printlogo


کد خبر: 152154تاریخ: 1394/10/28 00:00
اگر کی‌روش سرمربی ژاپن، کره یا استرالیا بود
ذهن قضاوت‌گر ما ایرانی‌ها!

چرا کی‌روش به قطر رفت؟ این سوالی است که کماکان درباره آن گمانه‌زنی می‌شود، منفی‌بافان آن را سناریویی برای به حاشیه راندن تیم امید می‌پندارند و مثبت‌اندیشان سرمربی پرتغالی تیم‌ملی را تحسین می‌کنند. سرمربی پرتغالی تیم امید حدود 5 روز از مرخصی خود را به جای لیسبون یا موزامبیک در دوحه سپری کرد، جایی که امیدهای فوتبال ایران باید در چارچوب رقابت‌های انتخابی المپیک 2016 ریو به مصاف
تیم‌های امید فوتبال سوریه و قطر می‌رفتند. کی‌روش رفت و برگشت اما این سفر او دستمایه چه رفتار و واکنش‌هایی قرار گرفت؟ به این اتفاق چگونه نگاه شد؟ این حضور 5 روزه و بدون سر و صدای کی‌روش فوتبال ایران را چه میزان در یک سال اخیر به حاشیه برد؟ سرمربی تیم‌ملی بدون حاشیه، به دور از جنجال‌آفرینی و بدون هیچ‌گونه اظهارنظری دوحه را به مقصد لیسبون ترک کرد، او حتی در یک سال اخیر نیز پس از اینکه خبر رفتنش به قطر رسانه‌ای شد هرگز در این رابطه صحبت نکرد. اما فوتبال ایران تا چه حدی خود را درگیر این سفر کرد و چه حرف و حدیث‌هایی از سوی برخی افراد به ظاهر فوتبالدوست و حتی مسؤولان تیم امید عنوان شد؟ کی‌روش را به اینکه در زمان «چیدن میوه سر و کله‌اش پیدا شده» متهم کردند، اینکه «درس خود را خوانده‌اند و زمان امتحان به کسی نیازی ندارند»، نکات منفی حضور او در قطر را بیش از نکات مثبت‌اش ارزیابی کردند و تا توانستند گفتند و در فشانی کردند. هرچند کی‌روش این‌بار ساکت‌تر از همیشه نکته‌هایش را نوشت و چمدانش را بست و راهی کشورش شد تا به خیلی‌ها ثابت کند باخت 2 بر یک مقابل قطر و برتری مقابل سوریه جنگ‌زده نه میوه‌ای درخور چیدن برای اوست نه قرار است به واسطه نتایج تیم امید آن را در کارنامه دوران مربیگری‌اش سنجاق کند و به آن ببالد. بیایید چند پیش فرض طراحی کنیم؛
١- اگر کی‌روش سرمربی تیم‌ملی فوتبال ژاپن، کره‌جنوبی و استرالیا بود.
٢- اگر سرمربی تیم‌ملی فوتبال یکی از این کشورها در زمان مرخصی که به زحمت آن را گرفته هزاران کیلومتر را از موزامبیک به دوحه سفر می‌کرد.
٣- اگر سرمربی تیم‌ملی بزرگسالان فوتبال یکی از این 3 کشور برای شناخت از تیم امید و ساخت آینده تیم‌ملی بزرگسالان از جایگاه VIP دیدارهای انتخابی المپیک را از نزدیک به نظاره می‌نشست و یادداشت‌هایش را روی کاغذ ثبت می‌کرد.
آن وقت ما ایرانی‌ها چه می‌گفتیم؟ جز اینکه می‌گفتیم مسؤولان و سرمربی تیم‌های ملی فوتبال ژاپن، کره‌جنوبی و استرالیا چه اهمیتی برای فوتبال پایه‌شان قائل هستند؟ جز اینکه می‌گفتیم دلیل پیشرفت فوتبال در این کشورها به همین توجه و مهم شمردن‌ها مربوط می‌شود؟ جز اینکه می‌گفتیم چرا نباید سرمربی تیم‌ملی بزرگسالان فوتبال ایران دیدارهای تیم فوتبال امید را از نزدیک ببیند و فوتبال پایه کشور آن هم در این سطح را مهم بشمارد؟ هزینه هتل کی‌روش چقدر شد؟ کی‌روش قرار است در هتل تیم امید مستقر شود؟ حضور او در هتل تیم امید به صلاح نیست؟ رو در رو شدن مایلی‌کهن و کی‌روش قطعا عواقب بدی خواهد داشت! کی‌روش می خواهد موفقیت تیم امید را به نام خود ثبت کند؟ چرا کی‌روش در کوران رقابت‌ها مشاور شده است؟مشت نمونه خروار است، اینها تنها جزئی از قضاوت‌ها و نتیجه‌گیری‌هایی بود که تا شب بدرقه تیم امید درباره حضور کی‌روش در قطر شد، اتفاقی که در واقعیت به هیچ کدام از این پیش‌فرض‌ها میل نکرد. فوتبال ایران مبتلا به حاشیه است، در ذات نابالغ خود حاشیه‌پرور است و میلش به جنجال‌آفرینی قابل قیاس با فوتبال هیچ کشوری نیست. بستری که تارو پودش خوب بافته نشده چه سرمربی‌اش کی‌روش باشد، چه فرگوسن، گوآردیولا، انریکه یا مورینیو، فوتبالی که می‌تواند از حضور این نوابغ در قطر برای تماشای رقابت‌های انتخابی المپیک سناریویی بسازد که بی‌رقیب نامزد اهدای جایزه اسکار شود.
 


Page Generated in 0/0056 sec