|
ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
«وطن امروز» به بهانه تمدید محدودیتهای کرونایی ۳ فیلم از آثار اکران آنلاین را بررسی میکند
بیحسی در روزهای نارنجی
احسان سالمی: روز گذشته اعلام شد محدودیتهای کرونایی تهران تا یک هفته دیگر تمدید خواهد شد و این یعنی همچنان سینما و تئاتر روی خط تعطیلی خواهند بود. در این شرایط هیچ راهی برای پر کردن سبد فرهنگی خانوادهها جز استفاده از فرصت اکران آنلاین وجود ندارد. این البته در شرایطی است که بخش عمده فیلمهای اکرانشده در قالب اکران آنلاین، از جمله آثار ضعیفی بودند که طی این سالها فرصتی برای اکران عمومی پیدا نمیکردند و حالا در دورانی که سازندگان بسیاری از آثار مهم سینمای ایران راضی به اکران اثرشان نمیشوند، این آثار از طریق
اکران آنلاین از سد اکران عمومی گذشتهاند تا حداقل دست سینمای ایران در این روزهای کرونایی خالی نباشد.
هر چند که پایین بودن کیفیت این آثار به نوعی یکی از دلایل سوق پیدا کردن مخاطبان به سمت سریالها و فیلمهای خارجی است اما با این همه نمیتوان نسبت به این آثار بیتفاوت بود و از فیلمهایی که این روزها در قالب اکران آنلاین در اختیار مخاطبان قرار میگیرند، ننوشت. به همین بهانه سراغ ۳ مورد از فیلمهایی که این روزها در جریان اکران آنلاین در حال پخش هستند، رفتیم تا نگاهی کوتاه به آنها داشته باشیم.
***
بیحسی مغزی!
«بیحسی موضعی» به معنی واقعی کلمه یک اثر پوچ است که میتوان از آن به عنوان یک نمونه تام و تمام از توهین به شعور مخاطب یاد کرد؛ اثری که قرار بوده یک کمدی سیاه باشد ولی در نهایت تبدیل به اثری فاقد معنا شده که صرفا وقت مخاطبش را تلف میکند. شاید خوانندگان این یادداشت با خود بگویند نگارنده چقدر تند و تیز به نقد یک فیلم میپردازد اما واقعیت این است که تعارفات مرسوم سینمای ایران و پرهیز از داشتن صراحت در نقد محصولات هنری [اگر بشود اسم بیحس موضعی را اثر هنری گذاشت(!)] باعث شده سینمای ما حالا به جایی برسد که «بیحسی موضعی» بسازد و هیچ کس هم نپرسد آقا این چه اراجیفی است که به خورد مخاطب میدهید؟ «بیحسی موضعی» سومین ساخته سینمایی حسین مهکام است که قصه آن در یک شب میگذرد؛ روایتی از زندگی یک برادر و خواهر آنرمال که در شب ازدواج خواهر خانواده، اتفاقات عجیبی رخ میدهد که در نهایت به یک تراژدی ختم میشود. مشکل اصلی «بیحسی موضعی» را باید ضعف در شخصیتپردازی دانست؛ شخصیتهایی که قرار است نقشهایی ابزورد را ایفا کنند اما با توجه به عدم بازگویی عقبه فکری و روحی آنها و البته محدودیتهای روایت قصه در ایران که نمیتوان با بسیاری از مسائل سیاسی و اجتماعی شوخی کرد، موقعیتهایی خلق میشود که در آن کاراکترها بیشتر گیج میزنند تا اینکه بخواهند از دل یک کمدی سیاه پیامی را به مخاطبان منتقل کنند؛ گویا خود فیلمساز هم با قرار گرفتن در موقعیت «آچمز» اصلا نمیدانسته با شخصیتهایش باید چه کند! این در حالی است که اساسا هجو موضوعات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هر جامعه، شاکله اصلی کمدیهای ابزورد است اما «بیحسی موضعی» از اساس فاقد این ویژگی است. انگار که شما مار و عقربی را خلق کنید که نیش نداشته باشند!«بیحس موضعی» نه انتقادی است و نه کمدی است؛ یک اثر پا در هواست که قرار بوده ابزورد شود اما به دلیل مواردی که پیش از آن مورد اشاره قرار گرفت، تبدیل به اثری کشدار و حوصلهسر بر شده که حتی نتوانسته از فرصت حضور چهرههایی چون پارسا پیروزفر و حسن معجونی و حبیب رضایی به درستی استفاده کند. خلاصه اینکه اگر برای وقت و پولتان ارزش قائل هستید، سراغ گزینه دیگری برای تماشای فیلم در منزل بروید!
***
روزهای تکراری
«روزهای نارنجی» یکی دیگر از مجموعه پرشمار فیلمهای معمولی سینمای ایران است؛ از آن فیلمهایی که تولیدش نه آوردهای برای این سینما دارد و نه ضرری به سینما میزند، از آنها که تولید میشوند تا صرفا یک عدد به شمار آثار ساختهشده در کارنامه سازندگانش اضافه کند.
شاید اگر در دهه 70 و روزهایی که هدیه تهرانی به عنوان نماد زنهای مقاوم و سختیکشیده سینمای ایران در آثار مختلف حضور پیدا میکرد، «روزهای نارنجی» هم تولید و روانه اکران میشد، استقبال مخاطبان از این اثر نیز بیشتر از امروز بود اما در دوران افول هدیه تهرانی و در شرایطی که این ستاره سالهای قبل سینمای ایران سالهاست دیگر اثر قابل توجهی نداشته، ساخت اثری در همان حال و هوا و با حضور همان ستاره قدیمی نمیتواند متضمن تکرار آن موفقیتها باشد.
اولین ساخته سینمایی آرش لاهوتی، فیلمنامه ضعیفی دارد که تبدیل به پاشنه آشیل این اثر شده است؛ فیلمنامهای که گره خلق میکند اما بیتوجه به حل کردن همه گرههایی که خلق کرده به کارش پایان میدهد تا در انتهای قصه هم مخاطب متوجه نشود چرا هیچ کس هیچ تلاشی برای پیدا کردن دزد انبار نمیکند یا دلیل حمایت بیوقفه «آبان» از شخصیت معتاد قصه چیست؟ این ضعف جدی را باید به تکنیکهای تکراری استفاده شده از سوی فیلمساز مثل ریتم بشدت کند قصه، در کنار دوربین روی دست غیرمنطقی فیلم اضافه کنید تا متوجه شوید چرا دیدن روایت آرش لاهوتی در «روزهای نارنجی» کاری دشوار است. مسأله اینجاست که همه چیز در روزهای نارنجی در سطح باقی میماند؛ قطاری از معضلات اجتماعی در فیلم نمایش داده میشود که هیچ کدام به شکل عمیق مورد نقد و بررسی و ریشهیابی قرار نمیگیرد. گویا فیلمساز میخواسته در فرصت 90 دقیقهای فیلمش هر آنچه را که به ذهنش میرسیده روایت کند؛ از مسأله اعتیاد در میان دختران جوان گرفته تا زنان سرپرست خانوار، خیانت در زندگی زناشویی، دزدی، رنجهای طبقه کارگر و نزولخواری همه در این فیلم به تصویر کشیده میشود، بدون آنکه حتی یک مورد از آنها به شکل عمیقتری مورد بررسی قرار بگیرد. همین هم باعث میشود که برخی از این خرده قصهها اساسا هیچ نقشی در پیشبرد قصه نداشته باشند و حذف آنها هم هیچ لطمهای به ساختار قصه نزند.
***
کارخانه زبالهسازی!
«زنها فرشتهاند 2» اثری دیگر از مجموعه پویافیلم است که با همان دست فرمان همیشگی این مجموعه در تولید آثاری با رویکردهای زرد تولید شده است؛ روایتی از ۲ زن که تحت ظلم همسرشان قرار گرفتهاند و حالا قرار است با همدستی هم و یک زن دیگر شوهران خود را ادب کنند. همان روایتهای قدیمی و تکراری سینمای ایران که از زنانی میگوید که تحت ظلم همسرانشان قرار دارند و حالا قرار است ادب شوند؛ با این تفاوت که اینجا خبری از کوچکترین طنزی نیست؛ همه چیز لوس و تکراری به همان روش مرسوم فیلمهای آرش معیریان روایت میشود.
تعدادی کلیپ و رقص و بزن و بکوب که قرار است جای خالی قصه را پر کند. فیلم حتی از کمدیهای آبگوشتی دهه 80 نیز عقبماندهتر است؛ حداقل آنها در دوره خودشان تازه بودند اما حالا مدتهاست به همه ثابت شده تولید اراجیفی مثل «زنها فرشتهاند 2» با این سبک و سیاق تکراری دیگر خریداری ندارد. فیلمهایی که حتی برای طرفداران نظریههای فمینیستی هم جالب نیست از بس که از منظر کیفی و محتوایی نازل است.
«زنها فرشتهاند 2» با وجود داشتن قطاری از بازیگران سرشناس سینمای کمدی حتی در برآورده کردن انتظارات اولیه مخاطب نیز عاجز است؛ مشخص نیست فیلمساز برای سینما فیلم ساخته یا برای دیده شدن در فضای مجازی! سکانسهای رقص و آواز «زنها فرشتهاند 2» از فیلمهای هندی که گاهی بریده آن در فضای مجازی میچرخد و باعث خنده مخاطبان میشود هم خندهدارتر است! ای کاش به همان فیلمهای سوپرمارکتی اوایل دهه 90 احترام میگذاشتیم تا امروز فیلمهایی بهمراتب ضعیفتر را به عنوان فیلم سینمایی به مخاطبان نجیب سینمای ایران تحمیل نمیکردند.
دیدن اینگونه آثار به معنی واقعی کلمه سلیقه مخاطب را نازل میکند. جالب اینکه سازندگان «زنها فرشتهاند 2» که اتفاقا نسخه دوم آن هیچ ارتباطی به لحاظ داستانی به نسخه اول آن ندارد، برای تبلیغ این اثر از بخشهایی از فیلم استفاده کردند که در همان نگاه اول تکلیف مخاطب با این فیلم را مشخص میکند: «شما با یک زباله طرف هستید!».
ارسال به دوستان
وزارت ارشاد نشان داد توانایی مدیریت حوزههای فرهنگی در دوران کرونا را ندارد
ارشاد ضعیف
ادامه محدودیتهای کرونایی در حوزه فرهنگ و هنر اثرات مخرب خود را دارد. تعطیلی طولانیمدت سینماها و سالنهای تئاتر در نیمه نخست سال عملا چیزی به نام جدول فروش را بیمعنا کرده است. سینمای آنلاین نیز برای اکثر فیلمها آوردهای نداشته، با این وضعیت تکلیف تئاتر هم از پیش روشن است. از طرف دیگر، کرونا اجازه برگزاری نمایشگاه کتاب را نداد و همین موضوع اثری منفی بر وضعیت کتاب گذاشت. شرایطی که «کاغذ» برای صنعت نشر به وجود آورده بود هم نشر را با مخاطره مواجه کرد. طرحهای تخفیف و فصلی نیز اثر عجیب و غریبی بر بهبود خرید کتاب نگذاشت. موسیقی همواره بازاری متمایز از دیگر بخشهای فرهنگی داشته اگر چه وضعیت کنسرتها نیز به روال گذشته نیست. حتی یک کنسرت حضوری برگزار نشده. طبیعتا کنسرتهای آنلاین هم نمیتواند همه طیفهای موسیقی را پوشش دهد. جز سینما، تئاتر، موسیقی و کتاب، سایر بخشهای فرهنگی هم اقتصاد مناسبی ندارند. از سوی دیگر شرایط اقتصادی به سمتی رفته است که سبد فرهنگی خانوارها کوچکتر شده و دنبال کردن محصولات فرهنگی مانند گذشته در اولویت خانوادهها نیست. محدودیتهای کرونایی نیز به طور مستمر تمدید میشود. در این بین آنچه بیش از هر چیز نمود پیدا کرده، ضعف مدیران فرهنگی بویژه وزارت ارشاد در مدیریت بحران کرونا در حوزه فرهنگ است. سخنرانیها و گفتن از حمایتها ادامه دارد اما آنچه در عمل شاهدیم ورشکستگی و رکود در اقتصاد فرهنگ است. مشخص نیست تخصیصهای اقتصادی دقیقا در چه اموری هزینه میشود که عمده صاحبان صنوف فرهنگی از ورشکستگی صحبت میکنند؟ یکی از اتفاقات سوالبرانگیز این ایام برگزاری جشنوارههایی است که توجیه قانعکنندهای برای برگزاری آنها وجود ندارد. در حالی که بسیاری از کشورها تعداد زیادی از جشنوارههای هنری خود را حذف یا محدود کردهاند، برخی جشنوارهها در داخل کشور اصرار به برگزاری دارند. بر اساس آنچه شاهدیم از سوی ارشاد یا یک نهاد بالادستی دیگر، مدیریت واحدی برای تصمیمگیری در رابطه با جشنوارهها وجود ندارد و مسؤولان هر جشنواره با صرف هزینههایی، بنای برگزاری دارند، در حالی که در شرایط کرونایی، صرف هزینههای اینچنینی توجیه منطقی ندارد.
* تمدید محدودیتهای کرونایی برای مراکز فرهنگی- هنری
وزارت ارشاد براساس مصوبه جدید ستاد مقابله با کرونای تهران از محدودیتهای اعمال شده در پایتخت برای مقابله با بیماری کرونا تبعیت و تا پایان هفته جاری تعطیلی مراکز فرهنگی و هنری را تمدید کرد. به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاعرسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به گفته استاندار تهران تمام محدودیتهای ابلاغی در هفته گذشته از روز یکشنبه ۲۷ مهرماه تا پایان هفته جاری در استان تهران به قوت خود باقی است. با توجه به تصمیم ستاد مقابله با کرونای تهران، تعطیلی مراکز محل تجمع همچون سینماها، کتابخانهها، سالنهای نمایش، آموزشگاههای هنری و... برای یک هفته دیگر تمدید شد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به منظور صیانت از سلامت آحاد جامعه با توجه به اهمیت موضوع، از محدودیتهای اعلام شده تبعیت میکند. بنا بر اعلام ستاد مقابله با کرونای تهران این مراکز تا پایان هفته جاری یعنی از ۲۷ مهرماه تا ۲ آبانماه تعطیل خواهد بود.
ارسال به دوستان
شب شعر حبیب حرم در اوج
شب شعر «حبیب حرم» ویژه سردار سرلشکر «شهید حاجحسین همدانی» برگزار میشود. شب شعر «حبیب حرم» ویژه «شهید حاجحسین همدانی» با حضور علیمحمد مودب، محمدمهدی سیار، احمد بابایی، رضا یزدانی، رضا ابوذری، سیدهفرشته حسینی، الهام نجمی و با اجرای سعید بیابانکی، با رعایت پروتکلهای بهداشتی در نخلستان سازمان هنری- رسانهای اوج برگزار میشود. در این مراسم که امروز ساعت ۱۶ برگزار میشود خانواده شهید همدانی و گلعلی بابایی، نویسنده کتاب «پیغام ماهیها»- که درباره شهید همدانی است- حضور خواهند داشت.
ارسال به دوستان
عموپورنگ با بچه محل میآید
با آغاز ماه ربیعالاول، عموپورنگ در قالب فصل سوم مجموعه نمایشی «بچه محل» میهمان مخاطبان خود میشود. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، نخستین قسمت از فصل جدید مجموعه تلویزیونی «بچه محل» با نقشآفرینی داریوش فرضیایی (عموپورنگ) یکشنبه ۲۷ مهرماه روانه آنتن خواهد شد. «بچه محل» به تهیهکنندگی مسلم آقاجانزاده و کارگردانی احمد درویشعلیپور و نویسندگی محمد درویشعلیپور هر روز حوالی ساعت ۱۹:۰۰ روی آنتن شبکه ۲ خواهد رفت و چهرههای مطرح سینما و تلویزیون و بازیگران شناخته شده کمدی در آن به ایفای نقش میپردازند و فضایی شاد و سالم را برای کودکان و خانوادههایشان فراهم میکنند. «بچه محل» در قالب یک مجموعه نمایشی، ماجراهای آموزندهای را برای کودکان در نظر گرفته است.
ارسال به دوستان
«آب هرگز نمیمیرد» در چاپ 73
کتاب «آب هرگز نمیمیرد» نوشته حمید حسام توسط نشر ۲۷ بعثت به چاپ هفتادوسوم رسید. به گزارش مهر، کتاب «آب هرگز نمیمیرد» نوشته حمید حسام شامل خاطرات جانباز شهید «میرزامحمد سلگی»، فرمانده گردان ابوالفضل(ع) در سالهای دفاعمقدس بتازگی توسط نشر ۲۷ بعثت به چاپ هفتادوسوم رسیده است. چاپ اول این کتاب سال ۹۳ توسط نشر صریر به بازار عرضه شد و همان سال برنده جایزه مهم جلال آلاحمد شد. نگارش تقریظ رهبر حکیم انقلاب و خاطرات تاثیرگذار میرزامحمد سلگی از جمله دلایل تاثیرگذاری و فروش بالای اینکتاب در سالهای گذشته بوده است. «آب هرگز نمیمیرد» تیرماه امسال به چاپ هفتادم رسید و بتازگی چاپ هفتادوسوم آن نیز به پایان رسیده است.
ارسال به دوستان
تئاتر
شهید «برونسی» به تئاتر میآید
مرتضی شاهکرم از روی صحنه بردن نمایش «برونسی» که به روایت ۴ مقطع از زندگی شهید عبدالحسین برونسی اختصاص دارد، در آینده نزدیک خبر داد. به گزارش مهر، مرتضی شاهکرم، نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر درباره تازهترین فعالیتش گفت: زمانی که پیشنهاد نگارش نمایشنامه از زندگی شهدای جنگ مطرح شد، در میان شهدایی که معرفی شده بودند با نام شهید عبدالحسین برونسی مواجه شدم که نسبت به دیگر بزرگواران، شخصیت غریبی داشت و من کمتر با او آشنا بودم. این کارگردان تئاتر افزود: بعد از تحقیقات زیادی که درباره شهید برونسی داشتم متوجه شدم او چه شخصیت جذابی داشته و چقدر اتفاقات متفاوتی را در زندگیاش تجربه کرده تا تبدیل به یک قهرمان ملی شده است. شاهکرم درباره ویژگیهای این نمایش توضیح داد: این اثر نمایشی ۴ مقطع از زندگی این شهید بزرگوار را که شامل سربازی، زمان انقلاب، بعد از انقلاب و دوران جنگ و شهادت است، به تصویر میکشد. بازیگر سریال «نجلا» در پایان صحبتهایش متذکر شد: این اثر نمایشی قرار است آذر و دیماه امسال در مجموعه تئاترشهر روی صحنه برود.
***
تقدیم نمایش «الشمس تشرق من حلب» به شهدای خانطومان
نمایش «الشمس تشرق من حلب» یکی از اجراهای خود را به شهدای خانطومان تقدیم کرد. به گزارش «وطن امروز»، کورش زارعی، کارگردان نمایش «الشمس تشرق من حلب» پس از پایان این نمایش با تقدیر از جمعیت فراوانی که برای تماشای «الشمس تشرق من حلب» به محل اجرا در زینبیه دمشق آمده بودند، این فعالیت هنری را به شهدای مدافع حرم بویژه شهدای تازه تفحصشده خانطومان تقدیم کرد. گفتنی است تیم اجرای نمایش «الشمس تشرق من حلب»، در روزهای اجرای این نمایش در شهر حلب، با حضور در مناطق جنگی خانطومان، توفیق زیارت این مناطق را پیدا کرده بود. بیشتر از 60 بازیگر عرب و سوری در این کار با هم همکاری دارند. نمایش «الشمس تشرق من حلب» محصول سازمان هنری- رسانهای اوج است.
ارسال به دوستان
اکران «خون شد» درآبانماه
مدیر شرکت پخش نمایشگستران از اکران «خون شد» به کارگردانی مسعود کیمیایی در آبانماه خبر داد. به گزارش مهر، امیرحسین حیدری، مدیر شرکت پخش نمایشگستران درباره فیلمهایی که این شرکت مدیریت پخش آنها را بر عهده گرفته است، گفت: پخش فیلم سینمایی «خون شد» به کارگردانی مسعود کیمیایی را بر عهده داریم که این فیلم سینمایی قرار است آبانماه روی پرده سینماها برود. مدیر شرکت پخش نمایشگستران ادامه داد: همچنین فیلمهای «عنکبوت» به کارگردانی ابراهیم ایرجزاد، «مغز استخوان» حمیدرضا قربانی و «جمشیدیه» به کارگردانی یلدا جبلی را در دست داریم که بزودی برنامه اکران آنها نیز مشخص میشود.
ارسال به دوستان
دبیر علمی جایزه «جلال آلاحمد»:
امسال «جامانده» نخواهیم داشت
دبیر علمی جایزه «جلال آلاحمد» میگوید: کاری که باید بکنیم این است که در انتخاب داوران، افرادی را انتخاب کنیم که سلیقههای گوناگونی داشته باشند. به گزارش ایسنا، ابراهیم حسنبیگی، نویسنده و دبیر علمی سیزدهمین دوره جایزه ادبی «جلال آلاحمد» با بیان اینکه تا دهم آبانماه، زمان پایان فراخوان، منتظر هستیم تا اگر کتابی جامانده تهیه شود، افزود: دوستان ما در بنیاد هم از 4-3 ماه قبل از این سعی کردهاند بسیاری از کتابهایی را که منتشر شده خودشان در ارتباط با ناشران یا نویسندگان مستقیما تهیه و گردآوری کنند و اینها جمعآوری شده است. امسال شاید از آن سالهایی باشد که ما انشاءالله در انتخابها کتاب جامانده نخواهیم داشت. حسنبیگی همچنین در پاسخ به سوالی درباره تدبیر جایزه «جلال» برای دربرگیری طیفهای گوناگون افکار در جامعه و برخی انتقادها به نتایج این جایزه از همین حیث در سال گذشته، بیان کرد: تا وقتی ما گوناگونی و فراوانی سلیقه را در جامعه داریم- که طبیعی هم هست- باید انتظار داشته باشیم برخی دوستان در هر انتخاب، چه در جایزه «جلال آلاحمد» و چه جایزههای دیگر بخواهند اشکال یا ایرادی بگیرند؛ چون به هر حال هر کسی از نگاه خودش به این برگزیدهها مینگرد. ارسال به دوستان
نخستن آلبوم آهنگساز افسانهای سینما پس از مرگ منتشر میشود
سفر به دنیای موریکونه
نخستین آلبوم پس از مرگ انیو موریکونه، آهنگساز شاخص و افسانهای فیلمهای برتر تاریخ سینما بزودی آماده انتشار میشود. آنطور که ورایتی نوشته، ۴ ماه پس از درگذشت موریکونه در ماه جولای، دکا رکوردز و کم شوگر با هم شریک شدهاند تا آلبوم «Morricone Segreto» را منتشر کنند. این آلبوم مجموعهای از قطعاتی است که از اواخر دهه 60 تا اوایل دهه 80 میلادی ساخته شدهاند و 7 قطعه که قبلا منتشر نشده بود در آن گرد آمده است. این آلبوم روز ششم نوامبر، یعنی چند روز پیش از نود و دومین سال تولد این استاد بزرگ منتشر میشود. آلبوم به صورت دیجیتال و همچنین سیدی و واینیل در دسترس خواهد بود. این کلکسیون که از آثار کمتر شناختهشده تجربی و نوآورانه موریکونه برای فیلمهای سینمایی تشکیل شده، در تبلیغات به عنوان «سفری سمعی درون صداهای مرموز، گیتارهای عجیب، سیمهای فضایی، سینتسایزرهای ترسناک و صوتهای مدرن از آهنگسازی که همیشه جلوتر از زمان خود بود و سبک را به شیوه خودش دیکته میکرد» توصیف شده است.
ارسال به دوستان
رجبیدوانی در میزگرد بررسی ظرفیتهای مغفول تاریخ ادیان در سینما:
اولویت، تاریخ اسلام باشد
هفتادونهمین قسمت برنامه سینمایی هفت با حضور محمدحسین رجبیدوانی و حجتالاسلام محمدسعید بهمنپور به بررسی ظرفیتهای مغفول تاریخ ادیان در سینما پرداخت.
به گزارش «وطن امروز»، محمدحسین رجبیدوانی در ابتدای این برنامه گفت: آثار خوبی در این حوزه تولید شده اما کافی نبوده است. شاید نداشتن سیاست مشخص در شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت ارشاد و توجه نداشتن نخبگان حوزه و دانشگاه در این باره تاثیرگذار بوده است. همیشه این کارها بر اساس خواست یک فیلمساز به وجود آمده و دولت حمایت کرده است. از سوی دیگر در مواقعی به پیامبران یهود هم پرداختیم که فینفسه اقدام خوبی است اما باید اولویت با تاریخ اسلام باشد.
حجتالاسلام بهمنپور هم در این باره گفت: فیلمهایی که درباره حضرت موسی ساخته شده است، او را از یک پیامبر به یک اومانیست تبدیل کرده است. در فیلم نوح هم همینگونه است. این نگاه به درد ما نمیخورد. ما هم باید فیلمهایی با دیدگاه خودمان در همان سطح بسازیم، البته گاهی دیدگاه خودمان هم لنگ میزند.
رجبیدوانی در بخش دیگری از سخنانش گفت: بیوت بعضی از مراجع درباره ساخت فیلمهای اینچنینی حمایتهایی کردهاند، هر چند که جزو وظایف آنها نبوده است. حوزه باید به عنوان یک راهبرد به این موضوع هم ورود کند و راهبردی اساسی برای هنر داشته باشد، حتی برای مخاطبان غیرمسلمان. انجام دادن کار دینی لزوما به ساخت کارهای سنگین نیست، بلکه فیلمهای ساده هم میتواند این خلأ را پر کند.
همچنین حجتالاسلام بهمنپور در پایان صحبتهای خود گفت: یک مورخ نمیتواند نویسنده درام باشد. نوشتن درام یک تخصص است. تلفیق داستان با تاریخ کار بشدت سختی است. مورخ و تاریخدان باید کنار هنرمند باشد تا کمک او باشد. پر و بال دادن خیال کار مهمی است ولی باید چارچوب تاریخ و هدف دینی هم مورد توجه قرار گیرد.
رجبیدوانی هم در انتها گفت: هنرمند باید در ریزهکاریها هم از متخصصان تاریخ استفاده کند. ما در تاریخ از چهرهها و ظواهر هم اطلاعات تاریخی داریم که گاه به این اطلاعات توجه نشده و نداشتن مشاور، علت این امر بوده است. درباره تاریخ ادیان نمیتوان خیالپردازی کرد و جعل شخصیت ممکن است ایجاد شبهه و سوال کند.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|