محمدحسین سجادی: پخش شدن انیمیشنی در سیمای جمهوری اسلامی ایران با محوریت باراک اوباما، رئیس‌جمهوری و جان کری، وزیر خارجه آمریکا، واکنش شبکه بی‌بی‌سی فارسی را به دنبال داشت؛ مبنی بر اینکه این دو مقام ارشد آمریکایی مورد تمسخر قرار گرفته‌اند. اینکه یکی از شبکه‌های اقماری بی‌بی‌سی (شما بخوانید بنگاه دروغ‌پراکنی انگلستان) تمام‌قد به دفاع از اوباما و کری پرداخته و انیمیشنی را که طی آن «گزینه‌های روی میز»
- اصطلاحی که به تکیه‌کلام مقامات آمریکایی در قبال جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده- را در قالب طنز مورد نقد قرار داده، ناپسند می‌داند، از وقاحت این شبکه نشأت می‌گیرد. شبکه بی‌بی‌سی فارسی که در عمر نه‌چندان طولانی‌اش، همزمان با فتنه سال 88، فعالیتش افزایش یافت، از جمله دستگاه‌های تبلیغاتی بوده که جز تحریف و دروغ‌پردازی در مسائل مختلف بویژه موضوعات داخلی ایران تحت لفافه «بی‌طرفی»، کارکرد دیگری نداشته است و بررسی عملکرد این شبکه پارسی‌زبان و مجریانش که سوابق درخشان‌شان در بی‌اخلاقی زبانزد خاص و عام است، نشان می‌دهد این شبکه و متولیان فارس‌زبانش خائنانی هستند که زیبنده نیست نام ایرانی بر آنها گذاشت، چرا که هیچ ایرانی وطن‌پرست و عاشق این مرز و بوم، آلت دست دستگاه تبلیغاتی انگلیس نمی‌شود تا با دروغ، جعل واقعیات، تحریف و بزرگنمایی، زادگاه خود را به بیگانه بفروشد و ننگ است این فریب‌خوردگان را ایرانی دانست. بی‌بی‌سی فارسی که این‌بار خوش‌خدمتی‌هایش برای صهیونیزم بین‌الملل و امپریالیزم جهانی در افرادی چون اوباما و کری تبلور یافته و آن را وادار به واکنش به یک انیمیشن طنز می‌کند که در آن مزخرفاتی که از زبان مقامات آمریکایی درباره گزینه‌های روی میز، دستمایه قرار می‌گیرد، چرا به وظیفه حرفه‌ای خود در پوشش جنایاتی که آمریکا و رژیم صهیونیستی مرتکب می‌شوند، عمل نمی‌کند اما یک برنامه طنز، آنچنان برایش دردآور است که آن را تمسخر اوباما و کری می‌داند؛ هر چند اظهارات این مقامات درباره گزینه‌های روی میز در قبال جمهوری اسلامی ایران خنده‌دار و مضحک هم هست. مثلا اگر همه گزینه‌ها روی میز نیز باشد، آنها چه غلطی می‌توانند بکنند؟!
بی‌بی‌سی فارسی که «وجدان‌درد»(!) گرفته و کاسه داغ‌تر از آش شده، چرا به برنامه جنجالی و شرم‌آور «شبکه نیم» که از سوی شبکه پارسی‌زبان «من و تو» که تحت حمایت مستقیم خاندان سلطنتی انگلیس قرار دارد و اتفاقا دست‌اندرکاران و مجریان آن نیز تحت آموزش‌های مستقیم گردانندگان بی‌بی‌سی قرار داشته و دارند، اعتراض نمی‌کند که در این برنامه به بزرگان نظام جمهوری اسلامی ایران از رئیس‌جمهور گرفته تا مقامات ارشد نظامی، نمایندگان مجلس و شخصیت‌های دینی و سیاسی شناخته‌شده، منزجرکننده‌ترین توهین‌ها صورت می‌گیرد و این برنامه سراسر مشمئز‌کننده، کاری جز تخریب شخصیت بزرگان نظام نداشته و هر اتفاقی در آن دستمایه قرار می‌گیرد؟ اگر بی‌بی‌سی به واسطه آزادی بیان (این عبارت کذایی که ابزار دست رسانه‌های غربی و معاند در توجیه هتک حرمت‌ها، بی‌احترامی‌ها به ارزش‌های دینی و انسانی محسوب می‌شود)، شبکه «من و تو» را برای بی‌احترامی و هتک حرمت بزرگان یک ملت، مختار و آزاد می‌داند، همین آزادی و اختیار نیز برای شبکه‌های رادیو- تلویزیونی ایران وجود دارد که براساس اهداف خود، اقدام به تولید برنامه کنند ضمن آنکه باید از دست‌اندرکاران بی‌بی‌سی پرسید: «شمایی که خود را حرفه‌ای و بی‌طرف می‌دانید، چرا در قبال ظلم و ستم ناحقی که علیه جمهوری اسلامی ایران طی حدود 4 دهه گذشته از اوایل انقلاب اسلامی رفته، از جنگ تحمیلی گرفته تا تحریم‌های ناعادلانه، سکوت کردید؟ مگر نه اینکه هدف اصلی شبکه بی‌بی‌سی فارسی، تهیه خوراک برای پارسی‌زبانان است؛ چرا برای یک بار هم که شده به نقد سیاست‌های کثیف و توطئه‌هایی که از سوی بریتانیا طی قرون گذشته علیه ایران و ایرانی صورت گرفته نمی‌پردازد اما یک انیمیشن ایرانی آنچنان برایش دردناک می‌شود که به واکنش می‌افتد. بی‌بی‌سی فارسی اگر خود را حرفه‌ای و بی‌طرف می‌داند، دست به کار شده و به تحلیل و نقد مجموعه فیلم‌های با محوریت تخریب جمهوری اسلامی ایران که در هالیوود ساخته شده بپردازد؛ فیلم‌هایی که آنچنان پرشمار است که ذکر نامشان در این مجال نمی‌گنجد و جالب آنکه بسیاری از آنها در جشنواره‌ها تقدیر شده و جایزه می‌گیرند. باید پرسید کدام عقل سلیمی می‌پذیرد یک ملت متمدن با تاریخی پرافتخار و باعظمت دستمایه تخریب و دروغگویی در فیلم‌های غربی شود و این فیلم‌ها مستوجب دریافت جایزه نیز شناخته شوند. بی‌بی‌سی فارسی بهتر است سراغ همه توطئه‌ها و خیانت‌هایی که از سوی امپراتوری بریتانیا طی 200 سال گذشته علیه ایران صورت گرفته، رفته و به جای دفاع از جنایتکارانی چون اوباما و کری، واقعیات را درباره خیانت‌هایی که انگلیس کرده به تصویر کشد.