مگر ما کشور ثروتمندی نیستیم؟ چرا با آنکه می‌توانیم با صدور گاز سالانه بیش از 100 میلیارد دلار درآمد داشته باشیم، باید اوضاع این باشد؟ چرا با آنکه این همه نفت تولید می‌کنیم، باید بنزین را لیتری 1000 تومان بخریم؟ چرا سهمیه‌بندی را به طور ناگهانی کنار می‌گذارند؟ این تصمیم خلق‌الساعه و غیرکارشناسی مانند کارهای دولت دهم بود. اینها که آنها را منع می‌کردند. چرا خودشان هم مانند رئیس‌جمهور قبل، یکدفعه تصمیم می‌گیرند؟! چرا با مردم روراست نیستند؟ آیا این شیوه رفتار با ملت صحیح است؟
شعیب‌پور
  می‌گفتند با شیب ملایم گران می‌کنند، نان را یهویی(!) شبانه تا دو برابر گران کردند، بعد یهویی نانوایی‌های بسیاری را آزادپز کردند و باز یک بار دیگر گران شد. سهمیه بنزین هر ماه را در خرداد نریختند و بعد یهویی گفتند تک‌نرخی شده! آیا از زندگی اقشار ضعیف خبر دارند؟ آیا اصلاً محرومان را درک می‌کنند؟ آیا برخی وزرای کاخ‌نشین یا آنهایی که ده‌ها شرکت دارند، درکی از گرسنه خوابیدن کسی دارند؟
یاسینی
   مسؤولان از طرفی در بوق و کرنا می‌کنند که تسهیلات مسکن 80 میلیون تومان شد و ملت را به دریافت آن تشویق می‌کنند، از طرف دیگر وقتی به بانک مراجعه می‌کنیم، می‌گویند هنوز به شعب ابلاغ نشده و امروز برو، فردا بیا. بعد هم که ابلاغ می‌شود، آنقدر اذیت می‌کنند و شروط جورواجور می‌گذارند که طرف خودش منصرف شود و برود. واقعاً این سیستم بانکداری ما کی قرار است درست شود و اسلامی شود؟
یک هموطن