گروه بین‌الملل: عربستان سعودی نیاز مبرمی به سلاح‌های ساخت شرکت‌های فرانسوی ندارد، سلاح‌هایی که در مقایسه با سلاح‌های آمریکایی موجود در انبارش در درجه پایین‌تری قرار دارند و مدرن‌تر و پیشرفته‌تر به‌حساب نمی‌آیند اما با وجود این، قرارداد تسلیحاتی 3 میلیارد دلاری که قرار بود به ارتش لبنان اختصاص یابد را به ارتش خود اختصاص داد. قرارداد سلاحی که به ارتش لبنان اختصاص یافته بود در درجه نخست برای کسب رضایت فرانسه بود، و اعتراض‌های فرانسه به لغو آن، سفر فوری عادل الجبیر، وزیر خارجه سعودی به پاریس و اعلام وی مبنی بر تحویل سلاح‌ها به ارتش عربستان باعث آسودگی خاطر فرانسوی‌ها شد و با دادن نشان افتخار «لژیون دونور» به شاهزاده محمد بن نایف، ولیعهد عربستان توسط فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری فرانسه این آسودگی را نشان دادند. نشانی که بالاترین نشان در فرانسه به شمار می‌رود و فقط به رهبران کشورها داده می‌شود. اینکه الجبیر اعلام می‌کند قرارداد خرید تسلیحات فرانسوی‌ها که قرار بود برای تسلیح ارتش لبنان اختصاص یابد و ارزش آن به 3 میلیارد دلار می‌رسد، به ارتش عربستان تحویل داده می‌شود، تاکیدی بر این است که هدف از این قرارداد نه تقویت ارتش لبنان و افزایش قدرت دفاعی‌اش با سلاح‌های مدرن و پیشرفته بلکه هدف از این قرارداد در وهله نخست رشوه بزرگ به دولت فرانسه و حمایت از صنایع نظامی‌اش است.
امین حطیط، کارشناس مسائل نظامی و سرتیپ بازنشسته ارتش لبنان گفت: این قرارداد سلاح به لحاظ فنی مربوط به انواع سلاح‌هایی است که ارتش لبنان اجازه ندارد در اختیار داشته باشد و به شکل اساسی مورد بررسی قرار گرفت زیرا این ترس وجود داشت که نوع خاصی از سلاح‌های سنگین به دست ارتش لبنان برسد که می‌تواند اسرائیل را تهدید کند، همچنین ترس از این احتمال وجود داشت که سلاح‌ها به دست حزب‌الله بیفتد به همین دلیل 70 درصد از سلاح‌های این قرارداد از فهرست سلاح‌هایی که لبنان درخواست کرد، حذف شد. حطیط افزود: به همین دلیل این یعنی سلاح‌های باقیمانده از آن نوع سلاح‌هایی است که فقط در حفظ امنیت داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، این قرارداد باعث نمی‌شود که ارتش لبنان بتواند قدرت هوایی و آتشباری و موشکی موثری داشته باشد. روزنامه رای‌الیوم در گزارش خود با استناد به سخنان این سرتیپ ارتش لبنان، نوشت این فرضیه به صورت جدی مطرح می‌شود که اسرائیل به این قرارداد اعتراض کرده و به فرانسه به منظور لغو این قرارداد فشار وارد آورده است، چه‌بسا همین فشارها دلیل اصلی تصمیم سعودی برای لغو کمک‌ها به ارتش لبنان به بهانه رای ندادن جبران باسیل، وزیر خارجه لبنان به قطعنامه (ضدایرانی) وزرای خارجه عرب در محکومیت به‌اصطلاح «دخالت ایران در امور داخلی کشورهای عربی» است. اسرائیل نمی‌خواهد هیچ‌گونه سلاح جدیدی به ارتش لبنان برسد تا توان دفاعی و هجومی‌اش را افزایش دهد، آن هم در سایه گزارش‌ها و پیش‌بینی‌های نظامی اسرائیلی که همچنان جنگ با لبنان را در آینده نزدیک بعید نمی‌داند، ارتش لبنان که متشکل از نیروهای چند طایفه است در صورت تجاوز اسرائیلی‌ها به کشورش، دست‌بسته نمی‌نشیند و با چنین تعرضی مقابله می‌کند. لبنانی‌ها با تصمیم عربستان برای لغو این هدیه کنار آمدند و مصلحت لبنان را بالاتر از همه مسائل دیگر از جمله به دست آوردن رضایت سعودی‌ها قرار دادند و دیدیم که نهاد مشنوق، وزیر کشور لبنان که نماینده جریان غربگرای المستقبل، هم‌پیمان مورد اعتماد عربستان در لبنان به‌شمار می‌رود با شجاعت به بند تروریستی دانستن حزب‌الله لبنان در بیانیه وزرای کشور عرب در نشست این وزرا در تونس، رای نداد.
نکته جالب توجه این است که تحویل این قرارداد سلاح به ارتش عربستان یک روز پس از سخنان عبدالله معلمی، نماینده دائم عربستان در سازمان ملل صورت گرفت که از لبنان خواسته بود امور کشورش را دور از فشارهای حزب‌الله اداره کند و این خواسته خود را شرط اساسی برای بازنگری ریاض در روابط با بیروت و عقب‌نشینی از تصمیم لغو هبه 3 میلیارد دلاری به ارتش اعلام کرد. ولی به‌نظر می‌رسد معلمی از سیاست‌های دولت متبوعش و مواضع آن کاملا بی‌خبر است. چه بسا لبنان قرارداد 3 میلیارد دلاری را از دست داد اما عربستان نیز لبنان را از دست داد و دوستانش را در این کشور در تنگنا قرار داد و این کشور را به دشمن سرسختش یعنی ایران و هوادارانش تحویل داد و این زیان بسیار بزرگ‌تر از قرارداد سلاح سبکی است که کسی را نه بی‌نیاز و نه سیر می‌کند. جایگزین‌های این قرارداد متعدد هستند. 2 پیشنهاد وجود دارد؛ یکی ایرانی و دیگری آمریکایی. مبالغه نمی‌کنیم اگر بگوییم که اگر پیشنهاد ایران نبود هدیه عربستان به لبنان نیز مطرح نمی‌شد، آن هم در سایه نزاع روزافزون 2 کشور بر سر نفوذ در لبنان. عقب‌نشینی عربستان از لبنان و لغو هدیه‌اش به لبنان، بی‌تردید به نفع ایران است و یک پیروزی برای آن به‌شمار می‌رود.