کد خبر: 170083تاریخ: 1395/10/18 00:00
تلخ‌تر از برانکو، تندتر از کی‌روش
ارمغان شبکه‌های اجتماعی
محمدحسین عباسی: به محض اینکه دعوای رسانه‌ای کی‌روش-برانکو به مرحله پرخاشگرانه کنار گذاشتن بازیکنان پرسپولیس از اردوی تیم‌ملی می‌رسد، فراخوان هواداران پرسپولیس برای حضور در فرودگاه و استقبال از ملی‌پوشان دیپورت‌شده نیز آغاز می‌شود. واضح است که این ستاره‌ها در اردوی دوبی افتخاری به دست نیاورده‌اند تا شایسته استقبال و تمجید باشند و معنای این تجمع، چیزی جز فشار آوردن به کادر فنی تیم‌ملی در روزهای جنگ سرد با کادر فنی پرسپولیس نیست. ماهیت این استقبال، در شعارها نیز مشخص می‌شود. شعارهای کنایه‌آمیزی که در جلسه‌های تمرینی پرسپولیس ادامه پیدا می‌کند و البته پاسخ متحدان مجازی کارلوس کی‌روش را نیز به همراه دارد. فضایی که امروز به دوقطبی کی‌روش - برانکو در فوتبال ایران دامن می‌زند، همان فضایی است که بستر لازم برای روبه‌روی هم قرار دادن این دو چهره را فراهم کرده است. البته که رفتار سرمربی پرتغالی تیم‌ملی و سرمربی کروات تیم صدرنشین لیگ، کاملا قابل نقد به نظر می‌رسد اما سوال اینجاست که آیا می‌توان از سهم عمده اهالی فوتبال در ایران در رقم‌خوردن این دوقطبی دوست‌نداشتنی بسادگی عبور کرد؟
اردوی تیم‌ملی یک مسیر انحرافی در ماجرای اختلاف‌نظر برانکو و کی‌روش است. این اختلاف‌نظر از مدت‌ها قبل ایجاد شده و حالا فقط کمی گسترده‌تر شده است. کی‌روش، برانکو را به عنوان آلترناتیو همیشگی‌اش برای نیمکت تیم‌ملی می‌بیند و برانکو نیز موفقیت‌هایش در فوتبال ایران را در سایه کارلوس کی‌روش احساس می‌کند و همین نگاه‌ها به تنش میان آنها حرارت بیشتری می‌بخشد تا ستاره‌های ملی‌پوش پرسپولیس را به فرزندان یک جدایی تبدیل کند. اینکه این دو مربی با رزومه و تجربه‌ای قابل توجه، تا سطحی تنزل می‌کنند که امیر قلعه‌نویی وعده آشتی‌دادن‌شان را با رسانه‌ها در میان می‌گذارد، به اندازه خودش عجیب است اما اتفاق عجیب‌تر شاید اصرار بی‌وقفه هواداران فوتبال ایران برای جنگیدن در یکی از 2 جبهه کی‌روش یا برانکو باشد. اصرار به «انتخاب» بین این دو مربی و متشنج‌تر کردن فضا با واکنش‌هایی تلخ‌تر از برانکو و تندتر از کارلوس کی‌روش. پیش از این نیز در همه دعواهای 2 نفره فوتبال ایران، ردپایی از این اصرار برای انتخاب وجود داشته است. ماجرای کی‌روش و برانکو به عنوان یک اختلاف‌نظر شخصی آغاز شده اما کشاندن دامنه‌های آن به شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، همه تشکیلات فوتبال ایران را درگیر کرده است. بدون این شعارها، هشتگ‌ها و جهت‌گیری‌ها، شاید این دعوا از مدت‌ها قبل برای همیشه به پایان رسیده بود.