سیدوحید سمنانی: در چند سال اخیر نهضتی برای ثبت و ضبط خاطرات جنگ از سوی نهادهای انقلابی راه افتاده است. این تولیدات اغلب در قالب کتاب و گاه فیلم‌های مستند به سامان رسیده‌اند و محور شکل‌گیری آنها ضبط ‌تاریخ شفاهی و خاطرات روزهای جنگ بوده است. بررسی موضوعات فیلم‌‌های ایرانی دو دهه اخیر نشان می‌دهد پرداختن به جنگ و تبعات آن- دست‌کم از نظر تعداد- به حاشیه تولیدات هنر هفتم رانده شده است. این در حالی است که در دهه 60 و نیمه‌های دهه 70 پرداختن به این موضوع دغدغه اصلی فیلمسازان و نهادهای فرهنگی بوده است. نکته قابل توجه اینجاست که با درک منطقی از نیازهای آن روز جامعه ایرانی، تزریق روح حماسی در بدنه اجتماع امری ناگزیر بوده است؛ امری که تا حدود زیادی ضعف سناریونویسی، اجرای نه‌چندان موفق امور فنی در تصویر‌پردازی،‌ تدوین شتاب‌زده و ناکارآمدی جلوه‌های ویژه را در امر تولید اغلب آثار دهه 60 توجیه می‌کند، زیرا در آن برهه زمانی آثار هنری بیش از هر چیز خود را متعهد به پاسخگویی به نیازها و هیجانات جاری جامعه می‌دانسته‌اند. شدت این مساله تا جایی است که بندرت می‌توان از بین آثار تولیدشده در آن سال‌ها، انگشت تایید و انتخابی همه‌جانبه را بر آنها گذاشت و از بین آنها به اثری شاخص رسید که هم فیلمنامه‌ای قوی داشته باشد و هم به شوق ماندگاری، در عمل خود را به استانداردهای مطلوب فیلمسازی در تاریخ سینمای کشور نزدیک کرده باشد. 

با پایان یافتن جنگ، نویسندگان و مسؤولان فرهنگی فرصتی یافتند با عبور از شخصیت‌های خیالی جنگ، ‌که البته هر کدام نمادی از رزمندگان حاضر در جبهه‌ها بودند، در فیلمنامه‌ها‌ به روایت دلاوری‌ها و خلق شگفتی‌های مستند جنگ بپردازند. نکته اینجاست که خلق روایت‌های مستند از زبان شخصیت‌های گمنام، شانه به شانه روایت‌ زندگی و دلاوری نام‌آوران جنگ پیش آمده است و بی‌هیچ اغراق و تعارفی اگر استقبال مخاطبان را ملاک توفیق در اثرگذاری فیلم‌ها و خاطرات‌نوشته‌ها بدانیم، گاه بیان روایات مستند از زبان شخصیت‌های گمنام، موثرتر از زاویه بیان احوالات نام‌آوران بوده است.

بی‌هیچ تردیدی نفس کار تولید اثری هنری با محوریت این شخصیت‌ها نه‌تنها امری است پسندیده، بلکه مساله‌ای‌ است که چراغ این سؤال را در ذهن روشن می‌کند؛ چرا پرداختن به این مساله مهم تا به امروز معطل مانده بوده است؟ صرف‌نظر از این سوال که در این مجال جایی برای پاسخ‌یابی آن نیست، این موضوع را مطرح می‌کنیم که وقتی جامعه فرهیختگان مشتاقانه این روایت‌ها را در قالب‌ کتاب‌ها دنبال می‌کند و قاطبه مردم نیز با کلیت سریال‌ها و فیلم‌هایی از قبیل «شوق پرواز»، «حمله به اچ 3»، «سیمرغ» و... همراه و موافق بوده‌اند، چرا تاکنون در معرفی چهره‌ها و وقایع با کاهلی و اهمال مواجهیم؟ با این وجود، پرداختن به این موضوعات تنها یک روی سکه است و با توجه به عبور از هیجانات زمان جنگ، شایسته است در ساخت این مجموعه‌ها 2 اصل مدنظر تولیدکنندگان کار قرار گیرد: نخست تقید و تعهد حداکثری به واگویی وقایع مستند است و دیگری انعکاس هنرمندانه آنها با توجه به ابزارها و امکانات نوین سینمایی. برای تحقق این 2 اصل لازم است کارگروه‌هایی تخصصی روی تولید بخش‌های مختلف طرف مشورت قرار گیرند تا نتیجه نهایی به خلق اثری ختم شود که در سطحی فراملی قابل طرح و دفاع باشد.

بی‌هیچ تعصب و اغراقی باید گفت در جنگ 8 ساله، قوای ایرانی با قوای نظامی یک کشور مواجه نبوده‌اند و تعدد اسرای عراقی از کشورهای گوناگون، تنها نمایشگر بخشی از این تهاجم بین‌المللی است. در نمایی وسیع‌تر، تجهیز همه‌جانبه ارتش حزب بعث از سوی کشورهای به ظاهر بی‌طرف امری است انکار ناشدنی از همکاری دولت‌های مختلف برای به زانو درآوردن دولت نوپای ایران. جای شگفت است که با وجود درک شفاف از عمق بین‌المللی آن جنگ، تا هنوز اثری فراملی برای بازشناسی زوایای آن جنگ از سوی دست‌اندرکاران سینما تولید و ارائه نشده است. هرچند می‌توان دست‌کم چند فیلم فاخر جنگی را به عنوان آثار برتر ملی، در حوزه سینما جا داد اما بی‌تردید وسعت حقایق جنگ قابلیت تأثیرگذاری عمیق‌تر و ماندگارتری دارد، همچنین سینما ظرفیت بیشتری برای معرفی زوایای پنهان جنگ 8 ‌ساله در سطح جهانی دارد؛ ظرفیتی که آنگونه که شایسته و بایسته است به خدمت گرفته نشده است.

محصول جنگ خشونت است و جنگاوران نخستین قربانیان‌ جنگ؛ چه کسانی که در جنگ کشته‌ و زخمی می‌شوند و چه کسانی که تلخی اسارت را در اردوگاه‌های دشمن به تحمل می‌نشینند. امید پیروزی نیروهای خودی بر دشمن وقتی که خودت اسیر دست دشمن باشی تناقضی است طنزآلود و انتظار کشیدن آزادی در بی‌زمانی، به محالی فتح سرزمین‌هایی تسخیرناپذیر می‌ماند. فیلم 23 نفر در تلاش بوده است تا بخش‌هایی از زندگی اسرای نوجوانی را به تصویر بکشد که در سال‌های اخیر به مدد خاطره‌نگاری احمد یوسف‌زاده، یکی از آن 23 نفر، حضور دسته‌جمعی ایشان در یکی دو برنامه پربیننده تلویزیونی و ساخت مستندی از روایت اسارت آنها از گمنامی درآمده‌اند. همان‌طور که گفتیم نفس پرداختن به مساله خاموش اسارت جوانان و دیدار آنها با صدام نقطه‌ای است امیدوار‌کننده که باید مورد حمایت همه‌جانبه قرار بگیرد اما در مواجهه با این رویکرد باید در نظر داشت وقتی این حرکت ماندگار و مؤثر خواهد بود که از 2 اصل مستندنگاری وقایع و حفظ شأن حرفه‌ای و هنری اثر غفلت نشود.

تولیدکنندگان در فیلم «23 نفر» کوشیده‌اند به اصل اول وفادار بمانند؛ هرچند در عمل تفاوت‌های چشمگیری در مستندات مکتوب و این فیلم دیده می‌شود؛ تفاوت‌هایی که به واسطه آنها  می‌توان صحنه‌هایی از فیلم را به چالش کشید، زیرا تلطیف نماها و فضاها گاه تا کمرنگ کردن حقیقت خشونت‌ها پیش رفته است. از سوی دیگر به نظر می‌رسد تولیدکنندگان با تصور اینکه محوریت فیلم پیرامون شخصیت 23 نوجوان است، در مخاطب‌شناسی فیلم دقیق نبوده‌اند؛ هرچند کوشش شده است تا  با حذف خشونت‌ها و چاشنی‌بخشی فضایی طنزآلود،‌ فیلم را رنگ و بویی بدهند که نوجوانان نیز از تماشای آن لذت ببرند. با این حال منتقدی که تجربه تماشای این فیلم را در توده دست‌چین نشده گروه‌های مختلف سنی داشته باشد به این نکته اذعان خواهد کرد که فیلم در همراه‌ ساختن نوجوانان با فراز و فرود اثر توفیق چندانی ندارد. تحلیل مسائل فنی فیلم تخصصی‌تر از آن است که صاحب این قلم به خود اجازه دهد به آنها ورود کند اما بی‌گمان حالا که پس از سال‌ها به این درک رسیده‌ایم که در حوزه آزادگان دست به کار شویم باید به عمق بیشتر و دایره مخاطبانی فراتر بیندیشیم.

در هر صورت باید به دست‌اندرکاران این فیلم خداقوت گفت و مشتاقان سینما را به تماشای این فیلم دعوت کرد. نگارنده معتقد است در موضوع آزادگان «23نفر» از بهترین آثار تولید شده است اما هنوز تا خلق اثری ماندگار و جهانی فاصله ملموسی باقی است؛ فاصله‌ای که 23 نفر را می‌توان جزو نخستین گام‌های جدی برای پیمودن آن به شمار آورد.

امیر مرادی: کتاب «لحظه‌های بی‌ملاحظه» اولین اثر شاعر جوان کشور، مبین اردستانی است که در 112 صفحه توسط نشر شهرستان ادب منتشر شده است. اشعار این کتاب در قالب‌های گوناگون نیمایی، غزل، ترانه، رباعی، دوبیتی و مثنوی سروده شده که به لحاظ تعداد اثر، عمده کتاب به غزل و رباعی اختصاص یافته است. اردستانی در این کتاب که پس از سال‌ها امتناع از چاپ، روانه بازار کرده است، عمدتاً به موضوعات عاشقانه با نیم‌نگاهی عرفانی پرداخته است و البته از موضوعات آیینی و مسائل مربوط به خودشناسی نیز غافل نبوده است. کتاب حاصل سال‌های متمادی تلاش شاعرانه است و گزینش‌های هر قالب نشان می‌دهد که شاعر وسواس زیادی برای انتخاب آنها به خرج داده است و این عامل سبب شده که سطح شعرها از استانداردهای مرسوم شعر معاصر بالاتر باشد. 

«لحظه‌های بی‌ملاحظه» از معدود آثار معاصری است که مخاطبان جدی شعر معاصر را دوباره سر ذوق می‌آورد و نوید شاعری کوشا و بااستعداد را می‌دهد. فاصله ذهن و زبان شاعر به حداقل مقدار ممکن رسیده و شاعر می‌تواند آنچه را اندیشیده، به سادگی به شعر و به طور کلی، کلمه، ترجمه کند. اما پایبندی شاعر به زبان فاخر و مستحکم، سبب نشده است که از محتوای جذاب و به قولی، آن شاعرانه برکنار باشد. اردستانی با رندی خاصی توانسته است ضمن ابراز ارادت به شعر کلاسیک، بارقه‌های معاصر را نیز به شعر خود بیفزاید و ملغمه‌ای خواندنی بیافریند.

به لحاظ محتوایی ما در این اثر با شاعری روبه‌روییم که سیر فکری مشخص دارد و به نوعی جمع‌بندی از هستی‌شناسی و انسان‌شناسی رسیده و در تلاش است با زبان شعر، این جمع‌بندی را به مخاطبان خود نیز القا کند؛ این سیر فکری نه‌تنها در شعرهای آیینی، بلکه حتی در ترانه‌ها- که انگار در این روزگار دیگر چنین رسالتی را به دوش نمی‌کشند!- هم متبلور است.

مبین اردستانی شاعر خوبی است و در این شکی نیست اما حیف است که مخاطبان با چنین شاعری در سال 97 آشنا شوند. شاید دقت بیش از حد در به‌گزین کردن آثار و تلاش برای راضی نگه داشتن تمام سلیقه‌های خاص و عام، سبب این دیرکرد ادبی باشد اما به هر صورت، محروم ماندن شعر معاصر از جریان‌های سالمی مثل لحظه‌های بی‌ملاحظه- که بی‌هیچ ادعای لاف‌گونه نوآورانه‌ای، در مسیر نوآوری بر پایه سنت، قدم برمی‌دارد- سبب شده است که بازار شعرهای دسته‌چندم که از چیزی جز داعیه‌داری و اعتماد به نفس سود نمی‌برند، داغ باشد و جریان اصیل در پرده بماند. شاید احساس دیده نشدن و عدم توجه کافی مسؤولان امر و جریان بزرگان ادبی کشور هم در رونق این بازار باری به هر جهت، بی‌تأثیر نباشد. یعنی شاعری که سال‌ها زحمت کشیده و عرق روحی و جسمی ریخته، وقتی می‌بیند که هنر او و شگفتی‌های فرمی و محتوایی او، نه‌تنها دیده نمی‌شود، بلکه انکار هم می‌شود، دیگر انگیزه‌ای نخواهد داشت تا در نشان دادن خود به جامعه، تلاش کند.

به هر صورت، باید کتاب‌هایی مثل لحظه‌های بی‌ملاحظه را جدی گرفت و به آنها ضریب داد، چون مدت‌هاست ثابت شده مبارزه منفی با شعرهای سخیف فایده‌ای ندارد و تنها راه ریشه‌کن کردن جریان‌های بی‌شکل و بی‌محتوای موجود، تولید و تکثیر اثرهای درست و اصولی است تا این آثار به مرور جایگاه خود را بیابند و به جریان غالب شعر معاصر بدل شوند.

فیلم «۱۹۱۷» ساخته سم مندس به عنوان بهترین فیلم انجمن منتقدان هالیوود انتخاب شد. به گزارش «وطن امروز»، اعضای انجمن منتقدان هالیوود، فیلم سم مندس را که به عنوان بهترین فیلم گلدن‌گلوب انتخاب شده بود به عنوان بهترین فیلم خود برگزیدند. این فیلم همچنین جایزه بهترین فیلم جنگی، بهترین فیلمبرداری برای راجر دیکینز و بهترین تدوین را برای لی اسمیت به‌دست آورد و در مجموع با دریافت ۴ جایزه بیشترین جوایز این انجمن را از آن خود کرد. در عین حال «بوک اسمارت» ساخته اولیویا وایلد ۳ جایزه به خانه برد که شامل بهترین کارگردان زن برای وایلد، بهترین بازی یک بازیگر زن ۲۳ ساله یا زیر این سن برای کاتلین دوِر و بهترین فیلم کمدی به طور مشترک با «راکت‌من» بود. خواکین فینیکس بار دیگر موفقیت گلدن‌گلوب را تکرار کرد و جایزه بهترین بازیگر مرد را برای «جوکر» گرفت. لوپیتا نیونگو برای «ما» بهترین بازیگر زن شد. «جو پشی» جایزه بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را برای «مرد ایرلندی» دریافت کرد و جایزه بهترین بازیگر زن نقش مکمل هم به جنیفر لوپز برای «شیادان» رسید. نوآ بامباک نیز برای ساخت «داستان ازدواج» به عنوان بهترین کارگردان مرد انتخاب شد. این منتقدان جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی را به تایکا وایتیتی برای «جوجو خرگوش» و جایزه بهترین فیلمنامه اوریجینال را به هان جین‌وون و بونگ جون هو برای «انگل» دادند. «چاقوها بیرون» نیز به عنوان بهترین گروه بازیگران انتخاب شد. انجمن منتقدان هالیوود که پیش‌تر به عنوان جامعه منتقدان آنلاین فیلم لس‌آنجلس فعالیت می‌کرد، جمعی متنوع از منتقدان متخصص و دوستداران سینما و تلویزیون است.

محمدکاظم کاظمی می‌گوید: شعر در گذشته فربه‌تر بود، امروز لاغرتر شده اما تمام‌شدنی نیست. به گزارش «وطن امروز»، محمدکاظم کاظمی از معروف‌ترین شاعران افغانستانی مهاجر در ایران است که تاکنون آثار ارزشمند بسیاری از او در داخل ایران منتشر شده است. کاظمی بتازگی با ایسنا گفت‌وگو کرده و از وضعیت شعر فارسی در روزگار ما گفته است. او در این مصاحبه در ارتباط با این گزاره که دوره شعر دیگر تمام شده است، اظهار کرد: «من تصور می‌کنم وظایف بسیاری بر عهده شعر بود که بسیاری آنها از دوش آن برداشته شده، البته اینها در واقع وظایف غیرذاتی شعر بود. ذات شعر بیشتر با جمال‌شناسی و احساسات ارتباط دارد اما گاهی وظایفی چون کار آموزشی و داستان‌پردازی بر عهده شعر بود که حالا این وظایف از دوش شعر برداشته شده و به جای مناسب خود رفته است». این شاعر معاصر در توضیح بیشتر صحبت‌هایش از این گفت که شعر در روزگار ما شاید لاغرتر شده باشد اما هنوز هم کارکردهای خود را دارد. وی ادامه داد: «درست است شعر نسبت به قدیم لاغرتر شده و حضورش در جامعه کمرنگ‌تر شده است اما در واقع همان‌طور که عرض کردم فربهی شعر در قدیم مقداری غیرطبیعی بود و برای بیان بسیاری از مسائل از شعر کمک گرفته می‌شد. مثلاً شعر جنبه موسیقایی، عاطفی و تصویری دارد. وزن و قافیه مهم‌ترین جنبه موسیقایی شعر است که جذابیتی به کلام می‌داد و باعث می‌شد وظایفی که کار شعر نبود از آن توقع داشته باشند. اما شعر از طرفی محمل بیان احساسات انسان است و از طرف دیگر یک کلام زیباست. احساس و زیبایی همواره از نیازهای انسان است. با وجود اینکه ما در دنیای مدرن زندگی می‌کنیم، گاه برای بیان احساس، درد و رنج خود، ناچار از یک کلام احساسی و زیبا کمک می‌گیریم، بنابراین وظیفه اصلی شعر تمام‌شدنی نیست. تا زمانی که انسان احساس دارد، برای بیان احساسات خود به شعر رو خواهد آورد». 

استدلال دیگر کاظمی در ارتباط با دلایل کمرنگ‌ شدن نقش شعر در دنیای امروز، مربوط به پررنگ‌تر شدن فعالیت سایر حوزه‌های هنر است: «از طرف دیگر شعر رقیبانی دارد که کارهای‌شان را قبلاً شعر انجام می‌داد، مانند ادبیات داستانی، فیلم  و هنرهای تجسمی. مثلا فیلم و نمایش نداشتیم یا با وسعت کمتری ‌داشتیم و ادبیات داستانی آنقدر فربه نبود، پس بخشی از لاغری به خاطر حضور این رقباست. رقابت بین بخش‌های هنری باعث شده تا هر کدام بخواهند مخاطبان بیشتری را به خود اختصاص دهند. از طرف دیگر شعر هنر مجردی است و امکانات دیداری بسیاری ندارد و این باعث می‌شود هنرهای دیگر از آن پیشی بگیرند. برخی از هنرها ظرفیت‌هایی دارند که شعر آن را ندارد و گاه شعر ظرفیتی دارد که هنرهای دیگر از آن بی‌بهره‌اند، مثلا شعر بیت‌هایی دارد که به هیچ شکل نمی‌توانیم در نقاشی آن را نشان بدهیم، مثلا بیدل می‌گوید: «گر به پرواز و اگر سعی به خزیدن رفتم/ رفتم اما همه جا تا نرسیدن رفتم»؛ این مفهوم انتزاعی در نقاشی قابل بیان نیست».

اسامی فیلم‌های راه‌یافته به بخش سودای سیمرغ (مسابقه سینمای ایران) جشنواره فیلم فجر اعلام شد.

به گزارش «وطن امروز»، 22 فیلم انتخابی هیأت انتخاب سی‌و‌هشتمین جشنواره فیلم فجر را فیلم‌های آبادان یازده 60 (مهرداد خوشبخت) آتابای (نیکی کریمی)، آن شب (کوروش آهاری)، ابر بارانش گرفته (مجید برزگر)، پوست (بهمن ارک و بهرام ارک)، تومان (مرتضی فرشباف)، خروج (ابراهیم حاتمی‌کیا)، خوب، بد، جلف 2: ارتش سری (پیمان قاسم‌خانی)، خورشید (مجید مجیدی)،  خون شد (مسعود کیمیایی)، درخت گردو (محمدحسین مهدویان)، دوزیست (برزو نیک‌نژاد)، روز بلوا (بهروز شعیبی)، روز صفر (سعید ملکان)، سه‌کام حبس (سامان سالور)، سینما شهر قصه (کیوان علی‌محمدی و علی‌اکبر حیدری)، شنای پروانه (محمد کارت)، عامه‌پسند (سهیل بیرقی)، قصیده گاو سفید (بهتاش صناعی‌ها)، مردن در آب مطهر (نوید محمودی)، مغز استخوان (حمیدرضا قربانی) و من می‌ترسم (بهنام بهزادی) تشکیل می‌دهد. همچنین فیلم‌های رزرو جشنواره به ترتیب اولویت پسرکشی (محمدهادی کریمی)، زنبور کارگر (افشین صادقی)، بی‌صدا حلزون (بهرنگ دزفولی‌زاده)، عروسی مردم (مجید توکلی) و عنکبوت (ابراهیم ایرج‌زاد) اعلام شدند.

پاسداشت شهید حاج قاسم سلیمانی امروز ۲۱ دی در مراسم افتتاحیه اکران‌های جشنواره فیلم عمار در غزه برگزار می‌شود. به گزارش «وطن امروز»، این نخستین برنامه مشترک ایرانی- فلسطینی است که پس از شهادت سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی و در پاسداشت آن شهید سرافراز در اراضی فلسطین برگزار می‌شود. در این مراسم دکتر محمود الزهار از رهبران عالی‌رتبه حماس و رمان‌نویس و همچنین خالد البطش از رهبران عالیرتبه جهاد اسلامی فلسطین در غزه سخنرانی خواهند کرد. همچنین در این مراسم برای نخستین بار در خارج از کشور فیلم سینمایی «منطقه پرواز ممنوع» برای مخاطب عرب زبان اکران خواهد شد و پیام جشنواره توسط دختر شیخ زکزاکی قرائت خواهد شد. پنجمین دوره اکران‌های جشنواره عمار قرار است 3 روز به طول انجامد و در روز دوم مجموعه‌ای از فیلم‌های جشنواره عمار که به قضیه فلسطین و همچنین مسأله یمن مربوط می‌شود اکران خواهد شد.

خواننده موسیقی ایرانی در جدیدترین پست اینستاگرامش درباره سانحه سقوط هواپیمای اوکراینی  واکنش نشان داد. به گزارش «وطن امروز»، پرواز همای نوشت: مسافران این پرواز اغلب برای نخستین‌بار به کانادا سفر می‌کردند، قرار بود من هم در این روزها به کانادا سفر کنم و این پرواز یکی از پیشنهادهای ارزان بود و خوشبختانه من مسیر دیگری رو برگزیدم، لطفا در انتخاب هواپیماها دقت کنید، هواپیماهای بوئینگ 737 در سال‌های گذشته سقوط و تلفات زیادی داشته با اینکه 3 سال بیشتر از عمر این هواپیما نگذشته بود، ‌ای کاش اندکی اطلاعات پروازی پیش از انتخاب مسیرها داشته باشیم و تنها به قیمت پایین پرواز فکر نکنیم.

مجموعه «از سرزمین نور» شامل داستان‌هایی درباره زندگی نبی‌مکرم اسلام(ص) است که قرار است در 15 جلد به چاپ برسد. به گزارش تسنیم، نشر معارف که کار انتشار این اثر را برعهده دارد، اخیرا 3 جلد از این مجموعه را شامل «یتیم نظر کرده» داستان زندگی پیامبر(ص)، «آن راز که در کتاب‌ها آمده بود» داستان دیدار عبدالمطلب با امیر یمن و «با من سخن بگو، مادر!» داستان زندگی مادر رسول خدا(ص) روانه کتابفروشی‌ها کرده است. محمدرضا سرشار، نویسنده این مجموعه، کار نگارش این آثار را از سال 59 با در نظر گرفتن نبود کتاب مناسب برای گروه نوجوان در این زمینه آغاز کرد. هر یک از مجلداتی که ذکر شد، شامل مجموعه داستان‌های کوتاهی هستند که از نظر محتوایی به یکدیگر ارتباط دارند و هر یک از زاویه دید جدیدی داستان زندگی پیامبر(ص) را روایت می‌کنند. 

شبکه «HBO» آمریکا از آغاز ساخت یک سریال کوتاه بر اساس فیلم تحسین‌شده «انگل» به کارگردانی «بونگ جونگ هو» خبر داد. به گزارش ایسنا به نقل از ورایتی،‌ «یونگ جون هو» کارگردان کره‌ای و «آدام مک‌کی» سینماگر آمریکایی هر دو در حال مذاکره برای تهیه‌کنندگی اجرایی این سریال هستند اما هنوز مشخص نیست این مینی سریال کاملا برگرفته از فیلم سینمایی «انگل» است یا به نوعی دنباله آن محسوب می‌شود.  فیلم «انگل» اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹ تجربه کرد، جایی که موفق به کسب جایزه نخل طلای بهترین فیلم شد و هفته گذشته نیز در جوایز گلدن گلوب برنده شاخه بهترین فیلم غیرانگلیسی شد.