گروه سیاسی: هرگاه باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا نامه‌ای به رهبر انقلاب فرستاده یا درباره مسائل سیاست خارجی و هسته‌ای از طریق رابط‌های خاص خود پیامی به‌طرف ایرانی داده است، کسی که برای اولین مرتبه خبر این نامه‌ها را آشکار کرده و پاسخ قطعی خود را به این نامه‌ها با مردم ایران در میان گذاشته است، رهبر معظم انقلاب بوده‌اند. به گزارش «وطن امروز» تاکنون اوباما چندبار نامه‌هایی را به رهبر معظم انقلاب نوشته و درباره مسائل منطقه‌ای و هسته‌ای به‌صورت مستقیم با ایشان مکاتبه کرده است. اگرچه رسانه‌های غربی از این نامه‌ها به‌عنوان نامه‌های محرمانه یاد می‌کنند اما قبل از اینکه رسانه‌های غربی از این نامه‌ها و پاسخ‌شان مطلع شوند و آنها را محرمانه تلقی کنند، حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در گفت‌وگو با مردم به محتوای آنها اشاره کرده‌اند. به همین دلیل نیز راه از مدت‌ها پیش برای فضاسازی و جوسازی‌های خبری رسانه‌های غربی بسته‌شده بود. روز گذشته روزنامه وال‌استریت ژورنال در خبری مدعی شد مقام معظم رهبری نامه اوباما درباره مسائل اخیر منطقه را پاسخ گفته‌اند. این روزنامه به نقل از منابع خود نوشت: یکی از دیپلمات‌های ایرانی خبر داده است رهبر عالی ایران در نامه‌ای به نامه چند ماه پیش اوباما درباره اوضاع منطقه پاسخ داده است. در این نامه که در ماه اکتبر خطاب به مقام معظم رهبری نوشته‌شده بود، پیشنهاد‌هایی راجع به همکاری مشترک ایران و آمریکا در مبارزه با داعش بعد از رسیدن به توافق هسته‌ای مطرح شده بود. این دیپلمات درباره محتوای نامه پاسخ‌داده شده، گفته است این نامه با متنی احترام‌آمیز نوشته شد اما پاسخ همانی بود که پیش از این نیز خطاب به آمریکا گفته شده بود: «ایران تعهد و الزامی برای همکاری نداده است.» بنا بر گزارش این روزنامه، این دومین نامه‌ای است که رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به باراک اوباما نوشته‌اند. در اولین نامه که در دوره اول ریاست‌جمهوری اوباما بوده است، ایشان به اقدامات اوباما و رؤسای‌جمهوری پیشین آمریکا در قبال ایران اشاره‌کردند و از 60 سال تخاصم و سوءاستفاده‌هایی که آمریکا از ایران کرده است سخن گفته بودند. مقامات کاخ سفید بیان کرده‌اند این نامه را در سال 2009 مشاهده کرده‌اند اما نظری راجع به محتوای آن نداشته‌اند. اولین شخصی که از نامه اوباما و محتوای آن با مردم سخن گفت، رهبر معظم انقلاب بودند. ایشان بعد از مرخصی از بیمارستان در گفت‌وگویی که با رسانه ملی داشتند به‌وضوح از این نامه یاد کرده و فرمودند: «و اما یک مطلبی هم خارج از مساله بیمارستان و بیماری و محیط بیمارستان عرض بکنم و آن اینکه من این چندروزه - این دو، سه روز آخر - تفریحی داشتم و آن تفریح عبارت از این بود که گوش می‌کردم به حرف‌های آمریکایی‌ها در زمینه داعش و مبارزه با داعش و حرف‌هایی که می‌زنند؛ حرف‌های پوچ و توخالی و جهت‌دار. از جمله آن چیزهایی که برای من واقعاً مایه تفریح بود، این بود که دیدم، هم وزیر خارجه آمریکا، هم آن دختر - سخنگویشان که می‌آید وامی‌ایستد آنجا حرف می‌زند - صریحاً گفتند که ما از ایران برای ائتلاف علیه داعش دعوت نمی‌کنیم! اولاً چه افتخاری بالاتر از این برای ما که آمریکا در یک کار دسته‌جمعی، در یک کار خلافِ غلطی که دارند انجام می‌دهند، از ما مأیوس باشد و نخواهد که ما باشیم؛ این برای ما مایه افتخار است، مایه تأسف نیست. ثانیاً دیدم همه‌شان دروغ می‌گویند؛ برای اینکه همان روزهای اولی که مساله داعش در عراق پیش آمد، آمریکایی‌ها به‌وسیله سفیرشان، از سفیر ما در عراق، درخواست کردند که بیایید بنشینیم درباره داعش با هم هماهنگی کنیم. سفیر ما این را منعکس کرد؛ بعضی از مسؤولان ما هم حرفی نداشتند، من مخالفت کردم؛ گفتم در این قضیه، ما بویژه با آمریکا همراهی نمی‌کنیم؛ چون اینها خودشان دستشان آلوده است؛ در این قضیه ما چطور بیاییم با کسانی که دستشان آلوده است و نیت‌شان آلوده است همکاری کنیم؟ بعد از آن هم همین آقای وزیر خارجه‌ای که این حرف را آمد جلوی چشم همه دنیا پشت دوربین گفت که «ما از ایران همکاری نمی‌خواهیم»، همین ایشان، شخصاً از آقای دکتر ظریف درخواست کرده بود که بیایید ما در این قضیه همکاری کنیم؛ دکتر ظریف رد کرد. معاون او هم - که او هم یک زنی است که می‌بینید، می‌شناسید - از آقای عراقچی در مذاکراتش درخواست کرده بود که بیایید همکاری کنیم؛ اینها رد کردند. بعد از آنکه آنها رد کردند و ما صریحاً گفتیم با شما در این قضیه همکاری نمی‌کنیم، حالا می‌گویند ما ایران را نمی‌خواهیم وارد کنیم!»
همچنین رهبر معظم انقلاب قبل از ارسال این نامه و متعاقب اظهارنظرهای شفاهی مقامات آمریکایی در گفت‌وگو با مقامات ایرانی درباره حضور در ائتلاف علیه داعش، جزئیات درخواست مقامات آمریکایی در این زمینه را افشا کرده و مبانی و دلایل مخالفت جمهوری اسلامی با حضور در این ائتلاف را نیز بیان کرده بودند.