|
یادداشتی بر مجموعه شعر «کتاب فراموشی» سروده عبدالحمید ضیایی
معانی تلطیفشده
ضیاءالدین خالقی: دکتر عبدالحمید ضیایی یکی از مدیران بخش شعر در حوزه هنری است؛ دکترای فلسفه خود را از یکی از معتبرترین دانشگاههای جهان گرفته و طی یک دهه اخیر در 2 حوزه شعر و پژوهش شعر بسیار فعال بوده و خود را در این مدت، در جامعه ادبی به خوبی شناسانده است. ارسال به دوستان
یادداشتی بر مجموعه شعر «سلام بر خورشید» از محمدجواد غفورزاده (شفق)
شاعری آیینی با سنتهایی از نسل دیروز
الف.م. نیساری: محمدجواد غفورزاده (شفق) از شاعران آیینیسرای مشهور و مقیدی است که اشعار مذهبی و آیینی تنها بخشی از اشعارش را دربرنمیگیرد، بلکه همه اشعارش مذهبی است و نیز تمام ابیات شعرش به معنای واقعی درگیر موضوع دین و مذهب است. یعنی تمام ابیاتش اشاره به موضوع و مطلبی یا کنایه از مسالهای و واقعهای دارد که مربوط به دین اسلام و مذهب تشیع است. از این رو، میتوان به نوعی از اشعار شفق و اشعار شاعرانی نظیر او نیز بهعنوان بخشی از منابع و مآخذ اسلامی و شیعی بهره برد؛ اگرچه خود این اشعار برگرفته از منابع و مآخذ معتبر است. بیشک علت این امر، احاطه شاعرانی همچون شفق بر منابع اسلامی و شیعی است که طبعاً از راه مطالعه و ممارست در آن حاصل شده است. اداره امور فرهنگی آستان قدس رضوی مجموعه اشعاری را با عنوان کلی «در سایهسار آفتاب» از چند شاعر شاخص آیینیسرا آماده کرده که یکی از آن مجموعهها از آن شفق است که نامش «سلام بر خورشید» است؛ اشعاری که به سفارش اداره فوق، اشعار رضوی تازهسروده شدهاند؛ اشعاری در قالبهای مختلف، اعم از غزل، قصیده، مثنوی و... . ارسال به دوستان
نقدی طبیعتگرایانه بر مجموعه شعر «زاگرس بیگوزن من» سروده امیر بختیاری
مرثیه بلند طبیعت
حمیدرضا شکارسری: در یک تقسیمبندی بسیار ساده عناصری را که ساخته دست انسان نیست و بیدخالت بشر در جهان موجود شده است، میتوان عناصر طبیعی دانست و برعکس هر چه را که ساخته دست بشر باشد و توسط انسان موجود شده باشد، میتوان عناصر غیرطبیعی و مصنوع نامید. طبیعت در شکلگیری ساختار ذهنی انسان سهمی عمده دارد، چرا که در تشکل زبان و لاجرم در تشکل تفکر و اندیشه او ایفای نقش میکند. این همه از آنجا ناشی میشود که خود انسان موجودی طبیعی است و خودآگاه یا ناخودآگاه به طبیعت احساس قرابت و نزدیکی میکند. در این راستا آفریدههای ذهنی او هم از طبیعت رنگ، صدا، طعم، بو و در یک کلام الهام گرفته است. شعر از جمله این آفریدهها محسوب میشود. در شعر فارسی از بدو پیدایش تا اکنون، حضور روشن و بارز طبیعت در سرودههای شاعران را فراوان مشاهده میکنیم که البته در دوران مختلف بروز و ظهور متفاوتی داشته است؛ گاه در دوره سبک خراسانی متکی بر وصف و گاه در دوره عراقی متکی بر سمبلگرایی و گاه در روزگار ما تلفیقی از وصف و نمادگرایی است. در شعر شاعران مختلف، میزان متفاوتی از طبیعتگرایی مشاهده میشود. نیما را یک طبیعتگرای حرفهای میدانیم، حال آنکه سپانلو یا نصرت رحمانی را شاعران شهری میشناسیم. سپهری بسیار بیشتر از فروغ به طبیعت اشاره میکند و مشیری و نادرپور بیشتر از رویایی و احمدرضا احمدی... ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|