وقتی علیرضا فغانی سه‌شنبه شب برای آخرین بار در سوتش دمید، زمان برای نوشتن اتفاقات بازی پرسپولیس و سپاهان آنقدر تنگ بود که خیلی از روزنامه‌های ورزشی تنها توانستند اتفاقات بازی و نتیجه این مصاف را پوشش دهند از این رو جای انعکاس خیلی از حوادث این مصاف حساس، میان مطبوعات روز گذشته خالی ماند. پرسپولیس برای پیروزی آمده بود اما با سد محکمی به نام گروه داوری برخورد کرد. فغانی و دستیارانش آنقدر مراعات قهرمان زودهنگام لیگ نهم را کردند که در پایان بازی، امیر قلعه‌نویی که همواره اشاره‌ای به اشتباهات داوران علیه تیمش می‌کند، این بار زیرکانه همه چیز را نادیده گرفت تا مبادا جشن قهرمانی زرد‌ها درآزادی خالی از تماشاگر،خراب نشود. آنچه برای پرسپولیسی‌ها و علی دایی اهمیت داشت شکست دادن تیمی بود که آمده بود با شکست نخوردن مقابل پرسپولیس، جشن آبرومندانه‌ای را برگزار کند اما به هر ترتیبی این اتفاق رخ نداد و علی دایی به همراه خیلی از هواداران پرسپولیس مستقیم داوری را نشانه رفتند چرا که آنها معتقدند گل دوم تیم‌شان در شرایط کاملا صحیح به دست آمد و کمک‌داور دوم این مسابقه به اشتباه پرچمش را بالا برده است. جنگ پرسپولیس و سپاهان آنقدر اهمیت دارد که در صورت اثبات اشتباه کمک‌داور، شاید به این زودی‌ها قرمزها از این موضوع صرفنظر نکنند. البته این برای بار اول نبود که داوران مسابقه در رای خود به نفع سپاهان اشتباه کرده‌اند. بنا به آرشیو برنامه نود که متاسفانه هم اینک مبدل به تنها محکمه قابل قبول قضاوت درباره قضات شده است، در اواسط نیم فصل نخست در همان چند بازی متوالی که سپاهان برنده شد در اکثر مسابقات داوران ملاحظه زرد‌ها را کرده‌اند. اگرچه محمدرضا ساکت به عنوان مدیر عامل و مجید بصیرت در کسوت سرپرست تیم همواره این لطف داوری را نادیده انگاشتند و حتی مدعی شدند داوران به ضرر سپاهان سوت زده‌اند اما همان بازی اختتامیه هم نشان داد این اشتباهات سهوی در لیگ برتر ناخود آگاه به نفع سپاهان است.

اما چه فضایی باعث خلق چنین اتفاقاتی می‌شود؟ خرید داور و تطمیع گروه داوری ناعادلانه‌ترین برچسبی است که می‌توان به سپاهانی‌ها زد. قطعا نه ساکت چنین می‌کند و نه امیر قلعه‌نویی افتخارات چندساله‌اش را مرهون چنین حربه کثیفی است. بازنده‌ها از سر استیصال به این تاکتیک نخ‌نما شده چنگ می‌اندازند و آن را دستاویز باخت‌شان می‌کنند اما تا به امروز احدی نتوانسته حتی یک مورد را ثابت کند بنابراین قهرمانی سپاهان کاملا پاک است مگر اینکه عکسش ثابت شود. بهتر است در اینجا به نوع برخورد باشگاه سپاهان و امیر قلعه‌نویی اشاره کرد؛ مردانی که ما ایمان داریم اهل رشوه و تطمیع نیستند اما به نوع دیگری داوران و کلا همه کسانی که باید درباره سپاهان قضاوت کنند را تحت فشار قرار می‌دهند. سلاح آنها همان مصاحبه و بیانیه‌های پرتعدادی است که گاه و بیگاه بعد از هر مسابقه‌ای روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار می‌گیرد؛ این عادت قلعه‌نویی و ساکت است که حتی در صورت منتفع شدن از داوری باز هم به همان معدود صحنه‌هایی اشاره کنند که بی‌اهمیت است اما داور به ضرر سپاهان سوت زده. از سوی دیگر قبل از انجام همین مسابقه بود که سایت رسمی باشگاه سپاهان انواع و اقسام بیانیه‌ها را صادر کرد تا به همه بگوید قرار است در جشن قهرمانی آنها فضای مسمومی از سوی بعضی از لیدرهای میزبان بر جو ورزشگاه حاکم شود. این یک پیشداوری نبود بلکه اخطاری بود به قاضی شریفی،داور مسابقه، مسؤولان حراست و کلا همه دست‌اندرکارانی که باید فضا را برای جشن آنها مهیا می‌کردند. نوع فوتبال سپاهان با توجه به مهره‌ها و تاکتیک‌های قلعه‌نویی، شایسته قهرمانی بود اما تیم دیگری که مسؤول جنگ روانی است بخوبی این مجموعه زردپوش را حمایت می‌کند و اینچنین می‌شود که کمک‌داور مسابقه در ورزشگاهی که اکثریتش با سرخ‌هاست در صحنه مشکوک به آفساید تشخیص می‌دهد پرچمش را بالا ببرد تا از گزند کلام زردها در امان بماند. صورت مساله به همین سادگی است؛ سپاهان با توجه به پیشینه و نوع مدیریتش هیچگاه اهل زد و بند نبوده و نیست اما همیشه طلبکار باقی می‌ماند، بیانیه می‌نویسد و تیم قضات را تحت فشار باقی می‌گذارد تا در صحنه‌های 50 به 50 داور دنبال شر نرود.

اما حرف‌های علی دایی پس از خلق تساوی یک بر یک برابر سپاهان اشاره مستقیمی بود به مساله داوری: متأسفانه همیشه از مشکلات داوری چشم‌پوشی کرد‌ه‌ایم اما امروز همه شاهد این مشکلات بودیم. خدا کند گلی که وسلی وارد دروازه سپاهان کرد آفسايد باشد هرچند من فکر نمی‌کنم که این‌طور باشد. وی تاکید کرد: فغانی در همه صحنه‌ها به نفع سپاهان سوت زد و چنانچه در این بازی به ضرر ما قضاوت کرده باشد او را نباید ببخشیم. هادی نوروزی را بارها زمین زدند اما داور خطا نگرفت. تیم ما 10 نفره وارد زمین شد و فغانی به خودش اجازه نداد بازیکنان پرسپولیس را بشمارد و سپس بازی را شروع کند. داور در همه خطاها به سود سپاهان سوت زد حتی اجازه نداد تیم ما ضربه کاشته خود را بزند و سر وقت در دقیقه 93 سوت پایان بازی را زد... حق بچه‌های من در این دیدار خورده شد. دایی درباره بازی گفت: نیمه اول خوب نبودیم اما با شروع نیمه دوم موقعیت‌های زیادی را برای خودمان خلق کرده و بازی بهتری را انجام دادیم که با بی‌توجهی و خودخواهی فرصت‌ها را از دست دادیم و این برای پرسپولیس خوب نیست. وی گفت: امروز توانایی‌ پرسپولیس را دیدید. چند موقعیت گلزنی صددرصد را از دست دادیم و به مراتب برتر از سپاهان بودیم. سال آینده از روز اول دست‌‌به‌کار خواهیم شد و پرسپولیس را از همان روزهای آغازین خواهیم بست. دایی گفت: از زمانی که آمدم با انجام کارهای تاکتیکی کاستی‌ها را جبران کردم اما در فصل بعد چنین نخواهد بود. نمی‌خواهم بهانه بیاورم اما ما امتیازهای شیرینی را در نیم‌فصل اول از دست دادیم و از زمانی که به پرسپولیس آمده‌ام هرگز 2 بازی خانگی متوالي نداشته‌ایم اما می‌خواهم این ناکامی را در جام حذفی جبران کرده و با حضور 120 هزار نفر جشن قهرمانی گرفته و راهی آسیا شویم.

هوشنگ نصیرزاده کارشناس داوری کشور اظهارات جالبی درباره بازی حساس پرسپولیس – سپاهان دارد. او به «وطن‌امروز» می‌گوید: «بازی در نیمه اول مشکل خاصی نداشت اما با شروع نیمه دوم و تحولی که با گل وسلي برازيليا در بازی ایجاد شد اشتباه مسلم مشکلات یکی یکی سر باز کرد. کمک داور باعث شد که گل سالم پرسپولیس تبدیل به یک گل سوخته شود، اشتباهی که کاملا به سود سپاهان تمام شد و جای هیچ حرف و حدیثی را باقی نگذاشت. این اشتباه آنقدر مسلم بود که ذهن کارشناسان را از قضاوت درباره سایر اشتباهات دور می‌کند. می‌توان گفت این هدیه‌ای بود به طلایی‌پوشان تا بازی با نتیجه تساوی به اتمام برسد. نصیرزاده در ادامه صحبت‌هایش درباره اینکه اشتباهات داوری را در دیدار پرسپولیس و سپاهان قبول دارید یا نه توضیح می‌دهد: به نظر من این یک اشتباه بزرگی بود که برای همه حیرت‌انگیز است، البته ناگفته نماند که این صحبت‌ها در حد یک کارشناسی است، قصد بنده این نیست که با این صحبت‌ها ارزش قهرمانی سپاهان را پایین بیاورم. شما بنویسید این صحبت‌ها در حد کارشناسی داوری است. نصیرزاده درباره این سؤال که آیا فغانی در حد قضاوت این دیدار بود یا نه گفت: «من کار فغانی را قبول دارم و این اشتباه از طرف کمک داور بود. در ضمن فغانی در کارنامه خود قضاوت‌های بین‌المللی زیادی را دارد اما ناگفته نماند که اشتباهات داوری جزئی از فوتبال محسوب می‌شود و این اتفاقات در همه جای دنیا رخ می‌دهد که این بار این اتفاق به سود سپاهان تمام شد. او در پاسخ به اینکه به‌طور کل در طول فصل صحبت از این موضوع بوده که به سود سپاهان سوت زده شده و حتی در برنامه نود هم بارها به این موضوع اشاره شد این طور توضیح می‌دهد: «ببینید در خیلی از بازی‌ها قضاوت به سود سپاهان به پایان رسیده است اما اگر بخواهیم به این موضوع ریزبینانه نگاه کنیم باید به این صورت نتیجه‌گیری کنیم که در کل 75 درصد به نفع سپاهان قضاوت شده و 25 درصد به ضرر سپاهان.» وی درباره اینکه آیا قبول دارید که بازی باید به نفع پرسپولیس به پایان می‌رسید یا خیر گفت: «بله در این دیدار حق پرسپولیس این نبود اما حالا هیچ چیز قابل بازگشت نیست و این اشتباهات هم به باد فراموشی سپرده می‌شود.» کارشناس داوری کشورمان در ادامه درباره گلایه دایی درباره ضربه کاشته که در نیمه دوم در ثانیه‌های آخر گرفته نشد و داور سوت پایان بازی را به صدا درآورد هم چنین گفت: «این بازی یک بازی حیثیتی بود که هر 2 تیم برای حفظ آبرو تلاش می‌کردند. در کل نتیجه این رقابت‌ها مشخص شده بود. سپاهان که برای بالا بردن جام قهرمانی به تهران آمده بود و پرسپولیس هم می‌خواست 3 امتیاز خانگی را از دست ندهد؛ به عقیده من در دقایق آخر که یک موقعیت کاشته برای پرسپولیس مهیا شد فغانی با این موضوع کاملا دقیق و دیجیتالی برخورد کرد. نمی‌توان ایراد خاصی به این موضوع گرفت چون باید دیواره دفاعی در محوطه چیده می‌شد که این کار حداقل 2 دقیقه زمان می‌برد و این کمی برای داوری مشکل به وجود می‌آورد».

اگرچه فضای رسانه‌ای در ایران اینک به گونه‌ای است که رفتارهای به دور از اخلاق به وفور یافت می‌شود، با این حال ادعای عدم احاطه تصمیم‌گیران بر رسانه‌های خود، فرضی غیر‌قابل قبول است. به هر حال دیدگاه‌ها و نظرات هر شخص یا گروه از طریق مجاری رسانه‌ای وابسته به آن شخص یا گروه منتشر و منعکس می‌شود و بسیار ساده‌لوحانه و غیرمنطقی است اگر گفته شود رسانه یک چهره سیاسی در جهت‌گیری‌های کلان در تقابل یا تغایر با دیدگاه‌های آن چهره سیاسی است که اگر اینگونه باشد قطعا آن چهره سیاسی از کمینه هوش و ذکاوت هم بی‌بهره است. در اصطلاح پزشکی این فرد دچار «دو قطبی» رفتاری می‌شود.

البته این روزها که روزگار عجیبی است، فاصله بسیاری میان گفتار و کردار وجود دارد. تنها دلیل این تناقض، «دل‌ضعفه» برای قدرت است.

به عنوان مثال، یکی از گونه‌های نادر، رفتار كساني است که ادعای «سربازی ولایت» را دارند و در برخی موارد این ادعا را در کلام خود می‌گنجانند اما در کردار خود، نشانه‌ای از این سربازی مشاهده نمی‌شود. البته تامل بیشتر در اينگونه‌رفتارها – و بویژه رسانه‌های وابسته و نزدیک- نتایج تاسف‌برانگیز دیگری به دست می‌دهد. به عنوان مثال در فتنه پس از انتخابات، رسانه‌های نزديك نه‌تنها ولایتمدار نبودند که در عمل – و حتی در یک مورد خارج از حیطه رسانه‌ای- اقدام به تخریب مواضع ولایتمداران کردند.

این دوپهلو‌گویی‌ها که کاملا در تقابل با مشی «عمارگونه» است، البته این روزها را بر دوپهلوگوها تنگ کرده است. ادعای سربازی رنگ باخته، جریان انقلاب دلخور شده و جامعه هدف دوپهلوگوها «اعتماد» ندارد. به عبارت شفاف‌تر «از اینجا رانده و از آنجا مانده»!

به نظر می‌رسد، در این برزخ دوپهلوگویی، بهترین منفذ فرار،‌نقاب برکشیدن و چهره واقعی نمایاندن است. به هر حال آقايان سرباز یا باید رومی روم باشند یا زنگی زنگ.

منوچهر متکی و همراه‌ خان‌ظریفی، وزیران امور خارجه ایران و تاجیکستان دیروز اسناد همکاری‌های مواصلاتی، ارتباطی و راه‌آهن بین 2 کشور را امضا کردند. متکی درباره امضای این اسناد گفت: این اسناد برای مطالعات فنی در زمینه اتصال راه‌آهن بین تاجیکستان، افغانستان و ایران است. امیدواریم مسؤولان ذی‌ربط فنی مذاکرات کارشناسی را بزودی آغاز کنند زیرا این پروژه می‌تواند در جهت ارتباط شبکه‌های منطقه‌ای آسیای مرکزی به ایران باشد. از جمله کشورهایی که می‌توانند در این شبکه قرار گیرند چین، قرقیزستان، افغانستان و ایران هستند و از شهر چابهار این راه‌آهن می‌تواند به سایر نقاط جهان کشیده شود. ­وزیر امور خارجه کشورمان گفت: این همکاری چشم‌انداز خوبی دارد. همچنین شبکه‌ اکو که پاکستان را به ترکیه و اروپا وصل می‌کند، می‌تواند به این شبکه بپیوندد. همچنین این شبکه برای حمل و نقل کالا و ترانزیت ما را بی‌نیاز می‌کند.

حجم آب موجود در سدهای تهران هم‌اکنون معادل 869 میلیون متر مکعب است که این میزان در مقایسه با زمان مشابه سال آبی گذشته 193 میلیون متر مکعب افزایش یافته است. به گزارش وزارت نیرو، حجم آب ورودی به سد لار از ابتدای سال آبی جاری تاکنون با 40 درصد افزایش در مقایسه با زمان مشابه سال آبی گذشته از 171 به 239 میلیون متر مکعب رسیده است. میزان حجم آب در این سد، 131 میلیون متر مکعب است که در مقایسه با سال آبی گذشته با 74 درصد افزایش حجم مواجه شده است. سد طالقان به عنوان یکی از منابع عمده تامین‌کننده آب تهران هم‌اکنون 420 میلیون متر مکعب ذخیره آب دارد که این میزان در مقایسه با زمان مشابه پارسال 37درصد افزایش یافته است و مجموع حجم ورودی این سد از ابتدای مهر پارسال تاکنون نیز با 65 درصد افزایش در مقایسه با زمان مشابه سال آبی گذشته از 183 به 302 میلیون متر مکعب رسیده است. براساس این گزارش، حجم ورودی آب سد ماملو نیز در زمان مورد بررسی 127 میلیون متر مکعب گزارش شده است. حجم آب این سد با 12 درصد افزایش در مقایسه با سال آبی گذشته از 30 به 34 میلیون متر مکعب رسیده است. حجم آب ورودی به سد کرج نیز از ابتدای سال آبی جاری تاکنون معادل 262 میلیون متر مکعب به ثبت رسیده است که در مقایسه با زمان مشابه پارسال 54 درصد افزایش نشان می‌دهد ضمن آنکه ذخیره آب این سد نیز در دوره مورد بررسی با 14 درصد افزایش به 199 میلیون متر مکعب رسیده است. مجموع حجم آب ورودی به سد لتیان نیز امسال با 42 درصد رشد در مقایسه با سال آبی گذشته به 220 میلیون متر مکعب و حجم آب موجود در سد لتیان با
5 درصد کاهش در این دوره زمانی از 89 به 85 میلیون متر مکعب رسیده است.

اول برای نورانیت جلسه فاتحه‌ای برای ایشان قرائت می‌کنیم و از خداوند متعال می‌خواهیم مطالبی که گفته می‌شود موجب شادی روح ایشان و رضایت حق‌تعالی باشد و ان‌شاءالله برای همه ما و خوانندگان این روزنامه مفید واقع شود. مرحوم آیت‌الله بهجت را حداقل از 48 سال پیش می‌شناسم. زمانی که در ابتدای طلبگی بودم و آن زمان ایشان مشهور نبودند به ایشان علاقه پیدا کردم. در مسجد فاطمیه قم که چندان بزرگ نبود نماز می‌خواندند و منزل بسیار محقری داشتند؛ منزلی که به علت فرسودگی، کسی جرات نداشت در آن سکونت کند. طبقه بالا شامل 2 اتاق تو درتو بود و از زیرزمین تا سرویس بهداشتی 13 پله داشت که شرایط بسیار سختی را از نظر رفت و آمد در آنجا حاکم کرده بود. با تمام پیشنهادهایی که دوستان برای عوض کردن خانه به‌ ایشان می‌کردند، تا شهرداری مستقیما وارد این قضیه نشد – به‌خاطر اینکه منزلشان در طرح بود – ایشان علاقه‌ای به تعویض منزل نداشتند. در اتاق کوچک، قدیمی و فرسوده منزلشان روزهای جمعه مراسم روضه‌ای داشتند و مشتری روضه ‌ایشان به اندازه دور تا دور اتاق نمی‌شد. مرحوم آقای بهجت بسیار گمنام بودند و این گوهر، گوهر نهفته‌ای بود.

آیت‌الله العظمی بهجت به‌حق یک رجل ‌الهی بود، روحی زلال و دلی پاک داشت و دارای افق فکری بسیار بلندی بود. وصف او فوق‌ چیزهایی است که درباره یک نابغه، فیلسوف، دانشمند، ادیب یا یک شخصیت سیاسی، پزشکی، فرهنگی و ... گفته می‌شود. درست است که این اشخاص برجسته‌اند ولی در محدوده عرف و جزو زمینی‌ها هستند اما آقای بهجت زمینی نبوده و گویا اصلا از اول متعلق به اینجا نبوده‌اند. حضرت امیر(ع) خطبه‌ای دارند با نام «قاصعه» که مرحوم سید‌رضی در نهج‌البلاغه آورده‌اند. در فراز آخر این خطبه امیرالمومنین(ع) خودش را اینگونه معرفی می‌کند: «و انی لمن قوم لا‌تاخذهم فی‌الله لومهًْ لائم سیما‌هم سیما الصدیقین و کلامهم کلام الابرار ... ولا نفیسدون قلوبهم فی‌الجنان و اجسادهم فی‌العمل». «من از مردمی هستم که در راه خدا از سرزنش ملامت‌کنندگان باز نمی‌ایستند. نشانه‌های آنان، نشانه راستکاران و سخنانشان، گفتار درست‌کرداران. زنده‌داران شبند به عبادت و نشانه‌های روزند. برای هدایت چنگ در ریسمان قرآن زده‌اند و سنت خدا و فرستاده او را زنده کرده‌اند. نه بزرگی می‌فروشند و نه برتری‌جویی دارند، نه خیانت می‌کنند و نه تبهکارند. دل‌هاشان در بهشت است و تن‌هاشان را به کار عبادت وا‌می‌دارند». آقای بهجت، به‌حق مصداق این جملات بودند. بدنشان اینجا بود، اما قلب ایشان اصلا به این دنیا آشنا نشد و محرمیتی با این دنیا پیدا نکرد. جسمشان اینجا بود، اما مامور آن دنیا بود.

بله، قبل از به دنیا آمدن آیت‌الله بهجت، پدر ایشان به بیماری سختی دچار شده و در زمان بیماری، صدایی می‌شنود و کسی به ایشان می‌گوید که محمدتقی در راه است. همین امر نشان می‌دهد که آیت‌الله محمدتقی بهجت ذخیرهًْ‌‌الله است و گوهر خاص و نایابی است که خداوند عطا کرد.

مرحوم آقای بهجت قبل از 18 سالگی به درجه اجتهاد رسیدند و از محضر اساتید بزرگی همچون آیت‌الله‌العظمی شیخ محمدحسین غروی، آیت‌الله سیدابوالحسن اصفهانی، آیت‌الله شیخ کاظم شیرازی و ... استفاده کردند. ایشان درباره اساتیدشان مانند استاد غروی می‌فرمودند: اگر ایشان را از بعد علمی مدنظر قرار می‌دادند، فکر می‌کردند تمام عمرش مشغول مطالعه است و اگر به عباداتش نگاه می‌کردند، گویی تمام عمر مشغول عبادت هستند.

در زمینه عرفان نیز بزرگانی مثل میرزا علی‌آقای قاضی استاد ایشان بودند. ایشان 4 سال شاگرد مرحوم قاضی بودند و در این مدت تعالیم بسیاری از آن مرحوم تحصیل کردند. با یک واسطه از شیخ عباس قوچانی نقل می‌کنند که محضر استادمان میرزاعلی آقای قاضی بودیم، استاد فرمودند شیخ محمدتقی بهجت نامه‌ای نوشته و در این نامه مساله‌ای را سؤال کرده است. اگر کسی 3 روز روح را از بدن خارج کند حال که روح به بدن باز‌گردد آیا باید قضای نماز را به جای آورد؟ استاد بیان کردند که من مطمئن هستم این کار، کار خود شیخ محمدتقی بهجت است و ایشان سیر ملکوتی داشته است.

آیت‌الله بهجت در زندگی تحت تاثیر هوي و هوس نبود و دائم با خدا مانوس بود و خداوند متعال در قرآن فرموده اگر مرا یاد کنید من نیز یادتان می‌کنم و انسان زمانی که نظر خدا را جلب کند این توجه دائم موجب می‌شود نور دائم الهی شود. ایشان نیازی به چشم نداشتند زیرا حتی پشت سر خود را آنگونه می‌دیدند که مقابل خود را می‌دیدند و مرگشان اختیاری بود زیرا قبل از آن کارهایشان را انجام داده بودند، ایشان بندرت به صورت اشخاص نگاه می‌کردند و گاهی که به صورت برخی نگاه می‌کردند ذکر ستار العیوب را بیان می‌کردند. آیت‌الله بهجت به غیر خدا به کسی دل نداده بود و خدا نیز دل‌ها را به ایشان علاقه‌مند کرده بود و ایشان می‌فرمودند به آنچه به آن یقین دارید عمل کنید و هرجا یقین ندارید توقف کنید تا برایتان روشن شود. ایشان در نماز، نماز نمی‌دید، بلکه خدا را می‌دید. وقتی نماز می‌خواند 3 روز بدنش خسته بود. عده‌ای می‌گفتند ما نگران نماز آقا بودیم و درخواست داشتیم که از نماز مستحبی خود کم کنند. یکی از مراجع قم بیان می‌کردند که آیت‌الله بهجت نقال نیست و هرچه می‌گوید جزو جانش است. بهجت دریا بود و هر وقت می‌خواست بداند به درون خود مراجعه می‌کرد و حضورش الهی و دائم‌الذکر بود و حضور امام زمان(ع) را همه جا می‌یافت و همیشه در محضر حضرت بود. لذا اگرچه ایشان ذاتشان، پدرشان، مادرشان و اساتیدشان برجسته بودند ولی تنها با برجسته بودن این افراد کار به پایان نمی‌رسد. هرکسی به جایی رسیده، با همت، خواستن، شوق و استقامت به این مرحله رسیده است. ایشان روزانه یکهزار بار سوره انا انزلناه را قرائت می‌کرد و نماز جعفر طیار را ترک نمی‌کردند و زیارت عاشورا را با 100 لعن و 100 سلام می‌خواندند. آیت‌الله بهجت کسی بود که در شبانه‌روز 3 تا 4 ساعت می‌خوابید و گاهی 10 روز قوت نخورده ولی نشاط عبادت از وی گرفته نمی‌شد.

در آن زمان که مبارزه با شاه باب نبود، جمعی آمده بودند خدمت مرحوم آیت‌الله بروجردی و اعلام آمادگی کرده بودند که اگر ایشان دستور دهند، حاضرند علیه شاه قیام کنند. آیت‌الله بروجردی از این امر استقبال نکرده بودند و اجازه چنین حرکتی را نداده بودند. بعدها در جمعی فرموده بودند «با فرض اینکه شاه از سلطنت خلع شد، چه کسی را می‌توانیم برای اداره مملکت معرفی کنیم.» لذا دلیل عدم حمایت ایشان از این حرکت، این احساس بود که شخصی برای جایگزینی شاه نداریم. مرحوم آقای بهجت همان زمان فرموده بودند «چرا نمی‌توان کسی را پیدا کرد؟ با توکل بر خدا و پس از شروع حرکت و سقوط شاه، شخص جایگزین او پیدا می‌شود» لذا در اوج عرفان و فقاهت مسائل سیاسی آن زمان را دقیقا رصد کرده و از حرکت‌های ضد شاه حمایت می‌کرد.

هیچ‌کس مثل مرحوم آیت‌الله بهجت با جریانات مشروطه آشنایی نداشت، گاهی مطالب آن زمان و نقشه‌های دشمنان که در قالب مشروطیت وارد شده بودند را برای ما نقل می‌کردند. ایشان می‌فرمودند، انگلیسی‌ها به میرزا کوچک‌خان جنگلی پیشنهاد دادند که اگر آماده باشد سلطنت را به او بدهند. آنها می‌گفتند طمع ارضی ندارند و فقط به دنبال منافع مالی هستند. میرزا قبول نکردند و انگلیس‌ها گفتند اگر قبول نکنی کار را به دست کسی می‌دهیم که به صغیر و کبیر رحم نکند. آنها از قبل رضاخان را آماده داشتند تا اگر میرزا قبول نکرد، کار را به دست او بسپارند. میرزا هم براساس ایمانی که داشت سلطنت را قبول نکرد، چراکه بر این باور بود این سلطنت نوکری انگلیس‌هاست و اگر امروز بدهند، فردا می‌گیرند. آقای بهجت که این را نقل می‌کرد، می‌فرمود: انگلیس‌ها دروغ می‌گفتند که فتح ارضی نداریم، علاوه بر اینکه به دنبال منافع مالی بودند، فتح ارضی و از بین‌بردن فرهنگ ما را نیز در برنامه خود داشتند. ایشان درباره مظالم رضاخان، آتاتورک (مصطفی پاشا)، سطنت محمدرضا و... الی‌ماشاءالله نیش و کنایه داشت و اساسا روح شاگردانش را نسبت به ظلم‌ستیزی تحریک می‌کرد لذا شاگردان مرحوم بهجت نفرت خاصی نسبت به ظالمان و نوکران آنها داشتند.

مایه فکری آیت‌الله بهجت مایه مبارزاتی و انقلابی بود و شاگردانی هم که در محضر ایشان تربیت شده‌اند بغض نسبت به ظلم و ظالم یکی از شاخص‌های اصلی فکری‌شان بود. ایشان در حاشیه‌ تمام بحث‌های علمی و معنوی از ظلم و ستمی که به امیرالمومنین(ع)، حضرت زهرا (س) و دیگر ائمه روا شده بود، مطالبی تاریخی، روایی و قرآنی عنوان می‌کردند و در قالب بیان داستان‌ها و حکایات، روحیه ظلم‌ستیزی را به شاگردان خود تزریق می‌کردند. برخی شاگردان ایشان مثل آیت‌الله مصباح‌یزدی که مدت‌های مدیدی در محضر آیت‌الله بهجت و درس‌های ایشان حضور پیدا می‌کردند، می‌گویند: انقلاب از طریق آقای بهجت به ما منتقل شد و ایشان ما را به تبعیت و حمایت از حرکت حضرت امام(ره) تشویق می‌کردند.

آیت‌الله بهجت به علت علاقه وافری که به امام داشتند از ابتدای نهضت همراه ایشان بودند. متقابلا علاقه امام به آیت‌الله بهجت نیز فوق‌العاده بود. حضرت امام می‌گفتند که آقای بهجت صاحب موت اختیاری است و قدرت خلع دارد و می‌تواند روح را از بدن خودش خارج کند. اطرافیان ایشان مثل آقای مسعودی نقل می‌کردند، امام آن روزی که بنا بود به دیدار آیت‌الله بهجت بروند ذوق و شوقی وصف‌نشدنی داشتند و وقتی وارد اتاق محقر آقای بهجت ‌شدیم، امام با نگاهی که به ما ‌کردند، ‌فهمیدیم که ایشان دوست دارند خلوت بشود و 2 نفری با هم سخن بگویند و اینکه میان این عاشق و معشوق چه می‌گذشت، خود و خدایشان می‌دانند.

خاطرم هست زمانی که امام آزاد شد، بنده 12 سال بیشتر نداشتم و به همراه مردم به بیت امام رفتیم و از میان ازدحام جمعیت به شوق دستبوسی حضرت امام خود را به ایشان نزدیک کردیم. آنچه برای ما بسیار تعجب‌برانگیز و البته تاثیرگذار بود، این بود که آیت‌الله بهجت فقیه عادل، مثل بقیه مردم در کنار آنها می‌ایستاد و به صورت امام تماشا می‌کرد، چرا که نگاه به صورت امام را عبادت و رونق مجالس امام را، رونق دین و شیعه می‌دانست. هم برای امام دعا می‌کرد و هم در عمل از ایشان حمایت می‌کرد.

مرحوم آقای بهجت نسبت به امام و انقلاب حساسیت بسیار مرموزی داشتند و کارهایی که مربوط به پیشرفت امام و انقلاب بود را با دقت و حساسیت بالایی انجام می‌دادند. شیاطینی بودند که در درس آقای بهجت شرکت کرده و اخبار نادرستی به ایشان می‌دادند و گاهی ایشان را از ظلم برخی ادارات و مسؤولان عصبانی می‌کردند اما ارادت آیت‌الله بهجت نسبت به اصل انقلاب و امام، کوچک‌ترین غباری پیدا نمی‌کرد و در نقطه مقابل از کسانی که به نظام، انقلاب و امام ظلم روا می‌داشتند، ناراحت می‌شدند و گاهی هم عکس‌العمل نشان می‌دادند. مرحوم آقای بهجت در زمان بیماری حضرت امام، خیلی برای شفایشان دعا کردند، ایشان می‌فرمودند: «در حال تعقیبات نماز صبح بودم که مکاشفه‌ای برایم پیش آمد؛ امام با صورت نورانی و در حال تبسم از جلوی من رد شدند. با خود گفتم چرا امام هنگام رفتن نباید در حال تبسم باشد؟ امامی که در تمام عمر حتی یک کار هم برای غیر خدا نکرد». لذا آیت‌الله بهجت تا پایان عمر امام، ارادت خاصی به ایشان داشتند و مبلغ، مروج و دعاگوی امام بودند.

از وقتی حضرت آقا قبل از انقلاب زندان رفتند با مرحوم آقای بهجت رفت و آمد داشتند. همچنین ایشان با مرحوم حاج شیخ عباس قوچانی که شاگرد میرزا علی آقای قاضی و از رفقای آقای بهجت بودند نیز در ارتباط بودند. حضرت آقا در جلسات خصوصی حاج شیخ عباس شرکت می‌کردند و از ایشان نسخه‌های معنوی می‌گرفت. وقتی حضرت آقا از احوالات خودش در زندان برای آیت‌الله بهجت تعریف کرده بود، ایشان فرموده بودند: «چرا نمی‌توان خدا را دید؟» حاکی از اینکه آقا در زندان به مقامات بالای معنوی رسیدند.

این یک پدیده الهی بود و کسی پیش‌بینی آن را نکرده بود. خود حضرت آقا هم به دنبال این مقامات دنیایی نبود و الان هم نیست. یکی از کسانی که در جریان همه مشکلات قرار ‌گرفت و حمایت معنوی ‌کرد، مرحوم آقای بهجت بود. ایشان مسیرشان و عادتشان این بود که در امور مدیریتی کشور دخالت نمی‌کردند که این خودش تقویت مدیریت کشور و رهبری بود. ولی دلسوزی و دعایشان را داشتند و در خلوت‌ها،‌ آنچه لازم خیرخواهی بود به آقایان می‌فرمودند. در جریان فتنه 18 تیر، آقازاده مقام معظم رهبری با مرحوم آقای بهجت دیداری داشتند که مرحوم آیت‌الله بروجردی هم در آن جلسه حضور داشتند. آیت‌الله بهجت به آقازاده رهبر انقلاب فرمودند، به پدر سلام برسانید و بگویید محکم در جای خودش بنشیند، دشمنان می‌خواهند پدر شما را از جایگاهش بلند و ضربه‌های سنگینی را به نظام وارد کنند. اجمالاً آیت‌الله بهجت شدیدا هوای رهبری را داشتند و بسیار مراقب بودند که خدشه‌ای به ایشان و انقلاب وارد نشود.

آیت‌الله العظمی بهجت هم نسبت به حضرت آقا و هم نسبت به اعضای بیت‌ ایشان بویژه آقای حجازی عنایت خاصی داشت. با وجود اینکه مرحوم آقای بهجت اهل ذکر و ریاضت بود و وقت آزاد نداشت و برای لحظه‌لحظه عمر شریفش مراقبه و برنامه داشت، همنشینی با بیت مقام معظم رهبری را جزو عباداتش حساب می‌کرد. وقتی فرزندان مقام معظم رهبری خدمت ایشان می‌رسیدند مدت طولانی به مصاحبت با آنها می‌پرداختند و بالاتر از آن وقتی ‌مقام معظم رهبری به دیدار آیت‌الله بهجت می‌رفتند، ‌فضا، فضای بسیار معنوی و نورانی می‌شد.

منبع موثقی از آیت‌الله بهجت نقل کردند که ايشان در خواب دیدند که حضرت امام زمان(عج) در مجلسی حضور داشتند،‌ علمای بزرگ اسلام هم در خدمت آقا امام زمان(عج) بودند،‌ آیت‌الله خامنه‌ای وارد شدند و امام زمان (عج) جلوی پای ایشان تمام قد بلند شدند و برای ایشان جایی برای نشستن باز کردند. در جایی دیگر یکی از دوستان می‌گفت در خدمت آقای بهجت که بودیم، یک نفر درباره مقام معظم رهبری مساله‌ای را مطرح کرد و آقای بهجت فرمودند: «آیا شما بهتر از ایشان سراغ دارید؟ من که بهتر از ایشان سراغ ندارم.» و تعبیر یک عارف واصل که چشم خدا بود درباره آیت‌الله خامنه‌ای اینگونه است. در خواب یا مکاشفه‌ای ایشان خطری را نسبت به انقلاب پیش‌بینی کرده بودند و به مقام معظم رهبری پیغام دادند که خطری را نسبت به انقلاب پیش‌بینی کرده‌اند و توصیه صدقه و دعاهای خاص را به ایشان کردند و فرمودند، آنچه از من ساخته بود نیز انجام دادم. آیت‌الله بهجت از نگهبانان جدی انقلاب بود و جزو دیده‌‌بان‌هایی بود که خطر را رصد کرده و پیشاپیش برای پیشگیری آن حرکت می‌کرد.

ایشان فرموده بودند مراقب اوضاع یمن باشید و جرقه‌ای که در یمن زده می‌شود با ظهور ارتباط دارد و ما باید خودمان را برای ظهور آماده کنیم.

هنوز 3 روز از خروج کلوتید ریس (تبعه فرانسوی که در وقایع پس از انتخابات بازداشت شده بود) از کشور نمی‌گذرد که در فرانسه جریانات و رسانه‌های مخالف دولت، با جاسوس خواندن کلوتید‌ریس، انتقادات شدیدی را علیه سارکوزی مطرح کردند. از این‌رو واگویی نکاتی قابل تامل به نظر می‌رسد:

1 – خانم «کلوتید ریس» در تابستان سال گذشته در وقایع پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری بازداشت شد و پس از یک‌ماه و نیم بازداشت با قید ضمانت آزاد شد اما پس از آن به وی اجازه خروج از ایران داده نشد. وی در دومین جلسه دادگاه ویژه رسیدگی به متهمان وقایع پس از انتخابات اخیر گفته بود: «بنده یک گزارش درباره دانشگاه، برخورد پلیس و تظاهرات‌ به رابط بخش فرهنگی سفارت فرانسه دادم... . امروز می‌فهمم که اشتباه کرده‌ام و از این کار پشیمانم... از کشور، مردم و دادگاه ایران می‌خواهم که مرا ببخشند و امیدوارم مورد عفو قرار گیرم».

2 – پس از دادگاه‌های متهمان وقایع پس از انتخابات اخیر، میرحسین موسوی و اصلاح‌طلبان رادیکال به اعتراض و مخالفت با دادگاه‌ها روی آوردند. به‌رغم آنکه کلوتید ریس به جرم خود اعتراف کرده و در مصاحبه‌هایی متعدد از رفتار مطلوب مسؤولان ذی‌ربط ابراز رضایت کرده بود، فرقه فتنه درصدد تطهیر و مظلوم‌نمایی وی و نیز متهم کردن مسؤولان به شکنجه بودند. در اخبار رسانه‌های فرقه فتنه از وی به عنوان معلم 24 ساله نامبرده شد و برگزاری دادگاه برای یک تبعه خارجی به عنوان ننگ دیپلماتیک عنوان شد. میرحسین موسوی در بیانیه شماره 10 خود که در اعتراض به دادگاه‌ها صادر شده بود، ضمن توهین به نظام اسلامی، عنوان کرد: «از دادگاهی که همه چیزش تقلبی است انتظار دارند عدم وقوع تقلب در انتخابات را اثبات کند... تکیه بر گزارش خبرنگارانی که نامشان را هم کسی نشنیده است و با استناد به اعتراف‌هایی که رنگ شکنجه‌های قرون وسطایی از آن هویداست، انتظار دارند ملت را به چه چیز قانع کنند؟‌»

3 - علاوه بر اعترافات خود متهم مبنی‌بر وقوع جرم، مسؤولان سابق سرویس اطلاعاتی- امنیتی فرانسه که جزو مخالفان دولت سارکوزی به شمار می‌آیند، کلوتید ریس را جاسوس فرانسوی دانستند. 2 روز پیش روزنامه فرانسوی فیگارو، به نقل از معاون سابق سازمان جاسوسی فرانسه اعلام کرد که کلوتید ‌ریس به عنوان جاسوس فرانسه در امور داخلی و برنامه هسته‌ای ایران فعالیت می‌کرد. این روزنامه به نقل از«پیر سیرامی» معاون سابق دستگاه اطلاعاتی فرانسه با افشای جاسوسی «کلوتید ریس»، شهروند فرانسوی بازداشت شده در حوادث سال گذشته تهران، نوشت که وی در راستای جمع‌آوری اطلاعات از ایران درباره مسائل مربوط به سیاست داخلی و مسائل مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای ایران کار می‌کرد و شماره‌ای ثبت شده در سازمان جاسوسی فرانسه در بخش خارجی داشته است. گفتنی است که رسانه‌های فرانسوی معتقدند «کلوتید ریس» با «علی وکیلی‌راد» تبعه ایرانی دربند فرانسه، معاوضه شده است. بنابراین در صورت صحت این مساله، اهمیت کلوتید ریس برای سرویس جاسوسی فرانسه بخوبی آشکار می‌شود. (گفتنی است وکیلی‌راد از سال 1992 به اتهام مشارکت در قتل شاپور بختیار، آخرین نخست‌وزیر شاه مخلوع در زندان‌های فرانسه بوده است که چندی پیش آزاد شد و آقای قشقاوی آن را بی‌ارتباط با آزادی کلوتید ریس دانست!)

4 – و اما نکته دیگر آنکه؛ در تاریخ غرب، ژنرال « فرانسیسکو فرانکو» رهبر دیکتاتوراسپانیا بود که بعد از 1939 به حکومت رسید. وی قبل از رسیدن به حکومت، زمانی که با ارتش خود به سوی مادرید پایتخت اسپانیا حرکت می‌کرد، یکی از فرماندهان ارتش وی خطاب به کمونیست‌هایی که در شهر مسلط بودند این پیام را فرستاد: «من با 4 ستون سرباز و تجهیزات از شرق و غرب و شمال و جنوب به سوی مادرید پیش می‌آیم ولی شما فقط روی این 4 ستون حساب نکنید بلکه ستون دیگری به نام «ستون پنجم» هم داریم که در مادرید و حتی در میان جمع شما هستند که دانسته یا ندانسته برای ما فعالیت می‌کنند. شاید هم با ما موافق نباشند ولی چون با عقیده و نظریه شما صد در صد مخالف هستند بنابر این اعمالشان غیر‌مستقیم به نفع ما تمام می‌شود. اگر از 4 ستون اعزامی واهمه ندارید از این «ستون پنجم» بترسید که در تمام امور و شؤون شما نفوذ دارند و راه ورود 4 ستون را به داخل شهر هموار می‌کنند».

وجود ستون پنجم پدیده‌ای نیست که در کشورهای غربی تازگی داشته باشد بویژه آنکه در شبکه جاسوسی بریتانیا و فراماسونری،‌ ستون پنجم به عنوان یک ابزار سیاسی همواره مورد استفاده بوده است. تاریخ معاصر ایران گویای این نکته است که در برخی ادوار تاریخی گذشته، عناصری خودباخته و بی‌قید، بازیچه دست جریانات خارجی چون انگلیس و روسیه شده و به عنوان ستون پنجم و راپورتچی و جاسوس در خدمت بیگانگان قرار گرفته‌اند. از این‌رو به نظر می‌آید نه‌تنها فرانسه و انگلیس در ایران جاسوس دارند، بلكه از ستون پنجم هم بهره مي‌گيرند. برخی عناصر فرقه فتنه که روزی از کلوتید ریس حمایت می‌کردند و امروز دم خروس آنها هویدا شده است در زمره سرویس‌های جاسوسی غرب می‌گنجند....

افتخارش ایرانی بودنش است و بس.برایش فرقی نمی‌کند که در کجا بزرگ شده، مهم این است که بار‌ها و بار‌ها در مصاحبه‌های مختلف اعلام کرده ایرانی است و به ایرانی بودنش افتخار می‌کند.همین تاکید‌های ارغوان رضایی است که باعث شده تا شبکه‌های مختلف بیگانه از او انتقاد کنند. اما قهرمان تنیس مسترز مادرید باز هم حرف خودش را می‌زند و بدون توجه به غربی‌ها می‌گوید، «من به تمام ایران تعلق دارم». رضایی این را می‌گوید و با اشاره به تبریکی که فرانسوی‌ها برایش فرستاده‌اند، می‌گوید: «فرانسوی‌هایی که به من تبریک می‌گویند همان کسانی هستند که روزگاری با نژاد‌پرستی خود مرا محدود می‌کردند. نژاد‌پرستی در خون فرانسوی‌ها‌ست. آنها به چشم دیگری به من نگاه می‌کردند. صورت، مو، رنگ پوست و اسم من باعث می‌شد از دیگران متفاوت باشم. من در چنین محیطی مجبور بودم در زمین‌های خراب و تورهای پاره و با راکت‌های دسته‌‌شکسته تمرین کنم. امکاناتم خیلی کم بود اما شاید همان وضع باعث شد مصمم‌تر از همیشه و با تمام وجود تلاش کنم تا به موفقیت برسم».

رضایی ادامه می‌دهد: «قبل از آغاز رقابت‌های مادرید، فدراسیون فرانسه تماس گرفت. آنها به پدرم التماس می‌کردند تا من در این رقابت‌ها حداقل حریف آلمانی خود را شکست دهم چرا که در صورت ناکامی در این رقابت‌ها فرانسه به سید دوم منتقل می‌شد و برای تنیس این کشور وجهه خوبی نداشت.من آلمان را شکست دادم و در دیدار نهایی نیز حریف آمریکایی را با اقتدار از پیش رو برداشتم. آنها مدام ایمیل می‌زدند و تلفن می‌کردند و از پدرم می‌خواستند مراقب همه چیز باشد تا من به قهرمانی برسم. اینها همان کسانی بودند که روزگاری با نژاد‌پرستی خود من را محدود می‌کردند». او درباره احتمال همکاری خود با تیم ملی تنیس ایران می‌گوید: «2 تا 3 هفته پیش برای نخستین‌بار در FedCup حضور یافتم و در لباس تیم ملی فرانسه تنیس حرفه‌ای را تجربه کردم. طبق قوانین فدراسیون جهانی تا 5 سال آینده حق ندارم برای تیم ملی کشور دیگری بازی کنم».

وی درباره گردنبند همیشگی خود با نشان نقشه ایران که این‌بار در رقابت‌های مادرید دیده نمی‌شد عنوان کرد: «این گردنبند 4 ماه است که به طرز عجیبی در یکی از هتل‌ها گم شده است. مطمئن هستم علاقه قلبی من نسبت به ایران را فقط از روی این گردنبند ارزیابی نمی‌کنید. پدرم سفارش این گردنبند را داده و بار دیگر گردنبند ایران را بر گردن من خواهید دید. من همه جا با نام ایران شرکت کرده و سعی می‌کنم در تمام مصاحبه‌های خود ریشه ایرانی خود را به خبرنگاران خارجی گوشزد کنم».

وی اشاره به ریشه‌های ایرانی خود می‌کند و ادامه می‌دهد: «پدر بزرگ من از اهالی شمال ایران است. مادرم تهرانی است و مادربزرگ پدری من از اهالی تبریز است و خودمان اصالتا از یکی از مناطق توابع یزد هستیم. به چنین پیچیدگی قومیتی در ایران افتخار می‌کنم و این را نمادی از ریشه‌های متعدد خود در خاک ایران می‌دانم. این نشان می‌دهد که به تمام ایران تعلق دارم و در این روزهای اخیر این مساله بیش از پیش به من ثابت شد چرا که از تمام ایران در وب‌سایت اختصاصی من پیام تبریک ارسال می‌کردند». رضایی با اتکا به سخنان پدر خود احتمال انتقال به آمریکا یا زندگی در این کشور را صفر درصد می‌داند و بر ملیت ایرانی خود تاکید جدی می‌کند. وی این روزها در 30 کیلومتری شهر پاریس مشغول تمرین فشرده زیر نظر مربی خود پاتریک مراد ‌اغلو است و خود را برای رقابت‌های رولاند گاروس آماده می‌کند. پدر رضایی همواره در کنار ارغوان وضع فنی و روحی وی را کنترل می‌کند. وی هم درباره ارغوان می‌گوید: «صحبت‌هایی با فدراسیون تنیس جمهوری‌اسلامی ایران صورت گرفته و ما پس از رقابت‌های مذکور به ایران می‌آییم و در یک کنفرانس خبری مشترک در خدمت همه خبرنگاران خواهیم بود. نسبت به سفر آینده خود و دخترم به ایران بسیار خوشبین هستم و امیدوارم بتوانم مشاوره خوبی به فدراسیون بدهم».

نیروهای طالبان صبح دیروز مهم‌ترین پایگاه نظامیان آمریکایی در افغانستان (بگرام) را مورد حمله قرار دادند که در نتیجه آن دست‌کم 7 نظامی آمریکایی کشته شدند. این حمله در فاصله کمتر از یک روز از حمله انتحاری به اتوبوس حامل نیروهای ناتو در کابل که منجر به کشته شدن 18 نفر از آنها شد، صورت می‌گیرد. طالبان مسؤولیت این حمله را برعهده گرفته و ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان اظهار داشت: 20‌عامل انتحاری این حمله را انجام دادند. پایگاه بگرام در 50‌کیلومتری شمال کابل واقع شده است. کاپیتان کریس سوکاچ، سخنگوی ارتش آمریکا در پایگاه بگرام در حالی که می‌کوشید این حمله را کم اهمیت جلوه دهد، اظهار داشت: در این حمله ساختمان‌های کم اهمیت آسیب دیدند. علی بتنکورت، یک سخنگوی دیگر ارتش آمریکا نیز اظهار داشت: تا چندین ساعت پس از وقوع حمله صدای انفجارهای پراکنده در اطراف پایگاه به گوش می‌رسید. ژنرال عبدالرحمان سید خیل،‌ یک مقام پلیس استانی خاطرنشان کرد: پس از اینکه محافظان پایگاه متوجه حضور مشکوک چندتن در یک خودرو مقابل پایگاه شدند تیراندازی‌ها آغاز شد که در این هنگام یک عامل انتحاری موفق شد خود را منفجر کند. بر اساس این گزارش، حملات پشت سرهم جزو استراتژی جدید طالبان در افغانستان در ماه‌های اخیر قرار گرفته، به‌طوری که نیروهای ناتو در هفته‌های اخیر با افزایش حملات طالبان مواجه بوده‌اند. در حمله دیروز علاوه بر نیروهای ناتو 8 نفر نیز از نیروهای طالبان کشته شدند. پایگاه بگرام به دلیل آنکه اغلب نیروهای هوابرد آمریکا در آن مستقر هستند مهم‌ترین پایگاه نظامی ایالات متحده در افغانستان محسوب می‌شود. در فوریه 2007 نیز در نتیجه حمله یک عامل انتحاری به ورودی پایگاه بگرام بیش از 20 تن کشته شدند. دیک چنی، معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا در پایگاه حضور داشت.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: سازمان ملی جوانان برای پاسخگویی به انتظارات نسل جوان وارد اقدامات اجرایی شود.جواد صبور، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در گفت‌وگو با برنا با اشاره به حمایت مجلس از تغییر ساختار سازمان ملی جوانان گفت: هم‌اکنون دو‌سوم قشر جامعه را جوانان تشکیل می‌دهند. لزوم وجود سازمانی پاسخگو و قدرتمند در رفع نیازهای جوانان ضروری است. سازمان ملی جوانان به عنوان تنها متولی امور جوانان متاسفانه از قدرت اجرایی برخوردار نیست. در صورتی که خواستار کارکرد صحیح این سازمان هستیم در برهه کنونی باید این سازمان با تغییر ساختار وارد فازهای اجرایی شود.عضو کمیسیون اجتماعی خانه ملت با اشاره به عدم همخوانی ماموریت‌ها و اساسنامه سازمان ملی جوانان گفت: ماموریت‌های سازمان ملی جوانان در برنامه پنجم توسعه اجرایی است. این در حالی است که اساسنامه این سازمان به صورت ستادی تعریف شده است. این ناهماهنگی موجب عدم توفیق در خدمت به جوانان می‌شود. نسل جوان امروز، نسلی مطالبه‌گر و آرمانخواه است. این قشر از سازمان ملی جوانان توقع دارد مشکلات جوانان در جامعه به دغدغه مسؤولان‌ تبدیل و رفع شود.وی ادامه داد: بررسی و تسهیل ازدواج، آموزش‌های لازم ازدواج، اقدامات آموزشی و اوقات فراغت جوانان نیاز به کارکردهای اجرایی دارد به همین منظور مجلس آمادگی تغییر ساختار سازمان ملی جوانان را دارد.

رئیس اتحادیه طلا و جواهر کشور گفت: سوداگران از کاهش موقت قیمت طلا در بازارهای جهانی سود برده و سکه خریداری می‌کنند. محمد کشتی آرای در گفت‌وگو با فارس افزود: در این شرایط که قیمت طلا به صورت موقت در حال کاهش است سوداگران نهایت استفاده را برده و اقدام به خرید طلا و سکه می‌کنند. وی ادامه داد: قیمت طلا در بازارهای جهانی دائم در حال نوسان است و ديروز نیز چند دلاری کاهش یافت. کشتی‌آرای خاطرنشان کرد: تاثیر قیمت طلا در بازارهای جهانی با تاخیر صورت می‌گیرد بنابراین احتمال اینکه قیمت سکه، فردا کاهش یابد وجود دارد.

مجتبی صادقیان

اصولا در ایالات متحده هر چند سال یک بار شایعاتی مبنی بر روابط جنسی یکی از سیاستمداران مهم در عرصه رسانه‌ها بروز و ظهور پیدا می‌کند. این بار نیز داستان رسوایی جنسی «باراک اوباما» مدتی است که به تیتر اول رسانه‌های این کشور تبدیل شده است.

داستان رسوایی جنسی اوباما البته مساله جدیدی نیست و تقریبا از سال ۲۰۰۸ تاکید بر آن در رسانه‌ها بیشتر مشاهده شده است. اولین بار روزنامه «ديلی‌ميل» چاپ انگلستان به این رابطه پنهانی پرداخت و از ماجرای روابط خصوصی میان «باراک اوباما» و «ورا بیکر» یکی از همکاران انتخاباتی او در سال ۲۰۰۴ پرده برداشت. داستان این بار از سوی پایگاه اینترنتی بسیار معتبر «نشنال اینکوایرر» نقل شده که به هر حال در مقاطعی زندگی خصوصی سیاستمداران آمریکایی را با دقت زیر نظر داشته و حقایقی پنهانی را از حیات شخصی آنها به نمایش گذاشته است. ديلی ميل انگلستان همواره به خاطر چاپ شایعات زرد در افکار عمومی معروف بوده و خیلی‌ها ادعاهای آن را جدی نگرفته‌اند، اما این بار پس از 2 سال «نشنال اینکوایرر» داستان را دوباره زیر ذره‌بین قرار داده و نکاتی مبهم از آن را در ذهن رسانه‌ها زنده کرده است. این بار علاوه بر انتشار یک نوار ویدئویی که حضور باراک اوباما و ورا بیکر در هتل دیسی واشنگتن در سال ۲۰۰۴ را تایید می‌کند، اظهارات راننده یک لیموزین نیز بسیاری را به خود مشغول کرده که ادعا می‌کند ورا بیکر را در آن روز به هتل مربوط رسانده و اطلاعات بسیار مفیدی برای اثبات این داستان در اختیار دارد. نشنال اینکوایرر همان نشریه‌ای است که داستان روابط جنسی «جان ادواردز» را در رسانه‌های آمریکایی مطرح کرد و آن را به اثبات رساند. هنوز بسیاری این نشریه را به خاطر همان ماجرای تعجب آور مورد احترام قرار می‌دهند و بسیاری از اخبار آن را درباره زندگی خصوصی سیاستمداران تایید می‌کنند. نشنال اینکوایرر گروهی متشکل از خبرنگاران حرفه‌ای را برای کاوش پیرامون چنین ماجراهایی استخدام می‌کند و تا به حال از اکثر این پرونده‌ها سربلند بیرون آمده است. نمونه واضح آن داستان روابط جنسی « تایگر وودز» با گروه متعددی از زنان بود که در اکثر نشریات آمریکایی چاپ شد. بسیاری می‌پرسند اگر اینکوایرر می‌تواند رسوایی‌های تایگر وودز را با تعداد زیادی از زنان اثبات کرده و شواهدی از آنها را به دست بیاورد، مطمئنا می‌تواند صحبت‌های ورا بیکر را نیز در اختیار داشته باشد و به آنها استناد کند.

بنابر گفته‌های این پایگاه اینترنتی، مخالفان سرسخت اوباما در حزب جمهوریخواه جایزه‌ای یک میلیون دلاری برای کسی که بتواند شواهدی از این داستان ارائه کند روی میز گذاشته‌اند. در این میان همان راننده لیموزین، مهم‌ترین شخصی است که می‌تواند ابعاد پنهان این داستان را برای رسانه‌ها و افکار عمومی آمریکا روشن کند. در آمریکا اصولا راننده‌های لیموزین، اشخاص بسیار قابل اطمینانی هستند و سیاستمداران، مراحل بسیار سختی را برای استخدام آنها تعیین می‌کنند و اساسا باید انسان‌های بسیار مورد اطمینانی باشند. به این ترتیب، براحتی نمی‌توان ادعاهای یک راننده لیموزین را حتی به دلیل پست بودن حرفه شغلی‌اش زیر سوال برد، بلکه برعکس صحبت‌هایی که راننده شخصی یک سیاستمدار یا مرتبطان وی مطرح می‌کنند، می‌تواند بسیار در رسانه‌ها مورد استناد قرار گیرد. به این ترتیب داستان رسوایی جنسی اوباما سوالی است که با انتشار وقایع و اسناد جدید، ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده و مخالفان اوباما را بیشتر به تب و تاب انداخته است.

ورا بیکر زنی ۳۵ ساله است که نقش مهمی در انتخاب شدن باراک اوباما به‌عنوان سناتور ایالت ایلینویز در سال ۲۰۰۴ ایفا کرده و منابع مالی بسیار فراوانی را برای او در این ایالت جذب کرده است. او همان زن معروفی است که در محدوده سال ۲۰۰۴ از نزدیکان اوباما در مبارزات انتخاباتی محسوب می‌شد. این فعال سیاسی با سخنرانی‌های جذاب خود در حوزه‌های انتخابیه مختلف توانست میلیون‌ها دلار را به‌عنوان کمک مالی مردمی برای اوباما جذب کند و نقش بسیار مهمی در انتخاب شدن او برای سنا داشت. او پس از مدتی به یکباره از نگاه‌ها بیرون رفت و هیچکس دیگر خبری از او نشنید. اتفاقا همین پنهان شدن او از افکار عمومی یکی از دلایلی است که بسیاری از مخالفان اوباما سرسختانه بر آن اصرار می‌کنند و اعتقاد دارند به دلیل پرداخت حق السکوت، کسی دیگر سخنی از ورا بیکر نشنیده و او نیز از مکان اصلی خود مهاجرت کرده است. ورا بیکر در ۱۹۷۴ متولد شد و در اغلب دوران فعالیت‌های سیاسی خود به‌عنوان تامین کننده منابع مالی برای سیاستمداران فعالیت می‌کرده است. او در جریان مبارزات انتخاباتی اوباما در ایالت ایلینویز به‌عنوان مدیر مالی ستاد انتخاباتی او فعالیت می‌کرد. بنابراین در کمیته دموکرات ستاد انتخاباتی مدتی را نیز به‌عنوان معاون سیاسی ستاد اوباما سپری کرد. بیکر فارغ‌التحصیل رشته علوم سیاسی و حقوق از دانشگاه « میلز کالج » است و پژوهش‌های بسیاری نیز مانند اوباما در مطالعات آفریقا - آمریکا داشته است. او پس از استعفای زودرس از عالم سیاست، خیلی زود به فعالیت در یک شهرداری کوچک در جزایر کارائیب پرداخت و دیگر کسی سخنی از او نشنید. از سال ۲۰۰۸ داستان ورا بیکر با اوباما مجددا در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفت و انتشار یک نوار ویدئویی از روز قرار و ملاقات اوباما و بیکر در هتل دیسی واشنگتن شایعات را درباره این قضیه، باز هم داغ کرد.

دموکرات‌ها سابقه‌ای بسیار طولانی در رسوایی‌های اخلاقی داشته‌اند و نمونه واضح آن رسوایی اخلاقی «بیل کلینتون» و «مونیکا لوینسکی» است که مدت‌ها رسانه‌های آمریکایی را به خود مشغول کرد و همین می‌تواند عامل مهمی برای جذاب‌تر شدن داستان باشد. در دوران کلینتون نیز همین ماجرا مدت‌ها به بهانه‌ای برای جمهوریخواهان تبدیل شد تا نقاط ضعف کلینتون را برجسته کنند و روی آن انگشت بگذارند. اما یکی دیگر از ابعاد مهم ماجرای رسوایی اخلاقی اوباما اتفاقاتی است که پس از انتشار این خبر در سایت اینترنتی نشنال اینکوایرر افتاد. بنابر شواهد ارائه شده، بلافاصله یکی، دوساعت پس از انتشار این خبر در پایگاه اینترنتی اینکوایرر، این سایت دیگر قابل دسترس نبود و حجم انبوهی از کاربران که می‌خواستند با جزئیات بیشتری از این داستان آشنا شوند، عملا با عبارتی عجیب روی این پایگاه اینترنتی مواجه می‌شدند. خوابیدن فنی سایت اینترنتی مورد نظر، برای ساعت‌ها ادامه داشت و حتی لینک‌ها و پیوندهای مربوط نیز که می‌توانستند اطلاعات بیشتری در اختیار کاربران قرار دهند به طور کامل مسدود شده بود. بسیاری اعتقاد دارند فشار کاخ سفید و مشاوران اوباما عامل اصلی تعطیلی این سایت و پاک کردن خبرهای مربوط بوده است. عده‌ای نیز که از طرفداران اوباما هستند، معتقدند این سایت در آن مقطع مشکلات فنی داشته و عملا نمی‌توانسته دسترسی ممکن را برای کاربردان به وجود بیاورد، اما اعتماد به چنین ادعاهایی عملا در چنین مقطعی ممکن نیست. بسیاری از کاربران اروپایی که بی صبرانه منتظر جزئیات بیشتری از خبر رسوایی جنسی اوباما بودند، عملا در مراجعه به این سایت به در بسته خوردند. اصولا هیچ سایت یا پایگاه اینترنتی بلافاصله بعد از انتشار چنین خبر مهمی با چنین ابعاد گسترده‌ای سایت خود را مسدود نمی‌کند بلکه امکانات دسترسی به آن را نیز به لحاظ فنی افزایش می‌دهد، اما اتفاقی که در سایت مربوط افتاد عملا نشان داد فشارهایی از بیرون برای فیلتر کردن اخبار مربوط به رسوایی جنسی اوباما وجود داشت. حتی در سایت‌هایی مانند «توئیتر» و «فیس بوک» نیز صفحه مربوط به نشنال اینکوایرر برای چندین و چند ساعت مسدود باقی مانده بود. بسیاری رام امانوئل، مشاور صهیونیست و افراطی اوباما را عامل اصلی در این داستان می‌دانند. بسیاری دیگر از خبرنگاران اروپایی و آمریکایی نیز تلاش کردند مستقیما یا از طریق تلفن با مسؤولان پایگاه اینترنتی اینکوایرر تماس حاصل کنند اما هیچکدام از این تلاش‌ها به موفقیت منجر نشد. به نظر می‌رسد این پایگاه اینترنتی تحت فشار مقامات کاخ سفید عملا حواشی این خبر را از بین برده و پس از گذشت حدود یک ماه از این ماجرا هیچ اتفاق تازه‌ای در این موضوع نیفتاده است. اما مطمئنا مسؤولان این سایت نیز آرام نخواهند نشست و در آینده‌ای نزدیک اخبار تازه‌ای از آن در رسانه‌های آمریکایی منتشر خواهد شد. نشنال اینکوایرر در زمینه رسواکردن سیاستمداران آمریکایی ید طولایی داشته و ماجرای جان ادواردز مهم‌ترین آنها بود که با انتشار خبر رسوایی جنسی‌اش در این نشریه به فعالیت‌های سیاسی خود رسما پایان داد. در جریان انتخابات سال گذشته ریاست جمهوری آمریکا نیز همین پایگاه اخباری دال بر حاملگی ناخواسته دختر «سارا پیلین» معاون ارشد «جان مک‌كین» منتشر کرد که ابعاد گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت و ضربات متعددی را به جمهوریخواهان در جریان مبارزات انتخاباتی وارد کرد. به طور معمول نیز حملات متعددی در روزنامه‌ها و رسانه‌های مختلف به این پایگاه اطلاعاتی و انتشاراتی صورت می‌گیرد و بسیاری تلاش می‌کنند اعتبار و اتقان منابع اطلاعاتی این پایگاه و نشریه را زیر سوال ببرند اما تا به اینجا عملا همه پرونده‌های مطرح شده از سوی این پایگاه اطلاعاتی به اثبات رسیده و مسؤولان و نویسندگان این نشریه نیز از آن موفق بیرون آمده‌اند. به همین ترتیب به نظر می‌رسد درباره پرونده جدید اوباما نیز این نشریه منابع معتبری را در اختیار دارد، در غیر این صورت آنها اصلا به سمت انتشار چنین ماجرایی نمی‌رفتند و اعتبار تاریخی نشریه خود را زیر سوال نمی‌بردند. برخی از فعالان ستاد انتخاباتی اوباما در سال ۲۰۰۴ که در حال حاضر همکاری کمتری با وی دارند نیز ادعا کرده‌اند اوباما در مقطعی از فعالیت‌های انتخاباتی آن دوره نزدیکی بسیار بالایی با ورا بیکر پیدا کرده و او را در دفتر خود زیاد ملاقات می‌کرده است. اگر چه خود بیکر در مصاحبه‌های اخیرش که با چند نشریه انجام داده از اساس چنین ماجرایی را تکذیب کرده اما جمهوریخواهان تلاش می‌کنند همچنان سرنخ‌های جدیدی از این رسوایی جنسی و ابعاد تازه آن به دست بیاورند. شاید اگر راننده لیموزین مربوطه نکات تازه‌ای در این باره مطرح کند، داستان کاملا شکل دیگری به خود بگیرد. پس سرنخ اصلی ماجرا در اختیار همان شخص راننده‌ای است که در صورت انتشار ادعاهایش می‌تواند یک رسوایی بزرگ سیاسی را برای دولت آمریکا و شخص باراک اوباما به همراه داشته و به بار بیاورد. او در مصاحبه اخیر خود با اینکوایرر نکات جالبی را مطرح کرده که موشکافی آنها می‌تواند حقایقی را به همراه داشته باشد. او که نام خود را اعلام نکرده تأکید کرده در روزی که بیکر را به هتل مربوط می‌برده، به دستور خود بیکر مدتی در لابی هتل منتظر مانده تا او لباسش را عوض کند و خود را برای ملاقات با شخص مورد نظر در هتل آماده کند. او همچنین ادعا کرده که بنابر اطلاعات او، آن شب بیکر هیچ اتاقی را در هتل برای خود رزرو نکرده بوده و کاملا از سر و شکل او نیز مشخص بوده که به صورت میهمان به هتل می‌رود. او علاوه بر این گفته که در جریان مبارزات انتخاباتی اوباما در سال ۲۰۰۴ بارها و بارها اوباما و بیکر را از فرودگاه سوار کرده و به مقصدهای متعددی رسانده است. به این ترتیب مشخص می‌شود که رابطه بیکر و اوباما در آن مقطع تاریخی کاملا صمیمی و فراتر از یک رابطه عادی بوده و این دو بیش از حد معمول اوقات خود را با همدیگر سپری می‌کردند. آنچه مشخص است اینکه شخص ورا بیکر نقش بسیار تعیین کننده‌ای در انتخاب باراک اوباما به‌عنوان سناتور ایالت ایلینویز ایفا کرده و ظاهرا فعالیت‌های فراوان او برای شخص اوباما چیزی بیش از فعالیت‌های کاری بوده و علاقه شخصی نیز در این بین وجود داشته است و الا جذب میلیون‌ها دلار پول نقد در جریان مبارزات انتخاباتی از سوی یک زن تقریبا ناشناخته، نمی‌توانسته منطق چندان روشنی را در بر داشته باشد. علاوه بر این هنوز مشخص نیست چرا زنی مانند بیکر که به هر حال بعد از مبارزات انتخاباتی به چهره‌ای معروف در میان دموکرات‌ها تبدیل شده بود، یکباره فعالیت‌های سیاسی پرثمر خود را کنار می‌گذارد و به جزایر کارائیب می‌رود و در آنجا عزلت اختیار می‌کند. بسیاری از جمهوریخواهان معتقدند حق‌السکوت سنگینی که از سوی دموکرات‌ها و مشاوران اوباما به او پرداخت شده، دلیل اصلی این سفر و نقل مکان بوده است و الا کسی مانند بیکر به این سادگی‌ها از عالم سیاست و فعالیت‌های انتخاباتی جدا نمی‌شده است بویژه در زمانی که اوباما به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شده و احتمال شکوفایی فعالیت‌های بیکر و زندگی سیاسی او نیز وجود داشته است. تجربه نشان می‌دهد کسانی که در فعالیت‌های انتخاباتی نقش مهمی ایفا می‌کنند اساسا از سوی انتخاب‌شدگان مورد تمجید قرار می‌گیرند و پست‌های سیاسی مهمی را در ایالت مربوطه یا در سطح ملی به دست می‌آورند اما در پایان فعالیت‌های انتخاباتی سال ۲۰۰۴ ورا بیکر نه تنها به این پست و مقام نرسید بلکه خیلی راحت اردوگاه دموکرات‌ها را ترک کرد و به کارائیب رفت، پس دلایل متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد پیگیری این داستان از سوی سیاستمداران و رسانه‌های آمریکایی چندان هم غیرمنطقی نیست و اساسا امکان وجود رابطه میان اوباما و بیکر امکان چندان غیر معقولی به نظر نمی‌رسد.علاوه بر این، بسیاری معتقدند داستان رسوایی جنسی باراک اوباما بسیار جدی‌تر از داستانی است که درباره جان ادواردز بروز و ظهور پیدا کرد. جان ادواردز که کاندیدای معاون اولی ریاست جمهوری از سوی دموکرات‌ها بود نیز با چنین داستانی کاملا از صحنه سیاست طرد شد و کسانی که چنین ماجرایی را در رسانه‌ها نقل می‌کنند، کاملا از تبعات آن برای سیاستمداران آگاه هستند بویژه اگر این داستان درباره شخص اول سیاست در آمریکا باشد تمام احتیاط لازم درباره انتشار آن و واقعیت‌گرایی را لحاظ می‌کنند. در صورتی که این ماجرا در نهایت به اثبات برسد، تبعات آن در زندگی شخصی اوباما نیز بسیار جدی خواهد بود چون در جریان مبارزات انتخاباتی یکی از اهرم‌های اوباما برای کسب پیروزی در انتخابات، تاکید فراوان وی به ارزش‌های خانواده و وفاداری او به همسر و 2 فرزندش قلمداد می‌شد. به این ترتیب اگر چنین داستانی به اثبات برسد، مشخص نیست «میشل اوباما» چه واکنشی در برابر آن نشان خواهد داد و چه موضعی را درباره شوهر وفادارش در قبال رسانه‌ها اتخاذ خواهد کرد، شاید او هم مجبور شود مانند هیلاری کلینتون در ماجرای لوینسکی سرش را بالا بگیرد و منافع سیاسی و بلندمدت خود را به منافع خانوادگی ترجیح دهد. اصولا در فضای فعلی سیاسی در آمریکا، افرادی که به این ماجرا اعتماد پیدا کرده‌اند بسیار بیش از کسانی هستند که آن را کذب می‌خوانند و هستند هنوز کسانی که ماجرا را با جدیت بیشتری دنبال می‌کنند و مطمئنا منابع مالی لازم برای کشف گوشه‌های پنهان این ماجرا اختصاص داده خواهد شد بویژه از سوی جمهوریخواهان تا ابعاد پنهان آن بیشتر برای عموم باز شود.