علی صادق‌زاده: آقای روحانی رئیس‌جمهور محترم پنجشنبه 22/8/1393 در جمع بازرگانان ایران و جمهوری آذربایجان در بیان درس‌هایی که از تحریم آموخته‌‌ایم، گفت: «از فشار تحریم آموختیم کشورهای غربی قابل اعتماد نیستند و در روز فشار و خطر و تحریم به بهانه‌های اندکی طرف مقابل خود را رها می‌کنند و حتی منافع خود را زیر پا می‌گذارند اما کشورهای همسایه اینچنین عمل نمی‌کنند».
ایشان همچنین گفتند: «این را هم آموخته‌ایم که اگر ملتی اراده کند، می‌تواند آثار تحریم را به عدد صفر نزدیک کند و حتی در این شرایط برنامه‌های اقتصادی خود را با قوت به پیش ببرد».
در تکمیل اظهارات رئیس‌جمهور محترم نکاتی قابل بیان است:
1- در باب اینکه ملت ایران از چه زمانی دقیقاً این واقعیت را درک کرد که «غرب و به‌طور کلی جبهه استکبار قابل اعتماد نیست» شاید بتوان گفت این بی‌اعتمادی قدمتی به درازای تاریخ استعمار دارد اما از آنچه حداقل در نیم قرن اخیر تاریخ معاصر در حافظه نزدیک خود به یاد دارد اینطور بر می‌آید که این ملت دهه‌‌ها قبل از اینکه در معرض فشار تحریم قرار گیرد به غرب بی‌اعتماد بوده است. حمایت از ده‌ها کودتای منجر به سرنگونی دولت‌های مردمی در کشورهای جهان از جمله سرنگونی دولت مصدق، حمایت از رژیم سلطنتی مطلقه در برابر آرمانخواهی ملت ایران، تلاش برای بی‌ثبات‌سازی و براندازی انقلاب اسلامی، ایجاد درگیری‌های قومیتی در کشور، حمایت سیاسی از دیوانه‌ای چون صدام و حمایت تسلیحاتی از او در 8 سال جنگ تحمیلی، در اختیار قرار دادن تسلیحات کشتار جمعی، پناه دادن به منافقین تروریست و حمایت سیاسی و معنوی از آنان، هدف قرار دادن هواپیمای مسافری ایران و کشتن صدها زن و مرد و کودک بی‌گناه و اعطای نشان افتخار به فرمانده ناو وینسنس برای این جنایت، لیست بلندبالای تحریم‌های متنوع علیه جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب اسلامی تا امروز، طراحی و پشتیبانی غائله‌ها و فتنه‌های 78 و 88، لشکرکشی به عراق و افغانستان و کشتار صدها هزار نفر از مردم بی‌گناه، به‌وجود آوردن یا حمایت از تروریست‌های اجاره‌ای همچون جندالشیطان، القاعده، داعش و...، حمایت مالی، سیاسی و تسلیحاتی از رژیم کودک‌کش اسرائیل و ایجاد چتر حمایتی برای نسل‌کشی این رژیم در غزه و لبنان، حمایت سرسخت از عقب‌افتاده‌ترین و سرکوبگرانه‌ترین رژیم‌های عربی منطقه به‌رغم ادعای خنده‌آور دموکراسی‌خواهی و حمایت از آزادی و حقوق بشر و... بخش کوچکی از سیاهه‌ بلندی است از دلایلی که در نیم قرن اخیر زمینه‌ساز بی‌اعتمادی به غرب از سوی ملت ایران شده است.
2- در باب بخش دوم بیانات رئیس‌جمهور محترم نیز که گفته‌اند: «این را هم آموخته‌‌ایم که اگر ملتی اراده کند، می‌تواند آثار تحریم را به عدد صفر نزدیک کند.» این واقعیت قابل بیان است که نه تنها در موضوع تحریم که در همه‌ آزمون‌هایی که در برابر ملت ایران در نیم قرن گذشته قرار گرفته این ملت آموخته است که در صورت اراده می‌تواند با دست خالی بر رژیمی تا بن‌دندان مسلح پیروز شود، می‌تواند در برابر دشمنی چون صدام و حامیان جهانی آن 8 سال از خاک و ناموس خود دفاع کند، می‌تواند با دست خالی و صرفاً با اتکا به ظرفیت‌های داخلی در صنایع نظامی، بیوتکنولوژی، نانو و... به پیشرفت‌های غیر قابل تصوری برسد، می‌تواند زمینه‌ساز تحول بنیادین در منطقه شود، می‌تواند صرفاً با اتکا به اراده در برابر زورگویی‌های غرب ایستاده و از حقوق خود دفاع کند و...
3- اعتراف رئیس‌جمهور محترم به تجربه‌‌ها و آموخته‌‌های گرانقیمت خود از «تحریم و اراده ملت» که با گذشت بیش از یک‌سال از دولت یازدهم بیان کرده‌اند اگرچه جای خرسندی دارد اما در عین حال جای تأسف است از اینکه این دولت بیش از یک‌سال وقت ارزشمند خود و ملت را صرف تجربه‌آموزی و آزمودن بدیهیاتی کرده است که نتیجه آن از ابتدا هم روشن بود. این اظهارات دقیقاً ترجمه این معناست که: «مذاکره با نماد استکبار هیچگاه نتیجه برد- برد در پی نخواهد داشت»، «حقوق یک ملت را نه در مذاکره با قدرت‌های غرب که باید با اتکا به استعداد، اراده و ظرفیت‌های داخلی احیا کرد»، «مساله هسته‌ای صرفاً بهانه‌ای برای غرب در مسیر اجرای پروژه براندازی است»، «اقتصاد مقاومتی یگانه راه خروج از مشکلات کشور و خلاصی از شر دشمنان این ملت است» و... .