مهدی طاهرخانی:  این حق طبیعی هر مربی‌ای است که بازیکنان مورد نظرش را با سلیقه خودش انتخاب کند از این رو نخواستن رامین رضاییان توسط برانکو شاید چندان عجیب نباشد اما نگاهی به دو اتفاق فصل قبل نشان می‌دهد که اگر انعطاف لازم وجود نداشته باشد شاید به راحتی هر چه تمام‌تر جام‌ها یکی پس از دیگری بپرند. از همان روزی که رامین رضاییان پاسخ تلفن‌های برانکو را نداد مشخص بود سرمربی کروات قرمزها بدترین نوع کینه را از او به دل گرفته است. با این وجود باشگاه پرسپولیس اعتقاد داشت رضاییان با این تیم کماکان قرارداد دارد و به فکر بازگرداندن او به هر روشی از ترکیه بودند. اما کمتر کسی باورش می‌شد پس از یک ماه تمرین در ریزه اسپور، ناگهان رامین رضاییان خودش با پای خودش به پرسپولیس بازگردد. برخلاف مهدی طارمی که خیلی زود پشیمان شده بود و هنوز در لیست جا برای او وجود داشت، رضاییان زمانی پشیمان شد که لیست قرمزها توسط دو کروات پر حرف و حدیث پر شد. موضوعی که ربطی به این مطلب ندارد اما در آینده نه چندان دور مشخص خواهد شد از چه راهکاری و با چه ساز و کاری این دو بازیکن توانستند نظر برانکو را یک روزه جلب کنند! اما بازگردیم به موضوع رضاییان. بازیکنی که باشگاه صریحا می‌گوید تحت قرارداد ماست اما فعلا جایی برای او نداریم. طی یکی، دو هفته اخیر، واکنش هواداران پرسپولیس در شبکه‌های مجازی به گونه‌ای بوده که خواهان بازگشت او شدند. اگرچه حسین ماهینی در سه بازی اخیر، تا حدودی امیدوار کننده ظاهر شده اما مساله اصلی فرق کیفی دو بازیکن است. ماهینی در امور دفاعی شاید بازیکن مطمئنی باشد اما در همان بازی با فولاد مشخص شد، دیگر جناح راست قرمزها همانند فصل قبل، تکیه‌گاه این تیم نیست. مهم‌ترین دلیلش هم کیفیت پایین نفوذ و سانترهای ماهینی است. از این رو انتظار می‌رفت برانکو سرانجام با بیرون کردن یک بازیکن بی‌مصرف مثل گولچ، راه را برای بازگشت رامین باز کند. البته او مجاز بود رضاییان را تا هر وقت که صلاح می‌داند نیمکت‌نشین کند، مثل همان بلایی که سر محسن مسلمان آورد اما آخر قصه همین مسلمان بود که نقش کلیدی در بازگشت پرسپولیس ایفا کرد. تصمیم فنی درباره بازی کردن یا نکردن یک بازیکن به صورت کامل در اختیار کادر فنی است اما مراقبت از داشته‌های یک باشگاه، موضوعی است فرای اختیارات کادر فنی و در این باره باید مدیران باشگاه حرف نهایی را بزنند. برانکو ظهر روز سه‌شنبه صریحا حرف آخر را زد و به بهانه نداشتن جا عذر رضاییان را خواست اما آیا قرار است سناریوی فصل قبل سیدجلال حسینی تکرار شود؟ حسینی ابتدای لیگ پانزدهم آماده بازگشت به پرسپولیس بود اما دست آخر برانکو ادعا کرد ماریچ گزینه بهتری است و کلا با نوع فوتبال سیدجلال حسینی، دفاع پرسپولیس عقب بازی می‌کند. بعدها هومن افاضلی به عنوان دوست برانکو در مواجهه با سوال خبرنگاران که چرا برانکو قید مهم‌ترین مدافع حال‌حاضر ایران را زد، عنوان داشت: نوع بازی سیدجلال به گونه‌ای است که تیم را عقب نگه می‌دارد. از این رو برانکو دنبال ماریچ رفت. اما همه در خلال لیگ پانزدهم دیدند که همین اشتباه بزرگ برانکو به بهای از دست رفتن جام تمام شد. نکته حیرت‌آور اینکه سرمربی پرسپولیس در آغاز لیگ شانزدهم در مواجهه با سوال خبرنگاران که چرا این بار با بازگشت سید جلال موافقت کردید، مدعی شد: فصل قبل هم او را می‌خواستم و شما خبر نداشتید! اما خبرنگاران نزدیک به حسینی شهادت می‌دهند که او یک فصل تمام برانکو را مقصر عدم بازگشتش به پرسپولیس می‌دانست. اما سوای سیدجلال که مدیریت باشگاه بی‌جهت عقب‌نشینی کرد تا پرسپولیس براحتی او را از دست بدهد، درباره محسن مسلمان موضوع متفاوت بود. پرسپولیس هیچ بازیسازی را در اختیار نداشت و با اصرار حسین عبدی، محسن مسلمان به لیست قرمزها اضافه شد. اما برانکو برای اینکه نشان دهد این بازیکن انتخاب او نیست، تقریبا تا نیم‌فصل به او میدان نداد و در بیشتر بازی‌ها مسلمان یا نیمکت‌نشین بود یا سکونشین ولی کم‌کم داشته‌های این بازیساز به سرمربی تیم اثبات شد و از میانه‌های فصل گذشته تا امروز، مسلمان اصلی‌ترین بازیکن پرسپولیس در میانه میدان است. داستان رامین رضاییان هم می‌تواند به همین گونه باشد. باشگاه و مدیریت می‌توانند همانند قضیه سیدجلال ریش و قیچی را به برانکو بدهند تا بهترین دفاع راست ایران براحتی راهی تیم‌های رقیب شود و پرسپولیس یک فصل تمام با ماهینی بسوزد و بسازد، یا همانند قضیه مسلمان، باشگاه از داشته‌هایش مراقبت کند و رضاییان را به هر ترتیبی وارد لیست کند. اینکه رضاییان در ترکیب اصلی باشد یا نه، تنها برعهده برانکو است و بس اما درباره حضور او در لیست باشگاه، این مدیریت است که باید تصمیم بگیرد. برانکو نشان داده که هنر حرف عوض کردن را بخوبی بلد است و شاید سال بعد این موقع بگوید من از ته دل خواهان رامین بودم اما در لیست جایی برای او نبود. بهتر است طاهری از تجربه گذشته بهترین درس را بگیرد.