محافظت از زره‌پوش‌ها
امروزه با وجود یگان‌های ضدتانک مجهز به سامانه‌های موشکی با هزینه بسیار کمتر از یگان‌های زرهی و تانک، عملیات در فضایی که از امکانات ضدتانک اشباع شده است خیلی مشکل به‌نظر می‌رسد. زره‌پوش‌هایی که بدون تجسس عمقی در اطراف منطقه عملیاتی و بدون پشتیبانی پیاده‌نظام برای برقراری نظم باید در مراکز شهر حرکت کنند ولی در دام غافلگیرانه، زیر آتش نارنجک‌های دوش‌برد و موشک‌های ضدتانک گرفتار می‌شوند. ده‌ها هزار سامانه موشکی ضدتانک آمریکایی تاو
«بی‌جی‌ام 71»، «میلان 2» ساخت فرانسه و آلمان و همچنین راکت‌اندازهای کروات اوسا  به شکل مخفیانه توسط سرویس‌های اطلاعاتی ترکیه، سعودی، فرانسه و آمریکا به سوریه منتقل شده‌اند. تانک‌ها و زره‌پوش‌های سوریه فاقد پلاک محافظ از نوع زره واکنشی در جلو و روی برجک بوده و سامانه ویژه کور کردن گیرنده هدایت موشک ضدتانک یا سامانه رهگیر موشک ضدتانک را نداشتند در نتیجه غالباً با اولین تیر مستقیم سوراخ می‌شدند اما سرانجام یک پلاک محافظ به بدنه زره جوش داده شد و سپس پلاک‌های حفاظتی از نوع واکنشی برای خنثی‌سازی ضربات
پی در پی به‌کار رفتند. همچنین مستشاران روس مشاهده کردند که اکثر زرهی‌های خسارت دیده ارتش سوریه را که در میدان رها می‌شدند متخصصان ترکیه تعمیر کرده و برای استحکامات و توپخانه ثابت تروریست‌ها دوباره به کار می‌برند. در نتیجه یک زیرمجموعه برای یدک کشیدن زره‌پوش‌های خسارت‌دیده و کارگاه‌هایی برای تعمیر آنها در ارتش سوریه به وجود آمد. در آغاز سال 2016، روس‌ها تقریباً 20 فروند تانک «تی 72 بی3» و «تی 90 ام‌اس» (با حمایت فنی ایران) به سوریه تحویل دادند که دارای قابلیت حفاظت واکنشی مؤثر در مقابله با موشک‌های ضدتانک آمریکایی است. تانک «تی 90 ام‌اس» در فوریه گذشته در حمله به دهکده کوویرا نزدیک فرودگاه حلب مورد استفاده قرار گرفت.
تسلط هوایی
تا پیش از ورود روس‌ها، نیروی هوایی سوریه به سلاح‌های هدایت شونده دقیق مجهز نبود و نمی‌توانست عملیات پشتیبانی یگان‌های زمینی را تضمین کند. نیروی هوایی از راکت‌های کالیبر 57 میلیمتری و بمب‌های ارتفاع 1500 تا 3000 متری استفاده می‌کرد که در این ارتفاع جنگنده‌های سوری برای تیربارهای تروریست‌ها و موشک‌های زمین به هوای دوش‌برد اهداف ساده‌ای بودند و همین امر تلفات بی‌شمار نیروی هوایی ارتش سوریه را توضیح می‌دهد اما اکنون 21 هواپیمای بمب‌افکن «سوخو24 ام‌کی» سوریه در کارخانه «آرز آ رژه»   به‌روزرسانی شد تا با استاندارد «سوخو24 ام 2» مطابق شود که به سامانه ناوبری و هدایت سلاح‌های دقیق «پی‌ان‌اس‌ام» مجهز است. همچنین سال 2015 روسیه موتور و تجهیزات هوایی پیشرفته برای 64 فروند  جنگنده  به دمشق تحویل داد که با استاندارد «میگ 23 بی‌ان‌ام‌ال‌دی» تطبیق می‌کند. میگ‌های 23 از تجهیزات «او ال‌اس‌ام» از کلاس لانتیران برای پرواز در شب، رهگیری ماورای قرمز برای اهداف زمینی و هدایت چندین سلاح هوشمند استفاده می‌کنند. در حال حاضر، هواپیماهای سوخو 24 و میگ 23  نیروی هوایی سوریه می‌توانند بمباران‌های دقیق شبانه را هم انجام دهند و در عین حال در ارتفاعی پرواز کنند که از برد موشک‌های ضدهوایی دوش‌برد در امان بمانند. جنگنده‌های سوری با بمب‌های نفوذگر مراکز فرماندهی زیرزمینی تکفیری‌ها را که به شکل پراکنده در همه جا بر پا شده‌اند تخریب می‌کنند و برای حمله به تروریست‌ها در سطح نیز دیگر نیازی به پرتاب بشکه از هلیکوپتر ندارند که در هر صورت توسط  موشک‌های ضدهوایی دوش‌برد مورد اصابت قرار می‌گرفت.
*کارشناس نظامی و فرمانده سابق پایگاه هوایی اوتوپنی رومانی