گروه اجتماعی: شوک‌کننده‌، باورنکردنی، وحشتناک...؛ حتی کلمات هم قادر نیستند خبر قتل همسر دوم محمدعلی نجفی، شهردار اسبق تهران و معاون اسبق رئیس‌جمهور را آن هم توسط خود نجفی شرح دهند.
به گزارش «وطن‌امروز»، روز گذشته 8 ساعت پر تب و تاب از لحظه اعلام خبر عجیب قتل «میترا استاد» (نجفی) همسر دوم محمدعلی نجفی تا زمان بازداشت نجفی به جرم کشتن همسرش گذشت تا بی‌سابقه‌ترین خبر حوادث کشور را شاهد باشیم. نام محمدعلی نجفی تا پیش از این در صفحات سیاسی و اجتماعی روزنامه‌ها و سایت‌های خبری بود اما از این به بعد نام این چهره شاخص اصلاح‌طلبان را باید در صفحات حوادث دنبال کرد.
آغاز التهاب
حوالی ساعت ۱۳ دیروز خبر قتل میترا استاد که بعد از ازدواج با شهردار تهران به میترا نجفی شهره شده بود، در آپارتمان شماره 2701 برج آرمیتای سعادت‌آباد واقع در خیابان خوردین تهران رسانه‌ای شد. بررسی‌های اولیه نشان داد مقتول در حمام و با 2 گلوله به قلب و دستش به قتل رسیده است. سرهنگ «بابک نمک‌شناس» رئیس مرکز اطلاع‌رسانی پلیس پایتخت در حاشیه حضور خبرنگاران در مقابل برج محل قتل میترا استاد در شهرک غرب تهران گفت: وقوع حادثه قتل ساعت 12:۳۰ به پلیس گزارش و با حضور عوامل پلیس در محل مشاهده شد جسد یک زن حدوداً ۳۵ ساله در حالی که مورد اصابت گلوله قرار گرفته در حمام افتاده است. وی با بیان اینکه علت اصلی مرگ، اصابت گلوله به قفسه سینه بوده است، گفت: بنا بر گزارش کلانتری ۱۳۴ شهرک غرب آثار شلیک چند گلوله دیگر هم در محل مشاهده شد که بلافاصله سرپرست دادسرای جنایی تهران به همراه بازپرس آقای دشتبان و اکیپ بررسی صحنه جرم و اداره دهم ویژه قتل در محل حاضر شدند. رئیس مرکز اطلاع‌رسانی پلیس پایتخت با بیان اینکه تحقیقات برای دستگیری مظنون اصلی در دستور کار قرار گرفته است، گفت: فرضیه‌های مختلفی درباره این جنایت مطرح شده که تمام آنها در حال بررسی است اما تاکنون کسی دستگیر نشده است. شواهد نشان از یک قاتل آشنا می‌داد و با بررسی دوربین‌های برج آرمیتا مشخص شد قاتل شوهر مقتول یعنی محمدعلی نجفی است. به این ترتیب قاضی شهریاری، سرپرست دادسرای امور جنایی تهران دستور دستگیری اولین و آخرین متهم این حادثه یعنی نجفی را صادر کرد. در همان زمان غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه‌قضائیه نیز در اظهاراتی اعلام کرد اکیپ‌های مربوط به کشف جرم و پزشکی قانونی به همراه پلیس آگاهی مستندات این حادثه را جمع‌آوری می‌کنند.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌  در این میان رسانه‌ها ناگهان از متواری شدن محمدعلی نجفی خبر دادند. ساعت 15 و 45 دقیقه ماموران و تیم جنایی وارد خانه دختر نجفی در منطقه ولنجک تهران شدند و دریافتند نجفی قبل از حضور آنها با برجا گذاشتن یادداشتی گریخته است. نجفی در این یادداشت پیامی با این مضمون نوشته بود که پشیمان است و اصلا نباید زن دوم می‌گرفته است!
درخواست یک گفت‌وگو
در خلال ساعات پرخبر بود که خبرنگار یک پایگاه خبری- تحلیلی مدعی شد روز قبل از جنایت میترا استاد با وی تماس گرفته و خواهان گفت‌وگو با این رسانه شده است. خبرنگار انصاف‌نیوز با انتشار مدارکی نوشت: «میترا استاد ساعت ۱۵:۳۱ دوشنبه، در تماسی تلفنی با خبرنگار ما  گفته بود می‌خواهم مصاحبه‌ای کنم تا کمی از آبروی رفته‌ام بازگردد. او همچنین از وعده‌های پیش از ازدواجش گفت که مدعی بود محقق نشده است. میترا استاد مدعی شد همچنان با دکتر نجفی زندگی می‌کند. در این مکالمه، قرار شد که میترا استاد سه‌شنبه به دفتر انصاف نیوز بیاید تا گفت‌وگویی مفصل انجام شود اما شب در پیامکی نوشت: «ما می‌ریم مسافرت ان‌شاءالله بهتون خبر می‌دم برای قرار حضوری». او همچنین ساعت ۲۴:۴۰ (40 دقیقه بامداد) 2 عکس‌نوشت برای خبرنگار انصاف‌نیوز فرستاد و پیام تشکر خبرنگار را که نزدیک ۸ صبح امروز ارسال شده بود سین کرده بود. میترا استاد زمستان سال گذشته هم با صدایی گرفته و بغض‌آلود گفته بود می‌خواهد بهمن‌ماه مصاحبه‌ای انجام دهد اما آن را هم کنسل کرد و گفت: «با اطرافیانم که مشورت کردم گفتند فعلا دست نگه‌دار، شاید تغییری رخ دهد».
نجفی دست بزن داشت
همسر دوم نجفی پسر 13 ساله‌ای داشت. وی در گفت‌وگو با سایت رکنا گفت: نجفی دست بزن داشت. مدام مادرم را کتک می‌زد. یکبار مانع شدم که دست مرا شکست. قرار بود با مادرم بیرون برویم. من از مدرسه با آژانس بازگشتم. پول آژانس نداشتم، آمدم تا از مادرم پول آژانس را بگیرم که متوجه شدم مادرم مرده است. وی گفت: شوهر مادرم مجوز اسلحه داشت و همیشه اسلحه را در خانه نگه می‌داشت. وقتی به خانه رسیدم یک زن و مرد که دختر آقای نجفی و راننده وی بودند در حال شکستن در خانه بودند و در نهایت وارد خانه شدیم و جسد مادرم را پیدا کردیم!
تلاش ابلهانه برای تبرئه نجفی
با وجود اینکه همه شواهد نشان می‌داد نجفی قاتل همسر دوم خود است اما رسانه‌های اصلاح‌طلب در اقدامی غیرحرفه‌ای سعی در تبرئه نجفی داشتند و با عناوینی مثل نجفی متواری نشده، تحقیقات از همسر مقتول در حال انجام است، این موضوع که نجفی مظنون اصلی قتل همسرش است کذب محض است، نجفی در صحنه قتل نبود و... می‌خواستند افکار عمومی را منحرف کنند. این اقدام غیرحرفه‌ای و کاملا مبتدیانه در حالی بود که قاتل بودن نجفی کاملا محرز بود و دروغ این رسانه‌ها بزودی افشا می‌شد. خبرگزاری‌های ایسنا و ایلنا سردمدار این تکذیبیه‌های مضحک بودند و نشان دادند نمی‌توانند حتی خبر حوادثی و جنایی را بدون عینک جناحی و سیاسی نگاه کنند.
توئیت معنادار کرباسچی
در میان خبرهای پراکنده دیروز، توئیت معنادار دبیرکل حزب سازندگی خبرساز شد. غلامحسین کرباسچی با هشتگ «شهرداری، نجفی و اصلاحات» مخالفت خود با شهردار شدن نجفی را یادآوری کرد و در توئیتی نوشت: «ماهیت تأسفبار حادثه قتل میترا استاد هرچه باشد نمی‌توان مسؤولیت کسانی را که 2 سال قبل به‌رغم اصرار و تذکر برخی دلسوزان و مراکز مسؤول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، این چاه‌ ویل را برای اصلاحات و نجفی حفر کردند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، نادیده گرفت».  این توئیت حاشیه‌های فراوان انتخاب محمدعلی نجفی به عنوان شهردار تهران و مخالفت برخی از نهادهای نظارتی در مخالفت با این حکم را یادآوری می‌کرد. در آن ایام نهادهای نظارتی نجفی را مناسب شهرداری تهران نمی‌دانستند اما با فشار عجیب رسانه‌ای و تبلیغاتی جریان اصلاحات سرانجام حکم نجفی صادر شد و وی فقط چند ماه شهردار ماند که با انتقاد از عملکرد ضعیف او در مدیریت شهری سرانجام استعفا کرد تا نقطه تاریکی در کارنامه جریان اصلاحات و شورای شهر اصلاحاتی شده تهران ایجاد شود.
بازداشت قاتل
سرانجام محمدعلی نجفی عصر دیروز با مراجعه به پلیس آگاهی و معرفی خود، به قتل همسرش اعتراف کرد. شهریاری، سرپرست دادسرای امور جنایی تهران درباره آخرین اخبار مربوط به جنایت خانوادگی در منطقه سعادت‌آباد تهران گفت: محمدعلی نجفی به پلیس آگاهی تهران مراجعه و خود را تسلیم مأموران کرد. نجفی با اعتراف به قتل همسرش، انگیزه خود را از ارتکاب جنایت، اختلافات خانوادگی مطرح کرده است. سرپرست دادسرای امور جنایی تهران گفت: دست‌نوشته‌ای از جانب نجفی کشف شده که در آن به ارتکاب جنایت و همچنین علت و انگیزه خود اعتراف کرده است.
حاشیه‌های نجفی و همسر دوم
محمدعلی نجفی 68 ساله با روی کار آمدن دولت روحانی در سال 1392  به کابینه بازگشت و در اولین پست مدیریتی خود معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان گردشگری و میراث فرهنگی شد. البته روحانی وی را به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش‌وپرورش معرفی کرد اما او تنها با اختلاف یک رای از مجموع ۲۸۴ رای (۱۴۲ رای مثبت، ۱۳۳ رای منفی، ۹ رای ممتنع) موفق به حضور در وزارت آموزش‌وپرورش نشد. 2 روز بعد از رأی عدم اعتماد مجلس به نجفی، حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران وی را به معاونت رئیس‌جمهور و ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور منصوب کرد. محمدعلی نجفی در ۱۰ بهمن ۱۳۹۲ از سمت خود به علت بیماری استعفا کرد و روحانی طی حکمی محمدعلی نجفی را به سمت مشاور رئیس‌جمهور و دبیر ستاد هماهنگی اقتصادی منصوب کرد. وی ۲۹ مرداد ۱۳۹۳ پس از استیضاح رضا فرجی‌دانا، وزیر علوم، طی حکمی به عنوان سرپرست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منصوب شد. او ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۴ به پیشنهاد مسعود سلطانی‌فر، رئیس سازمان گردشگری و موافقت روحانی  به عضویت شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری و ۲۶ آبان ۱۳۹۴ به پیشنهاد علی‌اصغر فانی، وزیر آموزش‌وپرورش، به عضویت شورای سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی درآمد. محمدعلی نجفی ۱۹ مرداد ۱۳۹۶، توسط اعضای پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران به عنوان گزینه نهایی شهرداری تهران برگزیده شد. او اول شهریورماه با شروع به کار رسمی شورای شهر پنجم به عنوان شهردار جدید تهران انتخاب و پنجم شهریور با دریافت حکم از وزارت کشور، رسماً به عنوان شهردار کار خود را آغاز کرد و جایگزین محمدباقر قالیباف شد اما ۲۳ اسفند ۱۳۹۶ از سمت خود استعفا کرد. این حکم با انتقادات بسیاری همراه شد، چون نجفی مکررا به علت بیماری از سمت‌های مدیریتی کناره‌گیری کرده بود و همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد چندین بار از سمت شهرداری تهران هم استعفا کرد و در نهایت شورای شهر تهران 21 فروردین 97  با رأی اکثریت اعضای شورای شهر با استعفای نجفی موافقت کرد. از همان زمان حاشیه‌های زندگی نجفی آغاز و تصاویر وی با یک زن جوان در فضای مجازی منتشر شد. در همان ایام کوتاه شهردار بودن، موضوعات زیادی درباره استعفای نجفی و همسر دومش (میترا استاد) مطرح شد و برخی‌ها دلیل استعفای شهردار پایتخت را همین داشتن همسر دوم و حواشی آن دانستند تا جایی که همسردوم  پرده از حواشی برداشت و گفت: «هر فردی می‌تواند عاشق شود و ازدواج کند، همه انسان‌ها تا زمانی که جان دارند حس دوست داشتن در وجودشان است. هر انسانی یک زندگی خصوصی دارد؛ چه آقای دکتر نجفی و چه هر شخصیت دیگری؛ درست نیست با کسی که واقعا اینقدر برای کشور و نظام زحمت کشیده است، اینطور رفتار کنند؛ با تمسخر صحبت کنند که ایشان چرا ازدواج کرده است». بعد از انتشار این گفته‌ها، فاطمه دانشور، عضو سابق شورای شهر به صحبت‌‌های همسر دوم نجفی در اینستاگرام واکنش نشان داد و گفت: «همان بهتر که نجفی استعفا کرد». وی گفته بود: «به‌عنوان یک زن و فعال اجتماعی حوزه توانمند‌‌سازی زنان و کودکان آسیب‌دیده می‌گویم مهم نادیده گرفتن همسر اول آقای دکتر نجفی و هزاران زن همچون ایشان است که احساسات، نجابت، وفاداری و مهربانی‌شان نادیده گرفته می‌شود؛ زنانی که بیشتر عمر و جوانی خود را پای همسران‌شان گذاشته‌‌‌اند. متاسفانه این قصه سر دراز دارد و بسیار در سطح مدیران دولتی و خصوصی کشور دیده می‌شود؛ آشکار یا پنهان، موقت یا دائم! درد سهمگینی که هر چقدر به لایه‌‌های پایین‌‌‌‌‌‌تر جامعه می‌رویم اثراتش سخت‌‌‌‌‌‌تر و خرد‌کننده‌‌‌‌‌‌تر است». حالا بعد از حدود یک سال حاشیه‌های شهردار اسبق، خبر قتل همسر دوم وی توسط خود نجفی جامعه را تکان داد؛ قتلی که در سطح بالای سیاسی و با بهانه نازل اختلافات خانوادگی رخ داده و یک چهره معروف سیاسی اصلاح‌طلب را تبدیل به قاتل کرده است. از این پس نام نجفی را باید در صفحات حوادث جست‌وجو کرد، نه صفحات سیاسی.

کامران الفت: دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده همچنان قصد دارد تقابل تجاری خود را با نسل پنجم کمونیست‌های چین ادامه دهد؛ فارغ از آنکه سیاست‌های اقتصادی بازماندگان مائو در محاسبات وزارت خزانه‌داری ایالات متحده آمریکا قابل اندازه‌‌‌گیری و پیش‌بینی نیست!
صورت مسأله از این قرار است که این بار نیز چینی‌ها در مواجهه تجاری و اقتصادی با ترامپ، فریب بازی دولت ترامپ را نخورده و در مذاکرات دوجانبه با کاخ سفید نیز گارد بسته خود را همچنان حفظ کرده‌‌‌اند. اگرچه ترامپ و اطرافیانش سعی کردند هفته گذشته چین را به نقض قوانین مالکیت معنوی متهم کرده و قصور ناتمام ماندن مذاکرات را به پکن نسبت دهند اما سوءسوابق دولت آمریکا جایی برای مانور روانی و تبلیغاتی ترامپ در این نبرد باقی نگذاشت. در این میان نکاتی وجود دارد که نمی‌توان بسادگی از کنار آنها گذشت:
1- چینی‌ها هنوز از ابزارهای اقتصادی و غیراقتصادی زیربنایی خود در جنگ تجاری با آمریکا استفاده نکرده‌‌‌اند. نباید فراموش کرد چینی‌ها  طی 15 سال اخیر برنده اصلی مزایده‌‌های اقتصادی و تجاری در داخل آمریکا بوده و فراتر از آن، حدود یک تریلیارد دلار از ثروت آمریکا، در داخل خاک چین متمرکز و انباشته شده است. در چنین شرایطی قدرت مانور دولت ترامپ در برابر پکن بسیار محدود است. این موضوع خود را از ابتدای سال 2017 میلادی تاکنون نشان داده است. سال 2017 ترامپ برای نخستین‌بار چین را نسبت به سوءاستفاده از حق مالکیت معنوی و نقض قوانین مرتبط با آن محکوم کرد. هم‌اکنون بار دیگر ترامپ به این نقطه رسیده است. اگرچه به‌واسطه انفعال حقارت‌بار دولت‌های اروپایی در برابر واشنگتن، ترامپ نزد افکار عمومی آمریکا از سلطه اقتصادی کاخ سفید بر اروپا سخن می‌گوید اما در برابر چین چنین گزاره‌ای صدق نمی‌کند! هرگونه کنش اقتصادی و تجاری واشنگتن در قبال پکن، با واکنش صریح چین مواجه شده است. به عنوان مثال، اخیرا پس از اینکه چین اعلام کرد تعرفه‌های تلافی‌جویانه‌ای برای واردات آمریکایی وضع خواهد کرد سهام وال‌استریت در همان آغاز معاملات ۲درصد سقوط کرد. رویترز در این‌باره می‌نویسد: «متعاقب اعمال تعرفه‌های تلافی‌جویانه چین بر کالاهای آمریکایی، سهام وال‌استریت سقوط کرده است. سهام شرکت‌های تکنولوژی و خرده‌فروشان که بیشتر در معرض تجارت با چین هستند، در مرکز این سقوط‌ها قرار گرفته است. سهام گروه فانگ (فیسبوک، آمازون، اپل، نتفلیکس و گوگل) بین 7/1تا ۵ درصد سقوط کرد».
2- وزارت تجارت چین اعلام کرده است به تلافی افزایش تعرفه‌های واردات توسط آمریکا، تعرفه‌های واردات ۵۱۴۰ کالای آمریکایی، به ارزش ۶۰ میلیارد دلار را به ۵ تا ۲۵ درصد افزایش خواهد داد. موضوعی که هضم آن از سوی بسیاری از شهروندان آمریکایی و حتی سیاستمداران و اقتصاددانان این کشور آسان نیست! از سوی دیگر، همان گونه که عنوان شد، چینی‌ها هنوز از همه ظرفیت‌های خود در تقابل تجاری با واشنگتن استفاده نکرده‌‌‌اند. به عنوان مثال چین برای برخورد با تعرفه‌‌های آمریکا، راه‌ها و ابزارهای فراوانی دارد که از جمله آن منابع کمیاب زمینی است؛ موادی که برای ساخت تولیدات با فناوری‌‌های پیشرفته از جمله خودروهای الکتریکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این منابع، مشمول وضع تعرفه‌‌های مالیاتی از سوی آمریکا نمی‌شود! نزدیک به 90 درصد این منابع (در جهان)، در کشور چین تولید می‌شود.
3- در هر حال ترامپ در منازعه اقتصادی با چینی‌ها به در بسته خورده است. بی‌دلیل نبود که بسیاری از جمهوری‌خواهان سنتی و دموکرات‌ها، نسبت به عواقب و تبعات تقابل اقتصادی با چین هشدار داده بودند.  ترامپ منازعه اقتصادی خود با پکن را با تکیه بر نقض احتمالی قوانین مالکیت معنوی و دیگر مسائل مربوط به فناوری آغاز کرد و اکنون پس از طی کردن یک دور باطل، در برابر عواقب اقدامات و واکنش‌های اقتصادی و تجاری پکن سردرگم مانده است.
ترامپ سعی دارد در این منازعه از همه  راهکارها از جمله دستکاری نرخ ارز، ایجاد موانع اداری و بروکراتیک، وضع قوانین ضددامپینگ، اختصاص یارانه‌های مستقیم به شرکت‌های داخلی آمریکا، تعیین سهمیه‌های وارداتی و از همه مهم‌تر وضع تعرفه‌های گمرکی و متهم کردن چین نسبت به نقض قوانین مالکیت معنوی استفاده کند. فارغ از اینکه پکن در برابر هر یک از این موارد و اقدامات، پیش‌بینی‌‌های لازم را صورت داده است.

صادق  فرامرزی: تورقی به کتاب عکس‌‌های محمدحسین حیدری که در حدفاصل سال‌های 67-59 گرفته شده است می‌زنیم و هرچند صفحه یکبار می‌گوییم پس عکاس این صحنه مشهور هم که بارها آن را دیده‌‌‌‌‌ایم ایشان بوده است. در این بین به عکس‌های جذاب و جدیدی می‌خوریم که به چشم‌مان غریب است و برای نخستین‌بار مشاهده‌شان کرده‌‌‌‌‌‌‌ایم. این دوگانگی میان تصاویر مشهور و کمتر دیده شده در آثار وی ما را کنجکاو می‌کند که دقیقا به چه علت برخی تصاویر ماندگار شده‌‌اند و تصاویر انبوهی دیگر فراموش. قرار مصاحبه‌ای می‌گذاریم و باب گفت‌وگویی باز می‌شود که سرانجامش گله و شکایت خود او است از درگیر شدن به عادت تکرار. در میان گفت‌وگو اما تازه متوجه می‌شویم که محمدحسین حیدری فراتر از یک عکاس، یک شاهد زنده و حاضر در تمام صحنه‌‌های مهم جبهه و جنگ است و شاید همین کارمان را سخت می‌کند تا گاهی در میانه گفت‌وگو احساس کنیم فراتر از یک عکاس دوربین به‌دست، داریم با حافظه صحنه‌‌های کمتر ثبت شده جنگ سخن می‌گوییم.
***
 بطن تغییرات و نهادسازی در فضای پساانقلابی عمدتا اینگونه بوده که حوادثی غیرقابل پیش‌بینی به وقوع می‌پیوندد و در جریان واکنش به آنها جمعیت و نهادهایی شکل می‌گیرند. آیا این پیش‌فرض را نسبت به مقوله «عکاسی مقاومت» نیز می‌توان صادق دانست و آیا شما خودتان با پیش‌زمینه قبلی عکاسی وارد محیط جنگ و دفاع‌مقدس شدید؟
من عمدتا به‌جای تاکید روی مفهوم عکاسی جنگ در آنچه رخ داد به عکاسی دفاع‌مقدس اشاره می‌کنم و این تفکیک را حاصل تفاوت فضا در آنها می‌دانم. مفهوم عکاسی جنگ عمدتا اشاره به گروه‌‌‌هایی حرفه‌ای دارد که تحت آموزش‌‌های خاص و به‌عنوان نیروهایی برای آژانس‌‌های خبری و نهادهای تعریف‌شده به دل حوادث می‌روند و تصاویر آن را ثبت می‌کنند اما در عکاسی دفاع‌مقدس فضای عمده حاضران به این شکل است که برای خود دنبال تکلیف و وظیفه‌ای می‌گردند که یکی از این وظایف می‌تواند عکاسی و ثبت تصاویر آن باشد. به شکلی شخصی من پیش از آغاز جنگ نیز در جریان درگیری‌‌های گروهک‌ها در گنبدکاووس و کردستان به‌عنوان عکاس حضور داشتم اما این جنگ بود که من را به‌طور رسمی و دائم در قالب یک عکاس دفاع‌مقدس تعریف کرد. البته در آغاز امر خودمان هم فکر نمی‌کردیم جنگ این مدت طول بکشد و تصورمان این بود بعد از هر کدام از عملیات‌ها جنگ به سرانجام مشخصی می‌رسد اما گذشت زمان باعث شد ما هم مانند زمان طولانی جنگ، خودمان را در جایگاه عکاس آن بشناسیم. در سال‌های نخستین جنگ چون نیروی هیچ جایی نبودم برای حضور در مناطق و ثبت تصاویر آنها به ستاد تبلیغات جنگ مراجعه می‌کردم و گواهی می‌گرفتم، پس از مدتی با آقای صمدیان، دبیر سرویس عکس خبرگزاری جمهوری اسلامی آشنا شدم و ایشان برای اینکه استفاده دوسویه‌ای از ما کنند، گفتند عکس‌هایی را که می‌گیری برای خبرگزاری هم بفرست و همین باعث شد بخش قابل توجهی از عکس‌های من در آرشیو این خبرگزاری ثبت شود. درنهایت چندی پیش که دنبال انتشار کتاب عکس خود بودم، مجبور شدم عکس‌‌‌هایی را که بدون دریافت حقوق به این خبرگزاری داده بودم دوباره از خبرگزاری بخرم. البته با ادامه یافتن جنگ و طولانی شدن آن من هم ماندگار شدم و از سال 62 به‌عنوان نیروی معاونت تبلیغات در اکثر عملیات‌ها حاضر بودم.
 شما در چند عملیات حضور داشتید؟
در مجموع در 25 عملیات حاضر بودم و تصاویر آنها را ثبت کردم.
 دیگر عکاس‌‌های حاضر در مناطق هم کارشان از سنخ کار شما بود یا به شکل دیگری مشغول بودند؟
بخشی از عکاس‌‌های فعال و حاضر در عملیات‌ها از رسانه‌ها بودند که برای مثال می‌شود به آقایان صادقی و محمدی‌فر از روزنامه جمهوری اسلامی و فریدونی و شاندیز از خبرگزاری جمهوری اسلامی اشاره کرد. از میان عکاس‌‌‌هایی که از نیروهای نظامی حضور داشتند هم می‌شود به آقای داوری از ارتش و شهید نامدار محمدی، شهید معراجی‌نیا و شهید آذرنیا از سپاه اشاره کرد.
 ادغامی میان حضور آنها به‌عنوان عکاس و رزمنده شکل می‌گرفت یا تنها به‌عنوان ثبت‌کننده تصاویر حاضر بودند؟
به‌ندرت چنین اتفاقی می‌افتاد که آن هم مربوط به یگان‌ها بود، چون بعد از مدتی به پیشنهاد خود ما در هر یگان یک عکاس آمد و به حسب شرایط ممکن بود هرازگاهی این عکاس نیز دست به اسلحه ببرد و در نقطه‌ای با دشمن درگیر شود.
 برای خود شما هم این اتفاق افتاد؟
خاطره‌ای که در این‌باره می‌توان به آن اشاره کرد مربوط به عملیات والفجر یک در منطقه فکه است؛ ما یک بعدازظهر به نزدیکی‌‌های تپه 243 رسیدیم، بارها شنیده بودیم که این تپه در موقعیت حساسی قرار دارد اما هیچگاه موفق نشده بودیم به آن برسیم و تصاویر آنجا را ثبت کنیم. وقتی که رسیدیم، کانالی را دیدیم که عراقی‌ها کنده بودند که پر از جنازه نیروهای بعثی بود، از آن هم عبور کردیم و به بالای تپه رسیدیم. اذان مغرب شده بود و دیگر نوری وجود نداشت که با آن بتوانیم عکاسی کنیم. به چهره نیروهای‌مان که نگاه کردم در اوج خستگی بودند و مشخص بود تمام 48 ساعت اخیر را در حال جواب دادن به پاتک عراقی‌ها در پایین تپه بوده‌‌‌‌اند، از طرفی صدای تانک‌‌های عراقی در پایین تپه هم بسیار رعب‌آور بود. با اینکه در میان عراقی‌ها مرسوم نبود شبانه پاتک بزنند اما هر لحظه بیم آن وجود داشت که پاتکی زده شود. به آن چند نفری که آنجا بودند گفتم، شما کمی استراحت کنید من به جای‌تان نگهبانی می‌دهم. تا این را گفتم دیدم همگی دسته‌جمعی خواب‌شان برد و درنهایت به جای 3-2 ساعت تا نزدیکی‌های یک بامداد مشغول نگهبانی دادن بودم که یکباره صدایی را شنیدم و متوجه نوری شبیه نور چراغ قوه شدم، فرمان ایست دادم اما آن شخص نایستاد، به سمتم آمد و گفت شما چرا هنوز اینجا هستید؟ آنجا بود که متوجه شدم به همه فرمان عقب‌نشینی داده‌اند اما این فرمان به بچه‌‌های مستقر در تپه 243 که در قلب پاتک بودند نرسیده بود. بچه‌‌‌ها را که تازه چند ساعتی بود خوابیده بودند با سیلی بیدار و شروع به عقب‌نشینی کردیم. وقتی نزدیک صبح به عقب رسیدیم «عمو حسین» را که از پیرمردهای باصفای حاضر در جبهه بود و بیشتر اوقات مشغول پذیرایی از رزمنده‌ها در چادری بود، دیدیم که در حال جمع کردن چادرش برای ترک منطقه و عقب‌نشینی بود. آن لحظه که غم پنهان شده در چهره عموحسین را دیدم تلخ‌ترین لحظه‌ای بود که در سال‌های دفاع‌مقدس با آن مواجه شدم.
 اشاره‌ای به حضورتان در 25 عملیات و ثبت مهم‌ترین لحظات و بزرگ‌ترین عملیات‌‌های جنگ داشتید. در بین انبوه حوادث جنگ و عملیات‌های متعددی که اتفاق افتاد، هیچ‌کدام به اندازه عملیات بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر در حافظه جمعی مردم ایران ثبت نشده است و حتی در میان تصاویر ثبت شده از دوران دفاع‌مقدس هم کمتر تصویری همانند حضور رزمندگان بر بام مسجدجامع خرمشهر یا تابلوی ورود به خرمشهر در خاطره‌ها باقی مانده است. علت ماندگاری سوژه خرمشهر در حافظه جمعی و بصری مردم چه بود؟
خرمشهر نمونه‌ای منحصربه‌فرد و تجربه‌ای یگانه در جریان سال‌های دفاع‌مقدس محسوب می‌شود. مجموعه دلایلی باعث شد تا اشغال و بعد آزادسازی خرمشهر بیش از سایر مناطق اهمیت یابد، برای مثال خرمشهر بزرگ‌ترین شهر اشغال شده ما در سال‌های جنگ بود؛ شریان اقتصادی کشور بود که همجواری آن با آبادان باعث اهمیت مضاعفش شده بود، مقاومت 35 روزه مردم و جنگ کوچه به کوچه و حتی خانه به خانه برای آزادسازی آن از جمله عوامل منحصربه‌فرد شدن تجربه خرمشهر است. هویزه و حمیدیه هم سقوط کردند و سپس آزاد شدند اما هیچ‌کدام قابل مقایسه با خرمشهر نبود، مهران بارها بین ایران و عراق دست به دست شد اما شیوه مقاومت در آن اصلا شباهتی به خرمشهر نداشت. اما فراتر از مسائل سیاسی و جغرافیایی خرمشهر، منبع عظیمی از نماهای بصری ظرفیت تصویرسازی در این شهر را بالا می‌برد؛ شما در خرمشهر مسجدجامع را می‌بینید، گمرک را می‌بینید، کشتیرانی را می‌بینید، تابلوی مشهور ورودی شهر را که کاری از شهید بهروز مرادی است می‌بینید، تابلوی «این شهر به خون شهدا آغشته است با وضو وارد شوید» را می‌بینید، اینها همه معطوف به آن سابقه مقاومت و بزرگی شهر و سایر مواردی است که به آنها اشاره کردیم. برخلاف خرمشهر مثلا ما هویزه‌ای را داریم که بعد از سقوط شهر عراق آن را مثل سطح زمین صاف کرد و دیگر جلوه و نماد بصری‌ای از آن باقی نماند. این نمادها و نماهای بصری کمک زیادی به ماندگار شدن خرمشهر کرد. به عملیات فتح‌المبین در منطقه دشت عباس نگاه کنید که به‌رغم گستره عظیم آن و اهمیت بالایی که داشت اما عمده تصاویر ثبت‌شده از آن مربوط به تصاویر سایت‌‌های آن منطقه است.
 به غیر از عملیات بیت‌المقدس و سوژه مکانی خرمشهر، ما چه عملیات‌ها و منطقه‌های دیگری داشتیم که جنبه بصری و محیطی آنها باعث ثبت عکس‌‌های ماندگار شود؟
عملیات‌های بدر، خیبر و والفجر 8 را از دیگر عملیات‌‌‌هایی می‌توان دانست که تنوع تصویری آنها بسیار بالا بود و موقعیت را برای عکاسی مساعد می‌کرد اما نباید انتظار داشته باشیم که هرکدام از اینها ماندگاری خرمشهر را داشته باشد. خود من تعداد تصاویری که از عملیات‌های بدر و خیبر دارم بیشتر از تعداد تصاویری است که از عملیات بیت‌المقدس ثبت کرده‌‌‌ام اما ماندگاری تصاویری که از خرمشهر ثبت کرده‌ام به مراتب بیشتر از عملیات‌‌های دیگر است.
 «عکاسی مقاومت» پس از پایان دوران دفاع‌مقدس به چه سرنوشتی دچار شد؟ خود را برای چه کارویژه‌‌‌هایی تعریف کرد و در آن کارویژه‌ها به چه جایگاهی رسید؟
در این زمینه ما نقص زیادی داریم. شاید علت اولش نیز آن باشد که از ابتدا برایش فکری اصولی نشده بود. هیچ‌وقت اینگونه به صورت مساله نگاه نشد که سازمانی با برنامه‌‌ریزی این تصاویر را جمع و سپس آنها را با بهترین کیفیت حفظ کند. «انجمن عکاسان دفاع‌مقدس» هم که فکر تاسیس آن حدود سال 75 شکل گرفت و درنهایت در سال 80 تاسیس شد حاصل دغدغه چند نفر بود نه یک دغدغه دولتی و کلان. در این میان نیز آنچه رخ داد این بود که در این سال‌ها بخش قابل توجهی از عکس‌‌‌هایی که می‌توانست کمک‌مان کند از بین رفت و دیگر نمی‌توانیم به آنها دسترسی پیدا کنیم.
در این بین نهادها و ارگان‌‌های مختلف هم هرکدام به نحوی اقداماتی برای جمع‌آوری این عکس‌ها داشته‌‌اند اما چون به شکل دستورالعمل سازمانی بوده است با دغدغه‌ای مانند دغدغه «انجمن عکاسان دفاع‌مقدس» کار را پیش نبرده‌اند و حتی بعضی مواقع اقدامات‌شان اثر عکس نیز داشته است. برای مثال یک خانواده شهید از شهیدشان تنها یک عکس داشته‌‌اند و آن را زمانی که گرفته‌‌اند تا به‌صورت اسکن شده ثبت کنند، نتوانستند به‌درستی نگهداری کنند و آن خانواده تنها عکس فرزندشان را هم از دست داده‌اند. ما در «انجمن عکاسان دفاع‌مقدس» تمرکزمان را بیشتر صرف جمع‌آوری عکس‌‌های عکاسان حرفه‌ای کردیم اما نباید از عکس‌‌‌هایی که خود رزمندگان ثبت کردند و متاسفانه بخش قابل توجهی از آنها از بین رفته غافل باشیم. بخشی از این عکس‌ها شاید از نظر حرفه‌ای واجد ارزش چندانی نباشد اما از جنبه موضوعی عکس‌های بی‌نهایت ناب و منحصربه‌فردی محسوب می‌شوند. ما در حال حاضر باید این عکس‌ها را هم جمع‌آوری و تبدیل به فرمت‌‌های ماندگار کنیم و تاریخ شفاهی حول آنها را هم تهیه کنیم. اگر 20 سال بعد یک نفر احساس کند نیاز به چنین کاری هست نه‌تنها به بخش زیادی از این عکس‌ها نمی‌تواند دسترسی یابد که احتمالا به فرد بازگوکننده داستان آن عکس‌ها هم نمی‌تواند برسد. افتادن به ورطه تکرار از دیگر مشکلات موجود در عرصه حفظ ذخایر باقیمانده از سال‌های دفاع‌مقدس است. نگاهی به نمایشگاه‌ها و کتب عکس دقیقا این را نشان می‌دهد که تعداد معدودی عکس بارها و بارها در جاهای مختلف منتشر می‌شوند اما خبری از عکس‌‌های کمتر دیده شده نیست. انجمن در حال حاضر بیش از یک‌ونیم میلیون عکس دارد که اگر از تمام آنها استفاده شود دیگر تکرار معنایی ندارد.
 علت افتادن به این ورطه تکرار و عدم پوشش آثار کمتر دیده شده چیست؟
یکی از مهم‌ترین علل این امر تبدیل شدن این کارها به وظیفه است، یعنی نهادها اگر کاری می‌کنند به‌عنوان رفع تکلیف و برای گزارش کار دادن است. سال پیش ما با شهرداری تهران توافق کردیم تعدادی عکس به مناسبت هفته پایداری و آزادسازی دفاع‌مقدس در اختیارشان قرار دهیم با این شرط که تنها یک‌بار حق استفاده از آن را دارند، امسال مجددا گفتند می‌خواهیم تصاویری پخش کنیم، ما هم جست‌وجو کردیم و تصاویر جدیدی را که جامعه ندیده است پیدا کردیم تا به آنها بدهیم اما گفتند ما می‌خواهیم همان عکس‌های سابق را مجدد کار کنیم، یعنی حتی زمانی که قرار است عکس‌های جدیدی را هم به سازمان‌ها بدهیم آنها خودشان به‌علت ماهیت صورت‌جلسه‌ای کارهای‌شان تمایل به تکرار دارند.
 

رژیم فرانسه که پس از رسوایی بزرگ رسانه‌ای همدستی‌‌‌‌اش با همتایان سعودی و اماراتی برای تامین تسلیحاتی ائتلاف متجاوز به یمن بشدت زیر فشار افکار عمومی قرار گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، در صدد است با تحرکات دیپلماتیک خود را مبرا از این جنایت آشکار عربی- غربی علیه بشریت معرفی کند. پس از واکنش شدیداللحن صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) که رژیم سعودی را به اقدام برای کشتار کودکان یمنی متهم کرد، دستگاه دیپلماسی فرانسه موقعیت را مناسب تشخیص داده تا با پیوستن به یک موج رسانه‌ای ضد جنگ، همدستی‌‌‌‌اش در یک جنگ کثیف را لاپوشانی کند.
یونیسف در بیانیه روز دوشنبه خود از کشته و زخمی شدن 27 کودک یمنی در حملات 10 روز اخیر ائتلاف متجاوز سعودی به مناطق مسکونی تعز و صنعا خبر داد و خواهان توقف حملات ائتلاف متجاوز به ساختارهای زیربنایی و غیرنظامیان یمنی شد. یونیسف آورده بود: «جای امنی برای کودکان در یمن نیست، زیرا نبردها آنها را در خانه‌ها، مدارس و زمین‌‌های بازی تعقیب می‌کند».
اما در حالی که پرونده موسوم به جنگ یمن مربوط به شکایت اداره کل امنیت ملی فرانسه از تارنمای دیسکلوز و 3 خبرنگارش به‌خاطر افشای گزارش محرمانه ۱۵ صفحه‌ای از اداره اطلاعات نظامی فرانسه درباره فروش تسلیحات جنگی به سعودی و امارات همچنان در رسانه‌ها مفتوح است، دولت مکرون قصد دارد آبروی رفته را به جوی بازگرداند.
وزیر خارجه فرانسه حملات ائتلاف تحت سعودی به یمن را «جنگ کثیف» توصیف کرده و از رژیم‌‌های ریاض و ابوظبی خواسته تا به آن پایان دهند.  ژان‌ایو لودریان در گفت‌وگو با شبکه رادیویی «فرانس انتر» اعلام کرد: «این جنگی کثیف است که باید متوقف شود. بله! سعودی‌ها و اماراتی‌ها باید این جنگ را متوقف کنند. باید بشدت درباره فروش سلاح به این کشورها محتاط بود و این همان کاری است که ما انجام می‌دهیم».
عملیات موفق نیروهای یمنی در استان‌های حجه و تعز
به دنبال ضربات قاطع موشکی و پهپادی انصارالله یمن به متجاوزان سعودی، شبکه المسیره از حملات موشکی جدید نیروهای ارتش و کمیته‌های مردمی یمن به مواضع مزدوران ائتلاف خبر داد. بر اساس این گزارش، دوشنبه مراکز تجمع مزدوران ائتلاف متجاوز سعودی در غرب منطقه «حیران» واقع در استان حجه یمن با چندین فروند موشک کاتیوشا هدف قرار گرفت. یک منبع نظامی گفت این حملات موشکی دقیقا به اهداف مورد نظر اصابت کرد و بعد از آن آمبولانس‌های ائتلاف متجاوز سعودی در اطراف محل اصابت موشک‌ها رؤیت شدند. همچنین  نیروهای یمنی حملات گسترده‌ نیروهای ائتلاف به سمت تپه پدافند هوایی در منطقه بیرباشا در استان تعز را دفع کردند.

گروه سیاسی: شکاف بین اروپا و آمریکا تقریبا شاه‌بیت اصلی و ترجیع‌بند اظهارات تیم سیاست خارجی دولت تدبیر و امید بویژه محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پس از خروج ترامپ از برجام بود؛ امیدواری کاذبی که با تاخیر 3 کشور اروپایی عضو برجام در راه انداختن سازوکار ویژه مالی موسوم به SPV روزبه‌روز کمرنگ‌‌‌‌‌‌تر شد. پس از آنکه SPV هم  به شرکت کوچکی به نام اینستکس تبدیل شد که رادیو فرانسه در مطلبی گزارش داد این شرکت حتی یک قطره نفت از ایران نمی‌خرد و فقط به درد شرکت‌‌های کوچک می‌خورد، محمدجواد ظریف ناگزیر شد اعتراف کند اروپا فقط به یک درصد از تعهداتش عمل کرده است.
به گزارش «وطن‌‌امروز»، نهایتا و پس از گذشت یک سال دولت تصمیم گرفت برخی تعهدات برجامی خود را کاهش دهد و ضرب‌الاجل 60 روزه‌ای نیز در این راستا برای اروپا تعیین کرد که البته اتحادیه اروپایی و سه کشور فرانسه، انگلیس و آلمان بلافاصله در بیانیه‌ای تصریح کردند اولتیماتوم ایران درباره این توافق را نمی‌پذیرند.
تمام این رویدادها تازه در شرایطی رخ داد که اروپا همچنان به شکل یک اتحادیه قوی می‌توانست در صورت اراده، تعهدات برجامی خود را انجام دهد اما حالا و بعد از نتیجه انتخابات پارلمان اروپا که یکی از بد‌‌‌‌‌ترین نتایج را برای جریان‌‌های سنتی این اتحادیه به دنبال داشت، موجودیت واحد این اتحادیه به خطر افتاده است و کارشناسان روابط بین‌الملل از فروپاشی این اتحادیه در سال‌های نه‌چندان دور صحبت می‌کنند. فاینشنال‌تایمز در این زمینه می‌نویسد: اکنون تحلیلگران معتقدند انتخابات کنونی پارلمان اروپا به شکل‌گیری یک پارلمان غیریکپارچه‌‌‌‌‌‌تر و کاهش اکثریت هوادار اروپای واحد، چنددستگی بین احزاب مختلف و افزایش قدرت احزاب راست که با موجودیت اتحادیه اروپایی مخالف هستند منجر خواهد شد. پیش از برگزاری انتخابات نیز روزنامه گاردین در گزارشی که برگرفته از یک نظرسنجی بود، آورده بود: بیش از نیمی از اروپایی‌ها معتقدند احتمال فروپاشی اتحادیه اروپایی در 20 سال آینده وجود دارد.
حالا با تغییر شکل احزاب در انتخابات پارلمانی اروپا، برای نخستین‌بار حزب «آلترناتیو برای آلمان» به پارلمان اروپا راه پیدا کرد؛ در فرانسه حزب «اجتماع ملی» متعلق به «مارین لوپن» توانست رتبه اول را در این کشور کسب کند و حزب امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فعلی را پشت ‌سر بگذارد و در بریتانیا حزب تازه‌تاسیس «بریگزیت» متعلق به نایجل فارانژ که موافق ترک قطعی اتحادیه اروپاست، با توافق یا بی‌توافق، توانست به موفقیت دست یابد و حدود یک‌سوم آرا را جذب کند. این تحولات منجر به نگرانی بیشتر از تغییر سیاست‌‌های اتحادیه اروپایی در قبال ایران می‌شود، بویژه اینکه ریاست افرادی مثل ژان کلود یونکر و فدریکا موگرینی که از نزدیک درگیر پرونده ایران بودند و بر حفظ برجام به هر قیمتی پافشاری می‌کردند، به روزهای آخر خود نزدیک شده و معلوم نیست قرار است چه کسانی جانشین آنها شوند. احزاب راستگرا حالا در کل ساختار پارلمان اروپا جایگاه قابل توجهی به دست آورده‌اند و اتحادیه اروپایی با این روند مسیر فروپاشی خود را سریع‌تر طی خواهد کرد.
مرور گزارش ارگان رسمی اتحادیه اروپایی یعنی «Euronews» از انتخابات پارلمان اروپا خالی از لطف نیست، جایی که می‌نویسد: شمار کرسی‌های احزاب راست بیشتر می‌شود. پیشروی این جریان بویژه در فرانسه، ایتالیا و بلژیک قابل توجه است. جریان سبز بویژه در آلمان، ایرلند و فرانسه قدرت بیشتری می‌گیرد. احزاب سنتی حاضر در پارلمان اروپا، اعم از چپ و راست و میانه، شمار قابل توجهی از کرسی‌های خود را از دست می‌دهند. شمار شرکت‌کنندگان در این انتخابات برای نخستین‌بار در تاریخ از زمان برگزاری اولین انتخابات اروپایی در سال ۱۹۷۹ افزایش یافته است. اولین پس‌لرزه سیاسی این انتخابات، دستور نخست‌وزیر یونان برای برگزاری انتخابات زودهنگام داخلی در پی‌ شکست در روز یکشنبه است. حزب حاکم محافظه‌کار بریتانیا یکی از بازندگان بزرگ انتخابات پارلمانی اروپا بود. راست‌گراهای «بریگزیت» پیشتاز این رقابت اروپایی بودند. نتایج شمارش ۹۷ درصد آرا در بلژیک نیز نشانگر پیروزی احزاب متعدد ملی‌گرای فلامان (هلندی زبان) در این کشور است. 3 حزب عمده این گروه قومی- زبانی نزدیک به ۲۷ درصد آرا را کسب کرده‌‌‌اند. از سوی دیگر در ایتالیا، نتایج نشانگر پیشتازی حزب راست‌گرای افراطی لگا به رهبری ماتئو سالوینی، وزیر کشور است. یورونیوز در ادامه به مجارستان هم اشاره کرده است؛ در مجارستان نیز حزب حاکم فیدز به رهبری ویکتور اوربان با کسب ۵۶ درصد آرا پیروز بزرگ انتخابات اروپایی در مجارستان است. احزاب چپ میانه و راست افراطی با کمتر از ۲۰ درصد آرا در جایگاه‌های دوم و سوم قرار دارند.
آمارگیری در حوزه‌های اخذ رای آلمان نیز‌ اگرچه نشانگر پیشتازی حزب دموکرات مسیحی در این کشور است اما بر اساس همین آمار، سبزها با کسب دست‌کم ۲۰ درصد آرا یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های سیاسی خود را تجربه می‌کنند. حزب سوسیالیست آلمان با 5/15 درصد آرا سوم است و حزب راست‌گرای افراطی «آلترناتیو برای آلمان» با کسب ۱۰ درصد آرا مجوز حضور در پارلمان را به‌دست آورده. با وجود پیشتازی حزب دموکرات مسیحی، این حزب ضعیف‌ترین نتایج تاریخ خود را در انتخابات اروپایی کسب کرده است. حزب سوسیالیست آلمان کمترین آرای تاریخی خود را در ایالت برمن در ۷۳ سال گذشته به‌دست آورده است. نتایج همین آمار نشان می‌دهد محبوبیت‌ راست‌های افراطی «آلترناتیو برای آلمان» نسبت به انتخابات پیشین پارلمان اروپا دست‌کم 3 درصد افزایش یافته است. این چشم‌انداز اتحادیه‌ای است که سال  1957 میلادی و بعد از جنگ‌‌های اول و دوم جهانی با ایده «جرج مارشال» آمریکایی تحت عنوان «پیمان رم» صرفا با فعالیت‌‌های اقتصادی آغاز به کار کرد. سوال اصلی اینجاست که با تحولات اخیر اروپا و ترکیب جدید قدرت در این قاره، سیاست خارجی دولت روحانی بر چه اساسی تنظیم خواهد شد؟ اتحادیه‌ای که باید برای حفظ موجودیت رو به زوال خود مبارزه کند آیا قادر به تامین منافع اقتصادی ایران و رویارویی با آمریکا خواهد بود؟ اروپایی که حالا دیگر آن شکاف لفظی با آمریکا که مطلوب محمدجواد ظریف بود را هم ندارد و برعکس تازه راه‌یافتگان به این اتحادیه همسویی کاملی هم با ایده‌‌های دونالد ترامپ دارند. مهم‌تر از این مسائل، این واقعیت است که اتحادیه اروپایی در حال از دست دادن کلیت و یکپارچگی خود و رو آوردن به منافع ملی‌گرایانه است. در این وضعیت آیا می‌توان انتظار داشت این مجموعه چندپاره در قالب یک سیاست واحد در مقابل آمریکا برای اجرای تعهدات برجامی‌‌‌‌اش بایستد؟ به نظر می‌رسد از هم‌اکنون باید منتظر رفتار دولت روحانی در پایان مهلت 60 روزه به اروپا بود و منتظر ماند و دید که دولت روحانی چگونه وارد فاز دوم خروج از برجام یعنی تکمیل رآکتور اراک و افزایش سطح غنی‌‌سازی فراتر از 67/3 درصد خواهد شد.

20 روز از ضرب‌الاجل 60 روزه دولت روحانی به اروپا گذشت
هنوز هیچ!
20 روز از 60 روز مهلت یا به عبارتی ضرب‌الاجل دولت حسن روحانی به اروپا برای اجرای تعهدات برجامی آنها گذشته است. 18 اردیبهشت‌ماه امسال حسن روحانی در جلسه هیات دولت اعلام کرد ایران در سالگرد خروج آمریکا از برجام و پس از مشاهده بی‌عملی و بدعهدی اروپا نسبت به اجرای تعهداتش در برجام، بخشی از تعهدات هسته‌ای خود را در برجام انجام نخواهد داد.
به گزارش «وطن‌‌امروز»، روحانی پس از اینکه 2 تعهد متوقف شده ایران در برجام یعنی فروش مازاد 300 کیلوگرم ذخایر اورانیوم غنی‌شده و نیز فروش آب سنگین را اعلام کرد؛ به اروپا، چین و روسیه یک ضرب‌الاجل 60 روزه برای اجرای تعهدات برجامی خود داد. او در این‌باره اظهارداشت:  به طرف مقابل یعنی 5 کشور اعلام کردیم اگر آنها ظرف 60 روز پای میز مذاکره آمدند و با آنها صحبت کردیم و به نتیجه رسیدیم و به منافع اصلی‌مان مخصوصاً نفت و بانک به عنوان دو مورد از منافع مهم دست یافتیم، به نقطه اول و به شرایط 17 اردیبهشت 98 بازمی‌گردیم. وی تاکید کرد: ولی اگر در پایان 60 روز  به نتیجه نرسیدیم 2 اقدام دیگر را آغاز خواهیم کرد و آن دو اقدام این است؛ توافق در برجام بر این مبنا بوده که غنی‌سازی خود را در سطح 67/3 نگه داریم و از این اقدام خودداری می‌کنیم؛ یعنی دیگر سطحی برای ما مطرح نیست. روحانی افزود: رآکتور آب سنگین اراک بنا بود با مشارکت کشورهای 1+5 آن وقت در برجام، نوسازی شود و در مسیر راه بوده و هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است؛ دومین اقدام این است که بعد از 60 روز نسبت به اراک هم تصمیم خواهیم گرفت برنامه قبل از توافق برجام‌مان را ادامه دهیم و اراک را تکمیل کنیم و در مرحله دوم هم 60 روز فرصت داده می‌شود و اگر به نتیجه نرسیدیم، اقدام بعدی مورد نظر ما است.
حالا 20 روز از زمانی که روحانی عدم اجرای 2 تعهد برجامی ایران را اعلام کرد و به اروپا برای اجرای تعهداتش ضرب‌الاجل داد، گذشته است. در این 20 روز که یک سوم زمان این ضرب‌الاجل است، آیا تغییر رفتاری از 3 کشور اروپایی حاضر در برجام مشاهده شده است؟ اتحادیه اروپایی تنها یک روز پس از ضرب‌الاجل روحانی اعلام کرد این ضرب‌الاجل را به هیچ عنوان قبول ندارد و ایران باید تعهدات برجامی خود را انجام دهد. از آن زمان تاکنون جز یک مورد سفر مقام وزارت خارجه آلمان به ایران، اتفاق و تحرک برجسته‌ای در حوزه مناسبات اروپا با ایران مشاهده نشده است. هنوز نشانه‌ای مبنی بر آغاز مذاکراتی میان اروپا و ایران بر سر ضرب‌الاجل تعیین‌شده و کاهش تعهدات برجامی ایران نیز دیده نشده است. موضوعی که دست‌کم این را می‌گوید که 3 کشور اروپایی حاضر در برجام تمایلی برای تغییر وضعیت فعلی و اجرای تعهدات برجامی خود ندارند. البته پیش از این و پس از خروج آمریکا از برجام، ایران یک مهلت 9 ماهه به اروپا برای ایجاد تدابیر لازم در راستای اجرای تعهدات برجامی‌شان داده بود که پس از 9 ماه، در حالی ‌که ایران همچنان تعهدات خود در برجام را مو به مو انجام می‌داد؛ 3 کشور اروپایی یک پیشنهاد ضعیف و تلخندگونه به نام اینستکس را در مقابل دولت روحانی قرار دادند؛ پیشنهادی که محتوای اصلی آن این بود که اروپا تنها می‌تواند در حوزه غذا و دارو با ایران تجارت کند! همین پیشنهاد توهین‌آمیز نیز تاکنون روی زمین مانده است.  در این‌باره علی‌اصغر نوری، مدیرعامل شرکت ایرانی اینستکس اوایل هفته جاری تصریح کرد: «از زمانی که اولتیماتوم ۶۰ روزه ایران به اروپایی‌ها از سوی رئیس‌جمهور اعلام شد، رفتار مسؤولان اینستکس هیچ تغییری نکرده است!» بی‌توجهی مقامات اروپایی به ضرب‌الاجل 60 روزه روحانی در حالی است که روحانی 18 اردیبهشت‌ماه اعلام کرد ایران به شرطی وارد مرحله دوم خروج از برجام نمی‌شود که اروپایی‌ها 2 تعهد عمده یعنی خرید نفت و نیز پرداخت پول فروش نفت را تضمین کنند. اکنون 20 روز از زمانی که روحانی این ضرب‌الاجل را اعلام کرد گذشته است. نتیجه این ضرب‌الاجل هنوز هیچ است.
 

اسدالله خسروی: نرخ تورم نقطه‌ای در حالی بیش از 50 درصد و تورم سالانه 2/34 درصد اعلام شده است که کارشناسان و نمایندگان مجلس معتقدند نرخ واقعی تورم در کشور چه به‌صورت سالانه و چه ماهانه بیش از این رقم‌هاست، چرا که قدرت خرید مردم بشدت پایین آمده و خیلی از کالاهای اساسی نیز تا 100 درصد افزایش قیمت داشته است. به گزارش «وطن‌امروز»، اعلام رقم نرخ تورم از سوی مرکز آمار یا بانک مرکزی، با توجه به گرانی‌‌های سرسام‌آوری که مردم روزانه لمس می‌کنند، دیگر برای کسی قابل قبول نیست، زیرا قیمت کالاها و خدمات به‌دنبال تغییر نرخ ارز و ناتوانی دولت در ساماندهی وضعیت اقتصاد کشور به قدری بالارفته که قشر ضعیف و کم‌درآمد جامعه از لحاظ معیشتی دوره سختی را سپری می‌کند. هر چند افزایش نرخ تورم متاثر از عوامل متعدد و مختلفی است اما بی‌توجهی دولت به افزایش قیمت‌ها و عدم برنامه‌ریزی‌‌های کارشناسانه موجب شده این شاخص مهم اقتصادی در مسیر صعود قرار گیرد تا نرخ تورم 12 ماهه منتهی به اردیبهشت 98 به 2/34 درصد برسد. محمدعلی پورمختار، عضو کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» درباره نرخ واقعی تورم کشور با توجه به گرانی‌ها گفت: زمانی که دولت بازار را به حال خود رها کرده و کنترلی بر قیمت‌ها به چشم نمی‌خورد، بی‌شک نرخ تورم واقعی بیش از این رقم‌هاست که اعلام می‌شود. وی با بیان اینکه قیمت خیلی از کالاها در بازار بدون نطارت نهادهای کنترل‌کننده، اختیاری بالا می‌رود، گفت: اکثر کارخانه‌ها و مراکز تولید، قیمت کالا یا محصولات خود را 20 تا 30 درصد افزایش داده‌‌اند و در پاسخ به مشتریان می‌گویند نرخ مواد اولیه و هزینه‌‌های تولید گران شده است. پورمختار افزود: زمانی دستگاه‌های دولتی فروشندگان را ملزم به نصب برچسب قیمت روی کالاها می‌کردند اما اکنون ضعف دستگاه‌های نظارتی موجب شده قیمت‌ها در بازار بالا و پایین شود. عضو کمیسیون قضایی مجلس  شورای اسلامی در پاسخ به اینکه چرا مجلس با داشتن توان و ابزارهای قانونی به عنوان نماینده ملت، دولت را ملزم به ساماندهی بازار و ساماندهی اقتصاد کشور نمی‌کند؟ افزود: کمیسیون‌‌های تخصصی مجلس با برگزاری جلسات متعدد و دعوت از نمایندگان دولت همواره بر حل مشکلات اقتصادی کشور تاکید دارند اما متاسفانه در عمل خروجی خاصی از سوی مسؤولان اجرایی دولت آنگونه که به حل مشکلات مردم و اقتصاد کشور منجر شود، در این جلسات به چشم نمی‌خورد. وی اضافه کرد: برخی ناکارآمدی‌ها و ناتوانی‌‌های دستگاه‌های دولتی در اداره امور اقتصادی کشور موجب می‌شود وزیر یا معاون وزیر برای پاسخگویی به مجلس فراخوانده شوند اما خیلی از نمایندگان مجلس به جای حمایت از مردم و حل مشکلات آنها متاسفانه با دولتی‌ها همراه می‌شوند و حتی در رای‌‌‌گیری برای استیضاح، واسطه می‌شوند تا فلان وزیر برکنار نشود. پورمختار افزود: مراجع آماری هر از چندگاهی نرخ تورم را اعلام می‌کنند اما از آنجایی که مردم با افزایش قیمت کالاها و خدمات در بازار مواجهند و گرانی و تورم بالا را بخوبی لمس می‌کنند، بنابراین چنین آمارهایی  برای آنها قابل اعتماد نیست. عضو کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی میانگین رشد قیمت‌ها در بازار را بیش از  30 درصد عنوان کرد و افزود: البته افزایش قیمت خیلی از کالاها در بازار طی چند ماه اخیر به بیش از 100 درصد نیز رسیده است، بنابراین مسؤولان دولتی باید پاسخگوی این گرانی‌ها و عدم مدیریت در بازار شوند، نه اینکه بی‌تفاوت از کنار مشکلات مردم بگذرند. پورمختار به تصویب اختصاص 14 هزار میلیارد تومان از سوی مجلس برای واردات کالاهای اساسی با هدف جلوگیری از افزایش سطح قیمت‌ها در بازار اشاره کرد و افزود: با تصویب چنین رقمی نباید کالاهای اساسی در بازار گران شود اما اکنون می‌بینیم این کالاها به نرخ ارز دولتی وارد و با نرخ ارز آزاد و با قیمت گران به‌دست مردم می‌رسد. همچنین عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی نیز در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» درباره اعلام رقم 2/34 درصدی تورم سالانه و بیش از 50 درصدی نقطه‌‌‌ای، گفت: دولت براحتی می‌تواند قیمت کالاهای اساسی سبد مصرف خانوار را برای تعیین رقم تورم تغییر دهد. با این وجود وقتی قیمت کالاهای سبد مصرف خانوار به بیش از 30 درصد افزایش یافته و قیمت خیلی از کالاها در بازار بشدت بالا رفته است، دچار تردید در رقم نرخ تورم اعلامی می‌شویم. مهدی تقوی با بیان اینکه قدرت خرید مردم طی یک سال اخیر بشدت پایین آمده است و نظارت چندانی بر بازار به چشم نمی‌خورد، افزود: دولت به جای حمایت از مردم در این شرایط سخت اقتصادی، وعده بی‌عمل به بازنشستگان و کارمندان خود داد، چرا که قرار بود در سال جاری 20 درصد به حقوق شاغلان افزوده شود اما فقط  10 درصد افزایش یافته است.

نرخ تورم کل کشور در اردیبهشت 1398 برابر 2/34 درصد است که در دهک‌های مختلف هزینه‌ای در بازه 7/33 درصد برای دهک اول تا 6/36 درصد برای دهک دهم نوسان دارد. محدوده تغییرات تورم 12 ماهه در گروه عمده «خوراکی‌ها، آشامیدنی‌ها و دخانیات» بین 3/47 درصد برای دهک اول تا 4/52 درصد برای دهک دهم است. همچنین در گروه عمده «کالاهای غیرخوراکی و خدمات» بین
23 درصد برای دهک اول تا 2/33 درصد برای دهک دهم است. به گزارش «وطن‌امروز»، بررسی فاصل تورمی دهک‌های درآمدی در اردیبهشت 98 گویای آن است که تورم نقطه‌ای (شاخص کل) از 2/52 درصد برای دهک اول تا 9/55 درصد برای دهک دهم در نوسان بوده است. از سوی دیگر تورم نقطه‌ای گروه خوراکی‌ها، آشامیدنی‌ها و دخانیات از 7/76 درصد برای دهک اول تا 8/85 درصد برای دهک دهم و تورم نقطه‌ای گروه کالاهای غیرخوراکی و خدمات نیز از 33 درصد برای دهک اول تا 3/49 درصد برای دهک دهم در نوسان بوده است.

محسن شهمیرزادی: کمتر از 2 سال پیش گزارش تحقیقی نیویورک‌تایمز دنیای سینما را به شکل شگرفی دگرگون کرد؛ گزارشی که آن روزها از فساد اخلاقی «هاروی واینستین» تهیه‌کننده سرشناس هالیوودی آن هم طی 30 سال منتشر شد، در ابتدا چندان جدی گرفته نشد، چرا که تنها جمع معدودی از طعمه‌هایش حاضر شده بودند اعتراف کنند که وی به آنها تعرض جنسی کرده است اما با انتشار این گزارش دومینوی رسوایی واینستین آغاز شد و در کمتر از یک سال بیش از 82 زن از وی به جرم تعرض جنسی شکایت کردند. در لیست بلندبالای شاکیان نام‌‌‌هایی چون آنجلینا جولی، گوئینت پالترو، لایست آنتونی، آسیا آرجنتو، رزانا آرکت، جسیکا بارت، کیت بکینسیل و... دیده می‌شد. این دومینو صرفا محدود به واینستین نشد، بلکه با جرأت یافتن زنان شاغل در هالیوود، بخش زیادی از چهره‌‌های سرشناس سینمای جهان متهم به تجاوز و تعرض جنسی شدند و بسیاری از پروژه‌‌های سینمایی و تلویزیونی نیز تحت تاثیر این افشاگری‌ها قرار گرفت. مورگان فریمن، هاروی واینستین، بن افلک، کوین اسپیسی و بیل کازبی تنها بخشی از فهرست بلندبالای سینماگرانی هستند که به جرم تعرض جنسی به زنان از آنها شکایت شد. این رسوایی موجب پدید آمدن جنبش «من همچنین» شد و «Me Too» به عنوان رمز مشترک قربانیان و معترضان به تعرض جنسی در تمام رویدادهای سینمایی از جمله جشنواره کن و جایزه فیلم اسکار قابل مشاهده بود.
اکنون که بیش از یک سال و نیم از ماجرای رسوایی واینستین می‌گذرد، تب افشاگری‌ها فروکش کرده اما خاموش نشده، چرا که هر از چندگاهی خبری جدید از رسوایی سینماگران هالیوودی تب «Me Too» را بار دیگر داغ می‌کند. در تمام این مدت اخبار پیرامون واینستین تداوم داشت و دادگاه‌‌های این تهیه‌کننده توسط روزنامه‌نگاران پیگیری می‌شد. اخیرا و در جریان دادگاه‌‌های واینستین مشخص شده وی در شرایطی که بتواند رضایت شاکیان را جلب کند، می‌تواند با پرداخت غرامت 44 میلیون دلاری از سوی بیمه تبرئه شود. اتفاقی که قطعا بسیاری از دغدغه‌مندان این چالش بزرگ در هالیوود را به ناامیدی می‌کشاند. در این شرایط واینستین می‌تواند با جلب رضایت تعداد زیادی از شاکیان عملا از اتهامات تبرئه شود و به‌واسطه پرداخت غرامت مالی تمام جرم‌‌های اتفاق افتاده در 30 سال اخیر را بخرد. این ترفند در واقع نوعی مصالحه قانونی به حساب می‌‌‌‌‌‌‌‌آید که شاکی با دریافت غرامت از شکایت خود صرف‌نظر کرده و بین طرفین مصالحه برقرار می‌شود. آسوشیتدپرس در توئیتی با تایید این خبر از جانب «آدام هریس» یکی از وکلای باب واینستین (برادر هاروی و شریک او در راه‌اندازی استودیوی سینمایی)  اعلام داشته که وکلای واینستین به قاضی اعلام کرده‌‌اند طرفین دعوا بر سر اصول یک توافقنامه اقتصادی موافقت کرده‌اند. این خبر حکایت از آن دارد که اکثریت شاکیان راضی به دریافت غرامت و پس گرفتن شکایت خود شده‌‌‌اند.
اما بر سر راه توافق اقتصادی واینستین با شاکیانش چند مانع وجود دارد؛ نخست برخی شاکیان که معتقدند باید مبلغ بیشتری به آنها غرامت داده شود. این افراد با اصل دریافت غرامت و رضایت دادن مشکلی ندارند، بلکه معتقدند مبلغ پرداختی بسیار کمتر از حد انتظار است. «زویی براک» از جمله «مدل»هایی که از شاکیان پرونده واینستین است، گفت زمانی پرونده قضایی علیه او را به عنوان بهترین راه برای مجازات او می‌دید اما حالا می‌گوید وقتی فهمیده مذاکره‌کنندگان دارند با یک توافق ۴۴ میلیون دلاری که رقمش هم بسیار پایین‌تر از ۹۰ میلیون دلار مورد انتظار اولیه است این پرونده را می‌بندند، قلبش شکسته است. وکلای «ودیل دیوید» از دیگر شاکیان پرونده هم انزجار خود را نسبت به این توافق اعلام کردند و گفتند موکل‌شان آن را رد خواهد کرد، چون غرامت پرداختی برای شاکی‌ها بسیار پایین است. «کادیان نوبل» بازیگری که ادعا کرده واینستین در فستیوال کن از او سوءاستفاده جنسی کرده است گفت از دریافت هر مقدار غرامت خوشحال خواهد بود اما هیچ مقدار پول نمی‌تواند باعث از بین رفتن رنجش روانی متحمل شده توسط قربانیان او شود. اما در مقابل هستند شاکیانی که حاضر به دریافت غرامت نیستند و معتقدند تنها راه مجازات واینستین ادامه برگزاری دادگاه‌ها و مجازات قانونی او است. وکلای یکی از قربانی‌ها در بیانیه‌ای اعلام کردند: «توافق پیشنهادی به هاروی واینستین و تمام مردانی که به او اجازه این سوءاستفاده‌ها را دادند از جمله برادرش رابرت واینستین اجازه می‌دهد از زیر بار هرگونه مسؤولیت قانونی فرار کنند و ظاهراً این رقم در حالی پرداخت می‌شود که آنها حتی یک دلار از پول خودشان خرج نخواهند کرد».
از آنجایی که این توافق اقتصادی زمانی معنا می‌یابد که واینستین بتواند همه شاکی‌ها را مجاب به دریافت غرامت کند، باید منتظر ماند و دید آیا شاکیان 82 نفر پرونده وی همگی حاضر به دریافت پول و صرف نظر از شکایت‌شان خواهند شد؟ آنچه در این میان مهم است اینکه تکلیف پرونده واینستین تاثیر بسیاری بر سایر پرونده‌ها خواهد داشت؛ بی‌ثمر ماندن شکایت‌ها و صرف دریافت غرامت، بسیاری از زنان قربانی در هالیوود را از افشاگری علیه تعرض جنسی نسبت به آنها مردد می‌کند و عملا بسیاری از تلاش‌ها برای مسدود کردن مسیر سوءاستفاده از زنان ناکام می‌ماند.
 

دیدار نیمه‌نهایی جام حذفی ساعت ۲۱ امشب در ورزشگاه نقش جهان اصفهان در حالی برگزار می‌شود که بیش از یک هفته است 2 تیم در فضای رسانه‌ای کشور در حال زور‌‌‌‌‌‌‌آزمایی برای تصاحب سکوهای بیشتر در ورزشگاه هستند. پرسپولیسی‌ها خواهان تقسیم مساوی سکوها هستند اما سپاهان می‌گوید میزبان هستیم و باید تماشاگر بیشتری در ورزشگاه خانگی داشته باشیم. تا لحظه نوشتن این مطلب ۷۰ درصد از ظرفیت ورزشگاه نقش جهان به سپاهان اختصاص داده شده و ۳۰ درصد به پرسپولیسی‌ها. این اتفاقات در حالی رقم خورده که به جذابیت‌های فنی و زیبایی این مسابقه در رسانه‌ها کمتر پرداخته شده است؛ مسابقه‌ای که بین تیم‌های قهرمان و نایب‌قهرمان لیگ برتر برگزار می‌شود و می‌تواند بهترین بازی فصل از نظر فنی محسوب شود؛ مسابقه‌ای که جمعی از بهترین‌‌های فوتبال کشورمان در آن حضور دارند؛ از بازیکنان گرفته تا سرمربیان دو تیم. شاید به همین دلیل است که به این مسابقه لقب ال‌کلاسیکوی ایرانی داده شده است. با این حال از آخرین مسابقه 2 تیم در لیگ برتر صحنه‌های دلخراشی در اذهان ورزش‌دوستان و اهالی فوتبال ثبت شده است. درگیری و سنگ‌پرانی و کتک کاری
 روی سکوهای ورزشگاه آزادی آنقدر تلخ و سیاه بود که حتی نمایندگان مجلس به ماجراهای این مسابقه ورود کردند. هواداران پرسپولیس علیه سرمربی سپاهان شعار دادند و هواداران سپاهان علیه پرسپولیسی‌ها، حتی بازیکن سپاهان رسما هواداران پرسپولیس را تهدید کرد! اینها تمام تصاویری بود که از ال‌کلاسیکوی ایرانی ثبت شد. با این شرایط شاید حق با رسانه‌هاست که فقط به حواشی این بازی می‌پردازند و نمی‌گویند قهرمان 3 دوره لیگ برتر مقابل سپاهانی قرار می‌گیرد که تهاجمی‌ترین تیم این فصل مسابقات بوده است. هر چند مدیران 2 باشگاه تلاش کردند خاطرات سیاه آن بازی را پاک کنند و سپاهان به مناسبت قهرمانی پرسپولیس تبریک گفت و پرسپولیس هم به این نامه پاسخ محبت‌آمیزی داد ولی هنوز کلنجار رفتن 2 باشگاه بر سر اختصاص ظرفیت ورزشگاه ادامه دارد. برانکو که با پرسپولیس در قهرمانی لیگ برتر هت‌تریک کرده در جام حذفی یک ناکام بزرگ بوده است. پرسپولیس با او مقابل قشقایی شیراز باخت، از ذوب‌آهن و صنعت نفت آبادان هم در 2 دوره مختلف جام حذفی شکست خورد و از گردونه رقابت‌ها کنار رفت اما پرفسور قطعا در این بازی به دنبال کسب دومین جام قهرمانی است. او می‌گوید برای بازی با سپاهان هیجان‌زده است. در آن سوی میدان هم سپاهان با امیر قلعه‌نویی انگیزه‌های زیادی برای پیروزی در این مسابقه و فینالیست شدن در جام حذفی دارد. بسیاری از کارشناسان این مسابقه را فینال واقعی جام حذفی می‌دانند و می‌گویند برنده این بازی قهرمان خواهد شد، البته داماش گیلان را که تیم دسته دومی است نمی‌توان از پیش بازنده دانست ولی حداقل روی کاغذ شانس این تیم برای قهرمانی زیاد نیست. در هر صورت امیدواریم شاهد یک بازی جذاب فوتبالی باشیم با کمترین حاشیه و درگیری‌ و خشونت‌های بی‌مورد روی سکوها! امیدواریم فوتبال‌دوستان ایرانی این نکته مهم را به خودشان یادآوری کنند که بازنده شدن در یک مسابقه به معنای پایان دنیا نیست. بارسلونا در چند روز اخیر 2 جام مهم قهرمانی را از دست داد؛ ابتدا حذف از لیگ قهرمانان اروپا و بعد هم جام حذفی در اسپانیا اما هواداران مغموم بارسلونا نه سنگی پرتاب کردند نه روی سکوهای ورزشگاه
کتک کاری کردند، فقط زانوی غم بغل کردند و روی سکوهای ورزشگاه شاهد جشن تیم برنده بودند و آرام اشک ریختند. کاش بدانیم فوتبال برای دوستی بیشتر است و میدان جنگ و نبرد نیست، آن هم بین هموطنان در 2 شهر مختلف. به هر حال همه ورزش ایران چهارشنبه‌شب تماشاگر جذاب‌ترین مسابقه باشگاهی ایران خواهد بود و امیدواریم 2 تیم پرسپولیس و سپاهان و هواداران‌شان در این رقابت بزرگ سربلند شوند؛ فارغ از اینکه کدام تیم برنده می‌شود و کدام تیم بازنده.
تابش:‌ در طبقه دوم هم هواداران پرسپولیس را اسکان می‌دهیم
مدیرعامل باشگاه سپاهان گفت: این بازی آبروی کشور است که در کشورهای دیگر نمایش داده می‌شود و باید فرهنگ خوب ایرانی را نشان بدهیم. مسعود تابش درباره آخرین وضعیت تقسیم‌بندی تماشاگران در مسابقه بین سپاهان و پرسپولیس گفت: بر اساس تصمیم گرفته شده، اینطور مصوب شد که تقسیم تماشاگران به صورت 70 به 30 باشد. در این یک هفته صحبت‌های زیادی انجام و جلسات بسیاری برگزار شد و بالاخره مراجع ذی‌صلاح تصمیم گرفتند نسبت جمعیت 2 تیم اینگونه باشد. ما هم موظفیم آن را اجرا کنیم. سعی می‌کنیم ان‌شاءالله میزبان خوبی باشیم و پذیرایی خوبی از تیم میهمان به عمل آوریم. وی درباره اینکه آیا صحبتی درباره این نحوه تقسیم‌بندی دارد، گفت: صحبت خاصی ندارم. فقط از هواداران‌مان می‌خواهم به ورزشگاه بیایند و فرهنگ بالای هوادار اصفهانی را نشان دهند. از آنها می‌خواهم تیم خودشان را تشویق کنند و فرهنگ هواداری و میزبانی را به نمایش بگذارند. ان‌شاءالله یک بازی جوانمردانه برگزار شود که مردم از دیدن آن لذت ببرند و هواداران ما هم ضمن احترام به تیم مقابل، فرهنگ مردم خوب اصفهان را نشان دهند.
مدیرعامل باشگاه سپاهان درباره اینکه چه جایگاهی را برای هواداران پرسپولیس در نظر گرفته‌اند و آیا ممکن است جایگاه پشت دروازه را برای آنها در نظر بگیرند، گفت: خیر! جایگاه پشت دروازه را برای هواداران پرسپولیس در نظر نگرفته‌ایم.  همیشه در ورزشگاه نقش جهان محل هواداران تیم میهمان مشخص است و برای بازی فردا (امروز) هم ما در همان محدوده یعنی تقریباً از پشت نیمکت خودشان آنها را اسکان می‌دهیم، اگر جمعیت بیشتری هم داشتند با توجه به تعداد آنها، در طبقه دوم همان قسمت هواداران خودشان را اسکان می‌دهیم.
 

احسان سالمی: چند وقت پیش در گزارشی در همین صفحه در ارتباط با این نوشتیم که شبکه نمایش خانگی با تولیدات کم‌کیفیت خود چگونه باعث لطمه خوردن به جریان کلی تولیدات محصولات نمایشی در کشور می‌شود؛ محصولاتی کم‌کیفیت که علاوه بر عبور گسترده از خط قرمزهای عرفی و اخلاقی جامعه، به واسطه کیفیت نازل باعث دلزدگی مخاطبان از این قبیل آثار می‌شوند، بویژه آنکه مخاطبان بابت خرید این محصولات هزینه پرداخت می‌کنند و طبیعتا این روند نزول کیفیت که در هر دو حوزه فنی و روایی این محصولات دیده می‌شود، در درازمدت اثری جز قهر مخاطبان با تولیدات شبکه نمایش خانگی و در مرحله پس از آن سینما نخواهد شد. حالا در این میان خبر رسیده این کیفیت پایین باعث شکل‌گیری کشمکش‌هایی میان دست‌اندرکاران این مجموعه‌ها نیز شده است. چند روز پیش بود که رسانه‌ها با انتشار یادداشت نسبتا تند لیلا حاتمی، بازیگر سریال نمایش خانگی «نهنگ آبی» درباره پشت‌پرده حذف ناگهانی او از این مجموعه نوشتند. لیلا حاتمی در بخشی از آن یادداشت نوشته بود: «حضور من در این سریال با این قول و قرار صورت گرفت که این نقش در بازنویسی فیلمنامه رشد و عمق پیدا کند. وعده دادند نویسنده‌ای در راه است اما هرگز نویسنده‌ در راه، به این پروژه نرسید و نویسنده‌ اصلی سریال و تهیه‌کننده نیز نیازی در جدی گرفتن درخواست‌های من حس نکردند، یا مشغله‌های مربوط به فیلم دیگرشان، این امکان را به آنها نمی‌داد. پافشاری من از یک‌ سو و حوصله‌ کم طرف‌های مقابل برای چنین اموری تا آنجا پیش رفت که توان ادامه‌ همکاری از من سلب شد. بعد از تلاطم‌های بسیار فرساینده و مطلقاً بی‌نتیجه، توافق کردیم من و «آناهیتا» از سریال خارج شویم و طرحی برای داستان و خروج این شخصیت صورت بگیرد، با مرگ «آناهیتا» من هم از گروه جدا شدم». در واقع او از این گلایه کرده که چرا شخصیتش در این سریال تا این حد سطحی باقیمانده است و به تعبیری می‌توان نقش‌آفرینی او در قامت نقش رشدنیافته «آناهیتا» را شکستی از زاویه دید این بازیگر دانست؛ نکته‌ای که بسیاری از منتقدان نیز پس از نمایش چند قسمت از این سریال به آن اشاره داشتند. البته حاشیه‌های این روزهای شبکه نمایش خانگی صرفا محدود به ماجرای جدایی لیلا حاتمی از پروژه «نهنگ آبی» نیست، بلکه روز گذشته خبر رسید بهرام رادان طی روزهای گذشته رسما شکایت خود را از شرکت‌های تصویردنیای هنر، نماوا و سداد درباره ابهامات مالی سریال «رقص روی شیشه» تسلیم مقامات قضایی کرده است. رادان که از مدتی پیش خبر جدایی‌اش از این سریال شبکه نمایش خانگی به دلیل مشکلات مالی از گوشه و کنار شنیده می‌شد، حالا بر اساس آنچه الهه شریف، وکیل این بازیگر سینما آن را مطرح کرده، از سازندگان و سرمایه‌گذاران این سریال پربازیگر شکایت کرده است. به نظر می‌رسد ماجرای حاشیه‌های تولیدات شبکه نمایش خانگی و عدم بازگشت سرمایه آنها به دلیل کیفیت نازل بخش عمده‌ای از این آثار در روزهای آینده باز هم تکرار شود و به احتمال زیاد لیلا حاتمی تنها بازیگری نخواهد بود که به واسطه کیفیت پایین نقش‌هایی که در این قبیل آثار ایفا کرده، تصمیم به ترک نقش خود در این مجموعه‌ها خواهد گرفت؛ در این میان چه کسی پاسخ اعتماد از دست رفته مردم به تولیدات این شبکه را خواهد داد، خدا می‌داند!

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با صدور احکامی جداگانه امیر سرلشکر سید عبدالرحیم موسوی را با حفظ سمت فرماندهی کل ارتش به عنوان فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیاء(ص) و امیر سرتیپ علیرضا صباحی‌فرد را به سمت فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش منصوب کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، متن احکام فرمانده کل قوا به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
امیر سرلشکر سید عبدالرحیم موسوی
نظر به تفکیک امور پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص)، جنابعالی را با حفظ سمت فرماندهی کل آجا به فرماندهی این قرارگاه منصوب می‌کنم.
 بهره‌برداری از تمام قابلیت‌ها و ظرفیت‌های نیروهای مسلح و کشور در این امر خطیر و دفاع نفوذناپذیر از آسمان کشور و تقویت شبکه یکپارچه، کامل، قوی و به‌روز فرماندهی و کنترل پدافند هوایی، مورد انتظار است.
توفیقات شما را از خداوند متعال مسألت می‌کنم.
سید علی خامنه‌ای/ ۷ خرداد ۱۳۹۸
***
بسم الله الرّحمن الرّحیم
امیر سرتیپ علیرضا صباحی‌فرد
پیرو تشکیل نیروی پدافند هوایی به عنوان نیروی چهارم ارتش جمهوری اسلامی ایران به پیشنهاد مشترک ستاد کل ن.م و قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیاء (ص) و بنا به پیشنهاد فرمانده کل ارتش، نظر به تعهد، شایستگی و تجارب ارزنده، شما را به سمت فرمانده این نیرو منصوب می‌کنم.
 رشد و استحکام درونی آن نیرو بویژه در تقویت آموزش‌ها، نگهداری به‌روز از ابزار و تجهیزات و استفاده حداکثری از آنها، هوشیاری و بهنگام بودن آمادگی‌ها با بهره‌گیری از روش‌های متنوع پدافندی در تعامل اثربخش و هم‌افزا با قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) آجا، مورد انتظار است.
توفیقات شما را از خداوند متعال مسألت می‌کنم.
سید علی خامنه‌ای/ ۷ خرداد ۱۳۹۸