نگاه جامعه و خانواده‌ها به اشتغال فرزندان و آینده آنها در حال تغییر است و حالا پدر و مادرها تلاش می‌کنند امکانات و روش‌های بهتری برای تحصیل و اشتغال فرزندان خود فراهم کنند. به صورت مشخص، فکر استعدادیابی و شناخت توانمندی‌های بچه‌ها، موضوعی است که در چند سال گذشته مطرح شده و بسیاری از خانواده‌ها را به دنبال خود کشانده است. به گزارش مهر، اکنون خانواده‌ها می‌خواهند بدانند فرزندانشان در چه بخش‌هایی توانمندی و مهارت دارند و در آینده چه نوع مشاغلی می‌تواند برای آنها مناسب بوده و افراد در آن بخش‌ها موفق باشند. با این وجود، همچنان به دلیل اداره بازار کار ایران به روش سنتی، انتخاب اول خانواده‌ها برای اشتغال فرزندان کار دولتی و استخدامی است. کارشناسان عقیده دارند در ایران زیرساخت‌ها و ملزومات کافی برای هدایت شغلی افراد وجود ندارد، از این رو حتی اگر استعدادیابی نیز انجام شود، افراد نسبت به آینده شغلی که انتخاب می‌کنند اطلاع چندانی به دست نخواهند آورد. مسلم خانی، کارشناس عالی کارآفرینی با بیان اینکه اولین و مهم‌ترین گام در یافتن مسیر شغلی برای جوانان نهاد خانواده است، گفت: این نهاد به عنوان بزرگ‌ترین نهاد آموزشی است که پایه‌های توسعه هر جامعه‌ای محسوب می‌شود. این کارشناس عالی کارآفرینی اظهار داشت: ممکن است پرسیده شود چگونه و از چه راهی باید استعداد فرزندان شناسایی شود؟ آیا از طریق بازی‌هایی که انجام می‌دهند یا براساس مهارت‌ها و تخصص‌های احتمالی یا ارتباطات با دوستان؟
بروز پدیده «مدزدگی» اشتغال
وی افزود: یکی از نکات مهمی که در سایت‌های موفق کاریابی ارائه می‌شود دورنمای شغلی است که ما می‌توانیم درباره شغلی که ۵ تا ۲۰ سال آینده انتخاب می‌کنیم اطلاعات مفیدی را به دست بیاوریم. دورنمای شغلی به ما می‌گوید برخی مشاغل هر روز روند رو به رشد و صعودی طی می‌کنند و تعداد تقاضاها نسبت به آنها در حال افزایش است. در عین حال، در برخی مشاغل مانند مواد غذایی روند رشد خطی است و گرایش به آنها رشد چندانی ندارد و در برخی موارد گرایش به مشاغل رو به افول است بنابراین شما به عنوان یک دانش‌آموز یا دانشجو باید اطلاعات کافی داشته باشید نسبت به اینکه در آینده ممکن است چه شغل‌هایی وجود نداشته باشند. اخیرا موضوع مهمی را در قالب تعیین الگوی شغلی بررسی کردیم که مشاغل نو را مورد تاکید قرار می‌دهد. وی ادامه داد: اصل شایستگی نیز بسیار حائز اهمیت است. امروز ما در کشورهای توسعه‌یافته حتی وزیر در سایه داریم و افراد برای سال‌های متمادی در مشاغل مختلف آموزش می‌بینند و کسب تجربه می‌کنند. ما در الگوی شایسته‌سالاری «مدیر اتوبوسی» و «مدیر پرتابی» نداریم که یک نفر بتواند از دانشگاه به یکباره بدون طی مراحل کسب تجربه و تخصص به یکباره در پُست مهمی قرار بگیرد. این کارشناس عالی کارآفرینی گفت: در دنیا بزرگ‌ترین سرمایه انسان‌ها هستند چراکه نفت، گاز و منابع روزی به پایان می‌رسند بنابراین در الگوی هدایت مسیر شغلی و مردمی کردن اقتصاد اگر بتوانیم مدل شایستگی را در کشور طراحی کنیم و به عنوان نمونه فردی که می‌خواهد در پستی قرار بگیرد، قبل از آن مراحل کسب تخصص را طی کرده باشد، به موفقیت خواهیم رسید.