رئیس کمیته نامگذاری معابر شوراي شهر در گفت‌و‌گو با «وطن‌امروز»:

نامگذاری معابر تهران مطابق استاندارد‌های جهانی است

نامگذاری معابر چه روالی را طی می‌کند؟ اجازه دهید قبل از آنکه بخواهیم درباره روال اداری این حوزه بحث کنیم، اشاره‌ای به اهمیت و ضرورت نامگذاری معابر داشته باشیم،‌ چرا که نامگذاری بخشی از هویت شهری و کالبد جامعه ما را دربر می‌گیرد. ما توسعه شهری داریم و در کنار آن نیاز داریم تا خیابان‌ها، کوچه‌ها و حتی بن‌بست‌ها را به نحوی نامگذاری کنیم که قابل شناسایی و بیانگر هویت تاریخی و فرهنگی ما باشد. حق اهالی محلات است که در نامگذاری‌های محله خود نقش داشته باشند. شما این مجال را به مردم می‌دهید؟ بله، البته حق اهالی هر محله‌ای است که در نامگذاری نقش داشته باشند و تصمیم بگیرند چه نامی به دیوار خیابانی که به خانه‌شان منتهی می‌شود، نقش ببندد، البته با توجه به اصول و مبانی‌ای که وجود دارد اولویت عزیزانی هستند که روزی در کنار ما بودند و برای پایداری این كشور و این حکومت به شهادت رسیده‌اند. اولویت در نامگذاری معابر، خانواده شهدا هستند و سپس مفاخر ادبی، فرهنگی و هنری که نمایانگر هویت، سابقه و تمدن این کشور است. نقش اهالی در این نامگذاری‌‌ها چیست؟ ما در کمیته نامگذاری معابر، تمامی پیشنهادات اشخاص حقیقی، حقوقی و مراجع مختلف را دریافت می‌کنیم. معابری که عرض و طول کمتری دارند نیز به روابط عمومی شهرداری مناطق سپرده می‌شود. پس از دریافت این پیشنهادات به نقطه‌نظرات جامعی می‌رسیم و در کمیسیون مطرح می‌شود. تصمیم‌گیری‌هایی که در این کمیسیون می‌شود در صحن علنی به رای گذاشته شده و تصویب می‌شود. نامگذاری معابر همیشه در انتهای جلسه و پس از پایان دستورات مطرح می‌شود یعنی زمانی که بسیاری از اعضای شورا جلسه را ترک کرده‌اند و هیچ وقت بحث و گفت‌و‌گویی برای این طرح‌ها شکل نمی‌گیرد یعنی هر چه طرح شود، رای می‌آورد. این موضوع عدم حساسیت و توجه اعضای شورای شهر را به موضوع نامگذاری معابر نشان می‌دهد. نه، چون در کمیته، کار کارشناسی لازم انجام و برای تک‌تک‌ مؤلفه‌ها به اندازه کافی وقت صرف می‌شود و دو نفر از اعضای کمیسیون فرهنگی در این کمیته حضور دارند و به ندرت پیش می‌آید با نظر مخالف اعضا روبه‌رو شود. اگر ابتدای جلسه هم مطرح شود، فرقی نمی‌کند، به صورت گذرا مطالعه می‌کنند و از کنار آن می‌گذرند. کار کارشناسی در تمامی کمیسیون‌ها و کمیته‌های شورا انجام می‌شود، به عنوان مثال طرحی که امروز از کمیسیون فرهنگی و کمیسیون عمرانی به صحن علنی رسید بدون‌شک چکش کاری‌های لازم روی آنها انجام شده بود ولی باز هم در صحن علنی روی آن بحث و بررسی شد... بله، درست است، ما در هر جلسه کمیسیون حدود صد محله را نامگذاری کرده یا تغییر نام می‌دهیم. همین امروز نامگذاری بیش از صد محله در دستور کار قرار داشت و این امکان وجود ندارد که در جلسه علنی همه آنها مورد بحث و بررسی قرار گیرد، چون زمان زیادی صرف می‌شود. درباره طرح‌ها و لوایح موضوع فرق می‌کند چون ایجاب می‌کند بحث و بررسی صورت گیرد. یعنی اعضا بدون مطالعه به نامگذاری‌ها رای می‌دهند؟ نه، ما قبل از جلسه نامگذاری‌ها را در اختیار آنها قرار می‌دهیم و مطالعه می‌کنند و در صحن به یک جمع‌بندی کل رسیده و پیشنهادات اعضا را لحاظ می‌کنیم. اوضاع نامگذاری‌های معابر سامان درستی ندارد، چه برنامه‌ای برای رفع این مشکل دارید؟ نخستین مشکل، کوچه‌ها و خیابان‌های فاقد نام هستند یا آنها كه اسامی تکراری دارند. گاهی نیز اسامی کوچه‌ها و معابر محل مناقشه اهالی محل است. ما برای رفع اینگونه مشکلات آیین‌نامه نامگذاری معابر را مصوب کردیم که بر اساس آن حق کسی ضایع نشود و کار بر اساس یک آیین‌نامه صورت گیرد. نرم‌افزاری را هم طراحی کردیم که برای تمامی شهروندان قابل دسترسی باشد. با این نرم‌افزار شهروندان می‌توانند آدرس‌ها را به راحتی بیابند. با جمع‌آوری این اطلاعات و ایجاد این نرم‌افزار کار در کمیته نامگذاری معابر هم سرعت بیشتری خواهد یافت چرا که هنگام نامگذاری هر محله به راحتی می‌توانیم جست‌و‌جو کنیم که نام مشابه وجود دارد یا نه. این نرم‌افزار چه موقع آماده می‌شود؟ تا یک الی دو ماه آینده آماده شده و در اختیار شهروندان قرار می‌گیرد. این را هم بگویم که وقتی شهروندان به این اطلاعات دسترسی پیدا کنند، می‌توانند همکاری بهتری با ما داشته باشند، چون در بسیاری موارد تهرانی‌ها به‌طور دقیق از نام معابر شهرشان باخبر نیستند و پیشنهاد نام‌هایی را می‌دهند که وجود دارد، بنابراین با دسترسی داشتن به این نرم‌افزار چنین مشکلاتی حل می‌شود. نام‌های تکراری زیادی وجود دارد، در این مواقع کدام محله را تغییر نام می‌دهید؟ سعی می‌کنیم نام معابر قدیمی‌تر را تغییر ندهیم. در موارد زیادی پیش می‌آید که دو محله به نام یک شهید ثبت شده است. وقتی بررسی می‌کنیم، ‌می‌بینیم خانواده آن شهید محل زندگی‌شان را تغییر داده‌اند و بدین‌ترتیب دو کوچه به نام یک شهید وجود دارد. در این شرایط کاری که ما انجام می‌دهیم تغییر نام کوچه قدیمی است و نام‌هایی را که در اولویت هستند براي آن کوچه می‌گذاریم. تابلوی بعضی از کوچه‌ها و خیابان‌ها که قبلا به نام شهدا بود، مدتی است تبدیل به شماره شده و نام آن شهید خیلی ریز روی آن نوشته شده، این اتفاق را در منطقه 22 دیدم، قرار است در نقاط دیگر تهران هم این رویه ادامه پیدا کند؟ قرار نبوده است چنین اتفاقی بیفتد، شهرداری در اجرا چنین اقدامی کرده است. پیشنهاد ما در برخی نقاط نام شهید بوده است با حفظ شماره نه اینکه نام شهید در پایین پلاک ریز نوشته شود. یعنی یک گذرگاه دو اسم دارد؟ بله، هم شماره دارد و هم نام شهید. این سیاست به نظر شما اشتباه نیست، شهروندان به اشتباه نمی‌افتند؟ تاکنون گزارشی نداشته‌ایم که شهروندان در این‌باره به اشتباه افتاده باشند. اگر شماره را حذف کنیم اشکال پیش می‌آید ولی در صورت بودن اسم و شماره کسی دچار اشکال نمی‌شود. چند درصد گذرگاه‌های پایتخت به اسم شهدا نامگذاری شده است؟ الان نمی‌توانم بگویم. باید آن نرم‌افزار آماده شود تا بتوانم به سؤال شما پاسخ دهم. حدودا هم نمی‌توانید بگویید؟ نه، از بنیاد شهید تقاضا کردیم که اسامی شهدایی را که خانواده‌هایشان مایل هستند کوچه و خیابان آنها به نام فرزندشان نامگذاری شود در اختیار ما قرار دهند. طرح جامعی دارید که چشم‌اندازی از آینده نامگذاری معابر تهران نمایان کند؟ در چشم‌انداز آینده، معبر فاقد نام نداریم و اسامی تکراری در یک محله وجود نخواهد داشت. در چشم‌انداز شما برنامه‌ای وجود دارد که با اجرای آن بتوان آدرس‌ها را به راحتی پیدا کرد. در اغلب کلانشهر‌ها آدرس‌ها بر اساس مختصات ارائه ‌ می‌شود و آدرس‌های کوتاه، دقیقا محل مورد نظر را نشان می‌دهد، اما در شهر ما ... خیر، طرحی نداریم که بتوان آدرس‌ها را چشم بسته پیدا کرد. در شهرهای دیگر دنیا هم این‌طور نیست. کوچه‌هایی هستند که بر اساس نام یک ساختمان بلند در آن کوچه نامگذاری شده‌اند. وضعیت نامگذاری معابر تهران متفاوت از استانداردهای جهانی نیست. در تمام شهرهای دنیا نام مفاخر و قهرمانان بر کوچه و خیابان‌ها قرار دارد و قهرمانان و مفاخر ما هم شهدایمان هستند که بقا و پایداری كشور و حکومت‌مان را مدیون آنها هستیم. در کمیسیون نامگذاری معابر چقدر با چالش‌های سیاسی روبه‌رو می‌شوید؟ (با خنده) موضوع خیابان دکتر مصدق را می‌گویید؟ بله، هم این موضوع و هم بسیاری موارد دیگر. من چنین مسائلی را چالش نمی‌دانم. نامگذاری یکی از معابر شهر تهران به نام دکتر مصدق موضوع جدیدی نیست و از ابتدای شورای اول، شورای دوم و سوم هرچند وقت یک بار مطرح شده است. پیشنهاد تغییر نام خیابان حضرت ولیعصر(عج) به دکتر مصدق برای آحاد مردم قابل قبول نیست. چرا؟ این خیابان یکی از طولاني‌ترين خیابان‌های پایتخت است که پس از سال‌ها هویت خودش را پیدا کرده است. در این شرایط چطور می‌شود نام حضرت ولیعصر (عج) را برداشت و نام دکتر مصدق را جایگزین این نام مقدس کرد. خب نام یک گذرگاه دیگر را به نام مصدق نامگذاری می‌کردید، تهران که گذرگاه کم ندارد و هر روز خیابان‌ها و بزرگراه‌ها و میادین جدیدی ساخته می‌شود. می‌گویید این موضوع از شورای اول مطرح بوده است پس چرا این کار را انجام نمی‌دهید تا این پرونده برای همیشه بسته شود؟ (پس از کمی سکوت) کمیته‌ای برای کارهای کارشناسی وجود دارد. این کمیته موضوع را بررسی و پس از تحقیقات کامل مخالفت خود را اعلام کرد و نامگذاری یکی از معابر شهر تهران به نام مصدق مورد قبول واقع نشد. هنگامی که حرف از این کمیته می‌زنید یک کمیته پشت پرده در ذهن شکل می‌گیرد، واقعا این‌طور است یا فشارهایی از بالا اعمال می‌شود؟ نه، اصلا این‌طور نیست. اعضای این کمیته‌ای را که می‌گویم کارشناسانی تشکیل می‌دهند که با تاریخ انقلاب و تاریخ سیاسی آشنایی کامل دارند. ما اصل را به شورایی بودن یک قضیه می‌گذاریم. مثلا درباره خانواده شهدا، کارشناسانی را لازم داریم که صحت ادعا را تایید کنند. درباره انعکاس مسائل بین‌المللی به کارشناسان وزارت امور خارجه نیاز داریم و مسائلی از این دست. گاهی غیر از مسائل سیاسی، موضوعات دیپلماسی هم در عملکرد شما تاثیر می‌گذارد مثل دورخیز شهردار رم برای نامگذاری یکی از خیابان‌های این شهر به نام 18 تیر که شما هم قصد داشتید در صورت تحقق این موضوع، اقدامی متقابل انجام دهید. چقدر این موارد بر کار شما تاثیر می‌گذارد؟ چنین مسائلی در کار ما تاثیرگذار است مثل تغییر نام خیابان بهاران به عماد مغنیه. بسیاری از مباحثی که با ارزش‌های نظام ما ارتباط دارد با یک نامگذاری نمایان می‌شود. گاهی عملکرد ما در کمیسیون نامگذاری معابر بازخورد و عکس‌العمل نسبت به یک حادثه سیاسی است. موضوع دیگری در شورا مطرح شد که مخالفت بعضی از اعضا را به دنبال داشت، ظاهرا شما پیشنهاد داده بودید بزرگراه‌های تهران در چند قسمت تقسیم شده و در هر بخش نام یکی از شهدا قرار گیرد، همینطور است؟ بله، بعضی از شهدا هستند که مقامشان بسيار بزرگ است که جای مناسبی برای اختصاص نام آنها نداریم. ما مايل هستيم نام آنها را در گذرگاه‌هایی بگذاریم که در شأن همین افراد است یعنی در مسیرهای بزرگ و اصلی. آن وقت بزرگراهی مثل شهید همت، پنج نام پیدا می‌کند! آدرس یافتن سخت نمی‌شود؟ ماهیت بزرگراه این است که تقاطع نداشته باشد ولی ما خارج از استانداردهای شهری اتوبان‌هایی ساختیم که چهارراه و چراغ قرمز دارد. در این صورت که تقاطع ایجاد کردیم اشکالی ندارد از منتهي‌الیه آن تقاطع نام دیگری را بر آن گذرگاه بگذاریم. با اجرای این طرح می‌توانیم بخشی از دین خود را به شهدا ادا کنیم چون ما شرمنده خانواده شهدا هستیم . آن وقت آدرس پیدا کردن مشکل می‌شود. نه، راحت‌تر می‌شود. چون با اختصاص چند نام به یک بزرگراه آدرس دقیق‌تر مشخص می‌شود. بزرگراه‌های ما طولانی است و هنگامی که با چند نام مشخص باشد محل دقیق آدرس نمایان می‌شود. هیچ‌یک از معابر ما به نام شهدا و مفاخر زن نامیده نشده است، علت چیست؟ این نام‌ها وقتی در مقابل مردم قرار می‌گیرند ممکن است درست استفاده نشود، تقطیع یا ابتر تلفظ شود و بریده بر زبان ‌آید که این موضوع در شأن زنان کشور ما نیست. البته به مناسبت سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قصد داشتیم نام زنان شهیده را بر چند معبر شهر بگذاریم که به همین دلایلی که مطرح کردم، منصرف شدیم، بنابراین این نام‌ها را بر چند مکان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی گذاشتیم.