گروه سیاسی: زمانی که جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ اعلام کرد به دنبال فرستادن ناوگروه آبراهام لینکلن به منطقه برای مقابله با تهدید ایران است، بسیاری از رسانه‌های آمریکایی اعلام کردند کاخ سفید در برابر اصرار خبرنگاران حاضر به بیان این مسأله نیست که دقیقاً تهدیدی که بولتون و مایک پمپئو از آن یاد می‌کنند چیست و چرا آمریکا باید نیروهای بیشتری را به منطقه اعزام کند. این مسأله چند هفته است باعث ایجاد بحران در منطقه شده اما در طول روزهای گذشته باز هم با وجود اینکه ترامپ اعلام کرده است دستور اعزام 1500 نیرو به خاورمیانه را داده است، کماکان راضی نشده اعلام کند تهدیدی که او و مشاورانش از سوی ایران حس می‌کنند، چیست. با این حال روز گذشته خبری منتشر شد که به تمام سؤالات در این زمینه پاسخ می‌دهد.
به گزارش «وطن‌امروز»، در میانه بحث‌ها و دعواهای جناح دموکرات و کاخ سفید و درحالی ‌که نمایندگان کنگره آمریکا دنبال آغاز پروسه استیضاح ترامپ هستند، او باز هم کنگره را دور زده و در اقدامی قابل تأمل، با اعلام وضعیت اضطراری، در پی فروختن 8 میلیارد دلار تسلیحات نظامی به عربستان سعودی، امارات و اردن است. این مسأله خود بخوبی دلایل تمام نمایش‌ها و احساس خطر کردن‌های ترامپ و مشاورانش از تهدیدات ناشناخته از سوی ایران را توضیح می‌دهد. به نظر می‌رسد باز هم گاو شیرده منطقه مغلوب فضاسازی‌های ترامپ و دوستانش در کاخ سفید شده و به‌خاطر تهدیدی که ماهیت آن برای تمام دنیا هنوز نامشخص است، حاضر شده میلیاردها دلار به جیب رئیس‌جمهور آمریکا بریزد تا بلکه او هم بتواند در انتخابات پیش‌رو دست پرتری برای رأی‌دهندگان آمریکایی داشته باشد. بر همین اساس اطلاعات جعلی و دستکاری‌شده درباره ایران، حکم آب و علف تازه‌ای دارد که ترامپ با کمال میل آنها را برای تجارت بیشتر استفاده می‌کند تا در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده با خونسردی وارد کارزار رقابت شود. نشریه «پولیتیکو» روز گذشته با اعلام این خبر به وضعیت روحی نمایندگان کنگره نیز اشاره کرد که این روزها بشدت در حیرت و شوک به سر می‌برند. آنها که در طرحی همکاری آمریکا با عربستان در جنگ یمن را ممنوع اعلام کرده بودند، با وتوی رئیس‌جمهور آمریکا در این قانون روبه‌رو شدند و نتوانستند از این طریق راهی پیش ببرند. حالا آنها که وظیفه دارند قراردادهای فروش سلاح به کشورهای دیگر را تأیید کنند، با عزم جزم ترامپ برای فروش سلاح به بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر در دنیا روبه‌رو شده و نمی‌دانند دیگر در برابر اقدامات خودسرانه ترامپ با استفاده از اختیارات رئیس‌جمهور در زمانی که کشور در وضعیت اضطراری قرار دارد، چه باید بکنند. تصمیم ترامپ در استفاده از ظرفیت اعلام وضعیت اضطراری برای رسیدن به اهدافش چندی پیش نیز به کار گرفته شده بود. رئیس‌جمهور آمریکا با استفاده از این فرصت، درباره مرزهای کشورش با مکزیک نیز وضعیت اضطراری اعلام کرد و در شرایطی که دموکرات‌ها به او بودجه لازم برای ساخت دیوار را نمی‌دادند، از بودجه پنتاگون برای ساخت دیوار استفاده کرد. البته این ظرفیت چندان هم به صورت بی‌قید و شرط به رئیس‌جمهور داده نشده است و روز گذشته همزمان با اینکه خبرگزاری‌ها اعلام کردند ترامپ می‌خواهد برای فروش سلاح به عربستان وضعیت اضطراری اعلام کند، یکی از قضات فدرال دستور توقف استفاده از بودجه پنتاگون برای ساخت دیوار مرزی را صادر کرد. ترامپ حالا می‌داند که چندان هم نمی‌تواند روی ظرفیت اعلام وضعیت اضطراری برای رسیدن به اهدافش حساب باز کند اما باید دید آیا کنگره جلوی فروش 1/8 میلیارد دلار سلاح به خاندان سعودی را هم می‌تواند بگیرد؟ تصمیم ترامپ برای فروش سلاح به عربستان شامل انتقال حدود 22 نوع سلاح می‌شود که از انتقال آنها تا پیش از این به عربستان سعودی ممانعت به عمل آمده بود. به گزارش پولیتیکو، این سلاح‌ها به گفته مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده، شامل مهمات مختلف، قطعات هواپیماهای نظامی و سایر منابع و تجهیزات است که برای مقابله با تهدیدات ایران و افزایش میزان ظرفیت دفاع یکی از شرکای ایالات متحده در منطقه به فروش می‌رسد. وی در بیانیه خود تاکید کرده است: «این فروش از متحدان ما در منطقه حمایت کرده، ثبات خاورمیانه را تقویت و در عین حال به این کشورها برای بازدارندگی و دفاع از خود در مقابل جمهوری اسلامی ایران کمک می‌کند». در شرایط عادی، فروش این حجم از سلاح و تجهیزات نظامی باید به تأیید کنگره برسد اما ترامپ از نقص موجود در قانون کنترل صادرات سلاح استفاده می‌کند که به او اجازه می‌دهد این پروسه را در موارد اضطراری کنار بگذارد و شخصاً به‌عنوان رئیس جمهور ایالات متحده بدون مجوز کنگره دست به فروش سلاح بزند. پمپئو برای اینکه اعلام کند پیش از این نیز در طول تاریخ، روسای جمهوری آمریکا از این اختیار استفاده کرده‌اند، مثال‌هایی از دولت جیمی کارتر و رونالد ریگان در بیانیه خود آورده و خاطرنشان کرده است: «در شرایطی که شاهد افزایش نوسانات منطقه‌ای بوده‌ایم، همیشه از این فرمان استفاده می‌شده است تا متحدان آمریکا بتوانند نیروهای مسلح خود را در این شرایط جدی حفظ و تقویت کنند». او در عین حال از کنگره به دلیل اینکه تا به حال اجازه صادرات این میزان سلاح را نمی‌داده است، انتقاد کرد. وی افزود: «این نگرانی‌های امنیتی به دلیل ماه‌ها تأخیر کنگره در پرداختن به این موضوع بیشتر و بیشتر شده است و به اعتماد شرکای‌مان به ما به‌عنوان تأمین‌کننده توانایی‌های دفاعی آنها لطمه زده است».
این کار با این حال انتقاد گسترده نمایندگان کنگره را به دنبال داشته است. کریس مورفی، نماینده سنا بیان کرده کمیته مربوط در مجلس سنا از تأخیر در ارسال سلاح خبر داشته است. وی افزود: «هیچ دلیل اضطراری برای فروختن بمب به عربستان که می‌خواهد آنها را روی یمن بیندازد و شرایط بغرنج انسانی را در آنجا از این هم بدتر و پیچیده‌تر کند، وجود ندارد». سناتور آمریکایی در ادامه افزود: «این کار بشدت خطرناک است، چرا که روسای جمهور بعدی هم می‌توانند از همین فرصت برای فروش سلاح به هر کشوری که می‌خواهند استفاده کنند». وی بیان کرد: «ما دنبال قانون جدیدی برای لغو فروش سلاح به عربستان هستیم. این کنگره است که باید اعلان جنگ کرده یا سلاح به دیگر کشورها بفروشد، اگر در حال حاضر کوتاه بیاییم، دیگر در این زمینه هیچ قدرتی نخواهیم داشت». سناتور رو خانا، که از مخالفان همیشگی جنگ عربستان در یمن بوده نیز بیان کرده است: «هر بمبی که به عربستان سعودی فروخته می‌شود یکراست بیمارستان‌ها، مراسم‌های عروسی و عزا، بازارها و اتوبوس‌های مدرسه را در یمن نشانه می‌رود. هر ادعایی که ترامپ درباره وضعیت اضطراری در عربستان دارد، برای پنهان کردن این وضعیت شرم‌آور است که بمب‌هایی که روی آنها نوشته شده «ساخت آمریکا» قرار است شهروندان بی‌گناه را کشته و وضعیت بحرانی انسانی در یمن را پیچیده‌تر کند».

پمپئو: نه من خواهان جنگ با ایران هستم  و نه هیچ‌فرد دیگری در دولت آمریکا
وزیر خارجه آمریکا با توجه به تنش‌های اخیر میان آمریکا و ایران و در ادامه اظهارات متناقض مقامات این کشور علیه ایران، تاکید کرد که هیچ‌کس در دولت ترامپ خواهان جنگ با ایران نیست. به گزارش ایسنا، مایک پمپئو در گفت‌وگوی اختصاصی با شبکه وان آمریکا درباره تنش‌های اخیر میان آمریکا و ایران گفت: رئیس‌جمهور به دنبال جنگ نیست. من به دنبال جنگ نیستم. امروز صبح با شاناهان [سرپرست وزارت دفاع] صحبتی داشتم. هیچ‌کسی در این دولت نیست [که خواهان جنگ باشد]. هیچ‌کدام از ما این را نمی‌خواهیم. پمپئو در ادامه گفت: اما من فکر می‌کنم ایرانی‌ها باید درک کنند. همان‌طور که رئیس‌جمهور در پیامی توئیتری گفت ما از منافع آمریکا حفاظت خواهیم کرد. مایک پمپئو درباره اینکه آمریکا در میان تنش‌های ایجاد شده اخیر به چه اطلاعاتی استناد می‌کند و آیا این اطلاعات درباره برنامه هسته‌ای ایران است یا نه، گفت: تهدیدهایی که در چند هفته اخیر متوجه آنها بوده‌ایم، درباره برنامه هسته‌ای آنها نیست و در رابطه با تلاش‌های معمول آنها یعنی به‌کارگیری نیروهای ایرانی و «نیروهای نیابتی ایران» در خاورمیانه است. وزیر خارجه آمریکا در ادامه اظهاراتش، با نسبت دادن «40 سال تروریسم» به ایران، مدعی شد: [ایران] هدف نابودی آمریکا و اسرائیل را دارد. ما باید اطمینان حاصل کنیم که 40 سال دیگری وجود ندارد! وی ادامه داد: شاناهان و من به ارائه طیف کاملی از انتخاب‌ها به رئیس‌جمهور ادامه خواهیم داد تا بتوانیم از آمریکایی‌ها محافظت کنیم و بتوانیم از درگیری با ایران جلوگیری کنیم و این مأموریت پیش رو است.

محمدرضا کردلو: کتاب‌های فراوانی پیرامون سیره و زندگی حضرت علی به نگارش درآمده است. کتاب‌هایی که هرکدام توانسته بیان‌کننده قطره‌ای از دریای معرفت امیرمومنان باشد؛ آثاری که جنبه معرفی داشته‌‌اند و جنبه‌‌های شخصیتی حضرت علی را به تصویر کشیده‌اند، کتاب‌هایی که جنبه تاریخی داشته و آثار دیگری که به تحلیل زندگی حضرت پرداخته‌‌‌اند. در این بین یکی از کتاب‌های ارزشمندی که طی سال‌های اخیر به چاپ رسیده، «علی از زبان علی»، تالیف محمد محمدیان است. حجت‌الاسلام محمدیان در این کتاب با بیانی کاملا روان و شیوه‌ای نو، زندگی و زمانه حضرت علی(ع) را از زبان خود آن حضرت به رشته تحریر درآورده است. «علی از زبان علی» نمونه موفقی است که می‌تواند مورد الگوبرداری نیز قرار بگیرد، چرا که با شیوه و فرمی بدیع و بهره بردن از حجم زیادی از منابع دینی و تاریخی، زندگی امیرالمومنین از ولادت تا شهادت را به نحوی که برای گروه‌های مختلف مخاطبان قابل استفاده باشد، به نگارش درآورده است. در کنار مروری بر تاریخ زندگی حضرت علی، کتاب از جنبه تحلیلی بالایی برخوردار است. خواننده البته مواجهه‌ای تفکیک شده با تحلیل ندارد، بلکه لحن و ادبیات اثر است که جنبه‌‌های روایی و تحلیلی را برجسته کرده است. یکی از دلایل موفقیت ادبیات اثر البته منابع مذهبی و تاریخی است که مورد استفاده قرار گرفته است. کتاب مشحون از ادبیات امیر مومنان است؛ ادبیاتی که باعث شده نهج‌البلاغه، شأن برادری کتاب خدا، قرآن مجید را پیدا کند. نویسنده کتاب هم از این ظرفیت غنی بهره برده و کتاب را با وام گرفتن از همین لحن و ادبیات نوشته است. در کنار این البته هر جا مخاطب احساس نیاز برای کسب اطلاعات بیشتر می‌کند، نویسنده در پاورقی پاسخی درخور به این نیاز داده است.
همان‌طور که گفته شد البته ویژگی مهم‌تر این کتاب، تجمیع و گردآوری همه اطلاعات معتبر و مستند پیرامون حضرت علی(ع) و تلخیص آن در قالب یک اثر مستقل است؛ اتفاقی که پیش از این رخ نداده است. برای توضیح بهتر این ویژگی شاید بشود اینطور گفت که اگر قرار باشد داستانی از زندگی حضرت علی(ع) نوشته شود، یا فیلم و سریالی پیرامون زندگی آن حضرت تولید شود، نویسنده یا کارگردان پس از خواندن «علی از زبان علی»، شاید دیگر برای مطالعه کتب دیگر احساس نیاز نکند. در واقع به جهت تجمیع و تلخیص شکل گرفته در کتاب، «علی از زبان علی» می‌تواند برای تولید اثر درباره حضرت کفایت کند.
ویژگی مهم دیگر کتاب، همان‌طور که از عنوانش برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید، بیان زندگی حضرت از زبان خود ایشان است؛ لحنی که مخاطب امروزی راحت‌تر با آن ارتباط برقرار می‌کند. ظرافت انتخاب این شیوه تحسین‌برانگیز است. از میان روایت‌های تاریخی، معمولا نوشته‌‌‌هایی که گوینده آن اول شخص است، در جذب مخاطب توفیق بیشتری پیدا کرده‌‌‌اند. به عبارت دیگر مخاطب احساس می‌کند این خود امیرالمومنین است که برای او صحبت می‌کند.
یکی دیگر از ویژگی‌‌های مهم کتاب، دادن نگاه تحلیلی به مخاطب است. نویسنده بر وقایع دوران زندگی حضرت علی، تحلیلی جداگانه الصاق نکرده است، بلکه صرفا با انتخاب درست شیوه روایت، اولویت دادن به مطالب و حفظ تطبیق‌‌های زمانی و تاریخی، به مخاطب نگاهی تحلیلی می‌دهد. در واقع تحلیل به مخاطب خورانده نمی‌شود، بلکه خواننده با سفر به زمان و حضور در اتفاقات خود به تحلیل می‌رسد. به عنوان مثال اگر استاد شهید مطهری در «جاذبه و دافعه علی(ع)»، در بخش‌هایی جداگانه «جاذبه» و فلسفه و فایده و کیفیت «جاذبه» را تشریح کرده است و در بخشی دیگر از راه معرفی افرادی که طرد شده‌‌‌‌اند، به تبیین کیفیت دافعه حضرت پرداخته است، خواننده «علی از زبان علی»، در مسیر مطالعه کتاب از وجوه مختلف «جاذبه و دافعه علی(ع)» اطلاع پیدا می‌کند.
«علی از زبان علی» در ۱۰ فصل به نگارش درآمده و فصول مختلف عناوین خاص خود را دارد، چرا که هرکدام به مقطعی از زندگی حضرت علی(ع) می‌پردازد. در فصل اول به دوران مکه و کودکی امیرالمومنین پرداخته شده است. ماجرای اولین کسی که به پیامبر ایمان آورد از بخش‌‌های ارزشمند این بخش است. ارتباط عمیق میان پیامبر(ص) و حضرت علی(ع) و خاطراتی از دوران حضور در مکه نیز از مطالب دیگر این بخش است. در یک روایت از خاطرات دوران مکه می‌خوانیم: «من همراه رسول خدا بودم که جمعی از سران قریش نزد او آمدند و گفتند ‌ای محمد! تو ادعای بزرگی داری و خود را فرستاده خدا می‌دانی حال آنکه قبل از تو هیچ‌کس یا فردی از افراد خانواده تو چنین ادعایی نکرده ‌است، اینک ما از تو درخواست می‌کنیم معجزه‌ای نشان دهی، اگر پاسخ مثبت دادی و از عهده آن برآمدی خواهیم پذیرفت که تو پیامبر و فرستاده خدایی و اگر از انجام آن برنیامدی خواهیم دانست که تو ساحر و دروغگویی. رسول خدا به آنها فرمود شما چه می‌خواهید؟ آنها به درختی اشاره کردند و گفتند در آن، آن درخت را بخوان تا با ریشه‌‌های خود از زمین کنده شود. رسول خدا فرمودند: خداوند بر همه چیز تواناست. اگر خداوند چنین کاری بکند، آیا ایمان می‌آورید و به حق شهادت می‌دهید؟
گفتند: آری!
رسول خدا فرمود من آنچه در خواست کردید، به شما نشان خواهم داد ولی می‌دانم شما نمی‌پذیرید و به راه خیر و نیکی گام نمی‌نهید، زیرا در میان شما کسانی هستند که از دشمنی با من دست بر نمی‌دارند تا در چاه بدر افتند... رسول خدا به درخت اشاره کردند و فرمودند: ‌ای درخت! اگر به خدا و روز قیامت ایمان داری و می‌دانی من پیامبر خدایم، با ریشه‌هایت از زمین بیرون‌ آی و به فرمان خدا در پیش‌روی من قرار بگیر!
درخت با ریشه‌هایش از زمین کنده شد و حرکت کرد و حرکت او صدایی همانند بال زدن پرندگان داشت. درخت جلو آمد تا پیش‌روی رسول خدا قرار گرفت و برخی از شاخه‌‌های بلند خود را بر دوش رسول خدا و بعضی دیگر را بر دوش من که در طرف راست آن حضرت ایستاده بودم قرار داد. وقتی سران قریش این منظره را مشاهده کردند، با کبر و غرور گفتند: به درخت فرمان بده که نصفش جلو آید و نصف دیگرش در جای خود بماند. رسول خدا چنین فرمانی دادند. نیمی از درخت با وضعی شگفت و صدایی بلندتر از قبل به رسول خدا نزدیک شد، گویا می‌خواسته دور آن حضرت بپیچد. اما سران قریش از روی کفر و سرکشی گفتند: فرمان بده این نصف بازگردد و به نیمه دیگر ملحق شود و به صورت اول در آید. رسول خدا دستور دادند و چنان شد. من گفتم: لا اله الا الله ‌ای رسول خدا! من نخستین کسی هستم که به تو ایمان آورده‌ام و نخستین فردی هستم که اقرار می‌کنم درخت با فرمان خدا برای تصدیق نبوت و بزرگداشت رسالت تو آنچه خواستی انجام داد.
اما سران قریش همگی گفتند: او ساحری دروغگو است که سحری شگفت دارد و این کار را با مهارت تمام انجام می‌دهد. سپس به رسول خدا گفتند: آیا نبوت تو را جز امثال علی کسی باور می‌کند؟» (نهج‌البلاغه، خطبه 192؛ اعلام الوری، ص22؛ الطرائف، ج2، ص 415)
فصل دوم به دوران مدینه اختصاص دارد. موضوعاتی که در این فصل به آنها پرداخته شده است عبارتند از هجرت به مدینه، پیمان برادری با رسول خدا، ازدواج با دختر رسول خدا، جهاد در رکاب رسول خدا، میدان بدر؛ نخستین تجربه کارزار با دشمنان اسلام، خاطراتی از جنگ احد، حضور حماسی در جنگ خندق، فتح خیبر، قرائت سوره برائت در مکه، انتصاب به جانشینی رسول خدا در غدیر خم، خاطراتی از دوران مدینه، نگرانی‌‌های رسول خدا و ارتحال رسول خدا. در قسمتی از این بخش می‌خوانیم: «همراه با رسول خدا به سوی خیبر پیش رفتیم. مردان جنگجوی یعقوب پهلوانانی از قریش و غیر قریش با لشکریان سواره و پیاده و با ساز و برگ کامل همچون کوه در برابر ما ایستاده بودند و در پناه دژهای محکم و نیروهای فراوان‌شان جسورانه و شجاعانه می‌جنگیدند و ما را به نبرد فرا می‌خواندند. هرکدام از دوستان و همراهان من که به نبرد آنها رفت، نتیجه‌ای نگرفت، تا اینکه بتدریج چشم‌ها، همچون کاسه خون شد و هر کس به فکر خویش افتاد. همراهان به یکدیگر می‌نگریستند و همگی می‌گفتند: ‌ای ابوالحسن برخیز!
رسول خدا مرا خواستند و ماموریت فتح قلعه خیبر را به من واگذار کردند. من هر جنگجویی را که از قلعه خارج شد و به نبردم آمد کشتم و هر قهرمانی را که عرض اندام کرد زمینگیر کردم. چونان شیری بر آنها یورش بردم تا همگی به قلعه گریخته‌‌اند و در پشت دژهای مستحکم پناه گرفتند. در قلعه خیبر را با دست خود از جا کندم و به تنهایی وارد قلعه شدم. هر کس عرض اندام کرد کشته شد و بقیه به اسارت درآمدند و قلعه را فتح کردم. در آن حال جز خدا کسی یاور من نبود». (الخصال،ج 2، ص396؛ الاختصاص، ص 168؛ ارشاد القلوب، ج2، ص 347)
فصل سوم به دوران خلفا می‌پردازد. در این فصل به مواردی چون تغییر مسیر خلافت، اتمام حجت با مردم در موضوع خلافت و امامت، نهایت بی‌یاوری، سکوت برای حفظ وحدت، گفت‌وگویی مستدل با ابوبکر، ماجرای غمبار فدک، شهادت فاطمه زهرا، آغاز زمامداری خلیفه دوم، مشاور امین و منتقدی دلسوز، برخورد قاطع با انحرافات، راهنمایی در مسائل قضایی، شورای 6 نفره خلافت، آغاز خلافت عثمان، اصرار بر اجرای حدود الهی، دفاع از اصحاب خاص رسول خدا، زمینه‌‌های انقلاب علیه عثمان، برداشت نادرست عثمان از اعتراضات مردم و زمینه‌‌های قتل عثمان پرداخته شده است.
در بخش ابتدایی این سرفصل بنای انحراف از مسیر امامت توضیح داده می‌شود: «آخرین کلام رسول خدا این بود که لشکر اسامه هر چه سریع‌تر روانه شود و هیچ‌یک از افراد تحت فرماندهی‌‌‌‌اش به همراهی با او تخلف نکنند. رسول خدا در این زمینه بسیار تأکید و سفارش فرمودند و دستورهای صریحی را صادر کردند تا این لشکر به حوزه مأموریتش رهسپار شود اما متاسفانه با رحلت‌شان، وضع غیرمنتظره‌ای پیش آمد؛ مردانی که ایشان تحت فرماندهی اسامه به بیرون از مدینه فرستاده بودند، اردوگاه‌‌های خود را رها کردند. آشکارا دستور پیامبر را نادیده گرفتند و از ادامه همراهی با لشکر اسامه امتناع کردند و او را تنها گذاشتند و دوان دوان به مدینه بازگشتند تا پیمان خلافت مرا که با رسول خدا بسته بودند، نقض کنند و عهد خدا و رسولش را بشکنند و با هیاهو و داد و فریاد برای خود پیشوای دیگر برگزینند. شگفت اینکه که در انتخاب خلیفه، هیچ فردی از خاندان عبدالمطلب را جویا نشدند، زیرا هدف اساسی آنان شکستن بیعت با من بود که از قبل بر عهده آنان استقرار یافته بود. آنان مشغول عهدشکنی و انتخاب خلیفه بودند و من مشغول فراهم آوردن مقدمات دفن پیکر مطهر رسول خدا بودم. برای من رها کردن پیکر آن عزیز و پرداختن به کاری دیگر روا نبود، زیرا حفظ حرمت پیامبر و تکریم او بر هر کار دیگری مقدم بود... بعد از دفن پیکر مطهر رسول خدا مشغول مسطح کردن مرقد آن حضرت بودم که برایم خبر آوردند مردم با ابوبکر بیعت کرده‌‌‌اند. با شنیدن خبر این آیات را تلاوت کردم: بسم‌الله الرحمن الرحیم. الم. آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم» به حال خود رها مى‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟! ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم؛ باید علم خدا درباره کسانى که راست می‌گویند و کسانى که دروغ مى‌گویند تحقق یابد! آیا کسانی که اعمال ناروا انجام می‌دهند، گمان می‌برند بر قدرت ما چیره می‌شوند؟! چه بد داوری می‌کنند!» (سوره عنکبوت، آیه یک تا 4)
فصل چهارم به دوران خلافت امیرالمومنین می‌پردازد. امتناع از پذیرش خلافت، شور و هیجان بی‌نظیر مردم برای بیعت، شرایط پذیرش خلافت، بیعتی بی‌نظیر که در آزادترین وضع شکل گرفت، انگیزه پذیرش خلافت، بیعت طلحه و زبیر، برخورد با متخلفان با بیعت، سخنرانی‌‌های آغاز خلافت و آغاز ناخشنودی خواص از موضوعات این فصل است. در فصل ۵ کتاب که با عنوان دوران جنگ جمل معرفی شده، به موضوعات عهدشکنی طلحه و زبیر، عزیمت طلحه و زبیر به مکه، حرکت طلحه و زبیر و عایشه به سمت بصره، بسیج مردم برای مقابله با فتنه ناکثین، در منزلگاه ربذه، مخالفت‌‌های ابوموسی اشعری، نامه‌‌‌هایی به مردم کوفه، منزلگاه ذی‌قار، فرستادن پیام و مکاتبه با سران لشکر جمل، صف‌آرایی 2 لشکر، آغاز جنگ جمل، نقطه پایانی جنگ جمل، پایان پیروزمندانه جنگ جمل، پس از پیروزی جنگ جمل، رفتار با اسیران و تقسیم غنائم جنگی، تحلیلی جامع از جنگ جمل، ورود به شهر بصره، سخنرانی‌‌‌هایی در بصره، میهمانی در منزل دوستان، عبدالله بن عباس استاندار بصره، ارسال گزارش جنگ جمل، ورود به کوفه، برنامه‌‌های تربیتی در کوفه و حوادثی در شهر کوفه پرداخته شده است. فصل ششم کتاب به دوران جنگ صفین پرداخته است. موضوعاتی مانند اولین گام‌ها برای برخورد با معاویه در مدینه، آغاز برخورد با معاویه در کوفه، مکاتبات با معاویه، اعزام نماینده به شام، پاسخ به فرستادگان معاویه، سلسله مکاتبات با معاویه، اتمام حجت با معاویه، نصیحت به معاویه، پاسخ به اتهامات و جوسازی‌‌های معاویه، مکاتباتی با عمرو بن عاص، بسیج عمومی برای جنگ با معاویه، صدور فرمان جهاد به استانداران، چگونگی مواجهه با اهل تردید و مخالفان جنگ، فرمان جنگ به لشکریان و فرماندهان، اعزام طلایه‌داران لشکر به سوی شام، حوادث مسیر کوفه تا صفین، ورود به صفین، مشکل آب، هدایت لشکریان، آخرین اتمام حجت با معاویه، پرهیز از شروع جنگ، تشویق سپاهیان برای نبرد با پیشوایان کفر، رعایت اخلاق در جنگ، قدردانی و تشکر از یاران، حوادثی در جنگ، پاسخ به چند پرسش، آتش‌بس موقت، دعوت معاویه به جنگ تن به تن و شهادت عمار یاسر از سرفصل‌‌های این بخش است.
در فصل هفتم ماجرای حکمیت آورده شده و در فصل هشتم قضایای پیرامون جنگ نهروان مورد بررسی قرار گرفته است. زیرعناوین این فصل شامل مدارا و نرم‌خویی با خوارج، پاسخ‌‌‌هایی به شعارهای خوارج، خبر خیانت نمایندگان در حکمیت و آمادگی برای جنگ، آمادگی دوباره برای جنگ با معاویه، دعوت از خوارج برای شرکت در جنگ با معاویه، تغییر مسیر جنگ از شام به نهروان، رخدادهایی در مسیر نهروان، ورود به نهروان، درنگ در نبرد با خوارج، در میدان نبرد، پس از پیروزی در نهروان و استمرار جریان خوارج در طول تاریخ است. در فصل نهم که یکی از تلخ‌‌‌‌‌ترین دوره‌‌های زندگی حضرت را روایت می‌کند، «دوران غارت‌ها» مرور شده است. تلاش‌‌‌هایی که حضرت امیر برای ایجاد انگیزه جهاد در مردم می‌کند و بی‌نتیجه می‌ماند از حزن‌انگیزترین بخش‌‌های این کتاب است. بسیج مردم برای عزیمت به جنگ با معاویه، اعزام مالک اشتر به مصر و شهادت وی در این مسیر، شهادت محمد بن ابی‌بکر استاندار مصر، فتنه‌انگیزی در بصره، مقابله با غارت ضحاک در اطراف عراق، مقابله با غارت‌‌های نعمان و ابن مسعده و یزید ابن شجره، مقابله با غارت بسر بن ارطاه در حجاز و یمن، مقابله با غارت سفیان بن عوف غامدی در شهر الانبار، نامه‌ای تاریخی و روشنگر، توبیخ مردم به سبب سستی در جنگ با معاویه و آمادگی مردم برای جنگ با معاویه از سرفصل‌‌های این بخش است. در فصل دهم و آخرین بخش از «علی از زبان علی» نیز دوران شهادت آن حضرت مرور می‌شود. سفارش به مدارا با ابن‌ملجم و آخرین وصایا از بخش‌های خواندنی این اثر ارزشمند است.

برقراری مسیر ترانزیتی ریلی از مناطق جنوبی کشورمان تا سواحل شرقی مدیترانه و بندر استراتژیک لاذقیه که از سال گذشته مطرح شده بود، در روزهای اخیر به‌واسطه صدور مجوز انعقاد قرارداد مشارکت برای اجرای پروژه راه‌آهن شلمچه- بصره توسط هیأت دولت ایران وارد فاز تازه‌ای شده است. این خط ریلی که به تحکیم هرچه بیشتر مراودات تجاری و مذهبی 3 کشور ایران، عراق و سوریه می‌انجامد را می‌توان «ریل مقاومت» نامید.
به گزارش «وطن‌امروز»، چهارشنبه گذشته (اول خرداد) پس از 8 سال بلاتکلیفی، هیأت دولت مجوز انعقاد قرارداد مشارکت برای اجرای پروژه راه‌آهن شلمچه- بصره را صادر کرد. در مجوز دولت آمده است: با توجه به آغاز عملیات اجرایی پروژه راه‌آهن شلمچه- بصره به طول تقریبی ۳۵ کیلومتر و پل بزرگ در مسیر آن در روز عید فطر در شلمچه و به منظور تأمین مالی هزینه‌‌های اجرایی پروژه مذکور، با صدور مجوز انعقاد قرارداد مشارکت برای اجرای این پروژه موافقت می‌شود.
طبق این گزارش، تفاهمنامه احداث راه‌آهن شلمچه- بصره با مشارکت ۶۰ درصدی بنیاد مستضعفان و ۴۰ درصدی وزارت راه‌وشهرسازی به تصویب هیات وزیران رسید. این مسیر ریلی دارای یک دستگاه پل به طول ۷۰۰ متر است که یکی از دهانه‌های این پل برای امکان کشتیرانی در اروندرود و شط‌العرب به صورت بازشونده طراحی و اجرا می‌شود. مدت اجرای این قرارداد ۲ سال است. رونق سفرهای زیارتی و عتبات، رشد و توسعه گردشگری و کاهش قابل‌توجه مصرف سوخت نسبت به مدل جاده‌ای از مزایای اجرا و تکمیل‌ این خط‌آهن است.
‌با تکمیل ۳۲ کیلومتر خط‌‌آهن ‌بین شلمچه و بصره و ساخت یک پل بازشونده روی اروندرود، اتصال ریلی کشور از طریق خرمشهر به عراق و کشورهای شرق مدیترانه بدون انقطاع برقرار می‌شود و تحولی بزرگ در زمینه ترانزیت و تبادل کالا و مسافر رخ خواهد داد. همچنین با ساخت این‌ پروژه ریلی و تکمیل مسیر شلمچه-کربلا،‌ راه‌آهن ایران به عراق و از آنجا به بندر لاذقیه سوریه متصل خواهد شد و پیش‌بینی می‌شود حجم مناسبی بار از سوریه به ایران منتقل شود.
راز لاذقیه
اتصال ریلی ایران به بندر لاذقیه در شرق مدیترانه با توجه به برخی اخبار مبنی بر مدیریت ایران بر این بندر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. نخستین‌بار سال گذشته برخی منابع به نقل از روزنامه العرب قطر، مدعی شدند یک تیم سوری به ریاست مدیرکل منطقه بندر لاذقیه، گفت‌وگوهای خود را با ایرانی‌ها برای تحویل مدیریت این بندر به جمهوری اسلامی ایران آغاز کرده‌‌‌اند. چندی بعد روزنامه تایمز لندن نیز در گزارشی نوشت: ایران بندر لاذقیه را به معنای دروازه‌ای به اروپا می‌داند و از این طریق در حال انتقال کالا به این بندر است.  
در همین راستا سرلشکر باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح شامگاه 27 اسفندماه 97 در سوریه اظهار داشت: بازگشایی مسیر زمینی ایران به بندر لاذقیه سوریه و دریای مدیترانه قریب‌الوقوع خواهد بود. سرلشکر باقری در این زمینه افزود: «بازگشایی این مسیر برای ترانزیت تجاری و حرکت زوار و گردشگران 3 کشور ایران، عراق و سوریه ضروری و حیاتی است». یک ماه پس از آن و در جریان سفر عادل عبدالمهدی، نخست‌وزیر عراق به ایران، اسحاق جهانگیری معاون اول روحانی ضمن ابراز رضایت از نتایج و دستاوردهای توافقات میان ایران و عراق برای اقتصاد کشور، به ماجرای اتصال مسیر جاده‌ای و ریلی از ایران تا سوریه اشاره و اعلام کرد:  خلیج‌فارس را از عراق به سوریه و مدیترانه از طریق ریلی و جاده‌ای وصل خواهیم کرد.
همه اینها در حالی است که حضور اقتصادی ایران در بندر لاذقیه سوریه یعنی دسترسی مستقیم ایران به آب‌‌های مدیترانه و این به معنای دست برتر ایران در معادلات اقتصادی و انرژی غرب آسیاست. ایجاد کریدور‌‌های بزرگ و کم‌هزینه اقتصادی از مسیرهای مواصلاتی دریایی، زمینی و ریلی از خاک ایران و از بنادر جنوب ایران تا بنادر مدیترانه، ظرفیتی است که جز ایران هیچ کشوری در منطقه غرب آسیا در اختیار ندارد. از همین رو به نظر می‌رسد ایران در حال ایجاد و برآورده کردن یک نقشه بسیار بزرگ اقتصادی، سیاسی و امنیتی است.
«وطن امروز» اسفندماه سال گذشته در گزارشی با عنوان «از چابهار تا لاذقیه» گسترش محورهای مواصلاتی میان کشورهای جبهه مقاومت را واکاوی کرده و در این‌باره نوشته بود: «پس از آنکه بشار اسد و همینطور دولت عراق توانستند با پشتوانه ایران بر تروریست‌ها فائق آیند، آنها با اعتمادی که به ایران پیدا کرده‌‌اند به دنبال آن هستند تا ائتلاف‌ها و اتحادهای استراتژیک سیاسی و اقتصادی با جمهوری اسلامی ایران ایجاد کنند. بر همین اساس با توجه به ظرفیت‌‌های بزرگ ایران در مناسبات اقتصادی شرق و غرب، جمهوری اسلامی به دنبال ایجاد یک ابرپروژه در مسیرهای مواصلاتی بین شرق و غرب است که برخی کارشناسان آن را پروژه «جاده ابریشم 2» نامگذاری کرده‌‌‌اند».

در شرایطی که بیش از 2 هفته از ضرب‌الاجل شورای عالی امنیت ملی به سران کشورهای باقیمانده در برجام برای تامین مطالبات ایران و انجام تعهدات‌شان بویژه در حوزه‌های بانکی و نفتی می‌گذرد، به نظر می‌رسد 3 کشور اروپایی آلمان، انگلیس و فرانسه در سایه رویکرد انفعالی چند سال گذشته دستگاه دیپلماسی، برنامه‌ای جدی برای تغییر رویکرد خود در قبال مطالبات ایران در برجام ندارند.
به گزارش «وطن‌‌امروز»، روز گذشته نوری مدیرعامل شرکت ایرانی اینستکس (طرف ایرانی سازوکار حمایت از مبادلات تجاری ایران و اروپا) درباره آخرین وضعیت این شرکت گفت: هم‌اکنون سازوکارها و مسائل تکنیکی و فنی برای برقراری مبادلات تجاری و مالی «درحال تدوین» است. وی افزود: درصدد انجام یک صادرات آزمایشی هستیم تا تمام مشکلات این سازوکار مشخص شود. نکته قابل توجه در سخنان مدیر شرکت ایرانی اینستکس اما اشاره به عدم تغییر رویکرد مدیران اروپایی این سازوکار اروپایی پس از اولتیماتوم 2 هفته قبل ایران بود. وی در این باره به ارگان دولت گفته است: «از زمانی که اولتیماتوم ۶۰ روزه ایران به اروپایی‌ها از سوی رئیس‌جمهور اعلام شد، رفتار مسؤولان اینستکس هیچ تغییری نکرده است!» اینستکس یا سازوکار مالی ویژه اروپا بهمن‌ماه سال گذشته و پس از چند بار خلف‌وعده اروپایی‌ها جهت جبران تبعات خروج آمریکا از برجام و تامین مطالبات ایران در حوزه‌های بانکی و نفتی به ایران ارائه شد. البته اروپا قرار بود تیرماه 97 و حداکثر 2 ماه پس از خروج آمریکا از برجام بسته ویژه مالی خود را به ایران ارائه دهد اما با بدعهدی این موعد را به 13 آبان و سپس پایان سال میلادی 2018 موکول و در نهایت بهمن‌ماه سال گذشته شرکت ذی‌حسابی مشترک مذکور را البته روی کاغذ رونمایی کرد. سامانه‌ای که نه‌تنها مطالبات اصلی ایران در برجام را تامین نمی‌کند بلکه به گفته مدیرعامل شرکت ایرانی متناظر آن در انتظار انجام یک صادرات آزمایشی است! تعلل یکساله اروپا در انجام تعهدات برجامی خود تا جایی پیش رفت که مسؤولان دستگاه دیپلماسی دولت که سال گذشته به صورت مکرر به تمجید از مواضع سیاسی اروپا در حمایت از برجام پرداخته و حتی در مواردی خلف‌وعده این 3 کشور را توجیه می‌کردند نیز، لب به انتقاد گشوده و از اروپا عمل به تعهدات خود در حوزه‌های بانکی و نفتی را خواستار شدند به گونه‌ای که محمدجواد ظریف 25 فروردین‌ماه گذشته در این باره گفت: «اروپایی‌ها بسیار عقب هستند و نباید اینطور تصور کنند که جمهوری اسلامی منتظر آنها می‌ماند. ما روابط بسیار خوبی با همسایگان‌مان داریم و سازوکارهای مشابهی با بسیاری از کشورها راه‌اندازی کرده ایم که عمل می‌کند. من نمی‌دانم اروپایی‌ها برای یک سازوکار مقدماتی چقدر وقت نیاز دارند»!
اینستکس کار نمی‌کند!
به نظر می‌رسد اروپایی‌ها نه‌تنها برای جبران کم‌کاری‌های خود طی ضرب‌الاجل 60 روزه ایران برنامه‌ای ندارند که حتی از بهمن‌ماه گذشته تاکنون نیز هیچ اقدامی برای پیشبرد و اجرایی کردن بسته پیشنهادی خود (اینستکس) صورت نداده‌اند، به گونه‌ای که دیروز سفیر اسلوونی در تهران با بیان اینکه فعلا اینستکس اصلا فعال نیست، اعلام کرد: احتمالا تا 2 ماه دیگر آغاز به کار خواهد کرد! این مقام اروپایی در گفت‌وگو با یکی از روزنامه‌های حامی دولت همچنین تاکید کرد: «اولین معاملات مالی که در اینستکس صورت می‌گیرد، در زمینه دارو و کالاهای اساسی برای ایران است اما هنوز این کانال مالی کار نمی‌کند»! گفتنی است «وطن‌‌امروز» 21 اردیبهشت‌ماه یک روز پس از واکنش توهین‌آمیز اروپا در رد ضرب‌الاجل 60 روزه ایران در گزارشی آورده بود: «واکنش صریح اتحادیه اروپایی به اقدام اخیر ایران در کاهش تعهدات هسته‌ای و نپذیرفتن اولتیماتوم 60 روزه نتیجه مماشات بیش از اندازه مسؤولان دستگاه دیپلماسی با خلف‌وعده‌‌های مکرر اروپا در یک سال گذشته است. واکنش گستاخانه اروپا به اقدام هسته‌ای اخیر ایران قبل از هر چیز نشان داد اقدام دولت در محدود‌‌سازی
2 تعهد هسته‌ای برای وادار کردن سایر طرف‌ها به انجام تعهدات‌شان به اندازه کافی موثر و محرک نبوده و همچنانکه پیش از این برخی رسانه‌ها و کارشناسان مطرح کرده بودند بهتر بود دولت در نخستین گام، برداشتن سطح غنی‌‌سازی را در دستور کار قرار می‌داد».
 

گروه اقتصادی: 80 هزار خودروی ناقص در انبار خودروسازان وجود دارد، شورای رقابت حق قیمت‌گذاری ندارد، زد و بند برای افزایش نرخ خودرو در سایت‌های دلالی موجب شد پراید  60 میلیون تومان شود...؛ اینها اطلاعاتی بود که روز گذشته رئیس سازمان حمایت مصرف‌کنندگان اعلام کرد تا ریشه التهابات بازار خودرو مشخص شود. به گزارش «وطن‌امروز»، مدتی است بازار خودرو در پی بی‌تدبیری‌ها به هم ریخته و موضوع آنقدر افتضاح شده که نمایندگان مجلس احتمال استیضاح وزیر صنعت را مطرح کردند. آشفته‌ شدن بازار خودرو از مدت‌ها پیش و با ورود خودروی قاچاق و نقش داشتن برخی مدیران وزارت صنعت در این موضوع کلید خورد. در حالی که دستگاه قضا همچنان پیگیر ورود حدود 6 هزار خودروی قاچاق است؛ پرونده‌ای که در خلال آن چند مدیر دولتی برکنار و چند واردکننده خودرو بازداشت شدند، حالا رئیس سازمان حمایت از تخلفات جدید در بازار خودرو خبر می‌دهد. عباس تابش در نشست خبری دیروز خود در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران درباره ادعای برخی‌ مبنی بر بازگشت شورای رقابت به موضوع قیمت‌گذاری خودرو اظهار کرد: تا این لحظه مصوبه‌ای به سازمان حمایت ابلاغ نشده و هیچ مصوبه‌ای وجود ندارد که بر اساس آن، قیمت‌گذاری خودرو به شورای رقابت سپرده شده باشد. وی خاطرنشان کرد: بر اساس مصوبه سران قوا قیمت‌گذاری به عهده سازمان حمایت است و بر اساس این مصوبه، قیمت‌گذاری خودروهای پرتیراژ به سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان سپرده شده و تا این لحظه هیچ وظیفه‌ای در این باره از سازمان حمایت به جای دیگری منتقل نشده است. تابش در واکنش به اینکه برخی‌ها عنوان کرده‌اند این تصمیم به دلیل ناکارآمدی سازمان حمایت در قیمت‌گذاری خودرو و کنترل بازار خودرو اتخاذ شده است، گفت: هر کسی بخواهد حرف خود را توجیه کند، مطالبی از این قبیل بیان می‌کند. رئیس سازمان حمایت تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان مشکلات صنعت خودرو در کشور را مشکلاتی چندین ساله دانست و با اشاره به طراحی بسته‌ای برای برطرف کردن این مشکلات از سوی وزارت صمت و کمیته خودرو، گفت: این مشکلات قرار است با اجرایی شدن بسته‌ای که توسط کمیته خودرو و تنظیم بازار تدوین شده، حل و فصل شود ولی نکته مهم آن است که این مشکلات با اجرایی شدن تمام بندهای این بسته حل می‌شود؟ رئیس سازمان حمایت بیان داشت: در مقطعی روزانه 400 دستگاه خودرو تولید می‌شد و این در حالی بود که یک میلیون دستگاه خودرو پیش‌فروش شده بود؛ خب! طبیعی است وقتی مطالبات از تولید بیشتر شود، قیمت‌ها در بازار گران می‌شود اما در این یک سال موفق شدیم تولید در هر یک از 2 خودروساز بزرگ را به 2 هزار دستگاه در روز برسانیم.
 پیش‌فروش خودرو قبل از انجام تعهدات قبلی ممنوع!
تابش با بیان اینکه پس از دستور اخیر این سازمان، علاوه بر تولید، تعداد خودروهای تحویلی نیز به صورت روزانه رصد می‌شود، تاکید کرد: ما به خودروسازان اعلام کرده‌ایم تا تکمیل و انجام تمام تعهدات قبلی‌شان، حق ثبت‌نام جدید برای پیش‌فروش خودرو نخواهد داشت و با توجه به اینکه در حال حاضر بین 70 تا 80 هزار خودروی ناقص به دلیل کمبود قطعه در انبارها مانده‌اند، منطقی آن است که بر رفع کمبود قطعات این خودروها متمرکز شویم،
چرا که آماده‌کردن این خودروهای ناقص به مراتب آسان‌تر از افزایش تولید خودرو است.
 موافقت سازمان حمایت با افزایش 60 تا 70 درصدی قیمت روغن موتور
رئیس سازمان حمایت تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان در پاسخ به سوال دیگری درباره افزایش قیمت روغن موتور در بازار نیز گفت: متاسفانه در مقطعی به دلایلی از جمله صفر شدن یارانه مواد اولیه تولید روغن موتور، تولید روغن موتور در کشور بشدت افت کرد و تولیدکنندگان عنوان می‌کردند با چنین قیمت‌هایی، عملاً تولید به صرفه نیست. از طرف دیگر گرانی مواد اولیه تولید روغن در بازار هم بی‌تاثیر نبود و در نهایت تولیدکنندگان روغن، درخواست افزایش قیمت محصولات‌شان را ارائه دادند و اگرچه پیشنهاد آنها برای روغن خودروهای دیزلی و بنزینی به ترتیب بیش از 60 و 70 درصد بود ولی ما این ارقام را پذیرفتیم.
 ارسال تخلفات هاوال، سی‌3، کرمان‌موتور و بسترن به تعزیرات
رئیس سازمان حمایت تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان همچنین در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر برخورد این سازمان با خودروسازان متخلف گفت: ما در سازمان حمایت، پرونده 4 خودروساز هاوال، بسترن، سی‌3 و کرمان‌موتور را به دلیل تخلفات انجام داده به تعزیرات ارسال کرده‌ایم و امیدواریم هرچه سریع‌تر به تخلفات این خودروسازان رسیدگی شود. وی همچنین در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران درباره اینکه چطور سازمان حمایت به قیمت 60 میلیون تومانی پراید رضایت داد، گفت: ما هیچ وقت به قیمت 60 میلیونی رضایت ندادیم ولی همگی شاهد بودند که در کف بازار، اتفاقاتی از جمله تلاش شبکه‌های بروکری و دلالی باعث می‌شود قیمت‌ها به صورت کاذب بالا برود. به عنوان مثال در یک سایت، گروهی 300 نفره به 2 بخش تقسیم شده بودند؛ یک گروه 200 نفره که تحت عنوان فروشنده خودرو، قیمت‌ها را بالاتر از قیمت بازار آگهی می‌کردند و گروهی 100 نفره که تحت عنوان خریدار، درخواست خرید خودرو با قیمتی بالاتر از قیمت بازار داشتند. ما وقتی با هریک از این 2 گروه تماس می‌گرفتیم و درخواست خرید خودرو یا فروش خودرو را داشتیم، گروه اول می‌گفت خودرویش را همان لحظه فروخته و گروه دوم ادعا می‌کرد همان لحظه خودروی مورد نیازش را خریده؛ این یعنی هیچ خودرویی در عمل وجود نداشت ولی قیمت‌ها به صورت کاذب بالا می‌رفت.
 

انباشت ۱۶۰ هزار دستگاه خودرو در کارخانه‌ها
عضو هیات‌مدیره انجمن قطعه‌سازان با تاکید بر اینکه درباره مشکلات صنعت قطعه و خودروسازی به مردم و نمایندگان مجلس آدرس غلط داده شده است، از قوه‌قضائیه خواست به موضوع وضعیت تولید خودرو و تأمین قطعات خودرو ورود کند. به گزارش فارس، فرهاد بهنیا اظهار داشت:‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ باید بررسی شود و ببینند چه شرکتی بیشترین میزان ارز دولتی را دریافت کرده، بیشترین مطالبات را از خودروسازان گرفته و در مقابل، عامل اصلی ناقصی ۸۰ درصد خودروهای کف کارخانه است. بهنیا با بیان اینکه انباشت خودروهای ناقص در کف کارخانه‌های خودروساز باعث توقف گردش نقدینگی قطعه‌سازان شده است، گفت: اگر این خودروها تجاری می‌شدند، مطالبات قطعه‌سازان پرداخت می‌شد و در ضمن قیمت خودرو نیز تا این حد بالا نمی‌رفت. وی تصریح‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کرد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌:‌‌‌‌‌‌‌‌ اگر می‌خواهیم میزان نارضایتی مردم را از صنعت خودروسازی کاهش دهیم باید نهادهای امنیتی، قضایی و سازمان بازرسی کشور به موضوع خودرو ورود کنند، لیست قطعه‌سازان را بگیرند و ببینند کدام شرکت علت اصلی توقف خودروها در کف کارخانه است. به گفته وی، سال گذشته حدود ۴۰ هزار دستگاه خودرو در کف کارخانه‌ها انباشت شده بود که در حال حاضر این تعداد به ۱۶۰ هزار دستگاه رسیده است. عضو هیأت‌مدیره انجمن قطعه‌سازان تأکید کرد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌:‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اگر برای این مسأله اقدام فوری نشود، صنعت خودروی کشور فلج خواهد شد.

گروه بین‌الملل: ‌نخست‌وزیر انگلیس در حالی از مقام خود کناره‌گیری کرد که واکنش‌ها نسبت به این استعفا در خارج از انگلیس بسیار سرد و ناامید‌کننده برای حزب محافظه‌کار بود. اصلی‌‌‌‌‌ترین شریک انگلیس در مسیر بریگزیت آلمان بود که حالا «آنگلا مرکل» می‌گوید: اهمیتی ندارد چه کسی در لندن حاکم باشد؛ ما با آنها درباره خروج انگلیس از اتحادیه اروپایی گفت‌وگو می‌کنیم و استعفای می ‌از نخست‌وزیری تاثیری بر مکانیسم و روند خروج از اتحادیه اروپایی ندارد. ترزا می ‌روز جمعه گفت 17 خرداد از مقام خود کناره‌‌‌گیری خواهد کرد و این خروج به معنی انتخابات زودهنگام در انگلیس است، چرا که «جریمی هانت» وزیر خارجه انگلیس و «بوریس جانسون» شهردار سابق لندن که به نماد لمپنیسم سیاسی انگلیس شهرت دارند هیچ‌کدام قادر به تشکیل دولت اکثریت در انگلیس نیستند و این کشور پس از سفر دونالد ترامپ به لندن مجبور است انتخابات زودهنگامی برگزار کند، آن هم در شرایطی که حزب کارگر در وضعیت کنونی از شانس خوبی برای پیروزی در این انتخابات برخوردار است. از سوی دیگر فرانسه هم به عنوان یکی از ستون‌‌های اتحادیه اروپایی نسبت به استعفای نخست‌وزیر انگلیس بی‌تفاوت نشان داد. «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه خواستار روشن شدن هر چه سریع‌تر وضعیت خروج بریتانیا از اتحادیه اروپایی (بریگزیت) شد. اتحادیه اروپایی هم اعلام کرد استعفای ترزا می هیچ چیز را در مذاکرات بریگزیت تغییر نمی‌دهد. حالا «جرمی کوربین» که برای خروج و استعفای ترزا می‌ مدت‌ها بود برنامه‌‌ریزی می‌کرد، نخستین فردی است که از انتخابات زودهنگام سخن می‌گوید‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. جرمی کوربین، رئیس حزب مخالف کارگر انگلیس در واکنش به استعفای نخست‌وزیر این کشور گفت: سرانجام او چیزی را فهمید که همه کشور ماه‌ها پیش فهمیده بودند؛ او نمی‌تواند حکومت کند، نه بیشتر از حزبش که تقسیم شده و در حال فروپاشی کامل است. کوربین گفت: حزب محافظه‌کار به‌طور کامل قادر به تعامل با بریگزیت نیست؛ این حزب قادر به بهبود زندگی مردم یا مقابله با نیازهای فوری آنها نیست. جرمی کوربین افزود: پارلمان در بن‌بست قرار دارد و محافظه‌کاران هیچ راه‌حلی برای چالش‌‌های اصلی کشور ما ارائه نمی‌دهند. اما درباره جانشینی می‌ خبرگزاری فرانسه می‌نویسد: می ‌از روز ٧ ژوئن از رهبری حزب محافظه‌کار کناره‌گیری خواهد کرد. سپس روند انتخاب جانشین وی آغاز خواهد شد که حداقل چند هفته‌ای طول خواهد کشید.
حالا نخست‌وزیر بعدی باید ابتدا به عنوان رهبر حزب محافظه‌کار انتخاب و سپس از سوی ملکه الیزابت رسماً به صدارت منصوب شود که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد خیلی دور از انتظار است دولت در اختیار حزب محافظه‌کار باقی بماند. بدین ترتیب، چشم‌انداز سیاسی در بریتانیا همچنان مبهم، بلاتکلیف و برای انگلیسی‌ها بسیار ملال‌آور است. فعلاً همان‌طور که اشاره شد جز وزیر خارجه کنونی انگلیس، از بوریس جانسون به عنوان جانشین احتمالی ترزا می ‌نام برده می‌شود اما هنوز معلوم نیست احزاب سیاسی انگلیس برای بعد از استعفای می ‌چه برنامه‌هایی دارند. پس از گذشت 3 سال از نخست‌وزیری ترزا می ‌به عنوان دومین نخست‌وزیر زن انگلیس این کشور در یک وضعیت خاکستری قرار گرفته، چرا که کشوری بدون نخست‌وزیر، بدون روابط مشخص با اتحادیه اروپایی و بدون قواعد روشن بین‌المللی است. در واقع برای ارتباط با لندن در سال 2019 مشخص نیست مخاطب چه کسی است، چرا که ملکه قدرت اجرایی ندارد، خانواده سلطنتی مشغول نوه‌بازی و قدم نو رسیده است و کشور نخست‌وزیری ندارد که مسؤول باشد. ترزا می‌ 3 سال پس از منازعات مربوط به خروج انگلیس از اتحادیه اروپایی، سرانجام از نخست‌وزیری انگلیس کناره‌‌‌گیری کرد که این استعفا در آن سوی آتلانتیک هم واکنش‌‌هایی را از سوی رئیس‌جمهور توئتیری آمریکا در پی داشت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. در آمریکا  ترامپ در جمع خبرنگاران در کاخ سفید گفت: «برای ترزا می ‌احساس بدی دارم. من به او بسیار علاقه دارم. او یک زن خوب است که سخت کار کرد. او خیلی قوی است». با این حال ترامپ طی ماه‌های اخیر بار‌ها از ترزا می ‌به‌خاطر نحوه مدیریت بریگزیت انتقاد کرده بود. رئیس‌جمهور آمریکا قصد دارد ماه آینده به بریتانیا سفر کند و با می ‌دیداری داشته باشد. انگلیس نخستین کشوری در اتحادیه اروپایی است که قصد دارد این ساختار را ترک کند. طی 3 سال گذشته و بعد از برگزاری همه‌پرسی حتی سوالاتی درباره همه‌پرسی جدید در انگلیس هم به راه افتاد اما به گفته صاحبنظران این اقدام توهین مستقیمی به آرای مردم و برخورد با دموکراسی است. «دیوید کامرون» نخست‌وزیر سابق بریتانیا و رهبر پیشین حزب محافظه‌کار، پیش از انتخابات سراسری سال ۲۰۱۵ به مردم این کشور وعده داد همه‌پرسی جدایی از اتحادیه اروپایی را برگزار خواهد کرد. در همه‌پرسی ماه ژوئن سال ۲۰۱۶ در بریتانیا، ۵۳ درصد از شرکت‌کنندگان انگلیسی رای به خروج داده بودند. از دیگر مسائل جالب بریگزیت شرکت اجباری انگلیس در انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپایی است که شهروندان انگلیسی بر این باورند حضور آنها بی‌معنی و بعضا مسخره است، چرا که این نمایندگان با خروج انگلیس مجبور‌‌ند پارلمان اروپا را ترک کنند.

حسن رضایی: زندگی در دنیای امروز امر پیچیده‌ای است، تحلیل مناسبات میان رویدادها آسان نیست و مسائل، هر روز تخصصی‌‌‌‌‌‌تر می‌شوند. فهم برخی واقعیات بدیهی اما نه نیاز به سواد چندانی دارد، نه محتاج تحلیل‌‌های پیچیده و چندضلعی است. مثلا اگر شما همین حالا اعلام کنید سفری یکروزه به قزوین خواهید داشت ولی 2 سال بعد، تازه در سواحل قشم پیدای‌تان شود، معلوم است جایی از کار عیب دارد؛ یا مسیر را عوضی رفته‌‌‌‌‌‌‌‌اید یا اساسا مسأله قزوین رفتن، ظاهر ماجرا بوده و حتی همان قشم هم معلوم نیست هدف نهایی بوده باشد! نسبت اکنون افکار عمومی با رویکردهای اقتصادی و سیاسی دولت آقای روحانی هم دقیقا همین است. وقتی طرفداران سرسخت دولت هم از کاهش محبوبیت آن به زیر 10 درصد خبر می‌دهند، یعنی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آنکه جامعه اعم از متخصصان، لبوفروشان، سلبریتی‌ها، راننده تاکسی‌ها، بی‌سواد‌ها و باسوادها! و مهم‌‌‌‌‌‌تر از همه؛ اصلاح‌طلبان، به این نتیجه واحد رسیده‌اند: راهی که در 6 سال گذشته طی شده، به هر جا ختم شود، مقصدش «آنچنان رونقی» نبوده و نیست!
دولت باید به این فهم عمومی احترام بگذارد و اگر هویتی به نام «ایران» و مردمش را دوست دارد، نقشه راه خود را تعویض کند. محمدجواد ظریف 3 هفته پس از انعقاد برجام (12 مرداد 94) در پاسخ به سوال یکی از اساتید دانشگاه تهران مبنی بر تهدید یکی از کاندیداهای ریاست‌جمهوری آمریکا مبنی بر پاره کردن برجام گفته است: «می‌گویند رئیس‌جمهور بعدی می‌خواهد با یک امضا تحریم‌‌ها را برگرداند؛ خب برگرداند؛ چه کسی در دنیا اجرا می‌کند؟ نمی‌تواند این کار را بکند؛ قاعده حقوقی دارد. من به شما اطمینان می‌دهم؛ تام کاتن این را گفت، جوابش را که دادم، همه زیر توئیتش نوشتند، برو پولت را از هاروارد پس بگیر، خوب حقوق یادت ندادند!»
امروز غلط محض بودن روایت‌‌های این دستگاه محاسباتی به قیمت وضعیت اقتصادی کشور- که همه از آن خبر داریم- واگذاری امتیازات یکجانبه هسته‌ای- که هنوز هم ادامه دارد- و خسارت‌‌های هنگفت دیگر در ابعاد اجتماعی و... روشن شده است. کشور، نظام و مردم، تاوان لازم برای حرکت در نقشه قزوین مدنظر آقایان ظریف، روحانی و لاریجانی را پرداخته‌‌‌اند. جان کری، وزیر سابق خارجه ایالات متحده هم قریب یک سال پیش در مصاحبه‌ای گفته بود: «ما هم قصد داشتیم با مطرح کردن مسائل منطقه‌ای و موشکی و دادن مهلتی به ایران برای اجرای خواسته‌‌های آمریکا در این زمینه، به موقعش از برجام خارج شویم. اشتباه ترامپ این بود که اول خارج شد و بعد تقاضای مذاکره کرد!» با وجود این مستندات روشن و دردناک، به‌راستی اگر کشور تماما ملک شخصی کسی هم بود، آیا حاضر می‌شد باز هم تغییری در مسیر خود ایجاد نکند؟! خلاف این استدلال روشن، این روزها اما خبرهای تلخی از اقدامات مشکوک آقای ظریف منتشر می‌شود.
بخش رسانه‌ای شده این اقدامات شامل دیدار وی با داین فینشتاین، سناتور دموکرات ایالت کالیفرنیا در سفر چندی پیش وزیر امور خارجه به آمریکاست. سخنگوی دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل اخیرا با تایید دیدار مذکور گفته است: «این جلسه در راستای روند عادی جلسات نمایندگی ایران با اعضای کنگره انجام شده است!» تاریخ دیدار مذکور به روایت نشریه آمریکایی پلیتیکو، شامگاه 25 اردیبهشت به وقت تهران بوده است. اقدام محمدجواد ظریف در دیدار با این سناتور دموکرات اما در حالی انجام شده است که یک روز پیش از آن، رهبر فرزانه انقلاب در دیدار رمضانی با مسؤولان نظام، مذاکره با آمریکا را سم و مذاکره با دولت کنونی این کشور را سم مضاعف خوانده بودند. مسأله وقتی جالب‌‌‌‌‌‌تر می‌شود که بدانیم وزیر خارجه آمریکا گفته است از فینشتاین خواسته نشده بود با ظریف دیدار کند!
این یعنی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آنکه دیدار مذکور از نظر دولت ایالات متحده در ردیف دشمنی‌‌های معمول دموکرات‌ها با دولت ترامپ ارزیابی می‌شود. با لحاظ آنچه تا اینجا گفته شد، مسأله از 2 حال خارج نیست؛ یا دولت به اندازه ملک شخصی خود هم برای منافع ملی ارزش قائل نیست یا اینکه اساسا قرار نبوده و نیست قزوینی در کار باشد و هدف چیز دیگری است. در این شرایط خوب است نمایندگان مجلس که خود را حافظ منافع ملت ایران می‌دانند از آقای ظریف بپرسند پس از 6 سال خسارت محض و نهی شدید رهبر انقلاب، با چه عقل و منطقی به دیدار سناتور آمریکایی رفته است؟ جان کری، وزیر سابق خارجه آمریکا پیش از این در دیدارهای غیررسمی به آقای ظریف توصیه کرده بود ایران منتظر پایان دولت ترامپ بماند و با جانشین دموکرات او مذاکره را ادامه دهد!
دیدار اخیر وزیر امور خارجه با سناتور دموکرات را نیز ظاهرا باید در همین پازل تحلیل کرد. آقایان قرار است راهی را که با صرف 6 سال وقت و هزینه ملت ایران، پایان شوم آن مشخص شده است، باز هم ادامه دهند. آقای روحانی فروردین‌ماه 96 می‌گفت: «چرا دروغ می‌گوییم و واقعیت‌ها را به گوش مردم نمی‌رسانیم، دروغ گفتن امری حرام است؛ یک عده می‌گفتند بایستید، مهم نیست، تحریم‌ها را دور می‌زنیم؛ از جیب چه کسی مهم نیست؟ از جیب خودتان هرچه می‌خواهید بروید دنبال تحریم، نه از جیب مردم؛ برجام ما را آزاد کرد، تا از هرکس که می‌خواهیم خریداری کنیم؛ آثار برجام، شکستن حصر ایران است». حالا اما 5 اردیبهشت‌ماه سال جاری محمدجواد ظریف با افتخار می‌گوید: «دکترای دور زدن تحریم داریم!» سوال این است که این دور باطل کی قرار است تمام شود و ملت تا کی باید هزینه اشتباهات فاحش آقایان را بپردازد؟!

امیر استکی: انسان‌هایی که تلاش‌شان یا ایده‌های‌شان شکست می‌خورد 2 راه عمده و بدیهی خواهند داشت؛ یا می‌پذیرند و گزینه‌های بعد از پذیرش را طی می‌کنند یا نمی‌پذیرند و بیراهه‌های پس از آن را گز می‌کنند. مثلا رئیس‌جمهوری که ایده‌هایش شکست خورده و حتی در تدبیر امور پیش پا افتاده کشور خود هم عاجز و ناکارآمد است، چگونه باید رفتار کند؟ مردانه‌اش همان پذیرش شکست است. حالا یا می‌شود ادامه داد و کار را بهتر پیش برد یا نمی‌شود اما بیراهه انکار شکست و به گردن دیگران انداختن تقصیرها، جز ترحمی دلسوزانه، چیز بیشتری را در میان ناظران بر نخواهد انگیخت. این نوع رفتار را در زندگی معمولی، تیپ رفتاری انسان‌های بازنده یا لوزر معرفی می‌کنند. اطراف همه ما مملو از چنین انسان‌هایی است. خود ما هم شاید به نحوی چنین رفتارهایی داشته باشیم. این رفتارها همه معطوف به گذشته است. سخن گفتن از اشتباهات و اما و اگرهای فراوانی  که برای روزهای از دست رفته می‌شود دست و پا کرد. اگر زمین فلان جا را نفروخته بودم، اگر فلان زمین را خریده بودم، اگر فلان کس به من می‌گفت که فلان تصمیم را نگیرم، اگر فلان مقام مسؤول جلوی رخ دادن فلان حادثه را می‌گرفت، آنگاه هزاران اتفاق دیگر نمی‌افتاد و قس علی هذا. این حالات را شاید همه کم و بیش تجربه کنیم اما باید بدانیم بسیاری از این حالات ناشی از وارونه کردن سیر حوادث و تعدادی نیز برای فرار از پذیرش شکست و ناکارآمدی است.
برجام در معنای موسع خود برآمده از ایده‌های بخش بزرگی از نخبگان جمهوری اسلامی بود؛ تمنایی برای عادی‌سازی رابطه با جهان بیرون از ایران- در حقیقت آمریکا- و همزمان حفظ امتیازات برآمده از ساحت جمهوری اسلامی! هم خدا و هم خرما. ساده‌لوحانه و مردم‌فریبانه اما بشدت تبلیغ شده به نحوی که در سال‌های ابتدایی دولت جناب روحانی کمترین انتقادها به این ایده‌ها چنان با هجمه‌های شدید از چندین جهت مواجه می‌شد که فرد یا گروه منتقد باید قید حداقل آبروی خود را برای پافشاری بر ادامه منطقی انتقادش می‌زد. کما اینکه برچسب دلواپس هنوز هم به شکل یک فحش رکیک سیاسی توسط اصلاح‌طلبان و معتدل‌مردان، برای منکوب کردن رقبا به کار گرفته می‌شود، در حالی که این دلواپسان از معدود نیروهای سیاسی جمهوری اسلامی هستند که در 40 سال اخیر یک پیش‌بینی  محقق شده انجام داده‌اند. این تحلیلگران که اکنون باید گرامی داشته شوند، کماکان با چوب لعن و نفرین لوزرهای فسیل‌شده رانده می‌شوند. بهانه‌جویی و یافتن مقصری غیر از خود، بزرگ‌ترین ویژگی این افراد است. اینها بازندگانی هستند که ذره‌ای تقصیر در این شکست کلان برای خود متصور نیستند. از طرف دیگر به جد به دنبال یافتن شریک برای وضعیت خود هستند و سیاست‌ورزی در ایران را به ساحت دعواهای خاله‌زنکانه تقلیل داده‌اند. اکنون این افراد و شرکای منطقی‌شان در اروپا که همان فعالان سیاسی رسانه‌ای فراری باشند، به دنبال این هستند که نقش دولت روحانی و خود را در این زمینه کمرنگ کنند و تقصیرات را به گردن رهبر انقلاب بیندازند که چرا ایشان که با تصویب برجام همراه بوده‌اند، اکنون خود را بدبین و مخالف آن جلوه می‌دهند؟ این اگر استدلال خاله‌زنکانه نیست پس چیست؟ رهبر انقلاب در همه سال‌هایی که بر مسند راهبری انقلاب اسلامی تکیه ‌زده‌اند، استفاده از اختیارات و توان قانونی خود را همراستای برنامه‌های کلان دولت‌های برآمده از رای مردم تنظیم کرده‌اند و مگر در موارد خاص در زمینه اجرا و ایده‌های اجرایی وارد عمل نشده‌اند. اگر این مساله بر خلاف این بود حداقل یک دولت در جمهوری اسلامی نمی‌توانست عمر خود را به انتها برساند. دولتی که به احتمال بسیار زیاد همین دولت کنونی با حجم عظیمی از ناکارآمدی و ناتوانی ‌بود. مثل رفتار رهبر انقلاب در این زمینه‌ها، رفتار پدری است که نمی‌پسندد در رفتار فرزند به سن بلوغ رسیده خود دخالت کند، اگرچه می‌بیند و می‌داند او مسیر کاملا صحیحی را در پیش نگرفته است. این فرزند بعد از اینکه در راهی که انتخاب کرده بود به مشکل برخورد، اگر شخصیتی بازنده داشته باشد، پدر خود را مقصر اصلی می‌داند. آن هم با این استدلال که او که می‌دانست و می‌توانست چرا جلوی مرا نگرفت؟ در صورتی که پدر برای فرزندی که از آینده‌نگری او امتناع دارد، به واقع کاری نمی‌توانسته انجام دهد، آن هم به این دلیل ساده که در او پذیرشی نمی‌دیده است و امتناع از او یک میل عقده‌وار سرکوب شده را در او بیدار می‌کرده است. رهبر انقلاب هم بارها در زمانی که نطفه برجام در حال انعقاد بود با چنین استدلالاتی سعی در روشن کردن موضع‌شان نسبت به کل ماجرا داشتند. ایشان خود را «بدبین نسبت به حسن‌نیت آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها» نشان دادند و مذاکره کردن را با توجه به تمنایی که در میان عمده نخبگان جمهوری اسلامی برای سازش می‌دیدند، بر مقاومتی که حقش ادا نمی‌شد، ترجیح دادند. خوارج در زمان امام علی(ع) نیز با استدلال‌هایی از همین نوع بر امام شوریدند که چرا علی که می‌دانست پایان ماجرا چیست، در برابر فشار قسمت عمده لشکر خود تسلیم شد و تن به مصالحه داد. این قصه را هزاران بار با اشک و حسرت شنیده‌ایم و این‌بار در کشور خود شاهد تکرار آن هستیم. رسانه‌ای مانند بی‌بی‌سی «که به علت ماهیت دولت انگلستان و کلا اروپای الیگارش، به نحوی آشکار و پنهان با نیروهای سیاسی در معنای کلان محافظه‌کار همسو است» پرچمدار خوارج وطنی شده است و هیچ بدش نمی‌آید شکست دسته‌جمعی از آمریکایی‌ها را به گردن کس دیگری غیر از مقصران اصلی آن بیندازد. لوزرها در عالم واقع بیشتر ناله می‌کنند؛ ناله‌هایی که رنگی از پذیرش اشتباهات را در خود دارد ولی گونه‌ای از آنها پرخاشگرانی فرافکن هستند که ساحت خود را از اشتباه مصون می‌دارند و کم بودن اختیارات و امکانات را مشکل اساسی خود می‌دانند. آنها حتی اگر از تنظیم قیمت سیب‌زمینی و پیاز هم در دولتی که زمام اختیارش را در دست دارند ناکام باشند، باز هم مشکل را در جایی خارج از خود می‌بینند. دیوار حاشا نیز که به قول قدما بلند و آسمان و ریسمان هم که تا دل‌تان بخواهد پهناور و عریض است. به قول یکی از جامعه‌شناسان سیاسی کشور، دولت جناب روحانی دولت اختتامیه است و کاش پیش از آنکه کار بیش از این بیخ پیدا کند، این عزای اختتامیه تمام می‌شد، چرا که این روند فقط یک حکومت را به چالش نکشیده است، بلکه یک ملت را با صورت به سمت خاک سیاه فلاکت می‌کشاند.
 

چرا هنوز سر نیزه‌هاست قرآن‌ها؟
ابوالفضل زرویی‌نصرآباد
بیا که عزم به رفتن کنیم اگر مَردیم
بیا دوباره به شب‌های کوفه برگردیم
نفاق ما به مرور زمانه محکم شد
بُرنده‌تر ز دم تیغ ابن‌ملجم شد
تمام روز فرو برده سر به زاویه‌ایم
ولی چو شب رسد آلوده معاویه‌ایم
خدای من! چه شد آن عهدها و پیمان‌ها
چرا هنوز سر نیزه‌هاست قرآن‌ها؟
هنوز در دل این کوچه‌ها علی تنهاست
هنوز تیغ به زهر آب داده در کف ما است
من و تو نیز در آن جبهه با علی بودیم
امید جاه نبود از علی، ولی بودیم
هر آسمان ز بدن‌های پاره‌پاره نبود
در آن میانه نیازی به استخاره نبود
چه شد که روز جمل دوستدار غیر شدیم؟
اسیر وسوسه طلحه و زبیر شدیم؟
نسوج بیعت ما، حیف! انسجام نداشت
به قدر پینه کفش علی دوام نداشت
میان معرکه سردرگمیم، ‌ای مردم!
چه نارفیق و چه نامردمیم، ‌ای مردم!
علی ز همسفر نیمه‌راه می‌گوید
علی شکایت ما را به چاه می‌گوید
به ما که مرد خداییم، کفر چیره‌تر است
قلوب خلق ز «لیل‌المبیت» تیره‌تر است
نشانی خَتَمَ‌الله‌مان مجازی نیست
به نقش مُهر جبین‌های‌مان نیازی نیست
خدا گواست که من بوی یار می‌شنوم
صدای صیقل بر ذوالفقار می‌شنوم
علی علی‌ است به لب‌های‌مان ولی پیداست
هنوز در شب دل‌های‌مان علی تنهاست\

امسال نبرده‌ست مرا روزه، فقط....
محمدمهدی سیار
جان آمده رفته هیجان آمده رفته
نام تو گمانم به زبان آمده رفته
احیا نگرفتم تو بگو چند فرشته
صف از پی صف تا به اذان آمده رفته؟
پلکی زده‌ام خواب مرا آمده برده
پلکی زده‌ام نامه‌رسان آمده رفته
امسال نبرده‌ست مرا روزه، فقط گاه
بر لب عطشی مرثیه‌خوان آمده رفته
من در به در او به جهان آمده بودم
گفتند کجایی؟! به جهان آمده رفته
ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم
بسیار به عمرم رمضان آمده رفته...


می‌دانی ای شکسته‌سر آل هاشمی!
محسن عرب‌خالقی
این چشم‌ها به راه تو بیدار مانده است
چشم‌انتظارت از دم افطار مانده است
برخیز و کوله‌بار محبت به دوش گیر
سرهای بی‌نوازش بسیار مانده است
آرام‌تر نفس بکش آرام‌تر بگو
چندین نفس به لحظه دیدار مانده است
از آن زمان که شاخه یاست شکسته شد
چشمت هنوز بر در و دیوار مانده است
سی سال رفته است ولی جای آن طناب
بر روی دست‌های تو انگار مانده است
می‌دانی ای شکسته‌سر آل هاشمی!
تاریخ زنده در پی تکرار مانده است
از بغض دشمنان به تو یک ضربه سهم توست
باقی آن برای علمدار مانده است
 

بگو که نیستی فقط، خدای جانمازها
قاسم صرافان
بگو که نیستی فقط، خدای جانمازها
بگو که چاره‌سازی و خدای چاره‌سازها
بگو که نیستی فقط، خدای در سجودها
تو در قیام‌ سروها، تو در خروش رودها
تو در هوای باغ‌ها، میان شاه‌توت‌ها
تو بر لب قنات‌ها، تو در دل قنوت‌ها
تو خوبی و نمی‌رسی به داد خوب‌ها، فقط
تو هر دمی کنارمی، نه در غروب‌ها فقط
تویی، تو راز آخرین تبسم شهیدها
تو در سرود بادها، تو در جنون بیدها
خدای من! چه بی‌خبر، قدم زدم کنار تو
رفیق من! چه دیر آمدم سر قرار تو
قرار من! قرار لحظه‌های بی‌قرار من!
خدای من! یگانه‌ همیشه در کنار من!


همه رفتند، شب قدر تمام است؛ ولی...
مهدی جهاندار
کو شب قدر که قرآن به سر از تنگ‌دلی
هی بگویم بِعلیٍّ بِعلیٍّ بِعلی
مطلعُ‌الفجر شب قدر، سلام تو خوش است
اُدخلوها بسلامٍ ابدیٍ ازلی
ای خوشا امشب و بیداری و الغوث الغوث
خوش‌ترش خواب تو را دیدن و بیدار دلی
ای دریغا که شب قدر، علی را کشتند
قدرنشناس‌ترین امت لات و هبلی
کسی آن سوی حسینیه نشسته‌ست هنوز
همه رفتند، شب قدر تمام است؛ ولی
باز قرآن به سرش دارد و هی می‌گوید
بحسین بن علی بحسین بن علی

سفره آماده، سر سفره گدا آماده
علی‌اکبر لطیفیان
سفره آماده، سر سفره گدا آماده
کرم آماده من آماده خدا آماده
این کرم خانه دو ماه است تدارک دیده
قبل مهمان همه جا هست غذا آماده
گر خدا رحم نیارد به من آلوده
نفس من هست به انجام خطا آماده
دل بیمار محال است به درمان نرسد
مطب آماده دل آماده دوا آماده
توبه بی ذکر علی نیست میسر والله
ذکر حیدر بکند قلب مرا آماده
عجبی نیست ببینم در این ماه علی
بیشتر از همگان فاطمه را آماده
طلب کعبه در این ماه طواف یار است
پس چه بهتر که بود کرب‌وبلا آماده
وقت یاری گل فاطمه فردای فرج
کاش باشیم کنار شهدا آماده


بی‌نشانان زمین، زنده‌به‌گوران زمانیم
علیرضا قزوه
تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی
لیله‌القدر عزیزی‌ست بیا دل بتکانیم
راستی روزه مگر چیست؟ همین خانه‌تکانی
ماه کنعان! ندهد سلطنت مصر فریبت
تو چرا مثل پدر نیستی ای یوسف ثانی؟
نیست تقصیر عصا، معجزه موسوی‌ات نیست
کاش می‌شد که شعیبت بپذیرد به شبانی
بی‌نشانان زمین، زنده‌به‌گوران زمانیم
همه همسایه مرگیم، همین است نشانی

 

ابتدا حرف دلم را به نگاهم دادم
سیدحمیدرضا برقعی
در شب قدر دلم با غزلی همدم شد
بین ما فاصله‌ها واژه به واژه کم شد
چارده مرتبه قرآن که گرفتم بر سر
در حرم یک به یک ابیات غزل، محرم شد
ابتدا حرف دلم را به نگاهم دادم
بوسه می‌خواست لبم، گنبد خضرا خم شد
خم شد آهسته از اسرار ازل با من گفت
گفت: ایوان نجف بوسه‌گه عالم شد
بعد هم پشت همان پنجره رویایی
چشم من، محو ضریحی که نمی‌دیدم شد
خواستم گریه کنم بلکه بر این زخم عمیق
گریه مرهم بشود، خون جگر مرهم شد
گریه کردم، عطش آمد به سراغم، گفتم:
به فدای لب خشکت! همه جا زمزم شد
روی سجاده خود یاد لبت افتادم
تشنه‌ام بود، ولی آب برایم سم شد
زنده ماندم که سلامی به سلامی برسد
از محمد(ص) به محمد(ص) که میسر هم شد
من مسلمان شده مذهب چشمی هستم
که در آن عاطفه با عشق و جنون توام شد
کاروان دل من، بس که خراسان رفته است
تار و پود غزلم جاده ابریشم شد
سال‌ها شعر غریبانه در ابیات خودش
خون دل خورد که با دشمن خود همدم شد
داشتم کنج حرم جامعه را می‌خواندم
برگ در برگ مفاتیح پر از شبنم شد
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده به او کار جهان مبهم شد
بیت آخر نکند قافیه غافلگیرت
آی برخیز! که این قافیه یا «قائم» شد