حسین بابازاده‌مقدم :‌ دولت در همه روزهای پس از راهیابی‌اش به پاستور به مثابه عاملی برای ایجاد دوقطبی‌های کاذب عمل کرده است. شاید به این ادعای تازه «جک استراو» نیز وضعیت فعلی نزدیک باشد که می‌گوید در راستای دستیابی به حقوق بشر باید «نیروهای خیر» را در برابر «مخالفان تغییر» در ایران تشویق و تقویت کرد و شاید هم خیر اما در هرحال این وضعیت دوقطبی مورد استفاده دشمنان جمهوری اسلامی نیز قرار می‌گیرد. اما مساله ما سوءاستفاده دشمن از این فضاسازی‌های کاذب نیست، اگر چه نمی‌توان وجود چنین وضعیتی را نیز انکار کرد، چرا که نشانه‌های آن به وفور در رسانه‌های غربی منعکس می‌شود. موضوع مهم در این دوقطبی‌سازی، خصلت کاذب و غیرمرتبط بودن اغلب موضوعات با زندگی مردم است؛ من‌جمله بحث رفع حصر از سران فتنه، رفع پارازیت از شبکه‌های ماهواره‌ای و مقابله با جمع‌آوری تجهیزات دریافت شبکه‌ها از منازل، امر به معروف و نهی‌از منکر و بهشت و جهنم اجباری.  از سوی دیگر از این فضای به‌وجود آمده نهایت استفاده در ایجاد انحراف در افکار عمومی برده شده و تلاش می‌شود فضاهای ذهنی کاذب و فربه را به‌وجود آورد که موضوعات مهمی همچون کارآمدی و کارآیی قوه مجریه به دست فراموشی سپرده شود یا در این تشویش اطلاعاتی مجالی برای طرح پیدا نکند. این اقدامات در حالی صورت می‌پذیرد که منتقدان درباره مسائل جدی همچون تورم و گرانی و به‌طور مثال افزایش یک‌شبه 40 ـ 30 درصدی و بالاتر قیمت نان، نتایج صرف هزینه‌های کلان برای مذاکراتی با کیفیت معین، مباحث مربوط به یارانه‌ها، مسائل کلی بانکداری و اقتصادی و نظام مالی مبتنی بر تحمیل بالاترین فشارهای اقتصادی بر اقشار معمولی کشور، آلودگی هوا و ده‌ها مساله دیگر، مواضع جدی در برابر دولت دارند و آن را دنبال می‌کنند. منتقدان دولت نه اسیدپاشان و نه مجریان طرح جمع‌آوری آنتن‌های ماهواره‌ای و نه دلواپس و بیکار و نه اصولا اهل مناقشه‌های بیهوده‌اند، مساله اصلی و کنونی آنان ایجاد فضایی مناسب برای نقد عملکرد و فقدان برنامه‌ برای اداره امور کشور توسط کسانی است که مدعی بودند با «کلیدهای طلایی» مشکلات کشور را ظرف مدت «100 روز» بازگشایی می‌کنند. کما اینکه در گذشته نیز همین منتقدان اقدامات و رویه‌های نامساعد، غیرعلمی و بعضا مخرب را در دولت پیشین نیز مورد انتقاد قرار داده و حتی مورد بی‌مهری‌هایی نیز قرار گرفته‌اند اما همچنان دولت تلاش می‌کند منتقدانش را از اقمار دولت سابق معرفی کرده و راه را برای ایجاد بحث‌های جدی درباره موضوعات مهمی همچون سلامت و معیشت مردم ببندد. به هرحال منتقدان معتقدند رئیس‌جمهور برای وضعیت اقتصادی کشور هیچ برنامه مدون و روشنی ندارد، در سیاست خارجی نیز صرفا سیاست‌های مماشات و عقب‌نشینی‌های بی‌مورد در دستور کار قرار دارد، وضعیت در ارتباط با مسائل مقطعی اما مهمی همچون آلودگی هوای تهران و شهرهای بزرگ نیز همینگونه است و عالی‌ترین مسؤول در تامین سلامت محیط زیست همچنان دروغ شاخدار سرطانزا بودن پارازیت ماهواره‌ها را دنبال می‌کند که پیش از این در ده‌ها نوبت توسط رؤسای انجمن‌های تخصصی سرطان کاملا و صراحتا رد شده است. دوقطبی‌سازی‌های کاذب در حالی صورت می‌پذیرد که منتقدان معتقدند دولت موظف به رعایت اصل «شفافیت» در برنامه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و همینطور مناسبات بین‌المللی است. مساله اصلی منتقدان، آسایش زندگی مردم است که به فرموده امیرالمومنین علی(ع) هدف از تشکیل حکومت اسلامی است. هدف منتقدان، بهبود و کاهش شاخص ضریب جینی به‌عنوان شاخص فاصله طبقاتی، محرومیت‌زدایی و مقابله با بیکاری است که هزینه‌های مستقیم آن بر دوش ضعیف‌ترین اقشار جامعه تحمیل می‌شود. منتقدان نگرانند که دستورهای تعدیل نیروی انسانی در ادارات مختلف وضعیت آتی این نیروهای حرفه‌ای و فنی را با چه شرایطی روبه‌رو می‌سازد. امروز منتقدان در اندیشه نان و زندگی در برابر ادعا و بی‌برنامگی هستند و الا قوه‌قضائیه از توانایی و تخصص‌های لازم برای مدیریت موضوعاتی همچون فیلترینگ و ماهواره و اسیدپاشی به قدر کافی برخوردار است و دیگر نیازی به درانداختن اینچنین موضوعات جنجالی‌ای در آستانه حساب‌کشی‌های مهم از دولت نیست. منتقدان حق دارند ماهانه آمار دقیقی از وضعیت شاخص‌های اقتصادی و بهبود و خدای نکرده روند عکس آن یعنی کاهش سطح کیفیت زندگی در کشور را منتشر کرده و مجددا سوال کنند وعده ایجاد انقلاب اقتصادی در عرض 100 روز در کشور به کدام نقطه رسید و اساسا تا چه مقطعی قرار است در پاسخ به سوال‌هایی مهم از این دست به اقدامات دولت قبل ارجاع داده شوند؟ مسکن مهر که هم اکنون میزبان چند ده هزار شهروند ایرانی است، چرا رها شده است؟ در واقع مساله اصلی منتقدان با دولت اصل و اساس مسکن است نه آنتن‌هایی که احیانا در برخی از این ساختمان‌ها به کار برده شده است. اما دولتی‌ها در تاکتیکی روانی و رویکردی تبلیغاتی کار را از پی ساختمان به پشت‌بام کشانده و می‌کوشند منتقدان را به جای زمین بر آسمانی از اطلاعات و ابر کاذب آگاهی درگیر کنند. منتقدان به دنبال «جنگ کارآمدی» هستند نه«جنگ مواضع»؛ مساله منتقدان، مساله زندگی است.