گردد و دموکرات‌ها نیز با اینکه خود را برای دولت ایران فریبنده نمایش می‌دهند اما هیچ اقدامی برای اجرای تعهدات‌شان در برجام نخواهند کرد. کما اینکه بدعهدی آمریکا در برجام از دولت اوباما شروع شد.  «وطن‌‌امروز» چندی پیش در گزارشی با عنوان «بوی پیراهن دموکرات‌ها» به این مساله پرداخته و نقشه راه دموکرات‌ها برای برخورد با ایران بعد از به دست گرفتن قدرت را به صورت مفصل توضیح داده بود. مساله مهم در شرایط کنونی این است که دموکرات‌ها سعی دارند به هر نحو ممکن ثابت کنند تنها آنها می‌توانند با کشورهای مورد تخاصم آمریکا مذاکره کنند. همانطور که کارشناسان سیاسی در واشنگتن بر این عقیده‌اند که ترامپ برجام را قبول ندارد، چون امضای او پای این معامله نیست، آنها هم تمام تلاش خود را می‌کنند که هیچ گفت‌وگویی با دولت فعلی آمریکا انجام نشود و در عین حال تیم امنیت ملی و سیاست خارجی کاخ سفید نیز از هم بپاشد. به همین دلیل رسانه‌های‌شان بیشتر از رسانه‌های محافظه‌کار بر طبل جنگ می‌کوبند. درست است که بسیاری از شواهد و مسائل مطرح شده در این گزارش‌ها و سخنان کارشناسان دولت اوباما درباره جنگ‌طلبی نتانیاهو، بن‌سلمان یا تیم «ب» و بولتون عین حقیقت است و نتانیاهو و اعراب منطقه خلیج‌فارس بشدت دنبال درگیری نظامی آمریکا با ایران هستند اما دولت ایران و شخص وزیر امور خارجه، در عین حال که باید مراقب رفتار و عملکرد ترامپ باشند، نباید در دام تبلیغات انتخاباتی برای دموکرات‌ها بیفتند و به‌گونه‌ای موضع نگیرند یا توئیتی ننویسند که خدای ناکرده شائبه همراهی با اهرم‌های اصلی تبلیغات انتخاباتی دموکرات‌ها برای انتخابات سال 2020 ایجاد شود. در هر صورت اعتماد بیش از حد جریان غربگرای داخلی - که بخشی از دولت را نیز در اختیار دارند - به افرادی مانند جان کری و گفتن حرف‌هایی مثل اینکه «حرف کری سند است»، دولت ایران را به جایی رسانده که در مقابل خروج آمریکا از برجام نتوانسته واکنش‌های متقابل و مقتدرانه‌ای اتخاذ کند. طی هفته‌های اخیر اساتید دانشگاه و کارشناسان خبره مسائل بین‌الملل به دولت ایران هشدار دادند به هیچ عنوان نباید سیاست‌های خود را به نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 آمریکا گره بزند. درگیر شدن در پروسه انتخابات آمریکا و حمایت از سیاست‌های دموکرات‌ها با تکرار کردن کدهای خبری و رسانه‌ای آنها - همانطور که در ماجرای احتمال درگیری در منطقه توسط رسانه‌های اصلاح‌طلب اتفاق افتاد- در نهایت نمی‌تواند باعث شود مسؤولان دولت اوباما – حتی اگر دوباره سر کار هم بیایند – تمایلی برای حفظ برجام از خود نشان دهند.  رفتار ظریف نباید به گونه‌ای باشد که این تلقی را ایجاد کند که او بر اساس یک تقسیم کار نوشته شده یا نانوشته با دموکرات‌ها، علیه ترامپ عمل می‌کند. ظریف اگرچه تاکنون اشتباهات و گاف‌های هزینه‌سازی مرتکب شده اما این یکی، به هیچ عنوان قابل اغماض نیست و خطرات بسیار زیادی برای کشور به همراه دارد. در اینجا لازم است چند نکته مهم درباره رفتار وزیر امور خارجه کشورمان مطرح شود:
1- اگر وزیر امور خارجه معتقد است تیم ب در حال تحریک ترامپ برای اقدام نظامی علیه ایران است، باید از او پرسید آیا رفتارش در هم‌افزایی با دموکرات‌ها علیه ترامپ، باعث تحریک ترامپ و دشمنی بیشتر او علیه ایران و افتادن در دام جنگ‌طلبان یا همان تیم ب، نمی‌شود؟ آیا این رفتار خلاف مصالح و منافع ملی نیست؟
2- در صورت پیروزی ترامپ در انتخابات 2020، آیا رئیس‌جمهور منتخب مردم آمریکا رفتار وزیر امور خارجه ایران در همراهی با رقیب انتخاباتی‌اش را تلافی نخواهد کرد؟ همانگونه که در انتخابات 2016 ترامپ دولت ایران و برجام را به چشم یک مزاحم به جا مانده از رقیب تلقی کرد و به‌سرعت از آن خارج شد. بر همین اساس در صورت پیروزی مجدد، آیا ترامپ ایران را به چشم بازنده انتخابات آمریکا نمی‌بیند؟ آیا همین تیم ب، ترامپ را آماده‌تر از همیشه برای وارد شدن به جنگ با ایران نمی‌بیند؟
3- بر اساس کدام برآورد ملی، عده‌ای در ایران فکر می‌کنند در صورت پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات 2020 آمریکا، شرایط برای ایران بهتر می‌شود؟ در اینکه در دولت ترامپ یک فشار همه‌جانبه علیه ایران اعمال شده و دشمنی آمریکا در فاز آشکارتری تشدید شده، تردیدی نیست اما آیا سابقه دموکرات‌ها، یا حداقل سابقه اوباما و جان کری در دشمنی با ایران کمتر از ترامپ است؟ بزرگ‌ترین خطر دموکرات‌ها برای ایران آن است که دموکرات‌ها با تجمیع ظرفیت‌های بین‌المللی اقدام به دشمنی با ایران می‌کنند. تحریم‌ها یکی از این نمونه‌هاست. به عبارتی دموکرات‌ها با ایجاد یک اجماع بین‌المللی، اقدامات خود علیه ایران را تقویت و فراگیر می‌کردند. نکته دیگر نیز این است که دموکرات‌ها نیز اصطلاحا «آدم حسابی» نیستند و بنای بدعهدی و زدن زیر میز برجام در دولت اوباما نهاده شد. البته برخی معتقدند اینجا منافع ملی را از منافع باندی و جریانی باید تفکیک کرد، چراکه قدرت گرفتن دموکرات‌ها در آمریکا اگر برای مردم ایران آب نشود اما برای عده‌ای حتما نان خواهد داشت.
4- آیا محمدجواد ظریف می‌خواهد از یک سوراخ 2 بار گزیده شود؟ شکست هیلاری کلینتون دموکرات از دونالد ترامپ تجربه تلخی برای دولت روحانی است تا منافع ملی را تابعی از اتفاقات خارجی که ایران نمی‌تواند نقشی در آن داشته باشد، نکند. حالا این تجربه تلخ نباید یک بار دیگر اتفاق بیفتد و عده‌ای در ایران باز هم سرنوشت مردم را به ساق‌ الاغ‌های بازنده گره بزنند.

رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) گفت: متعهد شدیم با همکاری بنیاد مسکن برای سیل‌زدگانی که با وام‌های دولت نمی‌توانند خانه خود را تعمیر کنند، در تعمیر و بازسازی منازل به آنها کمک کنیم.
دکتر محمد مخبر، رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) پیش از ظهر دیروز در مراسم امضای تفاهمنامه تکمیل و تعمیر واحد‌های مسکونی آسیب‌دیده در مناطق سیل‌زده کشور اظهار کرد: پس از سیل اخیر، جزو نخستین دستگاه‌هایی بودیم که در مناطق سیل‌زده حضور یافتیم و در تمام استان‌ها قرارگاه دایر کردیم. وی با اشاره به اینکه نزدیک به ۳ میلیون قلم کالا و تجهیزات به مناطق سیل‌زده ارسال کردیم، تصریح کرد: در جریان بازدیدها از مناطق سیل‌زده تصمیم بر این شد ستاد اجرایی 4 فعالیت را در این مناطق انجام دهد.
رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) خاطرنشان کرد: ارسال بسته‌های لوازم خانگی، توزیع دام سبک، کمک به بازسازی و تعمیر منازل و ایجاد اشتغال، 4 فعالیت ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) در مناطق سیل‌زده است. مخبر با بیان اینکه ۳۰ هزار بسته لوازم خانگی با بودجه‌ای بالغ بر ۱۵۰ میلیارد تومان به مناطق سیل‌زده ارسال شده است، گفت: تمام این بسته‌ها به این مناطق ارسال شده و هم‌اکنون که اینجا هستیم در حال واگذاری است. وی با تاکید بر ایرانی بودن اقلام بسته‌های لوازم خانگی در سال رونق تولید افزود: طی بخشنامه‌ای در تمام استان‌ها این درخواست را داشتیم که اگر در استان‌های سیل‌زده کارخانه‌ای تعطیل یا نیمه‌تعطیل شده است، در تهیه اقلام بسته‌ها از اجناس این کارخانه‌ها استفاده شود؛ کارخانه‌های یخچال‌سازی در لرستان و نیشابور نمونه‌هایی از این کارخانه‌ها هستند که تعطیل یا نیمه‌تعطیل بودند.
رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) با اشاره به اینکه قبل از اتمام مدت زمانی که وعده‌ دادیم، عمل کردیم، تصریح کرد: ۱۰ هزار دام سبک در مناطق سیل‌زده توزیع شد که استانداری‌ها موظفند اسامی بهره‌مندان را در اختیار ما قرار دهند.
مخبر درباره کمک به بازسازی و تعمیر منازل مناطق سیل‌زده گفت: متعهد شدیم با همکاری بنیاد مسکن برای سیل‌زدگانی که با وام‌های دولت نمی‌توانند خانه خود را تعمیر کنند، در تعمیر و بازسازی منازل به آنها کمک کنیم؛ مبالغ متغیر است که آن هم با تشخیص بنیاد مسکن خواهد بود. وی با اشاره به اینکه ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) در سال ۹۸ متعهد شده ۱۰۰ هزار شغل در کشور ایجاد کند، یادآور شد: وعده دادیم ۱۴ هزار شغل مستقیم و ۳۵ هزار شغل غیرمستقیم در مناطق سیل‌زده ایجاد کنیم.
رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) با بیان اینکه ۵۵۰ میلیارد تومان برای ایجاد اشتغال در نظر گرفته شده است، خاطرنشان کرد: امیدواریم بتوانیم با عمل به وعده‌های‌مان مردم را خوشحال کنیم.
لازم به ذکر است این تفاهمنامه مشترک در 7 ماده، 3 تبصره و 3 نسخه تنظیم شد و هر 3 نسخه حکم واحد داشته و از تاریخ امضا معتبر و لازم‌الاجراست؛ عناوین مواد این تفاهمنامه شامل موضوع تفاهمنامه، جامعه هدف و مشمولان، وظایف ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره)، وظایف بنیاد مسکن، نحوه اجرای همکاری‌های مشترک، نحوه پرداخت و هزینه‌کرد اعتبارات و مدت تفاهمنامه است. همچنین مطابق ماده ۶ تفاهمنامه، ستاد اجرایی فرمان امام(ره)
۳۰۰ میلیارد ریال (۳۰ میلیارد تومان) را به‌عنوان بخشی از هزینه‌های تعمیر و تکمیل واحدهای آسیب‌دیده پرداخت می‌شود. این اعتبارات در 3 مرحله (۳۰ درصد پس از امضای تفاهمنامه،‌ ۳۰ درصد 3 ماه پس از امضای تفاهمنامه و
۴۰ درصد ۹ ماه پس از امضای تفاهمنامه) پرداخت می‌شود. مدت این تفاهمنامه ۱۲ ماهه بوده و با نظر کمیته مشترک راهبری و با توافق 2 طرف مدت تفاهمنامه و میزان مشارکت در سال‌های آینده قابل تمدید است.

محسن شهمیرزادی: شامگاه شنبه 28 اردیبهشت، برخی اهالی فرهنگ و هنر میهمان ضیافت ریاست‌جمهوری بودند؛ ضیافتی که سال‌های گذشته با انبوه سلبریتی‌های دنیای فرهنگ و هنر برگزار می‌شد اما امسال حضور مدیران جشنواره‌ای پررنگ‌تر از بدنه جامعه فرهنگ و هنر کشور بود و به نظر می‌رسید رنگ و بوی تحریم افطاری رئیس‌جمهوری که پارسال کلید خورد، امسال بیشتر به چشم می‌آمد. در این نشست اهالی هنر از دغدغه‌های خود گفتند اما در مقابل صرفاً تلاش ریاست‌جمهور برای اقناع هنرمندان جهت تداوم حمایت از وی به چشم می‌آمد؛ تلاشی که بیشتر با بیان دستاوردهای فعالیت‌های دولت در عرصه سیاسی بود و رئیس‌جمهور از آن به عنوان افزایش سرمایه اجتماعی کشور یاد کرد.
 

مدیران دولتی یا اهالی فرهنگ؟!
دیدار رئیس‌جمهور با اهالی فرهنگ و هنر را نمی‌توان ملاقات مدیر اجرایی با عناصر اصلی فرهنگ و هنر کشور دانست، چرا که جمع مدعوین این مراسم به ‌هیچ ‌عنوان نمی‌توانستند نمایندگی طیف‌های مختلف اهالی فرهنگ و هنر کشور را برعهده بگیرند. فارغ از حاضر نبودن عمده شخصیت‌‌های برجسته هنر و احتمالا تحریم ضیافت ریاست‌جمهوری توسط آنها، عمده میهمانان دارای ویژگی‌‌های مشترکی بودند، از جمله آنکه در کارنامه بسیاری از آنها مدیریت بر جشنواره‌‌های فرهنگی دولت‌های یازدهم و دوازدهم به چشم می‌آمد. همچنین سابقه بسیاری از آنها از انتقادات جدی به رویکرد فرهنگی دولت پاک(!) بود. در عین حال به نظر می‌رسید شخصیت‌‌‌هایی میهمان این مراسم شده بودند که به عنوان مرجع فکری بخش زیادی از هنرمندان به شمار می‌روند و در نتیجه محصول این جلسه تاثیر بسزایی بر رویکرد سیاسی هنرمندان خواهد داشت. در این نشست شخصیت‌‌‌هایی چون  نادر برهانی‌مرند، لوریس چکناواریان، سیدجمال ساداتیان، حسین فرح‌بخش، منوچهر شاهسواری، احمد عربانی، حمیدرضا نوربخش، مرتضی رزاق‌کریمی، بهروز شعیبی، ایرج راد، هادی حیدری، شهرام گیل‌آبادی، فریدون جیرانی، مرتضی شایسته، رضا خلج، شاهین فرهت، شهرام کرمی، مسعود نجفی، بهرام شفیعی، علیرضا تابش، مانی رهنما و رسول صادقی حضور داشتند.
دغدغه مدیریت فرهنگ!
در این جلسه اهالی فرهنگ و هنر و مدیران فرهنگی هر کدام با درخواست‌ها و گلایه‌‌‌هایی تلاش داشتند در عرصه فعالیت خود بهبودی حاصل کنند اما تقریبا هیچ‌کدام از رسانه‌‌های دولتی جزئیاتی از اظهارنظر اهالی فرهنگ و هنر منتشر نکردند. در این جلسه عمده درخواست‌ها به رسیدگی بیشتر نسبت به حوزه‌‌های مختلف هنری اعم از سینما، تئاتر، موسیقی، ادبیات و هنرهای تجسمی ارجاع پیدا می‌کرد. تاکید بر حضور بیشتر هنرمندان ایرانی از رشته‌های مختلف در نمایشگاه‌ها و برنامه‌های فرهنگی، هنری، موسیقی و سینمایی بین‌المللی، فراهم شدن فضای مناسب‌تر برای فعالیت هنرمندان، توجه بیشتر نسبت به حقوق صنفی هنرمندان و رفع دغدغه‌های معیشتی، درمانی و بیمه‌ای اصناف مختلف هنری، تأمین امنیت شغلی، افزایش هزینه‌های تولیدات آثار هنری و لزوم حمایت دولت در این بخش و ضرورت فعالیت بیشتر رایزن‌های فرهنگی ایران در کشورهای خارجی برای فراهم کردن شرایط معرفی آثار هنری- فرهنگی در بازارهای جهانی از جمله درخواست‌ها، پیشنهادات و مطالب مطرح شده در این جلسه بود. همچنین لزوم تقویت تولید کاغذ ایرانی و گسترش فرهنگ کتابخوانی در کشور، ضرورت ارتقای کیفی تولیدات موسیقایی و بررسی و تجدیدنظر در دریافت ارزش افزوده از آثار هنری و فرهنگی دیگر مسائلی بود که اهالی هنر در این جلسه بدان پرداختند.
پاسخ‌‌های انتخاباتی برای فرهنگ!
در مقابل انبوه خواسته‌‌های اهالی فرهنگ و هنر پیرامون چالش‌‌های این صنف، رئیس‌جمهوری پس از مقدمه‌ای کوتاه سراغ بیان دستاوردهای برجام در سال‌‌های گذشته رفت. وی در مقدمه کوتاه خود با اشاره به اینکه به دغدغه هنرمندان رسیدگی خواهد شد، منزلت تخیل را بالاتر از اندیشه، فکر و حتی عقل دانست. وی در ادامه اظهار داشت: ما با قدرت دیپلماسی توانستیم برای خروج از تحریم پیچیده اولین قدم را در کمتر از 100 روز از روی کار آمدن دولت یازدهم برداریم و وعده من به ملت ایران این بود که در 100 روز اول اقدامات مهمی انجام خواهیم داد، لذا توافق موقت در کمتر از 100 روز به انجام رسید. رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه در سال ۹۴ به توافقی دست یافتیم که توانست شرایط اقتصادی کشورمان را کاملاً تغییر دهد، گفت: به‌واسطه این توافق سرمایه‌گذاری‌های عظیمی در کشور شروع و پروژه‌های عظیمی افتتاح شد که از آن جمله می‌توان به پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس اشاره کرد که به‌واسطه آن در بنزین خودکفا شدیم و این برجام بود که زمینه تکمیل ستاره خلیج‌فارس را فراهم کرد، چرا که احداث این پروژه قبل از برجام آغاز شده بود اما چرا افتتاح نمی‌شد؟
پرزنت سلبریتی‌ها؟
در حالی ریاست محترم جمهوری در نشست کم‌رونق خود با هنرمندان، بخش زیادی از صحبت‌‌های خود را به بیان دستاوردهای برجام و دولت اختصاص داد که ذات اینگونه جلسات دور از تلاش مدیر اجرایی کشور برای اقناع هنرمندان جهت تداوم حمایت آنها از دولت است. اینگونه مواجهه سیاسی با اهالی فرهنگ و هنر سابقه پررنگی در انتخابات دارد و استفاده ابزاری از هنرمندان برای تاثیر‌‌گذاری روی علاقه‌مندان‌شان امری است که همواره بدنه جامعه فرهنگی از آن ضربه دیده است. این رویکرد نسبت به دنیای هنر قابل قیاس با یکی از رویدادهای مهم فرهنگی در نیمه رمضان هرسال نیست؛ جایی که رهبر انقلاب میزبان شاعران و اهالی هنر در شب شعر و ضیافت افطار خویش هستند؛ جایی که هنرمندان صاحب جلسه را نه صرفا یک مقام سیاسی که عضوی دغدغه‌مند و مهم از دل دنیای فرهنگ و هنر می‌بینند و از همین رو هیچ‌گاه اقبال اهل هنر به این جلسه با تغییر شرایط، تحول پیدا نمی‌کند. از این رو ضروری است مدیران اجرایی کشور نگاه خود به اهالی فرهنگ و هنر و جهان فرهنگی را بیش از یک امر سیاسی بدانند و اینگونه مواجهات را نه به ضرر فرهنگ که به ضرر کشور به حساب آورند.
 

گروه اقتصادی: دیروز خودرویی‌ترین روز مجلس بود و نمایندگان با 4 مصوبه مهم خودروسازان را مجبور به رعایت استانداردهای لازم کردند اما آزاد شدن واردات خودروهای هیبریدی و معاف شدن از پرداخت عوارض مهم‌ترین مصوبه دیروز مجلس بود.  نمایندگان مجلس در مصوبه‌ای مقرر کردند واردات خودروهای سواری تمام برقی و تمام هیبریدی تا زمان تولید آنها در داخل از پرداخت حقوق ورودی معاف باشد. نمایندگان مجلس در جلسه علنی روز یکشنبه مواد ۴ و ۵ طرح ساماندهی صنعت خودرو را تصویب کردند. طبق ماده ۴ واردات خودروهای سواری تمام برقی و تمام هیبریدی تا زمان تولید آنها در داخل از پرداخت حقوق ورودی معاف است. دولت موظف است زمینه تولید داخل خودروهای مذکور را ظرف مدت 5 سال فراهم کند. هزینه‌های مالی ناشی از اجرای این ماده از محل درآمدهای ناشی از اجرای حکم تبصره ذیل ماده ۳ این قانون تأمین می‌شود. طبق مصوبه مجلس در ماده ۵، وزارت صنعت، معدن و تجارت با رعایت مواد ۲ و ۳ قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار مصوب 16/11/1390 مکلف است در افق سند چشم‌انداز ۲۰ ساله بسترهای لازم را برای ورود فناوری‌های جدید و مستقل تولید خودرو با همکاری شرکت‌های معتبر خودروسازی جهان یا به صورت سرمایه‌‌گذاری مشترک با شرکت‌های فعال موجود فراهم کند. آیین‌نامه اجرایی این ماده ظرف مدت ۳ ماه بعد از لازم‌الاجرا شدن این قانون توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت با همکاری اتاق‌ها و انجمن‌های تخصصی تولید ذی‌ربط تهیه می‌شود و به تصویب هیأت وزیران می‌رسد. محمد حسن‌نژاد، عضو کمیسیون تلفیق بودجه سال ۹۸ مجلس در گفت وگو با «تجارت‌نیوز» گفت: با مصوبه نمایندگان در صحن علنی مجلس شورای اسلامی، واردات خودروهای سواری هیبریدی و برقی به مدت 5 سال بدون هیچ‌گونه پرداخت حقوق ورودی به کشور آزاد شد که این مصوبه مجلس باعث کاهش چشمگیر قیمت خودروهای بنزینی در بازار خواهد شد. نماینده مردم مرند و جلفا در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: به‌طور حتم آزاد شدن واردات خودروهای هیبریدی بدون پرداخت عوارض به کشور باعث کاهش قیمت خودروهای موجود در بازار خواهد شد. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی گفت: به عنوان مثال اگر قیمت یک  دستگاه خودروی تویوتا کمری هیبریدی وارداتی در بازار ۲۰۰ میلیون تومان شود، دیگر تقاضایی برای خودروی سمند و ساندروی ۲۰۰ میلیونی در بازار وجود نخواهد داشت، بنابراین واردات خودروهای هیبریدی بدون پرداخت عوارض گمرکی به کشور باعث افت شدید قیمت خودرو در بازار خواهد شد، به همین جهت مردم منتظر کاهش چشمگیر قیمت خودرو در بازار باشند.
لازم به ذکر است نمایندگان در نشست علنی یکشنبه ۲۹ اردیبهشت‌ مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی طرح یک فوریتی ساماندهی بازار خودرو با ماده ۳ این طرح با ۱۸۴ رأی موافق، ۷ رأی مخالف و ۳ رأی ممتنع از مجموع ۲۳۶ نماینده حاضر در جلسه موافقت کردند. ماده ۳ این طرح بدین شرح است: وزارت صنعت، معدن و تجارت مکلف است با همکاری وزارتخانه‌های ارتباطات و فناوری اطلاعات، نیرو و راه‌وشهرسازی و معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری نسبت به تدوین سند راهبردی فناوری‌های نوین در صنعت خودروسازی از جمله خودروهای تمام برقی، تمام هیبریدی (مدل‌هایی که قابلیت شارژ از طریق اتصال به منبع‌های خارجی برق را نیز دارند) و خودران و نیز امکان استفاده از سوخت‌های غیرفسیلی دیگر حداکثر ظرف مدت یک سال پس از لازم‌الاجرا شدن این قانون اقدام کند.
تبصره- دولت مجاز است ضمن ترویج روش‌های کاهش و بهینه‌سازی مصرف سوخت، نسبت به وضع عوارض پلکانی بر دارندگان خودروهای پرمصرف (نسبت به حجم سیلندر) یا تولید خودروهای با مصرف بالاتر از حد مجاز به تشخیص سازمان ملی استاندارد اقدام  کند و درآمد حاصل را پس از واریز به حساب خزانه‌داری کل کشور و درج در بودجه‌های سنواتی به یارانه تسهیلات بانکی جهت گسترش حمل‌ونقل عمومی اختصاص دهد.
مصوبات دیگر
همچنین مجلس مسؤولیت شرکت‌های خودروسازی داخلی و خارجی را به میزان دخالت نقص خودرو در علت وقوع تصادف و نقش ایمنی خودرو در میزان خسارت و تلفات حادثه مشخص کرد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی در نشست علنی دیروز پارلمان در جریان بررسی طرح یک‌فوریتی ساماندهی بازار خودرو با ماده 7 این طرح با 169 رأی موافق، 5 رأی ممتنع و بدون رأی مخالف از مجموع 226 نماینده حاضر در جلسه موافقت کردند. در ماده 7 این طرح آمده است: در صورت وقوع تصادف در دوره تضمین (گارانتی) و ارجاع به کارشناسی، کارشناسان رسمی موظفند میزان عیب و نقص ناشی از تولید خودرو در ایجاد تصادف و عامل حادثه را ذکر کنند. شرکت سازنده داخلی یا نماینده رسمی شرکت سازنده خارجی به میزان دخالت نقص خودرو در علت وقوع تصادف و نقش ایمنی خودرو در میزان خسارت و تلفات حادثه، دارای مسؤولیت مدنی است. مجلس در مصوبه‌ای دیگر مصوب کرد شماره‌گذاری خودروها توسط نیروی انتظامی منوط به تایید سازمان ملی استاندارد است. طبق این مصوبه سازمان ملی استاندارد مکلف است در اجرای استانداردهای مصوب مرتبط با خودروهای وارداتی، ساخت داخل و قطعات آنها در هر سال به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که از واردات و تولید خودروهای خارج از استانداردهای مذکور جلوگیری کند. همچنین شماره‌گذاری خودروها توسط نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران منوط به تایید سازمان ملی استاندارد است. طبق تبصره یک، تولید‌کنندگان داخلی خودرو مکلفند نسبت به نصب برچسب نشان‌دهنده درصد (نسبت) تولید داخلی بر اساس دستورالعمل صادره از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت روی هر کدام از محصولات خود اقدام کنند. دستورالعمل مذکور بر اساس روش ساخت، میزان تولید داخل، کیفیت و خدمات پس از فروش تدوین می‌شود. وزارت صنعت، معدن و تجارت مکلف است بر اجرای این تبصره نظارت کند. نمایندگان مجلس شرکت‌های خودروسازی را موظف کردند هنگام فروش خودروها قیمت تمام شده، درصد سود و قیمت قطعی را محاسبه کرده و به شورای عالی رقابت اعلام کنند. این پیشنهاد به ماده ۶ این طرح الحاق می‌شود که بر اساس آن شرکت‌های خودروسازی موظفند هنگام فروش، قیمت تمام شده خودرو، درصد سود و قیمت قطعی را محاسبه و به شورای عالی رقابت اعلام کنند. تخلف از این امر جرم محسوب شده و مرتکب به یکی از مجازات‌های تعزیری درجه ۶ موضوع ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی مصوب 1/2/92 محکوم می‌شود.

گروه بین‌الملل: زلزله سیاسی در اتریش زمانی به وقوع پیوست که تمام معادلات جریان سیاسی حاکم با انتشار یک فیلم به باد رفت. گفته می‌شود «هاینس کریستین اشتراخه» معاون «سباستین کورتس» صدراعظم 34 ساله اتریش در سال 2017 با زنی دیدار کرده است که رسانه‌ها ملیت آن را روس‌تبار اعلام کرده‌اند. در این ویدئو که توسط 2 نشریه آلمانی و درست در آستانه انتخابات پارلمانی اروپا منتشر شد، آقای اشتراخه با این زن به گفت‌وگو مشغول است. آنها کمی صحبت می‌کنند و اشتراخه درباره اتریش و سرمایه‌گذاری در این کشور با این زن گفت‌وگو می‌کند. رسانه‌ها بر این باورند درخواست اشتراخه برای ورود پول‌های سیاه به انتخابات اتریش است. البته اینکه رسانه‌های آلمانی بویژه نشریه اشپیگل (آینه) اقدام به انتشار این ویدئو کرده‌اند، خود حاوی پیام‌هایی است که می‌تواند یادآور ماجرای دراماتیک «زندگی دیگران» باشد. در همین حال با توجه به آنکه حزب کورتس مناسبات نزدیکی را با روسیه طی سال‌های گذشته داشته، سرویس‌های اطلاعاتی خارجی اشتراک‌گذاری اطلاعات حساس با اتریش را از ترس اینکه ممکن است به مسکو درز کند، متوقف کرده‌اند. دیپلمات‌های اروپایی ماه‌هاست درباره به اشتراک‌گذاری اطلاعات با اتریش به دلیل تسلط حزب راست بر سرویس‌های اطلاعاتی کشور ابراز تردید کرده‌اند. حزب آزادی، ارتباطات طولانی‌ای با روسیه و توافقنامه همکاری رسمی با حزب روسیه واحد به رهبری پوتین دارد اما بدون حزب آزادی، حزب محافظه‌کار «مردم» به رهبری کورتس، در پارلمان اکثریت را در اختیار ندارد. «توماس دروزدا» از رهبران حزب
سوسیال - دموکرات که مخالف دولت است به شبکه ملی او‌آراف اتریش گفت: «این تازه فقط نوک کوه یخ است که نمایان شده است. من انتظار دارم صدراعظم که دستکم 48 ساعتی است که از وجود این ویدئو باخبر است و حزب ائتلافی او در حال غرق شدن در منجلاب فساد است، در این باره موضع‌‌گیری کند». در ویدئویی که مخفیانه ضبط شده، اشتراخه و «یوهان گوینوس» یکی دیگر از رهبران حزب آزادی دیده می‌شوند که با زنی که مدعی است یک پولدار روس است و علاقه‌مند به سرمایه‌‌گذاری در اتریش، گپ می‌زنند. آنطور که گزارش شده محل این دیدار ویلایی در جزیره ایبیزای اسپانیاست و 2 سیاستمدار اتریشی در اتاقی خصوصی در حالی دیده می‌شوند که روی مبل راحتی نشسته‌اند و مشغول نوشیدن و کشیدن سیگار هستند. در این ویدئو «زن متمول روس» خود را خواهرزاده یکی از الیگارش‌‌های روسیه معرفی می‌کند و پیشنهاد می‌دهد حاضر است 50 درصد سهام روزنامه اتریشی «کرونن تسایتونگ» را بخرد و چینش تحریریه و سردبیری آن را به نحوی تغییر دهد که حامی حزب آزادی شود. در پاسخ به این پیشنهاد، اشتراخه می‌گوید حاضر است در عوض قراردادهای دولتی و عمومی را به این زن روس واگذار کند و توضیح می‌دهد خیلی تمایل دارد عرصه مطبوعات اتریش را مشابه آنچه اوربان کرده تغییر دهد. ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان است. پس از آن معاون صدراعظم اتریش به زن روس می‌گوید در صورت تسخیر روزنامه کرونن تسایتونگ چگونه به گمان او محبوبیت حزب او تا 34 درصد بالا خواهد رفت. اشتراخه همچنین در این گفت‌وگو نام چند روزنامه‌نگار را بر زبان می‌آورد که باید از روزنامه کرونن بیرون گذاشته شوند و می‌گوید 5 نفر جدید مورد نظر او باید به تیم این روزنامه بپیوندند.
تبانی صهیونیستی علیه نفوذ روسیه
آنچه در این فیلم اهمیت دارد، تمایل حزب آزادی برای داشتن ارتباط نزدیک با روسیه است. حالا سوالات بسیاری درباره هویت این زن مطرح است و برخی گمانه‌زنی‌ها درباره یهودی‌تبار بودن وی این سوال را پیش می‌آورد که آیا کورتس و دولتش که روابط پیچیده‌ای با جریان افراطی نتانیاهو دارند، قربانی لابی صهیونیستی و اسرائیل و جنگ پنهان آنها با کرملین برای گسترش دامنه نفوذ سیاسی خود در قلمروی در حال فروپاشی اتحادیه اروپایی شده‌اند؟ و آیا این به معنای احیای دوباره خصومت تاریخی اسلاوها با یهودیان و صهیونیست‌ها و کشیده شدن آن به دیگر نقاط اروپا و جهان خواهد بود؟ کورتس همواره نسبت به موضع‌گیری‌های متعادل‌ترش در فضای اتحادیه اروپایی و انتقاداتی که از دولت نتانیاهو به عمل آورده مورد حمله نتانیاهو و صهیونیست‌های کودک‌کش قرار گرفته است که حالا به قیمت بحران سیاسی در داخل اتریش برای حزب و جریان سیاسی معتدل حاکم هزینه‌های سنگینی به دنبال داشته است.
رسوایی دخالت اسرائیلی در انتخابات
یکی از ابعاد دیگر جنگ نرم و پنهان روسیه و اسرائیل برای نفوذ سیاسی در گوشه و کنار جهان، افشای خبر دخالت‌های رژیم صهیونیستی در انتخابات‌های کشورهای مختلف بود که نخستین‌بار هفته پیش توسط آرتی (راشاتودی) شبکه بین‌المللی پرنفوذ روس‌ها مطرح شد. افشاگری‌های منابع روس که فیسبوک را وارد یک رسوایی دیگر به‌خاطر همکاری سیاسی با رژیم صهیونیستی کرد، نشان می‌دهد تل‌آویو در انتخابات‌های 3 سال گذشته در آسیای جنوب شرقی، آفریقا و آمریکای‌لاتین  از جریان‌های مورد حمایت خود پشتیبانی کرده است. شرکت فیسبوک مجبور شد جمعه گذشته به این رسوایی واکنش نشان دهد و طی گزارشی اعلام کرد: «شرکت خصوصی «آرچیمدس» در اسرائیل برای تاثیرگذاری بر نتایج انتخابات در چند کشور، اطلاعات کذبی را در طول کمپین انتخاباتی منتشر می‌کرده است». بر این اساس شرکت صهیونیست از طریق چندین حساب اینترنتی جعلی و با پرداخت صدها هزار دلار به بخش آگهی‌های  فیسبوک اقدام به این کار ‌کرده است. «ناتانیل گلایچر» رئیس امنیت سایبری
فیسبوک در این باره گفت: «65 حساب فیسبوکی، 161 صفحه و تعداد زیادی گروه را که با هدف تاثیرگذاری بر انتخابات چند کشور ایجاد شده بودند، شناسایی و مسدود کردیم. این حساب‌ها و صفحات اینترنتی بیشتر در کشورهای آفریقایی جنوبی و جنوب آسیا فعالیت می‌کرده‌ و بیش از 2 میلیون و 800 هزار فالوئر داشته‌اند. پشت پرده این حساب‌های اینترنتی، یک شرکت خصوصی اسرائیلی به نام «آرکمیدس» (ارشمیدس) بوده که در فهرست غیرقانونی فیسبوک قرار گرفته است». شبکه آرتی مالک این شرکت را «الینادای هیمن» معرفی کرده که یک مشاور تجاری و البته مدیر سابق گروه لابی اروپایی «دوستان اسرائیل» است. هیمن پس از رسوایی اخیر، رزومه‌اش درباره شرکت در بسیاری از کارزارهای انتخاباتی و اجتماعی بزرگ در گوشه و کنار جهان را از تارنمای شرکت ارشمیدس حذف کرده است.
 

نشست هم‌اندیشی جمعی از فعالان اقتصادی با آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی، رئیس قوه‌قضائیه عصر روز شنبه برگزار شد. به گزارش میزان، رئیس قوه‌قضائیه در این دیدار با بیان اینکه در قوه‌قضائیه مصمم به برخورد با متخلفان و مفسدان هستیم، گفت: ما مصمم هستیم در قبال کسانی که آلوده به فساد می‌شوند و در مواجهه با فساد سهل‌انگاری می‌کنند، کوچک‌ترین تسامحی را نشان ندهیم. کوتاهی کردن در برابر هر فرد حقیقی و حقوقی و هر مدیر و مسؤولی که مرتکب فساد و جرم شود، در واقع کوتاهی کردن نسبت به مسائل کشور است و ما این را برای خود و برای هیچ کسی جایز نمی‌دانیم، لذا بار‌ها اعلام کرده‌ایم در قضیه فساد هیچ خط قرمزی نداریم. وی در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: ما معتقدیم هیچ‌گونه وقفه‌ای در امر تولید نباید ایجاد شود؛ در همین رابطه به دوستان و همکاران‌مان تاکید کرده‌ایم اگر اتهامی متوجه کارخانه یا کارگاهی شد، نباید به هیچ‌وجه به واسطه این اتهام کل کارخانه یا کارگاه تعطیل شود و فقط باید از شخص مورد اتهام سوال و تحقیق شود، بنابراین تاکید ما این است که به هیچ‌وجه وقفه‌ای در نظام تولید رخ ندهد، چرا که ایجاد وقفه در تولید و تعطیلی یک کارگاه یا کارخانه به معنای بیکار شدن کارگران است. آیت‌الله رئیسی افزود: قرار بر این است ارتباط ما با شما فعالان اقتصادی صرفا به برگزاری چنین جلسه نمادینی محدود نباشد، بلکه قرار بر دائمی و مستمر بودن جلسات است. می‌خواهیم با کارآفرینان و سرمایه‌گذاران و تحلیلگران ارتباط‌مان مداوم باشد، لذا این ارتباط نیاز به سازوکاری دارد که در جریان نظرات همه قرار بگیریم. وی خاطرنشان کرد: ما به نظارت همگانی اعتقاد و باور داریم؛ یعنی خود شما، نهاد‌های مردمی، سمن‌ها و فعالان اقتصادی می‌توانند در این رابطه بسیار نقش‌آفرین باشند. انجمن‌های اسلامی در بازار و در کارخانجات و در مجموعه‌های تولیدی می‌توانند نکات را به ما منتقل کنند. رئیس قوه‌قضائیه گفت: البته تصمیم‌گیری‌های اقتصادی در نظام بانکی و مالیاتی یا واردات و امثال آن در اختیار دولت است اما ما در 2 موضوع قضاوت و نظارت نقش داریم. سازمان بازرسی کل کشور باید علاوه بر قضاوت کار نظارتی هم داشته باشد، لذا از ابتدای مسؤولیت خود تاکید و پیگیری کردیم که یک دفتر حمایت از سرمایه‌گذاری و کار‌آفرینی را در این سازمان داشته باشیم.
 

رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) گفت: متعهد شدیم با همکاری بنیاد مسکن برای سیل‌زدگانی که با وام‌های دولت نمی‌توانند خانه خود را تعمیر کنند، در تعمیر و بازسازی منازل به آنها کمک کنیم.
دکتر محمد مخبر، رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) پیش از ظهر دیروز در مراسم امضای تفاهمنامه تکمیل و تعمیر واحد‌های مسکونی آسیب‌دیده در مناطق سیل‌زده کشور اظهار کرد: پس از سیل اخیر، جزو نخستین دستگاه‌هایی بودیم که در مناطق سیل‌زده حضور یافتیم و در تمام استان‌ها قرارگاه دایر کردیم. وی با اشاره به اینکه نزدیک به ۳ میلیون قلم کالا و تجهیزات به مناطق سیل‌زده ارسال کردیم، تصریح کرد: در جریان بازدیدها از مناطق سیل‌زده تصمیم بر این شد ستاد اجرایی 4 فعالیت را در این مناطق انجام دهد.
رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) خاطرنشان کرد: ارسال بسته‌های لوازم خانگی، توزیع دام سبک، کمک به بازسازی و تعمیر منازل و ایجاد اشتغال، 4 فعالیت ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) در مناطق سیل‌زده است. مخبر با بیان اینکه ۳۰ هزار بسته لوازم خانگی با بودجه‌ای بالغ بر ۱۵۰ میلیارد تومان به مناطق سیل‌زده ارسال شده است، گفت: تمام این بسته‌ها به این مناطق ارسال شده و هم‌اکنون که اینجا هستیم در حال واگذاری است. وی با تاکید بر ایرانی بودن اقلام بسته‌های لوازم خانگی در سال رونق تولید افزود: طی بخشنامه‌ای در تمام استان‌ها این درخواست را داشتیم که اگر در استان‌های سیل‌زده کارخانه‌ای تعطیل یا نیمه‌تعطیل شده است، در تهیه اقلام بسته‌ها از اجناس این کارخانه‌ها استفاده شود؛ کارخانه‌های یخچال‌سازی در لرستان و نیشابور نمونه‌هایی از این کارخانه‌ها هستند که تعطیل یا نیمه‌تعطیل بودند.
رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) با اشاره به اینکه قبل از اتمام مدت زمانی که وعده‌ دادیم، عمل کردیم، تصریح کرد: ۱۰ هزار دام سبک در مناطق سیل‌زده توزیع شد که استانداری‌ها موظفند اسامی بهره‌مندان را در اختیار ما قرار دهند.
مخبر درباره کمک به بازسازی و تعمیر منازل مناطق سیل‌زده گفت: متعهد شدیم با همکاری بنیاد مسکن برای سیل‌زدگانی که با وام‌های دولت نمی‌توانند خانه خود را تعمیر کنند، در تعمیر و بازسازی منازل به آنها کمک کنیم؛ مبالغ متغیر است که آن هم با تشخیص بنیاد مسکن خواهد بود. وی با اشاره به اینکه ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) در سال ۹۸ متعهد شده ۱۰۰ هزار شغل در کشور ایجاد کند، یادآور شد: وعده دادیم ۱۴ هزار شغل مستقیم و ۳۵ هزار شغل غیرمستقیم در مناطق سیل‌زده ایجاد کنیم.
رئیس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) با بیان اینکه ۵۵۰ میلیارد تومان برای ایجاد اشتغال در نظر گرفته شده است، خاطرنشان کرد: امیدواریم بتوانیم با عمل به وعده‌های‌مان مردم را خوشحال کنیم.
لازم به ذکر است این تفاهمنامه مشترک در 7 ماده، 3 تبصره و 3 نسخه تنظیم شد و هر 3 نسخه حکم واحد داشته و از تاریخ امضا معتبر و لازم‌الاجراست؛ عناوین مواد این تفاهمنامه شامل موضوع تفاهمنامه، جامعه هدف و مشمولان، وظایف ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره)، وظایف بنیاد مسکن، نحوه اجرای همکاری‌های مشترک، نحوه پرداخت و هزینه‌کرد اعتبارات و مدت تفاهمنامه است. همچنین مطابق ماده ۶ تفاهمنامه، ستاد اجرایی فرمان امام(ره)
۳۰۰ میلیارد ریال (۳۰ میلیارد تومان) را به‌عنوان بخشی از هزینه‌های تعمیر و تکمیل واحدهای آسیب‌دیده پرداخت می‌شود. این اعتبارات در 3 مرحله (۳۰ درصد پس از امضای تفاهمنامه،‌ ۳۰ درصد 3 ماه پس از امضای تفاهمنامه و
۴۰ درصد ۹ ماه پس از امضای تفاهمنامه) پرداخت می‌شود. مدت این تفاهمنامه ۱۲ ماهه بوده و با نظر کمیته مشترک راهبری و با توافق 2 طرف مدت تفاهمنامه و میزان مشارکت در سال‌های آینده قابل تمدید است.

محمد واعظی: این روزها آنالیز و تحلیل ترکیب 3 طیف «جمهوری‌خواهان سنتی»، «تی‌پارتی» و «نومحافظه‌کاران» در کاخ سفید بازار خاص خود را دارد! برخی معتقدند دافعه این طیف‌ها نسبت به یکدیگر، منجر به ایجاد نوعی سیاست خارجی نامتوازن در ایالات متحده شده است! برخی نیز تصور می‌کنند ترامپ سعی دارد مانند رهبر یک ارکستر، این کثرت را به نوعی وحدت رویه در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی ایالات متحده تبدیل کند! فراتر از این دو نگاه، عده‌ای نیز ترکیب بازیگران حوزه سیاست خارجی آمریکا (که شخص ترامپ را نیز در برمی‌گیرد) را نمادی از حاکمیت آنارشی در کاخ سفید قلمداد می‌کنند.
اظهارات اخیر رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا درباره ایران، در نوع خود قابل تامل است. ترامپ در این‌باره می‌گوید:
«می‌دانید دوست دارم درباره ایران چه اتفاقی بیفتد؟ دوست دارم به من زنگ بزنند. می‌دانید که جان کری با آنها زیاد صحبت می‌کند. جان کری بهشان می‌گوید زنگ نزنند. این نقض قانون لوگان است و او باید بابت این مساله تعقیب قضایی شود. فقط دموکرات‌ها از این جور کارها انجام می‌دهند». وی اضافه کرد: «کاری که آنها باید بکنند این است: با من تماس بگیرند و [پای میز مذاکره] بنشینند. می‌توانیم توافق کنیم و به یک توافق منصفانه دست پیدا کنیم. ما فقط می‌خواهیم آنها سلاح هسته‌ای نداشته باشند. چیز زیادی از آنها نمی‌خواهیم».
آنچه در اظهارات ترامپ خودنمایی می‌کند، یکی نارضایتی شدید وی از جان کری و دموکرات‌ها (بابت ارسال پالس‌های برجامی) و دیگری تاکید وی بر خواسته‌ای به قول خود محدود، مبنی بر عدم دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای(!) است.
1- ترامپ خود نیز بخوبی می‌دانست توافق هسته‌ای با ایران، برای محدود کردن برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران کافی بود، چه رسد به آنکه مانع دستیابی ایران به بمب اتم شود! حتی رئیس‌جمهور ایالات متحده نسبت به عدم تلاش ایران برای دستیابی به بمب اتم نیز آگاه است. اگر خواسته ترامپ صرفا تحدید توان هسته‌ای ایران بوده است، چرا حاضر شد هزینه‌‌‌هایی سنگین مانند اخراج رکس تیلرسون و مک مستر از دولت و جایگزین کردن پمپئو و بولتون را بپردازد و مورد انتقاد بسیاری از دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان سنتی قرار بگیرد؟ نکته جالب توجه اینکه تروئیکای اروپا نیز با ترامپ درباره «تغییر برجام» به صورت مطلق همراه و حاضر به پذیرش شروط چهارگانه رئیس‌جمهور آمریکا شد. بنابراین، ترامپ در حال ارائه آدرس و نشانه‌ای غلط به نظام بین‌الملل است.
2- بخش اعظمی از نارضایتی ترامپ نسبت به برجام، ناشی از آن است که وی توافق هسته‌ای با ایران را میراث دموکرات‌ها می‌داند. فراتر از آن، ترامپ در مبارزات انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 نیز به رای‌دهندگان جمهوری‌خواه و لابی آیپک وعده داده بود واشنگتن را از این توافق خارج کند. او در ازای این اقدام، از یک‌سو خود را فردی «متعهد به وعده‌‌های انتخاباتی»‌اش معرفی می‌کرد و از سوی دیگر، حمایت لابی آیپک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، نتانیاهو و سناتورهای وابسته به موساد مانند تام کاتن و تدکروز را به دست می‌آورد.
3- در آستانه خروج رئیس‌جمهور آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران، امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه که برای دیدار با ترامپ وارد کاخ سفید شده بود به نکته خاصی اشاره کرد: «ترامپ به دلایل داخلی از برجام خارج می‌شود. مردم می‌گویند رئیس‌جمهور ترامپ قابل پیش‌بینی نیست اما من خلاف آن فکر می‌کنم. او بسیار قابل پیش‌بینی است. به تعهدات انتخاباتی وی نگاه کنید. [ترامپ] دو روز پیش بار دیگر در دفترش گفته بود برجام را بدترین توافق تاریخ، یک کابوس، فاجعه و غیره و غیره می‌داند». مکرون در اظهارات خود، مصدر تصمیم ترامپ درباره خروج از توافق هسته‌ای را کاملا داخلی و انتخاباتی خوانده بود.
4- اظهارات اخیر ترامپ، بیش از آنکه نوعی خط بطلان بر خواسته‌‌های دوازده‌گانه مایک پمپئو از ایران باشد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، نقطه آشکارساز سیاست خارجی نامتوازن و آسیب‌پذیر ایالات متحده آمریکاست. ضریب این آسیب‌پذیری به اندازه‌ای بالاست که می‌تواند منتج به تحمیل هزینه‌‌های مزمن بین‌المللی و امنیتی برای ایالات متحده شود. در این معادله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، ترامپ حکم یک «رهبر ارکستر» را ندارد! او خود مولد آنارشی در کاخ سفید و حوزه سیاست خارجی آمریکاست، به گونه‌ای که حتی به قول بسیاری از تحلیلگران آمریکایی، ارزشی برای منافع ملی آمریکا نیز قائل نیست. ترامپ به جای آنکه نقش یک مدیر را برای ایجاد یکدستی و تمرکز در حوزه سیاست خارجی کشورش ایفا کند، خود اسم رمز سقوط آزاد ایالات متحده در نظام بین‌الملل محسوب می‌شود. آری! برتری و هژمونی دست‌نیافتنی و مطلقی که ترامپ از آن سخن می‌گوید، تنها در توهمات وی و افرادی مانند بولتون و پمپئو جا دارد.

رژیم سعودی که هفته گذشته به دنبال هدف قرار گرفتن تاسیسات نفتی حیاتی‌‌‌‌اش توسط پهپادهای پیشرفته یمنی از سر عجز برای دفاع از خود دست به سوی جامعه جهانی دراز کرده بود، حالا در حالی دست به دامان سران کشورهای عربی شده که به نظر می‌رسد آنها هم از سیاست‌‌های جنگ‌افروزانه و تروریستی ریاض در منطقه حمایت نکنند. وزارت خارجه سعودی دیروز اعلام کرد که پادشاه فرتوت «سلمان بن‌عبدالعزیز» از رهبران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس و رهبران کشورهای عربی دعوت کرده تا در تاریخ 30 ماه مه
(9 خرداد) در 2 نشست اضطراری در مکه مکرمه با هدف بررسی حوادث اخیر یعنی حمله به تأسیسات نفتی عربستان و همین‌طور انفجارهای بندر الفجیره امارات که در آن 2 نفتکش سعودی هدف قرار گرفت، گرد هم آیند. اما از همین حالا صداهایی شنیده می‌شود که شاه سعودی بدترین زمان را برای این گردهمایی عربی انتخاب کرده است، چرا که قریب به نیمی از مدعوان به دعوت او پاسخ منفی داده یا با قطعنامه‌‌های تحمیلی او به نشست‌‌های اضطراری سران کشورهای عضو خلیج‌فارس و سران کشورهای عربی مخالفت خواهند کرد. به گفته یک منبع در وزارت خارجه عربستان، «این دعوت بعد از مشورت و هماهنگی با کشورهای برادر در شورای همکاری خلیج‌فارس و اتحادیه عرب برای تقویت امنیت و ثبات در منطقه و در سایه حمله به کشتی‌های تجاری در آب‌های منطقه‌ای دولت امارات عربی متحده، صورت گرفته است». اما رژیم ریاض در حالی مدعی است که می‌خواهد به طور اضطراری حملات اخیر به تاسیسات نفتی و نفتکش‌‌های خود و پیامدهای خطرناک آن علیه صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی و نیز ثبات بازار جهانی نفت را بررسی کند که پیش‌تر نشست‌‌های پرطمطراقی با ادعای تشکیل ائتلاف نظامی علیه ایران را حتی با حضور ترامپ برگزار کرده بود اما دست آخر حتی از پس قدرت نظامی یمنی‌‌های جنگ‌زده هم برنیامد. هفته گذشته بود که ارتش یمن در پاسخ به حملات عربستان سعودی، طی عملیاتی پهپادی 2 ایستگاه پمپاژ نفت متعلق به شرکت آرامکو در استان‌های «الدوادمی» و «عفیف» را هدف قرار داد و پمپاژ نفت این کشور از شرق و به غرب سعودی برای ساعاتی متوقف شد. در حادثه الفجیره نیز که یک روز قبل از آن رخ داد و امارات اعلام کرد 4 نفتکش در ساحل امارت الفجیره «در اقدامی خرابکارانه» آسیب دیدند، عربستان سعودی اعلام کرد 2 نفتکش آسیب‌دیده، متعلق به ریاض است.
استقبال نوچه‌‌های لی‌لی‌پوتی ریاض
جالب اینکه نخستین دولت‌‌‌هایی که از این دعوت سلمان استقبال کرده‌‌اند همان کشورهای لی‌لی‌پوتی شریک سعودی‌ها در جنایت علیه یمن یعنی امارات و جیبوتی بوده‌‌‌اند. امارات شریک مستقیم جنایات سعودی‌ها در ائتلاف متجاوز به یمن است و جیبوتی کشوری استعماری است که در دهانه تنگه باب‌المندب و در ساحل مقابل یمن، از خدمات میزبانی، بندری و لجستیکی به ائتلاف متجاوز و شرکای آمریکایی و اروپایی و عربی‌‌‌‌اش به نان و نوایی رسیده است. وزارت خارجه رژیم بحرین، دیگر طفیلی سعودی‌ها نیز ضمن استقبال از این دعوت، حمایت ناچیز و بی‌ارزش خود را از آنچه تلاش ریاض برای حفظ ثبات و امنیت منطقه و تقویت منافع کشورهای عربی خواند اعلام کرد. وزارت خارجه امارات نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد: «شرایط حساس منطقه موضع متحد شورای همکاری و اتحادیه عرب را در قبال چالش‌های منطقه می‌طلبد».
استقبال نکردن بیشتر دولت‌‌های عربی
در همین حال، یک کارشناس شبکه الجزیره پیش‌بینی کرد که این دعوت شاه سعودی تنها ضعف موضع ریاض در تقابل منطقه‌ای با ایران را برملا می‌کند، چرا که در شرایط فعلی نه‌تنها قطر و عمان به عنوان 2 عضو شورای همکاری خلیج‌فارس در اجلاس مکه که قطعا سمت و سویی ضدایرانی خواهد داشت شرکت نخواهند کرد، بلکه مصر به عنوان مهم‌ترین ملت عربی نیز به احتمالا زیاد در سطح سران هیأتی را به نشست 30 مه نخواهد فرستاد. همچنین نه‌تنها ژنرال السیسی به‌خاطر اختلافات عمیقش با بن‌سلمان و بن‌زاید برای جنگ‌افروزی علیه ایران از شرکت مستقیم در نشست مکه پرهیز کرده و جلوی صدور قطعنامه‌ای تنش‌بر‌انگیز توسط سعودی‌ها را خواهد گرفت، بلکه مانع حضور موثر چند متحد عربی- آفریقایی نزدیک قاهره نیز خواهد شد. جنگ داخلی در لیبی، شورش‌‌های منجر به تغییر روسای جمهور کهنه‌کار در الجزایر و سودان، اختلافات رو به تزاید میان پادشاهی‌‌های میانه‌رو مراکش و اردن هاشمی با ولیعهد ماجراجوی عربستان و البته روابط خوب تونس با تهران، عوامل دیگری خواهند بود که حرکت اضطراری ریاض را بی‌اعتبار خواهند کرد.
توطئه دیگر سعودی
محمدعلی الحوثی، رئیس کمیته عالی انقلاب یمن در واکنش به دعوت سلمان، شاه سعودی برای برگزاری 2 اجلاس اضطراری سران کشورهای عضو شورای همکاری و سران کشورهای عرب در ماه میلادی جاری، آن را توطئه‌ای برای سرپوش گذاشتن بر ادامه جنایات سعودی‌ها در یمن دانست. به گزارش النشره، او گفت: «به همه آزادگان در این ماه مبارک می‌گویم که می‌توانند با ریخته شدن خون ملت یمن مخالفت کنند. آنها می‌توانند این کار را با مخالفت و رد اجلاسی که به دنبال متوقف کردن تجاوزگری علیه یمن نیست و تنها از جنگ‌ و ویرانی حمایت می‌کند، انجام دهند... این دعوت اوج توطئه سعودی است که علیه مسائل امت اسلامی توطئه می‌کند و مسأله فلسطین را می‌فروشد یا به‌دنبال ترویج طرح سازش آمریکایی معامله قرن است».