حسین قدیانی: متن اربعین امسال هم، حقا که بر دیوار روزگار، بدل به تمثالی باشکوه شد لیکن از یاد نبریم این حماسه عظیم‌القدر، پاسداشت همان سیدالشهدایی است که از اساس، سر سازش با هیچ ظلم و ستمی نداشت، لذا در حاشیه مراسم امسال، من نوعی به عنوان نویسنده توده‌های مردم، چگونه چشم ببندم بر آن همه اتفاق تلخ و نامیمون که در مرز مهران و در عرض چند شبانه‌روز، بر جماعت انبوهی از هموطنانم اعم از زن و مرد و بچه و پیرمرد و پیرزن رفت؟! صدالبته آستان قدس رضوی و شهرداری تهران و سپاه و بسیج و حتی شمار قابل توجهی از موسسات مردم‌نهاد، به قدر وسع خود، به میدان آمده بودند اما آن حجم قابل پیش‌بینی از حضور مردم، آنقدر زیاد بود که مساله، جز با حضور «دولت» به عنوان «قوه مجریه» و هزار و یک امکان و ابزار و اختیار که در دست دارد، هرگز قابل حل نباشد! اینک یک سوال! اگر قرار است در سال اول دولت اعتدال، در شمال کشور، برف ببارد و دولتمرد موظف، حکایت «نوشداری بعد از مرگ سهراب» دیرتر از همه به ماجرا ورود کند و اگر قرار است در سال چهارم همین دولت، ابنای ملت برای چند روز، آواره دشت و بیابان‌های اطراف مرز مهران باشند و اگر قرار است همه بارها روی دوش آستان قدس از مشهد باشد و شهرداری از تهران و بسیج از فلان پایگاه شهر مهران، واقعا ما چرا «دولت» انتخاب می‌کنیم؟! که وقت لزوم، روی مبارک را بکنند آن‌طرف؟! در شمال برف آمده؛ از همه دیرتر «وزیر راه» می‌رسد! در کلانشهرها، هوای آلوده آمده؛ مسؤول مربوطه در مراکش به هواخوری مشغولند! در مرز مهران هم که لابد توی خواننده، وضعیت را با همین گوش‌های خودت، از اقوام و آشنایان به اندازه کافی شنیده‌ای! و شاید هم اصلا بوده‌ای و دیده‌ای! اولا دولت هیچ معلوم نبود کجا بود؟! ثانیا دولتمرد یا دولتزن، وقتی آنجا که باید باشد نباشد، اساسا نباشد، سنگین‌تر نیست؟! از آواره شدن ملت در مرز مهران، چند روز باید بگذرد، تازه روی ماه وزیر مملکت، از پس ابرها بزند بیرون! مجددا سوال می‌پرسم؛ اگر قرار باشد دولت، بدیهی‌ترین پیش‌بینی ممکن را نکند و اگر قرار باشد امکانات وزارت کشور یا وزارت راه یا دیگر وزارتخانه‌های موظف، در چنین مواقعی، هزینه خدمت نشود، اصلا و اساسا ما برای چه رئیس کابینه انتخاب می‌کنیم و رئیس کابینه، برای چه وزیر؟! عاقبت، بود و نبود دولت، با آن حجم گسترده از امکانات و اختیارات، یک فرقی باید برای ملت داشته باشد یا نه؟! مگر از قبل و ناظر بر سال‌های قبل، قابل پیش‌بینی نبود خیل حضور عشاق و سیل ملت مشتاق؟! اینکه دولت اعتدال، حتی از ساختن یک ساختمان معمولی هم برای اسکان موقت ابنای ملت خودداری می‌کند، یعنی چه؟! یعنی تدبیر؟! یعنی اعتدال؟! واقعا دریغ از یک «سرویس بهداشتی» که ملت بی‌سرپناه، در آن سوز سرما، ملتفت شود کار دولت است! شگفتا! این کلکسیون بی‌نظیر خدمت و این سمفونی بی‌مانند تدبیر، در شرایطی صورت گرفت که حضرات، از هر زائر، 25 هزار تومان هم پول به عنوان حق بیمه دریافت کرده بودند! آیا علاوه بر تحریم و توافق، با زائر اربعین سیدالشهدا هم باید کاسبی کرد؟! واقعا دوست دارم بدانم این پولی که به بهانه بیمه، از جیب زوار محترم تیغ زدند، دقیقا خرج چه شد؟! حقا که صدای ملت را درآورده‌اند و ما هم که این صدا را منعکس می‌کنیم، متهم‌مان می‌کنند به «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی»! ما اما وقتی می‌بینیم متاثر از بی‌خیالی آقایان، «اذهان عمومی» آن هم برای چند شبانه‌روز در مرز مهران و بیابان‌های اطراف، در «تشویش» به‌سرمی‌برد، چگونه یارای «نشر اکاذیب» داشته باشیم که همه چی گل و بلبل است؟! هیهات! ما واقعیت مطلب را می‌نویسیم! و حرف راست می‌زنیم! ما وقتی می‌بینیم و می‌شنویم که بلااستثنا همه زوار، در همه این چند روز، از دولت عراق، رضایت بیشتری تا دولت خودمان دارند، توان قلب حقیقت را نداریم! خدا می‌داند فقط که زن و بچه ملت، چه کشیدند در بیابان‌های اطراف مرز مهران! و اگر خدمات ارگان‌های غیردولتی و عمدتا مردمی نبود، باز هم خدا می‌داند فقط که این زجر و سختی، تا چه حد بیشتر می‌شد! آن از هوا، این هم از زمین! آن از توافق حضرات که در همان روز اجرا، همه تحریم‌ها را بالمره اما ارواح عمه داعش لغو کرد، این هم از تدبیر حضرات در بیابان‌های لب مرز!