مهدی جابری: آقای رئیس‌جمهور می‌گوید «بیش از یک‌میلیون و 179 هزار شغل در 2 سال گذشته ایجاد شده است» اما این اظهارنظر شخصی وی در هیچ یک از رسانه‌های دولتی یا حامی دولت تیتر نشد! بنابراین حتی اطرافیان دکتر روحانی هم می‌دانند سخن گفتن از ایجاد این میزان شغل موجب عصبانیت خانواده‌هایی می‌شود که یک یا چند جوان بیکار دارند. مردم ایران در 2 سال و نیم  گذشته بیش از  هر چیز شاهد ایجاد این مشاغل بوده‌اند: «شکارچی گوزن زرد ایرانی، آلوده‌کننده هوای تهران، توزیع‌کننده ریزگرد در خوزستان، قطع‌کننده یارانه مردم، متوقف‌ساز مسکن‌مهر، طراح اقساط مادام‌العمر پراید، گشایشگر 1000 ال‌سی در روز تعطیل، فروشنده نفت مفت، تماس‌گیرنده با شماره‌های کاخ سفید و لندن، تزریق‌کننده بتن به تاسیسات هسته‌ای، نویسنده سریع یا همان سریع‌القلم، منتقد لبوفروش‌ها، توهین‌کننده به رانندگان تاکسی، مدیر معطل و بی‌تدبیر در بحران‌های سیلاب و توفان، مدیر کانال‌های تلگرامی حامی اصلاح‌طلبان، کلیددار جهنم، باطل‌کننده شناسنامه منتقدان، کاهش‌دهنده یارانه مطبوعات منتقد، واردکننده بنزین پاتیلی و سرطانزا به کشور، موافق خرید هواپیما از فرانسه، سازنده رنگ بنفش، واردکننده سیگار مارلبرو، دست‌دهنده با جان کری، لبخندزننده به آل‌سعود، مبارزه‌کننده با سوسک و مارمولک در اوین، خاطره‌ساز همه‌کاره، افزایش‌دهنده محبوبیت از 3 درصد به بالای
50 درصد!»
شمارش افرادی که در 2 سال گذشته در این مشاغل کاذب فعالیت داشته‌اند شاید ما را به یک آمار خیره‌کننده از اشتغالزایی برساند اما تایید این موضوع که یک میلیون و 179 هزار شغل واقعی در 2 سال گذشته ایجاد شده است، به بررسی‌های بیشتر و استعلام از مراجع صاحب صلاحیت نیاز دارد. بهتر است مدیران و مشاوران دولت بدانند ارائه این آمار اشتباه به آقای رئیس‌جمهور توهین به درک و شعور مردم است؛ چرا که جوانان و خانواده‌های ایرانی با آمار و ارقام شفاهی شاغل نمی‌شوند و حتی احساس اشتغال نیز به آنها دست نمی‌د‌هد! ارائه این آمار غلط موجب بی‌اعتمادی بیش از پیش مردم به دولت می‌شود. انتظار جامعه از مشاوران و آماردهندگان به رئیس دولت این است که آمار و اطلاعات‌شان بر مبنای واقعیت‌های موجودی باشد که خانواده‌ها آن را لمس می‌کنند و با تمام وجود با آن سروکار دارند.
افرادی که به مقامات ارشد دولت آمار اشتباه درباره اشتغالزایی و تولید شغل ارائه می‌کنند، در حقیقت می‌خواهند به خیال خام خود افکار عمومی را «سر کار» بگذارند! البته آنها با «تولید آمار نادرست» بر میزان شغل‌های کاذب در دولت می‌افزایند و احتمالا در ازای فعالیت عوام‌فریبانه خود حقوق و مزایا نیز دریافت می‌کنند!
ادعای دولت درباره ایجاد یک‌میلیون و 179 هزار شغل در حالی است که معمولا در تمام دولت‌ها، سالانه صدها هزار شغل موقت و ناپایدار بویژه در جامعه کارگران روزمزد ایجاد می‌شود اما اصل مهم و شرط اساسی این است که این مشاغل «پایدار» بماند. بنابراین مشاغل موقت و مقطعی را نمی‌توان جزو آمار اشتغالزایی محاسبه کرد و اگر اینچنین باشد، مطابق تعریفی که می‌گوید «حتی یک ساعت کار در هفته نیز شغل محسوب می‌شود» می‌توان نتیجه گرفت سالانه میلیون‌ها شغل یک ساعتی در کشور ایجاد می‌شود!
ادعای ایجاد این میزان شغل در 2 سال گذشته آنقدر عجیب و غریب است که حتی رسانه‌های حامی دولت حاضر نیستند آن را به عنوان «تیتر اصلی» خود قرار دهند! چرا که آنها نمی‌خواهند بیش از این از سوی مردم به غیرواقع‌بینی و زندگی در فضا متهم شوند.  
می‌توان پذیرفت با تغییر دولت در تابستان 92، افراد زیادی به طور «اتوبوسی» به نهادها و ادارات خاصی راه یافتند و عده زیادی نیز با «داس» از کار بیکار شدند اما از پذیرفتن ادعای ایجاد یک میلیون و 179 هزار شغل ثابت و پایدار معذوریم و آن را توهین به فهم و درک رسانه‌ای خودمان می‌دانیم.
دولت یازدهم به همان میزان شغل ایجاد کرده است که دولت‌های هفتم و هشتم ایجاد کردند! رئیس آن دولت‌ها هم مدعی ایجاد شغل بود و زمانی که در تلویزیون از آمار اشتغالزایی صحبت می‌کرد، جوانان بیکارشده با تعجب به صحبت‌های او گوش می‌کردند، پدران شرمنده همراه با خانواده‌شان دور سفره‌ای ساده نشسته بودند و نگهبانان کارخانه‌های تعطیل‌شده، کانال تلویزیون را تغییر می‌دادند!