انتصاب رضاخان میرپنج به نخست‌وزیری توسط احمدشاه قاجار (1302 ش)
هنگامی که مشیرالدوله از سوی احمدشاه قاجار به نخست‌وزیری منصوب شد، رضاخان با سمت وزارت جنگ در هیات دولت حضور یافت. پس از چندی رضاخان که در پی فرصتی برای قدرت بیشتر و جولان در کشور بود، نخست‌وزیر را تهدید کرد و موجبات ترس و سپس استعفای او را پدید آورد. شاه ناگزیر با وجود مخالفت آیت‌الله سیدحسن مدرس و یاران او در تاریخ سوم آبان 1302ش سردار سپه را به عنوان رئیس‌الوزرا معرفی و منصوب کرد و پس از یک هفته، خود راهی اروپا شد و رضاخان را یکهتاز میدان کرد. با خروج احمدشاه از ایران، رضاخان همه‌کاره کشور شد و از آن پس مقدمات تغییر نظام حکومتی را در سر پروراند. احمدشاه در حالی کشور را ترک میگفت که نمیدانست بازگشتی برایش متصور نیست و در این سفر، تاج و تختش را از دست خواهد داد و رضا میرپنج حکومتی دیگر بنیان خواهد نهاد.
رحلت عالم فاضل و پرهیزگار آیت‌الله میرزا جوادآقا تهرانی (1368 ش)
آیت‌الله میرزا جواد آقا تهرانی در سال 1283ش (1322ق) در تهران در خانوادهای مذهبی به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی در تهران و قم، راهی نجف اشرف شد و از محضر حاج شیخ مرتضی طالقانی و محمدتقی آملی کسب فیض کرد. میرزای تهرانی پس از دو سال توقف در نجف به تهران بازگشت و پس از مدتی در مشهد از درس بزرگانی همچون میرزای اصفهانی و شیخ مجتبی قزوینی بهره برد تا به مقامات والا در علم و اخلاق دست یافت. آیت‌الله تهرانی علاوه بر مهارت در فلسفه و تفسیر، در فقه و اصول تبحر داشت و معتقد بود که حقیقت را باید از سرچشمه پاک و زلال کلام وحی و بیان معصوم گرفت. بُعد اخلاقی این عالم ربانی نسبت به همه خصوصیات برجسته و ممتازی که داشت، بیشتر نمود پیدا کرده بود، چرا که در نهایت خضوع، تواضع و اخلاص میزیست و آداب تربیتی اسلام، حقوق اسلامی خانواده و حق کودک را دقیقاً مراعات میکرد. وی در مسائل اجتماعی و گرهگشایی و حل و فصل کارهای مردم نیز بسیار کوشا بود و در این راه تلاش وافری از خود نشان میداد. آیت‌الله تهرانی در دوران دفاع مقدس با وجود کهولت سن، بارها در جبهههای نبرد شرکت کرد و با پوشیدن لباس بسیجی و رفتن به خطوط مقدم جبهه، روحیهای بسیار قوی و نشاط‌بخش در رزمندگان ایجاد میکرد. از این استاد اخلاق آثاری برجای مانده که فلسفه بشری و اسلامی، میزان المطالب در 2 جلد و آیین زندگی و درسهای اخلاقی از آن جملهاند. سرانجام این عالم عامل در سوم آبان 1368ش برابر با 23 ربیعالاول 1410ق در 85 سالگی در مشهد مقدس جان به جان آفرین تسلیم کرد و در همان شهر به خاک سپرده شد.
تولد پابلو پیکاسو، مشهورترین نقاش قرن بیستم و بنیانگذار کوبیسم (1881م)
پابْلو روئیز پیکاسو، نقاش، مجسمه‌ساز، کندهکار و سرامیست اسپانیایى در 25 اکتبر سال 1881م در مالاگا در اسپانیا به دنیا آمد و از کودکی به نقاشی روی آورد. وی در سال 1901م در 20 سالگی اولین نمایشگاه آثار خود را به راه انداخت و قدم در راه موفقیت و شهرت نهاد، با این حال زندگی را در نهایت فقر سپری میکرد. تشریح و تجزیه اشکال به دست پیکاسو در سال 1909م منجر به پیدایش سبکی در نقاشی شد که به کوبیسم شهرت یافت. اساس کوبیسم این بود که یک تابلو یا مجسمه کوبیستی، یک رویداد یا اثر تجسمی است که در نفس خود، مجرد از طبیعت و مستقل از محدودیتهای اشکال طبیعی باشد. کوبیسم به سرعت در میان گروهی از نقاشان فرانسوی نفوذ کرد و نخستین تابلوی کوبیسم، توفانی در محافل هنری برانگیخت. پیکاسو دارای هزاران تابلوی نقاشی رنگ روغن، سیاه قلم، مجسمه، کندهکاری و... بود و آثار هنری فراوانی از دیگر هنرمندان نیز جمعآوری کرد. پیکاسو به مدت بیش از 70 سال به خلق آثار هنری گوناگون پرداخت و تا 90سالگی همچنان پرکار و پرنشاط بود. پابلو روئیز پیکاسو سرانجام در سال 1973م در 92 سالگی درگذشت.