فناوری بر اثر خلاقیت و تلاش نخبگان یک کشور به وجود می‌آید و باعث ایجاد اشتغال، رفاه، سودآوری، رشد و جلوگیری از خروج ارز و حتی ورود ارز به کشور می‌شود. وقتی فناوری تولید مایحتاج اولیه و تکمیلی خودمان را داشته باشیم آنگاه می‌توانیم بهتر زندگی کنیم و از امنیت بالای اقتصادی که امروزه با توجه به اهمیت تلویحی تولید ملی و حمایت از سرمایه ایرانی و همچنین جایگاه ایران در جهان و منطقه امری مهم به حساب می‌آید، برخوردار باشیم.
در حال حاضر زمان آن است که دولتمردان با برنامه‌ریزی و ایجاد بستری مناسب به سرمایه‌گذاری هرچه بیشتر در تولید علم و نوآوری رو بیاورند و این بستر را با ارتقای مدیریتی در دانشگاه‌ها و مراکز و نهادهای علمی همگام و همرده کنند تا بتوان آثار درخشان آن را مشاهده کرد.
مراکزی نظیر شهرک و پارک‌های علم و فناوری، مراکز دانش‌بنیان، مراکز علمی و تحقیقاتی می‌توانند نیاز بخش صنعت را به نوآوری و افزایش کیفیت تامین کنند، ضمن اینکه این کار به افزایش شور و نشاط علمی در دانشگاه‌ها کمک خواهد کرد. دانشگاه‌ها بهترین و مناسب‌ترین بستر برای رشد و ارتقای نوآوری و فناوری هستند که باید مدیران ضمن شناسایی تخصصی ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های موجود در مراجع آموزش عالی کشور فارغ از گرایش‌های سیاسی و تجربیات کور، به تحلیل و ارائه راهکارهای عملی استفاده هرچه بهتر آنها بپردازند. موضوعی که متاسفانه تا به حال مدلی برای آن ارائه نشده و رسیدگی‌ها به صورت مقطعی بوده است.
از طرف دیگر حضور جوانان در عرصه‌های گوناگون، پیش‌برنده است اما مهم‌تر از حضور اجرایی جوانان، تاثیرگذاری فکری و گفتمان‌سازی آنهاست، چراکه این کار، مدیران را هم به همان جهت مورد نظر جوانان، سوق خواهد داد و پدیده‌ای به نام گردش نخبگان نیز به وقوع می‌پیوندد. جوانان باید با فکرکردن، نوشتن و انعکاس ایده‌های خود بدون هراس از نگاه‌های غیرآکادمیک فضایی مبتنی بر آینده‌پژوهی به وجود آوردند و مدیران باید بدانند تا
10 سال آتی و شاید کمتر، این نسل سوم و چهارمی‌ها هستند که می‌خواهند کشور را اداره کنند. پس این نکته را باید متذکر شد که بهترین زمان برای نیروسازی و پرورش نخبگان است و اگر آگاهان و مدیران جامعه به این موضوع توجه نکنند و مجالی برای حضور آنها در صحنه فراهم نسازند، از این بی‌توجهی، جامعه و کشور را در آینده متضرر می‌کنند.
همان‌طور که حرکت علمی سال‌های گذشته و تبدیل تولید علم به یک ثروت، نتیجه شکل‌گیری گفتمان علمی در بیش از یک دهه گذشته است اکنون نیز جوانان و سرآمدان باید همانند همان شکل‌گیری فضاهای گفتمانی علمی به اهمیت و ارتقای نقش خودشان در راهبرد و ارزش‌ها بپردازند و این خودباوری را در خود تقویت کنند.
* دانشجوی ارشد ارتباطات